PADDESTOELEN
OOM HERMAN
POPPEN IN KLEDERDRACHT
HET OCHTENDCONCERT
EN ZIJN BEIDE NEVEN
DOOR IET HOOGERS
HET JONGETJE UIT WALES
Hier zie je het costuum van het jongetje
it Wales dat nu byna nooit meer wordt
edragen, maar vroeger algemeen was Van
:ct pak dat hy aan heeft is de jas donker
grijs en het vest geel. Het strikje om zyn
als is zwart. Hy draagt een witte broek
n grijze slobkousen. Hierby hoorde de
ioed met de rechte rand.
EEN GRAPJE
HET WONDER-EI
DOOR IET HOOGERS
DOOR J. C.
WETENSWAARDIGHEDEN
VllllllllMlIIlVllflIIIII
Oom Herman zou zijn vijftigste verjaardag
vieren. En omdat hij niet getrouwd was en
helemaal alleen woonde, zou die verjaardag
worden gevierd bij zyn zuster, die met haar
man en twee jongens in dezelfde stad woon
den. Hein en Kees, die met hun oom altijd
goed konden opschieten, vonden het wel
aardig, er waren taartjes en een extra-lek
ker middagmaal en 's avonds kwam er veel
visite en was er een vrolijk gezelschap by
elkaar. De radio stond aan en de muziek
vulde de stilten tussen de gesprekken aan.
Maar opeens zweeg de luidspreker, een
ogenblik maar, toen klonk de stem van den
onzichtbaren spreker door de kamer: „Hier
AVRO, Hilversum, extra-bericht! Wij on-
vreemd, maar dat zeiden ze niet zo. Vader
en moeder van Kees en Hein vonden het
dadeiyk een beetje verdacht en keken zo
nu en dan eens naar hun zonen, maar ze
zeiden eerst nog maar niets. En toen vader
de volgende dag de jongens eens streng
ondervroeg en het wel degelijk bleek dat
zij een prachtlg-geslaagde grap hadden uit
gehaald, was het eigenlijk al te laat, want
die avond kwam oom Herman zelf vertellen,
dat hU dadeiyk een briefje had geschreven
om te bedanken voor de aardige attentie op
zyn verjaardag. Toen vertelde Vader maar
niets meer en liet alles maar zoals het was.
Een poosje later kwam oom Herman op
een middag aanlopen, maar trof niemand
Pllllllllllllllllllllllllllllllllllli
derbreken een ogenblik ons concert, om den
heer Herman Volkerink van harte geluk te
wensen met zyn vyftigste verjaardag. De
heer Volkerink is een alleszins verdienste
lijk man, die door zyn noeste viyt en werk
zaamheid zyn zaak tot grote bloei heeft
weten te brengen. Moge hij nog lang ln de
gelegenheid zyn zyn voorspoedige arbeid
voort te zetten. Over enkele minuten wordt
het concert vervolgd!" Stilte. Toen begon
de muziek weer.
Ook het hele gezelschap zweeg enige
ogenblikken, stom-verbaasd. Toen kwamen
de tongen los. Van alle kanten nog eens
extra-gelukwensen, uitroepen van be
wondering en verrassing, Hein en Kees
waren enthousiast, dat ze zoo'n beroemd
man tot oom hadden. Oom Herman zelf was
ook geweldig verrast, hy had nooit geweten
dat de radio-omroep zooiets deed. EigenUjk
vonden sommigen het ook wel een beetje
thuis. Mevrouw zou wel zo terug Komen,
zei het dienstmeisje, meneer kon wel even
wachten. Maar wachten duurt altyd lang en
oom Herman begon uit verveling een plaatje
te draaien op de grammofoon, die in de
serre stond. By de derde plaat daar klonk
opeens een stem: „Hier AVRO Hilversum,
extra bericht Wy onderbreken voor een
ogenblik...." Oom Herman stond stokstyf
te luisterenom den heer Volkerink
van harte geluk te wensen...." Hy begreep
er meteen alles van: dat moesten die ben
gels gedaan hebben. Wat was hy er in ge
lopen!
Wachten op zyn zuster deed hij niet
langer, hy ging dadeiyk weg. Eerst was hy
wel erg boos geweest op z'n neven, maar
meteen kwam er een goede gedachte by
hem op. Hy zou ze wel
Een paar dagen later kwam oom Herman
weer, toen er niemand thuis was en weer
Het andere costuum werd meestal gedra
gen by het paardrijden. Het heeft een blauw
jasje met een zwart fluwelen kraagje. Het
vest ls wit en de strik rood. Bij dit pak is,
net andersom als by het eerste, de broek
grijs en zün de slobkousen wit. By dat
ry tenue draagt hy de hoed met de gebogen
rand. Wat een keurig ventje, dat jongetje
uit Wales, vinden jullie nietï
wachtte hy een poosje of zyn zuster soms
kwam, zoals hy tegen het meisje zei. Zodra
hy alleen was, nam hy uit het platenkastje
de bewuste plaat met de gelukwens en
legde er een andere voor ln de plaats, die
er precies zo uitzag.
Weer ging er enige tyd voorby. Hein en
Kees merkten helemaal niet dat de plaat
was verwisseld, want ze draaiden hem maar
niet meer af; als vader er weer aan her
innerd werd, wat ze hadden uitgevoerd, kon
hy wel eens weer boos worden. Totdat, op
een Zondagavond, oom Herman een kopje
thee kwam drinken. Er waren logé's; weer
zat er een heel gezelschap by elkaar. „Die
radio-muziek is vanavond niet veel", zei
oom Herman opeens, „zetten jullie eens een
plaat op de grammofoon". Een paar platen
wei-den gedraaid. „Laat mij er zelf eens een
uitkiezen", vroeg oom Herman en dook in
het kastje. „Hé!" riep hy toen. „Heeft deze
ptaat geen naam? Hebben jullie die soms
zelf laten opnemen? Dat kun je tegenwoor
dig doen, hé, voor een paar kwartjes! Die
wil ik eens horen!" Hein en Kees zaten met
kleuren tot achter hun oren. „Die ls hele
maal niet leuk!" riep Kees. „Die is eigen
lijk kapot, die gaat niet goed" zei Hein. Maar
oom Herman zette de plaat op en.... daar
klonk weer de stem: „Hier AVRO Hilver
sum. Extra bericht. De politie deelt mee dat
thans beide jeugdige overtreders zyn op
gespoord, die onlangs zelf een gelukwens
voor den heer Herman Volkerink hebben
uitgezonden. Ze zyn veroordeeld om een
biecht van al hun wandaden hier voor het
hele Nederlandse volk af te leggen. Ver
zoeke aandacht voor de biecht van Hein
en Kees Verstraten". En daar kwamen twee
jongensstemmen die om de beurt een zin
zeiden: „Ik, Kees, heb het verzonnen!" „Ik,
Hein, heb het geld ervoor gebruikt, dat ik
van oom Herman voor myn rapport had
gekregen". „Ik, Kees, heb laatst stilletjes
een cigaret gerookt". „Ik, Hein, heb m'n
rekenschrift weggemaakt...." En zo kwam
er een eindeloze reeks van allerlei dingen
die Hein en Kees werkeiyk op hun geweten
hadden. De familie lachte maar en de beide
jongens stonden met neergeslagen ogen ver
legen voor zich te kyken. Ze waren genoeg
gestraft en toen de hele plaat afgedraaid
was, stelde oom Herman zelf voor om hem
maar mee naar huis te nemen en nooit weer
over het hele geval te praten.
Daar waren zyn neven hem weer dank
baar voor.
Je kunt je jas niet alleen uittrekken!
Als je dat zegt tegen je vriend, zal hy
je heel verwonderd en misschien beledigd
aankyken en zeggen: „Natuurlijk wel".
„Nou, doe het dan eens", vraag jy dan. En
terwyl hy zyn jasje uittrekt, doe je het zelf
ook gauw tegelykertyd, waarna je hem uit
lacht en zegt: „Zie je wel, ik wist wel dat
jy niet alleen je jas uit zou trekken, we
hebben het immers allebei gedaan".
Dat ziet er wei heel wonderiyk uit op het
plaatje, vind je niet? Ja, dat kun Je ook
alleen maar doen als je eerst een wonder-ei
hebt gemaakt en dan een hele poos ge
oefend hebt om het kunstje te kennen. Je
hebt er voor nodig een rauw ei en een beetje
fyn droog zand, duinzand of zo. Het ei blaas
je uit, door er aan beide uiteinden een
gaatje ln te prikken en daar de inhoud uit
te blazen. Je laat het goed drogen van bin
nen en daarna stop je een van de gaatjes
dicht met een beetje witte was, zodat het
haast niet meer te zien is. Door het andere
gaatje vul je het ei voor een kwart ge
deelte met het zand en daarna maak je ook
het andere gaatje dicht. Nu kan het el op de
rand van een fles biyven staan, op de rand
van een bord en zelfs op de kant van een
mes. Door het ei wat te schudden moet je
zorgen, dat de oppervlakte van het zand
steeds geheel horizontaal is.
Wat klinkt zo vroeg al door het bos
Een aardig, zacht geluld
Twee kleine boomkaboutertjes
Die spelen op de fluit.
Hun ochtendliedje spelen ze,
Wat klinkt dat mooi en fyn
Alsof er zomaar ln het bos
Klokjes van zilver zyn.
Je moet goed luist'ren, "t is zo zacht,
Je hoort het anders niet.
Maar als je heel, heel stil kunt zyn
Hoor je 't kabouterlied.
Als het een tyd achter elkaar veel heeft
geregend, vooral in het najaar en in de win
ter, maar ook wel in het voorjaar en de
zomer, „schieten de paddestoelen uit de
grond", zoals het spreekwoord ook zegt. In
bossen en op weiden kun je ze zien, in aller
lei vormen en grootten en als je er eens
op gaat letten, zul je zien, dat er heel mooie
by zyn. Sommige mensen eten graag padde
stoelen en vooral in andere landen gaan ze
ze vaak zelf zoeken, om ze thuis op te eten.
Maar dan moeten ze er wel veel verstand
van hebben en alle soorten heel goed ken
nen, want behalve de eetbare paddestoelen,
zijn er ook veel die vergiftig zyn, sommige
zelfs heel erg. Wie dus niet heel goed op
de hoogte is met paddestoelen, doet beter
nooit zo maar eens een stukje op te eten,
want dat kan de ernstigste gevolgen heb
ben. En ook mensen die er wél verstand
van hebben, kunnen zich nog gemakkeiyk
vergissen, want byna iedere eetbare padde
stoel heeft een tweelingbroertje, dat heel
veel op hem Ujkt, maar dat vergiftig is.
Je ziet er hier een paar onder elkaar
staan, de rechtsen zyn eetbaar, de linksen,
die veel op de anderen lyken, zyn vergiftig.
De eerste is de champignon, die het meest
wordt gegeten en waarvan ook kwekeryen
bestaan. Daarnaast zie je de allervergiftigste
paddestoel die er bestaat, de knoi-amaniet,
die iets geler is dan de champignon, maar
haast geiyk van vorm. Onder de cham
pignon staat de eetbare meikzwam, die in
onze bossen groeit, oranjeachtig-bruin en
daarnaast de rossige meikzwam, die weer
vergiftig is en die alleen maar een beetje
helderder oranje is.
Op het andere plaatje zie je eerst het
eekhoorntjesbrood, een bruinachtige padde
stoel, die heel veel voorkomt in ons land
en daarnaast de heksenboleet, die niet eet
baar is. Die hjken ook weer erg veel op
elkaar. Daaronder staan de oranje-groene
meikzwam, zo genoemd naar de oranjekleur
met de groene ringen op de hoed en de
giftige meikzwam waarvan de naam al zegt,
dat Je hem niet op moet eten.
Sommige paddestoelen zyn onschadelijk
voor de planten, maar andere staan op
bomen of op de wortels van bomen en doen
de plant veel kwaad door de sappen en voe
dingsstoffen er aan te onttrekken. Zo eentje
is de honingzwam, waarvan je hier twee
plaatjes ziet. Ze komen ln ons land veel voor
en ze zyn wel eetbaar. Maar ook die hebben
alweer zo'n dubbelganger, namelijk het
zwavelkopje dat vergiftig is. Wie dus niet
een heel goed kenner is van paddestoelen,
moet er alleen maar met de ogen van ge
nieten en niet met de mond en de tong.
Maar om naar te kyken zyn de meeste
soorten ook best de moeite waard, hoor!
DE JAPANSE DWERGBOMEN.
In Japan worden de beroemde dwerg
planten, de kleine boompjes en struikjes ln
de miniatuurtulnen gekweekt, door ze, ge
durende de groeityd afwisselend ln heel
warme en daarna in heel koude plaatsen te
brengen.
EEN DUUR AMBT.
Van de verschillende beroepen en amb
ten waarvoor nogal wat geld nodig ts, moet
dat van burgemeester van Londen wel het
duurste zyn. De „Lord Mayor" moet voor
iedere plechtigheid een apart gewaad heb
ben, dat geheel volgens voorgeschreven
regels gemaakt moet worden, van zyde en
fluweel en allerlei kostbare versiersels
heeft.
EEN VROUWELIJKE STUURMAN.
In Zweden heeft een meisje van 18 Jaar,
de dochter van een eenvoudige visser, het
examen voor stuurman afgelegd en ls als
nummer één van 13 mannen geslaagd. Anna
Lisa Vogels trom, zo heet ze, heeft ook
meteen een aanstelling als stuur-,,vrouw"
op een groot schip gekregen.