DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De langdurige strijd om en in Teruel.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse aumraers 5 cents.
No. 21 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
PRIJS DER GEWONE AD VERTE NTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Woensdag 26 Januari 1938
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
140e Jaargang
De algemeene toestand.
De uitwerking van dezen strijd op de
republikeinen.
VERBETERDE STEMMING.
Interview met Tsjang Kai Sjek.
300.000 dooden en gewonden.
Barcelona
weer gebombareerd.
Nieuws in 't kort.
Alkmaar, 26 Januari.
Hedenmorgen om elf uur precies is de
100ste zitting van den Volkenbond te Ge-
neve begonnen. De omstandigheden, waar
onder deze vergadering gehouden wordt,
zijn verre van gunstig: behalve een aantal
kleinere staten zijn feitelijk alleen nog En
geland en Frankrijk echte Volkenbondsaan
hangers, terwijl de andere groote mogend
heden zich terugetrokken hebben, behalve
dan Rusland. Het is dan ook niet te veel ge
zegd, aldus de Londensche briefschrijver
der N.R.Crt., dat de huidige vergadering
door Londen en Parijs voornamelijk zal
worden gebruikt als een gelegenheid voor
politieke vrijages met de kleine mogendhe
den. Dat deze vrijages den uiterlijken vorm
van min of meer abstract gepraat over de
functies van den Volkenbond zullen aanne
men, mag niet blind maken voor het feit,
dat het in wezen niet anders is dan een
ouderwetsche politieke vrijage om de gunst
van de vele kleintjes, die samen een groote
maken. Mogelijkerwijs is het voor de En-
gelsch-Fransche pogingen een voordeel, dat
de mededingers niet aanwezig zullen zijn.
Aan den anderen kant mag men echter ook
het Engelsche spreekwoord niet vergeten,
dat „Absence makes the heart grow fonder".
In ieder geval is het wel zeker, dat Londen
en Parys zich duidelijk van de noodzaak
bewust zijn in hun betoon van liefde bijzon
der voorzichtig te werk te gaan. Een al te
hartstochtelijke liefdesverklaring zou de
beminde maar al te gemakkelijk kopschuw
kunnen maken.
De verwachting, dat de twee groote de
mocratieën in Geneve alles zullen doen om
opzienbare debatten over de uiterlijke een
heid van den bond (men mag wel zeggen:
hun bond) in gevaar zou kunnen brengen,
te voorkomen, wordt door den Britschen
commetaar van gisterochtend geheel beves
tigd. Zelfs de Times, die vroeger wel eens
een heel anderen toon heeft laten hcoren,
schijnt van meening, dat een hervorming
vaa het Volkenbondshandvest op het oogen-
blik niet ter hand moet worden genomen en
dat men er beter aan doet de dingen voor-
loopig, althans wat hun uiterlijken vorm
betreft, bij het oude te laten.
De Daily Telegraph drukt zich aanzienlijk
krachtiger uit.
„Een ingrijpende operatie, al te haastig
ondernomen", zoo schrijft het blad, „zou on
getwijfeld gevaarlijk zijn". Kenmerkend ook
is de houding, die dit blad aanneemt tegen
over den wensch van de kleine mogendhe
den, hun betrekking tot Italië te regulari-
seeren. Het noemt dergelijke plannen „zeer
voorbarig" en ziet er klaarblijkelijk een be
wijs van trouweloosheid in, die het moeilijk
kan verkroppen. Op ietwat gepikeerden
toon wordt gezegd, dat „er iets onbetwist
baar ironisch zit, in het schouwspel van
sommige kleine mogendheden, die kort ge
leden nog krachtig aandrongen op veroor
deeling van Italië en de toepassing van
sancties en die nu elkaar voorbij trachten te
streven in de hartelijkheid van hun toena
deringspoging tot een Italië, dat zich op
eigen initiatief uit den Volkenbond heeft te
ruggetrokken". De historische rechtvaardig
heid van deze ontwikkeling, waarbij de
groote heeren nu oogsten, wat zij twee jaar
geleden hebben gezaaid, wordt door de Dai
ly Telegraph kennelijk niet geapprecieerd.
Engeland voelt het onaangename en zelfs
vernederende van zijn tegenwoordige posi
tie, waarin het zich als groote mogendheid
om de gunst van de kleine landen moet be
ijveren. Het blijkt echter te erkennen, dat
het nu niet anders dan de zure vruchten
plukt, die van zijn weigering in 1931, 1935 en
1939 zijn verantwoordelij kheid als door het
noodlot aangewezen leider van den Volken
bond, te aanvaarden.
Wij begonnen dit overzicht met de opmer
king, dat de 100ste zitting van den Volken
bond niet onder gunstige omstandigheden
plaats vond.
De Engelsche pers wijst daar ook op, zij
het in zeer voorzichtige termen. Zoo schryi
de Daily Tel.:
„Indien de honderdste zitting van den
Volkenbondsraad gewijd zou zijn aan nei
constateeren van de volkomen onmac
zelfs den dood van den bond, zoudeI> de
staten, die zich afzijdig houden, dat zeker
toejuichen. Onder de Staten, die
den Bond vertegenwoordigd zijn, kun"e
stemmen opgaan, welke „isolement vragen.
Niettemin is het de meening van En
geland en de Dominions, dat, om een
drukking van Eden te gebruiken, ,,d
Bond noch dood noch stervend is
hoewel een teere behandeling voor het her
stel noodig is. Een radicale en inderhaast
uitgevoerde operatie zou niet zonder gev
zijn: het zou geenszins vaststaan, dat ae
patiënt, indien hij al in het leven blee
Verlichting van zou ondervinden.
De Times schrijft: „Met al zijn gebreken
blijft de Volkenbond een nuttige plaats voor
het onderhouden van vriendschappelijke be
trekkingen. Het handvest moge een onvol
komen werktuig zijn, het instituut duidelijke
fouten begaan hebben en te lijden he en
van de zorgen zijner al te ijverige vrienden
Wekenlang vecht men in Spanje
om het bezit van Teruel. Nu eens hoo-
ren wij, dat Franco de stad in zijn
bezit heeft, dan weer wordt medege
deeld, dat de regeeringstroepen de
geheele stad gezuiverd hebben van
hun vijanden.
En nog steeds dondert het kanon,
waarbij op het oogenblik Franco de
beste kansen schijnt te hebben. Of
liever: Franco heeft nog altijd een
goede kans, om Teruel te heroveren.
Intusschen heeft het regeeringssucces
een goeden invloed gehad op de republi-
keinsche bevolking. Die invloed wordt in
de N. R. Ct. als volgt geschetst, waarbij de
militaire beteekenis voorbij gegaan wordt.
Wij willen ons aldus de schrijver
slechts bepalen te constateeren, welke uit
werking de strijd in en om Teruel op het
republikeinsche Spanje heeft gehad. Dit
uit zich het duidelijkst in haar pers. Dan
zien we dat in deze pers van alle schakee
ringen van het begin af de beteekenis van
dezen strijd niet is onderschat. Het spreekt
van zelf, maar dit is nu eenmaal Spaansch,
dat er te vroeg overwiningsfanfares zijn
geuit over de inneming van Teruel, toen
dit nog niet geheel veroverd was. Maar
zulke dingen ziet men ook aan de andere
zijde. Daar zijn al te Deums gezongen te
S. Sebastiaan over de herovering en is
men zelfs daar, toen het republikeinsch
legerbericht van de verovering gewaagde,
dit per radio op alle mogelijke manieren
bespottelijk gaan maken, zoo overtuigd
was men daar, dat zulks onmogelijk was.
Men kende wel den ernst var den toestand,
maar de zenders van S. Sebastiaan en
Teneriffe parodieerden de berichten der
tegenpartij, „want immers nog nooit had
den de roode legers een stad kunnen ver
overen." En terwijl men nu in* het Franco-
gebied er van spreekt, dat Teruel het uit
gangspunt zal worden van een offensief
naar de kust der Middellandsche Zee, als
maar eerst de legers der republiek daar
totaal verslagen zijtn en dat dus uit dezen
strijd de eindstrijd zou kunnen ontstaan
een mogelijkheid die wij niet zullen onder
zoeken en nog minder kunnen beoordeelen
heeft deze reeks van gevechten het
optimisme dat aan de republikeinsche zijde
zeer geslonken was, enorm doen stijgen.
Men had beslist een overtuigend bewijs
van de gevechtswaarde der troepen noo
dig, waaraan in de achterhoede velen, zeer
velen, al ernstig waren gaan twijfelen.
Niet alleen de lauwe en de fascistisch ge
zinde elementen, neen onder de overtuig
de anti-fascisten, or:der hen die voor de
republiek of voor hun sociale veroverin
gen tot op het laatste oogenblik op de bres
zouden staan, was in dit opzicht een moe
deloosheid te bespeuren. De overwinnin
gen in het Noorden, het langzaam maar
zeker opdringen van den vijand, het ge
mis aan eenig succes van de vloot en daar
bij gevoegd de zorgen en nood van de
levensmiddelenvoorziening, waren hiervan
de oorzaak. Men geloofde in het begin nog
niet in de verovering van Teruel, noch
was men op de hoogte van de groote troe
penmachten die hier elkaar slag leverden.
Maar toen dan eindelijk de juiste berich
ten, ontdaan van alle propagandistische
franje, bekend werden, bleek de groote
uitwerking van dit alles. Men spreekt in
de pers van een radicalen ommekeer in
den strijd, van een stadium, waarin het
initiatief dat tot nu toe bij Franco lag, in
handen der republikeinen is overgegaan
zoowel als van de aanvallen zijner vijanden:
het belichaamt daarom niet minder het be
ginsel van internationale samenwerking.
Zoolang de Volkenbond leeft kan men nog
hopen, dat het mechanisme voor vreedzame
regeling der conflicten voldoende versterkt
zal worden om van het pact Briand-Kellogg
een werkelijkheid voor de geheele wereld
te maken". Volgens de Daily Mail moet de
eerste werkelijke verandering bestaan in
een wijziging van het handvest, zoodat het
automatische karakter der sancties vervalt.
De News Chronicle acht het mogelijk, dat
Frankrijk en Engeland getuigenis van hun
geloof in den Volkenbond afleggen. „Dit
zoualdus schrijft het blad een bevesti
ging zijn, waaraan veel behoefte bestaat en
die een stimulans zou kunnen zijn van den
Bond. Doch dat is nauwelijks voldoende.
Met het oog op de gebeurtenissen in China
is een positief optreden noodig, waaruit
blijkt, dat de voornaamste leden van den
Bond een werkelijkheid willen maken",
en sommige critici in het land spraken
zelfs van het begin van een groot duel, dat
in een overwinning ten gunste van de re
publikeinen zou eindigen. Dit laatste moge
al te mooi zijn voorgesteld, zeker is het,
dat de toenadering der onderling nog
steeds niet eensgezinde arbeidersorgani
saties is toegenomen en dat de burgerlijke
pers niet alleen den gunstigen invloed op
het binnenland, maar ook op het buiten
land begrijpt en er gebruik van maakt.
Men geeft in deze pers de veranderde
stemming in Engeland in de eerste plaats
weer en men hoopt, dat men van nu af
aan de mededeelingen van Franco met
grooter voorbehoud dan tot nu toe zal
aanvaarden. Zullen eindelijk de democra
tieën ontwaken, vraagt men en zal men
beginnen in te zien hoeveel bluf er in de
propaganda van alle dictatoriale machten
steekt? En men vraagt de regeering der
republiek er van nu af beter voor te willen
zorgen, dat de voorlichting van het bui
tenland op juiste wyze geschiedt en dat
men dit gunstig moment niet zal laten
voorbijgaan. Terwijl men dit zegt, maakt
het volk echter geen illusies omtrent den
duur van den strijd. Men legt er den na
druk op, dat het niet Franco is, maar zijn
bondgenooten die voor hun prestige een
nederlaag zullen, trachten te voorkomen en
speciaal doelt men hierbij op Italië, dat,
gelijk men beweert, meer dan ooit met
zendingen van vliegtuigen en vliegers
Franco steunt. De pers wijst erop, dat zon
der vreemde hulp zelfs nu nog de oorlog
in betrekkelijk korten tijd geëindigd zou
kunnen zijn, vooral, als er eensgezindheid
in de republikeinsche gelederen blijft
heerschen. En men schrijft het toenemen
der bombardementen op de steden der
Middellandsche Zeekust toe aan Franco's
ergernis geen beslissing meer op het ge
vechtsterrein te kunnen forceeren en
daarom dringt men weer aan op een nog
grootere intensificatie der eigen oorlogs
industrie en een beëindiging der non-in
terventie. Onze vijanden krijgen toch wat
ze ncoaig nebben, regt men, laat ons nu
ten behoeve van den Europeeschen vrede
die slechts door een spoedig e> ide van
dezen tci'og gebaat kan zijn, die dingen
importooien, die wij noodig hebben. Hier
bij zullen artillerie en vliegtuigen wel de
belangrijk:te zijn. Het is misschien ook
wel deze redeweering, die van regeerings-
wege den nadruk doet leggen op de nood
zakelijkheid, dat men den industriebezit-
ters, zoowel nationalen als vreemdelingen,
geen moeilijkheden moet bereiden en dat
men hen die hun industrieën in den steek
lieten, voor zoover zij geen aandeel in den
krijg tegen; de republiek hebben genomen,
alsnog vrijelijk weer zal toelaten en in het
bezit van hun industrieën stellen. Althans
zoo ongeveer heeft men zich uitgedrukt.
In hoeverre dit nu in de praktijk zal kun
nen worden toegepast zal nog moeten
blijken. Dit hangt weer van de macht der
syndicaten af en de goede wil van de
centrale regeering zou hierin nog wel eens
te kort kunnen schieten. Zoolang deze
wensch niet in een daad wordt omgezet en
er geen dienovereenkomstig decreet ver
schijnt, geldig voor de geheele republiek,
dus ook voor Catalonië, behouden wij ons
het recht voor hierin wat pessimistisch te
zijn. Het is Franco die met het argument,
dat. in zijn gebied niemands bezit, vooral
niet dat der buitenlanders, is aangetast,
terwijl de door de republiek gedecreteerde
sociale verbeteringen voor de arbeiders
overal stipt door hem worden nagekomen,
de stemming in. het buitenland heeft weten
te influenceeren. Het zou dus voor de re
publiek van groot belang zijn in deze
kwesties feiten te kunnen toonen en de
buitenlandsche consuls en diplomaten
zouden zeker de eersten zijn, die hun resp.
landen hiervan in kennis zouden stellen.
Echterook reeds ten gevolge van den
strijd bij Teruel, die door de arbeiderspers
voor een groot deel als een proletarische
overwinning wordt uitgebazuind, wordt
er in die pers weer op gewezen, dat de
arbeiders, hun syndicaten en partijen er
voor moeten zorgen, dat de sociale over
winningen,-die tot nu toe werden behaald,
onverminderd een blijvend bezit vormen
van de arbeidersklas. En daaronder be-
hooren immers ook de gedwongen collecti
visaties, de controlecomité's, de bedrijfs-
raden als leidend lichaam, enz. De invloed
deze richting gevoelen. En het is de vraag
of matiging, dan wel een toeneming van
van den strijd om Teruel, doet zich ook in
extremistischen invloed het gevolg van dit
alles zal zijn.
De vertegenwoordiger van de Deut
sche Allgemeine Zeitung te Hankau
heeft een onderhoud gehad met maar
schalk Tsjang Kai Sjek. De maarschalk
verklaarde, dat een beslissende tegen
aanval op het oogenblik niet mogelijk
is. De Chineesche troepen hebben tot
nu toe meer dan driehonderdduizend
dooden en gewonden verloren. Welis
waar zou een groot deel van deg ewon-
den weer dienst kunnen doen, doch
zooals de toestand op het oogenblik is,
wordt dit deel van het leger veeleer een
plaag voor het land. Het plundert en
rooft en de staat moet ingrijpen om de
orde te herstellen.
Ten aanzien van het materieel verklaarde
de maarschalk, dat het tot nu toe slechts in
beperkten omvang mogelijk is geweest zelf
te fabriceeren, zoodat China aangewezen is
op invoer uit het buitenland. De meest ge
bruikte weg is over Hongkong en Kanton,
doch deze weg wordt ook het meest be
dreigd. Op het oogenblik maakt de maar
schalk zich evenwel nog geen zorgen. Bo
vendien bestaan nog de wegen door Indo-
China, terwijl de weg naar Birma bijna ge
reed is. Verder bevestigde de maarschalk,
dat de geruchten over het aanleggen van
een weg van Tsjengtoe naar Oeroemtsji
waar zijn, reeds zijn deelen van dezen weg
gereed.
Tenslotte verklaarde de maarschalk, dat
een communistische invloed in China niet
te vreezen is. China leeft getrouw volgens
de voorschriften van Soen Jat-sen en zal
hieraan trouw blijven.
Chineesche aanvallen op Woehoe.
In de hoop den druk van de Japansche troe
pen op S.>ctsjoefoe te verlichten, doen de
Chineezen heftig aanvallen op Woehoe. De
Chineezen berichten verder Hoesein aan de
Jangtse te hebben hernomen. De woord
voerder van het Japansche leger heeft toe
gegeven, dat de plcats door de Japansche
troepen is ontruimd op 22 Januari. Hij ver
klaarde, dat de troepen daar niet langer
noodig waren.
De Chineezen beweren verder, dat meer
dan driehonderd Japansche soldaten zijn
verdronken, of ernstig werden gewond, toen
zij door Chineesche vliegtuigen werden ge
bombardeerd tijdens het overtrekken van
de Ta, een zijrivier van de Jangtse.
Ten Zuiden van Woehoe wordt een hevig
gevecht geleverd. Beide partijen zijn hand
gemeen en twee dorpen zijn reeds enkele
malen in andere handen overgegaan. De
Chineesche stellingen worden door Japan
sche oorlogsbodems onder vuur genomen.
Uit Hongkong wordt gemeld, dat een oor
logsschip, vermoedelijk een Japansche krui
sers, Namtou heeft gebombardeerd, dat juist
buiten de grens van het vastolandgebied van
Hongkong is gelegen aan de momding van
de Kantoiirivier. De Chineezen verwachtten
al geruimen tijd, dat de Japanners daar
troepen zouden aan land zetten en de plaats
was dan ook zwaar versterkt. Men gelooft,
dat het doel van de beschieting, die maar
een kwartier geduurd heeft, beoogde, den
Chineezen angst aan te jagen.
De Japansche scheepvaart.
De president van een van de voornaamste
Japansche koopvaardij maatschappij, Sjoze
Moerata, heeft namens de Japansche scheep
vaartmaatschappijen aan de regeering ge
vraagd Japansche goederen of voor Japan
bestemde artikelen alleen door Japansche
schepen te laten vervoeren. Hij verzocht
maatregelen te nemen om te voorkomen,
dat d :rgelijke goederen door buitenlandsche
maatschappijen worden vervoerd.
Het schijnt, dat de regeering dit voorstel
g*._nstig heeft ontvangen. Naar schatting
zou het toepassen van dit systeem de in
komsten doen stijgen van 250 millioen yen
op 300 millioen.
Gisteren werden by den luchtaanval
der rechtschen op Barcelona in zeer
korten tijd negen-en-dertig personen
gedood en meer dan vijftig gewond. De
overval was zoo verrassend, dat nie
mand gelegenheid had een schuilplaats
te bereiken. Negen vliegtuigen hebben
aan den aanval deelgenomen. Het wa
ren driemotorige bommenwerpers, die
geëscorteerd werden door drie jacht
vliegtuigen. Zy hebben ongeveer 20
bommen uitgeworpen boven de binnen
stad. Verscheidene huizen werden ver
woest, doch geen enkel militair object
werd getroffen. Luchtdoelgeschut en
machinegeweren beantwoordden dezen
aanval.
Gistermiddag hebben de rechtsche vlieg
tuigen opnieuw Barcelona gebombardeerd.
Na de eerste schoten van het afweergeschut
zochten allen op straat de schuilplaatsen op.
De aanval duurde slechts kort.
De luchtaanvallen op Barcelona, waartoe
uit een oogpunt van strategisch belang geen
enkele noodzaak aanwezig is, hebben vele
slachtoffers gemaakt, vooral in de arbei
derswijken in het noorden der stad. 150
personen werden gedood en meer dan 300
gewond, volgens een eerste raming. Waar
schijnlijk meent men zoo de bevolking te
kunnen demoraliseeren, maar de aanvallen
der regeeringsvliegtuigen onlangs op steden
der rechtschen, bewijzen dat de republi
keinen thans in staat zijn tot het nemen van
tegenmaatregelen.
Ceuta gebombardeerd.
Het Spaansche persagentschap meldt uit
Gibraltar dat de luchtmacht der republi
keinen gisteren Ceuta heeft gebombardeerd,
waar 500 Moorèn op inscheping wachten.
Hierbij vielen 165 slachtoffers.
Duikbootaanval op Engelsch schip.
Een stoomschip, welks naam Lake of
Geneva zou zyn en dat volgens de beschry-
ving van Britsche nationaliteit zou zijn, is,
naar gemeld wordt, zonder voorafgaande
waarschuwing door een onbekende duik
boot beschoten in het westelijk deel van
de Middellandsche Zee.
De duikboot, aldus het bericht, werd
beschoten van een afstand van minder dan
300 meter. De torpedo ging evenwel onder
het schip door. Nadat de duikboot even
boven water was gekomen, verdween zij
weer beneden den zeespiegel.
Bij informatie in officieele kringen ver
nam Reuter inderdaad, dat de gezagvoerder
van de Lake of Geneva den Britschen con
sul te Valencia heeft doen weten, dat zijn
schip door een duikboot is aangevallen.
Deze aanval heeft zich echter reeds op 15
dezer voorgedaan.
Om 200 francs. - In het Fransche ge
hucht La Poree, gemeente La Fleche, be
legerde de gendarmerie de woning van
de familie Cornuel bestaande uit een
moeder met twee zoons, waarvan één Maan
dag een slotenmaker heeft doorgeschoten,
die op bevel van een deurwaarder de deur
open wilde breken. De deurwaarder moest
een achterstallige belasting van twee
honderd franc innen.
Aangezien de Cornuel's zich weigerden
over te geven, maakten de gendarmen
gisteren gebruik van traangas Dit werd
door de schoorsteen naar binnen gebla
zen. De belegerden deden hierop net of
zij zich over wilden geven. Een van de zoons
schoot evenwel een onderofficier van de
gendarmerie dood, waarna de familie zich
opnieuw in het huis barricadeerde.
Daarna werd besloten, het huis in brand
te steken, teneinde het drietal te dwingen,
naar buiten te komen. Toen het vuur het
inwendige van de woning had bereikt, kwam
plotseling een der gebroeders Cornuel, ger
wapend met een geweer, naar buiten. Hij
wist in de duisternis te ontkomen. Eenige
cogenblikken daarna verscheen ook zijn.
broer, doch nadat hij enkele stappen had
gedaan, stortte hij ter aarde, getroffen door
een kogel. Kort daarop kwam vrouw Cor
nuel, haar kleeren en haren in vlammen
gehuld, te voorschijn. Zij stortte, eveneens
door een kogel getroffen, op den drempel
van haar huis neder.
Het bosch, waarin de vluchteling zich,
naar men aanneemt, verborgen houdt, zal
door patrouilles worden afgezocht, doch
daar hij met een geweer gewapend is, wordt
gevreesd dat nieuwe slachtoffers zullen val
len, indien hij niet spoedig gevat wordt.
Een neger veroordeelt twee rasgenoo-
ten. - Onder zeer groote belangstelling is te
Marion (Arkansas) het doodvonnis uitge
sproken over twee jonge negers, die zich
schuldig gemaakt hadden aan een poging
tot moord op een blank meisje. In de jury
had o.a. zitting de neger John Claybrook
uit Topaz in den staat Arkansas, die hier
mede de eerste van zijn ras was, die aange
wezen verd vonnis te spreken over een
mede-kleurling. Ondanks de groote publieke
belangstelling hebben zich geen incidenten
voorgedaan.
Brief brengt drieduizend dollar op.
Een brief van George Washington aan zyn
broeder Augustine, welke geschreven werd
tijdens den Amerikaanschen opstand, is dezer
dagen te New York verkocht voor driedui
zend dollar. In dezen brief, die op 26 No
vember 1777 geschreven werd in het kamp
te White Marsh, ongeveer twintig kilometer
van Philadelphia, verklaart George Was
hington, dat de vestingwerken aan de De-
laware rivier gered hadden kunnen worden,
indien de troepen uit Saratoga slechts tien
dagen eerder aangekomen waren.
De kooper van dez€n historischen brief,
W. M. Hill, bezit eveneens een brief van
Abraham Lincoln, welke deze tijdens den
burgeroorlog schreef aan generaal Hooker,
en waarin hij zijn verontrusting uitte over
de positie van de bondslegers. Hiervoor be
taalde de kooper duizend dollar.
