EN
De arrestatie van den moordenaar
Weidmann.
Vrijzinnigen!
No. 291 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Zaterdag II December 1937
139e Jaargang
De algemeene toestand.
Hoe men Weidmann op het spoor kwam.
Nog vele vragen op te lossen.
Treinramp in Schotland
eischt 34 dooden.
Sneltrein op stiltstaanden trein
ingereden.
Italië en de Volkenbond.
Britsche pers over de uittreding.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJ$ DER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telel 3320, redactie 3330.
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Alkmaar, 11 December
Uit Rijssel komt het sensationeele bericht,
dat juist op tijd een complot ontdekt is,
dat gericht was tegen Delbos: hij zou op
zijn reis door Oost-Europa vermoord wor
den!
Tevens zou een aanslag op den gouver
neur van Algiers beraamd zijn, maar ook
dit zal niet doorgaan; dank zij de tijdige
ontdekking.
Ongeveer een maand geleden is te Valen
ciennes een Hongaar gearresteerd, Budai
Koleman, een bekend terrorist. Na zijn
arrestatie was de politie er in geslaagd,
twee brieven te onderscheppen, die in ge
wone taal gesteld waren en aan zijn adres
te Valenciennes en te Saint Amrand wer
den gezonden.
Na ontcijfering bleken de brieven echter
gegevens te behelzen omtrent twee aansla
gen, die beraamd waren en waarvan een in
Praag zou worden uitgevoerd op Yvon
Delbos tijdens zijn rondreis door Oost-
Europa en een op den Algerijnsche gouver
neur-generaal Le Beau.
De onderteekenaar van de beide brieven,
die Budai Koleman geld vroeg voor de
uitvoering van den aanslag, is te Praag ge
arresteerd. In verband met deze ontdekking
werden er speciale maatregelen genomen
toen Delbos uit Polen vertrok.
Door de ontdekking in de bagage van
Budai Koleman van een identiteitskaart
uitgereikt door het postkantoor te Cannes,
heeft men thans ook een „poste restante"
aan 't kantoor te Valenciennes" gezonden
brief in cijfercode gevonden. Uit dezen
brief bleek ten duidelijkste het bestaan van
een terrosistisch complot tegen Delbos en
Le Beau.
Er zijn thans verschillende bevelen tot
voorgeleiding uitgevaardigd tegen de me
de plichtingen van Koleman, die den uit
voerders van den aanslag naar het schijnt
de noodige aanwijzingen moest over
brengen. Koleman is van Doornik naar Va
lenciennes overgebracht, waar hij door den
rechter van instructie gehoord zal worden.
In verband met deze arrestatie deelt men
in gezaghebbende kringen te Praag mede,
dat de Praagsche politie door de politie te
Parijs op de hoogte is gesteld van de ar
restatie en van het feit. dat tusschen de pa
pieren van Budai Koleman uit Praag af
komstige brieven zijn gevonden. Weldra
had de Praagsche politie den schriiver
dezer brieven in hechtenis genomen. Deze
verklaarde soldaat bij het vreemdelingen
legioen geweest te ziin: hij heeft slechts éên
been en is beheot met het idee fixe, dat hij
rechten tenen de Fransche reneering kan
laten gelden. Hii beweert, dat er geen
sprake was van een samenzwering en dat
hij geen medeplichtigen had.
n
Inmiddels heeft Delbos zijn reis voortge
zet en te Boekarest besprekingen gevoerd
met Antonescoe. Daarover is een commu-
niqueé verschenen naar aanleiding daarvan
heeft Delbos een verklaring gegeven aan
de vertegenwoordigers van de pers.
Hii ze-de o.m. dat hij alle leden der re
geering en partijleiders, met uitzondering
van die der IJzeren Garde, ontmoet heeft.
Ten aanzien van het communiqué zeide
hij nog, dat steeds éénzelfde doel nage
streefd wordt: den vrede te verzekeren en
te versterken.
Beide landen denken aan den algemeenen
vrede, beide ziin gehecht aan den Volken
bond. Maar ook al denken andere landen
niet als Frankrijk en Roemenië aldus
Delbos wij willen in goede harmonie met
hen leven en samenwerken in het belang
van allen. In het licht van deze algemeene
denkbeelden zijn de problemen, die beide
landen interesseeren, bestuurd. Er zijn geen
conflict-kwesties tusschen be;de landen. Zij
willen de intellectueele uitwisseling onder
ling versterken.
Delbos eindigde met te zeggen: „Ik ben
thans op de helft van mijn reis. Tevoren
heb ik te Londen den steun gehad gelijk
heid van opvattingen tusschen Frankrijk
en Eneeland vast te leggen.
Te Warschau heb ik de hechtheid en le
venskracht van het Fransch-Poolsche bond
genootschap kunnen constateeren. Wat ik
over mijn verblijf te Boekarest heb gezegd
toont hoezeer ik daarover voldaan ben. Het
ware te wenschen maar ik ben er ze
ker van dat deze wenschen verwerkelijkt
zullen worden dat gelijke constateeringen
kunnen worden gedaan in de twee be
vriende of bondgenootschappelijke landen,
waar ik thans heen ga. Aldus zal mijn reis
gediend hebben aan de versterking van de
vriendschappen van Frankrijk en de hand
having en versterking van den algemeenen
vrede".
„Een monster! Welke andere kwalifi
catie is van toepassing op een man, die,
nog geen vijftien uur na zijn arresta
tie, vijf moorden heeft moeten beken
nen!" Aldus Le Journal. Andere bladen
leiden hun naar Franschen trant sensa
tioneele reportage in denzelfden geest
in.
Weidmann heeft zooals men weet vijf
menschen vermoord: Joan de Koven,
Couffy, Leblond, Frommer en Lesobre.
Woensdagmiddag om drie uur verliet com
missaris Pringborne het stadhuis van La
Celle Saint-Cloud om den man te arrestee
ren, dien zij voor den moordenaar van Le
sobre, makelaar in huizen, hielden. Lesobre
had besprekingen gevoerd over de verhuur
van een villa met een man, die zich had
voorgesteld als Schott uit Straatsburg. Hij
liet een visite-kaartje, waarop die naam
voorkwam, achter. Dit visite-kaartje werd
gevonden, nadat Lesobre op 27 November
was vermoord. Bij het daaropvolgende on
derzoek had de politie (den werkelijken)
Schott spoedig ontdekt. Schott verschafte
de Sureté een lijst van menschen, die wel
licht in het bezit zouden kunnen zijn van
zijn visitekaartje; een van deze menschen
was zijineef Frommer, een jonge Duitsche
emigrant, die negen maanden geleden naar
Parijs was gekomen, na eenigen tijd in de
gevangenis van Saarbrücken te hebben ge
zeten. De politie ging op zoek naar From
mer en vernam in zijn hotel dat Frommer
sedert 22 November was verdwenen. Bo
vendien bleek dat hij in de maand Novem
ber te Parijs een zekeren Eugène Weidmann
had ontmoet, dien hij kende uit de gevan
genis van Saarbrücken. Deze Weidmann
noemde zich sedert Karrer.
Commissaris Pringborne ging dus op zoek
naar dezen Karrer, die in een huis van me
vrouw Brau bleek te wonen te la Cclle-
Saint-Cloud. Mevr. Brau vertelde later dat
zij Karrer-Weidmann dit huis voor 6000
frank had verhuurd, doch dat haar huurder
zeer slecht van betalen was. Op 29 Novem
ber (dat is dus twee dagen na den moord
op Lesobre, die van 5000 frank was beroofd)
had Karrer-Weidmann 1500 frank aan me
vrouw Brau afbetaald!
Inspecteur Pringborne kwam met inspec
teur Poignant zonder veel moeite het huis
van Weidmann binnen. In de vestibule trok
Weidmann echter een revolver en verwond
de de beide politiemannen; echter niet zoo
ernstig of zij konden den man overmeeste
ren.
Op het politiebureau van Versailles beken
ae Weidmann Lesobre te hebben vermoord
om hem te bestelen.
Bij verder onderzoek in de villa te La
Celle-Saint-Cloud vond men sleutels, die
aan Lesobre toebehoorden en, in den tuin,
ontdekte men zijn auto.
Aangezien de politie vermoedde dat Weid
mann wel meer zou weten van de verdwij
ning van Frommer, is Weidmann den gehee^
len avond ondervraagd.
Donderdagmorgen om acht uur werd dit
verhoor voortgezet. Om elf uur kwam er
plotseling verandering in de houding van
Weidmann, die tot dusver flegmatiek had
zitten rooken. Hü barstte in tranen uit en
bekende Weidmann te heeten. Op 18 Maart
was hij Frankrijk binnengekomen onder
den naam Sauerbry. Zijn papieren op den
naam Karrer had hij van een man in een
café gekocht.
De moord op Leblond.
Na verderen aandrang van zijn ondervra
gers bekende hij ook Leblond te hebben ge
dood. „Door middel van een advertentie was
ik met hem in aanraking gekomen. Wij
kwamen overeen samen een zaak te begin
nen. Beiden zouden wij 10.000 franc storten.
Ik heb hem toen meegenomen naar mijn
huis en kon toen de verleiding niet weer
staan. In zijn portefeuille had ik bankbiljet
ten zien zitten. Toen Leblond een schilderij
bekeek, heb ik hem in zijn hals geschoten.
Zijn portefeuille bevatte 5000 franc, die ik
er uit haalde. De bretels, die ik gisteren
droeg, en het vulpotlood, dat op mij is ge
vonden, zijn van hem. Ik heb hem in zijn
auto gedragen en hem vervoerd naar de
plaats, waar hij is gevonden".
Joan de Koven en Couffy.
Het verhoor werd voortgezet. „Er is nog
meer, maar dat is te verschrikkelijk om te
vertellen'Op een Weidmann toegeschoven
stuk papier, schreef de misdadiger toen den
naam Joan de Koven. Weidmann zeide dat
de Amerikaansche uit vrijen wil bij hem
was gekomen. Zij vertrouwde hem en was
blij Engelsch met hem te kunnen spreken.
Toen hij haar handtaschje zag, was de ver
leiding hem weer te sterk geworden. Hij
heeft het meisje gewurgd. In het taschje zat
een bedrag van 5000 franc en 500 dollar.
Eenige reis-chèques heb ik nog in mijn be
zit, aldus de moordenaar.
„Haar lichaam heb ik onder het terras
verstopt".'
„En hoe zit het met Couffy?"
„Ook den chauffeur Couffy heb ik ver
moord. Ik heb hem een kogel door den nek
gejaagd".
„En zijn auto?"
„Die vindt u bij mij in den tuin. Ik heb
hem overgeschilderd".
Nadat Weidmann een glas water had ge
dronken bekende hij vervolgens schuldig
te zijn aan den dood van Frommer. „Hij
kwam bij mij. Ik dacht dat hij geld had. In
de keuken haalde ik een revolver en schoot
hem dood. Frommer had mij bedrogen: hij
had niet meer dan 300 franc bij zich. Ik
vond op hem het visitekaartje van zijn oom
Schott. Zijn lichaam ligt in den kelder".
Weidmann bezwoer vervolgens dat hij hier
mee alles gezegd had. Men bracht hem toen
naar het bureau van den rechter van in
structie, wien de misdadiger verzekerde geen
medeplichtigen te hebben.
Uit het verdere onderzoek en verhoor is
bij de politie de o^ tuiging gegroeid, dat
deze verklaring van Weidmann niet juist is.
Later moet hij den rechter van instructie
half en half den naam Million hebben ge
noemd.
Duistere punten.
Ondanks de uitvoerige bekentenis van
Weidmann is alles nog volstrekt niet dui
delijk, zegt de Parijsche N.R.Crt.-correspon-
dent. Men vraagt zich af of hij niet meer
menschen om hals heeft gebracht en wie
zijn medeplichtigen waren. Gisterochtend in
de vroegte hoopte de politie in de provincie
haar slag te slaan. De leider van de bende
moet Million heeten. enkele getuigen mee-
nen hem met vroegere slachtoffers gezien te
hebben. Hij gaf op Pradier te heeten en was
van een vrouw vergezeld. Omtrent deze
„dame" is opgemerkt, dat ze zwaar geverfd
was en rose haar had. Het staat niet vast,
dat de vrouwen, die in de omgeving van
Weidmann waren, per slot van rekening een
en dezelfde waren en het is mogelijk, dat
zich meer dan twee gangsters tezamen be
vonden. In Amerika moet Weidmann het
vak geleerd hebben. Hij en de zijnen zou
den eigenlijk kinderroof in den zin gehad
hebben, maar daar is niets van gekomen, al
wijst de behandeling, die hij de Amerikaan
sche danseres de Koven liet ondergaan, in
deze richting. Dat meisje had hij in de hal
van een groot hotel ontmoet. Hij deed zich
aangenaam voor, sprak drie talen, gaf zich
voor Duitschen Zwitser uit en maakte een
even sportieven als openhartigen en schran-
deren indruk. Zij bezocht hem in de villa te
St. Cloud, waarvan de tuin haar laatste rust
plaats zou worden. Vandaar bereikte haar
tante nog een geruststellend telegram. Ach
teraf is gebleken, dat dit niet door haar was
opgesteld. De tante en de broer werden door
telefonische en schriftelijke aanmaningen
bestormd om een som te deponeeren, daar
het meisje anders ter dood zou worden ge
bracht. Ten slotte is van een storting niets
gekomen en het laatste wat de tantè over
haar hoorde was een telefonisch bericht, dat
Joan niet meer in leven was. Op een Ame
rikaansche bank in het midden van de stad
zijn reischèques van haar gevonden, die
Weidmann uitbetaald had gekregen na op
onbeholpen manier haar handteekening te
hebben nagebootst. Na de verdwijning heb
ben veel menschen haar meenen te zien.
Deze ontknooping heeft in Amerika een
hevige sensatie gewekt. Haar broer wil
overkomen om het stoffelijk overschot te
halen. De ouders hadden een bedrag uitge
loofd voor wie een aanwijzing zou kunnen
geven.
Wat Weidmann aangaat, men vraagt zich
af hoe zich dit alles in of buiten de villa
achter de schutting, voor de buren onbe
merkt, kon afspelen. Men weet dat hij zijn
slachtoffers methodisch uit den weg ruim
de: ongeveer eens per maand koos hij er
een uit als zijn geldmiddelen op waren.
Deze koelbloedigheid doet aan die van Lan-
dru denken, die nota bene over de villa ge
woond heeft. Verder komt hierbij vanzelf
de naam van Tropmann in de herinnering.
Er is gemeld, dat allen, op juffrouw de
Koven na, in den nek geschoten welden. De
laatste is gewurgd.
Een ander punt, dat hier verontwaardiging
gaande maakt, is dat hij zoo lang kon leven
zonder door de politie verontrust te wor
den, terwijl hij zich volstrekt niet schuil
hield en geen middel van bestaan had. Van
iemand, bij toeval in een café ontmoet, dien
hij zegt verder niet te kennen, kreeg hij de
identiteitspapieren. Weidmann was tersluiks
de grens overgekomen. In Duitschland en
Amerika was zijn verleden zwaar belast.
Medeplichtigen!
Weidmann had twee medeplichtigen,
n.L 'n zekeren Million en zijn vriendin,
Tricot. Zij woonden in Nantua, maar toen
de politie hen aldaar wilde arresteeren,
bleken beiden hun hotel verlaten te heb
ben. Dat moest in groote haast gebeurd
zijn, want bij navraag bleek, dat zy wer
den afgehaald door een zekeren Blanc
en dat zij al hun bezittingen achterlie
ten.
Hun vlucht is niet van langen duur ge
weest, want alle drie werden nog gister
avond te Versailles aangehouden en opge
sloten.
De medeplichtigen van Weidmann.
Jean le Blanc, de medeplichtige van den
massamoordenaar Weidmann, die zich bij de
politie heeft gemeld, heeft medegedeeld, dat
hij in begin 1933 met Million deviezen uit
Duitschland heeft gesmokkeld. Zij werden
in Duitschland gearresteerd en in de gevan
genis leerden zij Weidmann kennen.
De drie vonden elkaar in 1937 te Parijs te
rug en le Blanc leende aan zijn medeplich
tigen dertien duizend franc om een schoon
heidsinstituut op te richten de zaak mislukte
evenwel. Te Nantua hoorde le Blanc door
de radio van de misdaden van Weidmann en
hij besloot zich aan te melden bij de politie
te Parijs. Hij onderging een langdurig ver
hoor, dat Zaterdagochtend zal worden
voortgezet. Daarna zal de rechter van in
structie een beslissing ten aanzien van hem
nemen.
De tweede medeplichtige, Roger Million,
heeft bekend, dat hij ongewild medeplich
tig is geweest aan den moord op Roger Le
blond. Hij bevond zich in een kamer naast
het vertrek, waar Weidmann zijn slachtoffer
neerschoot. Na den moord deelde Weidmann
hem mede, dat hij Leblond gedood had om
hem te berooven. Million verklaarde zijn
aanwezigheid in de vüla met te zeggen, dat
zij alle drie hierheen waren gedaan om een
bioscoopkwestie te bespreken.
Million verklaarde gezwegen te hebben,
omdat Weidmann hem had bedreigd te ver
moorden, wanneer hij iets zeide. De vrien
din van illion, Renee Tricot, verklaarde, dat
haar vriend haar van den moord had ver
teld, doch ook zij durfde uit angst voor
Weidmann niets zeggen. Van de andere mis
daden van Weidmann was haar niets be
kend.
Moeilijk reddingswerk.
Te Castlecary, tusschen Edinburg
en Glasgow, zijn gisteravond twee
personentreinen met elkaar in botsing
gekomen.
Hoewel de eerste berichten spraken
over zes dooden en 30 gewonden,
bleek al spoedig, dat het aantal
slachtoffers veel grooter was, en de
telegrammen van hedenmorgen meld
den reeds 34 dooden en meer dan 40
gewonden.
De sneltrein van Dundee naar Gasgow
stond stil bij het station Castlecary, toen
de sneltrein van Edinburg naar Glasgow
er van achteren op inreed. De eerste twee
rijtuigen van laatstgenoemden trein wer
den versplinterd, terwijl de locomotief van
den spoordijk werd geslingerd.
Het was donker en het gebrek aan vol
doende kunstliaht alsmede de sneeuw
maakten het gedurende eenigen tijd onmo
gelijk te gewonden te hulp te komen, wier
gekreun, gemengd met het angstge
schreeuw van vrouwen in kinderen van
onder de overblijfselen van den trein
klonk.
Reddingswerk bij het licht der
brandende wagons.
Er was echter al te snel lichtWant
plotseling vlogen eenige spoorwagens in
brand en bij het schijnsel der vlammen
moesten de redders hun moeilijk werk
verrichten. Later stapelden zij het hout
van vernielde wagons op, om er vuren van
te maken en aldus hun werk te kunnen
voortzetten.
Het was een bovenmenschelijke taak,
om het reddingswerk te verrichten. Want
niet alleen ontbrak een rustige verlichting,
maar bovendien woedde er een hevige
sneeuwstorm, die allen verblindde.
Naarmate het blusschingwerk vor
derde, steeg het aantal slachtoffers en
Waar anderen zich organiseren, mogen
wij, vrijzinnigen, niet achterblijven!
Versterkt de vooruitstrevende midden
groep, welke de democratie wil hand
haven en uitbouwen, krachtig stelling
kiest tegen alle uitersten en streeft
naar samenwerking en verdraagzaamheid.
Sluit U aan bij de
Vrijzinnig Democratische Bondl
tegen middernacht was het vermoede
lijk aantal dooden reeds 34. Daarvan
waren op dat oogenblik, 26 lijken ge
borgen. Dit laatste getar steeg in den
loop van den nacht tot 31, terwijl toen
25 passagiers met verwondingen in
ziekenhuizen waren opgenomen en 33
andere gewonden, na verbonden te
zijn, huiswaarts gegaan waren.
De brand in den trein woedde echter
nog voort, en hoewel de brandweer ge
alarmeerd was, vreesde men, dat het vuur
zich zou mededeel en aan hen, die nog in
de wagons bekneld zouden kunnen zijn.
Dooden afschuwelijk verminkt.
Het ongeluk van Castlecary is het
ernstigste, dat Engeland heeft gekend se
dert het ongeluk bij Gretia in 1915, toen
een troepentrein verongelijkte, waarbij
280 soldaten omkwamen.
Vanochtend bedroeg het aantal dooden
32. Het stoffelijk overschot van 25 mannen
en 6 vrouwen werd uit de puinen gebor
gen, terwijl een gewonde in het ziekenhuis
te Glasgow is overleden. Men weet niet of
nog slachtoffers onder de vernielde wa
gons liggen.
De spoorlijn is nog geblokkeerd en het
zal nog wel geruimen tijd duren eer alle
sporen uit den weg geruimd zullen zijn.
Vanochtend zes uur waren slechts 22
dooden herkend, de meesten zijn afschu
welijk verminkt.
De machinist van den sneltrein heeft
nog juist op tijd van zijn machine kunnen
springen, zoodat hij behouden bleef. Later
heeft hij met gevaar voor eigen leven den
ontsnappenden stoom afgesloten, welke
het reddingswerk bemoeilijkte.
Volgens den correspondent van de „Daily
Telegraph and Morning Post" te Berlijn zou
Duitschland liever gezien hebben, dat Italië
in den Volkenbond bleef. Het besluit van
Mussolini maakt het voor de toekomst voor
Duitschland moeilijker deel te nemen aan
internationale besprekingen, welke zouden
kunnen leiden tot zijn terugkeer in den
bond.
De correspondent brengt het besluit van
den Duce in verband met het bezoek van
lord Halifax aan Berlijn en het gebaar van
hoffelijkheid van von Neurath ten aanzien
van Delbos.
De Romeinsche correspondent van de
„Times" is van meening, dat de Duce in zijn
rede vooral zal wijzen op de geringe betee-
kenis van den Volkenbond en op de nood
zaak, dat de wereld rekening houdt met den
invloed van de gemeenschappelijke politiek
van Berlijn, Tokio en Rome.
De diplomatieke medewerker van de
Daily Herald" spreekt over een mogelijken
nieuwen vorm van Volkenbond met zetel te
Berlijn. Ook maakt hij melding van het ge
rucht, dat Zwitserland zou hebben verzocht
den zetel van den bond van zijn grondgebied
weg te nemen.
De typhus te Croydon. - In de laatste
24 uur is slechts een nieuw geval van
typhus gesignaleerd te Croydon. Twee zie
ken zijn in dezen tijd nog overleden. Het
totaal aantal dooden bedraagt thans 20 en
het aantal zieken 272.
Een verstoorde schouwburgvoorstel
ling. - Uit Rosario in Argentinië wordt ge
meld, dat tijdens een voorstelling in den
schouwburg te San Martin een gedeelte van
het plafond op de toeschouwers is terecht
gekomen. Er ontstond een paniek. Eenige
honderden personen, die een goed heenko
men zochten, liepen tijdens het gedrang
kneuzingen op.
4*