DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Alfred Rosenberg over de Joodsche kwestie. No. 33 Dit nummer bestaat uit (ui.: bladen. 141e Jaargang Geen „export" van nationaal- socialisme. Fransch gemeenteraadslid gearresteerd. Bezat compromitteerende documenten. De algemeene toestand. Mussolini zou zijn belofte herhalen. Wat beteekent volledige zege van Franco? De gevolgen van de mislukte algemeene staking. Daladier stelt de kwestie van vertrouwen. Voorzorgen tegen de terroristische aanslagen in Engeland. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—, franco door Set geheele Rijk 2.50. Losse nummers 5 cents. PRIJS PER GEWONE ADVERTENTTEN Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330. Directeur: C. KRAK. Woensdag 8 Februari 1939 Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Tijdens een receptie voor de buiten- landsche diplomaten en de buiten- landsche pers heeft rijksleider Alfred Rosenberg een redevoering uitgespro ken over het thema: Moeten ideologi sche tegenstellingen vijandschappen tusschen staten ten gevolge hebben? In deze redevoering zette hij uiteen, dat iedere natie de problemen op eigen manier oplost en daarmede slechts haar eigen lot bepaalt, zonder er aanspraak op te maken andere staten rechtstreeks te willen be- influenceeren. In 1918 echter is Duitsch- land een staatsvorm opgedrongen, die niet aangepast was aan het karakter der Duit- schers. De droomerijen van grootmoedige philosophen over een principieele geeste lijke en religieuze verdraagzaamheid zijn in handen gekomen van politieke trijters of samenzweerders, of middel geworden van eenige doelbewuste, op economisch imperialisme en wereldheerschappij uit zijnde staatslieden. Thans mogen wij wel verklaren, aldus Rosenberg, dat deze ge predikte grenzenlooze verdraagzaamheid zich in den loop van de laatste 150 jaar verbonden heeft met een identificeering van een bepaald politiek bestel. Het nationaal socialisme is steeds bereid traditie en wezen van andere volkeren te begrijpen en heeft in het geheel niet de bedoeling, wanneer het met rust wordt gelaten, om vreemde staatslieden en andere staten te achtervolgen met negatieve cri- tiek en propaganda. Op één punt echter blijkt thans bijzon der duidelijk, hoe zeer, over staatsvormen en tradities heen, de meeningen dank zij een ideologischen ommekeer uiteen loopen: in het Jodenprobleem. De maatregelen van Duitschland ten "behoeve van uitschakeling der Joden uit het geheele Duitsche leven hebben een wereldophitsing van alle Joden en van hen afhankelijken gewekt als antwoord op deze zelfverdediging der Duitsche natie. Daarmede is het probleem van een beslis sende emigratie weer tot een wereldpoli tiek probleem van de actueelste socri 1 geworden. De conferentie van Evian heeft nog geen werkelijke positieve voorstellen opge leverd. Ook de democratische staten heb ben geen ingrijpende voorstellen gedaan. Voortgaande besprak Rosenberg aller eerst den territorialen kant van het pro bleem, waarbij hij o.m. zeide, dat de nage streefde z.g. Zionistische staat niet ten doel heeft het Joodsche volk in Palestina onder te brengen, maar het „wereld- jodendom" de mogelijkheid te geven legaal zijn diplomatieke vertegenwoordigers overal heen te zenden, zonder benadeeling van het Joodsche aantal en de Joodsche macht in de democratieën. De tweede taak van dien Jodenstaat zou zijn officieel op te treden voor de z.g. Joodsche minder heden in alle landen. Ten derde moet zoo n staat een centrum vormen voor de econo mische beheersching van het Nabije Oos ten. Ten vierde zou zoo'n staat de taak hebben een onaantastbaar asyl te verlee- nen aan alle verdachte Joden ter wereld. Men zou hier een wereldcentrum te ver wachten hebben, aldus Rosenberg, van de oplichters der geheele wereld, een toe stand, dien Europa, wanneer het nog eenige eigenwaarde wil hebben, op den duur niet kan aanvaarden. Als eenige kwestie blijft dus de vraag of en welk op zichzelf afgesloten gebied de democratieën ter beschikking willen stellen om den Joden in hun geheel (rond 15 millioen personen) tot vestigingsgebied te dienen. De Joodsche millionnairs en milliardairs moeten bijv. de conferentie van Evian te Londen voor dit doel hun middelen ter beschikking stellen, hetgeen doeltreffender zou zijn dan ze te gebruiken in een politieke opruiing en economische boycot tegen Duitschland en voor bolsje wistische propaganda binnen de democra- tiën. Over de vraag, welk gebied in aanmer king zou kunnen komen, zouden de bezit ters van deze, gedeeltelijk onbewoonde gebieden zelf moeten beslissen. Spr. wees er op, dat het probleem zich samentrekt op de voorstellen Guyana en Madagascar. Hieruit vloeit volgens Rosenberg voort:' 1. de noodzakelijkheid om de honderddu'- zenden Jocen uit Duitschland en later de millioenen Joden uit centraal en Oost- Europa op te nemen en in gesloten verband in eer. kolonisatiegebied onder te brengen. 2. Bij eer, dergelijke kolonisatie kan geen sprake zijn van de oprichting van een Jodenstaat, maar wel van de inrichting van een Joodsch reservaat. Wanneer men het Joodsche probleem /an Eden in dezen vorm, naar het ras, sociaal en politiek ziet, zal men eerst be sluiten kunnen nemen, die men niet het volgend jaar reeds weer behoeft te herzien. Het Duitsche nat.-soc. en paralel- bewegingen in het buitenland. Voortgaande keerde Rosenberg zich tegen de beschuldiging, dat de nat. soc. be weging niet-Duitsche parallelpartijen bij andere volkeren in het leven heeft geroe pen en dat zij deze zich voor een deel eveneens nat. soc. noemende groepen in. het veld wil brengen tegen de staatspoli- tiek van andere naties. Het is begrijpelijk, aldus spr., dat een vernieuwingsbeweging bij andere volken op Duitsch voorbeeld ook den naam nationaal socialistisch aan neemt, doch daarmede heeft zoo'n bewe ging nog niet de beslissende ideologische houding, die het Duitsche volk daaraan gehecht heeft. Bij ieder ,olk moet zoo'n beweging teruggaan tot het eigen nationale leven en de eigen tradities. Zelfs bij verwante imitatiepogingen moet een andere inhoud dan in Duitsch land beslissend worden. Het Italiaansehe fascisme is een origineel antwoord van het Italiaansehe volk, gericht tot het noodlot; ook het Duitsche nationaal-socialisme kan er aanspraak op maken de wereldbe schouwing te vormen van het Duitsche volk in onzen tijd en het antwoord der Duitsche natie, gericht tot het noodlot van ons tijdperk. Wanneer andere volkeren een dergelijk antwoord willen vinden, moet dat geschieden op de basis van persoonlijk heden en idealen van het eigen verleden, of wel zij moet nieuwe vormen vinden, die uit het heden naar de toekomst leiden. Besluitende zeide Rosenberg: door deze verduidelijking hoopt de uationaal-socia- listische beweging opnieuw een bijdrage te hebben geleverd voor een algemeene pacificatie. Geestelijke strijd is er in de wereldgeschiedenis steeds geweest en ideologische conflicten zullen den volke ren ook in de toekomst niet bespaard blij ven. Maar dat behoeft niet ten gevolge te hebben, wanneer allen van goeden wil zijn, dat nu uit deze ideologische worsteling van een groot tijdperk noodzakelijkerwijze politieke, of zelfs militaire conflicten ontstaan. L'Intransigeant meldt uit Straatsburg, dat dr. Roos, lid van den gemeenteraad van Straatsburg en een der leiders der Elzas- ser autonomistische partij, gearresteerd is en te Nancy is ingesloten, na een langdurig onderzoek der speciale politie te Straats burg, die een aantal compromitteerende do cumenten heeft in beslag genomen. Volgens het blad zou Roos beschuldigd worden van handelingen tegen de veilig heid van den Staat ten gunste van een vreemde mogendheid. Hij is ter beschik king gesteld van de militaire rechtbank te Nancy. Fransehe buiten- landsche politiek. De Fransche minister van buitenlandsche zaken Bonnet heeft gisteren in den Fran- schen Senaat een rede gehouden, waarin hij duidelijk de doeleinden van de Fransche politiek wilde preciseeren, alsmede de middelen, waarop de diplomatie deze tracht te bereiken. Nadat Bonnet er eerst op gewezen had, dat Frankrijk Frankrijk zal blijven en dat het geen afstand zal doen van den rechtmatigen invloed in andere deelen der wereld, vervolgde hij Al wil Frankrijk in de eerste plaats zijn eigen goederen verdedigen, gebiedt het gezonde verstand om zoo hoffelijk en vertrouwelijk mogelijke betrekkingen te onderhouden met de naburige naties. Enkele van deze landen hebben een regime dat ver afwijkt van het onze. Maar Frankrijk, dat zelf bijna alle constituties heeft gekend, welke de menschelijke verbeelding kan bedenken, heeft altijd in een verdraagzamen geest het politieke be wind vah andere naties bezien. Het heeft altijd den wensch te kennen gegeven zich met Duitschland te verstaan. Het heeft opnieuw van deze vreedzame gezindheid blijk gegeven bij de verzoening van Mün- chen. Het debat op dit punt is gesloten. Frankrijk heeft zich niet minder verzoe nend getoond tegenover het zwakke en ontwapende Duitschland dan tegenover het sterke en herwapende Duitschland. In de Fransch-Duitsche verklaring van 6 December j.1. hebben de beide volken hun wil te kennen gegeven tot samenwerking cn hebben zij eikaars wederzijdsche gren zen erkend. Zou er een Franschman zijn, die weigerde deze verklaring te teekenen? "Wij zijn van oordeel, dat de verklaring een eersten stap moet uitmaken en een ver trouwelijke samenwerking moet inluiden voor de toekomst. Vervolgens kwam Bonnet tot de Itali aansehe betrekkingen en zeide o.m.; Wij hebben geen enkele gelegenheid laten voorbijgaan om ieder misverstand met Italië uit den weg te ruimen. De opening van diplomatieke besprekingen in Augustus jl. enkele dagen na de vor ming van het ministerie, het zenden van een ambassadeur naar Rome na het ac- coord van München hebben getuigenis afgelegd var ons voornemen om met Italië normale betrekkingen te onderhouden. Wij zijn er stellig van overtuigd dat de natuur der betrekkingen en de wensch der beide volkeren noodigt tot een Fransch Italiaansehe vriendschap. Wij kunnen ons moeilijk voorstellen, dat Italië een aanval tegen Frankrijk zal ondernemen en zeer zeker is er geen Franschman die er ooit aan zal denken, dat zijn vaderland tegen Italië een schandelijke en hemeltergende oorlog zou beginnen. De beide naties zijn hecht aaneengebonden door een driedub- belen band, die van de taal, van de cultuur en van het bloed. Het zijn deze vriend schapsbanden, die Frankrijk genoopt heb ben zich met groote klaarheid na de pogin gen in de Italiaansehe Kamer en in de Italiaansehe pers zich uit te spreken. De regeering is niet in gebreke gebleven. Op 19 December heb ik, aldus Bonnet, uit haar naam een verklaring afgelegd, welke geen enkele dubbelzinnigheid meer overlaat, namelijk „Frankrijk zal er nim mer in toestemmen een duimbreed van zijn grondgebied aan Italië af te staan. Iedere poging om een zoodanige eisch te verwezenlijken kan slechts leiden tot een gewapend conflict." De minister president heeft hetzelfde gezegd, met dezelfde kracht tijdens zijn onvergetelijke reis naar Tunis. Acht dagen geleden hebben wij het nog eens in de kamer herhaald. Wij vertrouwen, aldus overduidelijk de opvatting van iederen Franschen burger en van het Fransche rijk te hebben uitgedrukt. Bonnet kwam daarna te spreken over den burgeroorlog in Spanje. In 1936, zoo begon 'lij heeft Frankrijk zich verbonden niet in dezen oorlog tusschenbeide te komen. Deze gedragslijn is het blijven volgen en de tegenwoordige regeering heeft haar angstvallig in acht genomen. Het parlement heeft een politiek van non interventie goedgekeurd op het oogenblik dat de Spaansche republiek meesteresse was van het geheele Spaansche grondge bied. Het zou paradoxaal geweest zijn van deze gedragslijn af te wijken op het oogen blik dat de Republikeinsehe regeering driekwart van Spanje heeft verloren. Maar, zoo voegde Bonnet hieraan toe, Spanje heeft voor onze verbindingen met ons Afrikaansche rijk een kapitaal strate gisch belang. Wij kunnen niet toestaan dat eenige buitenlandsche staat de onschend baarheid van Spanje bedreigt, en daar mede de veiligheid van Frankrijk. De regeering van Burgos, die ons in September van het vorige jaar in kennis heeft gesteld met haar neutraliteit in ge val van oorlog heeft openlijk bevestigd ,en ons ook zelf laten weten, dat zij angstval lig de onafhankelijkheid van Spanje zal handhaven en op haar gebied geen enkele buitenlandsche onderneming zal toestaan. In het accoord met Engeland heeft de Italiaansehe regeering bevestigd dat zij geen enkel territoriaal of politiek doel na streeft op het Spaansche schiereiland of op de eilanden, dan wel de Spaansche koloniën. Tenslotte heeft de Engelsche regeering bij welke wij een stap gedaan hebben ge preciseerd dat zij geheel solidair met Frankrijk was bij de verzekering van de Spaansche onafhankelijkheid. Wat Frank rijk wil is dat deze verplichtingen worden nagekomen. Onze taak wordt nu duidelijk. Van ganscher harte zullen wij Spanje hel pen bij het helen der wonden welke het gedurende deze twee afschuwelijke jaren van burgeroorlog zijn toegebracht. Frankrijk heeft nimmer aan het verdeel de Spanje iets anders toegewenscht dan een verzoening van zijn burgers op het gemeenschappelijke grondgebied. Tegen over de Spaansche kinderen, die een be roep deden op de menschelijkheid, heeft Frankrijk bewijzen van edelmoedigheid gegeven, die naar ik meen zonder prece dent zijn en waarover de republikeinsehe regeering gisteren haar levendige erkente lijkheid heeft uitgedrukt. Te Rome verluidt, dat Mussolini eer lang in ondubbelzinnige bewoordingen de door hem aan Chamberlain gegeven verzekeringen, dat de Italianen Spanje zullen verlaten, wanneer Franco de re geering van Madrid zal hebben versla gen, zal herhalen. De „Giornale d'Italia" schrijft intusschen gisteren, dat de terugtrekking der Italiaan sehe vrijwilligers uit Spanje afhankelijk zal worden gesteld van de volgende voor waarden: 1. Volkomen demobilisatie en versprei ding der naar Frankrijk gevluchte troepen- afdeelingen, die anders toch steeds een ge vaar zouden blijven voor het rechtsche Spanje. 2. De naar Frankrijk gevluchte bewind hebbers van het republikeinsehe Spanje moeten uit elkander gaan en onschadelijk worden gemaakt. Hun aanwezigheid in Frankrijk schijnt op zich zelf volgens het blad reeds zonderling en bedenkelijk. 3. Onvoorwaardelijke capitulatie binnen en buiten de grenzen van Spanje. 4. Teruggave der geroofde en naar Frankrijk overgebrachte schatten van Spanje, die niet alleen een nationaal goed, doch een oorlogsfonds vormen, zoomede de teruggave van het goud der Spaansche na tionale bank. „Zoolang niet is voldaan aan al deze voorwaarden", aldus schrijft de „Giornale d'Italia", zal de overwinning van Franco niet volledig zijn. De beweging, waarvan Franco de leider is, wil het land een nieuw bewind, een nieuwe geestelijke sociale en politieke structuur geven. Dit kan alleen wanneer de overwinning definitief is. Voor deze overwinning hebben Italië en Duitsch land hun militaire en geestelijke solidariteit betoond aan Franco, nadat de buitenland sche interventie ten gunste van het roode Spanje was aangetoond". Volgens een bericht van het D.N.B. neemt men te Rome aan, dat lord Perth bij zijn bezoek aan Ciano, wien hij de vraag stelde wat met volledige zege van Franco werd bedoeld, een ant woord heeft gekregen, dat in hoofd zaak overeenkomt met den uitleg, dien Gayda heeft gegeven in de „Giornale d'Italia". Intusschen vindt volgens een bericht van Reuter het antwoord, gisteren door Butler op een in het Lagerhuis gestelde vraag ge geven dat hij er de voorkeur aan geeft de verzekeringen van Mussolini tegenover Chamberlain te vertrouwen boven het ma ken van voorbarige gevolgtrekkingen, ge baseerd op Italiaansch perscommentaar, te Rome instemming. Hoewel geen officieele démenti te ver wachten is op het Zondag van de hand van Gayda in de „Voce d'Italia" verschenen ar tikel, dat de Italianen zich niet zullen te rugtrekken aleer Franco een volledige mi litaire en politieke overwinning zal hebben behaald, wordt er de nadruk op gevestigd, dat de bladen de openbare meening weer geven en niet noodzakelijkerwijs het offi cieele standpunt. De verklaringen van Chamberlain van gisteren over het Fransch-Britsehe militaire bondgenootschap hebben te Rome geenerlei verrassing gewekt, aldus schrijft de „Gior nale d'Italia", aangezien niemand in Italië ooit er aan getwijfeld heeft, dat in geval van een oorlog Groot-Britannië aan den kant van Frankrijk zou staan. Het gaat er alleen om, aldus voegt het blad hier aan toe, of de huidige Britsche regeering haar goedkeuring geeft aan de onverzoenlijke en sectarische politiek van Frankrijk tegen Italië en Duitschland en de eischen dezer landen, welke politiek in strijd lijkt te zijn met d politiek van vrede door onderhan deling en, zooals die door Chamberlain wordt bepleit. De Fransche politiek kan overigens aanleiding geven tot openlijke internationale conflicten. De Fransche kamer was gisteren ge vorderd tot de behandeling der tegen voorstellen, die de bedoeling hebben het door den socialist Gouin ingediend voor stel tot het verleenen van amnestie voor de overtredingen in verband met de mislukte algemeene staking te vervan gen. Volgens deze tegenvoorstellen zou geen amnestie verleend worden, maar gratie. Een nieuwe gerechtelijke behan deling zou dan uitgesloten zijn en er zou onderscheid gemaakt kunnen wor den tusschen gestrafte stakers, voor wie men verzachtende omstandigheden kan laten gelden, en stakers bij wie zulks niet het geval is. De rapporteur, Moutet (soc.), zeide, dat de I tegenvoorstellen aan de regeering de be voegdheid geven, willekeurig over het al of niet toestaan van gratie te beslissen. Marchandeau, de minister van justitie, betoogde, dat er op 30 November dingen zijn gebeurd, die niet verontschuldigd kun nen worden en alleen maar de strekking hadden een regime van terreur te voorschijn te roepen. Blum zeide, algemeene amnestie wenschelijk te achten en protesteerde er tegen, dat militante arbeiders uit hun be trekking waren ontslagen. Daladier wint het pleit. Daladier antwoordde dat de regeering reeds in 4000 gevallen gedaan heeft gekre gen, dat arbeiders weer te werk gesteld werden; zij zal er naar blijven streven, dat alle Fransche arbeiders kunnen werken. Er is een categorie fabrieken, waar niet ge staakt had moeten worden: de genationa liseerde fabrieken en vooral de vliegtuig fabrieken. De regeering zal voor de stakers in de genationaliseerde fabrieken niet streng zijn, doch zij moet rekening houden rr°t bet feit, dat de productie in de vliegtuigenfabrieken van week tot week toeneemt, sedert zékere slechte arbeiders ontslagen zijn. (Apyiaus). Daladier vroeg de Kamer voor de tegen voorstellen te stemmen en stelde de kwestie van vertrouwen. De voorzitter bracht daarop het eerste deel der tegenvoorstellen, waarin „grace amnistiante" wordt voorgesteld, in stem ming. De Kamer nam dit gedeelte aan met 334 tegen 260 stemmen. De tekst van dit deel luidt als volgt: „Ge durende zes maanden na de afkondiging van deze wet zal bij decreet amnestie kunnen worden verleend aan niet eerder veroor deelde delinquenten, veroordeeld wegens vóór 28 December 1938 gepleegde delicten betreffende openbare bijeenkomsten, col lectieve arbeidsconflicten en betoogingen op den openbaren weg, alsmede voor alle daarmede samenhangende delicten, met uitzondering van diefstal en heling". Handhaving der daarbij aansluitende woorden „geweldpleging én handtastelijk heid" werd goedgekeurr1 met 334 en 264 stemmen. Handhaving van „plundering en brandstichting" bij handopsteken. Het ge heele eerste artikel werd met handopsteken aangenomen. Vervolgens werd artikel 2 goedgekeurd. Ramadier (rep.-soc. unie) verdedigde een amendement strekkende tot het allereerst in dienst nemen van in verband met de staking ontslagen arbeiders. Dit amendement, dat door socialisten en communisten werd gesteund, doch door de ministers Marchandeau en Pomaret werd bestreden, is verworpen. Gisteren zijn te Londen, Liverpool, Cardiff en Bristol in totaal weer 27 mannen voor de politierechters verschenen beklaagd van het in bezit hebben van verboden wapens of ontplofbare stoffen. Twee mannen, die te Liverpool waren gearresteerd, zijn aan de Londensche politie uitgeleverd om zich te verantwoorden wegens een aanslag op een electrischen steunpaal. Alle beklaagden, be halve die tegen borgstelling werden vrijge laten, moeten over acht dagen opnieuw voor den rechter verschijnen. Te Newcastle waren bijzondere voorzorgen genomen bij de bruggen en de spoorwegsta tions welker bewaking verdubbeld is, omdat de politie een brief in handen had gekregen waarin een aanslag op 7 Februari was uitge werkt. Er is echter niets gebeurd. Te Lon den werd de Old Bailey streng bewaakt, om dat het de opening was van de voorjaars- zittingen van die rechtbank, maar ook hier is niets verdachts bespeurd. In een klein plaatsje in Derbyshire zijn daarentegen 500 schokbuisjes gestolen en te Stepneu een der Londensche wijken is een werkelijke ontploffing geschied die echter niets met een aanslag te maken had en aan een defect in den electrischen kabel te wijten was. De Valera wil geen geweld. De Valera heeft gisteren in den Dail mee gedeeld, dat de regeering den minister van justitie opdracht had gegeven om onverwijld een wetsontwerp in te dienen teneinde het gezag van den Staat en van de regeering met grootere machtsmiddelen te kunnen voor zien. Voor de berechting van speciale geval len zou een tribunaal ingesteld worden. De Valera wraakte deze woorden. De aan slagen der terroristen zout' de publieke opi nie in Engeland juist stijven tegen de toeken ning van een één en onverdeeld Ierland en zij zouden de sympathie van velen, die in dit vraagstuk aan de Iersche zijde stonden, weer van de Iersche zaak vervreemden. „Het gebruik van geweld om een politiek doel te bereiken, kan ik niet aanbevelen en ik wensch dat geheel Ierland en alle Ieren dit zullen weten", eindigde de Valera, wiens woorden door de meerderheid toegejuicht werden. Zie verder Buitenland pag. 4, 2e blad.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 1