dagblad voor alkmaar en omstreken.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon-
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
No. 56 Dit nummer bestaat uit twee bladen. Directeur: C. KRAK.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 'egels f 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON. Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Dinsdag 8 Maart 1938
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
140e Jaargang
CHAMBERLAIN VERDEDIGT DE BRITSCHE
DEFENSIELASTEN.
De uitgaven zullen de 1500 millioen pond aanzienlijk
te boven gaan.
Het tempo van de bewapening.
Chamberlain opent het debat.
COMPLOTTEGEN STALIN'S
LEVEN?
BOECHARIN ONTKENT.
De aigemeene toestand.
ALKMAARSCHE COURANT.
Het Engelsche Lagerhuis heeft gis
teren het voorstel der regeering
behandeld om de uitgaven voor de
defensie zooals zij in het vorige week
gepubliceerde Witboek uiteengezet
zijn, te willen goedkeuren. De Oppo
sitie heeft een amendement ingediend
om deze goedkeuring te weigeren op
grond van het feit, dat de veiligheid
van het Rijk alleen gewaarborgd kan
worden door vasthouden aan de po
litiek van den Volkenbond en het be
ginsel der collectieve veiligheid. Het
amendement veroordeelt het verschaf
fen van een inmense bewapening ter
ondersteuning van een gevaarlijke en
ongezonde buitenlandsche politiek en
het ziet in het program, zooals het
daar ligt geen waarborg voor doel
treffende samenwerking tusschen de
drie groepen der weermacht.
Het is veelbeteekenend voor het gewicht
der internationale zaken en betrekkingen,
aldus de minister-president, dat men de
versterking van de defensie nu reeds gedu
rende vier achtereenvolgende jaren be
spreekt. Niet minder veelbeteekenend
achtte spreker het, dat over het algemeen
in het geheele land de overtuiging over-
heerscht, dat de weg, die ingeslagen is toen
men met de herbewapening begon, niet
vermeden kon worden.
Chamberlain bracht vervolgens hulde
aan de onschatbare diensten, die door
minister Inskip bewezen zijn tan het
werk der vorming en levering van voor
raden. Het oorspronkelijke doel van de
benoeming van minister Inskip is bereikt,
de coördinatie is grootelijks versterkt en
verbeterd. Het controlesysteem werkt
zonder schokken en doeltreffend en het
resultaat van de versterking der plannen-
machinerie is een enorme bespoediging
geweest van het ontwerpen van plannen
voor strategische doeleinden, hetgeen nooit
tevoren op zoo volledige wijze geschied
was.
Het weerstandsvermogen der natie.
Chamberlain bestreed de stelling, dat de
Volledige hulpbronnen des lands besteed
moeten worden aan de productie van mu
nitie, op de overweging, dat iedere regee
ring zou aarzelen een dergelijken stap iti
vredestijd te ondernemen, tenzij zij ervan
overtuigd zou zijn, dat de toestanden zoo
critiek geworden waren, dat hij niet langer
kon worden vermeden. Een dergelijken
stap te doen, aldus Chamberlain, zou een
verschrikkelijke slag beteekenen voor de
industrie.
Het is een feit, dat oorlogen niet alleen
gewonnen worden met wapenen en man-
schaDüen, maar ook door reserves, hulp
bronnen en crediet en dit is bedoeld met de
uitdrukking: „het weerstandsvermogen
der natie", dat afhankelijk is van de hand-
hfving vak de commercieele en industnee-
le activiteit en economische rtabiliteit. Het
bezit van blijvende macht wordt erkend,
als een machtig afschrikwekkend middel
aarzelen het risico P welks weer_
een worsteling kunnen zijn
standsvermogen m staat uit
den weerstand onbepaald de
te. «MP ïjeriode van UWte1"
conclusie, dat in een pe thans
ge, zware uitgaven zooalshet t
doormaakt, men voorzistabiliteit
de economische en industneeie
moet behoeden. «.«te linie En-
Een verjelijking van de eersteel:
gelssche iuchtmacht me^ onderdeel
staten in de nabijheid, waarbij het
van een grooter vraags kwaliteit der
moreel, het personeel e speelden.
vliegmiddelen een belangrijke rop
Een vergelijking m blooU s «jftr
had daarom geen zin, maar de a*
terstand die misschien nog
zou in elk geval in zeer korten tijd
van groote beteekenis is, a
zonderlijk beschouwd worden Het is
niet juist de kracht der luchtmacht
sluitend af te meten naar de sterkte in
eerste .inie.
Wij moeten, aldus vervolgde Chamber
lain, onze defensievraagstukken als een
geheel beschouwen en de gezamenlijke
waarde van onze hulpbronnen vaststellen.
Wij zijn tevreden, omdat we het beste ge
bruik van deze hulpbronnen maken.
De hoeksteën van onze defensiepolitiek,
moet de veiligheid van het Vereenigd
Koninkrijk zijn. Onze grootste inspannin
gen moeten gericht zijn op twee punten:
de bescherming van het land en de hand
having van de handelswegen, waarvan we
afhankelijk zijn voor de aanschaffing van
voedsel en grondstoffen. Dan is er een
derde doel de verdediging der Britsche
overzeesehe gebieden tegen een aanval ter
zee, te land en uit de lucht. Het vierde
doel ten slotte, moet zijn. de samenwer
king bij de verdediging van grondgebied
der bondgenooten.
De kosten zullen de 1500 millioen
pond verre te boven gaan.
Sprekende over de kosten zeide Cham
berlain: „Met zekerheid kunnen wij zeg
gen, dat het bedrag van 1500 millioen
pond, hetwelk we nog pas kort geleden als
voldoende beschouwden voor de herbewa
pening, thans voor onze doeleinden ontoe
reikend is. Het is nog te vroeg om een
cijfer te noemen, doch ik vrees, dat het
Huis moet verwachten, dat dit cijfer de
1500 millioen aanzienlijk te boven zal
gaan.
ik behoef niet te wijzen op den ernst
van deze cijfers en van de vooruitzichten,
indien de toestand niet beter wordt. Ik
hoop, dat wij de herwapening tot stand
kunnen brengen zonder onnoodige be
spoediging. Hoewel wi.i zull'n blijven stre
ven naar verbetering van den toestand,
moet men zich bewust zijn, dat ons ver
langen naar den vrede niet beteekent, dat
wij bereid zijn vandaag een vrede te koo-
pen ten koste van een lateren vrede. Ook
kunnen wij onze verantwoordelijkheden
jegens ons volk en jegens de menschheid
in het algemeen niet vergeten. Het is
niet mijn begeeren of mijn voornemen mij
te bemoeien met de aangelegenheden van
andere volken, doch van tijd tot tijd, indien
het onze plicht is, zullen wij onze stem
verheffen ten gunste van vreedzame on
derhandelingen, tegenover geweld of be
dreiging. Wij zullen vertrouwen, bij het
volgen van dien weg omdat wij er van
overtuigd zijn, dat onze doeleinden in het
grootste deel der wereld sympathie vin
den.
Indien ondanks dit alles vertrouwen en
vrede niet hersteld zouden kunnen wor
den, zullen wij piet aarzelen het wape
ningsprogramma en het tempo daarvan'
te herzien. Wij vertrouwen daarbij den
steun van het land te zullen hebben, welke
offers ook gevraagd zullen worden.
Sprekers woorden in het debat bij het
aftreden van minister Eden over n Vol
kenbond waren, zooals spr. niet anders
verwacht had, verkeerd uitgelegd. De
regeering had de idealen van den Volken
bond volstrekt niet verlaten en zij ge
loofde zelfs nu nog dat zij op den duur
voor verwezenlijking vatbaar zouden blij
ken. Maar spr. was een beter vriend van
den Bond^door op zijn imperfecties te wij
zen en deze niet te ontkennen dan zoo
menig zoogenaamd vriend, die den Vol
kenbond thans een taak zou willen toe-
bedeelen, die hij niet bij machte was te
te kunnen volbrengen.
Naar aanleiding van het labour-amen-
dement zeide Chamberlain :„Het is thans
niet de tijd om werkloos te staan, terwijl
de boot naar den waterval afdrijft. Als ik
het land sterk wensch te zien, is dat, om
dat ik geloof, dat in zijn kracht de beste
kans voor den vrede ligt, maar, terwijl wij
werken aan de kracht van dit land, wil ik
geen gelegenheid voorbij laten gaan om
de oorzaken van wrijving en oorlog weg te
nemen. Noch herinneringen aan het ver
leden, noch de verkeerde voorstellingen,
die er thans bestaan, zullen mij er van
weerhouden, met alle kracht te streven
naar het herstel van vertrouwen en rust
in Europa.
Omdat ik de inzichten der oppositie ten
aanzien van Spanje niet deel, beschuldigt
men mij-er-van tcjt de dictatoren over te
hellen. Ik sta in een wereld, waarin dicta
toren bestaan. Ik heb geen belangstelling
voor andere regeeringsvormen dan voor
zoover zij invloed uitoefenen op andere
landen. Ik hel niet over tot nationaal-
socialisme, fascisme of bolsjewisme, omdat
die alle mij onvereenigbaar voorkomen
met wat voor mij de grondslag van het
politieke credo is, de individueele vrijheid.
Mits onderworpen aan redelijke beper
kingen, geioof ik in vrijheid van gedachte,
woord en handelen, zonder welke er geen
ware democratie bestaat, en ik geloof niet,
dat de democratie noodzakelijk minder
doeltreffend moet zijn dan andere regee
ringsvormen. Voor het behoud van de
democratie, die het behoud van onze vrij
heid beteekent, zou ik vechten en, naar ik
geloof, het volk van dit land evenzoo.
Ik ben van meening, dat de weg, dien
wij bij onze defensie volgen, de zekerste
is ter vermijding van de vreeselijke nood
zakelijkheid van oorlog."
Toen Chamberlain na zijn rede zijn
plaats weer innam, werd hij van de minis-
terbanken luide en langdurig toegejuicht
Een amendement.
De afgevaardigde der labourpartij, Lees
Smith, diende vervolgens een amendement
in, waarin o.m. werd verklaard, dat Ie
veiligheid van Groot Brittannië slechts
verkregen kan worden doo collectieve
veiligheid onder den Volkenbond en dat
het Lagerhuis bereid is de wapen* noodig
voor de ten uitvoerlegging van een der
gelijke politiek te verschaffen, doch er
tegen is onmetelijke bewapening voor een
verdere, gevaarlijke, ongezonde politiek
te verschaffen, welke de regeering voert
met voorbijzien van haar verkiezingsbe
loften.
Lees Smith voegde hier aan toe: het
resultaat van zes jaren nationale regee
ring is, dat wij ons thans geplaatst zien
tegenover de hoogste wapeningsuitgaven,
welke wij ooit in vredestijd hebben ge
kend en dat wij niettemin dichterbij een
Europeeschen oorlog zijn dan ooit voor de
nationale regeering tot stand kwam.
Het amendement van Labour werd ver
worpen met 351 tegen 134 stemmen.
De door den minister-president inge
diende motie, waarbij de verdedigingspo-
litiek der regeering werd goedgekeurd,
werd aangenomen met 347 tegen 133
stemmen.
Verleden Zaterdag zag het er naar uit
alsof het verhoor van Boecharin even
spoedig geëindigd zou zijn, maar er ont
spon zich een bitter duel tusschen hem
en den openbaren aanklager Wysjinski,
dat den geheelen dag duurde, aldus
schrijft een verslaggever van de „Times"
aan de N.R.Crt.
Wysjinski wilde bewijzen en Boecha
rin er toe brengen te erkennen, dat hij
zelf deel nam aan de plannen om een
boerenrevolutie te ontketenen, aan
spionnage en aan de voorbereiding van
de ter dood brenging van Lenin, Stalin
en Swerdlow ten tijde van de vredes
onderhandelingen te Brest Litowsk.
Meer dan eens scheen Boecharin er vol
gens de meening van buitenlandsche toe
hoorders in te slagen een stelling te ponee
ren welke nog geen verdachte ooit heeft ge
opperd, namelijk dat de politiek van het
Kreml geheel verkeerd was en dat het de
plicht van elk goed vaderlander was deze
politiek te bestrijden op alle mogelijke ma-
Alkmaar, 8 Maart.
Dr. Dietrich, de Duitsche rijksperschef,
heeft gisteravond voor een gehoor, bestaande
uit vertegenwoordigers der diplomatie en de
pers, het verschil tusschen de „liberale" en
de nationaal-socialistische pers uiteengezet.
Dat onderwerp interesseert ons natuurlijk in
hooge mate, juist omdat het verschil zoo
enorm groot is.
Dr. Dietrich is het vanzelfsprekend lang
niet eens met de „liberale" pers. (Merkwaar
dig, dat hij slechts twee soorten kent: de na
tionaal-socialistische en de liberale. Dat er
naast deze laatste nog meerdere soorten zijn,
is hem wellicht niet bekend; dat over de na
tionaal-socialistische door alle andere „soor
ten" vrijwel gelijk gedacht wordt, weet hij
blijkbaar evenmin! Maar goed, hij heeft het
over de „liberale" pers, zoodat wij moeten
lezen „de buitenlandsche" pers in al haar
schakeeringen.)
Dr. Dietrich dan wees er allereerst op, dat
het probleem van de pers in het middelpunt
heeft gestaan van Hitler's groote rede op
Zondag 20 Februari. De perspolitiek is te
genwoordig een belangrijk deel van de na
tionale en internationale politiek geworden,
aldus spr. De pers schept de (goede of slech
te) atmosfeer waarin de politicus moet wer
ken. Volgens dr. Dietrich lag de bron van
alle moeilijkheden en wanbegrip in de inter
nationale discussie tegenwoordig in het feit
dat de voor de buitenlanders vanzelfspreken
de begrippen niet voldoende waren om het
geweldige gebeuren in Duitschland onbe-
voordeeld te volgen. Het wezen van de libe
rale pers bestaat daaruit dat ze zich geroe
pen voelt aan de kritiek van enkelingen op
den staat en de openbare instellingen lucht
te geven. De nationaal-socialistische pers
heeft daarentegen, volgens spr., tot taak de
levensprincipes van de gemeenschap ten op
zichte van het individu tot hun recht te la
ten komen. De openbare meening is bij ons
de werkelijke volkswil. Deze wordt by ons
niet gemaakt, maar in onderzoek genomen.
De Duitsche pers beschikt tenslotte over
een hoogere mate van vrijheid dan de libe
rale pers ooit bezeten heeft. Zij neemt zich
zelfs de vrijheid de „persvrijheid" te becriti-
seeren, die ons met allen hartstocht, waartoe
de democratie in staat is, wordt aangepre
zen als een der heiligste goederen der
menschheid. De persvrijheid is een fantoom,
een uithangbord, bestemd voor naieve ge
moederen. Er is nooit persvrijheid geweest,
in geen land ter wereld. Zij is verplicht aan
onverantwoordelijke zaken- of partijpoli
tiek, of aan de anonieme machten van het
geld en de vernietiging van alle menschelij-
ke orde en moraal of aan de voor het leven
der volken verantwoordelijke staatslieden
en politieke instanties der natie.
Dr. Dietrich zeide, dat het „Schriftleiter-
gesetz" in overeenstemming is met het be
ginsel van volkomen verantwoordelijkheid
van het individu tegenover het geheele volk.
Degene, die in de krant schrijft en openbare
meening maakt, is ook tegenover den staat
en de openbare meening verantwoordelijk
voor zijn werk. Het onzedelijk principe der
anonymiteit werd afgeschaft.
Helaas zijn volgens dr. Dietrich tot nu toe
in de internationale betrekkingen de slechte
krachten der pers veel duidelijker merkbaar
geweest dan de goede. Hoe vaak heeft de
vergiftiging der openbare meening door de
bewuste persleugen en door onverantwoor
delijke sensatieberichtgeving de ernstigste
gevaren voor den vrede der volken veroor
zaakt.
Stelt u voor, aldus dr. Dietrich, hoe vredig
de wereld zou zijn, indien niet alleen over den
vrede zou worden geschreven, doch in de
bladen zelve vrede werd Awaard. De pers
zou in het politieke leven der volken wonde-
re.i kunnen doen. Het is volgens spr. geen
utopie, wanneer hij zegt, dat de volken in
een door de pers geschapen atmosfeer vau
wederzydsche achting en wederzijdsch be
grip in enkele maanden datgene zouden be
reiken, wat zij langs anderen weg in geen
tientallen jaren zouden kunnen bereiken.
Duitschland tracht door geschreven of on
geschreven bilaterale persovereenkomsten
van land tegenover land stapsgewijze den
weg te banen voor het verstand en begrip
op het gebied van de internationale ners. In
dit verband wees dr. Dietrich op de over
eenkomsten met Polen, Oostenrijk en Zuid-
Slavië.
Er zijn ook op dit gebied grenzen. Er kan
geen vrede op het gebied der pers bestaan,
indien slechts een deel aan een nationale
discipline gehoorzaamt, terwijl het andere
deel zich aan alle verantwoordelijkheid ont
trekt en zich slechts door den anonymen in
vloed van alle den vrede verstorende mach
ten laat leiden. Duitschland is door de na
tionale discipline van zijn pers in staat pers
overeenkomsten aan te gaan en te houden.
Ten aanzien van zijn standpunt tegenover
de positie der te Berlijn geaccrediteerde bui
tenlandsche journalisten zeide dr. Dietrich:
Wij zien de taak van den buitenlandschen
correspondent hierin, dat hij zijn landslie
den, zonder vooringenomenheid, een waar
heidsgetrouw beeld geeft van een vreemd
land en volk. Wie zijn taak zoo opvat, kan
steeds zeker zijn van onzen steun. Wij zul
len hem het recht op zakelijke critiek niet
bestrijden.
Wie evenwel gevoelens van afkeer of zelfs
van haat jegens het gastland betoont, welke
hem een zakelijke berichtgeving bemoeilij
ken, die moet niet als correspondent bij ons
komen, want hij schaadt door zijn tenden-
cieuze berichtgeving niet alleen ons, doch
ook zijn eigen land.
In geval van ophitsing hebben wij gebruik
gemaakt van het instituut van verblijfsont-
zegging, dat overigens geen nationaal-socia
listische uitvinding is. Wij zyn, aldus dr.
Dietrich, niet kleingeestig en behooren niet
tot hen, die meenen in iederen buitenland
schen journalist een „Schweinehund" te
moeten zien, wanneer hij niet precies zoo
schrijft als een nationaal-socialist.
Wy eischen slechts, dat de buitenlandsche
correspondent de waarheid dient en even
als de diplomaat in het buitenland, zijn mis
sie ziet als een van verantwoordelijkheid
voor de inachtneming van goede betrekkin
gen van volk tegenover volk.
nieren, zelfs door verraad, spionnage, sabota
ge enz. In het algemeen wenschte Boecha
rin te erkennen dat hij een spion was ge
weest, al was hij bereid toe te geven dat hij
opdracht tot spionnage had gegeven.
Hij weigerde te erkennen, dat hij opge
stookt had tot boerenrevolutie, al was hy be
reid te erkennen dat hy daartoe opdracht
had gegeven aan anderen. Hij loochende met
opvallende heftigheid dat hij inderdaad ooit
iets had gezegd over de vermoording van
Lenin, Stalin en Swerdlow liet de openbare
de dat hij over hen gesproken had en plan
nen gemaakt had hen gevangen te nemen.
Hij had dan de bedoeling Piatakow aan het
hoofd van de regeering te stellen in plaats
van Lenin.
Boecharin
Ter bevestiging van zijn beschuldiging, dat
Boecharin het gemunt had op het leven van
Lenni, Stalin en Swerdlow liet de openbare
aanklager vijf getuigen roepen.
Een van hen verklaarde, dat in 1918 was
voorgesteld door Boecharin de regeering van
Lenin omver te werpen en hem, Stalin en
Swerdlow te vermoorden.
Boecharin erkende het eerste gedeelte van
het verhaal maar ontkende beslist de waar
heid van het tweede deel, dat hij moord had
voorgesteld. De vier andere getuigen lieten
hetzelfde verhaal hooren, maar Boecharin
hield voet bij stuk.
Het verdere verhoor van Boecharin.
Tijdens het verdere verhoor van Boecha
rin, besprak de openbare aanklager de rol
van Karachan. Boecharin legde hierna eeni-
ge verklaringen af. Zoo zou hij in 1935 een
ontmoeting hebben gehad met Karachan,
waarby deze hem het resultaat zou hebben
medegedeeld van geheime onderhandelingen
met de Duitschers.
De Duitschers zouden van Karachan heb
ben geëischt, dat de oppositie, met Duitschen
steun aan de macht gekomen, direct het
Fransch-Sovjet-Russische pact zou opzeggen.
Duitschland zou een militair bondgenoot
schap hebben voorgesteld met de dan te vor
men nieuwe Sovjet-regeering.
Tegen het einde van de ochtendzitting
werd getuige Jakowlewa, de vroegere volks-
commissarisse voor financiën van Groot-
Rusland, door de GP.Oe. binnengehaald. Zij
verklaarde, dat Boecharin heeft deelgenomen
aan een voorbereiding voor een ontvoering
en moord op Lenin, Stalin en Swerdlow, ten
einde den vrede van Brest Litowsk te doen
mislukken. Mevr. Jakowlewa verklaart, dat
Boecharin haar in een gesprek -ou hebben
bevestigd het voornemen te hebben Lenin
en de andere leiders uit den weg te ruimen.
De aanklager vroeg hierop een onderbre
king van de ondervraging om een verklaring
voor te lezen welke hij zoo juist van dr. Be-
lostotski had ontvangen over den „medischen
moord" op Gorki, die gepleegd zou zyn door
de medebeklaagden van Boecharin, de dok
ters Lewin en Pletnew. Belostotski, die een
bezoek aan Gorki zou hebben gebracht kort
voor diens dood, zou hebben opgemerkt, dat
Lewin den patiënt verschillende inspuitin
gen heeft gegeven.
Na de gewone onderbreking van de zit
ting van 3 tot 6 uur werd de woordenstrijd
tusschen Wysjinski en Boecharin hervat.
Boecharin ontkende ten stelligste ooit het
voornemen te hebben gehad Lenin te doo-
den en een complot te hebben georganiseerd,
dat beoogde de regeering te verhinderen het
vredesverdrag van Brest-Litowsk te onder
teekenen.
Brand aan boord van het benzineschip.
Volgens berichten in de bladen zouden
aan boord van een benzineschip, dat by
Luik in brand gevlogen is, twee Nederlan
ders geweest zyn, resp. Brych en Nanaerts
geheeten. Zij zouden ernstige brandwonden
hebben bekomen en naar het ziekenhuis
zijn overgebracht.
Elf personen bij auto-ongeluk gedood. -
Nabij Cartagena (Columbia) is eenautobM.
waarin dertig personen zaten, Elf
personen werden gedood en veertien ge
wond.