EN De arrestatie van den moordenaar Weidmann. Vrijzinnigen! No. 291 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK. Zaterdag II December 1937 139e Jaargang De algemeene toestand. Hoe men Weidmann op het spoor kwam. Nog vele vragen op te lossen. Treinramp in Schotland eischt 34 dooden. Sneltrein op stiltstaanden trein ingereden. Italië en de Volkenbond. Britsche pers over de uittreding. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2. franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJ$ DER GEWONE ADVERTENTIEN Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telel 3320, redactie 3330. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Alkmaar, 11 December Uit Rijssel komt het sensationeele bericht, dat juist op tijd een complot ontdekt is, dat gericht was tegen Delbos: hij zou op zijn reis door Oost-Europa vermoord wor den! Tevens zou een aanslag op den gouver neur van Algiers beraamd zijn, maar ook dit zal niet doorgaan; dank zij de tijdige ontdekking. Ongeveer een maand geleden is te Valen ciennes een Hongaar gearresteerd, Budai Koleman, een bekend terrorist. Na zijn arrestatie was de politie er in geslaagd, twee brieven te onderscheppen, die in ge wone taal gesteld waren en aan zijn adres te Valenciennes en te Saint Amrand wer den gezonden. Na ontcijfering bleken de brieven echter gegevens te behelzen omtrent twee aansla gen, die beraamd waren en waarvan een in Praag zou worden uitgevoerd op Yvon Delbos tijdens zijn rondreis door Oost- Europa en een op den Algerijnsche gouver neur-generaal Le Beau. De onderteekenaar van de beide brieven, die Budai Koleman geld vroeg voor de uitvoering van den aanslag, is te Praag ge arresteerd. In verband met deze ontdekking werden er speciale maatregelen genomen toen Delbos uit Polen vertrok. Door de ontdekking in de bagage van Budai Koleman van een identiteitskaart uitgereikt door het postkantoor te Cannes, heeft men thans ook een „poste restante" aan 't kantoor te Valenciennes" gezonden brief in cijfercode gevonden. Uit dezen brief bleek ten duidelijkste het bestaan van een terrosistisch complot tegen Delbos en Le Beau. Er zijn thans verschillende bevelen tot voorgeleiding uitgevaardigd tegen de me de plichtingen van Koleman, die den uit voerders van den aanslag naar het schijnt de noodige aanwijzingen moest over brengen. Koleman is van Doornik naar Va lenciennes overgebracht, waar hij door den rechter van instructie gehoord zal worden. In verband met deze arrestatie deelt men in gezaghebbende kringen te Praag mede, dat de Praagsche politie door de politie te Parijs op de hoogte is gesteld van de ar restatie en van het feit. dat tusschen de pa pieren van Budai Koleman uit Praag af komstige brieven zijn gevonden. Weldra had de Praagsche politie den schriiver dezer brieven in hechtenis genomen. Deze verklaarde soldaat bij het vreemdelingen legioen geweest te ziin: hij heeft slechts éên been en is beheot met het idee fixe, dat hij rechten tenen de Fransche reneering kan laten gelden. Hii beweert, dat er geen sprake was van een samenzwering en dat hij geen medeplichtigen had. n Inmiddels heeft Delbos zijn reis voortge zet en te Boekarest besprekingen gevoerd met Antonescoe. Daarover is een commu- niqueé verschenen naar aanleiding daarvan heeft Delbos een verklaring gegeven aan de vertegenwoordigers van de pers. Hii ze-de o.m. dat hij alle leden der re geering en partijleiders, met uitzondering van die der IJzeren Garde, ontmoet heeft. Ten aanzien van het communiqué zeide hij nog, dat steeds éénzelfde doel nage streefd wordt: den vrede te verzekeren en te versterken. Beide landen denken aan den algemeenen vrede, beide ziin gehecht aan den Volken bond. Maar ook al denken andere landen niet als Frankrijk en Roemenië aldus Delbos wij willen in goede harmonie met hen leven en samenwerken in het belang van allen. In het licht van deze algemeene denkbeelden zijn de problemen, die beide landen interesseeren, bestuurd. Er zijn geen conflict-kwesties tusschen be;de landen. Zij willen de intellectueele uitwisseling onder ling versterken. Delbos eindigde met te zeggen: „Ik ben thans op de helft van mijn reis. Tevoren heb ik te Londen den steun gehad gelijk heid van opvattingen tusschen Frankrijk en Eneeland vast te leggen. Te Warschau heb ik de hechtheid en le venskracht van het Fransch-Poolsche bond genootschap kunnen constateeren. Wat ik over mijn verblijf te Boekarest heb gezegd toont hoezeer ik daarover voldaan ben. Het ware te wenschen maar ik ben er ze ker van dat deze wenschen verwerkelijkt zullen worden dat gelijke constateeringen kunnen worden gedaan in de twee be vriende of bondgenootschappelijke landen, waar ik thans heen ga. Aldus zal mijn reis gediend hebben aan de versterking van de vriendschappen van Frankrijk en de hand having en versterking van den algemeenen vrede". „Een monster! Welke andere kwalifi catie is van toepassing op een man, die, nog geen vijftien uur na zijn arresta tie, vijf moorden heeft moeten beken nen!" Aldus Le Journal. Andere bladen leiden hun naar Franschen trant sensa tioneele reportage in denzelfden geest in. Weidmann heeft zooals men weet vijf menschen vermoord: Joan de Koven, Couffy, Leblond, Frommer en Lesobre. Woensdagmiddag om drie uur verliet com missaris Pringborne het stadhuis van La Celle Saint-Cloud om den man te arrestee ren, dien zij voor den moordenaar van Le sobre, makelaar in huizen, hielden. Lesobre had besprekingen gevoerd over de verhuur van een villa met een man, die zich had voorgesteld als Schott uit Straatsburg. Hij liet een visite-kaartje, waarop die naam voorkwam, achter. Dit visite-kaartje werd gevonden, nadat Lesobre op 27 November was vermoord. Bij het daaropvolgende on derzoek had de politie (den werkelijken) Schott spoedig ontdekt. Schott verschafte de Sureté een lijst van menschen, die wel licht in het bezit zouden kunnen zijn van zijn visitekaartje; een van deze menschen was zijineef Frommer, een jonge Duitsche emigrant, die negen maanden geleden naar Parijs was gekomen, na eenigen tijd in de gevangenis van Saarbrücken te hebben ge zeten. De politie ging op zoek naar From mer en vernam in zijn hotel dat Frommer sedert 22 November was verdwenen. Bo vendien bleek dat hij in de maand Novem ber te Parijs een zekeren Eugène Weidmann had ontmoet, dien hij kende uit de gevan genis van Saarbrücken. Deze Weidmann noemde zich sedert Karrer. Commissaris Pringborne ging dus op zoek naar dezen Karrer, die in een huis van me vrouw Brau bleek te wonen te la Cclle- Saint-Cloud. Mevr. Brau vertelde later dat zij Karrer-Weidmann dit huis voor 6000 frank had verhuurd, doch dat haar huurder zeer slecht van betalen was. Op 29 Novem ber (dat is dus twee dagen na den moord op Lesobre, die van 5000 frank was beroofd) had Karrer-Weidmann 1500 frank aan me vrouw Brau afbetaald! Inspecteur Pringborne kwam met inspec teur Poignant zonder veel moeite het huis van Weidmann binnen. In de vestibule trok Weidmann echter een revolver en verwond de de beide politiemannen; echter niet zoo ernstig of zij konden den man overmeeste ren. Op het politiebureau van Versailles beken ae Weidmann Lesobre te hebben vermoord om hem te bestelen. Bij verder onderzoek in de villa te La Celle-Saint-Cloud vond men sleutels, die aan Lesobre toebehoorden en, in den tuin, ontdekte men zijn auto. Aangezien de politie vermoedde dat Weid mann wel meer zou weten van de verdwij ning van Frommer, is Weidmann den gehee^ len avond ondervraagd. Donderdagmorgen om acht uur werd dit verhoor voortgezet. Om elf uur kwam er plotseling verandering in de houding van Weidmann, die tot dusver flegmatiek had zitten rooken. Hü barstte in tranen uit en bekende Weidmann te heeten. Op 18 Maart was hij Frankrijk binnengekomen onder den naam Sauerbry. Zijn papieren op den naam Karrer had hij van een man in een café gekocht. De moord op Leblond. Na verderen aandrang van zijn ondervra gers bekende hij ook Leblond te hebben ge dood. „Door middel van een advertentie was ik met hem in aanraking gekomen. Wij kwamen overeen samen een zaak te begin nen. Beiden zouden wij 10.000 franc storten. Ik heb hem toen meegenomen naar mijn huis en kon toen de verleiding niet weer staan. In zijn portefeuille had ik bankbiljet ten zien zitten. Toen Leblond een schilderij bekeek, heb ik hem in zijn hals geschoten. Zijn portefeuille bevatte 5000 franc, die ik er uit haalde. De bretels, die ik gisteren droeg, en het vulpotlood, dat op mij is ge vonden, zijn van hem. Ik heb hem in zijn auto gedragen en hem vervoerd naar de plaats, waar hij is gevonden". Joan de Koven en Couffy. Het verhoor werd voortgezet. „Er is nog meer, maar dat is te verschrikkelijk om te vertellen'Op een Weidmann toegeschoven stuk papier, schreef de misdadiger toen den naam Joan de Koven. Weidmann zeide dat de Amerikaansche uit vrijen wil bij hem was gekomen. Zij vertrouwde hem en was blij Engelsch met hem te kunnen spreken. Toen hij haar handtaschje zag, was de ver leiding hem weer te sterk geworden. Hij heeft het meisje gewurgd. In het taschje zat een bedrag van 5000 franc en 500 dollar. Eenige reis-chèques heb ik nog in mijn be zit, aldus de moordenaar. „Haar lichaam heb ik onder het terras verstopt".' „En hoe zit het met Couffy?" „Ook den chauffeur Couffy heb ik ver moord. Ik heb hem een kogel door den nek gejaagd". „En zijn auto?" „Die vindt u bij mij in den tuin. Ik heb hem overgeschilderd". Nadat Weidmann een glas water had ge dronken bekende hij vervolgens schuldig te zijn aan den dood van Frommer. „Hij kwam bij mij. Ik dacht dat hij geld had. In de keuken haalde ik een revolver en schoot hem dood. Frommer had mij bedrogen: hij had niet meer dan 300 franc bij zich. Ik vond op hem het visitekaartje van zijn oom Schott. Zijn lichaam ligt in den kelder". Weidmann bezwoer vervolgens dat hij hier mee alles gezegd had. Men bracht hem toen naar het bureau van den rechter van in structie, wien de misdadiger verzekerde geen medeplichtigen te hebben. Uit het verdere onderzoek en verhoor is bij de politie de o^ tuiging gegroeid, dat deze verklaring van Weidmann niet juist is. Later moet hij den rechter van instructie half en half den naam Million hebben ge noemd. Duistere punten. Ondanks de uitvoerige bekentenis van Weidmann is alles nog volstrekt niet dui delijk, zegt de Parijsche N.R.Crt.-correspon- dent. Men vraagt zich af of hij niet meer menschen om hals heeft gebracht en wie zijn medeplichtigen waren. Gisterochtend in de vroegte hoopte de politie in de provincie haar slag te slaan. De leider van de bende moet Million heeten. enkele getuigen mee- nen hem met vroegere slachtoffers gezien te hebben. Hij gaf op Pradier te heeten en was van een vrouw vergezeld. Omtrent deze „dame" is opgemerkt, dat ze zwaar geverfd was en rose haar had. Het staat niet vast, dat de vrouwen, die in de omgeving van Weidmann waren, per slot van rekening een en dezelfde waren en het is mogelijk, dat zich meer dan twee gangsters tezamen be vonden. In Amerika moet Weidmann het vak geleerd hebben. Hij en de zijnen zou den eigenlijk kinderroof in den zin gehad hebben, maar daar is niets van gekomen, al wijst de behandeling, die hij de Amerikaan sche danseres de Koven liet ondergaan, in deze richting. Dat meisje had hij in de hal van een groot hotel ontmoet. Hij deed zich aangenaam voor, sprak drie talen, gaf zich voor Duitschen Zwitser uit en maakte een even sportieven als openhartigen en schran- deren indruk. Zij bezocht hem in de villa te St. Cloud, waarvan de tuin haar laatste rust plaats zou worden. Vandaar bereikte haar tante nog een geruststellend telegram. Ach teraf is gebleken, dat dit niet door haar was opgesteld. De tante en de broer werden door telefonische en schriftelijke aanmaningen bestormd om een som te deponeeren, daar het meisje anders ter dood zou worden ge bracht. Ten slotte is van een storting niets gekomen en het laatste wat de tantè over haar hoorde was een telefonisch bericht, dat Joan niet meer in leven was. Op een Ame rikaansche bank in het midden van de stad zijn reischèques van haar gevonden, die Weidmann uitbetaald had gekregen na op onbeholpen manier haar handteekening te hebben nagebootst. Na de verdwijning heb ben veel menschen haar meenen te zien. Deze ontknooping heeft in Amerika een hevige sensatie gewekt. Haar broer wil overkomen om het stoffelijk overschot te halen. De ouders hadden een bedrag uitge loofd voor wie een aanwijzing zou kunnen geven. Wat Weidmann aangaat, men vraagt zich af hoe zich dit alles in of buiten de villa achter de schutting, voor de buren onbe merkt, kon afspelen. Men weet dat hij zijn slachtoffers methodisch uit den weg ruim de: ongeveer eens per maand koos hij er een uit als zijn geldmiddelen op waren. Deze koelbloedigheid doet aan die van Lan- dru denken, die nota bene over de villa ge woond heeft. Verder komt hierbij vanzelf de naam van Tropmann in de herinnering. Er is gemeld, dat allen, op juffrouw de Koven na, in den nek geschoten welden. De laatste is gewurgd. Een ander punt, dat hier verontwaardiging gaande maakt, is dat hij zoo lang kon leven zonder door de politie verontrust te wor den, terwijl hij zich volstrekt niet schuil hield en geen middel van bestaan had. Van iemand, bij toeval in een café ontmoet, dien hij zegt verder niet te kennen, kreeg hij de identiteitspapieren. Weidmann was tersluiks de grens overgekomen. In Duitschland en Amerika was zijn verleden zwaar belast. Medeplichtigen! Weidmann had twee medeplichtigen, n.L 'n zekeren Million en zijn vriendin, Tricot. Zij woonden in Nantua, maar toen de politie hen aldaar wilde arresteeren, bleken beiden hun hotel verlaten te heb ben. Dat moest in groote haast gebeurd zijn, want bij navraag bleek, dat zy wer den afgehaald door een zekeren Blanc en dat zij al hun bezittingen achterlie ten. Hun vlucht is niet van langen duur ge weest, want alle drie werden nog gister avond te Versailles aangehouden en opge sloten. De medeplichtigen van Weidmann. Jean le Blanc, de medeplichtige van den massamoordenaar Weidmann, die zich bij de politie heeft gemeld, heeft medegedeeld, dat hij in begin 1933 met Million deviezen uit Duitschland heeft gesmokkeld. Zij werden in Duitschland gearresteerd en in de gevan genis leerden zij Weidmann kennen. De drie vonden elkaar in 1937 te Parijs te rug en le Blanc leende aan zijn medeplich tigen dertien duizend franc om een schoon heidsinstituut op te richten de zaak mislukte evenwel. Te Nantua hoorde le Blanc door de radio van de misdaden van Weidmann en hij besloot zich aan te melden bij de politie te Parijs. Hij onderging een langdurig ver hoor, dat Zaterdagochtend zal worden voortgezet. Daarna zal de rechter van in structie een beslissing ten aanzien van hem nemen. De tweede medeplichtige, Roger Million, heeft bekend, dat hij ongewild medeplich tig is geweest aan den moord op Roger Le blond. Hij bevond zich in een kamer naast het vertrek, waar Weidmann zijn slachtoffer neerschoot. Na den moord deelde Weidmann hem mede, dat hij Leblond gedood had om hem te berooven. Million verklaarde zijn aanwezigheid in de vüla met te zeggen, dat zij alle drie hierheen waren gedaan om een bioscoopkwestie te bespreken. Million verklaarde gezwegen te hebben, omdat Weidmann hem had bedreigd te ver moorden, wanneer hij iets zeide. De vrien din van illion, Renee Tricot, verklaarde, dat haar vriend haar van den moord had ver teld, doch ook zij durfde uit angst voor Weidmann niets zeggen. Van de andere mis daden van Weidmann was haar niets be kend. Moeilijk reddingswerk. Te Castlecary, tusschen Edinburg en Glasgow, zijn gisteravond twee personentreinen met elkaar in botsing gekomen. Hoewel de eerste berichten spraken over zes dooden en 30 gewonden, bleek al spoedig, dat het aantal slachtoffers veel grooter was, en de telegrammen van hedenmorgen meld den reeds 34 dooden en meer dan 40 gewonden. De sneltrein van Dundee naar Gasgow stond stil bij het station Castlecary, toen de sneltrein van Edinburg naar Glasgow er van achteren op inreed. De eerste twee rijtuigen van laatstgenoemden trein wer den versplinterd, terwijl de locomotief van den spoordijk werd geslingerd. Het was donker en het gebrek aan vol doende kunstliaht alsmede de sneeuw maakten het gedurende eenigen tijd onmo gelijk te gewonden te hulp te komen, wier gekreun, gemengd met het angstge schreeuw van vrouwen in kinderen van onder de overblijfselen van den trein klonk. Reddingswerk bij het licht der brandende wagons. Er was echter al te snel lichtWant plotseling vlogen eenige spoorwagens in brand en bij het schijnsel der vlammen moesten de redders hun moeilijk werk verrichten. Later stapelden zij het hout van vernielde wagons op, om er vuren van te maken en aldus hun werk te kunnen voortzetten. Het was een bovenmenschelijke taak, om het reddingswerk te verrichten. Want niet alleen ontbrak een rustige verlichting, maar bovendien woedde er een hevige sneeuwstorm, die allen verblindde. Naarmate het blusschingwerk vor derde, steeg het aantal slachtoffers en Waar anderen zich organiseren, mogen wij, vrijzinnigen, niet achterblijven! Versterkt de vooruitstrevende midden groep, welke de democratie wil hand haven en uitbouwen, krachtig stelling kiest tegen alle uitersten en streeft naar samenwerking en verdraagzaamheid. Sluit U aan bij de Vrijzinnig Democratische Bondl tegen middernacht was het vermoede lijk aantal dooden reeds 34. Daarvan waren op dat oogenblik, 26 lijken ge borgen. Dit laatste getar steeg in den loop van den nacht tot 31, terwijl toen 25 passagiers met verwondingen in ziekenhuizen waren opgenomen en 33 andere gewonden, na verbonden te zijn, huiswaarts gegaan waren. De brand in den trein woedde echter nog voort, en hoewel de brandweer ge alarmeerd was, vreesde men, dat het vuur zich zou mededeel en aan hen, die nog in de wagons bekneld zouden kunnen zijn. Dooden afschuwelijk verminkt. Het ongeluk van Castlecary is het ernstigste, dat Engeland heeft gekend se dert het ongeluk bij Gretia in 1915, toen een troepentrein verongelijkte, waarbij 280 soldaten omkwamen. Vanochtend bedroeg het aantal dooden 32. Het stoffelijk overschot van 25 mannen en 6 vrouwen werd uit de puinen gebor gen, terwijl een gewonde in het ziekenhuis te Glasgow is overleden. Men weet niet of nog slachtoffers onder de vernielde wa gons liggen. De spoorlijn is nog geblokkeerd en het zal nog wel geruimen tijd duren eer alle sporen uit den weg geruimd zullen zijn. Vanochtend zes uur waren slechts 22 dooden herkend, de meesten zijn afschu welijk verminkt. De machinist van den sneltrein heeft nog juist op tijd van zijn machine kunnen springen, zoodat hij behouden bleef. Later heeft hij met gevaar voor eigen leven den ontsnappenden stoom afgesloten, welke het reddingswerk bemoeilijkte. Volgens den correspondent van de „Daily Telegraph and Morning Post" te Berlijn zou Duitschland liever gezien hebben, dat Italië in den Volkenbond bleef. Het besluit van Mussolini maakt het voor de toekomst voor Duitschland moeilijker deel te nemen aan internationale besprekingen, welke zouden kunnen leiden tot zijn terugkeer in den bond. De correspondent brengt het besluit van den Duce in verband met het bezoek van lord Halifax aan Berlijn en het gebaar van hoffelijkheid van von Neurath ten aanzien van Delbos. De Romeinsche correspondent van de „Times" is van meening, dat de Duce in zijn rede vooral zal wijzen op de geringe betee- kenis van den Volkenbond en op de nood zaak, dat de wereld rekening houdt met den invloed van de gemeenschappelijke politiek van Berlijn, Tokio en Rome. De diplomatieke medewerker van de Daily Herald" spreekt over een mogelijken nieuwen vorm van Volkenbond met zetel te Berlijn. Ook maakt hij melding van het ge rucht, dat Zwitserland zou hebben verzocht den zetel van den bond van zijn grondgebied weg te nemen. De typhus te Croydon. - In de laatste 24 uur is slechts een nieuw geval van typhus gesignaleerd te Croydon. Twee zie ken zijn in dezen tijd nog overleden. Het totaal aantal dooden bedraagt thans 20 en het aantal zieken 272. Een verstoorde schouwburgvoorstel ling. - Uit Rosario in Argentinië wordt ge meld, dat tijdens een voorstelling in den schouwburg te San Martin een gedeelte van het plafond op de toeschouwers is terecht gekomen. Er ontstond een paniek. Eenige honderden personen, die een goed heenko men zochten, liepen tijdens het gedrang kneuzingen op. 4*

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1937 | | pagina 1