Voor 100 jaar.
De Sport in Alkmaar en Omgeving.
Uit de Alkmaarsche Courant
van 27 Maart 1837.
Te Haarlem is op 19 dezer geopend
de door het departement Haarlem
der Nederlandsche Maatschappij
ter bevordering van nijverheid, aan
gekondigde winter-tentoonstelling
van bloeijende planten en gewas
sen. De twee premiën, uitgeloofd
voor de bloedende dubbele Dahlia
en Datura Arborea, hebben niet
kunnen worden verleend, maar de
heer E. H. Krelage, bloemist aan
den Kleinen Houtweg aldaar, heeft
de zilveren medaille verworven
voor het door hem gezonden zestal
bloeijende Amaryllissen. De fraaije
schikking van een aantal meest
bloeijende planten levert een goed
geheel op en dezelve worden door
kenners, zoowel als door liefheb
bers, met genoegen beschouwd.
dus ook bij erkende wedstrijden voor de
roodwitte kaasmenschen mag uitkomen.
Dit uitkomen van Hartog heeft mede
tot gevolg dat Pater weer naar de voor
hoede kan verhuizen, die dan meteen
weer door het weder opnemen van
Mulders op volle kracht kan komen
zooals dit enkele weken geleden tegen
Texel het geval was.
Eén ding staat echter vast, n.1. dat in den
wedstrijd van morgen tegen West-Frisia
een club uit de tweede klasse A alles
niet zoo gemakkelijk zal gaan als tegen
de vierde klasse kampioenen.
De Enkhuizenaren toch staan eerstens
een paar klassen hooger dan. de Texelaars
enzullen ongetwijfeld ook wel over
een sterker aanval beschiken. Waarmede
we meteen maar willen zeggen dat de
Boys voor een minder gemakkelijke taak
komen te staan en het publiek van meer
spanning zal kunnen genieten. En als de
rood-witten in hun nieuwe opstelling
wederom de zaak au serieux nemen
ook nu aantrekkelijk spel laten zien, zal
er aan den Westerweg ongetwijfeld op
voetbalgebied toch nog veel te genieten
zijn.
De Boys komen met de volgende opstel
ling in het veld:
v. d. Horst
Houtkooper Slikker
Weel Hartog v. Eerden
Pater Mulders
Goudsblom Schenke de Grand
Naar we vernemen is de entree-prijs
verlaagd en algemeen gesteld, zoodat men
ook voordeelig kan zitten.
1LANGS DE N. H. V. B.-VELDEN.
Er is nog een klein programma
voor de beide Paaschdagen samen
gesteld. Alkmaar nOudorp I!
Wat zal Al cm aria IV bij Z. F. C. IV
doen?
Voor de beide Paaschdagen is er nog een
klein programma samengesteld en voorna-
menljjk voor die clubs, die nog een achter
stand hebben te verwerken. Op den eersten
dag zal
in de eerste klasse A
slechts de wedstrijd Z. V. V. III—C. S. V. I
gespeeld worden, waarbij de Castricum-
mers ongetwijfeld hun uiterstè best zullen
doen om nog een kostbaar punt te verga
ren, om zich wat meer veilig te stellen. Be
seffen de Castricummers de belangrijkheid
van deze ontmoeting voldoende, dan geven
we hun een goede kans op eenige winst.
De tweede klasse B
laat slechts het treffen W. F. C. VIZ. V.
V. IV zien en de vrij van spelen zijnde
Alkmaarsche Boys zouden natuurlijk niets
liever zien, dan dat de blauw zwarte
Zaandammers struikleden. Waar het niet de
eerste keer is, dat de Wormerveerders de
Boys geducht in hun kaart speelden, be
hoort het geenszins tot de onmogelijkheid,
dat Z. V. V. IV er niet zonder kleerscheu
ren af zou komen.
Ook de tweede klasse D
laat een enkele ontmoeting zien. Oudorp I
gaat een bezoek brengen aan Alkmaar II
ende noodige Mevoanen en Egmonders
zullen met begeerige blikken toezien, tot
welke dingen de groen witte Alkmaar
reserves in staat zijn. Ongetwijfeld hopen
zij op punten-verlies voor Oudorp. Wij
hebben echter een JÜee, dat het de Oudor-
pers na geduchte inspanning nog
juist zal lukken te winnen.
De tweede Paaschdag laat een meer uit
gebreid programma zien, doordat de lagere
klassen nogal flink bezet zijn.
geeft hier thans twee wedstrijden.
De eerste klasse A
Alcmaria IV gaat een bezoek brengen aan
Z. F. C. IV dat de beste kans op het af-
deelings-kampioenschap heeft. De vrij van
spelen zijnde Bergenaren hopen natuurlijk
vurig, dat het de kaasmenschen zal lukken,
de Zaandammers eenige winst te ontfut
selen. We hebben de overtuiging, dat de
withemden zich geducht zullen weren,
maar dat zij er in zullen slagen de runners
up eenig verlies toe te brengen, meenen we
te moeten betwijfelen.
Vrone I ontvangt Beemster I en als zich
ooit de gelegenheid voordoet, dat de
Vronianen hun zwakke positie wat kunnen
versterken, dan is dat thans! Opdat de
mannen uit St. Pancras dat ten volle we
ten te begrijpen. En dan,... een flinke
dosis enthousiasme,komaan Vronianen,
nu of nooit! We rekenen op de volle winst.
Ook op den tweeden Paaschdag laat
de tweede klasse B
slechts één ontmoeting zien. Westzaan II
dat nog een kleine kans heeft, gaat een be
zoek brengen aan Uitgeest II en het behoort
niet tot de onmogelijkheden, dat die kleine
kans tot nihil wordt gereduceerd.
De tweede klasse D
geeft het onbelangrijke treffen D. T. S. II
Akersloot I te zien, waarbij we de Oud-
karspelieren wel kans op eenige winst
geven.
In de derde klasse E
kan Alkmaar III dat bezoek van Dirks-
horn I krijgt, zijn positie wat verbeteren en
opnieuw de leiding gaan nemen, daar
Schoorl II vrij van spelen is.
Ursem I kan zich tegen het bezoekende
M. E. V. O. II van de jongste nederlaag
herstellen, terwijl Egmondsche Boys II nog
juist over Vrone II zal zegevieren en de
groen zwarte reserves met een nederlaag
naar huis zal zenden.
In de vierde klasse F
ontvangt Alkmaarsche Boys V Oudorp II en
zal wel aan het kortste eind trekken, te
meer, daar de Oudorp-reserves nog een
goede kans hebben.
D. T. S. III kan Akersloot II zonder
eenige winst naar huis zenden.
HET VIERBONDENTORNOOI.
De commissie van het Vierbondentornooi
van den Amsterdamschen voetbalbond,
Haarlemschen voetbalbond, Leidschen voet
balbond en Noordhollandschen voetbalbond,
deelt mede, dat de jaarlijksche wedstrijden
om den Vierbondenbeker ditmaal gespeeld
zullen worden te Alphen op de terreinen van
de vereeniging „Alphen" op 6 Mei a.s. (He
melvaartsdag).
De loting is als volgt:
le terrein: A.V.B.—N.H.V.B., aanv. 11 u.
2e terrein: H.V.B.L.V.B., aanv. 11 uur.
Finale 2.30 uur le terrein en verliezers
ronde 2.30 uur 2e terrein.
DE ENGELSCHE LEAGUE.
De uitslagen van de Viüjdag voor de league
gespeelde voetbalwedstrijden luidden:
Eerste afdeeling.
vangen, en op een door den bond later ge
daan aanbod tot medewerking werd geen
antwoordontvangen Deze zaak zal door den
bond zelf, ter gelegner tijd, ter hand wor
den genomen.
Het landskampioenschap 300 meter is
voor dit jaar toegewezen aan Zaandam, en
zal daar_op 1 September a.s. worden ver
reden. Het landskampioenschap 800 meter
zal aan Heerenveen ten deel vallen.
V.
De wielersport bloeit in onze stad.
EEN JONGE SPORT.
Arsenal—Stoke City 0—0
Bolton Wanderers—Sheffield W. 1—0
Brentford—Preston Northend 1—1
ChelseaCharlton Athletic 30
Grimsby TownPortsmouth 1—0
Liverpool—Manchester City 0—5
Manchester U.—Everton 21
MiddlesbróughB irmingham 3—1
BunderlandWolverhampton W. 6—2
Tweede afdeeling.
BlackpoolBlackburn Rovers 20
BurnleyCoventry City 33
BuryTottenham Hotspurs 53
Chesterfield—Bradford City 7—1
Doncaster RoversFulham 21
Newcastle United—Aston Villa 02
Plymouth A.Southampton 31
Swansea Town—Nottingham F. 10
Westham United—Barnsley 00
BELGIE—NEDERLAND.
Het Belgische elftal samengesteld.
Het Belgische elftal, dat op 4 April a.s. te
Antwerpen tegen Nederland uitkomt, is als
volgt samengesteld:
Braet
(C.S. Brugge)
Paverick Joacim
(AntwerpF.C.) (Olymp.Charleroi)
Dalem Stynen de Winter
(Standard) (Olymp.Charleroi) (Beerschot)
Ceuleers Raymond Braine
(Beerschot) (Beerschot)
Buyle Voorhoof v. d. Eynde
(Daring) (Liersche Sp.) (Beerschot)
Als reserves zijn aangewezen: Badjou
(Daring), Smellinckx (Union St. Gilloise),
Meuldermans (Beerschot), Isenborghs (Beer
schot) en Capelle (Standard).
Dit elftal lijkt ons wel het sterkste, dat
België momenteel in het veld kan zenden.
Vooral de voorhoede is van groote kracht.
Een linie, die juist in de laatste jaren nim
mer het sterkste deel van de ploeg heeft uit
gemaakt.
Paarden.
BOND VAN HARDDRAVERIJ-
VEREENIGINGEN OP DE KORTE BAAN
IN NEDERLAND.
De bond van harddraverijvereenigingen
op de korte baan heeft, onder leiding van
zijn voorzitter K. Prins te Zaandam, zyn
jaarlijksche vergadering gehouden te Alk
maar
Uit het jaarverslag, dat door den secre
taris werd uitgebracht, stippen we aan, dat
op het eind van het jaar 55 vereenigingen
bij den bond waren aangesloten, tegen 53
in het vorige jaar.
Als nieuwe leden werden ingeschreven
de vereenigingen te Harlingen, Groningen
en Heerhugowaard. Opgeheven werd Pa-
terswolde.
In het afgeloopen seizoen werden gehou
den 90 korteoaan-draverijen, waarvan 59
op de 300, en 31 op de 800 meter. Van de
draverijen op 300 meter lag, bij 18 daarvan
het totaal der uitgeloofde prijzen beneden
100. Van deze 18 draverijen werden er 14
onder en 4 buiten het reglement gehouden.
Het totaal verreden bedrag was 34.602,
waarvan 20.357 op de 300 meter en
14.245 op de 800 meter.
Het grootste aantal paarden startte te
Heerenveen op de 800 meter op 9 Augustus,
namelijk 41; het kleinste te Scheemda op 1
Augustus, namelijk 16.
Het grootste aantal paarden op de 300
meter startte op 20 Augustus te Beverwijk,
namelijk 40; het kleinste aantal te Ap~
pingedam op 2 Juli, namelijk 10.
De inschrijvingen waren over het geheel
bevredigend, en dank zij het starten achter
elastiek kwam het niet meer voor. dat de
draverijen bij het licht van straatlantaarns
beëindigd moesten worden.
Het landskampioenschap 800 meter werd
op 30 Augustus te Alkmaar verreden, en
het landskampioenschap 300 meter op 8
September te Hardegarjjp. De verrijding
der Provinciale kampioenschappen vond
plaats te Uithuizen, Knijpe, Abcoude en
Zaandam. Het steeds stijgende aantal be
zoekers, bewees dat er voor de korte baan
een toenemende belangstelling bestaat.
Tot terugbekoming der totaüsator werd
het vorig jaar in Den Haag een bijeen
komst gehouden van meerdere organisaties
op hippisch gebied. Het bestuur van den
bond had hiervoor geen uïtnoodiging ont-
Alkmaar, dat langen tijd een stad ger
weest is, waar de sport betrekkelijk
eenzijdig beoefend werd, is de laatste
jaren met sprongen vooruitgegaan en
naast het voetballen en turnen zijn tal
van andere takken van sport populair
geworden.
Eén daarvan is de wielersport, die
zelfs nu nog in de kinderschoenen staat,
maar reeds een vaste plaats in het sport
leven heeft ingenomen en alles wijst
er op bezig is, zich een zeer groote
plaats in dit sportleven te veroveren.
De wielersport dateert vanaf 1933 of
daaromtrent. Dat wil niet zeggen, dat er
voor dien niemand op een racefiets zat, maar
we bedoelen hier mee, dat de sport nog
slechts een jaar of drie, laten we zeggen
vier, meer intensief beoefend wordt in club
verband. Dat blijkt trouwens ook wel uit de
geschiedenis der beide Alkmaarsche wieler
clubs, Alcmaria en Victrix, waarvan de
eerste ongeveer 3 jaar en de tweede ruim
2y2 jaar bestaat. En als we iets verder kijken
dan blijken ook de andere wielrenvereeni
gingen in onze omgeving nog betrekkelijk
jong te zijn, zooals D.T.S. uit Oudkarspel,
O.G. te Noordscharwoude, Kennemerland,
de clubs in den Helder, Schagen, Hoorn,
Enkhuizen, Wieringen en Medemblik.
Deze clubs waren in den eersten tijd voor-
loopig aangewezen op den weg en de be
oefenaars der rensport bezaten dan ook
slechts wegfietsen. Meh zag ze op onze wegen
buiten de stad sprints rijden, men zag ze
een onderlingen wegwedstrijd fietsen, men
zag ze soms op grasbanen tegen elkaar
uitkomen, en hoewel de animo groeiende
was, bleef het peil geruimen tijd op hetzelf
de punt.
Een enkele renner trok naar Haarlem,
werd lid van De Kampioen en waagde zich
in de houten kuip: de Alkmaarder Jan
Groot, die merkwaardig genoeg, thans zijn
toekomst terecht zoekt in de wegwedstrij
den!
Wielerbanen.
De wielersport begon te bloeien en tal
van clubs organiseerden dual-meets, cluD-
kampioenschappen e.d. en hielden des win
ters wedstrijden op de home-trainer, een
apparaat, dat o.i. slechts moet dienen, om
er op te trainen, maar dat niet erg geschikt
is voor wedstrijden.
Wellicht is de opkomst van de wielersport
oorzaak geweest van de tot standkoming
van twee wielerbanen in Noordhólland-
Noord. En in elk geval hebben de wieler
clubs er een stoot aan gegeven, dat hier
twee banen tot stand kwamen.
De bouw van de Alkmaarsche en Wierin-
ger wielerbaan zijn van groote beteekenis
geweest voor de rensport. De baanfietsen
kwamen, avond aan avond werd er getraind,
d.w.z. werd er gereden op de houten latten.
Want een eigenlijke training kon dit rijden
niet genoemd worden.
We kregen hier belangrijke wedstrijden,
de eigen renners kregen kans op kans en
ziet, weldra steeg het peil der Noordholland-
sche renners. Het steeg snel en feitelijk heb
ben wij in twee jaar tijds een groep renners
gekregen, die zich kunnen meten met hun
collega's uit het geheele land.
In de groote wedstrijden konden ze rou
tine opdoen, konden ze taktiek leeren door
te kijken, in kleinere wedstrijden konden
ze die taktiek ook zelf'toepassen. Ze kregen
kijk op hét rennen, wisten langzamerhand
hun krachten te verdeelen; ze konden zelf
aan koppel wedstrijden meedoen, ze konden
zelf een afvalrace rijden, ze konden stuur
kunst opdoen, ze konden de geheimen van de
sprint ontsluiten, kortom, ze konden renner
worden.
Maar nog steeds was de training niet je
„dat". En toen kwam men d.w.z. de direc
tie der wielerbanen en de bestuurderen der
clubs tot een prachtig idee: er werden
trainings wedstrijden georganiseerd. Trai-
ningwedstrijden, die fel werden, waarbij
uistekend gereden werd; trainingswedstrij
den, die het publiek naar waarde wist te
schatten en die sportief gesproken, voort
durend beter werden en die thans in vele op
zichten niet onderdoen voor de groote wed
strijden,
Wij zullen hier niet alles kunnen vertellen
over de ontwikkeling van de wielersport,
ook niet alles over de geschiedenis van de
wielerbaan; wij kunnen hier. slechs dit nog
zeggen: gelukkig zullen de trainings wedstrij
den dit jaar op het programma blijven en
bedriegen de voorteekenen niet, dan zullen
ze nog beter worden dan ze geweest zijn!
Sterren in opkomst.
Het spreekt vanzelf, dat de zeer inten
sieve beoefening der wielersport oorzaak
werd, dat een kern van renners naar
voren kwam. Daar was allereerst Jan
groot, die van Haarlem naar Alkmaar
kwam, daar kwamen weldra de populair
geworden Jan Derksen en Jan Pronk,
daar waren verder de gebr. Zandvoort
en dit legertje groeide stadig.
Ook in andere plaatsen kwamen de ster
kere renners naar voren, zooals Bakker,
Duineveld, Klink en Kuiper, om er een paar
te noemen.
Die heele groep is reeds lang verdwenen
uit het .wereldtje der nieuwelingen; het
grootste deel is overgegaan naar de klasse
der amateurs, een enkele heeft het mis
schien iets te snel gebracht tot onafhan
kelijke.
Daarnaast is een groote schare nieuwe
lingen opgekomen, zooals Bosma, Evers-
Bleeker, Groenewoud Kramer en zoovele
anderen, 't Zijn allemaal nog jonge krach
ten die reeds bewezen hebben, uit het goede
hout gesneden te zijn. Zij zullen ongetwijfeld
dit jaar nieuwe vorderingen maken en
binnenkort de klasse der amateurs ver
sterken.
Wegwedstrijden.
Nu heeft de wielersport in Nederland
al te lang een groote rem gehad. Want
terwijl toch in andere landen (Frank
rijk, België!) de wegwedstrijden een on
gelooflijke populariteit verkregen, was
een wegwedstrijd hier volkomen taboe.
Daarin is gelukkig verandering geko
men en het is verheugend, dat de auto
riteiten over 't algemeen gaarne mede
werken aan wegwedstrijden.
Wegwedstrijden in onze omgeving waren
tot het vorig jaar vrijwel onbekend. Natuur
lijk las men er wel iets over in de kranten,
iedereen wist wel iets van een Tour de
France, van een Ronde van Vlaanderen,
maar gezien had de groote massa zoo'n weg
wedstrijd nog nooit.
Totdat Purmerend een ronde kreeg. Een
ronde, die in vele opzichten prachtig slaag
de en die de wegwedstrijden eensklaps popu
lair maakten. Na Purmerend kwam de
Beemster, Alkmaar deed er ook aan mee,
evenals Schagen en den Helder.
Van de meeste dier wegwedstrijden be
waren we de beste herinneringen en dit is
zeker, dat de renners over 't algemeen voor
veel en goeden strijd gezorgd hebben.
Het was de Alkmaarder Jan Groot, die
zich vooral op deze wegwedstrijden toelegde
en die het vorig jaar als amateur naam
maakte en toen reeds tot de tien beste weg-
amateurs in Nederland hoorde. Ook al won
hij geen eersten prijs. Maar waar hij kwam,
telde hij mee en vocht hij mee in de voorste
gelederen.
Veel geluk heeft hij in die wedstrijden
niet gehad, veel steun kon de enkeling temid
den van Amsterdammers, Hagenaars of wie
dan ook niet verwachten en-zij rr plaatsingen
moge dan ook uitsluitend worden toegeschre
ven aan eigen kracht.
We hebben over Jan Groot eenige maan
den geleden al geschreven en zouden hem
dus veilig zijn gang kunnen laten gaan,
ware het niet, dat het komende seizoen voor
de deur staat. Dit zal een belangrijk seizoen
voor den Alkmaarder kunnen worden, want
zijn routine is vermeerderd het vorige jaar
en zijn training is dezen winter uitstekend
geweest. Hij zal zich begrijpelijk op
den weg specialiseeren, hoewel we hem ook
op de baan zullen zien. En reeds over een
week gaat hij de ronde van Twente mee
doen, een ronde, die veel verrassingen kan
brengen, doordat het terrein daar allerlei
mogelijkheden biedt.
Echter, de sterke Jan Groot heeft een
zware verplichting. Men verwacht veel van
hem en terecht. Maar daardoor juist moet
hij goed voorbereid aan een wedstrijd kun
nen deelnemen. En om nu bij de ronde van
Twente te blijven, het lijkt ons noodzakelijk,
dat hij de ronde kent, vooi'dat het startschot
valt. We weten niet, of het mogelijk is, maar
wij zouden er hier op willen aandringen:
ga een dag van te voren, rijdt het heele
traject per auto af, maak notities onderweg
en stamp de ronde in je hoofd.
Nogmaals, wij weten niet, of dit mogelijk
is, maar het jaar kan te belangrijk zijn, om
dit onderdeel van een wedstrijd te veront-
achtzamen.
Jan Derksen's carrière.
En nu komen wij op Jan Derksen'
Wij hebben eenige uurtjes gezellig met
hem en zijn familie gepraat over de
sport en wij hebben juist hem gekozen,
omdat hij o.i. een der meest-belovende
renners is, dieook zijn hoofd zal
koel houden, als er een stukje in le
krant staat over hem!
Wij hadden natuurlijk ook een ande
ren jongen renner kunnen interviewen,
maar tenslotte zal ieder onze keuze kun
nen rechtvaardigen, al ware het alleen
maar, omdat Jan Derksen's carrière bij
na afgebroken had kunnen worden in
October van het vorige jaar.
De familie Derksen houdt van de wieler
sport. Dat hebben wij tijdens ons bezoek den
geheelen avond kunnen merken. En dat is
een gelukkige factor voor de verdere ont
wikkeling van den juist 18-jarigen Jan, die
's avonds „een klein beetje meer" eet dan
U, lezer, of ik!
Neem hem maar eens een week in de
kost! merkte lachend moeder Derksen op en
Jan lachte stil mee.
Hoe is deze flink uit de kluiten gewassen
renner, die rustig bij zijn ouders thuis zit
en om 10 uur 's avonds hard naar zijn bed
verlangt, aan de wielersport gekomen. Dat
booren wij in den loop van den avond.
Het rennen zat er- al in, voordat Jan ooit
van een wielerbaan gedroomd had. Als
schooljongen bracht hij eenige keeren een
gebroken fiets mee naar huis, omdat maar
dat zeide hij niet- er flink op gei'aced
was en een boom bijvoorbeeld sterker bleek
dan een door de snelheid uit de bocht vlie
gende fiets, die dan net zoo'n boom opzocht,
't Moest hard gaan bij hem en't ging
hard!
En toen de familie uit Twente kwam en in
Heiloo kwam te wonen, moest Jan het diplo
ma A van de Mulo halen. Eigenlijk kon dat
niet, omdat men in Heiloo met de studie ver
der was dan in de Twentsche stad.
Jan dwong zijn ouders een belofte af: als
hij examen deed en slaagde, kreeg hij een
wegfiets! Zijn ideaal! De belofte werd graag
gegeven, maar vader en moeder Derksen
wisten wel, dat de kans op slagen eigenlijk
miniem was.
Jawel! Ze hadden buiten Jan gerekend,
die zich serieus inspande en op het juigte
moment met zijn diploma in de hapd de
wegfiets „opeischte". En hij kreeg hét ap
paraat.
Dat was het begin van zyn carrière, die
nog kort, maar interessant is. Jan wérd al
spoedig lid van Alcmaria en twee jaar ge
leden verscheen hij als nieuweling op de
Alkmaarsche wielerbaan. De wegfiets was
vervangen door het lichte race-karretje.
En wat wij nu vertellen, weet eigenlijk
iedereen, die onze wielerbaan regelmatig
bezocht. Jan Dersken voelde zich thuis in
de kuip, had een soepelen zit, trapte gemak
kelijk en bleek weldra over een uitstekende
spurt te beschikken. Zestien jaar oud klopte
hij op de Leeuwarderbaan den Frieschen
kampioen in de sprint en een jaar later toon
de hij telkens weer, dat hij „een sprong" in
zijn beenen had, een „sprong" die nog meer
ontwikkeld moet worden, maar die reeds nu
zijn nut afwerpt.
Twee seizoenen heeft Jan Derksen op de
baan doorgebracht en het lijstje van succes
sen is al van behoorlijke lengte. We krijgen
het overzichtje en zien de volgende resul
taten van 1936: meegereden in 43 wedstrij
den, sprints, klassementraces, afvalwèdstrij-
den, koppel wedstrijden, enz. enz. in Alk
maar, Wieringen, Amsterdam, Heemstede,
Leeuwarden, Hilversum, Halfweg, den
Bosch, enz., won hij 32 eerste prijzen, zes
keer een tweede, twee keer een derde en een
vierde en een keer een vijfde prijs!
Een lijstje, dat alles zegt.
De mooiste wedstrijd.
En de mooiste wedstrijd van allemaal is
die van Olympia geweest! aldus de heer
Derksen Sr., de wedstrijd om de „In memo-
riam J. de Wolff"-prijs.
- 't Was een open wedstrijd aldus de
jonge renner zelf en we waren met meer
dan honderd amateurs, die meededen. De
meesten kwamen uit Amsterdam en omge
ving en er waren heel bekende renners on
der, zooals Zwartepoorte, Roes, v. Gelder
e.a.
't Ging over 300 ronden en op een gege
ven oogenblik lag ik met Roes, Koopman en
v. Leer op een ronde voorsprong aan den
kop. Jammer genoeg kon de wedstrijd niet
uitgereden worden, want met nog 60 ron
den te rijden begon het te regenen en werd
de race gestaakt. Een paar weken later re
den we de 60 ronden.
En toen ging het hard! aldus Derksen Sr.
Want Jan moest vechten tegen al die ande
ren, die om de beurt na elke ronde weg
vluchten. En hij moest er dan alleen achter
aan.
Ik zat daarom altijd aan den kop, zoo
ging Jan verder, en voelde, dat dit een
zware race was. Twee ronden voor het eind
liep Koopmans weg en ik zat er direct ach
ter op 10 meter. Bij de bel stoof ik hem voor
bij en naast me lag Roes, die mijn wieltje
gepakt had. Ik had snelheid genoeg, trapte
nog wat harder en reed ook Roes nog los,
die met even meer dan een fietslengte twee
de werd. Toen ik afstapte, was ik meer
dood dan levend.
En vol trotsch liet hij ons den prijs zien,
het kostbaarste kleinood in zijn groote ver
zameling.
Ik zat, aldus de vader, op de tribune
naast een oud-renner en die zei: „hij haalt
het nooit. Ze rijden hem eerst kapot en gaan
er dan samen tusschen uit!" Maar hy ver
giste zich: Jan werd niet kapot gereden,
maar won den mooisten wedstrijd van zijn
leven tot nu toe.
De val op de baan.
Toen kwam, eenige weken later, de lee-
lijke val op de Alkmaarsche baan. Met een
zware hersenschudding en een gebroken
sleutelbeen werd de jonge renner naar het
ziekenhuis gebracht, waar hij dagenlang be
wusteloos was en een tijdlang zijn geheugen
kwijt was.
Zou dat het einde beteekenen van een
veelbelovende carrière?
Het krachtige lichaam had de klap kun
nen verdragen en na een verblijf yan zes
weken in het ziekenhuis kon hij verder
thuis verpleegd worden.
En hij moet renner blyvenl riep
dokter Louis, die zoo veel voor de wieler
sport voelt, uit.
Eind December begon Jan zijn training
te hervatten, eerst kalm aan, maar later
steeds serieuzer. En de knaap, die zich van
den val niets meer kan herinneren, maar die
gelukkig ook niets heeft overgehouden van
deze tuimeling, hij is gereed, om dit seizoen
nieuwe lauweren te oogsten.
Hij blijft amateur en zal dezen zomer mee
rijden in de nationale sprintkampioenschap
pen. En verder op de banen rijden, hoofd
zakelijk sprints en koppelwedstrijden. Zijn
oude koppelgenoot Jan Pronk zal met hem
rijden in club wedstrijden en op de trainings-
wedstrijden, in andere wedstrijden zal hy
een koppel vormen met Klink, den sterken
temporijder uit Wieringen.
Ziehier, in een kort bestek, Jan Derksen's
loopbaan!
Voor hem is de toekomst op de wieler
baan!
Tot besluit.
Dit verhaal over de wielersport is na
tuurlijk niet volledig. Wij hadden nog veel
meer kunnen schrijven over deze sport, maar
er moet een einde zijn. We hadden over
Derksen ook nog veel meer kunnen schrij
ven. Het is zoo echter wel voldoende.
Rest ons dan nog te wijzen op het bestaan
der federatie van wielerclubs in Noordhöl-
land, waarbij alle clubs in Noordholland bo
ven het IJ zijn aangesloten. Deze federatie
doet helaas niet veel, maar heeft toch haar
nut. Want het voortdurende contact, dat de
