DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
OOSTENRIJK'S ONAFHANKELIJKHEID
BESTAAT NIET MEER.
De Anschluss Zondag afgekondigd.
President Miklas afgetreden.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven francc aan de N. V. Boek- en FamMsdruk-
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON. Voordans C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 61 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Maandag 14 Maart 1938
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
140e Jaargang
De Zondag heeft voor Oostenrijk eenige belangrijke beslis
singen gebracht: allereerst werd in den loop van den avond
een proclamatie voorgelezen, waarbij Oostenrijk officiëel bij
het Duitsche rijk werd ingelijfd. Daarnaast werd de bonds
president uit zijn functies ontslagen en dr. Seyss Inquart nam
deze tuncties over.
Tenslotte werd het Oostenrijksche leger bij het Duitsche
ingelijfd en onder opperbevel van Hitier geplaatst.
Zoodat in feite de staat Oostenrijk niet meer bestaat, al moet
dan oificiëel nog een volksstemming plaats vinden. Deze zal
geschieden op Zondag 10 April a.s.
De Anschluss-wet.
Hitier schrijft aan Mussolini
Een meerderheid in Oostenrijk
werd onderdrukt.
De aigemeene toestand.
De gebeurtenissen in Oostenrijk heb
ben elkaar zeer snef opgevolgd en het ge
volg van alles is geweest, dat er geen
onafhankelijk Oostenrijk meer bestaat.
Zondagavond werd de wet inzake de
Anschluss afgekondigd, waarmee het
voortbestaan van een onafhankelijk
Oostenrijk verdween.
Deze wet luidt als volgt:
Art. een: Oostenrijk is een land van het
Dui.sche Rijk.
Art. twee: Zondag 10 April 1938 zal een
vrije en geheime volksstemming
worden gehouden over de weder-
vereeniging van Oostenrijk met
het Duitsche Rijk. Hieraan zullen
alle Duitsche mannen en vrou
wen ir Oostenrijk, ouder dan
twintig jaar, deelnemen.
Art. drie: Bij de volksstemming beslist de
meerderheid van stemmen.
Art. vier: De maatgel en, noodig tot het
doorvoeren van deze wet. zullen
bij decreet worden vastgesteld.
Art. vijf: Deze wet wordt van kracht op
den dag van afkondiging.
Met het uitvoeren wordt de
bondsregeering belast.
Seys Inquart, Glaise Horstenau, Wolf,
Hüber, Menghin, Jury, Neumayer, Rein-
thaler, Fischböck hebben deze wet onder
teekend.
Gevolg van de Anschluss.
Tengevolge van de afkondiging van de
proclamatie der Anschluss werden tal van
belangrijke maatregelen genomen. Aller
eerst was daar de positie van het Oosten
rijksche leger, dat een onderdeel van het
Duitsche leger zou moeten worden. Daarom
vaardigde Hitier Zondagavond de volgende
verordening uit:
Ten eerste: De Oostenrijksche bondsregee
ring heeft zoojuist door een wet
de hereeniging van Oostenrijk
met het Duitsche rijk besloten.
De Duitsche regeering heeft
heden bij een wet dit besluit
erkend.
Ten tweede: Ik bepaal op grond hiervan dat
het Oostenrijksche bondsleger
als onderdeed van het Duitsche
leger met ingang van heden
onder mijn bevel komt.
Ten derde: Met de bevelvoering van de
nieuwe Duitsche weermacht in
Oostenrijk belast ik den gene
raal der infanterie von Bock,
commandant van het achtste
leger.
Ten vierde: Alle leden van het Oostenrijk
sche bondsleger moeten onver
wijld door den opperbevelheb
ber beëedigd worden, zij zullen
den eed aan my afleggen. Ge
neraal von Bock moet onmid
dellijk de noodige maatregelen
nemen.
w. g. ADOLF HITLER.
Daarnaast moest de N.S.D.A.P. in Oosten
rijk gereorganiseerd worden, waartoe de
gouwleider Bürckel werd aangewezen. Deze
moet bovendien de voorbereidingen treffen
voor de te houden volksstemming, welke op
Zondag 10 April bepaald is.
Op ve-zoek afgetreden.
Een niet. minder belangrijk besluit was
verder nog noodig: de vervanging van
bondspresident Miklas.
Miklas had eerst al het ontslag van
Schuschnigg geweigerd te aanvaarden,
al moest hij zich noodgedwongen by de
gebeurtenissen neerleggen. Daarnaast
legde hij een zeer duidelijke antipathie
af t. o. v. de handelwijze van de
Duitsche regeering.
Miklas was te veel vaderlander, hechtte te
veel aan de onafhankelijkheid van zijn
Oostenrijk. Hij wilde goede buren met het
Duitsche volk blijven, maar in zjjn land zelf
standig regeeren.
Dat was onmogelijk en dus moest Miklas
verdwijnen.
En het betreffende bericht luidt: „Op ver
zoek van bondskanselier Seyss Inquart heeft
president Miklas zijn functie neergelegd.
Seyss Inquart heeft de ambtsbevoegdheid
van Miklas overgenomen".
Het spreekt vanzelf, dat het „op verzoek"
als „op last" gelezen moet worden, want het
kan welhaast niet anders, of Miklas is ge
dwongen geworden, als bondspresident af
te treden.
Zooals men weet, was Hitier reeds sinds
Zaterdag in Oostenrijk, maar zijn komst
naar Weenen werd zeer vertraagd.
Thans is duidelijk, waarom Hitier niet
reeds Zaterdag in Weenen aankwam. Hij
wilde Weenen slechts als Führer van het
groote Duitsche rijk, Duitschland en Oos
tenrijk één, binnenkomen en zoolang nog
Miklas bondspresident was, scheen dat on
mogelijk.
Zoodat Hitier vandaag zijn joyeuse en
tree zal maken in Weenen als kanselier
president van het rijk, waarvan Oostenrijk
een integreerend deel uitmaakt!
Schuschnigg's positie.
Schuschnigg heeft afgedaan. Sinds
Vrijdagavond is zijn rol in Oostenrijk
uitgespeeld en sinds Vrijdagavond is
hij een gewoon staatsburger geworden,
die misschien als staatsgevaarlijk wordt
beschouwd.
Men weet, dat Schuschnigg in Schutz-
haft was gesteld, hoewel ook is meege
deeld, dat hij vertrokken was naar
Hongarije.
Het laatste blijkt niet waar te zijn. Van
nacht werd medegedeeld, dat de oud-bonds
kanselier geweigerd zou hebben, om Oos
tenrijk te verlaten en zou hij gezegd heb
ben: „Dit is myn land".
Een ander bericht, dat ook vannacht bin
nenkwam, maakt er melding van, dat
Schuschnigg vrij was en dat hij zich in goe
den welstand bevond. Hij kon gaan, waar
hij wilde, maar of hij Oostenrijk reeds had
verlaten, wist men niet.
De Duitsche troepen.
De Duitsche troepen, die sinds Vrijdag
nacht Oostenrijk binnenrukten, hebben
thans geheel Oostenrijk bezet. Hun aantal
wordt op 250.000 man geschat.
Het is merkwaardig, dat van het Oosten
rijksche leger totaal niets bekend is. Overal
hebben de Duitsche militairen de taak van
het leger overgenomen. Zoo hebben zij alle
vliegvelden bezet en op alle grensposten
Miklas.
aan de Tsjechische grenzen de Oostenrijk
sche soldaten door Duitsche laten vervan
gen.
Het is een zeer modern leger, dat thans in
Oostenrijk staat. Gemotoriseerde infanterie,
pantserwagen-divisies* en het hyper
moderne luchtwapen hebben alles wat Oos
tenrijk is en was, bezet.
Oostenrijksche gezanten.
Oostenrijk bestaat in feite niet meer.
Dat mag men ook opmaken uit de
maatregelen, die Hitier genomen heeft
ten opzichte van de vertegenwoordigers
bij de buitenlandsche hoven. De gezanten
van Oostenrijk in Londen, Parijs en
Praag zijn gisteren met verlof gezon
den. In die hoofdsteden kent men dus
nog slechts de Duitsche legaties, die ook
de belangen van het nieuwe onderdeel
Oostenrijk zullen moeten behartigen.
In andere hoofdsteden, ook in onze
residentie, is de hakenkruisvlag gehe-
schen op de gebouwen der delegaties.
Een en ander beteekent dus, dat Oos
tenrijk eenvoudig weg niet meer be
staat en dat ook de a.s. volksstemming
een zeer bijkomstige omstandigheid is.
Nieuwe gevolgen van de Anschluss.
Er zijn nog verschillende nieuwe gevol
gen van de Anschluss bekend geworden.
Zoo houdt Oostenrijk, nu het bij Duitsch
land is ingelyfd automatisch op lid te zijn
van den Volkenbond.
De positie, die Oostenrijk zal gaan inne
men, zal ongeveer dezelfde zyn als een
Beieren inneemt in het Groot-Duitsche rijk.
Er zal een eigen regeering zyn van een
paar ministers, terwijl leger, buitenlandsche
zaken, binnenlandsche zaken en economie
onder de ryksregeering van Berlijn zullen
komen.
Tot de jongste maatregelen behoort o.a.
ook het uitzenden van gemeenschappelijke
programma's door de Oostenrijksche en
Duitsche radio-stations. Verder is het socia
listische arbeidsfront ontbonden, terwijl de
Oostenrijksche sport- en gymnastiekver-
eenigingen komen te staan onder nationaal-
socialistische leiding en joden worden uit
gesloten.
Over de joden gesproken, algemeen wordt
verwacht, dat zij r.iet aan de volksstem
ming zullen mogen deelnemen, aangezien
artikel 2 van de wet op de volksstemming
duidelijk zegt, dat stemgerechtigd zyn uit
sluitend Duitsche mannen en vrou
wen in Oostenrijk.
Dat tal van joden reeds gevlucht zijn
tiaar het buitenland is begrijpelijk, evenals
het begrijpelijk is, dat tal van Oostenrijk
sche aristocraten, o.a. aartshertog Ernst
von Habsburg, gevlucht zijn. Velen gingen
naar Hongarije, anderen weer zochten hun
toekomst in Polen.
De positie der Oostenrijksche joden.
De „Daily Herald" meldt uit Weenen, dat
de Oostenrijksche douanedienst thans in
handen is van S.A. en S.S., die duizenden
joden en anderen, die naar het buitenland
wilden uitwijken, hebben teruggezonden.
Politiebeambten zijn te Weenen van deur
tot deur gegaan en hebben er den bewoners
laten weten dat „joden niet de swastica-
vlag mogen voeren".'
Onderzoek in bureaus der zionistische
organisatie.
De nationaal-socialisten hebben het ge
bouw der zionisten te Weenen bezet. De
fondsen zijn in beslag genomen. De verte
genwoordigers werden gearresteerd. Het
gebouw werd vervolgens gesloten en verze
geld. Honderd joodsche bankiers en voor
aanstaande kooplieden werden aangehou
den en in de gevangenis opgesloten.
In de joodsche buurten is het voor de
banken zeer druk van menschen, die hun
geld wenschen te ontvangen.
500 personen in schutzhaft.
Hoewel geen officiëele cijfers worden ge
noemd over het aantal personen, dat in
Oostenrijk in schutzhaft is gesteld, gelooft
men algemeen, dat dit aantal op 500 is te
schatten.
Italië heeft zich merkwaardig afzijdig
gehouden ten aanzien van de gebeurte
nissen in Oostenrijk. Het liet Duitsch
land zijn gang gaan en keurde blijkbaar
eiken maatregel goed.
Het weigerde zelfs, zijn houding offi
cieel aan de Fransche regeering kenbaar
te maken, toen deze daarnaar vroeg.
Hitier mag Mussolini dus wel zeer
dankbaar zijn en hij heeft den Duce dan
ook openlijk bedankt voor diens hou
ding, welke feitelijk een medewerking
was.
Daarnaast heeft Hitier zijn collega te
Rome een uitvoerigen brief gezonden, waar
in hy uiteenzette, waarom hy Oostenrijk
moest annexeeren. „Sedert jaren, aldus het
schrijven, werden de Duitschers in Oosten
rijk mishandeld door een regiem, dat iede-
ren wettelijken grondslag miste. Alleen naar
Duitschland weken meer dan 40.000 Oosten
rijkers uit, die hun land moesten verlaten,
hoewel de groote meerderheid der bewoners
van Oostenrijk hun politieke opvattingen
deelde. Om een einde te maken aan de
steeds ondragelijker wordende spanning be
sloot ik een laatste poging te Hoen, aldus
Hitier, om met Schuschnigg tot overeen
stemming te komen, opdat ieder voor de wet
gelijk zou zijn.
Ik deelde Schuschnigg mede, dat
Duitschland niet langer kon verdreven,
dat in Oostenrijk een kleine minderheid
de meerderheid, die nationale denkbeel
den heeft, mishandelt. Ik ben zelf een
zoon van dat land en ik wist, hoeveel de
groote meerderheid van dat nationale
volk moest lijden.
Ik liet Schuschnigg ook weten, dat wy, in
dien de rechtsgelijkheid niet voor alle Oos
tenrijksche Duitschers hersteld zou worden,
eens gedwongen zouden kunnen zyn de
bescherming van deze verlaten broeders op
ons te nemen.
Mijn eischen waren meer dan gematigd:
Ik vroeg niet dat Schuschnigg zou aftreden,
doch stelde my tevreden met de verzeke
ring, dat in het vervolg alle bewoners van
Oostenrijk gelijkelijk behandeld zouden
worden en dat op militair gebied een ze
kere veiligheid tot stand zou komen.
Schuschnigg gaf die verzekering op plech
tige wijze, doch van het eerste oogenblik af
nam hij de overeenkomst niet in acht. Zelfs
pleegde hij een nieuwen aanslag tegen den
geest van het accoord door een z.g. volks
stemming, die slechts een karikatuur was, te
decreteeren.
Het gevolg was, dat het Oostenrijksche
volk thans in opstand kwam tegen de onder
drukking. Sedert Vrijdag gleed het land
meer en meer naar de anarchie af. Als
Duitsch Führer en rijkskanselier en ook als
zoon van dat land kon ik niet langer deze
ontwikkeling werkeloos gadeslaan. Ik be
sloot in mijn land orde en rust te herstellen
en het volk de mogelijkheid te geven zich op
duidelijke wijze over zijn eigen lot uit te
spreken.
Ik wensch u, Duce van het fascistische
Italië, plechtig te verzekeren: Zie in deze
daad niets anders dein een daad van wettige
nationale verdediging, een daad dus, waar
toe ieder man van karakter in mijn plaats
besloten zou hebben. Gij zoudt niet anders
kunnen handelen, als het lot van Italianen
op het spel stond".
Alkmaar, 14 Maart.
Hoewel wij reeds een overzicht ga
ven over den toestand in Oostenrijk alles
wat er gebeurd is in dit land gedurende het
jongste week-end is zoo overzichtelijk moge
lijk weergegeven moeten wij toch nog
een en ander iets nader beschouwen.
Er zijn n.L eenige punten, die onze aan
dacht vragen, omdat zy van internationaal
belang zijn. Allereerst is daar dan de hou
ding van Italië.
Italië heeft zich strikt afzijdig gehouden
van elke inmenging, zóó afzijdig zelfs, dat
wij moeten aannemen, dat Mussolini pre
cies op de hoogte geweest is van de plannen
der Duitsche regeering. Maar als dat laatste
waar is, dan moet de maatregel van Schusch
nigg door Hitier zelfs dankbaar vernomen
zijn! Dan moest hij bij zich zelf een „geluk
kig! nu kan ik eindelijk mijn doel berei
ken!" gestameld hebben.
Die afzijdigheid van Italië beteekende
geen onverschilligheid; integendeel, men
moet er een moreel steunen van de Duitsche
actie in vinden. Dat blijkt trouwens ook wel
uit de houding der Italiaansche regeering,
die kleur moest bekennen, toen Frankrijk
een zeer positieve vraag stelde.
Frankrijk stelde n.L voor, om een gemeen
schappelijke actie te ondernemen tot herstel
van de Oostenrijksche onafhankelijkheid. Dit
voorstel is door Mussolini zeer positief vkn
de hand gewezen.
Mussolini stelt bizonder veel vertrouwen
in Hitier, wat blijkt uit de houding van Ita
lië. Dat vertrouwen baseert hij op Hitler's
brief aan hem en waarin o.m. staat „mijn
actie in Oostenrijk moet slechts worden be
schouwd als een daad van nationale verde
diging. Op een critiek uur voor Italië hep
ik u de hechtheid mijner gevoelens bewe
zen. Ge behoeft er niet aan te twijfelen, dat
in dit opzicht niets zal veranderen. Wat ook
het gevolg mag zijn van de komende ge
beurtenissen, ik heb de Duitsche grens met
Frankrijk definitief vastgesteld en bepaal
thans definitief de grens met Italië; den
Brenner. Aan dit besluit zal nooit getornd
worden. Ik heb het niet genomen in 1938,
maar onmiddellijk na den grooten oorlog".
Merkwaardig, die besluiten van Hitier. Hij
heeft de Duitsche grens met Frankrijk en
met Italië thans definitief vastgesteld! Daar
mee wil Hitier zeggen, dat geen der beide
landen ook maar iets te vreezen heeft van
Duitschland.
Het is jammer, dat Hitier thans niet alle
Duitsche grenzen heeft vastgesteld. Wellicht,
dat het daar nog te vroeg voor is, maar wy
denken hier aan Tsjecho-Slowakije, aan Po
len en Hongarije. Wij denken zelfs aan Bel
gië
Enmen neme het ons niet kwalijk
is de opmerking „het besluit, onmidddelijk
na den oorlog genomen" niet erg blufferig?
De buitenlandsche pers levert natuurlijk
uitvoerige commentaren op de gebeurtenis
sen in Oostenrijk. Zoo schrijft de Engelsche
Times: alles wat gebeurd is, was een onver
bloemde tentoonspreiding van macht en wil
lekeur. Nergens kan men het oneens zijn
met het standpunt der Britsche regeering,
dat het „storenden invloed" moet hebben of
de Britsch-Duitsche betrekkingen en op het
vertrouwen van het publiek in Europa. Er
is echter de moraal, dat geen land, en Enge
land het minst van alle, in een valsch ge
voel van veiligheid kan indommelen, terwijl
deze methoden op het nabije vasteland hoog
tij vieren. Zoo er ten aanzien van de kolos
sale hoogte van de Britsche defensie-begroo
ting eenige twijfel mocht hebben bestaan,
dan zal er toch na de gebeurtenissen van de
afgeloopen week geen tegenzin bestaan om
haar aan te nemen.
Er zou geen sprake geweest zyn van een
Britsch protest, indien het proces van de in
lijving van Oostenrijk bij het Duitsche rijk,
zich langs natuurlijken weg door toenemend
vertrouwen en wederzij dschen goeden wil
had voltrokken.
Wat hier, en overal in de beschaafde we
reld, zoo zeer betreurd wordt, is, dat het om
der wille van het prestige van den dictator
noodzakelijk geacht is, het geheele proces
om te keeren, door gebruik te maken van
de physieke kracht van den donderaar, en
daardoor andere hoopgevende bewegingen
naar een duurzamen vrede tot staan te bren
gen.
Eén punt stelt zeer gerust: Duitschland
heeft plechtig verklaard, Tsjecho-Slowakije
niet lastig te zullen vallen.
Dat is een zeer gelukkig besluit, want
wanneer Duitschland van plan was, om ook
Tsjecho-Slowakije te annexeeren, dan waren
de gevolgen niet te overzien geweest. Niet
alleen, dat het land zelf zich zou hebben ver
zet, zoodat een oorlog onvermijdelijk ge
weest zou zijn, maar bovendien had dan
Frankrijk zeker niet werkeloos blijven toe
zien.
Frankrijk, dat zelfs nu al de noodige voor
zorgsmaatregelen nam en Zaterdag a e
loven introk, terwyl het de Oostgrens ver
sterkte!