Vzaay jw Acut&od
Jiimnieuws
Raadselhoekje
clubs daardoor onderling hebben, blijft ge
makkelijker gehandhaafd.
Wij zouden ook nog meer kunnen vertel
len over het programma der Alkmaarsche
Wielerbaan in dit seizoen, over de plannen
der Alkmaarsche clubs, over de wegwed
strijden, die ook dit jaar weer in Noordhol
land georganiseerd zullen worden.
We doen het niet en zeggen liever:
Afwachten!
Ups and downs van Maart.
Na medio Maart begon het te rekenen
tot en met den officieelen voor jaarsdatum
hoe langer hoe lentelyker te worden. Het
mocht grijs zjjn dan wel zonnig, het weer
was in allen gevalle zacht. Er vielen allerlei
verblijdende dingen vast te stellen: de
m&agdepalm kreeg mooie blauwe bloemen,
de blaadjes van de rozen werden hoe lan
ger hoe grooter, in de weiden bloeiden dui
zenden madelieven, de knoppen van de se
ringen zwollen zienderoogen en zelfs merkte
je aan de strakke takken van den sleedoorn
al lichte, belovende spikkels op. Prachtige
wolkgevaarten voeren soms door den blij en,
blauwen, Hollandschen hemel en op de zon
nigste dagen kon je zien hoe op een wilgen
tronk het steenuiltje met zijn filosofenge-
zicht in het fijne, koesterende licht zat te
soezen. De ranke, rechte lonken, die net als
het loofhout de bladeren, in den herfst de
naalden alle tegelijk laten vallen in
tegenstelling tot b.v. fijnspar en grove den
kregen frissche, lichtgroene spruiten en
de' lupine prijkte eveneens met malsche
bladeren, wier „hart" een regendroppel als
een klare parel gevangen hield. De wilgen
katjes werden ruiger en wolliger en de
Maartsche viooltjes zonden edele geuren uit.
In het lokaaltje gingen hoe langer hoe meer
coupé-raampjes open en op een goeden dag
had de conducteur zelfs reeds zijn dikke,
warme jas uitgelaten.
Al lang voordat de zon opkwam, zon
gen de honderden vogels en als het
's avonds al geruimen tijd donker was,
zwegen de meest volhardende onder
hen nog niet. Alle dagen jubelde het
fijne melodietje van den akkerleeuwe
rik onder de wo'ken, de geelgors draaide
zijn primitieve deuntje af en uit een ver
land was, nog voordat de kalender den
lentedatum aangaf, een fijn, klein vo
geltje teruggekeerd, dat zonder op
houden, zoo onder het ijverig voedsel-
zoeken door zijn eigen naam riep: de
tjiftjaf.
Nadrukkeliiker en juichender dan ooit
klonk de roep van den groenen specht en
overal riepen de hanen hun fanfares.
Boven de weiden schermden clownesk en
doldriftig de kieviten, die zich ten onzent
weer definitief hadden gevestigd. En op den
officieelen lentedatum werd zelfs het eerste
kievitsei gevonden te Joppe in de Geldersche
gemeente Gorssel.
Roeken en reigers, die in het hooge ge
boomte hun ruwe takwoningen bouwden,
zaten reeds op hun legsel te broeden en
ookde vroegste aalscholvers legden reeds
hun eieren.
Ofschoon de zachte lentedagen aangenaam,
maar niet zonnig genoeg waren om de over
winterende dagvlinders ertoe te bewegen
hun schuilplaatsen te verlaten en het in den
nanacht af en toe nog een ietsje vroor, ston
den de avonden nagenoeg alle „in het
teeken" van geelsprietvlinders, gele vroege-
lingen en slanke driehoekjes. Zij reageerden
nagenoeg eiken avond op het sterke elec-
trische licht. Met de eikevroegelingen was
het tegen 21 Maart echter vrijwel afgeloo-
pen. Dat is een jaarlijksch verschijnsel: tegen
het lentebegin verdwijnt leucophaearia ge
leidelijk uit het landschap. Aprildieren zijn,
althans wat Soest betreft, uiterst zeldzaam.
Op den 22sten trad inmiddels met betrek
king tot het weer een onverwachte keer in.
Eindeloos plenste heel den dag de regen
neer, terwijl tevens een onprettige tempe-
ratuursdaling hiermee gepaard ging. In den
namiddag vielen de eerste vlokken en uren
lang daalde daarop de natte sneeuw neer,
voortgestuwd door een opstekenden wind.
De conducteur van het lokaaltje droeg weer
zijn warme jas en de kern van het gesprek
in het lokaaltje was' „Wij gaan weer den
winter in".
Zij, die zoo spraken, vatten de zaak
echter wat al te tragisch op en zij
waren in elk geval lang niet zoo opti
mistisch als de spreeuwen, die zelfs
tijdens de hevigste sneeuwbui hun vuur
pijlen van geluid manmoedig bleven af
schieten.
Bovendien keerde de dagen daarop de
heusche winter geenszins terug. De sneeuw
smolt nagenoeg op hetzelfde oogenblik, dat
zij viel en mochten de uren al wat grijs zijn
en kil, neerslag bleef óns niettemin be
spaard. De vogels onderbraken hun zang
dan ook niet, het drietal bovenaangeduide
vlinders bleef in redelijken getale door den
avond vliegen en als om den wankelmoedi
gen een hart onder den riem te steken, be
gonnen in parken en tuinen de eerste kroos-
jespruimen (Prunus cerasifera), beter mis
schien nog bekend als Prunus Pissardii, op
een alleruitbundigste wijze te bloeien, van
de groenblijver.de berberis (Mahonia Aqui-
folium) gingen de eerste bloempjes open en
in de parken juichte het stralende geel der
Forsythia's, waarvan de Nederlandsche naam
Chineesche klokjes luidt.
Soest, 24 Maart.
RINKE TOLMAN.
oc>oo<>oooo<x><xxx><cx>oc,<x>ooooo<><>o^
JUIST, omdat wij een dagblad
hebben met een eigen, specifiek
ALKMAARSCH KARAKTER,
brengen de bij ons geplaatste
advertenties het meeste succes
Alkmaarsche Courant
0<X>0<X><XX><X><X><XXXX><XXX><X><><><>0<>0
(Uitsluitend 2e hands artikelen).
Van 15 regels 35 cent bij vooruit
betaling.
Te koop gevr. een kippenhok in goeden
staat. D. BLOKKER, Boekelermeer,
Heiloo.
Te koop een Eng. par. Bankschroef,
z g. a. n., een H. M. V. Koffergramofoon
met ongev. 100 H. M. V. platen.
VARNEBROEK 39.
Te koop gevraagd: Lompen 13, Wol 60,
Couranten 1ct., Laken 42, IJzer 3 ct.
per ko. Metalen tegen marktprijzen.
J. BURGERING1 s Lompenhandel, Gr.
Nieuwland D 31, Tel. 2435.
Te koop prima motor merk James
350 c.M3., zijklep voor den spotprijs van
47.50. C. A. OVER, Zuidervaart, Stom-
petoren.
Te koop een Handkar 7.50 en een
étalagespiegel 1 x 1 M. 4.
„KWEEKLUST" Kanaaldijk 55, Bergen.
Te koop 2 Fauteuils en 4 Stoelen, zeer
billijk.
KRUGERSTRAAT 13.
Simplex Motorrijwiel in prima staat te
koop, prijs 65. G. F. DE RIDDER, Ken>-
nemerstraatweg 419a, Heiloo.
Te koop een best ijzeren bootje, kan
motor in geplaatst worden, bij
J. STAM, Koedijk 123.
Inkoop van: Couranten en Boeken 1 gul
den vijftig per 100 K.G. of W, cent per
kilo. Van huis afgehaald. Tevens kooper
van lompen en flesschen, enz.
L. DE JONG, Oudegracht 48, Alkmaar.
Te koop Jongensrijwiel 9, Jongensrij
wiel laag model 8. Een cylindermotortje
„Union" voor in rijwiel te plaatsen, z. g.
a. n. heerenrijwiel 25.
LIMMERHOEK 18.
Te koop gevraagd een beste ijzeren vlet.
Br. letter O 118 bur. v. d. blad.
Prima Veerenbed 7.50, Closetstoel,
Gemakskoffer met pot, enz. Inkoop van
Brandkasten, Piano's en Naaimachines,
tevens van alle soorten diverse artikelen.
DEKKER, Laat 182.
Stofzuiger merk „Cleveland", 120 volt
werkt schitterend, koopje 12.50, pracht
Petroleumhanglamp 5.50, beste Tafelman-
gel 6.50. Alle soorten Meubelen z. g. a. n.
J. L. Sostman Jr., Verk.lok. Ridderstr. 10.
Singer Handnaaimachine met garantie
6.50, Singer Trapnaaimachine 17.50,
Lips Brandkast als nieuw, mooi Schrijf
bureau, prima Mangel, Damesrijwiel, enz.
DEKKER, Laat 182.
Door omstandigheden voor slechts
21.50 te koop een pracht ijzeren geld
kist (hall-meubel). Te zien
KOORSTR. 19, Alkmaar.
Te koop: nog eenige gebr. Handnaai
machines, vanaf 10 met garantie.
Naaimachine-Huis J. H. DE BOER,
Geestersingel 48.
Te koop een Sachs Motor, licht 2H P.K.
z. g. a. n. koopje, belastingvrij met duo.
Br. onder letter R 120 bureau v. d. blad.
Te kooj 2 Haarden dubb. circ. 150 en
175 capt. 25 en 30, dichte Bakfiets 15,
Werk- en Jongensfiets 7.50 p. st.
S. VISSER, Smederij Kooimeerlaan.
Door inruiling zeer billijk te koop: 3
gebr. driewielde karren, 1 bakwagen, 1
platte wagen. Electr. Wagentrakerij
„De Valk", Friescheweg 4, Alkmaar.
Te koop nog eenige haardkacheltjes,
mooie groene vulkachel, klein haardje,
witte en zwarte fornuizen, gasstellen, alles
gebruikt.
S. VISSER, Smederij, Kooimeerlaan.
Te koop Motorrijwiel 3 J4 P.K. k.k. '32.
WAGENMAKERSTRAAT 17.
„ZIEGFELD, DE REVUE-KONING"
IN VICTORIA-THEATER.
Grootsche montage en mooi spel.
Het „Handelsblad" schrijft over deze
film:
Florenz Ziegfeld was groot in zijn vak,
stoutmoedig in zijn ondernemingen, eoyaal
tegenóver zijn vrienden, en buitensporig
in al zijn doen en laten. Hij begon als
kermisklant, verdiende en verloor fortui
nen, had een geniale vonk, kon alles
beter dan rekenen en financieren, werd
tien maal door zijn. rijke vrienden gehol
pen, en raakte tien maal door zijn geld
heen. Toen. hij eindelijk volslagen aan den
grond zat en ziek was, maakten artisten,
die veel aan hem te danken hadden, o.a,
Eddie Cantor en Wil Rogers, een plan om
benefietvoorstellingen voor hem te geven,
maar het was niet meer noodig: Florenz
Ziegfeld stierf terwijl dit plan werd voor
bereid.
Zijn populariteit was in Amerika zeer
groot, want hij was een vrijgevig en goed
hartig man, en hij gaf „shows", zooals de
verwendste schouwburgbezoeker ze nooit
eerder had gezien. Het glorifieeren van de
Amerikaansehe vrouw was zijn stokpaard
je, de „Ziegfeld-follies", zooals hij zijn
collectie uitgezochte schoonheden noemde,
bestond uit vrouwen die het oog van alle
beeldhouwers verrukten, en alle andere
toeschouwers niet minder.
Technisch is de film „The Great Zieg
feld" eèn meesterstuk, dat de kleinigheid
van ruim twee millioen dollar heeft ge
kost. De „shows", die op het doek worden
gebracht, zijn overbluffend, en als de
werkelijke Florenz Ziegfeld ze zou kunnen
zien, zou hij er geen enkele van herken-
1. Mijn geheel bestaat uit 10 letters en
wordt door naaisters en kleermakers
gebruikt.
Een 1, 2, 3, is een deel van een vis.
Een 1, 2, 3, 4, 5, 6 is een deel van de
hand.
Een 7, 8, 9, 10 draagt men op het hoofd.
Wie ben ik?
2. Met d ben ik een bergplaats, met k een
jongensnaam, met r een mooie
bloem. Wie kent mijn naam?
3. Wie kent een woord waarin vier keer
achter elkaar de lettergreep „ten"
voorkomt?
4. Als ik er bij doe, wordt het kleiner,
als ik er af neem, wordt het groter.
Was is dat?
nen, en moedeloos de bioscoop zijn uitge
gaan. Tegen wat de film op dit gebied
presteert, kan jeen revue op, en één van
Ziegfeld's lastigste concurrenten is metter
daad de bioscoop geweest, terwijl ver
schillende van de artisten, door dezen (in
zijn vak ongetwijfeld genialen) man ont
dekt en opgekweekt, hun> heil zochten bij
de filmindustrie. Aan den anderen kant
heeft de revue-koning bij zijn leven aan
de filmindustrie ook wel iets te danken
gehad, want toen hij zijn energie had op
gebruikt, en geen uitweg meer zag, ver
diende zijn laatste vrouw, Billie Burke,
die nog altijd een filmartiste van naam is,
voor hem den kost in Hollywood.
De film, die zijn wisselvallige en avon
tuurlijke carrière behandelt onder regie
van Robert Z. Leonard, bestaat uit drie
gedeelten, in het eerste is Ziegfeld de
spullebaas, die altijd probeert zijn concur
rent Billings (voortreffelijk gespeeld door
dien ras-acteur Frank Morgan) te slim af
te zijn; in het tweede is hij de succesvolle
producer van revues geworden, .verliefd
op Anna Held, die hij naar New York
brengt en trouwt; in het derde is hij de
man die op rijperen leeftijd nogmaals van
koers verandert, zich van Anna laat
scheiden, en Billie Burke tot vrouw neemt.
Grootscheepsche tafereelen met zang-
en-dans worden afgewisseld door scènes
waarin vooral het spel van Luise Rainer
in de rol van Anna Held zeer opmerkelijk
is.
Anna Held heeft Florenz Ziegfeld altijd
lief gehad, en vergaf hem keer op keer
zijn misstappen, totdat de maat vol was,
en zij hem verliet, niet om Billie Burke
die hij eerst later ontmoette, maar om de
danseres Andrey, een uitnemende kleine
rol van Virginia Bruce. Myrna Loy geeft
een bijzonder goede imitatie van Billie
Burke ten beste, wier manieren en gestes
zij instudeerde onder leiding van Billie
Burke zelf. William Powell speelt de
hoofdrol sympathiek en beschaafd, wel
licht tè beschaafd, want hij is niet de
flamboyante revue-koning, de geen-
waarde-vai-geld-kermer.de va-banque-
speler, die Florenz Ziegfeld zijn leven lang
is geweest.
Nad Pendleton creëert zeer verdienste
lijk den sterken, man Eugene Sandow, en
de nu bejaarde Fanny Brice laat persoon
lijk een paar regels van haar succeslied
hooren uit haar glorietijd: „Man homme".
Hoewel de film meer dan twee uur
duurt, blijft zij onafgebroken boeien, en dat
men in Hollywood nog lang niet is uitge
praat wat nieuwe, oorspronkelijke revue
scènes betreft, blijkt uit dit, in zijn genre
zeer bijzondere, product.
Bfnnin 8 meter van
straathoeken is stil-
staan met auto's en
andere voertuigen te-
genwoordig verbodenl ©g)
EEN TRAGISCH LEVEN.
Den 6en Juni van het jaar 1872 werd te
Darmstadt aan het Hessische hof een prin
ses geboren, die Alix genoemd werd en nog
daarbij de voornamen Victoria, Hel ene,
Louise, Beatrix kreeg. In de geschiedboeken
leeft zij voort als Alexandra Feodorowna: de
klank dezer twee namen voert ons naar Rus
land en zal den lezer doen begrijpen, dat
hier met „een tragisch leven" bedoeld wordt
het leven van haar, die als gemalin van
Nicolaas II, keizer aller Ruslanden, het be
staan, de zorgen, den wreeden dood van
haar vorstelijken gemaal deelde. Zij was
een tijdgenoote van de bejaarderen van
thans, die haar levenstragedie tot aan het
geheimzinnig, althans in de verborgenheid
voltrokken einde, konden volgen.
De mooie Alix van Hessen was een doch
ter van den lateren Ludwig IV, groothertog
van Hessen en den Rijn, en van prinses
Alice van Groot-Britannië en Ierland; vroeg
verloor zij hare ouders, waarna zij werd op
gevoed aan het Engelsche hof.
In 1894 verloofde zij zich met den Russi-
schen troonopvolger Nicolaas, die nog in dit
zelfde jaar zyn vader, Alexander III, op den
troon van Rusland vervangt. Den 26en No
vember, of, naar Russische tijdrekening, den
Hen van die maand, wordt haar huwelijk
met al de ceremoniën der Grieksch-ortho-
doxe kerk ingezegend. Zij heeft dan be
reikt wat ruim honderd en vijftig jaar vroe
ger een andere Duitsche prinses zoo vurig
begeerde: Keizerin van Rusland te zijn.
Maar zij is zeer verschillend van de kleine
„Fikchen" van Anhalt-Zerbst, die in de her
innering der eeuwen „Catharina de Groote"
genaamd wordt. In scherp contrast met
deze, die niet alleen keizerin maar ook
alleen-heerscheresse van Rusland wenschte
te zijn en reeds tijdens de verloving haar
aanstaanden man, den aangewezen opvolger
van keizerin Elisabeth, dochter van Peter
den Groote, voor de toekomst uitschakelde,
in contrast met de groote Catharina is de
Hessische vorstendochter bescheiden, terug
getrokken, schuw voor de openbaarheid.
Geen oogenblik komt het bij haar op een
eerste, een leidende rol te spelen in het
groote tsarenrijk, al is zij dan ook de naaste
aan den troon. Laten we terstond zeggen,
dat hare intellectueele gaven niet zoodanig
waren, dat zij zou kunnen heerschen in zelf
standigheid of zou kunnen leiden volgens
een scherp getrokken, consequent doorge
trokken lyn. Tusschen Catharina en Alexan
dra Feodorowna is moeilijk een op geeste
lijke verwantschap berustende vergelijking
te treffen. Het onderscheid tusschen beide is
te groot. De geweldige figuur van Catharina
de Groote met haar buitengewone gaven en
ontstellende uitspattingen en gebreken, is
op een te verren afstand van de zachte,
droefgeestige, medelijdenswaardige, geeste
lijk zeer beperkte en toch voorname keize
rin van het begin dezer eeuw, om deze beide
vrouwen in één gezichtsveld samen te
brengen.
De jonge keizerin met antipathie
begroet.
De verloving van Alix van Hessen met
den Russischen troonopvolger werd, naar
gezegd wordt, niet door de staatkunde tot
stand gebracht. Het was een vereeniging
uit liefde, vol geluksverwachtingen. Doch
die verwachtingen werden door de omstan
digheden en de gebeurtenissen droevig over
schaduwd. Het Russische volk, eenvoudig,
vreesachtig, bijgeloovig, was reeds aanstonds
tegen de vórstelijke bruid ingenomen, omdat
de huwelijksplechtigheid nog in dezelfde
maand plaats had, waarin de sterfdag van
Alexander III Rusland in rouw had gebracht.
En evenals in Frankrijk ten opzichte van
Marie Antoinette keerde zich de onwil,
de ontevredenheid tegen de „Riemka", tegen
„de Duitsche", die van den aanvang af bui
ten haar schuld onbemind bleef. Verschei
dene ongelukken, die plaats grepen tijdens
de huwelijksfeesten, verscherpten de anti
pathie. Zij werden der „Riemka" verweten,
althans haartot meerdere grief aange
rekend.
In haar stille terughoudendheid zag de
jonge keizerin als haar groote levenstaak
haar moeder-plichten. Haar innigste wensch
was, haar man een troonopvolger te schen
ken. Ook hierin was het lot haar niet wel
gezind en vond het Russische volk nieuwe
aanleiding tot critiek. Toen de geboorten in
het keizerlijk gezin elkaar snel opvolgden,
doch geen zoon geboren werd, nam de onte
vredenheid grooter afmetingen aan. Zij, de
keizerin, schoot naar de meening des volks
in haar plichten te kort. Tot dusver had men
ten hove met gebeden en bedevaartsgangen
gemeend den vurig begeerden troonopvolger
van den hemel te kunnen afdwingen, doch
toen dit niet gelukte, ging men tot andere
middelen over. Een slagersknecht uit Lyon,
van wien de faam rondbazuinde, dat hij het
geslacht der kinderen kon voorspellen en
bepalen, werd te hulp geroepen. Het resul
taat was erbarmelijk en de wonderdokter
was spoedig afgedankt en naar Frankrijk
teruggezonden. Het keizerlijk echtpaar was
diep teleurgesteld.
Toen kwam het jaar 1904 en bracht in het
paleis der tsaren den lang gewenschten, den
vurig afgesmeekten zoon. Het was het ramp
spoedige oorlogsjaar, waarin Rusland
Japan's militaire superioriteit smadelijk
moest ondervinden. Onder den indruk der
nederlagen in Mandsjoerije liet Nicolaas II
zich vinden voor het instellen van een par
lement. Tot veler verbazing zag hij toen de
keizerin in felle oppositie tegenover zich. Zij
liet haar terughoudendheid varen, zij, de
stille gereserveerde. De verklaring hiervan
is misschien alleen te vinden in de gedach
ten aan dien zoon, den eindelijk ontvangene,
voor wien de toekomst licht gemaakt moest
worden en wiens troonsbestijging op de
eeuwenoude Russische wijze, onbelemmerd
door volksinvloeden, moest verzekerd zijn.
Een verlichter geest dan de hare zou wel
licht begrepen hebben, dat juist die erfop
volging haar grootsten waarborg zou kunnen
vinden in breeder en milder regeerings-
vorm van het verouderde tsarenrijk.
Zorgen der keizerlijke moeder.
Maar Alexandra Feodorowna was niet
meer dezelfde als toen zij haar huwelijk
sloot. Groote beproevingen hadden haar ge
marteld. Bij de geboorte van den troonop
volger is zij twee en dertig jaar oud. Het
kind hayer groote blijdschap zou haar smar-
tekind worden. Langzamerhand treden
ernstige veranderingen dp in het wezen der
moeder. Op haar vijf en dertigste jaar zijn
haar mooie gelaatstrekken verhard. Zij leeft
zooveel mogelijk ver van de hoofdstad, in
Livadia of op Zarskoje Selo, waar zij zich
verdiept in de Grieksch-orthodoxe mystiek.
In dien tijd kwellen haar de grootste zorgen
over het leven van haar zoon. Het kind
lijdt aan een bloedziekte, dezelfde ziekte,
waaraan de keizerlijke ouders reeds eenige
kinderen verloren hebben. De zoon harer
hope, het kind harer gebeden, wordt voort
durend door den dood bedreigd. Dien lij
densweg heeft de moeder te gaan, dag na
dag, jaar na jaar, terwijl het Russische volk
steeds de oogen gevestigd houdt op den
troonopvolger en zyn wel en wee dankt of
verwijt aan haar.
Raspoetin verschijnt ten tooneele.
Dan duikt uit den donkeren bodem van de
Russische volksklasse een man op, die een
groote rol zal spelen in het leven der ge
martelde vrouw. Het is een Siberische boe
renzoon, Gregorij Jefimoviteh, die zich zelf
in de jonge jaren van een woest en zedeloos
leven „Raspoetin", d. w. z. „de losbandige"
heeft genoemd en nu als Raspoetin, naar hij
zegt bekeerd, wonderen kan doen, duivels
uitbannen, de menschen opheffen uit hun
geestelijk verval. Hij is in een klooster ge
weest, wordt door de geestelijkheid be
schermd en komt in een reuk van heiligheid
de hoogere Russische kringen binnen. Nie
mand minder dan de biechtvader van den
keizer en tje keizerin laat hem naar Moskou
komen, brengt hem naar het hof en knoopt
er het contact tusschen de tsarina en den
lompen, onbeschaafden man ujt Tobolsk. Hij
wordt door een aan den hofdienst verbon
den persoon, mvrouw Wirubowa, ingewijd
in allerlei geheimen van het vorstelijk paar.
Hij krijgt invloed en zyn gezag neemt toe,
wanneer meermalen na de door hem uitge
sproken gebeden de bloedvloeiingen van
den jongen prins ophouden, terwijl medische
hulp niet baatte. Wat is er in dien man, dat
hem macht geeft over menschen en macht
geeft over het zwakke lichaam van den
troonopvolger? Want invloed heèft hij: som
migen zien in hem een heilige. En genezende
kracht schynt zijn woord, zijn wil te bezit
ten. Ziehier een geval, medegedeeld door
iemand, die hem haatte en verachte. De Rus
sische staatsman en gezant Sassonow vertelt,
dat het gezin van den tsaar de zomermaan
den eens in Polen doorbracht. De kroon
prins leed aan een gezwel, dat bij een
normaal kind geopereerd zou zijn. Maar bij
een lijder aan bloedziekte was daaraan niet
te denken. Het kind had 40 gf. koorts. Bede
stonden werden gehouden om voor zijn
behoud te bidden. Het hielp niet. De ouders
zijn wanhopig. Daar bereikt een telegram
van Raspoetin de tsarina. Haar blik verhel
dert zich; stralend van vreugde en ver
trouwen leest zij den inhoud voor:
„God heeft uwe tranen gezien en mijne
gebeden verhoord. Uw zoon zal leven".
'Den nacht daarop sliep de prins rustig; de
koorts daalde tot 38 gr. en de knaap genas.
Men begrijpt, hoezeer Raspoetin's invloed
ten hove toenam. Doch langzamerhand
werd die zóó overwegend, werd Raspoetin's
optreden zóó ergerlijk, dat enkele ministers
er zich mee begonnen te bemoeien. Zij had
den geen sucees; wèl vielen zij in ongenade.
Enkele bloedverwanten van den tsaar be
proefden hem de oogen te openen, enkele
grootwaardigheidsbekleeders deden hetzelf
de, doch zonder resultaat. „Heiligen worden
steeds belasterd", luidde het antwoord.
Toen kwam de wereldoorlog, de verschrik
kelijke. De keizerin smeekte haar gemaal,
niets onbeproefd te laten wat het onheil
kon afweren. Toen echter de beslissing ge
vallen was, hield zij vast aan de gedachte,
dat nu moest worden doorgezet, zelfs toen
de nederlagen elkaar opvolgden en het spook
der revolutie opdoemde.
Raspoetin was toen in zijn Siberisch dorp
om te genezen van een messteek, die hem
door een mooie, 26-jarige deerne was toege
bracht. Toen de wond gesloten en het ge
vaar voorbij was, verkondigde hij dit als een
wonder, door God aan hem gedaan. Onder
vraagd omtrent den oorlog, over doorzetten
of de wapens neerleggen, liet hij zich slechts
in vage, raadselachtige termen daarover uit.
Alleen de Fransche gezant aan het Russische
hof hoorde hem eene positieve verklaring
geven. Maurice Paléologue had, tegen zijn
zin maar op dringend verzoek van de keize
rin, een onderhoud met Raspoetin. Hij vroeg
hem ronduit of het waar was, wat verteld
werd, n.1. dat hij, Raspoetin, den keizer en
de keizerin van den oorlog trachtte af te
houden. De ondervraagde antwoordde:
„Het zijn idioten, die zulks beweren. Na
tuurlijk moeten wy vechten tot aan de over
winning".
Paléologue vertelde ook nog het volgende:
Toen eens de keizerin zeer ontdaan was
over het verlies van een legercorps, troostte
Raspoetin haar met de woorden:
„Iedere moesjik, die voor den tsaar sterft,
beteekent een nieuwe lamp voor Gods
troon".
Wat de beschuldiging van spionnage be
treft, die tegen Raspoetin is ingebracht,
daaraan hecht de Fransche diplomaat geen
geloof. Wel werden tal van uitlatingen van
Raspoetin,, in dronkenschap gedaan en die
soms geheime zaken betreffen, door spion-
neerende personen opgevangen en naar den
vijand overgebracht.
Den 3en September 1915 moest de Fran
sche gezant den minister van buitenlandsche
zaken te Parijs, Delcassé, mededeelen, dat
Rusland niet langer meer in staat zou zyn,
zyn rol als geallieerde verder te spelen. In
die dagen had Paléologue herhaaldelijk per
soonlijke contacten met het Russische kei-
zerspaar. Toen gaf hy zich rekenschap, hoe
zwak de geest was van hen, die het auto
cratische Rusland heetten te regeeren. De
hoofdeigenschap van den autocraat, de ener
gie, ontbrak den keizer. En de keizerin, die
Wel trachtte haar gemaal te steunen, stond
zelf in den heilloozen ban van Raspoetin.
Aan Raspoetin's invloed is het te wijten,
dat de tsaar, zwak en besluiteloos als hij
was, naar het hoofdkwartier trok en zelf het
opperbevel overnam.
Het einde.
Inmiddels bleef Raspoetin aan het hof. De
omgeving ergerde zich, sprak van schandaal
en toen in de hofkerk de keizerin met Ras
poetin het heilig avondmaal gebruikte,
barstte de ontevredenheid los: er werd ge
ïnterpelleerd in de Doema; tegen. Raspoetin
laaide de volkswoede op, en in December
1916 werd uit den kring der grootvorsten
party wraak geoefend op dezen man, die
door haar als een verderfelijke booswicht
werd beschouwd. Hij werd vermoord, neer
geschoten als een gevaarlijk, verachtelijk
wezen.
De keizerin was diep verslagen; zij ver
loor den steun, in welken zij met heel haar
hart geloofd had. De keizer en zij wankelden,
nu die kracht hetzij goede, hetzij booze
hun was ontvallen. Inmiddels groeide
om hen heen het verzet; nu het verzet, dat
zyn oorsprong had in de breedste en diepste
volkslagen. Drie maanden na Raspoetin's
dood breekt de revolutie uit. Het gezin van
den tsaar wordt gevangen genomen en naar
Siberië gebracht. Wat en het is zeer wei
nig uit dien tijd wordt vermeldt, spreekt
ven de waardigheid en de stille berusting,
waarmede keizer en keizerin, innig vereend
in de liefde tot hunne vijf kinderen, hun lot
droegen, totdgt een gruwelijke moord in
den nacht van 16 op 17 Juli 1918 een einde
maakte aan hun leven, aan het leven der
vorstelijke ouders, zoowel als aan dat hun
ner kinderen.
Het tragische leven van de beklagens
waardige vorstin schynt zóó weinig zon ge
kend te hebben; haar lot, gevolg van eigen
geestelijke zwakheid en onzekerheid èn van
abnormale omstandigheden, waaraan zij
niets kon wijzigen, is zoo droevig geweest,
dat er moeilijk een grooter contrast kan
worden gevonden dan tusschen de mooie
jonge prinses, die in 1894 haar hand legde
in die van een man, dien zij liefhad, en de
door zorg en smart beproefde keizerin, die
niet meer op eigen kracht kon leven, die
haar geestelijk evenwicht had verloren en
ten slotte den dood als een weldaad heeft
moeten beschouwen, die haar rust bracht en
het einde van haar leed.
A. J. BOTHENIUS BROUWER.