VOOR ONZE KINDEREN.
£muU en
noordscharwoude
heerhugowaard
RAADSELS.
Verhaaltjes van kinderen
voor kinderen.
DERDE BLAD.
Vergadering Dieps- en Moorsmeer
In hotel De Burg te Noordscharwoude
werd Donderdagmiddag een vergadering
gehouden door bestuur en ingelanden van
den Dieps- en Moormeerspolder.
De voorzitter de heer K. Bekker, heette
de talrijke aanwezigen hartelijk welkom,
waarna hij eenige mededeelingen deed over
de aanleiding tot deze vergadering.
Naar aanleiding van een onderhoud met
den Prov. Waterstaat over het besluit, dat
in de vorige vergadering was genomen
t. a. v. de bemaling, heeft de Prov. Water
staat een nieuw plan opgemaakt. In de vo
rige vergadering was besloten, een derde
pomp aan te schaffen, doch de Prov. Wa
terstaat heeft een berekening opgezet,
waarbij er van uit gegaan wordt, dat in
plaats van de tegenwoordige twee motoren
een nieuwe met grootere capaciteit wordt
geplaatst. Het nuttig effect van de oude be
maling, welke bij uitbreiding tot drie pom
pen 39 M3. per minuut verwerken kan, is
30 pet; dat van de nieuwe pomp welke
40 M3. per uur verwerkt 50 pet. De kosten
van stroom enz. zullen bij aanschaffing van
een derde pomp 1017 zijn en bij aanschaf
fing van de eene grootere pomp 783.
Er zal echter voor de nieuwe pomp
3540 meer noodig zijn aan aanschaffings-
kosten, doch volgens het rapport zal on
danks dat, nog een jaarlijks voordeel wor
den verkregen van 50 per jaar.
De heer Visser deelde mede, dat het be
stuur heeft gerekend, dat de totale kosten
van de nieuwe installatie, met inbegrip
van de benoodigde hulpbemaling, ongeveer
7500 zullen zijn.
Verscheidene heeren voerden hierover
nog het woord. Allen konden zich met het
bestuursvoorstel vereenigen, om in plaats
van de twee oude pompen één nieuwe aan
te koopen. Het bestuur werd gemachtigd 'n
geldleening aan te gaan.
In verband met een brief van een aantal
ingelanden, welke verzochten de polder-
slooten in werkverschaffing, voor rekening
van den polder te doen uitdiepen, werd een
breedvoerige gedachtenwisseling gevoerd.
Hierbij bleek, dat van een uitvoering in
werkverschaffing niets zou kunnen komen.
Daarvoor is men te laat. Dergelijke dingen
moeten veel eerder worden opgegeven.
Van particuliere zijde was echter een aan
bieding ontvangen, om voor 380 de ge-
heele 3200 meter sloot uit te diepen.
Na eenige discussie besloot men, op deze
aanbieding in te gaan en den aannemers
den prijs te vragen van een gedeelte van
de polderslooten, dat nog niet bij de 3200
meter is inbegrepen. De kosten van deze
uitdieping zullen voor rekening van den
polder worden genomen.
Deze werkzaamheden zullen worden uit
geoefend onder controle van het polderbe
stuur.
Goed afgeloopen.
Woensdagavond ongeveer 11 uur geraak
te een luxe auto, bestuurd door den heer v. S.
uit onze gemeente nabij de grens der ge
meente Oterleek in de kromming voor de
woning van den heer Kuilboer het spoor
bijster. Gevolg was, dat de auto met de voor
wielen te water geraakte. De inzittenden, de
heer F. en echtgenoote, benevens de heer B.,
allen uit Heerhugo waard, kwamen met den
schrik vrij.
Nadat de gastvrijheid van de familie Kuil
boer was ingeroepen, werd met een auto van
den heer Plevier de tocht naar huis voort
gezet.
Een zestigjarig huwelijksfeest.
Het echtpaar GrootKwant hoopt be
gin Februari zijn zestigjarig huwelijksfeest
te gedenken. Daar de heer Groot in den
ganschen omtrek bekend, als „Jan Groot de
jager" er nog niet tegen opziet om geschoeid
in een paar stevige „vetleeren" op een Zon
dagmiddagje als sneeuw het gaan bemoei
lijkt van hier uit „even" de Berkmeer in de
rondte te wandelen, waar zelfs bij gunstige
omstandigheden toch altijd nog wel een uur
of drie mee gemoeid zijn, hopen we ter zijner
tijd nog nader op deze gebeurtenis terug te
komen.
KENNEMERLAND.
Nauwelijks is een nieuw jaar inge
treden of er komt meer leven op de
veilingen. Dat komt wel niet tot uiting in
den grooten aanvoer de vorst heeft een
te groote opruiming gehouden doch in de
groote animo om te koopen en in de ver
hoogde prijzen. Maar als we een verge
lijking maken met de prijzen aan de markt
te Amsterdam die altijd hooger zijn dan
elders dan zijn de verhoogde prijzen wel
te verklaren. En bij al de verhoogde prijzen
zijn er twee soorten van groente die de
bijzondere aandacht vragen en dat zijn
spruiten en witlof. De eerste wordt elke
week duurder en de laatste staat steevast
op een lagen prijs. Andijvie was duur en bij
een beperkten aanvoer waren de prijzen
25—33 per 100 K.G. aan den hoogen kant.
Kool had belangstelling en geen soort uit
gezonderd of er had een prijsverhooging
plaats. Bloemendaler kool maakte een prijs
van 5.507.50, boerekool 4.508.50,
groene kool 2.50-5.50, gele kool 2.50
4.30, en roode kool 2.505.20 per 100
K.G. Spruiten waren duur, een prijs van
14.5031 per 100 K.G. spreekt voor zich
zelf. Prei had nog al belangstelling en de
prijzen van 3.507.50 per 100 K.G., zijn
aannemelijk te noemen. Soepknollen waren
duur, le soort gold 58.50 per 100 stuks.
Peterselie en selderie waren schaarsch en
duur, n.L f 3.505.50 en 9.5013 per
100 bos. Witlof maakte een slechte week
met een prijsje van 616.50 per
100 K.G. Waschpeen gold 48 en
breekpeen 24 per 100 K.G. Uien stond
steevast op een lagen prijs, deze week 2.50
tot 4 per 100 K.G. Peren en appelen en
niet eens prima kwaliteit waren duur; de
prijzen resp. 1627 en 1426 per
100 K.G. De overige aanvoer onveranderde
prijzen.
DE OUDEJAARSAVOND VAN JOPIE
door
NELLY DOKTER.
't Was Oudejaarsavond en Jopie mocht
van haar moeder wat langer opblijven dan
gewoonlijk. Maar dan moest ze ook zoet
naar bed gaan, als moeder zei, dat ze naar
boven moest.
't Was half 7 en Jopie hielp haar moeder
de tafel afruimen, want omstreeks half 8
zou er visite komen. Daar ging de bel. Jopie
wou de gang al insnellen, maar Rika, het
dienstmeisje, was haar voor. Moeder haalde
Jopie naar de kamer en wees haar een
plaatsje aan tafeL Nadat het bezoek zich
van hoed en mantel had ontdaan, kwam
dat ook binnen. Het waren Oom Jan en
Tante Marie. Een poosje later kwamen er
nog een paar kennissen met twee dochters,
Lettie en Ila geheten. Toen het hele gezel
schap zo een poosje bij elkaar had zitten
praten, kwam het meisje met een schaal
vol oliebollen de kamer binnen. Dat was
wel naar Jopie's zin! Ze was al zo'n lekker-
bekje! Toen de oliebollen op waren, werden
er nog een paar spelletjes gedaan en wat
gekaart. Jopie keek eens naar de klok. O!
Wee! 't Was al 9 uur. Als moeder haar nu
maar niet naar bed stuurde. Maar nee, ze
kregen nog een glaasje wijn. Jopie limonade
natuurlijk. En toen dat op was, zei moeder:
„Nu Jopie, ik zou zeggen, ga nu maar naar
boven hè? 't Is al bij half tien". Jopie zette
een bedrukt gezicht, maar ging toch. Haar
moeder ging even mee om haar uit te
kleden. Ze vonden het nu toch welletjes,
want Jopie was pas 6 jaar. Boven gekomen
vroeg ze: „En heb je nog een prettige
avond gehad? Jopie was uitstekend te
vreden. Ze had wel nog zo'n oliebol willen
hebben, maar dat vond moeder niet goed,
zo voor de nacht.
Toen Jopie in bed lag, gaf ze haar nog
een kusje op haar voorhoofd en zei: „Wel te
rusten liefje". Waarop ze nog een dubbele
zoen van Jopie ontving. Toen knipte ze het
licht uit en ging naar beneden. Het was in
tussen tien uur geworden. Jopie bleef nog
een poosje wakker liggen en sliep toen in.
Opeens schrok ze wakker. Wat was dat
toch? De klokken begonnen te luiden en de
treinen te fluiten! O, nu wist ze het, het was
Nieuwjaar! Ze schoof de gordijntjes open
en keek naar buiten. Het was pikdonker.
Daar hoorde ze voetstappen op de trap. Dat
was moeder zeker. Ja hoor! Even later
kwam moeder de kamer binnen en zei: „Zo,
ben je wakker?" Nu ik wens je een prettig
Nieuwjaar kindje". „Hoe laat is het?" vroeg
Jopie. „Twaalf uur", zei moeder. „Ben je nog
slaperig?" „Ja", zei Jopie. „Nu", zei moeder,
„dan ga ik maar weer naar beneden. Wel te
rusten". „Wel te rusten moes", zei Jopie. En
ze vleide zich neer op het kussen en sliep al
weer als een roos.
OM ZELF TE MAKEN.
Van oude briefkaarten.
„Vader, wat is dat toch voor een doos, die
daar in de kast staat?" vroeg Henk, toen hij
een stuk papier in zijn vader's kast zocht.
„O jongen, dat zijn oude briefkaarten.
Vroeger bewaarde ik altijd alles, omdat ik
dacht, dat ik het nog wel eens nodig kon
hebben, maar eigenlijk is het allemaal rom
mel en ik zal het maar eens weggooien. Het
zijn briefkaarten, die ik van vrienden en ook
van vreemde mensen kreeg. Over afspraken
en over zaken. Je mag die doos wel meteen
meenemen". Henk nam de doos mee naar
beneden, maar juist toen hij alle kaarten in
de vuilnisbak wilde gooien, kwam Mieke
naar buiten. „Wat heb je daar, Henk?" vroeg
ze nieuwsgierig.
„O, allemaal oude briefkaarten van vader,
die ik weg moet gooien", antwoordde hij
onverschillig. „Briefkaarten? Laat mij de
plaatjes eens zien?"
„Neen", zei Henk, „er staan geen plaatjes
op. Het zijn gewone postkaarten, die je aan
het postkantoor kimt kopen".
„O Henk, doe ze dan alsjeblieft niet
weg!" zei Mieke nu opeens. „Die kan ik zo
goed gebruiken! Meneer heeft juist laatst
op school verteld, wat je allemaal voor
leuke dingen van oude briefkaarten
kunt maken. Ik zal er een dierentuin
voor Fransje van maken. Help je
mee? Ik zal je wel zeggen, hoe het
moet!" Fransje was hun kleine
broertje. Henk hield erg veel van
hem en hij wilde daarom ook altijd
wel meehelpen om iets voor hem te
maken.
Zo zaten ze een tijdje later samen
op Mieke's kamer en Mieke legde
uit, wat ze moesten doen. „We moe
ten eerst vakken tekenen op de
kaarten", zei ze. „Tenminste, dat
hoeft niet, maar dan kunnen we
beter tekenen en maken we de ver
houdingen van de dieren goed. Zo
en nu vouw ik de kaart middendoor,
zie je wel. Nu begin ik te tekenen.
We moeten er altijd voor zorgen,
dat er een flink stuk van de rug van
het dier langs de vouw loopt, want
daardoor krijg je de twee helften
aan elkaar vast". Mieke tekende
handig een varken in de vakken en
knipte het daarna uit. Ze had nu
twee helften gekregen, die voor een
deel aan elkaar vast zaten. Ze boog
de beide helften een eindje uit
elkaar en nu was het werkelijk een
varken, dat daar op zijn vier korten
poten stond.
Henk vond het erg leuk en begon
zelf ook. „Als het dier te groot
wordt", zei Mieke, „moet je de kop
apart tekenen, die kan je dan later
tussen de twee helften vastmaken
en je kunt het dier dan naar boven
of naar beneden laten kijken!"
Zo maakten ze allerlei verschil
lende dieren en toen ze er al heel
wat afhadden, zei Henk: „Nu
moeten we ze eigenlijk eerst verven,
want dan zien ze er veel leuker uit.
Nu is elk beest een halve brief!" Ze
haalden een verfdoos en verfden de dieren
zó, dat er niets meer van alles wat er op de
oude briefkaarten had gestaan te zieri was!
En toen alles klaar was, lieten ze het aan
Fransje zien, die er erg blij mee was en
juichte van plezier om zijn nieuwe opzet.-
beesten, die hij best kon gebruiken voor het
kleine boerderijtje van hout, dat hij eens
van vader en moeder had gekregen.
Zo hadden de oude kaarten van vader toch
nog dienst gedaan!
EEN ROMANTISCHE ONTDEKKING.
Tegen het eind van de veertiende eeuw
leefde in Londen een man, die Robert
Machim heette. Hij had een knap gezicht,
een lang, slank figuur en een goed karak
ter, kortom, hy had alles, wat knap en
goed was, alleen één ding, hij was arm. En
dat was het nu juist! Je moet namelijk we
ten, dat Robert Machim erg veel hield van
een meisje uit Londen, Anna Dorset, en met
haar wilde trouwen. Maar de ouders van
Anna wilden niet, dat hun dochter met een
armen man trouwde en daarom verboden
ze haar nog langer met Robert om te gaan
en ze zeiden tegen Robert, dat hij zich nooit
meer in hun huis mocht vertonen. Maar
Robert en Anna hielden zoveel van elkaar,
dat ze elkaar niet wilden opgeven en zo
besloot Robert om zyn meisje dan maar uit
haar ouderlijk huis te schaken. Hoe naar
Anna het ook vond om van haar vader en
moeder weg te gaan, ze kon toch ook geen
afscheid van Robert nemen en daarom liet
ze een briefje voor haar ouders achter,
waarin ze hen schreef, dat ze met Robert
naar Frankrijk ging om daar met hem te
trouwen. Maar op het laatste ogenblik wer
den ze ontdekt, Anna werd weer naar haar
kamer gebracht en daar opgesloten en
haar ouders lieten Robert naar de gevange
nis brengen.
Maar nog gaven Anna en Robert het niet
op. Anna stelde zich met zijn vrienden in
verbinding en samen met hen lukte het
haar om Robert uit de gevangenis te halen
en met hem op een schip te vluchten, dat
ze van te voren klaar hadden gemaakt en
waarmee ze nu naar Frankrijk wilden
gaan. Op dit schip ging ook een geestelijke
mee, die hun huwelijk inzegende.
Deze keer ging alles goed, tenminste in
het begin. Er was een zachte wind, die hun
schip kalm naar Frankrijk toedreef, maar
na enige tijd werd de wind krachtiger en
op het laatst kwam er een vreselijke storm
uit het Noorden op. Dertien dagen lang
dreef het schip met Anna en Robert en
een paar vrienden over de Atlantische
Oceaan rond, steeds verder naar het Zui
den gingen ze. Pas op de veertiende dag
zagen ze eindelijk een donker bergland uit
het water opstijgen.
Het was een eiland, dat met dicht bos
was begroeid en toen ze voet aan wal gezet
hadden, merkten ze al gauw, dat het eiland
helemaal onbewoond was. Ze besloten daar
een paar dagen te wachten, maar ze vonden
het eiland zó prachtig, dat ze hun vertrek
steeds weer uitstelden. Ze hadden een paar
hutten op het eiland gebouwd en waren
blij, dat ze tenminste veilig geborgen wa
ren.
ZONSOPGANG.
Het schip drijft af.
Op een dag kwam er weer plotseling een
storm op en de bemanning van het schip
werd gedwongen om de ankers te lichten,
omdat het schip anders vast zou lopen op
de kust. De storm dreef het schip weer
voor zich uit en de bemanning keerde niet
meer terug naar het eiland, want ze be
landden op de kust van Marokko, waar het
schip tegen de kust werd kapot geslagen.
Marokkaanse zeerovers haalden de mannen
uit het wrak en verkochten hen daarna op
de markt als slaven.
Eén van hen vertelde aan den Spaansen
stuurman Juan Morales, die toen ook juist
door Marokkanen in gevangenschap werd
gehouden, het hele verhaal van de ontdek
king van het eiland en van Robert Machim
en Anna Dorset. Morales vroeg precies alles
wat de slaven ervan wisten, want hij ver
moedde, dat het eiland in de buurt van
Porto Santo moest liggen, en hij was zelf
bij de ontdekking van Porto Santo door Pe-
restrello geweest.
Korte tijd daama slaagde Morales erin
uit zijn gevangenschap te ontsnappen. Hij
ging naar de twee mannen, die in die tijd
alles deden om het gebied van de Middel
landse Zee te ontdekken, prins Hendrik
van Portugal, die later „De Zeevaarder" is
genoemd en diens helper Gonsalves Zargo.
Hij vertelde alles wat hij van de Engelse
slaven had gehoord en zoals hij wel ver
wacht had, interesseerde de prins zich voor
het geval en besloot de zaak nader te on
derzoeken. Toch duurde het nog een paar
jaar, voor er een expeditie klaar was ge
maakt om het eiland te gaan ontdekken.
Zargo en Morales stonden aan het hoofd
van de expeditie en ze slaagden ook wer
kelijk in hun opzet, want op de 8ste Juli
van het jaar 1420 kwamen ze op het
eiland aan en namen het voor Portugal in
bezit.
Wat ze vohden.
Morales doorzocht meteen het hele eiland
om te kijken of hij iets van Robert Machim
en zijn vrienden kon vinden, maar het
eiland was als uitgestorven en op een be
paald punt vond hij een rots waar de vol
gende woorden in waren gegrift: „Robert
Machim en Anna Dorset De dood ver
enigde, wat mensen probeerden te schei
den". Naast deze gedenksteen ontdekte
Morales toen nog een verroest vat en toen
hij dat ging onderzoeken vond hij een kort
bericht over de beide jonge mensen.
Toen de storm het schip met de beman
ning had weggevaagd, probeerden degenen,
die op het eiland achterbleven, zich zo goed
mogelijk in hun nieuwe positie te schikken.
Maar toen het steeds langer duurde voor
het schip terug kwam en er geen levens
teken van een van de anderen kwam, wer
den ze allemaal moedeloos en toen kort
daarna Aryia ziek werd en stierf, waren
unRWK vCn Paar da§en later stierf
ook Robert Machim. Toen besloten de an
deren om het ongelukseiland te verlaten, ze
bouwden een vlot om daarop over zee bij
de bewoonde kust te belanden. Maar eerst
schreven ze het korte verhaal van hun
lotgevallen op en verborgen het in de vaas,
naast de gedenksteen van Robert en Anna.
Niemand wist, wat er van de anderen
was geworden. Er werd nooit meer iets van
hen gehoord en ook het vlot werd nergens
gezien. Misschien hebben ze schipbreuk ge
leden. 6
De kolonisatie van het eilairi.
Zargo en Morales onderzochten fret
eiland nu van alle kanten. Zij werden ook
betoverd door de schoonheid en de vrucht
baarheid ervan. Toen ze weer in Portugal
terugkeerden, verspreidde zich het gerucht
van het eiland al heel gauw door het land
en veel boeren kregen daardoor moed en
trokken naar het pas-ontdekte eiland. De
kolonisatie werd heel snel uitgebreid en
honderd jaar later was Madeira, want zo
werd het eiland genoemd, al heel dichtbe
volkt. „Madeira" betekent „hout" en omdat
er zoveel hout op het eiland was, werd het
zo genoemd, maar al gauw gingen de men
sen de bomen kappen en beplantten het
land. Vooral wijnstokken werden er veel
geplant en nu nog is Madeira bekend om
zijn wijn.
Maar echt bekend werd Madeira pas, toen
de zeevaarders de zeeweg naar Indië en
naar de westkust van" Amerika vonden,
want sinds die tijd werd het de gewoonte
om voor het laatst nog eens proviand in te
nemen op Madeira, voor men de lange reis
naar het onbekende begon!
EEN WITTE EMU.
Op deze foto zien jullie een van de
weinige emu's, die werkelijk helemaal wit
zijn. Dit is een bijzonder mooi dier, het
eigendom van de dierentuin in Brisbane, de
hoofdstad van Queensland in Australië. De
emu is een struisvogelsoort en komt in
Australië tamelijk veel voor, maar de witte
emu is vrij zeldzaam.
1. Zes plaatsen in Nederland kan men zo
op een rij zetten, dat de laatste letter
greep van de ene plaatsnaam gelijk
is aan de eerste lettergreep van de
volgende.
De vijftien lettergrepen, waaruit deze
zes plaatsen zijn samengesteld, zijn de
volgende:
bildt, bildt, de, de, ho, ker, kerk, kerk,
lek, lo, lo, pik, ra, ven, ven.
Noem deze plaatsen in de goede volg
orde.
2. Een woord bestaat uit 16 letters.
10, 5, 6, 7, 1, 13, 8 zijn kostbare sieraden.
Wie op het ijs gaat, wanneer dit nog on
betrouwbaar is, is een 16, 9, 15, 14, 13»
1, 9, 9, 11 kind.
Een 4, 2, 3, 12, 13 is een familielid.
Het geheel duidt het beroep van een
man aan, die in de steden geen dienst
meer behoeft te doen.
3. Is een huis eerder opgebouwd of afge
broken?
DE OPLOSSINGEN.
De oplossingen van de raadsels in °ns
vorig nummer zijn als volgt:
1. Hij ondernam een klopjacht op de
eenden.
2. abricoos, meloen, appel, perzik, banaan,
sinaasappel, citroen, ananas, cocosnoot-
3. De tandartsen.