Italiaansche bijdrage tot ontspanning.
Duitschland en Italië afwijzend tegenover
Roosevelts initiatief.
Instemming in Engeland
en Frankrijk.
De „as" afzijdig.
Scherpe Duitsche
commentaren.
Antwoord over enkele
dagen verwacht.
Overleg van Rome
Belgrado
met
Groote indruk te
Washington.
Sombere berichten uit
Europa.
Waarom China niet?
Amerikaansche vloot naar
den Stillen Oceaan.
Gedeeltelijke demobilisatie
in Roemenië.
Groote activiteit in
Marokko.
Pierlot vormt nieuwe
regeering.
TVVLfcL»L tl LAL».
De oproep van Roosevelt tot Hitier en Mussolini heeft in alle landen weer
klank gevonden behalve juist in die landen, tot welke de boodschap
was gericht. Hoewel noch in Duitschland, noch in Italië het officieele stand
punt bekend is gemaakt, behoeft men zich hierover in het geheel geen
illusies te maken. De buitengewoon felle commentaren van de door hooger-
hand geleide pers en de hatelijke opmerkingen in semi-officieele kringen,
laten in deze geen twijfel.
Zoodra Daladier kennis had genomen van
de boodschap van president Roosevelt,
heeft hij direct namens de Fransche regee
ring een mededeeling doen toekomen aan
Bullitt, den Amerikaanschen ambassa
deur. Deze mededeeling houdt een volle
dige adhaesie zonder eenig voorDehoud in
van de voorstellen van Roosevelt. Zij
maakt melding van de trouw van Frank
rijk aan de ideeën van menschelijke vrij
heid en solidariteit, internationalen vrede
in onafhankelijkheid van alle naties.
Gezaghebbende kringen verklaren, dat
het initiatief van Roosevelt een persoon
lijke boodschap tot Hitier te richten, zooals
hij dat reeds in September j.1. op zoo doel
treffende wijze heeft gedaan, de meest
hartelijke steun van de Fransche regeering
heeft ontvangen. Men wijst op de aanzien
lijke beteekenis van dit spontane gebaar,
dat een Amerikaansch voorstel beteekent
waarbij niet geaarzeld wordt in feite een
verantwoordelijkheid voor de Vereenigde
Staten aan te gaan.
De Fransche bladen z(jn alle vol
lof.
De „Petit Parisier" schrijft: Roosevelt
dwingt Duitschland, zijn masker te laten
vallen. De openabre meening in Amerika
zal haar houding bepalen aan de hand van
het ja of neen, dat uit Berlijn en Rome zal
komen.
De „Excelsior" acht de boodschap zoo
belangrijk, omdat zij den Duce en den
Führer noodzaakt zich uit te spreken, niet
over algemeene denkbeelden, doch over
een welomlijnd aanbod.
Het aanbod is niet van dien aard, dat
men het zonder gevaar kan afwijzen. Een
afwijzing zou van beslissenden invloed zijn
op de Amerikaansche politiek.
Verklaring van de Britsche regeering.
Zoowel Chamberlain als Halifax be
groetten namens de Britsche regeering
warm d actie van den president en zij
hebben machtiging gegeven de volgende
verklaring uit te geven:
„De Britsche regeering heeft met harte
lijke instemming kennis genomen van de
boodschap, welke Vrijdagavond door den
president der Vereenigde Staten van
Amerika is gezonden aan den kanselier
van het Duitsche rijk en het hoofd der
Italiaansche regeering en welke nu aan de
pers ter publicatie is gegeven. De Britsche
regeering onderschrijft geheel het oordeel
van den president over den internationalen
toestand.
Zij gelooft, dat het staatsmansinitiatief,
dat Roosevelt heeft geïnspireerd, een wer
kelijke gelegenheid biedt een ramp te
voorkomen, welke over Europa hangt en
welke, naar haar overtuiging, in ieder
land wordt gevreesd.
Thans moeten de antwoorden uit
Duitschland en Italië worden afgewacht.
De Britsche regeering harerzijds wenscht
uitdrukking te geven aan de stellige hoop,
dat deze antwoorden den weg zullen
openen voor verdere stappen, waarover
de president spreekt".
Rusland betuigt instemming.
De sovjet-pers publiceert de boodschap
van Roosevelt, die door Moskou geheel
wordt goedgekeurd, volledig. Men ziet er
een edelmoedige en vernuftige geste in,
die beantwoordt aan het gevoelen van
iederen fatsoenlijken menseh. Men gelooft
niet, dat de beide dictatoren een bevesti
gend antwoord zullen geven, doch men is
van meening, dat Roosevelts stap nuttig
is, omdat hij openlijker en duidelijker dan
ooit aantoont, hoe groot de bedreiging is,
die op de wereld drukt, hetgeen, naar
men hoopt, een heilzame reactie zal be
spoedigen. Verder merkt men op, dat
Roosevelt zijn oproep een vorm gegeven
heeft, waarvan de dictatoren niet kunnen
zeggen, dat hij beleedigend is.
Kalinin heeft als voorzitter van het
presidium van den hoogsten sovjet der
U.S.S.R. een telegram gericht aan presi
dent Roosevelt, luidende:
„Ik acht het mijn aangenamen plicht u
mijn hartelijke gelukwenschen te doen ge
worden en de uitdruking van diepe sym
pathie met den nobelen oproep, dien gij
hebt gericht tot de regeeringen van
Duitschland en Italië. Gij kunt er van ver
zekerd zijn, dat uw initiatief het meest
vurige antwoord zal vinden in de harten
der volken van de U.S.S.R., die oprecht
verlangen naar behoud van den algemee-
nen vrede".
De indruk te Warschau.
De Poolsche bladen publiceeren de bood
schap van Roosevelt zonder commentaar.
De openbare meening is diep onder den
indruk. In Poolsche politieke kringen wijst
men op het belang van den stap van
Roosevelt en verklaart men, dat hy be
oogt den vrede ter wereld te stabiliseeren.
Met begrip en waardeering is deze poging
van den president ontvangen. Toch blijven
deze zelfde kringen sceptisch ten aanzien
van de mogelijkheden tot verwezenlijking
van zijn voorstellen.
Gunstige ontvangst in Turkije.
In gezaghebbende Turksche kringen is
men van meening, dat de boodschap van
Roosevelt een zeer belangrijke politieke
daad is, die een besliste aanmaning aan
het adres der dictatoren beteekent en tot
een herziening der Amerikaansche neutra-
liteitswet kan leiden naar gelang van het
antwoord, dat op de boodschap ontvangen
zal worden.
Litauen voldaan.
In Litauen heeft men met groote vol
doening kennis genomen van Roosevelts
boodschap. In politieke kringen wordt de
meening geuit, dat ieder initiatief tot
versterking van het gevoel van veiligheid
slechts gunstig kan worden ontvangen
door de vredelievende naties. Men spreekt
de hoop uit, dat de boodschap haar doel
zal bereiken.
Zuid-Amerikaansche instemming
Het Amerik. departement van buitenl. za
ken heeft uit Canada en alle andere Ame
rikaansche staten, behalve Haiti, Hondu
ras, Guatemala en Paraguay, telegrammen
ontvangen, waarin deze st.iten zich ver
eenigen met de boodschap van Roosevelt
en hun steun belooven bij net handhaven
van den vrede.
Over het telegram van den presi
dent der Vereenigde Staten schrijft
„der Deutsche Dienst": „Eerst ophitsen
en dan den vredesapostel soelen, dat is
de politiek welke de president der
Vereenigde Staten niet den eersten
keer tegenover ons voert".
„De klanken der nieuwe boodschap van
Roosevelt zijn ons niet nieuw. Integendeel,
zij komen zeer bekend voor. Daar is „de
verantwoordelijkheid voor de menschheid",
daar is de beroemde „internationale confe-
rentietafel". die den volken gerechtigheid
en vrede moet brengen. Roosevelt speelt de
rol van den nieuwen Wilson consequent
verder. Hij wil vrede op de wereld geluk
kig maken, nadat hij haar eerst in vrees
heeft gebracht. Hij wil vrede op de wereld
brengen nadat hij een oorlogspsychose zon
der weerga heeft opgeroepen. Met een
domme afleidingsmanoeuvre probeert Roo
sevelt de ophitsing en omsingelingspolitiek
van zich en de democratieën te camouflee-
ren en uit te wisschen. Daar wij evenwel
reeds eenmaal hebben beleefd, waartoe het
vertrouwen in de boodschap van een
Amerikaanschen president kan leiden, zal
de wereld ons niet kwalijk kunnen nemen
wanneer wij zeer sceptisch staan tegenover
dergelijke politieke acties van de overzijde
van den oceaan".
„Er kunnen geen duurzame gelukkige
toestanden worden geschapen in het leven
van de staten onderling, zoola ïg zich onder
bescherming van den staat de machten van
vernietiging en onrust kunnen verbergen
en consolideeren.
Er kan geen nieuwe orde aan de
conferentietafel worden geschapen zoolang
het bolsjewisme als rechtsgelijk partner in
in het politieke spel in de wereld wordt
beschouwd. Wij moeten het als een geraf
fineerde manoeuvre beschouwen, wanneer
men van ons verlangt te zweren bij een
niet door ons, doch door de anderen tot
oorlog opgezweepte wereld van onvrede.
En op dat oogenblik. dat de staatslieden
der groote democratieën verklaren, dat zij
geen ideologische tegenstellingen zien tus-
schen zich en het volksvernietigende bols
jewisme. Dit zou beteekenen, de deur te
openen aan het bolsjewisme voor zijn mis
dadige plannen en acties. De heer Roose
velt heeft zijn boodschap aan het verkeer
de adres gericht. Het Duitsche volk is ver
standiger en sterker geworden en daarom
zal het succes van Wilson niet herhaald
worden".
Commentaar van de „Völkische".
„Völkische Beobachter" schrijft in zijn
Zondag's editie, waarin tegelijkertijd de
tekst wordt gepubliceerd van het telegram
van Roosevelt: „Wanneer nog een nieuw
bewijs noodig zou zijn geweest voor de
geestelijke hulpeloosheid der democratische
westelijke mogendheden, is er geen beter
dan het feit, dat zij den Amerikaanschen
president Roosevelt tot hun woordvoerder
hebben uitverkoren. Wij kunnen ons leven
dig de reacties voorstellen van onze lezers,
wanneer zij het hiernaast gepubliceerde
document doorlezen. Dat een groote natie
er zich toe verlaagt een „schunning propa-
ganda-pamflet" in den vorm van een „no
ta" te zenden aan andere staatshoofden is
toch een verbluffende prestatie. Den
ouderen onder ons echter zal dit document
uit d° geschiedenis van dezen tijd verdacht
bekend voorkomen. Zij zullen zich herinne
ren, dat reeds eens een Amerikaansche pre
sident met geheel overeenkomstige argu
menten het grootste bedrog der wereldge
schiedenis heeft ingeleid. Dit lied kennen
wij. Het was de heer Wilson, die met der
gelijke tonen van trouwhartige het trouw
hartige Duitsche volk in 1918 de wapens
ontfutseld had om het later, aan de confe
rentietafel van Versailles te bedriegen.
Woodrow Wilson was een fantast. Frank-
lin D. Roosevelt is geen fantast, doch een
mateloos eerzuchtige partijpoliticus, die als
regeeringsleider volkomen faalt en zijn
volk vreeselijk teleurgesteld heeft, doch
niettemin voor den derden keer president
wil worden. Deze drijfveer heeft hem aan
leiding gegeven een paniekstemming op 't
gebied der buitenlandsche politiek te weeg
te brengen welke het Amerikaansche volk
moet afleiden van zijn slechte regeering en
zijn eigen ernstige nooden. Het doel van 't
pamflet van Roosevelt aan den Führer en den
Naar te Washington verluidt ver
wacht het staatsdepartement eerst
over enkele dagen een antwoord
van de Italiaansche en Duitsche
regeeringen.
duce is volkomen duidelijk: iezelfde Roo
sevelt, die meer dan eenige andere staats
man van den tegenwoordigen tijd heeft bij ge
dragen tot de verdwaasde oorlogsstemming
welke groote deelen der wereld heeft aan
gegrepen, probeert thans, juist zooals een
Wilson, als vredesengel ten tooneele te ver
schijnen.
Wanneer Roosevelt met zijn nota ernstig
een doeltreffende uitwerking wilde berei
ken. zou hij op zijn minst een wat minder
aanmatigende toon hebben kunnen kiezen.
De opsomming der landen bijvoorbeeld aan
welke wij plichtig moeten beloven, dat wij
hen niet den oorlog willen aandoen is een
kwajongensstreek, welke op zijn hoogst 'n
Joodsche „Schmok" (gewetenloos journa
list) voor geestig zou kunnen houden.
Volkomen zouteloos is ook zijn somma
tie dat de leiders der jonge volken en mid
den-Europa juist hem, den oorlogophitser
Roosevelt, als neutraal scheidsrechter en
biechtvader moeten kiezen. Vruchteloos zou
het waarschijnlijk zijn het Roosevelt be
grijpelijk te maken, dat de op gang zijnde
afrekening tusschen de levende krachten
der Europeesche vernieuwing en de stomp
zinnige pogingen tot behoud der egoïstische
oude fronten niet door verkalkte diDlomaten
en uitgedroogde kroon-juristen kan wor
den ten uitvoer gelegd. Zelfs wanneer aan
de andere zijde de wil daartoe aanwezig
zou zijn. Dat dit niet het geval is, toont
niets zoo ondubbelzinnig aan als deze door-
traote en toch zoo plompe propaganda-
nota".
De andere Duitsche bladen schrijven in
gelijken zin. De ..Deutsche Allgemeine Zei-
tung" trekt van leer tegen Roosevelt. om
dat hij wél garantie van Duitschland en Ita
lië vraagt, dat zij de Arabische staten niet
zullen aanvallen, maar geen woord over
heeft voor de „Engelsche terreurmethoden"
De D. A. Z. Leschuldigt hem voorts zoo
als alle Duitsche bladen van oorlogs
zucht en „heulen met Moskou" De „Berli-
ner Morgenpost" stelt Roosevelt een aantal
vragen, o.m. of Roosevelt van plan is door
zijn „ophitsende redevoeringen en openlijke
inmenging in Europeesche aangelegenhe
den" een oorlog te ontketen; of hij van plan
is het „argelooze Amerikaansche volk" en
de Eur. volken op te hitsen om „de sterk
ste pijlers der Europeesche ordening"
(Duitschl. en Italië) te vernietigen; en ten
slotte, zoo Roosevelt dit niet wil, waarom
hij dan „sedert 1923 hetzt tegen het Duit
sche volk" „gewetenloos de Duitsch—Ame
rikaansche betrekkingen vernietigt", den
Joodschein boycott" steunt en den heilum-
uitvoer weigert. Het blad vraagt tenslotte,
voor het beroep ernstig te nemen, een „be
wijs van Roosevelts goeden wil".
Italiaansche reserve.
De officieele Italiaansche houding ten
aanzien van de boodschap van Roosevelt
is waarschijnlijk negatief: Fascistische
kringen noemen het een „manoeuvre om
de totalitaire landen in het nauw te
drijven" en toonen zich erover ontstemd,
dat de boodschap te verstaan geeft, dat
de asmogendheden den vrede in gevaar
brengen, terwijl deze, naar zij zeggen,
niemand bedreigen.
Zij voegen eraan toe, dat voor de as
mogendheden de vrede niet synoniem moet
zijn met het prijsgeven van rechten, die zij
wettig achten en dat de vrede slechts ver
zekerd kan worden door te voldoen aan de
verlangens van Duitschland en Italië:
teruggave van de Duitsche koloniën en
regeling van de tusschen Frankrijk en
Italië bestaande kwesties. Bovendien kan de
vrede volgens dezelfde kringen niet ver
zekerd zijn, „zoolang de democratieën haar
vijandige oogmerken jegens de totalitaire
mogendheden niet laten varen". Ook staan
deze kringen afwijzend tegenover een in
ternationale conferentie en zij verzekeren,
dat de vraagstukken te talrijk en te inge
wikkeld zijn en dat zij slechts een voor een
in behandeling genomen kunnen worden.
De oproep van Roosevelt wordt beschre
ven als plomp van argumenteering, plomp
van ontwerp en plomp in de manier, waarop
het de wereld is voorgesteld.
Geen goede pers.
De boodschap is gistermorgen door de
dagbladen gepubliceerd. Zij zal geen goede
pers hebben in Italië, aldus het Italiaansche
nieuwsagentschap Stefani.
In journalistieke kringen verklaart men
eensgezind, dat „de boodschap te zeer het
karakter draagt van een reclamestreven
dan dat men haar zou kunnen beschouwen
als een ernstigen factor in de toekomstige
ontwikkelingen, in staat om een interna
tionale ontspanning teweeg te brengen".
Men brengt vooral de volgende punten naar
voren:
1. Handelingen, die een grondslag van
ernst hebben, moeten geheim zijn en niet
gepubliceerd worden met het oog op de
reclame en met binnenlandsche bedoelingen.
2. Niet de geheele openbare meening in
Amerika staat gunstig tegenover de these
van Roosevelt.
3. De lijst van landen, die waarborgen
moeten krijgen, is kinderachtig.
4. Deze lijst toont groote onwetendheid
van aardrijkskunde en geschiedenis.
5. De boodschap is professoraal en aan
matigend.
6. De fascistische regeering zal doen, wat
zij doen moet, in overleg met de regeering
te Berlijn.
7. De vrede is een zeer schoone zaak,
maar deze reclamevorm kan geen positieve
gevolgen hebben.
In de Kamer der Fasci en Corpora
ties heeft de minister van buitenland
sche zaken, graaf Ciano, Zaterdagmid
dag zijn aangekondigde rede gehouden
naar aanleiding van de Italiaansche
bezetting van Albanië.
Onder de aanwezigen bevond zich
veldmaarschalk Göring, die bij zijn bin
nentreden met stormachtige toejuichin
gen werd begroet. Ook Ciano werd
levendig toegejuicht, o.a. met den kreet
„Leve Albanië".
Daarna nam Ciano het woord voor zijn
rede. Hij begon met mede te deelen, dat de
kroon van Albanië is aangeboden aan ko
ning Victor Emmanuel. Deze personeele
unie, aldus de minister, heeft het Albanee-
sche volk een nieuw tijdperk van vrede en
vrijheid geschonken.
Hierop las hij den tekst voor, waarbij
Albanië een deel wordt van net Italiaan
sche rijk, en waarbij Victor Emmanuel den
nieuwen titel krijgt van koning van Italië
en Albanië, keizer van Ethiopië.
Albanië, zoo vervolgde Ciano, is thans
Romeinsch, en het groote werk van de ver-
eeniging der twee landen heeft een aanvang
genomen. Mussolini heeft Albanië gered
ondanks de tegenwerking van koning Zog,
die weinig heeft gedaan om de betrekkin
gen met Italië te verbeteren. De roofzuchtige
oligarchie, welke Zog omringde, moest uit
den weg worden geruimd. Het welkom dat
het Italiaansche leger is bereid, heeft be
wezen, dat de politiek van den Duce de
juiste was.
Toen ik in Januari j.1. in Joegoslavië was,
heb ik dit land gewaarschuwd, dat er een
wijziging zou kunnen ontstaan in de betrek
kingen van Italië met koning Zog. Elke po
ging om de unie tusschen Italië en Albanië
te verstoren, zou op een actie van deze lan
den stuiten.
'je,
den
naat
De Italiaansche troepen in Spanj
zoo vervolgde Ciano, zullen na
triomfantelijken intocht in Madrid
huis terugkeeren.
De as Rome—Berlijn zal perfect blij
ven werken en de basis blijven van de
Italiaansche buitenlandsche politiek.
De aanwezigheid van de Italiaansche
troepen in Albanië beteekent niet de
minste bedreiging voor Joegoslavië.
Wij moeten instemmen met Cha®
berlain aangaande de conclusies Vai
zijn jongste rede, in zooverre deze de
handhaving betreffen van het Britsch.
Italiaansche pact. Niets van hetgeen is
gebeurd, kan eenige wijziging recht,
vaardigen in dit pact, waaraan wij
groote waarde toekennen.
De minister kwam voorts op tegen alle ge
ruchten omtrent beweerde plannen van
Italië ten aanzien van Griekenland en ver-
klaarde, dat er tusschen Athene en Romè
een hartelijke verhouding vol vertrouwen
bestaat.
Ciano sprak vervolgens over de uitingen
van solidariteit en begrip voor de Alba-
neesche zaak van Duitschland, hetgeen eens
te meer bewijst dat de as een geweldig jn.
strument is van samenwerking en entente.
Ook Hongarije toonde een houding Van
openhartigheid en solidariteit, evenals het
nationale Spanje en het Japansche volk.
Want het werkelijke doel der fascistische
politiek is overal oprecht samen te werken
tot het herstel van het internationale ver
trouwen.
Ciano eindigde met het brengen van een
saluut aan het sobere, trotsche en krijgs
haftige Albaneesche volk, dat van Italië
allen steun zal krijgen om aldus een groote
en gelukkige toekomst tegemoet te gaan
welke het Keizerlijke Rome het zal ver
zekeren uit den glorierijken naam des
Duce's.
De vergadering, die de rede van Ciano
herhaalde malen door applaus had onder
broken, bracht den spreker een geestdrif-
tige hulde en keurde tenslotte het wetsont
werp goed, waarbij de Koning-Keizer de
Kroon van Albanië aanvaardt.
De boodschap van Roosevelt aan Hitier
en Mussolini heeft in diplomatieke kringen
grooten indruk gemaakt. Vermoed wordt,
dat de president niet zoo drastisch zou zijn
opgetreden, indien hem uit Europa niet
uiterst sombere berichten zouden hebben
bereikt.
Het verluidt, dat het optreden van Roose
velt het hoogtepunt is rta een lange reeks
berichten van de ambassadeurs Bullitt en
Kenedy en anderen.
Deze berichten legden er den nadruk
op, dat de vrede opnieuw aan een draad
hangt, in het bijzonder in Spanje, dat
feitelijk door de asmogendheden is
overgenomen als ocrlogsbasis tegen de
democratieën. Officiëele kringen te
Washington zijn er van in kennis ge
steld, dat Franco zelve de gevangene
van de as is en dat Spaansche strategi
sche gebieden en koloniën door de Duit-
schers en Italianen worden gebruikt
zonder acht te slaan op de Spaansche
wenschen.
De boodschap was nauwelijks bekend ot
het werd in diplomatieke kringen betwijfeld
of de as dergelijke voorwaarden zou aan
vaarden zonder *en onherstelbaar verlies
aan prestige. Ook werd er twrfel over ge
uit of het Duitsche ministerie van propa
ganda verlof zou durven geven de bood
schap in Duitschland te laten publiceeren.
Door zijn actie heeft Roosevelt de verant
woordelijkheid voor vrede of oorlog direct
op de schouders van Hitier en Mussolini ge
worpen. Zelfs indien de boodschap den
vrede niet zou kunnen doen bewaren, ge
looft men in diplomatieke kringen, dat het
de buitenlandsche politiek van den presi
dent, indien een oorlog zou komen, zou ver
gemakkelijken. In dat geval zou blijken, dat
de president al het mogelijke heeft gedaan
om vijandelijkheden te voorkomen en dat
de as haar toevlucht heeft gezocht tot ge
weld met directe miskenning van het be
roep.
Dit zou de Amerikaansche meening tegen
over de as van het begin af aan consoli
deeren.
In regeeringskringen noemt men de
boodschap van Roosevelt den mogelijk
belangrijksten stap in de Amerikaan
sche buitenlan Jsche politiek, sinds de
senaat den Volkenbond heeft gedesavou
eerd.
Het is bekend, dat Roosevelt de Volken
bondsgedachte steeds heeft voorgestaan,
zeJfs al was de meerderheid der stemmers
er tegen.
Door alle naties ter wereld die moeten
worden gegarandeerd tegen agressie op te
sommen, keert Roosevelt in feite terug tot
de oorspronkelijke opvatting van den Vol
kenbond ten aanzien van collectieve veilig
heid.
Hushih, de Chineesche ambassadeur te
Washington heeft een bezoek gebracht aan
het departement van staat. Gemeld wordt,
dat hij gevraagd heeft waarom China niet
is opgenomen in de lijst van landen, wel
ker integriteit naar het voorstel van
Roosevelt moeten worden gegarandeerd,
medegedeeld.
Er is een bevredigend antwoord gegeven,
doch er wordt niet gezegd wat precies is
De Amerikaansche vloot heeft bevel ge
kregen zich naar den Stillen Oceaan te be
geven.
De stap wordt in diplomatieke kringen
uitgelegd als een blijk, dat de inlichting,
welke den president aanleiding heeft gegeven
tot zijn stap, ernstig de mogelijkheid onder
oogen ziet van een gemeenschappelijk op
treden van Rome, Berlijn, Tokio en Burgos.
Vandaar dat de vloot der Ver. Staten uit
voorzorg het machtsevenwicht in den Stil
len Oceaan moet herstellen. Donderdag zal
de vloot voor het vertrek gereed zijn.
De Roemeensche regeering heeft besloten
de oudste lichtingen reservisten, die on
langs onder de wapenen zijn geroepen, naar
huis terug te sturen. Dit besluit is een ge
volg van de verklaring van den Hongaar-
schen minister van Buitenlandsche Zaken,
dat Hongarije voornemens is de grenzen van
Roemenië te eerbiedigen.
Volgens kringen die nauw contact
onderhouden met net hof, zal koning
Carol heden in een Roemeensch vaar
tuig op den Donau een ontmoeting heb
ben met den prins-regent Paul van
Joego-Slavië, teneinde den algemeenen
internationalen toestand te bespreken,
en in het bijzonder de verhoudingen op
den Balkan, na de Ital-aansche bezet
ting van Albanië.
Volgens reizigers uit Spaansch Marokko
heerscht in de verschillende grensdistricten
en het kustgebied groote activiteit. Er
worden veldversterkingen aangelegd naar
aanwijzingen van buitenlandsche technici
over wier nationaliteit zeer groote discretie
wordt in acht genomen. Reizigers kunnen
zich gemakkelijk bewegen, doch het ge
bruik van fototoestellen wordt scherp ge*
controleerd en vaak verboden.
Abessijnsche krijgslieden te Zouara.
Volgens reizigers, die te Tunis rijn
aangekomen, zouden soldaten, voor het
meerendeel Abessijnsche Somali's, tus
schen 2 en 8 April te Zouara ontscheept
zijn. In het geheel zou het ongeveer
10.000 man betreffen. Zij zouden naar
de Tunisische grens zijn gedirigeerd.
Overigens zouden in het gebied van
iezzan recruteeringsagenten Lybische in*
boorlingen werven voor strategische wer
ken die langs de grenzen worden opgericht
Volgens deze reizigers zouden een en an
der groote ontevredenheid teweeg brengen
bij de Mohammedaansche bevolking, die
mede door de gebeurtenissen in Albanië be
sloten zou zijn de Italiaansche zaken te
boycotten.
Pierlot is erin geslaagd een nieuwe
Belgische regeering samen te stellen-
De nieuwe ministers hebben vanmid
dag te twaaif uur den eed afgelegd in
handen van den koning. De regeering
bestaat uit de drie voornaamst®
partijen socialisten, katholieken eD
liberalen.
(Ongecorrigeerd.)