DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Wat in de Thetis gebeurde.
No. 156
Woensdag 5 Juli 1939
141e Jaargang
Eerste dag van het
onderzoek.
Kapitein Oram vertelt.
„Liever boter dan
sigaretten".
De noodzaak der huidige
beperkingen.
De algemeene toestand.
De onderhandelingen
met Moskou.
De garantie der Oostzee-staten.
Meer dan 500 dooden.
Op Independance-day.
ALKMAARSCHE COURANT.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maai. den bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.
iranco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven iranco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk-
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON. Voordam C 9,
postgiro 37060. Telel. 3320, redactie 3330.
Dit numnler bestaat uit twee bladen. Directeur: C. KRAK.
Hoofdredacteur: ïj. N. ADEMA.
Zooals we gisteren reeds hebben ge
meld, heeft kapitein Oram, een der ont
snapten uit de gezonken Engelsche
duikboot Thetis, vertelt, wat er in de
duikboot gebeurde nadat zij onder wa
ter dook en hoe hij tenslotte gered
werd.
Kapitein Oram was niet de commandant
van het schip, doch de bevelhebber van de
vyfde flottielje duikbooten te Gosport. On
der zijn toezicht ressorteerde de aanbouw
en indienststelling van enkele nieuwe duik
booten, en om de officieren, belast met het
toezicht op den bouw, nader te leeren ken
nen, bracht hij af en toe bezoeken aan de
werven om te zien, op welke manier zij
werkten. Om die reden bad hij ook deelge
nomen aan dezen proeftocht van de Thetis.
Kapitein-luitenant-ter-zee Bolus, de com
mandant van de Thetis, was al bijna een
jaar op de werf geplaatst en had voortdu
rend toezicht op den bouw gehouden. Ver
der waren er bij den proeftocht, zooals men
weet, ook verscheidene ambtenaren van de
werf Cammell Laird and Co. aan
boord. Na het vertrek uit Birkenhead had
kolonel Oram verschillende dingen van al-
gemeenen aard met de ingenieurs van de
werf besproken en na het verlaten van de
Mersey was men begonnen met te zien, hoe
de stuurinrichting zich hield bij het varen
op volle kracht. Vervolgens werden de
hoofdtanks gevuld en leeggeblazen om zich
te overtuigen, dat zij goed werkten. Het
hoofddoel van den proeftocht was het schip
voor het eerst onder water te probeeren.
De duikboot werd gesloten om langzaam
te gaan duiken. Overste Bolus had de bege
leidende sleepboot langszij geroepen en gaf
te kennen, dat ieder, die de duikboot wilde
verlaten voor het duiken, boven kon ko
men. Toen niemand aan dien oproep gehoor
gaf, riep hij de sleepboot toe, dat zij op on
geveer een kilometer afstands aan bakboord
moest blijven, waarbij hij, naar Oram meen
de, ook iets gezegd had over den koers voor
de duikvaart.
Het vaartuig vooruit te licht.
Gedurende het eer6te kwartier gaf de hoek
van de duikroeren, welke dienen moeten
om ht schip, nadat de hoofdtanks met watei
gevuld zijn, zoodat het in zwevenden toe
stand komt te verkeeren, te laten duiken, te
kennen, dat het vaartuig erg licht was. Men
beschouwde dit in de stuurkamer als nor
maal, omdat met het oog op de veiligheid
het schip zoo licht mogelijk getrimd was.
Men had er klaarblijkelijk op gerekend, dat
er meer menschen dan gewoonlijk aan boord
zouden zijn. Tenslotte was de duikboot op
ongeveer zes meter diepte gekomen en de
duikroeren hielden haar op deze diepte.
Na ongeveer een half uur werd het dui
delijk, dat de lichtheid van het schip voor
uit gezocht moest worden en daar de meeste
bij tanks in het voorschip reeds met water
gevuld waren, begon de eerste officier zich
af te vragen, hoe het kwam, dat het voor
schip zoo licht bleef. Hy wendde zich tot
zijn commandant met de opmerking, dat hij
zich afvroeg, of de lanceerbuizen no. 5 en 6
wel vol waren. Men vroeg om inlichtingen
in de torpedo-afdeelingen en het volgende,
wat Oram zich herinnert, is, dat de lucht
druk in zijn ooren plotseling hooger werd,
waarop hij op den barometer keek en zag,
dat zyn gevoel hem niet had bedrogen. Dit
fceteekent, dat de luchtdruk in de duikboot
plotseling was vergroot. Dat deed den kolo
nel reeds vreezen voor een onregelmatig
heid. Hij wendde zich tot overste Bolus en
gaf hem den raad zijn hoofdtanks zoo snel
mogelijk leeg te blazen. Overste Bolus gaf
het bevel hiertoe en noemde de tanks op,
welke leeggeblazen moesten worden. Het
leegblazen geschiedde, maar had vrijwel
geen invloed op de positie van het schip.
Spoedig daarop rees de luchtdruk nog
meer; het schip dook als het ware voor
over en kwam in een stand, welke ver
moedelijk ongeveer 40 graden van ho-
rizontaal afweek. Daarbij stootte het
f voorstuk op den bodem. Overste Bolus
gaf daarop het bevel halve kracht ach-
I teruit te varen om te trachten den boeg
uit het slijk te krijgen. Het resultaat
was slechts, dat de boot nog meer voor
over helde.
Hierop liet de commandant de motoren
stoppen en gaf hy bevel de waterdichte
deuren naar het voorschip te openen. Hy
ging naar voren om na te gaan, wat de oor
zaak was van het plotseling verlies van trim
(evenwicht) en kolonel Oram volgde hem.
XJti het onderzoek bleek, dat de voorste af-
deelingen van het schip voor luik 40 vol wa
ter waren geloopen door lanceerbuis no. 5.
Men besprak toen, hoe men zou trachten
deze af deelingen weer leeg te krijgen. Het
leegblazen werd te gevaarlijk geacht, om
dat men dan te veel luchtdruk zou verlie
zen. Men besloot daarom te trachten het
water uit te pompen, doch daarvoor was
het noodig eerst het gat te sluiten, waardoor
zij volgeloopen waren. Men had dit willen
doen via het vertrek, dat gebruikt wordt
orrt u;t een gezonken boot te ontsnappen met
een z.g. Davis-toestel. Het bleek echter, dat
geen van de opvarenden, die zich achter
eenvolgens vrijwillig voor dit werk aan
meldden, in staat was het lang genoeg uit te
houden om het doel te bereiken.
Reddingsplannen.
Intusschen was het schip plat op den bo
dem komen liggen. Men besloot nu om te
trachten het achterschip opnieuw te doen
rijzen, om daardoor de kans op het lichten
van het schip of het ontsnappen uit het
schip te verhoogen. Technisch bleek het
schip, behoudens dan de ondergeloopen
compartimenten, volkomen in orde. De toe
stand werd echter benard, omdat de lucht
slechter werd. De kolonel berekende, dat.
met zooveel menschen aan boord en gezien
den reds bij het leegmaken van de tanks
verloren geganen druk, de mannen het
slechts 24 uur zouden kunnen uithouden.
Vandaar dat men besloot, toen een hoek van
ongeveer 35 graden bereikt was, eenige
mannen te verzoeken als vrijwilliger met
het Davis-toestel uit de boot te ontsnappen
om aanwijzingen te geven voor de red
dingspogingen. Intusschen zouden zij door
de overige opvarenden gevolgd worden. Tel
kens in paren van een man van de werf en
een marineman.
Kolonel Oram bood zich aan om het
eerst het schip te verlaten en vroeg een
vrijwilliger om gelijktijdig met hem
naar boven te gaan. Luitenant Woods
en twee matrozen boden zich aan en
Oram koos Woods uit, omdat hij de
meeste kennis van dit type duikbooten
had.
Zij, die de oppervlakte bereikten en
door vaartuigen zouden worden opge
pikt, zouden de beneden uitgedachte
plannen voor de berging overgeven. Ka
pitein ter zee Oram bond zijn plan om
zijn arm. Luitenant Woods en hij gin
gen de kamer voor het Davis-toestel
binnen.
Den eersten keer liet luitenant Chapman,
die belast was met de bediening van deze
kamer, haar weer leegloopen, nadat zij half
gevuld was geweest. Hij had kolonel Oram
getracht een verklaring daarvan te geven,
doch Oram had niets verstaan tengevolge
van het gesuis in zijn ooren. Bij de tweede
poging werd de kamer gevuld en juist toen
Oram en Woods het luik openden, hoorden
zij drie dieptebommen ontploffen als een
teeken, dat men aan de oppervlakte de lig
plaats van de Thetis had ontdekt. Het kostte
Oram moeite om zich in de instructies voor
het bedienen van het Davis-toestel te herin
neren, waarschijnlijk tengevolge van het be
gin van kolendampvergiftiging. Hij kwam
echter evenals luitenant Woods goed aan de
oppervlakte en werd door een visschersboot
opgepikt, waarop hij zich dadelijk in ver
binding wist te stellen met de verschillende
marine-afdeelingen, die bij het reddings
werk moesten helpen. Hoe het kwam, dat na
hem nog slechts twee mannen, een stoker
en iemand van Cammell Laird met het
Davis-toestel ontsnapt zijn en dat vier men
schen in de Daviskamer zijn verdronken,
kon hij zich niet begrijpen. Hij vermoedde,
dat er spoedig nadat hij met het Davis-
toestel het schip verlaten had, een nieuw
ongeluk was gebeurd.
De uitgedachte plannen om het schip te
lichten of er althans lucht in te brengen
mislukten, omdat men geen luchtbuis had
kunnen aanbrengen, o.a. doordat het wrak
met het tij was omgezwaaid.
Op de vraag, waarom er in deze
duikboot geen openingen waren, waar
op luchtbuizen konden worden beves
tigd, zooals bij oudere types, antwoord
de kolonèl Oram, dat men die gaten
noodig had om duikbooten te lichten,
wanneer er menschen aan boord waren,
doch sinds de invoering van het Davis-
toestel had men het aanbrengen van
dergelijke gaten overbodig geoordeeld.
Als er maar eerder gered had
kunnen worden.
Dinsdag werd het onderzoek naar de
oorzaak van de ramp voortgezet en ka
pitein Oram legde toen een zeer opzien
barende verklaring af. Hij gaf als zijn
meening te kennen, dat wanneer de
reddingsschepen eenige uren na de ver
missing van de duikboot ter plaatse ge
weest waren, de bemanning zich gedu
rende den nacht had kunnen redden. De
sleepboot, welke de Thetis begeleidde,
had de boei moeten zien, welke opgela
ten werd, nadat de boot den bodem van
de zee bereikt had.
Oram stemde toe, dat het feit, dat er meer
dan honderd menschen aan boord waren, in-
plaats van de normale bemanning, tot ge
volg had, dat men maar voor 24 uur versche
lucht beschikbaar had, inplaats van 48 uur.
Oram verklaarde nog, dat het de gewoon
te was, om duikbooten te probeeren in de
veiliger wateren van de Gare Loch. Hij
hechtte er echter niet veel beteekenis aan,
dat men dit nagelaten had.
Hij was niet in staat om te zeggen, of het
voor het eerst was, dat een duikboot in de
wateren van Liverpool werd beproefd.
Woods beschrijft het vergaan van
de boot.
De minister van financiën was gisteren
aanwezig toen Woods, een der overlevenden
van de Thetis en de „eenige man, die weet
wat er gebeurd is", toen de duikboot zonk,
zijn getuigenverklaringen aflegde.
Woods zeide dat toen het water binnen
drong door de torpedobuizen „eenigen tijd
verspild werd met het sluiten van de wa
terdichte deur". Dat kwam doordat hij een
matroos te hulp snelde, die van de voeten
geslagen werd en die in gevaar verkeerde
te verdrinken. Woods moest hem helpen,
voor hij de waterdichte deur sloot. Woods
verklaarde voorts, dat hij er zoo van over
tuigd was, dat de boegdoppen gesloten wa
ren, dat hij de meening was toegedaan, dat
er een buisbreuk moest zijn voorgekomen.
Had hij begrepen, gelijk hij spoedig daarna
deed, dat een boegdop open moest staan,
dan zou hy mogelijk in staat zijn geweest
den handle in werking te stellen om dien
te sluiten.
Voortgaande beschreef Woods de wanho
pige pogingen, die gedaan waren om de
overstroomde ruimen te bereiken door de
voorste Davis-ontsnappingskamer om de
deur te sluiten.
Den volgenden morgen riep kapt. Oram
vrijwilligers op om hem te vergezellen naar
de oppervlakte. Woods meldde zich aan en
juist voordat zij de deur van de ontsnap
pingskamer sloten, hoorden zij schoten af
vuren waaruit zij afleidden, dat een oor
logsschip zich in de nabijheid bevond. Toen
de schoten weerklonken, werd in de duik
boot gejuicht, zoo voegde Woods hieraan
toe. Woods en Oram ontkwamen zonder
moeite. Woods verklaarde nog, dat de eerste
stoker Arnold, toen hij door het kijkgat van
de kamer keek, vonken en rook zag.
Het getuigenverhoor wordt voortgezet.
De Frankfurter Zeitung publiceert een
artikel onder het opschrift „Liever boter
dan sigaretten?" Dit artikel beoogt het
Duitsche publiek de gegrondheid te doen
begrijpen van de beperkingen welke het
thans ondergaat. „Wat is noodig en wat kan
men missen?" Deze vraag is reeds lang be
antwoord. Rudolf Hess heeft het klassieke
antwoord gegeven: Liever kanonnen dan
boter. De verbruiker krijgt niet zooveel bo
ter, margarine of koffie als hij wel zou wil
len. Hij wacht op de aflevering van zijn
meubelen, hy moet zich aanpassen aan het
vleesch en het fruit, dat in het seizoen be
schikbaar is.
Het artikel verklaart, dat, indien men te
veel meubelen van Duitsch hout vervaar
digt, buitenlandsch hout moet worden inge
voerd voor wol en cellulose. Rogge- en hop
velden voor het bier onttrekken de weiden
aan de koeien en de grond, waar bloemen
worden gezaaid, is voor groenten verloren.
In 1938 heeft Duitschland voor 1800 millioen
ingevoerd aan levensmiddelen, voor 347
millioen aan tabak en koffie en voor 225
millioen olie. De schrijver van het artikel is
van meening, dat op koloniale waren zal
kunnen worden besnoeid.
Men kan zonder tabak niet rooken en
zonder benzine niet autorijden. Zonder
schade voor de gezondheid kunnen daaren
tegen dierlijke vetten door plantaardige
vetten worden vervangen. Volgens het blad
bedragen de beperkingen thans ongeveer 30
pCt. tegenover 1935. De boter, welke men
niet eet en de koffie, welke men niet drinkt,
worden omgezet in concrete materieele
kracht, hetzij kanonnen, hetzij fabrieken,
tot de dag zal komen, dat iedereen zijn bo
terhammen naar hartelust zal kunnen eten.
Aldus besluit de Frankfurter Zeitung deze
uiteenzetting.
Gemeenschappelijke
slap inzake Dantzig?
Er is weer even eenige ontspanning
gekomen in den toestand in Oost-Europa.
Wel gaat de toevoer van wapens naar
Dantzig nog steeds door en de enorme
hoeveelheid er van doet het ergste vreezen;
maar daar staat tegenover, dat een geza
menlijke actie van Polen, Engeland en
Frankrijk oorzaak kan zijn, dat Hitier zijn
gezond verstand terug krijgt.
Wat dien wapenaanvoer betreft, er is thans
ontdekt, dat de wapens uit Koningsbergen
komen door het Frisches Haff de bin
nenzee, die ligt tusschen Koningsbergen en
de grenzen der Vrije Stad. De wapens
worden vervoerd in lichters, die in staat
zijn te varen door den arm van ondiep
water, die naar de grens van de stad Dant
zig voert, en vervolgens langs de Elbing,
de Weichsel en de „doode" Weichsel. De
plaats, waar de wapens gelost worden,
varieert. Maandagavond bijvoorbeeld wer
den wapens gelost op het eiland Holm, de
vroegere Duitsche duikbootbasis. Met
vrachtauto's worden dan de materialen naar
verschillende punten van Dantzig vervoerd.
Maandag en Dinsdag zijn nog twee tanks
en twralf vrachtwagenladingen lichter
wapens in Dantzig aangekomen en men
verwacht, dat de aanvoer nog wel eenige
dagen zal voortduren.
Terloops merkten wij hier reeds op, dat
er sprake is var. een gezamenlijke actie van
Polen, Engeland en .Frankrijk inzake de
affaire-Dantzig. Het feit, dat de Poolsche
commissaris-generaal te Dantzig nog geen
nota aai. den Dantziger Senaat heeft over
handigd, de aanwezigheid van graaf
Raczynski, den Poolschen mabassadeur te
Londen, in Warschau en het overleg van de
Poolsche ambassadeurs onderscheidenlijk
met Halifax en Bonnet, heeft aanleiding ge
geven tot de veronderstelling, dat een ge
meenschappelijke stap der drie mogend
heden overwogen zou worden.
Te Londen heeft men gisteravond over
zoo'n gemeenschappelijke stap vergaderd
en daarbij zijn waarschijnlijk twee mogelijk
heden overwogen: ten eerste, dat de Pool
sche regeering een nota aan den Dantziger
Senaat zou sturen en ten tweede, dat de
Poolsche, Fransche en Britsche regeering
tezamen zouden protesteeren bij den Dant
ziger Senaat. Het is klaarblijkelijk de be
doeling niet, om aan Warschau bepaalde
gedragsregels voor te schrijven; eerder is
het tegendeel het geval en zal eventueel
de uiteindelijke beslissing bij Warschau
liggen, omdat Polen de directe belangheb
bende is in de Dantziger affaire.
Men merkt, dat alles nog zeer vaag is,
maar reeds het bovenstaande is voldoende
om Hitler er van te overtuigen, dat Polen
positief niet alleen staat, maar dat bij een
annexatie van Dantzig in welken vorm dan
ook, de drie genoemde landen naast
elkaar staan.
De bank van Dantzig heeft een verorde
ning gepubliceerd, waarin wordt gemeld,
dat tot nader order de betaling op den
dienst der buitenlandsche leeningen wordt
stopgezet. Het betreft hier met name de
leening van de stad Dantzig var 1925 op
het tabaksmonopolie, de leening van 1927
der havencommissie, de tramleening van
1927, de leening van het lucifersmonopolie
van 1928 en de pondsterling leening voor de
haven en tramwegen.
Het kapitaal dezer verschillende leenin
gen is grootendeels van Engelschen, Neder-
landschen en Amerikaanschen oorsprong.
Voor het overige voorziet hetzelfde decreet
in een sluiting van de aan vreemdelingen
toebehoorende rekeningen bij de bank, die
voortaan slechts over hun geblokkeerde
deposito's kunnen beschikken met machti
ging van de Bank van Dantzig.
Deze maatregelen hebben echter geen
betrekking op de Poolsch-Dantziger finan-
cieele betrekkingen.
Duitsche kringen te Dantzig motiveeren
dezen maatregel me'; de vermindering van
de havenontvangsten ten gevolge van de
„handelspolitiek van Polen, welke^ Gdynia
ten koste van Dantzig begunstigt."
In werkelijkheid schijnen deze maatrege
len te zijn genomen, om de Bank van
Dantzig in staat te stellen bij te dragen
aan de toegenomen financieele behoeften
der vrije stad ten gevolge van de genomen
militaire maatregelen.
De bank van Dantzig heeft verklaard,
dat de voordeelen welke Polen aan Gdynia
heeft toegekend ten koste van Dantzig, den
Dantzigschen gulden in gevaar hebben ge
bracht en dat nieuwe maatregelen noodzake
lijk waren om de munt in stand te houden.
Er worden pogingen gedaan om te voor
komen, dat het toeristenverkeer en de
transitohandel te lijden zullen hebben van
de nieuwe monetaire maatregelen van de
Bank van Dantzig.
Ook wordt gezegd, dat de Poolsche
boycot van uit Dantzig afkomstige goederen
een slechte uitwerking heeft gehad op de
financieele positie van Dantzig. Ook is het
een bekend feit, dat de handel in hout,
haring en zaden, na de invoering der anti-
Joodsche wetten, voor een belangrijk deel
uit Dantzig is verdwenen, daar deze be
drijven geheel in Joodsche handen waren.
De nieuwe wetten kunnen worden uit
gelegd als te zijn een nieuw wapen, dat
meer tegen Polen is gericht dan dat het
wordt ingegeven door financieele nood
zaak. De maatregelen hebben een groote
verdeeldheid in de nationaal-socialistische
partij zelve te weeg gebracht, daar zij
slechts averechts op de belangen van
Dantzig kunnen werken. Veel Dantzigers
Hullen er aanzienlijke schade door lijden.
Volgens gezaghebbende kringen in
Moskou, zou het antwoord, dat Molotov
aan de ambassadeurs van Frankrijk en
Engeland ter hand heeft gesteld, eenige
tegenvoorstellen bevatten. Het gaat dan
ook niet, zoo zegt men, om een defini
tief antwoord en de besprekingen tus
schen de drie landen zouden nog worden
voortgezet.
Volgens dezelfde aanwijzingen schijnt
het, dat de Russische nota nog steeds
draait om de garantie der Oostzeestaten
door Frankrijk, en Engeland en de
garantie voor de kleine W.-Europeesche
staten, België, Zwitserland en Neder
land door de Sovjet-Unie.
Men zal zich herinneren, dat Jdanov zich
in de „Pravda" van 29 Juni heeft afge
vraagd, waarom Engeland en Frankrijk
wilden, dat de Sovjet Unie landen als Ne
derland en Zwitserland, die met de Sovjet
Unie geen diplomatieke betrekkingen on
derhouden, garandeert zonder de meening
van laatsgenoemde landen te kennen,, ter
wijl zij aarzelden de Oostzee-staten te ga
randeeren, omdat deze zich tegen de Rus
sische garantie verzetten.
Sommigen meenen, dat Engeland wel
licht bereid zou zijn, de Oostzee-staten te
garandeeren, als de Sovjet Unie Nederland
en Zwitserland zou garandeeren.
Het gerucht gaat echter, dat de Russen
zich zouden blijven beroepen op het ont
breken van diplomatieke betrekkingen
tusschen de Sovjet Unie en Zwitserland en
Nederland en zouden verlangen dat de we-
derzijdsche bijstand ingeval van bedrei
gingen de onafhankelijkheid der in het ga
rantiestelsel opgenomen landen verplicht
en onbeperkt is.
De „Times" over de onderhandelingen.
In een hoofdartikel schrijft de „Times"
dat Nederland en Zwitserland niet te
gen hun wil in een stelsel van garantie
verdragen moeten worden opgenomen. Het
standpunt der Sovjet Unie zou zyn, dat het
voor de Oostzee-staten goed is, tegen
Duitschland verdedigd te worden en dat zij
gegarandeerd behooren te worden of zij
(villen of niet, terwijl Engeland zich daar
entegen op het standpunt stelt, dat iedere
staat voor zichzelf dient uit te maken, wat
het beste voor hem is. Dit is het natuur
lijke uitvloeisel van de Britsche vrijheids
gedachte. De juiste procedure schijnt daar
om te zijn, dat de drie groote garandeeren-
de mogendheden een verdrag van weder
zijdschen bijstand onderteekenen, waartoe
zij zich alle drie bereid verklaard hebben
en dat in feite reeds bestaat, aangezien tus
schen Frankrijk en de Sovjets een bond
genootschap bestaat en Engeland met
Frankrijk verbonden is. Intusschen, zoo
voegt de „Times" er nog aan toe, zou de
Fransch-Britsche diplomatie erop gericht
kunnen zijn, de Oostzee-staten ervan te
overtuigen, dat hun werkelijke bejlangen
gelegen zijn in een bondgenootschap met
de drie non-agressie-staten. In een even
tueel garantieverdrag zou zonder moeite
een clausule gevoegd kunnen worden,
waarbij de garandeerende mogendheid ver
plicht wordt, zijn strijdkrachten na den
met succes verleenden bijstand terug te
trekken.
Tijdens de vier vacantiedagen ter ge
legenheid van den onafhankelijkheidsdag,
die ruim 2 millioen menschen naar het
New Yorksche strand hebben gevoerd, zyn
minstens 525 personen om het leven geko
men, waarvan 250 door verkeersongelukken
en 145 door verdrinking.
Zie vervolg Buitenland pag. 4, 2e blad.