t
I
Waar het recht
zijn loop heeft
ALKMAARSCHE COURANT van WOENSDAG 28 JULI 1937
Athmaarsche Politierechter
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Donderdag 29 Juli.
HILVERSUM, 1875 M. (AVRO-
uitz.) 8.Gr.pl. (8.15 Sportrep.)
10.Morgenwijding. 10.15 Gewijde
muziek (gr.pl. 10.30 't Arnhemsch
Strijkkwartet en gr.pl. 11.45 Ko-
vacs Lajos' orkest. 12.30 Gr.pl. en
jamboreenieuws. 1.30 Pianovoordr.
2.Deel. 2.30 Het Sylvestre-trio,
orgelspel en gr.pl. 4.Voor zieken
en thuiszittenden. 4.30 Het Canta-
bilé-orkest. 5.Voor de kinderen.
5.30 Verv. concert. 6.30 Sporthalf-
uur. 7.Avro-dansorkest. 7.30
Pianovoordr. 8.ANP-ber., mede-
deelingen. 8.10 Kovacs Lajos' or
kest, orgelspel en gr.pl. 10.Ca-
baretprogr. 11.ANP-ber., hierna
tot 12.Avro-dansorkest.
HILVERSUM, 301 M. (8.—9.15 en
11.—2.— KRO. de NCRV van 10—
11.en 2.12.uur). 8.9.15 en
10.Gr.pl. 10.15 Morgendienst.
10.45 Gr.pl. 11.30 Godsd. halfuur.
12.Ber. 12.15 KRO-orkest en
gr.pl. 2.Handwerkles. 3.Voor
de vrouw. 3.30 Gr.pl. 3.45 Bijbelle
zing. 4.45 Cursus handenarbeid
voor de jeugd. 5.15 De Gooilan-
ders en gr.pl. 7.Ber. 7.15 Jour
nalistiek weekoverzicht. 7.45 Rep.
8.ANP-ber., herh. SOS-ber. 8.15
NCRV-orkest, Heemsteedsch Chr.
Gemengd koor en solisten. 9.45 In
vacantiestemming, causerie. 10.15
ANP-ber. 10.20 Verv. concert. 11.20
12.Gr.pl. Hierna Schriftlezing.
DROITWICH, 1500 M. 11.25 Gr.pl.
12.05 BBC-Welsch-orkest en solist.
1.05 Alt en tenor. 1.35 Gr.pl. 2.05
Het Olof Sextet. 2.50 Gr.pl. 3.35
Sted. Orkest Bournemouth en so
liste. 5.05 Gr.pl. 5.20 Ben Oakley en
zijn Band. 6.20 Ber. 6.40 Causerie
over Erasmus. 7.Radiotooneel.
8.15 Verkeerspr. 8.20 Carroll Gib
bons en de Savoye Hotel Or-
pheans. 8.50 De BBC-zangers. 9.20
Ber. 9.40 Rep. 9.50 Viool en piano.
10.20 Kerkdienst. 10.40 BBC-orkest
en solist. 11.35 Sydney Kyte en
zijn Band. 11.5012.20 Dansmuziek
(gr.pl.)
8.20
RADIO PARIS, 1648 M. 7.10,
en 11.20 Gr.pL 12.50 Pascal-orkest.
(1.35 Zang). 2.20 Gr.pL 3.05 en
4.05 Zang. 5.05 Radiotooneel. 7.23
Zang. 7.50 Pianovoordr. 8.05 Zang.
8.2011.20 Die Meistersinger von
Nürnberg, opera.
KEULEN, 456 M. 6.50 Dresdener
Omroeporkest. 8.50 Koningsberger
Omroeporkest. 9.50 Gr.pl. 12.20 Mi
litair orkest 1.35 Frankforter Om
roeporkest. 2.35 Solistenconcert.
4.20 Emil Roosz' orkest. 5.35 Cello
en piano. 6.20 Militair orkest. 7.20
Gr.pl. 8.30 Omroeporkest, mmv. so
listen. 10.5012.20 Landesorkest
Gouw Baden en solisten.
BRUSSEL, 322 en 484 M. 322 M.:
12.20 Gr.pl. 12.50 Salonorkest. 1.30
Omroeporkest. 1.502.20 Gr.pl.
5.20 Kleinorkest 6.50 en 7.23 Gr.pl.
8.20 Omroeporkest en solisten.
10.3011.20 Omroepdansorkest. 484
M.: 12.20 Gr.pl. 12.50 Omroep
orkest. 1.30 Salonorkest. 1.502.20
en 5.20 Gr.pl. 6.35 Kleinorkest. 7.35
Gr.pl. 8.20 Salonorkest en rep. 9.20
Symph.-concert uit Ostende. 11.
11.20 Gr.pl.
DEUTSCHLANDSENDER, 1571 M.
8.30 Het Keulsche Omroeporkest,
mmv. solisten en harpduo. 9.30
Radiotooneel. 10.20 Berichten. 10.50
Pianovoordr. 11.05 Weerber. 11.20
12.20 Dansmuziek (gr.pl.)
GEMEENTELIJKE RADIO-
DISTRIBUTIE.
Hjn 1: Hilversum.
Lijn 2: Hilversum.
Lijn 3: Keulen 8—10.20, Nor-
mandië 10.2010.35, Parijs R. 10.35
—12.35, Brussel VI. 12.35—14.20,
Keulen 14.2015.20, Lond. Reg.
15.20—16.20, Keulen 16.20—17.20,
Brussel VI. 17.2018.05, Lond. Reg.
18.05—19.20, Keulen 19.20—20.20,
Parijs R. 20.2023.20, Weenen
23.20—24,—.
Lijn 4: Brussel VI. 8.9.20, Lille
9.209.50, Luxemburg 9.5010.35,
Lond. Reg. 10.3514.50, Droitwich
14.5018.20, Luxemburg 18.20
19.Droitwich 19.24.
Lijn 5: Diversen.
Zitting van Maandag 26 JulL
Weinig reclasseeringskansen.
De ambtenaar van de reclasseering, de
heer Wiggers, had het Maandagmiddag tij
dens de zitting van den Alkmaarschen po
litierechter erg druk; in heel wat zaken
moest hij als reclasseeringsrapporteur op
treden, zoodat er dien middag heel wat
over reclasseering van justitioneele klanten
werd gesproken, zonder dat er veel pogingen
tot reclasseering werden gedaan, aangezien
de entecedenten van de meeste zondaars
niet dusdanig waren, dat hen een kans om
uit de gevangenis te blijven, kon worden
gegeven; slechts enkelen mochten het voor
recht van een voorwaardelijke veroordee
ling smaken.
Het geval van de twee zwagers, Domini-
cus P. en Herman v. d. M. uit Den Helder,
respectievelijk koopman en timmerman van
beroep, was daar een goed voorbeeld van.
De veertig jaar oude eerstgenoemde had
van een bevriende relatie uit Anna Pau-
lowna een tip gekregen, dat er bij den koop
man Arjen de Hoop te Den Helder een par
tijtje wol te kapen viel. P. maakte van die
tip gebruik en stal uit een schuurtje op
Oudejaarsavond met behulp van zijn er-
tig jarigen zwager, die hij daartoe ver lei
had, twee balen wol, tezamen 53 k.g. we
gend en een waarde van ruim vijftig gul
den vertegenwoordigende. De wol werd
verkocht voor f 26.
P., die de kwade genius bleek te zijn, be
weerde 9.schadevergoeding voor de
Hoop thuis te hebben liggen; hij had echter
verstandiger gedaan die 9.direct aan den
bestolene terug te geven, dat zou op den
rechter een heel wat beteren indruk hebben
gemaakt. Nu werden er ten aanzien van hem
een paar harde noten gekraakt, ook door
den heer Wiggers, die o.a. had gerappor
teerd, dat P. zijn zwager tot het kwaad ver
leidde en dat hü in de gaten moest worden
gehouden. De man had 12.invaliditeits-
rente, zoodat hij niet behoefde te stelen, ter
wijl hij reeds twee keer wegens diefstal was
veroordeeld, zij het, dat die gevallen 17 jaar
oud waren. Toch waren er nog een paar
lichtpuntjes, die den heer W. recht gaven
te zeggen dat het overigens wel ging met P.
en dat, hoewel hij geen voorstel tot reclas
seering durfde te doen, de reclasseering
wel bereid was bij eventueele voorwaarde
lijke veroordeeling toezicht te houden.
Met de jongere zwager was het wat
gunstiger gesteld, zoodat daarvoor wel tot
een voorwaardelijke veroordeeling kon
worden geadviseerd.
De officier vond de feiten ernstig en
achtte een voorwaardelijke veroordeeling
voor P. uitgesloten, weshalve hij tegen dezen
4 maanden gevangenisstraf vorderde. Te
gen M., die een moeilijke jeugd had gehad
en was verleid, vroeg de officier 4 maanden
voorwaardelijk met 3 proefjaren.
De rechter veroordeelde conform den
eisch. P., die doodsbleek was geworden, zei
in hooger beroep te zullen gaan.
Een Poesenmoordenaar.
De poesen van Den Helder, die evenals
alle andere Nederlandsche poesen lieve
zachte dieren zijn, des winters voor de
kachel gezeten, zoo genoeglijk kunnen spin
nen en in Maart zoo prachtig heele volks
stammen uit den slaap kunnen houden met
hun contra-melodieuse liefdesbetuigingen,
hebben in Februari van dit jaar een wreede
vervolger gehad, die het zich tot een ge
woonte maakte telkens een van hen onver
hoeds in het nekvel te pakken en met een
klomp morsdood te slaan. Deze vervolger
was niemand anders dan Johannes van A.,
vrachtrijder te Den Helder, die de doode
poesen verkocht aan den handelaar in alles
en tevens poelier zijnden Emanuel Leon B.
omwille van der poesen gladde huidjes.
Hoeveel poesen er aldus het leven lieten, is
niet met zekerheid vast te stellen, de politie
wist zestien lijkjes in beslag te nemen en
de poelier bekende, dat hij er twintig van
Johannes had gekocht.
Johannes had aanvankelijk tegenover de
politie hardnekkig ontkend, maar tenslotte
kon hij niet meer tegen de bewijslast op,
zoodat hij wel toe moest geven, dat hij den
poesenmoordenaar was.
De heer Wiggers bracht over Johannes
wel geen vernietigend rapport uit, maar in
alle opzichten gunstig was het ook niet. Het
huishouden van den jongen zondaar was
slordig, mede, doordat hij maar op de bonne
fooi getrouwd was, hetgeen niet bepaald van
verantwoordelijkheidsgevoel getuigden. Op
het oogenblik moest hij van 8.50 steun
rondkomen, hetgeen natuurlijk onmogelijk
is. De heer Wiggers durfde om het gebrek
aan zekerheid geen voorwaardelijke veroor
deeling te adviseeren, maar de Prote-
stantsch-Christelij ke Reclasseeringsvereeni-
ging was bereid bij eventueele noodzake
lijkheid het toezicht uit te oefenen.
De officier voelde ook niet veel voor een
Voorwaardelijke vonnis en vroeg 1 maand
gevangenisstraf. Het vonnis was conform,
zoodat ook in dit geval niet gereclasseerd
zal worden.
Mijnheer Wiggers overdreef.
De staart van het muisje uit de vorige
zaak moest door den reeds genoemden
Emanuel Leon B. worden ingeslikt. Het was
een voor zijn leeftijd van 24 jaar wat oud
uitziend jongeman, die een beetje praatjes-
tnakerigen indruk maakte en die die heele
kattenmepperij als een quantité negliable
scheen te beschouwen; hij kon zelfs niet be
grijpen dat het niet mocht, want op de
markt in Den Helder lagen honderden kat-
tevelletjes te koop, die toch ook niet alle
maal van rechtmatig omgebrachte poesen af
komstig waren. De heer Wiggers, die ook
over hem een rapport uitbracht en ondanks
het geringe schuldbesef van Emanuel nog
een heel klein reclasseeringskansje zag,
kreeg zoowaar een standje van den koop-
man-poelier, die het niet heelemaal met het
rapport eens was en vond, dat de heer Wig
gers daarin de zaken had overdreven.
Hij mocht van geluk spreken, dat de of
ficier hem nogal zachtmoedig behandelde,
hem z'n vorige veroordeelingen niet al te
zwaar aanrekende en slechts 7 dagen ge
vangenisstraf vroeg.
Emanuel had liever een geldboete, want
die werd wel door een familielid betaald,,
dat niet graag onzen vriend in de bajes zag.
De politierechter velde het wijze vonnis
van 20.boete of 15 dagen plus 2 maanden
voorwaardelijke gevangenisstraf met 2
proefjaren.
Emanuel zal nu moeten oppassen, want
anders
Het is niettes.
Wel een heel merkwaardige houding nam
de los-werkman Harm. de B. uit Anna
Paulowna aan, die tezamen met den Hel-
derschen chauffeur Maarten Br. Den
Helder was sterk vertegenwoordigd in
de nacht van 8 op 9 Februari van dit jaar
flink aangeschoten door de straten van de
marinestad liep te dwalen en uit balloo-
righeid bij den heer H. Noor inbrak en een
geldkistje, een regenmantel, een shawl en
eenige broeken stal. In de schuur naast het
huis des diefstals stonden zij juist het ge
stolen te bekijken, toen de politieman P.
Huitinga, die het tweetal reeds eenigen tijd
in de gaten had gehouden, binnentrad om
aan de grappenmakerijen een eind te ma
ken. Maarten vluchtte, maar Harm bleef
staan; blijkbaar had hij te veel snaps ge
had om zich den toestand volkomen te
realiseeren. Enfin, het eind van het liedje
was, dat beiden voor den politierechter
kwamen en rekenschap van hun daden
hadden af te leggen. De genoemde merk
waardige houding van Harm dan, kwam
hierop neer, dat hij alles straal ontkende
en het zelfs bestreed door den politieman te
zijn gearesteerd. Hij wist van niks en
bromde maar wat achter zijn kiezen. Zijn
maat was een tikje mededeelzamer, maar
wist zich van het geheele geval een bitter
beetje te herinneren, terwijl hij ook niet
kon zeggen, waarom ze eigenlijk gestolen
hadden.
De heer Wiggers, alweer rapporteerend,
verklaarde, dat Harm uit een net gezin
stamde, maar verslaafd was aan sigaretten
rooken en liever lui was dan moe. Termen
voor een voorstel tot reclasseering waren
er niet, Harm ontkende trouwens het hem
ten laste gelegde. Met Maarten Br. was 't
wat beter gesteld; het was 'n harde wer
ker, die over het algemeen als eerlijk en
betrouwbaar bekend stond, al bezocht hij
wel wat vaak café's. Voorwaardelijke ver
oordeeling was hier wel op z'n plaats.
De officier vroeg voor beide twee maan
den gevangenisstraf zij het voor Maa.ten
voorwaardelijk met 3 proefjaren.
Het vonnis kwam harder aan: zes maan
den onvoorwaardelijk voor Harm B. en 6
maanden voorwaardelijk met 3 proefjaren
voor Maarten Br.
Herrie om een koe.
Een waar Salomonsoordeel werd van den
politierechter gevraagd in de kwestie tus-
schen den veehouder C. van Diepen en
den slager W. E. te Hoorn, die het met el
kaar aan de stok hadden gekregen om een
afgekeurde koe. Van D. had aan den sla
ger opdracht gegeven een van zijn koeien,
die famelijk ziek was, te slachten en te
verkoopen, van welke opdracht de slager
zich vlijtig kweet. Hij verkocht de koe
voor 60 waarvan 20 afging voor hem
zelf en voor den vervoerder C. Langendijk.
Van Diepen nam met dezen verkoop
evenwel geen genoegen en eischte 100
schoon geld voor zijn koe, hetgeen de sla
ger natuurlijk niet kon geven, omdat hij er
maar 60 voor gemaakt had. De zaak liep
zoo hoog, dat van D. aangifte wegens dief
stal van een koe deed, zoodat de rechter
het nu uit te maken had, wie gelijk had en
wie niet. De slager had zich verzekerd van
de rechtskundigen hulp van mr. Windhau-
sen en hield bij hoog en bij laag vol, dat hij
de koe had moeten verkoopen en er slechts
60 voor gekregen had, terwijl zijn tegen
partij beweerde, dat het niet ^oo kon zijn
en dat de koe minstens 100 waard was
en dat hij was bedrogen.
Merkwaardigerwijs kwam nu nog zoo'n
beetje in de lucht te hangen, of de veehou
der aan den slager opdracht had gegeven
de koe te verkoopen of alleen maar te
slachten. De getuige T. Spel was wel bij de
onderhandelingen geweest, maar kon heel
weinig positiefs zeggen; alleen verklaarde
hij, dat de koe hoogstens 6070 waard
was.
Gelukkig was ook mijnheer Langendijk,
van beroep koopman en veevervoerder,
aanwezig, die als getuige a décharge zeer
omstandig verslag deed van alles, wat was
geschied. Hij bevestigde, dat de koe was
verkocht voor 60 en dat v. D. recht had
op 40, welke hem door den slager in ge-
tuige's tegenwoordigheid waren aangebo
den. V. Diepen weigerde echter ze te ont
vangen en wilde 100 hebben of de koe,
(die hü later ook kon krijgen, omdat ze
volkomen waardeloos was gebleken).
De zaak werd nu zoo zoetjesaan duidelij
ker, zoodat de officier zonder veel omhaal
kon' vaststellen, dat van een strafbare han
deling of oneerlijkheid van de zijde van
den slager niets was gebleken en dat vrij
spraak diende te volgen.
De verdediger, mr. Windhausen kon zich
daarbij natuurlijk geheel en al aansluiten
en vond, dat de veehouder dankbaar moest
zijn, dat de slager zoo goed om z'n be
langen had gedacht. Het was trouwens ko
men vast te staan, dat de slager in alle
dingen oprecht was geweest.
Gelijk te verwachten viel, sprak de
rechter den slager vrij.
Hopen we, dat nu ook de vrede tusschen
de twee partijen weer spoedig hersteld zal
zijn.
Na 80 jaar knock out.
Wanneer we de officieele lezing mogen
gelooven, dan kreeg de 81-jarige Alkmaar-
sche caféhouder A. N., op den avond van
den tweeden Maart, bezoek van een viertal
personen, waaronder een zekeren Nicolaas
B. uit Avenhorn, welke laatste hem, na
een voorgewende ruzie om een borrel, plot
seling een stevige klap in het gezicht gaf,
zoodat de oude heer over den grond tui
melde en voor knock-out lag. Toen hij
weer wat was opgekrabbeld en in de
huiskamer was aangeland, werd hij door
den aanvaller achtervolgd en op den grond
gedrukt, zoodat hij geen anderen uitweg
zag dan maar luidkeels te gaan kermen,
teneinde B. zoodoende angstig te maken.
Dit lukte inderdaad.
Het heibeltje vond nu z'n slot voor den
den politierechter, waarvoor de Avenhor-
ner zich had te verantwoorden Hij ontken
de hardnekkig en zei zelf van achter te
zijn aangevallen en bewusteloos te zijn
geslagen.
Het ging om zijn meerderjarigen dochter,
die bij den heer N. in dienst was en wier
zieleheil hij als vader wilde beschermen.
Zijn dochter zou door N. zeer worden
misleid. Verdachte wond zich daarover
zeer op, maar het maakte niet veel indruk,
hetgeen wel bleek uit den eisch, die 2
maanden gevangenisstraf behelsde en het
vonnis, waarin vadertjelief tot 1 maand
gevangenisstraf werd veroordeeld.
Zitting van Dinsdag 27 Juli.
GELD EN SIERADEN GESTOLEN.
De verdachte beschuldigde de ge
tuige voor de rechtbank.
Voor de Alkmaarsche rechtbank stond
Dinsdagmorgen terecht de 36-jarige los-
werkman Gerard J. uit Heiloo, die er van
werd beschuldigd op 21 Juni j.L te Heiloo
ten huizen van een heer J. Leeghwater aan
den Kanaalweg 30 te hebben gestolen,
alsmede verschillende kostbare sieraden.
J. zou op de boerderij zijn geweest om
werk te vragen en toen van de gelegenheid
gebruik hebben gemaakt om uit een ijzeren
trommel in de slaapkamer bovengenoemde
zaken weg te nemen.
De politie werd een paar dagen later ge
waarschuwd door den bestolene, die den
diefstal niet onmiddellijk had gemerkt. De
gemeenteveldwachter van Heiloo waar
schuwde op zijn beurt de goudsmeden van
Alkmaar, met het gevolg, dat J. die bij de
firma Oudes in het Payglop te Alkmaar
eenige gestolen sieraden kwam aanbieden,
al spoedig werd gesnapt. J. ontkende echter
hardnekkig en zei de op hem bevonden
zaken te hebben gekregen van een zekeren
S., die hem gevraagd had ze voor hem te
verkoopen. Zijn bewering kon echter niet
voldende gestaafd worden, maar voor de
rechtbank hield hij haar hardnekkig vol.
Aanvankelijk zei hij niet te weten, dat
hij op de boerderij van Leeghwater was
geweest, maar een poosje later erkende hij
er wel geweest te zijn, terwijl hij toen ook
heel nauwkeurig wist te vertellen, wat hij
allemaal daar had gedaan, teneinde te kun
nen aantoonen, dat hij niet in de gelegen
heid was geweest in het huis te komen.
De heer Leeghwater, als getuige gehoord,
verklaarde, dat hij het in huis aanwezige
geld met de sieraden en eenige waarde
volle papieren in de slaapkamer de zich
gelijksvloers bevindt, had neergezet, om
dat het in dien tijd noodweer was geweest
en zaak was, de boel bij het eerste onraad
in veiligheid te kunnen brengen. Een paar
dagen later was door een toeval ontdekt,
dat uit de trommel het een en ander ver
dwenen was.
Gehoord werd ook de los-werkman S.
uit Heiloo, die volgens verdachte degene
was geweest, die eenige sieraden aan hem
had gegeven om te verkoopen. Deze getui
ge verklaarde van het geheele geval niets
af te weten, terwijl hij voorts in zijn opge
wondenheid zich zeer kernachtig over de
aantijging van verdachte uit liet. Hij vond
het verschrikkelijk, dat de schurk (ver
dachte) hem er in wilde „luizen".
Verdachte, die zich ook opwond, begreep
niet, dat S. zoo volharden bij bijn bewe
ring, er niets van af te weten, terwijl hij,
verdachte, al vier weken voor hem had ge
zeten.
Het werd een stevig kibbelpartijtje, waar
aan de president tenslotte maar een eind
maakte om mevrouw Oudes te hooren, bij
wie verdachte was geweest om eenige sier
raden te verkoopen. Verdachte zou tegen
haar gezegd hebben, dat ze voor een juf
frouw van de hand moest doen.
Ook werd nog gehoord de gemeenteveld
wachter Geertsema, die verdachte in het
bezit van een deel der gestolen sieraden
had aangehouden. De heer G. zei ook nog,
dat de getuige S. zeer goed stond aange
schreven.
De officier, mr. v. d. Feen de Lille zei,
dat het vast stond dat verdachte bij den
heer Leeghwater was geweest en dat na
dien het geld en de sieraden waren ver
dwenen en dat J. in het bezit van het ge-
stolenen bleek te zijn. De beschuldiging van
verdachte, dat S. door hem de sieraden in
bezit had, kon spr. niet aanvaarden, omdat
zij door niets werd gestaafd en omdat J.
met leugen werkte immers, bij den
goudsmid sprak hij ook onwaarheid en
omdat het strafrechterlijk zeer ongunstig
verleden van verdachte wel heel erg af
stak by de gunstige reputatie van getuige
S.
Spr. eischte tenslotte een jaar en zes
maanden gevangenisstraf.
De verdachte betoogde nog met klem,
dat hij onschuldig was en dat S. de man,
die hem de sieraden had gegeven, terwijl
hij zich er over beklaagde, dat men hem
altijd maar zocht.
De verdediger, mr. Thomas, refereerde
zich, wat het bewijs van verdachte's
schuld betrof, aan het oordeel van de
rechtbank. Wat de strafmaat betrof: deze
vond pleiter wel wat erg zwaar, weshalve
hij de rechtbank verzocht om mildheid bij
een eventueele veroordeeling.
De uitspraak werd bepaald op Donderdag
29 Juli a.s.
DRIE HILVERSUMSCHE LOS-WERK-
LIEDEN VOOR DE AMSTERDAMSCHE
RECHTBANK.
Ter zake van diefstal in vereeniging
hebben zich voor de vacantiekamer der
Amsterdamsche rechtbank drie los werk
lieden uit Hilversum te verantwoorden
gehad, de 33-jarige G. J. W., de 32-jarige
E. M. van W., en de 51-jarige J. J. P., van
wie de laatste, die reeds negentien vonnis
sen achter den rug heeft, o.a. wegens mis
handeling, wederspanningheid, vernieling,
strooperij en diefstal, gedetineerd is in het
Huis van Bewaring.
In den avond van 13 Mei 1.1. had het
drietal zich toegang verschaft tot een te
huur staande ville aan den Amersfoortschen
straatweg te Hilversum, waarin zij twaalf
radiatoren buitmaakten, welke den volgen
den dag door hen stukgeslagen en vervoerd
werden. Het plan tot den diefstal bleek te
zijn uitgegaan van P., de anderen waren
hem daarbij behulpzaam geweest.
P. en van W. gaven de feiten toe; W. had
een paard en wagen ter beschikking ge
steld om het gestólene te vervoeren. Tegen
hem was de eisch 4 maanden voorwaarde
lijke gevangenisstraf met een proeftijd
van 3 jaar.
Tegen van W. te wiens aanzien een veel
minder gunstig rapport is uitgebracht, luid
de de eisch vier maanden gevangenisstraf,
terwijl P. een jaar gevangenisstraf met af
trek van den tijd, in voorloopige hechtenis
doorgebracht, tegen zich hoorde vorderen.
POGING TOT ZWARE MISHANDELING
EN VERNIELING.
Reeds zeventien maal veroordeelde
marskramer voor de Amsterdamsche
rechtbank.
Drie veldwachters bewaakten gistermor
gen, in de kleine zaal, waar de vacantie
kamer der rechtbank zitting had, een onge
veer 35-jarigen man van klein postuur, doch
wiens verleden een dergelijke zware bewa
king volkomen wettigde, mede door zijn
psycho-pathischen geestestoestand. Niet
minder dan zeventien vonnissen, o.m. wegens
mishandeling, verzet, wederspannigheid en
vernieling, heeft deze man, die thans weer
in het huis van bewaring is gedetineerd,
achter den rug. De zaak, waarvoor hij zich
ditmaal te verantwoorden had, had zich op
19 Januari afgespeeld in de P. C. Hooft-
straat te Amsterdam, althans wat het slot
betreft. De inleiding had plaats in een in
deze straat gevestigde speelgoedwinkel,
waar verdachte, gewapend met een dikken
stok en overigens wat uit boekjes spelden
en naalden bestaande koopwaar bij zich
hebbend, was binnengegaan.
„Dat moet jij van me koopen", had hij tot
den winkelier gezegd, die bezig was met het
helpen van een paar klanten.
De winkelier was van een dergelijk forsch
optreden allerminst gediend en hij gaf
daaraan uiting door den man te gelasten,
zijn zaak te verlaten. Tot driemaal toe her
haalde hij dit bevel en toen de marskramer
hieraan geen gehoor gaf, riep hij zijn zoons,
die beneden in het magazijn werkzaam
waren, waarna verdachte met vereende
krachten de deur werd uitgezet. Hy ontstak
hierover dermate in woede dat hij met zijn
vuist een der winkelruiten ter waarde van
twee honderden guiden vernielde. De win
kelier vloog naar buiten en kreeg op het
zelfde oogenblik van den woesteling met
den stok een slag op het hoofd, zoo hard
aankomende dat het voorwerp in tweeën
brak. Er waren twee maanden mee ge
moeid, eer de gevolgen van deze mishande
ling verdwenen waren, hoewel de mishan
delde, naar hij heden tegenover den presi
dent verklaarde, nog last heeft van duize
lingen.
Het psychiatrisch rapport, dat over ver
dachte is uitgebracht, noemt hem vermin
derd toerekeningsvatbaar. Bij gevaar voor
de openbare orde adviseert de deskundige,
hem ter beschikking van de regeering te
stellen.
De officier van justitie eischte acht maan
den gevangenisstraf, met aftrek der pre
ventieve hechtenis.
EEN AVONTUURLIJE MISDADIGER.
Voor de vacantiekamer van de Haagsche
rechtbank moest zich gister een 27-jarige
teekenaar verantwoorden, die opgaf W. H.
te heeten en in Spanje uit Duitsche ouders
geboren te zijn.
Verdachte, die niet in het bezit van iden
titeitspapieren was, had bij de politie een
fantastisch verhaal opgehangen omtrent zijn
levensloop, doch in het algemeen kon niet
worden nagegaan, in hoeverre dit op waar
heid berustte.
H., wiens ware naam ook vermoedelijk
anders luidt, zeide, geboren te zijn in Rio
Bur, een gehucht nabij Madrid, dat echter
op geen landkaart of atlas bleek voor te
komen. In ieder geval was hij later naar
Duitschland gegaan, doch ten slotte weer in
Spanje teruggekeerd, waar hij bij de troe
pen van generaal Franco had meegevoch
ten. Hy was gevangen genomen door de
regeering van Madrid, doch wist te ont
vluchten, waarbij hij eindelijk in Rotterdam
terecht kwam. Zijn verhaal klonk ook
daarom ongeloofwaardig, omdat hij slechts
Duitsch sprak en geen woord Spaansch
kende.
In ons land heeft hij verschillende mis
drijven gepleegd. Te Rotterdam kocht hij
een fiets, welke van diefstal afkomstig
bleek te zijn en waarmee hij zich naar
Lichtenvoorde bij de Duitsche grens begaf.
Eenige dagen later stal hij een auto van een
dokter te Apeldoorn, terwijl hij het rijbe
wijs, dat hij daarin vond, vervalschte. Met
de auto reed hij daarna by Zeist tegen een
boom, doch hij vervolgde zijn weg op een
fiets, welke hij voor deze gelegenheid ont
vreemdde.
Op 30 April van dit jaar werd hij aange
houden wegens openbare schennis van de
eerbaarheid. Deze beschuldiging bleek on
gegrond te zijn, maar de politie kreeg arg
waan tegen hem door zijn vreemde gedra
gingen. Hij deed n.L alsof hy niet kon spre
ken en legitimeerde zich met het vervalschte
rijbewijs van den dokter. By fouilleering
werd een groot aantal voorwerpen van den
meest verscheiden aard op hem gevonden.
Inderdaad had een graanhandelaar te
Warmond aangifte gedaan, dat in zijn wo
ning allerlei voorwerpen waren gestolen en
op het politiebureau herkende de bestolene
zijn eigendommen. Een deel van de ont
vreemde goederen had verdachte te Kat
wijk onder het zand verstopt, waar ze door
een kind werden gevonden.
Ter terechtzitting legde de man een be
kentenis af.
De officier van justitie jhr. mr. van Asch
van Wyck zeide in zijn requisitoir, dat hij
in alle groote politiecentra van Europa naar
de identiteit van verdachte heeft gezocht,
doch dat diens vingerafdrukken nog ner
gens bekend waren.
Toch heeft verdachte iets te verbergen,
want hij vertelt allerlei ongeloofwaardige,
niet te controleeren verhalen en probeert
