FLITSEN VAN „Vadertje Langbeen" HET WITTE DOEK. c Naar het bekende boek van Jean Webster Lily Bouwmeester als Judy. HET VERHAAL Miniatuur-filmpjes. ONZE BIOSCOPEN. Zl Een jong Oostenrijksch officier gaat houden van de maitresse van een van zijn meerderen. Zoodra hij hoort, dat deze laatste haar speciaal voor zich mee uit St.-Petersburg naar Weenen heeft geno men, verbreekt hij de relatie. Dat duurt echter niet lang; Nina Petrowna breekt piet baron Engern en gaat terug naar Franz Korff. Kapitein Engern hoort langs e«n omweg, dat Nina Petrowna hem ver DERDE BLAD. Lily Bouwmeester, Emma Morel, Sara Heyblom, Heieen Pimentel, Lau Ezer- man, Aaf Bouber, Joke Busch, Paul Storm, Gusta Chrispijn—Mulder, Lies de Wind, Jan Retel, Herman Bouber, Con stant v. Kerekhoven dertien bekende namen, die we vinden in „Daddy long- legs", in ons land beter bekend als „Vadertje Langbeen". En nu werd deze origineele Engelsche „roman in brieven" verfilmd! De ver wachtingen waren hoog gespannen. En zij zijn, naar aller oordeel, niet teleur gesteld. Judy komt in een zeer deftig pension, waar zij een gemeenschappelijke kamei heeft met een nichtje van Albert van Wou denberg Doris van Woudenberg en Ina Donkers. Zij past zich al heel gauw aan dit voor haar nieuwe milieu aan, doch omdat zij al haar nieuwe ervaringen toch moeten uiten, schrijft zij steeds aan Vadertje Langbeen, waarbij zij zich omtrent den persoon van haar voogd de meest wonderbaarlijke voor- Donkers, die voor de charme van Judy reeds vrijwel bezweken is. De brieven, die Albert van Woudenberg van Judy krijgt, interesseeren hem dusda nig, dat hij een list bedenkt om haar eens te bezoeken. De gelegenheid hiertoe doet zich voor, als mevr. van Woudenberg, een deftige en zich hevig aristocratisch voelen de dame, haar dochter komt bezoeken. Tot groote vreugde van Albert verklaart Judy tegenover mevr. van Woudenberg, dat haar heele familie reeds voor haar geboor te door een aardbeving is opgeslokt, waar op deze laatste van oordeel is, dat dit meis je geen omgang voor haar dochter is. Slechts het krachtig verzet van Albert en Doris brengt haar tot andere gedachten. Judy vertelt Albert, dat er 's avonds een fuifje zal worden gegeven en verder, dat zij voor haar vacantie te logeeren is ge vraagd bij de familie Donkers. Albert wil het feestje meemaken. Judy wordt door Frits Donkers ten dans gevraagd, doch Judy, die nog nooit gedanst heeft, doet als of zij haar enkel verstuikt heeft. Albert weet daar wel raad op, n.1. beweging, en inderdaad gelukt het hem om Judy bewe gingen te laten maken op de maat der mu ziek, waarop zij tot haar groote verbazing constateert, dat zij nu dansen kan. Frits Donkers troost zich spoedig met Doris van Woudenberg. Dan krijgt Judy een telegram van „den secretaris van den heer A. Smit", waarin deze haar opdraagt, haar vacantie door te brengen op de boerderij van Neeltje Bar- tels in Brummen. Albert zegt, dat dit toe vallig juist de boerderij is van een vroe gere baker, die hij van tijd tot tijd nog wel eens opzoekt. Judy bedenkt, dat zij op deze boerderij mooi de gelegenheid heeft, haar boek, waar aan zij bezig is, (zij wil n.1. schrijfster wor den), af te maken. Albert van Woudenberg komt tot de ont dekking, dat zijn gevoel voor Judy veel dieper is, dan een interesse voor een pupil en vraagt haar ten huwelijk. Judy, die hem ook lief heeft, meent toch zijn aan zoek te moeten afwijzen. Al bert kan de ware reden niet vermoeden en gelooft, dat zij van Frits Donkers houdt. Hij springt in zijn wagen, rijdt in wilde vaart weg, blijft bij een scherpe bocht geen meester meer van zijn stuur, en krijgt een ongeluk. Zijn zenuwen zijn tamelijk sterk van streek, zoodat de dokter hem voorschrijft, rust te houden. Zijn nichtje, Doris van Woudenberg, kan hem slechs benaderen, door den ingang voor leveranciers te gebruiken, daar de trouwe Johan haar eenvoudigweg bij den gewonen ingang den toegang ontzegt. Hoewel hij er weinig voor voelt, met Doris te spreken, bemerkt Albert, dat zij hem iets komt vertellen, dat voor hem van het grootste ge wicht is, n.1. dat zij verliefd is op Frits Donkers, hij op haar, doch dat haar moeder Frits niet van de standing vindt, passend voor 'n meisje van Woudenberg. Albert be looft haar villa's, auto's, bontmantels en alles, wat zij maar wil, als zij er maar zoo spoedig mogelijk met Frits Lily van doorgaat. Mevrouw van Dedum, die Albert is komen bezoeken, vertelt, dat Judy (die inmiddels haar boek door een uitgever heeft aange nomen gekregen en haar voogd reeds pen bedrag van 500 heeft gestuurd, omdat zij al het geld, dat hij aan haar ten koste heeft gelegd, wil terugbetalen) zeer veel verdriet heeft. Zij twijfelt n.1., of zij er goed aan ge daan heeft, Albert van Woudenberg af te wijzen en wilde daar graag over spreken met Vadertje Langbeen. Mevrouw van Dedum verklaart, dat zij zich niet langer aan de afspraak tot geheimhouding gebon den acht, want op de brief van Judy had hij behooren te antwoorden. Het blijkt ech ter, dat Albert deze brief nooit gekregen heeft, omdat de trouwe Johan de order van den dokter: „vóór alles rust!" zoo consequent heeft doorgevoerd, dat hij hem zelfs deze brief niet heeft laten lezen. Mevrouw van Dedum heeft Judy gevraagd, naar het huis van „Vadertje Langbeen" te komen en de ontknooping, waarbij Judy tot haar groote verwondering merkt, dat Albert van Wou denberg en Vadertje Langbeen een en de zelfde persoon zijn, eindigt in de verloving van Judy met Albert. Lily Bouwmeester heeft hier als Judy Aalders een goede creatie geleverd. Wij heb ben in haar in ons land één van de aller eerste krachten voor het witte doek en we hebben in den loop der jaren moeten vast stellen dat wij voor onze filmproductie mochten beschikken over een aanzienlijke keuze van de beste krachten, voor zoover dit de acteurs betreft, terwijl wij in tegen stelling tot het buitenland opvallend weinig vrouwelijke krachten van hetzelfde formaat hadden; thans is dit bezwaar glansrijk over wonnen. Lily Bouwmeester grijpt in deze film alle gelegenheden aan om een levende creatie te brengen. Maar het is niet Lily Bouwmeester alleen die „Vadertje Langbeen" tot een onvergete lijk werk heeft gemaakt. Men heeft voor de verschillende rollen voortreffelijke typen weten te vinden, die het geheel tot een in teressante en origineele film maken. Bouwmeester en Paul Storm. Kay Francis in „Women in the Wind". Aanvang Augustus zullen Warner Bros met de productie van „Women in the wind" een aanvang maken. De beroemde actrice Kay Francis speelt in deze film, die geba seerd is op den zeer bekenden roman van Francis Waltan, de hoofdrol. Na het be ëindigen van deze film zal Kay Francis in het huwelijk treden. Filmdialoog inspireert race-vlieger. De bekende Amerikaansche race-vlieger, kapitein Roscoe Turner, zal, zooals men weet, deelnemen aan de groote internatio nale vliegwedstrijden in verband met de we reldtentoonstelling 1939 in Amerika. Het daartoe voor hem gebouwde vliegtuig heeft hij thans gedoopt met den naam „Blue Lady", naar aanleiding van den aangrijpen den monoloog van Clark Gable, die in zijn vliegtuig in de M.G.M.-film Test Pilot in be wogen woorden spreekt over zijn liefde voor qc „Blue Lady", den strakken blauwen he mel boven hem. Een nieuwe serie Show-films van Metro-Goldwyn-Mayer. Het ligt in de bedoeling van Metro-Gold wyn-Mayer om een nieuw genre show-film in het leven te roepen onder de naam Zieg- feld Follies. Lee Shubert, die destijds onder Florence Ziegfeld werkte en Billie Burke, de weduwe van den grootsten show-man al ler tijden hebben hun toestemming voor deze titel gegeven. Reeds binnenkort zal een aan vang worden gemaakt met de opname voor de eerste film in deze serie welke dan ieder jaar zal worden vervolgd. Alle rechten voor de Ziegfeld Follies, zoo wel film-, radio- en televisierechten, zijn door Metro-Goldwyn-Mayer aangekoent. De Stichting Wenselaer, een particulier weeshuis, is misschien voor 100 of 200 jaar een modelinrichting geweest, thans is zij totaal verouderd en wordt slechts in stand gehouden door de vrijgevigheid van een na komeling van den stichter, die zich echter tot nu toe weinig om de stichting heeft be kommerd. Zooals het weeshuis is, zoo zijn ook de regenten: een stelletje gewichtig- doende dames en heeren, wier, regentschap hoofdzakelijk bestaat uit de liefhebberij, die zij zelf in dit baantje hebben, doch die zich al heel weinig aan hun pupillen gelegen laten liggen. Een uitzondering hierop vormt Me vrouw van Dedum, een zeer lieve dame, die het tenslotte heeft klaargespeeld, om den man, door wiens geld de stichting in stand wordt gehouden, den bankier Albert van Woudenberg, wat meer interesse voor het weeshuis bij te brengen. Zij haalt hem over op een van de regenten-inspectiedagen (door de kinderen zeer oneerbiedig „Lamme Woensdag" genoemd) de stichting eens te bezoeken. Zij wil n.1. trachten, een meisje uit het weeshuis, Judy Aalders, een behoor lijke opvoeding te bezorgen. Deze Judy Aal ders is eigenlijk 5 een weeskind, maar een vonde ling, die men op een tamelijk ern stige manier ex ploiteert, door haar z.g. wegens de liefdadigheid in het huis te houden, doch haar in feite het werk van een dienstbode te la ten verrichten. Deze blijkt zeer begaafd te zijn en het mag een wonder heeten, dat zij haar stu dies in deze el lendige omstan digheden toch nog kan volhou den. Zij is de af god van de kin deren, doch de zondebok van de directrice, Mevrouw Lippens, die alles, wat in het huis gebeurt, dat niet geheel volgens de regelen is, aan de misdragingen van Judy Aalders wijt. Even voor het bezoek der regenten is de directrice in Judy's kamertjes geslopen en heeft daar een gedicht gevonden, dat tot titel draagt „De lamme Woensdag" en waarin op een geestige, doch zeer oneerbiedige manier dit gewichtig doende stelletje wordt gekarak teriseerd. Als bovendien blijkt, dat de suiker in de suikerpot voor zout is verwisseld en dat een der regenten met een caricatuur van Lily Bouwmeester als Judy. zichzelf op zijn rug gespeld rondwandelt, is Mevrouw Lippens' geduld ten einde, en zij besluit, Judy weg te zenden, omdat die, vol gens haar, van alles de schuld heeft. Albert van Woudenberg verklaart niet van vivisectie te houden en wenscht bij dat onderhoud niet tegenwoordig te zijn. Doch, achter een zij deur staande, hoort hij tot zijn groote vreug de, dat deze Judy én de directrice én de regenten op een stevige manier de waarheid zegt. Hij roept Mevrouw' van Dedum ter zij de en deelt haar mede, dat hij Judy Aalders een behoorlijke opleiding wil geven. Zij mag echter niet weten, wie deze bekostigt, zij mag ook niet bedanken, zij mag wel schrij ven, doch aan een neutraal persoon, d.w.z. aan „den secretaris van den heer A. Smit". Judy is door de mededeeling van Me vrouw van Dedum verbluft en ontroerd. Haar eerste opwelling is, den man te bedan ken, die vanaf dit oogenblik haar voogd zal zijn. Mevrouw van Dedum verklaart, dat deze reeds vertrokken is en het eenige wat Judy kan zien, is zijn schaduw in de schijn werpers van een auto: een schaduw met een paar ontzettend lange beenen, waardoor zij plotseling weet, hoe zij haar voogd zal noe men, n.1. „Vadertje Langbeen". Een opname uit de film „Vadertje Lang been". Lily Bouw meester als Judy Aalders. Daddy Longlegs. (Paul Storm). DE WERELD IN VLAMMEN. Roxy-Theater. Het hoofnummer van deze week is een reeks oorlogsbeelden, welke reeks bedoelt een propaganda te zijn voor den vrede, 't Is in hoofdzaak een film die de figuur van maarschalk Foch op den voorgrond stelt en den grooten oorlog van 1914 nog eens doet beleven in een aantal opnamen van belangrijke momenten uit den wereld oorlog. Wie nog niet overtuigd mocht zijn van de geweldige verschrikkingen van den strijd tusschen de volken, zal hier zeker overtuigd worden. De film eindigt met de begrafenis van maarschalk Foch, die onder buitengewone belangstelling plaats vond. Het voorprogramma bracht eerst een zeer goed Wereldnieuws van Polygoon (Éclair Journaal). Vervolgens een ge kleurde teekenfilm, verder een aardige muzikale tweeacter met zang en dans waarin een gebeurtenis uit het Universi teitsleven werd behandeld, een Hollandsch Nieuws van Polygoon en een Fox Movie- tone Nieuws. Alzoo heel wat actualiteiten die zich echter steeds in groote belang stelling mogen verheugen. DE LEUGEN VAN NINA PETROWNA. Theater Harmonie. laten heeft voor zijn besten vriend Franz. Gevolg: duel. Twee uur vóór het fatale oogenblik hoort Nina wat er gaande is. Ze gaat on middellijk naar Engern en kan slechts onder één voorwaarde het leven redden van hem, dien ze liefheeft: terug naar Engern En de ware liefde kiest het middel, dat de veiligheid van den ander waarborgt. Als Franz dan terugkeert van het duel, vroolijk door den goeden afloop de ontgoocheling: „Het is nooit ernst ge weest, slechts een spel, een tijdverdrijf". Le mensonge de Nina Petrowna De verplichtingen, die Nina op zich ge nomen heeft, drukken haar te zwaar: liever dan terug te gaan naar Engern, be rooft ze zich van het leven. Ziehier in het kort den ontwikkelings gang van dit dramatisch verhaal. Men kan zich de vraag stellen: Kan het zijn, dat trouw aan een onder deze omstandigheden afgedwongen belofte aan Engern Nina Petrowna méér waard schijnt te zijn dan de „groote leugen?" Met andere woorden: was Nina door deze belofte gedwongen zich er naderhand aan te houden? Was ze verplicht het levensgeluk van den ander èn haar eigen geluk op te offeren voor een afgeperste verklaring? Was er bovendien na afloop van dat duel geen andere uit weg? En tenslotte: kan een vrouw zóó koelbloedig alle illusies verscheuren, zóó onbewogen tooneelspelen, zonder een en kel woord van opheldering tot den man dien ze liefheeft? We vatten samen: Is Nina Petrowna's reactie voor gevoel en verstand geheel aanvaardbaar en bestaan baar in de practijk? En dan is het ant woord: Inderdaad, Isa Miranda heeft door haar overtuigend en dikwijls ontroerend spel de rol van Nina Petrowna in dezen vorm voldoende aannemelijk weten te maken. Ondanks het feit, dat enkele vra gen afzonderlijk hierbij onbeantwoord blijven. Maar wat doen die vragen uit onze eeuw van efficiency, onverbiddelijke logica, koude berekening èn advocaterij, die bij een keuze tusschen twee zoekt naar een derde mogelijkheid, er hier ook feite lijk toe? Het totaalbeeld van Nina Pe trowna is voldoende levensecht. En dat is van deze film een bizondere verdienste! Uit het voorprogramma noemen we: wereldnieuws en een paar filmpjes uit de wildernis. CITY THEATER. Vrouwenclub. De regisseur Jacques Deval heeft weder om een voortreffelijke Fransche film ge bracht, een van die charmante, gezellige en gevoelige films, welke in den laatsten tijd meer en meer de aandacht trekken. Ditmaal heeft hij de geschiedenis van een vrouwenclub verfilmd, een tehuis voor jonge meisjes, gesticht door een mannen- haatster, die onervaren meisjes in Parijs te gen de verleiding wil beschermen. Het is een tehuis met een kostschool-karakter. Men eet er gezamenlijk en er is een directrice, die er nauwlettend op toeziet, dat alle jonge dames zich naar de voorschriften gedragen en vooral, dat er geen enkele man in het tehuis komt. Zij is van goeden wille, maar zij kan de natuur niet dwingen en het is te begrijpen, dat een dertigtal jonge dames zoo tusschen 18 en 30 jaar, niet allemaal mannenhaatsters zijn. Welke pogingen zij aanwenden om een jongen man in het tehuis te smokkelen en hoe dit een enkelen keer wel eens gelukt, maar ook hoe het ontdekt wordt, het wordt alles in deze alleraardigste film op het witte doek gebrach. Liefde, hoop en haat zijn de groote factoren, die zich in dit tehuis doen gelden, macr ook de intrige, en de onbe trouwbare telefoniste weet met haar amant menig meisje in het verderf te storten tot zij vergiftigd wordt door een exentrieke jonge dame, die zelf geen kwaad ondervon den heeft. Dat deze de telefoniste niet aan klaagt maar haar zonder gewetenswroe ging direct doodmaakt, is een der zwakke plekken van deze geschiedenis ornaat het voor de toeschouwers psychologisch onbe grijpelijk is. Maar desondanks is er heel veel goeds in deze film waarin mevrouw Aubrey, de doctores, een alleraardigste rol speelt. Danielle Darrieux heeft een vooraan staande plaats gekregen al is zij dan ook niet de ster waarom alles draait. Wie een geestig stuk vol humoristische tooneeltjes, maar ook met een zeer gevoeligen kant wil zien, moet deze week eens in het City Thea ter gaan kijken. Een helderziende. In de pauze treedt daar de heer To Rhama op, di~ vrij goed Hollandsch spreekt, maar waarschijnlijk een Duitscher is al heeft zijn naam dan ook een Oostersch karakter. Het doet er ten slotte niet toe wie hij is, maar wel wat hij doet en dat is zeer interes sant. Wanneer men hem een brief in de handen geeft dien hij niet leest kan hij door de aanraking met het papier een karakterbeschrijving en ook een persoons beschrijving van den afzender geven, waar bij zelfs litteekens van verwondingen niet worden vergeten. Noemt men hem een da tum, een plaatsnaam, een straat en huis nummer dan vertelt hij wat daar op dat oogenblik gebeurd is. Tot groote verbazing van het publiek heeft de heer To Rhama op deze wijze een auto-ongeluk, een trouw partij en een scène in een onzer ziekenhui zen beschreven. PETER DE GROOTE. ■p v x Victoria-theater. Een historische film heeft altijd voor tal van bioscoopbezoekers een bijzondere be koring en daarom durven we voor deze Russische film die de grootste wordt ge noemd van den laatsten tijd gerust een succes voorspellen. Zij vertelt van het Rus land uit den tijd van omstreeks 1700, toen daar de Westersche beschaving nog maar nauwelijks merkbaar was, ruwheid en drinkgelagen in alle standen aan de orde van den dag waren en men zijn hartstoch ten den vrijen teugel liet. Tsaar Peter de Groote, de heerscher over het land in dien tijd, maakte daarop geen uitzondering, °f" schoon erkend moet v/orden dat hij in ver schillende dingen vooruitstrevend was en er naar streefde en met succes °|n voor zijn land grootere mogelijkheden te scheppen. Leerde hij in ons land niet den scheepvaart alléén omdat hij overtuigd was van het groote belang dat zijn uitgestreK rijk zou hebben bij ce scheepvaart? Hij w het ook, die Rusland door veroveringe kustgebied verschafte (Lijfland, Estland c Ingermanland) en tijdens den*oorlog Karei XII van Zweden de stad Sint-Peters burg bouwde Van dit alles laat de film zien en zu geeft een goeden kijk op het karakter v Peter den Grooten, als blijkt dat de aanva"j kelijke tegenslagen in den oorlog me Zweden hem doen z'en wat aan zijn eig leger ontbreekt. Met ijzeren wil, niets en niemand o ziende, bouwt hij aan de grootheid van z rijk en bij de beoordeeling van den daa gevolgden weg bedenke men, dat leefde in een vrijwel onbeschaafd land ruim 200 jaren geleden. m. Voor de wijze waarop de filmis °P bouwd door den regisseur Wladimir kan men slechts respect hebben. In °"je. scheidene sCènes is de massa-regie sc rend. De spelers, van wie N. Simonov titelrol vertolkt, hebben stuk voor stu ten taak begrepen en zich uitstekende ar getoond, die den moed en het verm hebben gehad ook de fouten in het hunner voorouders uit te beelden. J AtS Het voorprogramma geeft een gen journaals en een klucht „Tarzan heelt rok an".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 12