Deskundige adviseurs in Hollywood. HOLLYWOOD-KINDEREN Een onmisbaar element. ONZE BIOSCOPEN. Zl „BOEFJE" krijgen geen auto's meer cadeau. Een goede „locale kleur". Een veel gezocht film-onderwerp. DERDE BLAD Zoodra bekend wordt, dat er een nieuwe film vervaardigd zal worden, solliciteeren zeker een dertigtal men- schen naar de betrekking van deskun dig adviseur. Het is niet alleen een vereischte, dat een deskundig adviseur uitblinkt op zijn eigen terrein, doch bovendien moet hq iets afweten omtrent het maken van films en dient hij verschillende voor komende productie-problemen te kun nen oplossen. Ongeveer de helft van films, welke in Hollywood geproduceerd worden, komen met behulp van deze experts tot stand. Er worden in films dikwijls omstandig heden voorgesteld, waarin een ieder zich wel eens bevonden heeft, zoodat het niet moeilijk valt, zich hierin te verplaatsen. In veel gevallen weet de regisseur de situatie zoo aannemelijk voor te stellen, dat het voor de medespelenden duidelijk genoeg is. Films b.v. als „Vier Dochters", „De Zus ters" of „Witte Vanen" vereischen geen bij zondere adviseurs, aangezien de sfeer hier volkomen door de artisten kon worden aan gevoeld, daar het scenario grootendeels aan het werkelijke leven ontleend is. Voor de grootscheepsche Warner Bros-vliegfilm „Luchtduivels der Marine" (Wings of the Navy), waarin George Brent, Olivia de Ha- villand en John Payne de hoofdrollen ver tolken, kon men geen beteren expert vinden den regisseur Lloyd Bacon. Bacon diende zelf bij het U.S. Vliegkorps en vliegt nog herhaaldelijk. En zat hij werkelijk nog met moeilijkheden dan verstrekten de marine autoriteiten geheel belangeloos alle moge lijke inlichtingen. Daartegenover staan natuurlijk de films, welke zich in landstreken afspe len, waar men zelden of nooit komt en waarin zeden en gewoonten gebruike lijk zijn, waarvan men niet, althans on voldoende op de hoogte is. In zoo'n ge val is een terzakè kundige absoluut noodzakelijk .voor een juiste „locale- kleur". De meeste deskundigen houden regelma tig voeling met de studio's en zoodra er maar eenige bijzonderheden betreffende 'n te vervaardigen film bekend zijn, hopen zij met een opdracht te worden belast. Een vroegere mijnwerker, Bill genaamd zijn achternaam is onbekend trad ver scheidene malen als adviseur op bij films, waarin het leven in Alaska en het hooge Noorden behandeld werd. Ook stond deze Bill de studio-leiding met raad en daad ter zijde tijdens het vervaardigen van films, waarin men het leven der goudzoekers op de rolprent wilde vastleggen, o.a. bij „De Macht van het Goud". Tommy Grimes ge noot gedurende vele jaren een goede repu tatie als adviseur voor cowboy-films. Een inboorling van Hawai, bekend onder den naam Peppy, geeft meestal advies, wanneer men een Zuidzee-film vervaardigt. Tom Gubbons, een blanke, doch in China geboren, heeft vermaardheid als adviseur in alles, wat op China betrekking heeft. Wan neer hij niet in de studio werkt, is hij kell- ner in een Chineesch restaurant. Frank Lave weet het best de Mexicaan- sche sfeer te scheppen. Nick Kobliansky werkt bij Warner Bros als er films te vervaardigen vallen, welke zich in Rusland afspelen. Het is niet moei lijk in Hollywood menschen te vinden, die precies weten, hoe de Russische adel leefde vóór de revolutie, doch het is bijna een on mogelijkheid iemand te vinden, die zich de levenswijze van de Russische boeren uit dien tijd weet te herinneren. Voor films, waarin Amerikaansche oor logen of Indiaansche opstanden voorkomen, vraagt men generaal Custer om advies. Onlangs verleende Marcorita Hellman, de dochter van een bekenden bankier te Los Angelos, assistentie aan Olivia de Havilland voor de film „De voortrekkers van Dodge City". Het Amerikaansche gouvernement houdt van nauwkeurigheid en verleent altijd gaar ne haar medewerking bij films, waarin re- geerings-instanties voorkomen. Toen Gale Page dit jaar in een tuchthuis- school-scène moest optreden in de film „Verwaarloosde Jeugd", werd één der jon gens uit een Californische tuchtschool ge haald om advies te geven. Zijn naam werd vanzelfsprekend verzwegen. Als technisch adviseur in de Warner Bros-film „Ik ben een Vluchteling" en „20.000 Jaar in Sing- Sing" deed Jack Miller dienst. Deze Jack was vroeger zelf kettingganger geweest en zijn hulp en advies droegen veel tot het suc ces van de film bij. Hij werd één der favo rieten in de studio, naar aanleiding van zijn goochelkunsten. Hij kon glas eten, spelden en spijkers in armen en beenen steken, zonder dat hij er eenig nadeel of pijn van scheen te ondervinden. Hij kon zijn panta lon uittrekken, wanneer zijn enkels samen gebonden waren. Dit is één van de vele din gen, die men leert als men kettingganger is, vertelde Jack. Ook komt het voor, dat men journalisten noodig heeft, zooals bij de films „De Vallei der Reuzen" „Hi Nolle" enz. enz., alsmede personen, die behulpzaam zijn bij den op maak van een krant. Het salaris van een adviseur varieert van 75 tot 200 per week, gedurende den tijd, welke noodig is om de betreffende film te maken. Soms zoekt de scenario-schrijver iemand zooals b.v. schrijvers van boeken), die hem behulpzaam kan zijn bij de bewer king van het verhaal en deze wordt dan te vens geëngageerd om van advies te dienen tijdens de opnamen van de film. Bij films, waarin dieren voorkomen, worden men schen aangenomen, die met dressuur op de hoogte zijn. Vaak zijn deze menschen zelf in het bezit van het gevraagde dier. De meeste van deze adviseurs hebben, wanneer zij niet aan de film behoeven te werken, andere werkzaamheden. DE ONSTERFELIJKE WALS. Victoria-Theater. De derde Strauss-week is gisteravond in het Victoria-theater ingegaan en indien ooit een film verdiende meerdere weken achter elkaar vertoond te worden, dan is het zeker deze Onsterfelijke Wals. Er gaat van dit werk een zeldzame bekoring uit en het be hoeft geen verwondering te wekken, dat verschillende personen de film reeds meer dere malen hebben gezien. Er zit een vaart en een tempo in dit filmwerk, als men slechts zelden aantreft. De meesleepende muziek van den onver- getelijken Johann Strauss wordt prachtig uitgevoerd en voor de rol van de zangeres Carla Donner had men geen beter vertolk ster kunnen vinden dan de beroemde Me- liza Korjus. Haar in alle opzichten vol maakte zang boeit tot de laatste noot. Zij is een zeer aantrekkelijke verschijning en speelt voortreffelijk. Ontroerend is het spel van de reeds meermalen bekroonde film actrice Luise Rainer en Fernand Gravey speelt als Strauss een der beste rollen uit zijn loopbaan. Waar bovendien de regisseur Duvivier voor een buitengewone enscenee- ring heeft gezorgd, is het duidelijk dat de Onsterfelijke Wals een film is, die men ge zien moet hebben. Het voorprogramma brengt thans een drietal zeer interessante journaals, Movie- tone, Ufa en Polygoon. Verder een gekleur de teekenfilm, een bijzonder geslaagde sportfilm van Race-honden en een alleraar digste klucht van de bekende kindertroep met Spanky aan het hoofd. Maar de Onsterfelijke Wals mag niemand verzuimen! TWEE HOOFDNUMMERS. BOOLOO. Theater Harmonie. In het theater Harmonie gaat een zeld zaam mooie wildernisfilm van den regis seur Clyde Elliot, die ook de film „Bring them back alive" gemaakt heeft. Er is natuurlijk een geschiedenis noodig om de toeschouwers naar deze wildernis, welke hier Sakai genoemd wordt en in Ma- leisch gebied ligt, te verplaatsen. Die his torie is, dat een jonge kapitein van het Engelsche leger een boek heeft geschreven ter nagedachtenis aan zijn vader, een over leden generaal, die tevens een geleerde van naam was. In dit boek komt een witte tij ger voor, die zich in de wildernis van Sakai zou ophouden en wien de wilde volksstam men hun jonge meisjes offeren om het dier in een goede stemming te houden. Het beest wordt dan ook als een godheid vereerd, maar de heeren, die deel uitmaken van een geleerd genootschap en het portret van wij len generaal Rogers in hun instituut heb ben opgehangen, verzoeken den zoon dit portret weer mee te nemen, daar zij onmo gelijk kunnen aannemen, dat de geschiede nis van den witten tijger waar kan zijn. Op den zoon, den kapitein, rust dan de verplichting die waarheid te bewijzen. Hij neemt afscheid van zijn verloofde, die hem tevergeefs tracht te weerhouden en trekt met een groote expeditie naar de wildernis van Sakai om daar naar den witten tijger te zoeken. En dan staan we dus plotseling in de wil dernis en dit gedeelte van de film, dat ge lukkig van langen duur is, behoort tot het beste wat er ooit aan wildernis-opnamen vertoond is. Zeldzame dieren, alleen of in kudden trekken voorbij, gevechten van slangen en tijgers, zelfs van een soort buf fel en een tijger worden weergegeven. Men ziet hoe bedreigde mannen den tijger in zijn sprong neerschieten, men ziet hoe zij de valkuilen en de valhokken maken en hoe de wilde dieren daar argeloos in loopen en gevangen worden. Honderden apen vluch ten schreeuwend door het geboomte en voeren angstig hun jongen mee, zeldzame beeren, vogels, die men nergens anders ziet panters, een reuzensalamander, men ziet ze alle in hun natuurlijken staat of vech tend met andere dieren waarbij een der partijen onherroepelijk den dood vindt. Er zijn kudden olifanten en de film laat zien hoe het kleinste dier uit de kudde wordt gevangen. Het is een baby-olifantje, maar vele mannen moeten hun uiterste krachten inspannen om deze baby op de kampplaats te kunnen brengen. Kapitein Rogers blijft voortdurend door zijn verplaatsbare zend- en ontvang-toe- stellen in verbinding met de autoriteiten en met zijn meisje in Engeland. Hij weet, dat de Sakai-inanders, met hun vergiftige pijlen gewapend, hem dag en nacht beloe ren, maar hij houdt zich alsof hij alleen ge komen is om beesten voor den Londen' schen dierentuin te vangen. Dan komt de groote dag, dat een der dragers een witten tijger ziet en zoodra de inboorlingen dit weten, worden de expedi tieleden door vergiftige pijlen gedood. Slechts kapitein Rogers ontsnapt en, ver borgen achter het struikgewas, maakt hij de heilige ceremonie der inboorlingen mee, die door hun medicijrimtm een jong meisje' la ten uitzoeken, dat als offer voor den heili „Boefje" zal dan eindelijk verfilmd worden! „Eindelijk", want, zooals M. J. Brusse, de schrijver van dezen veelgelezen roman (18 herdrukken en meer dan 55.000 exem plaren) vertelde, ontving hij in de laatste 20 jaren gemiddeld om de twee maanden een voorstel om „Boefje" te verfilmen. Telkens rezen er echter verschillende be zwaren, die Brusse deden besluiten om niet op deze aanbiedingen in te gaan. Reeds meer dan 20 jaar geleden beston den er ernstige plannen om een Nederland- sche film met „Boefje" als onderwerp te maken. Dat was in den tijd, dat Binger in Haarlem een bloeiend Nederlandsch film bedrijf had gesticht, die o.a. films ople verde met Louis Bouwmeester en Henri de Vries in de hoofdrollen Meer dan vermakelijk was het verhaal, dat Brusse deed over het eerste aanbod, dat hem van Duitsche zijde gewerd om de „wereldfilmrechten" te verkoopen. Hoe lang dat geleden is, kan men zich voorstellen, wanneer men bedenkt, dat het in de dagen was, dat de Charlie Chaplin-film „Het Jochie" (The kid) zijn triomftocht rond de wereld deed. In die dagen bezocht ook Jackie Coogan, die de rol van „het jochie" vertolkte, Europa. En het was tijdens zijn bezoek aan Berlijn, dat een Duitsche uitgever, die juist „Boefje" in een Duitsche vertaling had ontvangen, hierin een prachtige rol voor Jackie Coogan zag. Terstond werd aan Brusse telegrafisch gevraagd, hoeveel hij voor de „wereldfilmrechten" voor zijn •oman moest hebben. Bruse keerde in die dagen juist van een reis door Canada terug. Het telegram was reeds een week oud, toen hij opende. Van films had hij niet zooveel verstand en van wereldfilmrechten" had hij nog nooit ge. hoord. Of hij honderd of duizend gulden moest vragen, wist hij evenmin. Toevallig had hij in Amerika kennis gemaakt met een journaliste, wier man in Hollywood als scenarioschrijver werkzaam was, en die zelf ook reeds eenige scenario's geschreven had. Brusse besloot haar om raad te vra gen. En prompt kwam op zijn telegram het Amerikaansche beknopte antwoord: „100.000 dollars", Brusse meende een oogenblik waanzin nig te worden. Hij vond het toch wel wat heel erg veel en bescheiden veranderde hij de dollarwaarde in guldens en voor de „wereldfilmrechten" van „Boefje" vroea hij: 100.000 gulden. En verwachtte nu niets anders, dan dat de Duitsche uitgever een onderzoek naar zijn geestvermogens zou doen instellen. 3 maanden bijna millionnair. Tot zijn verrassing luidde het antwoord heel anders. Men verzocht het aanbod drie maanden in beraad te mogen houden, ten einde de onderhandelingen met de Ame rikaansche maatschappij voort te zetten, Doordat Brusse het telegram zoo laat ontvangen had, was Jackie Coogan en zijn manager reeds weer naar Amerika ver trókken. Was dit niet het geval geweest dan waren toen de onderhandelingen te Berlijn beslist tot een goed einde gevoerd Drie maanden lang leefde Brusse in een roes van rijkdom, voelde zich bijna mil lionnair. Drie maanden lang wachtte hij op een cheque van 100.000 gulden een kapitaal dat hij zich nauwelijks kon'voor- stellen Toen kwam de koude douche: een zakelijk briefje uit Amerika. Jackie Coo gan moest naar school en voorloopig zou er van filmen niets komen. Uit was de schoone droom! Doch de belangstelling voor „Boefje" bleef onverminderd aan heuden ,doch nim mer werden de voorwaarden gesteld waarop Brusse zijn toestemming tot ver filming kon geven. Thans is het echter wel zoover gekomen. Namen als Carl Zuck- mayer voor het scenario, van Kurt Alexander voor het draaiboek, zijn waar borgen, dat aan „Boefje" recht zal worden gedaan en de film gelijkwaardig zal wor den aan den roman. Carl Zuckmayer, een kunstenaar, die op zijn gebied de evenknie van Brusse genoemd mag worden, heeft zich zeer enthousiast over het boek uitge laten en als zijn overtuiging uitgesproken dat de film ongetwijfeld een groot succes zal worden. Dat er met hooge verwachtin gen naar de film „Boefje" wordt uitgezien, dat is zeker. gen tijger in een houten hok wordt vastgebonden. Kapitein Rogers Colin Tapley redt haar, maar wordt daarbij door den tijger gewond. Het meisje ver zorgt den gewonde, maar het tweetal wordt door de inboorlingen ontdekt. Juist op het oogenblik, dat de kapitein, aan de martel paal gebonden, gedood zal worden, klinken de schoten der soldaten, die uitgezonden zijn om hem op te sporen. Hij wordt gered, vindt in Londen zijn meisje terug en kan door het bewijs, dat de witte tijger inder daad bestaat, de nagedachtenis van zijn va der van den smet der onwaarheid zuiveren Een oerwoudfilm van zeldzame schoon heid. Na deze fraaie film wordt er nog een an dere gegeven, getiteld „Doctor Rhythm", waarin een dokter en een politieagent van functie verwisselen én met eenige vrouwe lijke medespelers velerlei dwaze avonturen beleven. Vooraf gaat een uitgebreide col lectie beweegbaar nieuws uit binnen- en buitenland. Een van de meest verbazing wekkende omstandigheden in Hollywood, het land van de moderne Asschepoester, is wel de wijze, waarop de jeugd in Hollywood gewend is haar verjaardagen en Kerstmis te vieren. En het is Sol Lesser, de geestelijke vader van practisch al het kindertalent, dat in Holly wood door de studio's krioelt, die op de bres springt voor de bescheiden heid van het koningskind der camera's en microfoons, welks wenschen niet uitvoe riger aouden zy'n dan die van elk kind op de geheele wereld. Er is inderdaad een tijd geweest, toen de film nog geen „stem" had, dat de kinderen van het celluloid miniatuurautomobielen kre gen, een stal vol Shetland ponies en dat zij in hun schoen bankjes van duizend konden vinden. Zoo herinnert zich Sol Les- Jackie Coogan eens met Kerstmis een miniatuur postkoets, bespannen met zeldzame ponies, voor zijn deur zag rijden, die hij zijn eigendom mocht noemen Hij stapte er in en reed naar de haven, waar voor hem een 10K meter lang jacht ge reed lag Dan weet hy te vertellen, dat het poppekind, Baby Peggy, die meer invloed had op de filmstad dan de burgemees ter van Hollywood, op een morgen ontwaakte in een miniatuur villa, met een diamanten horloge om haar poezelig polsje, terwyl een kleine garage eer limousine herbergde, „op maat ge maakt", met twee jongetjes als chauffeur en lakei. Toentertijd waren dergelijke excessen normaal, maar U kunt er vast op rekenen, dat dit op het oogenblik, ook door Hollywood, als een uit was der verspilzucht van de vroegere droomfabriek be schouwd wordt. Vergelijken wij met het voorgaande de cadeaux, die Shirley Temple, Bobby Breen, Tommy Kelly, Jane Withers, Peter Holden, Freddie Bartholemew en het 6-jarig schaatsenkoningin- netje Irene Dare bijvoor beeld j.L Kerstmis gegeven werden, dan zal een ieder reden hebben om een zucht van verlichting te slaken. Shirley, wier geschenken tegenwoordig gelukkig onder controle van haar ouders staan, ontving 15 tot 20 cadeautjes, zooals boeken, poppen, namaaksieraden, spelen en kleeren. Cadeaux dus, die vrijwel niet afwijken van die, welke gewoonlijk kinderen krijgen. Tommy Kelly, de held uit „De Avon turen van Bill Peck", kreeg een speelgoed-vliegmachine, een baseball-hanóschoen en een stel golfclubs en onge veer een zelfde genre presen tjes kregen Peter Holden de jonge RKO-ster Jane Withers en Freddie Bartho lemew. Irene Dare, die met Bobby Breen in RKO's „Breaking the Ice" speelt en treffende staaltjes van schaatsenrijkunst te zien geeft, vond onder den kerst boom drie paar blinkende kunstschaatsen. En als er ten slotte toch nog een filmsterretje is, dat in de oogen van menigeen een veel te kostbaar ge schenk kreeg, dan noemen wij hier Bobby Breen, het jeugdige zangwonder. Tij dens de productie van de RKO film „Fisherman's Wharf" hadden zijn ouders zelf een huis gebouwd, ge heel in kolonistenstijl, dat zij inrichtten van het geld waarvoor zy twintig jaar ernstig hebben moeten spa ren en het was Bobby Breen, de ster, die in geheel Ame rika zoo'n groote populari teit geniet en duizenden Charley Ruggles, Bobby Breen en Irene Dare in „Breaking The Ice" Inleiding tot „De Avonturen van Bill Peck", Tommy Kelly kruipt onder het tent zeil van het circus en Ann Gilles snapt hem. Tommy Kelly, de jongen die uit 50.000 andere gekozen werd voor de hoofdrol in „The Adventures of Tom Sawyer", en die momenteel de held is in de RKO film „Peck's Bad Boy with the Circus", is geboren in The Bronx, de volkswijk van New York City. Alhoewel Moeder Kelly geloofde dat haar zoon nog eens President der V.S. zou worden en Tommy zichzelf reeds als de ster van het baseball-team „The New York Giants" zag, was ae mogelijkheid dat Tommy de vestiger van een nieuwe tooneeldynastie zou worden, de familie Kelly ontgaan. Tommy zat in de zesde klas, toen een talent-scout een bezoek bracht aan z'n school, op zoek naar een echten Amerikaanschen jongen voor de rol van Tom Sawyer. Uit de 750 leerlingen van de school, een der velen die aan een onderzoek onderworpen waren, werd Tommy Kelly gekozen voor een proefopname, waarop hij de uitzonder lijke rol kreeg. Het toeval wil, dat Tommy's rol in de tweede film: RKO's „De Avonturen van Bill Peck", een uitbeelding is van een levenslustigen held der Ameri kaansche literatuur, die haast even populair is a^s Tom Sawyer. brieven per dag ontvangt, die sprakeloos van verbazing op Kerstmorgen een huurcontract naast zijn bed vond liggen, dat hij slechts be hoefde te ieekenen, om eigenaar te zijn van een eigen home met een muziekkamer en een kleine gymnastiekzaal. Een verstan dige daad van Bobby's ouders, die den jongen nu zelf aanleiding geven om zijn genoegens te verdienen en hem de vreug de van het sparen leeren, door de huur penningen te potten. Neen, het Hollywood- kind leeft niet meer als in een droom en krijgt geen miniatuur motorrijtuigen en jachten meer. En vreemd genoeg, schijnen zij het niet te beseffen; zij zijn inderdaad veel gelukkiger en als zij de kinderschoe nen ontgroeid zijn en de 21 bereikt hebben, dan vinden zij een fundeering voor een leven, waarin zij zich gewoonlijk r.iets be hoeven te nntTagJTIv:

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 12