FLITSEN VAN HET WITTE DOEK.
Zij, die achter de schermen werken.
c
EIGENAARDIGE, DOCH ZEER
BELANGRIJKE BAANTJES.
Interview met Maurice
Cammage.
Een gesprek met Truman
Tatlei.
Hoofdredacteur van filmjourna-
listiek wereldbedrijf.
ONZE BIOSCOPEN.
Z
VIERDE BLAD
„De vergeten mannen van het
studio-terrein", zoo werden zij on
langs in een veelgelezen Amerikaansch
blad genoemd. Het zijn geen „onbe-
zongen helden", maar „onbezongen
werkers", die meer op den achter
grond zeer belangrijke baantjes, waar
van wij U nu een en ander gaan ver
tellen, verrichten. Deze informaties
kregen wij uit betrouwbare bron, nl.
van één der werkbazen op het studio
terrein van Warner Bros).
1. DE „SPIJKER-KONING".
Zooals een tandarts zich gespecialiseerd
heeft in het trekken van tanden en kiezen,
zoo doet deze man niets anders dan spijkers
uit het hout van de afgebroken „sets"
halen.
2. DE VUILVERBRANDER.
Deze functionaris brengt zijn tijd door
met al het vuil in een geweldigen oven te
scheppen. Tevens zorgt hij voor de bedie
ning van een loopenden-band, welke de
groote, onbruikbare stukken hout en het
andere afval aanvoert. Eens in de week
herkent zelfs zijn moeder hem niet meer,
nl. wanneer het vuur gedoofd is en hij door
het mansgat in den oven kruipt ten einde
het roet en de slakken te verwijderen.
3. DE CONTROLEUR VAN HET
GEBRUIKTE HOUT.
Of misschien zouden wij hem beter de
„opper-hout-ceremoniemeester" kunnen
noemen. Hij draagt er zorg voor, dat er
nieuw hout komt; teekent aan, wat ge
bruikt is, sorteert de overgebleven stuk
ken hout van de afgebroken „sets", gaat
na, welk hout, waaruit de spijkers ver
wijderd zijn, nog te gebruiken is en sorteert
alles op maat en soort. De „set-bouwers"
moeten zich dan ook altijd eerst bij hem
vervoegen alvorens evenl. tot het gebrui
ken van nieuw hout over te gaan.
4. DE VUILNISBELT-BEWAKER.
Deze heeft een verafgelegen post aan
den oever van een riviertje, dat achter de
studio-terreinen stroomt. Hij heeft om het
zoo maar eens uit te drukken de super
visie over het „filmstad-vuil en de con
trole over de transporten en bewaakt met
argus-oogen de altijd smeulende vuilnis-
hoepen. Het transport naar deze plaats ge
schiedt vanaf een centraal gelegen punt op
de studio-terreinen, waar al het voor ver
branding in aanmerking komende vuil der
verschillende werkplaatsen bij elkaar ge
bracht wordt. Men verwarre deze ver
branding niet met het „vuilverbranden",
genoemd onder punt 2, daar dit hoofdza
kelijk hout is en het hier afval in den
waren zin des woords betreft. Tevens let
deze man er op, dat er geen voorwerpen
van waarde tusschen zitten. Vaak vindt
hij nog kleine machine-onderdeelen, bruik
baar ijzerwerk, per ongeluk in de vuilnis
wagens terecht gekomen. Ook andfcre
voorwerpen zooals horloges, portefeuilles,
sleutels e.d. worden regelmatig gevonden.
Al deze voorwerpen kan men dan terug
bekomen bij de Afdeeling Gevonden Voor
werpen Warner Bros.
5. DE FILM-VERBRANDER.
Nog een op zichzelf staand baantje, dat
bestaat uit het toezicht houden op het
verbranden van den celluloid-inhoud der
blikken trommels, de niet meer in roula
tie- of niet meer te gebruiken copieën van
rolprenten. Ook dit werk geschiedt op een
nogal afgelegen plaats, gezien het groote
brandgevaar, hieraan verbonden.
Van een zeker gedeelte wordt ook wel de
z.g. blank-film gemaakt. (Dit is echter
weer een andere functie, welke wij hier nu
niet bespreken). Ook verbrandt hij dui
zenden meters film, afkomstig uit de
„snij-kamers" (cutting-rooms) en het
laboratorium.
Jaarlijks wordt in dit laboratorium voor
meer dan 60.000 gulden aan zilver en
andere metalen uit de celluloid en de
emulsie gehaald.
6. DE MUREN „SCHOONMAKER".
Dit is een smerig baantje, eerst alle
muren en andere plaatsen, waarop aange
plakt is, nat maken, een soort „week-pro-
ces" dus laten ondergaan, waarna hij met
een speciaal voor dat doel geconstrueerde
borstel het „aangeplakte" verwijdert.
7. DE VERFPOTTEN-WASSCHER.
In de schilders-werkplaats wordt deze
functionaris eiken morgen begroet door
een groot aantal kannen, potten en blik
ken, wier inhoud den vorigen dag en den
afgeloopen nacht bij de resp, dag- avond
en eventueel nacht-opnamen gebruikt zijn.
Door gummi-handschoenen beschermd
maakt hij deze attributen in een groote
tank, gevuld met een kokende, bijtende
substantie, schoon, waarna alles wordt af
gedroogd en weer voor gebruik gereed is.
In tegenstelling met de schilders, die op
dé „set" een afwisselend leve leiden, heeft
hij een eentonig bestaan. En wanneer alles
dan weer netjes opgstapell is, maakt hij
de kwasten schoon en is zijn dagtaak weer
ten einde.
8. DE STOFSLIKKER.
Hoewel dit één van de vreemdsoortigste
baantjes bij een filmmaatschappij is, is
deze persoon er nog niet zoo slecht aan toe,
daar hij voortdurend bij de opnamen aan
wezig is en alles dus van het begin tot het
einde meemaakt, ziet dus de spelers, de
figuranten, de requisieten, kortom hij ziet
de film maken. Zijn werk bestaat uit het
uitwisschen van sporen, b.v. van paarden
hoeven, automobielen, karren, enz. enz.
hoofdzakelijk op modderige wegen. Deze
z.g. „stof-slikker" verricht zijn arbeid tus
schen de opnamen (takes) door.
Zooals u dus ziet, zijn het oogenschijnlijk
onbelangrijke baantjes, welke achter de
schermen verricht worden, doch U zult het
na het lezen van deze détails met ons eens
zijn, dat al deze menschen toch maar noode
gemist zouden kunnen worden.
Temidden van het prachtige decor van
het Hindoepaleis uit de duizend-en-één-
nacht sprookjes, brachten wij voor eenigen
tijd een bezoek aan het atelier van den
regisseur Maurice Cammage. Omringd
door assistenten en een menigte van twee
honderd figuranten, die een rijk versierde
stoet vormden, aan het hoofd waarvan
Fernandel, die er prachtig uitgedoscht uit
zag als een Maharadja, ontdekten wij den
jongen regisseur.
„Het bioscooppubbliek is nog niet der
mate talrijk, en zeker niet in Frankrijk,
dat men zich kan veroorloven films te
maken, die alleen geschikt zijn voor een
zeker gedeelte van het publiek. Daarom
heb ik thans als onderwerp gekozen „Met
een kwartje de wereld rond" naar het
populaire boek van Paul d'Ivoi, dat voor
iedereen een bekende stof is, zoowel voor
de jeugd als voor ouderen.
Het is mijn bedoeling deze komische
avonturenfilm, o.m. door een grootschen
opzet een groote kans op succes te geven,
ook ver buiten de grens van Frankrijk.
Ons gezelschap werkt met veel ambitie:
wij maaktten en filmden de reis Le Havre-
New York aan boord van de „Normandie"
Fernandel
En avonturen!!!... Geloof me, de
legendarische reis om de wereld van
Lavarède zal werkelijkheid worden!
Het is mij bekend, dat vele duizenden in
alle deelen der wereld met spanning uit
zien naar de vertooning van de bekende
avonturen van Armand Lavarède, alias
Fernandel."
De regisseur zal ons inziens voor zijn
moeite ruimschoots beloond worden, na
melijk door een welverdiend succes
Daarna hebben wij een rondgang ge
maakt door de studio's, waar wij tientallen
origineele decors bewonderden, die ons in
de meest verschillende landen van de
wereld brachten, en die wezen op het
rhythme, de vele variaties en het schilder
achtige, dat deze film zal kenmerken.
Fernandel, bijgestaan door een groot
aantal geroutineerde artisten was tijdens
deze productie bijzonder op dreef, volgens
een geheel ander recept dan zijn creaties
tot nu toe waren.
Over enkele weken zal Fernandel ook
over Holland een storm van uitbundigheid
en uitgelatenheid laten losbreken en zal
het publiek de theaters bestormen, niet
alleen om de onbetaalbare creatie van
Fernandel als Armand Lavarède, maar
ook om zijn hart nog eens op te halen aan
het fantastische verhaal van Paul d'Ivoi:
„Met een kwartje de wereld rond". (De
vijf stuivers van Lavarède).
Voor eenige dagen was in ons land de
heer Truman Tallei, vice-president en
worldmanager van 20th Century Fox,
hoofdredacteur van het bekende Fox
Movietone News, vergezeld van den Euro-
peesche man van Fox Movietone, den heer
Russell Muth.
De heer Truman Tallei is een oud-jour
nalist, die zelf alleen maar bezwaar maakt
tegen het woord „oud" omdat hij zich nog
altijd journalist voelt en het filmnieuws
naar zijn meening zuiver journalistiek is,
zij het dan ook in een nieuwen vorm. In
den ouden vorm heeft Truman Tallei jaren
lang de journalistiek beoefend als news-
editor van de New-York Herald. Toen in
1918 de oorlogscorrespondent in Frankrijk
van dit dagblad, tijdens de griepepidemie
overleed, en de newsditor een nieuwe man
naar Europa moest zenden, gaf hij er den
voorkeur aan zelf te gaan. Eenige maanden
na zijn overkomst werd de wapenstilstand
gesloten en als Londens correspondent
bleef Truman Tallei voorloopig in Europa.
In 1919 trachtte hij met vele andere En-
gelsche en Amerikaansche correspondenten
in ons lar.d den toegang tot den ex-keizer
te forceeren.
Zelf spreekt hij thans lachende over
deze tot mislukking gedoemde pogingen,
maar met waardeering herdenkt hij ook
nu nog de vriendelijke ontvangst, die hem
ten deel viel bij de toenmalige ministers
Heemskerck en van Karnebeek. Eenige
jaren later terug in Amerika, werd Tru
man Tallei belast met de organisatie van
het wereldnieuws der Fox filmonderne
ming. Het Fox filmnieuws wordt thans
vertoond in 51 landen en in 19 verschillen
de talen. In al deze landen werken film
operateurs voor deze wereldonderneming,
die hun opnamen onderling uitwisselen.
In de voornaamste hoofdsteden zijn film
redacteuren, die wekelijks en in de groot
ste landen zelfs tweemaal per week het
filmjournaal samenstellen, waarbij in elk,
voor een bepaald land bestemde editie,
rekening wordt gehouden met de opvattin
gen, vooroordeelen en grieven in het be
trokken land, terwijl de strengste neutra
liteit in acht wordt genomen.
„Waarom zouden wij partij kiezen", al
dus de heer Tallei. „Niets spreekt duide
lijker voor zichzelf dan het filmbeeld. De
toeschouwers kunnen daaruit hun eigen
conclusies trekken".
De filmredacteurs, die voor de samen
stelling der verschillende journaals verant
woordelijk zijn, krijgen hun opleiding in
Amerika en keeren dan terug naar het
land, waar zij vandaan komen.
Daar werken zij zelfstandig aan de sa
menstelling van het voor hun land bestem
de journaal, natuurlijk onder oppertoe
zicht van den hoofdredacteur te New-York.
De kosten voor het maken van een goed
t'era von Langen in de Ufa-film „Kautschuk"
filmjournaal zijn in het algemeen zoo
groot, dat Fox Movietone News vrijwel
geen winst maakt. De Fox Film Company
beschouwt het geven van wereldnieuws
als een soort service aan het publiek. „Ver
dienen doen wij aan Shirley Temple-films
e.d." verklaarde de heer Truman Tallei
lachend.
In vele hoofdsteden werkt men samen
met groote dagbladen, waarvan een jour
nalist dan vaak als de plaatselijke film
redacteur optreedt. De montagekamer van
een dergelijk Foxkantoor lijkt dikwijls een
toren van Babel, omdat men de rieuwsfilm
binnen krijgt uit alle deelen der wereld
met de geluidsstrooken in allerlei talen.
De „strict neutrale" teksten worden
meestal geschreven door de filmredacteu
ren en in tal van landen gesproken door
commentators in de landstaal, waarvoor
men zooveel mogelijk bekende personen,
radio-sprekers, tooneelspelers, schrijvers
van naam tracht te vinden, die een goede
stem hebben en voor speciale onderwer
pen, speciale deskundigen van naam. Ner
gens heeft men in de vele jaren, dat Fox
Movietone aan het werk is, ooit politieke
moeilijkheden gehad of zijn operateurs
uit landen verwijderd. In China heeft men
tijdelijk het uitgeven van een filmjournaal
moesten staken en in Japan heeft men geen
eigen editie, doch wisselt men het film
nieuws uit met het groote dagblad „Asahi
Shimbun". Met Rusland heeft men geen
overeenkomst, omdat geen der met Rus
land gesloten handelsverdragen voorziet
in de uitwisseling van films. In totaal
werken voor Fox Movietone, behalve de
vele buitenlandsche ondernemingen en
operateurs, die hun belangrijke opnamen
inzenden, 150 cameramen. 75 geluids
technici, een vijftigtal andere technici en
eenige dozijnen filmredacteuren, allen ver
spreid door de geheele wereld.
De onderneming beschikt over een 70-
tal complete Soundcamera-installaties, die
indertijd 25.000 dollar elk hebben gekost,
thans echter al te krijgen zijn tusschen de
7 en 10.000 dollar. Voorts heeft men een
50-tal stomme camera's en een honderdtal
handcamera's.
Tijdens den burgeroorlog in Spanje had
men elf man aan elk der beide fronten
waarvan slechts een een schotwond in een
been opliep. In het algemeen hebben
tegenwoordig de filmoperateurs overal
dezelfde faciliteiten als journalisten en de
heer Tallei ziet in hen inderdaad niet an
ders dan journalisten, die het publiek het
nieuws op een zeer sprekende wijze
brengen.
Volgens een schatting van den bekenden
filmsupervisor Will Hai zien wekelijks inde
geheele wereld meer dan tweehonderd
millioen menschen het filmnieuws.
Dit filmnieuws kan naar de meening van
den heer Tallei een zeer grooten invloed
ten goede hebben, omdat het de menschen
toont, hoe andere volkeren doen en den
ken, waardoor het de menschen dichter tot
elkander brengt en zoo verklaarde hij
zonder eenig politiek commentaar te
geven zouden wij alleen reeds uit onze
opnamen, die wij in Spanje en China heb
ben gemaakt, een film kunnen samenstel
len, zoo gruwelijk en ontzettend, dat geen
jongeman, die deze film gezien had, er
meer toe te krijgen zou zijn een geweer op
te nemen om tegen een ander volk te velde
te trekken. Zonder echter sensatie te wil
len brengen, kan vooral de journaalfilm
een grooten invloed ten goede hebben en
er toe bijdragen de vredesgedachte te ver
sterken.
Wynken, Blynken and Nod.
Drie hummeltjes aan het spelevaren in
den hemel.
een nieuwe Walt Disney
Silly Symphony.
LUCHTKASTEELEN.
Victoria-theater.
In den kelder van den grooten Weenschen
schouwburg zit een arm meisje, dat de
kleeren van de danseressen moet klaarleg
gen en ze mag helpen kleeden. Iets van de
weelde van boven dringt tot den kleedkel
der door, het arme meisje droomt zich een
oogenblik een leven van luxe, los van
alle dagelijksche beslommeringen, maar dat
zijn natuurlijk luchtkasteelen voor een on
bekend kleedstertje, die van niemand iets
anders dan standjes heeft te verwachten.
In de danszaal wordt bekend gemaakt,
dat er gratis loten worden uitgestrooid en
dat de hoofdprijs een reis van drie dagen
naar Venetië, Napels en Capri zal zijn. Ba-
lerina's op met bloemen bekranste schom
mels strooien de loten door de zaal en een
ervan fladdert naar het kamertje van het
arme kleedstertje en is natuurlijkde
hoofdprijs.
Maar als zij, dol gelukkig, dien prijs in
ontvangst wil nemen, kan zij geen entree
biljet toonen en alles zou mis geloopen zijn
als er niet een schatrijke Amerikaan was,
die voor zijn genoegen zijn geboorteplaats
Weenen heeft opgezocht, die vanuit zijn
loge de heele geschiedenis heeft bekeken
en haar te hulp snelt. Dank zij deze inter
ventie krijgt het meisje Lilian Harvey
haar reisbiljet en wanneer zij met haar
beschermer in diens loge zit en van haar
toekomstdroomen vertelt, dan is er nog
slechts 'n echte Italiaansche vorst, dien zij
zich zou wenschen om in Italië al haar
sprookjeswenschen vervuld te zien.
De Amerikaan heeft pleizier in het naïve
kleedstertje en besluit haar dien vorst te
laten ontmoeten. Hij reist met haar mee en
haalt in den trein een knappen, jongen
Italiaan over om drie dagen als vorst op te
treden. De jonge man laat zich overreden,
de kennismaking in het restauratie-rijtuig
is spoedig voor elkaar en men begrijpt wel
wat er zooal zal volgen. De „vorst" ziet
haar voor een luxe poppetje aan en de klei
ne Annie is in de wolken over de ontmoe
ting met een man van standing, die boven
dien zoo knap en zoo goed is, dat ze er bin
nen weinige uren tot over de ooren op ver
liefd is. De Amerikaan Forster blijft in de
buurt en houdt een oogje op het tweetal. De
„vorst", eveneens verliefd, staat op het
punt te bekennen, dat hij maar een arme
violist is, maar Forster houdt hem aan zyn
woord. Drie dagen lang heeft hij beloofd
voor vorst te zullen spelen. Annie bekent
hem, dat zy geen grande dame, maar een
doodgewoon kleedstertje is, de beide jonge
menschen bezoeken in Venetië een oud
dogenpaleis en maken in gedachten en
in de film in wekelijkheid een Italiaanse!)
feest uit de 16e eeuw mee en dan komt het
groote oogenblik, dasz man vom Licbsten
was man hat musz scheiden.
Annie verandert weer in het sjofele
kleedstertje en vertelt de kelderjuffrouw
snikkend van haar schoone herinneringen
en de vorst wordt weer violist op zoek naar
een plaatsje in een behoorlijk orchest.
Forster bezoekt den kleedkelder en legt
Annie de heele situatie uit en op het goede
moment verschijnt natuurlijk ook de
„vorst", die derde violist in het orchest is
geworden en dan zijn de beide gelieven zoo
in de wolken dat de film gerust kan ein
digen omdat iedereen wel begrijpt, dat er
alleen nog maar een periode kan volgen
waarin zij nog lang en gelukkig met elkaar
zullen leven.
Een alleraardigste film waarin Lilian
Harvey nog eens demonstreert, dat zij het
voor „star" spelen nog niet verleerd is.
Vooraf: veel nieuws uit binnen- en bui
tenland, een grappige één-acter en een zeer
interessante film over het leven op den
zeebodem.
„GESTOLEN LEVEN".
Theater Harmonie.
„Er gebeuren in het leven soms wonder
lijke dingen. Zóó vreemd, dat men het in
een roman niet gelooven zou", zoo onge
veer is het oordeel van den mannelijken
hoofdrolspeler, Michael Redgrave, wanneer
hij "zich in deze film geplaatst ziet tegen
over twee tweelingzusters, die althans uiter
lijk zoo op elkaar lijken, dat hij ze niet uit
elkaar weet te houden.
Van een dergelijk gegeven zou een min
of meer goedkoope humoristische uitwerking
zijn te geven door een reeks van misver
standen, en verwikkelingen door verwisse
lingen, aan elkaar te lasschen. Maar bij Eli-
sabeth Bergner is deze al te gemakkelijke
uitwerking niet te verwachten. Zij heeft ge
tracht leven te scheppen. En zij is daarin
geslaagd hier meer, daar minder. Maar
wanneer dit laatste het geval was, dan lag
bij haar niet de schuld. Dan was de fout te
wijten aan het scenario, dat niet overal even
sterk en overtuigend is. Of dan kwam dit,
doordat het onmogelijk moet zijn voor
iemand, die het leven zélf wil geven, om
zonder remming twee geheel verschillende
karaktertypen uit te beelden. Wanneer Eli-
sabeth Bergner de luchthartige en opper
vlakkige moet spelen, is het duidelijk merk
baar, dat zy anders is dan ze is. En het
blijkt, dat de fijngevoelige, die dieper be
leeft en naar buiten meer evenwichtigheid
en reserve toont, meer met haar eigen ka
rakter overeenkomt. Het is daarom zoo
juist, dat deze laatste de belangrijkste
figuur in deze film geworden is.
Het verhaal geeft de historie van den
man, die de oppervlakkigste van twee zus
ters tot vrouw kiest, terwijl de andere het
meest van hem houdt, en feitelijk ook om-
gekeeid. Wanneer dan de oppervlakkige om
het leven komt, treedt de tweelingzuster in
haar plaats zonder dat de man het aanvan
kelijk bemerkt. Tenslotte leert hij de wa
heid kennen die voor hen beiden een iu
begin en een harmonischer leven beteeK«»
Engeland is door de naturalisatie van
Duitsche Elisabeth Bergner, die zich
haar man, Paul Czinner, een nieuw he?~**>;
heeft weten op te bouwen, een groot I
speelster rijker geworden. Een Ufa-s er'
in haar plaats kan treden, ontbreekt s
alsnog. be.
Het goed verzorgde voorprogramma
staat uit een daverend avontuur van POP®
2 journaals en een filmpje over huis i
Het is een weldadige onderbreking
reeks met de schijnbaar onvermij
„komische" éénacters, die de voorpio.
ma's maar al te vaak onveilig plegen
EEN ENKLE SIGARET KAN MAKÉM
DAT BOSCH EN HEI IN BRAND
r GERAKEN.
NEDKfc
HQPeM*
