■AdueetmtiëH
E. v. GILSE,
praktijk hervat.
F. G. DE WILDE
bezoekt de
jaarbeurs te utrecht
CITY
artistenbloed
typen
steno
Sn
lardeniii kachels Reparatie.
ijsiiirrnsffioi-mmptn.
jteuMetw
De wind
blaast.
afwezig.
FLINKE VERKOOPSTER.
KEUKEN-WERKMEISJE.
LESKAMER
SEPTEMBER 1938
Volgende week beginnen
nieuwe cursussen
mercurius
Loopjongen
Dienstbode
Ml ENT 24-
Instituut HOFMAN, Kerkplein 9.
Verdrijft
die vermoeidheid!
flinke NAAISTERS,
150 W. L. Hennen,
THEATER
POLYGOON'S EXTRA
ACTUALITEITENDIENST
DONDERDAG
Privaatles gevraagd
centrum Alkmaar
Nog Woensdagavond en Donderdagavond
de laatste voorstellingen van de buiten
gewone tilm
met Martha EGGERTH, Frits van DONGEN,
Theo LINGEN, Hans MOSER en vele
anderen.
te Amsterdam,
Nationale Huldebetooging door geheel
Nederland,
de tewaterlating van de „Oranje" en de Vloot-
schouw op het Y.
handels-instituut
VAN PUTTEN l OORTMEIJER
Gisteren veel
schoenen versleten.
Voor soliede schoenen en
prima reparatiewerk naar
Langestraat 59. Tel. 2584.
NUTTIGE EN FRAAIE HANDWERKEN
TEEKENEN EN SCHILDEREN
vangen aan 15 September, uiterst 1 October a.s*
VRIESMAN ZOON, Verdronkenoord 85.
TELEFOON 2469.
12 Sopt. beginnen de nieuwe cursussen:
KANTOOROPLEIDING volgens de methode
„SCHOEVERS".
STENOGRAFIE .Groot.- Nedoriond.^ Eip.ran,0|
machineschrijven
LEVERTRAAN
PRODUCT
I
Onzen hartelijken dank aan
Alkmaar's Burgerij voor de
belangstelling, ons betoond
bij onze tochten door de stad.
Gaarne toezending verzocht
van amateur-foto's, genomen
tijdens deze tochten.
Het Bestuur
Postfanfare Alkmaar,
Secretaris P. J. KALB,
Corfstraat 37.
Arts, Kennemerpark 8,
Röntgenoloog,
Voor ons atelier vragen wij voor
direct
tevens MEISJES vanaf 15 jaar,
ter opleiding corsetnaaister.
H. ECKMANN, Oudegracht 285
Alkmaar.
Wegens huwelijk gevraagd een
Zij, die bekend zijn met het bor
duren op naaimachines, genieten de
voorkeur. A. HILDLRING, Zaad-
markt 6668.
GEVRAAGD een flink
VALK's Lunchroom, Houttil 5,
gevraagd, tevens voor bakkerij
opleiding. CRAMER, Ritsevoort.
gevraagd voor dag en nacht.
CRAMER, Ritsevoort.
in het seinen en opnemen van
Morse-teekens.
Brieven letter P 205 bur. v.dbl.
Te koop gevraagd
geb. April 1938.
B. DELVER, Voorweg C 120,
Schoorl.
gevraagd door ELFRING, Bergen.
Al I cs weten wat er in uw
ook u moet alles weten wat er in uw
branche voor nieuws wordt aangeboden
doelenstraat
zorgt dat wij reeds den volgenden dag de voornaam
ste gebeurtenissen van de Jubileumfeesten kun
nen vertoonen, zooals:
de intocht van H.M. in Amsterdam,
de Nationale Gedachtenisviering in de N. Kerk
lederen avond 8 uur.
STENO
TYPEN
Toegang eiken leeftijd.
Van Putten A Oortmeijer
Verdr.oord 30
Aanvang der cursui
17 September a.s.
Inlichtingen en aanmelding
Kantoorboekhandel
Payglop 18
I)
Een vertrouwd adres sinds jaren.
Een étalage 7
Dat i* besfl
Maar d' advertentie
doet de re»U
„het handwerk-huis".
Oudegracht 243 (bij de Zilverstraat). Alkmaar. Telefoon 3837.
De lessen in:
(event. vóór-opleiding acte Ns)
HANDENARBEID, w.o. leerarbeid (ook examen-opleiding)
Zie voor uitvoerige inlichting onze speciale étalages
Van den Boschstraat 77 (fa. Zwaan) en Oudegracht 243.
Vraagt M. A. NIEROP, leerares Fraaie Handwerken,
prospectus. G. LUGTHART, schilder en leeraar Handenarbeid.
I n U111 w w VERDRONKENOORD 59.
DIdI. Verg. Leeraren.
HANDELSCORRESPONDENTIE Ned. en Mod. Talen,
ESPERANTO.
Voor onze speciale opleidingen yogr- rrtDDi«pnNnFNTT*
^FCRETARESSE" en STENO-CORRESPONDENTB
wordt dipl. H.B.S. enz. of MLLO vereist.
Van de cursussen 1937-'38 zijn alle cursisten geslaagd.
Leerlingen worden gratis ingeschreven hg ons plaatMiighnreau.
f. '"rj
Tallooze malen is vermoeidheid alleen maar een
kwestie van gebrek aan vitaminen. Begrijpelijk...
in ons klimaat, waar de zon. die door haar be
straling het zoo belangrijke vitamine D in ons
lichaam vormt, zich zoo dikwijls verbergt. Vult
het tekort aan vitaminen geregeld aan. Gebruikt
Sanostol, het levertraan-product, dat als zuivere
limonade smaakt Iedere druppel bevat een gega-
randeerden rijkdom aan vitaminen. Zoo verdwijnen
vermoeidheidsverschijnselen
voordat U ze
opmerkt.
Volwaardig
met fritschrn
slmatapptltmaak
BROCADES-STH EEMAN
PHARMACIA
Door DONN BYRNE.
Uit het Engelsch door J. van P
30)
Maar de sluwe mannen, die handel c d-
ven, ziden, dat het zoo zijn moest; zij gaven
hun geld aan het fabelachtige plan van De
Lesseps en de sluwe mannen spendeerden
nooit hun geld zonder opbrengst; zij zou
den overwinnen.
Arme Viking zee! Arme zee van Leeu
wenhart en van Sappho van de liederen!
Arme zee van Almirante Columbus! Arme
zee, aan wie Paulus eer bewees! Zee van
Drake en Nelson en zee van Philips van
Spane, arme zee, die de Dogen van Vene
tië met een ring van goud huwden. Hemel!
als zij u konden bottelen, zouden -zij u ver-
koopen als Hollandsche jenever!
III.
Hij had zijn werk ingedeeld, had zijn ar
beidsveld geregeld. Het scheen hem toe
dat, was dit eerst geordend, zijn leven ge
lijkmatig als een stroom zou voortvloeien.
Maar er waren hiaten van onvoldaanheid,
die heel de handige zeilkunst van 'n schip,
den geheelen handel op 't Oosten, heel het
bestrijden van stormen niet konden opvul
len. Ergens in zijn binnenste was een leegte,
in zijn hart, in zijn hoofd, ergens, een ring,
een plek van emotie hoe, waar en waar
om kon hij niet onder woorden brengen.
Het was er en soms werd het aangevuld
door concentratie in zijn werk, soms met
plannen voor de toekomst en materieele
herinneringen uit het verleden of gedachten
aan oude scheepsmakkers, of aan Oom Ro
bin. Die leegte was als een huis met een
vreemde tijdsindeeling, die niet met den
loop van den dag overeenstemde, maar met
zich herhalende werkzaamheden, herinne
ringen en stemmingen. Er was de drukte
van zijn werk en dat scheen de morgen te
beteekenen, en dat scheen een namiddag
vol zonneschijn en dan waren er herinne
ringen, zooals aan oude scheepsmakkers,
of aan Oom Robin God geve zijn ziel
rust of aan Alan Donn met zijn hartig
vloeken, zijn hartigen lach en dat was
dan een avond met gulden kaarslicht en
een roodvlammend vuur. En dan kwam de
stilte van den nacht, als alle drukte, alle
plannen, alle herinneringen waren verdwe
nen, het vuur uit, de kamers leeg. En op
de vreemde plek ergens binnenin placht
dan een eigenaardige helderheid te komen,
blauw en kil en strak als de sterren en op
die plek verschenen, als spelers op het too-
neel, drie geesten.
De eerste was zijn moeder, die dood was,
een verschijning van verkillend afgrijzen
van verre zag zij hem aan met oogen,
die vreemd vijandig waren. Zij had hem
niets geboden, noch hy haar; tusschen hen
was niets. Toen zij gestorven was, had hij
niets gevoeld en dat was de droefheid er
van: geen tranen, geen verlichting, niets.
Zij had hem in haar schoot gedragen, hem
ter wereld gebracht, hem gevoed en hij had
steeds gevoeld, dat hij onwelkom was ge
weest. Er was geen vijandigheid in haar
lichaam geweest, slechts beheersching, zij
had geen welkom gehad voor den kleinen
gast van God, maar haar hart was hard
voor hem geweest, zelfs toen hij aan haar
borst lag. Niets hadden zij gemeen gehad
in het leven en ook nu niet, verbonden als
zij waren door de vreeselijke, beteekenis-
volle klove van den dood.
Zij kon nu steeds bij hem zijn, daar zij
dood was, maar waar een andere moeder
glimlachend zou komen, met zachte han
den, met wijsheid en vertroosting, grooter
dan die in het leven, kwam zij met vree-
selijk ledige oogen. Hij kon haar mager
profiel zien, haar zwarte wenkbrauwen; zij
was als een p^ent, die hij eens gezien had
van de heks, die Saul had gebruikt te Endor,
om Samuel, die dood was, op te roepen. Zij
had dezelfde schrikaanjagende majesteit,
dezelfde volstrekte eenzaamheid.
„U hebt mij in het leven niets gegeven,
geef mij vrede in den dood", placht hij te
roepen, maar zij bleef tot het haar beliefde
te gaan, zooals zij in haar leven zou gedaan
hebben. Haar spookachtige nasluipende
oogen
En dan kwam er een andere geest, de
geest van het meisje, dat hij getrouwd had
toen hij nog een jongen was veertien
jaar geleden. Het was vreemd, hoe hij zich
haar herinneren kon, haar rood haar, haar
ontevreden mond, haar achterdochtige
oogen. Haar schouders waren wat afloopend
en er was geen gratie in haar houding. Zij
beklaagde zich over iets, maar beschuldig
de hem niet. Hij had haar getrouwd en zij
hem en zij was gestorven; dat was de heele
geschiedenis en, hoewel hij zijn jonge jaren
betreurde, toch had hij vriendelijke gevoe
lens jegens haar. Daar was zij, met haar
ontevreden mond, haar afloopende schou
ders, klagend: „Het leven is zoo kort ge
weest en het beteekende zoo weinig en an
deren hebben zoo veel", scheen zij te zeg
gen. „Ik had het recht mijn man te bezit
ten en een plaats op het land, evenals an
dere meisje maar alles wat ik kreeg, was
jij en den dood aan het einde van een kort
jaar! Was het niet hard, ach, was het niet
zoo?" En hij moest haar troosten: „Het was
niemands schuld, Moyra,- het gebeurde nu
eenmaal zoo en wij waren vreeselijk jong".
Maar haar lippen bleven ontevreden en
haar oogen wantrouwig, terwijl zij wegging.
„Een kort leven en een bitter leven, voor
waar een hard iets!" Als zij hem dan ver
liet, kwam er een zucht van verlichting.
Arm kind!
En de derde geest was nauwelijks een
gedaante, maar een afwezigheid, of een ge
daante zoo onvatbaar, dat zij erger dan
een leegte was Claire-Anne, die dood
was, die hij dood gemaakt had, die hij
op zich genomen had de vrijheid te geven.
Gedurende een jaar nadat hij Marseille
verlaten had, scheen zij steeds bij hem te
zijn, in den geest nog nader, nu zij dood
was, dan zij ooit met lichaam en geest was
geweest, toen zij leefde. Zij scheen steeds
een deel van hem te zijn, altijd bij hem,
in de kalme kajuit, op de hellende dekken,
op den vasten wal. En zyn lange bepein
zingen schenen gesprekken met haar, over
vreemde schoone dingen, over vreemde
vreeselijke dingen, over het gemeenschap
pelijke van het leven. En toen op een dag
verliet zij hem
Op een helderen Juniochtend zeilde hij
de wateren van Southampton binnen en
wachtte op den loodskotter van de Solent
En de geheele Solent was bezaaid met zei
len, de sneeuwwitte zeilen van groote jach
ten en de kaneelkleurige zeilen van kleine
re en kleine visschersbootjes bewogen zich
onder de kust. En ver weg kon hij, in zijn
verbeelding, de troepen zwanen zien en de
stappende reigers. De loodskotter ploegde
het water hem tegemoet, zijn diepe boeg
sneed het water als met een mes. Geweldige
en levendige schoonheid... en hij voelde,
als altijd, dat Claire-Anne bij hem was met
haar donkere, begrijpende gedaante, haar
fijnbesneden Grieksch gelaat, haar zwakken
glimlach.
„Nog een oogenblik, Claire-Anne, dan
komen wy op den wind en vieren een sloep
omlaag"en een schok van verwondering
kwam over hem... zy was er niet. Het
was, alsof hij had gesproken met den rug
naar iemand toegekeerd en, zich omwen
dend, bemerkte, dat deze er niet was. Voor
een oogenblik voelde hy zich, alsof hij
iemand over boord verloren had en toen
kwam het tot hem, dat wateren, aarde of
materieele gevaren niets meer voor haar
eteekenden. Zij was voor een oogenblik
ergens anders heengegaan. En hij wendde
zich om en begroette den loods, die aan
boord klom.
(Wordt vervolgd)
I
