Kiespijn
Hnrtjps
Films snijden,
W. C. FIELDS, Amerika's superdwaas.
c
Tlededattd Oueczee
een kunst, die niet gewaardeerd wordt
Zes weken knippen en
plakken voor één film.
De „cutter", de man
achter de schermen.
Kampioen van het zwarte ras.
ONZE BIOSCOPEN.
Zl
DERDE BLAD
2
procent boven het promesse-disconto van
de Nederlandsche Bank".
Goedgekeurd.
Financieele besluiten dienst 1938
en 1939.
Goedgekeurd werden verschillende fman.
cieele voorstellen ten aanzien van de dien
sten van 1938 en 1939 (af- en overschryvin
gen enz.) Het voornaamste ervan was een
juppletoire begrooting tot een bedrag van
1800 voor aanschaffing van verschillende
dingen voor de luchtbeschermingsdiensten
De voorzitter voegde hier aan toe
dat reeds was te kennen gegeven, dat Ged.
Staten zich niet tegen deze uitgaaf zouden
verzetten en dat de uitgaaf verdeeld kan
worden over vier jaren.
De heer G r e e u w vond het vreemd,
dat nu reeds bekend is dat Ged. Staten
dezen aankoop zullen goedkeuren, terwijl
voor uitgaven ten behoeve van sociale za
ken altijd onnoemelijk veel bezwaren wor
den geopperd.
Extra hulp aan werkloozen
Voor den z.g. B-steun aan werkloozen
zal beschikbaar kunnen worden gesteld 96
maal 5.78, voor de B-groep van de kleine
tuinders 17 maal f 2.89 en voor de B-groep
van de kleine boeren 5 maal 2.89, in to
taal 618.46.
Van die bedragen komt voor rekening
van het Rijk totaal f 404.46, zoodat de ge
meente zal hebben te betalen in totaal
214.B. en W. stelden voor dit bedrag
beschikbaar te stellen.
Aldus werd besloten.
E en extraatje voor tewerkgestelden.
De heer G r e e u w had indertijd ge
v:aagd of de werkloozen, die voor reke
ning der gemeente waren te werk gesteld,
niet ook het voor gemeentewerklieden
geldende loon konden krijgen.
De voorzitter antwoordde thans
dat het geval is nagegaan en dat daarby
gebleken is, dat de betrokken personen de
voor werkloozen gebruikelijke toelagen
hadden gemist. Dientengevolge zou hen nog
een uitkeering worden gedaan, welke voor
hen gezamenlijk was berekend op ruim
222.
De heer G r e e u w verklaarde zich
hierover voldaan.
Van „eigen" tot openbaren weg
Van den heer P. A. de Lange was een
verzoek ingekomen om medewerking tot
het tot openbaren weg verklaren van de
Vijfzusterslaan in het Blockhovepark, welkt
pad tot heden de aanduiding „Eigen weg"]
droeg.
Na eenige besprekingen, waarbij bleek
dat het hier gaat om toestemming van den
Rijkswaterstaat te verkrijgen tot uitweg op
den Kennemerstraatweg en om het omlig
gende terrein bouwrijp te maken, werd het
verzoek ingewilligd.
De gemeente-ontvanger gaat tegen
1 Jan. met pensioen.
De heer Kant had de vraag ingediend
of er in dienst van de gemeente personen
werkzaam zijn van 65 jaar of ouder. Indien
zij niet onvervangbaar zijn, zouden zij dan
kunnen worden ontslagen? En zou de ver
ordening niet zoodanig kunnen worden her
zien, dat zij wordt aangevuld met de bepa
ling dat 65-jarigen ontslagen moeten wor
den?
De voorzitter antwoordde dat het
adres in B. en W. nog niet is besproken,
maar wel wilde spr. zeggen, dat de gem.-
ontvanger reeds heeft gezegd plan te heb
ben tegen 1 Jan. zijn ontslag te vragen. Hij
is de eenige 65-jarige in dienst der gemeen
te en in de eerste jaren zullen er geen an
deren dien leeftijd bereiken.
Hierna wordt de vergadering gesloten.
moet onverbiddelijk wijken voor
VAN MIJNHARDT
EEN VERSLAAFDE.
Eurpoeaan met morphine gesnapt.
De Bataviasche landrechter veroordeel
de een 44-jarigen Europeaan wegen seen
opium-delict tot 3 maanden hechtenis.
Enkele dagen geleden arriveerde de man
met een autobus uit Bandoeng te Amster
dam. Bij het uitstappen viel hem een enve
loppe uit den binnenzak en een injec
tiespitje rolde hieruit op den grond. Een
rlid van de opium-recherche was toevallig
getuige van dit incident. Hij rook onmid-
F dellijk lont en verzocht den reiziger even
I mee te gaan naar het politiebureau.
Bij een nauwgezette fouilleering kwam
aan het licht dat de Europeaan in zijn
schoenzolen kleine hoeveelheden morphine
en novocaine had verborgen E.en en ander
had tot gevolg dat hij zich voor den land
rechter moest verantwoorden, vertelt de
Javabode.
Ter rechtszitting bleek dat het verleden
van beklaagde, die zelf niet was versche
nen. niet smetteloos genoemd kon worden.
Reeds meermalen is hij terzake van een
opium-delict veroordeeld, terwijl voorts ae
rapporten over 's mans gedrag gedurende
een énjariég verblijf in 's lands werkin
richting te Malang niet onverdeeld gunstig
waren. Een en ander werkte mede tot het
opleggen van deze vrij zware straf.
H. J. Eilers - Te Oegstgeest is, na
een ongesteldheid van eenige weken, over
laten de heer H. J. Eilers, die in geheel ons
land bekend was om zijn middelen ter ge
nezing van tuberculose. Aan veel vervo .-
Zng is hij blootgesteld geweest. Herhaalde-
fcjk werd hij tot hooge geldboeten veroor
deeld, maar onvermoeid zette hij zijn wer.-c
voort tot nu de dood er een eind aan ge-
jnaakt heeft.
Slechts met kleine letters staat zijn
naam op het witte doek. Niemand kent
hem. hij is noch een beroemde „star
noch een groot regisseur. Hij is slechts
de „cutter". Als men den eersten den
besten bioscoopbezoeker zou vragen,
wat een „film-cutter" is, zou deze het
antwoord hierop schuldig blijven. Hij
kent wel Paul Muni, Bette Davis, Errol
Flynn e.a., maar van George Amy heeft
hij nog nooit gehoord. Als men hem zou
vertellen, dat die Amy een bekende
film-cutter is, zou hij zijn schouders op
halen en vragen „Wat is dat dan voor
iemand?"
Weinigen beseffen de belangrijke
taak, die op zijn schouders rust.
Zijn gereedschap bestaat slechts uit een
schaar en een fleschje, kleurlooze plakstof,
de z.g. filmlijm.
Op zijn werktafel staan een drietal appa
raten, een klein, ingenieus apparaat, ge
naamd de „movieola", een luidspreker en
een plakmachine.
Bijna den geheelen dag tuurt hij door een
opening in de „movieola", af en toe een
reepje celluloid in tweeën knippend, een
ander stukje aanplakkend
Hij mag zelfs niet rooken, daar de vloer
om hem heen bezaaid ligt met stukken cel
luloid, een stof, die, zooals de lezer waar
schijnlijk wel zal weten, zeer snel ontvlam
baar is. Deze man nu wordt „cutter" ge
noemd, doch ook wel „flim-cutter", in het
Nederlandsch wil dat zooveel zeggen als
film-snijder of monteur.
Eigenlijk is het een onjuiste benaming,
hij had beter „kampioen-puzzelaar" kunnen
heeten. Kruiswoord-raadsels en legkaarten
zijn kinderspel vergeleken bij de taak van
den „cutter". George Amy heeft zoojuist de
Warner Bros. film „Luchtduivels der Ma
rine" gesneden en gemonteerd. Ongeveer
6 weken was hij daarmee bezig. 6 weken
lang knippen en plakken om van één film
een juist en vlot geheel te maken. Want de
taak van George Amy begint eerst dan als
de opnamen voltooid zijn. Een geweldige
hoop filmrollen ligt op zijn werktafel tot
een gezamenlijke lengte van ongeveer
50000 M. Dit moet hij reduceeren tot een
lengte van 2500 a 3000 M. Amy's taak zou
eenvoudig genoeg geweest zijn, indien de
opnamen in dezelfde volgorde gemaakt
werden, als ze worden afgedraaid bij een
vertooning van de film. Het is geen onge
woon feit, dat men de laatste scènes der
film het eerst opneemt. Dit hangt natuur
lijk geheel van het draaiboek af. Reeds lang
vcor een film in productie gaat, d.w.z. voor
de opnamen beginnen, maakt de productie
leider in overleg met de studio-leiding een
soort opname-schema. Bij het opmaken van
dit schema houdt men zich niet aan het ver
loop van het verhaal. Het is de bedoeling in
een „set" zooveel mogelijk scènes op te ne
men, onverschillig of deze in het begin of
einde der film thuis hodren. Want in de
film-industrie is tijd geld; meer dan in eenig
ander bedrijf. Als men volgens het verhaal
ging filmen, zou men de décors van een
bepaalde scène moeten afbreken en een
paar dagen later weer opbouwen; ja, he'
zou zelfs kunnen voorkomen, dat men voor
een scène b.v. naar Alaska moet reizen, dan
terug naar Hollywood en een week later
opnieuw naar Alaska. Dit zou in de eerste
plaats te veel tijd en in de tweede plaats
te veel kosten met zich mede brengen.
Aldus gaat men systematisch te werk.
Voor de opname-staf is dit natuurlijk ont
zettend gemakkelijk. Maar George Amy
heeft er bergen werk meer door. Hij moet
weer uit elkaar halen, wat een legertje
technici en spelers met moeite hebben sa
mengesteld en begraaft zich in een hetero
gene mengelmoes van filmstrooken ten
einde deze in goede volgorde te plakken en
tot een loopend geheel samen te flansen
Daarbij wordt zijn taak nog verzwaard door
het feit, dat iedere scène wel van uit acht
verschillende gezichtspunten en afstanden
genomen is, welke hij moet sorteeren in de
z.g. „close-ups", de „medium-shots" en de
„long-shots". Dank zü Amy wordt de film
dan een passend geheél.
Acht uren per dag en zes dagen per week
zit George gebogen over zijn „movieola",
een schaar in zijn rechter hand. De lezer
zal natuurlijk gaarne willen weten, wat de
„movieola" voor een apparaat is. Het is een
klein apparaat, gelijkend op een box-ca
mera, waar de film doorheen loopt door
middel van een electrische motor.
De filmstrook passeert een lens, waar
achter een sterk licht brand; door een kijk
gat kan de filmsnijder het beeld volgen.
Aan dit apparaat is een foto-electrische cel
gebouwd, waardoor de snijder niet alleen
het beeld kan zien, doch ook de dialoog kan
hooren. Het geluid wordt via de foto-cel
door de luidspreker weergegeven. Om de
taak van de filmsnijder eenigszins te verge
makkelijken kan deze, indien hij het noo-
dig acht, het apparaat langzamer laten
draaien om zoodoende de beelden en het
gesprek nog beter te kunnen volgen; door
middel van een pedaal kan hij desgewenscht
de film zelf terug laten loopen.
De plak-machine is ook een belangrijk
apparaat,, omdat men daarmee, met behulp
van filmlijm, de stukken aan elkaar kan
lasschen, zöö, dat slechts experts deze las
schen terug kunnen vinden.
|Dit is, waarde lezer, de omvangrijke en
moeilijke taak van den „cutter".
Moge dit artikel den bioscoopbezoeker
meer respect inboezemen voor deze harde
werkers, wier namen slechts met kleine
letters op het witte doek verschijnen.
Fernand Gravey vertolkt de hoofdrol in
de film „Le Dernier Tournant" welke in
Frankrijk wordt vervaardigd naar het
bekende boek van den Amerikaanschen
schrijver James Cain „The postman always
rings twice". In deze film spelen verder
nog mede. de bekende jeugdige actrice
Corinne Luchaire en de groote karakter-
speler Michel Simon. De spelleiding is in
bekwame handen by den regisseur Pierre
Chenla.
Van deze film, waarvan de verwachtin
gen zeer hoog gespannen zijn, wordt de
Parijsche première binnenkort tegemoet
gezien.
Corinne Luchaire is de tegenspeelster
van Fernand Gravey in de film „Le Dernier
Tournant". welke film door Pierre Chenal
naar het bekende boek van James Cain
„The postman always rings twice" op het
oogenblik geregisseerd wordt in Frankryk.
Door het spelen van deze rol is Corinne's
wensch om eindelijk als „vrouw" en als
„brunette" in een film op te treden in ver
vulling gegaan.
Wereldconferentie van christelijke
jeugd. - Zeer bijzondere omstandigheden
voorbehouden, mag thans met zekerheid
worden vastgesteld, dat van 24 Juli tot 2
Augustus a.s. in Amsterdam een wereld
conferentie van christelijke jeugd zal wor
den gehouden. 1600 jonge menschen dui
zend jonge mannen en zeshonderd jonge
vrouwen waarvan 2 '3 beneden de 25
jaar en de rest beneden de 35 jaar, tezamen
vertegenwoordigende 65 naties, komen dan
gedurende tien dagen in Amsterdam bijeen
om de meest brandende vraagstukken van
dezen tijd te bespreken en te behandelen.
Jeugdleidersconferentie. - Het Neder
landsche Jeugdleiders Instituut organiseert
op 16 en 17 Juni a.s. in de Ernst Sillem-
hoeve bij de Lage Vuursche een landelijke
jeugdleiders conferentie.
Een mijn gevonden. - Tusschen Noord-
wijk en Katwijk, niet ver uit de kust varen
de, heeft de Vlissingsche logger eergister-
nacht een mijn opgevischt. De logger liep
de Scheveningsche haven binnen en sleepte
de mijn achter zich aan. Deze werd aan den
Zeesluisweg gedeponeerd, ter hoogte van
den visch-afslag en is gisterochtend door
torpedisten op de grens van Scheveningen
en Wasser.lar vervoerd, waar zij tot ont
ploffing is gebracht
BOERDERIJ AFGEBRAND.
Tengevolge van het in brand raken van
een pan mt vet i gistermiddag de boerderij
van den landbouwer A Piek te Oudehaske
(Fr.) in vlammen opgegaan. Van den in
boedel kon niets worden gered, terwijl te
vens de land bouw-inventaris verloren
ging. De schade wordt gedeeltelijk door
verzekering gedekt
Een neus is een kwetsbaar
lichaamsdeel en daarenboven
een belangrijk onderdeel van
het menschelijk gelaat. Men
kan ermee ruiken en snuiven
en tevens het voorwerp in
kwestie, al naar gelang den
aard en spierrekbaarheid
van den trotschen bezitter,
in andermans zaken steken,
draaien en wippen.
Dat iemand echter carrière
maakt alleen en uitsluitend
vanwege het feit, dat zijn
reukorgaan, aesthetisch be
zien, een wanproduct ge
noemd dient te worden, mag
een unicum heeten. Edoch,
er wandelt een dergelijk
iemand rond en zjjn naam,
zijn waren naam althans,
luidt William Claude Dun-
ker.field, alias W. C. Fields.
Het zal een vijftig jaar
geleden zijn dat een jong-
mensch van 12 jaar, dat
achter een ijskarretje aan-
sjokte, hoogloopende ruzie
kreeg met zijn collega's en
met een zwaargehavenden
neus het strijdperk verliet.
De knaap, die niemand an
ders was dan onzen vriend
Fields, versaagde niet en
bleef schaamteloos achter het
tomaatroode uitsteeksel aan
wandelen. Hij zwierf met zyn
kameraden door de straten,
leefde van wat zijn dwaze invallen hem
opbrachten en werd wat men aan de
andere zijde van het groote water een
tramp (iandlooper) belieft te noemen.
Zooals velen van zijn lotgenooten kreeg
hij een betrekking als stalknecht in dienst
van een rondreizend circus, aanvankelijk
zonder eenige vooruitzichten. De eigenaars
kregen toen plotseling in hun hoofd
zijn komisch uiterlijk productief te maken
als aankondiger van het schoons, dat in de
tent tden volke getoond werd en de rauwe
stem van den dwaas die. gekleed in een
kakelbont pakje, zijn werkelijk origineele
geestigheden debiteerde, miste haar uit
werking niet op het publiek.
Fields werd een persoonlijkheid. Hij
bemerkte zelf wel dat slechts hard werken
hem vooruit zou helpen en toen hij, na
verloop van tijd, een kans kreeg om aan
het tooneel te komen hapte hij toe en
schiep een genre, dat ten huidigen dage de
Amerikanen dol van geestdrift maakt. Met
een ouden Derbyhoed op het hoofd, een
sigarenkistje in zijn hand en afgedragen
schoenen aan de voeten zong hij liedjes uit
zijn zwerverstijd. Bijtend sarcasme ken
merkten zijn toespelingen op bestaande
mistoestanden. Fel hekende hij het egoïsme
van de menschen, die arme bedelaars met
een snauw aan de deur afscheepten. De
eenvoudige, doch treffende wijze waarop
hij zich als kampioen van het zwarte ras
deed kennen was in feite jen waagstuk,
maar bezorgde hem een blijvende plaats
in de harten van tienduizenden.
W. C. Fields.
Fields steeg meer en meer in aanzien.
Zyn moppen, immer geestig en origineel,
gingen van mond tot mond. Hy bleef zyn
genre trouw, ook toen hij tal van jaren
aan de follies van den grooten Ziegfield
verbonden was en in zijn armzalige plunje
wel eenigszins uit den toon viel temidden
van risten adembenemende schoonheden.
Tournées door de geheele v ereld heeft
Fields ondernomen en de filmindustrie kon
maar geen vat op hem krijgen. Wel trad hij
ettelijke malen voor radiomicrofoons op,
naar welke uitzendingen zeer veel ge
luisterd werd.
In 1936 wierp een ernstige ongesteldheid
hem geruimen tijd op het ziekbed, doch de
vitale komiek behield zijn optimisme en
herstelde, waarna onmiddellijk een aan
bod van Universal volgde om een rol voor
hem open te houden in „You can 't cheat
an honest man".
Weer weigerde Fields, maar toen hij
hoorde dat Edgar Bergen en Charlie Mc
Carthy, een duo dat ettelijke malen teza
men met hem op de planken en voor de
microfoons had gestaan, eveneens van de
party zouden zijn, zwichtte hij en accep
teerde het aanbod.
In bovengenoemde film kan men Fields
binnenkort zien als Larson E. Whipsnade,
een circuseigenaar op zwart zaad met een
prachtige manege en het raarste stelletje
artisten dat men zich denken kan.
Dit is de geschiedenis van knobbelneus
W. C. Fields. Een dwaas, zoo men wil, doch
dan een. wiens oeuvre respect afdwingt.
KAMERADEN VAN DE STRAAT.
Victoria-theater.
Het element „renbaan" is niet bepaald
gloednieuw in de film. Het is precies als
met den boksring: Hiér wint na heel veel
angstwekkende avonturen het favorite ren
paard daar in den regel „the figher" of
the killer" door een formidabelen k. o. in
de dertiende ronde Tot bittere teleur
stelling van al de snoode onbetrouwbaren,
die het by den wedstrijd altijd voorzien
hebben op de zege van den held van het
verhaal.
.Stablemates" is anders. Volkomen an
ders, in de allereerste plaats door de origi
neele uitwerking van het gegeven. Gezien
den aard ervan een bizondere prestatie. En
dan verder, doordat Wallace Beery er
samen met Michey Rooney iets zeer bizon-
ders van hebben weten te maken. Beery
speelt prachtig de rol van den verloopen
aan den drank verslaafden veearts, die door
den jongen er weer bovenop gehaald wordt,
door hem weer een houvast, een doel te
geven: den jongen op te leiden in zyn eigen
beroep, waarvoor hij ondanks alle degene
ratie de liefde niet heeft verloren. Aan de
verhouding 'usschen deze twee menschen
is terecht veel zorg besteed; Mickey Rooney
die in „Jongensstad" ook al toonde
bizondere talenten te bezitten en Wallace
Beery maakten deze tot een van de best
geslaagde elementen uit deze film. Een film,
die én door vorm én door inhoud boven het
middelmatige uitsteekt.
De wijze, waarop de twee elkaar leeren
kennen; de man, die in zijn uitzichtloos en
doelloos bestaan iemand tegenkomt, die hem
nóódig heeft en ook omgekeerd; de lang
zaam groeiende genegenheid voor elkaar;
de voorbereidingen voor1 de groote race; de
aandoenlijke zorg voor het paard: hun eenig
bezit, hun gemeenschappelijke vriend; en
tenslotte de race zelf, waar Mickey als
eerste de finish passeert en daarmee het
beloofde land", een betere toekomst bin
nenrijdt het zyn maar enkele elementen
uit een film met een rijken inhoud. Rijk aan
gebeurtenissen én aan gaaf karakterspel. Het
is dit laatste, dat een film zijn aparte be
teeken is geeft, zoolang de filmindustrie
(d. w. z. het publiek) zoo dikwijls genoegen
neemt met grove effecten of wat onbeteeke-
nende show.
Het voorprogramma geeft behalve de
traditioneele „Tonwoche" van de Ufa en het
Polygoon-journaal, een kleurenfilm over
Mexico, een geestige teekenfilm, een filmpje,
gepleegd door M. G. M., die door de hoofd
film gelukkig voldoende bewijst béter te
kunnen.
SERGEANT BERRY.
Bioscoop-Theater Harmonie.
Hans Albers in het Pinksterprogramma
van de Harmonie, dat belooft een drukke
week te worden, want Hans Albers is voor
velen een attractie op zich zelf en in deze
film, Sergeant Berry, krijgt hij volop
gelegenheid zich in zijn besten vorm te
toonen. De film is spannend en sensatio
neel, boeiend, soms wat komisch en vlot
van tempo.
Sergeant Berry is een hoofdagent uit
Chicago, die bij toeval gelegenheid krijgt
zich te onderscheiden en een paar van de
meestbekende leiders uit de onderwereld
onschadelijk te maken en later de heele
bende. Zyn succesvol optreden heeft tot
gevolg, dat hy tot inspecteur van de ge
heime recherche wordt benoemd en met
een reeds een opdracht krijgt tot optreden
tegen een bende cocaïne-smokkelaars aan
de Mexicaansche grens. Daar vindt de
filmliefhebber hem dan ook terug onder
den naam Mackie Brown. Als ingenieur
reist hy door Mexico. Geheel onverwacht
komt hij in aanraking met alle voorname
personen uit deze smokkelzaak. Maar er
is nog heel wat werk te verzetten en er
moeten nog heel wat hachelijke situaties
doorworsteld worden, voor de bende ach
ter slot en grendel zit en luitenant Berry
met Ramona, het Mexicaansche meisje,
een gelukkige toekomst kan tegemoet
gaan.
Hans Albers vervult wel een zeer be
langrijke rol in deze film, maar hij kwijt
zich vlot en gemakkelijk, soms op humo
ristische wijze, van zijn lang niet gemak
kelijke taak. De rol van Berry had voor
Albers geschreven kunnen zijn.
Tal van bekende artisten staan hem in
dit spannende filmwerk ter zijde, en zij
allen blijken uitstekend voor hun taak
berekend. In de rol van Ramona ziet men
een nieuwe kracht, n.1. Herma Relin.
Een film, die het in de Pinksterweek
uitmuntend zal doen.
Een paar bijzonder interessante jour
naals, een grappige teekenfilm uit het
visschersleven, een muzikale film van
Vincent Loper en een vijftal radiozange
ressen voltooien het programma op aan
trekkelijke wijze.
DE DIRECTEUR VAN DE UFA IN
NEDERLAND TREEDT AF.
De heer Bollongino, directeur der Ufa-
theaters in Nederland (in Den Haag het
Asta-theater, te Rotterdam het Luxor
Palast en in Amsterdam het Rembrandt-
theater) zal binnenkort zyn functie neer
leggen.
