POPPPEN IN KLEDERDRACHT
PRINS MARSEPEIN EN PRINSESJE
SUIKERZOET
EEN PRAATJE OVER KLOKKEN
BABS'
KRUISWOORD-
PUZZLE
HET BRETONSE MEISJE
NIEUWE SPRINGTOUW
door IET HOOGERS.
Prins Marsepein zat diep na te denken,
met zijn hoofd in zijn handen. Gisteren was
het de 60ste verjaardag van zijn vader, de
koning van Marsepanië, geweest en toen
had deze tegen den prins gezegd, dat hij nu
te oud werd om te regeren en dat prins
Marsepein hem moest opvolgen. En hij had
ook gezegd, dat prins Marsepein maar moest
trouwen met zijn nichtje Suikerzoet. En
daar zat de prins nu over te denken, want
hij wilde wel gaan regeeren, maar niet trou
wen, tenminste niet met prinsesje Suikerzoet.
Het was wel een heel lief prinsesje en ze
kenden elkaar al heel lang, want Suikerzoet
was in het paleis van den koning opgevoed,
maar juist daarom wilde prins Marsepein nu
wen en koningin worden!" riep het prin
sesje en ze stampte zo hard op de grond,
dat de hak van haar schoentje vloog en het
naar de suikerbakker gebracht moest wor
den om het te repareren. Prinsesje Suiker
zoet liet daarna ook gauw haar reiskoets
klaar maken en ging ook op reis. Ze ging
naar Chocoladerijk, want de koning daar
van was een oude vriend van haar vader
geweest en die zou haar zeker willen helpen.
De koning en de koningin van Chocolade
rijk, die zelf geen kinderen hadden, waren
blij, toen prinsesje Suikerzoet bij hen kwam
en ze begonnen te lachen dat ze schaterden,
toen ze hoorden wat het slimme prinsesje
had verzonnen om prins Marsepein voor
zich te winnen. Gauw werd er een groot vat
eens een heel andere vrouw hebben, niet
van 'de Marsepein-familie, maar iets bijzon
ders. En daarom nam hij opeens een besluit
en liet zijn paarden en rijtuig gereed maken
om naar een ander land te gaan en een
vrouw te zoeken.
Toen prinsesje Suikerzoet dat hoorde,
werd ze erg bedroefd, want ze hield heel
veel van haar neef, den prins. En ze zou ook
wel graag koningin willen worden.
„En toch zal ik met prins Marsepein trou-
v-»
vol donkerbruine chocolavla gehaald. Sui
kerzoet stak daar haar gezicht en armen
in en toen het droog was, leek ze werkelijk
een alleraardigst chocoladepopje.
Toen kwam ook juist prins Marsepein in
Chocoladerijk aangereden. Hij was eerst in
Honingland geweest, maar prinses Honing
koek, die daar woonde, vond hij niet mooi
genoeg en nu wilde hij het eens in Choco
laderijk proberen.
„Dit is prinsesje Chocoladine", zei de
koning en hij wees op Suikerzoet. Dat vond
de prins een aardig prinsesje! „Ze spreekt
net als Suikerzoet, mijn nichtje", zei hij,
„en ze lacht ook net zo aardig als Suiker
zoet, maar ze heeft een veel aardiger ge
zichtje, omdat ze zo bruin is". En al heel
gauw vroeg hij haar ten huwelijk. Choco
ladine wilde wel trouwen met prins Marse
pein en ook wel mee gaan naar Marsepanië,
maar ze wilde eerst met alles gaan kennis
maken, zei ze.
Zo gingen ze samen terug naar het rijk
van prins Marsepein, de marsepeinen koets
van Suikerzoet moest in Chocoladerijk blij
ven, anders zou de prins die dadelijk heb
ben herkend, daarom leende de koning van
Chocoladerijk een mooie chocoladen koets
aan het prinsesje. Door de andere landen
ging het op het land aan, waar niet alleen
prins Marsepein maar ook het zoete prin
sesje thuis hoorde.
Toen de prins zijn Chocoladine wilde
brengen bij zijn nichtje, hoorde hij tot zijn
schrik dat Suikerzoet al dagen lang weg
was en dat niemand wist waarheen. Dadelijk
liet de prins de hele hofhouding zoeken
naar alle kanten, maar ze was nergens te
vinden. Prins Marsepein miste haar vrese
lijk, hij voelde zich doodongelukkig en keek
niet eens meer naar zijn gast om. Nu wist
hij pas hoe veel hij van prinsesje Suiker
zoet had gehouden!
En Chocoladine werd door niemand her
kend, zo goed speelde zij haar rol. Alle fees
ten, die prins Marsepein ter eere van haar
had willen laten houden, werden afgezegd,
weken achter elkaar werd er gezocht naar
prinsesje Suikerzoet. Op een keer zat de
prins weer treurig voor zich uit te kijken,
toen Chocoladine naar hem toe kwam. „Ik
ga weer terug", zei ze, „ik geloof dat je
helemaal niet van mij houdt en dat je alleen
maar aan je nichtje Suikerzoet kunt den
ken". Ja, dat was ook zo en prins Marsepein
had wel medelijden met het arme prinsesje,
maar hij vond het toch ook beter dat ze
eerst weer terug ging.
Ze namen dus afscheid, maar de prins
wilde Chocoladine toch eerst nog een kus
geven. Het was een lekkere kus, want hij
smaakte naar chocola! Hij gaf haar nog een
kus, maar wat was dat? Die smaakte naar
marsepein! De prins keek haar eens aan en
daar zag hij onder de chocola het rose
marsepeinen gezichtje van Suikerzoet te
voorschijn komen. Hij gaf een schreeuw van
vreugde en nu moest gauw alle chocola er
af en prins Marsepein had zijn eigen zoete
nichtje Suikerzoet weer, waar hij zo veel
van hield.
De bruiloft werd met groote pracht ge
vierd en nog vele jaren leefden de koningin
en de koning van Marsepanië in geluk en
vrede.
Ook de meisjes uit Bretagne hebben haast
in ieder dorp een beetje andere kleder
dracht. Veel verschil is er meestal niet,
maar iemand die het land goed kent, kan
toch dadelijk aan de muts of aan de kleuren
van het costuum zien uit welke plaats een
meisje komt. Dit Bretonse meisje heeft een
groene jurk met rode en gele bandjes, onder-
iangs de rok, langs de mouwen en op het
lijfje als versiering. Ze draagt er een wit
vestje th en ook de kraag op de schouders
is wit met gekleurde bloemetjes langs de
rand. Het schortje is lichtgroen met gebor
duurde bloemetjes in verschillende kleuren
en van onderen gekleurde strepen. De kap
voor het hoofd is wit en ze heeft ook witte
kousen aan.
Het andere costuum is rood, niet te hard
rood, maar vrij donker, met een donkerrode
rand langs de hals en de mouwen. Het schort
is effen wit. De kraag ook weer wit met
verschillend gekleurde bloemetjes, üok de
muts, die hierbij wordt gedragen is wit,
maar de linten zijn net zo geborduurd als
de kraag en hangen over de schouders af.
Voordat er horloges en uurwerken waren,
werd de tijd alleen aangegeven door het
luiden van de klokken. Er is een sage, die
vertelt, dat een Italiaans bisschop in de
eerste helft van de vijfde eeuw voor het
eerst op de gedachte is gekomen om een
klok te maken, door het voorbeeld van de
klokjesbloem, de campanula. Maar dat is
slechts een sage en dus niet waar. fn oer
oude tijden kende men al de belletjes, die
waarschijnlijk het eerst in de Oostelijke
landen zijn gebruikt en daarvan zullen onze
grote klokken waarschijnlijk afstammen.
In een van de stukken van den Grieksen
dichter Aristophanes, die 400 jaar voorChr.
leefde, wordt al gesproken over een nacht
wacht, die met een klok rondgaat. Bij de
Romeinen was het al gewoonte om de huis
dieren te versieren met kleine belletjes of
klokjes en ook bij offerfeesten bediende
men zich al van klokjes in die tijd. Onge
veer 100 jaar na Chr. vertelt weer een
Grieks schrijver, Plutarchus, van het luiden
der klokjes, die meldden dat de vismarkt
begon.
Vermoedelijk hebben de Chinezen het
allereerst klokken gegoten. In de omgeving
van Ninivé in Assyrië heeft men een klok
gevonden, die ongeveer drieduizend jaar
oud moet wezen. Omstreeks 580 lezen we
voor het eerst van grote klokken, die ge
luid werden door aan een touw te trekken.
De allergrootste klok ter wereld werd in
1533 gemaakt in Moskou. Hij woog 200.000
kg, had een middellijn van zes meter en
Een, twee, hup twee,
Kijk die kleine Babs eens aan,
Een, twee, goed zo,
Beter kan het haast niet gaan!
Een, twee, toe maar,
Babs kreeg ook een heel nieuw touw,
Een, twee, ja floor,
Babs, zo leer je het wel gauw.
Een, twee, pas op,
Haast zou Babs gevallen zijn,
Een, twee, 'tgaat goed,
Zo'n nieuw springtouw is maar fijn!
•leu 88 'vou 08 Traa fit
'buiuiu 81 'sf-ta AT Tbb ot 'dai qi 'joo st Tjre g
'sja 9 'j^a j, 'puaa e 'uibjjj 'sta t r»eotvraA
ets 9g 'auipi eg *}srO W, Tre gg Thm 18 08
'9ÖR BI '3JB 91 'üip H Tuos 8t 'an II 'ubb ni
'fsfi 'ta3a 'uaaf g 'aojt 5 jbbiuozuoh
8|zznd-pjooMS|nj>| Suissojdo
was zes en een halve meter hoog. De „Czaar
Kolohol" werd hij genoemd! Tweehonderd
jaar geleden stortte de geweldige klok bij
een brand naar beneden en was sindsdien
niet meer te gebruiken. Later maakte men
een groot voetstuk ervoor en plaatste de
klok er op als een soort standbeeld.
Verder is een van de beroemdste de klok
van de Stephanstoren in Weenen en de
zware klok van de St. Pieterskerk te Rome,
die 15.700 kg weegt. De grootste klok van
China is in Peking te vinden. Die heeft geen
klepel, maar wordt geslagen als een soort
gong. Ook Japan heeft een zware klok, die
een gewicht heeft van 63.000 kg.
Een beroemde klokkengieterij in ons land
is die te Heiligerlee. De zogenaamde klok
spijs, waarvan de klok wordt gemaakt, be
staat uit een mengsel van koper en tin. Op
het eerste plaatje zie je hoe de klokspijs in
de vorm wordt gegoten en het andere
plaatje laat de klokken zien als ze gegoten
zijn.
Hier hebben jullie een grote kruis woord-
puzzle maar moeilijk is hij helemaal niet,
het zijn allemaal gemakkelijke woorden, als
je maar even goed nadenkt.
Horizontaal, dus van links naar rechts
krijg je
2 een viervoetig dier, dat je in ons land
veel ziet.
5 iets dat wordt gemaakt van een dieren
huid.
7 een stekelig dier.
9 een uitdrukking om stilte te vragen.
10 een voorzetsel.
11 een persoonlijk voornaamw.
12 iets waar je op school soms lang op
zit te werken.
14 het tegenovergestelde van mager,
16 een vlaktemaat
18 een plaats in Gelderland.
20 een uitroep van vreugde.
21 een onmisbaar onderdeel van je fiets.
22 een voegwoord.
24 een pjaats in Overijsei.
25 een meisjesnaam.
26 een zomergroente.
Verticaal van boven naar beneden:
1 een lage boom.
2 een ijzertje, waarmede kapotte voor
werpen gerepareerd worden.
3 een watervogel.
4 een ander woord voor ieder.
6 een wandversiering.
8 een boom.
13 een lichaamsdeel.
15 naam van een boom.
16 een vis.
17 ruwe delfstof.
18 een meisjesnaam.
19 het eerste telwoord.
20 een verblyt voor dieren.
23 een eigenschap van alle vloeistoffen.
