DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Krestinski geeft zijn verzet op. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2. franco door het geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven francc aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS COSTER ZOON. Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330. No. 53 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK. Vrijdag 4 Maart 1938 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEALA. 140e Jaargang Rykow en Tsjernow bereidden een paleisrevolutie voor. Trotskisme, spionnage, verbindingen met den Duitschen geheimen dienst, sabotage, aan sporen tot oproer, samenzweringen tegen Stalin's leven in een bonte rij volgen de bekentenissen van de 21 beschuldigden in het groote proces te Moscou eikaar op. Reeds jaren lang moeten Rykow, Krestinski, Boecharin, Ts'ernow, Grinko, Jagoda etc. alle mogelijke wandaden tegen het Sowjet-regime hebben bedreven. Kunnen slechts in Rusland dergelijke toe standen zoo lang buiten de openbaarheid worden gehouden Opmerkelijk is, dat thans Krestinski al zijn verklaringen van Woens dag herroepen heeft Rykow. het verhoor van Rykow. De aigemeene toestand. Britsche ambassadeur bij hitier. Belangrijke besprekingen De doop van prinses Beatrix. Begin Mei te 's-Gravenhage. Engeland erkent Italië's verovering, Ethiopië is Italiaansch bezit Duitsche duikbooten voor de Spaansche kusten? Regeering te Barcelona beweert het. ALKMAARSCHE COURANT. Tijdens het verhoor van Rykow Woensdagavond verklaarde deze op vragen van Wysjinski, dat hij er bij Tsjernof op heeft aangedrongen den toestand in de Sovjet-Unie in burger lijke dagbladen, in het bijzonder in de Mensjewistische „Sozialistisjeski West- nik" in het licht te stellen. Hij, Rykof, heeft dit blad systematisch materiaal doen toekomen, waarin op tendentieuze wijze de toestand in het land behandeld werd. Omtrent zijn verhouding tot Scheffer, den correspondent te Moskou van het „Ber- liner Tageblatt" verklaarde Rykof, dat hij hem mededeelingen verschaft heeft over partijzaken, graanvoorraden, goederenvoor raden, e.d. Van Scheffer heeft hij opdracht gekregen sabotage te plegen bij de graan- inzameling, den bouw van elevatoren moest genoemd worden, graanvoorraden moesten in de open lucht worden opgeslagen om ontevredenheid onder de boeren te wekken. Toen Tsjernof volkscommissaris van land bouw werd, kwam contact tot stand tus- gchen hem en Raiwid, een anderen vertegen woordiger van den Duitschen geheimen dienst. Tsjernof verklaarde hierover, dat volgens opdrachten van den Duitschen geheimen dienst fokvee geslacht moest moest worden en ziekten onder het vee moesten worden verspreid. Hij heeft van den Duitschen ge heimen dienst geld ontvangen, ongeveer 30.000 R.M. en 150.000 Roebel. Een deel daarvan werd besteed voor andere leden van het blok, het grootste deel voor per soonlijk gebruik. Met Rykof heeft hij in 1930 en 1932 ge sproken over de noodzakelijkheid van een „paleisrevolutie", d.w.z. over de arrestatie en het uit den weg ruimen van de leiders van partij en regeering en het in handen nemen van de macht. In 1934 sprak Rykof met Tsjernof over de sabotage in den land bouw en de desorganisatie van collectieve bedrijven. Rykof bevestigt op vragen van Wysjinski deze bespreking. Wyskinski keert zich hierop tot Tsjernof en vraagt hem: „Hadt gij veel leiders?" Tsjernof antwoordde: „Rykof en de Duit- sche spionnagedienst". Met het verhoor van Tsjernof was de avondzitting ten einde. De ochtendzitting van gisteren. In deze ochtendzitting hebben zich geen incidenten voorgedaan, zooals Woens ag ij het verhoor van Krestinski. De vroegere volkscommissaris voor hout industrie, Iwanof, bekende, zonder a em in die richting gaande vragen geste wa dat hij reeds voor den oorlog agen va Tsaristische Ochrana was geweest. Uit :ijn verdere verklaringen blijkt, dat hij in zaak Boecharin beticht van aller ei mis daden, hij verklaart o.a., dat Boechan reeds in 1918 een samenzwering op rouw gezet heeft tegen Lenin. Later heeft Boecharin hem, Iwanof, op dracht gegeven in het Noorden van en Kaukasus boerenopstanden te organiseeien, teneinde de collectivisatie van den an bouw te saboteer en. In 1934, zoo verklaar hij verder, heeft hij als partij-secretaris in het gebied van Archangelsk van Boecharin opdracht gekregen daar groepeeringen voor te bereiden voor den gewapenden opstand tegen de Sovjet-regeering. Boecharin heeft Iwanof reeds in 1934 in contact gebracht met den Engelschen inlichtingendienst. Rechtstreeks heeft hij van Boecharin instruc tie gekregen een kader te organiseeren voor een gewapenden opstand in het gebied van Archangelsk, teneinde in geval van een oorlog tegen de Sovjet-Unie den Engelschen de annexatie van dit gebied te vergemak kelijken. Als commissaris voor de hout industrie, zoo verklaart Iwanof verder, heeft hij in 1936 en 1937 omvangrijke daden van sabotage gepleegd. De schaarschte aan papier en het tekort in de productie van school schriften zijn het gevolg geweest van zijn sabotage. Van soortgelijke misdaden be schuldigt Iwanof ook zijn voorganger in dit commissariaat, Lobow, die thans ook wel zal worden gearresteerd. Boecharin tracht zijn optreden voor te stellen als dat van een in de oppositie zijnd politicus en vermijdt voorloopig recht streeks misdaden als spionnage en land verraad te bekennen. Ook de voormalige plaatsvervangende commissaris voor land bouw in de grootrussische republiek, Soebaref, legt uitvoerige bekentenis sen af vooral ten aanzien van sabotage op landbouwgebied. Als leden van de hier be staande terreurgroep noemt Soebaref de beide sinds geruimen tijd reeds verdwenen vroegere volkscommissarissen voor land bouw der rsfsr Moeralof en Lissizyn. Ook deze beiden zullen thans wel spoedig in ar rest gesteld worden. Aan het slot van de ochtendzitting werd als getuige een vroegere tsaristische inspec teur van politie, Wassiljef genaamd, binnen geleid. Soebaref zegt door hem dertig jaar geleden gebracht te zijn tot werk als politie spion. De oude Wassiljef herkent Soebaref terstond als den vroegeren politiespion van de Ochrana en herinnert zich op een vraag van den voorzitter nauwkeurig Soebaref dertig jaar geleden zestig roebel te hebben uitbetaald voor spionnendiensten. De ver-' klaringen van Soebaref over dien tijd klop pen volkomen met de verklaringen van Wassiljef. Na het verhoor van dezen getuige werd de ochtendzitting gesloten. Krestinski bekent nu! In de avondzitting van het groote proces te Moskou richtte de officier van justitie Wysjinski een aantal vragen tot Rakofski inzake de activiteit van Krestinski als trotskist. Rakofski verklaarde ten aanzien van de mededeeling van Krestinski dat hij zich in 1928 van Trotski heeft afgekeerd, dat hij voor den vijftienden partijdag van de communistische partij te Berlijn een onder houd heeft gehad met trotskisten, waarbij ook Krestinski aanwezig was. Hier is niets gebleken van een afkeer van Trotski De brief van Krestinski :.an Trotski waarin hij verklaarde met hem te breken beschouwde Rakofski als een poging een alibi te vormen. Krestinski bevestigde dit. De officier vroeg vervolgens aan Krestinski of diens verklaringen van gisteren een trotskistische provocatie waren, waarop Krestinski antwoordde, dat hij gisteren onder den invloed van een plotseling gevoel van valsche schaamte, dat was ontstaan door de be klaagdenbank en de voorgelezen aan klacht en versterkt was door zijn zieke- lijken toestand, niet in staat was de waarheid te zeggen. Hij kon niet zeg gen, dat hij schuldig was. In plaats van te zeggen „ja, ik ben schuldig", zeide hij bijna automatisch, „nee, ik ben niet schuldig". Hij durfde niet in alle open baarheid te bekennen dat hij steeds voor het Trotskisme heeft gestreden. Rykof opnieuw verhoord. De rechtbank ging vervolgens over tot het verhoor van Rykof. Deze beklaagde beves tigde zijn bekentenissen van het vooronder zoek. Hij heeft in 1930 tezamen met be klaagde Jagoda, die toen plaatsvervangend voorzitter van de Gpoe was, onwettige actie gevoerd. Jagoda gaf dit toe. Rykof bekende verder in 1930 tot '33 te hebben aangespoord tot opstanden van de koelakken. In 1934 be gonnen de samenzweerders een bezetting van het Kremlin voor te bereiden. De groep, die zich hiermede bezig hield, stond door middel van Jenoekidze in verbinding met de groep rond Toechatsjefski. Het plan is evenwel mislukt door de eenheid van de communistische partij en de populariteit van de leiders. De samenzweerders knoopten verbindingen aan met de Duitsche fascisten. Deze eischten voor hun hulp gunstige handelsvoorwaarden en het afscheiden van nationale sovjet-republieken, welke zij tot hun vazallen wilden maken en tot een op- marschgebied tegen de Sovjet-Unie. Rykof deelde verder mede door zijn agent- Krestinski Alkmaar, 4 Maart. Het is met het proces-Niemöller een eigen aardige geschiedenis Hij wordt veroordeeld en zijn gevangenisstraf wordt gelijk gesteld met het voorarrest. Logisch is het dus, dat ds. Niemöller onmiddellijk in vrijheid zou zijn gesteld. Dat gebeurde niet. Eerst heette het, dat men demonstratie vreesde, als de in breede kringen populaire dominé in vrijheid werd gesteld. Daarom zou men hem niet direct zijn vrijheid hergeven, maar dit zou des nachts gebeuren, als de rust over de stad gekomen was. Een verstandige maatregel! En dus werd ds. Niemöller gisternacht in vrijheid gesteld en kon hij zijn eigen wo ning weer betreden, de frissche vrije lucht weer inademen, weer wandelingen maken in de parken, weer prediken! Pardon! wij vergeten iets. Ds. Niemöller is een Duitscher, hij is veroordeeld door een Duitsche rechtbank in een Duitsche stad en hij staat als alle Duitschers onder de Duitsche staats en kerkelijke wetten. En dus is ds. Niemöller officieel vrij, maar zijn vrij heid heeft hij nog steeds niet herkregen. Hij zit reeds in of is op weg naar een concen tratie-kamp. Niet, omdat hij thans nóg een misdadiger of staatsgevaarlijk persoon is, maar omdat de Duitsche regeering den dominé met een moederlijke bezorgdheid behandeld: hij wordt veilig opgeborgen om zijn eigen bestwil, om te voorkomen, dat hij groote moeilijkheden ondervindt van het publiek. Een eigenaardig standpunt van de Duit sche autoriteiten. Dat nog eigenaardiger wordt door het volgende: toen het vonnis bekend gemaakt werd aan de buitenlandsche pers, werd mede bekend gemaakt, dat de vestingstraf door de voorloopige hechtenis als geboet moest worden beschouwd. Maar ziet, toen hetzelfde vonnis aan de Duitsche pers bekend gemaakt werd, toen werd de laatste toevoeging vergeten. M.a.w.: het buitenland mocht de onmid dellijke invrijheidstelling van ds. Niemöller verwachten, terwijl het Duitsche volk slechts las, dat de dominé tot gen half jaar gevangenisstraf was veroordeeld. Waarom werd het Duitsche volk toch an ders ingelicht dan het buitenland? Het is een vraag, die wij niet kunnen beantwoorden. Ds. Niemöller is dus nog steeds een ge- gevangene. En het D.N.B. komt thans met een eigen bericht, waarin het dezen maat regel van de Duitsche rechtbank verklaart Het deelt n.1. het volgende mede: „Naar wij in verband met het in Schutz- haft nemen van ds. Martin Niemöller nader schap in Belo-Rusland met de Poolsche autoriteiten te hebben onderhandeld over het affstand doen van Belo-Rusland, dat een vazalstaat van Polen moest worden. Rykof verklaarde verder, dat op aanwijzing van den Poolschen spionnagedienst in Belo- Rusland vee is gedood en de wegenbouw is gesaboteerd om de landsverdediging aan de westgrens te verzwatrken. Tens'otte zeide hij, dat de samenzweerders in de Oekraïne een agentschap vormden van het Duitsche en Poolsche fascisme. Na het verhoor van Rykof werd de zit ting gesloten. Reuter verneemt, dat Hitier gister den Britschen ambassadeur Henderson heeft ontvangen voor een aigemeene bespre king van de onderwerpen, waarbij beide landen belang hebben. Bijzonderheden over de besprekingen tusschen beide staatslieden waren gis teravond nog niet te verkrijgen. Vermoed kan worden, dat tot de vraagstukken, die voor beide landen van belang zijn, kunnen worden gere kend de Duitsche koloniale eischen, Spanje, Oostenrijk, Midden-Europa en de mogelijkheid van aigemeene ont spanning in de betrekkingen. Men kan echter niet nagaan, hoe diep men op al deze vraagstukken is inge gaan. Het pers-vraagstuk Vernomen wordt, dat Hitier bij zijn onder houd met den Britsehen ambassadeur veel aandacht zou hebben besteed aan de hou ding, door de Engelsche pers jegens Duitsch- land in de laatste weken aangenomen. Het onderhoud van heden moet in ver bond gebracht worden met Hitler's besluit tot terugkeer naar de normale wisseling van diplomatieke nota's, een methode, die vol gens den rijKskanselier de voorkeur verdient boven groote conferenties, welke te vaak aanleiding geven tot misvormingen en ten dentieuze uitlegging in de wereldpers. Men moet, aldus verklaart men te Ber lijn, in dit onderhoud de eerste toepassing van dit beginsel zien. Pers-meeningen. Over het onderhoud, dat Hitier met den Britschen ambassadeur te Berlijn, Hender son, heeft gehad, schrijft de Londensche cor respondent van de „Figaro": De eischen van Duitschland zijn in aanzienlijke mate toege nomen, en zij kunnen door beperkte conces sies van Engeland niet bevredigd worden, Het schijnt om te beginnen, dat Hitier eischt, dat voor men begint te onderhandelen, de oude Duitsche koloniën in Afrika terug wer den gegeven, en dat hij weigert ook maar de minste waarborg ten aanzien van Midden- Europa te gaven. In de gesteldheid, waarin Duitschland op het oogenblik verkeert, is het volgens de verklaring van een Engelsche persoonlijkheid, moeilijk, veel van deze nieu we onderhandelingen te verwachten. Mevr. Tabouis schrijft in de „Oeuvre": Wat betreft de vorming van het beroemde vier-mogendhedenpact, hieraan schijnt Duitschland minder bcteekenis te hechten dan voorheen, en de onderhandelingen hier over zou het willen laten afhangen van de teruggave der koloniën binnen den kortst mogelijken tijd. De indruk was derhalve te Londen zeer slecht. Niemand ziet onder deze omstandigheden mogelijkheden voor een sa mengaan. vernemen, moest deze maatregel niet alleen ten uitvoer worden gelegd ter bescherming van ds. Niemöller, maar vooral ook omdat hij tijdens de behandeling van zijn proces duidelijk te kennen had gegeven, dat hij het voornemen had zijn staatsvijandige en de openbare orde en rust in gevaar brengende agitatie voor te zetten. Het was derhalve te vreezen, dat ds. Niemöller binnenkort zich een nieuwe aanklacht op den hals zou halen wegens dezelfde vergrijpen, waarvoor hij thans veroordeeld is. Naar wij vernemen, hield men het voor doelmatig deze nieuwe onverkwikkelijke gebeurtenissen te voor komen door hem voorloopig om te beginnen in Sehutzhaft te nemen". En een autoriteit der nationaal-socialis- tischen partij heeft gisteravond tegenover den Reuter-correspondent in Berlijn het bovenstaande nog eens uiteengezet en er aan toegevoegd, dat indien ds. Niemöller zou beloven zijn predikaties te beperken tot zuiver godsdienstige onderwerpen en zich niet op het gebied van het staatsbestuur zou begeven, men er zeker van zou kunnen zijn, dat hü zou worden losgelaten. Niemöller wordt ongetwijfeld naar een concentratiekamp overgebracht, doch voor het oogenblik bevindt hij zich nog in een gevangenis te Berlijn. De nationaal-socialist vergeleek vervol gens het geval Niemöller met het geval Gandhi. Naar wij vernemen, staat het thans vast, dat prinses Beatrix te 's-Gravenhage zal worden gedoopt. Met het oog op het minder gun stige jaargetijde zal de doopplech tigheid echter niet eerder dan begin Mei plaats vinden. Tijdens het proces, dat de Negus een Britsche maatschappij heeft aangedaan, ten einde een regeling te krijgen van de beta ling der gelden, welke de maatschappij hem schuldig zijn, in verband met een overeen komst over een draadlooze verbinding tus schen Engeland en Ethiopië, verklaarde een der advocaten, dat hij het ministerie van buitenlandsche zaken heeft gevraagd uiteen te zetten of de Britsche regeering erkende, dat de Italiaansche regeering „de facto" de regeering van Ethiopië was en of zijn erken de, dat Italië in werkelijkheid geheel Ethio pië beheerschte. De advocaat verklaarde verder, dat het Foreign Office hierop heeft geant woord: dat de Britsche regeering de Italiaansche regeering erkende als re geering „de facto" over dat deel van Ethiopië, dat zij bezet houdt. Aangezien op het oogenblik Italië practisch geheel Ethiopië beheerscht, er kende de Britsche regeering, dat Italië de facto de regeering uitoefent in Ethio pië. De som, welke de Negus eischt, bedraagt 10.613 pond sterling. De Britsche maatschap pij heeft erkend deze som schuldig te zijn, doch zü deed opmerken, dat ook de Italiaan sche regeering er aanspraak op maakt en zij is niet voornemens aan twee personen het bedrag uit te betalen. De rechter heeft nog geen beslissing geno men. De Spaansche minister van landsver dediging publiceert een mededeeling, waarin verklaard wordt, dat sedert Februari 1937 de Spaansche autoriteiten het optreden aan de Spaansche kusten hebben kunnen waarnemen van de Duitsche duikbooten U 28, U 29, U 33, U 34 en U 36. In de eerste maanden van 1937, zoo wordt in de mededeeling gezegd, traden eenige dezer duikbooten op voor de noord- Spaansche kust, in samenwerking met het depotschip „Wallin". Zij meerden verschei dene malen te Pasajes en El FerroL De tegenwoordige bases dezer Duitsche duikbooten zijn te Cadix, de omgeving van Ceuta en een punt op de Balearen. Behalve de Wallin, zoo gaat de verklaring voort, hebben ook de Lisselotte, Essberger, Neptun en August Schultze, aan jle Spaan sche kusten met de duikbooten samenge werkt. De August Schultze, die onlangs te Ceuta en Cadix was, en verscheidene malen de Duitsche onderzeebooten in volle zee ge ravitailleerd heeft, is eind Januari te Wil helmshaven aangekomen, waarvan het schip 12 Februari weder naar Spanje is ver trokken. Onrust onder Fransche grensbewoners. - Onder de bewoners van het Fransche grensplaatsje Le Perthus bij Perpignan is groote ongerustheid ontstaan door het be richt, dat de Spaansche regeering voor nemens is 21 huizen, welke precies op de grens liggen, tot munitiepakhuizen te ma ken, teneinde de regeeringstroepen, zoo noodig, sneller van munitie te kunnen voor zien. Deze huizen bevinden zich op een kleine enclave van Spaansch gebied, waar de gevels zijn gericht naar den Franschen grensweg. Het gevolg is, dat indien de vliegtuigen der opstandelingen deze huizen trachten te bombardeeren, onschuldige Fransche burgers groot gevaar zullen - pen. Men hoopt in Le Perthus, dat de Fr an sche regeering zich met de kwes moeien, en zoo noodig de Spaansche regee ring van haar voornemen zal afhouden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 1