DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Krestinski geeft zijn verzet op.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven francc aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS COSTER ZOON. Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 53 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Vrijdag 4 Maart 1938
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEALA.
140e Jaargang
Rykow en Tsjernow bereidden een
paleisrevolutie voor.
Trotskisme, spionnage, verbindingen met den
Duitschen geheimen dienst, sabotage, aan
sporen tot oproer, samenzweringen tegen
Stalin's leven in een bonte rij volgen de
bekentenissen van de 21 beschuldigden in het
groote proces te Moscou eikaar op.
Reeds jaren lang moeten Rykow, Krestinski,
Boecharin, Ts'ernow, Grinko, Jagoda etc. alle
mogelijke wandaden tegen het Sowjet-regime
hebben bedreven.
Kunnen slechts in Rusland dergelijke toe
standen zoo lang buiten de openbaarheid
worden gehouden
Opmerkelijk is, dat thans Krestinski al zijn verklaringen van Woens
dag herroepen heeft
Rykow.
het verhoor van Rykow.
De aigemeene toestand.
Britsche ambassadeur bij
hitier.
Belangrijke besprekingen
De doop van
prinses Beatrix.
Begin Mei te 's-Gravenhage.
Engeland erkent Italië's
verovering,
Ethiopië is Italiaansch bezit
Duitsche duikbooten voor
de Spaansche kusten?
Regeering te Barcelona
beweert het.
ALKMAARSCHE COURANT.
Tijdens het verhoor van Rykow
Woensdagavond verklaarde deze op
vragen van Wysjinski, dat hij er bij
Tsjernof op heeft aangedrongen den
toestand in de Sovjet-Unie in burger
lijke dagbladen, in het bijzonder in de
Mensjewistische „Sozialistisjeski West-
nik" in het licht te stellen. Hij, Rykof,
heeft dit blad systematisch materiaal
doen toekomen, waarin op tendentieuze
wijze de toestand in het land behandeld
werd.
Omtrent zijn verhouding tot Scheffer,
den correspondent te Moskou van het „Ber-
liner Tageblatt" verklaarde Rykof, dat hij
hem mededeelingen verschaft heeft over
partijzaken, graanvoorraden, goederenvoor
raden, e.d. Van Scheffer heeft hij opdracht
gekregen sabotage te plegen bij de graan-
inzameling, den bouw van elevatoren moest
genoemd worden, graanvoorraden moesten
in de open lucht worden opgeslagen om
ontevredenheid onder de boeren te wekken.
Toen Tsjernof volkscommissaris van land
bouw werd, kwam contact tot stand tus-
gchen hem en Raiwid, een anderen vertegen
woordiger van den Duitschen geheimen
dienst.
Tsjernof verklaarde hierover, dat volgens
opdrachten van den Duitschen geheimen
dienst fokvee geslacht moest moest worden
en ziekten onder het vee moesten worden
verspreid. Hij heeft van den Duitschen ge
heimen dienst geld ontvangen, ongeveer
30.000 R.M. en 150.000 Roebel. Een deel
daarvan werd besteed voor andere leden
van het blok, het grootste deel voor per
soonlijk gebruik.
Met Rykof heeft hij in 1930 en 1932 ge
sproken over de noodzakelijkheid van een
„paleisrevolutie", d.w.z. over de arrestatie
en het uit den weg ruimen van de leiders
van partij en regeering en het in handen
nemen van de macht. In 1934 sprak Rykof
met Tsjernof over de sabotage in den land
bouw en de desorganisatie van collectieve
bedrijven.
Rykof bevestigt op vragen van Wysjinski
deze bespreking. Wyskinski keert zich hierop
tot Tsjernof en vraagt hem: „Hadt gij veel
leiders?"
Tsjernof antwoordde: „Rykof en de Duit-
sche spionnagedienst".
Met het verhoor van Tsjernof was de
avondzitting ten einde.
De ochtendzitting van gisteren.
In deze ochtendzitting hebben zich geen
incidenten voorgedaan, zooals Woens ag ij
het verhoor van Krestinski.
De vroegere volkscommissaris voor hout
industrie, Iwanof, bekende, zonder a em
in die richting gaande vragen geste wa
dat hij reeds voor den oorlog agen va
Tsaristische Ochrana was geweest. Uit :ijn
verdere verklaringen blijkt, dat hij in
zaak Boecharin beticht van aller ei mis
daden, hij verklaart o.a., dat Boechan
reeds in 1918 een samenzwering op rouw
gezet heeft tegen Lenin.
Later heeft Boecharin hem, Iwanof, op
dracht gegeven in het Noorden van en
Kaukasus boerenopstanden te organiseeien,
teneinde de collectivisatie van den an
bouw te saboteer en. In 1934, zoo verklaar
hij verder, heeft hij als partij-secretaris in
het gebied van Archangelsk van Boecharin
opdracht gekregen daar groepeeringen voor
te bereiden voor den gewapenden opstand
tegen de Sovjet-regeering. Boecharin heeft
Iwanof reeds in 1934 in contact gebracht
met den Engelschen inlichtingendienst.
Rechtstreeks heeft hij van Boecharin instruc
tie gekregen een kader te organiseeren voor
een gewapenden opstand in het gebied van
Archangelsk, teneinde in geval van een
oorlog tegen de Sovjet-Unie den Engelschen
de annexatie van dit gebied te vergemak
kelijken. Als commissaris voor de hout
industrie, zoo verklaart Iwanof verder, heeft
hij in 1936 en 1937 omvangrijke daden van
sabotage gepleegd. De schaarschte aan papier
en het tekort in de productie van school
schriften zijn het gevolg geweest van zijn
sabotage. Van soortgelijke misdaden be
schuldigt Iwanof ook zijn voorganger in dit
commissariaat, Lobow, die thans ook wel zal
worden gearresteerd.
Boecharin tracht zijn optreden voor te
stellen als dat van een in de oppositie zijnd
politicus en vermijdt voorloopig recht
streeks misdaden als spionnage en land
verraad te bekennen. Ook de voormalige
plaatsvervangende commissaris voor land
bouw in de grootrussische republiek,
Soebaref, legt uitvoerige bekentenis
sen af vooral ten aanzien van sabotage op
landbouwgebied. Als leden van de hier be
staande terreurgroep noemt Soebaref de
beide sinds geruimen tijd reeds verdwenen
vroegere volkscommissarissen voor land
bouw der rsfsr Moeralof en Lissizyn. Ook
deze beiden zullen thans wel spoedig in ar
rest gesteld worden.
Aan het slot van de ochtendzitting werd
als getuige een vroegere tsaristische inspec
teur van politie, Wassiljef genaamd, binnen
geleid. Soebaref zegt door hem dertig jaar
geleden gebracht te zijn tot werk als politie
spion. De oude Wassiljef herkent Soebaref
terstond als den vroegeren politiespion van
de Ochrana en herinnert zich op een vraag
van den voorzitter nauwkeurig Soebaref
dertig jaar geleden zestig roebel te hebben
uitbetaald voor spionnendiensten. De ver-'
klaringen van Soebaref over dien tijd klop
pen volkomen met de verklaringen van
Wassiljef.
Na het verhoor van dezen getuige werd
de ochtendzitting gesloten.
Krestinski bekent nu!
In de avondzitting van het groote proces
te Moskou richtte de officier van justitie
Wysjinski een aantal vragen tot Rakofski
inzake de activiteit van Krestinski als
trotskist. Rakofski verklaarde ten aanzien
van de mededeeling van Krestinski dat hij
zich in 1928 van Trotski heeft afgekeerd,
dat hij voor den vijftienden partijdag van de
communistische partij te Berlijn een onder
houd heeft gehad met trotskisten, waarbij
ook Krestinski aanwezig was. Hier is niets
gebleken van een afkeer van Trotski De
brief van Krestinski :.an Trotski waarin hij
verklaarde met hem te breken beschouwde
Rakofski als een poging een alibi te vormen.
Krestinski bevestigde dit.
De officier vroeg vervolgens aan
Krestinski of diens verklaringen van
gisteren een trotskistische provocatie
waren, waarop Krestinski antwoordde,
dat hij gisteren onder den invloed van
een plotseling gevoel van valsche
schaamte, dat was ontstaan door de be
klaagdenbank en de voorgelezen aan
klacht en versterkt was door zijn zieke-
lijken toestand, niet in staat was de
waarheid te zeggen. Hij kon niet zeg
gen, dat hij schuldig was. In plaats van
te zeggen „ja, ik ben schuldig", zeide
hij bijna automatisch, „nee, ik ben niet
schuldig". Hij durfde niet in alle open
baarheid te bekennen dat hij steeds
voor het Trotskisme heeft gestreden.
Rykof opnieuw verhoord.
De rechtbank ging vervolgens over tot het
verhoor van Rykof. Deze beklaagde beves
tigde zijn bekentenissen van het vooronder
zoek. Hij heeft in 1930 tezamen met be
klaagde Jagoda, die toen plaatsvervangend
voorzitter van de Gpoe was, onwettige actie
gevoerd. Jagoda gaf dit toe. Rykof bekende
verder in 1930 tot '33 te hebben aangespoord
tot opstanden van de koelakken. In 1934 be
gonnen de samenzweerders een bezetting
van het Kremlin voor te bereiden. De groep,
die zich hiermede bezig hield, stond door
middel van Jenoekidze in verbinding met
de groep rond Toechatsjefski. Het plan is
evenwel mislukt door de eenheid van de
communistische partij en de populariteit van
de leiders. De samenzweerders knoopten
verbindingen aan met de Duitsche fascisten.
Deze eischten voor hun hulp gunstige
handelsvoorwaarden en het afscheiden van
nationale sovjet-republieken, welke zij tot
hun vazallen wilden maken en tot een op-
marschgebied tegen de Sovjet-Unie.
Rykof deelde verder mede door zijn agent-
Krestinski
Alkmaar, 4 Maart.
Het is met het proces-Niemöller een eigen
aardige geschiedenis Hij wordt veroordeeld
en zijn gevangenisstraf wordt gelijk gesteld
met het voorarrest. Logisch is het dus, dat
ds. Niemöller onmiddellijk in vrijheid zou
zijn gesteld.
Dat gebeurde niet. Eerst heette het, dat
men demonstratie vreesde, als de in breede
kringen populaire dominé in vrijheid werd
gesteld. Daarom zou men hem niet direct
zijn vrijheid hergeven, maar dit zou des
nachts gebeuren, als de rust over de stad
gekomen was.
Een verstandige maatregel!
En dus werd ds. Niemöller gisternacht in
vrijheid gesteld en kon hij zijn eigen wo
ning weer betreden, de frissche vrije lucht
weer inademen, weer wandelingen maken
in de parken, weer prediken!
Pardon! wij vergeten iets. Ds. Niemöller
is een Duitscher, hij is veroordeeld door een
Duitsche rechtbank in een Duitsche stad
en hij staat als alle Duitschers onder de
Duitsche staats en kerkelijke wetten. En dus
is ds. Niemöller officieel vrij, maar zijn vrij
heid heeft hij nog steeds niet herkregen. Hij
zit reeds in of is op weg naar een concen
tratie-kamp. Niet, omdat hij thans nóg een
misdadiger of staatsgevaarlijk persoon is,
maar omdat de Duitsche regeering den
dominé met een moederlijke bezorgdheid
behandeld: hij wordt veilig opgeborgen om
zijn eigen bestwil, om te voorkomen, dat hij
groote moeilijkheden ondervindt van het
publiek.
Een eigenaardig standpunt van de Duit
sche autoriteiten. Dat nog eigenaardiger
wordt door het volgende: toen het vonnis
bekend gemaakt werd aan de buitenlandsche
pers, werd mede bekend gemaakt, dat de
vestingstraf door de voorloopige hechtenis
als geboet moest worden beschouwd. Maar
ziet, toen hetzelfde vonnis aan de Duitsche
pers bekend gemaakt werd, toen werd de
laatste toevoeging vergeten.
M.a.w.: het buitenland mocht de onmid
dellijke invrijheidstelling van ds. Niemöller
verwachten, terwijl het Duitsche volk
slechts las, dat de dominé tot gen half jaar
gevangenisstraf was veroordeeld.
Waarom werd het Duitsche volk toch an
ders ingelicht dan het buitenland? Het is een
vraag, die wij niet kunnen beantwoorden.
Ds. Niemöller is dus nog steeds een ge-
gevangene. En het D.N.B. komt thans met
een eigen bericht, waarin het dezen maat
regel van de Duitsche rechtbank verklaart
Het deelt n.1. het volgende mede:
„Naar wij in verband met het in Schutz-
haft nemen van ds. Martin Niemöller nader
schap in Belo-Rusland met de Poolsche
autoriteiten te hebben onderhandeld over
het affstand doen van Belo-Rusland, dat een
vazalstaat van Polen moest worden. Rykof
verklaarde verder, dat op aanwijzing van
den Poolschen spionnagedienst in Belo-
Rusland vee is gedood en de wegenbouw is
gesaboteerd om de landsverdediging aan de
westgrens te verzwatrken. Tens'otte zeide
hij, dat de samenzweerders in de Oekraïne
een agentschap vormden van het Duitsche
en Poolsche fascisme.
Na het verhoor van Rykof werd de zit
ting gesloten.
Reuter verneemt, dat Hitier gister den
Britschen ambassadeur Henderson heeft
ontvangen voor een aigemeene bespre
king van de onderwerpen, waarbij beide
landen belang hebben.
Bijzonderheden over de besprekingen
tusschen beide staatslieden waren gis
teravond nog niet te verkrijgen.
Vermoed kan worden, dat tot de
vraagstukken, die voor beide landen
van belang zijn, kunnen worden gere
kend de Duitsche koloniale eischen,
Spanje, Oostenrijk, Midden-Europa en
de mogelijkheid van aigemeene ont
spanning in de betrekkingen.
Men kan echter niet nagaan, hoe diep
men op al deze vraagstukken is inge
gaan.
Het pers-vraagstuk
Vernomen wordt, dat Hitier bij zijn onder
houd met den Britsehen ambassadeur veel
aandacht zou hebben besteed aan de hou
ding, door de Engelsche pers jegens Duitsch-
land in de laatste weken aangenomen.
Het onderhoud van heden moet in ver
bond gebracht worden met Hitler's besluit
tot terugkeer naar de normale wisseling van
diplomatieke nota's, een methode, die vol
gens den rijKskanselier de voorkeur verdient
boven groote conferenties, welke te vaak
aanleiding geven tot misvormingen en ten
dentieuze uitlegging in de wereldpers.
Men moet, aldus verklaart men te Ber
lijn, in dit onderhoud de eerste toepassing
van dit beginsel zien.
Pers-meeningen.
Over het onderhoud, dat Hitier met den
Britschen ambassadeur te Berlijn, Hender
son, heeft gehad, schrijft de Londensche cor
respondent van de „Figaro": De eischen van
Duitschland zijn in aanzienlijke mate toege
nomen, en zij kunnen door beperkte conces
sies van Engeland niet bevredigd worden,
Het schijnt om te beginnen, dat Hitier eischt,
dat voor men begint te onderhandelen, de
oude Duitsche koloniën in Afrika terug wer
den gegeven, en dat hij weigert ook maar de
minste waarborg ten aanzien van Midden-
Europa te gaven. In de gesteldheid, waarin
Duitschland op het oogenblik verkeert, is het
volgens de verklaring van een Engelsche
persoonlijkheid, moeilijk, veel van deze nieu
we onderhandelingen te verwachten.
Mevr. Tabouis schrijft in de „Oeuvre":
Wat betreft de vorming van het beroemde
vier-mogendhedenpact, hieraan schijnt
Duitschland minder bcteekenis te hechten
dan voorheen, en de onderhandelingen hier
over zou het willen laten afhangen van de
teruggave der koloniën binnen den kortst
mogelijken tijd. De indruk was derhalve te
Londen zeer slecht. Niemand ziet onder deze
omstandigheden mogelijkheden voor een sa
mengaan.
vernemen, moest deze maatregel niet alleen
ten uitvoer worden gelegd ter bescherming
van ds. Niemöller, maar vooral ook omdat
hij tijdens de behandeling van zijn proces
duidelijk te kennen had gegeven, dat hij het
voornemen had zijn staatsvijandige en de
openbare orde en rust in gevaar brengende
agitatie voor te zetten. Het was derhalve te
vreezen, dat ds. Niemöller binnenkort zich
een nieuwe aanklacht op den hals zou halen
wegens dezelfde vergrijpen, waarvoor hij
thans veroordeeld is. Naar wij vernemen,
hield men het voor doelmatig deze nieuwe
onverkwikkelijke gebeurtenissen te voor
komen door hem voorloopig om te beginnen
in Sehutzhaft te nemen".
En een autoriteit der nationaal-socialis-
tischen partij heeft gisteravond tegenover
den Reuter-correspondent in Berlijn het
bovenstaande nog eens uiteengezet en er
aan toegevoegd, dat indien ds. Niemöller zou
beloven zijn predikaties te beperken tot
zuiver godsdienstige onderwerpen en zich
niet op het gebied van het staatsbestuur zou
begeven, men er zeker van zou kunnen zijn,
dat hü zou worden losgelaten.
Niemöller wordt ongetwijfeld naar een
concentratiekamp overgebracht, doch voor
het oogenblik bevindt hij zich nog in een
gevangenis te Berlijn.
De nationaal-socialist vergeleek vervol
gens het geval Niemöller met het geval
Gandhi.
Naar wij vernemen, staat het
thans vast, dat prinses Beatrix te
's-Gravenhage zal worden gedoopt.
Met het oog op het minder gun
stige jaargetijde zal de doopplech
tigheid echter niet eerder dan
begin Mei plaats vinden.
Tijdens het proces, dat de Negus een
Britsche maatschappij heeft aangedaan, ten
einde een regeling te krijgen van de beta
ling der gelden, welke de maatschappij hem
schuldig zijn, in verband met een overeen
komst over een draadlooze verbinding tus
schen Engeland en Ethiopië, verklaarde een
der advocaten, dat hij het ministerie van
buitenlandsche zaken heeft gevraagd uiteen
te zetten of de Britsche regeering erkende,
dat de Italiaansche regeering „de facto" de
regeering van Ethiopië was en of zijn erken
de, dat Italië in werkelijkheid geheel Ethio
pië beheerschte.
De advocaat verklaarde verder, dat
het Foreign Office hierop heeft geant
woord: dat de Britsche regeering de
Italiaansche regeering erkende als re
geering „de facto" over dat deel van
Ethiopië, dat zij bezet houdt.
Aangezien op het oogenblik Italië
practisch geheel Ethiopië beheerscht, er
kende de Britsche regeering, dat Italië
de facto de regeering uitoefent in Ethio
pië.
De som, welke de Negus eischt, bedraagt
10.613 pond sterling. De Britsche maatschap
pij heeft erkend deze som schuldig te zijn,
doch zü deed opmerken, dat ook de Italiaan
sche regeering er aanspraak op maakt en zij
is niet voornemens aan twee personen het
bedrag uit te betalen.
De rechter heeft nog geen beslissing geno
men.
De Spaansche minister van landsver
dediging publiceert een mededeeling,
waarin verklaard wordt, dat sedert
Februari 1937 de Spaansche autoriteiten
het optreden aan de Spaansche kusten
hebben kunnen waarnemen van de
Duitsche duikbooten U 28, U 29, U 33,
U 34 en U 36.
In de eerste maanden van 1937, zoo wordt
in de mededeeling gezegd, traden eenige
dezer duikbooten op voor de noord-
Spaansche kust, in samenwerking met het
depotschip „Wallin". Zij meerden verschei
dene malen te Pasajes en El FerroL
De tegenwoordige bases dezer Duitsche
duikbooten zijn te Cadix, de omgeving van
Ceuta en een punt op de Balearen.
Behalve de Wallin, zoo gaat de verklaring
voort, hebben ook de Lisselotte, Essberger,
Neptun en August Schultze, aan jle Spaan
sche kusten met de duikbooten samenge
werkt. De August Schultze, die onlangs te
Ceuta en Cadix was, en verscheidene malen
de Duitsche onderzeebooten in volle zee ge
ravitailleerd heeft, is eind Januari te Wil
helmshaven aangekomen, waarvan het
schip 12 Februari weder naar Spanje is ver
trokken.
Onrust onder Fransche grensbewoners.
- Onder de bewoners van het Fransche
grensplaatsje Le Perthus bij Perpignan is
groote ongerustheid ontstaan door het be
richt, dat de Spaansche regeering voor
nemens is 21 huizen, welke precies op de
grens liggen, tot munitiepakhuizen te ma
ken, teneinde de regeeringstroepen, zoo
noodig, sneller van munitie te kunnen voor
zien. Deze huizen bevinden zich op een
kleine enclave van Spaansch gebied, waar
de gevels zijn gericht naar den Franschen
grensweg. Het gevolg is, dat indien de
vliegtuigen der opstandelingen deze huizen
trachten te bombardeeren, onschuldige
Fransche burgers groot gevaar zullen -
pen. Men hoopt in Le Perthus, dat de Fr an
sche regeering zich met de kwes
moeien, en zoo noodig de Spaansche regee
ring van haar voornemen zal afhouden.