SPORT EN WEDSTRIJDEN
België breekt ons trotsch record.
Mier
ce WONNEN
Een ongelukkige wedstrijd van Oranje.
DE IN DE PIJR
ALKMAARSCHE COURANT van MAANDAG 5 APRIL 1937
VoetbaL
WILDERS VIEL UIT.
Het trotsche record van het Neder-
landsch Elftal, in 12 achtereenvolgende
uitwedstrijden ongeslagen te zijn, is op
dezen zomerschen April-Zondag in het
Deurnestadion te Antwerpen gebroken in
een wedstrijd, welke zeer waarschijn
lijk een geheel ander verloop zou heb
ben gehad, als de nieuwe F.I.F.A.-be-
paling, kortelings ingevoerd en waarbij
vastgesteld is, dat t ij d e n s de ontmoe
ting geen invallers worden toegestaan,
er niet was geweest.
Na een vrij ernstige botsing in de
eerste helft met Buyle moest Wilders
op medisch advies van verder spelen
afzien. Met tien man heeft het Neder-
landsch Elftal de tweede drie kwartier
moeten spelen.
Maar met tien man is eigenlijk nog te
veel gezegd, immers in de eerste helft
liep Anderiessen een enkelblessure op,
die hem in normale omstandigheden on
getwijfeld genoodzaakt zou hebben den
strijd te staken. Nu moest hij door
spelen, men kon na de rust toch niet met
negen spelers in het veld komen?
De Belgen hebben in de tweede helft door
hun numeriek overwicht de overwinning
behaald, niemand zal dat kunnen betwisten
en uit dat oogpunt bekeken is de 12 neder
laag der Oranjehemden nog zelfs zeer eer-
Vol te noemen.
Voor Nederlandsche begrippen werd door
de Belgen o.i. echter wel te hard gespeeld
en daartegen trad de Engelsche scheidsrech
ter Mee niet voldoende op. Onder hard ver
staan wij een overmatig gebruik maken van
physieke kracht met af en toe unfaire
trucjes, waardoor de tegenstanders altijd
groote kans loopen geblesseerd te raken.
Fel hebben de Boode Duivels ge
speeld, niet alleen omdat zij den zege
tocht van hun aloude tegenstanders
wilden stuiten, maar vooral ook, omdat
de Belgen individueel alles op alles heb
ben gezet, daar zij een behoorlijke pre
mie kregen bij een eventueele over
winning.
De Belgen zullen echter zelf tot de erken
ning moeten komen, dat de factoren, die tot
hun zege den doorslag gaven, voor hen een
minder prettig aspect hebben.
Dat door deze buitengewone omstandig
heden de beoordeeling van spel en spelers
niet zoo eenvoudig is, laat zich begrijpen.
Doch in onze nabeschouwing komen wij
hierop nog uitvoerig terug.
Slechte organisatie.
Enkele jaren waren wij niet meer in het
Deurne-stadion geweest. De hernieuwde
kennismaking is ons niet meegevallen. De
organisatie was buitengewoon slecht en uit
alles bleek, zoowel voor als na den wed
strijd, dat de verantwoordelijke instanties
dezen ontzaglijken toeloop van belangstel
lenden niet konden verwerken.
Onze indruk was, dat er wel plaatsbewij
zen meer waren verkocht, dan eigenlijk toe
laatbaar was. Geen wonder, dat een kwar
tier voor den aanvang van den wedstrijd de
toeschouwers, die nog buiten waren en geen
toegang konden verkrijgen, maar wel voor
zien waren van een geldige kaart, de loket
ten bestormden, de poorten kwamen binnen
stroomen en zich rond het veld nestel
den. De verkeersregeling na afloop leek een
voudig naar niets, het was letterlijk een
chaos.
Minstens een derde van de 60.000 toe
schouwers bestond uit landgenooten, dat was
aan alles te merken: aan de vlaggetjes, de
oranjemutsen, het zingen van het Wilhelmus
bij de binnenkomst der spelers. Het weer
was voortreffelijk, zonnig met een friseh
windje, dat juist over de lengte van het veld,
dat geenszins op een glanzende grasmat leek,
stond. Door het feit, dat de toeschouwers
zoo dicht om het veld geschaard zijn, is het
verblijf er echter wel knusser. Onder de be
langstellenden bevond zich o.m. minister
president van Zeeland, die bij zijn verschij
nen een ovatie van het Belgisch publiek in
ontvangst nam. Verder merkten wij op den
gezant van H.M. de Koningin, mr. J. A. N.
Patijn.
Het was precies 3 uur, toen van Heel en
2yn mannen het veld opkwamen. Het Wil
helmus werd ingezet, indrukwekkend klonk
de samenzang over de Deurnsche velden.
Direct daarop volgden Stijnen en zijn spe
lers: de Brabangonne werd onder groote
stilte ten gehoore gebracht. De toss lokte
zooals altijd veel belangstelling op het mid
denveld uit van fotografen en operateurs.
Van Heel koos zon en wind tegen en zoo
kon Voorhoof precies 6 minuten over 3
(Belgischen zomertijd) aftrappen.
België
Braet
Paverfek Joachim
Dalem Stijnen de Winter
Ceuïeers Braine
Fievez Voorhoof Buyle
Scheidsrechter Mee
y. Nellen Lungen Wels
Bakhuys v. Spaandonck
van Heel Anderiessen B. Paauwe
Caldenhove Wilders
Halle
Nederland.
Het begin was wel zeer verrassend.
Nauwelijks was er 1 minuut gespeeld of
de Belgen hadden reeds de leiding ge
nomen. Nadat de eerste aanval der
Oranjehemden was afgeslagen, ging de
Belgische linkervleugel er razend snel
van door: Fievez zette voor, het leder
kwam bij den vrijstaanden Ceuïeers en
met een scherp schot in den rechterbe-
denhoek scoorde de Belgische rechts
binnen (10).
Wie gemeend mocht hebben, dat dit doel
punt een minder gunstigen invloed zou heb
ben op het moreel onzer ploeg, had verkeerd
gedacht. Want onmiddellijk na dit onfor
tuinlijk begin kreeg van Nellen reeds een
scoringkans. Een fraaie pass van Bakhuys
gaf den D.H.C.-er een vrij veld; op het mo
ment, dat hij wilde schieten, struikelde onze
linksbuiten, zoodat hij geen gelegenheid
meer kreeg zuiver te richten.
De druk op het Belgische doel bleef slechts
even aanhouden, wij noteerden toen schoten
van van Nellen en zelfs een van Wilders,
doch de lange Belgische doelman greep de
hooge ballen in zijn veilige handen.
Het tempo was aanvankelijk zeer hoog
opgevoerd, het spel golfde de eerste tien
minuten van doel tot doel en het zag er
naar uit, dat het een wedstrijd zou worden,
niet alleen met een spannend karakter, maar
ook met hoogstaand spel.
De Belgen vooral speelden met groote
geestdrift, zaten fel op den bal en startten
voortdurend iets sneller dan de Nederland-
sches pelers. In die periode viel voorts het
slechte plaatsen van de Hollandsche mid
denlinie op, vooral bij Anderiessen man
keerde hieraan zeer veel, terwijl ook. van
Heel een zeer matigen indruk maakte. Een
fout was ook, dat het spel in onze ploeg te
kort werd gehouden, het ging te weinig met
lange passes over de vleugels, waardoor in
het eerste kwartier men niet bepaald den
indruk kreeg, dat hier een op papier zeer
krachtige Nederlandsche voorhoede in het
veld stond. -Eindelijk kwam Lungen, die
zwaar door Stijnen gedekt werd, eens goed
in actie. Anderiessen speelde hem een bal
toe, de A.F.C.-er tipte het leder over enkele
Belgen heen, er ontstond verwarring in de
Belgische achterhoede en ook doelman Braet
wist niet of hij wel of niet zou uitloopen.
Tusschen enkele Belgen door plaatste Lun
gen met den „hak" in doel, doch Braet liet
zich niet verrassen en wierp zich nog juist
bijtijds op den bal.
Maar de situatie zou nog gevaarlijker voor
het Belgische doel worden! En fijn trapje
van Bakhuys leidde naar Wels, keurig legde
de kleine rechtsbuiten den bal voor de voe
ten van van Spaandonck, de laatste zag, dat
Lungen er beter voorstond, weer een klein
tikje en Lungen had slechts voor het in
schieten.
Maar het schot van Lungen was niet hard
genoeg en Braet kon den bal gemakkelijk
houden.
Wilders geblesseerd.
Zoo verliep het eerste half uur en België
had nog steeds de leiding door het doelpunt,
in de eerste minuut gescoord, Maar toen
kwam dat allerongelukkigst moment voor
het Nederlandsch Elftal, dat, naar later zou
blijken, beslissend was voor het verdere ver
loop van de ontmoeting.
Bij een aanval van links kwam Buyle,
opspringend in botsing met Wilders. Met
de elleboog raakte de Belg den Blauw
Witter aan het hoofd en hij zelf kwam
ook minder gelukkig op den grond te
recht. Buyle kon spoedig weer mee
spelen, Wilders moest, ondersteund door
Bob Glendenning, buiten de lijnen gaan
zitten om weer op verhaal te komen.
Van Heel ging toen linksachter spelen,
Caldenhove rechts, Bakhuys werd linkshalf.
Met 11 tegen 10 man werd verder gespeeld.
Een oijverwachte kans om den gelijk
maker te scoren kreeg van Nellen, toen hem
door Lungen een bal voor de voeten werd
gespeeld. Met Joachim op de hielen rende
v. Nellen op doel af, hij struikelde, bleef in
het bezit van den bal, doch Braet kreeg
daarna voldoende gelegenheid zich goed op
te stellen en zoodoende het harde schot van
onzen linksbuiten tot hoekschop te keeren.
Deze eerste corner voor Nederland leverde
niets op. De bal ging onmiddellijk naar den
anderen kant, waar Fievez een afgemeten
voorzet gaf, Buyle trapte in en iedereen
telde, toen Halle uitliep, reeds het tweede
doelpunt, doch daar dook op het allerlaat
ste oogenblik Caldenhove op en trapte den
bal van de doellijn weg tot corner.
Uit de situatie, door dezen hoekschop op
het Nederlandsche doel ontstaan, schoot
Braine hoog in den linkerhoek, maar Halle
tipte den bal opnieuw tot corner.
Onder luid applaus verscheen Wilders, na
6 minuten niet te hebben meegespeeld, weef
in het veld en speelde ons elftal weer in de
oude opstelling verder.
Gelijk!
Er waren toen nog vijf minuten van de
eerste helft te spelen. Een prachtig staaltje
Hollandsch voetbal leverde den gelijkmaker
op.
Van Nellen kopte den bal naar Lun
gen, deze trapte tusschen twee Belgen
door naar den linkerhoek van het veld,
kwam daar zegevierend uit een duel met
Paverick te voorschijn, schoot hoog en
met effect voor, Braet kon er juist niet
by en Wels, die was toegeloopen, had
slechts voor het intrappen, 11.
Dit doelpunt inspireerde onze voorhoede.
Lungen en van Spaandonck kwamen goed
Douwe Egberts Echte Friesche Heeren-Baai en
Baai-Tabak. Nederlands geurigsfe pijptabak.
samenspelend door de Belgische verdediging
heen, de Neptunusman vond een vrij veld
voor zich, doch werd door een der Belgen
„genomen", vlak buiten het strafschopge
bied. Terecht kende de heer Mee een vrijen
trap toe. De Belgen stelden zich in een haag
voor doel op, Bakhuys kogelde het leder,
hoewel hij beter n^ar een vrijstaanden
speler had kunnen plaatsen, op doel, doch
het schot ging over. En het getuigde wel
van het snelle en spannende karakter van
deze eerste helft, toen nog geen minuut later
Voorhoof dank zij schitterend werk van
Braine, alleen voor Halle kwam te staan.
De Deventenaar echter wierp zich voor den
aanstormenden Belg en zag nog kans het
gevaar te bezweren. Zoo brak de rust aan.
Tweede helft.
Tijdens de rust werd Wilders door
enkele geneesheeren onderzocht. Niet
meer spelen, was het eensluidend ad
vies. Van een hersenschudding kon niet
worden gesproken, doch om medische
redenen was het beter, dat de Blauw
Witter van verder spelen afzag. En ook
Anderiessen was geblesseerd: hij toon
de ons een dikken enkel. Ware het in
een gewonen competitiewedstrijd ge
beurd, Anderiessen ware na de rust niet
meer in het veld verschenen. Nu moest
hij, nu wilde hij de ontmoeting uitspe
len: met negen man kon de wedstrijd
toch niet worden hervat.
En toen om 7 minuten over 4 Lungen den
bal aan het rollen bracht, bleek, dat van
Heel linksback was opgesteld, Caldenhove
rechtsachter, van Spaandonck linkshalf,
Bakhuys zwervend over het geheele veld,
drie man practisch in de voorhoede.
In drie tweede drie kwartier kreeg het
spelpeil een geduchten knauw, de wedstrijd
een rommelig karakter. Natuurlijk was er
van een zeker veldoverwicht der Belgen
sprake, hoe kon het ook anders met deze
numerieke meerderheid. Het mag echter on
begrijpelijk klinken, maar niettemin heeft
de Nederlandsche voorhoede toch nog en
kele kansen tot tegenscoren gekregen. Wels
was de eerste, die een dergelijke kans kreeg,
doch hij slaagde hier niet. Even later een
hoekschop voor Nederland, doch ook deze
leverde niets op. De aanvallen der Belgen
waren gevaarlijk van opzet, doch aan de af
werking ontbrak nu heel veel. Lungen werd
weer eens'„genomen", maar de vrije schop,
door Bakhuys genomen, miste zijn doel. Een
tweede hoekschop werd door Braet keurig
opgevangen. En deze twee hoekschoppen wer
den weldra door een derde gevolgd, doch ook
deze bleef zonder resultaat. Langzaam maar
zeker kwamen de Belgen nu sterk in den
aanval, hun overwicht werd groot, geen
wonder, het tempo konden de Hollanders
niet meer zoo goed bijhouden, de vermoeid
heid ging een rol spelen.
Ruim 20 minuten na de hervatting kreeg
Voorhoof een haast niet te missen kans,
maar Pauwe redde nog op het laatste oogen
blik, dank zij even aarzelen van den Bel-
bischen midvoor.
Voorhoof kreeg direct daarop weer een
kans. nu van Buyle, hij draaide zich lïstig
om, stond onverwacht voor open doel, doch
hij was er zelf van geschrokken en zijn
schot, gelost enkele meters van het doel, ging
naast. We noteerden vervolgens een kopbal
van Voorhoof tegen den paal en uit dit alles
bleek toch wel heel duidelijk, dat een doel
punt der Belgen in de lucht zat.
De Belgische overwinning.
Een kwartier voor het einde scoorde
Fievez, na een keurigen pass van Ceu
ïeers, van dichtbij het tweede Belgische
doelpunt, hetwelk, wat de cijfers be
treft, de beslissing bracht.
En hoewel het Nederlandsch Elftal vol
komen uitgespeeld raakte,, kreeg de Oranje-
ploeg toch nog enkele kansen. Een bal van
Bakhuys belandde bij Lungen, deze pas
seerde handig zijn bewakers, een scnot
volgde, hoog op doel, maar via de handen
van Braet en de lat, sprong de bal het veld
weer in. De Belgen kwamen terug, sterk
aangemoedigd door de toeschouwers, zij
wenschen een zoo groot mogelijke overwin
ning.
Maar enkele gemakkelijke kansen werden
verknoeid. Wels was er nog een keer door
heen, maar zijn schot keerde Braet tot hoek
schop. En enkele minuten later sloeg Lun
gen met de hand naar een hoog naar voren
gespeelde bal, op het zelfde moment, dat de
uitloopende Braet het leder wilde vangen.
Wels kreeg den bal voor de voeten en
schoot in het verlaten doel. Terecht kende
de heer Mee dit doelpunt niet toe wegens
hands. Zoo braken de laatste minuten aan,
Bakhuys probeerde het nog even als mid
voor. Het ging niet meer, al te groote ver
moeidheid was oorzaak, dat verder gevaar
voor de Belgen Teeds in de kiem gesmoord
kon worden.
Nabeschouwing.
Eigenlijk leent alleen de eerste helft van
dezen wedstrijd zich tot een beschouwing.
Immers, na de pauze was geen enkele linie
van ons elftal meer in tact, enkele spelers
stonden op voor hen vreemde plaatsen
(van Spaandonck als linkshalf), het verband
was er toen uit, het moreel was geknakt;.
Al gaven de tien overblijvenden tot de
laatste minuut alles en alles.
Laten wij beginnen met onze tegenstan
ders. De Belgen zijn hun depressie volko
men te boven, zij tellen weer mee in de in
ternationale voetbalwereld. Het is ook
daarom, dat men onzen tegenstanders gaar
ne deze overwinning kan gunnen. Het wa
ren in de eerste helft twee volkomen ge
lijkwaardige ploegen, die elkaar in niets
toegaven en het resultaat I1 bij de rust
was volkomen juist. Van den afloop was
toen ook moeilijk iets te voorspellen.
Doch het noodlot, of liever de F. I. F. A-
bepalingen hebben anders gewild.
In die eerste helft heeft onze achterhoe
de uitstekend gespeeld, onze middenlinie
iets te veel verdedigend, hetgeen onjuist
was, omdat wij ditmaal een „zwerver" in de
voorhoede misten. Had men gemeend, dat
Bakhuys dit zou kunnen, dan is dat een
misrekening geworden, spelers als Smit en
Vrauwdeunt kunnen zwerven, Bakhuys gaat
dat heel slecht af. Het gevolg was weer,
dat er groote gaten kwamen tusschen voor
hoede en middenlinie, en dat het zoo me
nigmaal gebeurde, dat passes van de mid
denlinie bij de Belgen en niet bij de
eigen spelers terecht kwamen.
Is het experiment Lungen gelukt? Lungen
heeft ongetwijfeld goede dingen gedaan,
gefaald heeft hij zeker niet. Hij was de
grondlegger van het Hollandsche doelpunt.
Zijn schot heeft ons echter niet kunnen be
vredigen, al dient daaraan te worden toe
gevoegd, dat hij niet veel gelegenheid voor
schieten heeft gekregen, immers hij werd
sterk bewaakt. Ook zijn spelverdeelen was
niet zijn sterkste zijde.
Voor ons is een voorhoede: Wels, Bak
huys, Lungen, Smit en van Nellen met
Smit als zwerver en Bakhuys beslist vóór.
veel en veel sterker en wij hopen slechts,
dat Smit in den wedstrijd tegen België op
2 Mei kan worden opgesteld.
Juist dat ploegverband was bij de Belgen
beter verzorgd. Hier zwierf Braine over het
veld, was de ziel van den aanval, terwijl de
middenlinie zoowel haar defensieve als voe
dende taak uitstekend verzorgde.
Thans nog iets over de spelers.
Halle heeft op prachtige wijze zijn
doel verdedigd. Aan beide doelpunten heeft
hij weinig kunnen doen.
Caldenhove was weer de beste spe
ler van onze ploeg, hij heeft vooral in de
tweede helft een ontzaglijke hoeveelheid
werk verricht. Hij hoede zich echter voor
te veel gebruik van zijn lichaamskracht.
Wilders speelde tot zijn uitvallen uit
stekend. Tegen Zwitserland kon hij door
een enkelblessure niet uitkomen, thans heeft
de Amsterdammer weer pech gehad.
Paauwe was van het drietal uit de
middenline de beste. Hij speelde het meest
geacheveerd, was de snelste, plaatste het
beste.
Van Heel was voor de rust niet zoo
goed op dreef, af en toe moest hij het toch
in snelheid tegen de ijverige en enthousiaste
Belgen volkomen afleggen. Als linksachter
is van Heel geëindigd. Was het niet beter
geweest van Spaandonck op dê linksback
plaats te zetten en daardoor de middenlinie
ook in de tweede helft intact te laten?
Anderiesen viel voor de rust te
gen. Slechts zelden plaatste hij goed. Ver
dedigend deed hij weer magnifiek werk, het
voeden der voorhoede liet veel te wenschen
over, vooral misten we zijn passes naar de
vleugels. Overigens mag het toch heel
moedig van hem genoemd worden, dat hij
met zijn enkelblessure tot aan het einde
heeft doorgespeeld. De andere spelers van
de Nederlandsche elftalclub heeft hij niet
in de steek gelaten. Dat is een extra-pluim
waard.
Over Lungen schreven we reeds. Een-
tweede proef, doch dan met een andere for
matie der voorhoede, lijkt ons toch wel ge-
wenscht, alvorens een definitief oordeel uit
te spreken.
Bakhuys heeft als linksbinnen niet
voldaan. Niet dat hij zwak was, doch zijn
spel bereikte op deze plaats niet de hoogte
van een midvoor.
Van Spaandonck beviel ons als
rechtsbinnen wederom niet, terwijl hij als
linksmidden lang niet slechts gespeeld
heeft. Wel een wonderlijke tegenstelling,
maar we hebben dit feit toch kunnen cor.-
stateeren. De Rotterdammer is van goeder,
wil, maar hij heeft na Dusseldorff nimmer
meer uitgeblonken.
Wels was snel, handig, evenals van
Nellen. Het doelpunt van Wels getuigde
van koel overleg, dat wij juist op beslis
sende momenten in het spel van van Nellen
misten. Want de laatste heeft enkele prach
tige kansen gehad, doch niet benut.
Bij de Belgen was Braet prachtig op
dreef. Hij is verreweg de beste doelverde-
diger, dien Belgie op dit oogenblik bezit.
De backs waren trapvast, snel en moeilijk
te passeeren.
Doch fair was het niet altijd en vooral
Joachim demonstreerde menigmaal min
der sportieve trucjes.
In de middenlinie was spil S t y n e n de
beste. Vooral voor de rust heeft hij prach
tig werk laten zien, trad af en toe als stop
per op, terwijl juist de beide kantshalfs
meer aandacht besteedden aan hun voeden
de taak.
In de voorhoede was Ceuïeers de ge
vaarlijke man.
Braine het voetbalgenie, Vooorhoof
de midvoor, die zich de luxe veroorloofde
enkele haast niet te missen kansen om zeep
te brengen, Fievez en Buyle vlug
ge buitenspelers, die een levendig aandeel
in den strijd hadden.
Scheidsrechter Mee was rustig, doch
zag naar onzen smaak wat te veel door de
vingers. Hetgeen overigens van een Engel-
schen scheidsrechter niet anders te ver
wachten is.
Vroeger gebeurden er bij HollandBelgië-
wedstrijden ook wel overtredingen, doch
dan was dat in het vuur van het spel. Nu
konden wij het gevoel niet van ons afzet
ten, dat de Belgen als volleerde profs van
de meegaandheid van den scheidsrechter
gebruik maakten om ongewoon hard te
spelen.
De meening van anderen.
Het was begrijpelijk, dat na afloop de
stemming in de kleedkamer der Neder
landsche ploeg zeer rustig was. Wilders lag
op een tafel stil voor zich uit te kijken, met
den altijd zorgenden Bob Glendeniiing om
zich heen. De andere spelers waren, door
dat zij in de tweede helft zich geheel had
den moeten geven, en eigenlijk nog meer
dan dat, rustig, neergezeten en zonder veel
praten begon men zich te kleeden. Gede
primeerd waren zij niet deze spelers, doch
wel voelden allen het als een teleurstelling,
dat men op deze wijze heeft moeten verlie
zen.
Het was de heer H. W. H e r b e r t s,
voorzitter van de keuze-commissie van den
K. N. V. B., die aller gevoelens vertolkte,
toen hij verklaarde, dat de spelers niet
graag tegen de Belgen meer uitkwamen
omdat met het tegenwoordige premiestelsel
en de mede daaruit voortvloeiende hardheid
van het spel, de kans, dat men geblesseerd
geraakt, zoo buitengewoon groot is gewor
den. De heer Herberts roemde de werklust
van allen, vooral in de tweede helft, toen
tien spelers voor elf moesten werken.
Anderiesen verdient wel een extra pluim,
omdat hij met een opgezwollen enkel ook
in de tweede helft nog is blijven doorspelen.
Het was jammer, dat Wilders moest uitval
len. Overigens, zijn indruk was, dat de Bel
gen beter speelden dan vroeger, al achtte
hij het gelukkig, dat, nu eindelijk eens in
het buitenland is verloren, het Nederlandsch
elftal onder den druk uit is van altijd te
moeten winnen.
De heer O. de Vries, kon zich vol
komen bij de woorden als voorzitter van de
technische commissie, van den heer Her
berts aansluiten.
De heer K. J. J. L o t s y had een
naar gevoel. Het resultaat bevredigde hein
geenszins. Reeds in het eerste kwartier
hield ik mijn hart vast, zoo hard begonnen
die Belgen. Overigens is het spel van de
ploeg en de spelers individueel, moeilijk te
beoordeelen en met deze woorden stemden
ook alle andere T. C. en K. C.—leden in. En
allen betreurden de pech, die Wilders had
gehad, want juist hij was zoo goed begon
nen.
In de Belgische kleedkamer heerschte na
afloop een opgewekte stemming, al kregen
wij sterk den indruk, dat men met de wij
ze, waarop het resultaat verkregen was,
toch niet geheel tevreden kon zijn. De trai
ner, de heer B u 111 e r was uiterst tevre
den over de verrichtingen van beide ploe
gen. België had met meer doelpunten moe
ten winnen, maar het eindschot ontbrak.
Hector G o e t in c k, een der hulpoefen-
meesters van het Belgische elftal, was van
meening, dat België met minstens drie
goals verschil had moeten winnen.
Joachim vertelde ons, dat als Neder
land in de tweede helft ook met elf spe
lers was uitgekomen, de strijd ongetwijfeld
gelijk zou zijn verloopen. Ook aanvoerder
S t y n e n drukte zijn spijt uit over het uit
vallen van een der oranjehemden.
Raymond Braine meende, dat de
overwining van België te danken was aan
het uitstekende werk van de halflinie, ter
wijl Voorhoof in het geheel niet over
zijn eigen prestaties tevreden was: wat heb
ik slecht geschoten.
De scheidsrechter, de heer Mee, vond het
een sportieven wedstrijd van beide kanten
met meermalen uitstekend spel, al gaf deze
scheidsrechter toe, dat Nederland wel zeer
gehandicapt was door het spelen met tien
man gedurende de volle tweede helft.
ENGELSCHE EN SCHOTSCHE
LEAGUE.
De uitslagen van de Zondag in de Engel
sche league gespeelde voetbalwedstrijden
luidden:
Eerste af deeling.
ArsenalWestbromwich Albion 20
Bolton WanderersPortsmouth 10
BrentfordManchester City 26
Derby CountyLiverpool 4—1
EvertonChelsea 00
Huddersfield TownStoke City 21
Manchester UnitedLeeds United 0—0
Preston Noth EndMiddlesbrough 20
Sheffield WednesdayBirmingham 03
SunderlandCharlton Athletic 1—0
Wolverhampton W.Grimsby Town 52
Tweede afdeeling.
Aston VillaBury 04
Bradford CityLeicester City 12
BurnleyNewcastle United 03
