HANS GAAT OP BEZOEK
POPPEN IN KLEEDERDRACHT
40
jpogPaoc
HET HERBARIUM.
Een
Tekenoefening.
1
door JET HOOGERS.
„Hans", zei moeder op een morgen in het
begin van de vacantie, „weet je wat jij van
daag eens moest doen Ga op de fiets naar
tante Cathrien en vraag haar of ze soms een
paar dagen wil komen. Ze had het al een
poos geleden beloofd, moet je maar zeggen,
en nu is het mooi weer, ze heeft er nu het
meest aan". „Ja, moeder, maar...." „Nou
wat „Ik had vandaag willen gaan vissen,
ik had het met Henk al afgesproken". „Maar
Hans", zei moeder half-lachend, half-ver-
drietig, „schaam je je niet? Hoe lang heb je
vacantie? Bijna zes weken en elke dag kun
je gaan vissen. Nu kun je toch wel één dag
iets voor je moeder doen Hans kreeg een
kleur. „Ja, dat weet ik wel, maar ik had
vandaag juist....". „Hoor eens Hans", zei
vader streng, „Moeder wil dat jij vandaag
naar tante Cathrien gaat en dan heb je dat
te doen, Denk toch niet altijd aan je eigen
huisje, met een bloementuin vóór en een
moestuin achter, waar ook vruchtenbomen
stonden en aardbeien en bessen groeiden. In
twee uur kon Hans van het stadje waar hij
woonde naar het dorp fietsen en het was
een mooie weg.
Tante Cathrien was een reuze-aardige
tante, helemaal niet vervelend of saai, ze
had altijd wat lekkers en vaak kreeg hij
nog wat mee ook uit de tuin als er vruchten
waren of uit het trommeltje, waar altijd de
heerlijke eigengebakken boterkoek in zat.
Maar nu, nu was het niets leuk, want
Hans had juist wat anders gewild. Even bij
Henk langs rijden „Jó, 'k ga niet mee, hoor,
ik moet naar die tante van me". „Daar hele
maal heen vroeg Henk. „Nou wanneer
kun je terug wezen Om vier uur. Kom
dan nog een poosje, je weet waar we zijn
„Nou misschien wel", zei Hans lusteloos en
genoegens, maar ook eens aan een ander".
„Ja vader". Hans wou al met een kwaad
gezicht de deur uitlopen. Maar moeder riep
hem terug. „Weet je nu wat je moet zeggen?
Als je nu direct weggaat, ben je er tegen
twaalf uur, dan kun je bij tante wel een
boterham eten en dan zorg je maar dat je
hier tegen zes uur weer terug bent, dan
krijg je warm eten". „Ja moeder", zei Hans
nors. „Nou, doe de groeten aan tante en
goede reis, hoor. En niet zo boos kijken,
Hans I" riep moeder hem nog achterna, maar
Hans had de deur al met een harde slag
achter zich dicht getrokken en hoorde het
niet meer,
Anders was het helemaal niet naar, om
bij tante Cathrien op bezoek te gaan. Ze
woonde op een dorp, in een gezellig klein
uit z'n humeur.
„Saluut dan, tot ziens, rijd hard, jó, des te
eerder ben je terug".
„Ja, dat zou hij in elk geval maar doen,
en Hans sprong op zijn fiets en zette er een
vaart in. Onderweg vergat hij eigenlijk dat
hij zo boos was geweest; de zon scheen zo
mooi en de vogels floten en de laatste kam
perfoelie rook nog zo heerlijk en het was
fjjn zo te racen langs die gladde asfaltweg
en onwillekeurig begon Hans een deuntje
te fluiten.
Maar vlak voordat hij in het dorp kwam,
moest hij over een brug en daar, langs het
kanaal, zaten aan lyide kanten jongens te
vissen. En meteen kwamen al de grieven bij
Hans weer boven. Zo had hij ook vandaag
kunnen ziten en een wedstryd houden met
Henk wie de meeste en wie de dikste vissen
ophaalde. De hele zomer had hij nog niet
gevist, zo druk had hij het voor school en
nu hij eindelijk eens wou gaan vissen, nu
hadden ze dit weer. Nu moest hij zich maar
een ongeluk trappen om naar een tante toe
te gaan.... Hans vond dat hem een groot
onrecht werd aangedaan en dat geen jongen
zo'n leven vol teleurstellingen had als hij.
Al mopperend was hij het dorp ingereden.
Daar lag het huisje van tante Cathrien.
't Was toch al bij twaalven geworden, 't zou
wel laat zijn voor hij terug was. Weg vissen!
Hij kon zo het hek bij tante Cathrien
binnenrijden en voor de deur van de fiets
springen. Daar zat de dikke grijze poes van
tante. „Ga opzij, akelig beestsnauwde
Hans en met zijn voorwiel deed hij een uit
val naar de kat. Maar poes, slaperig door
de zon, begreep niet zo gauw wat er ge
beurde.... Hans voelde hoe het wiel over
haar poot heen ging en toen kreeg het dier
met de trapper nog een klap, zodat het in
de greppel rolde. Hans sprong van zijn fiets,
holde naar het slootje toe en zag poes lig
gen, doodstil en er liep bloed onder haar
oor uit. Hij werd er bleek van. Angstig keek
hij achterom, of tante Cathrien er ook aan
kwam.
Nee, die had zeker niets gezien. En meteen
ging de gedachte door Hans heen„Niks
zeggen I Niemand weet hetDie kat kan
wel door een auto dood gereden zijn
Hans zette zijn fiets neer en ging naar
binnen. Tante was in de keuken en kwam
blij aanlopen toen ze hem in de gang zag.
„Dag tante", zei Hans en hij vond zijn eigen
stem vreemd. Tante begroette hem hartelijk,
maar Hans wist niets anders te doen dan
meteen zijn boodschap maar af te raffelen.
„Zo, dat is aardig, hoor, dat jij dat komt
zeggen. Maar je komt toch wel even bin
nen?" „Nee tante, nee, ik moet direct weer
weg". Heus?" vroeg tante Cathrien ver
wonderd. „Moet je dadelijk weer naar huis?
Maar dat gaat toch niet. Je moet toch eerst
ook eten.
Er hielp niets aan, hoe benauwd Hans het
ook had. Hij moest wel blijven. „Ik heb al
gegeten", zei tante, „maar dat is niets, ik
zet het zo in de keuken voor je klaar en
dan maak ik meteen een warm hapje". Daar
zat Hans en at met trage tanden een boter
ham en dacht maar aan die poes van tante,
waar ze zoveel van hield en die ze al negen
jaar had, terwijl tante Cathrien aardappels
voor hem opbakte. Intussen praatte tante
en vroeg van alles over school en over zijn
konijnen en Hans antwoordde en had een
gevoel of het eten niet door zijn keel wou.
Hier is wat heel leuks voor jullie. Een
Zeeuws boerinnetje, dat je kunt kleuren
en uitknippen en dan haar Zondagse pakje
aantrekken.
De beste muts staat er ook bij, zie je wel?
Je moet haar goed bewaren, want een vol
gende keer komt haar broertje ook. En zo
krijgen jullie er nog veel meer, met allerlei
klederdrachten uit verschillende landen, zo
dat je een hele verzameling kunt aanleggen.
We beginnen natuurlijk met een Hollandse.
Het beste is om haar eerst te kleuren en
dat andere pakje ook en daarna uit te knip
pen. Je plakt haar dan op een stevig stukje
carton en knipt dat ook weer uit. Als je
wilt dat ze kan staan, kun je er een reepje
carton rechtopstaand achter plakken, zoals
je ook wel bij een portretlijstje ziet. De Zon
dagse jurk hoef je natuurlijk niet op carton
te plakken, alleen maar de lipjes ombuigen,
zodat het om haar heen blijft zitten. Welke
kleuren zul je nu kiezen? Misschien ken je
die Zeeuwse dracht wel of heb je er een
plaat van, dan kun je de kleuren zelf wel
kiezen. Anders zou je het zo kunnen doen:
De kralen rood, de klompjes geel en de
kousen blauw. Het daagse pakje heeft een
blauw lijfje met een bontgeruit vestje, een
zwart schort en een donkerblauwe rok. Het
Zondagse pakje heeft ook een bontgestreept
vestje, maar het lijfje is nu gekleurd, b.v.
groen met witte stipjes, het schort is zwart,
maar van boven geruit met dezelfde kleuren
als het vestje, de rok is zwart of blauw
met rode en gele en zwarte strepen. Als
ze Zondags uit gaat en het is koud, dan
doet ze het omslagdoekje om, dat b.v. blauw
wordt gemaakt met rode en gele figuren.
De mutsen blijven natuurlijk wit, je kunt
ze opzetten door de opening uit te knippen
en van onderen af het hoofdje er door te
steken, zodat het gezichtje net onder de
rand uitkomt.
De volgende week komt een ander kleur-
prentje.
HET HORLOGE IN DE VIS.
In het Mozes-Meer in de staat Washington
werd een vis gevangen, die een goud horloge
van Engelse oorsprong in de bek had. Zoals
uit een inscriptie bleek, werd het horloge
200 jaar geleden in Liverpool vervaardigd.
Het blijft een raadsel hoe het in de zee en in
de bek van de vis terecht gekomen is.
EEN INTERESSANT BEWIJS.
Geografen en geologen in Finland zoeken
in Labrador naar bewijzen om te kunnen
aantonen, dat vroeger Europa en Amerika
in het hoogste Noorden tot één vasteland
hebben behoord.
Hoe wij er zelf een kunnen maken.
Houden jullie van planten Nu, haast
iedereen houdt er geloof ik van, maar de
een heeft wel veel meer liefhebberij er in
om ze te zoeken en de namen en bijzonder
heden er van te leren kennen, dan de ander.
Als je daar veel van houdt, is het een heel
dankbaar werk om planten té drogen en
in een herbarium te plakken. Tenminste als
je er enige zorg, moeite en tijd aan wilt
besteden. Wanneer je in de vacantie in een
andere streek van het land komt, vind je
daar soms weer heel andere planten, dan
in de plaats waar je zelf woont en dan is
het aardig om ze mee te nemen. Maar als
je ze zo meeneemt, in een bouquetje of in
een bus b.v., zijn ze meestal verwelkt voor
je aankomt en dan kun je ze meteen wel
weggooien. Maar als je ze droogt, zodra je ze
geplukt hebt, dan kun je ze altijd bewaren.
Ze vormen een herinnering aan je reisje of
je logeerpartij en bovendien kan het een
heel interessante verzameling worden. Jon
gens en meisjes, die nog nooit planten ge
droogd hebben, kunnen beginnen met blade
ren en bijv. varens, die zijn het gemakke
lijkst te drogen omdat ze plat zijn. Later
kun je allerlei andere planten en bloemen
nemen. Wanneer je verschillende planten
bij elkaar vindt, kies je een mooie gave
plant uit, als je er maar een of twee vindt,
heb je natuurlijk weinig te kiezen. Je kunt
ze zodra je ze hebt geplukt, tussen het vloei
papier of filtreerpapier leggen, waarin ze
worden gedroogd, zoals je op het plaatje
ziet, maar dan moet je steeds een hele plan-
tenpers met papier meenemen op je wande
ling en dat is misschien wat lastig. Even
goed kun je een botaniseertrommel of een
andere goed afgesloten bus meenemen, die
je aan een koord om je hals kunt han
gen, zodat je helemaal niets hebt te dragen.
Als je nu eerst wat vochtig gras er in doet,
zullen de bloemen een hele tijd fris blijven.
Maar je moet ook alleen planten drogen,
die nog goed fris zijn en niet zo'n beetje
half verwelkt. Je legt de plant nu zo vlak
mogelijk neer jp de ene helft van het vloei
papier (een dikke stapel kranten kan ook
wel). Dan vouw je de andere helft erover
heen en als je een plantenpers hebt, die
meestal met riemen dicht gaat, trek je die
goed vast aan. Heb je zo'n pers niet, dan
gaat het precies evengoed onder een stapel
boeken of een ander vlak, zwaar voorwerp.
De ene plant moet je langer er in laten
dan de andere, dat hangt af van de sappig
heid der stengels en bladeren, maar gemid
deld kun je wel rekenen op 7 tot 10 dagen.
Als ze helemaal goed droog zijn, als ze niet
meer koud en vochtig aanvoelen, plak je ze
in een schrift of in een herbarium, dat je
daar speciaal voor kunt kopen. Voor dat
inplakken gebruik je smalle reepjes gom
papier, die je over de stengels heen plakt,
zo, dat de bloemen en de bladeren goed te
zien blijven. De naam schrijf je eronder,,
liefst de „familie" ook en dan de plaats,
waar je de plant hebt gevonden en wat voor
soort grond het was, weidegrond of bos of
hei of duinen, langs het water of op een
heuvel en dergelijke bijzonderheden. Als er
een niet mooi geworden is, wacht je met het
inplakken tot je er nog eens een gedroogd
hebt en kijkt of die beter is. Blauwe bloe
men zijn het moeilijkst te drogen, omdat
die meestal de kleur verliezen. Aardig is
het als je een mooie verzameling wilt aan
leggen om de families bij elkaar te plakken,
maar dan moet je er van te voren bladen
voor open laten en er rekening mee houden
dat de ene familie heel wat meer leden
heeft dan de andere. Ook de datum waarop
een bloeiende plant is gevonden moet jè
erbij zetten, dan weet je of het een voor-
jaars-, najaars- of zomerbloeier is. Het is
heus een buitengewoon aardig en dankbaar
werk en je zult zien hoe trots je bent als je
er een paar zeldzame exemplaren in hebt
of een mooie wilde orchidee
„Ga straks nog maar eens even de tuin in",
zei tante, „misschien zitten er nog wel ker
sen aan en neem maar wat bloemen mee
voor moeder". „Nee, tante, ik moet eh
gauw weg eh", stotterde Hans. „Ja?"
Dan zal ik vast even wat bloemen gaan snij
den", zei tante vriendelijk. „NeeHans
schreeuwde het uit. „Ik zal het zelf wel
doen! Laat U mij maar....!" Stel je voor,
dat tante in de tuin zag.Nu ja, maar het
kon toch ook door een autoNou, goed,
als je daar tijd voor hebt", zei tante, die
hem een beetje vreemd vond. Hans had
eindelijk de aardappelen op en vloog dade
lijk naar de tuin. Zonder te kijken wat,
plukte hij zo maar wat bloemen bij elkaar
en ging weer naar binnen. „Vind je die zo
mooi voor je#moeder?" vroeg tante alweer
verbaasd. „Al die goudsbloemen? En die
duizendschoontjes zijn niet eens mooi meer!"
„O ja, mooi genoeg", zei Hans haastig. „Kijk,
dit is voor jou", en tante stopte een pakje
in zijn zak en dan had ik nog iets voor je,
maar ik weet niet of je dat mee kunt nemen
op de fiets. Zie je, mijn buurman had laatst
jonge konijnen en daar heb ik er twee van
gekocht voor jou. Ze zijn nog hiernaast,
maar als je ze mee wilt nemen, kun je ze
halen. Anders kan ik ze mischien wel mee
nemen in de trein. Ik dacht: Hans houdt
zo van dieren en het waren zulke mooie....
Maar wat is er nu, jongen?" Hans was op
eens hard begonnen te huilen, hij wreef met
zijn handen langs zijn ogen en de tranen
rolden maar over zijn wangen. En toen
kwam al snikkend het verhaal; tante
Cathrien schrok ervan en ze liep dadelijk
naar de sloot, maar er was geen poes te zien.
Samen liepen ze naar de achtertuin en rie
pen maar: „Poes, poes!" En gelukkig, daar
kwam de poes aanloopen. Opzij van haar
kop zat een korst bloed en ze probeerde
steeds maar erlangs te likken, maar overi
gens was ze springlevend. „Ze was zeker
alleen verdoofd door de slag!" meende tante.
En Hans zei: „Ik zal haar kop afwassen".
„Wat ben ik blij dat je het me verteld hebt,
jongen", zei tante en gaf hem een zoen. Ik
had er veel meer verdriet van gehad, als je
niets gezegd had, en zoiets komt altijd wel
uit".
Een uurtje later fietste Hans naar huis en
op zijn bagagedrager stond een mandje,
waar twee mooie jonge konijntjes in zaten.
Door veel te oefenen kun je
heel aardig leren tekenen, ook al
heb je niet bepaald schilders-
aanleg. Kijk maar eens wat een
leuke dingen je kunt maken van
cijfers. En die zijn toch heus niet
moeilijk te tekenen, zie je wel?
Van een één kun je een kaars
maken op een kandelaar, een
soort strijdbijl en een wandel
stok. De twee kan een pracht van
een zwaan worden. Met een paar
lijntjes en streepjes heb je ze
klaar. Dit zijn nu nog maar twee
cijfers, een volgende keer vinden
jullie hierin nog andere.
Probeer deze eerst maar eens.