FLITSEN VAN ONE HUNDRED HEN AND AGIRL". WITTE POEK. DEANNA DURBIN EN LEOPOLD STOKOWSKI. ORIGINEEL GEGEVEN. Dit simpele zinnetje be- heerscht en vergalt het leven van den trombonist John Cardwell (Adolpha Menjou). c ONZE BIOSCOPEN. Zl Film over het leven van Vincent van Gogh. Miniatuur-filmpjes. k-8 geeft een DERDE BLAD. „One hunürec. men and' a girl", 100 mannen en één meisje, is de titel van het nieuwste Universal-product. De arme Durbin, Leopold Stokowski en Aldolphe Men jou spelen de hoofd rollen in dit door Henry Koster ge registreerde filmwerk. Door de ge lukkige samenwerking van déze acteurs met déze regisseur is een film ontstaan, die alleszins onze be langstelling waard is, „Er is vor U geen plaats". Vele portiershanden hebben hem reeds de straat opge- smeten ontelbare deuren zn voor zn neus dichtgesla gen, maar onvermoeid trekt hij er dag aan dag op uit, telkenmale door zijn lief dochtertje Patricia tot nieu we activiteit aangespoord. Zoo staan de zaken als Cardwell op zekeren dag de solistenkamer van een groot theater binnen dringt en den grooten Leopold Stokowski zijn stereotiep verzoek doet. Ook thans wordt hij door een kort aangebonden impres- sario afgewezen en staat in no time op straat. Chique dames en heeren passeeren hem en plotseling wordt zijn aandacht ge trokken door een damestaschje op het trottoir. Zonder aarzelen bestreedt hij wederom het theater om er zijn vondst te deponeeren, maar de portier, hem maar al te goed kennende, smijt voedend de deur dicht, zoodat Cardwell verplicht is de tosch mee naar huis te nemen. Verbitterd door den herhaaldelijken tegenslag besluit hij den inhoud ten eigen bate aan te wenden. Thuis gekomen treedt de hospita hem tegemoet en deelt hem mede, dat hij wegens huurschuld vertrekken moet. John heeft echter geld en betaalt prompt. Om dezen maatschappelijken ommezwaai aan nemelijk te maken verklaart hij, dat Sto kowski hem geëngageerd heeft, welke tijding door allen, en door Patricia in 't 'bijzonder, met gejuich begroet wordt. Ook ardwell's boezemvriend Michael, een fluitist zonder werk, deelt in de algemeene vreugde en aan hem bekent Cardwell de ware afkomst van de dollarbiljetjes. Tegenover zijn dochtertje moet hij echter nolens volens zijn rol blijven spelen en zoo zien wij hem den volgden morgen met zijn instrument het huis verlaten om de „repe titie" bij te gaan wonen. Patricia doet hem jubelend uitgeleide. Zij is zoo trots op haar papa, dat zij stiekum naar den schouwburg 'gaat om hem te, zien spelen, maar, aldaar na veel moeite binnengedrongen, wacht de ontgoocheling. Haar oog glijdt langs de rij trombonisten zonder dat zij haar vader ontdekken kan en, geheel ingenomen door dit mysterie, keert zij bedroefd huiswaarts. Ook Cardwell verschijnt spoedig en het meisje dwingt hem de waarheid te vertel len. Deze is in haar oogen ontstellend en zij begeeft zich dadelijk naar het huis van de dame, wier adres zij in het taschje vindt. Het blijkt een zekere mevrouw Frost te zijn, de leeghoofdige, kakelende echtge- noote van den rijken rubberfabrikant. Als Patricia, aangekondigd door een onkreukbaren butler, het doel van haar Deanna Durbin en Adolphe Menjou. Adolphe Menjou, Deanna Durbin, Leopold Stokowski en Mischa Auer in Universal's „Honderd mannen en één meisje'. komst uiteen heeft gezet blijkt alras, dat de dame in kweste het verlies in het geheel niet ogemerkt heeft. Patricia mag haar be'oc.ning zelf vaststellen en vraagt de som van 52.10, zijnde de reeds betaalde huur en een dubbeltje tramgeld. Meer wil zij niet accepteeren, maar de uitnoodiging om het welgevulde buffet alle eer aan te doen wordt door haar dankbaar geaccepteerd en inmiddels vertelt zij dat haar vader musicus is en geen werk heeft. Daaren boven deelt zij n ede, dat hij haar heeft leeren zingen en, uitgenoodiga door de aanwezigen, bewijst zij het met het lied „It's Raining Sunbeams." Het cosmopolistische gezelschap is diep onder den indrul en als Pat te kennen geeft, dat zij het voornemen heeft een eigen orkest samen te stellen, zegt mevrouw Frost, gefrappeerd door de zelfstandigheid van het 15-jarige meisje, haar financieelen steun toe. Dolgelukkig rent Patricia huiswaarts en overstedpt haar vader met onsamenhan gende bijzonderheden. Zelfs het feit dat mevrouw Frost, de vrouw van den alom bekenden rubbermagnaat, steun toegezegd heeft kan Cardwell niet overtuigen en eerst al Michael telefonische inlichtingen heeft ingewonnen komt hij in actie en trommelt terstond 100 werklooze musici bij elkaar. Al deze mannen krijgen weer hoop nu de kans op een geregelde werkkring hen toe- lokt en met ambitie werpen zij zich, aan gevuurd door Cardwell, op hun taak. Een schuur wordt gehuurd om te repeteeren en het wachten is slechts op de duiten van mevrouw Frost. Inmiddels is Pat genoemde dame gaan opzoeken om haar mede te deelen, dat het orkest geformeerd is en tevens om de be loofde cheque in ontvangst te nemen. Zij verstijft van schrik als een huisknecht haar mededeelt, dat mevrouw naar Europa ver trokken is, maar zij laat zich niet uit het veld slaan en brengt een bezoek aan mijn heer Frost in de Commercieele club. Frost is een goedmoedige, doch scherpzinnige dikzak en zijn eerste gedachte is, dat zijn vrienden een loopje met hem willen nemen. Alras komt hij echter tot de ontdekking, dat vrouwlief weer een krankzinnige streek heeft uitgehaald en inderdaad 100 musici een betrekking beloofd heeft. Onmiddel lijk begeeft hij zich naar de schuurr waa het gezelschap bijeen is en wordt met een instrumentalen welkomstgroet ontvangen. WAT HEB JE NOU GEDAAN? V en TEN WESTEN VAN SJANGHAI. Roxy-theater. Het Roxy-theater geeft deze week weer een tweetal hoofdfilms. Het eerste nummer, een komische film heeft Joe Brown en Gin- ger Rogers in de hoofdrollen. En zij hebben van „Wat heb je nou gedaan?" inderdaad een film weten te maken, die in haar genre een zeer goed figuur slaat. Het is een film geworden vol komische en humoristische ele menten, die niet, zooals maar al te vaak het geval is, vervalt tot onbenullige en banale geestigheden. De cowboy, die in de stad zijn fortuin gaat zoeken, manager van een revue wordt, zijn strijd tegen oplichters en andere boeven, het zijn maar enkele van de hoofd trekken van de film. Het is ondoenlijk het verhaal precies weer te geven. Niet alleen, dat er in een dergelijke film ontzaglijk veel gebeurt, maar vooral omdat bij een droge opsomming van de feiten, juist datgene ont- breekd wat deze film tot een aardige amuse mentsfilm maakt: de geestige momenten en situaties, de origineele invallen van de hoofdpersonende „yell" van Joe Brown! Een film om zélf te gaan zien! Ten Westen van Sjanghai. Ten Westen van Sjanghai: de uitgestrekte velden van Noord-China. Het land van de benden, die met een „generaal" aan het hoofd de streek onveilig maken. Boris Kar- loff is hier één van die aanvoerders, Fang genaamd. In zijn strijd tegen de Chineesche regeering moet hij ten slotte ondergaan. Voor dergelijke lieden wordt weinig conside- j ratie gebruikt: Fang valt onder de schoten van het vuurpeleton. Dat is de groote lijn in het verhaal, dat overigens een ontelbaar aantal verwikkelingen en bovendien een ma ximum aan spanning biedt. Boris K.arloff zorgt daarvoor! CONCERT IN TIROL. City-Theater. En dan nog wel een concert van de Wie ner Sangerknaben! In Tirol was de belang stelling heel groot en bij de vertooning der film zal het niet minder zijn. Want deze romantische film uit het Alpenland, met haar mooie opnamen en haar fijnen zang van het beroemde jongenskoor, heeft alle kwaliteiten om ieder te voldoen. Toni Kern laat in het dorpje Zeil zijn jongens prachtig zingen. Dat vindt de coquette Silvia ook als zij toevallig, met haar broertje in die streek logeerend, Toni ontmoet en spoedig haar bewonde ring duidelijk laat merken. Maar Toni heeft zijn hart al verpand aan Leni, de zuster van een zijner zangers. De jaloezie begint al spoedig te werken en één der rijkste inwoners van Zeil tracht Leni te Onomwonden deelt hij de aanwezigen mede, dat hij niet aansprakelijk wenscht te worden gesteld voor de onzinnigheden van zijn vrouw en alleen bereid is hun on kosten te vergoeden. Slechts indien het orkest onder leiding van een beroemden dirigent zou staan kan hij het voor zijn radioprogramma gebruiken. Cardwell, die zich allengs opwindt, brengt hem onder het oog, dat zulks on mogelijk is en als Frost ten overvloede verklaart, dat hij de heele zaak als een grap beschouwd heeft dient de gedesillusion eerde musicus den ander een kaakslag toe. Moedeloos zoeken de musici hun haard steden weer op. Eén is er, die alle hoop niet heeft laten varen. Patricia glipt wederom het theater, waar Leopold Stokowski repeteert, binnen en hoort doodstil de magistrale vertolkin gen aan. Als de laatste tonen weggestorven zijn treedt zij naar voren en complimen teert den maestro met het resultaat. Deze kan tijdens de repetities geen bezoekers dulden en roept den portier om het meisje te verwijderen, maar Pat zet het op een loopen en verschuilt zich in Stokowski's kamer. Juist rinkelt daar de telefoon en na eenig aarzelen neemt Pat het toestel van den haak. Het blijkt een muziekredac teur te zijn die bevestiging vraagt van Stokowiski's voorgenomen Europeesche reis en het meisje antwoordt prompt, dat de dirigent eerst een orkest van werkloo- zen zal dirigeeren voor rekening van mijn heer Frost. Dit nieuws klinkt den redacteur als muziek in de ooren> en Patricia trekt terstond haar onschuldigste gezicht als plotseling de deur open gaat en Stokowski's manager verschijnt. Brutaalweg deelt zij hem mede, dat zij een afspraak met den dirigent heeft en de manager, terecht twij-. felend, gaat den maestro met de aanwezig heid van het meisje in kennis stellen. Pat glipt achter hem aan en belandt ten tweede male in de repetitiezaal, waar juist Mo- zart's „Hallelujah" wordt uitgevoerd. Op het juiste moment valt zij in, haar pracht volle stem vèr uitklinkend boven het eminente samenspel van 's werelds meest beroemd ensemble. De orkestleden aarze len, spelen dan door en als het motet ten Deanna Durbin. winnen. Onderwijl werken de jongens aan hun Kerstspel en als zij na de ski-wed- wedstrijden in Kitzhübel een generale repetitie houden van het mooie zangspel, sluiten Leni en Toni weer hechte vriend schap, zeer tot ergernis van den concur rent. In de schuur van Leni's vader wordt de repetitie gehouden. Er ontstaat na afloop brand en alles wordt vernield. Toni, die den sleutel had en 't laatst de schuur verliet, wordt van brandstichting verdacht en in arrest gesteld. De jeugdige zangers, die hun leider missen, willen hem een goeden advocaat brengen en om aan geld te komen, besluiten zij in Kitzhübel een concert te geven. Dit slaagt schitte rend en Toni, die onderwijl onschuldig is gebleken, komt nog juist op tijd om met Leni samen het laatste deel van 't concert te hooren. Een blij einde. De Wiener Sangerknaben kregen volop gelegenheid tot aardig spel en tot fraaien zang, speciaal in het Kerstspel en in het groote concert. De Weensche walspot- pourri was een buitengewoon succes. Heli Finkenzeller, Frits Kampers en vele anderen gaven zeer goed spel en maakten dat men de muzikale bergge- schiedenis van het begin tot einde geboeid mee beleefde. Voor het beroemde knapen koor was deze film een nieuw succes. Het voorprogramma bracht een paar aantrekkelijke journaals (Fox Movietone en Polygoon) benevens een zeer geslaagde einde is treedt Stokowski naar voren om op z(jn beurt het meisje te complimentee ren. Het ijs is nu gebroken e> Pat maakt van de gelegenheid gebruik om Stokowski te smeeken, voor één keer het werkloozen- orkest te dirigeeren. De groote dirigent "nnU "rmnafhie voor het talentvolle kind - voelt sympathie voor het taien l v maar hij moet zijn Europeesche contracten nakomen, zoodat Pat, diepbedroefd, den aftocht blaast. Den volgenden dag verschijnen de cou ranten met voorpagina's, waarop in koeien van letters het feit, dat Stokowski het werkloozenorkest voor het radioprogram ma van Frost dirigeeren zal, Vermeld staat. De beroemde dirigent is, evenals Frost, woedend en laat terstond het bericht dementeeren. De rubberfabrikant merkt echter spoedig, dat zijn collega's enorm de reclame van deze uit gebrand zijn op Deanna Durbin en Adolphe Menjou lezen in de courant, dat Stokowski het werkloozenorkest dirigeert. zending en stelt zich weer in verbindt*! met Cardwell's orkest. H(j biedt het voordeelig contract aan ,niet wetende Stokowski allerminst het plan heeft dirigeeren en Patrica, die immers op2et» lijk de krant verkeerd had ingelicht, krii geen gelegenheid de waarheid te vertelu? En nu zet Pat alles op alles om r, kowski alsnog over te halen. Met w geheele orkest begeeft zij zich naar woning en stelt de leden op langs de tr pen. Dan verzoekt zjj den dirigent haai nog één keer aan te hooren. Zij deelt hl mede, dat zij wel honderd redenen had dè krant verkeerd in te lichten en op ha** vraag, of hjj die redenen hooren wil «Ül woordt de maestro bevestigend. Dan Pat haar musici een teeken en allen jj schilderachtige houdingen hun in6tru^ ten hanteerend, beginnen te spelen, j-, is Stokowski zóó verwonderd, dat 3 onbeweeglijk dit v-e»Js C schouwspel gade TttI U^Mdoch allengs begint kunstenaarsbloed te sDre^" De hand, die de wereld re2s zooveel schoons had gesch9 ken, komt in beweging vuurt gaandeweg de /„J* aan totdat Stokowski opgaande in de perfecte uiT voering, staat te d.v. als op het podium vïïT'J Metropolitan Opera En als de laatst arcoor*. weggestorven z(jn heeft p!® tricia het pleit gewonnen Enkele weken later b^La een propvol Concert geb^n!» een onvergetelijke uitvoS van 100 werkloozen JT* leiding van den grüshSj meesf«rdingent Stokowski Een klein meisje hadnL zegevierd en velen ge'ukku gemaakt. <in8*l x tot Reeds eenigen tijd bestond het plan verfilming van het leven van Vincent van Gogh, waartoe zich een Nederlandsche com binatie van kunstliefhebbers en industriee- len had gevormd .Thans hebben deze plan nen vasten vorm aangenomen. Men hoopt half September met de vervaardiging van de film te beginnen. Productieleider is de heer Oswald, regisseur de heer Edmond Greville, die beiden op het oogenblik in gelijke func tie werkzaam zijn bij de nationale film. Tot de medespelenden zullen o.a. behoo- ren Matthieu van Eysden en Lily Bouw meester. De deelneming van Paul Steenber gen, die de hoofdrol zou vertolken, staat nog niet vast. De scènes zullen o.a. worden opgenomen in de Borinage, Etten, Parijs, Arles, St. Re- my en Auvers-sur-Oise. Besloten is van de film een Fransche versie te maken. De be kende Parijsche acteur Jouvet is aangezocht om hierin de hoofdrol te vervullen. Hoewel hij zich in principe hiertoe reeds bereid heeft verklaard, hangt zijn medewerking af van de mogelijkheid of hij zich vrij zal kunnen maken voor den filmarbeid. Metro Een mode-museum in de Goldwyn-Mayer studio's. Tot dusverre verdwenen de vaak zeer bij zondere costuums, die voor de groote speel films ontworpen en gemaakt werden, meest al naar hongerige tooneeltroepen in de pro vincie, of wel men zag ze bij uitzondering teekenfilm in kleuren en een allerdwaaste klucht van een paar bekende kluchtspel typen, waarom hartelijk gelachen is. IEDER BEEFT VOOR MIJN COMMANDO. Bioscoop Harmonie. Ieder beeft voor mijn commandp! Ja, dat dacht grootmoeder Pauline Neubert, de di rectrice van het theater Olympia, en dat was de oorzaak, dat zij niet wilde weten van verandering van het genre stukken, met als gevolg het wegblijven van het pu bliek. Als gevolg daarvan verwijt haar klenzoon Eric haar „oude draken" op te voeren, die de sterk afbrekende critiek van den uitgever Peter Bergson, waarover grootmoeder zoozeer gebelgd was, inder daad verdienen. Een ander gevolg is, dat de aandeelhou ders weigeren nóg méér geld te fourmee- ren en dan komt de oude directrice in nood. Eric krijgt heftige ruzie met haar, omdat hij haar een door hem geschreven operette wil doen opvoeren, wat zij afwijst, omdat het modern werk is en „dus" niet deugen kan. Echter, het geluk helpt den jongen man: toevallig maakt hij kennis met de dochter van Bergson en doordat de jongelieden elkaar niet kennen wordt Eric ertoe verleid om haar een wijsje uit zijn operette voor te spelen, wat door een paar aandeelhouders wordt gehoord en dan we ten deze heeren grootmoeder's toestemming te krijgen voor opvoering van het moderne nog eens gedragen door figuranten in een volgende film. Thans is daaraan echter, wat Metro-OdJ, wyn-Mayer betreft, een eind gekomen. Op initiatief van Norma Shearer die van da prachtige, door Adrian voor haar ontworpen costuums in M.G.M.'s jubileum-film Marl» Antoinette geen afstand kon doen, zullen voortaan de door de filmsterren gedragen japonnen bewaard blijven in een reeds spe« ciaal daartoe gebouwd museum, waar zoo» wel bezoekers als het nageslacht een curie» ze herinnering zullen terugvinden aan wat het filmbeeld hun aan emotie schonk. Een nieuwe uitvinding: de knoopsgat» microfoon. Niet om mee te doen aan dc zoowel bj mannen als vrouwen heerschendc mode om allerlei charivari in hun knoopsgat te dra» gen, maar wel om de geluidsfilm-techniek een belangrijke stap verder te brengen heeft de bekende en reeds herhaaldelijk on* derscheiden geluidsfilm-ingenieur Dougiai Shearer een nieuwe miniatuur-microfoM uitgevonden, welke achter het knoopsgat van het costuum der spelers onzichtbaar ge dragen wordt. Voor het eerst en met verrassend succes werd deze baby onder de filmapparaten ge* bruikt door Clark Gable, Myma Loy en Spencer Tracy bij een spannende scène in hun nieuwe Metro-Goldwyn-Mayer film De Stuntvlieger. Daar deze opname in een echt vliegtuig plaats vond en het lawaai der mo* toren tevens een realistischen ondergrond moest blijven vormen, stelden de knoopsgat* microfoons den geluidsmixer achter in de cabine niettemin in staat om volledig het timbre van het door de artisten gesprok®# woord op te vangen. In dit geval was dus het afbreuk doende nasynchroniseeren van zulk® gecompliceerde scènes niet noodig. stuk. zelfden Eric den- En zij wordt een succes en op :n avond kan de verloving tusscM» nc en Hella gevierd worden. Deze film houdt van begin tot einde aandacht gevangen, ook al door de schillende ^vangen, ook al door he v*** schillende misverstanden, die er in v®®! komen en weer oorzaak zijn van nieu^ verwikkelingen en verkeerd begrijpen pas tegen het einde een opheldering, jjj eenige maanden geleden overleden Ad Sandrock een Nederlandsche i® v°°. treffelijk als de heerschzuchtige moeder, die zich ten slotte gewonnen m geven, maar toch nog op de haar eigen doo»^ tastende manier de jongelieden bij r^a slap" ow.cn, maar toch nog op de haai tastende manier de jongelieden brengt. Wolfgang Liebeneiner riroHicc'* —fat- .ev. tv VILL gang Uebeneiner geeft prettige uitbeelding van den eerst zoo pen Eric, die dan plotseling veran<* 'een blad van een boom en een kerel w die weet wat hij wil. De energieke die weet te strijden voor haar „liefde eerste gezicht", wordt treffend gespeeld Marianne Hoppe. De andere medespelenden zijn ieder zich hun plaats waard, zij allen drag®#,. toe bij om „leder beeft voor mijn c mando" te maken tot een film, die iulS JP dezen vacantietijd ongetwijfeld talrijke zoekers zal trekken. u Het voorprogramma is rijk aan en geeft oude zoowel als nieuwe daP***l terwijl het voorts een paar aardige tee films bevat (o.a. nieuwe belevenissen Poppeye), alsmede een goed journaal.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 12