Geknoei met gedenatureerde suiker.
DE AMATEUR
DETECTIVE
Complot ontdekt in
waterland.
Werkverschaffingsconflict
spitst zich toe.
Ontevredenheid onder Drenteche
werkloozen.
Moordzaak-Lindengracht
opgehelderd.
Nog twee arrestaties.
Nederlander vermoord
Westfalen.
Twee Hollanders de dader»
Naar het Engelsch van
ANTHONY BERKELEY
TWEEDE BLAD
M ei Bier
W W W ^^UfNlNMEip W
In het Waterlandsche dorpje Lands
meer blijkt de haard te zitten van een
smokkelaffaire met gedenatureerde
suiker, die van zoo grooten omvang is
en zoo geraffineerd in elkander gezet is,
dat het meer dan een jaar geduurd
heeft, voor de ambtenaren van de in
voerrechten en accijnzen in de inspectie
Zaanstreek konden ingrijpen, aldus het
Rott. Nwsbl.
Er werd een levendige handel met dit
product gedreven in kringen van cacao-,
chocolade-, en bonbonfabrikanten. De spe
ciale rechercheurs van deze invoerrechten
en accijnzen ontdekten dit ongeveer 'n jaar
geleden, toen het hun aandacht getrokken
had, dat een banketbakker aan de Baarsjes
te Amsterdam hagelslag tegen een opval
lend lagen prijs verkocht.
Een scheikundig onderzoek van dit arti
kel bracht aan het licht, dat de prijs van de
verwerkte suiker hooger was dan de ver
koopsprijs van het afgewerkte product. Dit
gaf den rechercheurs te denken. Na moei
zaam speuren werd de bron van deze suiker
gevonden in Landsmeer bij een fourage-
handelaar en veevoederfabrikant, die in het
bezit was van een speciale vergunning van
den minister van economische zaken, ac
cijnsvrije suiker te denatureeren door toe
voeging van kalk, beendermeel en zout. Dit
product mocht hij verkoopen aan veevoe
derfabrikanten e.d.
Gebleken is, dat deze suiker echter
niet alleen aan veevoederfabrikanten
geleverd is. Ook cacao- en chocolade
fabrikanten, wier bedrijven den laat-
EEN NIEUWE „BOSCHPLAAT" VAN DEN
A. N. W. B.
Het is al jaren geleden, dat de A. N. W. B.
zijn eerste „Boschplaat" uitgaf, ter illustra
tie van de algemeen bekend geworden en
veel geciteerde berijmde vermaning:
„Laat niet, als dank
„Voor 't aangenaam verpoozen,
Den eigenaar van 't bosch
„De schillen en de doozen!"
Op ruime schaal is deze plaat verspreid,
die een mooi landschap vertoonde, waarvan
de grond echter verontreinigd was met al
lerlei afval, een sprekende illustratie van
het berijmde onderschrift.
Het versje is populair geworden, zelfs
buiten de grenzen, want toen eens een
Vlaamsch blad, in een pers-campagne te
gen de, blijkbaar ook elders, heerschende
verontreiniging der natuur, er aan herin
nerde, kón het volstaan met de beginwoor
den: „Laat niet als dank de rest werd
bekend verondersteld.
Er is daarna een nieuwe uitgave van de
plaat gekomen; ze was wat verouderd, de
figuren op de teekening waren in den loop
der jaren uit den tijd en uit de mode ge
raakt en er kwam een nieuwe teekening,
met moderner aangekleede menschen maar
met hetzelfde onderschrift, want de
dringende waarschuwing van het dichter
lijk advies had helaas nog niets van haar
actualiteit verloren en moest nog steeds
weer worden herhaald. Nog altijd laten
zorgelooze, onnadenkende of onverschillige
lieden bij hun toeven in de vrije natuur hun
„schillen en doozen" achter en daarom was
een derde uitga--e van de Boschplaat wel
noodig.
Deze is thans door den A. N. W. B. uit
gegeven, vervaardigd naar een aantrekke
lijke, fleurige teekening. Ze laat een mooi,
zonnig, boschrijk tafreel zien, een zomer
landschap, waarin een groepje wandelaars
ronddoolt, zonder zich ook maar iets aan
te trekken van de achtergelaten weggewor
pen sinaasappelschillen, de leege doozen en
blikjes op den voorgrond en wederom laat
de A. N. W B. gedachtig aan „de aanhou
der wint", zijn vermaning hooren: „Laat
niet als dank" enz.
Zal 't helpen?
sten tijd minder goed floreerden
wenschten de belastingvrije suiker te
gebruiken.
In het bedrijf van de fouragehandelaar
in Landsmeer, die als smokkelaar bekend
is bij de politie, geschiedde echter alles vrij
wel normaal. Er was scherp toezicht van
kommiezen, zoodat er geen zak suiker de
deur uitging zonder gedekt te zijn door een
geleidebiljet.
Waarschijnlijk zijn andere handelaren in
veevoederartikelen als tusschenpersönen op
getreden.
Eindelijk ontdekt.
Dezer dagen is en zwaar beladen steenko-
lenauto in Zaandijk aangehouden. De auto
bevatte veertig zakken, die afgeleverd zou
den worden bij een bonbonfabriekje.
De kristallen, waaruit het mengsel vot
ongeveer 75 pCt. bestond, werdén met be
hulp van een zeef weer vrijgemaakt van de
kalk, het zout en het kwalijk riekehde been-
derenmeel. Het is onbegrijpelijk, dat de sui
ker, die door het zout eenigszins zuur was
geworden, nog bruikbaar vas. Voor fijn
proevers moet het toch inderdaad merk
baar zijn geweest, dat suiker van inférieure
kwaliteit in de bonbons verwerkt was.
De Staat benadeeld.
Jarenlang is dit goed gegaan. Vele fabri
kanten in de Zaanstreek en daarbuiten
werden geregelde afnemers, zoodat aange
nomen mag worden, dat de Staat der Ne
derlanden voor duizenden guldens bena
deeld is. Er werd ongeveer 15 cent per pond
suiker aan accijns ontdoken.
Het onderzoek van de inspectie der in
voerrechten en accijnzen wordt nog steeds
voortgezet, maar thans staat reeds vast, dat
er ook groote firma's bij betrokken zijn, van
wie niemand gemeend had, dat ze zich voor
deze practijken zouden leenen.
Zooals wij reeds verleden week meldden,
hebben 86 werkloozen uit de gemeente Em-
men, die werken in het werkverschaffings
kamp te Diever, voornamelijk omdat het
hun onmoeglijk werd gemaakt, vaker dan
om de twee weken een Zondag thuis door
te brengen, het kamp verlaten. De desbe
treffende arbeiders werden daarom ge
schorst.
In de kringen der werkloozen is dit
feit aanleiding geworden tot een uit
barsting van algemeene ontevreden
heid, welke thans een scherpen vorm
gaat aannemen en op een algemeene
staking dreigt uit te loopen. Thans is
nu niet meer de vrije Zondag, maar zijn
ook de loonen en arbeidsvoorwaarden
in het geding gebracht.
Toen Maandag een nieuwe ploeg van 86
arbeiders voor Diever was aangewezen, ver
trokken slechts 47. Men verwacht, dat een
groot deel van hen morgen zal terugkee-
ren. Bovendien hebben reeds 87 arbeiders
uit de gemeente Emmen, die te Hoogeveen
bij de ontginning Krembong tewerk ge
steld waren, gisteren het werk neergelegd.
Gistermorgen weigerde voorts een groep ar
beiders uit Nieuw-Weerdinge naar het ont-
ginninsgwerk te Westerbork te vertrekken.
De stakers voeren een actie voor het alge
meen stilleggen der werkverschaffingswer-
ken.
Van de zijde der directie van de arbeids
beurs te Emmen kon men gisterochtend
nog geen algemeen overzicht van den om
vang van het conflict en de voornaamste
grieven verstrekken. De arbeiders-organi
saties hebben hun leden geadviseerd, niet
deel te nemen aan de staking, omdat op
deze wijze geen verbetering zal worden
verkregen. Voor een groot deel schijnen
evenwel de bestuurders voor het oogenblik
weinig vat op hun leden te hebben.
De zak van den roofmoord aan de
Lindengracht te Amsterdam heeft een
overwachte wending - genomen, een
wending, die tot gevolg .heeft gehad,
dat opnieuw twee personen zijn gear
resteerd, n.1. de 21-jarige Simon E.,
broer van Frans E., en zijn 72-jarige
grootmoeder, de weduwe Pr. Bovendien
heeft de politie onder leiding van com
missaris Schreuder 1900 teruggevon
den van de 2400, die; gestolen zijn.
Thans'is vrijwel het geheele bedrag te
recht.
Tegen den jeugdigen kleinzoon van de
vermoorde 82-jarige weduwe Stork eischte
de officier van justitie, mr. C.= J. van ArkeL
Vrijdag j.1. een gevangenisstraf van twintig
jaar wegens doodslag, gepleegd om een
daarop gevolgd misdrijf, in dit geval dief
stal, te verheimelijken, tegen den vriend
van Frans, den 27-jarigen Leendert K.,
vorderde hij twaalf jaar gevangenisstraf.
Ter zitting en ook bij het vooronderzoek
verklaarden de beide verdachten, dat zij
ruim 450 hadden buitgemaakt, doch dê
politie vermoedde reeds geruimen tijd, dat
de oude vrouw, die zoo nu en dan wel eens
geld in de buurt uitleende, hoewel zij geen
bekende leenvrouw was, veel meer geld in
hui3 had gehad.
Zondag J.1. na de zitting bleek de 19-jari-
ge Frans sterk onder den indruk te zijn
van de eischen van den officier van justi
tie. Hij vroeg den commissaris van politie
Schreuder te spreken, die nog dien zelfden
Zondagavond in het Huis van Bewaring een
lang gesprek met Frans had en later ook
met Leendert K., den tweeden verdachte.
Toen kwam het hooge woord er uit,
het afschuwelijke misdrijf had den mis
dadigers veel meer geld opgeleverd.
Niet minder dan 2400 hadden zij
buitgemaakt.
Den volgenden dag, Maandagochtend j.1.,
stónden voor de rechtbank twee jongeman
nen wegens heling terecht. Een kennis van
Frans, de zoon van zijn kostbaas, had onge
veer 100 van hem ten geschenke aangeno
men, wetende, dat het geld van misdrijf af
komstig was. Deze laatste had weer een
deel in veiligheid gebracht bij een vriend te
Rotterdam. In het proces tegen deze twee
helers werd Frans als getuige gehoord en
daar herhaalde hy zijn aangevulde beken
tenis.
De recherche had inmiddels niet stilge
zeten. Frans had Zondagavond aan commis
saris Schreuder verteld, dat hij' en zijn
vriend Leendert het geld hadden gebracht
naar zijn andere grootmoeder, de 72-jarige
vrouw P., die aan de Lijpbaansgracht woont
en bij wie ook de broer van Frans, de maga
zijnbediende Simon E., inwoont, In dat huis
is het geld nauwkeurig geteld. Hét zilver
geld werd tusschen de beide jeugdige mis
dadigers verdeeld, doch ook Simon en
vrouw P kregen ieder 20. Het zilyergeld
en eenig bankpapier namen Frans en Leen
dert mee, de rest werd .weer opgeborgen in
een van de twee geroofde knippen. Zij von
den een goede sohuilplaats voor het geld,
n.L in het gat van de keukenschoorsteen in
de woning van vrouw P. Den ochtend na
den moord, Zaterdag 21 Januari, enkele
uren voor de ontdekking van den misdaad,
door de moeder van Frans, ging Frans terug
naar het huis van zijn grootmoeder P. aan
de Lijnbaansgracht en hij gaf het oudje
100.
Op onderzoek uit.
Tot zoover het verhaal van Frans. De
politie onder leiding van commissaris
Schreuder trok nog Zondagavond laat naar
de woning van de wed. Pr. aan de Lijn
baansgracht het huis was donker, op
bellen en kloppen weer niet opengedaan,
buren vertelden, dat de oude vrouw ziek
was en in het Wilhelminagasthuis was op
genomen. De commissaris gaf zijn mannen
last de deur te forceeren, het huis werd
grondig onderzocht en de schoorsteen, waar
het geld zou zijn verstopt, werd half afge
broken, doch er werd geen cent gevonden.
Ook de broer van Frans, Simon, was niet
in de woning. Hij bleek thuis te zijn bij zijn
ouders, die aan de Palmgracht wonen. De
politie arresteerde hem en hij was vrij spoe
dig tot een bekentenis te brengen. Hij gaf
toe, geld van Frans te hebben gekregen er
eveneens bekende hy te hebben geweten,
dat er door zijn broer een misdrijf was ge
pleegd. Intusschen kwam de politie te
weten, dat de oude vrouw P. eenigen tijd na
de arrestatie van haar kleinzoon Frans
bang was geworden en het geld bij een
harer vriendinnen in de buurt in bewaring
had gegeven. Daar is het dan ook thans in
beslag genomen door de politie.
Gisteren is in het ziekenhuis de oude
vrouw P. aan een verhoor onderworpen.
Zij gaf de heling toe, Frans had haar ruim
120 gegeven en zelf had zij later nog f 100
van het bij haar verborgen geld afgenomen.
Zij zal na haar herstel naar het huis van
bewaring worden overgebracht. Frans heeft
bij zijn bekentenis op Zondag j.1. ook nog
beweerd, dat zijn grootmoeder P. hem had
aangezet zijn grootmoeder Storck te beroo-
ven. Ook dit punt zal nog nader worden
onderzocht. Toen de politie Simon E. Zon
dagavond j.1. in de ouderlijke woning aan
de Palmgracht wilde arresteeren, bleek hij
met zijn ouders naar een familiefeestje te
zijn in een huis aan den overkant van de
straat. Het ging er vroolijk toe, van muziek
en drank werd volop genoten. De ouders,
die enkele dagen geleden twintig jaar ge
vangenisstraf hadden hooren eischen tegen
hun verwenden 19-jarigen zoon Frans, ble
ken weinig onder den indruk van het mis
drijf, waarbij zoowel familieleden als vrien
den zijn betrokken.
Door deze wending zal de zaak ongetwij
feld middels een interlocutoir 'vonnis naar
den rechtercommissaris worden terugge
wezen voor een nader onderzoek.
AMSTERDAMSCH K. v. K.
ADRESSEERT AAN DEN MINISTER.
In de gistermiddag onder voorzitterschap
van den heer Gottfried H. Crone gehouden
vergadering van de Kamer van Koophandel
en Fabrieken voor Amsterdam werd beslo
ten een adres te zenden aan den minister
van economische zaken, naar aanleiding van
het rapport betreffende overneming der
landbouwcrisismaatregelen door de bedrijfs-
genooten.
Hierin wordt met teleurstelling vastge
steld, dat het rapport de belangen van han-
'd.el en nijverheid als geheel secundair be
schouwt, die pas ter sprake komen als eerst
de landbouw aan het woord is geweest.
De Kamer zóu het wanneer als essen
tieel onderdeel van de landbouwcrisismaat
regelen een steunregeling blijft bestaan,
waarvoor de geheele bevolking bijdraagt
om den landbouw op de been te houden,
principieel onjuist achten de beslissing
daarover en over de daarmede samenhan
gende maatregelen te leggen in handen van
de bedryfsgenooten zelve.
Minder dan de overheid zullen zij in staat
zijn objectief de algemeene belangen af te
wegen tegen de groepsbelangen. Voorts
wordt gezegd, dat de Kamer de stelling on
juist acht, dat de voorgenomen regeling van
ouderen op komt. De agrarische belangen
vertoonen niet voldoende homogeniteit om
de organisaties van de belanghebbenden
zelf in te schakelen om de maatregelen te
bepalen, welke op dat gebied noodzakelijk
zijn.
Ongeveer veertig procent is niet aangeslo
ten bij een der drie centrale landbouworga
nisaties, zoodat deze geenszins geacht kun
nen worden alle belanghebbenden te om
vatten.
OFFICIEELE OVERDRACHT GEBOUW
HOOGE RAAD.
Gistermiddag heeft in de achterhal van
het vernieuwde gebouw van den Hoogen
Raad der Nederlanden de officieele over
dracht van dat gebouw plaats gevonden. De
minister van financiën droeg met een toe
spraak het gebouw over aan den minister
van justitie.
De president van den Hoogen Raad aan
vaardde daarop het nieuwe gebouw namens
het college.
Te Völlern, een dorpje in Westf.i
(D.) heerscht groote opwinding
het vermoorden van den Nederl
Jacobus van Dam, melkknecht biib'
gemeester Leiffert. De gendarnïi
heeft twee personen gearresteerd
bekend hebben den Nederlander te
ben vermoord.
Sedert 24 April werd de veertigjaria.
v. Dam vermist, aldus het Rott. Nbld N
aanleiding van geruchten ging de «end
merie over tot de arrestatie van den il*
jarigen Nederlander Peter Bos. Kort daawt
werd ook een zekeren Peter Kuyper
resteerd. Beiden bekenden van Dam v
moord te hebben. Op hun aanwijzing vmu
den de gendarmes het lijk van den Ned«
lander in een vijver. Het slachtoffer has
zware verwondingen aan het hoofd, a/
zijn voeten was een gewicht van 20 kilo T
bonden. ge*
De aanleiding tot den moord schijnt een
geval van chantage te zijn. Op 20 April wat
van Dam uit huis gelokt. B. verklaarde dat
hij enkele feiten wist, die voor v. Dam' on.
aangename gevolgen zouden hebben als hij
ze bekend maakte. Als prijs voor zijn stil
zwijgendheid vroeg hij een motorfiets, het"
geen van Dam weigerde. Daarop heeft Bos
die in Nederland reeds 4 moorden op zijn
geweten heeft, van Dam den 21en April
naar een kamer boven den paardenstal ge.
lokt. Daar heeft Kuyper den man op beest-
achtige wijze vermoord. Met den scherpen
kant van een bijl bracht hij hem twee sla.
gen op het achterhoofd toe. Toen van Dam
bloedend ineenzakte, heeft Bos hem met
de stompe zijde nog meer geslagen en het
gelaat onherkenbaar verminkt. Vervolgens
hebben de moordenaars het slachtoffer be
roofd van 22 mark.
Bos en Kuyper hadden van te voren
zorgvuldig en breedvoerig overlegd, hoe zij
te werk zouden gaan. Na den moord heb-
ben zij het motorrijwiel van van Dam gesto
len en het lichaam met een kruiwagen ver
voerd naar een vijver, die ongeveer ander-
halve meter diep is en éen 40 meter v»n de
boerderij verwijderd ligt. Zij verzwaarden
v. Dam met 'n steen van 20 kilo en goc'-
den hem vervolgens in het water.
Beiden hebben een volledige bekentenis
afgelegd. Zij waren van plan geweest, nog
2 Hollanders te vermoorden en hadden le
misdaden reeds in details uitgewerkt Zij
zijn naar de gevangenis te Munster overge
bracht.
Het lichaam" van den Vermoorde is inmid
dels naar Hólland gebracht. Het wordt vaft-
daag ter aarde besteld.
JONGENTJE DOOR VRACHTAUTO
OVERREDEN.
Op de Schans te Rotterdam is gisteravond
een ernstig ongeluk voorgevallen. Enkele
jongens waren daar aan het spelen rond
een geparkeerde vrachtauto. Zij hadden de
auto een eind weggeduwd, toen de 25-jarigt
chauffeur H. naderbij kwam en de jongens
wegjoeg. De man zette zich achter het stuur
met het voornemen, den wagen op zijn
plaats terug te brengen. Hij zag toen, dat
twee jongens achter aan de auto waren
gaan hangen. De chauffeur stapte uit en be
val de jongens weg te gaan. Daarop nam hij
zijn plaats achter het stuur weer in. Hoe
wel hij door het achterraampje keek, be
merkte hij niet, dat één van de jongens, de
achtjarige Jan van Ginkel, wonende aan de
Schans, toch weer aan den wagen was gaan
hangen. Toen de auto langzaam achteruit
reed, viel de knaap er af en kreeg het lin-
kerachterwiel over het hoofd. De jongen liep
een schedelbasisfractuur op en werd door
den geneeskundigen dienst naar het zieken
huis aan den Coolsingel vervoerd, waar bij
ter verpleging werd opgenomen. Zijn toe
stand is zorgwekkend.
Jeuiiteion
39)
Chitterwick trok zich dus terug in de bi
bliotheek van zijn tante, ging aan haar
schrijftafel zitten en pakte zorgeloos haar
lievelingspenhouder. Hy wilde voor alles
zijn ideëen, die op dit oogenblik by hem
opkwamen, noteeren.
„Als ik de moordenaar was", schreef hy,
„hoe onwaarschijnlijk het ook lykt
HOOFDSTUK XI.
Chitterwick lost het probleem op.
Nadat hij alle notities had samengesteld,
rangschikte hij ze op de volgende manier:
Algemeene
gevolgtrekkingen
Het gaat om een zorgvuldig uitgedach
ten moord, die waarschijnlijk geruimen tijd
is voorbereid. De moord is gebaseerd op 'n
ruiling, op een persoonsverwisseling, die
ten doel heeft de schuld op een ander te
schuiven.
Als dit gelukt, is er dus een dubbele
moord gepleegd.
(P.S. Myn gevolgtrekkingen gaan van
de veronderstelling uit, dat majoor Sin
clair onschuldig is).
Het hoofddoel van den moordenaar is,
het uit den weg ruimen van juffrouw Sin
clair. Uit het afschuiven van den misdaad
op majoor Sinclair, wiens ter dood veroor
deeling daarop zeer waarschijnlijk is, volgt
den wensch van den werkelijken moorde
naar, om alle sporen, die hem zouden kun
nen verraden uit te wisschen. Dit gaat al
leen op, als mijn theorie over het optreden
van den moordenaar blijkt juist te zijn. Is
dit zoo, dan moet men met mijn relatie tot
den misdaad drie feiten in oogenschouw ne
men, ten eerste, dat ik alleen was; ten
tweede dat ik zoo zat, dat ik den moorde
naar heel goed kon waarnemen en ten der
de, dat hij mij in den spiegel kon zien.
Ieder ander, die aan die drie voorwaarden
voldeed, zou ervoor in aanmerking geko
men zyn. (P.S. Dit verklaart, van het
standpunt van den moordenaar gezien, de
keus van Piccadilly Palace, want om dezen
tijd kan men er bijna zeker van zijn, dat er
iemand zou zijn, om hem op die manier van
dienst te zijn).
Piccadilly Palace lijkt dus buitengewoon
geschikt, maar blijkbaar heeft juffrouw
Sinclair dit punt gekozen en niet de moor
denaar.
Bewijsmateriaal om majoor Sinclair vrij
te pleiten is er nog niet, moet nog gevon
den worden.
Ik zelf, de politie en alle anderen zijn
in den zeer juist opgestelden val van den
moordenaar geloopen.
Na rijp beraad, heb ik myn theorie goed
gekeurd en wat nu volgt gaat van die ver
onderstelling uit.
Deducties over het
toedienen van het vergif
De wijze waarop het vergif haar toege
diend werd, is waarschijnlijk nog niet
voorgekomen. Dat het de koffie was lykt
zeer twijfelachtig. (P.S. Heeft juffrouw
Sinclair of de man nog iets anders besteld,
misschien likeur? Als het Kirsch of Kum-
mel was, zoo dat misschien den smaak en
reuk van blauwzuur weggenomen hebben.
Dit punt moet nagegaan worden).
Daar de moordenaar heel kort na mij de
hall verliet en dit niet gedaan zou hebben
alvorens er zeker van te zijn, dat juffrouw
Sinclair het vergif zou drinken, moet dus
dat, waarmee haar het vergif ingegeven is,
ook ter plaatse geweest zijn en wel op het
oogenblik, dat ik aan de telefoon werd ge
roepen. (P.S. Misschien kan de juffrouw,
die mij riep, hier opheldering geven).
Daar het zeer waarschijnlijk is, dat het
vergif door juffrouw Sinclair pas tien mi
nuten later werd ingenomen, moet het mid
del waarin het vergif was of een sterke
drank geweest zijn (zooals likeur b.v.), of
iets waarvan de moordenaar wist, dat juf
frouw Sinclair het in zou nemen, voordat
zij Piccadilly verliet; medicijn misschien.
(Nazoeken).
Inlichtingen inwinnen of er nog maat
regelen door den moordenaar genomen
werden, die haar er toe brachten nog te
blijven, nadat hij was weggegaan. Zonder
twijfel verontschuldigde hij zich voor een
oogenblikje en verwachtte zy hem dus te
rug.
Gevolgtrekkingen over
hetgeen ik gezien heb.
Dat mejuffrouw Sinclair af en toe twij
felde of de man werkelijk haar neef was,
maar dat hy er in slaagde, dien twijfel bij
haar weg te nemen. Dit verklaart waarom
zij hem in het eerst zoo scherp opnam
volgens de meening van mevrouw Sinclair
en daarna zeer levendig met hem begon
te praten.
Dat zij haar eene bril in Earlshaze ach
terliet en de tweede brak, was een buiten
gewoon gelukkig toeval voor den moorde
naar, zoo gelukkig, dat men eerder aan op
zet, dan aan toeval zou denken. (P.S. Lijkt
mij zeer de moeite waard om te onderzoe
ken).
Het idee dat de man, die ik bij juffrouw
Sinclair zag, niet majoor Sinclair was,
wordt versterkt door het gevoel dat ik had,
toen ik hem later van nabij zag. Hij week
af, zy het ook heel weinig en nauwelijks
definiëerbaar van het beeld dat ik my van
hem gevormd had; hy was iets ouder, wat
breeder en had meer waardigheid. Deze af
wijkingen zijn heel gering, maar ik zal ze
in gedachten houden... Dat de man, die
voor majoor Sinclair doorging, niet' zoo'n
moeilijke taak had, als men eerst zou den
ken. Niet alleen, dat juffouw Sinclair hem
niet goed kon opnemen, maar bij het on-
dehoud had hij zoowat niets te zeggen; hy
moest eigenlijk alleen maar aanhooren. Men
kan wel aannemen, dat hij verkoudheid
voorwendde om zyn ander stemgeluid te
verklaren.
Dat, als ik bij mij zelf alles nog eens goed
naga myn meening versterkt wordt, dat
de manipulaties van den moordenaar bo
ven het kopje van juffrouw Sinclair, eerder
nonchalant dan geheimzinnig te noemen
zijn. Zijn hand bleef veel langer boven het
kopje dan noodig was om er iets in te doen
gieten, ja zelfs dan om er een paar drup
pels in te laten vallen. Men zou eerder
aannemen, dat hij het gif er heel vlug in
gedaan zou hebben.
Dat ik, tenminste zoover ik het tooneel
nog voor mij kan halen, zag, Jat de moor
denaar, nadat hjj de aandacht van juffrouw
Sinclir op iets in de tegenovergestelde rich
ting had gevestigd, zijn blik niet, zooiM
men zou kunnen verwachten, op het kopje
waarboven hy zijn hand had richtte, m»»r
één of twee keer omhoog keek.
Dit bevestigt mijn theorie, dat hy in n«n
spiegel keek om er zeker van te zijn, de
ik nog altijd op hem lette. (P.S. Ik zou hier*
op niet kunnen zweren, maar den indruk
heb ik stellig).
Deducties over het
fleschje.
Dat de moordenaar niet alleen in een of
andere betrekking tot juffrouw Sinclai
moet hebben gestaan om van de afspr**
om half 4 in Piccadilly af te weten
ook, zooals de vingerafdrukken getuigen>
tot den majoor.
Dat het feit, dat de moordenaar
vingerafdruk van den majoor kon verkru-
gen van het grootste gewicht kan zijn.
Dat het zeer wel mogelijk is, dat ne^
fleschje alleen maar diende om den
joor verdacht te maken, juist tegenover ae
politie, en dat er nooit vergif in het flesch
je was. In dit geval
(Wordt vervolgd)-
Was Utii
