DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Alfred Rosenberg over de Joodsche kwestie.
No. 33 Dit nummer bestaat uit (ui.: bladen.
141e Jaargang
Geen „export" van nationaal-
socialisme.
Fransch gemeenteraadslid
gearresteerd.
Bezat compromitteerende
documenten.
De algemeene toestand.
Mussolini zou zijn belofte
herhalen.
Wat beteekent volledige zege
van Franco?
De gevolgen van de mislukte
algemeene staking.
Daladier stelt de kwestie van
vertrouwen.
Voorzorgen tegen de
terroristische aanslagen
in Engeland.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door Set geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTTEN
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
Directeur: C. KRAK. Woensdag 8 Februari 1939
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Tijdens een receptie voor de buiten-
landsche diplomaten en de buiten-
landsche pers heeft rijksleider Alfred
Rosenberg een redevoering uitgespro
ken over het thema: Moeten ideologi
sche tegenstellingen vijandschappen
tusschen staten ten gevolge hebben?
In deze redevoering zette hij uiteen, dat
iedere natie de problemen op eigen manier
oplost en daarmede slechts haar eigen lot
bepaalt, zonder er aanspraak op te maken
andere staten rechtstreeks te willen be-
influenceeren. In 1918 echter is Duitsch-
land een staatsvorm opgedrongen, die niet
aangepast was aan het karakter der Duit-
schers. De droomerijen van grootmoedige
philosophen over een principieele geeste
lijke en religieuze verdraagzaamheid zijn
in handen gekomen van politieke trijters
of samenzweerders, of middel geworden
van eenige doelbewuste, op economisch
imperialisme en wereldheerschappij uit
zijnde staatslieden. Thans mogen wij wel
verklaren, aldus Rosenberg, dat deze ge
predikte grenzenlooze verdraagzaamheid
zich in den loop van de laatste 150 jaar
verbonden heeft met een identificeering
van een bepaald politiek bestel.
Het nationaal socialisme is steeds bereid
traditie en wezen van andere volkeren te
begrijpen en heeft in het geheel niet de
bedoeling, wanneer het met rust wordt
gelaten, om vreemde staatslieden en andere
staten te achtervolgen met negatieve cri-
tiek en propaganda.
Op één punt echter blijkt thans bijzon
der duidelijk, hoe zeer, over staatsvormen
en tradities heen, de meeningen dank zij
een ideologischen ommekeer uiteen loopen:
in het Jodenprobleem.
De maatregelen van Duitschland ten
"behoeve van uitschakeling der Joden uit
het geheele Duitsche leven hebben een
wereldophitsing van alle Joden en van hen
afhankelijken gewekt als antwoord op
deze zelfverdediging der Duitsche natie.
Daarmede is het probleem van een beslis
sende emigratie weer tot een wereldpoli
tiek probleem van de actueelste socri 1
geworden.
De conferentie van Evian heeft nog geen
werkelijke positieve voorstellen opge
leverd. Ook de democratische staten heb
ben geen ingrijpende voorstellen gedaan.
Voortgaande besprak Rosenberg aller
eerst den territorialen kant van het pro
bleem, waarbij hij o.m. zeide, dat de nage
streefde z.g. Zionistische staat niet ten
doel heeft het Joodsche volk in Palestina
onder te brengen, maar het „wereld-
jodendom" de mogelijkheid te geven legaal
zijn diplomatieke vertegenwoordigers
overal heen te zenden, zonder benadeeling
van het Joodsche aantal en de Joodsche
macht in de democratieën. De tweede taak
van dien Jodenstaat zou zijn officieel op
te treden voor de z.g. Joodsche minder
heden in alle landen. Ten derde moet zoo n
staat een centrum vormen voor de econo
mische beheersching van het Nabije Oos
ten. Ten vierde zou zoo'n staat de taak
hebben een onaantastbaar asyl te verlee-
nen aan alle verdachte Joden ter wereld.
Men zou hier een wereldcentrum te ver
wachten hebben, aldus Rosenberg, van de
oplichters der geheele wereld, een toe
stand, dien Europa, wanneer het nog eenige
eigenwaarde wil hebben, op den duur niet
kan aanvaarden.
Als eenige kwestie blijft dus de vraag
of en welk op zichzelf afgesloten gebied
de democratieën ter beschikking willen
stellen om den Joden in hun geheel (rond
15 millioen personen) tot vestigingsgebied
te dienen. De Joodsche millionnairs en
milliardairs moeten bijv. de conferentie
van Evian te Londen voor dit doel hun
middelen ter beschikking stellen, hetgeen
doeltreffender zou zijn dan ze te gebruiken
in een politieke opruiing en economische
boycot tegen Duitschland en voor bolsje
wistische propaganda binnen de democra-
tiën.
Over de vraag, welk gebied in aanmer
king zou kunnen komen, zouden de bezit
ters van deze, gedeeltelijk onbewoonde
gebieden zelf moeten beslissen. Spr. wees
er op, dat het probleem zich samentrekt
op de voorstellen Guyana en Madagascar.
Hieruit vloeit volgens Rosenberg voort:'
1. de noodzakelijkheid om de honderddu'-
zenden Jocen uit Duitschland en later de
millioenen Joden uit centraal en Oost-
Europa op te nemen en in gesloten verband
in eer. kolonisatiegebied onder te brengen.
2. Bij eer, dergelijke kolonisatie kan geen
sprake zijn van de oprichting van een
Jodenstaat, maar wel van de inrichting van
een Joodsch reservaat.
Wanneer men het Joodsche probleem
/an Eden in dezen vorm, naar het ras,
sociaal en politiek ziet, zal men eerst be
sluiten kunnen nemen, die men niet het
volgend jaar reeds weer behoeft te herzien.
Het Duitsche nat.-soc. en paralel-
bewegingen in het buitenland.
Voortgaande keerde Rosenberg zich
tegen de beschuldiging, dat de nat. soc. be
weging niet-Duitsche parallelpartijen bij
andere volkeren in het leven heeft geroe
pen en dat zij deze zich voor een deel
eveneens nat. soc. noemende groepen in.
het veld wil brengen tegen de staatspoli-
tiek van andere naties. Het is begrijpelijk,
aldus spr., dat een vernieuwingsbeweging
bij andere volken op Duitsch voorbeeld
ook den naam nationaal socialistisch aan
neemt, doch daarmede heeft zoo'n bewe
ging nog niet de beslissende ideologische
houding, die het Duitsche volk daaraan
gehecht heeft. Bij ieder ,olk moet zoo'n
beweging teruggaan tot het eigen nationale
leven en de eigen tradities.
Zelfs bij verwante imitatiepogingen
moet een andere inhoud dan in Duitsch
land beslissend worden. Het Italiaansehe
fascisme is een origineel antwoord van het
Italiaansehe volk, gericht tot het noodlot;
ook het Duitsche nationaal-socialisme kan
er aanspraak op maken de wereldbe
schouwing te vormen van het Duitsche
volk in onzen tijd en het antwoord der
Duitsche natie, gericht tot het noodlot van
ons tijdperk. Wanneer andere volkeren een
dergelijk antwoord willen vinden, moet dat
geschieden op de basis van persoonlijk
heden en idealen van het eigen verleden,
of wel zij moet nieuwe vormen vinden, die
uit het heden naar de toekomst leiden.
Besluitende zeide Rosenberg: door deze
verduidelijking hoopt de uationaal-socia-
listische beweging opnieuw een bijdrage
te hebben geleverd voor een algemeene
pacificatie. Geestelijke strijd is er in de
wereldgeschiedenis steeds geweest en
ideologische conflicten zullen den volke
ren ook in de toekomst niet bespaard blij
ven. Maar dat behoeft niet ten gevolge te
hebben, wanneer allen van goeden wil
zijn, dat nu uit deze ideologische worsteling
van een groot tijdperk noodzakelijkerwijze
politieke, of zelfs militaire conflicten
ontstaan.
L'Intransigeant meldt uit Straatsburg,
dat dr. Roos, lid van den gemeenteraad van
Straatsburg en een der leiders der Elzas-
ser autonomistische partij, gearresteerd is
en te Nancy is ingesloten, na een langdurig
onderzoek der speciale politie te Straats
burg, die een aantal compromitteerende do
cumenten heeft in beslag genomen.
Volgens het blad zou Roos beschuldigd
worden van handelingen tegen de veilig
heid van den Staat ten gunste van een
vreemde mogendheid. Hij is ter beschik
king gesteld van de militaire rechtbank te
Nancy.
Fransehe buiten-
landsche politiek.
De Fransche minister van buitenlandsche
zaken Bonnet heeft gisteren in den Fran-
schen Senaat een rede gehouden, waarin
hij duidelijk de doeleinden van de Fransche
politiek wilde preciseeren, alsmede de
middelen, waarop de diplomatie deze
tracht te bereiken. Nadat Bonnet er eerst
op gewezen had, dat Frankrijk Frankrijk
zal blijven en dat het geen afstand zal
doen van den rechtmatigen invloed in
andere deelen der wereld, vervolgde hij
Al wil Frankrijk in de eerste plaats zijn
eigen goederen verdedigen, gebiedt het
gezonde verstand om zoo hoffelijk en
vertrouwelijk mogelijke betrekkingen te
onderhouden met de naburige naties.
Enkele van deze landen hebben een
regime dat ver afwijkt van het onze. Maar
Frankrijk, dat zelf bijna alle constituties
heeft gekend, welke de menschelijke
verbeelding kan bedenken, heeft altijd in
een verdraagzamen geest het politieke be
wind vah andere naties bezien. Het heeft
altijd den wensch te kennen gegeven zich
met Duitschland te verstaan. Het heeft
opnieuw van deze vreedzame gezindheid
blijk gegeven bij de verzoening van Mün-
chen. Het debat op dit punt is gesloten.
Frankrijk heeft zich niet minder verzoe
nend getoond tegenover het zwakke en
ontwapende Duitschland dan tegenover
het sterke en herwapende Duitschland. In
de Fransch-Duitsche verklaring van 6
December j.1. hebben de beide volken hun
wil te kennen gegeven tot samenwerking
cn hebben zij eikaars wederzijdsche gren
zen erkend. Zou er een Franschman zijn,
die weigerde deze verklaring te teekenen?
"Wij zijn van oordeel, dat de verklaring een
eersten stap moet uitmaken en een ver
trouwelijke samenwerking moet inluiden
voor de toekomst.
Vervolgens kwam Bonnet tot de Itali
aansehe betrekkingen en zeide o.m.;
Wij hebben geen enkele gelegenheid
laten voorbijgaan om ieder misverstand
met Italië uit den weg te ruimen. De
opening van diplomatieke besprekingen
in Augustus jl. enkele dagen na de vor
ming van het ministerie, het zenden van
een ambassadeur naar Rome na het ac-
coord van München hebben getuigenis
afgelegd var ons voornemen om met Italië
normale betrekkingen te onderhouden.
Wij zijn er stellig van overtuigd dat de
natuur der betrekkingen en de wensch der
beide volkeren noodigt tot een Fransch
Italiaansehe vriendschap. Wij kunnen ons
moeilijk voorstellen, dat Italië een aanval
tegen Frankrijk zal ondernemen en zeer
zeker is er geen Franschman die er ooit
aan zal denken, dat zijn vaderland tegen
Italië een schandelijke en hemeltergende
oorlog zou beginnen. De beide naties zijn
hecht aaneengebonden door een driedub-
belen band, die van de taal, van de cultuur
en van het bloed. Het zijn deze vriend
schapsbanden, die Frankrijk genoopt heb
ben zich met groote klaarheid na de pogin
gen in de Italiaansehe Kamer en in de
Italiaansehe pers zich uit te spreken. De
regeering is niet in gebreke gebleven.
Op 19 December heb ik, aldus Bonnet,
uit haar naam een verklaring afgelegd,
welke geen enkele dubbelzinnigheid meer
overlaat, namelijk „Frankrijk zal er nim
mer in toestemmen een duimbreed van
zijn grondgebied aan Italië af te staan.
Iedere poging om een zoodanige eisch te
verwezenlijken kan slechts leiden tot een
gewapend conflict."
De minister president heeft hetzelfde
gezegd, met dezelfde kracht tijdens zijn
onvergetelijke reis naar Tunis. Acht
dagen geleden hebben wij het nog eens in
de kamer herhaald. Wij vertrouwen, aldus
overduidelijk de opvatting van iederen
Franschen burger en van het Fransche rijk
te hebben uitgedrukt.
Bonnet kwam daarna te spreken over
den burgeroorlog in Spanje. In 1936, zoo
begon 'lij heeft Frankrijk zich verbonden
niet in dezen oorlog tusschenbeide te
komen. Deze gedragslijn is het blijven
volgen en de tegenwoordige regeering
heeft haar angstvallig in acht genomen.
Het parlement heeft een politiek van non
interventie goedgekeurd op het oogenblik
dat de Spaansche republiek meesteresse
was van het geheele Spaansche grondge
bied.
Het zou paradoxaal geweest zijn van
deze gedragslijn af te wijken op het oogen
blik dat de Republikeinsehe regeering
driekwart van Spanje heeft verloren.
Maar, zoo voegde Bonnet hieraan toe,
Spanje heeft voor onze verbindingen met
ons Afrikaansche rijk een kapitaal strate
gisch belang. Wij kunnen niet toestaan dat
eenige buitenlandsche staat de onschend
baarheid van Spanje bedreigt, en daar
mede de veiligheid van Frankrijk.
De regeering van Burgos, die ons in
September van het vorige jaar in kennis
heeft gesteld met haar neutraliteit in ge
val van oorlog heeft openlijk bevestigd ,en
ons ook zelf laten weten, dat zij angstval
lig de onafhankelijkheid van Spanje zal
handhaven en op haar gebied geen enkele
buitenlandsche onderneming zal toestaan.
In het accoord met Engeland heeft de
Italiaansehe regeering bevestigd dat zij
geen enkel territoriaal of politiek doel na
streeft op het Spaansche schiereiland of op
de eilanden, dan wel de Spaansche
koloniën.
Tenslotte heeft de Engelsche regeering
bij welke wij een stap gedaan hebben ge
preciseerd dat zij geheel solidair met
Frankrijk was bij de verzekering van de
Spaansche onafhankelijkheid. Wat Frank
rijk wil is dat deze verplichtingen worden
nagekomen. Onze taak wordt nu duidelijk.
Van ganscher harte zullen wij Spanje hel
pen bij het helen der wonden welke het
gedurende deze twee afschuwelijke jaren
van burgeroorlog zijn toegebracht.
Frankrijk heeft nimmer aan het verdeel
de Spanje iets anders toegewenscht dan
een verzoening van zijn burgers op het
gemeenschappelijke grondgebied. Tegen
over de Spaansche kinderen, die een be
roep deden op de menschelijkheid, heeft
Frankrijk bewijzen van edelmoedigheid
gegeven, die naar ik meen zonder prece
dent zijn en waarover de republikeinsehe
regeering gisteren haar levendige erkente
lijkheid heeft uitgedrukt.
Te Rome verluidt, dat Mussolini eer
lang in ondubbelzinnige bewoordingen
de door hem aan Chamberlain gegeven
verzekeringen, dat de Italianen Spanje
zullen verlaten, wanneer Franco de re
geering van Madrid zal hebben versla
gen, zal herhalen.
De „Giornale d'Italia" schrijft intusschen
gisteren, dat de terugtrekking der Italiaan
sehe vrijwilligers uit Spanje afhankelijk
zal worden gesteld van de volgende voor
waarden:
1. Volkomen demobilisatie en versprei
ding der naar Frankrijk gevluchte troepen-
afdeelingen, die anders toch steeds een ge
vaar zouden blijven voor het rechtsche
Spanje.
2. De naar Frankrijk gevluchte bewind
hebbers van het republikeinsehe Spanje
moeten uit elkander gaan en onschadelijk
worden gemaakt. Hun aanwezigheid in
Frankrijk schijnt op zich zelf volgens het
blad reeds zonderling en bedenkelijk.
3. Onvoorwaardelijke capitulatie binnen
en buiten de grenzen van Spanje.
4. Teruggave der geroofde en naar
Frankrijk overgebrachte schatten van
Spanje, die niet alleen een nationaal goed,
doch een oorlogsfonds vormen, zoomede de
teruggave van het goud der Spaansche na
tionale bank.
„Zoolang niet is voldaan aan al deze
voorwaarden", aldus schrijft de „Giornale
d'Italia", zal de overwinning van Franco
niet volledig zijn. De beweging, waarvan
Franco de leider is, wil het land een nieuw
bewind, een nieuwe geestelijke sociale en
politieke structuur geven. Dit kan alleen
wanneer de overwinning definitief is. Voor
deze overwinning hebben Italië en Duitsch
land hun militaire en geestelijke solidariteit
betoond aan Franco, nadat de buitenland
sche interventie ten gunste van het roode
Spanje was aangetoond".
Volgens een bericht van het D.N.B.
neemt men te Rome aan, dat lord Perth
bij zijn bezoek aan Ciano, wien hij de
vraag stelde wat met volledige zege
van Franco werd bedoeld, een ant
woord heeft gekregen, dat in hoofd
zaak overeenkomt met den uitleg, dien
Gayda heeft gegeven in de „Giornale
d'Italia".
Intusschen vindt volgens een bericht van
Reuter het antwoord, gisteren door Butler
op een in het Lagerhuis gestelde vraag ge
geven dat hij er de voorkeur aan geeft de
verzekeringen van Mussolini tegenover
Chamberlain te vertrouwen boven het ma
ken van voorbarige gevolgtrekkingen, ge
baseerd op Italiaansch perscommentaar, te
Rome instemming.
Hoewel geen officieele démenti te ver
wachten is op het Zondag van de hand van
Gayda in de „Voce d'Italia" verschenen ar
tikel, dat de Italianen zich niet zullen te
rugtrekken aleer Franco een volledige mi
litaire en politieke overwinning zal hebben
behaald, wordt er de nadruk op gevestigd,
dat de bladen de openbare meening weer
geven en niet noodzakelijkerwijs het offi
cieele standpunt.
De verklaringen van Chamberlain van
gisteren over het Fransch-Britsehe militaire
bondgenootschap hebben te Rome geenerlei
verrassing gewekt, aldus schrijft de „Gior
nale d'Italia", aangezien niemand in Italië
ooit er aan getwijfeld heeft, dat in geval
van een oorlog Groot-Britannië aan den
kant van Frankrijk zou staan. Het gaat er
alleen om, aldus voegt het blad hier aan
toe, of de huidige Britsche regeering haar
goedkeuring geeft aan de onverzoenlijke
en sectarische politiek van Frankrijk tegen
Italië en Duitschland en de eischen dezer
landen, welke politiek in strijd lijkt te zijn
met d politiek van vrede door onderhan
deling en, zooals die door Chamberlain
wordt bepleit. De Fransche politiek kan
overigens aanleiding geven tot openlijke
internationale conflicten.
De Fransche kamer was gisteren ge
vorderd tot de behandeling der tegen
voorstellen, die de bedoeling hebben het
door den socialist Gouin ingediend voor
stel tot het verleenen van amnestie voor
de overtredingen in verband met de
mislukte algemeene staking te vervan
gen. Volgens deze tegenvoorstellen zou
geen amnestie verleend worden, maar
gratie. Een nieuwe gerechtelijke behan
deling zou dan uitgesloten zijn en er
zou onderscheid gemaakt kunnen wor
den tusschen gestrafte stakers, voor wie
men verzachtende omstandigheden kan
laten gelden, en stakers bij wie zulks
niet het geval is.
De rapporteur, Moutet (soc.), zeide, dat de
I
tegenvoorstellen aan de regeering de be
voegdheid geven, willekeurig over het al of
niet toestaan van gratie te beslissen.
Marchandeau, de minister van justitie,
betoogde, dat er op 30 November dingen
zijn gebeurd, die niet verontschuldigd kun
nen worden en alleen maar de strekking
hadden een regime van terreur te voorschijn
te roepen. Blum zeide, algemeene amnestie
wenschelijk te achten en protesteerde er
tegen, dat militante arbeiders uit hun be
trekking waren ontslagen.
Daladier wint het pleit.
Daladier antwoordde dat de regeering
reeds in 4000 gevallen gedaan heeft gekre
gen, dat arbeiders weer te werk gesteld
werden; zij zal er naar blijven streven, dat
alle Fransche arbeiders kunnen werken. Er
is een categorie fabrieken, waar niet ge
staakt had moeten worden: de genationa
liseerde fabrieken en vooral de vliegtuig
fabrieken.
De regeering zal voor de stakers in de
genationaliseerde fabrieken niet streng zijn,
doch zij moet rekening houden rr°t bet feit,
dat de productie in de vliegtuigenfabrieken
van week tot week toeneemt, sedert zékere
slechte arbeiders ontslagen zijn. (Apyiaus).
Daladier vroeg de Kamer voor de tegen
voorstellen te stemmen en stelde de kwestie
van vertrouwen.
De voorzitter bracht daarop het eerste
deel der tegenvoorstellen, waarin „grace
amnistiante" wordt voorgesteld, in stem
ming. De Kamer nam dit gedeelte aan met
334 tegen 260 stemmen.
De tekst van dit deel luidt als volgt: „Ge
durende zes maanden na de afkondiging van
deze wet zal bij decreet amnestie kunnen
worden verleend aan niet eerder veroor
deelde delinquenten, veroordeeld wegens
vóór 28 December 1938 gepleegde delicten
betreffende openbare bijeenkomsten, col
lectieve arbeidsconflicten en betoogingen
op den openbaren weg, alsmede voor alle
daarmede samenhangende delicten, met
uitzondering van diefstal en heling".
Handhaving der daarbij aansluitende
woorden „geweldpleging én handtastelijk
heid" werd goedgekeurr1 met 334 en 264
stemmen. Handhaving van „plundering en
brandstichting" bij handopsteken. Het ge
heele eerste artikel werd met handopsteken
aangenomen. Vervolgens werd artikel 2
goedgekeurd.
Ramadier (rep.-soc. unie) verdedigde een
amendement strekkende tot het allereerst in
dienst nemen van in verband met de staking
ontslagen arbeiders.
Dit amendement, dat door socialisten en
communisten werd gesteund, doch door de
ministers Marchandeau en Pomaret werd
bestreden, is verworpen.
Gisteren zijn te Londen, Liverpool, Cardiff
en Bristol in totaal weer 27 mannen voor de
politierechters verschenen beklaagd van het
in bezit hebben van verboden wapens of
ontplofbare stoffen. Twee mannen, die te
Liverpool waren gearresteerd, zijn aan de
Londensche politie uitgeleverd om zich te
verantwoorden wegens een aanslag op een
electrischen steunpaal. Alle beklaagden, be
halve die tegen borgstelling werden vrijge
laten, moeten over acht dagen opnieuw voor
den rechter verschijnen.
Te Newcastle waren bijzondere voorzorgen
genomen bij de bruggen en de spoorwegsta
tions welker bewaking verdubbeld is, omdat
de politie een brief in handen had gekregen
waarin een aanslag op 7 Februari was uitge
werkt. Er is echter niets gebeurd. Te Lon
den werd de Old Bailey streng bewaakt, om
dat het de opening was van de voorjaars-
zittingen van die rechtbank, maar ook hier
is niets verdachts bespeurd. In een klein
plaatsje in Derbyshire zijn daarentegen 500
schokbuisjes gestolen en te Stepneu een
der Londensche wijken is een werkelijke
ontploffing geschied die echter niets met een
aanslag te maken had en aan een defect in
den electrischen kabel te wijten was.
De Valera wil geen geweld.
De Valera heeft gisteren in den Dail mee
gedeeld, dat de regeering den minister van
justitie opdracht had gegeven om onverwijld
een wetsontwerp in te dienen teneinde het
gezag van den Staat en van de regeering met
grootere machtsmiddelen te kunnen voor
zien. Voor de berechting van speciale geval
len zou een tribunaal ingesteld worden.
De Valera wraakte deze woorden. De aan
slagen der terroristen zout' de publieke opi
nie in Engeland juist stijven tegen de toeken
ning van een één en onverdeeld Ierland en
zij zouden de sympathie van velen, die in
dit vraagstuk aan de Iersche zijde stonden,
weer van de Iersche zaak vervreemden. „Het
gebruik van geweld om een politiek doel te
bereiken, kan ik niet aanbevelen en ik
wensch dat geheel Ierland en alle Ieren dit
zullen weten", eindigde de Valera, wiens
woorden door de meerderheid toegejuicht
werden.
Zie verder Buitenland pag. 4, 2e blad.