INBRAAK IN WISSELKANTOOR.
ALINE I ESTER'S
ROMAN
Binnenland
Voor eenige duizenden aan gouden en zilveren
munten gestolen.
Namaak brandkast op de plaats
van de echte gezet.
HONIG's KEUKENSTROOPübMzwMu!
De strijd tusschen tram en
wilde bussen.
Voor 186,—'s-jaars
X
$euiMetw
TWEEDE BLAD.
Een buitengewoon brutale inbraak is
in den nacht van Zaterdag op Zondag
gepleegd in het kantoorgebouw van de
Noordhollandsche Bank, een wissel
kantoor, gevestigd aan het Damrak 24 te
Amsterdam, waa. de daders een be
langrijken buit aan gouden en zilveren
munten en antieke geldstukken be
machtigden.
Gisterochtend tegen half tien ging de heer
Rechter, de directeur der bank, in gezel
schap van vrouw en kinderen naar het
station. Hij wilde voor een familiebezoek
per trein naar Rotterdam. Vóór hij naar het
station ging, wilde hij nog even een kort
bezoek aan zijn zaak brengen. Even iets
halenvrouw en kinderen wachtten bui'
ten. Een oogenblik later kwam de heer
Rechter opgewonden buiten.
Inbrekers hadden zijn kantoor bezocht, de
brandkast was opengebroken, de inhoud
een groot bedrag aan gangbare zilveren en
gouden binnen- en buitenlandsche geld
stukken en bovendien een kostbare verza
meling antieke gouden en zilveren munten
ter waarde van plus minus 1200 bleken
verdwenen te zijn.
Onmiddellijk spoedde de heer Rechter
zich naar het op nauwelijks 5 minuten af
stand gelegen bureau Warmoesstraat en
even later was het geheele politie-apparaat
in werking.
De situatie.
Het wisselkantoor heeft vóór, aan de
Damrakzijde, twee étalages, gescheiden door
een deur, waardoor het publiek toegang
heeft tot de hal, waar zich de loketten be
vinden. Overdag worden in de étalages
vreemde bankbiljeten, munten, enz. uitge
stald, en op borden worden de wisselkoer
sen aangegeven. Het pand heeft echter nog
een voordeur, n.L naast de linker-étalage
Deze deur geeft toegang tot een lange
gang, die dus in de geheele lengte langs de
kantoorlokalen loopt. Aan het einde be
vindt zich de trap naar de bovengelegen
verdiepingen. Maar aan het einde van die
gang is ook een trapje van enkele treden
naar de kelders onder het gebouw. De kel
ders waren afgesloten door een deur met
een heel eenvoudig hangslot, dat zelfs
zonder inbrekerswerktuigen wel kon wor
den geforceerd. De dieven zijn de tweede
deur aan de straat brutaalweg binnen-
geloopen. Deze deur is hoogstwaarschijnlijk
los geweest. De kelderdeur was in eep wip
geforceerd. De kelders strekken zich onder
het geheele gebouw uit en de hoogte be
draagt niet meer dan 1 m. 60 c.m., zoodat
een volwassen man er niet rechtop in kan
staan.
v Vloer uitgezaagd.
In den kelder gekomen begon voor de in
brekers het eigenlijke werk. Zij hebben uit
den kelderzolder, die den vloer van de
kantoorlokalen vorm., een keurig vierkant
stuk gezaagd. Zoo kwamen zij in het kan
toorlokaal, dat vlak achter de loketten is ge
legen. Zij hadden het gat vlak vóór de
kachel gezaagd, zoodat de aschla naar bene
den in den kelder terecht kwam. Dit was
voor de nachtelijke bezoekers echter geen
bezwaar. Zonder veel moeite waren zij in
het kantoor van d? Noord-Hollandsche Bank
gekomen. In dit voorste kantoorlokaal
staat de brandkast met den door de inbre
kers begeerden buit.
Boven die brandkast brandt echter
's nachts een z.gn. ,,banklicht" en vanaf de
straat is door de glazen toegangsdeur heen
deze brandkast te zien. De controleerende
nachtwaker werpt dus zoo nu en dan een
blik naar binnen om na te gaan of alles nog
in orde is.
Theekist als safe.
Daarmede hadden de inbrekers, die blijk
baar van de situatie de noodige studie had
den gemaakt, rekening gehouden. Zij had
den een theekist meegenomen, die on
geveer dezelfde afmetingen heeft als de
brandkast, alleen is de kist ongeveer 10 c.m.
lager dan de kleine, stevige safe. In den kel
der hadden de nachtelijke bezoekers de
kist keurig groen geverfd (de
verf was gistermorgen nog nat) en om het
effect nog te verhoogen en de kist bedriege-
lyk veel.op de brandkast te doen gelijken,
hadden zij met behulp van ijzerdraadjes en
zilverpapier een „verzilverde knop" aan de
kist gemaakt.
De kleine brandkast werd naar het ver
trek achter het kantoor gesleept en op de
plaats waar enkele minuten tevoren de
brandkast nog troonde, werd de groene
theekist neergezet. Om de hoogte gelijk te
maken zetten de fantasierijke inbrekers het
nieuwe meubel op een paar boeken. Boven
op de „brandkast" werd voorzichtig de
schrijfmachine gezet, die ook op de echte
brandkast had gestaan.
Het geheel was zoo bedriegelijk nage
maakt, dat zelfs de politie, toen zij Zondag
ochtend in het kantoor kwam, niet direct
het bedrog bemerkte.
Toen de inbrekers zoover met hun camou
flage waren gevorderd en de echte brand
kast naar de achterkamer was vervoerd,
schoven zij de gordijnen tusschen voor- en
achterkantoor dicht. Ook de gordijnen voor
de achterramen, die uitzicht geven op een
rommelig binenplaatsje, werden dicht
geschoven.
Met een carbidtoestel, een zuurstofcylin-
der en een snijbrander hebben de boeven
de kast geopend. Zij hebben geen bank
papier gevonden, daar dit des avonds altijd
door den eigenaar wordt meegenomen naar
een veiliger plaats. Wel troffen zij een be
langrijk bedrag aan antieke gouden en
zilveren munten aan, benevens een vrij
hoog bedrag aan gangbaar goud en zilver
geld uit alle landen. Hoe groot dit laatste
bedrag is, kon de eigenaar nog niet opgeven,
dit zal pas mogelijk zijn na nauwkeurige
berekeningen.
Het carbidtoestel, dat naast het zuurstof
apparaat noodig is voor den snijbrander,
werd op de derde verdieping van" het ge
bouw aangetroffen in het atelier, dat een
kleermaker in gebruik heeft. De inbrekers
hebben hiér ook een bezoek gebracht, doch
voor zoover bekend, wordt daar niets ver
mist. Het carbidtoestel is een stevig, groen
geverfd tonnetje van eigen maaksel 30
a 40 c.m. hoog, met twee koperen kranen.
De inbrekers hebben hun zuurstofapparaat
mee teruggenomen, zoodat de politie hier
aan geen spoor kan vastknoopen. Ook
andere sporen zijn niet aangetroffen. De
Noordhollandsche Bank is tegen inbraak
verzekerd.
Een lijst van de gestolen antieke munten
is Zondagmiddag in een extra politiebericht
aan alle politiebureaux in den lande door
gegeven.
HET ROTTERDAMSCHE VLIEGVELD.
Hangende de Rotterdamsche vliegveld
kwestie, zijn in Rotterdamsche zakenkringen
stemmen opgegaan, om zoo noodig, tenzij
tot een voor Rotterdam bevredigende op
lossing wat betreft het vliegveld wordt ge
komen, zichzelf te helpen en in een eigen
vliegdienst te voorzien. De voorbereidende
stappen zijn hiertoe reeds genomen, en of
schoon nog niet alle belanghebbenden daar
toe zijn aangezocht, heeft men voor uit
voering van deze plannen, reeds de helft
van het benoodigde kapitaal bijeen.
Vele bussen aangehouden.
De strijd tegen de wilde busdiensten is in
een irieuwe faze gekomen, tot Zaterdag
speelde die strijd zich af in raadkamers en
rechtszalen, in vergaderlokalen en in de ka
binetten van hooge justitie-autoriteiten.
Thans worden de vonnissen van den presi
dent der arr.rechtbank te Amsterdam ge-
executeerd. Zij waren in kort geding ge
wezen, uitvoerbaar gesteld by voorraad in
dien noodig met behulp van den sterken
arm.
De N.V. T.O.N. Góoi-Express, waartegen
Zaterdagmorgen een vonnis is geveld en die
een verbinding met Baarn onderhoudt, werd
gedwongen haar passagiers voor Hilversum
in Amsterdam achter te laten; passagiers
uitsluitend voor Baarn (hèt traject Hilver
sumBaarn valt niet onder het verbod)
mochten mee, tot de politie vermoedde, dat
passagiers kaartjes kochten tot Baarn om te
Bussum of Hilversum uit te stappen. Een
zelfde lot ondergingen de andere wilde bus
diensten van Koch, rijdende naar het Gooi.
Aanvankelijk was het retourverkeer uit het
Gooi nog mogelijk, omdat de Gooische ge
meenten nog niet krachtdadig tegen de wil
de diensten optraden. De Amsterdamsche
politie stelde zich met den procureur-gene
raal in verbinding, die aan de politieautori
teiten in de Gooische gemeenten de noodige
opdrachten gaf.
Toen was er spoedig een einde gemaakt
aan het vervoer oer wilde busdienst. Zoo
wel in de stad als by de uitvalswegen naai
het Gooi stond de politie klaar om de bus
sen met passagiers „op te vangen". De inzit
tenden moesten uitstappen en de busser.
konden leeg naar de garages terugkeeren.
De Gooi-Express heeft nu al. haar diensten
stop gezet. De Gooische tram, die met zoo
veel succes de juridische actie heeft gevoerd,
deed gister goede zaken. Vele passagiers,
die per bus waren gestrand, gingen per Gooi
sche tram verder.
Een zeer wilde bus.
De strijd tusschen de wilde bussen en de
uitvoerende macht is te Bussum zoo hoog
geloopen, dat er vechtpartijen aan te pas
zijn gekomen, zegt De Crt.
De „Bussum-Express" wil zich niet laten
temmen; Zaterdagmiddag zijn haar pogin
gen met passagiers uit te rijden belet door
het plaatsen van een politiepost voor het
erf aan de Brinklaan, waar de onderne
ming gevestigd is.
Zondagochtend te tien uur reed de bus
evenwel weg, alsof er geen uitspraak van
den president van de Amsterdamsche
rechtbank of ministerieele circulaire be
staat. De passagiers moesten uitstappen,
maar de agent kon er geen bezwaar tegen
maken, dat de vrouw en vader van den
ondernemer er in bleven zitten.
De bus keerde naar het erf terug. Doch
te halftwaalf reed zij opnieuw uit met
passagiers; op korten afstand voorbij het
hek, halverwege den rijweg, gelastte de
als wachtpost dienstdöende agent den
chauffeur te stoppen", waaraan werd vol
daan.
Allen stapten uit, ook de chauffeur, die
wegkuierde en zich om het bevel van den
agent om de bus terug te rijden naar het
mat bekommeide. De dwars over den
weg staande bus werd een belemmering
voor het verkeer.
Toen de inspecteur Vos ter plaatse
kwam, liet hij den weigerachtigen chauf
feur, die onder de menigte stond, arres
teeren en naar het bureau brengen, het
verkeer omleggen, en vervolgens zond hij
een agent er op uit om een takelwagen te
requireeren. Dit moet nogal bezwaarlijk
zijn geweest, want tegen halféén verscheen
er eindelijk een gewone huurauto, voor
zien van kabels.
Toen de agenten bezig waren deze met de
autobus te verbinden, stormden uit het
huis van Koch eertijds de deftige villa
De Olmen de familie Koch en twee
chauffeurs, in totaal zes personen, die
schreeuwend het honderd meter diepe erf
afrenden. Vrouw K. was het eerst ter
plaatse: „Blijf van mijn bus af; de agent
heeft gezegd, dat hij moest stoppen, nou
daar staat-ie dan." Het spektakel, dat voor
honderden omstanden een spannend
schouwspel was, liep zoo hoog, dat de in
specteur de vrouw gelastte zich te ver
wijderen. Welk bevel een tegenovergestel
de uitwerking had, want mevrouw K.
verzekert 26-jarige'
de volgende uitkeringen
Bij overlijden binnen 39 jaar-
t) ƒ1000,- terstond betaalbaar
2) ƒ1000,— gezinsrente per j«a'P
3) 5000,— op einddatum.
Bij leven na 39 jaar: ƒ5000
benevens 1 000,— bij later overlii'dftn
klom in de bus en hield de deur vast.
De inspecteur duwde de deur open en
gelastte haar naar buiten te komen, daar
hy een manoeuvre met het contactsleutel
tje vermoedde, en toen ze hieraan niet vol
deed, betrad hy de bus om de vrouw te
verwijderen. Al vechtende gelukte het den
inspecteur haar naar den uitgang te ge
leiden, waar een agent hoffelijk maar
energiek hielp bij het uitstappen.
De woedende busbehoedster gaf den
inspecteur een klap in het gezicht en sloeg
om zich heen, waarbij agenten en andere
nabijstaanden geraakt werden. De heer
K. weigerde eveneens de bus te verwijde
ren en liep weer naar huis; hij werd door
twee agenten ten"",ehaald en luisterde ten
slotte naar een gemoedelijk woord van
den Inspecteur en bracht de bus naar het
erf.
Proces-verbaal.
Tegen den chauffeur, die niet aan het
bevel, om de bus van den weg te rijden,
gevolg had gegeven, werd proces-verbaal
opgemaakt wegens „zonder verlof van het
bevoegde gezag, eenigen openbaren land-
of waterweg versperren of het verkeer
daarop belemmeren."
Daar het optreden van de politie geba
seerd is op de bekende ministerieele cir
culaire, zal mr. Heeg in kort geding, voor
den president van de rechtbank te Den
Haag, den Staat dagvaarden. Volgens deze
circulaire moeten tegen alle busdiensten
in het arrondissement, waar een uitspraak
is gevallen, die tot stopzetting van één
hunner heeft geleid, maatregelen worden
getroffen.
Tegen de „Bussum Express' 'is geen ge
ding aanhangig geweest.
De tijd om het teeltplan voor her"TTT
gende jaar op te maken is weer aaneebr
ken, doch de overgroote meerderheid der
een steun.
uitkeering niet by machte de teelt
aan te vangen.
Het gevolg daarvan zal zyn, aldus
schrijven, dat deze intensieve
weer
het
- voor de
volkswelvaart altijd nog zeer belangrijke
teelt zal prijsgegeven of sterk zal worden
ingekrompen. f!l
NEDERLANDSCHE VEREENIGING
VOOR LUCHTBESCHERMING.
Algemeene vergadering te Utrecht.
Onder voorzitterschap van den heer P. C.
A. van Lith, oud-directeur B.B. in Neder-
landsch-Indië, is Zaterdagmiddag te Utrecht
de algemeene vergadering van de Neder-
landsche Vereeniging voor Luchtbescher
ming gehouden, waarbij meer dan twee
honderd afdeelingen vertegenwoordigd wa
ren.
In twaalf maanden tyds is het aantal af
deelingen van 60 tot 272 gestegen, en het
aantal leden van 17.000 tot ongeveer 65.000.
Tot 30 September j.L hebben de inkomsten
bedragen f 20.999. uit uitgaven 16.802.
Na langdurige discussies werd besloten
als nood-overgangsmaatregel voor 1939 een
bedrag van tien cents per lid voor het maand
schrift „Luchtgevaar" te heffen, totdat het
resultaat van de staatscommissie-Quarles
van Ufford zal zijn vastgesteld. De verga
dering was unaniem van oordeel, dat de kos
ten van voorlichting door de regeering be-
hooren te worden gedragen.
Met algemeene stemmen werd de motie-
Geleen aangenomen, waarin er bij de regee
ring op aangedrongen wordt op ruime schaal
het Nederlandsche volksgasmasker tegen
een goedkooperen prijs beschikbaar te stel
len.
DE STEUN OP STOOKTOMATEN.
Spoedig uitkeering gevraagd.
Ongeveer 500 stooktomatenkweekers heb
ben een schrijven gericht aan den regee-
ringscommissaris voor den landbouw, waar
in zij proteseeren tegen het lange uitblijven
der stëunuitkeering op stooktomaten.
Door het groote verlies dat deze teelt dit
jaar opgeleverd heeft, komen de meeste
deze kweekers in zeer moeilijke omstan
digheden. De verliezen kunnen niet meer
opgevangen worden door de totaal onder
mijnde en al jaren met verlies werkende
bedrijven.
,Uit het Engelsch
I?
door W. A. C.
13)
Zou hy hen, voor hij naar bed ging, in 't
geheel niet komen aanspreken?
Laline voelde zich nu zoo ongelukkig,
dat ze al haar wrok vergeten had haar
hart was loodzwaar.
Zy zouden 's morgens heel vroeg te
Cherbourg aankomen en waarschijnlijk den
eersten trein nemen.
Zou hij daar ook aan wal gaan of
doorreizen naar Southampton?
Het was een meer dan vreeselijke ge
dachte, dat een man, die haar in zyn armen
had gesloten, haar den teedersten, langsten
kus had gegeven, daar volmaakt onver
schillig zat en dat ze niet eens wist of ze
elkaar ooit weer zouden ontmoeten ze
was er zelfs niet eens zeker van, of hij wel
goeden nacht zou zeggen!
Ze werd er zenuwachtig van.
Jack voelde, dat ze met David wenschte
te spreken.
„Ik ben benieuwd in welk boek die beer
zóó verdiept is", zei hij; „ik zal hem maar
eens gaan opporren!"
WINKELHUIS TE UTRECHT
UITGEBRAND.
Door het omvallen van een petroleum-
toestel vatte gistermiddag omstreeks kwart
over vijf de inboedel in de woning van den
antiquair van Dijk aan de Lijnmarkt te
Utrecht.
Het vuur greep zoo snel om zich heen,
dat de heer van Dyk en zijn vrouw zich
slechts door een snelle vlucht in veiligheid
konden stellen. Van den inboedel kon niets
gered worden Een papegaia en een hond
kwamen in de vlammen om. De brandweer
wist uitbreiding te voorkomen.
Zoowel de winkel, als het daarboven ge
legen woonhuis van den antiqair werden
totaal verwoest. Verzekering dekt slechts
gedeeltelijk de schade.
EEN ONBETROUWBARE HUISKNECHT.
De politie van het bureau Stadhouders
kade te Amsterdam heeft een tweetal man
nen gearresteerd, wegens diefstal en heling
van een partij postzegels ter waarde van
600700 gulden. De bestolen eigenaar
woont op het westeinde en had een onge
veer twintigjarigen huisknecht in dienst
Eenigen tyd geleden moest deze jongeman
in militairen dienst komen en kort daarop
miste de heer des huizes zyn zegels. Aan
vankelijk verdacht hy zyn huisknecht niet
van diefstal, maar het inmiddels ingestelde
politieonderzoek verwierp deze mogelijk
heid allerminst. De huisknecht werd gear
resteerd en bekende spoedig den diefstal te
hebben gepleegd, waardoor nog denzelfden
dag ook de heler, een postzegelhandelaar
uit Bussum, gearreseerd kon worden.
Een groot deel van den buit kon nog in
beslag worden genomen.
AUTOBOTSING TE GRONINGEN.
Gisteravond om zes uur is op den hoek
van den Kraneweg te Groningen een botsing
geschied tusschen een personenauto, be
stuurd door den 28-jarigen landbouwer H.
W. T. uit Warfhuizen en een andere perso
nenauto, bestuurd door den 35-jarigen win
kelier S. C. uit Groningen. De laatste had het
verkeer van rechts geen voorrang verleend.
Het gevolg van de botsing was, dat de auto
van den heer S. tweemaal over den kop
sloeg en totaal vernield werd. De andere
wagen werd licht beschadigd. In de eerst
genoemde auto bevonden zich, behalve de
heer S., zyn beide dochtertjes en een vriend
je. Het eene meisje, oud acht jaar, kreeg
verwondingen aan het hoofd en een knie en
de heer S. zelf werd aan den pols verwond.
De beide andere kinderen bleven ongedeerd,
evenals de landbouwer, die alleen in den
anderen wagen zat.
MEISJE DOOR AUTO AANGEREDEN EN
GEDOOD.
Op de Hugo de Grootlaan te Dordrecht
stak Zaterdag de achtjarige Betty Stahle
plotseling den weg over. Het kind liep te
gen een auto uit Klundert op, geraakte on
der den wagen en was op slag dood.
Het stoffelijk overschot is naar het
ouderlijke huis in de Sweelinckstraat over
gebracht.
Laline lette-op en zag, toen Jack bij
zijn vriend was, dat deze letterlijk van zijn
boek moest worden afgeschud. Dat was
geen comedie; hij las Werkelijk met be
langstelling.
De pijn rond haar hart scheen heviger
te worden maar er kwam ook woede bij.
Indien ze eens had geweten, dat David
meer dan eens een harden strijd met zich
zelf had gevoerd, om zijn aandacht bij zijn
boek te houden, omdat visioenen van het
sloependek en de half lichte maan telkens
voor hem opdoemden! Maar hier begon de
tucht: hij was niet van plan te bezwijken
voor zijn wensch en wilde verder geen be
langstelling toonen voor juffrouw Lester.
„Kom, David, ouwe jongen, kom tot af
scheid nog iets met ons gebruiken. De da
mes wenschen je vaarwel te zeggen. Je
reist immers door tot Southampton, om je
kleermaker in Londen op te zoeken, meen
ik, dat je me zei?"
David gaf hierop geen antwoord, maar
op een onwillige manier, alsof hij werd
weggesleept, stond hij op en volgde Jack
naar het clubje in een van de kleine nis
sen.
Hij was volmaakt beleefd en gewoon je
gens iedereen; misschien praatte hy het
meest met mevrouw Whitmore en luisterde
daarop aandachtig, toen deze die beleefd
heid met woeker terugbetaalde, door een
lang verhaal te doen, waar ze haar sleutels
wel kon hebben gelaten.
„Wat een verschrikkelijk vervelend
schepsel is dat!" dacht de arme Laline
„Hoe durft ze te denken, dat majoor La-
mont belang stelt in haar afschuwelijke
sleutels!"
Ze kon nauwelijks haar tranen inhou
den. Ze was in een gemoedstoestand, dat.
als hij iemand anders ware geweest, dan
David, zij bepaald geen woord meer had
kunnen uibrengen en ijlings naar haar
hut zou zijn geloopen. Maar ze zou tegen
over hem niet de geringste emotie aan den
dag hebben durven leggen dat zou het
toppunt zyn geweest!
Zij dronken champagne en expres stak
ze een sigaret op wat ze in de laatste
dagen, als David in haar nabijheid was,
bijna nooit had gedaan. Hij moest zien,
dat ook zij onverschillig was! Maar hij
scheen niets te zien en was met zijn ge
dachten elders.
„Als ik een minuut langer blijf, pak ik
haar op en breng haar naar het dek en kus
haar", dacht hij. Daarom stond hij op,
wenschte iedereen onverschillig goeden
nacht en ging naar zijn hut.
Laline had een gevoel of ze zou flauw
vallen; Jack kwam haar te hulp en zei iets
opwekkends tot haar. Hij stelde voor, dat
ze naar bed zou gaan, om morgen bij tijds
op te kunnen staan.
Daar haar tante niet van plan scheen
te zijn, zich van haar plaats te bewegen,
bracht hij haar zelf naar haar hut.
Toen hij haar daar goeden nacht wensch
te, straalde de teederste bezorgdheid uit
zijn oogen.
„Kleine lieveling!"
Ze barstte in tranen uit.
„O, Jack! jij bent de liefste man ter we
reld!" Toen ging ze naar binnen en sloot
haar deur.
HOOFDSTUK VII.
Toen Laline, haar tante, de Whitmores
en Jack den volgenden morgen in de file
stonden voor het onderzoek hunner pas
poorten, meende het meisje, dat ze majoor
Lamont kalm door de opening zag gaan, die
naar de brug van de sleepboot leidde. Mis
schien ging hij naar het een of ander kij
ken, want natuurlijk zou hij, als hij wer
kelijk aan wal ging, een paspoort moeten
hebben en deze vertoonen, net als ieder
een. Laline had nooit gehoord van diplo
matieke paspoorten.
Ze was zeer geërgerd over Jack, die een
oogenblik haar aandacht afleidde want
het moest juist toen geweest zijn, dat Da
vid was teruggekeerd en de trap opgegaan
daar ze hem heelemaal niet meer zag
noch op het schip, noch op de sleepboot
Dus was hy voor altijd uit haar lev-n
verdwenen! Ze had niet geweten, dat
iemand zoó kon lijden als zij thans! Z°
haatte Frankrijk welk belang kon al dat
nieuwe haar nu inboezemen?
Eindelijk waren zij in den trein en ze
zonk op haar plaats neer. Het zou nog wel
een uur duren voor zij vertrekken.
Traag zat ze uit het raam te kijken en
kon een straatweg, zien maar wat was
dat. Een auto, een elegante open Rolls-
T f" ma'oor Lamont er in! Hij was
het beslist; ze kon zich niet hebben ver
gist. Hoe was hy daar gekomen? Hoe was
het mogelyk dat hij, zonder dat zij het wis
ten wal was gegaan, niet dat gezeur
met de douane had gehad en .zoo maar
vertrokken was in een keurige auto! |e
was onderhevig aan allerlei aandoeningen,
maar de voornaamste daarvan was, dat
Frankrijk haar plotseling meer belang in
boezemde en in het bijzonder dacht ze
aan Parijs. Misschien zou hij daar heen
gaan en zij hem per slot van rekening toch
terugzien.
Ze zei geen woord van haar ontdekking
aan Jack, die dacht, dat David kalm naar
Southampton was doorgereisd. Maar ze
vroeg Jack heel onverschillig hoe lang het
zou duren om per auto naar Parijs te gaan
en waarom zij er niet aan hadden gedacht
om dat te doen.
De heele reis werd nu voor Laline
en al verlangen om hun einddoel te berei
ken. Jack trachtte haar te wijzen op
grillige Fransche architectuur, die hij dach
dat haar in de hoogste mate zou interes
seeren wat ook wel het geval ware ge
weest, indien niet haaf gansche ongedisci
plineerde geest zich bezig had gehouden
met David Lamont.
zij
Toen de lange dag bijna om was en
Parijs hadden bereikt, was ze moe en s i
Natuurlijk gingen zy naar hotel R'tz
Jack had voor alles gezorgd.
Den volgenden dag kwam Laline, fri8C.
bloeiend en beeldig mooi, met haar tan
aan de lunch in deh tuin. 't Was beerW
Mei-weer en een plotseling ingetretW
warmte deed iedereen denken, dat werk®
lijk de warme zomer was gekomen.
De kastanjeboomen stonden in bloei,
lucht was zacht en frisch en de opwinding»
die er altijd uitgaat van een verblijf te F
rijs, n\aakte zich van het meisje meese
Trots haar verliefd zijn op een onversch
ligen lomperd van een man, dien ze
schien nooit zou terugzien, voelde ze da
opgewekter werd. (Wordt vervolg®''
