FLITSEN VAN
ONE HUNDRED HEN AND AGIRL".
WITTE POEK.
DEANNA DURBIN EN
LEOPOLD STOKOWSKI.
ORIGINEEL GEGEVEN.
Dit simpele zinnetje be-
heerscht en vergalt het leven
van den trombonist John
Cardwell (Adolpha Menjou).
c
ONZE BIOSCOPEN.
Zl
Film over het leven van
Vincent van Gogh.
Miniatuur-filmpjes.
k-8 geeft een
DERDE BLAD.
„One hunürec. men and' a girl", 100
mannen en één meisje, is de titel van
het nieuwste Universal-product. De
arme Durbin, Leopold Stokowski en
Aldolphe Men jou spelen de hoofd
rollen in dit door Henry Koster ge
registreerde filmwerk. Door de ge
lukkige samenwerking van déze
acteurs met déze regisseur is een
film ontstaan, die alleszins onze be
langstelling waard is,
„Er is vor U geen plaats".
Vele portiershanden hebben
hem reeds de straat opge-
smeten ontelbare deuren
zn voor zn neus dichtgesla
gen, maar onvermoeid trekt
hij er dag aan dag op uit,
telkenmale door zijn lief
dochtertje Patricia tot nieu
we activiteit aangespoord.
Zoo staan de zaken als
Cardwell op zekeren dag de
solistenkamer van een groot
theater binnen dringt en den
grooten Leopold Stokowski
zijn stereotiep verzoek doet.
Ook thans wordt hij door een
kort aangebonden impres-
sario afgewezen en staat in
no time op straat. Chique
dames en heeren passeeren
hem en plotseling wordt zijn aandacht ge
trokken door een damestaschje op het
trottoir. Zonder aarzelen bestreedt hij
wederom het theater om er zijn vondst te
deponeeren, maar de portier, hem maar al
te goed kennende, smijt voedend de deur
dicht, zoodat Cardwell verplicht is de
tosch mee naar huis te nemen. Verbitterd
door den herhaaldelijken tegenslag besluit
hij den inhoud ten eigen bate aan te
wenden. Thuis gekomen treedt de hospita
hem tegemoet en deelt hem mede, dat hij
wegens huurschuld vertrekken moet. John
heeft echter geld en betaalt prompt. Om
dezen maatschappelijken ommezwaai aan
nemelijk te maken verklaart hij, dat Sto
kowski hem geëngageerd heeft, welke
tijding door allen, en door Patricia in 't
'bijzonder, met gejuich begroet wordt. Ook
ardwell's boezemvriend Michael, een
fluitist zonder werk, deelt in de algemeene
vreugde en aan hem bekent Cardwell de
ware afkomst van de dollarbiljetjes.
Tegenover zijn dochtertje moet hij echter
nolens volens zijn rol blijven spelen en zoo
zien wij hem den volgden morgen met zijn
instrument het huis verlaten om de „repe
titie" bij te gaan wonen. Patricia doet hem
jubelend uitgeleide. Zij is zoo trots op haar
papa, dat zij stiekum naar den schouwburg
'gaat om hem te, zien spelen, maar, aldaar
na veel moeite binnengedrongen, wacht de
ontgoocheling. Haar oog glijdt langs de rij
trombonisten zonder dat zij haar vader
ontdekken kan en, geheel ingenomen door
dit mysterie, keert zij bedroefd huiswaarts.
Ook Cardwell verschijnt spoedig en het
meisje dwingt hem de waarheid te vertel
len. Deze is in haar oogen ontstellend en
zij begeeft zich dadelijk naar het huis van
de dame, wier adres zij in het taschje vindt.
Het blijkt een zekere mevrouw Frost te
zijn, de leeghoofdige, kakelende echtge-
noote van den rijken rubberfabrikant.
Als Patricia, aangekondigd door een
onkreukbaren butler, het doel van haar
Deanna Durbin en Adolphe Menjou.
Adolphe Menjou, Deanna Durbin, Leopold Stokowski en
Mischa Auer in Universal's „Honderd mannen en één
meisje'.
komst uiteen heeft gezet blijkt alras, dat
de dame in kweste het verlies in het geheel
niet ogemerkt heeft. Patricia mag haar
be'oc.ning zelf vaststellen en vraagt de som
van 52.10, zijnde de reeds betaalde huur
en een dubbeltje tramgeld. Meer wil zij niet
accepteeren, maar de uitnoodiging om het
welgevulde buffet alle eer aan te doen
wordt door haar dankbaar geaccepteerd
en inmiddels vertelt zij dat haar vader
musicus is en geen werk heeft. Daaren
boven deelt zij n ede, dat hij haar heeft
leeren zingen en, uitgenoodiga door de
aanwezigen, bewijst zij het met het lied
„It's Raining Sunbeams."
Het cosmopolistische gezelschap is diep
onder den indrul en als Pat te kennen
geeft, dat zij het voornemen heeft een
eigen orkest samen te stellen, zegt mevrouw
Frost, gefrappeerd door de zelfstandigheid
van het 15-jarige meisje, haar financieelen
steun toe.
Dolgelukkig rent Patricia huiswaarts en
overstedpt haar vader met onsamenhan
gende bijzonderheden. Zelfs het feit dat
mevrouw Frost, de vrouw van den alom
bekenden rubbermagnaat, steun toegezegd
heeft kan Cardwell niet overtuigen en eerst
al Michael telefonische inlichtingen heeft
ingewonnen komt hij in actie en trommelt
terstond 100 werklooze musici bij elkaar.
Al deze mannen krijgen weer hoop nu de
kans op een geregelde werkkring hen toe-
lokt en met ambitie werpen zij zich, aan
gevuurd door Cardwell, op hun taak. Een
schuur wordt gehuurd om te repeteeren
en het wachten is slechts op de duiten van
mevrouw Frost.
Inmiddels is Pat genoemde dame gaan
opzoeken om haar mede te deelen, dat het
orkest geformeerd is en tevens om de be
loofde cheque in ontvangst te nemen. Zij
verstijft van schrik als een huisknecht haar
mededeelt, dat mevrouw naar Europa ver
trokken is, maar zij laat zich niet uit het
veld slaan en brengt een bezoek aan mijn
heer Frost in de Commercieele club. Frost
is een goedmoedige, doch scherpzinnige
dikzak en zijn eerste gedachte is, dat zijn
vrienden een loopje met hem willen nemen.
Alras komt hij echter tot de ontdekking,
dat vrouwlief weer een krankzinnige streek
heeft uitgehaald en inderdaad 100 musici
een betrekking beloofd heeft. Onmiddel
lijk begeeft hij zich naar de schuurr waa
het gezelschap bijeen is en wordt met een
instrumentalen welkomstgroet ontvangen.
WAT HEB JE NOU GEDAAN?
V en
TEN WESTEN VAN SJANGHAI.
Roxy-theater.
Het Roxy-theater geeft deze week weer
een tweetal hoofdfilms. Het eerste nummer,
een komische film heeft Joe Brown en Gin-
ger Rogers in de hoofdrollen. En zij hebben
van „Wat heb je nou gedaan?" inderdaad
een film weten te maken, die in haar genre
een zeer goed figuur slaat. Het is een film
geworden vol komische en humoristische ele
menten, die niet, zooals maar al te vaak het
geval is, vervalt tot onbenullige en banale
geestigheden. De cowboy, die in de stad zijn
fortuin gaat zoeken, manager van een revue
wordt, zijn strijd tegen oplichters en andere
boeven, het zijn maar enkele van de hoofd
trekken van de film. Het is ondoenlijk het
verhaal precies weer te geven. Niet alleen,
dat er in een dergelijke film ontzaglijk veel
gebeurt, maar vooral omdat bij een droge
opsomming van de feiten, juist datgene ont-
breekd wat deze film tot een aardige amuse
mentsfilm maakt: de geestige momenten en
situaties, de origineele invallen van de
hoofdpersonende „yell" van Joe Brown!
Een film om zélf te gaan zien!
Ten Westen van Sjanghai.
Ten Westen van Sjanghai: de uitgestrekte
velden van Noord-China. Het land van de
benden, die met een „generaal" aan het
hoofd de streek onveilig maken. Boris Kar-
loff is hier één van die aanvoerders, Fang
genaamd. In zijn strijd tegen de Chineesche
regeering moet hij ten slotte ondergaan.
Voor dergelijke lieden wordt weinig conside-
j ratie gebruikt: Fang valt onder de schoten
van het vuurpeleton. Dat is de groote lijn
in het verhaal, dat overigens een ontelbaar
aantal verwikkelingen en bovendien een ma
ximum aan spanning biedt. Boris K.arloff
zorgt daarvoor!
CONCERT IN TIROL.
City-Theater.
En dan nog wel een concert van de Wie
ner Sangerknaben! In Tirol was de belang
stelling heel groot en bij de vertooning der
film zal het niet minder zijn. Want deze
romantische film uit het Alpenland, met
haar mooie opnamen en haar fijnen zang
van het beroemde jongenskoor, heeft alle
kwaliteiten om ieder te voldoen.
Toni Kern laat in het dorpje Zeil zijn
jongens prachtig zingen. Dat vindt de
coquette Silvia ook als zij toevallig, met
haar broertje in die streek logeerend,
Toni ontmoet en spoedig haar bewonde
ring duidelijk laat merken. Maar Toni
heeft zijn hart al verpand aan Leni, de
zuster van een zijner zangers. De jaloezie
begint al spoedig te werken en één der
rijkste inwoners van Zeil tracht Leni te
Onomwonden deelt hij de aanwezigen
mede, dat hij niet aansprakelijk wenscht
te worden gesteld voor de onzinnigheden
van zijn vrouw en alleen bereid is hun on
kosten te vergoeden. Slechts indien het
orkest onder leiding van een beroemden
dirigent zou staan kan hij het voor zijn
radioprogramma gebruiken.
Cardwell, die zich allengs opwindt,
brengt hem onder het oog, dat zulks on
mogelijk is en als Frost ten overvloede
verklaart, dat hij de heele zaak als een grap
beschouwd heeft dient de gedesillusion
eerde musicus den ander een kaakslag
toe. Moedeloos zoeken de musici hun haard
steden weer op.
Eén is er, die alle hoop niet heeft laten
varen. Patricia glipt wederom het theater,
waar Leopold Stokowski repeteert, binnen
en hoort doodstil de magistrale vertolkin
gen aan. Als de laatste tonen weggestorven
zijn treedt zij naar voren en complimen
teert den maestro met het resultaat. Deze
kan tijdens de repetities geen bezoekers
dulden en roept den portier om het meisje
te verwijderen, maar Pat zet het op een
loopen en verschuilt zich in Stokowski's
kamer. Juist rinkelt daar de telefoon en
na eenig aarzelen neemt Pat het toestel
van den haak. Het blijkt een muziekredac
teur te zijn die bevestiging vraagt van
Stokowiski's voorgenomen Europeesche
reis en het meisje antwoordt prompt, dat
de dirigent eerst een orkest van werkloo-
zen zal dirigeeren voor rekening van mijn
heer Frost. Dit nieuws klinkt den redacteur
als muziek in de ooren> en Patricia trekt
terstond haar onschuldigste gezicht als
plotseling de deur open gaat en Stokowski's
manager verschijnt. Brutaalweg deelt zij
hem mede, dat zij een afspraak met den
dirigent heeft en de manager, terecht twij-.
felend, gaat den maestro met de aanwezig
heid van het meisje in kennis stellen. Pat
glipt achter hem aan en belandt ten tweede
male in de repetitiezaal, waar juist Mo-
zart's „Hallelujah" wordt uitgevoerd. Op
het juiste moment valt zij in, haar pracht
volle stem vèr uitklinkend boven het
eminente samenspel van 's werelds meest
beroemd ensemble. De orkestleden aarze
len, spelen dan door en als het motet ten
Deanna Durbin.
winnen. Onderwijl werken de jongens aan
hun Kerstspel en als zij na de ski-wed-
wedstrijden in Kitzhübel een generale
repetitie houden van het mooie zangspel,
sluiten Leni en Toni weer hechte vriend
schap, zeer tot ergernis van den concur
rent. In de schuur van Leni's vader wordt
de repetitie gehouden. Er ontstaat na
afloop brand en alles wordt vernield.
Toni, die den sleutel had en 't laatst de
schuur verliet, wordt van brandstichting
verdacht en in arrest gesteld. De jeugdige
zangers, die hun leider missen, willen hem
een goeden advocaat brengen en om aan
geld te komen, besluiten zij in Kitzhübel
een concert te geven. Dit slaagt schitte
rend en Toni, die onderwijl onschuldig is
gebleken, komt nog juist op tijd om met
Leni samen het laatste deel van 't concert
te hooren. Een blij einde.
De Wiener Sangerknaben kregen volop
gelegenheid tot aardig spel en tot fraaien
zang, speciaal in het Kerstspel en in het
groote concert. De Weensche walspot-
pourri was een buitengewoon succes.
Heli Finkenzeller, Frits Kampers en
vele anderen gaven zeer goed spel en
maakten dat men de muzikale bergge-
schiedenis van het begin tot einde geboeid
mee beleefde. Voor het beroemde knapen
koor was deze film een nieuw succes.
Het voorprogramma bracht een paar
aantrekkelijke journaals (Fox Movietone
en Polygoon) benevens een zeer geslaagde
einde is treedt Stokowski naar voren om
op z(jn beurt het meisje te complimentee
ren.
Het ijs is nu gebroken e> Pat maakt van
de gelegenheid gebruik om Stokowski te
smeeken, voor één keer het werkloozen-
orkest te dirigeeren. De groote dirigent
"nnU "rmnafhie voor het talentvolle kind
-
voelt sympathie voor het taien l v
maar hij moet zijn Europeesche contracten
nakomen, zoodat Pat, diepbedroefd, den
aftocht blaast.
Den volgenden dag verschijnen de cou
ranten met voorpagina's, waarop in koeien
van letters het feit, dat Stokowski het
werkloozenorkest voor het radioprogram
ma van Frost dirigeeren zal, Vermeld
staat. De beroemde dirigent is, evenals
Frost, woedend en laat terstond het bericht
dementeeren. De rubberfabrikant merkt
echter spoedig, dat zijn collega's enorm
de reclame van deze uit
gebrand zijn op
Deanna Durbin en Adolphe Menjou lezen in de courant,
dat Stokowski het werkloozenorkest dirigeert.
zending en stelt zich weer in verbindt*!
met Cardwell's orkest. H(j biedt het
voordeelig contract aan ,niet wetende
Stokowski allerminst het plan heeft
dirigeeren en Patrica, die immers op2et»
lijk de krant verkeerd had ingelicht, krii
geen gelegenheid de waarheid te vertelu?
En nu zet Pat alles op alles om r,
kowski alsnog over te halen. Met w
geheele orkest begeeft zij zich naar
woning en stelt de leden op langs de tr
pen. Dan verzoekt zjj den dirigent haai
nog één keer aan te hooren. Zij deelt hl
mede, dat zij wel honderd redenen had
dè krant verkeerd in te lichten en op ha**
vraag, of hjj die redenen hooren wil «Ül
woordt de maestro bevestigend. Dan
Pat haar musici een teeken en allen jj
schilderachtige houdingen hun in6tru^
ten hanteerend, beginnen te spelen, j-,
is Stokowski zóó verwonderd, dat 3
onbeweeglijk dit v-e»Js
C schouwspel gade TttI
U^Mdoch allengs begint
kunstenaarsbloed te sDre^"
De hand, die de wereld re2s
zooveel schoons had gesch9
ken, komt in beweging
vuurt gaandeweg de /„J*
aan totdat Stokowski
opgaande in de perfecte uiT
voering, staat te d.v.
als op het podium vïïT'J
Metropolitan Opera
En als de laatst arcoor*.
weggestorven z(jn heeft p!®
tricia het pleit gewonnen
Enkele weken later b^La
een propvol Concert geb^n!»
een onvergetelijke uitvoS
van 100 werkloozen JT*
leiding van den grüshSj
meesf«rdingent Stokowski
Een klein meisje hadnL
zegevierd en velen ge'ukku
gemaakt. <in8*l
x
tot
Reeds eenigen tijd bestond het plan
verfilming van het leven van Vincent van
Gogh, waartoe zich een Nederlandsche com
binatie van kunstliefhebbers en industriee-
len had gevormd .Thans hebben deze plan
nen vasten vorm aangenomen. Men hoopt
half September met de vervaardiging van de
film te beginnen. Productieleider is de heer
Oswald, regisseur de heer Edmond Greville,
die beiden op het oogenblik in gelijke func
tie werkzaam zijn bij de nationale film.
Tot de medespelenden zullen o.a. behoo-
ren Matthieu van Eysden en Lily Bouw
meester. De deelneming van Paul Steenber
gen, die de hoofdrol zou vertolken, staat nog
niet vast.
De scènes zullen o.a. worden opgenomen
in de Borinage, Etten, Parijs, Arles, St. Re-
my en Auvers-sur-Oise. Besloten is van de
film een Fransche versie te maken. De be
kende Parijsche acteur Jouvet is aangezocht
om hierin de hoofdrol te vervullen. Hoewel
hij zich in principe hiertoe reeds bereid heeft
verklaard, hangt zijn medewerking af van
de mogelijkheid of hij zich vrij zal kunnen
maken voor den filmarbeid.
Metro
Een mode-museum in de
Goldwyn-Mayer studio's.
Tot dusverre verdwenen de vaak zeer bij
zondere costuums, die voor de groote speel
films ontworpen en gemaakt werden, meest
al naar hongerige tooneeltroepen in de pro
vincie, of wel men zag ze bij uitzondering
teekenfilm in kleuren en een allerdwaaste
klucht van een paar bekende kluchtspel
typen, waarom hartelijk gelachen is.
IEDER BEEFT VOOR MIJN COMMANDO.
Bioscoop Harmonie.
Ieder beeft voor mijn commandp! Ja, dat
dacht grootmoeder Pauline Neubert, de di
rectrice van het theater Olympia, en dat
was de oorzaak, dat zij niet wilde weten
van verandering van het genre stukken,
met als gevolg het wegblijven van het pu
bliek. Als gevolg daarvan verwijt haar
klenzoon Eric haar „oude draken" op te
voeren, die de sterk afbrekende critiek van
den uitgever Peter Bergson, waarover
grootmoeder zoozeer gebelgd was, inder
daad verdienen.
Een ander gevolg is, dat de aandeelhou
ders weigeren nóg méér geld te fourmee-
ren en dan komt de oude directrice in
nood. Eric krijgt heftige ruzie met haar,
omdat hij haar een door hem geschreven
operette wil doen opvoeren, wat zij afwijst,
omdat het modern werk is en „dus" niet
deugen kan. Echter, het geluk helpt den
jongen man: toevallig maakt hij kennis met
de dochter van Bergson en doordat de
jongelieden elkaar niet kennen wordt Eric
ertoe verleid om haar een wijsje uit zijn
operette voor te spelen, wat door een paar
aandeelhouders wordt gehoord en dan we
ten deze heeren grootmoeder's toestemming
te krijgen voor opvoering van het moderne
nog eens gedragen door figuranten in een
volgende film.
Thans is daaraan echter, wat Metro-OdJ,
wyn-Mayer betreft, een eind gekomen. Op
initiatief van Norma Shearer die van da
prachtige, door Adrian voor haar ontworpen
costuums in M.G.M.'s jubileum-film Marl»
Antoinette geen afstand kon doen, zullen
voortaan de door de filmsterren gedragen
japonnen bewaard blijven in een reeds spe«
ciaal daartoe gebouwd museum, waar zoo»
wel bezoekers als het nageslacht een curie»
ze herinnering zullen terugvinden aan wat
het filmbeeld hun aan emotie schonk.
Een nieuwe uitvinding: de knoopsgat»
microfoon.
Niet om mee te doen aan dc zoowel bj
mannen als vrouwen heerschendc mode om
allerlei charivari in hun knoopsgat te dra»
gen, maar wel om de geluidsfilm-techniek
een belangrijke stap verder te brengen
heeft de bekende en reeds herhaaldelijk on*
derscheiden geluidsfilm-ingenieur Dougiai
Shearer een nieuwe miniatuur-microfoM
uitgevonden, welke achter het knoopsgat
van het costuum der spelers onzichtbaar ge
dragen wordt.
Voor het eerst en met verrassend succes
werd deze baby onder de filmapparaten ge*
bruikt door Clark Gable, Myma Loy en
Spencer Tracy bij een spannende scène in
hun nieuwe Metro-Goldwyn-Mayer film De
Stuntvlieger. Daar deze opname in een echt
vliegtuig plaats vond en het lawaai der mo*
toren tevens een realistischen ondergrond
moest blijven vormen, stelden de knoopsgat*
microfoons den geluidsmixer achter in de
cabine niettemin in staat om volledig het
timbre van het door de artisten gesprok®#
woord op te vangen. In dit geval was dus het
afbreuk doende nasynchroniseeren van zulk®
gecompliceerde scènes niet noodig.
stuk.
zelfden
Eric
den-
En zij wordt een succes en op
:n avond kan de verloving tusscM»
nc en Hella gevierd worden.
Deze film houdt van begin tot einde
aandacht gevangen, ook al door de
schillende
^vangen, ook al door he v***
schillende misverstanden, die er in v®®!
komen en weer oorzaak zijn van nieu^
verwikkelingen en verkeerd begrijpen
pas tegen het einde een opheldering, jjj
eenige maanden geleden overleden Ad
Sandrock een Nederlandsche i® v°°.
treffelijk als de heerschzuchtige
moeder, die zich ten slotte gewonnen m
geven, maar toch nog op de haar eigen doo»^
tastende manier de jongelieden bij r^a
slap"
ow.cn, maar toch nog op de haai
tastende manier de jongelieden
brengt. Wolfgang Liebeneiner
riroHicc'* —fat-
.ev. tv VILL gang Uebeneiner geeft
prettige uitbeelding van den eerst zoo
pen Eric, die dan plotseling veran<*
'een blad van een boom en een kerel w
die weet wat hij wil. De energieke
die weet te strijden voor haar „liefde
eerste gezicht", wordt treffend gespeeld
Marianne Hoppe.
De andere medespelenden zijn ieder
zich hun plaats waard, zij allen drag®#,.
toe bij om „leder beeft voor mijn c
mando" te maken tot een film, die iulS JP
dezen vacantietijd ongetwijfeld talrijke
zoekers zal trekken. u
Het voorprogramma is rijk aan
en geeft oude zoowel als nieuwe daP***l
terwijl het voorts een paar aardige tee
films bevat (o.a. nieuwe belevenissen
Poppeye), alsmede een goed journaal.