DE WERELDJAMBOREE. Binnenland Gister een hoogtepunt bereikt door de aanwezigheid van koningin en prins. Overstelpend druk bezoek. Op stap in Vogelenzang. Groepsdansen en vendelzwaaien in den voormiddag. In de groote arena van het jamboree-ter rein zijn gistermorgen demonstraties gege ven van groepsdansen, zwaarddansen en vendelzwaaien, volkskunsten, die in vroeger eeuwen in ons land een groote populariteit genoten en die thans, dank zy de toewij ding van de folkloristen en de bewonderaars lijk paar, dat door hopman Ranneft aan den prins werd overhandigd, bestaat uit een zilveren rookstel uit geciseleerd zilver van reverence maakten halsdoeken naar de eeretribune, welke hulde staande door het hooge gezelschap in on vangst werd genomen. In fraaie kleurige costuums kwamen ver volgens een groot aantal Fransche verken ners dansend het terrein op, die een demon stratie gaven van dansen uit den Elzas, Langue Doe, Bretagne en de Provence. Aan de dansen uit Langue Doe namen vijf doof stomme jongens deel. Het was een programma vol afwisseling dat vlot werd uitgevoerd en op hoog peil stond, hetgeen wel het telkens opklinkende applaus bewees. Het was aardig om te zien hoe bij het passeeren van de eèretribune de als vrouwen verkleede verkenners een Kota Gedeh en is bestemd voor het prinse lijk jacht. Het was een plechtigheid oogenblik toen de Indische padvinders, die zich in linie hadden opgesteld voor de eere-tribune op hun bamboefluiten de eerste regels van het Wilhelmus speelden. Het door hen aangeboden geschenk bevat van het oude nationale volksleven, weer j een sigarendoos, een cigarettendoos, drie aan de vergetelheid worden ontrukt. De dansdemonstraties werden aangeboden door een comité van ingezetenen van Kennemer- land en werden uitgevoerd door voordan sers en danseressen van den Meihof in Oos terbeek, onder leiding van den heer en mevrouw van de Ven, die reeds zooveel hebben gedaan vóór de folklore in Neder land en die thans met deze demonstraties voor de padvinders trachten onder de jeugd belangstelling voor de volksdansen te wek ken. Iedere dans werd door den heer van de Ven toegelicht en begeleid met kostelijke Nederlandsche wijzen. Niet minder geestdrift, en terecht, werd gewekt door het vendelzwaaien, dat ge demonstreerd werd door het Brabantsche aschbakken en een lucifershuls. Het geheel is geplaatst op een tableau van caromandel ebbenhout uit Celebes. Voorts waren aan dit geschenk toegevoegd twee fraaie Indi sche schilderyen en verder albums met de handteekeningen van de Indische padvinders en padvindsters, die aan het geschenk had den bijgedragen met eigen verdiend geld. De albums hadden een omslag van gecise leerd Kota Gedeh zilver en waren voorzien van emblemen der Nederlandsch-Indische padvindersvereenigingen, en het embleem, dat de Indische padvinders in den hoek van hun dassen dragen, de garoeda-vleugel. Zij zyn vervaardigd door een Indisch hopman. De opdracht by het Indische geschenk luidt: „Toen in Nederland de klokken beierden, zy'n wy padvinders en padvindsters van In vendelierscorps van den heer Hendriks uit I dië aan het werk geslagen om eigenhandig Tongeren, die zelf een solodemonstratie gaf, waarby hy bewonderenswaardige staal tjes van behendigheid in het zwaaien van het wapperende dundoek toonde. Een groep Gorsselsche boeren zou nog een aantal echte boerendansen vertoonen, helaas hadden zij door een auto-panne by Laren groote vertraging ondervonden, zoo dat te twaalf uur nog slechts één Gorssel sche boer in de arena was verschenen. Ontzaglijk talrijk oezoek. Hoe meer gister het openingsuur naderde, hoe drukker het overal werd. De toeloop was zoo overweldigend, dat het met de treinen aankomende publiek zeer langen tyd moest wachten, voordat het de groote perrons kon verlaten. Het van de overzijde komende publiek werd eenigszins gedu peerd in zyn opmarsch naar het terrein, aangezien de afsluitboomen geruimen tyd gesloten waren, een enkelen keer zelfs drie kwartier achtereen. De drukte werd nog verhoogd door de ongeveer 6000 met extra treinen aange komen welpen. Binnen de toegangspoort op de Beckslaan werden aan deze adspirant- verkenners ballonnetjes uitgereikt, welke zij by de demonstratie in de arena zouden oplaten. In het jeugdig enthousiasme of misschien wel uit zenuwachtigheid voor hun komende demonstratie, lieten echter vele welpen hun ballon glippen en tal van die gekleurde ballonnetjes bleven onder tegen het breede bladerdek der boomen hangen, hetgeen een aardig effect oplever de Rondom de arena werd het zoo druk, dat ook hier velen in lange rijen moesten wach ten voordat zy toegelaten konden worden. Het grasveld rondom de arena was gevuld met honderden bezoekers, die liggende of zittende hun twaalfuurtje nuttigden. Koningin en prins wekken uitbun- digen jubel. Zoo naderde steeds meer en meer de komst van de vorstelijke personen, welk moment in de grootste spanning werd ver beid. Eindelijk werd het sein gegeven: de koningin is in aantocht. Aller oogen richtten zich naar den in gang, waar de koninklijke auto's zouden binnenrijden en de spanning werd eerst verbroken, toen de begeleidende politieauto de poort binnendraaide. Toen wist het pu bliek dat H.M. nu ook kwam en de rust keerde hiermede terug. Plechtig klonk het Wilhelmus, terwijl de auto's langzaam tot voor de eere-tribune reden. By de laatste klanken van het volkslied was het publiek echter niet meer te houden en donderend barstte een luid gejubel los, dat minuten lang duurde. Eerst toen Hare Majesteit, die gekleed was in het paars en een hoed met veeren op had, waaraan ook nu weer de padvindersinsignes bevestigd waren welke prins Hendrik vroeger gedragen heeft, en zijne koninklijke hoogheid prins Bernhard, die gekleed was in het uniform der huza ren, de tribune hadden bestegen, verstom den de toejuichingen. Hierna werden ver schillende op de eere-tribune aanwezige autoriteiten aan Hare Majesteit voorgesteld. Ook de chief-scout en lady Baden Powell waren hier aanwezig. Voorts bevonden zich onder de gasten prins Gustaaf Adolf. van Zweden en minister Steenberghe. Het défilé der naties. Nadat de hooge gasten waren gezeten, nam het défilé der naties een aanvang Het terrein bood een schitterenden aan blik met zyn overvolle tribunes en op den achtergrond aan groote masten de ver schillende nationale vlaggen en daarachter weer de tallooze vlaggen van de aan het défilé deelnemende contingenten, welke vlaggen, beschenen door de warme zonne stralen, door een licht briesje lustig wap perden, hetgeen een imposant schouwspel opleverde. In keurige regelmaat trokken de ver schillende contingenten langs de tribunes onder hartelijk applaus van de duizendkop pige menigte. De koningin, die staande het défilé voorbij liet trekken, had voor ieder contingent een vriendelyken hoofdknik. Prins Gustaaf filmde by het passeeren zyn eigen contingent. Geschenken voor de koninklijke familie. Na afloop van het défilé werden de ge schenken aangeboden. Het Indische geschenk voor het prinse een klein bedrag te verdienen voor dit huldeblijk, dat wij thans met liefde en eer bied aanbieden. Wy hebben daarvoor ge werkt met het levendig besef, dat dit onze eerste daad van toewijding was jegens u, die ons, zoo het God behaagt, vele jaren als onze hoogste leider wilt voorgaan op het pad naar waarachtig levensgeluk. Die gedachte heeft ons zelfs den nederigsten arbeid tot een vreugde gemaakt, zooals dat ook later zal zijn, als wy ons, als volwassenen, in dienst mogen stellen van ons geliefd vor stenhuis en Nederland". Na de aanbieding hieven de Indische jon gens vol vuur hun yell aan: „o-r-a-n-j-en e, met oranje recht door zee", en onder het spelen van het Piet-Hein-lied marcheerden zij af. De kleine scout van het British-Empire contingent overhandigde vervolgens een zil veren drinkbeker aan prins Bernhard, als een huwelijksgift voor prinses Juliana. De inscriptie van den beker luidt: „Aange boden aan hare koninklijke hoogheid prinses Juliana ter gelegenheid van haar huwelijk door het Britsche contingent op de wereld jamboree te Vogelenzang". De beker dateert uit de periode van ko ning George III en maakte deel uit van het zilveren servies van het koninklijke jacht „Royal Caroline", dat na het huwelijk van George III met prinses Charlotte van Meck- lenburgStrelitz op 8 September 1761 her doopt werd -in Royal Charlotte. Namens Letland werd aan de koningin een boekwerk aangeboden met afbeeldingen van versieringsmotieven gebruikt in de Letsche folklore, getiteld „Ornement Let ton, van Latvju Raksti. De Iersche padvinders tenslotte over handigden prins Bernhard een geschenk voor de prinses, bestaande uit een lunch- garnituur van 19 stuks carricknacross kant. Hulde van de welpen aan de koningin. Na de aanbieding van de geschenken was het groote moment voor de welpen aange broken. Met duizenden stroomden zij het terrein opp, begeleid door akela's en baloe's en toen allen zich hadden opgesteld, namen zij krachtig het „Leve de koningin" van de luidsprekers over en terzelfder tijd gingen duizenden ballonnetjes in roode, witte en blauwe kleuren de lucht in. Het was een schocne hulde van de wel pen aan onze vorstin. Daarna demonstreerde een aantal welpen gedeelten van hun spel van jonge wolven. En toen kwamen er grootsche momenten. De hooge raadsrots werd op het terrein ge bracht, de totempalen werden in een groo- ten cirkel daaromheen geplaatst met een opening naar de eeretribune. Onvergetelijk was het daarop volgende schouwspel. Door tien welmpjes werden de chief-scout en prins Bernhard van de tri bune gehaald en glimlachend schreden zijn, de prins met een der kleinen aan de hand, naar de raadsrots, waarop beiden plaats namen. Alle welpen hieven daarop hun ge bruikelijke kreten aan, gevolgd door een „Leve de chief", waarby zij uit vreugde hun groene petjes in de hoogte gooiden. Onder luid gehuil van de jonge wolven De Hongaren betraden vervolgens onder begeleiding van hun muziekkorps de arena, terwijl zich naast de eeretribune hun kapel opstelde. Een hart van Hongaarsche leb kuchen (een soort Middel-Europeesche koek) werd meegedragen, welks de drager zich opstelde tegenover de eeretribune. Dit hart met bloemen symboliseerde den dank van Hongarije voor hetgeen Nederland tij dens den wereldoorlog voor de Hongaar sche kinderen heeft gedaan. Deze bijzondere daad van piëteit wordt door Nederland ongetwijfeld op hoogen prijs gesteld. Door de luidsprekers zeide een Hongaar in het Nederlandsch, dat Hongarije grooten dank aan Holland verschuldigd is, waar duizenden Hongaarsche kinderen in Holland nieuwe ouders hebben gevonden. Hongarije zal dat nooit vergeten en de spreker bracht daarvoor nogmaals den grootsten dank van Hongarije over. Deze woorden werden door het publiek met oorverdoovend applaus ontvangen. Een treffende hulde werd ook gebracht door eenige honderden Hongaarsche ver kenners waarvan de eene groep serpentines in de rood, wit en blauwe kleuren rond slingerde, terwijl de andere groep hetzelf de deed met serpentines in de kleuren van de Hongaarsche vlag. Dit gedeelte der de monstratie werd besloten met het spelen van het Wilhelmus, dat door de Hongaren in het Nederlandsch werd medegezongen. Als besluit voerde een aantal Hongaar sche verkenners, gekleed in paradedracht, welke costuums thans ook nog worden ge dragen bij de opening van het parlement, een fraaien dans uit. De demonstratie van de Hongaren was grootsch in haar opzet en het gevoel van dankbaarheid en erkentelijkheid, dat er aan ten grondslag lag, zal opnieuw de harten van duizenden Nederlanders hebben ver overd. Tot slot gaven de Nederlandsche verken ners een herhaling van hun demonstratie in rope-spinning, pionierswerk, rijwiel-acroba tiek en vendelzwaaien, aan welke laatste thans medewerking werd verleend door het korps vendelzwaaiers St. Catharina uit Ton geren. De zeeverkenners tuigden booten op. Ook nu hadden onze jongens met hun num mers buitengewoon sueeës. Vooral het ma ken van vuur op Indiaansche wijze door middel van bogen werd door luid applaus begroet. Tijdens de uitvoering der nummers ver schenen op het achterterrein letters, vor mende de woord: „Leve de chief scout" en „Leve de hoofdverkenners". Het seinen met vlaggen van de woorden „Leve de chief scout" werd door lord Baden Powell met een saluut beantwoord. Ten slotte werden op hooge masten vuren ontstoken, die het rood, wit en blauw van onze vlag voorstelden. Hiermede was de demonstratie geëindigd en onder luide enthousiaste toejuichingen verlieten de hooge gasten het terrein, ter wijl het Wilhelmus werd gespeeld. De tienduizenden bezoekers van de tri bunes vermengden zich met het andere tal rijke publiek over de verschillende sub kampen, waar nu de drukte en bewegelijk heid nog veel grooter werd dan op voor gaande dagen. Naar schatting moeten er gister tegen de 100.000 bezoekers op de jamboree zyn ge weest. Tijdens de demonstratie hadden nog op de eeretribune plaat# genomen de leider van het Britsch-Indische contingent de Rad- jah van Dharkanal en zijn echtgenoote, de Ranee van Dharkanal. In den loop van den avond werd het weer een heele drukte in de richting van het dorp Vogelenzang waar aan de diverse verkeers middelen opnieuw de hoogste eischen wer den gesteld. Kampvuren. Des avonds waren er een kampvuur voor de welpen, kampvuren in eenige subkam pen en een kampvuur in de duinen, waarbij ook publiek werd toegelaten. Duizenden maakten van de gelegenheid gebruik dit unieke schouwspel bij te wonen. Het was weder een schitterend geslaag de dag. Opening perstentoonstelling en conferentie. Op initiatief van de Poolsche verkenners zelf, die den Poolschen leider met dit ini tiatief gelukwenschte. Daarna werden door een jongen Poolschen padvinder aan den chief aangeboden een uit de hand gesneden houten bórd uit Molopolska en een handgeweven gordel doek uit Oost-Molopolska. Vervolgens begaf men zich naar de aan grenzende tent, waar de conferentie werd gehouden. Lord Baden Powell opende de conferentie met een kort woord. Hij zeide in de laatste jaren veel geleerd te hebben van wat de internationale padvinderspers over de ge- heele wereld heeft gepresteerd. Dat was schitterende werk. De natoinale pers draagt thans in eigen land de broederschapsge dachte op voorbeeldige wijze naar buiten. Zooals deze jamboree ons thans geleerd heeft, hebben we nu een groote stap gedaan in de richting van de internatinale broeder schap en daarom sprak de chief de hoop uit, dat de padvinderspers ook internatio naai haar gedachten zal uitwisselen ter be vordering van de wereldbroederschap. De scout-pers is daarvoor een krachtige instru ment en de chief wenschte haar in dat stre ven nog meer succes. Nadat de chief onder een luiden yell de tent had verlaten, nam de conferentie een aanvang. Prins Bernhard naar de zeeverkenners. Naar wij vernemen, zal prins Bernhard Zaterdag den Kaagdag van de zeeverkenners bijwonen. Je poorten gaan voortaan om zeven uur dicht. De Jamboree-commissie meldt: In verband met de groote drukte op het jamboree-terrein, waarvan het eigenlijke kamp te acht uur en de winkelbuurt e.a. te tien uur door het publiek moeten zijn ver laten, ziet de jamboree-leiding zich ge noodzaakt in het vervolg de poorten voor het publiek te sluiten om zeven uur. Voor het lichtspel van Vrijdagavond, dat om tien uur zal aanvangen, wordt een uit zondering gema'akt en zal tot tien uur toe gang worden verleend tot het demonstra tieterrein. INTERNATIONAAL CONGRES VAN VERGELIJKEND RECHT. Een internationale faculteit te 's-Gravenhage? Gisterenmiddag is het in het Kur- haus te Scheveningen geopende internatio naal congres van vergelijkend recht voort gezet met een plenaire zitting in het Vredes paleis. Op voorstel van den president van het permanente hof van internationale justitie, prof. Guerrero, werden telegrammen van hulde gezonden aan de koningin en aan prin ses Juliana. Prof. Wheale uit New-York formuleerde een voorstel om te komen tot oprichting van een te 's-Gravenhage gevestigde internatio nale faculteit voor vergelijkend recht. Het voorstel vond algemeene instemming en be sloten werd, een commissie te benoemen, die op korten termijn rapport zal moeten uitbrengen over de mogelijkheden tot ver wezenlyking van dit plan. Deze internatio nale afculteit zou een te 's-Gravenhage ge vestigde permanente instelling moeten wor den. Ontvangst door de regeering. Namens de Nederlandsche regeering heeft de minister van justitie, mr. Goseling, den deelnemers van het congres gisteravond een ontvangst aangeboden in de feestzaal van het Kurhaus te Scheveningen. Tot de aanwezigen behoorden de minis ters van koloniën, van economische zaken en van waterstaat, de vice-president van den Raad van State, alle momenteel te den Haag vertoevende rechters van het perma nente hof van internationale justitie, zeer vele leden van het diplomatieke corps en namens het gemeentebestuur der residentie, waarvan de burgemeester plotseling verhin derd was, de wethouders prof. van der Bilt en ir. Feber, alsmede vele leden van de rechterlijke macht. Minister Goseling heette met een kort woord alle congresdeelnemers hartelyk wel kom en namens de congressisten dankte Lord Macmillan voor de gastvrije ontvangst, die de Nederlandsche regeering het congres had bereid. Geruimen tijd bleven de aanwe zigen onder opgewekten kout bijeen in de zalen van het Kurhaus, waar welvoorziene buffetten voor de noodige ververschingen zorgden. Men schrijft ons van het jamboree-terrein: Tusschen de duinen en het donker geu. rend naaldhout kronkelen de blauwe rook spiralen van knetterende houtvuren om-. hoog. Zoover de blik maar turen kan, strekt zich een eindloos, blank tentenkamp uit en daarboven wapperen de veelkleurige vlag. gen van tallooze landen der aarde. Een jeug. dig nomadenleger is hier ordelijk neerge streken en leidt in 't midden van de twin tigste eeuw een primitief bestaan, archaiseh wellicht arcadisch zeker. Jamboree o „En slapen die jongens nu zoo maar op den grond?" Hoeveel malen hebben wy deze dagen die vraag door bezorgde dames en ongeruste (\^erschijnlijk eenigszins rhey- matische) heeren op leeftijd hooren stellen. Dat moet wel ongezond zijn Ja, kykt u maar eens daar, achter het kamp, me vrouw. Ziet u die gespierde, door de zon ge bruinde knapen niet onder de douche staan? Hoort u niet, hoe ze zingen, terwijl het ijskoude water hen langs de gladde lijven spoelt? Ongezond? Gaat nu eens even mee en kijkt u eens naar dat stel jeugdige barbaren daar, die zich in de zon liggen koesteren en zich rekken als konden zij het genot van de overvloedig hen doorstralende gezondheid niet omvatten. Gaat u eens kijken naar hun spelen en bewondert hun uithoudingsvermogen, hun discipline, hun gevoel voor rythrr.e, hun onderlinge hulp vaardigheid. Dan bent u genezen van uw ongerustheid. o Merkwaardig toch, die talenkennis van het Nederlandsche volk. Dat wy polyglot ten zijn daar staan wy bekend voor in de wereld. Maar dat het zóó erg was, dat die veeltalige geleerdheid ons eigenlijk zoo maar ingeboren is, ja, dat wist ik toch niet Of zouden alleen de Vogelenzangsche jonge schoonen met zoo'n overweldigend talen talent gezegend zijn? Het lijdt in ieder geval geen twijfeld of de taalleeraren dezer Vogel- zangstertjes kunnen geen tienen genoeg in de rapporten, noteeren of zouden zij al over elven en twaalven denken? Bewijs:, wanneer het avond worden gaat en de eerste schemer nog zoo licht is, dat men aan zyn bestaan nog twijfelt, trekken verkenners, hun naam maakt het hun tot plicht, nietwaar? op verkenning uit. En al spoedig bewegen zich langs de koel overlommerde wegen rondom het jamboree kamp, getweeën en gevieren, arm in arm, druk babbelende paren, hy en zy en hij en zij, zy aan zij. En ziet, Poolsch noch Roemeensch, Ame- rikaansch noch Schotsch, Engelsch, Tsje chisch, noch Fransch, Duitsch, noch Ja- pansche of Chineesch bieden geheimen voor de opgewekte Vogelenzangsters. De ge sprekken gaan zoo vlot en ongestoord, dat het een wonder mag heeten. Verbroede ring en verzustering? Jamboree ri-ri - - Weet u, wat' een stembrie-haring is? txi sembrie-ijs? Sebr iepoffertjes kunt u ook., krijgen, en sembrie-oliebollen, zes om een dup, de laatste, alles luidkeels aangeboden in de kraampjes, die niet ver van de jamboree (aha), staan opgesteld in de Voge lenzangsche dreven en straten. Des avonds is dat een vroolijk gezicht, als de verhlin? dende carbidlampen hun gloeiende witte schijnsels over de uitstallingen doen stralen en een opgewekte menigte bezoekers en padvinders, lachend en zingend zich daar langs beweegt. En wie zou niet lachen en zingen, als een zachte maan haar blauwe licht over het slapende land uitzendt en een geur van palingen en haring de harsige lucht der dennennaalden is komen kruiden en het lieflijk geluid van een saxofoon den poffertjeskraam ontzweeft. o bereikten de chief en de prins, beiden vroo- is gister een conferentie gehouden van ver- 1 tilz fflimlnnUnnJ 3 J J 1 I tononumnr</li<fAvn J_ 1ll.M 1 J lyk glimlachend, en' omstuwd door de wel pen met de totempalen, daarna weder de tribune. Het was een grootsche en treffende hulde. Défilé der welpen. Daarop volgde een défilé van alle welpen, heerlijk om te zien in hun jeugdig enthou siasme en aanhankelijkheid, uitbundig met hun petjes zwaaiend. Het was aandoenlijk uit die duizenden kleine kelen het pakkende „Hoort, zegt het voort" te hooren zingen en het slot daarvan „Wij zijn bereid" belooft heel wat voor de toekomst. De welpen hebben met hun demonstratie voor een groot deel tot het welslagen van den middag bijgedragen, en zij zullen dezen dag, waarop zij voor een zoo hoog gezei- tegenwoordigers van de internationale pad vinderspers. Zij hadden daaraan tevens verbonden een tentoonstelling van de over de geheele wereld verspreide scout-bladen, welke ten toonstelling zij op bijzonder geestige en kunstvolle wijze hadden aangekleed. Bij den ingang van de tent dicht bij de arena lagen in een glazen vitrine het eerste nummer van de „scout" van 1908 en het fraaie jaarboek van 1936. In de tent was een afdeeling voor ieder land, waarop de in dat land verschijnende padvindersbladen waren uitgestald, en daar achter een rechtsopstaand bord met fraaie teekeningen, welke het betreffende land symbolisch uitbeelden. Zoo werd Nederland v VUi CCIl IlUUg gCiCl- I OT_ i schap hebben mogen optreden, wel nimmer pKar, te.risferd door tulpen en windmo lens, Australië door kangeroes enz. Om 10 uur werd de tentoonstelling ge opend door lord Somers, den leider van het Britsche contingent, die deze handeling, het doorknippen van een lint, in naam van den chief-scout verrichtte. Nauwelijks echter was deze plechtigheid verricht en juist had lord Somers het ten- toongestelde in oogenschouw genomen, of by het defile onder luid gejuich met hun daar verscheen tot aller verrassing de chief vergeten. Een afwisselend programma. De Schotten gaven vervolgens een her haling van de Maandag reeds gedemon streerde Schotsche volksdansen welke ook thans weder veel bijval oogstten door de keurige uitvoering. Ook nu zwaaiden de duizenden deelnemers na afloop der dansen Buitengewoon anders, zoo ordelijk de kampen zijn, zonder uitzondering. De stroo- zakken opgestapeld, de dekens keurig in de rol, keukengerei netjes in gelid op ge- improviseerde standaards, voor een huis moeder een wonder om aan te zien. En dat aardappelen schillen, om niet te spreken van het vleesch uitsnijden! Vanmiddag nog kilram ik als conscentieus verslaggever aan rennen naar een geweldigen oploop voot een der Engelsche tenten. Het was daar een deining en beweging van jewelste. Een ge drang zóó geweldig, dat een ieder vfel angstig zich even moest afvragen of het wel: in orde was met zijn levensverzekering. Wat 'was het geval? De Britten zouden karbo- naadjes eten en nu stond me daar zoo?» blaag van een jongen met een mes van een meter of zoo een half rund (niet overdre* ven?) in keurige plakjes te snijden, wie doet je wat? Het ging zelfs zoo goed, dat een Amsterdamsche er door in helle ver ontwaardiging schoot en uitriep: „As ze maor willen. Meer laot ik die snotneus van maan nou 'es fraoge om de spercieboone af te haolen, mot je zien hoe hard ie de trap pen afrent". Jamboree Ze maken het best. Allemaal. ONGELUK OP HET IJSELMEER Arbeider bekneld geraakt en overleden. Gisteravond omstreeks zeven uur is op het IJselmeer ter hoogte van Urk, de ongeveer 55-jarige W. de Boon uit Sliedrecht bij werk zaamheden op den baggermolen Gorkum, bekneld geraakt tusschen een ledige zolder schuit en den baggermolen. Het slachtoffer bekwam ernstige kneuzingen. Met de sleep boot Albatros van de firma Blankevoort en z-n. is de man naar Urk gebracht, doch vóór dat het schip de haven bereikt had, was hij reeds overleden. VREESELIJK ONGELUK TE GRONINGEN. Reiziger tusschen treeplank en perron dood gedrukt. De 58-jarige heer H. Mulder uit Gro ningen, die gisteravond met den laatsten trein uit Hoogezand om half twaalf aldaar arriveerde, stapte uit den trein, terwijl d*?5 no« ln beweging was. Hy kwam te vallen, geraakte tusschen de treeplank en het perron bekneld en werd ongeveer viif-i ri tig meter meegesleurd. De treinbeambten voorbijganger, de heer L. Meyers, zagen, dat de ongelukkig hierbii werd I vervolgens te water en wist beide rnnHaoclinrmwj rn J JONGEMAN IN DE MAAS VERDRONKEN. Zijn broer sprong hem achterna en was bijna omgekomen. Gisteravond omstreeks half acht was dé 16-jarige Willy Gabriels uit Spaubeek (Lim burg) in de Maas, ter hoogte van het over zetveer lusschen Elsloo en Gothem aan het aden. Op een gegeven oogenblik verdween hy in ded iepte. Zyn 25-jarige broer Thyme, ie aan den kant stond te kijken, sprong ge- te water, doch ook hij verdween in de wansdfeeklingerd- T0en de trein tot stilstand WCrd het s^chtoffer bevrijd. JverWd n°g teeekner' van leven, doch overleed eenigen tijd lc.ter. Als tragische bijzonderheid zij hierbii nog gemeld, dat het ongeval oo. de oogen van mevr. Mulder die haar man van den trein afhaalde. Ta ngen °P het droge te brengen. lings ontboden geneesheeren pasten unstmatige ademhaling toe, hetgeen alleen bij Thyme baatte. - nfide t'roers waren de zwemkunst niet oende meester. Het stoffelijk overschot van den jongen is naar het lykenhuisje te isloo vervoerd. De broer van hét slachtof- er is naar zyn woning vervoerd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 4