Siad en Omgeving,
Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging
^Binnenland
N GEHEIMEN
DIENST
feuilleton.
45e Jaarlijksche algemeene vergadering
te Alkmaar.
De malaria-bestrijding
in Noord-Holland.
U verbrandt in de zon
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 ct. en 25% zwaarder dan de meeste andere.
(Wordt vervolgd).
r^.,—
DRUK BEZOCHT.
Deze vergadering werd Zaterdag gehou
den in het gebouw De Unie, welks groote
zaal geheel gevuld was door afgevaardigden
en belangstellende leden. Onder de aanwezi
gen bevonden zich ook de burgemeester van
Alkmaar en de inspecteur der volksgezond
heid, dr. Doyer uit Hilversum.
Vóór den aanvang der vergadering werd
door verpleegsters (in uniform) van het
Centraal Ziekenhuis koffie met gebak rond
gediend, een attentie die blijkbaar op hoo-
gen prijs werd gesteld.
Openingswoord.
-• Tegen elf uur opende de voorzitter van
den bond, dr. G. J. van T h i e n e n uit
Zwolle, de vergadering met een hartelijk
welkom.
Hij herdacht den overleden juridischen ad
viseur mr. C. Frikkers, kort na de vorige
algemeene vergadering plotseling overleden.
Spr. herinnerde aan het vele belanglooze
werk van den overledene in 't belang van
den bond en zeide, dat diens naam in de ge
lederen van den bond zal blijven voortleven.
Ook herdacht spr. het op 30 Maart j.L
overleden eere-lid mevr. L. de Bussy—
Kruysse, die voortdurend met den bond had
ipeegeleefd.
Beide overledene werden staande in eeni-
ge oogenblikken stilte herdacht.
Vervolgens herinnerde de voorzitter in
enthousiaste woorden aan het huwelijk van
prinses Juliana. (Applaus.)
Het afgeloopen jaar nagaande, constateer
de spr. dat geen bijzondere gebeurtenissen
het leven van den bond beroerden. Er was
meer vraag naar arbeidskrachten in de zie
kenhuizen dan in voorgaande jaren, de ge
middelde bezetting steeg vrij hoog boven die
van de jaren van inzinking, zoodat thans
reeds vaak moeite bestaat bij vervulling van
vacatures in de gelederen der verpleegsters.
Het werk der bemiddelingsbureaux van
den bond werd door spr. zeer gewaardeerd
boven de gewone arbeidsbeurzen, omdat
aard en karakter der aanvragers zoowel als
van den werkkring en de eischen in de ver
schillende ziekenhuizen alsook van de direc
trices dikwijls geheel verschillend zijn.
Het beroep van ziekenverpleging noemde
spr. een specifiek vrouwelijk beroep, dat hij
daarom als door de natuur beschermd acht
te. Onjuist vond hij den wel gehoorden eisch
om ter verpleging van mannelijke zieken
uitsluitend mannen als verplegers aan te
stellen.
Spr. wees er op, dat de verpleegsters zich
aan hun beroep hebben te geven uit vrijen
wil, maar dan ook met volle persoonlijkheid,
omdat naast voldoende kennis veel tact ver-
eischt wordt voor den omgang met de zie
ken. Goed en emstig opgevat, zal het be
roep van ziekenverpleegster de beoefena
ren en de heele maatschappij tot zegen zijn.
(Applaus.)
Spr. heette hierop welkom den burge
meester en dr. Doyer. Voor mij, zei hij, is
Alkmaar niet alleen de stad van de kaas
markt, maar ook van de exploitatie van zie
kenhuizen. Met groote waardeering sprak de
voorzitter van de totstandkoming van het
Centraal ziekenhuis te Alkmaar door samen
werking van de omliggende gemeenten en
hij sprak den wensch uit, dat dit voorbeeld
door vele centraal gelegen gemeenten zal
worden gevolgd.
Met lof gewaagde spr. van de mooie wand
versiering in het ziekenhuis door een groot
aantal schilderijen, omdat een goede wand
versiering een aanwinst kan worden ge
noemd van elk ziekenhuis, een slechte wand
versiering kan men beter achterwege laten
en een goede is dikwijls te duur.
Huidetelegrammen.
Onder applaus werd op voorstel van den
voorzitter besloten een telegram van hulde
te zenden aan de koningin en de prinses.
Jaarverslagen.
Aan het jaarverslag ontleenen wij, dat de
bond in het begin van het afgeloopen jaar
3664 leden had en op 31 Dec. 3484; 172 nieu-
we leden waren toegetreden (het jaar daar
vóór 190). Onder de leden zijn 2845 zusters
(v.j. 3056), 17 broeders (v.j. 29), 234 genees-
heeren (v.j. 244) en 12 klinische hoog
leeraren .v.j. 13). Het aantal donateurs be
draagt 74 (v.j. 56).
Het jaarverslag werd goedgekeurd, even
als dat van de commissie van het ondersteu
ningsfonds, idem advies, bemiddeling en ar
bitrage; idem in opleidings- en examenza
ken; idem redactie tijdschrift; idem inlichtin
gen- en plaatsingsbureau; idem Ned. Cen
traal Bureau.
Bij het verslag van de commissie van re
dactie voor het tijdschrift werd door de afd.
Arnhem de vraag gesteld of er geen maat
regelen dienen te worden getroffen om ver
deren teruggang van het ledental te voorko
men.
De voorzitter erkende den eisch van con
tact met de leden door middel van het tijd
schrift. Hij wilde aan het bestuur zien over
gelaten om te zijner tijd met voorstellen te
komen, als door de afd. Arnhem bedoeld. Dit
werd goedgekeurd.
Verkiezingen.
Tot lid van het hoofdbestuur (aftr. in Dec.
a.s. jvr. M. C. G. Reuchlin te Rotterdam, die
zich niet herkiesbaar stelde) werd ge
kozen mevrouw M. Jamesvan der
Hoop aldaar in de commissie voor het
ondersteuningsfonds werd herkozen dr.
J. van der Hoeven te Eefde; in de commissie
voor advies, bemiddeling en arbitrage wer
den herkozen mej. mr. H. Nooyen te den
Haag, zr. M. J. H. Roldanus te Leiden, dr.
F. J. Schuurman te Oegstgeest en gekozen
in de vacature van wijlen mr. C. Frikkers
mr. M. H. B. ter Haar Romeny te Rotter
dam; in de commissie voor opleidings- en
examenzaken werden herkozen prof. dr. E.
P. Snijders te Amsterdam en S. W. Praag,
arts te Utrecht; in de commissie voor het in-
lichtings- en plaatsingsbureau werd herko
zen mevr. B. Klawitter-Gantvoort te Haar
lem.
Verschillende voorstellen.
Contributie.
Op voorstel van het hoofdbestuur werd
de contributie weder bepaald op 3.25 per
jaar.
Diploma hulpverleening bij
ongelukken.
De afd. Rotterdam stelde voor, het hoofd
bestuur uit te noodigen stappen te doen,
welke kunnen leiden tot:
I. Het verkregen van een gelijke waar
deering bij-de betreffende Overheidsdien
sten en andere lichamen voor wat betreft
de bevoegdheid en bekwaamheid om eerste
hulp bij ongelukken te verleenen van de
bezitters van het diploma Ziekenverpleging,
als van hen, die het diploma Oranje Kruis of
E.H.B.O. bezitten.
Of zoo dit niet gerechtvaardigd of bereik
baar geacht wordt, subsidiair:
II. Het treffen van een, voor het geheele
land geldende regeling, op grond waarvan
gediplomeerde verpleegsters en verplegers
door het volgen van een beperkt aantal les
uren, het diploma Oranje Kruis of E.H.B.O.
kunnen verwerven.
Het hoofdbestuur verklaarde zich bereid
het tweede voorstel te steunen en bij 'e of-
ficieele instanties aan te dringen op wijzi
ging van den bestaanden toestand in bedoel
den zin. Conform besloten.
Uitwisseling van verpleegsters met
het buitenland.
De afd. Haarlem stelde voor, dat het
hoofdbestuur aan de commissie voor h:t in-
lichtings- en plaatsingsbureau opdraagt
moeite te doen om te komen tot regelmatige,
tijdelijke uitwisseling van verpleegsters uit
Nederlandsche ziekenhuizen met verpleeg
sters in buitenlandsche ziekenhuizen.
In de toelichting werd gezegd: Voor meer
contact met werkwijze en leven van zieken-
huisverpleging in andere landen, zou een re
gelmatige, tijdelijke uitwisseling van verple-
genden zoo goed zijn.
In het St. Elisabethsgasthuis te Haarlem
is dit al eens geschied wat bijzonder goed
beviel.
Het ziekenhuis waar de zuster thuis be
hoort, salarieert haar tijdens haar verblijf in
het buitenland, zooals ook het buitenland
sche ziekenhuis de naar ons land komcr.de
zuster betaalt, zoodat de kosten voor de zus
ters beperkt blijven tot de reiskosten.
De afd. den Haag opperde als bezwaar
(ook voor de patiënten) de taal.
Dr. H e e r e s (Groningen) had al een
proef genomen met Duitsche zusters en had
ervaren dat het voor gediplomeerde ver
pleegsters zeer leerzaam is. In Duitschland
is men zeer geschikt wat betreft de voor
waarden voor uitwisseling; slechts kleine
formaliteiten zijn van te voren noodig.
Zr. van der Meulen (Groningen) ge
loofde dat uitwisseling in eigen land moge
lijk moet worden geacht. Zij stelde de wen-
schelijkheid ervan in het licht, omdat in
verschillende ziekenhuizen telkens weer an
ders wordt gewerkt.
Een regeling als door haar bedoeld zou
minder kosten meebrengen.
Zr. Mo ere els, directrice te Hoorn,
meende, dat aan het vraagstuk groote be
zwaren zijn verbonden, vooral voor kleinere
ziekenhuizen. De uitgezonden zuster zal al
licht een zeer intelligente persoonlijkheid
z(jn, die in het kleine ziekenhuis moeilijk
gemist kan worden en voor haar in de plaats
krijgt men dan iemand, die een vreemde
taal spreekt, het werk in de voor haar
vreemde omgeving slechts geleidelijk zal
leeren en dan bovendien omdat zij uitge
wisselde zuster is bij het voornaamste
werk op alle afdeelingen moet helpen.
Die taak zal voor haar veel te zwaar wor
den. Spreekster vond het daarom beter, om
een zuster, die een paar maanden naar het
buitenland wil, zoolang vacantie te geven
zonder salaris en in haar plaats gedurende
dien tijd een plaatsvervangster (uit ons
eigen land) aan te stellen. Uit eigen ervaring
geloofde spreekster dat dit de beste weg is.
Ten slotte werd het prae-advies van het
hoofdbestuur om het voorstel aan te nemen,
goedgekeurd.
De voorzitter zegde toe, dat bij de
uitwerking rekening zal worden gehouden
met de bemerkingen van zr. Moereels.
Volgende vergadering te Zwolle.
Voor het ontvangen van de volgende alge
meene vergadering verklaarde zich bereid
de afdeeling Zwolle. Onder applaus werd
dit aanbod aanvaard.
Dr. Doyer hield vervolgens een voor
dracht over de malariabestrijding in Noord
holland.
Alkmaar heeft naast kaas nog een repu
tatie op het gebied van malaria, en daarin
zou deze vergadering, naar spr. meende,
wel belang stellen. Voornamelijk zou hij de
aandacht willen vestigen op de bestrijding
dezer ziekte, omdat haar oorzaak en wijze
en overbrenging in dezen kring van deskun
digen wel voldoende bekend mocht worden
verondersteld. De insecten, die thans de Zui
derzeepolders onbewoonbaar dreigen te ma
ken en de andere, die zich in Amsterdam
lieten zien, zijn in het malariavraagstuk on
gevaarlijk en jammer vond spr. het, dat aan
die twee eigenlijk méér aandacht wordt ge
schonken dan aan malaria.
Spr. gaf na deze inleiding een overzicht
van wat de Commissie Noordholland deed
ter bestrijding van de malaria, die zich in de
na-oorlogsjaren in deze provincie zeer ern
stig liet aanzien en naar de meening van
sommigen deze streek onbewoonbaar zou
maken. Spr. roemde in dezen het inzicht van
zijn ambtsvoorganger dr. Aldershof en ging
dan na hoe jacht gemaakt werd op de mug
gen in de stallen. In 1923 moest men de po
ging om op deze wijze de malariamug te de-
cineeren opgeven, omdat zij niet zou kunnen
leiden tot een afdoend resultaat. Toen werd
de werkwijze veranderd en men ging over
tot mobilisatie van de heele bevolking in
den strijd tegen de mug, want men meende
terecht, dat hij moest gevoerd worden tegen
de muggen op plaatsen waar deze gevaarlijk
kunnen zijn: in huizen, speciaal slaapkamers,
waar men malaria-patiënten aantrof en dus
besmette muggen zou vinden. De aangestel
de propagandisten hadden in de eerste plaats
te rapporteeren het aantal malaria-patiënten
en moesten daarnaast de bevolking wijzen
op de noodzaak van vernietiging van de mug
en de wijze waarop men daartoe zou kun
nen geraken.
Spr. verheelde zich niet, dat veel méér ge
vallen van de ziekte voorkomen dan men te
weten komt, ook al omdat velen de mala
riakoorts aanvaarden als iets waaraan nu
eenmaal niets te doen is. Maar toch kon hij
met groote voldoening constateeren dat
sinds 1927 het aantal gerapporteerde geval
len van malaria geregeld minder werd.
Gebleken is intusschen, dat een weder op
leven van de malaria zich plaatselijk voor
doet. In het Zuiden en Noorden der provin
cie is zij gedaald en laag gebleven, maar in
het centrale dbel der provincie weer geste
gen en in sommige plaatsen zelfs in vrij
erge mate.
In de afgeloopen twee jaren heeft
men bij de bestrijding zooveel geleerd,
dat spr. meende te mogen zeggen, dat
men binnen afzienbaren tijd de malaria
uit Noordholland als geheel verdwenen
kan beschouwen.
De eigenlijke boosdoener onder de beide
soorten anopheles (de malariamurg) vindt
den besten voedingsbodem in brak water,
dus moet men er naar streven het water zoo
zoet mogelijk te maken. En dat nu zal niet
zoo gemakkelijk gaan, ook al omdat bij het
openen van de schutsluizen in zee telkens
weer veel zout water binnenkomt.
Daarnaast zou men de malariapatiënten
gameten-vrij moeten maken door in het
lichaam van den lijder de gameten te doo-
den. Hij zou dan bevrijd blijven van de ge
volgen van den muggenbeet en bovendien
ongevaarlijk worden voor de omgeving. Na
ongeveer drie weken gebruik van het daar
toe te geven geneesmiddel zou men dit re
sultaat bereiken, maar een groot bezwaar
zijn de kosten, zoodat onderzocht werd of
een kortere kuur niet voldoende kon zijn.
Proeven hebben echter uitgemaakt dat een
kuur van drie weken als noodzakelijk moet
worden geacht. Spr. wees hierbij nog op den
tegenzin van de bevolking om zich nog aan
een kuur te onderwerpen als zij geen last
meer heeft van de koorts. Toepassing van be
doeld geneesmiddel moest daarom volgens
spr. als niet afdoende worden aangenomen,
zoodat er alleen overbleef de bestrijding van
de malariamug.
Voor een goede bestrijding moet men te
rug naar den ouden vorm daarvan door zen
speciaal daartoe aangestelden persoon, die
moet werken op een afdoende wijze: met
een zoodanige spuit, dat geen enkel hoekje
van een „besmette" woning onbewerkt blijft.
Niet alle woningen vallen daaronder, met
vrij groote zekerheid kunnen de huizen
worden aangewezen waar bewerking noodig
is: ongeveer het derde deel van het totaal
aantal woningen. Deze moeten dan bewerkt
worden van eind Augustus tot half October,
telkens om de 14 dagen. Spr. gaf aan hoe
men tot het aantal van een derde was ge
komen; het aantal kinderen in de gezinnen
geeft hierbij den doorslag, omdat malaria
krachtens waarnemingen voornamelijk een
kinderziekte is, want deze blijken er den
meesten last van te ondervinden.
Vóór eind Augustus behoeft men met de
bestrijding van de muggen in de woningen
niet te beginnen, omdat vóór dien tijd de be
smette dieren nog niet de huizen als verblijf
hebben gekozen.
De aangegeven bestrijdingsmethode is toe
gepast in Uitgeest en op Marken. De kosten
waren begroot op 15 cent per inwoner en de
uitkomsten hebben aangetoond dat dit wel
Als de huid van Uw gelaat, hals en armen door
de zon pijnlijk verbrand is, of dat gij U bij het
fietsen hebt doorgezeten, doe er dan onmiddellijk
Purol op. Dit verzacht en geneest spoedig,
Purol (wit en geel) beide in doozen van 30 en
60 ct., tube 45 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
ongeveer als het juiste bedrag moet worden
aangemerkt
Op Marken was thans een primair geval
aangegeven tegen 36 verleden jaar en in Uit
geest waar de ziekte in veel erger mate
voorkwam, 13 tegen 87 vorig jaar. Spr. zag
hierin een goede belofte voor de toekomst
en hoopte dat de regeering, die in de laatste
jaren niet meer steunde, zulks nu wél weer
zal willen doen. Dankbaar merkte spr. op,
dat de provincie en verschillende gemeenten
zyn blijven steunen.
Als allerwege waar zulks noodig mocht
blijken wordt gewerkt als door spr. aange
geven, zal Noordholland in afzienbaren tijd
vrij van malaria kunnen worden verklaard.
(Applaus.)
De voorzitter bracht dr. Doyer «en
hartelijk woord van dank voor zijn interes
sante en leerzame voordracht
Bij de rondvraag werden nog een paar
opmerkingen naar voren gebracht welke
door den voorzitter werden beantwoord,
waarna sluiting volgde.
De aanwezigen begaven zich hierna naar
het Centraal ziekenhuis, waar een koffieta
fel was aangericht en welk gebouw met
groote belangstelling werd bezichtigd.
In den middag werd door de afd. Alk
maar een autotocht aangeboden, die de be
zoekers via Heiloo, Limmen, Bakkum en
Egmond naar Bergen aan Zee bracht waar
in hotel Nassau-Bergen de thee werd ge
bruikt.
DR. VOS BLIJFT KAMERLID.
Officieels cijfers Tweede Kamer
verkiezing.
Naar uit de officieele gegevens van de
hoofdstembureaux uit de verschillende kies
kringen blfjkt zijn in totaal 4.058.077 gel
dige stemmen uitgebracht zoodat de kies-
deeler heeft bedragen 40.580.77.
Hoewel deze kiesdeeler byna 15 lager is
dan die, welke volgens de voorloopige
cijfers was berekend, wordt daardoor geen
wijziging gebracht in de toekenning der
zetels aan de daarvoor in aanmerking ko
mende partijen, zooals deze toekenning is
bekend gemaakt door den verkiezingsdienst
van het A. N. P.
Bij de bekendmaking van de namen der
gekozenen is door den verkiezingsdienst
van het A.N.P. eenig voorbehour gemaakt
ten aanzien van de verkiezing van den
Vrijheidsbonden dr. Vos, aangezien het
overschot van diens lijst slechts een zeer
gering verschil aanwees met dat van één
der andere lijsten van den Vrijheidsbond.
Thans is gebleken, dat het overschot van
de lijst-Vos inderdaad het grootste was,
zoodat met de heeren Bierema, Van Lidth
de Jeude en Wendelaar, de heer Vos voor
den Vrijheidsbond tot lid der Kamer ge
kozen zal worden verklaard.
JONKVROUW S. W. A. WICHERS. f
Strijdster in de vrouwenbeweging.
Zaterdag is onder veel belangstelling in
het crematorium te Velsen de verassching
geschied van het stoffelijk overschot van
jkvr. S. W. A. Wichers, oud-bestuurslid van
verschillende vereenigingen op het gebied
der vrouwenbeweging en één der voor
vechtsters voor het vrouwenkiesrecht, over
leden te Zeist Verschillende vereenigingen
op het gebied der vrouwenbeweging waren
vertegenwoordigd. Gesproken heeft me
vrouw mr. B. BakkerNort, lid der Tweede
Kamer, die herdacht, hoe de overledene
vooraan heeft gestaan in den strijd voor het
vrouwenkiesrecht.
Mevrouw mr. De KanterVan Hettinga
Tromp, te Den Haag herinnerde er aan, wat
de overledene heeft gedaan als stichtster
van het Vredeshuis aan de Laan van Meer-
dervoort in Den Haag.
De directrice van het Nationaal Bureau
voor vrouwenarbeid te Den Haag, mejuf
frouw M. Heinen, herdacht, hoe de over
ledene in zeer moeilijke tijden deel uit
maakte van het bestuur der nationale Ver-
eeniging voor Vrouwenarbeid en hoe zij ook
hieraan al haar krachten had gegeven.
PjgfORIgCBE AVONTURENROMAN.
Door G. P. BAKKER
25)
„Verloofd ook niet, maar verliefd", en
onwillekeurig, zonder zelf te weten waar
om, vertelde hy haar van zijn lief, zwarte
zigeunermeisje, dat hij onlangs onver
wachts had moeten verlaten, omdat men
hem op de hielen zat.
„En heb je nog verdriet?" vroeg ze zacht.
„Neen natuurlijk", beantwoordde zy zich
zelf. „Dolle Ed, dat zegt genoeg".
„En jij? Ben je verloofd of getrouwd?
En heb je kinderen?" voegde dolle Ed er
ondeugend aan toe.
„Nee Dolle. Vrouwen als ik!" rep ze, en
lachte luid. „Maar wacht, ik zal je wat te
drinken geven". Ze haalde uit een oude
mooie Noord-Duitsche barokkast een kruik
en twee kirstallen roemers te voorschijn,
schonk in en sprak:
„Op onze kennismaking en beterschap
met je oor".
Ze klonken.
„Heb je misschien ook honger? Wacht
maar. Waar voor één is, is er ook voor
twee".
Ze trok aan een bel in den hoek van de
kamer.
Een groote jonge vrouw '.ad binnen.
„Dien het avondmaal maar op, Lien, en
dek voor twee. Maar wijs dezen heer eerst
zyn kamer even, de tuinkamer. Hij blijft
logeeren".
Het dienstmeisje deed in het geheel niet
verwonderd.
„Dadelijk mevrouw. Gaat u maar mee",
zei ze. „De kamer is al gereed".
Hij volgde haar door een breede gang
met vele deuren. Aan het einde opende zij
er een en hij trad binnen.
Het ruime vertrek was door kaarsen ver
licht. Op de commode stond een groote
waschkom met water, daarboven hing een
Venetiaansche spiegel met aan weerszijden
kristallen lustres. In het midden stond een
groot bed met een troonhemel.
Hij keek in den spiegel, wiesch zich,
kamde zijn haren, borstelde zijn donker
wambuis af, trachtte het bloed er uit te
verwijderen. Gaat nog al, dacht hy, al
leen dat oor
Onvoorzichtig deed hy de pistolen uit
zyn broekzakken, legde ze op zijn bed met
het kruithoorntje en den kogelzak.
Hij monsterde zich nog eens. Voor een
officier is deze poortersdracht wat simpel,
voor een kwartjesvinder te netjes, luidde
zy oordeel. Alleen dat oor moet de geheele
gekke gechiedenis aannemelijk maken.
Toen hij weer in de erkerkamer kwam,
viel het hem voor het eerst op hoe weel
derig zy gemeubeld was.
Op den tweekleurigen parketvloer lag 'n
zwaar Oostersch tapyt. In den hoek voor
een gotihsche kachel van plateel in den
vorm van spitbogenvensters met penanten,
stond de tafel gedekt met hagelwit linnen
en zilver. Een drie-armige kandelaar deed
als middenstuk dienst en wierp over den
disch een gezellig gedempt licht, dat in
het zilver weerkaatste. Een vaas met roode
rozen stond aan het einde der tafel links
van de plaats der gastvrouw.
Ze zag zyn groote verwondering, stak
haar arm door den zyne.
„Ik ben niet arm. Ik kan myn gasten
goed ontvangen", verklaarde ze, keek hem
ondeugend aan en ging tegenover hem
zitten.
„En nu niet meer denken aan het zigeu
nermeisje met die groote zwarte oogen",
zei ze. „Dat is voorbij, voor altijd. Nu
lachen en vroolijk zijn. Vertel mij liever
maar eens hoe je eigenlijk in Halbertstadt
bent gekomen, want je hoort hier niet, Ed".
Hij verhaalde, hoe hij achter een groep
ruiters aangeslopen was, omdat de poorten
reeds gesloten waren.
„Wanneer?"
Even aarzelde hij. „Gisteravond".
„En vanmiddag hadden ze je al te pak
ken?"
„Ongeluk".
„Wat had je uitgevoerd?"
„Een beurs gerold", zei hij onverschillig
en wierp een kleine gehaakte zijden beurs
op tafel.
„Ha!" zei ze. „Goud", en hij meende een
schittering in haar oogen te zien.
„En ze lieten je die behouden?" vroeg ze.
Hij voelde dat hy vast zat. Geen rakker
van den schout en zeker geen beulsknecht
zou hem een kans gegeven hebben -ook
maar een rooden duit in den zak te hou
den.
„Ik had hem weggetooverd", legde hij
uit. „Ik ben nog al handig, 'k Heb de goo
chelkunst geleerd van een zigeunerkoning.
Kijk!" en hij legde zijn hand over de beurs,
hief den arm op, liet haar de open hand
zien. De beurs was verdwenen.
„Je bevalt me steeds beter", klonk haar
oordeel.
Zij schonk weer in. Hij stond op, boog
zich naar haar over en zei: :„Ik dank je
voor je gulle ontvangst". Zij ging ook
staan, klonk met hem en bij het uitstrek
ken van haar arm zag hij onwillekeurig de
witte zijde zich spannen over de jonge,
mooi gewelfde borst.
„In de oogen zien, als je met een dame
klinkt", verweet ze hem en keek met haar
blauwe oogen, die nu veel donkerder sche
nen, diep in de zijne. Hij voelde zijn bloed
ontstuimig kloppen, zyn gezicht vuurrood
worden.
„En", zei ze, alsof ze niets had bemerkt.
„Wat zyn nu je plannen, dolle Ed? Dezen
nacht blyf je natuurlijk hier, maar ben je
morgen veilig in Halberstadt? Generaal
Tilly zal hier zeker spoedig aankomen
„Hoe weet je dat?" vroeg hij verwonderd
„Dat weet toch iedereen. Hij zal door
trekken naar Halle".
Als Tilly in aantocht is, worden de
wachten verscherpt en voor sPltsb°even
als jij, zal het veel te gevaarlijk worden.
Morgen kan je gerust, als je opstaat,
in den tuin gaan wandelen en tegen het
noenmaal zullen we verder zien. Lien zal
je het ontbijt op de kamer brengen. We
zullen een beetje op je moeten passen.
„Dat vervloekte oor", mompelde hy.
„Ja", meende zij. „Dat zou je verraden,
maar misschien zouden we een hoed kun
nen vinden die het bedekt". „Of, vervolg
de ze: „Een hoofddoek als een zeeman,
een zeeroover weet-je, zoo'n roodbonte met
twee wapperde punten van achteren.
Eigenlijk", zei ze, „gelijk jy meer op een
vermonden zeeroover dan op een kwartjes
vinder. Gaatjes voor gouden ringen heb je
reeds in je ooren".
„Dolle. Drink nog eens".
Een bruin gebraden kip was opgediend.
Ze schonk een groote kristallen bokaal vol
fonkelende Bourgogne.
Hij dronk gretig.
„En jy, wilde Greet", sprak hy. „Jy lykt
meer op een schattig jong gravinnetje dan
op een..."
„Zeg het maar!"
„Dan op eenlichtzinnige vrouw".
„Je durft niet zeggen wat je op de tong
ligt. En dat voor een man, die zich dolle
Ed noemt", Ze lachte smadelijk.
Hij vermoedde vaag, dat het mooie bij
voegsel „dolle" hem een beetje hinderlijk
zou kunnen worden. Hield ze hem er nu al
mee voor den mal. Daarvoor zou hy haar
straffen. Wacht maar even.