1898 onder 1938 De wind blaast. iRitutetdand fauiCteUM NEDERLAND KONINGIN WILHELHINA De maatschappelijke samenleving. „40 jaren Koningin der Nederlanden" GEMENGD NIEUWS. TWEEDE BLAD. ZEVENJARIG MEISJE DOODGEREDEN. Gistermorgen is op den Oud-Reeuwijk- schen weg te Reeuwijk (Z.H.) een ernstig ongeluk gebeurd. De weg was versperd, doordat men bezig was een te water ge raakte vee-auto met varkens op den kant te brengen. Een naderende vrachtauto kon niet passeeren en de bestuurder waar schuwde, dat h achteruit zou rijden. Het te Reeuwijk logeerende zevenjarig dochtertje van de familie De Jong uit Gouda, dat zich met andere meisjes op den weg bevond, viel juist vóór een der wielen, welke haar over het hooffd gingen. Het kind was on middellijk dood. REGEERINGSJUBILEUM VAN DE KONINGIN. En overwerkvergunningen. By beschikking van den minister van sociale zaken is aan hoofden of bestuurders van ondernemingen, in wier fabrieken of werkplaatsen of onderdeelen daarvan, in het tijdvak van 29 Augustus tot en met 10 September 1938 aan arbeiders in verband met feesten ter viering van het 40-jarig regeeringsjubileum van de koningin vacan- tie wordt gegeven op één of meer dagen of daggedeelten, vergunning verleend om het tengevolge daarvan ontstane verzuim ge heel of ten deele te doen inhalen in een periode van ten hoogste drie weken, val lende in het tijdvak van 15 Augustus tot en met 17 September 1938. In aanmerking nemende, dat het thans een zéér bijzondere nationale gebeurtenis betreft, heeft de minister van sociale zaken aanleiding gevonden de medewerking van de centrale werkgeversorganisaties in te roepen, ten einde er bij hunne leden op aan te dringen, in dit geval zoo eenigszins mo gelijk vrijaf met behoud van loon te geven zonder van de vergunning tot inhalen van verlet gebruik te maken, uiteraard tenzij dit laatste in strijd zou komen met de noodzakelijke eischen van het bedrijfsbe lang. De minister wekt ook de ongeorganiseer de werkgevers op dienovereenkomstig te handelen. DIERENBESCHERMING. Tegen het coupeeren van ooren. De Sophia-vereeniging tot bescherming van dieren, gevestigd te Amsterdam, heeft besloten, op twee belangrijke hondenten toonstellingen (waaronder die van Cynophi- lia te Amsterdam) in 1939 en volgende jaren eenige prijzen te doen uitreiken voor de beste honden met ongecoupeerde ooren van die rassen, waarbij het coupeeren van de ooren voorkomt. De Sophia-vereeniging hoopt, dat zoodoende de mode van het cou peeren langs vreedzamen weg tot een gerin- geren omvang zal worden teruggebracht. Op elk der bedoelde tentoonstellingen zullen vier prijzen beschikbaar worden gesteld, en daar geen minimum schoonheids-eischen worden gesteld, zullen deze prijzen uiteraard alle worden toegekend. GROOTE ATTRACTIE IN „ARTIS". Een geit als zoogmoeder van leeuwenwelpen. Op het oogenblik beschikt Artis over een zeer groote attractie voor zijn bezoekers. Men heeft er nl. een geit en zes jonge leeuwen, waarvan er drie geboren werden den 28en Mei en drie den 28en Juli j.1. Zij zijn aan elkaar's bijzijn gewend en hebben het zelfs zoover gebracht, dat de jongste drie leeuwen geregeld door de geit ge zoogd worden. Van dit zeer bijzonder schouwspel kunnen bezoekers dagelijks, des morgens om 10 uur en des namiddags om 2 en 5 uur, getuige zijn. Daar een geit haar jongen staande zoogt, terwijl een leeuwin bij het zoogen ligt, heeft men in Artis een soort veldbedje vervaardigd, waarop de jonge leeuwen liggen, wanneer ze bij de geit zuigen. De waarde van dit schouwspel voor het publiek is in de eerste plaats hierin gele gen dat de toeschouwers er uit leeren, hoe een roofdier volstrekt niet van huis uit bloeddorstig en verscheurend is tegenover elk dier, dat hem later als prooi zou kun nen dienen. Krijgt een roofdier geregeld voldoende te eten, dan is er geen sprake van, dat het steeds zal aanvallen op een dier, dat als prooi zou kunnen dienen, vooral niet wanneer dit dier van jongs af aan tot de omgeving van het roofdier be hoord heeft en wanneer zich op grond van het zoogen en drinken een zekere band tusschen de dieren gevormd heeft. Het is zelfs mogelijk dat de geit ook later, wan neer de welpen tot leeuwen opgegroeid zullen zijn, in het gezelschap der leeuwen zal kunnen blijven vertoeven, zonder dat zulks gevaar voor haar oplevert. De oudste drie van bedoelde '.es jonge leeuwen loopen op bepaalde uren van den dag ook vrij rond tusschen kippen, een den, kalkoenen, schapen en varkens, men- schenkinderen niet te vergeten en al wat er verder doorheen krioelt in den kinder- dierentuing van Artis. ZWAAR WEER BOVEN ROTTERDAM. Tusschen vijf en zes uur gisteravond heeft zich boven Rotterdam een hevig onweer ont last, dat van eenige zeer zware regenbuien vergezeld ging. De riolen in verschillende deelen van de stad konden de ontzaggelijke watermassa's niet verzwelgen en op tallooze plaatsen stond het water soms meer dan een decimeter hoog. In den wat ingezonken tun nel onder het viaduct aan de Schiekade steeg het water zelfs tot zestig centimeter, waardoor eenige automobilisten hun wagens onklaar reden. Tengevolge van den hevigen regenval zijn er in het Noorden van de stad enkele gaten in de straat geslagen. Hoewel over het algemeen, toen de bui voorbij was, de normale toestand heel spoedig weer was hersteld, moesten toch in enkele gevallen nog maatregelen worden genomen, omdat de riolen waren verstopt. Nabij de grens van Hilligersberg is de bliksem ingeslagen in de bovenleiding van de electrische tram, waardoor het verkeer twintig minuten vertraging heeft onder vonden. Te Schiebroek is de bliksem tweemaal in geslagen, eenmaal in een winkel waar de lichtinstallatie onklaar raakte en eenmaal in de keuken van een woning, zonder per soonlijke ongelukken te veroorzaken, Wel is nog een koe door het hemelvuur getroffen en gedood. MILITAIRE HULDE AAN DE KONINGIN. Een wapenschouw van de weermacht. Op 31 Aug. a.s. zal H.M. de koningin ge durende 40 jaren het grondwettelijk opper gezag over zee- en landmacht hebben ge voerd. By deze gelegenheid zal de weer- acht op 29 Augustus a.s. de koningin een eerbiedige hulde brengen in den vorm van een défilé, waaraan de Koloniale Reserve, onderdeelen van de marine, van de land macht en vliegtuig-eskaders van de marine en de landmacht zullen deelnemen. De wa penschouw staat onder commando van den commandant van het veldleger en wordt ge houden op de van Alkemadelaan (nieuw ge deelte) te den Haag aanvangende 14 uur. De duur zal ongeveer 5 kwartier bedragen. BRUG BIJ LICHTMIS. Een belangrijke verkeersverbete- ring. De werkzaamheden aan de nieuwe vaste brug over de Dedemsvaart bij de Lichtmis in den rijksweg ZwolleMeppel zijn thans zoover gevorderd, dat de ingebruikneming van de brug begin September kan worden tegemoet gezien. De brug en het aanslui tend viaduct zijn samen ruim 100 meter lang en geheel van gewapend beton ver vaardigd. Zij rusten op acht betonnen juk ken en twee betonnen landhoofden. Zoowel de Dedemsvaart als de provinciale weg van Coevorden naar Hasselt en een aan de andere zijde van de vaart gelegen verbin dingsweg naar de over het Lichtmiskanaal liggende draaibrug, worden erdoor over spannen. Op het viaduct heeft de rijbaan een breedte van 7 M., geflankeerd door twee verhoogde rijwiel- en voetpaden van twee meter breed. Op de opritten zijn de rijwielpaden geheel vrijliggend gemaakt, zulks in overeenstemming met het aan sluitende wegvak in de richting Meppel, Van dit wegvak dat de langgedekte dorps- Vervolg. In de factoren, die tot wijziging der maat schappelijke samenleving hebben medege werkt, staan courant, film en radio voor aan. De courant van 1898 telt thans nauwe lijks meer als nieuwsblad; zij zou aan de smaak van het tegenwoordig publiek op lange na niet voldoen. De film heeft ten deele het tooneel verdrongen, maar ten deele ook geheel nieuwe behoeften geschapen. De radio heeft ons in contact gebracht met dingen, die men vroeger slechts bij benade ring kende; heeft het huiselijk leven ten deele versterkt, ten deele doortrokken van een zekere luidruchtigheid, die velen niet aangenaam is. En film en radio hunnerzijds hebben op de ontwikkeling van de courant invloed gehad, gelijk deze laatste uiteraard een kenmerk is van den eigenaardigen, roe- zigen en roerigen tijd, waarin wij leven. Ons verkeer staat in het teeken van de snelheid; spoorwegen, auto's en vliegtuig wedijveren om met fracties van uren tijd te winnen. Het is geen onaardige opmerking, dat in het tegenwoordige leven de rem, materieel en geestelijk, de meest belangrijke rol spee't. Weigert de rem in het verkeer, het ongeluk is er al. Weigert de rem op het juiste oogen blik in het geestelijk leven, dan ligt ook dit op bijkans hopelooze wijze overhoop. Dat er vooral in dit opzicht een onderscheid valt waar te nemen tusschen de tijden, die voo'r en die na den oorlog zijn gelegen, wie zal het ontkennen? De oorlog heeft een kenmer kenden invloed gehad op geheel onze inner lijke en uiterlijke structuur, en evenzeer ais de politiek zich aan de greep van den na- oorlog nog niet heeft kunnen ontworstelen, evenmin heeft het de maatschappelijke samenleving gekund. Dat heeft ook er toe geleid, dat vele nationale karakteristieken z(jn verloren gegaan. Groote steden, hun oude centra uitgezonderd, gelijken tegen woordig op elkander als twee druppels wa ter, waar men ze ook bouwt. In dat opzicht is Holland een conservatief land, want het heeft, ondanks crisis en duurte behouden de neiging om in het eigen huis te blijven wo kommen van Rouveen en Staphorst zal ontgaan, is het grondwerk aanbesteed. Deze werkzaamheden moeten in het na jaar gereed komen, waarna de verharding zal kunnen worden aanbesteed. De verbetering van de situatie bij de Lichtmisbrug beteekent niet alleen het wegnemen van een buitengewoon hinder lijk verkeersobstakel, maar is ook voor de veiligheid van het verkeer van groote be- teekenis. Jaarlijks hebben hier ongevallen plaats ten gevolge van de scheeve ligging van de smalle brug in den weg en herhaal delijk raakten hier automobilisten te water. DE KARIMATA GEEFT DEN MOED NIET OP. In overleg met de directie is besloten, dat, wanneer de Karimata het afgepaalde gebied vandaag of morgen geheel zal hebben afge werkt en geen goud zal zijn gevonden, rustig ir. zuid-oostelijke richting zal worden verder gebaggerd. Gisteravond nog werden enkele voorwerpen opgehaald, o.m. een aantal ko peren platen. Hieruit blijkt, dat de Karimata zich nog steeds boven het wrak bevmat. Zoowel de directie, als de heer Bol deel den mede, dat zij nog steeds een groot ver trouwen hebben in den goeden afloop van de onderneming. Het gaat er slechts om de juiste plek te vinden en dit is een kwestie van tijd. Het pulsen aan boord van den schelpen zuiger Texel heeft geen enkel resultaat op geleverd. Er werden tweehonderd steekproe ven genomen en in geen enkel geval zijn wrakresten aangetroffen. nen. Om ondanks de moeilijkheden, daaraan financieel en sociaal verbonden, dienst boden te blijven houden. Geen land, waar men zoo luxueus woont, zich zoo luxueus ruim in restaurants en café's neerzet, zich zoo luxueus laat bedienen, tot in kleinig heden toe, als in Holland. Geen land waar men zich zoo veel boodschappen doet thuis bezorgen en den gemiddelden winkelier be reid vindt om dit te doen! En dan, voor wat Nederland en zijn over- zeesch gebied, vooral in de Oost aangaat, welk een geweldige toenadering niet. Wat de transatlantische stoomers van groote kracht niet hebben tot stand gebracht, dat heeft het vliegtuig gedaan. Vier dagen z(jn thans voldoende om post van West naar Oost te vervoeren; zoo is over en weer mogelijk geworden een medeleven met elkander. Per sonen van beteekenis, die de terugreis per boot aanvaarden, vinden bij aankomst in het moederland foto's reeds afgedrukt van hun vertrek uit Indië. Nederland en Indië, zij kunnen thans in den werkelijken zin des woords samenleven; zij weten wat er ge beurt. Correspondeeren en telefoneeren met Indië is voor iedereen mogelijk; het vlieg tuig staat weliswaar niet binnen ieders be reik, maar toch in het bereik van velen. De radio maakt het mogelijk, dat men in Indië luistert naar groote voetbalwedstrijden in Europa, waarin het Nederlandsche elftal een rol speelt, en maakt het mogelijk dat men in Holland de overneming van het commando der zeemacht, de opening van den Volksraad of welke andere plechtigheid ook beluistert. De Koningin kan zich bij voorkomende gelegenheden wenden -niet slechts tot haar onderdanen in het rijk in Europa, maar tot de millioenen en tientallen millioenen over zee. Dat alles drukt een stempel op de wederzijdsche samenleving; het maakt den band tusschen Nederland en Indië nauwer en heel anders. Ondanks den afstand, is er een gelijkheid van denken en gevoelen; ondanks oceanen, die ons schei den, een saamhoorigheid, die vroeger wel moest ontbreken. EEN NATIONALE TENTOONSTELLING OP HET KASTEEL HARDENBROEK. Een dezer dagen zal het eerste steunpunt van de Nederlandsche stichting „Nationaal Centrum" officieel in gebruik worden ge nomen. Verschillende personen en firma's hebben hun medewerking verleend bij de inrichting van dit steunpunt, het kasteel „Hardenbroek" op ongeveer 3 k.m. afstand fraai gelegen in de nabijheid van den ver keersweg Utrecht-Wyk bij Duurstede. Bij deze inrichting komt in alles de na tionale gedachte naar voren, de verschillen de zalen zijn in keurige expositiezalen om- getooverd, waar onze nationale instellingen en firma's zoo overzichtelijk mogelijk de aandacht van de bezoekers vestigen op onze nationale volkskracht in al haar verschei denheid. Daarbij treft men o.a. aan inzendingen van de Nederlandsche spoorwegen, K.L.M., Koninklijke Nederlandsche Vereeniging voor Luchtvaart, P.T.T., het Departement van Waterstaat, de K.N.A.C., A.N.W.B., Neder landsche Vereeniging voor Luchtbescher mingsdienst, Economische Voorlichtings dienst, Koloniaal Instituut, Nederlandsche Vliegtuigenfabriek Fokker, Vliegtuigenfa- briek Koolhoven, diverse scheepvaartmaat schappijen, het Nederlandsche Scheepvaart museum, het Departement van Defensie, de Nationale Luchtvaartschool en de Neder landsche Vereeniging voor Luchtbescher ming. De restauratie van het kasteel werd geheel belangeloos door den heer W. Ouds- hoorn uitgevoerd. Van Utrecht uit is het kasteel Harden broek het gemakkelijkste te bereiken door Wij zijn gewoon van den „goeden ouden tijd" te spreken. Onze ouders deden het voor ons en wij doen het hun na. Nog leven dig staat mij voor den geest de oom, die op den dag der inhuldiging van Koningin Wil- helmina, mij duideliik maakte, dat zijn ge slacht, dat diligence en trekschuit had ge kend en nu reisde per spoor, telefoneerde en telegrafeerde, de grootste veranderingen had aanschouwd, ooit door eenzelfde ge slacht gezien. Wat zou hij wel zeggen, wan neer hij thans nog in leven was, en wat zeg gen niet die ouden onder ons, die trekschuit en diligence, in afgelegen geieelten van het land nog hebben gekend, op nieuwsberich ten soms dagen moesten wachten, en nu pier vliegtuig reizen, per telefoon spreken, per radio luisteren naar stemmen uit verre streken. Vooruitgang, men mag dien waar- deeren of niet, is niet tegen te houden; komt vanzelf en gaat vanzelf ten deele verloren. Niet alles wat deze vooruitgang brengt is winst voor geest en gemoed, maar in dat opzicht corrigeert het leven zichzelf en neemt in den loop der tijden weg wat over bodig of onnut valt te heeten. En als wij het zoo beschouwen, dan is het voor de maat schappelijke samenleving, een gezegende tijd, deze regeering van Koninkin Wilhel- mina. Hebt u reeds, als abonné van de Alktnaarsche Courant, ingeteekend op onze premie-uitgave een prachtig boekwerk, met ongeveer 400 foto's uit het leven van onze koningin? Het boek verschijnt in Augustus, waarschijnlijk begin volgende week. Verzekert u van zoo'n boek door nog heden te bestellen. Dealbumszijn uitsluitend bij vooruitbetaling, zoodat ge door inzending van het be drag na verschijnen het album kunt ontvangen. De prijs bedraagt 0.75 afgehaald aan ons bureau, fr. p. post 0.95. Postgiro 37060 N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. Herms. Coster en Zoon, Alkmiarsche Courant. gebruik van den autobusdienst op Wijk bij Duurstede, waarbij men vlak voor den in gang van het kasteel kan uitstappen. Daar de minister-president dr. H. Colijn door zyn ongesteldheid verhinderd is de opening van de stichting „Nationaal Cen trum" te verrichten, zal de minister van sociale zaken, prof. mr. C. P. M. Romme deze plechtigheid verrichten. Aankomst van den sultan van Pon- tianak. - Zooals reeds werd gemeld, zal de sultan van Pontianak, die de viering- van het regeeringsjubileum der Koningin zal bijwo nen, is vandaag te Den Haag aangekomen met den boottrein van Marseille. Aan de gevolgen overleden. - De reeds bejaarde douairière H. A. A. van Weideren Rengers baronesse van Heemstra uit Veen- klooster, die dezer dagen te Steenwijkerwold uit een auto is gevallen, waarbij haar een been werd verbrijzeld, is in het diacones- senhuis te'Leeuwarden overleden. Lijk opgehaald. - Uit de ondiepe sloot langs de laan naar Duivendrecht heeft men vanmorgen terhoogte van de Julianastraat te Diemen het lijk opgehaald van den 73- jarigen heer E. H. Scheper uit Amsterdam, dn- sinds eenige dagen in Diemen logeerde en sedert gisteravond vermist werd. Minister Colijn hersteld. - Minister Colijn is thans weer geheel hersteld en zal dezer dagen zijn werkzaamheden ten depar- temente hervatten. Door DONN BYRNE. Uit het Engelsch door J. van P 7) „Juist, je kunt gerust zeggen, dat ik dat niet ben, beste jongen. Ik ben een zeeman en aan boord van een schip is er weinig voor de beenen te doen. Je moet vlug als een visch zijn met je handen en groote kracht in je armen hebben en je moet tee- nen hebben, waarmee je kunt grijpen en dijen om je vast te klemmen tegen de hel lende rondhouten. Maar om ergens lang te loopen en met je voeten op den weg te ha meren alsof je het hoofd tegen een muur stoot, dat is onnatuurlijk voor een zeeman. Een halve mijl, zei je?" „Brave man", zeide de kleine Shane be zorgd, „verwachtte je iemand te vinden in het huis van McFees?" „Ja, een vrouw, die mij gebaard en tegen haar borst gedrukt heeft, een oude vrouw nu, lieve jongen". „Je zult haar niet treffen, goede man". „Is zy dood?" „Ik heb haar met de pennies op de oog leden gezien, nog geen twee maanden ge leden". „Mijn moeder is dus dood", zeide de groo te man. „Mijn moeder is dus dood. Nou ja, al haar zorgen zijn nu voorbij. Het is veer tig jaar geleden sedert ik haar zag en toen was zij een flinke vrouw en in veertig jaar moet zij een massa zorgen gehad hebben". „Zij zag er erg vreedzaam uit, goede man". „De dooden zijn altijd vreedzaam, kerel tje. Zoo, is mijn moeder dood nu, dat verandert de zaak". „Je zult dan in het huis gaan wonen, brave man?" „Ik ga terug naar zee, lieve jongen. Ik was van plan geweest thuis te blijven en bij de oude vrouw te zyn in haar laatste jaren, zooals een loods een schip binnen brengt, zou je kunnen zeggen. Maar het zou vreemd en vermoeiend geweest zijn, want zij sprak geen woord Engelsch". „De oude Annapla McFee sprak alleen Gaelisch". „En bij my is het Gaelisch verdwenen, zooals de bloem van een vruchtboom. En er zou heel weinig conservatie tusschen ons geweest zijn; zij zou zich kermissen en dan sen en eigenaardigheden in het Gaelisch hebben herinnerd en ik zou in het Engelsch hebben gedacht aan vreemde buitenland- sche havens. Ik zou een schrale metgezel zijn geweest voor een oude vrouw, die haar laatste aanlegplaats had bereikt. Veertig jaar tusschen ons vreemde havens en diepe peilingen. O, het zou wonderlijk ge weest zijn". „Ach, misschien ook niet, goede man". „Hoe zou het anders hebben kunnen zijn, lieve jongen? Zij zou voor mij een vreemd, zielig oudje geweest zijn, omdat ik my haar herinnerde als een fiksche vrouw en ik zou een eigenaardige gebaarde man geweest zijn voor haar, die mij alleen als kleine jongen gekend had, de schrik van de vallei. De menschen veranderen iederen dag en er verandert veel in veertig jaar. „En daarbij zou het moeilijk voor me ge weest zijn; mijn handen staan niet meer naar schop of riek, nu zij stijf geworden zijn door de slingerende rondhouten en mijn vingers, die gewend zijn touw te splitsen, zouden het fijne gevoel missen om een koe te melken. En op zekeren dag als ik het veld ploegde, zou ik mij wel eens ongeluk kig hebben kunnen voelen als ik een goed schip op zee zag, dat bijvoorbeeld van Glasgow naar de Plata voer en ik zou den ken, hoe het schip zou vergaan op de ku3t van Brazilië als de pampero vlug als een messteek zou opsteken en ik niet aan boord zou zijn om te helpen zeil te minderen en mijn torn aan het roer waar te nemen. En het zou mij misschien onhebbelijk tegen de oude vrouw hebben gemaakt en dat zou ik toch niet gewild hebben, neen heelemaal nietMaar zij heeft haar reis volbracht, arm oudjeen voor mij zal het weer een zeeschip zijn en een zeemanslied aan het windas ach ja „Het is wonderlijk, goede man, dat je niet aan den wal wilt blijven, nu je al veertig jaar op zee bent geweest". „Ja, 't is erg vreemd, kleine baas, maar als je eenmaal zout water in je bloed hebt, is het mis met je. Er is een vreemd gekrie bel in je aderen, net een ziekte, waarachtig. Het maakt je ongeschikt voor het haard vuur op winteravonden en voor de hooivel den in Juni en het trekt een hooge scheids muur op tusschen jezelf en de menschen aan den wal, evenals er een is tusschen een vechtersbaas en een lafaard. Het is het zout in je bloed, denk ik, maar dat zou je aan een dokter moeten vragen". „Ik beweer niet, dat het een goed leven is, het is een hondenleven, zeker, en als je op zee bent, dan zeg je: „Was ik niet gek om ooit het droge land te verlaten en als ik terug kom en een baantje kryg dan", zeg je, „dan zullen jelui me nooit weer zien weg gaan; geef mij maar een boer derijtje". En dan ben je op de een of an dere manier weer terug op een schip en dan ben je bij Kaap Hoorn, boven in het tuig en je vecht met een zeil, zooals je met een man om je leven zou vechten, of je bent in de Doldrums, zooals ze die noemen, waar geen pietsje wind is en geen duvel te doen is dan de dekken te schuren, zooals een oude bedeelde den vloer van een arm huis schuurt. En dan zeg je: „Ik zou veel liever een reizend ketellapper op den weg zijn met zijn ezel en kar en zijn hond en zijn vrouw, dan een galeiboef voor dien schooier van een stuurman, dia niet meer gevoel heeft voor een armen matroos dan een hond voor een konijn. Het is een hon denleven, zeg ik je en als we de haven be reiken, is het uit". „Maar je komt in de haven en je blijft er een poos en je merkt, dat de vrouw, die jij je hebt voorgesteld als een koningin van Sheba, niets beters is dan een gemeen slet en de kroegbaas, die je dacht dat een voorname edelmoedige kerel was, niets meer met je te maken wil hebben zoodra je zilverlingen op zijn. Het is. vreemd, maar de lui aan den wal denken aan niets dan geld. En op een goeden dag begin je te denken en de vrouw narist je ziet er nog pappiger uit dan deeg en de man in de kroeg is slechts een lage bedrieger en je zit te luisteren naar de gesprekken van de bange stadsmenschen en het huis, waarin je woont, is vuiler dan een varkenshok. En dan zeg je: „Ben ik dat, die zich de gouden vrouwen van de eilanden herinnert, met roode bloemen in het haar? Ben ik dat, die aan de zijde van brave scheepsmaats in Callao heb gevochten? Zit ik te luisteren naar het gesnater van deze slappelingen, ik, die in het volkslogies groote verhalen heb gehoord van hoe de een in de Bahama s aan land werd gezet en de ander met een Maori-koningin trouwde, bij God! Ik, de held, die de bovenbramzeils borg, die klap ten als kanonnen? Is deze smerige kamer een plaats voor mij, die gewend is aan een schip, van boeg tot hek zoo schoon als een kat? En dan sta jc op als een flinke kerel en je kijkt den man van de kroeg in de dwa lende oogen en dan zeg je: „Luister, mis punt, weet je niet een schipper, die een ma troos noodig heeft, een zeeman, die zijn vak kent, handig in den nood en een wilde kat in gevaar en even vreedzaam als een haas in het lange gras?" En dan ga je er weer van door in je oude vak en den welbeken den weg op, waar de golvende haven de beste haven is en de morgen een beteTe dagDus tot ziens, kleine brave jongen, ik ga maar weer op stap. 't Is een honden leven, dat is zoo, het leven van eert zee man, maar je kunt het niet veranderen. Ik denk, dat het 't zout in je bloed is". „Ga je weg, goede man?" „Ja, ik ga er van door, kleine baas. En wel bedankt voor wat je m\j vertelde en vooral voor dat gezegde, dat de oude vrouw er zoo vredig uitzag met de pennies op de oogleden". „Maar ga je dan het huis niet zien?" „Ik denk van niet, jochie, ik heb veertig jaar lang een beeld in mijn gedachten ge had van een groot huis en van koel wel water en misschien is het niet heelemaal zoo. Ik wil het verschil liever niet weten, ik bewaar dat beeld liever". „Maar het huis is je eigendom", drong kleine Shane aan, „je kunt het toch niet zoo laten als het is. Wil je het dan niet verkoopen en het geld meenemen?" „Ach, naar den duivel ermee, ik heb geen tijd", zeide de zeeman en hjj hinkte pijnlijk den weg af terug. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 6