FLITSEN VAN HET WITTE DO
i,DREAMING LIPS
New Yorksch Mayerling-drama
Elisabeth Bergner's nieuwe film.
Een emotioneel filmwerk naar „MELO" van Henry Berstein.
HIJ, ZIJ EN DE DERDE
EPISODEN EN ANECDOTEN.
Plichtsgetrouw acteur.
Sterren maken een grapje.
Anecdote over Raymond Massey.
Donald Carroll en Charlotte Matthiesen
trokken een parallel
„CHARLES BOYER REDT
CARROLL HET LEVEN".
Elisabeth Bergner onder de loupe.
ONZE BIOSCOPEN.
DERDE BLAD.
'i
De groote filmster Elisabeth Berg-
ner keert thans terug naar het witte
doek met een fijn psychologisch drama
„Dreaming Lips" een Max Schach-
Trafalgar productie van United Ar-
tists, uitgebracht door Loet C Barn-
stijn's Filmindustrie.
Bergner werd het eerst voor de
film ontdekt in Duitschland. De jaren,
die voorbij gingen, lieten geen sporen
na op haar uiterlijk, maar gaven haar
zelfvertrouwen en een rijpheid in
haar spel, die alleen de tijd kan geven.
Met haar rol, in deze film, die een
emotioneel spel vraagt, is Elisabeth
Bergner in haar element. Zij bespeelt
een heel register van emoties, waar
een mindere actrice zich vast klampt
aan één. Briljant acteeren, verbazing
wekkende virtuositeit, genie men
kan het noemen, zooals men wil,
maar niemand zal tegenspreken, wan
neer men Elisabeth Bergner betitelt
als een der beste actrices der wereld.
Het verhaal van deze film is een inte
ressante studie van een vrouw, die ge
slingerd wordt tusschen een toegewijde en
zorgzame liefde voor haar echtgenoot en
een wilde, onberedeneerbare hartstocht
voor diens besten vriend.
De echtgenoot wordt uitstekend gespeeld
door Romney Brent, die eenvoudig, na
tuurlijk en toegewijd en zonder eenig ver
moeden, zijn vrouw aanbidt en zijn vriend
bewondert. Raymond Massey als de vriend,
heeft een moeilijke roi maar door zijn be-
heersching en een fijr.e subtiliteit, maakt
hij een menschelijke en altijd sympathieke
figuur van den „anderen man". Het con
flict tusschen deze drie menschen, ge
speeld door deze begaafde artisten, zal
niet nalaten, sterk te ontroeren en in
druk te maken.
Dr. Paul Czinner, den echtgenoot van
Elisabeth Bergner, die tot nu toe al haar
films heeft geregisseerd, zooals „Catharina
Elisabeth Bergner
de Groote", „Ariane", „Escape ne never"
en „As you like it", voert ook ditmaal weer
de regie.
Binnenkort zal in ons land de première
plaats vinden van deze nieuwe Bergner-
film. Het draaiboek is bewerkt naar het
tooneelstuk „Melo" van den Fransche too-
neelschrijver Henry Berstein. Deze film,
een moderne driehoekstragedie, biedt Eli
sabeth Bergner een der interessantste rol
len uit haar carrière.
Het scenario en de dialoog werden ge
schreven door Margaret Kennedy, de
schrijfster van „Escape me never" in sa
menwerking met Lady Cynthia Asquith.
Muziek van Beethoven en Tsjaikowsky
neemt in de film een belangrijke plaats in.
Het leek of Rommey Brent de held was
van een der aandoenlijkste verhalen sinds
\et bestaan van het tooneel. Dagenlang
lag hij doodziek en met verbonden hoofd
Een scène uit de nieuwe Bergner film „Dre aming Lips". V. 1. n. r. Raymond Massey,
Romney Brent en Elisabeth Bergner.
in de filmstudio, waar men een bed had
neergezet en waar 2 specialisten hen voort
durend onder controlf hadden. Maar toch
draaide de amera onverbiddelijk....
De verklaring van deze trouwe vervul
ling van zijn acteursplicht was, dat deze
ziekte een deel van het verhaal van „Drea
ming Lips" is, waarin Romney Brent de
echtgenoot van Elisabeth Bergner voor
stelt. Een week lang stapte Brent 's mor
gens uit zijn bed, kleedde zich en reed
naar de studio's, maar alleen om zoodra hij
daar arriveerde, weer in bed te worden
gestopt door het studiopersoneel voor de
rest van den dag.
Dikwijls maar ten onrechte zegt
men van Elisabeth Bergner, dat de minste
storing in de studio het onmogelijk voor
haar maakt om zich verder te concentree-
ren op een moeilijke scène.
Een gebeurtenis, die plaats vond tijdens
de verfilming van „Dreaming Lips" bewijst
wel, dat zij niet alleen een grap weet te
waardeeren, maar er ook van houdt om
zelf grapjes te maken.
Paul Czinner, haar echtgenoot in het
werkelijke leven, was een bijzonder moei
lijke scène aan het repeteeren met Romney
Brent en Elisabeth. Romney Brent, in de
film Bergner's echtgenoot, lag ziek te bed
en riep om zijn vrouw. De camera was op
hem gericht, terwijl hij om zijn vrouw
riep, waarna de lens zich op de deur richt
te, door welke die vrouw zou binnen
komen.
Na de gewone repetities, gaf Czinner be
vel voor de opnamefluitjes gingen om
stilte, er was de gewone atmosfeer van
verwachting.
Romney Brent begon de camera
draaide keerde zich vervolgens naar de
deurde deur ging open maar In-
plaats van Elisabeth Bergner stond daar
Mariene Dietrich gekleed als weduwe
vooor haar rol in de naastbijliggende stu
dio. Mariene en Elisabeth zijn zeer goede
vriendinnen en Mariene had haar even
haar rol geleerd, zoodat de scène rustig en
met de juiste tekst speelde.
Het spreekt boekdeelen voor Romney
Brents acteertalent, dat hij niet de minste
zoodat zijn deel in de scène niet overge-
verbazing toonde en rustig doorspeelde,
nomen behoefde te worden, al had hij er
aanvankelijk geen flauw idee van dat Mar
iene in de studio was.
In een Londensch flat verlichtte een
leeslamp de scherpe trekken van den
tooneelschrijver Sir Freddie Lonsdale.
Met een manuscript in zijn hand, was de
schrijver van „De verdwijning van Mrs.
Cheyney" zijn nieuwste stuk aan het voor
lezen. Tegenover hem, in de schaduw,
strekte zich een ongelooflijk lang paar
mannenbeenen uit de diepte van een ge
makkelijke fauteuil. Eén of tweemaal
keek Lonsdale argwanend naar de wegge
zakte figuur. Eindelijk stond hij met een
sloeg de deur hard dicht en tegen den tijd,
krachtterm op, schreed de kamer uit,
dat de eigenaar van de beenen, Raymond
Massey, bij hem in de vestibule kwam,
stond hij reeds met jas aan en hoed op om
weg te gaan.
„Je was ingedut". Lonsdale wees met een
beschuldigende vinger naar Massey. Maar
Massey sleepte hem terug in de kamer.
„Het is een prachtig stuk, Freddie!" zei hij,
„lees verder." Maar Lonsdale herhaalde
koel: „Je was ingeslapen". „Freddie, beste
jongen" protesteerde Massey: „Ik heb
dat zelfde eens geleverd bij Noel Coward
en niemand kan zeggen, dat ik niet de
diepste bewondering koester voor dien
auteur."
"Irs. Massey in het dagelijksche leven
de actrice Adrianne Allen kwam haar
man te hulp: „Let er maar niet op" zei ze
„Ray doet nu eenmaal altijd zoo."
Voor hen, die hem niet kennen, mag
Raymond Massey's uiterlijke kalmte en
onverschilligheid, ergerlijk zijn. Maar deze
houding is zeer bedriegtbj.k wam zij ver
bergt een man met een stalen wil, energie
Eenige weken geleden kwam een
jonge man in zeer opgewonden toestand
een politiebureau te New York binnen,
en vertelde dat hij zijn meisje had dood
geschoten. De jonge man heette Donald
Carroll (zestien jaar), het meisje Char
lotte Matthiesen (achttien jaar).
Sensatkmeele verklaringen.
De verklaringen, door den knaap afgelegd,
verwekten in de Vereenigde Staten groote
opschudding. Hij en Charlotte Matthiesen
hadden sinds eenigen tijd een verhouding,
waar de ouders van het meisje zeer op tegen
waren. Zij verboden hun dochter allen om
gang met Carroll, doch het paar stoorde
zich daaraan zoo weinig mogelijk, en bezocht
op zekeren avond een bioscoop, waarin de
Fransche film „Mayerling" (die in Amerika
veel succes heeft) werd vertoond. Feitelijk
tast men in het duister wie in het drama
van Mayerling de schoten heeft gelost die
een einde maakten aan het leven der ge
lieven, kroonprins Rudolf en Maria Vetsera;
in de film schiet de kroonprins (Charles
Boyer) Maria Vetsera (Danielle Darrieux)
het eerst neer. De film maakte op de beide
jonge menschen diepen indruk, zij trokken
een parallel tusschen hun moeilijkheden, en
die van den Oostenrijkschen troonopvolger
en de Hongaarsche gravin, en besloten op
dezelfde wijze zelfmoord te plegen. Zij
huurden daartoe een hotelkamer, Charlotte
Matthiesen schreef een afscheidsbrief aan
haar ouders (die in tal van Amerikaansche
bladen geclicheerd werd afgedrukt), waarna
Donald Carroll haar door het hoofd schoot.
Het meisje stierf in zijn armen, doch de
dader had niet den moed haar lot te deelen,
hij wierp de revolver weg, en gaf zich aan
bij de politie. Aldus het verhaal van Donald
Charles Boyer
Danielle Darneux
Carroll, die natuurlijk moest terechtstaan
wegens moord.
De invloed van „Mayerling",
De openbare aanklager trok deze mede-
deelingen in twijfel; volgens hem had de
dader eenvoudig het meisje neergeschoten
omdat ze op aandringen van haar ouders
met hem wilde breken. Het drama van
Mayerling zou hij er hebben bijgehaald om
zichzlef zooveel mogelijk vrij te pleiten. De
verdediger van den knaap wist echter het
bewijs te leveren, dat het paar inderdaad
dien avond de film „Mayerling" had gezien,
en hield een gloedvol betoog, waarin hij de
jury bezwoer zich eerst te overtuigen van
den invloed, die van deze sterk-gespeelde
film uitgaat op ontvankelijke naturen.
De jury verzocht daarop de film te ver-
toonen, alvorens zij haar uitspraak deed; in
de rechtszaal werd een volledige bioscoop
installatie aangebracht, en de gezworenen
keken twee uur naar de film. Niemand an
ders werd tijdens de vertooning in de
rechtszaal toegelaten, opdat de toeschouwer,
die een vonnis moesten vellen, niet zouden
worden beïnvloed door opmerkingen en in
terrupties van derden.
Het behoeft geen betoog, dat het publiek
(en de moordenaar) in hevige spanning
zaten over den afloop van dit drama.
Films van gereconstrueerde misdaden zijn
wel meer in rechtszalen vertoond, maar dat
de indruk, die een speelfilm maakt, of niet
maakt, over leven of dood van een gedeti
neerde beschikt, is nooit eerder voorge
komen. v
De gezworenen kwamen tot de conclusie
dat het sterke spel der hoofdpersonen zóó
indrukwekkend was, dat het onevenwichtige
jonge menschen tot een noodlottig besluit
kon brengen, zij verklaarden geloof te hech
ten aan de mededeelingen van den dader.
De Amerikaansche pers maakte hiervan
„Charles Boyer redt Donald Carroll het
leven" en de jeugdige moordenaar kwam
eraf met tien jaar gevangenisstraf! (Hbld.)
en een sterke persoonlijkheiden een
beminnelijkheid waardoor Freddie 2 min.
later weer in zijn stoel zat en verder las.
Raymond Massey heeft bekendheid ver
worven als schrijver en regisseur, maar
bovenal als acteur. In tal van groote films
speelde hij een hoofarol, zooals „De roode
Pimpernel", „De wereld in wording",
„Fire ever England", „Orkaan" en „De
gevangene van Zenda", en thans dan in
„Dreaming Lips."
Elisabeth Bergner heeft als „stand-in"
een Russische aristocrate, Aksana Zwe-
gintzov, die voor het gemak maar Miss
Smith genoemd wordt.
Zij spreekt met haar man en regisseur,
Paul Czinner, altijd Engelsch, hoewel bei
den Oostenrijkers zijn.
Van haar wordt de volgende anecdote
verteld:
Toen Joseph M. Schenk haar een met
juweelen bezetten sigarettenkoker ten ge
schenke gaf, dankte ze hem allervriende
lijkst, maar fluisterde hem toen ondeugend
in het oor: „Wie heeft U die terugge
stuurd?"
Ze houdt er niet van vrouwen te zien
rooken, hoewel ze zelf aan een stuk door
rookt!
Elisabeth, die Duitsch, Italiaansch en
Engelsch spreekt zonder eenig accent, is
op dezelfde tooneelschool geweest als
Louise Rainer. Ze werd daartoe in staat
gesteil door een beurs, uitgegeven aan de
meesttegaafde eerste-jaars-leerling.
EEN BIJZONDERE VROUW.
Bioscoop Theater Harmonie.
Een uitmuntende speelfilm kan nog altijd
op de belangstelling van het publiek reke
nen, vooral als de inhoud aantrekkelijk,
boeiend en spannend is. Nu is het hoofd
nummer van de Harmonie deze week juist
zoo'n film. Het spel van Pola Negri is in
deze film buitengewoon, maar ook de overi
ge vertolkers zijn krachten, die den toe
schouwer boeien. Wie een mooie speelfilm
weet te waardeeren, mag deze „Bijzondere
Vrouw" niet overslaan. De hoofdfiguur is
Carmen Casini, de beroemde zangeres, die
na een rustperiode voor de eerste maal op
treedt en opnieuw lauweren oogst. De Ame
rikaansche millionnair Milbrey heeft bij
zondere interesse voor Carmen, maar is al
spoedig jaloersch op den jongen coureur
Cecil Lasko, die door Carmen met groote
lirfde wordt behandeld. En dat behoeft niet
te verwonderen, want Cecil is haar zoon,
voor wien zij alles over heeft. Bij de auto-
raoes krijgt Cecil een ongeluk. Carmen vat
op de natte baan een geduchte koude en ver-
liegt voor goed haar fraaie zangstem. Cecil
herstelt, doch heeft weinig geleerd en stelt
zijn moeder telkenmale voor nieuwe finan-
ciëele problemen, zelfs voor speelschuld.
Carmen kan hem niet helpen, doch als laat
ste redmiddel pleegt zij bedrog. Zij teekent
een contract voor Amerika, ofschoon «J
treet, dat zij niet zal kunnen zingen. Met het
voorschot helpt zij Cecil. De moeilijkheden
stapelen zich voor de ongelukkige vrouw
steeds meer op, maar toch komt er een ge
lukkig einde. Hoe? Dat moet gij eens gaan
zien.
Het spel van Pola Negri als Casani herin
nerde aan haar besten tijd. Een verrassing
was Hermann Braun als Cecil, terwijl ook
de rol van Bartell zeer goed door Herbert
Hübner werd gespeeld. En dan lette men
eens op de oude Thérèse. Een pracht figuur
maakt Josefine Dora hier van. De opera- en
cabaret-opnamen zijn goed verzorgd.
Deze bijzondere film wordt ingeleid door
een zeer mooi Paramount-Nieuws, een film
over het Amerikaansche luchtvaartverkeer,
een goede teekenfilm van de Stotterende
Porky en een welgeslaagde muzikale film
met mooie muziek en zang.
WERELDSTAD.
Victoria-theater.
Een jonge Roemeensche Luise Rainer
is in New-York. getrouwd met een taxi
chauffeur Spencer Tracy en het huwe
lijksbootje zou over rimpeloos water zijn ge
gleden wanneer er niet altijd strijd was tus
schen de georganiseerde chauffeurs van de
Cornet-onderneming en de onafhankelij ken.
De Cornet-mannen worden geleid door een
paar raddraaiers, wier eenige beroep is
kwesties te veroorzaken en daarbij de lei
ding der diverse vechtpartijen op zich te
nemen. Herhaaldelijk wordt het verkeer in
een der hoofdstraten van New-York lamge
legd als er een strijd tusschen de Cornet-
mannen en de onaf hankelij ken wordt uitge
vochten, maar ten laatste wordt de toestand
critiek dordat de leiders van de eerste groep
een onafhankelijke beschuldigen een garage
in brand te hebben gestoken, waarbij zij hem
verraderlijk hebben neergeschoten om de
ware misdadigers te verbergen.
De vermoorde chauffeur is de broer van
het Roemeensche vrouwtje en door enkele
bijzondere omstandigheden wordt zü voor de
aanstichtster van den brand aangezien. Zij
is nog geen drie jaar in de Vereenigde Sta
ten, het scheelt nog een week of zes en de
autoriteiten besluiten haar naar Roemenië
terug te zenden. Op het moment van haar
arrestatie ontsnapt zij en haar vrienden
verbergen haar om beurten in hun wonin
gen, zoodat de rechercheurs haar tevergeefs
zoeken. Dan neemt het gerecht alle „onaf-
hankelijken" gevangen met de belofte ze
weer vrij te laten als het vrouwtje gevonden
zal zijn en deze geeft zich vrijwillig aan en
wordt op een boot gebracht, die naar Euro
pa zal vertrekken. Op het allerlaatste oogen-
blik wordt ontdekt wie de ware schuldige
geweest is en de taxi-chauffeur weet den
burgemeester en den officier van justitie,
die een diner van boksers bijwonen, over te
halen vliegensvlug mee naar de boot te rij
den om het vrouwtje er af te kunnen halen.
Het gezelschap verschijnt juist als de loop
plank wordt ingehaald, maar men kan het
vertrek nog even verhinderen en het vrouw
tje, dat op het punt staat moeder te worden,
in een brancard van boord halen. De Cornet-
mannen hebben met hun leiders dit tijdstip
uitgezocht om nog eens een knockpartij te
beginnen, maar als de onaf hankelij ken op
het punt staan te verliezen, kunnen de bok
sers, die meegereden zijn zich niet meer in
houden. In hun feestkleedij nemen zij aan
het gevecht deel en Jack Dempsy in eigen
persoon velt met zijn makkers de Cornet-
mannen neer of het grashalmpjes waren.
Een alleraardigste film met een blij slot,
een film vol gevoelige tooneeltjes, maar ook
vol humor met vele kostelijke typep. Waar
Luise Rainer en Spencer Tracy samenwer
ken kan men altijd op een buitengewone
film rekenen.
Vooraf veel nieuws uit binnen- en buiten
land, een prachtfilm over Los Angeles en
een allerdolste eenacter met Thelma Toad
en haar onafscheidelijke vriendin in de
hoofdrollen.
Het Victoria-theater zal na de vertooning
van deze film ongeveer vier weken 'ijn deu
ren sluiten. Het wordt geheel verbouwd en
gemoderniseerd, de balconplaatsen worden
uitgebreid, de parterre verbeterd en er komt
een groote hall in het voorgebouw. Met de
modernste projectie- en geluidsinstallaties
van dezen tijd zal men enkele weken na de
sluiting in het vernieuwde theater de voor
stellingen weer hervatten.
LAND DER LIEFDE.
City-theater.
In „Land der liefde" heeft de regisseur
Reinhold Schünzel een film gegeven, die
verdient dat velen in de eerstvolgende
dagen naar het City-theater gaan om er een
avond van te genieten en zich te amusee
ren.
Het verhaal is als een sprookje: Een ko
ning van een klein, maar gelukkig land
verlooft zich met een adellijk meisje, dat
haar opvoeding ontvangt in een klooster
school. Zij wordt naar huis geroepen om
haar verloofde te ontmoeten, maar als zij in
de residentie komt, wordt haar de weg ver
sperd door een militairen stoet, die defileert
voor den koning ter eere van zijn verloving.
In een zware regenbui moet Julia wachten
en dan wordt zij aangesproken door een
jongen man, die stormenderhand haar jonge
hart verovert en met wien hij in een caba
ret gaat om een taxi af te wachten. Zij be
leven veel vroolijkheid en er worden feest-
bommen geworpen. Thuis gekomen, vindt de
jonge man nog een paar dezer dingen in
zijn zak en nonchalant werpt hij ze uit het
raam, waarbij ze juist onder het rijtuig van
den vorst terecht komen. De „bomaanslag"
brengt hem in de gevangenis, maar omdat
de koning het wenschelijk had geacht een
paar dagen te verdwijnen en de minister
en de politiechef het beter vinden dat het
volk dit niet verneemt, wordt de jonge man
wegens zijn sprekende gelijkenis met het
staatshoofd door genoemde twee autoriteiten
tot waarnemend koning geproclameerd. En
dan beginnen de verwikkelingen, waartoe
het feit, dat de echte koning en het tot
koningin uitverkoren meisje elkaar niet
kennen, zooveel gelegenheid biedt. Wij zul
len ze hier niet alle mededeelen, maar wel
durven we zeggen, dat ze logisch uit het
verhaal volgen en dat ze veel vroolijkheid
brengen bij de toeschouwers. Het slot is
dan dat Julia haar jongen man krijgt, die de
schrijver Franz Schniepex blijkt te zijn, en
dat haar moeder koningin wordt, omdat de
koning beslist: „Franz Schniepex schreef in
zijn boek, dat in het land der liefde alleen
huwelijken uit liefde worden gesloten, dus
jij trouwt met den man dien jij bemint en ik
neem de vrouw die ik lief heb."
Aan de totstandkoming van de film heeft
een heele staf spelers meegewerkt. De rol
van den koning en van diens dubbelganger
wordt gespeeld door Albert Matterstock en
Gusti Huber gaf van de prinses Julia een
mooie creatie.
Het voorprogramma geeft veel binnen- en
buitenlandsch nieuws in geïllustreerden
vorm en bovendien een gekleurde teeken
film „The pups picnic", alsmede een grap
pige één-acter „De juffrouw gaat trouwen",
waarin verschillende bekende kleine neger
tjes meespelen.
