Het Portret
WIE HAD DE BESTE KEUS GEDAAN?
Door Carly Vos.
De twee broers, Jaap en Wouter liepen op
de landweg, Jaap, de oudste, voorop. Wou
ter, die achter hem liep droeg een bundel
kleren over zijn schouder, alles wat de belde
jongens bezaten, het was wel niet veel, maar
op de duur werd de bundel toch wel zwaar.
Zij hadden die dag een grote afstand afge
legd en Wouter was zo vermoeid, dat hij
grote moeite had zijn broer bij te houden.
Jaap bekommerde zich niet veel om hem, hij
dacht er zelfs niet aan om ook maar voor
een kwartiertje de kleren eens van Wouter
over te nemen, zo was hij gewend zijn jon
gere broer als zijn knechtje te beschouwen.
Deze durfde niet te klagen, omdat hij bang
was voor de harde vuisten van Jaap.
Het werd avond. Hier en daar verscheen
er In de boerenwoningen, die zij passeerden,
een lichtje. De weg lag vol plassen, want het
had de geheele dag geregend en behalve dat
de Jongens honger hadden, waren ook hun
kleren doorweekt. Eindelijk sloeg Jaap een
zijweg in en klopte aan de deur. Een oude
boer deed open en vroeg wat de jongens
vilden. Jaap nam het woord en vertelde, dat
zij werk zochten, dat zij wezen waren en in
het dorp, waar zij gewoond hadden, geen
werk konden vinden. Daarna vroeg hij, of zij
op de boerderij mochten slapen.
De boer, die zelf geen kinderen had, liet
de jongens binnen, sneed een hele stapel
boterhammen, schonk voor ieder een kop
dampende koffie in en keek met genoegen
er naar, hoe de jongens zich alles lieten
smaken. Daarna wees hij de jongens op de
hooizolder een warm plekje aan, terwijl zij
hun kleren bij het fornuis te drogen mochten
hangen.
Di» avond lag de boer lang wakker, hij
dacht er over na, hoe prettig het zou zijn,
als die twee sterke jongens bij hem zouden
kunnen blijven, want hij was al wat oud
voor het zware boerenwerk. Eindelijk viel
hij in slaap, vast besloten de jongens te
vragen, of zij bij hem wilden blijven. Toen
de jongens nu de volgende morgen hun
tocht dachten te vervolgen, riep de boer hen
bij zich en vroeg, of zij geen zin hadden
oij hem op de boeolerij in dienst te komen.
Zonder zich te bedenken namen zij dit aan
bod aan. Er brak nu een gelukkige tijd aan,
/ooral voor de boer. Overdag werd hij door
twee sterke jongens geholpen en 's avonds
besprak hij met hen het werk voor de vol
gende dag. Met Wouter kon hij het best
overweg, hoewel hij voor beide jongens als
een vader zorgde.
Jaap, die zich gedroeg, alsof hij een zoon
van de boer was, dacht nooit meer aan de
tijd, dat hij door het land zwierf om werk
te zoeken, hij deed, alsof hij hier altijd ge
woond had en alsof later, als de boer er
niet meer zou zijn, al het land hem zou toe
behoren. Tegen Wouter was Jaap nog altijd
even onvriendelijk, hij behandelde hem als
zijn mindere en liet hem het zwaarste werk
doen, terwijl hij aan de boer vertelde, dat
Wouter lui was en eigenlijk helemaal niet
deugde voor het werk op de boerderij. En
Wouter? Die verdroeg alles. Maar de boer
liet zich door de woorden van Jaap niet ver
blinden, hij mocht Wouter graag en vond,
Jat hij juist in hem een ware zoon gevonden
ïad.
Wouter had het al lang zien aankomen,
ie boer werd zwak en tegen de winter werd
lij bedlegerig. Wouter deed alles wat hij
<on om het de boer naar de zin te maken
m hield hem gezelschap, zo vaak het werk
iet toeliet. De boer voelde, dat het gauw
ifgelopen zou zijn en op een avond riep hij
Je beide jongens bij zich. Hij bedankte hen
'oor de vriendschap en de hulp die zij hem
lewezen hadden. Hij had een wens, om zijn
bezittingen aan zijn jonge vrienden na te
iaten. Maar de jongens waren verwonderd,
ioen zij hoorden, op welk een zonderlinge
wijze deze nalatenschap verdeeld was. De
■:en kreeg al het land en de boerderij en al-
es wat daarbij behoorde, de ander het
irachtige geschilderde portret van de boer.
Wie zou de boerderij kiezen?, Wie het por
tret]
Maar Peter, dat mag toch niet
De poedel van mijnheer Verkoren,
Was pas gewassen en geschoren,
Peter vond de hond heel mooi,
In zijn nieuwe krullentooi.
Daarom liep hij ook terstond,
Naar de kennel van zijn hond,
„Kom eens Hector", riep hij, „klaart
Ik knip jou ook zoo mooi je haar."
Het lange haar viel op den grond,
Van die goede, beste hond,
En binnen een heel korte tijd,
Was Hector zijn haren kwijt.
Alleen aan kop en hals en staart,
Had Petertje nog iets bewaard.
Ach, ach, wat zag die hond er uit,
Hij moest geschoren, tot besluit,
Er heerste een pijnlijke stilte in de kamer.
Alleen het zware ademhalen van de ster
vende was hoorbaar. De beide broers den
ken ernstig na over dit vreemde voorstel.
Jaap vindt de keuze niet moeilijk. Natuurlijk
komt hem, als oudste de boerderij toe, zijn
broer is nog veel te jong om zo'n bezitting
te besturen. Toch durft hij zijn keuze nog
niet kenbaar te maken voor de zieke. Hij is
bang, dat Wouter ook het land en de boer
derij zal kiezen. Er is nog geen woord ge
sproken, de ademhaling wordt zwakker en
zwakker. Wouter kijkt naar het vriendelijke
gelaat van de zieke pleegvader, en kan wel
huilen bij de gedachte, dat hij dit gezicht
spoedig niet meer zal terugzien. En opeens
wordt het hem duidelijk hoe het beeld van
zijn weldoener hem boven alles lief is. Vol
eerbied nadert hij de boer en ontroerd zegt
hij, dat zijn keuze op het portret is gevallen.
Hij wil er de boerderij graag voor afstaan.
Dankbaar drukt de boer hem de hand,
dankbaar voor zoveel liefde.
Maanden zijn verlopen sinds Jaap eige
naar van de grond werd. Wouter is bij hem
in dienst en heeft een moeilijk leven. Van
de vroege morgen tot de late avond moet hij
zwoegen, nooit krijgt hij eens een hartelijk
woord. .Eindelijk kan hij het leven bij Jaap
niet meer verdragen en besluit te vertrek
ken. Zo begint hij weer te zwerven, maar het
portret draagt hij steeds bij zich. Hij is al
tevreden als hij ergens een paar dagen kan
helpen en daarvoor in ruil eten en een
slaapplaats krijgt.
Zo nadert de winter. Verkleumd van de
koude vervolgt Wouter zijn weg; de wind
snijdt in zijn gezicht. De arm, waaronder
hij het portret draagt, doet pijn van moe
heid. De geheele dag heeft hij overal tever
geefs om werk gevraagd en eindelijk komt
hij uitgeput in een dorp aan en zakt voor
de deur van een groot huis in elkaar. Daar
wordt hij gevonden en binnengedragen.
Nadat hij bij de warmte weer wat op zijn
verhaal is gekomen, vraagt men hem, waar
hij vandaan komt en nu vertelt hij zijn hele
levensgeschiedenis. De mensen kijken hem
aan, alsof zij niet kunnen geloven, dat
iemand voor een oud schilderij meer voelt
dan voor een flinke boerderij. Hij ontwijkt
echter de spottende blikken en wil weer ver
trekken.. Maar als hij bij de deur is, krijgt
de h*eer des huizes medelijden met Wouter en
hij wil hem helpen. Maar hoe? Wacht,
nauwkeurig bekijkt hij het schilderij. Er zit
een prachtige lijst omheen, die zou hij wel
kunnen gebruiken en hij stelt Wouter voor
hem die te verkopen. Een ogenblik denkt
Wouter na. Het aanbod lijkt hem wel. Want
wat heeft hij aan de lijst, het gaat hem om
het portret. Viug worden de spijkers uit het
hout gehaald en het portret wordt te voor
schijn gebracht. Maar wat is dat? Er vallen
papieren op den grond. Wouter raapt ze
op, en wat vreemd, het zijn bankbiljetten.
Er is ook nog een briefje van de boer bij,
waarin deze schrijft, dat hij met dit briefje
naar de bank te A. kan gaan, waar de boer
geld voor Wouter heeft gedeponeerd. Het
lierbij gesloten geld was voor kleren en reis
geld. Wouter gelooft zijn ogen niet. Op
eens is hij rijk, hij kan nu zelf een boerderij
copen en hoeft niet meer te zwerven.
Zo beloonde de boer de liefde, waarmee
Wouter hem gelukkig had gemaakt gedu
rende de laatste jaren van zijn leven,
EEN TREKZWALUW,
Een zwaluwsoort, die in Brazilië thuis
hoort, vliegt gedurende den zomertijd naar
Groenland en Alaska, om daar muggen en
andere insecten te vangen.
HIJ VOND DE TERUGWEG.
In Iowa (Amerika) heeft een hond de
weg naar huis teruggevonden over een af
stand van 750 K.M. Zijn baas had hem 10
dagen tevoren verkocht. De hond heeft dus
om zijn oude baas terug te vinden, 75 K.M.
per dag afgelegd.
Kijk eens, de olifant van
de maharadja.
Wij gaan deze week eens schaduwen.
Neen, geen vliegende vogeltjes en zo! Een
schaduwbeeld gaan we maken, dat jullie
zeker nog niet gezien hebt. Wat zeg je wel
van een olifant met een huisje op zijn rug?
Je kunt hem „maken" met behulp van een
servet en een lucifersdoosje. Op het plaatje
zie je verder hoe alles gebeurt.
Tot groot plezier van de toeschouwers
zwaait het dier met zijn slurf in de lucht en
trompettert hongerigl Geef hem daarom
maar een paar broodkruimeltjes, daar zal
die kolos wel genoeg aan hebben.
Snelschilderen
Er zijn schilders die hun brood verdienen
door bijvoorbeeld op tentoonstellingen te la
ten zien, hoe snel zij kunnen tekenen en
schilderen. In een ommezien hebben zij een
tekening gemaakt of een schilderij vervaar
digd. Nu willen wij eens proberen of wij ook
niet in een paar minuten tijd een schilderij
kunnen maken en dit kunstje dan eens ver
tonen, als bijvoorbeeld een van de huisge
noten jarig is.
Jullie begrijpt, dat het een trucje is, daar
om is het aardig ,als je bijvoorbeeld alleen
moeder in het geheim betrekt, ik wed, dat
zelfs vader zal denken: jonge, jonge, wat
heb ik een knappe zoon... of dochter.
Om de grap te doen gelukken moeten wij
enkele voorbereidingen maken. Hoe beter
wij dat doen, hoe geslaagder de grap wordt.
Je hebt noodig een oud olieverfschilderij,
groot of klein, dat doet er niet toe. Mis
schien komt er met het schoonmaken van
de zolder nog wel zo'n oud schilderij te
voorschijn, dat een beetje beschadigd is, of
niet mooi genoeg meer om op te hangen. Dat
schilderij wordt uit de lijst genomen, maar
je moet het doek wel op het houten raam
laten zitten. Nu plak je heel voorzichtig en
alleen aan de uiterste rand een stuk papier
over het schilderij heen, zodat men niet kan
zien, dat dit onder het papier zit. Het beste
kun je van dat dunne vloeipapier nemen,
(ik bedoel vloeipapier, waarmede pakjes
worden ingepakt, niet dat, wat wij gebruiken
om inkt mee af te vloeien).. Het komt vooral
op het zorgvuldig vastplakken aan, want
doe je dat slordig, dan ziet men door het
papier de vorm van het schilderij heen.
Van een paar latjes timmer je een schil
dersezel als je die thuis niet bezit, terwijl je
van karton een palet maakt, waarop je uit
een paar tubes waterverf een paar kleurtjes
drukt.
Het enige wat je nu nog nodig hebt is
een penseel en een klein beetje slaolie, ge
wone slaolie.
Zo, alle voorbereidingen zijn getroffen,
Een knipprent.
•ujooqenojsj uog
')U3jddjU)| uag
6uisso|dQ
het feestje is er, de gasten zitten bij elkaar
en nu kondig je aan: „Dames en heren, mag
ik me even voorstellen, ik ben Snelschilder
Jopie Slim en ben in staat u binnen enkele
ogenblikken een mooi landschap te schilde
ren, of wat er op het schilderij staat. Je zet
je ezel waar het schilderij al op staat neer,
je gaat er zelf voor staan, zo, dat de men
sen niet kunnen zien, dat je je penseel alleen
in de slaolie doopt en nu begin je met je
penseel met olie eenvoudig over het papier
heen te strijken, natuurlijk niet van boven
naar beneden of andersom, maar eerst eens
even hier, dan daar, zodat het net is, alsof
je een groepje bomen .ergens anders een
stukje lucht enz. schildert Tenslotte, als je
het papier overal met olie hebt ingesmeerd,
dan zul je zien, dat het net is, alsof het
schilderij dat er achter zit, zichtbaar is ge
worden en dat is ook zo, want het vloei
papier is nu geprepareerd en doorzichtig.
Daar de gasten niet weten, hoe je het
kunstje hebt uitgevoerd, zullen zij verbaasd
zijn over het resultaat.
Je kunt een andere keer, als je dat kunstje
nog eens doet, het schilderij op zijn kop
zetten, dan met olie insmeren en als het
klaar is, het schilderij omdraaien. Dan lijkt
het dus alsof je het landschap onderst» bo
ven hebt geschilderd. Dit verhoogt nog he
effect. Zo, nu hebben jullie er weer een aar
dig grapje bijgeleerd. Veel succes er mee!
PT-
NAAR SCHOOL.
rr
ALS DE VRUCHTBOMEN IN BLOEI STAAN,
VOOR
KINDEREN
Nevenstaande tekening
moet op een dun stukje
karton of een oude brief
kaart worden geplakt.
Als de lijm droog is, pro
beer dan al de stukken
precies langs de rand uit
te knippen en deze zo
samen leggen, dat er een
dier ontstaat. Welk dier
is het?