SPORT EN WEDSTRIJDEN
Windhondenrennen in Alkmaar.
De Friezen hebben de Noord-Hollanders
verslagen.
BLAFFENDE KAMPIOENEN
Glimlachje
Pronk-Evers winnen nogmaals
Alkmaarders rijden dom in
de voorwedetrijden.
De ronde van het Westen.
Alcmaria en Zonnestraal.
Hilversum met 4-3 geklopt.
DERDE BLAD.
Honden.
De tijd, dat Korting Voetbal ook in
Alkmaar de sport beheerschte schijnt een
einde te nemen.
De voetbalsport mag uiteraard nog het
meeste publiek trekken, er zijn tegen
woordig in onze omgeving talrijke andere
takken van sport, die steeds meer belang
stellende beoefenaren trekken. Dank zij de
6tichting van diverse zwembaden beginnen
zwemmen en waterpolo een grootere plaats
op het programma in te nemen en wie des
Zondags ziet hoevele „wandelaars" in
groepsverband of in kleine clubjes, met de
vlag voorop, langs de wegen trekken, be
grijpt wel, dat ook de allereenvoudigste en
allergezondste aller sporten, een plaats van
'beteekenis begint te veroveren.
Naast motorraces, wielerbaanraces en
paardenraces heeft in den laatsten tijd een
andere tak van de race-sport haar intrede
In onze veste gedaan.
Er zijn op het terrein in het Heilooër
bosch al eenige windhondenraces gehouden
en gistermiddag waren er in Alkmaar on
der groote belangstelling van de zijde van
het publiek, windhondenrennen georgani
seerd door de Alkmaarsche Windhonden-
renvereeniging waarin de beste honden
van Friesland en Noordholland aan den
start zijn verschenen.
Een eigenaardige sport.
Het is een eigenaardige sport omdat de
menschen zelf hierbij geheel worden uitge
schakeld en de honden op eigen initiatief
en op eigen kracht de overwinning moeten
behalen.
Op het terrein van de A. F. C. aan den
Westerweg waren gistermiddag een 18-tal
hardloopers bijeen gebracht. De Friesche
honden, meestal donker van kleur, waren
met hun bazen en vrouwen met twee bus
sen uit het Heitelam overgekomen en wer
den met een allesbehalve vriendschappelijk
geblaf door de Alkmaarsche mededingers
op het sportterrein verwelkomd.
Dat Friezen en Noord-Hollanders elkaar
niet al te best verstaan was gelukkig alleen
maar aan de honden te bemerken. De
diverse eigenaren waren weldra in vriend
schappelijk gesprek en bekeken critisch
elkanders renmateriaal, dat voor niet des
kundigen heel moeilijk te beoordeelen is.
Over het algemeen is de magere, ner
veuze windhond geen beauty onder zijn
soortgenooten, met uitzondering van de
Barzoi's, maar die schijnen voor dergelijke
wedstrijden nog niet in aanmerking te
komen.
Men ziet het deze dieren onmiddellijk
aan, dat zij op hardloopen ingesteld zijn.
Ze hebben spitse snuiten, slanke lichamen,
sterk gespierde pooten en zij zijn als het
ware heelemaal in stroomlijn gebouwd.
Zij moesten een baan van 325 Meter
doorloopen en men behoeft wat dit betreft
geen medelijden met hen te hebben.
Zij loopen graag, zij trekken hun bazen
en vrouwen al voort naar de startplaats en
als zij eenmaal in het hok zitten en het
konijnenvel voor hun begeerige blikken
ligt uitgestald, steken zij de spitse snoeten
door de tralies en janken van verlangen
om er eens even ventre a terre achteraan
te kunnen rennen.
Zij loopen over deze baan nog geen 23
seconden en zij krijgen na deze korte pres
tatie voldoenden rusttijd om weer vol
komen fit aaan een volgende race te kun
nen deelnemen.
Het nooit bereikbare konijntje.
Er vliegt, dank zij een vernuftig samen
stel van touw en draaiende wieletjes, een
konijnenvel over de startbaan het kan
ook wel van een haas zijn en dan is het
natuurljjk een hazenvel en het is wel
zeker, dat het thans vlugger over het wei
land gaat dan toen de oorspronkelijke
eigenaar er nog in zat.
Zoo hard kunnen de dieren niet rennen
of het „konijntje" blijft altijd een paar
meter voor en hoewel men veronderstellen
mag, dat de honden dit in talrijke wed
strijden al hebben ondervonden, schijnt
hen dat geenszins te ontmoedigen, want
na elke start schiet het koppel weer met
denzelfden ijver op de voor hen uitstui-
vende prooi af, om ten slotte na een span
nende race in een uitgespreid net aan het
einde van het veld te worden opgevangen.
<?efes)
„Kom er maar uit, vader, 't is de
kwitantielooper niet!"
Een opmerkelijk verschil met de wieler
wedstrijden is dat er geen supporters langs
den kant staan, die de kampioenen door
luide kreten tot steeds grootere snelheid
aanmoedigen.
Het „Hup Norita" of „Vooruit Arnim"
wordt door geen enkelen eigenaar uitge-
schreeuwd, om de eenvoudige reden, dat
wanneer een der kampioenen tijdens de
race his masters voice zou vernemen, hi,
zeer waarschijnlijk zou stil staan en daarna
met een flinke spurt op zijn baas zou
komen afhollen.
Kampioenen met hondenverstand,
Trouwens, herhaaldelijk gaven renners
blijk, dat zij in het wedstrijdloopen nog
niet heelemaal getraind zijn.
Er waren honden, die na een vijftig
meter rennen tot de conclusie kwamen,- dat
het begeerlijke konijnenvel veel dichter
benaderd kon worden als zij er niet,ach
teraan draafden maar als zij eenvoudig
over het touw sprongen en de baan dwars
overstaken en dan moest de konijnenvel-
opwinder het is een leelijk Hollandsch
woord, maar wij weten er op het oogen-
blik geen beter voor zijn arm bijna uit
het lid draaien om te voorkomen, dat een
van die langbeenen het vel te pakken zou
krijgen en de geheele race daardoor waar
deloos zou worden.
Er waren honden, die het na een meter
of tien al opgaven en kwispelstaartend naar
hun baas liepen, waar hun een minder
enthousiaste ontvangst te wachten stond
dan wanneer zij den eersten prijs hadden
gewonnen.
„Zij zijn verstandiger dan de menschen",
merkte een dame uit het publiek op en
misschien is dat ook wel zoo, maar op een
dergelijken wedstrijd mag zoo iets natuur
lijk niet openlijk worden verkondigd.
Op de vlakke baan werd er behoorlijk
geracet, maar bij de hindernisrennen
kwam men herhaaldelijk voor de grootste
verrassingen te staan.
Soms stoof er één hond1 naar de finish
en hij behoefde eigenlijk niet hard te loo
pen omdat er geen andere met hem mee
liep. Soms waren het er twee en bleken de
anderen van de serie hier en daar tusschen
het publiek verdwenen, soms dook er een
handig onder het net door inplaats van er
overheen te springen en talrijk zeer tal
rijk zelfs waren de malheurs bij het
springen over een houten hekje, dat aan
de bovenzijde met bebladerde takjes was
afgezet. Het is eigenlijk onbegrijpelijk,
dat over een dergelijke betrekkelijk lage
hindernis zoo weinig honden een onberis-
pelijken sprong maakten. Herhaaldelijk
stieten de pooten tegen het hout en zoo nu
en dan sloeg er een hond over den kop en
moest achter deze barricade den strijd op
geven.
Wie bedenkt hoe fragiel de pootjes van
deze renners zijn en den slag hoort waar
mee zij in hun vaart tegen de planken
komen, mag zich nog verbazen, dat alles
betrekkelijk goed schijnt af te komen en
dat de geblesseerde viervoeter even later
weer kwispelstaartend achter zijn baas
loopt.
Eenige nutige wenken en practische
raadgevingen.
Wie als volslagen leek bij dergelijke
rennen verschijnt behoeft natuurlijk aan
al deze geroutineerde wedstrijdleiders niet
te vertellen wat zij doen moeten.
Dat weten ze zelf het allerbeste, maar
het is misschien wel goed, dat er van de
zijde van het publiek eenige opmerkingen
gemaakt worden waarmee men bij volgen
de rennen rekening zal kunnen houden.
Er is een loudspeaker van voldoende
capaciteit, maar zij staat slechts naar één
hoek van het veld gericht en voor het pu
bliek aan de andere zijden is het gespro
kene daardoor vaak onverstaanbaar.
Wanneer men eenige geluidshoorns naar
diverse zijden richt is dit euvel verholpen
en zal men de bekendmaking van c.e
winnaars en hun looptijden beter kunnen
volgen. Men vergete niet, dat het gespro
kene in hooge mate overstemd wordt door
het geblaf van al die nerveuse kampioe
nen, die hun opinie zoowel over de men
schen als over hun viervoetige tegenstan
ders niet onder stoelen en banken steken
en het is misschien maar gelukkig, dat
niemand van de toeschouwers verstaan
kan wat zij eigenlijk zeggen.
Verder leze men geen wedstrijdcijfers
af, terwijl er een trein voorbij komt omdat
ze dan voor een groot deel van het publiek
volkomen onverstaanbaar zijn. En ten
derde late men na afloop geen zoogenaamd
eererondje van honden en bazen en vrou
wen meer wandelen langs een „publiek",
dat hoofdzakelijk nog uit wat onder het
touw doorgekropen kwajongens bestaat.
Een dergelijke „ronde", die niet anders
dan een „rechte' 'van ongeveer 25 Meter
is, wordt een iet of wat zielige vertooning
en is o. i. een weinig passend slot voor een
overigens zeer geanimeerden wedstrijd.
De Friezen zyn de baas.
Het spyt ons ,dat wij het in een in Alk
maar verschijnende courant moeten zeg
gen, maar de Friesche honden bleken over
het algemeen beter dan de Noord-Hol-
landsche.
Hebben zij wellicht meer wedstrijdrou
tine of zijn ze beter getraind? Wij kunnen
het moeilijk beoordeelen, maar het is geen
prettig gezicht voor de Alkmaarsche en
Heiloosche eigenaren als er een aantal
overwinnaars met hangende staarten en
gebogen koppen achter hun trotsch voort
schrijdende -bezitters in een eereronde ver
schijnt en het ten slotte alleen maar de
gasten uit Leeuwarden, Beetgum of Hui-
zum blijken te zijn, al hebben dan ook
honden als Berlios, Beatrice, Slamat, Afra
en Arthur hun uiterste best gedaan- om de
eer van de kaasstad hoog te houden.
Wellicht zal er met dit hondenmateriaal
nog langer en beter geoefend moeten wor
den en wij hopen van harte, dat bij volgen
de wedstrijden de victorie niet alleen van
Alkmaar maar ook van Heiloo zal kunnen
beginnen.
Wie zich voor deze sport interesseert
moet niet verzuimen een volgenden keer
eens een wedstrijd bij te wonen.
Het is iets nieuws in- deze omgeving en
het is zeker interessant er eens naar te
gaan kijken.
Wii laten thans volgen wat ons van
de- zijde der vereeniging werd toegezonden.
Onder groote toelangstelling zijn gister
te Alkmaar de Provinciale Windhonden
rennen Friesland-Noordholland verloopen.
De rennen hadden een zeer vlot verloop
dank zij de heeren welke de regelings
commissie vormden.
Hoewel het voor de Alkmaarsche deel
nemers eenigszins ontmoedigend zaj. zijn
geweest om al de prijzen, welke bestonden
uit luxe voorwerpen, over den Af
sluitdijk te zien verhuizen, moet dit toch
een aanleiding zijn om hunne honden een
nog betere trainingsverzorging te geven
om dan wanneer de revance-wedstrijd in
Leeuwarden zal worden gegeven met meer
succes uit den strijd te komen.
De uitslagen luiden als volgt:
Vlakke baanrennen:
lste no. 6, Jilky, eig. K. Hoogerhuis
Beetgum: 2de no. 14, Moor, eig. B. Kupe
rus te Leeuwarden; 3de no. 5, Sadorus
eig. J. Koopman te Huizum; 4de no. 10
Armin v. d. Kaasstad, eig. G. Hackman-n
te Alkmaar,
Hindernis baanrennen: lste, no. 6, Jilky
eig. K. Hoogerhuis te Beetgum; 2de no. 1
Norita, eig. J. v. Dijk te Leeuwarden; 3de
no. 14, Moor, eig. B. Kuperus te Leeuwar
den; 4de no .15, Skiffeur, eig. A. Reidinga
te Leeuwarden.
De snelste tijd werd gemaakt door Norita
in 22.7 seconden.
te
Wielrennen.
„Het derde klassement is tevens het
laatste" annonceerde de speaker gister
avond en hij keek naar de lucht, die
dreigde en die telkens verlicht werd
door den bliksem. En net was dit klas
sement verreden, of het onweer brak los,
We hebben dus weliswaar 50 ronden
van den koppelwedstrijd gemist, maar
de 190 ronden, welke er aan vooraf
gingen, hadden voldoenden strijd gele
verd en laten zien, dat PronkEvers de
sterksten waren.
De sterksten! Niemand, die daaraan kan
twijfelen. Maar juist daarom was het zoo
opmerkelijk, dat beide renners zich in de
voorwedstrijden in de luren lieten leggen
door de anderen. Pronk deed dat in een
klassementwedstrijd, waarin hij zijn kansen
lang niet voldoende verdedigde, omdat,
hij meer lette op zijn stadgenooten dan op
de „vreemdelingen", die met den buit gingen
strijken. En Evers deed het in de 100 ronden
race, waar hij al. evenzeer meer naar zijn
stadgenooten keek, dan naar de andere ren
ners en tenslotte heelemaal niet geplaatst
werd.
Overigens, hulde aan de renners, die
samen voor goeden strijd zorgden en die
het publiek een bizonder boeienden avond
bezorgd hebben.
Wat de wedstrijde i zelf betreft, de nieu
welingen hebben ons eerst bezig gehouden
met twee series over 30 ronden en daarna
een finale over 50 ronden. Beide series le
verden veel strijd en de finale deed er niet
voor onder. Muller bleek de meest tactische
en won den rit voor Faanhof en Bos, die
resp. als tweede en derde eindigden.
Vervolgens hebben de nieuwelingen een
koppel wedstrijd over 120 ronden gereden.
Niet minder dan acht koppels startten en
hoewel dat o.i. iets te veel was voor deze
categorie renners, de stuurkunst was geluk
kig bij allen ruim voldoende, zoodat de wed
strijd zonder ongelukken verliep. Peters
Faanhof ontketenden direct al een jacht,
maar de andere koppels waren zeer actief
en zoo duurde het gevecht maar eventjes 40
ronden, zonder dat de echte concurrenten
gescheiden werden. Dat zou gebeuren tij
dens het eerste klassement, toen Faanhof
vlak voor het aflossen wegliep, daarna op
tijd overgaf aan Peters en deze er een snelle
spurt inzette. Reeds was een halve ronde
genomen. Helaas kwam Faanhof toen te val
len, zoodat de voorsprong teloor ging. Ech
ter, dit was het sein voor een tweede lange
jacht en deze had tot gevolg, dat de zwak
kere koppels achterstand kregen. Hoe er
daarna ook gejaagd is, de koppels, die een
kans hadden, bleven bij elkaar en een winst
ronde bleek tot de onmogelijkheden te be-
hooren. Zoodat de klassementen moesten
beslissen. En hierin waren PetersFaanhof
dezen keer verre de streksten, terwijl de
Alkmaarders BosOttenbros zelfs Floor
Loobrecht nog moesten laten gaan.
De uitslag was dan ook: 1. PetersFaan
hof, 8 ptn.; 2. FloorLambrecht 6 ptn.; 3.
Bos—Ottenbros, 4 ptn. De rest lag op een tot
drie ronden.
De amateurs.
Zooals gezegd, stelden de Alkmaarders
teleur in de voorwedstrijden. Zoo was daar
een klassementwedstrijd, welke ongetwijfeld
door Pronk gewonnen had kunnen worden.
Maar Scheffer nam al spoedig een ronde,
toen het veld zich onvoldoende verdedigde
en dat ontmoedigde Pronk zoo, dat hij de
moeite niet deed, om zich in het tweede
klassement te plaatsen. Na dit klassement
werd er echter een zeer serieuze jacht ont-
Vrijdag begon te Alkmaar by het Victorie- beeld de estafette naar Dixmuiden, waar
Zondag de Ijzerbedevaart werd gehouden. De voorzitter van de Stichting Noord-
NederlandVlaarderen, mr. F. A. P. de .Tong, sprak de loopers toe vóór het vertrek
ketend door Hoek en Pronk ging mee. Sa
men namen ze een ronde en meteen kreeg
Pronk weer een kans, maar Hoek nam
samen met Scheil nogmaals een ronde zon
der dat dit te veel strijd kostte. En toen
moest Pronk wel genoegen nemen met de
tweede plaats, want de overige klassemen
ten waren voor hem. De uitslag was: 1.
Hoek, 9 ptn. Op 1 ronde 2. Pronk, 12 ptn.;
3. Schell, 4 ptn.
De 100 ronden race was hard en toch niet
bijzonder boeiend. Tal van uitlooppogingen
werden door de renners ondernomen, maar
hoe er ook gereden werd, steeds mislukten
de uitlooppogingen. Echter, toen de wed
strijd voor de helft verreden was, vluchtte
Kersbergen weg en zijn clubgenooten zorg
den, dat het tempo van het veld gedrukt
werd. Zoo kon het gebeuren, dat Kersber
gen alleen aan den kop kwam. Even voor
tijd liep Kersbergen nogmaals weg en weer
verzette Het veld zich er niet tegen, n.b. een
veld bestaande uit een Amsterdammer en
drie Alkmaarders!
En Kersbergen won met twee ronden
voorsprong. Groot werd tweede en Valkman
derde.
De koppel wedstrijd dan toonde eindelijk
de kracht van PronkEvers. Direct na de
start werd er een lange jacht ingezet, waar
bij de beide Alcmarianen den boventoon
voerden. Geleidelijk wonnen zij terrein en
tenslotte was na 25 ronden alles een keer
geklopt. Toen was het voor PronkEvers
maar zaak, om den voorsprong te behouden.
Dat heeft heel wat krachtsinspanning gekost,
want telkens weer werden uitlooppogingen
ondernomen door diverse koppels. Zoo werd
er gejaagd, dat Schell van vermoeidheid
moest opgeven en BoerkoolSchipper ook
adem te kort kwamen.
De klassementen waren voor Pronk, die
al de drie keeren op fraaie wijze won, zoo
dat het winnende koppel met een winst
ronde en het maximum aantal punten eerste
werd. Het was een fraai succes.
De uitslag was: 1. PronkEvers, 16 ptn.;
op 1 ronde: 2. RemkesValkman, 8 ptn.; 3.
HoekKoopmans, 6 ptn.; 4. Grootvan
Iperew, 6 ptn.
WIELERCLUB ALCMARIA.
Op de trainingswedstrijden van Alcmaria
heeft Schipper een kranig staaltje geleverd.
Tijdens den rit kreeg hij bandenpech, maar
de renner dacht niet aan opgeven. Hij zette
een nieuwe band om en begon toen een
kloeke achtervolging. Het gelukte hem de
ploeg in te halen en als derde binnen te ko
men, waarbij hij in de eindspurt nog juist
geklopt werd door Holtes.
Holtes en Mors hadden voordien een flin-
ken voorsprong genomen, maar het tempo
was voor eerstgenoemden te hoog geweest,
zoodat Mors alleen aan de finish kwam met
grooten voorsprong.
De uitslagen waren:
B- en C-klasse: 1. Mors, 2. Holtes, 3. Schip
per, 4. de Nijs, 5. Greeuw.
Junioren: 1. Schot, 2. Meyer, 3. de Boer,
4. Eenhoorn.
Van Nek wint de eerste etappe.
Op'prachtige wijze heeft onze land
genoot Piet van Nek de eerste etappe
van de Ronde van het Westen, welke
van Rennes naar Cherbourg voerde over
een afstand van 208 K.M., gewonnen.
Met ruim anderhalve minuut voorsprong
kwam hij alleen te Cherbourg aan.
Op het grootste gedeelte van dezen eersten
dag was het zeer slecht weer. Gedurende
meer dan 150 K.M. sloeg een felle regen de
renners in het gezicht. En toch is de etappe
afgelegd met een gemiddelde uursnelheid
van meer dan 38 K.M., waarbij men dan
nog moet bedenken, dat de wegen over een
zeer geaccidenteerd terrein liepen. Er werd
voortdurend een zoo hoog .tempo in gehou
den, dat het vrijwel niet tot uitlooppogingen
kwam.
Maar toch slaagden er vijf renners in, om
voorbij Coutances weg te komen, n.1. Piet
van Nek, de Franschen Cloarec en Level en
de Belgen Walle en Hendrickx. Vooral van
Nek reed een prachtige race en alleen hij
wist den voorsprong, welke het groepje ge
nomen had, ook werkelijk te behouden, on
danks een moordende jacht gedurende meer
dan 70 K.M. De vier andere renners zakten
af, maar van Nek zette er in de laatste.kilo
meters nog eens alles op en met anderhalve
minuut voorsprong ging hij als eerste de
eindstreep te Cherbourg over. De twee
Franschen en Belgen bleven bij elkaar, Cloa
rec won de sprint voor Hendrickx, Level en
Walle. Ruim anderhalve minuut later kwam
het groote peleton binnen.
De uitslag van deze eerste etappe luidt:
1. van Nek, 5 uur 28 min. 15 sec.; 2. Cloa
rec, 5 uur 29 min. 47 sec.; 3. Hendrickx, 4.
Level, 5. Walle, allen in denzelfden tijd.
Van Nek leidt nog.
In de tweede etappe van den Omloop van
het Westen heeft onze landgenoot van Nek
zijn positie kunnen handhaven. Deze tweede
etappe werd in twee gedeelten verreden.
Van Cherbourg ging het eerst naar Caen
over 129 K.M., waar de Belg Grysolles in de
sprint won. Van Nek was tiende in een groep
welke ongeveer een halve minuut later bin
nen kwam.
De tweede halve etappe leidde van Caen
naar Alencon over 140 K.M. Opnieuw werd
een Belg winnaar, n.L Buysse in 3 uur 45
min. 10 sec. Ook deze strijd werd in de
sprint gewonnen.
Het klassement opgemaakt over de beide
halve etappes tezamen luidt:
1. van Oppen 6 uur 48 min. 22 sec.; 2.
Aureille 6 uur 48 min. 55 sec.; 3. ex aequo
Buysse en Lauck beiden 6 uur 48 min. 55
sec.; Van Nek staat op de achtste plaats met
een totaaltijd van 6 uur 49 min. 35 sec.
De algemeene rangschikking werd:
1. Van Nek 12 uur 17 min. 50 sec.; 2.
Cloarec, Lever en Hendrickx 12 uur 19 min.
22 sec.; 5. van Oppen 12 uur 19 min. 52 sec.;
6. Lauck 12 uur 20 min. 15 sec.
DE AMATEUR BANKEN EEN
DUITSCHER.
In zijn plaats zal nu Engel starten.
De Ned. Wielren Unie heeft bericht ont
vangen van den burgemeester van Ubach-
Overworms (L.), dat de door de N.W.U. voor
de wereldkampioenschappen op den weg te
Valkenburg aangewezen amateur Banken van
Duitsche nationaliteit is, zoodat hij niet kan
starten. Hij wordt nu vervangen door Engel,
die als reserve was aangewezen.
Banken is door het uitvoerend comité van
de sportcommissie geschorst, omdat hij val-
scheüjk schriftelijk heeft verklaard Neder
lander te zijn.
Vo etb aL
Alcmaria trok gisteren naar Hilver
sum, niet om aldaar tegen de club van
dien naam een gewonen vriendschap-
pelijken wedstrijd te spelen, maar om
er een wedstrijd te spelen met een lief
dadig doel als ondergrond: de wedstrijd
HilversumAlcmaria ging ten bate van
Zonnestraal.
Het was mede daarom, dat de wedstrijd
voorafging door een officiéél „ietsje": bur
gemeester Lambooy van Hilversum sprak
de spelers van beide elftallen toe en dankte
hen voor de bereidwilligheid, om voor Zon
nestraal te willen spelen. Mede bracht hij
den dank over van den directeur van Zon
nestraal, die mede aanwezig was, waarna de
burgemeester den aftrap deed.
Wat de wedstrijd zelve betreft, tegenover
de meerdere snelheid van Hilversum stelde
Alcmaria een meer tactisch spel. Toch had
den de Alcmarianen in het begin niet vol
doende vat op het snelle spel van den mid-
voor en links buiten van Hilversum.
Na een kwartier nam Hilversum de lei
ding en vergrootte die 5 minuten later tot
20. Toen kwam Alcmaria wat meer opzet
ten, speelde sterker op den aanval en nog
voor de rust wist v. Wieringen, die uitste
kend op dreef was, met twee voltreffers den
stand gelijk te maken.
Ook na de rust bleef Alcmaria over het
algemeen genomen iets sterker en de jonge
17-jarige Maasen, die op de rechts back
plaats stond, bleek zich meer en meer aan
te passen aan het speL Hij ruimde goed op
en was zijn plaats volkomen waard.
Van Wieringen scoorde in deze periode nog
maals twee keer (24), zoodat de winst in
zicht kwam. Wel maakte Hilversum vlak
voor tijd nog een derde doelpunt en met 3
4 kwam het einde.
Het was een goede wedstrijd, die meer het
karakter had van een competitiewedstrijd
dan van een vriendschappelijke ontmoeting.
De voorzitter van Zonnestraal te Hilver
sum dankte alle spelers voor het spel en
hun medewerking en overhandigde beide
aanvoerders 'n groote Zonnestraal-medaille:
Alcmaria een zilveren en Hilversum een
bronzen plak.
Alcmaria's voorzitter, de heer Bonsema,
heeft vervolgens het comité dank gezegd
voor de uitnoodiging en er op gewezen, dat
Alcmaria zich graag beschikbaar stelt voor
het spelen van dergelijke wedstrijden. Hij
verzekerde, dat als Hilversum in de toe
komst meer van deze wedstrijden zal orga-
niseeren, het op Alcmaria rekenen kan.
Alcmaria speelde in de volgende opstel
ling:
Keuris
Maasen Koning
Helderman de Grand Rootring
v. d. Pol Gerritsen
Keppel v. Wieringen Hamstra
