1898 onder 1938
De wind
blaast.
iRitutetdand
fauiCteUM
NEDERLAND
KONINGIN WILHELHINA
De maatschappelijke samenleving.
„40 jaren Koningin
der Nederlanden"
GEMENGD NIEUWS.
TWEEDE BLAD.
ZEVENJARIG MEISJE DOODGEREDEN.
Gistermorgen is op den Oud-Reeuwijk-
schen weg te Reeuwijk (Z.H.) een ernstig
ongeluk gebeurd. De weg was versperd,
doordat men bezig was een te water ge
raakte vee-auto met varkens op den kant
te brengen. Een naderende vrachtauto kon
niet passeeren en de bestuurder waar
schuwde, dat h achteruit zou rijden. Het te
Reeuwijk logeerende zevenjarig dochtertje
van de familie De Jong uit Gouda, dat zich
met andere meisjes op den weg bevond,
viel juist vóór een der wielen, welke haar
over het hooffd gingen. Het kind was on
middellijk dood.
REGEERINGSJUBILEUM VAN DE
KONINGIN.
En overwerkvergunningen.
By beschikking van den minister van
sociale zaken is aan hoofden of bestuurders
van ondernemingen, in wier fabrieken of
werkplaatsen of onderdeelen daarvan, in
het tijdvak van 29 Augustus tot en met 10
September 1938 aan arbeiders in verband
met feesten ter viering van het 40-jarig
regeeringsjubileum van de koningin vacan-
tie wordt gegeven op één of meer dagen of
daggedeelten, vergunning verleend om het
tengevolge daarvan ontstane verzuim ge
heel of ten deele te doen inhalen in een
periode van ten hoogste drie weken, val
lende in het tijdvak van 15 Augustus tot en
met 17 September 1938.
In aanmerking nemende, dat het thans
een zéér bijzondere nationale gebeurtenis
betreft, heeft de minister van sociale zaken
aanleiding gevonden de medewerking van
de centrale werkgeversorganisaties in te
roepen, ten einde er bij hunne leden op aan
te dringen, in dit geval zoo eenigszins mo
gelijk vrijaf met behoud van loon te geven
zonder van de vergunning tot inhalen van
verlet gebruik te maken, uiteraard tenzij
dit laatste in strijd zou komen met de
noodzakelijke eischen van het bedrijfsbe
lang.
De minister wekt ook de ongeorganiseer
de werkgevers op dienovereenkomstig te
handelen.
DIERENBESCHERMING.
Tegen het coupeeren van ooren.
De Sophia-vereeniging tot bescherming
van dieren, gevestigd te Amsterdam, heeft
besloten, op twee belangrijke hondenten
toonstellingen (waaronder die van Cynophi-
lia te Amsterdam) in 1939 en volgende jaren
eenige prijzen te doen uitreiken voor de
beste honden met ongecoupeerde ooren van
die rassen, waarbij het coupeeren van de
ooren voorkomt. De Sophia-vereeniging
hoopt, dat zoodoende de mode van het cou
peeren langs vreedzamen weg tot een gerin-
geren omvang zal worden teruggebracht. Op
elk der bedoelde tentoonstellingen zullen
vier prijzen beschikbaar worden gesteld, en
daar geen minimum schoonheids-eischen
worden gesteld, zullen deze prijzen uiteraard
alle worden toegekend.
GROOTE ATTRACTIE IN „ARTIS".
Een geit als zoogmoeder van
leeuwenwelpen.
Op het oogenblik beschikt Artis over een
zeer groote attractie voor zijn bezoekers.
Men heeft er nl. een geit en zes jonge
leeuwen, waarvan er drie geboren werden
den 28en Mei en drie den 28en Juli j.1. Zij
zijn aan elkaar's bijzijn gewend en hebben
het zelfs zoover gebracht, dat de jongste
drie leeuwen geregeld door de geit ge
zoogd worden. Van dit zeer bijzonder
schouwspel kunnen bezoekers dagelijks,
des morgens om 10 uur en des namiddags
om 2 en 5 uur, getuige zijn.
Daar een geit haar jongen staande zoogt,
terwijl een leeuwin bij het zoogen ligt,
heeft men in Artis een soort veldbedje
vervaardigd, waarop de jonge leeuwen
liggen, wanneer ze bij de geit zuigen.
De waarde van dit schouwspel voor het
publiek is in de eerste plaats hierin gele
gen dat de toeschouwers er uit leeren, hoe
een roofdier volstrekt niet van huis uit
bloeddorstig en verscheurend is tegenover
elk dier, dat hem later als prooi zou kun
nen dienen. Krijgt een roofdier geregeld
voldoende te eten, dan is er geen sprake
van, dat het steeds zal aanvallen op een
dier, dat als prooi zou kunnen dienen,
vooral niet wanneer dit dier van jongs af
aan tot de omgeving van het roofdier be
hoord heeft en wanneer zich op grond van
het zoogen en drinken een zekere band
tusschen de dieren gevormd heeft. Het is
zelfs mogelijk dat de geit ook later, wan
neer de welpen tot leeuwen opgegroeid
zullen zijn, in het gezelschap der leeuwen
zal kunnen blijven vertoeven, zonder dat
zulks gevaar voor haar oplevert.
De oudste drie van bedoelde '.es jonge
leeuwen loopen op bepaalde uren van den
dag ook vrij rond tusschen kippen, een
den, kalkoenen, schapen en varkens, men-
schenkinderen niet te vergeten en al wat
er verder doorheen krioelt in den kinder-
dierentuing van Artis.
ZWAAR WEER BOVEN ROTTERDAM.
Tusschen vijf en zes uur gisteravond heeft
zich boven Rotterdam een hevig onweer ont
last, dat van eenige zeer zware regenbuien
vergezeld ging. De riolen in verschillende
deelen van de stad konden de ontzaggelijke
watermassa's niet verzwelgen en op tallooze
plaatsen stond het water soms meer dan een
decimeter hoog. In den wat ingezonken tun
nel onder het viaduct aan de Schiekade
steeg het water zelfs tot zestig centimeter,
waardoor eenige automobilisten hun wagens
onklaar reden. Tengevolge van den hevigen
regenval zijn er in het Noorden van de stad
enkele gaten in de straat geslagen. Hoewel
over het algemeen, toen de bui voorbij was,
de normale toestand heel spoedig weer was
hersteld, moesten toch in enkele gevallen
nog maatregelen worden genomen, omdat
de riolen waren verstopt.
Nabij de grens van Hilligersberg is de
bliksem ingeslagen in de bovenleiding van
de electrische tram, waardoor het verkeer
twintig minuten vertraging heeft onder
vonden.
Te Schiebroek is de bliksem tweemaal in
geslagen, eenmaal in een winkel waar de
lichtinstallatie onklaar raakte en eenmaal
in de keuken van een woning, zonder per
soonlijke ongelukken te veroorzaken, Wel is
nog een koe door het hemelvuur getroffen
en gedood.
MILITAIRE HULDE AAN DE
KONINGIN.
Een wapenschouw van de weermacht.
Op 31 Aug. a.s. zal H.M. de koningin ge
durende 40 jaren het grondwettelijk opper
gezag over zee- en landmacht hebben ge
voerd. By deze gelegenheid zal de weer-
acht op 29 Augustus a.s. de koningin een
eerbiedige hulde brengen in den vorm van
een défilé, waaraan de Koloniale Reserve,
onderdeelen van de marine, van de land
macht en vliegtuig-eskaders van de marine
en de landmacht zullen deelnemen. De wa
penschouw staat onder commando van den
commandant van het veldleger en wordt ge
houden op de van Alkemadelaan (nieuw ge
deelte) te den Haag aanvangende 14 uur. De
duur zal ongeveer 5 kwartier bedragen.
BRUG BIJ LICHTMIS.
Een belangrijke verkeersverbete-
ring.
De werkzaamheden aan de nieuwe vaste
brug over de Dedemsvaart bij de Lichtmis
in den rijksweg ZwolleMeppel zijn thans
zoover gevorderd, dat de ingebruikneming
van de brug begin September kan worden
tegemoet gezien. De brug en het aanslui
tend viaduct zijn samen ruim 100 meter
lang en geheel van gewapend beton ver
vaardigd. Zij rusten op acht betonnen juk
ken en twee betonnen landhoofden. Zoowel
de Dedemsvaart als de provinciale weg van
Coevorden naar Hasselt en een aan de
andere zijde van de vaart gelegen verbin
dingsweg naar de over het Lichtmiskanaal
liggende draaibrug, worden erdoor over
spannen. Op het viaduct heeft de rijbaan
een breedte van 7 M., geflankeerd door
twee verhoogde rijwiel- en voetpaden van
twee meter breed. Op de opritten zijn de
rijwielpaden geheel vrijliggend gemaakt,
zulks in overeenstemming met het aan
sluitende wegvak in de richting Meppel,
Van dit wegvak dat de langgedekte dorps-
Vervolg.
In de factoren, die tot wijziging der maat
schappelijke samenleving hebben medege
werkt, staan courant, film en radio voor
aan. De courant van 1898 telt thans nauwe
lijks meer als nieuwsblad; zij zou aan de
smaak van het tegenwoordig publiek op
lange na niet voldoen. De film heeft ten
deele het tooneel verdrongen, maar ten deele
ook geheel nieuwe behoeften geschapen. De
radio heeft ons in contact gebracht met
dingen, die men vroeger slechts bij benade
ring kende; heeft het huiselijk leven ten
deele versterkt, ten deele doortrokken van
een zekere luidruchtigheid, die velen niet
aangenaam is. En film en radio hunnerzijds
hebben op de ontwikkeling van de courant
invloed gehad, gelijk deze laatste uiteraard
een kenmerk is van den eigenaardigen, roe-
zigen en roerigen tijd, waarin wij leven. Ons
verkeer staat in het teeken van de snelheid;
spoorwegen, auto's en vliegtuig wedijveren
om met fracties van uren tijd te winnen. Het
is geen onaardige opmerking, dat in het
tegenwoordige leven de rem, materieel en
geestelijk, de meest belangrijke rol spee't.
Weigert de rem in het verkeer, het ongeluk
is er al. Weigert de rem op het juiste oogen
blik in het geestelijk leven, dan ligt ook dit
op bijkans hopelooze wijze overhoop. Dat er
vooral in dit opzicht een onderscheid valt
waar te nemen tusschen de tijden, die voo'r
en die na den oorlog zijn gelegen, wie zal
het ontkennen? De oorlog heeft een kenmer
kenden invloed gehad op geheel onze inner
lijke en uiterlijke structuur, en evenzeer ais
de politiek zich aan de greep van den na-
oorlog nog niet heeft kunnen ontworstelen,
evenmin heeft het de maatschappelijke
samenleving gekund. Dat heeft ook er toe
geleid, dat vele nationale karakteristieken
z(jn verloren gegaan. Groote steden, hun
oude centra uitgezonderd, gelijken tegen
woordig op elkander als twee druppels wa
ter, waar men ze ook bouwt. In dat opzicht
is Holland een conservatief land, want het
heeft, ondanks crisis en duurte behouden de
neiging om in het eigen huis te blijven wo
kommen van Rouveen en Staphorst zal
ontgaan, is het grondwerk aanbesteed.
Deze werkzaamheden moeten in het na
jaar gereed komen, waarna de verharding
zal kunnen worden aanbesteed.
De verbetering van de situatie bij de
Lichtmisbrug beteekent niet alleen het
wegnemen van een buitengewoon hinder
lijk verkeersobstakel, maar is ook voor de
veiligheid van het verkeer van groote be-
teekenis. Jaarlijks hebben hier ongevallen
plaats ten gevolge van de scheeve ligging
van de smalle brug in den weg en herhaal
delijk raakten hier automobilisten te
water.
DE KARIMATA GEEFT DEN MOED
NIET OP.
In overleg met de directie is besloten, dat,
wanneer de Karimata het afgepaalde gebied
vandaag of morgen geheel zal hebben afge
werkt en geen goud zal zijn gevonden, rustig
ir. zuid-oostelijke richting zal worden verder
gebaggerd. Gisteravond nog werden enkele
voorwerpen opgehaald, o.m. een aantal ko
peren platen. Hieruit blijkt, dat de Karimata
zich nog steeds boven het wrak bevmat.
Zoowel de directie, als de heer Bol deel
den mede, dat zij nog steeds een groot ver
trouwen hebben in den goeden afloop van
de onderneming. Het gaat er slechts om de
juiste plek te vinden en dit is een kwestie
van tijd.
Het pulsen aan boord van den schelpen
zuiger Texel heeft geen enkel resultaat op
geleverd. Er werden tweehonderd steekproe
ven genomen en in geen enkel geval zijn
wrakresten aangetroffen.
nen. Om ondanks de moeilijkheden, daaraan
financieel en sociaal verbonden, dienst
boden te blijven houden. Geen land, waar
men zoo luxueus woont, zich zoo luxueus
ruim in restaurants en café's neerzet, zich
zoo luxueus laat bedienen, tot in kleinig
heden toe, als in Holland. Geen land waar
men zich zoo veel boodschappen doet thuis
bezorgen en den gemiddelden winkelier be
reid vindt om dit te doen!
En dan, voor wat Nederland en zijn over-
zeesch gebied, vooral in de Oost aangaat,
welk een geweldige toenadering niet. Wat
de transatlantische stoomers van groote
kracht niet hebben tot stand gebracht, dat
heeft het vliegtuig gedaan. Vier dagen z(jn
thans voldoende om post van West naar Oost
te vervoeren; zoo is over en weer mogelijk
geworden een medeleven met elkander. Per
sonen van beteekenis, die de terugreis per
boot aanvaarden, vinden bij aankomst in het
moederland foto's reeds afgedrukt van hun
vertrek uit Indië. Nederland en Indië, zij
kunnen thans in den werkelijken zin des
woords samenleven; zij weten wat er ge
beurt. Correspondeeren en telefoneeren met
Indië is voor iedereen mogelijk; het vlieg
tuig staat weliswaar niet binnen ieders be
reik, maar toch in het bereik van velen. De
radio maakt het mogelijk, dat men in Indië
luistert naar groote voetbalwedstrijden in
Europa, waarin het Nederlandsche elftal
een rol speelt, en maakt het mogelijk dat
men in Holland de overneming van het
commando der zeemacht, de opening van
den Volksraad of welke andere plechtigheid
ook beluistert. De Koningin kan zich bij
voorkomende gelegenheden wenden -niet
slechts tot haar onderdanen in het rijk in
Europa, maar tot de millioenen en tientallen
millioenen over zee. Dat alles drukt een
stempel op de wederzijdsche samenleving;
het maakt den band tusschen Nederland en
Indië nauwer en heel anders. Ondanks den
afstand, is er een gelijkheid van denken en
gevoelen; ondanks oceanen, die ons schei
den, een saamhoorigheid, die vroeger wel
moest ontbreken.
EEN NATIONALE TENTOONSTELLING
OP HET KASTEEL HARDENBROEK.
Een dezer dagen zal het eerste steunpunt
van de Nederlandsche stichting „Nationaal
Centrum" officieel in gebruik worden ge
nomen. Verschillende personen en firma's
hebben hun medewerking verleend bij de
inrichting van dit steunpunt, het kasteel
„Hardenbroek" op ongeveer 3 k.m. afstand
fraai gelegen in de nabijheid van den ver
keersweg Utrecht-Wyk bij Duurstede.
Bij deze inrichting komt in alles de na
tionale gedachte naar voren, de verschillen
de zalen zijn in keurige expositiezalen om-
getooverd, waar onze nationale instellingen
en firma's zoo overzichtelijk mogelijk de
aandacht van de bezoekers vestigen op onze
nationale volkskracht in al haar verschei
denheid.
Daarbij treft men o.a. aan inzendingen
van de Nederlandsche spoorwegen, K.L.M.,
Koninklijke Nederlandsche Vereeniging voor
Luchtvaart, P.T.T., het Departement van
Waterstaat, de K.N.A.C., A.N.W.B., Neder
landsche Vereeniging voor Luchtbescher
mingsdienst, Economische Voorlichtings
dienst, Koloniaal Instituut, Nederlandsche
Vliegtuigenfabriek Fokker, Vliegtuigenfa-
briek Koolhoven, diverse scheepvaartmaat
schappijen, het Nederlandsche Scheepvaart
museum, het Departement van Defensie, de
Nationale Luchtvaartschool en de Neder
landsche Vereeniging voor Luchtbescher
ming. De restauratie van het kasteel werd
geheel belangeloos door den heer W. Ouds-
hoorn uitgevoerd.
Van Utrecht uit is het kasteel Harden
broek het gemakkelijkste te bereiken door
Wij zijn gewoon van den „goeden ouden
tijd" te spreken. Onze ouders deden het
voor ons en wij doen het hun na. Nog leven
dig staat mij voor den geest de oom, die op
den dag der inhuldiging van Koningin Wil-
helmina, mij duideliik maakte, dat zijn ge
slacht, dat diligence en trekschuit had ge
kend en nu reisde per spoor, telefoneerde en
telegrafeerde, de grootste veranderingen
had aanschouwd, ooit door eenzelfde ge
slacht gezien. Wat zou hij wel zeggen, wan
neer hij thans nog in leven was, en wat zeg
gen niet die ouden onder ons, die trekschuit
en diligence, in afgelegen geieelten van het
land nog hebben gekend, op nieuwsberich
ten soms dagen moesten wachten, en nu pier
vliegtuig reizen, per telefoon spreken, per
radio luisteren naar stemmen uit verre
streken. Vooruitgang, men mag dien waar-
deeren of niet, is niet tegen te houden; komt
vanzelf en gaat vanzelf ten deele verloren.
Niet alles wat deze vooruitgang brengt is
winst voor geest en gemoed, maar in dat
opzicht corrigeert het leven zichzelf en
neemt in den loop der tijden weg wat over
bodig of onnut valt te heeten. En als wij het
zoo beschouwen, dan is het voor de maat
schappelijke samenleving, een gezegende
tijd, deze regeering van Koninkin Wilhel-
mina.
Hebt u reeds, als abonné van de
Alktnaarsche Courant, ingeteekend op
onze premie-uitgave
een prachtig boekwerk, met ongeveer
400 foto's uit het leven van onze
koningin?
Het boek verschijnt in Augustus,
waarschijnlijk begin volgende week.
Verzekert u van zoo'n boek door nog
heden te bestellen. Dealbumszijn
uitsluitend bij vooruitbetaling,
zoodat ge door inzending van het be
drag na verschijnen het album kunt
ontvangen. De prijs bedraagt 0.75
afgehaald aan ons bureau, fr. p. post
0.95. Postgiro 37060 N.V. Boek- en
Handelsdrukkerij v/h. Herms. Coster
en Zoon, Alkmiarsche Courant.
gebruik van den autobusdienst op Wijk bij
Duurstede, waarbij men vlak voor den in
gang van het kasteel kan uitstappen.
Daar de minister-president dr. H. Colijn
door zyn ongesteldheid verhinderd is de
opening van de stichting „Nationaal Cen
trum" te verrichten, zal de minister van
sociale zaken, prof. mr. C. P. M. Romme
deze plechtigheid verrichten.
Aankomst van den sultan van Pon-
tianak. - Zooals reeds werd gemeld, zal de
sultan van Pontianak, die de viering- van het
regeeringsjubileum der Koningin zal bijwo
nen, is vandaag te Den Haag aangekomen
met den boottrein van Marseille.
Aan de gevolgen overleden. - De reeds
bejaarde douairière H. A. A. van Weideren
Rengers baronesse van Heemstra uit Veen-
klooster, die dezer dagen te Steenwijkerwold
uit een auto is gevallen, waarbij haar een
been werd verbrijzeld, is in het diacones-
senhuis te'Leeuwarden overleden.
Lijk opgehaald. - Uit de ondiepe sloot
langs de laan naar Duivendrecht heeft men
vanmorgen terhoogte van de Julianastraat
te Diemen het lijk opgehaald van den 73-
jarigen heer E. H. Scheper uit Amsterdam,
dn- sinds eenige dagen in Diemen logeerde
en sedert gisteravond vermist werd.
Minister Colijn hersteld. - Minister
Colijn is thans weer geheel hersteld en zal
dezer dagen zijn werkzaamheden ten depar-
temente hervatten.
Door DONN BYRNE.
Uit het Engelsch door J. van P
7)
„Juist, je kunt gerust zeggen, dat ik dat
niet ben, beste jongen. Ik ben een zeeman
en aan boord van een schip is er weinig
voor de beenen te doen. Je moet vlug als
een visch zijn met je handen en groote
kracht in je armen hebben en je moet tee-
nen hebben, waarmee je kunt grijpen en
dijen om je vast te klemmen tegen de hel
lende rondhouten. Maar om ergens lang te
loopen en met je voeten op den weg te ha
meren alsof je het hoofd tegen een muur
stoot, dat is onnatuurlijk voor een zeeman.
Een halve mijl, zei je?"
„Brave man", zeide de kleine Shane be
zorgd, „verwachtte je iemand te vinden in
het huis van McFees?"
„Ja, een vrouw, die mij gebaard en tegen
haar borst gedrukt heeft, een oude vrouw
nu, lieve jongen".
„Je zult haar niet treffen, goede man".
„Is zy dood?"
„Ik heb haar met de pennies op de oog
leden gezien, nog geen twee maanden ge
leden".
„Mijn moeder is dus dood", zeide de groo
te man. „Mijn moeder is dus dood. Nou ja,
al haar zorgen zijn nu voorbij. Het is veer
tig jaar geleden sedert ik haar zag en toen
was zij een flinke vrouw en in veertig jaar
moet zij een massa zorgen gehad hebben".
„Zij zag er erg vreedzaam uit, goede
man".
„De dooden zijn altijd vreedzaam, kerel
tje. Zoo, is mijn moeder dood nu, dat
verandert de zaak".
„Je zult dan in het huis gaan wonen,
brave man?"
„Ik ga terug naar zee, lieve jongen. Ik
was van plan geweest thuis te blijven en
bij de oude vrouw te zyn in haar laatste
jaren, zooals een loods een schip binnen
brengt, zou je kunnen zeggen. Maar het
zou vreemd en vermoeiend geweest zijn,
want zij sprak geen woord Engelsch".
„De oude Annapla McFee sprak alleen
Gaelisch".
„En bij my is het Gaelisch verdwenen,
zooals de bloem van een vruchtboom. En
er zou heel weinig conservatie tusschen ons
geweest zijn; zij zou zich kermissen en dan
sen en eigenaardigheden in het Gaelisch
hebben herinnerd en ik zou in het Engelsch
hebben gedacht aan vreemde buitenland-
sche havens. Ik zou een schrale metgezel
zijn geweest voor een oude vrouw, die haar
laatste aanlegplaats had bereikt. Veertig
jaar tusschen ons vreemde havens en
diepe peilingen. O, het zou wonderlijk ge
weest zijn".
„Ach, misschien ook niet, goede man".
„Hoe zou het anders hebben kunnen zijn,
lieve jongen? Zij zou voor mij een vreemd,
zielig oudje geweest zijn, omdat ik my haar
herinnerde als een fiksche vrouw en ik zou
een eigenaardige gebaarde man geweest zijn
voor haar, die mij alleen als kleine jongen
gekend had, de schrik van de vallei. De
menschen veranderen iederen dag en er
verandert veel in veertig jaar.
„En daarbij zou het moeilijk voor me ge
weest zijn; mijn handen staan niet meer
naar schop of riek, nu zij stijf geworden
zijn door de slingerende rondhouten en mijn
vingers, die gewend zijn touw te splitsen,
zouden het fijne gevoel missen om een koe
te melken. En op zekeren dag als ik het
veld ploegde, zou ik mij wel eens ongeluk
kig hebben kunnen voelen als ik een goed
schip op zee zag, dat bijvoorbeeld van
Glasgow naar de Plata voer en ik zou den
ken, hoe het schip zou vergaan op de ku3t
van Brazilië als de pampero vlug als een
messteek zou opsteken en ik niet aan boord
zou zijn om te helpen zeil te minderen en
mijn torn aan het roer waar te nemen. En
het zou mij misschien onhebbelijk tegen de
oude vrouw hebben gemaakt en dat zou ik
toch niet gewild hebben, neen heelemaal
nietMaar zij heeft haar reis volbracht,
arm oudjeen voor mij zal het weer een
zeeschip zijn en een zeemanslied aan het
windas ach ja
„Het is wonderlijk, goede man, dat je
niet aan den wal wilt blijven, nu je al
veertig jaar op zee bent geweest".
„Ja, 't is erg vreemd, kleine baas, maar
als je eenmaal zout water in je bloed hebt,
is het mis met je. Er is een vreemd gekrie
bel in je aderen, net een ziekte, waarachtig.
Het maakt je ongeschikt voor het haard
vuur op winteravonden en voor de hooivel
den in Juni en het trekt een hooge scheids
muur op tusschen jezelf en de menschen
aan den wal, evenals er een is tusschen een
vechtersbaas en een lafaard. Het is het zout
in je bloed, denk ik, maar dat zou je aan
een dokter moeten vragen".
„Ik beweer niet, dat het een goed leven
is, het is een hondenleven, zeker, en als
je op zee bent, dan zeg je: „Was ik niet
gek om ooit het droge land te verlaten en
als ik terug kom en een baantje kryg dan",
zeg je, „dan zullen jelui me nooit weer
zien weg gaan; geef mij maar een boer
derijtje". En dan ben je op de een of an
dere manier weer terug op een schip en
dan ben je bij Kaap Hoorn, boven in het
tuig en je vecht met een zeil, zooals je met
een man om je leven zou vechten, of je
bent in de Doldrums, zooals ze die noemen,
waar geen pietsje wind is en geen duvel te
doen is dan de dekken te schuren, zooals
een oude bedeelde den vloer van een arm
huis schuurt. En dan zeg je: „Ik zou veel
liever een reizend ketellapper op den weg
zijn met zijn ezel en kar en zijn hond en
zijn vrouw, dan een galeiboef voor dien
schooier van een stuurman, dia niet meer
gevoel heeft voor een armen matroos dan
een hond voor een konijn. Het is een hon
denleven, zeg ik je en als we de haven be
reiken, is het uit".
„Maar je komt in de haven en je blijft
er een poos en je merkt, dat de vrouw,
die jij je hebt voorgesteld als een koningin
van Sheba, niets beters is dan een gemeen
slet en de kroegbaas, die je dacht dat een
voorname edelmoedige kerel was, niets
meer met je te maken wil hebben zoodra
je zilverlingen op zijn. Het is. vreemd,
maar de lui aan den wal denken aan niets
dan geld. En op een goeden dag begin je
te denken en de vrouw narist je ziet er nog
pappiger uit dan deeg en de man in de
kroeg is slechts een lage bedrieger en je zit
te luisteren naar de gesprekken van de
bange stadsmenschen en het huis, waarin
je woont, is vuiler dan een varkenshok. En
dan zeg je: „Ben ik dat, die zich de gouden
vrouwen van de eilanden herinnert, met
roode bloemen in het haar? Ben ik dat, die
aan de zijde van brave scheepsmaats in
Callao heb gevochten? Zit ik te luisteren
naar het gesnater van deze slappelingen,
ik, die in het volkslogies groote verhalen
heb gehoord van hoe de een in de Bahama s
aan land werd gezet en de ander met een
Maori-koningin trouwde, bij God! Ik, de
held, die de bovenbramzeils borg, die klap
ten als kanonnen? Is deze smerige kamer
een plaats voor mij, die gewend is aan een
schip, van boeg tot hek zoo schoon als een
kat?
En dan sta jc op als een flinke kerel en
je kijkt den man van de kroeg in de dwa
lende oogen en dan zeg je: „Luister, mis
punt, weet je niet een schipper, die een ma
troos noodig heeft, een zeeman, die zijn vak
kent, handig in den nood en een wilde kat
in gevaar en even vreedzaam als een haas
in het lange gras?" En dan ga je er weer
van door in je oude vak en den welbeken
den weg op, waar de golvende haven de
beste haven is en de morgen een beteTe
dagDus tot ziens, kleine brave jongen,
ik ga maar weer op stap. 't Is een honden
leven, dat is zoo, het leven van eert zee
man, maar je kunt het niet veranderen. Ik
denk, dat het 't zout in je bloed is".
„Ga je weg, goede man?"
„Ja, ik ga er van door, kleine baas. En
wel bedankt voor wat je m\j vertelde en
vooral voor dat gezegde, dat de oude vrouw
er zoo vredig uitzag met de pennies op de
oogleden".
„Maar ga je dan het huis niet zien?"
„Ik denk van niet, jochie, ik heb veertig
jaar lang een beeld in mijn gedachten ge
had van een groot huis en van koel wel
water en misschien is het niet heelemaal
zoo. Ik wil het verschil liever niet weten,
ik bewaar dat beeld liever".
„Maar het huis is je eigendom", drong
kleine Shane aan, „je kunt het toch niet
zoo laten als het is. Wil je het dan niet
verkoopen en het geld meenemen?"
„Ach, naar den duivel ermee, ik heb
geen tijd", zeide de zeeman en hjj hinkte
pijnlijk den weg af terug.
(Wordt vervolgd).