SPORT EN WEDSTRIJDEN
Zij-crême beschermt tegen zonnebrand. Doos 20 ct.
Een zoon van z'n Vader
DE RONDE VAN FRANKRIJK.
JxuMeton
De voorbereiding der spelen van 1940.
VRAAG EN AANBOD
Vietto blijft leider in de algemeene
rangschikking.
Wederom'wint een Franschman
een étappe.
Het wielrennen en voetbal te Helsinki,
De eerste wielerbaan in
Finland.
WOENSDAGS en ZATERDAGS.
35 cent per vijf regels,
Naar het Engelsch van
RIDGWELL CULLUM.
Door T. MADE.
DERDE BLAD
ALKMAARSCHE COURANT VAN ZATERDAG 15 JULI 1939.
Wielrennen.
N a n t e s, 14 Juli. (Van een specialen
A.N.P.-Verslaggever).
De vijfde etappe van de Ronde van Frank
rijk is wederom door een Franschman ge
wonnen, n.L Fournier, die reeds eenmaal
eerste werd. Het is wel opmerkelijk in deze
ronde, dat nog geen enkele buitenlander een
overwinning heeft behaald, met uitzonde
ring van Romain Maes, die een halve etappe,
die van Caen naar Vire, tegen het horloge,
op zijn naam bracht.
De Nederlanders hebben het er in
deze betrekkelijk kalme vijfde etappe
uitstekend afgebracht. Albert van
Schendel heeft zich wederom goed ge
klasseerd en eindigde als achtste. In de
algemeene rangschikking zyn alle
Nederlanders, met uitzonderring van
Gommers, die zich echter precies ge
handhaafd heeft, vooruit gegaan.
Lambrichts steeg een plaatsje en
kwam nu dertiende te staan. Albert van
Schendel steeg van de 25e naar de 21e
plaats, terwijl de Korver twee plaatsen
omhoog klom. Ook Sijen ging vooruit en
stond hedenavond 33e, Dominicus kwam
op de 44e plaats en Anton van Schen
del op de 48e. Ook Hellemons ging naar
boven en stond na de vijfde etappe 59e.
Treinloopen.
Deze vijfde etappe was zeker de gemak
kelijkste, welke de renners tot nu toe te
verorberen hebben gekregen. Wel lag het
aantal kilometers boven de 200, doch de
veelal breede uitstekende wegen met weinig
heuvels boden toch geen moeilijkheden.
Alleen 7 k.m. na den start was er even van
strijd sprake. Toen waren er stoutmoedigen
tusschenuit gegaan, n.L Le Greves, die het
sein tot den aanval had geblazen, Vlaemynck
en Archambaud en ten slotte Romain Maes,
die er echter voor zorgde, dat het peleton de
vluchtelingen weldra kon inhalen. En toen
brak er een rust aan, welke uren duurde.
Renners en volgers „vielen in slaap", de
handen gingen van het stuur, men maakte
een gezellig babbeltje.
De heuvels van de vorige etappen ver
dwenen allengs meer en op het laatste ge
deelte van de route was het landschap vrij
wel vlak. Bochtig schoten de nu zeer smalle
wegen door het vriendelijke landschap. Bij
Saint Nazaire was het uit met het middag
dutje. Er waren toen 146 van de 207 k.m.
achter den rug en nu werd er op kop harder
aan getrokken. Doch iedere uitlooppoging
werd in de kiem gesmoord, waarbij vooral
de Belgen zeer actief waren en rusteloos de
wegloopers weer bij de groep brachten.
Tenslotte werd bij Savenay, 30 k.m. voor
Nantes, de snelheid zoo groot, dat er zich
enkele groepen vormden, echter op zeer ge
ringen afstand van elkaar. Mede door het
feit, dat de weg steeds iets afliep, noteerden
wij snelheden van 45 a 50 k.m. Voorop zaten
o.a. Sylver Maes, Marcaillou, Fournier, Meu-
lenberg, Archambaud en Albert van Schen-
deL
5 k.m. voor Nantes liepen Romain
Maes en Albert van Schendel nog uit,
zij namen 200 meter op de acht anderen,
doch juist bij het binnenkomen van de
baan, werden beiden ingeloopen.
Een onregelmatige sprint.
De sprint op de baan te Nantes moest toen
de beslissing brengen. De tien renners kwa
men tegelijk de baan op, waarbij Albert van
Schendel direct naar voren kwam. Helaas
kreeg ook deze sprint, evenals die te Lorient,
een onregelmatig verloop, omdat men ver
gat de tweede groep, die 30 seconden er
achter zat, bij de poort van de baan vast te
houden. In volle sprint lagen de tien eersten,
toen de renners van de tweede groep zich
tusschen hen mengden. Van een sprint kwam
zoodoende niets terecht. Fourier werd eerste
en Albert van Schendel werd derde achter
Frechaut. Ten minste, zoo zagen wij het, die
speciaal op Albert van Schendel hadden
gelet. Maar do verantwoordelijke leiders
wisten het zelf niet, volkomen begrijpelijk
overigens in deze ontzaglijke verwarring.
Men noemde maar een aantal namen achter
elkaar op en zoodoende werd Albert van
Schendel als 8e geplaatst.
Voor de klasseering wat den tijd betrof,
wat dat niet erg. Alle tien renners werden
toch ex aequo geplaatst, maar wel ontging
onzen landgenoot door dit volkomen wille
keurig vaststellen van den uitslag, een prijs.
Anton van Schendel, Lambrichts, Domi
nicus, de Korver en Sijen eindigden in het
tweede peleton met ongeveer 30 seconden
achterstand, terwijl Gommers in de derde
groep zat met 2 minuten verschil op de
eerste groep en Hellemons kwam onmiddel
lijk na Gommers binnen.
Toch heeft deze kalme etappe nog uit
vallers gebracht. 80 k.m. na Lorient hadden
de beide Zwitsers, Gross en Jaisli, een aan
zienlijken achterstand, terwijl Mithouard
eveneens teruggevallen was. Hij had met
een zware inzinking te kampen en ondanks
het feit, dat er in de groote groep, wat men
noemt gewandeld werd boven de 28 a 30
k.m. kwam men toen niet uit slaagden
Mithouard en de beide Zwitsers er niet in
zich bij het peleton te voegen. Mithouard
staakte ten slotte den strijd, evenals Gross
en Jaisli.
Bidinger, de laatste hedenavond in de al
gemeene rangschikking, is volgers de regle
menten geschrapt, zoodat er nog 69 renners
in de ronde zijn.
De algemeene rangschikking.
De algemeene rangschikking luidt:
1. Vietto (Frankrijk) 28 min. 30 min. 26
sec.; 2. M. Clemens (Luxemburg) 28 uur 30
min. 32 sec.; 3. Disseaux (België) 28 uur 31
min. 32 sec.; 13. Lambrichts 28 uur 38 min.
39 sec.; 21. Albert van Schendel 28 uur 43
min. 9 sec.; 28. de Korver 28 uur 46 min. 18
sec.; 33. Sijen 8 uur 49 min. 8 sec.; 44. Do
minicus 28 uur 52 min. 54 sec.; 48. Anton
van Schendel 28 uur 57 min. 22 sec.; 57.
Gommers 29 uur 7 min. 32 sec.; 59. Helle
mons 29 uur 9 min. 57 sec.
Het landenklassemem.
1. Frankrijk-West 85 uur 43 min. 43 sec.;
2. België-B 85 uur 49 min. 45 sec.; 3. Frank
rijk 85 uur 52 min. 14 sec.; 4. Z.O. Frankrijk
85 uur 53 min. 4 sec.; 5. België-A 86 uur 3
min. 4 sec.; 6. Z.W. Frankrijk 86 uur 4 min.
14 sec.; 7. N.O. Frankrijk 86 uur 5 min.
7 sec.; 8. Nederland 86 uur 8 min. 6 sec.; 9.
Luxemburg 86 uur 10 min. 20 sec.; 10.
Zwitserland 86 uur 52 min. 1 sec.
Nog slechts vijf ploegen zijn volledig met
acht renners, n.L België, Nederland, Frank
rijk, België-B en West Frankrijk.
Zwitserland en Luxemburg hebben nog
z"3 renners, terwijl Zuidwc: Trankrijk nog
slechts vier renners over heeft.
Olympische Spelen.
(Van een specialen A. N. P.-verslaggever).
Vlak bij Kapyla, waar het Olympisch
dorp wordt gebouwd, aan den weg naar de
bekende wintersportplaats, ligt het wieier-
stadion, waar in den zomer van het vol
gend jaar de Olympische wielerwedstrijden
zullen worden gehouden.
Het mag misschien verbazing wekken,
doch het feit is er niet minder juist om:
deze wielerbaan is de eerste in geheel
Finland. Hetgeen een bewijs is voor de
stelling, dat de wielrensport in dit land
niet populair is. Met het bouwen van deze
moderne 400 meterbaan hebben de organi
satoren der spelen een tweeledige bedoe
ling: allereerst zal men de Olympische
wedstrijden op behoorlijke en doeltreffen
de wijze kunnen organiseeren, voorts hoopt
men door het bouwen van een vaste baan
de wielrensport te stimuleeren. Er was
oorspronkelijk een groote strijd ontstaan
over het vraagstuk of de baan van hout
dan wel van cement zou moeten worden
geconstrueerd. Het is ten slotte cement ge
worden.
In September a.s. zijn ook de tribunes,
welke tezamen een 8 a 9000 toeschouwers
kunnen bevatten, gereed, zoodat de ope
ningswedstrijden dan niet lang meer op
zich zullen laten wachten. Waarmede men
tevens ervaring kan opdoen, want waar
het wielersport betreft, ontbreekt dit in
Finland nog al eens. Op het uitgestrekte
midden-terrein wil men in den winter
yshockey of bandy spelen.
Omtrent de baan heeft men zich laten
voorlichten door buitenlandsche deskundi
gen. De bochten loopen zeer flauw uit en
de rechte einden zijn dan ook zeer kort.
De wegwedstrijd wordt buiten Helsinki
gehouden. Het traject loopt tot Porvoo en
dient twee keer gereden te wordeD over
een totalen afstand van 188 K. M. De weg
is zeer bochtig en tweemaal ligt er zelfs
een onbewaakte overweg in het traject,
overigens niets bijzonders in dit land, doch
de organisatoren verzekerden ons, dat men
op den wedstrijddag geen moeilijkheden in
verband met deze overwegen zou behoeven
te verwachten. Vrijwel voortdurend zijn er
stijgingen en dalingen in den weg en al
leen op het nieuwe gedeelte over ongeveer
40 K. M. komen behoorlijke rechte stukken
voor. Het weg-oppervlak bestaat uit zand
en grint, doch met zal dit met een speciaal
procédé behandelen, opdat de weg stofvrij
zal zijn. De laatste 21 K. M. zijn geasphal-
teerd.
Primitief voetbal.
Tijdens ons bezoek aan Helsinki zijn wij
in de gelegenheid geweest in het Olympisch
stadion een voetbalwedstrijd bij te wonen
tusschen de Helsingin Jalkapallo Klubi, de
kampioen van 1938 en de Helsingin Toverit,
de vereeniging met de beste kampioens
kansen voor dit seizoen. Slechts 3000 toe
schouwers woonden deze ontmoeting, wel
ke in de avonduren werd gespeeld, bij, zoo
dat daaruit wel blijkt, dat de belangstelling
in Finland voor voetbal niet buitengewoon
groot is. Nu dient direct daaraan te worden
toegevoegd, dat het spel ons niet is meege
vallen.
De techniek is zeer matig, het combina
torisch vermogen van den Fin schijnt niet
bijzonder ontwikkeld te zijn, zoodat samen
spel een zeldzaamheid is. In de meeste ge
vallen werden goed bedoelde individueele
pogingen om tot scoren te komen opgezet,
waarbij van tactiek geen moment sprake
was. Het spel werd forsch maar absoluut
fair uitgevoerd. Op Zondagen wordt niet
gespeeld, doch men deinst er niet voor te
rug twee of drie competitiewedstrijden in
één week te spelen. Regelmatig zit er niet
in, de clubs, welke aan de competitie deel
nemen, regelen dat onderling. Het verte
genwoordigend Finsch elftal zal waar
schijnlijk wel beter spelen, doch hooge
verwachtingen behoeft men hiervan niet te
koesteren, waar wij vernamen, dat ver
scheidene spelers van genoemde clubs ook
in het nationale team uitkwamen.
De grasmat in het Olympisch stadion is
bijzonder goed. De bodem is uitstekend ge
draineerd en zelfs in den winter, wanneer
het land onder de sneeuw ligt, wordt dit
terrein verzorgd.
Overigens wordt ook aan de andere voet
balvelden, waarop het volgend jaar de
wedstrijden van het Olympisch tournooi
plaats vinden, veel aandacht besteed, zoo'-
dat het vertrouwen is gewettigd, dat ook
dit onderdeel uitstekend in orde zal zijn.
Er wordt, naar bekend, volgens beker
systeem gespeeld tijdens de Olympische
spelen.
Reeds thans is het zeker, dat minstens
tien landen aan het tournooi deelnemen en
men kent het standpunt van den K. N. V.
B. namelijk dat ook Nederland in beginsel
bereid is met een ploeg uit te komen. Ver
schillende wedstrijden van het tournooi
worden in de provincie gespeeld, o.a. te
Tampere, Viipuri, Turku en Hameenlinna.
Dammen.
OM DEN DAMTITEL VAN ALKMAAR.
Deze week ging Dinsdag de 3e ronde van
het Damkampioenschap van Alkmaar, waar
na Donderdag de verschillende afgebroken
partijen werden voortgezet. Een partij, welke
Dinsdag werd uitgesteld, moest nu Donder
dag worden afgebroken, in een voor wit
betere stelling. Door een grooten blunder
in het eindspel liet wit de zekere winst
I gaan en moet hij nu nog afwachten of de
partij te winnen is. De uitslagen luiden:
Groep A.
G. WoonijkP. J. Smolenaars 11
M. OudH. Roobeek 20
L. RavensteinC. A. de Bree 20.
De uitslagen van de in deze groep voor
gekomen afgebroken partijen zijn:
P. J. SmolenaarsL. Ravenstein 02
P. J. SmolenaarsM. Oud 20
De stand is hier thans:
Ravenstein 5 p.; Woonijk en M. Oud 4 p.;
Smolenaars 3 p.; de Bree 2 p.; Zijlstra en
Roobeek 0 p.
Groep B.
K. A. JakschtovL. Dammer 02
D. StamH. Linders 20
M. HemelsM. Oud 2—C
In deze groep is de stand:
Dammer 5 p.; Jakschtov en Hemels 4 p.;
N. Oud en Stam 2 p.; Timmerman 1 p. en
Linders 0 p.
Groep C.
P. BakkumP. de Wijn 02
J. N. MooijH. Kruider 20
G. OudshoornP. Veer afgebr.
Hier is de stand:
Mooij en de Wijn 4 p.; Veer 3 p. plus afgebr.
partij; H. Kruider 2 p.; Oudshoorn 1 p. plus
afgebr. part.; Bakkum en Vos 1 p.
Zeilen.
INTERNATIONALE MARINEZEIL
WEDSTRIJDEN TE KIEL.
Bij de internationale marinezeilwedstrij
den, welke ook dit jaar te Kiel van 7 tot en
niet 14 Juli zijn gehouden, heeft de ploeg
der koninklijke marine de vierde plaats
tusschen negen deelnemende nationalitei
ten bereikt.
De Nederlandsche ploeg, welke in 1939
koninklijke marine vertegenwoordigde bij
deze zeilwedstrijden, bestond uit: kapitein
luitenant ter zeer G. G. Bozuwa, leider te
vens scheidsrechter, luitenant ter zee 3e
klasse P. Busemaker, stuurman, luitenant
ter zee 2e klasse J. Bussemaker, fokkenist
Alléén 2de handsch goederen.
uitsluitend contant
(Dinsdags en Vrijdags inzenden^
Gevraagd- een kano in prima staat.
Brieven on "er letter Z 25 bureau van
dit blad of telefoon 3141, Alkmaar.
Te koop: Bel. Vrye D.K.W. motor
van October, 1938 in prima staat, pr s
140.J. AMOUREUS, Straatweg
A. 54, Alkmaar.
Pracht Accordeon te koop: merk
Armoniosa. Super. Camerano. Italië.
Type 1939, 4 korig 120 b. 2 registers,
p. klavier, winder volle klank, iets
buitengewoons.
SPOORSTRAAT 81, Alkmaar.
Te koop: 1 machinale hijschlier, 1
kalkmolen met motor 5 p.k., 1 Lind-
zaag voor handarbeid, 2 handwagens,
50 nieuwe kortelingen, 1 z. g. a. n. 2
persoons fabriekskano. Oudegracht 279
Te koop: een mooie z. g. a. n. 2 per
soons kano. Te bevragen bij
Jb. P. VERMEULEN, Langebuurt 2,
Uitgeest.
Te koop mooi Damesrijw. met rem-
naaf 12, Damesrijw. z. g. a. n. met
Torpedonaaf, nieuwe banden, lamp en
achterlicht 15, mooi Jongensrijw.
9. LIJTWEG 21, Bergen.
Ford '31 met achterdeur en brood
stellingen, in prima staat.
GARAGE v. d. KOMMER ZONEN,
Breedstraat 32, Alkmaar. Tel. 2232.
Tweede handsch Heeren- en Dames
rijwielen in prima staat, waaronder
1 Simplex dames, zoo goed als nieuw,
bij JAN BLOKLAND, Luttik-Oudorp 3.
Te koop mooie autoped op prima
banden, werkfiets met en zonder
Torpedo. HOEVERKADE 4.
Simplex Heerenrijwiel z. g. a. n.
20, Heerenrijwielen 17.50, 16.00.
Damesrijwielen 17.50, 16, 15.
Jongens- en Meisjesfietser 11,
12.50, 13.50. Nierop's Rijwiel
handel, Heerenstraat 10. Tel. 3827.
Te koop een in goeden staat zijnde
Tandem.
VARNEBROEK 23.
Ter overname gevraagd een in
goeden staat zijnde haard, liefst een
Juventa. Brieven onder letter L 28
bureau van dit blad.
en den officier-vlieger 3e klasse J. H. Stark,
reserve.
De Engelsche starbootbemanning wist
dit jaar beslag te leggen op den Hinden
burg-gedachtenisbokaal, den voor deze
starbootwedstrijden uitgeloofden wissel-
prijs, welke in 1937 door de Nederlandsche
marine werd veroverd.
Waterpolo.
NEPTUNUS I—D.A.W. I 3—0.
In een van weerszijden vlot gespeelden
wedstrijd heeft D.A.W. wederom de meer
derheid moeten erkennen van het aloude
Neptunus, dat dit jaar met een zeer sterk
zevental aan de competitie deelneemt.
In dezen wedstrijd, die een talrijk publiek
getrokken had, waarbij de voorzitter van den
de vereen, met de volgende zeventallen
de zeventallen met de volgende zeventallen
in het water:
Neptunus.
IJ. Oostveen
Dil Dekker Kluyver
Kater Berkhout Pesie
A. D. Imhülsen F. Mays D. A. Imhülsen
G. Soecker H. Mriman P. Vogtschmidt
J. Bos
37)
„Ik zal je laten piepen, jou gemeen var
ken", brulde Gordon. „Piep, of ik rammel
je dood".
Maar de man kon onmogelijk geluid ge
ven met die handen om zijn keel geklemd.
Hjj hijgde. Plotseling grepen zijn handen
naar Gordon's oogen en hij stak een vinger
naar diens linker oog uit. Gordon gooide
zijn hoofd achterover, maar durfde zyn
Prooi niet loslaten. Instinctief had hij maar
één verweer: hij deed zy'n mond open en
beet als een wolf in de hand, die hem
trachtte blind te maken. Hy kreeg drie
vingers te pakken en beet door tot op het
been. De man onder zijn handen gaf een
schreeuw en gleed slap op den grond.
Gordon liet hem los. Met groote walging
gaf hij hem nog een schop in zijn ribben
en keerde zich toen van hem af.
HOOFDSTUK XIV.
Na den storm.
Gordon haalde diep adem. Hij veegde
het stof van zijn bezweet gelaat, zooals
iemand dat haast onbewust doet na een
groote inspanning. Zijn oogen bleven ech
ter op zijn verslagen tegenstander gericht.
Toen ging hij wat onzeker op zy en raapte
zijn vilten hoed op. Daarna streek hij met
zijn vingers door zijn haar en zette zyn
hoed op, steeds strak het voorwerp van zijn
afkeer aankijkend.
Hazel staarde ook oplettend naar de be-
weginglooze gestalte van David Slosson.
Hij lag doodstil. Een vage angst bekroop
haar.
Gordon ademde nu weer normaal, maar
zijn oogen bleven angstig. Hij liep op de
uitgestrekte gedaante toe, bleef staan,
zuchtte van verlichting en begon te lachen.
„Best", riep hij uit, tot niemand in het
bijzonder het woord richtend.
Hazel begreep, dat ook Gordon een
oogenblik lang hetzelfde had gevreesd- Nu
ademde ook zij opgelucht.
Toen keek zy op naar den overwinnaar,
met een uitdrukking van onzegbaar groo
ten dank in haar oogen. Gordon keek een
andere richting uit, zoodat ze niets be
hoefde te verbergen.
Gordon's aandacht was bij de paarden.
Een vreemde schroom weerhield hem er
van naar Hazel toe te gaan. Hij voelde
geen trots over zijn overwinning, enkel
spijt tegenover haar over het voorgeval
lene. Sunset en Slosson's paard stonden een
eindje verder rustig samen te grazen en het
gevecht had hen geen moment gestoord.
Lady Jane stond alleen wat verderop en
lette op niets en niemand, alsof ze zich had
afgekeerd van hetgeen ze had gezien.
Gordon bond het huurpaard aan een
struik vast, en reed op Sunset weg om Lady
Jane te halen. Toen hij terugkwam, be
woog de man op den grond zich.
Eén blik op hem was voor Gordon vol
doende voor wat hij weten wou. Hy liep
naar Hazel toe en zwijgend hield hij Lady
Jane vast, zoodat ze op kon stijgen.
Hazel ontweek zijn oogen, maar niet uit
koelheid. Ze vreesde, dat haar blik hem
datgene zou verraden, dat ze hem niet wou
laten blijken. Ze was zeer ontroerd. Deze
man had haar geholpen met zyn groote,
mannelijke ridderheid. Ze voelde, dat ze dit
van hem had kunnen verwachten.
Gordon keek intusschen naar David Slos
son, die alweer overeind zat. Toen Hazel
in het zadel zat, liep hij op hem toe en zei
koud:
„Als je nog meer wilt hebben, kun je
het krijgen. Maar als je ooit nog eens het
hart hebt om op Buffalo Point of op de
boerdery te komen, vermoord ik je!"
David Slosson antwoordde niet. Hij keek
de andere twee na, toen ze wegreden en
de haat op zijn gezicht voorspelde weinig
goeds voor hun toekomst als hij zijn kans
schoon zou zien.
De paarden draafden voort en hun be
rijders zwegen eenigen tijd. Er was een
eigenaardige schroom tusschen hen beiden
gekomen. Er was zooveel te zeggen en uit
te leggen. Geen van beiden wist recht, hoe
of waar te beginnen, zoodat ze al tamelijk
dicht bij huis waren, toen Gordon's gevoel
voor humor de overhand behaalde. Ze lie
ten hun paarden stapvoets loopen, om de
dieren wat bij te laten komen.
Gordon keerde zich half om in het za
del; zijn blauwe oogen lachten. „Nou?"
vroeg hy.
De kinderlijke zachtheid van zijn vraag
was voor Hazel voldoende om over de pijn
lijke spanning heen te komen. Hij had haar
weer geholpen, maar ditmaal tegen haar
tranen.
Ze lachte tegen hem met een vochtig
waas van ingehouden tranen voor haar
oogen.
„Ik denk, dat Sunset wel een grooten he
kel aan dezen weg zal hebben", zei Gor
don, zyn uiterste best doend om onge
dwongen te zijn. „Hij verdiende niet, dat
hij er zoo van langs kreeg als daarstraks".
„Arme Sunset", zei het meisje zacht.
„Kan hij loopen?"
„Of hij loopen kan. 't Is gewoonweg een
expressetrein".
Gordon's lach klonk. Hazel als muziek
in de ooren en haar laatste spoortje van
tranen verdween. Het was anders op het
nippertje geweest. Ze had tijdens het ge
vecht willen lachen en schreeuwen tege
lijk. Daarna had ze willen uithuilen en nu
was ze blij naast den man te mogen rijden,
die in haar oogen een held was.
„Ik moest Sunset eigenlijk mijn excuus
aanbieden", praatte Gordon door, „en u
eigenlijk ook. Ik vrees, dat ik u een naar
schouwspel heb bezorgd. Ik wou, dat ik die
vingers van dien vent er niet bijna had af
gebeten. 't Is beestachtig. Maar anders wa
ren mijn oogen eraan gegaan".
Hazel wist niets te zeggen. Ze huiverde
bij de gedachte, dat de man naast haar
bijna blind was geweest.
„Ziet u, dat is geen eerlijk vechten meer",
vervolgde Gordon die voelde dat hij het
moest verklaren. „Dat is niet menschelijk
meer en nog erger dan de wilde dieren. Ik
schaam me. Maar ik moest mijn oogen toch'
redden Ik was bang, dat ik hem vermoord
had".
„Ik ben blij, dat dat niet gebeurd is", zei
Hazel, maar ze voegde er snel aan toe:
„maar niet om hem".
Gordon knikte en zei:
„Ja, hij verdiende het wel".
Hazel keek hem plotseling met schitte
rende oogen aan en riep uit: „Ik wou, dat
ik een man was. Verdienen? Hij verdiende,
alles wat leelijk was. Maar ik net zoo goed.
Ik zal het nooit weer doen. Nooit! U hebt
me gewaarschuwd. U wist het. En u redde
me van de gevolgen van mijn eigen dwaas
heid. Ik dacht, dat ik handig genoeg was,
om hem aan te kunnen; ik dnnht dat ik
knap genoeg was". Ze lachte bitter. „Ik
dacht, dat ik zoo'n kerel kon overtroeven,
omdat ik een boerdery kan beheeren en
dingen kan, die maar weinig meisjes kun
nen. Ik ben ten slotte net, waar hij me voor
aan zag, en dat is een onnoozel boerenkind.
Ik heb zoo'n hekel aan mezelf en als u niet
gekomen was, weet ik niet wat er gebeurd
zou zijn. Kon ik maar vechten zooals u.
Het was reusachtig! En alles was mijn
schuld".
Een mengeling van gevoelens lagen ach
ter haar woorden. Ze had een bittere min
achting voor zichzelf en een groot berouw:
maar uit haar heele manier van doen en
uit al haar woorden sprak een groote
warmte en een niet te verbergen bewonde
ring voor den moed van haar redder. Al
merkte Gordon er niets van dan is het
toch nog te betwijfelen, of hij er de juiste
beteekenis van begreep. Hy zelf was blij
geweest haar te kunnen beschermen en het
scheen hem op dit oogenblik toe, dat alleen
Hazel Mallinsbee en haar welzijn voor zijn
leven van belang was.
Hij keek haar met een zachten blik aan
en zei: „Het was uw schuld niet. Zoo
iemand als hij zou elk meisje lastig val
len". Toen begon hy te lachen en zei met
de bedoeling haar te troosten: „Hij is een
van de ervaringen van het leven en erva
ringen zijn gewoonlijk niet prettig. Kijk
eens, hoeveel hy ons geleerd heeft
U hebt geleerd, dat je je met iemand, die
een pak aan heeft, waarvan je hart in je
lichaam omdraait, gewoonlijk liever niet
moet inlaten. En ik^ heb geleerd, dat zulke
laaghartige naturen altijd gemeene metho
des gebruiken, zoowel in vechten als in
zaken. Ik denk, dat we deze ervaring zul
len begraven en trachten haar niet te ver
geten. Maar er is nog iets anders gebeurd".
Voegde hij er lachend aan toe.
(Wordt vervolgd).
