1 Januari 1898 ALCHARIA-YICTRIX 1 Januari 1938
Wat andereri te zeggen haddert
Van 1908 tot 1938.
HERINNERINGEN
Ter inleiding
Alcmarianen schreven herinneringen.
Alcmaria's geschiedenis.
Ups and downs in
40 jaren.
BHHHHHHHHHHI
30 Jaar tweedeklasser.
Uit lang vervlogen tijden.
DE REDACTIE ZEGT:
VAN ALCMARIA'S
EERSTEN VOORZITTER.
OERDE BLAD
ALKMAARSCHE COURANT van DINSDAG 28 DECEMBER 1937.
„Sinds ik acht jaar geleden mijn
„laatsten serieuzen wedstrijd speelde,
„zit ik op winternamiddagen Zondag
„aan Zondag op de fraaie tribunes
„van het Amsterdamsche stadion of
„van de een of andere eerste klasser.
„Ik heb er een prachtige zitplaats, zit
„er beschut tegen regen en wind, heb
„er vanuit de hoogte een schitterend
„overzicht over het groene tapijt en
„kan zelfs al een kussentje huren, als
„houten banken mij te hard zijn!
„Ik zit o zoo comfortabel!
Om deze regels goed te begrijpen, moet
men niet terug gaan naar 1929, maar naar
den tijd voor 1914. Want wij citeeren
hier den grooten Pear Keuter, Alcma-
ria's geschiedschrijver bij uitnemendheid
We vonden de regels in het allereerste
niimmer van het „Alcmaria Nieuws", dat
aan het begin van het seizoen 1922/23 het
levenslichi zag.
Pear Keuter schreef over de fraaie
tribunes en over kussentjes. Dat is thans
allemaal al weer heel gewoon.
Zoo veranderen de tijden! Het Amster
damsche stadion is reeds bijna tien jaar
verdwenen en heeft al lang weer plaats
gemaakt voor een nog grooter stadion, dat
op zijn beurt weer vergroot werd.
En dat allemaal voor desport!
Maarzegt Pear Keuter, geef mij
duizend maal liever den tijd van voor 1914
terug, toen dit en toen dat.
Och, het is heel gewoon, dat ouderen
gaarne terug denken aan den tijd, toen zij
zelf jong waren. En het is begrijpelijk, dat
het toen allemaal anders was dan tegen-
woordig.
Maar er moge dan veel veranderd zijn,
een ding is toch on veranderd gebleven:
Alcmaria zelf. Het is dan in den loop der
jaren met een anderen, langeren naam her-
doopt, het heeft een ander terrein ge-
kregen, het zag tientallen bestuurderen en
honderden leden verdwijnen uit zijn gele-
deren, maar het is gebleven „de" voetbal-
vereeniging van Alkmaar.
Uit vroegere jaren.
We keeren terug naar de vroegere
jaren, toen alles dan zooveel beter
was.
En we bladeren een reglement door,
wellicht en zeer waarschijnlijk het
allereerste reglement, dat Alcmaria
heeft gekend.
Voorop staat: Reglement van de Foot-
ball- en Cricketclub Alcmaria-Victrix" en
op de eerste bladzijde lezen we, dat de
vereeniging is opgericht 1 Januari 1898,
terwijl de leden zich ten doel stelden zich
te bekwamen in het football- en cricket-
spel.
Het oude reglement bevat nog vele aar-
dige punten, die hier besproken zouden
kunnen worden. Laten we echter besluiten
met de slotbepalingen, welke handelen
over het costuum.
Art. 59. Ieder lid van het match-elftal is
gehouden zich het volgend cos
tuum aan te schaffen en het ge-
durende de matches te dragen:
1. Hoofddeksel: donkerblauw pet
(fietsmodel).
2. Bovenlijfbedekklng: donker-
blauwe trui, gemerkt A. V. in
roode letters.
3. Onderlijfbedekkingkort don-
kere broek.
4. Beenbekleeding: naar verkie-
zing. Footballschoenen ge-
wenscht.
Meer zeggen we niet van dit reglement.
Maar ieder voor zich zal er het zijne uit
weten te halen en glimlachend zeggen: wat
is er veel, onbegrijpelijk veel veranderd,
ook in de voetbalsport.
En zeker is het waar, dat het vroeger
veel gemoedelijker ging dan tegenwoordig.
1 Januari 1898 werd de Alkmaar-
ache voetbalvereeniging Alcmaria
Victrix opgericht.
1 Januari 1938 zal de V. A. V. V.
Alcmaria Victrix haar veertigjarig
bestaan herdenken.
Ziedaar de reden, waarom wij thans
in groote trekken de geschiedenis van
Alcmaria zullen trachten weer te
geven.
Wanneer wij deze geschiedenis hier gaan
beschrijven, dan denkt geheel Alkmaar,
voorzoover het de voetbalsport kent, aan
de Krocht, de beroemde Krocht, het veld
achter de gevangenis. Dat is een historisch
stukje grond, want daar en daar alleen
heeft de voetbalsport haar kiemen gelegd.
De Krocht!
Thans speelt de jeugd er nog, voorzoo
ver zij niet speelt op de terreinen van de
bestaande voetbalclubs.
In de jaren voor 1900 was er geen
voetbalclub en waren er dus geen speel-
velden. En toch werd er gevoetbald, vaak
met een kleinen bal door de schooljeugd,
dikwijls ook met een grooten bal door de
oudere jongens.
De Krocht was de eenige plaats, waar
gevoetbald werd en op de Krocht is Alc
maria geboren.
Wellicht, dat de thans veertig-jarige
straks een krans neerlegt midden op dat
stuk land, waar eens haar wieg stond. Het
zou werkelijk nog zoo gek niet zijn!
Als we oude vergeelde papieren naslaan^
die betrekking hebben op Alcmaria, als we
daarnaast het Alcmaria Nieuws ter hand
nemen, dan zien we, da in onze stad
de voetbalsport reeds beoefend werd om-
streeks 1892. Want in dat jaar bestcnd er
in Alkmaar een vereeniging, Always
Forward genaamd. Wellicht is uit die club
geleidelijk het tegenwoordige Alcmaria
ontstaan.
Die jaren voor 1900 zullen ongetwijfeld
moeilijke jaren geweest zijn, omdat de
sport toen nog lang niet gezien was bij de
diverse papa's en mama's. Zij zagen er een
gekkenspul in, een ruw ravotten en een
kinderlijke dwaasheid. Dat rennen achter
een bal, wat beteekende dat!
De bloei der voetbalsport is dan ook zeer
langzaam gekomen en toen in 1898 Alc
maria werd opgericht, werd het spel
slechts in enkele plaatsen van Noordhol-
land-Noord beoefend, zooals Zaandam en
Hoorn en misschien den Helder.
Vandaar, dat het eerste contact, dat
Alcmaria kreeg, ook met clubs uit die
plaatsen geweest is: Z. V. V. in Zaandam
en Sport in Hoorn, alsmede de Adelborsten
In den Helder.
Nog een club!
Alcmaria bestond dus. En speelde voet-
bal op de Krocht.
Maar ziet, het voorbeeld werkte aan-
stekelijk en nauwelijks bestond Alcmaria,
of een tweede vereeniging werd opgericht.
Geen „concurreerende" club, maar een
jongensclub, die in de oogen van het
groote Alcmaria niets beteekende.
Het waren jonge H.B.S.'ers, die op mid-
dagen, waarop Alcmaria niet oefende, be-
zit namen van de Krocht. En die er hun
balletje trapten met honderd procent
enthousiasme.
Geleidelijk werd het jongensclubje
sterk en vele soelertjes zouden in de naas-
te toekomst Alcmaria redden van den
ondergang.
De N.H.V.B.
De eerste jaren werd er door de leden
van Alcmaria hard geoefend. Zegt niet het
eerste reglement, dat er elken Zondag ge
oefend werd van half twee af? En dat elk
lid verplicht was, om aan die oefeningen
deel te nemen? Op straffe van een boete!
Ook wedstrijden werden er gespeeld
tegen andere bestaande clubs.
Toch was het contact niet afdoende en
er werd al spoedig behoefte gevoeld aan
een sterkeren onderlingen band.
En zoo gebeurde het, dat in 1902 de
afgevaardigden van Z. V. V., Sport en
Alcmaria op initiatief van laatstge-
noemde club, bij elkander kwamen en
den Noordhollandschen voetbalbond
oprichtten.
Een bond van drie clubs, die on-
derling een competitie zouden spelen,
maar die zou uitgroeien tot een
machtig lichaam.
Als we even een sprong maken naar
1937, dan zien we, dat deze zelfde bond
thans ongeveer honderd aangesloten ver-
eenigingen telt met ruim 350 elftallen in
de competities en met bijna 8000 leden!
Met een eigen bondsbureau in de plaats
der oprichting: Alkmaar, en met eigen
personeel.
En als we hier het 40-jarig bestaan van
Alcmaria herdenken, dan meenen wij
het jaar 1902 als een der allerbelang-
rijkste jaartallen te mogen noemen in de
geschiedenis van Alcmaria Victrix, pardon
in de geschiedenis van de voetbalsport in
ons geheele gewest.
Kampioenschappen.
De „Noordhollandsche" was dus opge
richt en Alcmaria kon dus aan de compe
tities deelnemen. Dat gebeurde al direct
met veel succes, want reeds het eerste
seizoen werd de thans 40-jarige kampioen
met slechts een wedstrijd verloren! Het
volgende jaar eindigden de withemden op
de tweede plaats, maar toen het derde jaar
opnieuw het kampioenschap veroverd
werd, verliet Alcmaria den N. H. V. B. en
ging over naar den N. V. B.
Hoewel het eerste seizoen 1905/06
de derde plaats veroverd werd (wat
toch geen slecht resultaat was!) kwam
Alcmaria het volgende seizoen weer uit-
in den N. H. V. B„ om echter een jaar
later voorgoed zijn intrede te doen in den
N. V. B.
Meteen werd het kampioenschap in de
derde klasse veroverd met de volgende
cijfers:
gesp. 12; gew. 9; gel. 2; verl. 1; doelpt.
66—14; pt. 20.
Tweedeklasser!
De jonge kampioen der derde klasse
mocht toen promotie-wedstrijden
spelen; een heele lange rij, want de
promotie was zeer ingewikkeld.
Alcmaria was heel, heel ongelukkig
in deze promotie-competitie, want
hoewel het tweedeklasserschap voor
het grijpen lag, greep de bijna 10-
jarige club er precies naast.
Maar ziet; de N. V. B. deed een daad,
waarover hij nooit heeft behoeven te treu-
ren. Hij promoveerde Alcmaria bij keuze
naar de tweede klasse, zulks baseerende
op het goede spel van de Alkmaarsche
vereeniging en tevens, omdat de bond in
Alcmaria een vereeniging zag, die groote
propaganda zou kunnen maken voor de
voetbalsport.
Zoo kwam Alcmaria in 1908 in de
tweede klasse van den N. V. B. Het speelt
er nog steeds in en heeft dus in elk geval
een record op zijn naam: een 29-jarig on-
afgebroken verblijf in deze klasse.
Helaas, een record, waarop het maar
matig trots mag zijn.
Laten wij Alcmaria in de tweede klasse
in een apart artikeltje nader onder de
loupe nemen.
Alcmaria bij keuze gepromoveerd
tot tweedeklasser!
Dat was een bijzondere onderschei-
ding, die van heel veel gewicht is ge
weest in ons rayon.
Want men dient niet te vergeten,
dat de Alkmaarsche club op dat mo
ment de eenige was in verren omtrek,
die het zoover gebracht had.
En die daardoor regelmatig contact
kreeg met groote clubs van zekere
vermaardheid, zooals het reeds lang
geleden overleden R. A. P., eenimaal
de sterkste club van Nederland.
Het begin van het tweedeklasserschap
was niet best. De eerste wedstrijden gin-
gen verloren en meestal met flinke cijfers
en reeds verkondigde de Nederlandsche
sportpers, dat de promotie bij keuze geen
aanwinst was geweest voor de voetbal
sport.
Maar ziet; het was, alsof Alcmaria op
een dergelijke meenimg gewacht had. Want
van toen af aan begonnen de betere dagen
en weldra bleek, dat Alcmaria een zeer
gevreesde tegenstander werd. Gevreesd,
maar ook gezien bij de tegenpartij, die
gaarne een reisje naar Alkmaar maakte.
Hoe het ook zij, dit eerste jaar in de
tweede klasse was een succes, omdat Alc
maria een sterke ploeg op de been bracht.
Och arme, hoe anders was het innerlijk
gesteld met de club! Wat misschien geen
enkele tegenstander wist: Alcmaria had
een nijper.d gebrek aan spelers.
Misschien was dit gebrek nog wel niet
zoo erg, dat er gevaar bestond voor de in
stand houding der vereeniging, maar in
elk geval had men geen goede reserves.
Maar ziet, nog altijd bestond dat jon
gensclubje en de oudere Alcmarianen
hebben in dien tijd drommels goed gewe-
ten, dat er in dat clubje krachten schuil-
den voor hun eigen vereeniging.
En het wonder gebeurde: de groote
broer noodigde het kleine broertje uit om
te onderhandelen over een mogelijke fu-
sie. De jonge H.B.S.-ers deden buitenge-
woon gewichtig, hielden de hoofden koel
en tenslotte kwam er een zeer zakelijke
overeenkomst tot stand. De broekjes kre-
gen stemrecht, en hun kas de kleintjes
hadden een batig saldo en de grooten
kampten met een tekort! werd heerlijk
opgefuifd.
De fusie was er en vanaf dien tijd heette
Alcmaria dan ook V. A. V. V. Alcmaria
Victrix.
En een flinke vereeniging met uitste-
kende reserves kon het daarop volgend
seizoen in de tweede klasse uitkomen.
Waarbij als merkwaardigheid kan worden
gemeld, dat al dadelijk eenige A. V.V.-
ertjes in het eerste mochten uitkomen!
Kritieke dagen.
Toch zouden er kritieke dagen voor Alc
maria aanbreken. Want wel toonde Alc
maria zijn kracht op het sportveld, wel
klopte het de meest gevreesde tegenstan-
ders (om zich even later door zwakkeren
te laten verslaan!), toch was de innerlijke
kracht nog steeds onvoldoende.
Hoe vreemd echter liep alles.
Daar kwam n.l. het seizoen 1910/11.
Wedstrijd na wedstrijd werd gewonnen en
het kampioenschap lag als het ware voor
het grijpen. Helaas, een paar zwakke wed
strijden waren oorzaak, dat het zoo sterke
elftal tenslotte nog genoegen moest nemen
met de derde plaats in den eindstand.
Laten we dit elftal even aan de vergetel-
heid ontrukken, waar het misschien het
allersterkste en zeker een der sterkste
ploegen is geweest, die Alcmaria ooit ge
kend heeft.
Het zag er dan als volgt uit:
Dre de Vries
Br. ter Spill Millaard
Keuter Hoek Lutterot
Wassenaar St. ter Spill
De Frenne P. ter Spill Wielage
Het volgend jaar dus opnieuw een po-
ging wagen!
Jawel, maar weer lukte het niet en zoo
kwam Alcmaria onverwacht aan den rand
van den afgrond.
Misschien door de teleurstelling over het
niet behalen van het kampioenschap
hingew eenige spelers de voetbalschoenen
aan den kapstok, enkele anderen verhuis-
den en bedankten als lid en in den nazomer
van 1914 was het met de withemden zoo
gesteld, dat er zelfs geen elf actieve spelers
meer over waren.
Begrijpelijk dus, dat het bestuur een
buitengewone ledenvergadering uitschreef
met als eenige agendapunt: voorstel tot
opheffing der vereeniging.
Zoover is het gelukkig niet gekomen.
Het actieve gedeelte van de club, versterkt
met tal van oud-leden en moreel gesteund
door zustervereenigingen, besloot nog
eenmaal een poging te doen, om Alcmaria
in stand te houden.
Het lukte. En de allereerste wedstrijd,
nog wel tegen het sterke R. A. P., werd
gewonnen!
Laten we hier verder zwijgen over deze
moeilijke periode. En laten wij als bizon-
derheid vertellen, dat R. A. P. een der
clubs was, die Alcmaria moreel steunden
in de moeilijke tijden.
Datzelfde R. A. P. was vrij spoedig
gedoemd, voorgoed te verdwijnen.
Naar bet zilveren jubileum.
We kunnen niet al te uitvoerig zijn met
de geschiedenis van Alcmaria en moeten
xlus zoo nu en dan een grooten sprong
maken.
Het is begrijpelijk, dat de mobilisatie-
jaren ook voor Alcmaria moeilijk waren
en dat er heel wat moest gebeuren, om de
zaak gaande te houden.
Het lukte en zelfs heeft Alcmaria in die
mobilisatie het eenige kampioenschap van
de tweede klasse behaald. Toen was er
echter van promotie geen sprake, omdat
de N. V. B. promoties en degradaties
tijdelijk had uitgeschakeld. Em terecht.
Na den wereldoorlog heeft de club jaren
van grooten bloei gekend en zij heeft het
zilveren jubileum prettig kunnen vieren,
al stond het eerste er toen niet zoo bizon-
der goed voor.
Intusschen waren meer elftallen gefor-
meerd en via den N.H.V.B. belandden het
tweede en derde elftal in de reserve klas-
sen van den grooten N. V. B.
In al dien tijd verkeerde Alcmaria
slechts eens in een penibelen toestand. Dat
was in 1921, toen het degradatie-wedstrij-
den moest spelen. Zonder al te veel moeite
handhaafde de club zich echter.
En dus kon het zilveren jubileum als
tweedeklasser gevierd worden.
De laatste vijftien jaar.
En zoo naderen we de laatste vijftien
jaar.
Het zijn rijke en sensationeele jaren ge
weest, jaren van ups and downs, zooals
elke vereeniging die heeft meegemaakt.
Nu eens had Alcmaria een elftal, dat
veel te sterk leek voor de tweede klasse
en dat inderdaad ook in de hoogste klasse
een goed figuur zou hebben gemaakt, dan
weer belandde de club bij de middelmati-
gen. Maar steeds bleef ze een sterke tegen
stander en nimmer bestond er ernstig ge
vaar voor de onderste plaats.
Dat kwam natuurlijk mede, doordat de
training langzamerhand een belangrijke
plaats bij de vereeniging had ingenomen
en dat de spelers tactisch en technisch goed
onderlegd waren.
Zoo'n tactisch en technisch sterke ploeg
kreeg nog een keer een prachtige kans op
de eerste plaats. Helaas, Zandvoort bleek
het struikelblok en de krans die voor
Alcmaria gemaakt was, ging in andere
handen over.
En meer dan eens heeft Alcmaria een
leidende rol gespeeld, om tenslotte steeds
weer in de eindspurt verslagen te worden.
Zoo konden een K. F. C., een W.-Frisia,
een V. S. V., een Stormvogels en nog meer
clubs uit Noordholland-Noord Alcmaria
voorbij streven.
Een scheuring.
Teleurstellingen brengen steeds inner
lijke zorgen met zich mee. En zoo was het
eigenlijk heel begrijpelijk, dat op den duur
het bestuur critiek te slikken kreeg van
de leden, die precies wisten welke fouten
zoo'o bestuur maakte en eveneens precies
wisten, hoe een club geregeerd moest
worden.
En zoo is het eens een keer mis geloopen.
En kwam er een scheuring. Met het ge-
volg, dat Alcmaria heel wat leden verloor
en opnieuw een moeilijke periode kreeg te
doorworstelen.
Deze periode kwam in de jongste jaren
en mede daardoor heeft de club er eenige
keeren gevaarlijk voor gestaan. Een keer
moest 'n extra-wedstrijd gespeeld worden
om de onderste plaats te ontgaan en de
laatste jaren heeft het eerste hard moeten
vechten om van de onderste plaats af te
blijven.
Helaas, het tweede elftal degradeerde
het vorige seizoen.
Echter en dat is verheugend alles
wijst er op, dat de moeilijkste jaren voorbij
zijn. Het eerste elftal moge dan momenteel
nog geen kampioens-adspiraties hebben,
het behoeft ook niet bang te zijn voor de
onderste plaats.
En het tweede is hard op weg, om het
verloren terrein te heroveren.
Dat de lagere elftallen hun plaats in de
verschillende klassen van den bond goed
verdedigen, stemt mede tot verheugenis.
Het is daarom vooral, dat Alcmaria reden
tot feestviering heeft.
En als straks alles achter den rug is, en
als het huidige seizoen voorbij is, dan be-
gint een nieuwe periode.
Laat Alcmaria in die nieuwe periode
allereerst eens zorgen, dat het record tot
het verleden gaat behooren.
Om het duidelijker te zeggen:
Zoo spoedig mogelijk op naar het eerste-
klasserschap!
Alcmaria Victrix zal 1 Januari 1938
haar 40-jarig bestaan herdenken.
Dit jubileum zal een gebeurtenis
zijn niet 311een voor Alcmaria, niet
alleen zelfs voor de stad Alkmaar,
maar voor geheel Noordholland boven
het IJ.
Omdat Alcmaria een der allergroot-
ste propagandisten geweest is voor de
voetbalsport.
En omdat Alcmaria een der oprich-
ters geweest is van den N. H. V. B.
En omdat Alcmaria aan duizenden
en nog eens duizenden genotvolle uren
heeft bezorgd, hetzij op het groene
veld zelf, hetzij indirect door met haar
spel ontelbare duizenden toeschouwers
in verrukking te brengen of hun
althans een gezonden Zondagmiddag
te bezorgen.
Daarom meent de redactie en met
haar de directie van de Alkmaarsche
Courant, dat een gelukwensch van
deze zijde niet achterwege mag blij
ven.
Alcmaria! Veertig jaar lang hebt gij
de voetbalsport beoefend in Uw ver
eeniging. Veertig jaar lang hebt gij
de lichamelijke opvoeding van Alk-
maar's jeugd ter hand genomen.
Gaat zoo door, zoo mogelijk op nog
breedere basis.
En breng U zelf daar, waar een stad
als Alkmaar U wenscht: in de eerste
klasse van den K. N. V. B.!
Want daar hoort gij nu zoo lang
zamerhand in thuis.
Weest er verzekerd van, dat Gij er
welkom zult zijn, omdat Alcmaria
Victrix meer dan een naam is, omdat
Alcmaria Victrix een graag geziene
tegenstander is geweest en zal blijven.
Proviciat, Alcmaria!
Em thans het woord aan anderen.
Wij hebben eenigen tijd geleden aan
verschillende Alcmarianen en oud-Alcma-
rianen een uitnoodiging gestuurd en hun
verzocht om een bijdrage voor dit bij—
voegsel van de Alkmaarsche Courant.
Het verheugt ons, dat zoovelen ons ver-
zoek hebben ingewilligd, zoodat wij in
staat waren, tal van bijdragen hier te kun
nen afdrukken.
Natuurlijk brerngen we allereerst dank
aan hen, die ons schreven en die het
bleek ons telkens weer uit den inhoud
nog altijd terug denken aan hun oude
club, die hun zooveel prettige uren heeft
bezorgd.
Met meer dan gewonen nadruk bevelen
wij deze bijdragen in -de belangstelling
van U alien aan.
Hier volgen dan de verschillende bij
dragen.
De eerste voorzitter van Alcmaria
Victrix was blijkens het reglement
van 30 Januari 1898 de heer F. R. M.
T. Gouverne, thans notaris te Gro-
ningen.
Notaris Gouverne was de eerste, die
aan ons verzoek, om een bijdrage te
schrijven, voldeed en onder dankzeg-
ging voor zijn bereidwilligheid geven
wij hem hier gaarne het woord over
den ouden tijd:
Een veertigjarig jubileum is een jubi
leum dat er mag zijn en vele oude jeugd-
herinneringen, die zoo langzamerhand
waren ingesluimerd, wakker roept bij hen,
die medegewerkt hebben tot het doen
geboren worden der jubileerende ver
eeniging.
Toen het verzoek kwam een bijdrage
te leveren voor uw bijlage, die ter
gelegenheid van het jubileum van Alc
maria Victrix zou verschijnen, heb ik de
deur van mijn schatkamer, waar die
jeugdherinneringen bewaard worden, ont-
sloten en met verbazing gekeken naar den
grooten voorraad herinneringen welke hier
opgestapeld lag.
Het beste leek mij uit de overvolle
kamer maar een greep te doen, op goed
geluk af.
De eerste greep
bracht my „de
Kroft", te binnen,
't veld achter de
strafgevangenis
in den Hout,
waar eenimaal
p. week's avonds
de Alkmaarsche
schutterij schut-
terde onder aan-
voering van den
commandant te
paard, en waar
de bloem van de
Alkmaarsche
jeugd waar-
