Chamberlain's bedrogen verwachtingen. PAM S WONDERLIJKE AVONTUREN. SPORT EN WEDSTRIJDEN. De reacties op Chamberlain's verklaring. Teleurgesteld en verbitterd door Berlijn's trouweloosheid. fpn goed zakenman, maar geen goed diplomaat. Blind optimisme. Wijziging van Europa's kaart APRIL ERIN GEVLOGEN. IN DE PIJP. De kampioenscompetitie begint! Morgen wordt ook de vijfde kampioen bekend. TWEEDE BLAD. 3 LONDEN, 31 Maart '39. Op Zaterdag 18 Maart is Neville Chamberlain, premier van Engeland, 70 jaar oud geworden. Het is voor hem geen vroolijke dag geweest. Immers, op den avond voor zijn ver jaardag moest hij in een rede te Birmingham waarin hij gehoopt had met trotsch op de resultaten van zijn streven naar een Europeesche ver broedering te kunnen wijzen, urbi et orbi erkennen dat zijn politiek ten eenenmale gefaald had; dat zijn ver trouwen in 't woord van den Duitschen Führer waarop die politiek was ge baseerd, geheel vernietigd was, en dat er Engeland nog slechts een ding overbleef: in aller haast een zoo breed mogelijken internationalen dajn tegen het voortstuwend Duitsch imperia lisme op te werpen. Bitterheid en teleurstelling. Iedereen die den premier op dien avond heeft hooren spreken, zal gevoeld hebben dat zijn teleurstelling en verbittering vol komen oprecht waren. In tegenstelling met verschillende van zijn politieke advi seurs, zooals Sir Robert Var.sittart en een aanzienlijk aantal Engelsche staatslieden van meerderen en mindere!} rang, o.a. Churchill en Eden, had de premier geloofd dat München den grondslag had gelegd voor de consolidatie van den Europeeschen vrede, en dat Duitschland na München geen territoriale eischen inEuropa meer te stellen had. De bitterheid waarmee hij over de trouwbreuk van den Duitschen Führer sprak is daar het beste bewijs van. Er zijn echter nog andere bewijzen. Een week voor de Duitsche invasie in Tsjecho-Slowakije en de verscheu ring van de overeenkomst te Mün chen, verzekerde de premier een aan tal Lagerhuisleden die hem in besloten kring een diner aanboden, dat hij er vast van overtuigd was dat Hitier de persoonlijke beloften, die hij hem in München had gegeven, nooit zou breken. Hij gaf daarmee uiting aan een bijna naïf vertrouwen in de goede bedoelingen van Engelands medespelers in het spel om de macht, en van een onverwoestbaar optimisme dat zijn geheele houding tegen over den internationalen toestand al meer dan een jaar lang heeft gekenmerkt en hem tot richtslijn voor de bepaling van Engelands buitenlandsch beleid heeft ge diend. Men herinnert zich dat zijn regee ring, nog geen week voordat Hitier de overeenkomst van München verscheurde en een nieuwe internationale crisis ontke tende, door middel van de pers liet weten dat zy de internationale vooruitzichten bemoedigend achtte, zoo zeer zelfs dat men mocht hopen nog voor het eind van het jaar een overeenkomst over beDerking der bewapening te bereiken. Het was niemand minder dan Chamberlain zelf die deze nu zoo onbegrijpelijk optimistisch schijnende mededeeling heeft geinspireerd, om niet te zeggen gedicteerd, aan de persmen schen die hij voor een onderhoud had ontvangen. Ongeveer ter zelfde* tijd sprak Sir Samuel Hoare in jubeltonen over het gouden tijdperk dat zou aanbreken wan neer de dictatoren en de leiders van de democratieën tot een vijf-jaren plan voor den vrede zouden besluiten Blind optimisme. Nu is het waar dat iedereen zich ver gissen kan, en dat men het daarom de premier en zijn collega's wellicht niet kwalijk zou mogen nemen dat hij zich bij die gelegenheid van zijn onderhoud met de Engelsche pers zoo schromelijk in zyn beoordeeling vai» den internationalen toe stand vergist had. Maar dit geval staat niet alleen. Sedert Chamberlain in Februari 1938 de leiding van de buitenlandsche po- titiek op zich nam, en de diplomatieke experts van het Foreign Office links liet liggen, l eeft hij zich telkens weer tot uitingen van gevaarlijk men zou zelfs kunnen zeggen blind-opti- misme laten verleiden. Op 27 Juli, dus terwijl Duitschland reeds aan het mobiliseeren was voor de in Mei besloten liquidatie van Tsjecho-Slowakije, verklaarde de premier in het Lagerhuis dat „de internationale hemel veel helder der was geworden, en dat de spanning in Europa sterk verminderd was.' Op 30 September verklaarde hij bij zijn terug komst uit München dat hij niet alleen „vrede met eere" maar „vrede voor onze generatie" had meegebracht. Op 1 Nov. verweet hij de oppositie in het Lagerhuis dat hun constante achterdocht betreffende de motieven en de plannen van Duitschland verantwoordelijk was voor vel* van de internationale moeilijkheden. Op 30 De cember zei hij in zijn Nieuwjaarsboodschap aan de conservatieve partij dat „een jaar geleden niemand het gewaagd zou hebben te voorspellen dat de vier groote mogend-- heden in Europa in een jaar tijds zoo ver zouden zijn voortgeschreden op den weg naar internationale 'verbroedering.een jaar dat zooveel bewijzen heeft gegeven van goeden wil geeft zeker een reden tot optimisme." Op 31 Januari verklaarde hij in het Lagerhuis, dat het niet waar was dat „de verzoeningspolitiek had gefaald", in tegendeel, deze politiek boekte gestadig nieuwe successen. Voortdurend gewaarschuwd. Hoe deze serie grove oordeelsfouten te verklaren? Het is niet omdat de premier niet vaak genoeg gewaarschuwd werd. Twee van zijn ministers, Eden en Duff Cooper, zijn afgetreden omdat zij het ver trouwen in 't optimisme van den premier waarop zijn buitenlandsch beleid gegrond vest was, niet konden deelen. De perma nente experts van het Foreign Office heb ben evenmin verheeld dat zij het oordeel van den premier niet gewettigd achtten door de feiten. „Elder statesmen" zooals Churchill hebben hem keer op keer met den profetischen blik van een Cassandra gewaarschuwd. Ondanks dit alles is de premier tot op het laatste oogenblik, ja zelfs nog na de invasie in Tsjecho-Slowa kije, in de goede bedoelingen van den Führer blijven gelooven. Immers, op den Woensdag toen de Duitsche troepen 's ochtends Praag reeds waren binnenge rukt, zei de premier nog in het Lagerhuis dat hij „geen reden zag om den Führer van trouwbreuk te beschuldigen." Eerst twee dagen later te Birmingham erkende hij eindelijk dat hij zich grondig vergist had, en dat het niet langer moge lij!. was er nog illusies omtrent de bedoe lingen en de ambities van net Derde Rijk op na te houden. De vraag rijst derhalve nogmaals: hoe is dit alles te verklaren? Is Ohamberlain eenvoudig een domme man met een langzaam werkend brein?' Nie mand die ooit met hem in conferentie is geweest zou het een oogenblik durven beweren. Zelfs Fransche collega's, die zoo gauw geneigd zijn de Engelschen van ge brek aan intellect te beschuldigen, hebben herhaaldelijk hun bewondering uitgespro ken over de scherpe geest van den premier. Aannemelijker is dat het door dik en dun gehandhaafde vertrouwen van den premier in de beloften van de dic tatoren te wijten was aan een gebrek aan historische kennis, een gebrek aan psychologisch inzicht, en in het bijzon der een gebrek aan ervaring op het gebied van de buitenlandsche politiek. Chamberlain was, toen hij de leiding van de buitenlandsche politiek van het Foreign Offic - overnam, een typische ver tegenwoordiger van die klasse Engelschen wier visie nog in sterke mate beperkt blijft door de insulaire traditie. Hij was een knap Engelsch zakenman met alle verdiensten van dit type: oprechtheid, vastbeslotenheid (die in Chamberlains ge val aan koppigheid grensde) energie, en een ingeboren gevoel voor „fair play". Juist echter omdat hij deze verdiensten in zoo sterke mate bezat was hij wellicht ongeschikt voor het beleid van Engelands buitenlandsche politiek in deze critische fase van de geschiedenis. Nooit een studie van de geschiedenis gemaakt hebbende, nooit de regels van het weinig verheffende „balance of power" spel geleerd hebbende, altijd als de goede zakenman lie hij is in het practische lever. levende, meende hij wellicht dat de gedragslijnen die zijn En gelsche maatschappij als bindend aan vaardt ook voor de internationale samen leving golden. Zijn eigen oprechtheid en zijn moreele code van den gentleman, die 'n eenmaal gegeven woord nooit zal breken, maakten het hem onmogelijk te twijfelen aan den goeden trouw van Ie s.aatslieden waarmee hij te doen had. De fascistische leer dat het belang van den staat elke trouwbreuk en elk schenden van de con ventioneele moraal rechtvaardigt, kon of wilde hy niet begrijpen. Dat zou immers beteekenen dat de staatsliecen die dezen leer huldigen „will not play the game", en dat is een gedachte waar de Engelschman van Chamberlains achtergrond en beperk te visie nauwelijks toegankelijk voor is. Reuter meldt uit Londen: Het besluit van Engeland om de Poolsche onafhankelijkheid met de wa penen te steunen in geval van een Duit sche agressie, aldus een diplomatieke waarnemer, wijzigt het aanzicht van Europa. Deskundigen wijzen op den nadruk, dien Chamberlain legde op het woord „onafhankelijkheid", dat derede nen bepaalt waarom Engeland zich ge dwongen zou achten tusschenbeidé te komen. Verklaard wordt, dat het aan Polen zal worden overgelaten te beslis sen, wat in feite zijn onafhankelijkheid zou bedreigen. Men gelooft, dat de Polen een afstand van Dantzig niet als een levensbelang zouden zien, aangezien zij in zekeren zin den te rugkeer van Dantzig naar Duitschland vele jaren geleden reeds voor geweest zijn met den aanleg van de haven Gdingen met aparte spoorwegverbindingen. Ook denkt men, dat de Polen zouden kunnen toestem men' in den aanleg van een autoweg met exterritoriale rechten tusschen Oost- en West-Pruisen. Tegen alles echter, wat de Poolsche grenzen zou bedreigen, zou weer stand geboden worden. Naar verluidt, kan de verwijzing van Chamberlain naar een regeling van open staande kwesties door vreedzame onderhan delingen uitgelegd worden als een rege ling door middel van de normale diploma tieke procedure, niet een practisch opge legde regeling onder bedreiging met de ba jonetten. Men gelooft, dat Chamberlain binnenkort een meer omvattende verklaring zal afleg gen, waarin hij waarschijnlijk verwijzen zal naar de medewerking van Roemenië en andere Balkan-landen tegen een agressie. Het is bekend dat de diplomatieke bespre kingen voortgezet worden met Roemenië, Turkije en Griekenland. De houding van Zuid-Slavië hangt grootendeels af van Italië, terwijl de houding van Italië een van de Europeesche raadselen is. De krachtige -^scb'o der laatste jaren tusschen Italië en Polen zou wel eens de Achilleshiel kunnen blijken van de spil, .vanneer die op de uiterste proef gesteld wordt. Polen erkend als onafhankelijken politieken factor. Het Poolsche Telegraafagentschap meldt uit Warschau: De houding, die door Groot-Britannië wordt ingenomen, bewijst eveneens, dat de Britsche regeering zich duidelijk ondubbel zinnig verbonden heeft in den zin van een Europeesche solidariteit, met opgeven van de reserve, die zij tot dusverre in dit opzicht in acht had genomen. Ten slotte beteekent het besluit van de Britsche regeering de erkenning van Polen als een onafhankelij ken politieken factor, die in de eerste plaats steunt op zijn eigen krachten en beslist over de lotsbestemmingen van den vrede in dit deel van Europa. Polen, dat met voldoening het belangrijke besluit van de Britsche regeering begroet, heeft geen enkele reden tot wijziging van zijn onafhankelijke, buitenlandsche politiek, die gebaseerd is op zijn eigen moreele en materiëele krachten, op het streven naar handhaving van goede betrekkingen met zijn naburen, op zijn bondgenootschappen en vriendschappen. De reis van minister Beek naar Londen zal een belangrijke etappe vormen in de be raadslagingen van de Britsche regeering ten opzichte van het veiligheidsprobleem, waar over Chamberlain in het Lagerhuis gisteren heeft gesproken. Er moet aan herinnerd worden, dat Beek een maand geleden tot een bezoek aan Lon den was uitgenoodigd en dat het program van zijn bezoek drie weken geleden was opgesteld. De besprekingen te Londen zul len, behalve op het veiligheidsprobleem, be trekking hebben op een reeks andere vraag stukken, o.a. op het probleem der koloniën en het probleem der Joden. Men weet, dat, wat deze laatste kwestie betreft, Beek door den Roemeenschen minister van buitenland sche zaken, Gafenco gemachtigd is om het Roemeensche standpunt uiteen te zetten. Nog geen officieel commentaar te Moskou. Reuter meldt uit Moskou, dat de Sovjet autoriteiten zich er van weerhouden com mentaar te leveren op Chamberlain's ver klaring vóór de officieele tekst vandaag zal zyn ontvangen. Bevoegde waarnemers echter verklaren, dat de verklaring in overeenstemming is met het bepleiten der collectieve veüigheid door de Sowjetregeering. Zij gelooven, dat de verklaring hoogstwaarschijnlijk in Mos kou zal worden toegejuicht, aangezien de Russische regeering reeds lang heeft aange drongen op een gezamenlijk optreden om iedere agressie te stuiten. De eerste reactie in Sowjetkringen op Chamberlains verklaring was gunstig, aldus de diplomatieke medewerker van Reuter. Toen Maisky om één uur gistermiddag zyn bezoek bracht aan het Foreign Office, stelde Halifax hem op de hoogte van den tekst van Chamberlains verklaring en dit contact heeft er toe bijgedragen om den indruk weg te nemen, dat de USSR buiten de deur ge laten was bij de Europeesche besprekingen, die door Groot-Britannië opgenomen zijn. Sowjetkringen verwachten, dat een verdere toenadering tot hen ondernomen zal wor den, wanneer de tegenwoordige onderhan delingen verder gekristalliseerd zijn. Warme instemming te Washington. De Britsch-Fransche toezegging aan Polen is met warme goedkeuring ontvangen door hooge kringen te Washington, waar men haar beschouwt als het eerste, onverwacht krachtige resultaat van Roosevelt's politiek, die uitgaat naar een verstrakken der poli tiek der Europeesche democratieën, aldus Reuter. Men erkent aldaar, dat er een licht element van risico ligt in de toezegging van giste ren. Het nemen van risico ter wille van den vrede is echter reeds lang de politiek ge weest van den president, ten minste tot den volledigsten omvang, welken de openbare meening in de Ver. Staten wil veroorloven. Wat er ook moge volgen, de belofte van Chamberlain wordt te Washington be schouwd als een opruiming van iederen schijn van dubbelzinnighe'd in de Britsche politiek jegens Duitschland. Welingelichte kringen gelooven, dat daardoor veel bereikt zal worden ten aanzien van een tot zwijgen brengen der critiek on en van het wantrou wen der Britsche politiek, die door een be. langrijk deel van de Amerikaansche pers en openbare meening steeds aan den dag is ge legd van af het begin der kalmeeringspoli- tiek. President Roosevelt zelf heeft geweigerd iets te zeggen over buitenlandsche aangele genheden in zijn persconferentie van giste ren. Personen, die in nauw contact staan met den president, verklaarden echter, dat de belofte van Chamberlain aan Polen en zijn verklaring, dat Frankrijk een gelijke actie zou ondernemen de verantwoordelijk- Douwt Égbtrt» Sfkfe Vnesche Heeren-Baai en Oud-Holiandsche Pijptabak Anno 1755 Kifr heid voor iederen mogelijken oorlog rond uit op Duitschland schijnen te leggen, aldus een telegram van de Associated Press uit Warmsprings, waar Roosevelt thans ver blijft. Derhalve, zoo werd gezegd, is de we reld er van in kennis gesteld, waar de ver antwoordelijkheid ligt, wanneer een oorlog uitbreekt. Er wordt onthuld, dat Roosevelt zich nauwkeurig op de hoogte houdt van de Europeesche gebeurtenissen. Hij verklaarde gisteren tegenover verslaggevers, dat hij zoowel met het staatsdepartement als met Europa telefonisch had gesproken en dat hij nog gisteren met beide nog twee of drie maal spreken zou. TT" r. zeggen, met wien in Europa hij gesproken heeft. Voldoening in Litauen. De verklaring van Chamberlain heeft al- gemeene voldoening gewekt in Litauen en men gelooft te Kaunas, dat de verklaring niet alleen betrekking heeft op de veiligheid van Polen, maar, zonder met zooveel woor den gezegd te zijn, ook op de veüigheid van Oost-Europa in het algemeen. (Zie verder Laatste Berichten). Voetbal. Morgen begint de K.N.V.B. met een betrekkelijk korte, doch tevens zeer belangrijke serie wedstrijden, die ten slotte de nationale kampioen zullen op leveren. Wie met dezen titel zal gaan strijken, is natuurlijk totaal niet te voorspellen, al mag evenmin ontkend worden, dat de beide Amsterdamsche clubs sterk favoriet zijn. Ze moeten daarom morgen beginnen met twee overwinningen. Nu is daar, wat be treft Ajax, zeker een groote kans op, want ten eerste speelt Ajax op eigen terrein en ten tweede komt er op bezoek het onerva ren Asser Achilles. Over Ajax behoeven we niets meer te zeggen. We kunnen er mee volstaad door op te merken, dat de Am sterdammers volledig uitkomen. Over Achilles ware iets meer te zeggen. Achilles is een der oudste voetbalclubs uit het Noorden en heeft thans voor het eerst sinds er in dit district een eerste klasse bestaat, den titel veroverd. De ploeg is vrijwel geheel opgebouwd uit jonge spe lers, die weliswaar tactisch en technisch vrij goed ontwikkeld zijn, maar die het in de komende wedstrijden toch voornamelijk zullen moeten hebben van een groote dosis enthousiasme. Het is een geheel aparte sfeer, waarin nu gespeeld moet worden en de tegenstanders zijn van gansch ander kaliber dan die van de gewone competitie. Achilles mag dan ook werkelijk niet als een der sterkste ploegen van het vijftal worden gerekend; misschien zal zelfs blijken, dat ze de zwakste is. Maar hoe dan ook, de ploeg kan voetballen en zij zal het de Am sterdammers nog lastig genoeg kunnen ma ken, al zal de Amsterdamsche overwinning tenslotte ook niet uitblijven. 198. Pam volgt zijn redder en komt zo bij de andere muizen, waar hem een fijne rustplaats wacht. Dadelijk valt hy in slaap en de muizen houden de wacht bij hun vriend. 199. Als het nacht is geworden wil Pam weer naar de kamer van den koning terugkeren en alsof de muizen hem begrijpen, loopt er één voorop om hem de weg te wijzen. Eindelijk bereikt hij de kamer van den koning weer. D.W.S. krijgt het o.i. veel moeüijker, om dat zij naar het Zuiden moet, waar Eindho ven haar zal ontvangen. De Zuidelijke clubs spelen in den regel vrij hard en zeer snel en daar zal D.W.S. haar beste spel te genover moeten zetten. Echter, de routine Ook W.F.C. heeft nog een kansje, maar dan moet ze van de Kennemers winnen. Wat natuurlijk wel kan, als de Wormer der Amsterdammers is veel grooter, ook al, omdat Eindhoven ook voor de eerste maal in zoo'n competitie uitkomt. Toch mag men Eindhoven niet onderschatten, want het beteekent kracht, als men in het Zui den kampioen wordt. Wat niet weg neemt, dat we ook hier re kenen op een Amsterdamsche overwinning. Kampioen nummer vijf. Het wachten is nu nog op de vijfde kam pioen, die morgen bekend zal worden. N E. C. en A.G.O.V.V. zijn de twee clubs, die in een onderlmgen strijd te Nijmegen zullen moeten uitmaken, wie den titel zal mogen voeren. Men weet, dat de Apeldoornsche club reeds genoeg heeft aan een gelijk spel dat waarschijnlijk wel binnen haar bereik ligt. Al mag de kracht der Nijmegenaren natuurlijk niet onderschat worden. Boven dien, eigen omgeving is ook nog heel wat waard! D.F.C. onderaan? Drie degradatie-candidaten zijn bekend, t.w. H.B.S., Bleijerheide en F.V.C. Misschien worden morgen de twee anderen bekend. Als D.F.C. n.1. morgen in Delft verliest van D.H.C. of zelfs maar gelijk speelt, kan ze niet meer van de onderste plaats af komen. En D.H.C. lykt ons sterk genoeg, om ten minste gelijk te spelen tegen de Dordtsche ploeg. In het Oosten zou Z.A.C. definitief on deraan kunnen komen, als ze zelf een puntje verloor of als Quick maar gelijk speelde. Echter al te veel voorspellen gaat hier niet. Z.A.C. speelt thuis tegen He- racles, dat plotseling uit vorm gekomen is en dus best kans loopt om te verliezen. En Quick speelt in Deventer tegen Go Ahead en de club der Halle's kan waar ze ver leden week Heracles klopte, ook met Quick afrekenen. Er zijn hier dus nog eenige mo gelijkheden. Al staan Quick's kansen natuurlijk het beste. Alcmaria wacht af. In onze tweede klasse A worden slechts drie wedstrijden gespeeld, maar ze zijn van groot belang. Want aller eerst kan E.D.O. morgen kampioen worden en daarnaast kan Alcmaria zonder zelf te spelen, in veüigheid ko men. Er is veel kans, dat beide moge lijkheden werkelijkheden worden. E.D.O. speelt tegen H.F.C. en heeft aan een gelijk spel reeds genoeg. En al is het hier een plaatselijke ontmoeting, we mogen toch wel rekenen, dat E.D.O. morgen dat eene puntje verovert. Met de gedachte: men kan nooit weten, zal R.C.H. naar Enkhuizen trekken waar West-Frisia een aüerlaatste kans krijgt.. R.C.H. heeft nog een kansje op den titel, als E.D.O. tenminste zoo onverstandig zou zijn om te verliezen. Daarom zal de Racing al les op aües zetten en trachten, beide puntjes te veroveren. Iets, wat tot de zeer groote mogelijkheden behoort. Zou R.C.H. winnen, dan is Alcmaria vei lig, want dan zou West-Frisia hoogstens 12 punten kunnen veroveren.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 7