Italiaansche bijdrage tot ontspanning. Duitschland en Italië afwijzend tegenover Roosevelts initiatief. Instemming in Engeland en Frankrijk. De „as" afzijdig. Scherpe Duitsche commentaren. Antwoord over enkele dagen verwacht. Overleg van Rome Belgrado met Groote indruk te Washington. Sombere berichten uit Europa. Waarom China niet? Amerikaansche vloot naar den Stillen Oceaan. Gedeeltelijke demobilisatie in Roemenië. Groote activiteit in Marokko. Pierlot vormt nieuwe regeering. TVVLfcL»L tl LAL». De oproep van Roosevelt tot Hitier en Mussolini heeft in alle landen weer klank gevonden behalve juist in die landen, tot welke de boodschap was gericht. Hoewel noch in Duitschland, noch in Italië het officieele stand punt bekend is gemaakt, behoeft men zich hierover in het geheel geen illusies te maken. De buitengewoon felle commentaren van de door hooger- hand geleide pers en de hatelijke opmerkingen in semi-officieele kringen, laten in deze geen twijfel. Zoodra Daladier kennis had genomen van de boodschap van president Roosevelt, heeft hij direct namens de Fransche regee ring een mededeeling doen toekomen aan Bullitt, den Amerikaanschen ambassa deur. Deze mededeeling houdt een volle dige adhaesie zonder eenig voorDehoud in van de voorstellen van Roosevelt. Zij maakt melding van de trouw van Frank rijk aan de ideeën van menschelijke vrij heid en solidariteit, internationalen vrede in onafhankelijkheid van alle naties. Gezaghebbende kringen verklaren, dat het initiatief van Roosevelt een persoon lijke boodschap tot Hitier te richten, zooals hij dat reeds in September j.1. op zoo doel treffende wijze heeft gedaan, de meest hartelijke steun van de Fransche regeering heeft ontvangen. Men wijst op de aanzien lijke beteekenis van dit spontane gebaar, dat een Amerikaansch voorstel beteekent waarbij niet geaarzeld wordt in feite een verantwoordelijkheid voor de Vereenigde Staten aan te gaan. De Fransche bladen z(jn alle vol lof. De „Petit Parisier" schrijft: Roosevelt dwingt Duitschland, zijn masker te laten vallen. De openabre meening in Amerika zal haar houding bepalen aan de hand van het ja of neen, dat uit Berlijn en Rome zal komen. De „Excelsior" acht de boodschap zoo belangrijk, omdat zij den Duce en den Führer noodzaakt zich uit te spreken, niet over algemeene denkbeelden, doch over een welomlijnd aanbod. Het aanbod is niet van dien aard, dat men het zonder gevaar kan afwijzen. Een afwijzing zou van beslissenden invloed zijn op de Amerikaansche politiek. Verklaring van de Britsche regeering. Zoowel Chamberlain als Halifax be groetten namens de Britsche regeering warm d actie van den president en zij hebben machtiging gegeven de volgende verklaring uit te geven: „De Britsche regeering heeft met harte lijke instemming kennis genomen van de boodschap, welke Vrijdagavond door den president der Vereenigde Staten van Amerika is gezonden aan den kanselier van het Duitsche rijk en het hoofd der Italiaansche regeering en welke nu aan de pers ter publicatie is gegeven. De Britsche regeering onderschrijft geheel het oordeel van den president over den internationalen toestand. Zij gelooft, dat het staatsmansinitiatief, dat Roosevelt heeft geïnspireerd, een wer kelijke gelegenheid biedt een ramp te voorkomen, welke over Europa hangt en welke, naar haar overtuiging, in ieder land wordt gevreesd. Thans moeten de antwoorden uit Duitschland en Italië worden afgewacht. De Britsche regeering harerzijds wenscht uitdrukking te geven aan de stellige hoop, dat deze antwoorden den weg zullen openen voor verdere stappen, waarover de president spreekt". Rusland betuigt instemming. De sovjet-pers publiceert de boodschap van Roosevelt, die door Moskou geheel wordt goedgekeurd, volledig. Men ziet er een edelmoedige en vernuftige geste in, die beantwoordt aan het gevoelen van iederen fatsoenlijken menseh. Men gelooft niet, dat de beide dictatoren een bevesti gend antwoord zullen geven, doch men is van meening, dat Roosevelts stap nuttig is, omdat hij openlijker en duidelijker dan ooit aantoont, hoe groot de bedreiging is, die op de wereld drukt, hetgeen, naar men hoopt, een heilzame reactie zal be spoedigen. Verder merkt men op, dat Roosevelt zijn oproep een vorm gegeven heeft, waarvan de dictatoren niet kunnen zeggen, dat hij beleedigend is. Kalinin heeft als voorzitter van het presidium van den hoogsten sovjet der U.S.S.R. een telegram gericht aan presi dent Roosevelt, luidende: „Ik acht het mijn aangenamen plicht u mijn hartelijke gelukwenschen te doen ge worden en de uitdruking van diepe sym pathie met den nobelen oproep, dien gij hebt gericht tot de regeeringen van Duitschland en Italië. Gij kunt er van ver zekerd zijn, dat uw initiatief het meest vurige antwoord zal vinden in de harten der volken van de U.S.S.R., die oprecht verlangen naar behoud van den algemee- nen vrede". De indruk te Warschau. De Poolsche bladen publiceeren de bood schap van Roosevelt zonder commentaar. De openbare meening is diep onder den indruk. In Poolsche politieke kringen wijst men op het belang van den stap van Roosevelt en verklaart men, dat hy be oogt den vrede ter wereld te stabiliseeren. Met begrip en waardeering is deze poging van den president ontvangen. Toch blijven deze zelfde kringen sceptisch ten aanzien van de mogelijkheden tot verwezenlijking van zijn voorstellen. Gunstige ontvangst in Turkije. In gezaghebbende Turksche kringen is men van meening, dat de boodschap van Roosevelt een zeer belangrijke politieke daad is, die een besliste aanmaning aan het adres der dictatoren beteekent en tot een herziening der Amerikaansche neutra- liteitswet kan leiden naar gelang van het antwoord, dat op de boodschap ontvangen zal worden. Litauen voldaan. In Litauen heeft men met groote vol doening kennis genomen van Roosevelts boodschap. In politieke kringen wordt de meening geuit, dat ieder initiatief tot versterking van het gevoel van veiligheid slechts gunstig kan worden ontvangen door de vredelievende naties. Men spreekt de hoop uit, dat de boodschap haar doel zal bereiken. Zuid-Amerikaansche instemming Het Amerik. departement van buitenl. za ken heeft uit Canada en alle andere Ame rikaansche staten, behalve Haiti, Hondu ras, Guatemala en Paraguay, telegrammen ontvangen, waarin deze st.iten zich ver eenigen met de boodschap van Roosevelt en hun steun belooven bij net handhaven van den vrede. Over het telegram van den presi dent der Vereenigde Staten schrijft „der Deutsche Dienst": „Eerst ophitsen en dan den vredesapostel soelen, dat is de politiek welke de president der Vereenigde Staten niet den eersten keer tegenover ons voert". „De klanken der nieuwe boodschap van Roosevelt zijn ons niet nieuw. Integendeel, zij komen zeer bekend voor. Daar is „de verantwoordelijkheid voor de menschheid", daar is de beroemde „internationale confe- rentietafel". die den volken gerechtigheid en vrede moet brengen. Roosevelt speelt de rol van den nieuwen Wilson consequent verder. Hij wil vrede op de wereld geluk kig maken, nadat hij haar eerst in vrees heeft gebracht. Hij wil vrede op de wereld brengen nadat hij een oorlogspsychose zon der weerga heeft opgeroepen. Met een domme afleidingsmanoeuvre probeert Roo sevelt de ophitsing en omsingelingspolitiek van zich en de democratieën te camouflee- ren en uit te wisschen. Daar wij evenwel reeds eenmaal hebben beleefd, waartoe het vertrouwen in de boodschap van een Amerikaanschen president kan leiden, zal de wereld ons niet kwalijk kunnen nemen wanneer wij zeer sceptisch staan tegenover dergelijke politieke acties van de overzijde van den oceaan". „Er kunnen geen duurzame gelukkige toestanden worden geschapen in het leven van de staten onderling, zoola ïg zich onder bescherming van den staat de machten van vernietiging en onrust kunnen verbergen en consolideeren. Er kan geen nieuwe orde aan de conferentietafel worden geschapen zoolang het bolsjewisme als rechtsgelijk partner in in het politieke spel in de wereld wordt beschouwd. Wij moeten het als een geraf fineerde manoeuvre beschouwen, wanneer men van ons verlangt te zweren bij een niet door ons, doch door de anderen tot oorlog opgezweepte wereld van onvrede. En op dat oogenblik. dat de staatslieden der groote democratieën verklaren, dat zij geen ideologische tegenstellingen zien tus- schen zich en het volksvernietigende bols jewisme. Dit zou beteekenen, de deur te openen aan het bolsjewisme voor zijn mis dadige plannen en acties. De heer Roose velt heeft zijn boodschap aan het verkeer de adres gericht. Het Duitsche volk is ver standiger en sterker geworden en daarom zal het succes van Wilson niet herhaald worden". Commentaar van de „Völkische". „Völkische Beobachter" schrijft in zijn Zondag's editie, waarin tegelijkertijd de tekst wordt gepubliceerd van het telegram van Roosevelt: „Wanneer nog een nieuw bewijs noodig zou zijn geweest voor de geestelijke hulpeloosheid der democratische westelijke mogendheden, is er geen beter dan het feit, dat zij den Amerikaanschen president Roosevelt tot hun woordvoerder hebben uitverkoren. Wij kunnen ons leven dig de reacties voorstellen van onze lezers, wanneer zij het hiernaast gepubliceerde document doorlezen. Dat een groote natie er zich toe verlaagt een „schunning propa- ganda-pamflet" in den vorm van een „no ta" te zenden aan andere staatshoofden is toch een verbluffende prestatie. Den ouderen onder ons echter zal dit document uit d° geschiedenis van dezen tijd verdacht bekend voorkomen. Zij zullen zich herinne ren, dat reeds eens een Amerikaansche pre sident met geheel overeenkomstige argu menten het grootste bedrog der wereldge schiedenis heeft ingeleid. Dit lied kennen wij. Het was de heer Wilson, die met der gelijke tonen van trouwhartige het trouw hartige Duitsche volk in 1918 de wapens ontfutseld had om het later, aan de confe rentietafel van Versailles te bedriegen. Woodrow Wilson was een fantast. Frank- lin D. Roosevelt is geen fantast, doch een mateloos eerzuchtige partijpoliticus, die als regeeringsleider volkomen faalt en zijn volk vreeselijk teleurgesteld heeft, doch niettemin voor den derden keer president wil worden. Deze drijfveer heeft hem aan leiding gegeven een paniekstemming op 't gebied der buitenlandsche politiek te weeg te brengen welke het Amerikaansche volk moet afleiden van zijn slechte regeering en zijn eigen ernstige nooden. Het doel van 't pamflet van Roosevelt aan den Führer en den Naar te Washington verluidt ver wacht het staatsdepartement eerst over enkele dagen een antwoord van de Italiaansche en Duitsche regeeringen. duce is volkomen duidelijk: iezelfde Roo sevelt, die meer dan eenige andere staats man van den tegenwoordigen tijd heeft bij ge dragen tot de verdwaasde oorlogsstemming welke groote deelen der wereld heeft aan gegrepen, probeert thans, juist zooals een Wilson, als vredesengel ten tooneele te ver schijnen. Wanneer Roosevelt met zijn nota ernstig een doeltreffende uitwerking wilde berei ken. zou hij op zijn minst een wat minder aanmatigende toon hebben kunnen kiezen. De opsomming der landen bijvoorbeeld aan welke wij plichtig moeten beloven, dat wij hen niet den oorlog willen aandoen is een kwajongensstreek, welke op zijn hoogst 'n Joodsche „Schmok" (gewetenloos journa list) voor geestig zou kunnen houden. Volkomen zouteloos is ook zijn somma tie dat de leiders der jonge volken en mid den-Europa juist hem, den oorlogophitser Roosevelt, als neutraal scheidsrechter en biechtvader moeten kiezen. Vruchteloos zou het waarschijnlijk zijn het Roosevelt be grijpelijk te maken, dat de op gang zijnde afrekening tusschen de levende krachten der Europeesche vernieuwing en de stomp zinnige pogingen tot behoud der egoïstische oude fronten niet door verkalkte diDlomaten en uitgedroogde kroon-juristen kan wor den ten uitvoer gelegd. Zelfs wanneer aan de andere zijde de wil daartoe aanwezig zou zijn. Dat dit niet het geval is, toont niets zoo ondubbelzinnig aan als deze door- traote en toch zoo plompe propaganda- nota". De andere Duitsche bladen schrijven in gelijken zin. De ..Deutsche Allgemeine Zei- tung" trekt van leer tegen Roosevelt. om dat hij wél garantie van Duitschland en Ita lië vraagt, dat zij de Arabische staten niet zullen aanvallen, maar geen woord over heeft voor de „Engelsche terreurmethoden" De D. A. Z. Leschuldigt hem voorts zoo als alle Duitsche bladen van oorlogs zucht en „heulen met Moskou" De „Berli- ner Morgenpost" stelt Roosevelt een aantal vragen, o.m. of Roosevelt van plan is door zijn „ophitsende redevoeringen en openlijke inmenging in Europeesche aangelegenhe den" een oorlog te ontketen; of hij van plan is het „argelooze Amerikaansche volk" en de Eur. volken op te hitsen om „de sterk ste pijlers der Europeesche ordening" (Duitschl. en Italië) te vernietigen; en ten slotte, zoo Roosevelt dit niet wil, waarom hij dan „sedert 1923 hetzt tegen het Duit sche volk" „gewetenloos de Duitsch—Ame rikaansche betrekkingen vernietigt", den Joodschein boycott" steunt en den heilum- uitvoer weigert. Het blad vraagt tenslotte, voor het beroep ernstig te nemen, een „be wijs van Roosevelts goeden wil". Italiaansche reserve. De officieele Italiaansche houding ten aanzien van de boodschap van Roosevelt is waarschijnlijk negatief: Fascistische kringen noemen het een „manoeuvre om de totalitaire landen in het nauw te drijven" en toonen zich erover ontstemd, dat de boodschap te verstaan geeft, dat de asmogendheden den vrede in gevaar brengen, terwijl deze, naar zij zeggen, niemand bedreigen. Zij voegen eraan toe, dat voor de as mogendheden de vrede niet synoniem moet zijn met het prijsgeven van rechten, die zij wettig achten en dat de vrede slechts ver zekerd kan worden door te voldoen aan de verlangens van Duitschland en Italië: teruggave van de Duitsche koloniën en regeling van de tusschen Frankrijk en Italië bestaande kwesties. Bovendien kan de vrede volgens dezelfde kringen niet ver zekerd zijn, „zoolang de democratieën haar vijandige oogmerken jegens de totalitaire mogendheden niet laten varen". Ook staan deze kringen afwijzend tegenover een in ternationale conferentie en zij verzekeren, dat de vraagstukken te talrijk en te inge wikkeld zijn en dat zij slechts een voor een in behandeling genomen kunnen worden. De oproep van Roosevelt wordt beschre ven als plomp van argumenteering, plomp van ontwerp en plomp in de manier, waarop het de wereld is voorgesteld. Geen goede pers. De boodschap is gistermorgen door de dagbladen gepubliceerd. Zij zal geen goede pers hebben in Italië, aldus het Italiaansche nieuwsagentschap Stefani. In journalistieke kringen verklaart men eensgezind, dat „de boodschap te zeer het karakter draagt van een reclamestreven dan dat men haar zou kunnen beschouwen als een ernstigen factor in de toekomstige ontwikkelingen, in staat om een interna tionale ontspanning teweeg te brengen". Men brengt vooral de volgende punten naar voren: 1. Handelingen, die een grondslag van ernst hebben, moeten geheim zijn en niet gepubliceerd worden met het oog op de reclame en met binnenlandsche bedoelingen. 2. Niet de geheele openbare meening in Amerika staat gunstig tegenover de these van Roosevelt. 3. De lijst van landen, die waarborgen moeten krijgen, is kinderachtig. 4. Deze lijst toont groote onwetendheid van aardrijkskunde en geschiedenis. 5. De boodschap is professoraal en aan matigend. 6. De fascistische regeering zal doen, wat zij doen moet, in overleg met de regeering te Berlijn. 7. De vrede is een zeer schoone zaak, maar deze reclamevorm kan geen positieve gevolgen hebben. In de Kamer der Fasci en Corpora ties heeft de minister van buitenland sche zaken, graaf Ciano, Zaterdagmid dag zijn aangekondigde rede gehouden naar aanleiding van de Italiaansche bezetting van Albanië. Onder de aanwezigen bevond zich veldmaarschalk Göring, die bij zijn bin nentreden met stormachtige toejuichin gen werd begroet. Ook Ciano werd levendig toegejuicht, o.a. met den kreet „Leve Albanië". Daarna nam Ciano het woord voor zijn rede. Hij begon met mede te deelen, dat de kroon van Albanië is aangeboden aan ko ning Victor Emmanuel. Deze personeele unie, aldus de minister, heeft het Albanee- sche volk een nieuw tijdperk van vrede en vrijheid geschonken. Hierop las hij den tekst voor, waarbij Albanië een deel wordt van net Italiaan sche rijk, en waarbij Victor Emmanuel den nieuwen titel krijgt van koning van Italië en Albanië, keizer van Ethiopië. Albanië, zoo vervolgde Ciano, is thans Romeinsch, en het groote werk van de ver- eeniging der twee landen heeft een aanvang genomen. Mussolini heeft Albanië gered ondanks de tegenwerking van koning Zog, die weinig heeft gedaan om de betrekkin gen met Italië te verbeteren. De roofzuchtige oligarchie, welke Zog omringde, moest uit den weg worden geruimd. Het welkom dat het Italiaansche leger is bereid, heeft be wezen, dat de politiek van den Duce de juiste was. Toen ik in Januari j.1. in Joegoslavië was, heb ik dit land gewaarschuwd, dat er een wijziging zou kunnen ontstaan in de betrek kingen van Italië met koning Zog. Elke po ging om de unie tusschen Italië en Albanië te verstoren, zou op een actie van deze lan den stuiten. 'je, den naat De Italiaansche troepen in Spanj zoo vervolgde Ciano, zullen na triomfantelijken intocht in Madrid huis terugkeeren. De as Rome—Berlijn zal perfect blij ven werken en de basis blijven van de Italiaansche buitenlandsche politiek. De aanwezigheid van de Italiaansche troepen in Albanië beteekent niet de minste bedreiging voor Joegoslavië. Wij moeten instemmen met Cha® berlain aangaande de conclusies Vai zijn jongste rede, in zooverre deze de handhaving betreffen van het Britsch. Italiaansche pact. Niets van hetgeen is gebeurd, kan eenige wijziging recht, vaardigen in dit pact, waaraan wij groote waarde toekennen. De minister kwam voorts op tegen alle ge ruchten omtrent beweerde plannen van Italië ten aanzien van Griekenland en ver- klaarde, dat er tusschen Athene en Romè een hartelijke verhouding vol vertrouwen bestaat. Ciano sprak vervolgens over de uitingen van solidariteit en begrip voor de Alba- neesche zaak van Duitschland, hetgeen eens te meer bewijst dat de as een geweldig jn. strument is van samenwerking en entente. Ook Hongarije toonde een houding Van openhartigheid en solidariteit, evenals het nationale Spanje en het Japansche volk. Want het werkelijke doel der fascistische politiek is overal oprecht samen te werken tot het herstel van het internationale ver trouwen. Ciano eindigde met het brengen van een saluut aan het sobere, trotsche en krijgs haftige Albaneesche volk, dat van Italië allen steun zal krijgen om aldus een groote en gelukkige toekomst tegemoet te gaan welke het Keizerlijke Rome het zal ver zekeren uit den glorierijken naam des Duce's. De vergadering, die de rede van Ciano herhaalde malen door applaus had onder broken, bracht den spreker een geestdrif- tige hulde en keurde tenslotte het wetsont werp goed, waarbij de Koning-Keizer de Kroon van Albanië aanvaardt. De boodschap van Roosevelt aan Hitier en Mussolini heeft in diplomatieke kringen grooten indruk gemaakt. Vermoed wordt, dat de president niet zoo drastisch zou zijn opgetreden, indien hem uit Europa niet uiterst sombere berichten zouden hebben bereikt. Het verluidt, dat het optreden van Roose velt het hoogtepunt is rta een lange reeks berichten van de ambassadeurs Bullitt en Kenedy en anderen. Deze berichten legden er den nadruk op, dat de vrede opnieuw aan een draad hangt, in het bijzonder in Spanje, dat feitelijk door de asmogendheden is overgenomen als ocrlogsbasis tegen de democratieën. Officiëele kringen te Washington zijn er van in kennis ge steld, dat Franco zelve de gevangene van de as is en dat Spaansche strategi sche gebieden en koloniën door de Duit- schers en Italianen worden gebruikt zonder acht te slaan op de Spaansche wenschen. De boodschap was nauwelijks bekend ot het werd in diplomatieke kringen betwijfeld of de as dergelijke voorwaarden zou aan vaarden zonder *en onherstelbaar verlies aan prestige. Ook werd er twrfel over ge uit of het Duitsche ministerie van propa ganda verlof zou durven geven de bood schap in Duitschland te laten publiceeren. Door zijn actie heeft Roosevelt de verant woordelijkheid voor vrede of oorlog direct op de schouders van Hitier en Mussolini ge worpen. Zelfs indien de boodschap den vrede niet zou kunnen doen bewaren, ge looft men in diplomatieke kringen, dat het de buitenlandsche politiek van den presi dent, indien een oorlog zou komen, zou ver gemakkelijken. In dat geval zou blijken, dat de president al het mogelijke heeft gedaan om vijandelijkheden te voorkomen en dat de as haar toevlucht heeft gezocht tot ge weld met directe miskenning van het be roep. Dit zou de Amerikaansche meening tegen over de as van het begin af aan consoli deeren. In regeeringskringen noemt men de boodschap van Roosevelt den mogelijk belangrijksten stap in de Amerikaan sche buitenlan Jsche politiek, sinds de senaat den Volkenbond heeft gedesavou eerd. Het is bekend, dat Roosevelt de Volken bondsgedachte steeds heeft voorgestaan, zeJfs al was de meerderheid der stemmers er tegen. Door alle naties ter wereld die moeten worden gegarandeerd tegen agressie op te sommen, keert Roosevelt in feite terug tot de oorspronkelijke opvatting van den Vol kenbond ten aanzien van collectieve veilig heid. Hushih, de Chineesche ambassadeur te Washington heeft een bezoek gebracht aan het departement van staat. Gemeld wordt, dat hij gevraagd heeft waarom China niet is opgenomen in de lijst van landen, wel ker integriteit naar het voorstel van Roosevelt moeten worden gegarandeerd, medegedeeld. Er is een bevredigend antwoord gegeven, doch er wordt niet gezegd wat precies is De Amerikaansche vloot heeft bevel ge kregen zich naar den Stillen Oceaan te be geven. De stap wordt in diplomatieke kringen uitgelegd als een blijk, dat de inlichting, welke den president aanleiding heeft gegeven tot zijn stap, ernstig de mogelijkheid onder oogen ziet van een gemeenschappelijk op treden van Rome, Berlijn, Tokio en Burgos. Vandaar dat de vloot der Ver. Staten uit voorzorg het machtsevenwicht in den Stil len Oceaan moet herstellen. Donderdag zal de vloot voor het vertrek gereed zijn. De Roemeensche regeering heeft besloten de oudste lichtingen reservisten, die on langs onder de wapenen zijn geroepen, naar huis terug te sturen. Dit besluit is een ge volg van de verklaring van den Hongaar- schen minister van Buitenlandsche Zaken, dat Hongarije voornemens is de grenzen van Roemenië te eerbiedigen. Volgens kringen die nauw contact onderhouden met net hof, zal koning Carol heden in een Roemeensch vaar tuig op den Donau een ontmoeting heb ben met den prins-regent Paul van Joego-Slavië, teneinde den algemeenen internationalen toestand te bespreken, en in het bijzonder de verhoudingen op den Balkan, na de Ital-aansche bezet ting van Albanië. Volgens reizigers uit Spaansch Marokko heerscht in de verschillende grensdistricten en het kustgebied groote activiteit. Er worden veldversterkingen aangelegd naar aanwijzingen van buitenlandsche technici over wier nationaliteit zeer groote discretie wordt in acht genomen. Reizigers kunnen zich gemakkelijk bewegen, doch het ge bruik van fototoestellen wordt scherp ge* controleerd en vaak verboden. Abessijnsche krijgslieden te Zouara. Volgens reizigers, die te Tunis rijn aangekomen, zouden soldaten, voor het meerendeel Abessijnsche Somali's, tus schen 2 en 8 April te Zouara ontscheept zijn. In het geheel zou het ongeveer 10.000 man betreffen. Zij zouden naar de Tunisische grens zijn gedirigeerd. Overigens zouden in het gebied van iezzan recruteeringsagenten Lybische in* boorlingen werven voor strategische wer ken die langs de grenzen worden opgericht Volgens deze reizigers zouden een en an der groote ontevredenheid teweeg brengen bij de Mohammedaansche bevolking, die mede door de gebeurtenissen in Albanië be sloten zou zijn de Italiaansche zaken te boycotten. Pierlot is erin geslaagd een nieuwe Belgische regeering samen te stellen- De nieuwe ministers hebben vanmid dag te twaaif uur den eed afgelegd in handen van den koning. De regeering bestaat uit de drie voornaamst® partijen socialisten, katholieken eD liberalen. (Ongecorrigeerd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 8