PADDESTOELEN OOM HERMAN POPPEN IN KLEDERDRACHT HET OCHTENDCONCERT EN ZIJN BEIDE NEVEN DOOR IET HOOGERS HET JONGETJE UIT WALES Hier zie je het costuum van het jongetje it Wales dat nu byna nooit meer wordt edragen, maar vroeger algemeen was Van :ct pak dat hy aan heeft is de jas donker grijs en het vest geel. Het strikje om zyn als is zwart. Hy draagt een witte broek n grijze slobkousen. Hierby hoorde de ioed met de rechte rand. EEN GRAPJE HET WONDER-EI DOOR IET HOOGERS DOOR J. C. WETENSWAARDIGHEDEN VllllllllMlIIlVllflIIIII Oom Herman zou zijn vijftigste verjaardag vieren. En omdat hij niet getrouwd was en helemaal alleen woonde, zou die verjaardag worden gevierd bij zyn zuster, die met haar man en twee jongens in dezelfde stad woon den. Hein en Kees, die met hun oom altijd goed konden opschieten, vonden het wel aardig, er waren taartjes en een extra-lek ker middagmaal en 's avonds kwam er veel visite en was er een vrolijk gezelschap by elkaar. De radio stond aan en de muziek vulde de stilten tussen de gesprekken aan. Maar opeens zweeg de luidspreker, een ogenblik maar, toen klonk de stem van den onzichtbaren spreker door de kamer: „Hier AVRO, Hilversum, extra-bericht! Wij on- vreemd, maar dat zeiden ze niet zo. Vader en moeder van Kees en Hein vonden het dadeiyk een beetje verdacht en keken zo nu en dan eens naar hun zonen, maar ze zeiden eerst nog maar niets. En toen vader de volgende dag de jongens eens streng ondervroeg en het wel degelijk bleek dat zij een prachtlg-geslaagde grap hadden uit gehaald, was het eigenlijk al te laat, want die avond kwam oom Herman zelf vertellen, dat hU dadeiyk een briefje had geschreven om te bedanken voor de aardige attentie op zyn verjaardag. Toen vertelde Vader maar niets meer en liet alles maar zoals het was. Een poosje later kwam oom Herman op een middag aanlopen, maar trof niemand Pllllllllllllllllllllllllllllllllllli derbreken een ogenblik ons concert, om den heer Herman Volkerink van harte geluk te wensen met zyn vyftigste verjaardag. De heer Volkerink is een alleszins verdienste lijk man, die door zyn noeste viyt en werk zaamheid zyn zaak tot grote bloei heeft weten te brengen. Moge hij nog lang ln de gelegenheid zyn zyn voorspoedige arbeid voort te zetten. Over enkele minuten wordt het concert vervolgd!" Stilte. Toen begon de muziek weer. Ook het hele gezelschap zweeg enige ogenblikken, stom-verbaasd. Toen kwamen de tongen los. Van alle kanten nog eens extra-gelukwensen, uitroepen van be wondering en verrassing, Hein en Kees waren enthousiast, dat ze zoo'n beroemd man tot oom hadden. Oom Herman zelf was ook geweldig verrast, hy had nooit geweten dat de radio-omroep zooiets deed. EigenUjk vonden sommigen het ook wel een beetje thuis. Mevrouw zou wel zo terug Komen, zei het dienstmeisje, meneer kon wel even wachten. Maar wachten duurt altyd lang en oom Herman begon uit verveling een plaatje te draaien op de grammofoon, die in de serre stond. By de derde plaat daar klonk opeens een stem: „Hier AVRO Hilversum, extra bericht Wy onderbreken voor een ogenblik...." Oom Herman stond stokstyf te luisterenom den heer Volkerink van harte geluk te wensen...." Hy begreep er meteen alles van: dat moesten die ben gels gedaan hebben. Wat was hy er in ge lopen! Wachten op zyn zuster deed hij niet langer, hy ging dadeiyk weg. Eerst was hy wel erg boos geweest op z'n neven, maar meteen kwam er een goede gedachte by hem op. Hy zou ze wel Een paar dagen later kwam oom Herman weer, toen er niemand thuis was en weer Het andere costuum werd meestal gedra gen by het paardrijden. Het heeft een blauw jasje met een zwart fluwelen kraagje. Het vest ls wit en de strik rood. Bij dit pak is, net andersom als by het eerste, de broek grijs en zün de slobkousen wit. By dat ry tenue draagt hy de hoed met de gebogen rand. Wat een keurig ventje, dat jongetje uit Wales, vinden jullie nietï wachtte hy een poosje of zyn zuster soms kwam, zoals hy tegen het meisje zei. Zodra hy alleen was, nam hy uit het platenkastje de bewuste plaat met de gelukwens en legde er een andere voor ln de plaats, die er precies zo uitzag. Weer ging er enige tyd voorby. Hein en Kees merkten helemaal niet dat de plaat was verwisseld, want ze draaiden hem maar niet meer af; als vader er weer aan her innerd werd, wat ze hadden uitgevoerd, kon hy wel eens weer boos worden. Totdat, op een Zondagavond, oom Herman een kopje thee kwam drinken. Er waren logé's; weer zat er een heel gezelschap by elkaar. „Die radio-muziek is vanavond niet veel", zei oom Herman opeens, „zetten jullie eens een plaat op de grammofoon". Een paar platen wei-den gedraaid. „Laat mij er zelf eens een uitkiezen", vroeg oom Herman en dook in het kastje. „Hé!" riep hy toen. „Heeft deze ptaat geen naam? Hebben jullie die soms zelf laten opnemen? Dat kun je tegenwoor dig doen, hé, voor een paar kwartjes! Die wil ik eens horen!" Hein en Kees zaten met kleuren tot achter hun oren. „Die ls hele maal niet leuk!" riep Kees. „Die is eigen lijk kapot, die gaat niet goed" zei Hein. Maar oom Herman zette de plaat op en.... daar klonk weer de stem: „Hier AVRO Hilver sum. Extra bericht. De politie deelt mee dat thans beide jeugdige overtreders zyn op gespoord, die onlangs zelf een gelukwens voor den heer Herman Volkerink hebben uitgezonden. Ze zyn veroordeeld om een biecht van al hun wandaden hier voor het hele Nederlandse volk af te leggen. Ver zoeke aandacht voor de biecht van Hein en Kees Verstraten". En daar kwamen twee jongensstemmen die om de beurt een zin zeiden: „Ik, Kees, heb het verzonnen!" „Ik, Hein, heb het geld ervoor gebruikt, dat ik van oom Herman voor myn rapport had gekregen". „Ik, Kees, heb laatst stilletjes een cigaret gerookt". „Ik, Hein, heb m'n rekenschrift weggemaakt...." En zo kwam er een eindeloze reeks van allerlei dingen die Hein en Kees werkeiyk op hun geweten hadden. De familie lachte maar en de beide jongens stonden met neergeslagen ogen ver legen voor zich te kyken. Ze waren genoeg gestraft en toen de hele plaat afgedraaid was, stelde oom Herman zelf voor om hem maar mee naar huis te nemen en nooit weer over het hele geval te praten. Daar waren zyn neven hem weer dank baar voor. Je kunt je jas niet alleen uittrekken! Als je dat zegt tegen je vriend, zal hy je heel verwonderd en misschien beledigd aankyken en zeggen: „Natuurlijk wel". „Nou, doe het dan eens", vraag jy dan. En terwyl hy zyn jasje uittrekt, doe je het zelf ook gauw tegelykertyd, waarna je hem uit lacht en zegt: „Zie je wel, ik wist wel dat jy niet alleen je jas uit zou trekken, we hebben het immers allebei gedaan". Dat ziet er wei heel wonderiyk uit op het plaatje, vind je niet? Ja, dat kun Je ook alleen maar doen als je eerst een wonder-ei hebt gemaakt en dan een hele poos ge oefend hebt om het kunstje te kennen. Je hebt er voor nodig een rauw ei en een beetje fyn droog zand, duinzand of zo. Het ei blaas je uit, door er aan beide uiteinden een gaatje ln te prikken en daar de inhoud uit te blazen. Je laat het goed drogen van bin nen en daarna stop je een van de gaatjes dicht met een beetje witte was, zodat het haast niet meer te zien is. Door het andere gaatje vul je het ei voor een kwart ge deelte met het zand en daarna maak je ook het andere gaatje dicht. Nu kan het el op de rand van een fles biyven staan, op de rand van een bord en zelfs op de kant van een mes. Door het ei wat te schudden moet je zorgen, dat de oppervlakte van het zand steeds geheel horizontaal is. Wat klinkt zo vroeg al door het bos Een aardig, zacht geluld Twee kleine boomkaboutertjes Die spelen op de fluit. Hun ochtendliedje spelen ze, Wat klinkt dat mooi en fyn Alsof er zomaar ln het bos Klokjes van zilver zyn. Je moet goed luist'ren, "t is zo zacht, Je hoort het anders niet. Maar als je heel, heel stil kunt zyn Hoor je 't kabouterlied. Als het een tyd achter elkaar veel heeft geregend, vooral in het najaar en in de win ter, maar ook wel in het voorjaar en de zomer, „schieten de paddestoelen uit de grond", zoals het spreekwoord ook zegt. In bossen en op weiden kun je ze zien, in aller lei vormen en grootten en als je er eens op gaat letten, zul je zien, dat er heel mooie by zyn. Sommige mensen eten graag padde stoelen en vooral in andere landen gaan ze ze vaak zelf zoeken, om ze thuis op te eten. Maar dan moeten ze er wel veel verstand van hebben en alle soorten heel goed ken nen, want behalve de eetbare paddestoelen, zijn er ook veel die vergiftig zyn, sommige zelfs heel erg. Wie dus niet heel goed op de hoogte is met paddestoelen, doet beter nooit zo maar eens een stukje op te eten, want dat kan de ernstigste gevolgen heb ben. En ook mensen die er wél verstand van hebben, kunnen zich nog gemakkeiyk vergissen, want byna iedere eetbare padde stoel heeft een tweelingbroertje, dat heel veel op hem Ujkt, maar dat vergiftig is. Je ziet er hier een paar onder elkaar staan, de rechtsen zyn eetbaar, de linksen, die veel op de anderen lyken, zyn vergiftig. De eerste is de champignon, die het meest wordt gegeten en waarvan ook kwekeryen bestaan. Daarnaast zie je de allervergiftigste paddestoel die er bestaat, de knoi-amaniet, die iets geler is dan de champignon, maar haast geiyk van vorm. Onder de cham pignon staat de eetbare meikzwam, die in onze bossen groeit, oranjeachtig-bruin en daarnaast de rossige meikzwam, die weer vergiftig is en die alleen maar een beetje helderder oranje is. Op het andere plaatje zie je eerst het eekhoorntjesbrood, een bruinachtige padde stoel, die heel veel voorkomt in ons land en daarnaast de heksenboleet, die niet eet baar is. Die hjken ook weer erg veel op elkaar. Daaronder staan de oranje-groene meikzwam, zo genoemd naar de oranjekleur met de groene ringen op de hoed en de giftige meikzwam waarvan de naam al zegt, dat Je hem niet op moet eten. Sommige paddestoelen zyn onschadelijk voor de planten, maar andere staan op bomen of op de wortels van bomen en doen de plant veel kwaad door de sappen en voe dingsstoffen er aan te onttrekken. Zo eentje is de honingzwam, waarvan je hier twee plaatjes ziet. Ze komen ln ons land veel voor en ze zyn wel eetbaar. Maar ook die hebben alweer zo'n dubbelganger, namelijk het zwavelkopje dat vergiftig is. Wie dus niet een heel goed kenner is van paddestoelen, moet er alleen maar met de ogen van ge nieten en niet met de mond en de tong. Maar om naar te kyken zyn de meeste soorten ook best de moeite waard, hoor! DE JAPANSE DWERGBOMEN. In Japan worden de beroemde dwerg planten, de kleine boompjes en struikjes ln de miniatuurtulnen gekweekt, door ze, ge durende de groeityd afwisselend ln heel warme en daarna in heel koude plaatsen te brengen. EEN DUUR AMBT. Van de verschillende beroepen en amb ten waarvoor nogal wat geld nodig ts, moet dat van burgemeester van Londen wel het duurste zyn. De „Lord Mayor" moet voor iedere plechtigheid een apart gewaad heb ben, dat geheel volgens voorgeschreven regels gemaakt moet worden, van zyde en fluweel en allerlei kostbare versiersels heeft. EEN VROUWELIJKE STUURMAN. In Zweden heeft een meisje van 18 Jaar, de dochter van een eenvoudige visser, het examen voor stuurman afgelegd en ls als nummer één van 13 mannen geslaagd. Anna Lisa Vogels trom, zo heet ze, heeft ook meteen een aanstelling als stuur-,,vrouw" op een groot schip gekregen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 10