DE WERELDJAMBOREE.
Binnenland
Gister een hoogtepunt bereikt door de aanwezigheid
van koningin en prins.
Overstelpend druk bezoek.
Op stap in Vogelenzang.
Groepsdansen en vendelzwaaien in
den voormiddag.
In de groote arena van het jamboree-ter
rein zijn gistermorgen demonstraties gege
ven van groepsdansen, zwaarddansen en
vendelzwaaien, volkskunsten, die in vroeger
eeuwen in ons land een groote populariteit
genoten en die thans, dank zy de toewij
ding van de folkloristen en de bewonderaars
lijk paar, dat door hopman Ranneft aan den
prins werd overhandigd, bestaat uit een
zilveren rookstel uit geciseleerd zilver van reverence maakten
halsdoeken naar de eeretribune, welke hulde
staande door het hooge gezelschap in on
vangst werd genomen.
In fraaie kleurige costuums kwamen ver
volgens een groot aantal Fransche verken
ners dansend het terrein op, die een demon
stratie gaven van dansen uit den Elzas,
Langue Doe, Bretagne en de Provence. Aan
de dansen uit Langue Doe namen vijf doof
stomme jongens deel.
Het was een programma vol afwisseling
dat vlot werd uitgevoerd en op hoog peil
stond, hetgeen wel het telkens opklinkende
applaus bewees. Het was aardig om te zien
hoe bij het passeeren van de eèretribune de
als vrouwen verkleede verkenners een
Kota Gedeh en is bestemd voor het prinse
lijk jacht.
Het was een plechtigheid oogenblik toen
de Indische padvinders, die zich in linie
hadden opgesteld voor de eere-tribune op
hun bamboefluiten de eerste regels van het
Wilhelmus speelden.
Het door hen aangeboden geschenk bevat
van het oude nationale volksleven, weer j een sigarendoos, een cigarettendoos, drie
aan de vergetelheid worden ontrukt. De
dansdemonstraties werden aangeboden door
een comité van ingezetenen van Kennemer-
land en werden uitgevoerd door voordan
sers en danseressen van den Meihof in Oos
terbeek, onder leiding van den heer en
mevrouw van de Ven, die reeds zooveel
hebben gedaan vóór de folklore in Neder
land en die thans met deze demonstraties
voor de padvinders trachten onder de jeugd
belangstelling voor de volksdansen te wek
ken.
Iedere dans werd door den heer van de
Ven toegelicht en begeleid met kostelijke
Nederlandsche wijzen.
Niet minder geestdrift, en terecht, werd
gewekt door het vendelzwaaien, dat ge
demonstreerd werd door het Brabantsche
aschbakken en een lucifershuls. Het geheel
is geplaatst op een tableau van caromandel
ebbenhout uit Celebes. Voorts waren aan
dit geschenk toegevoegd twee fraaie Indi
sche schilderyen en verder albums met de
handteekeningen van de Indische padvinders
en padvindsters, die aan het geschenk had
den bijgedragen met eigen verdiend geld.
De albums hadden een omslag van gecise
leerd Kota Gedeh zilver en waren voorzien
van emblemen der Nederlandsch-Indische
padvindersvereenigingen, en het embleem,
dat de Indische padvinders in den hoek van
hun dassen dragen, de garoeda-vleugel. Zij
zyn vervaardigd door een Indisch hopman.
De opdracht by het Indische geschenk luidt:
„Toen in Nederland de klokken beierden,
zy'n wy padvinders en padvindsters van In
vendelierscorps van den heer Hendriks uit I dië aan het werk geslagen om eigenhandig
Tongeren, die zelf een solodemonstratie
gaf, waarby hy bewonderenswaardige staal
tjes van behendigheid in het zwaaien van
het wapperende dundoek toonde.
Een groep Gorsselsche boeren zou nog
een aantal echte boerendansen vertoonen,
helaas hadden zij door een auto-panne by
Laren groote vertraging ondervonden, zoo
dat te twaalf uur nog slechts één Gorssel
sche boer in de arena was verschenen.
Ontzaglijk talrijk oezoek.
Hoe meer gister het openingsuur naderde,
hoe drukker het overal werd. De toeloop
was zoo overweldigend, dat het met de
treinen aankomende publiek zeer langen
tyd moest wachten, voordat het de groote
perrons kon verlaten. Het van de overzijde
komende publiek werd eenigszins gedu
peerd in zyn opmarsch naar het terrein,
aangezien de afsluitboomen geruimen tyd
gesloten waren, een enkelen keer zelfs drie
kwartier achtereen.
De drukte werd nog verhoogd door de
ongeveer 6000 met extra treinen aange
komen welpen. Binnen de toegangspoort op
de Beckslaan werden aan deze adspirant-
verkenners ballonnetjes uitgereikt, welke
zij by de demonstratie in de arena zouden
oplaten. In het jeugdig enthousiasme of
misschien wel uit zenuwachtigheid voor
hun komende demonstratie, lieten echter
vele welpen hun ballon glippen en tal van
die gekleurde ballonnetjes bleven onder
tegen het breede bladerdek der boomen
hangen, hetgeen een aardig effect oplever
de
Rondom de arena werd het zoo druk, dat
ook hier velen in lange rijen moesten wach
ten voordat zy toegelaten konden worden.
Het grasveld rondom de arena was gevuld
met honderden bezoekers, die liggende of
zittende hun twaalfuurtje nuttigden.
Koningin en prins wekken uitbun-
digen jubel.
Zoo naderde steeds meer en meer de
komst van de vorstelijke personen, welk
moment in de grootste spanning werd ver
beid. Eindelijk werd het sein gegeven: de
koningin is in aantocht.
Aller oogen richtten zich naar den in
gang, waar de koninklijke auto's zouden
binnenrijden en de spanning werd eerst
verbroken, toen de begeleidende politieauto
de poort binnendraaide. Toen wist het pu
bliek dat H.M. nu ook kwam en de rust
keerde hiermede terug. Plechtig klonk het
Wilhelmus, terwijl de auto's langzaam tot
voor de eere-tribune reden. By de laatste
klanken van het volkslied was het publiek
echter niet meer te houden en donderend
barstte een luid gejubel los, dat minuten
lang duurde. Eerst toen Hare Majesteit, die
gekleed was in het paars en een hoed met
veeren op had, waaraan ook nu weer de
padvindersinsignes bevestigd waren welke
prins Hendrik vroeger gedragen heeft, en
zijne koninklijke hoogheid prins Bernhard,
die gekleed was in het uniform der huza
ren, de tribune hadden bestegen, verstom
den de toejuichingen. Hierna werden ver
schillende op de eere-tribune aanwezige
autoriteiten aan Hare Majesteit voorgesteld.
Ook de chief-scout en lady Baden Powell
waren hier aanwezig. Voorts bevonden zich
onder de gasten prins Gustaaf Adolf. van
Zweden en minister Steenberghe.
Het défilé der naties.
Nadat de hooge gasten waren gezeten,
nam het défilé der naties een aanvang
Het terrein bood een schitterenden aan
blik met zyn overvolle tribunes en op den
achtergrond aan groote masten de ver
schillende nationale vlaggen en daarachter
weer de tallooze vlaggen van de aan het
défilé deelnemende contingenten, welke
vlaggen, beschenen door de warme zonne
stralen, door een licht briesje lustig wap
perden, hetgeen een imposant schouwspel
opleverde.
In keurige regelmaat trokken de ver
schillende contingenten langs de tribunes
onder hartelijk applaus van de duizendkop
pige menigte. De koningin, die staande het
défilé voorbij liet trekken, had voor ieder
contingent een vriendelyken hoofdknik.
Prins Gustaaf filmde by het passeeren zyn
eigen contingent.
Geschenken voor de koninklijke
familie.
Na afloop van het défilé werden de ge
schenken aangeboden.
Het Indische geschenk voor het prinse
een klein bedrag te verdienen voor dit
huldeblijk, dat wij thans met liefde en eer
bied aanbieden. Wy hebben daarvoor ge
werkt met het levendig besef, dat dit onze
eerste daad van toewijding was jegens u, die
ons, zoo het God behaagt, vele jaren als onze
hoogste leider wilt voorgaan op het pad
naar waarachtig levensgeluk. Die gedachte
heeft ons zelfs den nederigsten arbeid tot
een vreugde gemaakt, zooals dat ook later
zal zijn, als wy ons, als volwassenen, in
dienst mogen stellen van ons geliefd vor
stenhuis en Nederland".
Na de aanbieding hieven de Indische jon
gens vol vuur hun yell aan: „o-r-a-n-j-en e,
met oranje recht door zee", en onder het
spelen van het Piet-Hein-lied marcheerden
zij af.
De kleine scout van het British-Empire
contingent overhandigde vervolgens een zil
veren drinkbeker aan prins Bernhard, als
een huwelijksgift voor prinses Juliana. De
inscriptie van den beker luidt: „Aange
boden aan hare koninklijke hoogheid prinses
Juliana ter gelegenheid van haar huwelijk
door het Britsche contingent op de wereld
jamboree te Vogelenzang".
De beker dateert uit de periode van ko
ning George III en maakte deel uit van het
zilveren servies van het koninklijke jacht
„Royal Caroline", dat na het huwelijk van
George III met prinses Charlotte van Meck-
lenburgStrelitz op 8 September 1761 her
doopt werd -in Royal Charlotte.
Namens Letland werd aan de koningin
een boekwerk aangeboden met afbeeldingen
van versieringsmotieven gebruikt in de
Letsche folklore, getiteld „Ornement Let
ton, van Latvju Raksti.
De Iersche padvinders tenslotte over
handigden prins Bernhard een geschenk
voor de prinses, bestaande uit een lunch-
garnituur van 19 stuks carricknacross kant.
Hulde van de welpen aan de
koningin.
Na de aanbieding van de geschenken was
het groote moment voor de welpen aange
broken. Met duizenden stroomden zij het
terrein opp, begeleid door akela's en baloe's
en toen allen zich hadden opgesteld, namen
zij krachtig het „Leve de koningin" van de
luidsprekers over en terzelfder tijd gingen
duizenden ballonnetjes in roode, witte en
blauwe kleuren de lucht in.
Het was een schocne hulde van de wel
pen aan onze vorstin.
Daarna demonstreerde een aantal welpen
gedeelten van hun spel van jonge wolven.
En toen kwamen er grootsche momenten.
De hooge raadsrots werd op het terrein ge
bracht, de totempalen werden in een groo-
ten cirkel daaromheen geplaatst met een
opening naar de eeretribune.
Onvergetelijk was het daarop volgende
schouwspel. Door tien welmpjes werden de
chief-scout en prins Bernhard van de tri
bune gehaald en glimlachend schreden zijn,
de prins met een der kleinen aan de hand,
naar de raadsrots, waarop beiden plaats
namen. Alle welpen hieven daarop hun ge
bruikelijke kreten aan, gevolgd door een
„Leve de chief", waarby zij uit vreugde
hun groene petjes in de hoogte gooiden.
Onder luid gehuil van de jonge wolven
De Hongaren betraden vervolgens onder
begeleiding van hun muziekkorps de arena,
terwijl zich naast de eeretribune hun kapel
opstelde. Een hart van Hongaarsche leb
kuchen (een soort Middel-Europeesche
koek) werd meegedragen, welks de drager
zich opstelde tegenover de eeretribune. Dit
hart met bloemen symboliseerde den dank
van Hongarije voor hetgeen Nederland tij
dens den wereldoorlog voor de Hongaar
sche kinderen heeft gedaan.
Deze bijzondere daad van piëteit wordt
door Nederland ongetwijfeld op hoogen
prijs gesteld.
Door de luidsprekers zeide een Hongaar
in het Nederlandsch, dat Hongarije grooten
dank aan Holland verschuldigd is, waar
duizenden Hongaarsche kinderen in Holland
nieuwe ouders hebben gevonden. Hongarije
zal dat nooit vergeten en de spreker bracht
daarvoor nogmaals den grootsten dank van
Hongarije over.
Deze woorden werden door het publiek
met oorverdoovend applaus ontvangen.
Een treffende hulde werd ook gebracht
door eenige honderden Hongaarsche ver
kenners waarvan de eene groep serpentines
in de rood, wit en blauwe kleuren rond
slingerde, terwijl de andere groep hetzelf
de deed met serpentines in de kleuren van
de Hongaarsche vlag. Dit gedeelte der de
monstratie werd besloten met het spelen van
het Wilhelmus, dat door de Hongaren in het
Nederlandsch werd medegezongen.
Als besluit voerde een aantal Hongaar
sche verkenners, gekleed in paradedracht,
welke costuums thans ook nog worden ge
dragen bij de opening van het parlement,
een fraaien dans uit.
De demonstratie van de Hongaren was
grootsch in haar opzet en het gevoel van
dankbaarheid en erkentelijkheid, dat er
aan ten grondslag lag, zal opnieuw de harten
van duizenden Nederlanders hebben ver
overd.
Tot slot gaven de Nederlandsche verken
ners een herhaling van hun demonstratie in
rope-spinning, pionierswerk, rijwiel-acroba
tiek en vendelzwaaien, aan welke laatste
thans medewerking werd verleend door het
korps vendelzwaaiers St. Catharina uit Ton
geren. De zeeverkenners tuigden booten op.
Ook nu hadden onze jongens met hun num
mers buitengewoon sueeës. Vooral het ma
ken van vuur op Indiaansche wijze door
middel van bogen werd door luid applaus
begroet.
Tijdens de uitvoering der nummers ver
schenen op het achterterrein letters, vor
mende de woord: „Leve de chief scout" en
„Leve de hoofdverkenners".
Het seinen met vlaggen van de woorden
„Leve de chief scout" werd door lord Baden
Powell met een saluut beantwoord.
Ten slotte werden op hooge masten vuren
ontstoken, die het rood, wit en blauw van
onze vlag voorstelden.
Hiermede was de demonstratie geëindigd
en onder luide enthousiaste toejuichingen
verlieten de hooge gasten het terrein, ter
wijl het Wilhelmus werd gespeeld.
De tienduizenden bezoekers van de tri
bunes vermengden zich met het andere tal
rijke publiek over de verschillende sub
kampen, waar nu de drukte en bewegelijk
heid nog veel grooter werd dan op voor
gaande dagen.
Naar schatting moeten er gister tegen de
100.000 bezoekers op de jamboree zyn ge
weest.
Tijdens de demonstratie hadden nog op
de eeretribune plaat# genomen de leider
van het Britsch-Indische contingent de Rad-
jah van Dharkanal en zijn echtgenoote, de
Ranee van Dharkanal.
In den loop van den avond werd het weer
een heele drukte in de richting van het dorp
Vogelenzang waar aan de diverse verkeers
middelen opnieuw de hoogste eischen wer
den gesteld.
Kampvuren.
Des avonds waren er een kampvuur voor
de welpen, kampvuren in eenige subkam
pen en een kampvuur in de duinen, waarbij
ook publiek werd toegelaten. Duizenden
maakten van de gelegenheid gebruik dit
unieke schouwspel bij te wonen.
Het was weder een schitterend geslaag
de dag.
Opening perstentoonstelling en
conferentie.
Op initiatief van de Poolsche verkenners
zelf, die den Poolschen leider met dit ini
tiatief gelukwenschte.
Daarna werden door een jongen Poolschen
padvinder aan den chief aangeboden een
uit de hand gesneden houten bórd uit
Molopolska en een handgeweven gordel
doek uit Oost-Molopolska.
Vervolgens begaf men zich naar de aan
grenzende tent, waar de conferentie werd
gehouden.
Lord Baden Powell opende de conferentie
met een kort woord. Hij zeide in de laatste
jaren veel geleerd te hebben van wat de
internationale padvinderspers over de ge-
heele wereld heeft gepresteerd. Dat was
schitterende werk. De natoinale pers draagt
thans in eigen land de broederschapsge
dachte op voorbeeldige wijze naar buiten.
Zooals deze jamboree ons thans geleerd
heeft, hebben we nu een groote stap gedaan
in de richting van de internatinale broeder
schap en daarom sprak de chief de hoop
uit, dat de padvinderspers ook internatio
naai haar gedachten zal uitwisselen ter be
vordering van de wereldbroederschap. De
scout-pers is daarvoor een krachtige instru
ment en de chief wenschte haar in dat stre
ven nog meer succes.
Nadat de chief onder een luiden yell de
tent had verlaten, nam de conferentie een
aanvang.
Prins Bernhard naar de zeeverkenners.
Naar wij vernemen, zal prins Bernhard
Zaterdag den Kaagdag van de zeeverkenners
bijwonen.
Je poorten gaan voortaan om zeven
uur dicht.
De Jamboree-commissie meldt:
In verband met de groote drukte op het
jamboree-terrein, waarvan het eigenlijke
kamp te acht uur en de winkelbuurt e.a. te
tien uur door het publiek moeten zijn ver
laten, ziet de jamboree-leiding zich ge
noodzaakt in het vervolg de poorten voor
het publiek te sluiten om zeven uur.
Voor het lichtspel van Vrijdagavond, dat
om tien uur zal aanvangen, wordt een uit
zondering gema'akt en zal tot tien uur toe
gang worden verleend tot het demonstra
tieterrein.
INTERNATIONAAL CONGRES VAN
VERGELIJKEND RECHT.
Een internationale faculteit te
's-Gravenhage?
Gisterenmiddag is het in het Kur-
haus te Scheveningen geopende internatio
naal congres van vergelijkend recht voort
gezet met een plenaire zitting in het Vredes
paleis.
Op voorstel van den president van het
permanente hof van internationale justitie,
prof. Guerrero, werden telegrammen van
hulde gezonden aan de koningin en aan prin
ses Juliana.
Prof. Wheale uit New-York formuleerde
een voorstel om te komen tot oprichting van
een te 's-Gravenhage gevestigde internatio
nale faculteit voor vergelijkend recht. Het
voorstel vond algemeene instemming en be
sloten werd, een commissie te benoemen,
die op korten termijn rapport zal moeten
uitbrengen over de mogelijkheden tot ver
wezenlyking van dit plan. Deze internatio
nale afculteit zou een te 's-Gravenhage ge
vestigde permanente instelling moeten wor
den.
Ontvangst door de regeering.
Namens de Nederlandsche regeering heeft
de minister van justitie, mr. Goseling, den
deelnemers van het congres gisteravond een
ontvangst aangeboden in de feestzaal van
het Kurhaus te Scheveningen.
Tot de aanwezigen behoorden de minis
ters van koloniën, van economische zaken
en van waterstaat, de vice-president van
den Raad van State, alle momenteel te den
Haag vertoevende rechters van het perma
nente hof van internationale justitie, zeer
vele leden van het diplomatieke corps en
namens het gemeentebestuur der residentie,
waarvan de burgemeester plotseling verhin
derd was, de wethouders prof. van der Bilt
en ir. Feber, alsmede vele leden van de
rechterlijke macht.
Minister Goseling heette met een kort
woord alle congresdeelnemers hartelyk wel
kom en namens de congressisten dankte
Lord Macmillan voor de gastvrije ontvangst,
die de Nederlandsche regeering het congres
had bereid. Geruimen tijd bleven de aanwe
zigen onder opgewekten kout bijeen in de
zalen van het Kurhaus, waar welvoorziene
buffetten voor de noodige ververschingen
zorgden.
Men schrijft ons van het jamboree-terrein:
Tusschen de duinen en het donker geu.
rend naaldhout kronkelen de blauwe rook
spiralen van knetterende houtvuren om-.
hoog. Zoover de blik maar turen kan, strekt
zich een eindloos, blank tentenkamp uit en
daarboven wapperen de veelkleurige vlag.
gen van tallooze landen der aarde. Een jeug.
dig nomadenleger is hier ordelijk neerge
streken en leidt in 't midden van de twin
tigste eeuw een primitief bestaan, archaiseh
wellicht arcadisch zeker. Jamboree
o
„En slapen die jongens nu zoo maar op
den grond?" Hoeveel malen hebben wy deze
dagen die vraag door bezorgde dames en
ongeruste (\^erschijnlijk eenigszins rhey-
matische) heeren op leeftijd hooren stellen.
Dat moet wel ongezond zijn Ja, kykt
u maar eens daar, achter het kamp, me
vrouw. Ziet u die gespierde, door de zon ge
bruinde knapen niet onder de douche
staan? Hoort u niet, hoe ze zingen, terwijl
het ijskoude water hen langs de gladde
lijven spoelt? Ongezond? Gaat nu eens even
mee en kijkt u eens naar dat stel jeugdige
barbaren daar, die zich in de zon liggen
koesteren en zich rekken als konden zij het
genot van de overvloedig hen doorstralende
gezondheid niet omvatten. Gaat u eens
kijken naar hun spelen en bewondert hun
uithoudingsvermogen, hun discipline, hun
gevoel voor rythrr.e, hun onderlinge hulp
vaardigheid. Dan bent u genezen van uw
ongerustheid.
o
Merkwaardig toch, die talenkennis van
het Nederlandsche volk. Dat wy polyglot
ten zijn daar staan wy bekend voor in de
wereld. Maar dat het zóó erg was, dat die
veeltalige geleerdheid ons eigenlijk zoo
maar ingeboren is, ja, dat wist ik toch niet
Of zouden alleen de Vogelenzangsche jonge
schoonen met zoo'n overweldigend talen
talent gezegend zijn? Het lijdt in ieder geval
geen twijfeld of de taalleeraren dezer Vogel-
zangstertjes kunnen geen tienen genoeg in
de rapporten, noteeren of zouden zij al over
elven en twaalven denken?
Bewijs:, wanneer het avond worden gaat
en de eerste schemer nog zoo licht is, dat
men aan zyn bestaan nog twijfelt, trekken
verkenners, hun naam maakt het hun tot
plicht, nietwaar? op verkenning uit. En
al spoedig bewegen zich langs de koel
overlommerde wegen rondom het jamboree
kamp, getweeën en gevieren, arm in arm,
druk babbelende paren, hy en zy en hij en
zij, zy aan zij.
En ziet, Poolsch noch Roemeensch, Ame-
rikaansch noch Schotsch, Engelsch, Tsje
chisch, noch Fransch, Duitsch, noch Ja-
pansche of Chineesch bieden geheimen voor
de opgewekte Vogelenzangsters. De ge
sprekken gaan zoo vlot en ongestoord, dat
het een wonder mag heeten. Verbroede
ring en verzustering? Jamboree ri-ri
- -
Weet u, wat' een stembrie-haring is? txi
sembrie-ijs? Sebr iepoffertjes kunt u ook.,
krijgen, en sembrie-oliebollen, zes om een
dup, de laatste, alles luidkeels aangeboden
in de kraampjes, die niet ver van de
jamboree (aha), staan opgesteld in de Voge
lenzangsche dreven en straten. Des avonds
is dat een vroolijk gezicht, als de verhlin?
dende carbidlampen hun gloeiende witte
schijnsels over de uitstallingen doen stralen
en een opgewekte menigte bezoekers en
padvinders, lachend en zingend zich daar
langs beweegt. En wie zou niet lachen en
zingen, als een zachte maan haar blauwe
licht over het slapende land uitzendt en een
geur van palingen en haring de harsige
lucht der dennennaalden is komen kruiden
en het lieflijk geluid van een saxofoon den
poffertjeskraam ontzweeft.
o
bereikten de chief en de prins, beiden vroo- is gister een conferentie gehouden van ver-
1 tilz fflimlnnUnnJ 3 J J 1 I tononumnr</li<fAvn J_ 1ll.M 1 J
lyk glimlachend, en' omstuwd door de wel
pen met de totempalen, daarna weder de
tribune. Het was een grootsche en treffende
hulde.
Défilé der welpen.
Daarop volgde een défilé van alle welpen,
heerlijk om te zien in hun jeugdig enthou
siasme en aanhankelijkheid, uitbundig met
hun petjes zwaaiend. Het was aandoenlijk
uit die duizenden kleine kelen het pakkende
„Hoort, zegt het voort" te hooren zingen en
het slot daarvan „Wij zijn bereid" belooft
heel wat voor de toekomst.
De welpen hebben met hun demonstratie
voor een groot deel tot het welslagen van
den middag bijgedragen, en zij zullen dezen
dag, waarop zij voor een zoo hoog gezei-
tegenwoordigers van de internationale pad
vinderspers.
Zij hadden daaraan tevens verbonden een
tentoonstelling van de over de geheele
wereld verspreide scout-bladen, welke ten
toonstelling zij op bijzonder geestige en
kunstvolle wijze hadden aangekleed. Bij den
ingang van de tent dicht bij de arena lagen
in een glazen vitrine het eerste nummer van
de „scout" van 1908 en het fraaie jaarboek
van 1936.
In de tent was een afdeeling voor ieder
land, waarop de in dat land verschijnende
padvindersbladen waren uitgestald, en daar
achter een rechtsopstaand bord met fraaie
teekeningen, welke het betreffende land
symbolisch uitbeelden. Zoo werd Nederland
v VUi CCIl IlUUg gCiCl- I OT_ i
schap hebben mogen optreden, wel nimmer pKar, te.risferd door tulpen en windmo
lens, Australië door kangeroes enz.
Om 10 uur werd de tentoonstelling ge
opend door lord Somers, den leider van het
Britsche contingent, die deze handeling,
het doorknippen van een lint, in naam van
den chief-scout verrichtte.
Nauwelijks echter was deze plechtigheid
verricht en juist had lord Somers het ten-
toongestelde in oogenschouw genomen, of
by het defile onder luid gejuich met hun daar verscheen tot aller verrassing de chief
vergeten.
Een afwisselend programma.
De Schotten gaven vervolgens een her
haling van de Maandag reeds gedemon
streerde Schotsche volksdansen welke ook
thans weder veel bijval oogstten door de
keurige uitvoering. Ook nu zwaaiden de
duizenden deelnemers na afloop der dansen
Buitengewoon anders, zoo ordelijk de
kampen zijn, zonder uitzondering. De stroo-
zakken opgestapeld, de dekens keurig in de
rol, keukengerei netjes in gelid op ge-
improviseerde standaards, voor een huis
moeder een wonder om aan te zien. En dat
aardappelen schillen, om niet te spreken
van het vleesch uitsnijden! Vanmiddag nog
kilram ik als conscentieus verslaggever aan
rennen naar een geweldigen oploop voot
een der Engelsche tenten. Het was daar een
deining en beweging van jewelste. Een ge
drang zóó geweldig, dat een ieder vfel
angstig zich even moest afvragen of het wel:
in orde was met zijn levensverzekering. Wat
'was het geval? De Britten zouden karbo-
naadjes eten en nu stond me daar zoo?»
blaag van een jongen met een mes van een
meter of zoo een half rund (niet overdre*
ven?) in keurige plakjes te snijden, wie
doet je wat? Het ging zelfs zoo goed, dat
een Amsterdamsche er door in helle ver
ontwaardiging schoot en uitriep: „As ze
maor willen. Meer laot ik die snotneus van
maan nou 'es fraoge om de spercieboone af
te haolen, mot je zien hoe hard ie de trap
pen afrent".
Jamboree
Ze maken het best. Allemaal.
ONGELUK OP HET IJSELMEER
Arbeider bekneld geraakt en
overleden.
Gisteravond omstreeks zeven uur is op het
IJselmeer ter hoogte van Urk, de ongeveer
55-jarige W. de Boon uit Sliedrecht bij werk
zaamheden op den baggermolen Gorkum,
bekneld geraakt tusschen een ledige zolder
schuit en den baggermolen. Het slachtoffer
bekwam ernstige kneuzingen. Met de sleep
boot Albatros van de firma Blankevoort en
z-n. is de man naar Urk gebracht, doch vóór
dat het schip de haven bereikt had, was hij
reeds overleden.
VREESELIJK ONGELUK TE
GRONINGEN.
Reiziger tusschen treeplank en
perron dood gedrukt.
De 58-jarige heer H. Mulder uit Gro
ningen, die gisteravond met den laatsten
trein uit Hoogezand om half twaalf aldaar
arriveerde, stapte uit den trein, terwijl
d*?5 no« ln beweging was. Hy kwam te
vallen, geraakte tusschen de treeplank en
het perron bekneld en werd ongeveer viif-i ri
tig meter meegesleurd. De treinbeambten voorbijganger, de heer L. Meyers,
zagen, dat de ongelukkig hierbii werd I vervolgens te water en wist beide
rnnHaoclinrmwj rn J
JONGEMAN IN DE MAAS
VERDRONKEN.
Zijn broer sprong hem achterna en
was bijna omgekomen.
Gisteravond omstreeks half acht was dé
16-jarige Willy Gabriels uit Spaubeek (Lim
burg) in de Maas, ter hoogte van het over
zetveer lusschen Elsloo en Gothem aan het
aden. Op een gegeven oogenblik verdween
hy in ded iepte. Zyn 25-jarige broer Thyme,
ie aan den kant stond te kijken, sprong ge-
te water, doch ook hij verdween in de
wansdfeeklingerd- T0en de trein tot stilstand
WCrd het s^chtoffer bevrijd.
JverWd n°g teeekner' van leven, doch
overleed eenigen tijd lc.ter.
Als tragische bijzonderheid zij hierbii
nog gemeld, dat het ongeval
oo. de oogen van mevr. Mulder die haar
man van den trein afhaalde.
Ta ngen °P het droge te brengen.
lings ontboden geneesheeren pasten
unstmatige ademhaling toe, hetgeen alleen
bij Thyme baatte.
- nfide t'roers waren de zwemkunst niet
oende meester. Het stoffelijk overschot
van den jongen is naar het lykenhuisje te
isloo vervoerd. De broer van hét slachtof-
er is naar zyn woning vervoerd.