Vzaay jw Acut&od Jiimnieuws Raadselhoekje clubs daardoor onderling hebben, blijft ge makkelijker gehandhaafd. Wij zouden ook nog meer kunnen vertel len over het programma der Alkmaarsche Wielerbaan in dit seizoen, over de plannen der Alkmaarsche clubs, over de wegwed strijden, die ook dit jaar weer in Noordhol land georganiseerd zullen worden. We doen het niet en zeggen liever: Afwachten! Ups and downs van Maart. Na medio Maart begon het te rekenen tot en met den officieelen voor jaarsdatum hoe langer hoe lentelyker te worden. Het mocht grijs zjjn dan wel zonnig, het weer was in allen gevalle zacht. Er vielen allerlei verblijdende dingen vast te stellen: de m&agdepalm kreeg mooie blauwe bloemen, de blaadjes van de rozen werden hoe lan ger hoe grooter, in de weiden bloeiden dui zenden madelieven, de knoppen van de se ringen zwollen zienderoogen en zelfs merkte je aan de strakke takken van den sleedoorn al lichte, belovende spikkels op. Prachtige wolkgevaarten voeren soms door den blij en, blauwen, Hollandschen hemel en op de zon nigste dagen kon je zien hoe op een wilgen tronk het steenuiltje met zijn filosofenge- zicht in het fijne, koesterende licht zat te soezen. De ranke, rechte lonken, die net als het loofhout de bladeren, in den herfst de naalden alle tegelijk laten vallen in tegenstelling tot b.v. fijnspar en grove den kregen frissche, lichtgroene spruiten en de' lupine prijkte eveneens met malsche bladeren, wier „hart" een regendroppel als een klare parel gevangen hield. De wilgen katjes werden ruiger en wolliger en de Maartsche viooltjes zonden edele geuren uit. In het lokaaltje gingen hoe langer hoe meer coupé-raampjes open en op een goeden dag had de conducteur zelfs reeds zijn dikke, warme jas uitgelaten. Al lang voordat de zon opkwam, zon gen de honderden vogels en als het 's avonds al geruimen tijd donker was, zwegen de meest volhardende onder hen nog niet. Alle dagen jubelde het fijne melodietje van den akkerleeuwe rik onder de wo'ken, de geelgors draaide zijn primitieve deuntje af en uit een ver land was, nog voordat de kalender den lentedatum aangaf, een fijn, klein vo geltje teruggekeerd, dat zonder op houden, zoo onder het ijverig voedsel- zoeken door zijn eigen naam riep: de tjiftjaf. Nadrukkeliiker en juichender dan ooit klonk de roep van den groenen specht en overal riepen de hanen hun fanfares. Boven de weiden schermden clownesk en doldriftig de kieviten, die zich ten onzent weer definitief hadden gevestigd. En op den officieelen lentedatum werd zelfs het eerste kievitsei gevonden te Joppe in de Geldersche gemeente Gorssel. Roeken en reigers, die in het hooge ge boomte hun ruwe takwoningen bouwden, zaten reeds op hun legsel te broeden en ookde vroegste aalscholvers legden reeds hun eieren. Ofschoon de zachte lentedagen aangenaam, maar niet zonnig genoeg waren om de over winterende dagvlinders ertoe te bewegen hun schuilplaatsen te verlaten en het in den nanacht af en toe nog een ietsje vroor, ston den de avonden nagenoeg alle „in het teeken" van geelsprietvlinders, gele vroege- lingen en slanke driehoekjes. Zij reageerden nagenoeg eiken avond op het sterke elec- trische licht. Met de eikevroegelingen was het tegen 21 Maart echter vrijwel afgeloo- pen. Dat is een jaarlijksch verschijnsel: tegen het lentebegin verdwijnt leucophaearia ge leidelijk uit het landschap. Aprildieren zijn, althans wat Soest betreft, uiterst zeldzaam. Op den 22sten trad inmiddels met betrek king tot het weer een onverwachte keer in. Eindeloos plenste heel den dag de regen neer, terwijl tevens een onprettige tempe- ratuursdaling hiermee gepaard ging. In den namiddag vielen de eerste vlokken en uren lang daalde daarop de natte sneeuw neer, voortgestuwd door een opstekenden wind. De conducteur van het lokaaltje droeg weer zijn warme jas en de kern van het gesprek in het lokaaltje was' „Wij gaan weer den winter in". Zij, die zoo spraken, vatten de zaak echter wat al te tragisch op en zij waren in elk geval lang niet zoo opti mistisch als de spreeuwen, die zelfs tijdens de hevigste sneeuwbui hun vuur pijlen van geluid manmoedig bleven af schieten. Bovendien keerde de dagen daarop de heusche winter geenszins terug. De sneeuw smolt nagenoeg op hetzelfde oogenblik, dat zij viel en mochten de uren al wat grijs zijn en kil, neerslag bleef óns niettemin be spaard. De vogels onderbraken hun zang dan ook niet, het drietal bovenaangeduide vlinders bleef in redelijken getale door den avond vliegen en als om den wankelmoedi gen een hart onder den riem te steken, be gonnen in parken en tuinen de eerste kroos- jespruimen (Prunus cerasifera), beter mis schien nog bekend als Prunus Pissardii, op een alleruitbundigste wijze te bloeien, van de groenblijver.de berberis (Mahonia Aqui- folium) gingen de eerste bloempjes open en in de parken juichte het stralende geel der Forsythia's, waarvan de Nederlandsche naam Chineesche klokjes luidt. Soest, 24 Maart. RINKE TOLMAN. oc>oo<>oooo<x><xxx><cx>oc,<x>ooooo<><>o^ JUIST, omdat wij een dagblad hebben met een eigen, specifiek ALKMAARSCH KARAKTER, brengen de bij ons geplaatste advertenties het meeste succes Alkmaarsche Courant 0<X>0<X><XX><X><X><XXXX><XXX><X><><><>0<>0 (Uitsluitend 2e hands artikelen). Van 15 regels 35 cent bij vooruit betaling. Te koop gevr. een kippenhok in goeden staat. D. BLOKKER, Boekelermeer, Heiloo. Te koop een Eng. par. Bankschroef, z g. a. n., een H. M. V. Koffergramofoon met ongev. 100 H. M. V. platen. VARNEBROEK 39. Te koop gevraagd: Lompen 13, Wol 60, Couranten 1ct., Laken 42, IJzer 3 ct. per ko. Metalen tegen marktprijzen. J. BURGERING1 s Lompenhandel, Gr. Nieuwland D 31, Tel. 2435. Te koop prima motor merk James 350 c.M3., zijklep voor den spotprijs van 47.50. C. A. OVER, Zuidervaart, Stom- petoren. Te koop een Handkar 7.50 en een étalagespiegel 1 x 1 M. 4. „KWEEKLUST" Kanaaldijk 55, Bergen. Te koop 2 Fauteuils en 4 Stoelen, zeer billijk. KRUGERSTRAAT 13. Simplex Motorrijwiel in prima staat te koop, prijs 65. G. F. DE RIDDER, Ken>- nemerstraatweg 419a, Heiloo. Te koop een best ijzeren bootje, kan motor in geplaatst worden, bij J. STAM, Koedijk 123. Inkoop van: Couranten en Boeken 1 gul den vijftig per 100 K.G. of W, cent per kilo. Van huis afgehaald. Tevens kooper van lompen en flesschen, enz. L. DE JONG, Oudegracht 48, Alkmaar. Te koop Jongensrijwiel 9, Jongensrij wiel laag model 8. Een cylindermotortje „Union" voor in rijwiel te plaatsen, z. g. a. n. heerenrijwiel 25. LIMMERHOEK 18. Te koop gevraagd een beste ijzeren vlet. Br. letter O 118 bur. v. d. blad. Prima Veerenbed 7.50, Closetstoel, Gemakskoffer met pot, enz. Inkoop van Brandkasten, Piano's en Naaimachines, tevens van alle soorten diverse artikelen. DEKKER, Laat 182. Stofzuiger merk „Cleveland", 120 volt werkt schitterend, koopje 12.50, pracht Petroleumhanglamp 5.50, beste Tafelman- gel 6.50. Alle soorten Meubelen z. g. a. n. J. L. Sostman Jr., Verk.lok. Ridderstr. 10. Singer Handnaaimachine met garantie 6.50, Singer Trapnaaimachine 17.50, Lips Brandkast als nieuw, mooi Schrijf bureau, prima Mangel, Damesrijwiel, enz. DEKKER, Laat 182. Door omstandigheden voor slechts 21.50 te koop een pracht ijzeren geld kist (hall-meubel). Te zien KOORSTR. 19, Alkmaar. Te koop: nog eenige gebr. Handnaai machines, vanaf 10 met garantie. Naaimachine-Huis J. H. DE BOER, Geestersingel 48. Te koop een Sachs Motor, licht 2H P.K. z. g. a. n. koopje, belastingvrij met duo. Br. onder letter R 120 bureau v. d. blad. Te kooj 2 Haarden dubb. circ. 150 en 175 capt. 25 en 30, dichte Bakfiets 15, Werk- en Jongensfiets 7.50 p. st. S. VISSER, Smederij Kooimeerlaan. Door inruiling zeer billijk te koop: 3 gebr. driewielde karren, 1 bakwagen, 1 platte wagen. Electr. Wagentrakerij „De Valk", Friescheweg 4, Alkmaar. Te koop nog eenige haardkacheltjes, mooie groene vulkachel, klein haardje, witte en zwarte fornuizen, gasstellen, alles gebruikt. S. VISSER, Smederij, Kooimeerlaan. Te koop Motorrijwiel 3 J4 P.K. k.k. '32. WAGENMAKERSTRAAT 17. „ZIEGFELD, DE REVUE-KONING" IN VICTORIA-THEATER. Grootsche montage en mooi spel. Het „Handelsblad" schrijft over deze film: Florenz Ziegfeld was groot in zijn vak, stoutmoedig in zijn ondernemingen, eoyaal tegenóver zijn vrienden, en buitensporig in al zijn doen en laten. Hij begon als kermisklant, verdiende en verloor fortui nen, had een geniale vonk, kon alles beter dan rekenen en financieren, werd tien maal door zijn. rijke vrienden gehol pen, en raakte tien maal door zijn geld heen. Toen. hij eindelijk volslagen aan den grond zat en ziek was, maakten artisten, die veel aan hem te danken hadden, o.a, Eddie Cantor en Wil Rogers, een plan om benefietvoorstellingen voor hem te geven, maar het was niet meer noodig: Florenz Ziegfeld stierf terwijl dit plan werd voor bereid. Zijn populariteit was in Amerika zeer groot, want hij was een vrijgevig en goed hartig man, en hij gaf „shows", zooals de verwendste schouwburgbezoeker ze nooit eerder had gezien. Het glorifieeren van de Amerikaansehe vrouw was zijn stokpaard je, de „Ziegfeld-follies", zooals hij zijn collectie uitgezochte schoonheden noemde, bestond uit vrouwen die het oog van alle beeldhouwers verrukten, en alle andere toeschouwers niet minder. Technisch is de film „The Great Zieg feld" eèn meesterstuk, dat de kleinigheid van ruim twee millioen dollar heeft ge kost. De „shows", die op het doek worden gebracht, zijn overbluffend, en als de werkelijke Florenz Ziegfeld ze zou kunnen zien, zou hij er geen enkele van herken- 1. Mijn geheel bestaat uit 10 letters en wordt door naaisters en kleermakers gebruikt. Een 1, 2, 3, is een deel van een vis. Een 1, 2, 3, 4, 5, 6 is een deel van de hand. Een 7, 8, 9, 10 draagt men op het hoofd. Wie ben ik? 2. Met d ben ik een bergplaats, met k een jongensnaam, met r een mooie bloem. Wie kent mijn naam? 3. Wie kent een woord waarin vier keer achter elkaar de lettergreep „ten" voorkomt? 4. Als ik er bij doe, wordt het kleiner, als ik er af neem, wordt het groter. Was is dat? nen, en moedeloos de bioscoop zijn uitge gaan. Tegen wat de film op dit gebied presteert, kan jeen revue op, en één van Ziegfeld's lastigste concurrenten is metter daad de bioscoop geweest, terwijl ver schillende van de artisten, door dezen (in zijn vak ongetwijfeld genialen) man ont dekt en opgekweekt, hun> heil zochten bij de filmindustrie. Aan den anderen kant heeft de revue-koning bij zijn leven aan de filmindustrie ook wel iets te danken gehad, want toen hij zijn energie had op gebruikt, en geen uitweg meer zag, ver diende zijn laatste vrouw, Billie Burke, die nog altijd een filmartiste van naam is, voor hem den kost in Hollywood. De film, die zijn wisselvallige en avon tuurlijke carrière behandelt onder regie van Robert Z. Leonard, bestaat uit drie gedeelten, in het eerste is Ziegfeld de spullebaas, die altijd probeert zijn concur rent Billings (voortreffelijk gespeeld door dien ras-acteur Frank Morgan) te slim af te zijn; in het tweede is hij de succesvolle producer van revues geworden, .verliefd op Anna Held, die hij naar New York brengt en trouwt; in het derde is hij de man die op rijperen leeftijd nogmaals van koers verandert, zich van Anna laat scheiden, en Billie Burke tot vrouw neemt. Grootscheepsche tafereelen met zang- en-dans worden afgewisseld door scènes waarin vooral het spel van Luise Rainer in de rol van Anna Held zeer opmerkelijk is. Anna Held heeft Florenz Ziegfeld altijd lief gehad, en vergaf hem keer op keer zijn misstappen, totdat de maat vol was, en zij hem verliet, niet om Billie Burke die hij eerst later ontmoette, maar om de danseres Andrey, een uitnemende kleine rol van Virginia Bruce. Myrna Loy geeft een bijzonder goede imitatie van Billie Burke ten beste, wier manieren en gestes zij instudeerde onder leiding van Billie Burke zelf. William Powell speelt de hoofdrol sympathiek en beschaafd, wel licht tè beschaafd, want hij is niet de flamboyante revue-koning, de geen- waarde-vai-geld-kermer.de va-banque- speler, die Florenz Ziegfeld zijn leven lang is geweest. Nad Pendleton creëert zeer verdienste lijk den sterken, man Eugene Sandow, en de nu bejaarde Fanny Brice laat persoon lijk een paar regels van haar succeslied hooren uit haar glorietijd: „Man homme". Hoewel de film meer dan twee uur duurt, blijft zij onafgebroken boeien, en dat men in Hollywood nog lang niet is uitge praat wat nieuwe, oorspronkelijke revue scènes betreft, blijkt uit dit, in zijn genre zeer bijzondere, product. Bfnnin 8 meter van straathoeken is stil- staan met auto's en andere voertuigen te- genwoordig verbodenl ©g) EEN TRAGISCH LEVEN. Den 6en Juni van het jaar 1872 werd te Darmstadt aan het Hessische hof een prin ses geboren, die Alix genoemd werd en nog daarbij de voornamen Victoria, Hel ene, Louise, Beatrix kreeg. In de geschiedboeken leeft zij voort als Alexandra Feodorowna: de klank dezer twee namen voert ons naar Rus land en zal den lezer doen begrijpen, dat hier met „een tragisch leven" bedoeld wordt het leven van haar, die als gemalin van Nicolaas II, keizer aller Ruslanden, het be staan, de zorgen, den wreeden dood van haar vorstelijken gemaal deelde. Zij was een tijdgenoote van de bejaarderen van thans, die haar levenstragedie tot aan het geheimzinnig, althans in de verborgenheid voltrokken einde, konden volgen. De mooie Alix van Hessen was een doch ter van den lateren Ludwig IV, groothertog van Hessen en den Rijn, en van prinses Alice van Groot-Britannië en Ierland; vroeg verloor zij hare ouders, waarna zij werd op gevoed aan het Engelsche hof. In 1894 verloofde zij zich met den Russi- schen troonopvolger Nicolaas, die nog in dit zelfde jaar zyn vader, Alexander III, op den troon van Rusland vervangt. Den 26en No vember, of, naar Russische tijdrekening, den Hen van die maand, wordt haar huwelijk met al de ceremoniën der Grieksch-ortho- doxe kerk ingezegend. Zij heeft dan be reikt wat ruim honderd en vijftig jaar vroe ger een andere Duitsche prinses zoo vurig begeerde: Keizerin van Rusland te zijn. Maar zij is zeer verschillend van de kleine „Fikchen" van Anhalt-Zerbst, die in de her innering der eeuwen „Catharina de Groote" genaamd wordt. In scherp contrast met deze, die niet alleen keizerin maar ook alleen-heerscheresse van Rusland wenschte te zijn en reeds tijdens de verloving haar aanstaanden man, den aangewezen opvolger van keizerin Elisabeth, dochter van Peter den Groote, voor de toekomst uitschakelde, in contrast met de groote Catharina is de Hessische vorstendochter bescheiden, terug getrokken, schuw voor de openbaarheid. Geen oogenblik komt het bij haar op een eerste, een leidende rol te spelen in het groote tsarenrijk, al is zij dan ook de naaste aan den troon. Laten we terstond zeggen, dat hare intellectueele gaven niet zoodanig waren, dat zij zou kunnen heerschen in zelf standigheid of zou kunnen leiden volgens een scherp getrokken, consequent doorge trokken lyn. Tusschen Catharina en Alexan dra Feodorowna is moeilijk een op geeste lijke verwantschap berustende vergelijking te treffen. Het onderscheid tusschen beide is te groot. De geweldige figuur van Catharina de Groote met haar buitengewone gaven en ontstellende uitspattingen en gebreken, is op een te verren afstand van de zachte, droefgeestige, medelijdenswaardige, geeste lijk zeer beperkte en toch voorname keize rin van het begin dezer eeuw, om deze beide vrouwen in één gezichtsveld samen te brengen. De jonge keizerin met antipathie begroet. De verloving van Alix van Hessen met den Russischen troonopvolger werd, naar gezegd wordt, niet door de staatkunde tot stand gebracht. Het was een vereeniging uit liefde, vol geluksverwachtingen. Doch die verwachtingen werden door de omstan digheden en de gebeurtenissen droevig over schaduwd. Het Russische volk, eenvoudig, vreesachtig, bijgeloovig, was reeds aanstonds tegen de vórstelijke bruid ingenomen, omdat de huwelijksplechtigheid nog in dezelfde maand plaats had, waarin de sterfdag van Alexander III Rusland in rouw had gebracht. En evenals in Frankrijk ten opzichte van Marie Antoinette keerde zich de onwil, de ontevredenheid tegen de „Riemka", tegen „de Duitsche", die van den aanvang af bui ten haar schuld onbemind bleef. Verschei dene ongelukken, die plaats grepen tijdens de huwelijksfeesten, verscherpten de anti pathie. Zij werden der „Riemka" verweten, althans haartot meerdere grief aange rekend. In haar stille terughoudendheid zag de jonge keizerin als haar groote levenstaak haar moeder-plichten. Haar innigste wensch was, haar man een troonopvolger te schen ken. Ook hierin was het lot haar niet wel gezind en vond het Russische volk nieuwe aanleiding tot critiek. Toen de geboorten in het keizerlijk gezin elkaar snel opvolgden, doch geen zoon geboren werd, nam de onte vredenheid grooter afmetingen aan. Zij, de keizerin, schoot naar de meening des volks in haar plichten te kort. Tot dusver had men ten hove met gebeden en bedevaartsgangen gemeend den vurig begeerden troonopvolger van den hemel te kunnen afdwingen, doch toen dit niet gelukte, ging men tot andere middelen over. Een slagersknecht uit Lyon, van wien de faam rondbazuinde, dat hij het geslacht der kinderen kon voorspellen en bepalen, werd te hulp geroepen. Het resul taat was erbarmelijk en de wonderdokter was spoedig afgedankt en naar Frankrijk teruggezonden. Het keizerlijk echtpaar was diep teleurgesteld. Toen kwam het jaar 1904 en bracht in het paleis der tsaren den lang gewenschten, den vurig afgesmeekten zoon. Het was het ramp spoedige oorlogsjaar, waarin Rusland Japan's militaire superioriteit smadelijk moest ondervinden. Onder den indruk der nederlagen in Mandsjoerije liet Nicolaas II zich vinden voor het instellen van een par lement. Tot veler verbazing zag hij toen de keizerin in felle oppositie tegenover zich. Zij liet haar terughoudendheid varen, zij, de stille gereserveerde. De verklaring hiervan is misschien alleen te vinden in de gedach ten aan dien zoon, den eindelijk ontvangene, voor wien de toekomst licht gemaakt moest worden en wiens troonsbestijging op de eeuwenoude Russische wijze, onbelemmerd door volksinvloeden, moest verzekerd zijn. Een verlichter geest dan de hare zou wel licht begrepen hebben, dat juist die erfop volging haar grootsten waarborg zou kunnen vinden in breeder en milder regeerings- vorm van het verouderde tsarenrijk. Zorgen der keizerlijke moeder. Maar Alexandra Feodorowna was niet meer dezelfde als toen zij haar huwelijk sloot. Groote beproevingen hadden haar ge marteld. Bij de geboorte van den troonop volger is zij twee en dertig jaar oud. Het kind hayer groote blijdschap zou haar smar- tekind worden. Langzamerhand treden ernstige veranderingen dp in het wezen der moeder. Op haar vijf en dertigste jaar zijn haar mooie gelaatstrekken verhard. Zij leeft zooveel mogelijk ver van de hoofdstad, in Livadia of op Zarskoje Selo, waar zij zich verdiept in de Grieksch-orthodoxe mystiek. In dien tijd kwellen haar de grootste zorgen over het leven van haar zoon. Het kind lijdt aan een bloedziekte, dezelfde ziekte, waaraan de keizerlijke ouders reeds eenige kinderen verloren hebben. De zoon harer hope, het kind harer gebeden, wordt voort durend door den dood bedreigd. Dien lij densweg heeft de moeder te gaan, dag na dag, jaar na jaar, terwijl het Russische volk steeds de oogen gevestigd houdt op den troonopvolger en zyn wel en wee dankt of verwijt aan haar. Raspoetin verschijnt ten tooneele. Dan duikt uit den donkeren bodem van de Russische volksklasse een man op, die een groote rol zal spelen in het leven der ge martelde vrouw. Het is een Siberische boe renzoon, Gregorij Jefimoviteh, die zich zelf in de jonge jaren van een woest en zedeloos leven „Raspoetin", d. w. z. „de losbandige" heeft genoemd en nu als Raspoetin, naar hij zegt bekeerd, wonderen kan doen, duivels uitbannen, de menschen opheffen uit hun geestelijk verval. Hij is in een klooster ge weest, wordt door de geestelijkheid be schermd en komt in een reuk van heiligheid de hoogere Russische kringen binnen. Nie mand minder dan de biechtvader van den keizer en tje keizerin laat hem naar Moskou komen, brengt hem naar het hof en knoopt er het contact tusschen de tsarina en den lompen, onbeschaafden man ujt Tobolsk. Hij wordt door een aan den hofdienst verbon den persoon, mvrouw Wirubowa, ingewijd in allerlei geheimen van het vorstelijk paar. Hij krijgt invloed en zyn gezag neemt toe, wanneer meermalen na de door hem uitge sproken gebeden de bloedvloeiingen van den jongen prins ophouden, terwijl medische hulp niet baatte. Wat is er in dien man, dat hem macht geeft over menschen en macht geeft over het zwakke lichaam van den troonopvolger? Want invloed heèft hij: som migen zien in hem een heilige. En genezende kracht schynt zijn woord, zijn wil te bezit ten. Ziehier een geval, medegedeeld door iemand, die hem haatte en verachte. De Rus sische staatsman en gezant Sassonow vertelt, dat het gezin van den tsaar de zomermaan den eens in Polen doorbracht. De kroon prins leed aan een gezwel, dat bij een normaal kind geopereerd zou zijn. Maar bij een lijder aan bloedziekte was daaraan niet te denken. Het kind had 40 gf. koorts. Bede stonden werden gehouden om voor zijn behoud te bidden. Het hielp niet. De ouders zijn wanhopig. Daar bereikt een telegram van Raspoetin de tsarina. Haar blik verhel dert zich; stralend van vreugde en ver trouwen leest zij den inhoud voor: „God heeft uwe tranen gezien en mijne gebeden verhoord. Uw zoon zal leven". 'Den nacht daarop sliep de prins rustig; de koorts daalde tot 38 gr. en de knaap genas. Men begrijpt, hoezeer Raspoetin's invloed ten hove toenam. Doch langzamerhand werd die zóó overwegend, werd Raspoetin's optreden zóó ergerlijk, dat enkele ministers er zich mee begonnen te bemoeien. Zij had den geen sucees; wèl vielen zij in ongenade. Enkele bloedverwanten van den tsaar be proefden hem de oogen te openen, enkele grootwaardigheidsbekleeders deden hetzelf de, doch zonder resultaat. „Heiligen worden steeds belasterd", luidde het antwoord. Toen kwam de wereldoorlog, de verschrik kelijke. De keizerin smeekte haar gemaal, niets onbeproefd te laten wat het onheil kon afweren. Toen echter de beslissing ge vallen was, hield zij vast aan de gedachte, dat nu moest worden doorgezet, zelfs toen de nederlagen elkaar opvolgden en het spook der revolutie opdoemde. Raspoetin was toen in zijn Siberisch dorp om te genezen van een messteek, die hem door een mooie, 26-jarige deerne was toege bracht. Toen de wond gesloten en het ge vaar voorbij was, verkondigde hij dit als een wonder, door God aan hem gedaan. Onder vraagd omtrent den oorlog, over doorzetten of de wapens neerleggen, liet hij zich slechts in vage, raadselachtige termen daarover uit. Alleen de Fransche gezant aan het Russische hof hoorde hem eene positieve verklaring geven. Maurice Paléologue had, tegen zijn zin maar op dringend verzoek van de keize rin, een onderhoud met Raspoetin. Hij vroeg hem ronduit of het waar was, wat verteld werd, n.1. dat hij, Raspoetin, den keizer en de keizerin van den oorlog trachtte af te houden. De ondervraagde antwoordde: „Het zijn idioten, die zulks beweren. Na tuurlijk moeten wy vechten tot aan de over winning". Paléologue vertelde ook nog het volgende: Toen eens de keizerin zeer ontdaan was over het verlies van een legercorps, troostte Raspoetin haar met de woorden: „Iedere moesjik, die voor den tsaar sterft, beteekent een nieuwe lamp voor Gods troon". Wat de beschuldiging van spionnage be treft, die tegen Raspoetin is ingebracht, daaraan hecht de Fransche diplomaat geen geloof. Wel werden tal van uitlatingen van Raspoetin,, in dronkenschap gedaan en die soms geheime zaken betreffen, door spion- neerende personen opgevangen en naar den vijand overgebracht. Den 3en September 1915 moest de Fran sche gezant den minister van buitenlandsche zaken te Parijs, Delcassé, mededeelen, dat Rusland niet langer meer in staat zou zyn, zyn rol als geallieerde verder te spelen. In die dagen had Paléologue herhaaldelijk per soonlijke contacten met het Russische kei- zerspaar. Toen gaf hy zich rekenschap, hoe zwak de geest was van hen, die het auto cratische Rusland heetten te regeeren. De hoofdeigenschap van den autocraat, de ener gie, ontbrak den keizer. En de keizerin, die Wel trachtte haar gemaal te steunen, stond zelf in den heilloozen ban van Raspoetin. Aan Raspoetin's invloed is het te wijten, dat de tsaar, zwak en besluiteloos als hij was, naar het hoofdkwartier trok en zelf het opperbevel overnam. Het einde. Inmiddels bleef Raspoetin aan het hof. De omgeving ergerde zich, sprak van schandaal en toen in de hofkerk de keizerin met Ras poetin het heilig avondmaal gebruikte, barstte de ontevredenheid los: er werd ge ïnterpelleerd in de Doema; tegen. Raspoetin laaide de volkswoede op, en in December 1916 werd uit den kring der grootvorsten party wraak geoefend op dezen man, die door haar als een verderfelijke booswicht werd beschouwd. Hij werd vermoord, neer geschoten als een gevaarlijk, verachtelijk wezen. De keizerin was diep verslagen; zij ver loor den steun, in welken zij met heel haar hart geloofd had. De keizer en zij wankelden, nu die kracht hetzij goede, hetzij booze hun was ontvallen. Inmiddels groeide om hen heen het verzet; nu het verzet, dat zyn oorsprong had in de breedste en diepste volkslagen. Drie maanden na Raspoetin's dood breekt de revolutie uit. Het gezin van den tsaar wordt gevangen genomen en naar Siberië gebracht. Wat en het is zeer wei nig uit dien tijd wordt vermeldt, spreekt ven de waardigheid en de stille berusting, waarmede keizer en keizerin, innig vereend in de liefde tot hunne vijf kinderen, hun lot droegen, totdgt een gruwelijke moord in den nacht van 16 op 17 Juli 1918 een einde maakte aan hun leven, aan het leven der vorstelijke ouders, zoowel als aan dat hun ner kinderen. Het tragische leven van de beklagens waardige vorstin schynt zóó weinig zon ge kend te hebben; haar lot, gevolg van eigen geestelijke zwakheid en onzekerheid èn van abnormale omstandigheden, waaraan zij niets kon wijzigen, is zoo droevig geweest, dat er moeilijk een grooter contrast kan worden gevonden dan tusschen de mooie jonge prinses, die in 1894 haar hand legde in die van een man, dien zij liefhad, en de door zorg en smart beproefde keizerin, die niet meer op eigen kracht kon leven, die haar geestelijk evenwicht had verloren en ten slotte den dood als een weldaad heeft moeten beschouwen, die haar rust bracht en het einde van haar leed. A. J. BOTHENIUS BROUWER.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 11