Siad en Omgeving, Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging ^Binnenland N GEHEIMEN DIENST feuilleton. 45e Jaarlijksche algemeene vergadering te Alkmaar. De malaria-bestrijding in Noord-Holland. U verbrandt in de zon HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 ct. en 25% zwaarder dan de meeste andere. (Wordt vervolgd). r^.,— DRUK BEZOCHT. Deze vergadering werd Zaterdag gehou den in het gebouw De Unie, welks groote zaal geheel gevuld was door afgevaardigden en belangstellende leden. Onder de aanwezi gen bevonden zich ook de burgemeester van Alkmaar en de inspecteur der volksgezond heid, dr. Doyer uit Hilversum. Vóór den aanvang der vergadering werd door verpleegsters (in uniform) van het Centraal Ziekenhuis koffie met gebak rond gediend, een attentie die blijkbaar op hoo- gen prijs werd gesteld. Openingswoord. -• Tegen elf uur opende de voorzitter van den bond, dr. G. J. van T h i e n e n uit Zwolle, de vergadering met een hartelijk welkom. Hij herdacht den overleden juridischen ad viseur mr. C. Frikkers, kort na de vorige algemeene vergadering plotseling overleden. Spr. herinnerde aan het vele belanglooze werk van den overledene in 't belang van den bond en zeide, dat diens naam in de ge lederen van den bond zal blijven voortleven. Ook herdacht spr. het op 30 Maart j.L overleden eere-lid mevr. L. de Bussy— Kruysse, die voortdurend met den bond had ipeegeleefd. Beide overledene werden staande in eeni- ge oogenblikken stilte herdacht. Vervolgens herinnerde de voorzitter in enthousiaste woorden aan het huwelijk van prinses Juliana. (Applaus.) Het afgeloopen jaar nagaande, constateer de spr. dat geen bijzondere gebeurtenissen het leven van den bond beroerden. Er was meer vraag naar arbeidskrachten in de zie kenhuizen dan in voorgaande jaren, de ge middelde bezetting steeg vrij hoog boven die van de jaren van inzinking, zoodat thans reeds vaak moeite bestaat bij vervulling van vacatures in de gelederen der verpleegsters. Het werk der bemiddelingsbureaux van den bond werd door spr. zeer gewaardeerd boven de gewone arbeidsbeurzen, omdat aard en karakter der aanvragers zoowel als van den werkkring en de eischen in de ver schillende ziekenhuizen alsook van de direc trices dikwijls geheel verschillend zijn. Het beroep van ziekenverpleging noemde spr. een specifiek vrouwelijk beroep, dat hij daarom als door de natuur beschermd acht te. Onjuist vond hij den wel gehoorden eisch om ter verpleging van mannelijke zieken uitsluitend mannen als verplegers aan te stellen. Spr. wees er op, dat de verpleegsters zich aan hun beroep hebben te geven uit vrijen wil, maar dan ook met volle persoonlijkheid, omdat naast voldoende kennis veel tact ver- eischt wordt voor den omgang met de zie ken. Goed en emstig opgevat, zal het be roep van ziekenverpleegster de beoefena ren en de heele maatschappij tot zegen zijn. (Applaus.) Spr. heette hierop welkom den burge meester en dr. Doyer. Voor mij, zei hij, is Alkmaar niet alleen de stad van de kaas markt, maar ook van de exploitatie van zie kenhuizen. Met groote waardeering sprak de voorzitter van de totstandkoming van het Centraal ziekenhuis te Alkmaar door samen werking van de omliggende gemeenten en hij sprak den wensch uit, dat dit voorbeeld door vele centraal gelegen gemeenten zal worden gevolgd. Met lof gewaagde spr. van de mooie wand versiering in het ziekenhuis door een groot aantal schilderijen, omdat een goede wand versiering een aanwinst kan worden ge noemd van elk ziekenhuis, een slechte wand versiering kan men beter achterwege laten en een goede is dikwijls te duur. Huidetelegrammen. Onder applaus werd op voorstel van den voorzitter besloten een telegram van hulde te zenden aan de koningin en de prinses. Jaarverslagen. Aan het jaarverslag ontleenen wij, dat de bond in het begin van het afgeloopen jaar 3664 leden had en op 31 Dec. 3484; 172 nieu- we leden waren toegetreden (het jaar daar vóór 190). Onder de leden zijn 2845 zusters (v.j. 3056), 17 broeders (v.j. 29), 234 genees- heeren (v.j. 244) en 12 klinische hoog leeraren .v.j. 13). Het aantal donateurs be draagt 74 (v.j. 56). Het jaarverslag werd goedgekeurd, even als dat van de commissie van het ondersteu ningsfonds, idem advies, bemiddeling en ar bitrage; idem in opleidings- en examenza ken; idem redactie tijdschrift; idem inlichtin gen- en plaatsingsbureau; idem Ned. Cen traal Bureau. Bij het verslag van de commissie van re dactie voor het tijdschrift werd door de afd. Arnhem de vraag gesteld of er geen maat regelen dienen te worden getroffen om ver deren teruggang van het ledental te voorko men. De voorzitter erkende den eisch van con tact met de leden door middel van het tijd schrift. Hij wilde aan het bestuur zien over gelaten om te zijner tijd met voorstellen te komen, als door de afd. Arnhem bedoeld. Dit werd goedgekeurd. Verkiezingen. Tot lid van het hoofdbestuur (aftr. in Dec. a.s. jvr. M. C. G. Reuchlin te Rotterdam, die zich niet herkiesbaar stelde) werd ge kozen mevrouw M. Jamesvan der Hoop aldaar in de commissie voor het ondersteuningsfonds werd herkozen dr. J. van der Hoeven te Eefde; in de commissie voor advies, bemiddeling en arbitrage wer den herkozen mej. mr. H. Nooyen te den Haag, zr. M. J. H. Roldanus te Leiden, dr. F. J. Schuurman te Oegstgeest en gekozen in de vacature van wijlen mr. C. Frikkers mr. M. H. B. ter Haar Romeny te Rotter dam; in de commissie voor opleidings- en examenzaken werden herkozen prof. dr. E. P. Snijders te Amsterdam en S. W. Praag, arts te Utrecht; in de commissie voor het in- lichtings- en plaatsingsbureau werd herko zen mevr. B. Klawitter-Gantvoort te Haar lem. Verschillende voorstellen. Contributie. Op voorstel van het hoofdbestuur werd de contributie weder bepaald op 3.25 per jaar. Diploma hulpverleening bij ongelukken. De afd. Rotterdam stelde voor, het hoofd bestuur uit te noodigen stappen te doen, welke kunnen leiden tot: I. Het verkregen van een gelijke waar deering bij-de betreffende Overheidsdien sten en andere lichamen voor wat betreft de bevoegdheid en bekwaamheid om eerste hulp bij ongelukken te verleenen van de bezitters van het diploma Ziekenverpleging, als van hen, die het diploma Oranje Kruis of E.H.B.O. bezitten. Of zoo dit niet gerechtvaardigd of bereik baar geacht wordt, subsidiair: II. Het treffen van een, voor het geheele land geldende regeling, op grond waarvan gediplomeerde verpleegsters en verplegers door het volgen van een beperkt aantal les uren, het diploma Oranje Kruis of E.H.B.O. kunnen verwerven. Het hoofdbestuur verklaarde zich bereid het tweede voorstel te steunen en bij 'e of- ficieele instanties aan te dringen op wijzi ging van den bestaanden toestand in bedoel den zin. Conform besloten. Uitwisseling van verpleegsters met het buitenland. De afd. Haarlem stelde voor, dat het hoofdbestuur aan de commissie voor h:t in- lichtings- en plaatsingsbureau opdraagt moeite te doen om te komen tot regelmatige, tijdelijke uitwisseling van verpleegsters uit Nederlandsche ziekenhuizen met verpleeg sters in buitenlandsche ziekenhuizen. In de toelichting werd gezegd: Voor meer contact met werkwijze en leven van zieken- huisverpleging in andere landen, zou een re gelmatige, tijdelijke uitwisseling van verple- genden zoo goed zijn. In het St. Elisabethsgasthuis te Haarlem is dit al eens geschied wat bijzonder goed beviel. Het ziekenhuis waar de zuster thuis be hoort, salarieert haar tijdens haar verblijf in het buitenland, zooals ook het buitenland sche ziekenhuis de naar ons land komcr.de zuster betaalt, zoodat de kosten voor de zus ters beperkt blijven tot de reiskosten. De afd. den Haag opperde als bezwaar (ook voor de patiënten) de taal. Dr. H e e r e s (Groningen) had al een proef genomen met Duitsche zusters en had ervaren dat het voor gediplomeerde ver pleegsters zeer leerzaam is. In Duitschland is men zeer geschikt wat betreft de voor waarden voor uitwisseling; slechts kleine formaliteiten zijn van te voren noodig. Zr. van der Meulen (Groningen) ge loofde dat uitwisseling in eigen land moge lijk moet worden geacht. Zij stelde de wen- schelijkheid ervan in het licht, omdat in verschillende ziekenhuizen telkens weer an ders wordt gewerkt. Een regeling als door haar bedoeld zou minder kosten meebrengen. Zr. Mo ere els, directrice te Hoorn, meende, dat aan het vraagstuk groote be zwaren zijn verbonden, vooral voor kleinere ziekenhuizen. De uitgezonden zuster zal al licht een zeer intelligente persoonlijkheid z(jn, die in het kleine ziekenhuis moeilijk gemist kan worden en voor haar in de plaats krijgt men dan iemand, die een vreemde taal spreekt, het werk in de voor haar vreemde omgeving slechts geleidelijk zal leeren en dan bovendien omdat zij uitge wisselde zuster is bij het voornaamste werk op alle afdeelingen moet helpen. Die taak zal voor haar veel te zwaar wor den. Spreekster vond het daarom beter, om een zuster, die een paar maanden naar het buitenland wil, zoolang vacantie te geven zonder salaris en in haar plaats gedurende dien tijd een plaatsvervangster (uit ons eigen land) aan te stellen. Uit eigen ervaring geloofde spreekster dat dit de beste weg is. Ten slotte werd het prae-advies van het hoofdbestuur om het voorstel aan te nemen, goedgekeurd. De voorzitter zegde toe, dat bij de uitwerking rekening zal worden gehouden met de bemerkingen van zr. Moereels. Volgende vergadering te Zwolle. Voor het ontvangen van de volgende alge meene vergadering verklaarde zich bereid de afdeeling Zwolle. Onder applaus werd dit aanbod aanvaard. Dr. Doyer hield vervolgens een voor dracht over de malariabestrijding in Noord holland. Alkmaar heeft naast kaas nog een repu tatie op het gebied van malaria, en daarin zou deze vergadering, naar spr. meende, wel belang stellen. Voornamelijk zou hij de aandacht willen vestigen op de bestrijding dezer ziekte, omdat haar oorzaak en wijze en overbrenging in dezen kring van deskun digen wel voldoende bekend mocht worden verondersteld. De insecten, die thans de Zui derzeepolders onbewoonbaar dreigen te ma ken en de andere, die zich in Amsterdam lieten zien, zijn in het malariavraagstuk on gevaarlijk en jammer vond spr. het, dat aan die twee eigenlijk méér aandacht wordt ge schonken dan aan malaria. Spr. gaf na deze inleiding een overzicht van wat de Commissie Noordholland deed ter bestrijding van de malaria, die zich in de na-oorlogsjaren in deze provincie zeer ern stig liet aanzien en naar de meening van sommigen deze streek onbewoonbaar zou maken. Spr. roemde in dezen het inzicht van zijn ambtsvoorganger dr. Aldershof en ging dan na hoe jacht gemaakt werd op de mug gen in de stallen. In 1923 moest men de po ging om op deze wijze de malariamug te de- cineeren opgeven, omdat zij niet zou kunnen leiden tot een afdoend resultaat. Toen werd de werkwijze veranderd en men ging over tot mobilisatie van de heele bevolking in den strijd tegen de mug, want men meende terecht, dat hij moest gevoerd worden tegen de muggen op plaatsen waar deze gevaarlijk kunnen zijn: in huizen, speciaal slaapkamers, waar men malaria-patiënten aantrof en dus besmette muggen zou vinden. De aangestel de propagandisten hadden in de eerste plaats te rapporteeren het aantal malaria-patiënten en moesten daarnaast de bevolking wijzen op de noodzaak van vernietiging van de mug en de wijze waarop men daartoe zou kun nen geraken. Spr. verheelde zich niet, dat veel méér ge vallen van de ziekte voorkomen dan men te weten komt, ook al omdat velen de mala riakoorts aanvaarden als iets waaraan nu eenmaal niets te doen is. Maar toch kon hij met groote voldoening constateeren dat sinds 1927 het aantal gerapporteerde geval len van malaria geregeld minder werd. Gebleken is intusschen, dat een weder op leven van de malaria zich plaatselijk voor doet. In het Zuiden en Noorden der provin cie is zij gedaald en laag gebleven, maar in het centrale dbel der provincie weer geste gen en in sommige plaatsen zelfs in vrij erge mate. In de afgeloopen twee jaren heeft men bij de bestrijding zooveel geleerd, dat spr. meende te mogen zeggen, dat men binnen afzienbaren tijd de malaria uit Noordholland als geheel verdwenen kan beschouwen. De eigenlijke boosdoener onder de beide soorten anopheles (de malariamurg) vindt den besten voedingsbodem in brak water, dus moet men er naar streven het water zoo zoet mogelijk te maken. En dat nu zal niet zoo gemakkelijk gaan, ook al omdat bij het openen van de schutsluizen in zee telkens weer veel zout water binnenkomt. Daarnaast zou men de malariapatiënten gameten-vrij moeten maken door in het lichaam van den lijder de gameten te doo- den. Hij zou dan bevrijd blijven van de ge volgen van den muggenbeet en bovendien ongevaarlijk worden voor de omgeving. Na ongeveer drie weken gebruik van het daar toe te geven geneesmiddel zou men dit re sultaat bereiken, maar een groot bezwaar zijn de kosten, zoodat onderzocht werd of een kortere kuur niet voldoende kon zijn. Proeven hebben echter uitgemaakt dat een kuur van drie weken als noodzakelijk moet worden geacht. Spr. wees hierbij nog op den tegenzin van de bevolking om zich nog aan een kuur te onderwerpen als zij geen last meer heeft van de koorts. Toepassing van be doeld geneesmiddel moest daarom volgens spr. als niet afdoende worden aangenomen, zoodat er alleen overbleef de bestrijding van de malariamug. Voor een goede bestrijding moet men te rug naar den ouden vorm daarvan door zen speciaal daartoe aangestelden persoon, die moet werken op een afdoende wijze: met een zoodanige spuit, dat geen enkel hoekje van een „besmette" woning onbewerkt blijft. Niet alle woningen vallen daaronder, met vrij groote zekerheid kunnen de huizen worden aangewezen waar bewerking noodig is: ongeveer het derde deel van het totaal aantal woningen. Deze moeten dan bewerkt worden van eind Augustus tot half October, telkens om de 14 dagen. Spr. gaf aan hoe men tot het aantal van een derde was ge komen; het aantal kinderen in de gezinnen geeft hierbij den doorslag, omdat malaria krachtens waarnemingen voornamelijk een kinderziekte is, want deze blijken er den meesten last van te ondervinden. Vóór eind Augustus behoeft men met de bestrijding van de muggen in de woningen niet te beginnen, omdat vóór dien tijd de be smette dieren nog niet de huizen als verblijf hebben gekozen. De aangegeven bestrijdingsmethode is toe gepast in Uitgeest en op Marken. De kosten waren begroot op 15 cent per inwoner en de uitkomsten hebben aangetoond dat dit wel Als de huid van Uw gelaat, hals en armen door de zon pijnlijk verbrand is, of dat gij U bij het fietsen hebt doorgezeten, doe er dan onmiddellijk Purol op. Dit verzacht en geneest spoedig, Purol (wit en geel) beide in doozen van 30 en 60 ct., tube 45 ct. Bij Apoth. en Drogisten. ongeveer als het juiste bedrag moet worden aangemerkt Op Marken was thans een primair geval aangegeven tegen 36 verleden jaar en in Uit geest waar de ziekte in veel erger mate voorkwam, 13 tegen 87 vorig jaar. Spr. zag hierin een goede belofte voor de toekomst en hoopte dat de regeering, die in de laatste jaren niet meer steunde, zulks nu wél weer zal willen doen. Dankbaar merkte spr. op, dat de provincie en verschillende gemeenten zyn blijven steunen. Als allerwege waar zulks noodig mocht blijken wordt gewerkt als door spr. aange geven, zal Noordholland in afzienbaren tijd vrij van malaria kunnen worden verklaard. (Applaus.) De voorzitter bracht dr. Doyer «en hartelijk woord van dank voor zijn interes sante en leerzame voordracht Bij de rondvraag werden nog een paar opmerkingen naar voren gebracht welke door den voorzitter werden beantwoord, waarna sluiting volgde. De aanwezigen begaven zich hierna naar het Centraal ziekenhuis, waar een koffieta fel was aangericht en welk gebouw met groote belangstelling werd bezichtigd. In den middag werd door de afd. Alk maar een autotocht aangeboden, die de be zoekers via Heiloo, Limmen, Bakkum en Egmond naar Bergen aan Zee bracht waar in hotel Nassau-Bergen de thee werd ge bruikt. DR. VOS BLIJFT KAMERLID. Officieels cijfers Tweede Kamer verkiezing. Naar uit de officieele gegevens van de hoofdstembureaux uit de verschillende kies kringen blfjkt zijn in totaal 4.058.077 gel dige stemmen uitgebracht zoodat de kies- deeler heeft bedragen 40.580.77. Hoewel deze kiesdeeler byna 15 lager is dan die, welke volgens de voorloopige cijfers was berekend, wordt daardoor geen wijziging gebracht in de toekenning der zetels aan de daarvoor in aanmerking ko mende partijen, zooals deze toekenning is bekend gemaakt door den verkiezingsdienst van het A. N. P. Bij de bekendmaking van de namen der gekozenen is door den verkiezingsdienst van het A.N.P. eenig voorbehour gemaakt ten aanzien van de verkiezing van den Vrijheidsbonden dr. Vos, aangezien het overschot van diens lijst slechts een zeer gering verschil aanwees met dat van één der andere lijsten van den Vrijheidsbond. Thans is gebleken, dat het overschot van de lijst-Vos inderdaad het grootste was, zoodat met de heeren Bierema, Van Lidth de Jeude en Wendelaar, de heer Vos voor den Vrijheidsbond tot lid der Kamer ge kozen zal worden verklaard. JONKVROUW S. W. A. WICHERS. f Strijdster in de vrouwenbeweging. Zaterdag is onder veel belangstelling in het crematorium te Velsen de verassching geschied van het stoffelijk overschot van jkvr. S. W. A. Wichers, oud-bestuurslid van verschillende vereenigingen op het gebied der vrouwenbeweging en één der voor vechtsters voor het vrouwenkiesrecht, over leden te Zeist Verschillende vereenigingen op het gebied der vrouwenbeweging waren vertegenwoordigd. Gesproken heeft me vrouw mr. B. BakkerNort, lid der Tweede Kamer, die herdacht, hoe de overledene vooraan heeft gestaan in den strijd voor het vrouwenkiesrecht. Mevrouw mr. De KanterVan Hettinga Tromp, te Den Haag herinnerde er aan, wat de overledene heeft gedaan als stichtster van het Vredeshuis aan de Laan van Meer- dervoort in Den Haag. De directrice van het Nationaal Bureau voor vrouwenarbeid te Den Haag, mejuf frouw M. Heinen, herdacht, hoe de over ledene in zeer moeilijke tijden deel uit maakte van het bestuur der nationale Ver- eeniging voor Vrouwenarbeid en hoe zij ook hieraan al haar krachten had gegeven. PjgfORIgCBE AVONTURENROMAN. Door G. P. BAKKER 25) „Verloofd ook niet, maar verliefd", en onwillekeurig, zonder zelf te weten waar om, vertelde hy haar van zijn lief, zwarte zigeunermeisje, dat hij onlangs onver wachts had moeten verlaten, omdat men hem op de hielen zat. „En heb je nog verdriet?" vroeg ze zacht. „Neen natuurlijk", beantwoordde zy zich zelf. „Dolle Ed, dat zegt genoeg". „En jij? Ben je verloofd of getrouwd? En heb je kinderen?" voegde dolle Ed er ondeugend aan toe. „Nee Dolle. Vrouwen als ik!" rep ze, en lachte luid. „Maar wacht, ik zal je wat te drinken geven". Ze haalde uit een oude mooie Noord-Duitsche barokkast een kruik en twee kirstallen roemers te voorschijn, schonk in en sprak: „Op onze kennismaking en beterschap met je oor". Ze klonken. „Heb je misschien ook honger? Wacht maar. Waar voor één is, is er ook voor twee". Ze trok aan een bel in den hoek van de kamer. Een groote jonge vrouw '.ad binnen. „Dien het avondmaal maar op, Lien, en dek voor twee. Maar wijs dezen heer eerst zyn kamer even, de tuinkamer. Hij blijft logeeren". Het dienstmeisje deed in het geheel niet verwonderd. „Dadelijk mevrouw. Gaat u maar mee", zei ze. „De kamer is al gereed". Hij volgde haar door een breede gang met vele deuren. Aan het einde opende zij er een en hij trad binnen. Het ruime vertrek was door kaarsen ver licht. Op de commode stond een groote waschkom met water, daarboven hing een Venetiaansche spiegel met aan weerszijden kristallen lustres. In het midden stond een groot bed met een troonhemel. Hij keek in den spiegel, wiesch zich, kamde zijn haren, borstelde zijn donker wambuis af, trachtte het bloed er uit te verwijderen. Gaat nog al, dacht hy, al leen dat oor Onvoorzichtig deed hy de pistolen uit zyn broekzakken, legde ze op zijn bed met het kruithoorntje en den kogelzak. Hij monsterde zich nog eens. Voor een officier is deze poortersdracht wat simpel, voor een kwartjesvinder te netjes, luidde zy oordeel. Alleen dat oor moet de geheele gekke gechiedenis aannemelijk maken. Toen hij weer in de erkerkamer kwam, viel het hem voor het eerst op hoe weel derig zy gemeubeld was. Op den tweekleurigen parketvloer lag 'n zwaar Oostersch tapyt. In den hoek voor een gotihsche kachel van plateel in den vorm van spitbogenvensters met penanten, stond de tafel gedekt met hagelwit linnen en zilver. Een drie-armige kandelaar deed als middenstuk dienst en wierp over den disch een gezellig gedempt licht, dat in het zilver weerkaatste. Een vaas met roode rozen stond aan het einde der tafel links van de plaats der gastvrouw. Ze zag zyn groote verwondering, stak haar arm door den zyne. „Ik ben niet arm. Ik kan myn gasten goed ontvangen", verklaarde ze, keek hem ondeugend aan en ging tegenover hem zitten. „En nu niet meer denken aan het zigeu nermeisje met die groote zwarte oogen", zei ze. „Dat is voorbij, voor altijd. Nu lachen en vroolijk zijn. Vertel mij liever maar eens hoe je eigenlijk in Halbertstadt bent gekomen, want je hoort hier niet, Ed". Hij verhaalde, hoe hij achter een groep ruiters aangeslopen was, omdat de poorten reeds gesloten waren. „Wanneer?" Even aarzelde hij. „Gisteravond". „En vanmiddag hadden ze je al te pak ken?" „Ongeluk". „Wat had je uitgevoerd?" „Een beurs gerold", zei hij onverschillig en wierp een kleine gehaakte zijden beurs op tafel. „Ha!" zei ze. „Goud", en hij meende een schittering in haar oogen te zien. „En ze lieten je die behouden?" vroeg ze. Hij voelde dat hy vast zat. Geen rakker van den schout en zeker geen beulsknecht zou hem een kans gegeven hebben -ook maar een rooden duit in den zak te hou den. „Ik had hem weggetooverd", legde hij uit. „Ik ben nog al handig, 'k Heb de goo chelkunst geleerd van een zigeunerkoning. Kijk!" en hij legde zijn hand over de beurs, hief den arm op, liet haar de open hand zien. De beurs was verdwenen. „Je bevalt me steeds beter", klonk haar oordeel. Zij schonk weer in. Hij stond op, boog zich naar haar over en zei: :„Ik dank je voor je gulle ontvangst". Zij ging ook staan, klonk met hem en bij het uitstrek ken van haar arm zag hij onwillekeurig de witte zijde zich spannen over de jonge, mooi gewelfde borst. „In de oogen zien, als je met een dame klinkt", verweet ze hem en keek met haar blauwe oogen, die nu veel donkerder sche nen, diep in de zijne. Hij voelde zijn bloed ontstuimig kloppen, zyn gezicht vuurrood worden. „En", zei ze, alsof ze niets had bemerkt. „Wat zyn nu je plannen, dolle Ed? Dezen nacht blyf je natuurlijk hier, maar ben je morgen veilig in Halberstadt? Generaal Tilly zal hier zeker spoedig aankomen „Hoe weet je dat?" vroeg hij verwonderd „Dat weet toch iedereen. Hij zal door trekken naar Halle". Als Tilly in aantocht is, worden de wachten verscherpt en voor sPltsb°even als jij, zal het veel te gevaarlijk worden. Morgen kan je gerust, als je opstaat, in den tuin gaan wandelen en tegen het noenmaal zullen we verder zien. Lien zal je het ontbijt op de kamer brengen. We zullen een beetje op je moeten passen. „Dat vervloekte oor", mompelde hy. „Ja", meende zij. „Dat zou je verraden, maar misschien zouden we een hoed kun nen vinden die het bedekt". „Of, vervolg de ze: „Een hoofddoek als een zeeman, een zeeroover weet-je, zoo'n roodbonte met twee wapperde punten van achteren. Eigenlijk", zei ze, „gelijk jy meer op een vermonden zeeroover dan op een kwartjes vinder. Gaatjes voor gouden ringen heb je reeds in je ooren". „Dolle. Drink nog eens". Een bruin gebraden kip was opgediend. Ze schonk een groote kristallen bokaal vol fonkelende Bourgogne. Hij dronk gretig. „En jy, wilde Greet", sprak hy. „Jy lykt meer op een schattig jong gravinnetje dan op een..." „Zeg het maar!" „Dan op eenlichtzinnige vrouw". „Je durft niet zeggen wat je op de tong ligt. En dat voor een man, die zich dolle Ed noemt", Ze lachte smadelijk. Hij vermoedde vaag, dat het mooie bij voegsel „dolle" hem een beetje hinderlijk zou kunnen worden. Hield ze hem er nu al mee voor den mal. Daarvoor zou hy haar straffen. Wacht maar even.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 9