FLITSEN VAN HET WITTE DOEK.
JOURNALISTEN-LEVEN IN WOORD EN BEELD De tien geboden van Bette Davis
n
EEN SUPER-
M. G. M.-
ROLPRENT
MET
LOVE ON THE RUN".
ONZE BIOSCOPEN.
Franchot Tone heeft zijn mededinger Clark Gable in zijn macht
II
„De Vlucht voor het Huwelijk"
(„Love on the Run") is een vlucht
en er w o r d t in geloopen, en hoe!
Deze film begint dadelijk al met
een soort finale: de finale van het
sprookje: en toen trouwden zij etc.
Daarmede zijn de sprookjes uit en be
ginnen de films. De film met Clark
Gable, Joan Crawford en Franchot
Tone begintéén minuut voor het
huwelijk, op een oogenblik, dat men
kon aannemen, dat er geen speld meer
tusschen te krijgen is. Laten wij er ter
verduidelijking bijvoegen, dat niet de
drie sterren, die deze film dragen, er
onderling een huwelijkstragedie van
maken, verre van dien: het is een
„newspaper-story", waar Clark en
Franchot, de elkaar wild in de haren
vliegende rivalen van twee Ameri-
kaansche sensatiekranten zijn en Joan
Crawford het verwende meisje, dat
geen sensatie wil en geen kranten
leest en reporters verafschuwt. Aan
vankelijk tenminste, daarna beklaagt
zij ze, daarna vergeeft zij ze en daar
na trouwt zij er een van. Zoodat
het een minuut voor het einde toch
ook een vlucht naar het huwelijk wordt!
W. S. van Dyke regisseerde deze hartige,
geraffineerde en in alles: opzet, „gags" en
story zoo oorspronkelijke comedie met
een elan en een pittigheid, die hem tot een
der top-regisseurs van Hollywood ge
maakt heeft. Hij is de vierde ster in deze
constellatie van drie sterren van aller
eerste grootte: Clark Gable, zuiver en
sterk, branie-achtig maar niet minder
hartig-menschelijk in zijn uitbeelding;
Joan Crawford in een dier half komische,
half serieuze rollen, waarvan zij met haar
geraffineerde techniek en sterk dominee-
rende persoonlijkheid het juiste midden
weet te houden; en Franchot Tone, fijn,
komisch en elegant in stem en gebaar.
Een driemanschap, dat in deze film voor
het eerst na Dancing Lady weer bijeen is
bijeen gebracht door den wil van het
publiek, samenspelend met een genot, dat
zoowel voor de spelers zelf als voor het
publiek even groot is!
Het verhaal.
Het pad van een journalist gaat niet
altijd over rozen, vooral niet, wanneer
twee concurrenten van twee verschillende
New-Yorksche bladen jarenlang vrienden
zijn en elkaar toch voortdurend te glad af
zijn, dan gaat die journalistieke weg zelfs
voortdurend over doornen. Zoo zien we
dus op hetzelfde oogenblik Barnabas Pells
een interview hebben met Baron en Baro
Close-up van Joan Crawford en Clark
nes Spanderman, die een stratosfeertdkht
zullen maken vanuit Londen, terwijl Mi-
chael Anthony de beroemde en schatrijke
Sally Parker naar haar hotel volgt, nadat
ze in de kerk haar bruidegom Prins Igor
van Talluska de bons heeft gegeven, door-
da op het laatste oogenblik bleek, dat hij
haar wel trouwen wilde, als hij er echter
drie millioen dollar voor kreeg.
Terwijl de Baron aan Barnabas de uit
rusting voor de vlucht toont, overtuigt
Michael het weggeloopen bruidje dat de
beste manier om van al die krantenarti
kelen en vervelende menschen af te ko
men, is om met hem te vluchten, waarbij
hij natuurlijk niet zegt, dat hij zelf jour
nalist is.
Michael slaagt erin de vliegcostuums
van den Baron te stelen en het echtpaar
benevens Barnabas in de kamer op te slui
ten, waarna hij en Sally als de Baron en
zijn vrouw in het vliegtuig den Engel-
schen bodem verlaten om enkele uren la
ter een noodlanding te doen in Frankrijk.
Maar intusschen hebben ze ontdekt dat in
een bouquet, dat door iemand op het laat
ste oogenblik in het vliegtuig was gewor
pen, een kaart van de Engelsche kust
verdedigingsplannen verstopt is, waaruit
ze dus opmaken, dat de zoogenaamde
baron en zijn vrouw geen vliegeniers,
maar spionnen zijn.
Vermomd als Fransche boeren gaan
Michael en Sally naar Parijs, waar Mi
chael oogenblikkelijk een geweldig ver
haal stuurt aan zijn blad in New-York
betreffende zijn ontsnapping met de steen
rijke Sally. Barnabas vindt ze in Parijs
terug, maar juist als hij Sally wil vertel
len, dat Michael journalist is, komt de
baron weer op de proppen en het drietal
neemt de vlucht in een vrachtwagen.
Wanneer ook hier de benzine op is en ze
zich in de buurt van Fontainebleau bevin
den, slaagt Michael erin, zijn rivaal in de
auto op te sluiten en doodmoe komen hij
en Sally dien avond in het Paleis van
Fontainebleau aan. Nadat ze elkaar op
romantische wijze hun liefde hebben ver
klaard, besluiten ze daar te blijven, doch
den volgenden morgen worden ze door
den gids en een bende bezoekers verjaagd.
Aan het ontbijt ziet Sally een exem
plaar van de Europeesche editie van Mi-
chael's krant en bemerkt, dat Michael
inderdaad journalist is, waarna Michael de
beenen neemt. Barnabas heeft alweer het
spoor gevolgd en Sally denkt zich op Mi
chael te wreken door Barnabas exclusieve
berichten over haar te laten schrijven
voor z ij n krant. De twee nemen den
trein naar Nice, maar ook de baron gaat
dien kant uit en gooit Barnabas uit den
trein. Deze gaat naar Parijs terug,
waar hij Michael vertelt dat
Sally in gevaar is. Voor de
zooveelste maal slaagt Mi
chael er in Barnabas te ont-
loopen en gaat naar Nice,
waar hij inderdaad Sally
ontmoet, die door den baron
is vrijgelaten in de hoop.
dat zij hem op het spoor van
Michael zal brengen, die de
Engelsche kaart heeft.
Ze gaan naar Parijs terug,
maar worden op het station
gescheiden door de barones,
die Michael door haar hand
langers gevangen laat ne
men en hem naar een verla
ten huis meeneemt, waar
ook de baron met Sally arri
veert. Barnabas ontdekt ze
en Michael, die gebonden op
een stoel zit, praat net zoo
lang tot Barnabas zijn plaats
inneemt, opdat Michael de
politie kan halen. De baron
en zijn vrienden worden ge
vangen genomen, Michael
laat Barnabas gebonden zit
ten en gaat met Sally weg,
doch hij krijgt berouw en
gaat terug om zijn vriend
rivaal te bevrijden. En zoo
wordt voor het eerst na zoo
veel jaar een verhaal langs
de transatlantische kabel ge
stuurd, dat geteekend is:
„Michael Anthony en Bar-
Gable. nabas Pells".
Er bestaat géén actrice ter wereld,
die als zoodanig „geboren wordt
Bette Davis, de door de Academie
onderscheiden actrice, kan dit het
best weten. Indien er actrices „gebo
ren" zouden worden, zou zij onge
twijfeld in de eerste plaats aanspraak
mogen maken op 't praedicaat „gebo
ren actrice". Miss Davis en haar
tegenspeler, Leslie Howard, bespra
ken dit onderwerp tijdens een pauze
tusschen de scène-opnamen van de
nieuwe Warner Bros. film „It s Love
I'm After". Eenigen tijd later schreef
Mis Davis de voornaamste punten op,
die in het gesprek waren besproken.
„Het is een feit, dat er menschen wor
den geboren met een uitgesproken talent
voor acteeren; dit talent moet echter ont
wikkeld worden door hard werken en
Bette Davis
techniek. Zonder grondige studie heeft het
grootste talent géén waarde". „Techniek
bij acteeren klinkt U misschien vreemd in
de ooren, doch is onmisbaar om werkelijk
een goed actrice of acteur te worden.
Trouwens, bij een werkelijk goed actrice
of acteur kunt U van aangeleerde tech
niek niets bemerken. Dit is d a n wel het
beste bewijs dat „hij" of „zy" goed is.
Verder laten wij hieronder de tien
voornaamste punten volgen:
1. Wanneer een actrice een drama
tische houding aanneemt, moet zy het
lichaamsgewicht op één voet laten rusten,
niet op beiden".
„2. De kunst om gracieus een sigaret
aan te steken is als volgt: de sigaret be
hoort met gebogen vingers onder de kin
gehouden te worden, opdat men ongehin
derd het gezicht kan zien".
„3. Het gracieus gaan zitten! Stelt U
voor, dat de scène zich in een lounge af
speelt, en men U „en profile" fotografeert;
de artist(e) moet dan zorg dragen niet
met uitgestrekte beenen te zitten; daar dit
dan tot gevolg heeft, dat de opname
wordt bedorven".
„4. Moet men in een bepaalde scène
een krant lezen, dan dienen de gelaats
trekken zichtbaar te blijven".
„5. U zit met' Uw gezicht naar de toe
schouwers gewend. Het maakt dan een
veel beteren indruk (voor een actrice),
indien zij de eene voet een weinig voor de
andere plaatst; het is af te raden, met over
elkaar geslagen knieën te zitten!
„6. Neem bijv. de handen. De meeste
beginnelingen weten er geen raad mee.
In de eerste plaats dient men er zorg voor
te dragen, er nooit onbeheerschte bewe
gingen mee te maken, anders loopt men
de kans, dat de aandacht hierop te veel
wordt gevestigd. Ten tweede: Breng nooit
de handen naar den mond. Ten derde:
gesticuleer zoo ongedwongen mogelijk.
Een beweging, die bij de elleboog begint,
maakt een armzaligen indruk deze be
hoort bij den schouder te beginnen".
„7. Loop nooit gebogen, indien ge
een voorwerp draagt".
„8. Er bestaan veel regels betreffende
het loopen; de voornaamste daarvan is
wel: schuifel n o o i t".
„9. Bij hét zitten gaan, moet men er
altijd op letten den rug gestrekt te
houden".
„10. In werkelijkheid mag men nooit
op tooneel-meubelen steunen; laat dus
het lichaamsgewicht op beide voeten rus
ten en leun er tegen".
„Bovenstaande regels zijn van het
grootste belang", verklaart Miss Davis tot
slot, „iedere geroutineerde acteur volgt ze
instinctief op".
„Talent om te acteeren is geheel iets
anders. Men heeft het, of men heeft het
niet. Dit valt niet aan te leeren, men
krijgt het al bij de geboorte mee. Laat
talent gepaard met techniek gaan, en dan
eerst zal men iets bereiken!"
MINIATUUR-FILMPJE.
Ginger Rogers
Hollywood-mode.
Ginger Rogers draagt in enkele scènes
van de RKO Radio film „Shall we Dance",
waarin ze samen speelt met Fred Astaire,
een zandkleurige broek-rok met een kort
jasje. De rok is van voren hoog en loopt in
twee punten uit, die met twee suède knoo-
pen worden vastgemaakt. Ginger's blouse
is van zuiver ruwe, donkerbruine wol,
waardoor een beige draad loopt.
Vooral de manier, waarop de mouwen
boven de ellebogen worden gedragen, is
erg aardig. Bij dit leuke sportieve pakje
draagt de RKO Radio-ster hand-genaaide
handschoenen, en zandkleurige, laagge
hakte schoenen zonder neus van dezelfde
suède.
MASSA-JUSTITIE.
City-Theater.
De directie van het City-Theater heeft de
sterke speelfilm „Massa Justitie", die hier
reeds als eerste kermisfilm liep, voor deze
week weer teruggebracht en reeds gister
avond bestond er voor de film veel belang
stelling.
De bekende regisseur Lang heeft het
boeiende verhaal van Tom op verrassende
wijze in beeld gebracht. Men ziet hem ver
gezeld van zijn hondje vroolijk naar het
westen trekken in zyn auto, om zijn bruid
te gaan halen, het meisje dat al zoo lang op
hem gewacht heeft. Dan komt het onge
lukkige toeval, dat hij wordt gearresteerd
als „kidnapper", volkomen onschuldig. Maar
de dwaze massa, opezweept, treedt zelf als
rechter op.
De gevangenis wordt in brand gestoken
en men waant Tom dood. Dan volgt het
groote proces tegen de lynch-moordenaars,
de sensationeele filmvertooning in de rechts
zaak, de terugkeer van den dooden Tom,
enz.
Het sterke spel van Spencer Tracy mag
nog wel eens genoemd. Hij beheerscht de
geheele film, trekt eveneens aller aandacht
en verder geven de medewerkenden een
boeiende uitbeelding van hun rollen.
Wie „Massa Justitie" nog niet zag, kan
deze week in het City-Theater van de ge
legenheid gebruik maken.
Het programma bracht een mooi journaal,
een buitengewoon aardige twee-acter, met
muziek, zang en dans, die door ieder op
prijs zal worden gesteld, en een teekenfilm.
Dit programma zal wel belangstelling
vinden.
„ZINGA".
Bioscoop Harmonie.
Het is de geschiedenis van een neger,
Zinga geheeten, die zich in het hoofdnum
mer van deze week in de Harmonie af
speelt. Zinga werkt in de dokken van New
York. Hij is tevreden, maar verlangt dik
wijls naar Afrika, het land zijner vaderen,
dat hy zelf nooit gezien heeft. Zinga is
echter arm en heeft geen geld, om de reis
te bekostigen.
Hij heeft echter een stem en een beroemd
impressario, Donozetti, ontdekt die stem.
Hij geeft Zinga les en als de neger afgestu
deerd is, begint er reeks van concerten door
de nieuwe en oude wereld en Zinga, ja,
verovert stormenderhand het publiek. Hij
wordt rijk, maar blijft weemoedig. Hij wil
naar Afrika, om te onderzoeken, waar hij
vandaan komt. Een natuurvorscher komt
hem te hulp en ontdekt, dat hij tot een be
paalden stam behoort en dat hij zelfs de
koning van dien stam is.
Zoo trekt Zinga met zyn vrouw en een
paar bedienden naar een eiland bij Afrika
en hij wordlf er opgewacht door een stam
zeer onontwikkelde negers, die onderdrukt
worden door de medicijn-mannen. En in
plaats, dat Zinga koning wordt en dat hij
zijn stamgenooten kan helpen, wordt hy
als een vijand beschouwd en eindelijk be
sluit de stam dat Zinga moet sterven. En
ook zijn vrouw zal door de negers ver
moord worden.
Als alle hoop verloren is, begint Zinga
het koningslied te zingen: het lied, dat hij
als kind geleerd heeft van zijn moeder. De
negers hooren hem aan en luisteren adem
loos toe. Hun speren laten zij in het zand
vallen Dat is het lied van hun koning!
Men begrijpt, dat Zinga's kansen snel
keeren. De medicijn-mannen verliezen hun
macht en Zinga zal voortaan regeeren over
de onontwikkelde stamgenooten. Hij doet
dat voortreffelijk en offert al zyn geld op
aah hen. En regelmatig gaat hij op tour-
née om met zijn stem nieuw geld te verdie
nen, dat weer ten goede komt aan zijn
stam, die een periode van bloei en ontwik
keling tegemoet gaat.
Het is Paul Robeson, die de rol van
Zinga speelt en ontegenzeggelijk draagt
hij de geheele film. Zijn zang is van on
gekende schoonheid en boeit iedereen.
Naast hem noemen wij Elisabeth Weid, die
de rol van Zinga's vrouw met soberheid
speelt en door haar eenvoud het publiek
pakt.
Het journaal van het voorprogramma
geeft eeniee actualiteiten, die men met
genoegen ziet afdraaien.
„DE LAATSTE HINDERPAAL".
Roxy-theater.
Een aandachtig publiek volgde gister
avond met spanning de gebeurtenissen, die
zich hebben afgespeeld bij het aanleggen
van de Canadian-Pacific-spoorlijn. Deze film,
met in de hoofdrollen Richard Arlen en
Lilly Palmer, berust op historische gegevens
en het is den regisseur van de Gaumont
British film gelukt deze op een bijzonder
boeiende wijze uit te werken.
Reeds 2100 mijl van de spoorlijn is vol
tooid, als men stuit op een groot bergmas-
sief en onbegaanbare moerassen. Er worden
nog pogingen gedaan, tóch verder te gaan.
Dan echter verzinkt er een trein geheel in
het moeras en het is slechts aan het snelle
optreden van Hickey te danken, dat niet een
tweede trein den eersten achterna gaat. Hy
weet hem juist vóór het moeras in te halen
en redt hiermee de reizigers, w.o. Dan
Moody, den leider van het grootsche werk
en zijn dochter Mary, die nu liefde voor
Hickey opvat. Nu blijkt wel, dat de lijn
langs deze route onuitvoerbaar is. Majoor
Rogers krijgt opdracht van de Canadeesche
regeering een nieuwen weg te zoeken. Hij
en Hickey gaan op weg. Intusschen ontstaat
een oproer onder de arbeiders, die hun ach
terstallige loonen opeischen, terwijl de En
gelsche regeering geen geld meer geeft,
vóór de weg is gevonden. Tenslotte wordt
Dan's woning bestormd en hij en Mary
worden gemolesteerd. Op dit critieke mo
ment echter gaat de stoomfluit van een
locomotief: men heeft het vuur op den
berg, het afgesproken signaal, ontdekt. De
bergpas is gevonden en alles keert zich nu
ten goede.
Uit het voorprogramma stippen we aan:
goed wereldnieuws, een geestig teeken
filmpje en de bekende komische film „Nog
6 maanden te leven".
ZONEN VAN DE ZUIDZEE.
Victoria-theater.
De Zuidzee-eilanden hebben een bijzon
dere bekoring, niet alleen omdat zij door
hun natuurschoon en door hun rijken plan
ten- en vruchtengroei paradijsjes in het
klein zijn, maar ook omdat zij bewoond wor
den door menschen, die hun geheele leven
als 't ware groote kinderen zijn gebleven.
Gespierd, lenig en sterk zijn de mannen en
groote Oostersche poppen zijn de vrouwen
met haar lange zwarte haren en droomenge
oogen. Dit natuurvolk is primitief in daden
en gedachten en wanneer er een door blan
ken bestuur schip op een der eilanden komt
en de kapitein fraaie geschenken laat uitdee-
len, is er slechts vreugde en groote dank
baarheid onder de inboorlingen en begrijpen
maar weinigen, dat het schip mannen komt
halen, die gedwongen worden vijf jaar lang
in ongezonde ertsmijnen te werken. Taro, die
zich een pracht van een vrouw heeft ver
overd, wordt juist daarom door zijn sta®'
hoofd benijd en het is dit opperhoofd, die
hem den blanken aanwijst als een man, &e
uitermate geschikt zou zijn voor het miP'
werk. Wanneer de inboorlingen dronken ëe'
maakt zijn en hun roes uitslapen wordt Taro
van zyn vrouw gescheiden en wat er dan
verder zoowel met de vrouw als met den
man gebeurt, wordt in deze wondermooie
natuurfilm op boeiende wijze vertoond.
Taro's jonge vrouw wordt de bruid van het
opperhoofd, maar nadat Taro in een mijn*
gang gewond is, mag hij zijn vrouw laten
overkomen. Dan volgt de strijd tusschen Taro
en het opperhoofd om het bezit van deze
vrouw. Op uiterst wreede wijze trachten de
blanken telkens weer man en vrouw te schei
den, maar de liefde zegenviert a» met bo-
venmenschelijke krachtsinspanning wee
Taro in een verschrikkelyken storm Z1JI!
vrouwtje te ontvoeren en gaan beiden °P
hun vlucht naar een onbekend eiland in e
Zuidzee een nieuw en gelukkig leven tege
moet.
Prachtig is het optreden van de beide
hoofdpersonen, inboorlingen, maar filmspe-
Iers, die in al hun gemoedsstemmingen bui
tengewoon sterk spel leveren. En een 8r0°
bekoring gaat er uit van land en volk in
deeltje van onze aarde, waar de mensch ee
met de prachtige natuur is.
Vooraf gaan een film over Samoa, yeel
ïllustreerd nieuws en een aardige ®®n'a<i
waarin Lucie English zich weer van haar
mische zijde doet kennen.
