SPORT EN WEDSTRIJDEN.
Jan Derksen gehuldigd op de baan.
De wereldkampioenschoppen op den weg.
Nederland maakte een goede beurt.
De Cauberg bracht de beslissing.
DE EERE-LIJST
KINT WINT BIJ DE PROFS.
Pronk-Evers verbeteren het 50 K.M.-record met 3 minuten.
PRONK WINT DE OMNIUM.
DERDE BLAD.
ALKMAARSCHE COURANT VAN IIII I ril f
Wielrennen
De wereldkampioenschappen wielren
nen zijn geëindigd en als wij thans eerst
even nagaan, welke resultaten deze
voor ons land hebben opgeleverd, dan
moeten wij meer dan voldaan zijn: Ne
derland heeft twee wereldtitels veroverd
en daarnaast twee derde en drie vierde
prijzen veroverd.
Welk land kan op zoo'n resultaat bo
gen?!
Van Vliet werd kampioen bij de profs
over den korten afstand, v. d. Vijver werd
kampioen bij de amateurs over dezen afstand
en Derksen en Ooms bezetten de derde en
vierde plaats; Wals werd vierde bij de
stayers; Demmenie derde bij de amateurs op
den weg, terwijl de 5e en 6e plaats veroverd
werden door Engel en de Hoog; v. Nek ver
overde de 4e plaats bij de profs op den weg.
Ziedaar de eindresultaten van het heele
festijn, dat negen dagen heeft geduurd.
Nederland veroverde twee titels (en de be
langrijkste!), Duitschland, België en Zwit
serland elk een. En het gevreesde Italië en
het sterke Frankrijk kregen niets, Frankrijk
zelfs geen tweede plaats....
We mogen tevreden zijn!
De wegwedstrijden.
Nadat de vorige week Zaterdag en Zondag
de sprintwedstrijden waren gehouden en in
den loop van de week, die achter ons ligt, de
stayers hun nummer hadden gegeven, volg
den als slot de wereldkampioenschappen op
den weg, de zware koersen op den beruchten
Cauberg, waar zelfs een winnaar van de
Tour de France moest buigen! Waar Zwit
serland een eerste rol speelde en België en
Nederland gevaarlijke outsiders werden.
Dat feest in Zuid-Limburg begon Zaterdag
met de koers der amateurs. Zij moesten 17
maal den Cauberg beklimmen!
Met een ongekende felheid werd gestart
en onmiddellijk begonnen de uitlooppogin
gen. Natuurlijk leverden die voor de vluch
telingen niets op, maar in den staart kwam
daardoor direct verandering, omdat al spoe
dig een aantal zwakke broeders achter bleef
en enkele anderen met pech te kampen kre
gen. Zoodat al heel gauw diverse renners
kansloos werden.
De v\jf eerste ronden gebeuren er feitelijk
geen bizonderheden, maar dan begint de
Cauberg een woordje mee te spreken. Het
beklimmen van den steilen berg wordt al
moeilijker en het peleton wordt geleidelijk
een lange, zeer lange sliert. Sommige zitten
reeds „dood" en probeeren hun „ram" te
overwinnen, anderen zitten al meer dan een
minuut achter de leiders, weer anderen zijn
reeds afgestapt. En nog is de helft van den
wedstrijd niet achter den rug.
Dan komt het eerste slachtoffer van dit
zware parcours: De Engelschman Bene kan
het niet langer bolwerken, hij stapt van zijn
rijwiel en staakt den strijd. Johansson (Zwe
den) heeft pech met zijn déraillement en
Hofstede kan het maar niet met zijn kering
vinden, die hem voor den zooveelsten keer
pech bezorgt. Hij houdt zich echter kranig.
In de negende ronde raakt Talie los en na
dat de Engelschman uitgevallen is, beginnen
thans ook de beide Zweden teekenen van
vermoeidheid te toonen. Slechts met moeite
halen zij ditmaal den Cauberg, zij raken
achter en zien het peleton in de verte ver
dwijnen.
In de tiende ronde komt de Engelschman
Holmes in een van de bochten te vallen, ter
wijl ook de Nederlander Hofstede, dien het
noodlot achtervolgt, hetzelfde lot treft. Zijn
val blijkt zoo belangrijk te zijn, dat gezegd
kan worden: Hofstede is uitgeschakeld.
De beslissende slag.
Het peleton lag inmiddels volkomen uit
elkaar. Bij het passeeren van de tribunes
na de elfde ronde lagen Engel, Heller, Wag-
ner, Diggelman en Ericsson op kop. In de
volgende ronde wist de Belg Bruneel zich
bij de leiders te voegen.
De strijd in de volgende 10 K.M. was bij
zonder fel. De deelnemers gevoelden, dat
Sprint amateurs:
1. v. d. Vijver (Ned.); 2. Loatti
(It.); 3. Derksen (Ned.); 4. Ooms
(Ned.)
Sprint profs:
1. v. Vliet (Ned.); 2. Scherens
(België); 3. Richter (Duitschl.); 4.
Gérardin (Fr.)
Stayers:
1. Metze (Duitschl.); 2. Lohmann
(Duitschl.); 3. Severgnini (It.); 4.
Wals (Ned.)
Wegwedstrijd amate ur s:
1. Knecht (Zw.); 2. Wagner (Zw.);
3. Demmeni (Ned.); 4. Bruneel (B.)
Wegwedstrijd profs:
1. Kint (België); 2. Egli (Zw.); 3.
Amberg (Zw.); 4. v. Nek (Ned.)
Totaal:
1. Nederland 15 ptn.; 2. Zwitser
land 12 ptn.; 3. Duitschland 9 ptn.;
4 België 8 ptn.; 5. Italië 5 ptn.; 6.
Frankrijk 1 punt.
hier de beslissing lag: zij die zich niet bij de
vluchtelingen zouden kunnen voegen, zou
den definitief voor de zege uitgeschakeld
zijn. En in dit verband behoefde het niet te
verwonderen dat na 130 K.M. niet minder
dan acht renners in de leidende groep lagen,
n.L de Hoog, Bruneel, Engel, Ericsson,
Diggelman, Heller, Wagner en Totchio. Om
beurten wisselden deze renners elkaar af,
terwijl het tempo geen moment verslapte.
Bij het dalen op den langen Geulemerberg
verrichtte Ardizzone schitterend werk en na
vijftien ronden voegden Demmenie,
Knecht, Meurer en Adrizzone zich bij de lei
ders. Adrizzone trachtte herhaaldelijk weg
te loopen, terwijl Demmenie een schitteren
de uitlooppoging deed op den Cauberg, wel
ke echter geen succes had.
In de zestiende ronde viel practisch
de beslissing. Het tempo was geweldig
snel. Demmenie wist te ontvluchten met
de beide Zwitsers Wagner en Knecht
aan zijn wiel. De Zwitsers klommen
uitstekend en bij het passeeren van de
tribune hadden zij een kleinen voor
sprong op Demmenie, omdat de laatste
op den Cauberg niet meer over die
macht beschikte, welke hij in de vorige
ronden had laten zien. Bovendien had
hij kleine moeilijkheden met zijn ver
snellingsapparaat. In de laatste ronde
kon Demmenie geen aansluiting meer
krijgen: hij had te veel van zijn krachten
gevergd. Zoo werd de strijd beslist tus-
schen de beide Zwitsers, van wie Knecht
in de eindsprint de snelste bleek te zijn.
Tweede werd zijn landgenoot Wagner en
met bijna een minuut achterstand volgde
Demmenie als derde. In de daarop volgende
groep welke met 1 min. 18 sec. achterstand
op Knecht en Wagner binnenkwam wist
Bruneel in de sprint te winnen. Op de vijfde
plaats kwam Engel en op de zesde plaats
alweer een Nederlander, de Hoog.
Het was buitengewoon jammer, dat Dem
menie in de laatste twee ronden het tempo
niet heeft kunnen volhouden, immers Engel
en de Hoog mochten in de tweede groep niet
extra hard er aan trekken, omdat zij anders
die tweede groep op de drie leiders zouden
hebben gebracht. En daar zat Demmenie im
mers in. Intusschen was het succes van de
Nederlandsche ploeg toch bijzonder goed,
omdat met een derde, vijfde en zesde plaats
ons land een zeer eervol resultaat heeft we
ten te behalen.
De uitslag was: 1. Knecht (Zwitserland) 4
uur 51 min. 59.8 sec. over 170 K.M.; 2. Wag
ner (Zwitserland) op een lengte; 3. Demme
nie (Nederland) op 54 sec.; 4. Bruneel (Bel
gië) op 1 min. 18 sec.; 5. Engel (Nederland)
zelfden tijd; 6. de Hoog (Nederland) zelfden
tijd.
DE CAUBERG VALKENBURG.
Was het succes den eersten dag geheel
voor de Zwitsers, het heeft er ook Zon
dag een tijdlang op geleken, dat Zwit
serland met de eer zou gaan strijken.
Maar tenslotte werd de Belg Kint we
reldkampioen, dank zy diens sprintcapa
citeiten. Van de Nederlanders hand
haafde zich alleen v. Nek, die de vierde
plaats veroverde, terwijl merkwaardig
genoeg de Franschen en Italianen den
Cauberg niet konden overwinnen.
Reeds in deze eerste ronde deed zich het
incident met Montero voor. De koerscommis-
saris van den weg, Schwartz, had den Span
jaard voor den aanvang er op gewezen, dat
op zijn shirt reclame stond, hetgeen volgens
de reglementen bij de wereldkampioenschap
pen niet is toegestaan. Aangezien er geen an
der shirt aanwezig was, werd de reclame be
dekt. Tijdens de eerste ronde bleek evenwel,
dat Montero de reclame toch duidelijk zicht
baar droeg. In overleg met zijn medekoers-
commissarissen, den Belg Baudot en den
Zwitser Fleury, besloot de heer Schwartz
Montero uit den koers te verwijderen.
De Spanjaard protesteerde natuurlijk, doch
dit protest werd afgewezen. En zoo vonden
wij hem vlak bij de finish huilend langs den
weg staan: de lange reis van zijn land naar
Valkenburg was voor niets geweest. En dan
nog een man met merkwaardig goede klim-
capaciteiten, welke in een koers als deze van
zoo groot belang kunnen worden geacht.
Het tempo in deze eerste ronde was vrij
snel. Enkele uitlooppogingen werden er wel
gedaan, doch in het algemeen mocht men
deze niet als ernstig beschouwen.
In de tweede ronde werd de Geulemer
berg, de lange .afdaling met de verschillende
moeilijke bochten, in razendsnel tempo ge
daan: op sommige momenten bedroeg de
snelheid 75 tot 80 K.M.
De Duitschers Arents was de eerste, die
pech had. Hij moest zijn band oppompen,
doch dit geschiedde zoo snel, dat hij in de
derde ronde weer geheel aansluiting ver
kreeg bij de groep. De Engelschman Holland
was komen te vallen, doch ook hij wist spoe
dig weer bij te komen.
27 ronden van 10 K.M. met 27 maal den
Cauberg te beklimmen duren lang. Geen
wonder, dat er slechts langzaam teekening
in den strijd kwam. In de vierde en volgen
de ronden vormde zich een groep van onge
veer tien renners (waarin zich ook onze
landgenoot Braspenninx bevond), die een
flinken voorsprong nam op de tweede groep,
waarin o.m. Bartali zat. Zoo bleek na de
vijfde ronde, dat de leidersgroep 25 seconden
voorsprong had op het tweede peleton en 48
seconden op een derde groep, aangevoerd
door den Deen Petersen. In de zesde ronde
werd de kopgroep gevormd door Frechaut,
Meulenberg, Vicini, Egli, Amberg, Braspen
ninx en Litschi en deze groep had achthon
derd meter voorsprong op het tweede pele
ton met Bartali. Intusschen hadden Martin,
Schild, Cosson en Neuens zich losgemaakt
van Bartali c.s. en slaagden er tenslotte in
de leiders te bereiken. In de zevende ronde
gaf Umbenhauer den strijd op.
Na 70 K.M. was het overzicht al duidelij
ker: Bij het passeeren van de tribunes aan
de finish lag de kopgroep van tien man met
34 seconden voorsprong op Schild en drie
andere renners in den strijd. Op 45 secon
den lag Middelkamp alleen, op 50 seconden
het peleton met Bartali, op 1 min. 22 sec.
reed Arents en op 1 min. 25 sec. de beide
Denen Jacobsen en Petersen alsmede de
Duitscher Scheller.
In de achtste ronde wist het peleton aan
zienlijk veel seconden van zijn achterstand
op de leidersgroep in te loopen. Opnieuw
konden enkele uitvallers worden genoteerd,
n.L Grundahl, Falck Hermansen en de eenige
Engelschman Holland.
In de negende ronde trokken de leiders er
buitengewoon hard aan. Vicini en Amberg
trachtten herhaaldelijk weg te komen uit de
leidersgroep en toen zij boven op den Cau
berg waren demarreerden zij en bleken 7
seconden voorsprong te hebben op een groep
van twaalf renners, waarbij ook onze land
genoot Braspenninx zat, verder 26 seconden
op Vissers, 44 seconden op een groep van
tien renners, waarbij zich Bartali bevond, 1
min. 51 sec. op Arents en 2 min? 12 sec. op
de groep Jacobsen.
Na negen ronden (90 K.M.), toen dus een
derde van den afstand was afgelegd, bedroeg
de tijd 2 uur 31 min. 21.2 sec.
Nadat in de tiende ronde zich eindelijk
weer een groote kopgroep gevormd had, kon
de strijd met 23 renners in de kopgroep op
nieuw beginnen, en in de elfde ronde ont
snapten Egli, Neuville en Vicini uit het
groote peleton en met een voorsprong van
52 seconden gingen deze renners voorbij de
officieele tribunes.
De strijd werd steeds feller, zoodat ver
scheidene renners moesten staken. Egli, Vici
ni en Neuville wisten hun voorsprong in de
dertiende ronde te behouden. Egli zag toen
zijn kans en ging er alleen tusschenuit. Hij
nam honderd meter op zijn beide concurren
ten en ondanks de felle achtervolging van dit
tweetal, vergrootte de Zwitser zijn voor
sprong. Achter hem joegen even later Neu
ville, Vicini, Schulte, Braspenninx en van
Nek. De drie Nederlanders zaten dus wel
buitengewoon goed in den koers.
Maar het sprak wel vanzelf, dat Egli dit
niet kon volhouden. Na de vijftiende ronde
lag Egli nog op kop met 1 minuut voor
sprong., maar na de zestiende ronde, dus na
160 K.M. was de voorsprong nog slechts ze
ven seconden.
En weldra werd hij ingeloopen door Neu
ville, die snel op den Zwitser 20 sec. voor
sprong nam.
Opgeven
Het was in de negentiende ronde, dat de
eerste Nederlander opgaf. Braspenninx
staakte n.L den strijd, juist toen van Nek
zich bij de leiders gevoegd had!
In de 21ste ronde bleek, dat Frechaut
moeilijk meer mee kon, ook Schulte vertoon
de duidelijk teekenen van vermoeidheid en
ging zigzag den berg op. Van Nek kon het
tempo aan den kop niet meer volhouden en
na 210 K.M. lag hij twaalf seconden achter
op Egli en Neuville. Middelkamp bezette toen
de zesde plaats met ruim drie min. achter-
-
stand, Schulte de achtste plaats met 3 V, min.
achterstand.
Weer twee Nederlanders uitgeschakeld.
Schulte zette de achtervolging op nr. 7,
Vissers, in. Bijna had onze landgenoot den
Belg ingehaald, toen hij op den Geulemer
berg een lekken band kreeg. Huilend bleef
hij aan den kant van den weg staan, de
strijd voor hem was verloren. Middelkamp
kon intusschen ook niet meer meekomen, en
staakte in deze ronde den strijd, zoodat nog
slechts één Nederlander, n.L van Nek, in den
koers lag.
In de 23ste ronde werd de strijd fel voort
gezet. Neuville en Egli handhaafden hun
voorsprong, doch bij het passeeren van de
officieele tribunes bedroeg het tijdsverschil
slechts 15 seconden met Kint en Amberg en
28 sec. met van Nek.
In de 24ste ronde kwam Neuville te val
len en brak een pedaal. De strijd nam toen
een sensationeel karakter.
Immers na de 24ste ronde, 30 K.M.
voor 't einde, passeerden van Nek, Kint,
Egli en Amberg tezamen de tribunes
aan de finish met 58 sec. voorsprong op
Neuville en 1 min. 21 sec. voorsprong op
Vissers.
Kint winnaar.
In de laatste ronden viel de beslissing. De
strijd had tot nu toe een buitengewoon fair
karakter gehad. De sterkste renners waren
naar voren gekomen, de zwakkeren waren
afgevallen, terwijl slechts enkelen door pech
werden uitgeschakeld.
Bartali zag de onmogelijkheid in, zijn ach
terstand van ruim tien minuten nog op te
halen. Wij zagen hem dan ook niet meer
doorkomen: de winnaar van de ronde van
Frankrijk viel, als een der ^°^hts %a?
dit zeer zware circuit, waarin
wereldkampioenen het tot het
K.M. vol, hebben kunnen ^f^laat,
Nog slechts acht renners aakten
de 27ste ronde, in. Angstvallig hperi-B
vier leiders elkaar. Maar zooa!Is
viel moest de beslissing op den ie
len. Marcel Kint, een der uitb in .ie 1
ronde van Franrijk van dit l^ar, p„fge-
drie ritten van dezen wegwedstrijd neo>
wonnen, bleek zijn topvorm te 0p
waard. Hij klom voor de laatste bei4
prachtige wijze den Cauberg op, m
de Zwitsers Egli en Amberg vla
zich, twee landgenooten, die over'®
delijk concurrenten van elkaar e
zijn. Reeds in de 26ste ronde stond het
dat Piet van Nek het in de laatste ronde n t
zou kunnen bolwerken. Hij moes11 °P
Cauberg lossen, maar kwam op het daarna
licht glooiende gedeelte weer bij. e -
werd in de sprint beslist, waarin Marce
met vele lengten voorsprong als eerste
den eindstreep ging. 1.A
Egli werd tweede voor Amberg, terwijl -
van Nek op 200 meter volgde. 9ve
De Cauberg had zijn werk gedaan.
Slechts acht van de 36 deelnemers, die n zaal
de morgenuren gestart waren, slaagden rrraan
in na bijna acht uren koers de eindstreep _prin-
passeeren! aa?'
*eede
De officieele einduitslag luidt: kj,
1. en wereldkampioen Marcel Kint (Be - e.
gië) tijd 7 uren 53 min. 25 sec.; 2. Egli (Zwit- T.
seriand); 3. Amberg (Zwitserland) allen ze.t- j.
den tijd; 4. PietvanNek (Nederland) op ;n
200 meter; 5. Vissers (België) op 1 min. 18 n.
sec.; 6. Neuville (België) op 2 min. 45 sec.; n.
7. Martin (Zwitserland) op 12 min. 53 sec.;
8. Mersch (Luxemburg) zelfden tijd.
Het intermezzo in het programma, dat
voor de pauze werd afgewerkt, was zeer
welkom, want de verrichtingen der ren
ners konden ons maar matig bekoren.
Dat intermezzo was de huldiging van
Jan Derksen, die zooals iedereen
weet derde werd in de wereldkam
pioenschappen. Hij werd toegesproken
door den kamprechter den heer Visser
en door den directeur der baan, den
heer Kaayk.
De heer Th. D. Visser herinnerde er aan,
dat Jan Derksen 5 jaar geleden hier op de
baan begon en hij meende dan ook te kunnen
zeggen, dat de jonge renner op de Alkmaar-
sche baan zijn eerste, moeilijke, treden van
zijn loopbaan is begonnen en dat hy hier be
gonnen is naam te maken. Vervolgens herin
nerde de heer Visser aan de verreden kam
pioenschappen, aan de spannende ritten te
gen de buitenlanders, waarna hij besloot
met den algemeenen gelukwensch met 't be
reikte resultaat en de hoop uitsprak, dat Ne
derland in Derksen straks een nieuwen we
reldkampioen zal mogen krijgen.
De heer Kaayk feliciteerde den oud-Alk
maarder en vroeg hem eenige bizonderhe
den over de kampioenschappen, waardoor
een gezellig babbeltje ontstond.
En toen werd een groote lauwerkrans aan
gedragen, Derksen klom op zyn fiets en
moest twee eererondjes rijden, toegejuicht
door al de aanwezigen.
Ziedaar het intermezze.
En nu de wedstrijden! De nieuwelingen
verschenen slechts één keer in de baan en
reden een wedstrijd over 5 K.M. Natuurlijk
won Peters en even natuurlijk werd Bijster
tweede, 't Was een aardige, levendige stryd,
waarin de Alkmaarders de Zeeuw en Stroet
nog juist in de prijzen vielen (resp. 3e en
4e).
Daar waren verder sprintwedstrijden voor
de amateurs en onafhankelijken. 't Had een
aardig nummer kunnen zijn, maar de meeste
renners waren geen sprinters. Voor de laat
ste vier klasseerden zich Schieveen, Frank,
v Rossum en Bosland. Daarvan klasseerden
zich voor de finale de twee laatstgenoemden,
welke door Bosland zeer verdiend gewonnen
werd in 10.6 sec. Schieveen was de meer
dere van Frank, zoodat deze met de vierde
plaats genoegen moest nemen.
Een achtervolging tusschen Schieveen en
Glas boeide slechts matig: Glas startte wel
goed, kreeg in de eerste ronden 5 M. voor
sprong, maar toen er vier ronden gedraaid
waren, keerden de kansen. De achterstand
van Schieveen werd omgezet in een voor
sprong en na 11 ronden was Glas gepasseerd!
Het krachtsverschil was wel groot!
Veel interessanter was de omnium tus
schen Roes, te Loo en Pronk. De Alkmaarder
won beide sprints met veel gemak, draaide
in den strijd tegen het horloge de 500 M. in
31.4 sec. (een zeer fraaien tijd!), wat ook al
een eerste plaats beteekende en tenslotte
reed hij een zeer tactische jachtrace over 4
K.M. Hij verdeelde zijn krachten uitstekend,
passeerde eerst te Loo en na eenige kalme
rondjes werd het tempo weer verhoogd en
toen was het met Roes ook gedaan. En met
drie eerste plaatsen won Pronk onbedreigd
deze omnium.
De 5 K.M.-wedstrijd voor amateurs en on
afhankelijken kenmerkte zich door tal van
jachten, maar hoe er ook gereden werd, een
winstronde bleek onmogelijk. Maar tien ron
den voor het einde waagden Franken, Rijne-
veld, Bosland en Wagenaar het: zy vlucht
ten weg, waren toen al gauw voor de ande
ren onbereikbaar en vochten onder elkaar
uit, wie de beste plaatsen zouden bezetten.
Met vrij groote verschillen gingen achtervol
gens Bosland, Franken en Wagenaar door
den finish.
De koppelwedstrijd.
De 50 K.M. koppelwedstrijd had een apart
tintje: de twee Alkmaarsche amateurs Pronk
en Evers moesten het opnemen tegen onaf
hankelijken en zouden dus nu eindelijk eens
een veld tegen zich krijgen, dat zwaarder
was dan de tegenstanders op de Woensdag
avondwedstrijden. En mede met het oog.
den a.s. strijd v ffoiilen h»* V
goed voor H s
Welnu, de Alkmaarders hebben niet teleur
gesteld en dit hoofdnummer gewonnen, en
passant eventjes het baanrecord over dezen v
afstand met ruim 3 minuten verbeterend!
Zij werden winnaars op punten en hadden
winnaars met een winstronde kunnen wor
den, als zij niet een kapitale fout gemaakt
hadden: in een der vele jachten en op het J
moment., dat de Alkmaarders reeds een ron
de voorsprong hadden, viel Evers, Pronk lag
toen bij de vluchtelingen, die bijna het pele-
ton bereikt hadden. Inplaats nu even door te t
zetten en dus met de andere vluchtelingen
een tweede ronde te nemen, stopte Pronk af
en.... kreeg meteen een ronde achterstand.
Zeer terecht, ook al dacht het publiek er an
ders over. En ook al begreep Pronk op dat
oogenblik zelf niet, waarom hij de ronde ver
loor.
Om het nu eens duidelijk te zeggen:
het „mijn koppelgenoot is gevallen, dus
moet ik rusten" staat in geen enkel re
glement. De rust wordt toegewezen door
de jury en door niemand anders. Boven
dien, Pronk behoefde niet te rusten, om
dat hij niet alleen reed. Pas wanneer
Evers eenige ronden lang afwezig was
gebleven, zou er reden geweest zijn, om
Pronk toestemming tot rust te geven.
Enfin, 't was op zich zelf iftet erg en Pronk
heeft van dit foutje kunnen leeren. En aan
de kwaliteit der eindzege deed dit allemaal
niets af.
Deze koppel wedstrijd kenmerkte zich door
zeer langdurige jachten en zoo kregen we
direct na den start reeds een jacht, die maar
eventjes 50 ronden duurde. En die tot resul
taat had, dat Schipper-Frank een ronde ver
loren, welke ronde echter juist voor het
eindklassement werd teruggenomen. Dit
klassement was voor te Loo, die Roes, Bos
land en v. d. Stel achter zich liet en met
Pronk geen moeite had, omdat die op het
kritieke moment een lekke band kreeg.
De jacht er was immers nog geen be
slissende slag geleverd werd direct na het
klassement weer hervat en ingezet door te
LooWagenaar. Bijna had dit koppel een
ronde genomen, toen de rest ging jagen. En
PronkEvers, RijneveldFranken en Dui-
neveldGlas hadden spoedig de vluchtelin
gen ingehaald. In deze periode werden ron
den gewonnen en verloren en het uiteinde
lijk resultaat was, dat drie koppels aan den
kop kwamen: Schieveen—v. d. SteL Pronk-
Evers en te LooWagenaar! En meteen
trokken PronkEvers nogmaals weg en in
een minimum van tijd werd het heele veld
geklopt, zoodat de Alkmaarders alleen aan
den kop kwamen. Wel probeerden de an
dere koppels daarna ontelbare keeren de
situatie te veranderen, maar de Alkmaar
ders zorgden er voor, dat elke poging mis
lukte.
Het tweede klassement was voor Pronk
vóór Bosland, Glas en Roes.
Na dit klassement was het een tijdlang
rustig en toen kwam Pronk's vergissing.
Bij een jacht hadden de Alkmaarders met
Schieveenv. d. Stel, Roesv. Rossum en te
LooWagenaar bijna een ronde genomen,
toen Evers viel. De rest is bekend: Pronk
stopte en de andere koppels namen zonder
moeite de resteerende 20 meter.
Zoodat vanaf dat oogenblik weer drie
koppels aan het hoofd lagen: Schieveen
v. d. Stel, Pronk—Evers en te Loo—Wage
naar!
De strijd was weer geheel open en daar
van trachtten de koppels om beurten te pro-
fiteeren. Alleen de Alkmaarders hielden
zich kalm: zij vertrouwen terecht op
de klassementen en pakten dus alleen maar
het wieltje van wegloopers, die daardoor
geen kans kregen.
Inderdaad, de beslissing viel in het laatste
klassement, dat opnieuw voor Pronk was. Hij
had misschien nog één concurrent te vree
zen gehad: te Loo, maar deze kreeg een lekke
band op 20 meter voor de finish. Dat hij niet
viel, maar prachtig zijn lyn hield, was een
fraai staaltje van stuurkunst.
De uitslag was dus:
1. Pronk—Evers, 12 pt.; 50 K.M. in 1
6 minuten 40.4 seconden (nigyw bt
S0rd' VetC.°Xd ïljinïïe'' punten van de ^.vcoivie-
_°°7ende stad wordt deze hoogtijdag ingewijd
