Na drie maanden waakzaamheid. JfeovindaaC Ttieuws VUURMONDEN BLIJVEN GERICHT. EGMOND AAN ZEE CASTRICUM BAKKUM AKERSLOOT HEILOO Langs kust en grens. - Precies drie maanden geleden zijn we dat is dan de Nederlandsche dagblad pers en de Nederlandsche foto- en film pers drie dagen lang langs een deel van onze grenzen en kusten getrokken. Gnder leiding van den wel zeer deskun digen kapitein Paters van den Genera- len Staf hebben wij toen gezien, hoe Nederland verdedigd werd en hoe een verrassende aanval, van welke zijde ook, vrijwel onmogelijk geworden was. Sindsdien is er veel gebeurd. Niet alleen in ons land, maar ook buiten onze grenzen. Is de algemeene toestand in die voorbije maanden verbeterd? Is hij wellicht ver slechterd? Laten wij op deze vragen geen antwoord geven. Laten wij alleen zeggen, dat de directe spanning misschien wat ver flauwd is, maar dat overigens nergens ter Wereld de militaire maatregelen vermin derd zijn. Ook niet in Nederland. Sterker nog: natuurlijk niet in Nederland. Het zij ons veroorloofd, even wat nader hier op in te gaan, teneinde niet te worden misverstaan. Zij, die onze serie artikelen van April ge lezen hebben, zullen zich herinneren, dat wij toen begonnen zijn met een kleine be schouwing over het „waarom Nederland zijn militaire maatregelen nam". Wij heb ben er toen op gewezen, dat Nederland toen eigenlijk slechts deed, wat andere landen al lang voor dien tijd gedaan hadden: het be zetten van zijn grenzen. Daar was van mobilisatie geen sprake. Het was alleen noodig in verband met in ternationale gebeurtenissen om onze grenzen te bezetten en de toegangswegen naar ons gebied af te sluiten; niet alleen om gevrijwaard te zijn tegen een zeer plotse- lingen aanval, maar ook om de rust onder de burgerbevolking te bevorderen en te bestendigen. Kortom, Nederland deed in April iets, dat we in enkele woorden aldus kunnen samen vatten: het maakte een begin met die mili- Bijna drie maanden zijn er ver- loopen, sinds een aantal journa listen, persfotografen en filmopera teurs een excursie maakten langs onze grenzen en kusten. Kapitein J. D. S. Paters van den Generalen Staf voerde ons langs tal van stellingen en verdedigingswer ken en wij konden met eigen oogen aanschouwen, hoe Nederland be veiligd werd. En nu, voor de tweede maal, heeft kapitein Paters ons meegevoerd langs grens en kust. Er is sindsdien heel wat veranderd, heel wat ver beterd. En bovendien zijn nieuwe problemen gekomen, die opgelost moesten worden, en opgelost zijn! In een aantal artikelen mogen hier onze indrukken, welke wij op de tweede excursie opdeden, weer gegeven worden. taire werkzaamheden, welke noodig waren, om een achterstand in to halen. Toen wij die eerste excursie maakten, was men juist begonnen met dien achterstand in te halen. Nu, drie maanden later, zouden wij kunnen zeggen, dat diezelfde achter stand danig verminderd is. Toen heerschte er bij velen onder de be volking een zekere onrust door al die mili taire activiteit; nu is men er al lang aan gewoon geraakt. En als er vandaag of mor gen weer nieuwe spannende dagen zouden komen, zou het groote publiek het bijna niet merken. Omdat nu niet meer menschen uit hun gewone werk gehaald behoeven te wor den om datgene te bereiken, wat in Septem ber '38 en April '39 noodzakelijk was. Waarmee wij maar willen zeggen, dat in derdaad de militaire maatregelen de rust in het land zeer, zeer sterk hebben bevorderd. Waar de blanke top der duinen Ergens aan de Noordzeekust. Hoog op den witten, in de zon blinkenden duintop, ligt de commandopost van den ar Geen staking. Het loongeschil in de centrale werk verschaffing te Castricum is opgelost. Daar gebleken is, dat het verdiende loon inderdaad onevenredig laag was, is het naar billijkheid verhoogd. De nieuwe reddingboot. De nieuwe motor-strandreddingboot „President Steyn" met de waterdichte motortractor „Zeeleeuw', zal waarschijn lijk eind September in gebruik worden genomen. Ook het nieuwe boothuis, waar in de reddingboot gestationneerd wordt, zal dan gereed kunnen zijn. De badgasten zullen dit jaar dus voor het laatst in de gelegenheid zijn de oefeningen met de roei-reddingboot bü te wonen. De nieuwe reddingboot heeft een lengte van 9 y2 M., een breedte over de spanten van 2.80 M. en een diepgang, vol uitgerust, van 0.45 M. De boot wordt uitgerust met een 40 pk. Hercules Diesel motor. Het to tale gewicht van de boot met inventaris is 4300 kg. De wisselbeker voor den heer H. de Jong. Op de gehouden schietwedstrijden te Overveen, voor jachtopzieners uit Noord- Holland, is het onzen plaatsgenoot, de heer Herman de Jong gelukt met vier rozen en een tien den wisselbeter in beslag te nemen. Dit is voor de politie-schietvereeniging te Castricum een groot clubsucces. De heer de Jong behaalde aldus 58 punten. Waarom worden er geen trottoirs in Bakkum aangelegd? Bakkum heft geen spoorhalte, heeft geen behoorlijke busdienst, heeft geen en keltrottoir. Dat zeggen de Bakkumsche in woners en de winkeliers. Waarom moeten wij als zgn. Castricummers wel mee beta len in de kosten van aanleg van plantsoe nen en het stadsschoon in Castricum? En waarom wordt er geen notitie genomen van de zeer noodzakelijke verbeteringen die Bakkum behoeft? Wij hebben een burgemester die overal geldt uitslaat, maar als je komt om een noodzakelijke verbetering, dan ben je mis bij hem. Het is te loven, zegt men, dat hij het geld niet over den balk gooit, maar hij moet toch niet blind zijn voor wat Bakkum van noode heeft. Kijkt U eens in Castricum, daar zijn na genoeg overal trottoirs. Dat komt omdat de bouwers de verplichting hebben, willen zij een straat aanleggen, te zorgen voor be hoorlijke trottoirs anders krijgen zij geen bouwvergunning. Maar zegt men toen die verordening er nog niet was, wer den er toch wel hier en daar trottoirs aan gelegd, maar waarom komt Bakkum zoo ten achter? Omdat de bouwers niet in Bakkum gaan bouwen door de vrees, dat hun huizen niet zullen worden verhuurd. De Castricumsche kermis is opzettelijk verzet naar de eerste week van Augustus, omdat dan de meeste badgasten in het dorp zijn, terwijl de Bakkummerkermis meestal gehouden wordt in regen en storm, en dan is het badpubliek vertrokken. Het is geluk kig dat wij een Buurtvereeniging hebben die Bakkumsch Belang heet, die nog het een en ander doet, maar ook deze krijgt nul op het request als zij adhaessie betuigt aan een schrijven over den trottoir-aanleg, welke een commissie heeft traehten te bewerk stelligen door een aantal bewoners te be wegen een lijst te teekenen waarop zij, één a anderhalven meter grond van hun voor tuintjes afstaan voor trottoir, en deze gratis afstaan. Nu organiseert de B. B. B. wederom haar B. B. B.-feesten op 3, 4, 5 en 6 Augustus. Zoo zal er een floralia-tentoonstelling, een bloembak-wedstrijd, een groote verlich tingsavond en een bloemencorco zijn en ook een concert gegeven worden. De gymnas tiekvereniging D. O. S. houdt een turn- demonstratie. Orgelmuziek en de noodige attracties worden ten beste gegeven, maar een behoorlijk terrein is er niet, omdat elk voetpad ontbreekt. Wij moeten ons maar behelpen in zijstraten en het eenige dat ons overblijft is, de v. d. Mijeleweg, waar ook de kermis wordt gehouden. Het be stuur zit reeds lang met plannen voor een kinderspeelplaats. Wij kijken naar andere gemeenten met hetzelfde aantal inwoners als wij hebben. Daar is wel medewerking van het gemeentebestuur en de raadsleden en dan constateeren wij toch. dat wij er hier treurig aan toe zijn. Nu is het badsei zoen ook nog slecht, en hoe moeten de B. B. B.(ers) alles bekostigen als er geen vol doende inkomsten komen uit het badsei zoen? Als er geen radicale veranderingen in Bakkum komen, gaat alles stuk wat zoo mooi is opgebouwd. Wij hopen dat de nieuwe raad eens een ander geluid laat hooren en dat de bevol king ook zal gaan inzien, dat er anders dan voorheen, moet gehandeld worden. Aanbesteding. Door Burgemeeste- en Wethouders der gemeente Akersloot is op 19 Juli 1939 aan besteed het sloopen van de oude pontwach- terswoning met schuur aan den Pontweg, een boerenwoning aan den Buurtweg en het bouwen van een nieuwe schuur bij de aan gekochte pontwachterswoning. Ingeleverd waren 7 inschrijvingsbiljetten, en wel door: F. Groot Gzn. voor een som van 563. J. van Duin voor een som van 650.—, p! Velzeboer voor een som van 690.— p! Pronk voor een som van 835.—, G. Los voor een som van 850.—, Jan Tiebiê voor een som van C80—N. Blokker Jz. voor een som .van 925 allen te Akersloot Het werk is aan den laagsten inschrijver gegund. i Burgerwacht. De gehouden schietwedstrijden voor de Vrijwillige Burgerwacht te Akersloot wij zen de navolgende prijswinnaars aan: le Afdeeling: R. Swart met gemiddeld 46.6 punt. le prijs; K. Kaandorp met gemid deld 43.6 punt. 2e prijs; Jn. Baltus met ge middeld 43.5 3e prijs en zoo vervolgens 2e Afdeeling: Jb. Schnorl met gemiddeld 45.4 punt. le prijs: W. Tiebie met gemiddeld 40.8 punt. 2e prijs; J. v. d. Eng met gemid deld 40 punt. 3e prijs en zoo vervolgens 3e Afdeeling: KI. Groen Bzn. met gemid deld 39 punt. le prijs; L. van Til met ge middeld 36.3 punt. 2e prijs; KI. Molenaar met gemiddeld 36.2 punt. 3e prijs. Toeslag. Aan den Minister is verzocht een toeslag op de steunuitkeering aan kleinen tuin bouwers te verstrekken evenals dit in som mige andere gemeenten geschied. Thans is afwijzend op dit verzoek beschikt. De bonte-avond van V. V. De Bonte-avond is een succes gewon* den. Een succes wat het bezoek betreft en een succes van wat is gepresteerd. Er te F noten, daaraan kan de stortbui die °m' streeks 9 uur de feestvreugde kwam Ff storen, niets afdoen. Een zóó groot bezoek had de grootst optimist niet verwacht. De pessimisten hebben ongelijk g®)^ gen. Een zoo prachtig staaltje van sanie" werking van vereenigingen en person^ heeft de stoutste verwachting overUofn^ Gelukkig is de tijd van strenge afscheid van personen van afwijkende levens* schouwing voorbij. In bonte volgorde hebben de gingen zich gegeven. We zullen geeP men noemen eerlijk gezegd zouden niet kunnen zeggen wie nu bijzonder den voorgrond trad doch klein en F0^ oud en jong hebben zich gegeven op e wijze die valt te roemen. Toen met een onderbreking doof stortbui ongeveer 11 uur het Pr0 .tre was afgewerkt, begon het Bal-Champe dat tot ongeveer 2 uur duurde. Het bes van de V V. V. en de talrijke wcrK^j kunnen tevreden zijn. De verlichting het feestterrein, het werk van het bestu lid van de V. V. V. de heer B. B. vhft Tricht. gesteund door de directeur van G. E. B„ was af. Een bijzonder comp""1 mogen we niet den secretaris en orgn tor van de V. V. V., den heer P. Avis, o houden. Ben"e - e Benoemd is tot hoofd van een opc1 school in de gemeente Anna-Paulowna beer P. R, H. Noorman, onderwijl Heiloo. tilleriecommandant. Moeizaam zeulen we voort in het losse duinzand, het zweet parelt op ons voorhoofd, onze schoenen zitten wel dra vol zand. Eindelijk 't leek wel of we vele kilometers gezwoegd hadden, terwijl het slechts een enkel kilometertje was! bereiken wij de post. Een korte begroeting met den majoor (U weet wel, den meneer met een gouden balk en één ster....!) en dan klimmen - kruipen - klauteren wij om hoog in den uitkijkpost. Oef, wat is het benauwd in het smalle gangetje. En wat is alles spaarzaam ver licht! Maar als wij in de eigenlijke cen trale zijn aangeland en onze oogen het scherpe zonlicht ontwend zijn, zien we, dat hier een zeer belangrijk onderdeel van een verdedigingssysteem ligt. Met veel, heel veel ruimte, met tal van aparte telefooncel len, met telescopen en meettoestellen; kort om, wij zijn hier in een zeer modern station, een zeer moderne commandopost! Meteen krijgen we een groote bewonde ring voor de camouflage. Immers, de arge- iooze wandelaar zou hier voorbij gegaan zijn zonder iets bizonders opgemerkt te hebben. En de speurder had misschien wel iets bi- Een kazemat van onze kustverdediging. zonders kunnen ontdekken, maar nooit kun nen raden, wat hier allemaal verborgen ligt a a En vanuit de zee en de lucht zal de beste waarnemer met een hyper-moderne kijker niets, maar dan ook niets ontdekken. De commando-post dus! En een zeer be langrijke. Want van hier uit moeten alle batterijen, die dit gedeelte der kust be schermen, hun bevelen krijgen. Het is dus logisch, dat elke batterij commandant tele fonisch verbonden is met deze centrale en het is even logisch, dat elke telefooncel be zet is door een man, die slechts voor zijn eigen batterij te zorgen heeft. En laten wij niet al te gering denken over die batterijen. Zij staan overal opgesteld, kilometers ver verspreid. Stukken van 15 lang 40, steeds gereed voor indirect vuur. En stukken van 10 c.M., bestemd voor den afweer van vliegtuigen. En tenslotte stuk ken van 7 c.M., direct vuur kunnende geven. Hier ligt een sterke stelling; hier is men op alles voorbereid. Wij rijden er heen met onze auto's. Maar waar wij komen, bij welke batterij ook, steeds is alles gecamoufleerd: de stukken, de munitiebergplaats, de leger plaatsen der bedienende manschappen, kortom alles. Alarm! Zijn de jongens geoefend? Zijn ze voor hun taak berekend? Werkt het te lefonische stelsel afdoende? Het zijn belangrijke vragen, welke gesteld kunnen worden. En als we er een antwoord op moeten geven, wel, dan kan een oefening ons alles leeren. En dus ontdekt men in de comman dopost onraad. Een vijandelijk oorlogs schip bijvoorbeeld. Of even later een vliegtuig. Doet er ook niet toe. In het laatste geval wordt de luchtdoel artillerie actief, in het eerste geval de stukken 15 lang 40. De hoofdofficier is op zijn post. De com mando's klinken, telefoons worden ingescha keld en op hetzelfde oogenblik komen de batterijen in actie. Manschappen snellen uit hun onderkomens naar de vuurmonden, ter stond klinken korte, duidelijke commando's, „vizieren" worden gesteld en danbul dert het eene kanon na het andere. Geen batterij commandant, die iets van zijn vijand heeft kunnen zien, of die iets van de uitwerking van het schot heeft kunnen waarnemen, 't Is immers indirect vuur, dat afgegeven wordt! Maar wel ziet men de uitwerking bij de waarnemers en heel gauw zal de telefoon berichten brengen, of „het een treffer was" of dat het schot „plus of min" was. En de TWEEDE BLAD Ondergrondsche munitiebergplaats. eventueele aanvaller kan er verzekerd van zijn, dat 't tweede schot 'n voltreffer is. Als hjj al niet door de eerste serie granaten is afgeschrikt! We zien nog eens de ligging van de com mandopost, kijken nogmaals de zee in en dan treft het ons, hoezeer de natuur hier meehelpt, om het land te verdedigen. Daar ligt namelijk voor ons de betonde vaar geul en ieder weet, wat die betonning betee- kent: slechts daar is voldoende diepgang en geen schipper zal het wagen, buiten de be tonning te dobberen, wetende, dat hij dan absoluut zou stranden. Wanneer zoo'n vaargeul dus voortdurend onder vuur kan worden genomen, is een aanval vanuit de zee een hachelijke onder neming! Nog eens turen we, nu echter 't land in. Er is geen batterij te vinden, hoe scherp ve de omgeving ook afzoeken met ons oog. De camouflage is dus wel afdoende. Nee, toch niet. Want als de stukken gaan vuren, verraadt elke opstelling zich *11 Niet vanuit de zee, want waarneming vin- uit de kust is absoluut onmogelijk, maar vanuit de lucht! Wanneer vijandelijke vlie gers een aanval vanuit zee zouden steunen en ongehinderd zouden kunnen waarnemen, I dan zou het voor de batterijen leelijk uit- S zien. Maar meteen is het nu ieder duidelijk I geworden, waarom het luchtafweergeschut F dient. En waarom de zware luchtdoetai- trailleurs, die men steeds in de buurt de: batterijen opgesteld ziet. Dat die luchtdoel-fe artillerie een perfect afweermiddel is, zul len we later zien. Tenslotte schreven wij hierboven over de aanwezigheid van de stukken 7 veld, die direct vuur afgeven. Zij staan dichter bij de kust opgesteld en zullen op het eerste commando het vuur afgeven op naderende oorlogsbodems. Resumeerende: onze kust, speciaal de toe gangswegen, is hermetisch afgesloten. En er is een groote, innige samenwerking tus- schen de vuurwapens onderling. Bovendien zijn de manschappen uitstekend geoefend. Wij zagen dat alles op een helderen, zon- r.igen middag. Het zicht bedroeg vele kilo meters. Maar in den nacht? Hoe dan? Dan werpen enorme zoeklichten (Neder- landsch fabrikaat!) hun breede bundels kilometers ver over zee, alles opvangend en vasthoudend, wat in hun stralen valt. Het overige kan men dan wel overlaten aan de technische wapens, waarover we zooeven spraken. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 10