Deskundige adviseurs
in Hollywood.
HOLLYWOOD-KINDEREN
Een onmisbaar element.
ONZE BIOSCOPEN.
Zl
„BOEFJE"
krijgen geen auto's meer cadeau.
Een goede „locale kleur".
Een veel gezocht
film-onderwerp.
DERDE BLAD
Zoodra bekend wordt, dat er een
nieuwe film vervaardigd zal worden,
solliciteeren zeker een dertigtal men-
schen naar de betrekking van deskun
dig adviseur.
Het is niet alleen een vereischte, dat
een deskundig adviseur uitblinkt op
zijn eigen terrein, doch bovendien moet
hq iets afweten omtrent het maken van
films en dient hij verschillende voor
komende productie-problemen te kun
nen oplossen. Ongeveer de helft van
films, welke in Hollywood geproduceerd
worden, komen met behulp van deze
experts tot stand.
Er worden in films dikwijls omstandig
heden voorgesteld, waarin een ieder zich
wel eens bevonden heeft, zoodat het niet
moeilijk valt, zich hierin te verplaatsen. In
veel gevallen weet de regisseur de situatie
zoo aannemelijk voor te stellen, dat het voor
de medespelenden duidelijk genoeg is.
Films b.v. als „Vier Dochters", „De Zus
ters" of „Witte Vanen" vereischen geen bij
zondere adviseurs, aangezien de sfeer hier
volkomen door de artisten kon worden aan
gevoeld, daar het scenario grootendeels aan
het werkelijke leven ontleend is. Voor de
grootscheepsche Warner Bros-vliegfilm
„Luchtduivels der Marine" (Wings of the
Navy), waarin George Brent, Olivia de Ha-
villand en John Payne de hoofdrollen ver
tolken, kon men geen beteren expert vinden
den regisseur Lloyd Bacon. Bacon diende
zelf bij het U.S. Vliegkorps en vliegt nog
herhaaldelijk. En zat hij werkelijk nog met
moeilijkheden dan verstrekten de marine
autoriteiten geheel belangeloos alle moge
lijke inlichtingen.
Daartegenover staan natuurlijk de
films, welke zich in landstreken afspe
len, waar men zelden of nooit komt en
waarin zeden en gewoonten gebruike
lijk zijn, waarvan men niet, althans on
voldoende op de hoogte is. In zoo'n ge
val is een terzakè kundige absoluut
noodzakelijk .voor een juiste „locale-
kleur".
De meeste deskundigen houden regelma
tig voeling met de studio's en zoodra er
maar eenige bijzonderheden betreffende 'n
te vervaardigen film bekend zijn, hopen zij
met een opdracht te worden belast.
Een vroegere mijnwerker, Bill genaamd
zijn achternaam is onbekend trad ver
scheidene malen als adviseur op bij films,
waarin het leven in Alaska en het hooge
Noorden behandeld werd. Ook stond deze
Bill de studio-leiding met raad en daad ter
zijde tijdens het vervaardigen van films,
waarin men het leven der goudzoekers op
de rolprent wilde vastleggen, o.a. bij „De
Macht van het Goud". Tommy Grimes ge
noot gedurende vele jaren een goede repu
tatie als adviseur voor cowboy-films. Een
inboorling van Hawai, bekend onder den
naam Peppy, geeft meestal advies, wanneer
men een Zuidzee-film vervaardigt.
Tom Gubbons, een blanke, doch in China
geboren, heeft vermaardheid als adviseur in
alles, wat op China betrekking heeft. Wan
neer hij niet in de studio werkt, is hij kell-
ner in een Chineesch restaurant.
Frank Lave weet het best de Mexicaan-
sche sfeer te scheppen.
Nick Kobliansky werkt bij Warner Bros
als er films te vervaardigen vallen, welke
zich in Rusland afspelen. Het is niet moei
lijk in Hollywood menschen te vinden, die
precies weten, hoe de Russische adel leefde
vóór de revolutie, doch het is bijna een on
mogelijkheid iemand te vinden, die zich de
levenswijze van de Russische boeren uit
dien tijd weet te herinneren.
Voor films, waarin Amerikaansche oor
logen of Indiaansche opstanden voorkomen,
vraagt men generaal Custer om advies.
Onlangs verleende Marcorita Hellman, de
dochter van een bekenden bankier te Los
Angelos, assistentie aan Olivia de Havilland
voor de film „De voortrekkers van Dodge
City".
Het Amerikaansche gouvernement houdt
van nauwkeurigheid en verleent altijd gaar
ne haar medewerking bij films, waarin re-
geerings-instanties voorkomen.
Toen Gale Page dit jaar in een tuchthuis-
school-scène moest optreden in de film
„Verwaarloosde Jeugd", werd één der jon
gens uit een Californische tuchtschool ge
haald om advies te geven. Zijn naam werd
vanzelfsprekend verzwegen. Als technisch
adviseur in de Warner Bros-film „Ik ben
een Vluchteling" en „20.000 Jaar in Sing-
Sing" deed Jack Miller dienst. Deze Jack
was vroeger zelf kettingganger geweest en
zijn hulp en advies droegen veel tot het suc
ces van de film bij. Hij werd één der favo
rieten in de studio, naar aanleiding van zijn
goochelkunsten. Hij kon glas eten, spelden
en spijkers in armen en beenen steken,
zonder dat hij er eenig nadeel of pijn van
scheen te ondervinden. Hij kon zijn panta
lon uittrekken, wanneer zijn enkels samen
gebonden waren. Dit is één van de vele din
gen, die men leert als men kettingganger is,
vertelde Jack.
Ook komt het voor, dat men journalisten
noodig heeft, zooals bij de films „De Vallei
der Reuzen" „Hi Nolle" enz. enz., alsmede
personen, die behulpzaam zijn bij den op
maak van een krant.
Het salaris van een adviseur varieert van
75 tot 200 per week, gedurende den tijd,
welke noodig is om de betreffende film te
maken. Soms zoekt de scenario-schrijver
iemand zooals b.v. schrijvers van boeken),
die hem behulpzaam kan zijn bij de bewer
king van het verhaal en deze wordt dan te
vens geëngageerd om van advies te dienen
tijdens de opnamen van de film. Bij films,
waarin dieren voorkomen, worden men
schen aangenomen, die met dressuur op de
hoogte zijn.
Vaak zijn deze menschen zelf in het bezit
van het gevraagde dier.
De meeste van deze adviseurs hebben,
wanneer zij niet aan de film behoeven te
werken, andere werkzaamheden.
DE ONSTERFELIJKE WALS.
Victoria-Theater.
De derde Strauss-week is gisteravond in
het Victoria-theater ingegaan en indien ooit
een film verdiende meerdere weken achter
elkaar vertoond te worden, dan is het zeker
deze Onsterfelijke Wals. Er gaat van dit
werk een zeldzame bekoring uit en het be
hoeft geen verwondering te wekken, dat
verschillende personen de film reeds meer
dere malen hebben gezien. Er zit een vaart
en een tempo in dit filmwerk, als men
slechts zelden aantreft.
De meesleepende muziek van den onver-
getelijken Johann Strauss wordt prachtig
uitgevoerd en voor de rol van de zangeres
Carla Donner had men geen beter vertolk
ster kunnen vinden dan de beroemde Me-
liza Korjus. Haar in alle opzichten vol
maakte zang boeit tot de laatste noot. Zij is
een zeer aantrekkelijke verschijning en
speelt voortreffelijk. Ontroerend is het spel
van de reeds meermalen bekroonde film
actrice Luise Rainer en Fernand Gravey
speelt als Strauss een der beste rollen uit
zijn loopbaan. Waar bovendien de regisseur
Duvivier voor een buitengewone enscenee-
ring heeft gezorgd, is het duidelijk dat de
Onsterfelijke Wals een film is, die men ge
zien moet hebben.
Het voorprogramma brengt thans een
drietal zeer interessante journaals, Movie-
tone, Ufa en Polygoon. Verder een gekleur
de teekenfilm, een bijzonder geslaagde
sportfilm van Race-honden en een alleraar
digste klucht van de bekende kindertroep
met Spanky aan het hoofd.
Maar de Onsterfelijke Wals mag niemand
verzuimen!
TWEE HOOFDNUMMERS.
BOOLOO.
Theater Harmonie.
In het theater Harmonie gaat een zeld
zaam mooie wildernisfilm van den regis
seur Clyde Elliot, die ook de film „Bring
them back alive" gemaakt heeft.
Er is natuurlijk een geschiedenis noodig
om de toeschouwers naar deze wildernis,
welke hier Sakai genoemd wordt en in Ma-
leisch gebied ligt, te verplaatsen. Die his
torie is, dat een jonge kapitein van het
Engelsche leger een boek heeft geschreven
ter nagedachtenis aan zijn vader, een over
leden generaal, die tevens een geleerde van
naam was. In dit boek komt een witte tij
ger voor, die zich in de wildernis van Sakai
zou ophouden en wien de wilde volksstam
men hun jonge meisjes offeren om het dier
in een goede stemming te houden. Het beest
wordt dan ook als een godheid vereerd,
maar de heeren, die deel uitmaken van een
geleerd genootschap en het portret van wij
len generaal Rogers in hun instituut heb
ben opgehangen, verzoeken den zoon dit
portret weer mee te nemen, daar zij onmo
gelijk kunnen aannemen, dat de geschiede
nis van den witten tijger waar kan zijn.
Op den zoon, den kapitein, rust dan de
verplichting die waarheid te bewijzen. Hij
neemt afscheid van zijn verloofde, die hem
tevergeefs tracht te weerhouden en trekt
met een groote expeditie naar de wildernis
van Sakai om daar naar den witten tijger
te zoeken.
En dan staan we dus plotseling in de wil
dernis en dit gedeelte van de film, dat ge
lukkig van langen duur is, behoort tot het
beste wat er ooit aan wildernis-opnamen
vertoond is. Zeldzame dieren, alleen of in
kudden trekken voorbij, gevechten van
slangen en tijgers, zelfs van een soort buf
fel en een tijger worden weergegeven. Men
ziet hoe bedreigde mannen den tijger in
zijn sprong neerschieten, men ziet hoe zij
de valkuilen en de valhokken maken en hoe
de wilde dieren daar argeloos in loopen en
gevangen worden. Honderden apen vluch
ten schreeuwend door het geboomte en
voeren angstig hun jongen mee, zeldzame
beeren, vogels, die men nergens anders ziet
panters, een reuzensalamander, men ziet
ze alle in hun natuurlijken staat of vech
tend met andere dieren waarbij een der
partijen onherroepelijk den dood vindt. Er
zijn kudden olifanten en de film laat zien
hoe het kleinste dier uit de kudde wordt
gevangen. Het is een baby-olifantje, maar
vele mannen moeten hun uiterste krachten
inspannen om deze baby op de kampplaats
te kunnen brengen.
Kapitein Rogers blijft voortdurend door
zijn verplaatsbare zend- en ontvang-toe-
stellen in verbinding met de autoriteiten
en met zijn meisje in Engeland. Hij weet,
dat de Sakai-inanders, met hun vergiftige
pijlen gewapend, hem dag en nacht beloe
ren, maar hij houdt zich alsof hij alleen ge
komen is om beesten voor den Londen'
schen dierentuin te vangen.
Dan komt de groote dag, dat een der
dragers een witten tijger ziet en zoodra de
inboorlingen dit weten, worden de expedi
tieleden door vergiftige pijlen gedood.
Slechts kapitein Rogers ontsnapt en, ver
borgen achter het struikgewas, maakt hij de
heilige ceremonie der inboorlingen mee, die
door hun medicijrimtm een jong meisje' la
ten uitzoeken, dat als offer voor den heili
„Boefje" zal dan eindelijk verfilmd
worden!
„Eindelijk", want, zooals M. J. Brusse,
de schrijver van dezen veelgelezen roman
(18 herdrukken en meer dan 55.000 exem
plaren) vertelde, ontving hij in de laatste
20 jaren gemiddeld om de twee maanden
een voorstel om „Boefje" te verfilmen.
Telkens rezen er echter verschillende be
zwaren, die Brusse deden besluiten om
niet op deze aanbiedingen in te gaan.
Reeds meer dan 20 jaar geleden beston
den er ernstige plannen om een Nederland-
sche film met „Boefje" als onderwerp te
maken. Dat was in den tijd, dat Binger in
Haarlem een bloeiend Nederlandsch film
bedrijf had gesticht, die o.a. films ople
verde met Louis Bouwmeester en Henri
de Vries in de hoofdrollen
Meer dan vermakelijk was het verhaal,
dat Brusse deed over het eerste aanbod,
dat hem van Duitsche zijde gewerd om de
„wereldfilmrechten"
te verkoopen. Hoe lang dat geleden is,
kan men zich voorstellen, wanneer men
bedenkt, dat het in de dagen was, dat de
Charlie Chaplin-film „Het Jochie" (The
kid) zijn triomftocht rond de wereld deed.
In die dagen bezocht ook Jackie Coogan,
die de rol van „het jochie" vertolkte,
Europa. En het was tijdens zijn bezoek aan
Berlijn, dat een Duitsche uitgever, die juist
„Boefje" in een Duitsche vertaling had
ontvangen, hierin een prachtige rol voor
Jackie Coogan zag. Terstond werd aan
Brusse telegrafisch gevraagd, hoeveel hij
voor de „wereldfilmrechten" voor zijn
•oman moest hebben.
Bruse keerde in die dagen juist van een
reis door Canada terug. Het telegram was
reeds een week oud, toen hij opende. Van
films had hij niet zooveel verstand en van
wereldfilmrechten" had hij nog nooit ge.
hoord. Of hij honderd of duizend gulden
moest vragen, wist hij evenmin. Toevallig
had hij in Amerika kennis gemaakt met
een journaliste, wier man in Hollywood
als scenarioschrijver werkzaam was, en die
zelf ook reeds eenige scenario's geschreven
had. Brusse besloot haar om raad te vra
gen. En prompt kwam op zijn telegram
het Amerikaansche beknopte antwoord:
„100.000 dollars",
Brusse meende een oogenblik waanzin
nig te worden. Hij vond het toch wel wat
heel erg veel en bescheiden veranderde hij
de dollarwaarde in guldens en voor de
„wereldfilmrechten" van „Boefje" vroea
hij: 100.000 gulden. En verwachtte nu niets
anders, dan dat de Duitsche uitgever een
onderzoek naar zijn geestvermogens zou
doen instellen.
3 maanden bijna millionnair.
Tot zijn verrassing luidde het antwoord
heel anders. Men verzocht het aanbod drie
maanden in beraad te mogen houden, ten
einde de onderhandelingen met de Ame
rikaansche maatschappij voort te zetten,
Doordat Brusse het telegram zoo laat
ontvangen had, was Jackie Coogan en zijn
manager reeds weer naar Amerika ver
trókken. Was dit niet het geval geweest
dan waren toen de onderhandelingen te
Berlijn beslist tot een goed einde gevoerd
Drie maanden lang leefde Brusse in een
roes van rijkdom, voelde zich bijna mil
lionnair. Drie maanden lang wachtte hij
op een cheque van 100.000 gulden een
kapitaal dat hij zich nauwelijks kon'voor-
stellen Toen kwam de koude douche: een
zakelijk briefje uit Amerika. Jackie Coo
gan moest naar school en voorloopig zou er
van filmen niets komen. Uit was de
schoone droom!
Doch de belangstelling voor „Boefje"
bleef onverminderd aan heuden ,doch nim
mer werden de voorwaarden gesteld
waarop Brusse zijn toestemming tot ver
filming kon geven. Thans is het echter wel
zoover gekomen. Namen als Carl Zuck-
mayer voor het scenario, van Kurt
Alexander voor het draaiboek, zijn waar
borgen, dat aan „Boefje" recht zal worden
gedaan en de film gelijkwaardig zal wor
den aan den roman. Carl Zuckmayer, een
kunstenaar, die op zijn gebied de evenknie
van Brusse genoemd mag worden, heeft
zich zeer enthousiast over het boek uitge
laten en als zijn overtuiging uitgesproken
dat de film ongetwijfeld een groot succes
zal worden. Dat er met hooge verwachtin
gen naar de film „Boefje" wordt uitgezien,
dat is zeker.
gen tijger in een houten hok wordt
vastgebonden. Kapitein Rogers Colin
Tapley redt haar, maar wordt daarbij
door den tijger gewond. Het meisje ver
zorgt den gewonde, maar het tweetal wordt
door de inboorlingen ontdekt. Juist op het
oogenblik, dat de kapitein, aan de martel
paal gebonden, gedood zal worden, klinken
de schoten der soldaten, die uitgezonden
zijn om hem op te sporen. Hij wordt gered,
vindt in Londen zijn meisje terug en kan
door het bewijs, dat de witte tijger inder
daad bestaat, de nagedachtenis van zijn va
der van den smet der onwaarheid zuiveren
Een oerwoudfilm van zeldzame schoon
heid.
Na deze fraaie film wordt er nog een an
dere gegeven, getiteld „Doctor Rhythm",
waarin een dokter en een politieagent van
functie verwisselen én met eenige vrouwe
lijke medespelers velerlei dwaze avonturen
beleven. Vooraf gaat een uitgebreide col
lectie beweegbaar nieuws uit binnen- en
buitenland.
Een van de meest verbazing
wekkende omstandigheden in
Hollywood, het land van de
moderne Asschepoester, is
wel de wijze, waarop de
jeugd in Hollywood gewend
is haar verjaardagen en
Kerstmis te vieren. En het is
Sol Lesser, de geestelijke
vader van practisch al het
kindertalent, dat in Holly
wood door de studio's
krioelt, die op de bres
springt voor de bescheiden
heid van het koningskind der
camera's en microfoons,
welks wenschen niet uitvoe
riger aouden zy'n dan die van
elk kind op de geheele
wereld. Er is inderdaad een
tijd geweest, toen de film
nog geen „stem" had, dat
de kinderen van het celluloid
miniatuurautomobielen kre
gen, een stal vol Shetland
ponies en dat zij in hun
schoen bankjes van duizend
konden vinden.
Zoo herinnert zich Sol Les-
Jackie Coogan eens met
Kerstmis een miniatuur
postkoets, bespannen met
zeldzame ponies, voor zijn
deur zag rijden, die hij zijn
eigendom mocht noemen Hij
stapte er in en reed naar de
haven, waar voor hem een
10K meter lang jacht ge
reed lag
Dan weet hy te vertellen, dat
het poppekind, Baby Peggy,
die meer invloed had op de
filmstad dan de burgemees
ter van Hollywood, op een
morgen ontwaakte in een
miniatuur villa, met een
diamanten horloge om haar
poezelig polsje, terwyl een
kleine garage eer limousine
herbergde, „op maat ge
maakt", met twee jongetjes
als chauffeur en lakei.
Toentertijd waren dergelijke
excessen normaal, maar U
kunt er vast op rekenen, dat
dit op het oogenblik, ook
door Hollywood, als een uit
was der verspilzucht van de
vroegere droomfabriek be
schouwd wordt. Vergelijken
wij met het voorgaande de
cadeaux, die Shirley Temple,
Bobby Breen, Tommy Kelly,
Jane Withers, Peter Holden,
Freddie Bartholemew en het
6-jarig schaatsenkoningin-
netje Irene Dare bijvoor
beeld j.L Kerstmis gegeven
werden, dan zal een ieder
reden hebben om een zucht
van verlichting te slaken.
Shirley, wier geschenken
tegenwoordig gelukkig onder
controle van haar ouders
staan, ontving 15 tot 20
cadeautjes, zooals boeken,
poppen, namaaksieraden,
spelen en kleeren. Cadeaux
dus, die vrijwel niet afwijken
van die, welke gewoonlijk
kinderen krijgen. Tommy
Kelly, de held uit „De Avon
turen van Bill Peck", kreeg
een speelgoed-vliegmachine,
een baseball-hanóschoen en
een stel golfclubs en onge
veer een zelfde genre presen
tjes kregen Peter Holden
de jonge RKO-ster Jane
Withers en Freddie Bartho
lemew. Irene Dare, die met
Bobby Breen in RKO's
„Breaking the Ice" speelt en
treffende staaltjes van
schaatsenrijkunst te zien
geeft, vond onder den kerst
boom drie paar blinkende
kunstschaatsen.
En als er ten slotte toch
nog een filmsterretje is, dat
in de oogen van menigeen
een veel te kostbaar ge
schenk kreeg, dan noemen
wij hier Bobby Breen, het
jeugdige zangwonder. Tij
dens de productie van de
RKO film „Fisherman's
Wharf" hadden zijn ouders
zelf een huis gebouwd, ge
heel in kolonistenstijl, dat zij
inrichtten van het geld
waarvoor zy twintig jaar
ernstig hebben moeten spa
ren en het was Bobby Breen,
de ster, die in geheel Ame
rika zoo'n groote populari
teit geniet en duizenden
Charley Ruggles, Bobby Breen en
Irene Dare in „Breaking The Ice"
Inleiding tot „De
Avonturen van Bill
Peck", Tommy Kelly
kruipt onder het tent
zeil van het circus en
Ann Gilles snapt hem.
Tommy Kelly, de jongen die uit 50.000 andere gekozen
werd voor de hoofdrol in „The Adventures of Tom
Sawyer", en die momenteel de held is in de RKO film
„Peck's Bad Boy with the Circus", is geboren in The
Bronx, de volkswijk van New York City. Alhoewel
Moeder Kelly geloofde dat haar zoon nog eens President
der V.S. zou worden en Tommy zichzelf reeds als de ster
van het baseball-team „The New York Giants" zag, was
ae mogelijkheid dat Tommy de vestiger van een nieuwe
tooneeldynastie zou worden, de familie Kelly ontgaan.
Tommy zat in de zesde klas, toen een talent-scout een
bezoek bracht aan z'n school, op zoek naar een echten
Amerikaanschen jongen voor de rol van Tom Sawyer.
Uit de 750 leerlingen van de school, een der velen die aan
een onderzoek onderworpen waren, werd Tommy Kelly
gekozen voor een proefopname, waarop hij de uitzonder
lijke rol kreeg. Het toeval wil, dat Tommy's rol in de
tweede film: RKO's „De Avonturen van Bill Peck", een
uitbeelding is van een levenslustigen held der Ameri
kaansche literatuur, die haast even populair is a^s
Tom Sawyer.
brieven per dag ontvangt,
die sprakeloos van verbazing
op Kerstmorgen een huurcontract naast
zijn bed vond liggen, dat hij slechts be
hoefde te ieekenen, om eigenaar te zijn van
een eigen home met een muziekkamer en
een kleine gymnastiekzaal. Een verstan
dige daad van Bobby's ouders, die den
jongen nu zelf aanleiding geven om zijn
genoegens te verdienen en hem de vreug
de van het sparen leeren, door de huur
penningen te potten. Neen, het Hollywood-
kind leeft niet meer als in een droom en
krijgt geen miniatuur motorrijtuigen en
jachten meer. En vreemd genoeg, schijnen
zij het niet te beseffen; zij zijn inderdaad
veel gelukkiger en als zij de kinderschoe
nen ontgroeid zijn en de 21 bereikt hebben,
dan vinden zij een fundeering voor een
leven, waarin zij zich gewoonlijk r.iets be
hoeven te nntTagJTIv: