VOOR ONZE KINDEREN. £muU en noordscharwoude heerhugowaard RAADSELS. Verhaaltjes van kinderen voor kinderen. DERDE BLAD. Vergadering Dieps- en Moorsmeer In hotel De Burg te Noordscharwoude werd Donderdagmiddag een vergadering gehouden door bestuur en ingelanden van den Dieps- en Moormeerspolder. De voorzitter de heer K. Bekker, heette de talrijke aanwezigen hartelijk welkom, waarna hij eenige mededeelingen deed over de aanleiding tot deze vergadering. Naar aanleiding van een onderhoud met den Prov. Waterstaat over het besluit, dat in de vorige vergadering was genomen t. a. v. de bemaling, heeft de Prov. Water staat een nieuw plan opgemaakt. In de vo rige vergadering was besloten, een derde pomp aan te schaffen, doch de Prov. Wa terstaat heeft een berekening opgezet, waarbij er van uit gegaan wordt, dat in plaats van de tegenwoordige twee motoren een nieuwe met grootere capaciteit wordt geplaatst. Het nuttig effect van de oude be maling, welke bij uitbreiding tot drie pom pen 39 M3. per minuut verwerken kan, is 30 pet; dat van de nieuwe pomp welke 40 M3. per uur verwerkt 50 pet. De kosten van stroom enz. zullen bij aanschaffing van een derde pomp 1017 zijn en bij aanschaf fing van de eene grootere pomp 783. Er zal echter voor de nieuwe pomp 3540 meer noodig zijn aan aanschaffings- kosten, doch volgens het rapport zal on danks dat, nog een jaarlijks voordeel wor den verkregen van 50 per jaar. De heer Visser deelde mede, dat het be stuur heeft gerekend, dat de totale kosten van de nieuwe installatie, met inbegrip van de benoodigde hulpbemaling, ongeveer 7500 zullen zijn. Verscheidene heeren voerden hierover nog het woord. Allen konden zich met het bestuursvoorstel vereenigen, om in plaats van de twee oude pompen één nieuwe aan te koopen. Het bestuur werd gemachtigd 'n geldleening aan te gaan. In verband met een brief van een aantal ingelanden, welke verzochten de polder- slooten in werkverschaffing, voor rekening van den polder te doen uitdiepen, werd een breedvoerige gedachtenwisseling gevoerd. Hierbij bleek, dat van een uitvoering in werkverschaffing niets zou kunnen komen. Daarvoor is men te laat. Dergelijke dingen moeten veel eerder worden opgegeven. Van particuliere zijde was echter een aan bieding ontvangen, om voor 380 de ge- heele 3200 meter sloot uit te diepen. Na eenige discussie besloot men, op deze aanbieding in te gaan en den aannemers den prijs te vragen van een gedeelte van de polderslooten, dat nog niet bij de 3200 meter is inbegrepen. De kosten van deze uitdieping zullen voor rekening van den polder worden genomen. Deze werkzaamheden zullen worden uit geoefend onder controle van het polderbe stuur. Goed afgeloopen. Woensdagavond ongeveer 11 uur geraak te een luxe auto, bestuurd door den heer v. S. uit onze gemeente nabij de grens der ge meente Oterleek in de kromming voor de woning van den heer Kuilboer het spoor bijster. Gevolg was, dat de auto met de voor wielen te water geraakte. De inzittenden, de heer F. en echtgenoote, benevens de heer B., allen uit Heerhugo waard, kwamen met den schrik vrij. Nadat de gastvrijheid van de familie Kuil boer was ingeroepen, werd met een auto van den heer Plevier de tocht naar huis voort gezet. Een zestigjarig huwelijksfeest. Het echtpaar GrootKwant hoopt be gin Februari zijn zestigjarig huwelijksfeest te gedenken. Daar de heer Groot in den ganschen omtrek bekend, als „Jan Groot de jager" er nog niet tegen opziet om geschoeid in een paar stevige „vetleeren" op een Zon dagmiddagje als sneeuw het gaan bemoei lijkt van hier uit „even" de Berkmeer in de rondte te wandelen, waar zelfs bij gunstige omstandigheden toch altijd nog wel een uur of drie mee gemoeid zijn, hopen we ter zijner tijd nog nader op deze gebeurtenis terug te komen. KENNEMERLAND. Nauwelijks is een nieuw jaar inge treden of er komt meer leven op de veilingen. Dat komt wel niet tot uiting in den grooten aanvoer de vorst heeft een te groote opruiming gehouden doch in de groote animo om te koopen en in de ver hoogde prijzen. Maar als we een verge lijking maken met de prijzen aan de markt te Amsterdam die altijd hooger zijn dan elders dan zijn de verhoogde prijzen wel te verklaren. En bij al de verhoogde prijzen zijn er twee soorten van groente die de bijzondere aandacht vragen en dat zijn spruiten en witlof. De eerste wordt elke week duurder en de laatste staat steevast op een lagen prijs. Andijvie was duur en bij een beperkten aanvoer waren de prijzen 25—33 per 100 K.G. aan den hoogen kant. Kool had belangstelling en geen soort uit gezonderd of er had een prijsverhooging plaats. Bloemendaler kool maakte een prijs van 5.507.50, boerekool 4.508.50, groene kool 2.50-5.50, gele kool 2.50 4.30, en roode kool 2.505.20 per 100 K.G. Spruiten waren duur, een prijs van 14.5031 per 100 K.G. spreekt voor zich zelf. Prei had nog al belangstelling en de prijzen van 3.507.50 per 100 K.G., zijn aannemelijk te noemen. Soepknollen waren duur, le soort gold 58.50 per 100 stuks. Peterselie en selderie waren schaarsch en duur, n.L f 3.505.50 en 9.5013 per 100 bos. Witlof maakte een slechte week met een prijsje van 616.50 per 100 K.G. Waschpeen gold 48 en breekpeen 24 per 100 K.G. Uien stond steevast op een lagen prijs, deze week 2.50 tot 4 per 100 K.G. Peren en appelen en niet eens prima kwaliteit waren duur; de prijzen resp. 1627 en 1426 per 100 K.G. De overige aanvoer onveranderde prijzen. DE OUDEJAARSAVOND VAN JOPIE door NELLY DOKTER. 't Was Oudejaarsavond en Jopie mocht van haar moeder wat langer opblijven dan gewoonlijk. Maar dan moest ze ook zoet naar bed gaan, als moeder zei, dat ze naar boven moest. 't Was half 7 en Jopie hielp haar moeder de tafel afruimen, want omstreeks half 8 zou er visite komen. Daar ging de bel. Jopie wou de gang al insnellen, maar Rika, het dienstmeisje, was haar voor. Moeder haalde Jopie naar de kamer en wees haar een plaatsje aan tafeL Nadat het bezoek zich van hoed en mantel had ontdaan, kwam dat ook binnen. Het waren Oom Jan en Tante Marie. Een poosje later kwamen er nog een paar kennissen met twee dochters, Lettie en Ila geheten. Toen het hele gezel schap zo een poosje bij elkaar had zitten praten, kwam het meisje met een schaal vol oliebollen de kamer binnen. Dat was wel naar Jopie's zin! Ze was al zo'n lekker- bekje! Toen de oliebollen op waren, werden er nog een paar spelletjes gedaan en wat gekaart. Jopie keek eens naar de klok. O! Wee! 't Was al 9 uur. Als moeder haar nu maar niet naar bed stuurde. Maar nee, ze kregen nog een glaasje wijn. Jopie limonade natuurlijk. En toen dat op was, zei moeder: „Nu Jopie, ik zou zeggen, ga nu maar naar boven hè? 't Is al bij half tien". Jopie zette een bedrukt gezicht, maar ging toch. Haar moeder ging even mee om haar uit te kleden. Ze vonden het nu toch welletjes, want Jopie was pas 6 jaar. Boven gekomen vroeg ze: „En heb je nog een prettige avond gehad? Jopie was uitstekend te vreden. Ze had wel nog zo'n oliebol willen hebben, maar dat vond moeder niet goed, zo voor de nacht. Toen Jopie in bed lag, gaf ze haar nog een kusje op haar voorhoofd en zei: „Wel te rusten liefje". Waarop ze nog een dubbele zoen van Jopie ontving. Toen knipte ze het licht uit en ging naar beneden. Het was in tussen tien uur geworden. Jopie bleef nog een poosje wakker liggen en sliep toen in. Opeens schrok ze wakker. Wat was dat toch? De klokken begonnen te luiden en de treinen te fluiten! O, nu wist ze het, het was Nieuwjaar! Ze schoof de gordijntjes open en keek naar buiten. Het was pikdonker. Daar hoorde ze voetstappen op de trap. Dat was moeder zeker. Ja hoor! Even later kwam moeder de kamer binnen en zei: „Zo, ben je wakker?" Nu ik wens je een prettig Nieuwjaar kindje". „Hoe laat is het?" vroeg Jopie. „Twaalf uur", zei moeder. „Ben je nog slaperig?" „Ja", zei Jopie. „Nu", zei moeder, „dan ga ik maar weer naar beneden. Wel te rusten". „Wel te rusten moes", zei Jopie. En ze vleide zich neer op het kussen en sliep al weer als een roos. OM ZELF TE MAKEN. Van oude briefkaarten. „Vader, wat is dat toch voor een doos, die daar in de kast staat?" vroeg Henk, toen hij een stuk papier in zijn vader's kast zocht. „O jongen, dat zijn oude briefkaarten. Vroeger bewaarde ik altijd alles, omdat ik dacht, dat ik het nog wel eens nodig kon hebben, maar eigenlijk is het allemaal rom mel en ik zal het maar eens weggooien. Het zijn briefkaarten, die ik van vrienden en ook van vreemde mensen kreeg. Over afspraken en over zaken. Je mag die doos wel meteen meenemen". Henk nam de doos mee naar beneden, maar juist toen hij alle kaarten in de vuilnisbak wilde gooien, kwam Mieke naar buiten. „Wat heb je daar, Henk?" vroeg ze nieuwsgierig. „O, allemaal oude briefkaarten van vader, die ik weg moet gooien", antwoordde hij onverschillig. „Briefkaarten? Laat mij de plaatjes eens zien?" „Neen", zei Henk, „er staan geen plaatjes op. Het zijn gewone postkaarten, die je aan het postkantoor kimt kopen". „O Henk, doe ze dan alsjeblieft niet weg!" zei Mieke nu opeens. „Die kan ik zo goed gebruiken! Meneer heeft juist laatst op school verteld, wat je allemaal voor leuke dingen van oude briefkaarten kunt maken. Ik zal er een dierentuin voor Fransje van maken. Help je mee? Ik zal je wel zeggen, hoe het moet!" Fransje was hun kleine broertje. Henk hield erg veel van hem en hij wilde daarom ook altijd wel meehelpen om iets voor hem te maken. Zo zaten ze een tijdje later samen op Mieke's kamer en Mieke legde uit, wat ze moesten doen. „We moe ten eerst vakken tekenen op de kaarten", zei ze. „Tenminste, dat hoeft niet, maar dan kunnen we beter tekenen en maken we de ver houdingen van de dieren goed. Zo en nu vouw ik de kaart middendoor, zie je wel. Nu begin ik te tekenen. We moeten er altijd voor zorgen, dat er een flink stuk van de rug van het dier langs de vouw loopt, want daardoor krijg je de twee helften aan elkaar vast". Mieke tekende handig een varken in de vakken en knipte het daarna uit. Ze had nu twee helften gekregen, die voor een deel aan elkaar vast zaten. Ze boog de beide helften een eindje uit elkaar en nu was het werkelijk een varken, dat daar op zijn vier korten poten stond. Henk vond het erg leuk en begon zelf ook. „Als het dier te groot wordt", zei Mieke, „moet je de kop apart tekenen, die kan je dan later tussen de twee helften vastmaken en je kunt het dier dan naar boven of naar beneden laten kijken!" Zo maakten ze allerlei verschil lende dieren en toen ze er al heel wat afhadden, zei Henk: „Nu moeten we ze eigenlijk eerst verven, want dan zien ze er veel leuker uit. Nu is elk beest een halve brief!" Ze haalden een verfdoos en verfden de dieren zó, dat er niets meer van alles wat er op de oude briefkaarten had gestaan te zieri was! En toen alles klaar was, lieten ze het aan Fransje zien, die er erg blij mee was en juichte van plezier om zijn nieuwe opzet.- beesten, die hij best kon gebruiken voor het kleine boerderijtje van hout, dat hij eens van vader en moeder had gekregen. Zo hadden de oude kaarten van vader toch nog dienst gedaan! EEN ROMANTISCHE ONTDEKKING. Tegen het eind van de veertiende eeuw leefde in Londen een man, die Robert Machim heette. Hij had een knap gezicht, een lang, slank figuur en een goed karak ter, kortom, hy had alles, wat knap en goed was, alleen één ding, hij was arm. En dat was het nu juist! Je moet namelijk we ten, dat Robert Machim erg veel hield van een meisje uit Londen, Anna Dorset, en met haar wilde trouwen. Maar de ouders van Anna wilden niet, dat hun dochter met een armen man trouwde en daarom verboden ze haar nog langer met Robert om te gaan en ze zeiden tegen Robert, dat hij zich nooit meer in hun huis mocht vertonen. Maar Robert en Anna hielden zoveel van elkaar, dat ze elkaar niet wilden opgeven en zo besloot Robert om zyn meisje dan maar uit haar ouderlijk huis te schaken. Hoe naar Anna het ook vond om van haar vader en moeder weg te gaan, ze kon toch ook geen afscheid van Robert nemen en daarom liet ze een briefje voor haar ouders achter, waarin ze hen schreef, dat ze met Robert naar Frankrijk ging om daar met hem te trouwen. Maar op het laatste ogenblik wer den ze ontdekt, Anna werd weer naar haar kamer gebracht en daar opgesloten en haar ouders lieten Robert naar de gevange nis brengen. Maar nog gaven Anna en Robert het niet op. Anna stelde zich met zijn vrienden in verbinding en samen met hen lukte het haar om Robert uit de gevangenis te halen en met hem op een schip te vluchten, dat ze van te voren klaar hadden gemaakt en waarmee ze nu naar Frankrijk wilden gaan. Op dit schip ging ook een geestelijke mee, die hun huwelijk inzegende. Deze keer ging alles goed, tenminste in het begin. Er was een zachte wind, die hun schip kalm naar Frankrijk toedreef, maar na enige tijd werd de wind krachtiger en op het laatst kwam er een vreselijke storm uit het Noorden op. Dertien dagen lang dreef het schip met Anna en Robert en een paar vrienden over de Atlantische Oceaan rond, steeds verder naar het Zui den gingen ze. Pas op de veertiende dag zagen ze eindelijk een donker bergland uit het water opstijgen. Het was een eiland, dat met dicht bos was begroeid en toen ze voet aan wal gezet hadden, merkten ze al gauw, dat het eiland helemaal onbewoond was. Ze besloten daar een paar dagen te wachten, maar ze vonden het eiland zó prachtig, dat ze hun vertrek steeds weer uitstelden. Ze hadden een paar hutten op het eiland gebouwd en waren blij, dat ze tenminste veilig geborgen wa ren. ZONSOPGANG. Het schip drijft af. Op een dag kwam er weer plotseling een storm op en de bemanning van het schip werd gedwongen om de ankers te lichten, omdat het schip anders vast zou lopen op de kust. De storm dreef het schip weer voor zich uit en de bemanning keerde niet meer terug naar het eiland, want ze be landden op de kust van Marokko, waar het schip tegen de kust werd kapot geslagen. Marokkaanse zeerovers haalden de mannen uit het wrak en verkochten hen daarna op de markt als slaven. Eén van hen vertelde aan den Spaansen stuurman Juan Morales, die toen ook juist door Marokkanen in gevangenschap werd gehouden, het hele verhaal van de ontdek king van het eiland en van Robert Machim en Anna Dorset. Morales vroeg precies alles wat de slaven ervan wisten, want hij ver moedde, dat het eiland in de buurt van Porto Santo moest liggen, en hij was zelf bij de ontdekking van Porto Santo door Pe- restrello geweest. Korte tijd daama slaagde Morales erin uit zijn gevangenschap te ontsnappen. Hij ging naar de twee mannen, die in die tijd alles deden om het gebied van de Middel landse Zee te ontdekken, prins Hendrik van Portugal, die later „De Zeevaarder" is genoemd en diens helper Gonsalves Zargo. Hij vertelde alles wat hij van de Engelse slaven had gehoord en zoals hij wel ver wacht had, interesseerde de prins zich voor het geval en besloot de zaak nader te on derzoeken. Toch duurde het nog een paar jaar, voor er een expeditie klaar was ge maakt om het eiland te gaan ontdekken. Zargo en Morales stonden aan het hoofd van de expeditie en ze slaagden ook wer kelijk in hun opzet, want op de 8ste Juli van het jaar 1420 kwamen ze op het eiland aan en namen het voor Portugal in bezit. Wat ze vohden. Morales doorzocht meteen het hele eiland om te kijken of hij iets van Robert Machim en zijn vrienden kon vinden, maar het eiland was als uitgestorven en op een be paald punt vond hij een rots waar de vol gende woorden in waren gegrift: „Robert Machim en Anna Dorset De dood ver enigde, wat mensen probeerden te schei den". Naast deze gedenksteen ontdekte Morales toen nog een verroest vat en toen hij dat ging onderzoeken vond hij een kort bericht over de beide jonge mensen. Toen de storm het schip met de beman ning had weggevaagd, probeerden degenen, die op het eiland achterbleven, zich zo goed mogelijk in hun nieuwe positie te schikken. Maar toen het steeds langer duurde voor het schip terug kwam en er geen levens teken van een van de anderen kwam, wer den ze allemaal moedeloos en toen kort daarna Aryia ziek werd en stierf, waren unRWK vCn Paar da§en later stierf ook Robert Machim. Toen besloten de an deren om het ongelukseiland te verlaten, ze bouwden een vlot om daarop over zee bij de bewoonde kust te belanden. Maar eerst schreven ze het korte verhaal van hun lotgevallen op en verborgen het in de vaas, naast de gedenksteen van Robert en Anna. Niemand wist, wat er van de anderen was geworden. Er werd nooit meer iets van hen gehoord en ook het vlot werd nergens gezien. Misschien hebben ze schipbreuk ge leden. 6 De kolonisatie van het eilairi. Zargo en Morales onderzochten fret eiland nu van alle kanten. Zij werden ook betoverd door de schoonheid en de vrucht baarheid ervan. Toen ze weer in Portugal terugkeerden, verspreidde zich het gerucht van het eiland al heel gauw door het land en veel boeren kregen daardoor moed en trokken naar het pas-ontdekte eiland. De kolonisatie werd heel snel uitgebreid en honderd jaar later was Madeira, want zo werd het eiland genoemd, al heel dichtbe volkt. „Madeira" betekent „hout" en omdat er zoveel hout op het eiland was, werd het zo genoemd, maar al gauw gingen de men sen de bomen kappen en beplantten het land. Vooral wijnstokken werden er veel geplant en nu nog is Madeira bekend om zijn wijn. Maar echt bekend werd Madeira pas, toen de zeevaarders de zeeweg naar Indië en naar de westkust van" Amerika vonden, want sinds die tijd werd het de gewoonte om voor het laatst nog eens proviand in te nemen op Madeira, voor men de lange reis naar het onbekende begon! EEN WITTE EMU. Op deze foto zien jullie een van de weinige emu's, die werkelijk helemaal wit zijn. Dit is een bijzonder mooi dier, het eigendom van de dierentuin in Brisbane, de hoofdstad van Queensland in Australië. De emu is een struisvogelsoort en komt in Australië tamelijk veel voor, maar de witte emu is vrij zeldzaam. 1. Zes plaatsen in Nederland kan men zo op een rij zetten, dat de laatste letter greep van de ene plaatsnaam gelijk is aan de eerste lettergreep van de volgende. De vijftien lettergrepen, waaruit deze zes plaatsen zijn samengesteld, zijn de volgende: bildt, bildt, de, de, ho, ker, kerk, kerk, lek, lo, lo, pik, ra, ven, ven. Noem deze plaatsen in de goede volg orde. 2. Een woord bestaat uit 16 letters. 10, 5, 6, 7, 1, 13, 8 zijn kostbare sieraden. Wie op het ijs gaat, wanneer dit nog on betrouwbaar is, is een 16, 9, 15, 14, 13» 1, 9, 9, 11 kind. Een 4, 2, 3, 12, 13 is een familielid. Het geheel duidt het beroep van een man aan, die in de steden geen dienst meer behoeft te doen. 3. Is een huis eerder opgebouwd of afge broken? DE OPLOSSINGEN. De oplossingen van de raadsels in °ns vorig nummer zijn als volgt: 1. Hij ondernam een klopjacht op de eenden. 2. abricoos, meloen, appel, perzik, banaan, sinaasappel, citroen, ananas, cocosnoot- 3. De tandartsen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 12