Tsjaikofski's leven op de film Het se jzoen der reprises. „De Spooktrein" wordt verfilmd £attd: en Juinéouui „Es war eirie rauschende Ballnacht", een symphonie in brieven. jr C ONZE BIOSCOPEN. Zl der Experiment op het g filmexploitatie. Oude succesfilms herleven. Onderhoud met regisseur Carl Lamac. TWEEDE BLAD nwjf/ DE GROOTE MODE. RUILVERKAVELING IN WEST FRIESLAND. Men schrijft ons: Door het bestuur van de afd. Medemblik van den R.K. Dioc. Land- en Tuinbouwbond (L.T.B.) is eveneens bij Ged. Staten van Noordholland een aanvrage tot ruilverkave ling ingediend van het gebied onder Medem blik en Wervershoof, dat door den dienst van den Provincialen Waterstaat in onder zoek is genomen. Het stemi tot voldoening, dat van zoovele zijden het groote belang van het vraagstuk van de ruilverkaveling en de daarmede samenhangende werken wordt ingezien. Een meisje met idealen. In de bekende serie ontspanningsromans, uitgegeven bij J. Philip Kruseman in Den Haag, verscheen van Jennifer Ames een nieuw werk, getiteld: Een meisje met idealen, waarin op vlotte, onderhoudende wijze wordt verteld van Prudence Carring- ton, een jong meisje, dat er ideale levens opvattingen op nahoudt. Doch in Londen gekomen, komt zij spoedig tot andere ge dachten vooral op het gebied der liefde, waarin zij slechte ervaringen opdoet, mede door haar bekoorlijke nicht, voor wie zij zich opoffert. Dat zij ten slotte het geluk vindt aan de zijde van den man, dien zij eerst niet zoo sympathiek vindt, is iets dat meer voorkomt. Een boek, dat men met genoegen zal doorlezen. Bridge. Er zijn een tweetal handige boekjes op bridge-gebied verschenen, die vooral van zeer veel nut kunnen zijn voor hen, die als beginnende spelers vragen naar een klein, niet te moeilijk boekje, waaruit zij voor- loopig voldoende kunnen leeren om goed mee te kunnen spelen. Handwijzer naar succesvol Bridge. Dit is geschreven door onzen oud-stad genoot P. H. A. Tuin, die in zijn werk uit stekend is geslaagd. De stof is serieus be handeld en verdeeld over drie hoofdstuk ken. Eerst een uiteenzetting voor begin ners, dan het spelen en ten slotte het bie den. -Zelfs de meer geroutineerde spelers zullen in de hoofdstukken 2 en 3 vele dingen kunnen vinden, waar zij beslist hun voordeel mee kunnen doen, mits zij zich de moeite wille geven om het boekje van on geveer 70 blz. met aandacht door te lezen en de vele voorbeelden goed na te gaan. Zó wordt U een goed bridger. Dit boekje is opgenomen in de serie: Gele Succes-boekjes, uitgave van de N. V. Maandblad-Succes in Den Haag en ge schreven door den bekenden schaker en bridge-auteur W. A. T. Schelfhout. Op zeer origineele wijze heeft de schrijver het spel voor beginners uitgelegd, door n.1. een oom, als Zuid, het spel te laten spelen met drie nichtjes, W, N en O die zoo graag het spel willen leeren. Het boekje is aardig om te lezen en ongemerkt brengt de schrijver al les wat een beginner moet weten onder de aandacht. Het kleine handige boekje geeft in 75 blz. een leuk geschreven bridge-verhaal met tal van leerzame dingen. DE ONSTERFELIJKE WALS. Victoria-Theater. De fraaie muziek- en zangfilm uit het leven van Johann Strauss blijft bij voort during groote belangstelling trekken en het gevolg is, dat zij thans voor de vijfde week in het Victoria-Theater zal worden vertoond. Vooral ook voor de zomergasten in de omgeving van Alkmaar is dit een buitenkansje, omdat zij nu kunnen genie ten van een bijzondere avondontspanning. Wie de film nog niet zag, zal nu zeker van.de gelegenheid gebruik maken. Over het programma, dat deze week aan het hoofdnummer voorafgaat, kunnen wij nog het volgende vermelden. Een drietal journaals, die tal van inte ressante gebeurtenissen in beeld brengen, zoowel uit buitenland als binnenland, vragen eerst de aandacht. Daarna komen nog een goede teekenfilm, een weten schappelijke film en een klucht van de bekende kindergroep, waarin Spanky en Alfalfa de hoofdfiguren zijn. Een opname uit de film: „Es war eine rauschende Ballnacht". Tallooze genieën hebben moeten erva ren, dat het pad der kunst allerminst over rozen gaat talloozen hebben aan den lijve moeten ondervinden, dat deze weg voerde als een slingerpaadje door de doorn struiken en weinigen zijn er in geslaagd nog tijdens hun leven een Maecenas te vin den, di-> het hun mogelijk maakte onbe zorgd te werken. Tot twee zéér grooten uit de muziekliteratuur is die Maecenas gekomen: tot Richard Wagner cn tot Peter Iljitsch Tsjr.ikofski. De meester-componist van den „Ring des Nibelungen" is door koning Ludwig uit het moeras van mate- rieelen nood, waarin hij zich bevond, ge holpen, en vrijwel tegelijkertijd ging voor Tsjaikofski op de ster van Nadjeschda von Meck, een ster, die meer dan tien jaren over den grooten Russischen meester heeft geschenen, Nadjeschda von Meck, die Tsjaikofski in staat stelde zich rustig neer te zetten tot componeeren, zonder den eeuwigen zorg om het bestaan. Men kan dan ook rustig beweren, dat zonder Nadjeschda von Meck een Syrnphonie Pa- thétique nooit zou zijn geschreven! Onder dan titel „Es war eine rauschende Ballnacht" brengt de Ufa binnen afzien- baren tijd, met Zarah Leander in de hoofd rol van Mevrouw von Meck en Hans Stüwe als Peter Iljitsch, dit imponeerende thema op de film tot leven. Natuurlijk vereischten de afzonderlijke gebeurtenis sen bij de filmdramatiseering eenige ac centsverleggingen, maar het v onder van deze merkwaardige kunstenaarsbetrekking bleef bestaan. Over het leven van Tsjai kofski is, meer door gebrek aan materiaal dan door gebrek aan belangstelling, niet zoo heel veel geschreven. In vergelijking tot andere componisten zijn de historische gegevens ten aanzien van Tsjaikofski's leven betrekkelijk schaars en mede daar om heeft prof. Carl Frölich, d^e deze film regisseerde ,het ditmaal ook niet in de richting van een historisch prentenboek uit het leven van een beroemd componist gezocht hij heeft getracht de tijd en de sfeer van den tijd te treffen en in het kader daarvan een verklaring te geven voor een van de meest curieuze relaties die ooit een roi hebben gespeeld in het leven van een componist. De relatie tusschen Nadjeschda von Meck en Peter Iljitsch Tsaikofski begon in den winter van 1876 toen Tsjaikofski, toenmaals een wat teruggetrokken, weinig succesrijke en niet eens meer zoo jonge professor aan den Moskousche Conservato rium, een brief ontving van di hem vol slagen onbekende Nadjeschda von Meck. Wie was deze Nadjeschda? De weduwe van een Russischen ingenieur, bezitster van vele millioenen, hartstochtelijk muziek liefhebster en op slag groot bewonde raarster van Tsjaikofski, ofschoon zij al leen het piano-uittreksel uit 's meesters „Tempest"-partituur bij Shakespeare's drama kende! Met deze brief begint een van de won derlijkste zielverwantsohappen, die er ooit hebben bestaan. Nadjeschda bestelde compositie op compositie tegen vorstelijke honoraria, trok Peter iljitsch door al deze privé-opdrachten energiek weg uit den sleur van zijn leege conservatorium-be- staantje, en gaf hem tenslotte een jaar- lijksche toelage van vierduizend roebels, kortom, zij werd in elk opzicht de schuts- patronesse van een componist, die pas door de jaren in het brandende licht van een wereldbclangstelling zou worden getrok ken. Inderdaad: een wonderlijk voorbeeld van Maecenatendom, maar nog wonder lijker is de omstandigheid, dat Nadjeschda haar zoozeer vereerden Tsjaikofski nooit heeft willen zien! Met ijzeren conseqentie vermeed zij elke ontmoeting, zelfs toen zij in Florence bijna huis aan huis woonden, verliet zij ijlings haar villa, toen Tsjai kofski op zekeren dag den wensch te ken nen gaf, haar eens te willen opzoeken. En als hij haar toevallig eens in den tuin van haar landgoed ontmoet, neemt hij verlegen de hoed af als voor een vreemde en ver volgt zijn weg Wat deze vrouw toch bewogen mag hebben tot haar daden? Het zal wel een beweegreden zijn, die nimmer in het volle licht zal komen te staan. Zelfs de intieme, ernstige briefwisseling, die vrijwel zonder één enkele onderbre king gedurende vele jaren is voortgezet, geeft daaromtrent geen nader uitsluitsel. Geheimzinnig is deze verhouding tusschen twee markante persoonlijkheden, want even plotseling als de relatie ontstond, werd zij ook weer afgebroken. In haar laatsten brief (die verloren is gegaan) moet Nadjeschda hebben medegedeeld, dat zij de toelage niet verder continueerde en slechts uit Tsjaikofski's antwoord op dit epistel, kennen wij Nadjeschda's slotalinea uit den zoekgeraakten brief ..Vergeet mij niet denk nog veel aan mij!" Ook Tsjaikofski heeft deze verandering ten aanzien van zijn persoon nooit heele- maal kunnen begrijpen en tot zijn aller laatste oogenblikken heeft de naam „Nad jeschda" op zijn lippen gezweefd. Wanneer de film de tragiek van dit leven verzacht, wanneer zij iets afwijkt van de werkelijke gebeurtenissen, dan ver vult zij daarmede den wens naar een psychologische verklaring van deze aller merkwaardigste verhouding tusschen twee menschen, een taak, die den dubbelen staatsprijswinnaar prof. Carl Frölich fijn zinnig kunstenaar als hij is, wél was toe vertrouwd. Prof. Cai'1 Frölich heeft tweemaal den staatsprijs gewonnen namelijk met de Emil Janningsfilm „Traumulus" en met de Zarah Leanderfilm der Ufa „Heimat" (On verbreekbare Banden) met Heinrich George. OM 30.000 DOLLAR. Theater Harmonie. Het gaat in de Harmonie om een weddenschap van niet minder dan 30.000 dollar en de man, die deze weddenschap accepteert is de jonge violist Georges Astor (Georges Rigaud), die, als hij ver liest, zijn kostbare Stradivarius moet afstaan. De weddenschap, in een min of meer overmoedige bui gesloten, bestaat hieruit, dat de beroemde jonge violist met zijn vrienden den volgenden dag naar den ingang van het conservatorium zal gaan en dat hij met het tiende meisje dat daar naar binnengaat, binnen drie maanden zal trouwen. Men ziet het gezelschap vol verwachting bij het conservatorium en het dreigt een oogenblik een catastrophe te worden, want het tiende meisje is allesbehalve een beauty. Gelukkig wordt zij nog juist voor den stoep door een ander meisje gepas seerd en van dit meisje maakt de jonge kunstenaar dan extra werk, wat hij meent niet beter te kunnen doen dan zich als leerling bij het conservatorium te laten inschrijven. Weldra blijkt, door 'n samen loop van omstandigheden, dat hij niet het bewuste meisje Nr. 10 voor een afspraakje in het park treft, maar haar vriendin en het gekke van het geval is, dat deze hem zoo goed bevalt, dat hij de geheele weddenschap wil opgeven om haar te kunnen trouwen. Alleraardigst zijn de tooneeltjes aan het conservatorium, waar een onhebbelijke directeur zich gehaat maakt bij zijn leerlingen, die niet weten, dat hun medescholier, een zekere Clark, niemand anders is dan de beroemde vio list Astor. Als deze ten slotte in het stadje een concert zal geven, eischt hij, dat dit gedirigeerd zal worden door een talent vollen leerling, die door den directeur is afgewezen. De directeur weigert dan de medewerking der orchestleden en het gevolg is, dat de leerlingen van het con servatorium besluiten samen een orchest te vormen, om de uitvoering mogelijk te maken. Eerst op het laatste oogenblik komt de solist binnen en dan ontdekken de jongelui dat hij niemand anders dan hun mededeerling Clark is. Het concert slaagt in alle opzichten en hoe Astor, hoe wel hij eigenlijk zijn weddenschap ver liest, toch zijn Stradivarius kan houden, moet men in deze aardige film zelf maar eens gaan bekijken. Kathe von Nagy is het meisje, dat ten slotte met den groot sten prijs gaat strijken, namelijk met den beroemden jongen violist, die haar als overgelukkig bruidje naar het stadhuis voert. Vooraf gaan een screensong, een musi- cale film en veel geïllustreerd nieuws uit binnen- en buitenland. Het is reeds geruimen tijd geleden dat een bioscoopexploitant in de V. die in hooge mate den invloed van de economische depressie onderging, tot een laatsten stap besloot om zijn be drijf staande te houden. Zonder ove rigens veel fiducie te hebben in zijn eigen initiatief huurde hij een film uit het grijze verleden en.... wist zoowaar met oude beestje successen te boeken als nimmer te voren. Het experiment trok de aandacht van Hollywood's grootste producenten en men diende geen genie te zijn om te y001^" len, dat meerdere schreden op het pad dei reprises het gevolg zouden zijn. Het behoeft geen betoog, dat knappe koppen de oorzaak van dit verrassende verschijnsel trachtten te doorgronden ei zich het hoofd braken over de vraag, waarom films van jaren geleden, die Dij de technische volmaakte, naar voim- inhoud en sp l schier niet te verbeteren rolprenten van den huidigen tijd ongetwij feld ten achter staan, drommen menschen trekken. Hun uitspraak (voor zoover het tot een eensgezinde conclusie kwam) is niet gepubliceerd en wij zullen de o°r" zaken van het feit, dat Koning Publiek oude films apprecieert, verder onbespro ken laten. De industrie dient met deze voorkeur nu eenmaal rekening te houden en het is daarom dat Universal, ook in ons land, een eerste poging, een eerste experi ment ondernam door weer met „Het Mon ster van Frankenstein", een film van vijf jaar geleden, voor den dag te komen. In diverse plaatsen moest de film geprolon geerd worden en Universal besloot toen nieuwe copieën van twee andere oude rol prenten. „De Onzichtbare Man" en „Van het Westelijk front geen nieuws" Nederland te laten rouleeren. m „DE ONZICHTBARE MAN", aangegeven door de stippellijn, maakt een nieuw slachtoffer. LEW AYRES in: „Van het Westelijk Front geen nieuws". Wat „De onzichtbare man" betreft, herinnere men zich ongetwijfeld de knappe creatie van Claude Rains in de titelrol. Hoewel de acteur grootendeels onzicht baar bleef, wist hij het publiek door mid- del van zijn klankvolle, alle emoties weer- gevende stem in vooortdurende spanning te houden. Daarenboven waren er de met behulp van spiegels uitgewerkte technische staal- tjes, die de menschen met stomheid sloe gen. Men keek rillend naar een in het luchtledige bungelende sigaret zonder rooker naar een schommelenden stoel, waarin geen mensch zichtbaar was naar in de sneeuw zichtbaar wordende voetaf drukken, die de aanwezigheid van den on- zichtbaren man aantoonden enz. enz. Dit verhaal van H. G. Wells sloeg in en wj gelooven zeker dat wederom zelen zicht baar plezier in de avonturen van den on- zichtbaren man zullen hebben. De tweede film is Erich Maria Remar- que's „lm Westen nichts Neues". Zelfs na zooveel jaren meenen wy dat het niet noodzakelijk is den inhoud van dit onopgesmukte, als boek en film wereldvermaarde verhaal van oorlogsleed in extenso weer te geven. Honderdduizen den hebben de wrange feiten op het doek aanschouwd. Hij ontelbaren werd de af keer van het ten hemelschreiend leed, da: ondanks alle realiteitspogingen toch maar by benadering geschetst kan worden, aan gewakkerd en blijvend. Het is misschiet geen toeval dat deze film de ontredderde, in oorlogstuig badende wereld van thans weer een stukje van de schrikbarende werkelijkheid komt onthullen. Daarom kunnen wij slechts hopen dat „Van bei Westelijk front geen nieuws", niet als film, doch als document van onschatbare vredeswaarde, het menschdom tot naden ken zal stemmen. Verleden week maakten wij melding van het nieuwe werkprogramma van Filmex, de onderneming, die na het be haalde succes met films als „Vadertje Langbeen", en „Morgen gaa; het beter" thans een werkprogram heeft, waardoor zi' hoopt een blijvende Nederlandsche filmindustrie te kunnen opbouwen en voorloopig tenminste gedurende twee jaren aan het werk te kunnen blijven, wat zal beteekenen, dat Cinetonestudio's aan de Duivendrechtschekade te Amsterdam, die al te dikwijls sedert hun oprichting gesloten waren, in bedrijf zullen blijven, waardoor vele Nederlandsche arbeiders als timmerlieden, schilders, electriciens en technici werk zullen vinden, om niet te spreken van het vele andere personeel, dat hierdoor eveneens in het productie-proces zal worden opgenomen, en last not least de tooneelspelers er, -speelsters, die hun arbeidsveld verruimd zullen zien. Met de opnamen van de eerste film van het programma, naar het beken de tooneelstuk „De Spooktrein", wordt 31 Juli a.s. begonnen, onder regie van den Tsjechischen regisseur Carl Lamac, die dezer dagen in ons lar.d is gearri veerd om te adviseeren bij de bezet ting der vcrschillerdc rollen en bij de uitwerking van het draaiboek, in overleg met den productieleider Ru- dolf Meyer. Carl Lamac is sedert 1919 in het film bedrijf werkzaam en heeft dus de kinder jaren van de cinematografie meegemaakt, maar ook de opkomst en de enorme tech nische ontwikkeling van stomme fü® naar geluidsfilm, met tal van groote W gisseurs heeft hij gewerkt en vele inter nationaal bekende sterren hebben ond*- zijn leiding voor het witte doek gespeeld- Gedurende tien jaren had hij te Berlyfi tezamen met Anny Ondra, zijn eigen Pr0- ductieonderneming, zijn trouwe carnert' man was Otto Heller, die nu reeds ver schillende films in Nederland heeft op?y nomen, o.a. „Morgen gaat het beter en d'6 ook nu weer bij het opnemen van .Spooktrein" achter de camera zal staan- De heer Lamac heeft de laatste Ned^j landsche films gezien en is van oor»^ dat zij zeer groote kwaliteiten hebben in vele opzichten niet voor de buiten, sche amusementsfilms uit den weg beW£ i ven te gaan. gezien de beperktere m0® lijkheden, waarover men hier door beperkter afzetgebied beschikt. De nische outillage van de studio's in °nS f. is naar zijn meening boven allen lof heven en staat in geen enkel opzicht bU uitrusting der grootste buitenland»-", studio's ten achter. Bijzonder enthoU*»J toonde hij zich echter vooral over Nederlandsche acteurs en actrices, zich voor de camera bewegen alsof z'-l jarenlange filmroutine hebben. Zij 1,11 zoo zeide hij misschien wd eInt, centrale positie, die Nederland zoowel de eenzijdigheid van den M1 Europeeschen tooneelspeler als die den Amerikaanschen, en zij hebben 7, goede eigenschappen van beiden. men weet, treden in de hoofdrol'6 „Den Spooktrein" o.a. op Jan Musch, Borel, Lou Ezerman en de dames Heyblom en Fientje de la Mar. De heer Meyer was vol lof °^cnoOf' medewerking van de Nederlandsche w bu»6^ wegen voor het maken van de namen, de film zal waarschijnlijk loop van Augustus gereed zijn,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 8