Na drie maanden waakzaamheid.
JfeovindaaC Ttieuws
VUURMONDEN BLIJVEN
GERICHT.
EGMOND AAN ZEE
CASTRICUM
BAKKUM
AKERSLOOT
HEILOO
Langs kust en grens.
-
Precies drie maanden geleden zijn we
dat is dan de Nederlandsche dagblad
pers en de Nederlandsche foto- en film
pers drie dagen lang langs een deel
van onze grenzen en kusten getrokken.
Gnder leiding van den wel zeer deskun
digen kapitein Paters van den Genera-
len Staf hebben wij toen gezien, hoe
Nederland verdedigd werd en hoe een
verrassende aanval, van welke zijde
ook, vrijwel onmogelijk geworden was.
Sindsdien is er veel gebeurd. Niet alleen
in ons land, maar ook buiten onze grenzen.
Is de algemeene toestand in die voorbije
maanden verbeterd? Is hij wellicht ver
slechterd?
Laten wij op deze vragen geen antwoord
geven. Laten wij alleen zeggen, dat de
directe spanning misschien wat ver
flauwd is, maar dat overigens nergens ter
Wereld de militaire maatregelen vermin
derd zijn. Ook niet in Nederland. Sterker
nog: natuurlijk niet in Nederland.
Het zij ons veroorloofd, even wat nader
hier op in te gaan, teneinde niet te worden
misverstaan.
Zij, die onze serie artikelen van April ge
lezen hebben, zullen zich herinneren, dat
wij toen begonnen zijn met een kleine be
schouwing over het „waarom Nederland
zijn militaire maatregelen nam". Wij heb
ben er toen op gewezen, dat Nederland toen
eigenlijk slechts deed, wat andere landen al
lang voor dien tijd gedaan hadden: het be
zetten van zijn grenzen.
Daar was van mobilisatie geen sprake.
Het was alleen noodig in verband met in
ternationale gebeurtenissen om onze
grenzen te bezetten en de toegangswegen
naar ons gebied af te sluiten; niet alleen om
gevrijwaard te zijn tegen een zeer plotse-
lingen aanval, maar ook om de rust onder
de burgerbevolking te bevorderen en te
bestendigen.
Kortom, Nederland deed in April iets, dat
we in enkele woorden aldus kunnen samen
vatten: het maakte een begin met die mili-
Bijna drie maanden zijn er ver-
loopen, sinds een aantal journa
listen, persfotografen en filmopera
teurs een excursie maakten langs
onze grenzen en kusten.
Kapitein J. D. S. Paters van den
Generalen Staf voerde ons langs tal
van stellingen en verdedigingswer
ken en wij konden met eigen oogen
aanschouwen, hoe Nederland be
veiligd werd.
En nu, voor de tweede maal, heeft
kapitein Paters ons meegevoerd
langs grens en kust. Er is sindsdien
heel wat veranderd, heel wat ver
beterd. En bovendien zijn nieuwe
problemen gekomen, die opgelost
moesten worden, en opgelost zijn!
In een aantal artikelen mogen
hier onze indrukken, welke wij op
de tweede excursie opdeden, weer
gegeven worden.
taire werkzaamheden, welke noodig waren,
om een achterstand in to halen.
Toen wij die eerste excursie maakten, was
men juist begonnen met dien achterstand
in te halen. Nu, drie maanden later, zouden
wij kunnen zeggen, dat diezelfde achter
stand danig verminderd is.
Toen heerschte er bij velen onder de be
volking een zekere onrust door al die mili
taire activiteit; nu is men er al lang aan
gewoon geraakt. En als er vandaag of mor
gen weer nieuwe spannende dagen zouden
komen, zou het groote publiek het bijna niet
merken. Omdat nu niet meer menschen uit
hun gewone werk gehaald behoeven te wor
den om datgene te bereiken, wat in Septem
ber '38 en April '39 noodzakelijk was.
Waarmee wij maar willen zeggen, dat in
derdaad de militaire maatregelen de rust in
het land zeer, zeer sterk hebben bevorderd.
Waar de blanke top der duinen
Ergens aan de Noordzeekust.
Hoog op den witten, in de zon blinkenden
duintop, ligt de commandopost van den ar
Geen staking.
Het loongeschil in de centrale werk
verschaffing te Castricum is opgelost.
Daar gebleken is, dat het verdiende loon
inderdaad onevenredig laag was, is het
naar billijkheid verhoogd.
De nieuwe reddingboot.
De nieuwe motor-strandreddingboot
„President Steyn" met de waterdichte
motortractor „Zeeleeuw', zal waarschijn
lijk eind September in gebruik worden
genomen. Ook het nieuwe boothuis, waar
in de reddingboot gestationneerd wordt,
zal dan gereed kunnen zijn. De badgasten
zullen dit jaar dus voor het laatst in de
gelegenheid zijn de oefeningen met de
roei-reddingboot bü te wonen.
De nieuwe reddingboot heeft een lengte
van 9 y2 M., een breedte over de spanten
van 2.80 M. en een diepgang, vol uitgerust,
van 0.45 M. De boot wordt uitgerust met
een 40 pk. Hercules Diesel motor. Het to
tale gewicht van de boot met inventaris
is 4300 kg.
De wisselbeker voor den heer
H. de Jong.
Op de gehouden schietwedstrijden te
Overveen, voor jachtopzieners uit Noord-
Holland, is het onzen plaatsgenoot, de heer
Herman de Jong gelukt met vier rozen en
een tien den wisselbeter in beslag te nemen.
Dit is voor de politie-schietvereeniging te
Castricum een groot clubsucces. De heer de
Jong behaalde aldus 58 punten.
Waarom worden er geen trottoirs
in Bakkum aangelegd?
Bakkum heft geen spoorhalte, heeft
geen behoorlijke busdienst, heeft geen en
keltrottoir. Dat zeggen de Bakkumsche in
woners en de winkeliers. Waarom moeten
wij als zgn. Castricummers wel mee beta
len in de kosten van aanleg van plantsoe
nen en het stadsschoon in Castricum? En
waarom wordt er geen notitie genomen
van de zeer noodzakelijke verbeteringen
die Bakkum behoeft?
Wij hebben een burgemester die overal
geldt uitslaat, maar als je komt om een
noodzakelijke verbetering, dan ben je mis
bij hem. Het is te loven, zegt men, dat hij
het geld niet over den balk gooit, maar hij
moet toch niet blind zijn voor wat Bakkum
van noode heeft.
Kijkt U eens in Castricum, daar zijn na
genoeg overal trottoirs. Dat komt omdat de
bouwers de verplichting hebben, willen zij
een straat aanleggen, te zorgen voor be
hoorlijke trottoirs anders krijgen zij geen
bouwvergunning. Maar zegt men
toen die verordening er nog niet was, wer
den er toch wel hier en daar trottoirs aan
gelegd, maar waarom komt Bakkum zoo
ten achter? Omdat de bouwers niet in
Bakkum gaan bouwen door de vrees, dat
hun huizen niet zullen worden verhuurd.
De Castricumsche kermis is opzettelijk
verzet naar de eerste week van Augustus,
omdat dan de meeste badgasten in het dorp
zijn, terwijl de Bakkummerkermis meestal
gehouden wordt in regen en storm, en dan
is het badpubliek vertrokken. Het is geluk
kig dat wij een Buurtvereeniging hebben
die Bakkumsch Belang heet, die nog het een
en ander doet, maar ook deze krijgt nul op
het request als zij adhaessie betuigt aan een
schrijven over den trottoir-aanleg, welke
een commissie heeft traehten te bewerk
stelligen door een aantal bewoners te be
wegen een lijst te teekenen waarop zij, één
a anderhalven meter grond van hun voor
tuintjes afstaan voor trottoir, en deze gratis
afstaan.
Nu organiseert de B. B. B. wederom haar
B. B. B.-feesten op 3, 4, 5 en 6 Augustus.
Zoo zal er een floralia-tentoonstelling, een
bloembak-wedstrijd, een groote verlich
tingsavond en een bloemencorco zijn en ook
een concert gegeven worden. De gymnas
tiekvereniging D. O. S. houdt een turn-
demonstratie. Orgelmuziek en de noodige
attracties worden ten beste gegeven, maar
een behoorlijk terrein is er niet, omdat elk
voetpad ontbreekt. Wij moeten ons maar
behelpen in zijstraten en het eenige dat
ons overblijft is, de v. d. Mijeleweg, waar
ook de kermis wordt gehouden. Het be
stuur zit reeds lang met plannen voor een
kinderspeelplaats. Wij kijken naar andere
gemeenten met hetzelfde aantal inwoners
als wij hebben. Daar is wel medewerking
van het gemeentebestuur en de raadsleden
en dan constateeren wij toch. dat wij er
hier treurig aan toe zijn. Nu is het badsei
zoen ook nog slecht, en hoe moeten de B.
B. B.(ers) alles bekostigen als er geen vol
doende inkomsten komen uit het badsei
zoen? Als er geen radicale veranderingen
in Bakkum komen, gaat alles stuk wat zoo
mooi is opgebouwd.
Wij hopen dat de nieuwe raad eens een
ander geluid laat hooren en dat de bevol
king ook zal gaan inzien, dat er anders dan
voorheen, moet gehandeld worden.
Aanbesteding.
Door Burgemeeste- en Wethouders der
gemeente Akersloot is op 19 Juli 1939 aan
besteed het sloopen van de oude pontwach-
terswoning met schuur aan den Pontweg,
een boerenwoning aan den Buurtweg en het
bouwen van een nieuwe schuur bij de aan
gekochte pontwachterswoning. Ingeleverd
waren 7 inschrijvingsbiljetten, en wel door:
F. Groot Gzn. voor een som van 563.
J. van Duin voor een som van 650.—, p!
Velzeboer voor een som van 690.— p!
Pronk voor een som van 835.—, G. Los
voor een som van 850.—, Jan Tiebiê voor
een som van C80—N. Blokker Jz. voor
een som .van 925 allen te Akersloot
Het werk is aan den laagsten inschrijver
gegund. i
Burgerwacht.
De gehouden schietwedstrijden voor de
Vrijwillige Burgerwacht te Akersloot wij
zen de navolgende prijswinnaars aan:
le Afdeeling: R. Swart met gemiddeld
46.6 punt. le prijs; K. Kaandorp met gemid
deld 43.6 punt. 2e prijs; Jn. Baltus met ge
middeld 43.5 3e prijs en zoo vervolgens
2e Afdeeling: Jb. Schnorl met gemiddeld
45.4 punt. le prijs: W. Tiebie met gemiddeld
40.8 punt. 2e prijs; J. v. d. Eng met gemid
deld 40 punt. 3e prijs en zoo vervolgens
3e Afdeeling: KI. Groen Bzn. met gemid
deld 39 punt. le prijs; L. van Til met ge
middeld 36.3 punt. 2e prijs; KI. Molenaar
met gemiddeld 36.2 punt. 3e prijs.
Toeslag.
Aan den Minister is verzocht een toeslag
op de steunuitkeering aan kleinen tuin
bouwers te verstrekken evenals dit in som
mige andere gemeenten geschied. Thans is
afwijzend op dit verzoek beschikt.
De bonte-avond van V. V.
De Bonte-avond is een succes gewon*
den. Een succes wat het bezoek betreft en
een succes van wat is gepresteerd. Er te F
noten, daaraan kan de stortbui die °m'
streeks 9 uur de feestvreugde kwam Ff
storen, niets afdoen.
Een zóó groot bezoek had de grootst
optimist niet verwacht.
De pessimisten hebben ongelijk g®)^
gen. Een zoo prachtig staaltje van sanie"
werking van vereenigingen en person^
heeft de stoutste verwachting overUofn^
Gelukkig is de tijd van strenge afscheid
van personen van afwijkende levens*
schouwing voorbij.
In bonte volgorde hebben de
gingen zich gegeven. We zullen geeP
men noemen eerlijk gezegd zouden
niet kunnen zeggen wie nu bijzonder
den voorgrond trad doch klein en F0^
oud en jong hebben zich gegeven op e
wijze die valt te roemen.
Toen met een onderbreking doof
stortbui ongeveer 11 uur het Pr0 .tre
was afgewerkt, begon het Bal-Champe
dat tot ongeveer 2 uur duurde. Het bes
van de V V. V. en de talrijke wcrK^j
kunnen tevreden zijn. De verlichting
het feestterrein, het werk van het bestu
lid van de V. V. V. de heer B. B. vhft
Tricht. gesteund door de directeur van
G. E. B„ was af. Een bijzonder comp""1
mogen we niet den secretaris en orgn
tor van de V. V. V., den heer P. Avis, o
houden.
Ben"e
- e
Benoemd is tot hoofd van een opc1
school in de gemeente Anna-Paulowna
beer P. R, H. Noorman, onderwijl
Heiloo.
tilleriecommandant. Moeizaam zeulen we
voort in het losse duinzand, het zweet parelt
op ons voorhoofd, onze schoenen zitten wel
dra vol zand. Eindelijk 't leek wel of we
vele kilometers gezwoegd hadden, terwijl
het slechts een enkel kilometertje was!
bereiken wij de post. Een korte begroeting
met den majoor (U weet wel, den meneer
met een gouden balk en één ster....!) en
dan klimmen - kruipen - klauteren wij om
hoog in den uitkijkpost.
Oef, wat is het benauwd in het smalle
gangetje. En wat is alles spaarzaam ver
licht! Maar als wij in de eigenlijke cen
trale zijn aangeland en onze oogen het
scherpe zonlicht ontwend zijn, zien we, dat
hier een zeer belangrijk onderdeel van een
verdedigingssysteem ligt. Met veel, heel
veel ruimte, met tal van aparte telefooncel
len, met telescopen en meettoestellen; kort
om, wij zijn hier in een zeer modern station,
een zeer moderne commandopost!
Meteen krijgen we een groote bewonde
ring voor de camouflage. Immers, de arge-
iooze wandelaar zou hier voorbij gegaan zijn
zonder iets bizonders opgemerkt te hebben.
En de speurder had misschien wel iets bi-
Een kazemat van onze kustverdediging.
zonders kunnen ontdekken, maar nooit kun
nen raden, wat hier allemaal verborgen
ligt a a
En vanuit de zee en de lucht zal de beste
waarnemer met een hyper-moderne kijker
niets, maar dan ook niets ontdekken.
De commando-post dus! En een zeer be
langrijke. Want van hier uit moeten alle
batterijen, die dit gedeelte der kust be
schermen, hun bevelen krijgen. Het is dus
logisch, dat elke batterij commandant tele
fonisch verbonden is met deze centrale en
het is even logisch, dat elke telefooncel be
zet is door een man, die slechts voor zijn
eigen batterij te zorgen heeft.
En laten wij niet al te gering denken over
die batterijen. Zij staan overal opgesteld,
kilometers ver verspreid. Stukken van 15
lang 40, steeds gereed voor indirect vuur.
En stukken van 10 c.M., bestemd voor den
afweer van vliegtuigen. En tenslotte stuk
ken van 7 c.M., direct vuur kunnende geven.
Hier ligt een sterke stelling; hier is men
op alles voorbereid. Wij rijden er heen met
onze auto's. Maar waar wij komen, bij welke
batterij ook, steeds is alles gecamoufleerd:
de stukken, de munitiebergplaats, de leger
plaatsen der bedienende manschappen,
kortom alles.
Alarm!
Zijn de jongens geoefend? Zijn ze
voor hun taak berekend? Werkt het te
lefonische stelsel afdoende?
Het zijn belangrijke vragen, welke
gesteld kunnen worden. En als we er
een antwoord op moeten geven, wel,
dan kan een oefening ons alles leeren.
En dus ontdekt men in de comman
dopost onraad. Een vijandelijk oorlogs
schip bijvoorbeeld. Of even later
een vliegtuig. Doet er ook niet toe. In
het laatste geval wordt de luchtdoel
artillerie actief, in het eerste geval de
stukken 15 lang 40.
De hoofdofficier is op zijn post. De com
mando's klinken, telefoons worden ingescha
keld en op hetzelfde oogenblik komen de
batterijen in actie. Manschappen snellen uit
hun onderkomens naar de vuurmonden, ter
stond klinken korte, duidelijke commando's,
„vizieren" worden gesteld en danbul
dert het eene kanon na het andere.
Geen batterij commandant, die iets van
zijn vijand heeft kunnen zien, of die iets van
de uitwerking van het schot heeft kunnen
waarnemen, 't Is immers indirect vuur, dat
afgegeven wordt!
Maar wel ziet men de uitwerking bij de
waarnemers en heel gauw zal de telefoon
berichten brengen, of „het een treffer was"
of dat het schot „plus of min" was. En de
TWEEDE BLAD
Ondergrondsche munitiebergplaats.
eventueele aanvaller kan er verzekerd
van zijn, dat 't tweede schot 'n voltreffer is.
Als hjj al niet door de eerste serie granaten
is afgeschrikt!
We zien nog eens de ligging van de com
mandopost, kijken nogmaals de zee in en
dan treft het ons, hoezeer de natuur hier
meehelpt, om het land te verdedigen. Daar
ligt namelijk voor ons de betonde vaar
geul en ieder weet, wat die betonning betee-
kent: slechts daar is voldoende diepgang en
geen schipper zal het wagen, buiten de be
tonning te dobberen, wetende, dat hij dan
absoluut zou stranden.
Wanneer zoo'n vaargeul dus voortdurend
onder vuur kan worden genomen, is een
aanval vanuit de zee een hachelijke onder
neming!
Nog eens turen we, nu echter 't land in.
Er is geen batterij te vinden, hoe scherp ve
de omgeving ook afzoeken met ons oog. De
camouflage is dus wel afdoende.
Nee, toch niet. Want als de stukken gaan
vuren, verraadt elke opstelling zich *11
Niet vanuit de zee, want waarneming vin-
uit de kust is absoluut onmogelijk, maar
vanuit de lucht! Wanneer vijandelijke vlie
gers een aanval vanuit zee zouden steunen
en ongehinderd zouden kunnen waarnemen, I
dan zou het voor de batterijen leelijk uit- S
zien. Maar meteen is het nu ieder duidelijk I
geworden, waarom het luchtafweergeschut F
dient. En waarom de zware luchtdoetai-
trailleurs, die men steeds in de buurt de:
batterijen opgesteld ziet. Dat die luchtdoel-fe
artillerie een perfect afweermiddel is, zul
len we later zien.
Tenslotte schreven wij hierboven over de
aanwezigheid van de stukken 7 veld, die
direct vuur afgeven. Zij staan dichter bij
de kust opgesteld en zullen op het eerste
commando het vuur afgeven op naderende
oorlogsbodems.
Resumeerende: onze kust, speciaal de toe
gangswegen, is hermetisch afgesloten. En er
is een groote, innige samenwerking tus-
schen de vuurwapens onderling. Bovendien
zijn de manschappen uitstekend geoefend.
Wij zagen dat alles op een helderen, zon-
r.igen middag. Het zicht bedroeg vele kilo
meters. Maar in den nacht? Hoe dan?
Dan werpen enorme zoeklichten (Neder-
landsch fabrikaat!) hun breede bundels
kilometers ver over zee, alles opvangend en
vasthoudend, wat in hun stralen valt. Het
overige kan men dan wel overlaten aan de
technische wapens, waarover we zooeven
spraken.
(Wordt vervolgd.)