VOOR ONZE KINDEREN.
Juup maakt eenontdekkingsreisje
■zS
-A
W
^4
JtuzzCmdtiek
CIRCUS IN HET DORP
EEN MODERNE HERDER BRENGT ZIJN SCHAPEN NAAR HUIS.
RAADSELS.
DERDE BLAD.
Verhaaltjes van kinderen
voor kinderen.
Nederlandsche fondsenhouders bij de Ame-
rikaansche Staal trust zeer aanzienlijk. In to
taal waren eind Juni 842.862 gewone aan
deelen der U.S. Steel Corporation in buiten'
landsch bezit; hiervan waren in Nederland
sche handen 317.699 stuks, d.i. dus circa 40
pCt.; bovendien waren op genoemden datum
18.812 preferente aandeelen in Neder landsch
bezit. Men begrijpt derhalve, dat de divi
dendbeslissing ook op de Amsterdamsche
beurs niet zonder invloed is gebleven.
In het algemeen heeft hier ter beurze een
echte „vacantie-stemming" geheerscht. Ve
len hebben hun beslissingen over het al dan
niet aanhouden van fondsen en over het
aangaan van nieuwe engagementen uitge
steld tot na den terugkeer van hun zomer
reis, in de verwachting, dat alsdan ook met
wat meer zekerheid kan worden overzien
hoe de economische toestand zich verder zal
ontwikkelen. Ten aanzien van de politieke
vooruitzichten is men thans wat optimisti
scher dan de vorige week, toen de kans op
ernstige conflicten in de naaste toekomst
nog betrekkelijk groot werd geacht. Het een
met het andere maakt, dat de stemming ter
beurze weifelend blijft, terwijl het niet tot
een noemenswaardige uitbreiding van za
ken is gekomen.
Het meeste ging nog om in de cultuur-af -
deelingen, waar speciaal suikerwaarden
gunstig werden beinvloed door nieuwe flin
ke afdoeningen van de N. I. V. A. S., ge
volgd door een verdere verhooging der li-
mites. Het snelle tempo, waarin de verkoo-
pen der N. I. V. A. S., zich in de laatste we
ken voltrekken en de achtereenvolgende
prys-verhoogingen wijzen er wel op, dat de
toestand voor de Java-suikelcultiiur toch
wel aanmerkelijk verbeterd is.
Opvallend was de vaste stemming voor
winstbewijzen. Vorstenlanden en voor aan
deelen Ver. Vorstenlandsche Cultuur Mij.
ondanks het feit, dat laatstgenoemde maat'
schappij heeft besloten, haar winst over het
afgeloopen boekjaar in het bedrijf te hou
den en daaruit dus geen dividend uit te kee-
ren. De koersstijging wordt in verband ge
bracht met plannen der Ver. Vorstenland
sche Cultuur My. (welke Mij., naar men
weet, is voortgekomen uit de reorganisatie
der oude Cultuur Mij. der Vorstenlanden)
om over te gaan tot de uitgifte van de
2^ millioen nieuwe aandeelen, die vol
gens het reorganisatie-plan zouden worden
geëmitteerd, maar tot nu toe wegens de
minder gunstige ontwikkeling in de suiker
industrie niet werden uitgegeven. De koers
der aandeelen steeg in een paar dagen tijds
ca. 15%, maar het hoogste punt kon niet
worden gehandhaafd, toen op de geheele
markt in aansluiting op een inzinking in
New York een terugslag intrad.
Deze terugslag strekte zich ook uit tot de
rubberafdeeling, waar de noteeringen trou
wens de geheele week nog al fluctueerden,
al naar gelang de prijsbewegingen op de
markt voor het product te Londen. Het be
richt, dat het Internationale Rubber-Comité
zijn beslissing over het restrictie-percentage
in het vierde kwartaal van dit jaar opge
schort heeft tot een volgende vergadering
werkte stimuleerend. Men leidde er uit af,
dat het Comité in het bezit moet zijn van
gunstige inlichtingen met betrekking tot de
verbetering van het verbruik, aangezien 't
anders wel reeds thans had verklaard, dat
het uitvoerpercentage onveranderd op 45
der standaardproductie zal worden gehand
haafd.
Aandeelen Koninklijke Petroleum zijn wat
in koers afgebrokkeld, hoewel het een gun-
stigen indruk maakte, dat de netto-winst
van de Amerikaansche dochtermij. de Shell
Union Corporation, in het tweede kwartaal
iets hooger was dan in het eerste. Bij het
overeenkomstige kwartaal van het vorige
jaar blijft zij weliswaar aanmerkelijk ten
achter, maar dit is voor een deel het gevolg
van hoogere afschrijvingen en uitgaven
voor belastingen.
In de industriëele afdeeling zijn aandeelen
Philips, rekening houdend met detacheeren
van het dividend van 11 per saldo niet
belangrijk veranderd. Op de jaarvergade
ring heeft de directie interessante mededee-
lingen gedaan omtrent de investeering- en
de afschrijvingspolitiek, naar aanleiding van
opmerkingen van een aandeelhouder, die
vreesde voor een "overdreven expansie-
zucht. Bij elke nieuwe investeering aldus
verklaarde het bestuur, wordt bekeken,
hoe de toekomstige gang van zaken zou zijn
als Philips niet investeert, en hoe de markt
zou zijn, als men wel investeert. Als het
antwoord op de tweede vraag gunstiger
luidt dan op de eerste, wordt de tweede mo
gelijkheid gekozen. Zou men dit niet doen,
dan zou op den duur de exploitatie ongun
stiger worden.
Van 1931 tot 19361937 hebben de nieu
we investeeringen gemiddeld 5)4 millioen
per jaar bedragen.
Daartegenover stonden vrij gevallen in
terne afschrijvingen van 78 millioen
per jaar. Bij de calculatie van den kostprijs
der artikelen wórdt daarin n.L een zeker
afschrijvingspercentage opgenomen, dat in
de genoemde jaren grooter was dan de wer
kelijk voor afschrijving op nieuwe investee
ringen benoodigde bedragen, zoodat in vo
rige jaren een belangrijk bedrag overschoot,
dat ten gunste van de exploitatierekening
gebracht werd. Voor het boekjaar 1937—
1938 hebben de nieuwe investeeringen even
wel de uit den kostprijs vrijgevallen af
schrijvingen met ca. 3 millioen overtrof
fen; hiervan is 1 millioen ten laste van de
reserve voor uitbreiding gebracht, en 2
millioen is ten laste van de exploitatie-reke
ning gekomen. Uit de uiteenzettingen van
de directie van Philips sprak wel duidelijk
het vertrouwen, dat zij in de toekomst harer
maatschappij heeft.
Minder bevredigend waren de mededee-
lingen in de jaarvergaderingen der A!ge-
meene Kunstzijde Unie, niet zoo zeer wat
de positie van de maatschappij, als wel wat
de afzetverhoudingen betreft. De moeilijk
heden, bij den afzet in het buitenland on
dervonden, zijn op het oogenblik grooter
dan ooit, terwijl ook de binnenlandsche af
zet in vergelijking met die in 1937 vermin
derd is. Het eenige lichtpunt is, dat de voor
raden van kunstzijde-artikelen in den laat-
stcn tijd een vermindering aantoonen, wat
de voorbode zou kunnen zijn van een ople-
Dat was een feest in het dorp. Er was een
circus gekomen. Ze zouden vier dagen blij
ven en daarna weer verder trekken. Ze wa
ren met grote wagens gekomen en hadden
op e grote wei, naast het café hun tenten
en kramen opgeslagen. De jongens van het
dorp vonden het prachtig, ze stonden er dik
wijls by en keken, wat de kermismensen de
den. Ook Dik en zijn vrienden stonden er
naar te kijken. Die kon je altijd wel vinden
op de plaatsen, waar iets bijzonders was. Ze
werden zo nieuwsgierig, om te weten, wat ze
allemaal in die tenten zouden doen, dat ze
naar huis holden en vroegen of ze ook naar
het circus mochten. Dik's vader zei: „Je mag
er voor deze keer heen, omdat je me giste
renavond zo goed geholpen hebt. Hier is een
kwartje, dat kan je aan de mensen geven",
meisje van die middag. Ze had haar tong uit
gestoken, tegen Dik en zijn vriendjes, omdat
ze haar geplaagd hadden. Ze had nu een
heel mooi kort jurkje aan en ze sprong en
danste op het paard, alsof ze op de grond
stond. Hoe kon iemand nu zó op een paard
•rijden, dat begreep Dik helemaal niet. Dat
was toch wel erg knap. Soms sprong ze in
eens van het paard, liep er vlug naast en
sprong een paar meter verder weer op de
rug van het dier. Toen reed ze naar het mid
den van het veld en boog voor de mensen.
Iedereen begon hard te klappen, want ze
hadden het allemaal erg mooi gevonden.
Daarna maakten de clowns weer grapjes
en intussen ging Anita met een schaal rond.
En weer deden veel mensen alsof ze het niet
zagen. Ook Dik draaide weer zijn hoofd om.
Het meisje liep zonder iets te zeggen verder
en ging toen naar de woonwagen.
Plotseling voelde Dik een hand op zijn
Dik liep vlug het huis uit en ging naar het
terrein, waar het circus was. Alles zag er
heel anders uit, dan die morgen. De mannen
en vrouwen, die 's morgens nog aan het tim
meren waren, liepen nu in prachtige kleren
rond. De directeur had een mooi pak aan en
hij liet de paarden in het rond draven. De
paarden leken ook al helemaal niet meer op
de paarden, die voor de wagens hadden ge
lopen. Er scheen een fel licht over de plaats
en daardoor leek de omgeving nog donkerder
en de costuums nog schitterender en fonke
lenden
Langzamerhand was het hele dorp uitge
lopen om ernaar te kijken. Maar toen in de
pauze een paar vrouwen met schalen rond
gingen om geld op te halen, draaiden veel
mensen zich om, want ze hadden geen zin
om geld te geven. Ze vonden het veel te ge
makkelijk, dat ze voor niets konden kijken.
Dik draaide zich ook om en deed alsof hij de
schaal niet zag. Maar toen de directeur een
nieuw nummer aankondigde, draaide ieder
een zich weer om. Nu kwam Anita, de tien
jarige kunstrijdster.
Ja, kijk eens, dat was werkelijk dat kleine
schouder. Hy draaide zich om en zag zijn
vader staan. „Ze jongen, heb je je geamu
seerd?" vroeg zijn vader.
„Ja vader, het was prachtig!" Vader keek
hem strak aan. Dik begreep het niet goed,
was zijn vader dan toch boos, dat hij gegaan
was? Maar hij zei verder niets, nam Dik by
zijn arm en bracht hem naar de woonwagen.
Daar stond Anita met haar moeder op de
trap.
Zijn vader groette haar en zei tegen Dik:
„Ik heb je toch geld gegeven vanmiddag?
Heb je dat nog?" Hy knikte en toen begreep
hij het ineens. Hij kreeg een kleur en nam
het kwartje uit zijn zak. „Zeg haar dan, dat
je het mooi vond", zei Diks vader en Dik zei
fluisterend: „Dit is voor jou, ik vond het
erg mooi!"
Anita begon te lachen en nam het kwartje
aan. Ze gaf hem een hand en boog even. Toen
zei ze vriendelijk: „Dank je wel, hoor!"
Daarna nam Diks vader hem weer mee.
Hij zei er helemaal niets meer over, maar
Dik heeft na die dag nooit meer geprobeerd
om zijn geld stilletjes bij zich te houden, als
hy eigenlijk had moeten betalen.
Voor bakker Jalsma bakker werd, was
hij zeeman. Hij had heel wat van de wereld
gezien en hij had van alle vreemde landen
souvenirs meegenomen. Later had hij van
zijn oom de bakkerij geërfd en had toen
besloten om maar zijn verdere leven rus
tig aan wal te blijven met zijn vrouw en
kinderen.
Eén van de souvenirs was de aap, Juup,
die hij uit Indië mee had gebracht. Juup
was een vrolijk dier. Hij had altijd veel
plezier in zijn ruime kooi. Ei: hing een dik
koord in en daar maakte hy grote wande
lingen op. Hij had daar een goede plaats,
want de kooi was tegen de muur van de
bakkerij, zodat hij het altijd lekker warm
had.
Hij was de vriend van alle mensen uit de
buurt en niemand zou langs de kooi gaan
zonder iets vriendelijks tegen Juup te
zeggen. Dikwijls kreeg hij ook wat lekkers
en uit dankbaarheid gaf hij dan een voor
stelling op zijn touw. Maar tegen de men
sen, die hem wilden plagen of hem uit
lachten, en dat gebeurde een enkele keer
ook wel eens, was hij altijd heel onaardig.
Dan ging hij als een echte wilde aap te
keer en je deed het beste om hem dan
maar uit de buurt te blijven.
Op en dag had- de vrouw van den bak
ker vergeten de grendel weer op de deur
te doen, nadat ze hem eten gebracht had.
Juup had het direct in de gaten en begreep,
dat hij nu de kans had om uit zijn kooi te
gaan en eens een beetje verder in de straat
te kijken. Klimmen had hij nog lang niet
verleerd en één, twee was hij langs de
bliksemafleider naar boven geklommen.
Daar zat hij nu hoog op het dak van de
bakkerij.
Maar toen zagen een paar jongens op
straat hem.
„Ga eens gauw naar beneden, Juup!"
riepen ze. Maar hij vond het veel te leuk
om eens een flink eind te kunnen wande
len, hij keek niet eens naar de jongens.
Daar zag hij de dikke schoorsteen, die hem
zo lekker warm gemaakt had de laatste
maanden. Er waren ijzeren treedjes aan.
Juup probeerde eerst voorzichtig of ze
wel stevig waren en toen hij merkte, dat
alles in orde was ,zat hij in een paar spron
gen boven op de schoorsteen. Maar daar
kwam allemaal rook uit. Dat vond hij niet
erg prettig! Met zijn lange slingerarmen
liet hij zich weer zakken tot het dak.
Kijk, daar beneden stond een grote hout
stapel, daar stonden de jongens bij. Ze
moesten hem liever eens wat te eten
geven, inplaats van zo te roepen. O, daar
gooiden ze al iets naar hem toe. Handig
ving hij het ophet was een stuk hout!
Juup legde het opzij en liep een stukje
verder over het dak. Weer komt er iets
van beneden gevlogenalwéér een stuk
hout. Wat willen die jongens nu eigenlijk?
Hij was toch geen knaagdier! Juup gooide
het hout terug.
Nu had hij een grappig spelletje ont
dekt. Elke keer als de jongens een stuk
hout naar boven gooiden, wierp hij het
weer naar beneden. De jongens wisten niet,
dat ze met Juup ook konden spelen en ze
gooiden steeds meer naar boven, want ze
vonden het nu zelf ook grappig. Maar na
een tijdje vond Juup het niet leuk meer.
Hij werd echt boos en gooide de stukken
met een geweldige kracht op de straat.
Toen pakte hij ineens een losse dakpan en
gooide die op straat. De jongens begonnen
vreselijk te lachen.
Nu werd Juup razend, hij greep de ene
dakpan na de andere en gooide ze naar
beneden. De jongens stonden achter de
houtstapel en gooiden terug met hout.
De bakker hoorde het lawaai en hij ging
vlug kijken wat er te doen was. Hij zag
Juup op het dak zitten en links en rechts
met dakpannen gooien. Hij begreep heel
goed, dat het erg gevaarlijk was, want als
iemand een pan op zijn hoofd kreeg kon
hij wel een gat in zijn hoofd krijgen!
Eerst joeg hij de jongens weg. Maar
hoe hij daarna ook zijn best deed om
Juup naar beneden te lokken, niets hielp.
Er stond nu een hele troep mensen om den
bakker heen. Iedereen riep en wenkte,
maar Juup bleef kalm zitten en keek zo
nu en dan woedend naar de houtstapel.
Toen kwam de vrouw van den bakker
op een goed idee. Ze haalde het nog half
volle etensbakje van den aap uit het hok
en zette dat beneden neer. Dat hielp! Juup
keek er eens naar en was toen in een paar
sprongen beneden. De bakker haalde gauw
een grote kist, zette daar Juup met zijn
etensbakje in en bracht hem weer naar
zijn hok. Zo was eindelijk de rust weer
gekeerd ,maar niemand vergat daarna ooit
weer de grendel op de deur vah Juup te
doen!
DIRK,
door
ALI STOOP.
In een klein dorpje ver hier vandaan,
woonde een arme weduwe. Ze had een
blind zoontje, Dirk, genaamd. De weduwe
waste voor andere mensen en verdiende
zo haar brood. Dirk wist precies, waar die
mensen woonden, daarom bracht hij altijd
de was weg. De jongens uit het dorp
A
-
SA/**
f
.Ay/,
NV/-*»
th
rx -
Wi.—
s
U A\ JJ'J
scholden hem alty'd uit. Dan wend
kwaad en gooide met stenen naar ze. Matrf
soms gaf hij er niets om en liet ze
begaan. Eens op een keer moest hy
de was wegbrengen. Het was nóg al
weg en daarom had hy wat brood en
meegenomen. Hij ging niet door liet dorpt
omdat hij bang was, uitgescholden te wor
den. Het was warm, geen windje was er
te bekennen. Het zweet parelde Dirk langs
zyn gezicht. Bij een brug, die over eeih
breed kanaal liep, ging hy zitten. Hy at
een boterham op en dronk een beetje melk.
Daar hoorde hij stemmen, hij schrok eÜ
ging gauw bij het wagentje staan. Een vm
de jongens had hem gezien en zei iwi#fc
tegen zijn kornuiten, die lachten en
schreeuwden: „Blinde Dirk die moet de war
weg brengen, hi ha ho. Blinde Dirk moet
de was weg brengen, hi, ha, 'ho".
De jongens gingen op de brugfeoaing
zitten. Piet, zo heette een van de jongens
ging allerlei toeren doen. Hy sprong over
de brugleuning heen en ging sprietloperu
Eerst ging het goed. Hy probeerde het nog
eens en hij voelde iets aan zijn been en
wou krabben. Maar daanby verloor M
zyn evenwicht en viel in 't water. Hïf Joon
niet zwemmen en geer van de jongens
durfde in 't water. Dirk, die de plons ge
looid had, liep naar de waterkant en
stapte in het water. Maar al heel gouw
kon hij niet meer staan. Hij schreeuwde
om hulp, maar niemand kwam. Daar stootte
hy tegen iets hards en begreep dat het Piet
was.^ Hij pakte hem.
Eén van de jongens had een boer zien
komen en holde hem tegemoet. Dirk en
Piet werden uit het water gehaald met een
stok. En ze werden op een wagen naar
huis gebracht. Toen Piet by kwam, was hij
alleen een beetje misselijk. Maar toen hff
wat te eten kreeg, was het over.
Met Dirk was het erger. Hy had hoge
koortsen. De dokter kwam drie keer per
dag. Geen mens mocht bij hem komen, als
alleen zijn moeder om hem zyn drankje of
eten te geven. Piet durfde niet bij DMc
aan huis te komen.
Na vier weken mocht Dirk weer «ven
wandelen. Op een ochtend kwam hy Piet
tegen. Die schaamde zich en wou Dirk een
beloning geven. Maar dat wou hy niet.
Alleen maar, dat ze hem niet meer zouden
uitschelden.
Dat gebeurde ook niet, maar toch heeft
hy zijn beloning gekregen. Piet en Dirk
zyn de beste vrienden geworden, die er
ooit bestaan hebben.
1.
X
X
X
X
X i i
«X i i
«X i
X
X
X
X
Vul in:
le rij een medeklinker.
2e rij een waterkeering.
3e rij behoort by de taalles.
4e rij een kind, dat niet ijverig is.
5e rij het hoogste dat een kegelaer Iwm
gooien.
6e rij het gevraagde woord.
7e rij wat men na het kauwen doet.
8e rij varen over zee.
9e rij worden voor een goed doel ver
kocht.
10e rij iets, dat oneindig is.
11e rij een medeklinker.
Het geheel geeft op de middelste
kruisjesrij van boven naar beneden
gelezen de prettigste tijd van het
jaar aan.
2. Wanneer is het de slechtste tijd' voor
de zakkenrollers?
3. Goede kinderen hebben goede
eigenschappen. Welke eigenschappen
dat zyn, kan men zien als men de
letters van de volgde woorden in de
goede volgorde zet;
feldebe
derveten
ginery
stènej
rijleke
DE OPLOSSINGEN.
De oplossingen van de raadsels uit ons
vorig nummer zijn:
1. Nijmegen, Gendringen, Generauiden,
Den Bosch, Schermeer, Eerbeek.
2. Op den linkervleugel gaan stean, S
3. Prinses Beatrix.
De oplossing van het kruiswoordreadssi
is:
1. speelplaats; 8. lork; 9. oorlam; 10. oei
12. Nijmegen; 16. ra; 18. ieieie; 19. ppefj
20. Callantsoog.
Van boven naar beneden:
2. por; 3. eren; 4. poseren} 5. arme; 6.
tak; 7. smak; 11. chic; 13. ijzer; 14. Nero;
15. Lea; 17. Leo.
ving in de kunstzyde-nijverheid. In Ame
rika is in de laatste weken reeds een aan
merkelijke verbetering in den afzet te be
speuren, zoodat het niet onmogelijk is, dat
de financieele resultaten van de Ameri
kaansche dochtermaatschappijen der Aku
over de tweede helft van dit jaar een be
langrijke verbetering zullen aantoonen.
Hieronder volgt een overzicht van het
koersverloop:
Anaconda Copper 26 5/8, 27 13/16, 26 3/16;
General Motors 31, 32 7/8, 31 1/8;
Bethlehem Steel 45 1/8, 46 3/4, 43 11/16;
U.S. Steel 45 5/16, 46 7/16, 43 13/16;
4 pCt. Illinois Central 33 5/8, 36;
4 pCt. Missouri Kansas Texas 441/4, 46,
44 J4;
4 pCt. South. Pac. le Goldb. 48 52 1/4;
Handelsver. Amsterdam 469, 476, 470;
Vorstenlanden winstbew. 17, 23, 22;
Ver. Vorstenl. Cult. Mij. 78, 93, 89 1/4;
Deli Batavia 233, 238, 232;
Deli Mij. 283, 288, 28634;
Amsterdam-Rubber 230 3/4, 235, 23134}
Indische Rubber 151V^ 161;
Oost Java Rubber 140, 144 3/4;
Kon. Petroleum 347 1/4, 343, 346, 344 y,;
Philips' 256, 246 ex div., 250, 24634}
Aku 46 5/8, 48 3/4, 47;
Unilever 156, 154 7/8, 156 3/4, 155^.
Onze Vierde Juli-Opgavc.
Welke Vermenigvuldiging?
De gegeven vermenigvuldiging abcd X
bdac cbl601ca, zag er in cijfers als volgt
uit:
4738 X 7843 37166134
Een puzzle, die met genoegen is op
gelost.
Onze Nieuwe Opgave. (No. 5 der Juli-
serie).
Welke bloemen en planten?
Welke namen van bloemen en planton
kunt gij maken uit de volgende letter
combinaties:
1. Geendoenrug.
2. Nidregwieldw.
3. Honderddoorn.
4. Veelwoettetindo.
5. Leertlawei.
Oplossingen (2 p.) liefst zoo vroegtijdig
mogelijk, doch uiterlijk tot Vrijdag 5 Aug-
12 uur aan den Puzzle-Redacteur van ie
Alkmaarsche Courant.
11K <k> jhai-TTi
vuzy lUl/O HUKS Clö
