Een zoon van z'n Vader
fauiMetoa
Wereldconferentie van
christen-jeugd.
Boodschap van de koningin.
De vierdaagsche afstands-
marschen te Nijmegen.
Naar het Engelsch van
RIDGWELL CULLUM.
Door T. v. d. MADE.
beloonde ijver.
het verkeersdrama bij
eindhoven.
een gladde WEG.
TWEEDE BLAD
Prins Bernhard spreekt de
deelnemers toe.
In een plechtige, zeer indrukwekkende
openingszitting van de eerste Wereldconfe
rentie van christelijke jeugd, die 1600 jonge
christen-mannen en -vrouwen uit 70 landen
der aarde bij elkaar brengt, heeft prins
Bernhard gistermiddag in het Concert
gebouw te Amsterdam de volgende bood
schap van H. M. de koningin voorgelezen:
„Het is mij een genoegen u, die uit
alle deelen der wereld zyt samenge
stroomd, thans in mijn land vereenigd
te weten.
Mijn goede wenschen vergezellen u
bij uwe werkzaamheden. Moge het der
jeugd van de geheele wereld gegeven
zijn door gemeenschappelijk overleg en
gezamenlijken arbeid, te streven naar
de oplossing van de problemen, die in
deze moeilijke tij len niet alleen de
jeugd, maar de geheele menschheii
bezighouden. Dat jn de dagen, die vóór
u liggen de geest, door welken Christus
in eiken mcnrch doordringt en
die alle tegenstellingen en problemen
tot oplossing helpt brengen, u allen tot
richtsnoer zij".
Nadat prins Bernhard deze koninklijke
boodschap had voorgelezen, sprak hij in het
Engelsch als volgt:
„Mede nam»nr prinses Juliana, ver
welkom ik aLe afgevaardigden uit on
geveer 70 landen op de eerste Wereld
conferentie van christenjeugd. Temid
den van de donkere wolken, die ons in
deze dagen omringen, is het voor jonge
menschen moeilijk met een gevoel van
verantwoordelijkheid voor hun eigen
leven en voor het leven van hun mede-
menschen op te groeien.
De wetenschap, dat de christenjeugd
van de geheele wereld afgevaardigden
heeft gezonden naar Nederland om uit
drukking te geven aan hun hoop en hun
wil om in het christendom te vinden
het ware licht, waarin alle problemen
gezien moeten worden, vervult ons met
grooten moed. Ik ben er van overtuigd,
dat de roep van het evangelie: „ut omnes
unum sint" (opdat allen één zijn) een
roep is, die in deze tijden tot ons
jonge menschen komt als een
speciale roeping. Moge God u op Zijn
wijze zegenen: gedurende de conferen
tie én als u de resultaten van de be
sprekingen in uw eigen land zult terug-
dragen".
De groote zaal van het Concertgebouw
was tot op de laatste plaats bezet.
Nog nimmer is er in de wereid een confe
rentie gehouden, welke een méér inter
nationaal karaïter droeg dan deze. Van de
balustrades hingen de vlaggen van tiental
len naties, boven het podium tegen het
orgel hing een groot doek met als op
schrift „Christus Victor", en tegen de speel
tafel van het orgel was op een achtergrond
van rood, wit en blauw een groot portret
van de koningin aangebracht. Toen prins
Bernhard, die werd begeleid door de leden
van het organisatiecomité, (n de zaal ver
scheen, speelde het orgel het Wilhelmus.
Er volgde een indrukwekkend moment, toen
het orgel het bekende lied „Groote God, wij
loven U" inzette, dat staande werd meege
zongen door allen, die in de zaal aanwez'g
waren.
De Zwitser H. L. Henriod, voorzitter van
het organisatiecomité, sprak vervolgens een
inleidend woord, waarna hij de leiding van
de conferentie overdroeg aan den Neder
lander, dr. W. A. Visser 't Hooft, secr.-gen.
van het voorloopig comité van den Wereld
bond van kerken.
Dr. Visser 't Hooft richtte in zijn toe
spraak een woord van welkom tot de genoo-
digden, in het bijzonder tot prins Bernhard.
Nadat de prins hieraan gevolg had gege
ven, gaf dr. Visser 't Hooft den hoogen be
zoeker de verzekering, dat de boodschap van
de koningin in de harten der deelnemers
een diepe echo heeft gevonden. We kunnen
niet dankbaar genoeg zijn zoo zeide spr.
dat onze conferentie, die tot titel draagt
„Christus Victor" gehouden mag worden in
een land, welks regeerènde vorstin meer
dan eens en onlangs nog in een indrukwek-
kenden oproep tot dit volk en tot andere
naties haar eigen vertrouwen heeft uitge
sproken in de woorden: „Christ avant tout"
Ook gaf spr. namens de deelnemers uiting
aan zijn groote dankbaarheid voor de woor
den, die de prins mede namens prinses
Juliana had gesproken. Hij verzocht den
prins de eerbiedige groeten der deelnemers
aan prinses Juliana over te brengen.
De minister van onderwijs, prof. dr. J. R.
Slotemaker de Bruine, heeft de conferentie
hierna geopend met een korte toespraak in
het Fransch, Duitsch en Engelsch, waarin hij
de beteekenis van deze samenkomst in het
licht stelde en uiting gaf aan zijn groote
vreugde, dat de conferentie in Nederland
wordt gehouden.
Nadat dr. Visser 't Hooft nog een korte
toespraak had gehouden, werden de 70 ver
tegenwoordigende naties achtereenvolgens
afgeroepen en gingen de afgevaardigden,
wier land werd genoemd, staan om zich op
deze wijze aan de andere deelnemers voor
te stellen.
Met het zingen ven „O God, our help in
ages past", waarna de aartsbisschop ve^
York de conferentie in gebed voorging, is
de openingszitting gesloten.
's Avonds heeft de aartsbisschop van
York eveneens in het Concertgebouw, een
godsdienstoefening geleid.
OPLICHTING MET PREMIELOTEN.
Een arrestatie.
Op verzoek vas den burgemeester van
Bathmen werd te Winterswijk aangehouden
de daar, voorheen te Deventer, woonachtige
A. O.
Omstreeks 1931 tot 1934 bewerkte de aan
gehoudene in zijn omgeving de boerenbe
volking met het doel premieloten te ver-
koopen. Velen werden toen het slachtoffer
en kochten stukken, die pl.m. 20 waarde
hadden, voor 300 gulden. Regelmatig moest
op deze stukken geld gestort worden. Toen
op verzoek den aankoop van dergelijke
Lukken, verloor O. van lieverlede zijr.
klanten, die meerendeels weigerden verder
te betalen.
Dezer dagen kwam O. echter weer naar
Bathmen om verschillende van zijn oude
klanten te verrassen met de mededeeling,
dat ze een grooten prijs hadden getrokken.
Bij menschen, die al jaren niets meer gestort
hadden, verklaarde hij de mogelijkheid hier
van door het zóó voor te stellen, alsof de
maatschappij zelf had doorbetaald om de
winst voor haar klanten niet verloren te
laten gaan. Aan de ontvangst van den ge
wonnen prijs zat nu de voorwaarde vast, dat
weer een nieuw premie-lot moest worden
gekocht, waarop dadelijk 6.50 moest wor
den betaald. Eén der oude klanten van O.
was nog zoo onverstandig hierop in te gaan.
De gewonnen groote prijs bleef echter na
tuurlijk achterwege.
Wegens oplichting is daarom thans O. aan
gehouden en is aan diens praktijken zoo
doende een einde gemaakt.
Na de vlaggenparade werd kapitein
Breunese gehuldigd.
Op den Bijleveldsingel te Nijmegen waren
gisteravond duizenden tezamen geloopen
voor de tradioneele vlaggenparade, welke
ook ditmaal onder leiding van kapitein E. C.
C. W. L. baron van Heeckeren van Brand -
senburg werd gehouden. Onder de vele ge-
noodigden waren verscheidene vertegen
woordigers van het burgerlijk- en militair
gezag, onder wie burgemeester en wethou
ders van Nijmegen, de commandant van de
koloniale reserve overste Slagter en ver
tegenwoordigers van den N.B.L.O., deputa
ties van binnen- en buitenlandcche groepen,
waaronder de Duitschers, Denen, de Belgen,
de Franschen, de Engelschen en de Zwitsers.
De kapel van de Koninklijke Marine onder
kapelmeester Leistikow en de Nijmeegsche
Postharmonie gaven bij zonderen luister aan
de vlaggenparade.
Achtereenvolgens werden onder het spelen
van de verschillende volksliederen de Bel
gische, de Deensche, de Duitsche, de Engel-
sche, de Fransche, de Zwitsersche, de Neder-
landsche en ten slotte de officieele N.B.L.C -
vlag in de masten geheschen. Elke nationale
groep begroette haar vlag naar 's lands wijs
en de Duitsche Reichsjugend bracht aan
elke vlag den Hitlergroet.
Na deze plechtigheid maakten alle deel
nemers een défilé langs de autoriteiten en
rond de vlaggen. Aan het slot der plechtig
heid trad de dames- en heerengroep van de
V.I.V.O. uit Hilversum met hun leider naar
voren om ron treffende hulde te brengen
aan kapitein Breunese en zijn echtgenoote,
waarbij mevrouw Breunese met roode
anjers vereerd werd. Den kapitein werd een
fraai geborduurd kussen aangeboden, waar
op de Nederlandsche Leeuw was aange
bracht, rustende op een fond van diep groene
en oranje kleuren. De leider van V.I.V.O.
sprak den kapitein op hartelijke wijze toe
en verzocht hem in deze bijzondere gave een
bewijs van dank te zien van alle leden van
V.I.V.O. voor de genoeglijke uren van ont
spanning en ontwikkeling genoten tijdens de
vele vierdaagsche marschen, door hen in Nij
megen meegemaakt. Kapitein Breunese aan
vaardde dit door de leden zelf vervaardigde
sierkussen in groote dankbaarheid en waar
deerde vooral het feit, dat dit kunststuk door
eigen leden was gemaakt, onder devies:
„arbeid adelt" en „willen is kunnen", met
welke laatste leuze ook de meeste wande
laars hun jaarljjksche marschen volbrengen.
HOSPITAAL-KERKSCHIP „DE HOOP".
De eerste kruistocht met het
vernieuwde schip.
Men schrijft ons:
Zaterdag kwam het hospitaal-kerkschip
De Hoop de haven van IJmuiden binnen na
het volbrengen van zijn eersten korten
kruistocht onder onze haringvisschers.
Het geheel vernieuwde, tot een keurig
motorschip omgebouwde zeilschip heeft
dezen eersten tocht voorspoedig volbracht.
Op dezen proeftocht heeft het schip be
wezen, dat het zich heel wat sneller kan
bewegen dan voorheen en niet meer van
wind en weer afhankelijk is.
De gansche bemanning is ten zeerste
voldaan over de vernieuwing van het schip.
Deze eerste reis werd meegemaakt door
dr. G. de Ridder te Hedel en ds. A. Luteyn
te Nijkerk, terwijl op den tweeden tocht
ds. J. W. Maas uit Boxtel en dr. A. van
Duyvendijk uit Oudewater zullen mede
gaan. Deze reis zal van den 31sten Juli du
ren tot den 2den September.
45)
„Nee, en dat is maar goed ook, ze ver
dienen niet beter. Ze hebben ons zoolang
in onzekerheid gelaten. Dit dorp is u heel
veel dank verschuldigd en ik ben er blij
om. Ik gun het u liever dan die lui daar
ginds. We zullen u hier nooit vergeten en
het zal u geen windeieren leggen ook".
Slosson knikte en zei vergenoegd:
„Over een paar dagen zullen de men
schen eens wat zien. Hier!" Hij haalde het
code-bericht te voorschijn en liet het Peter
triomfantelijk zien. „Je mag het gerust le
zen als je wilt, je zult er toch niets van
snappen, maar ik zal je vertellen, wat er
in staat. Het beteekent, dat mijn maat
schappij haar gang hier kan gaan. Snake's
Fall is gemaakt, meneer, geheel en al en
met Mallinsbee hebben we niets meer te
maken. Ik ben er blij om, dat ik dit zoo
voor elkaar heb gekregen".
Peter nam het papier. Hij griste het den
ander haast uit de hand en las het. Hij be
greep de woorden niet en kon ze dus niet
allemaal onthouden. Maar met een oogop
slag had hij het adres gelezen en de eerste
zes woorden ervan.
Daarna gaf hij het terug.
„Stuurt u het zelf weg, meneer?" vroeg
hij terloops, doch met een bonzend hart.
Slosson knikte.
„Ja, dat doe ik zelf wel. Ik ga nu dade
lijk naar het telegraafkantoor". Hij vouwde
het papier op en zei: ,,'t Zal niet lang meer
duren, of die lui van Buffalo Point betee-
kenen niets meer".
„Dat is hun verdiende loon", zei Peter
scherp. „U hebt groot gelijk, meneer, ris
keer niets en stuur het zelf weg. Wat ben
ik blij, dat u hier bent gekomen. U brengt
hier fortuinen. Neem me niet kwalijk, me
neer, maar er schreeuwen een paar klan
ten om wat te drinken in de bar".
Slosson lachte en zei:
„Ga je gang maar. De menschen hier
hebben nu geld genoeg om wat te 'vertee
ren en later nog meer. Ik ga ook weg".
Hij verdween door de volle gelagkamer
naar buiten, terwijl Peter naar zijn privé
kantoortje snelde en dadelijk daar aan zijn
lessenaar ging zitten, waar hij op een stuk
papier schreef, wat hij zich nog van het
code-bericht kon herinneren. Toen stond
hij op en vloekte binnensmonds.
Hij bleef eenigen tijd staan nadenken over
den man, met wien hij zoo juist had ge
praat. Toen mompelde hij.
„Ik ben benieuwd. Steve Mason is een
beste vent en hij verdient daar op dat te-
legraafkantoortje niet al te veel. Ik ben
nieuwd
Daarna verliet hij het kantoortje en
snelde naar de veranda en bleef daar staan
uitkijken tot hij de gestalte van David
Slosson uit het telegraafkantoor zag ko
men.
Gordon en Hazel Mallinsbee reden tus-
ZOMERKAMPEN VRIJZ.-DEM.
JONGEREN.
Het zomerkamp der vrijz. dem. jongeren
organisatie is door den wethouder der ge
meente Oosterbeek, den heer A. Koning te
Renkum, geopend, nadat namens het hoofd
bestuur de heer H. Harmsen een kort ope
ningswoord had gesproken en de aanwezi
gen een welkom had toegeroepen op Jo-
hanna Hoeve, waar het kamp is gevestigd.
Op verzoek van den hoofdkampleider
heeft wethouder Koning de bondsvlag ge
heschen.
Gister zijn de kamp-deelnemers op het
gemeentehuis te Renkum door den wethou
der ontvangen.
schen de heuvels, Gordon op Sunset, en
Hazel op haar bruine merrie. Beiden reden
in vroolijken galop in den frisschen mor
gen door de bosschen en valleien.
Vanaf het oogenblik, dat Gordon wist,
dat Slosson de agent van zijn vader was,
verkeerde hij in een soort koortsachtige
vreugde. Op zijn aandringen was het kan
toor op Buffalo Point gesloten, om op deze
wijze den indruk te vestigen, dat ze geheel
en al waren verslagen, en zoo waren er
nog meer kleinigheden veranderd. Maar
Mallinsbee zelf had voorgesteld, dat Gor
don zijn verblijf zou verplaatsen naar de
boerderij en geen gebruik te maken van
Mike Callahan's' aanbod om bij hem in den
huurstal in te trekken.
Het was een prachtige zomerdag. Een
heerlijke frissche bergwind woei over de
heuvels. Beide rijders tintelden van levens
vreugde, en hun paarden schenen het even
eens te voelen. Maar er was nog iets: bei
den verkeerden in een staat van groote
opgewondenheid, na al die lange, saaie
uren van de laatste weken in het kantoor
op Buffalo Point te hebben doorgebracht.
Ze reden door een dal met aan weers
zijden begroeide heuvelruggen van een paar
honderd voet hoog. In de verte blonk een
witte bergtop in de zon en voor hen uit
golfden onafgebroken heuvels, mijlen ver,
steeds hooger wordend tot waar de Rockies
begonnen.
De rijders waren vol bewondering voor
de prachtige natuur met al die dalen,
bosschen, bergriviertjes en heuvels rondom
hen en zij konden zich haast niet van de
bekoring losmaken. Met aangeboren ken
nis van de heuvels gaf Hazel zonder vra
gen de richting aan. De heele streek was
Vóór den aanvang der in Mei en
dit jaar gehouden examens ter wrkW
van het middenstandsdiploma_alge
handelskennis, werd bekend gebakt
de minister van economische zaken bes
had een zilveren medaille uit te loven
hem of haar die het beste examen zou a
leggen. Bij gelijkheid van cijfers zou deze
medaille worden toegekend aan de( )g
die onder de moeilijkste omstandigheden
^Na^orgwldige schifting onder de duizen-
deii geslaagden is gebleken, dat deze unieke
onderscheiding moet worden toegekend aa
den heer E. J. van Dijk, geboren 7 Augustus
1909, wonende te Schouwerzijl in Gronin
g6Deze candidaat, een werklooze bakkers
knecht, komt voort uit een behoefüg g"^
met tien kinderen. Hij heeft de lagere
school niet geheel kunnen doorloopen, want
op zijn twaalfde jaar reeds moest hj «et
zijne er toe bijdragen om in de behoeften
van het groote veedrijvers-gezin te voo
21 In' zijn zestiende levensjaar stond zijn
vader hem toe een vak te leeren en
jongeman koos dat van bakker.
Hij bleef in dit bedrijf werkzaam tot dat
hij in April van dit jaar buiten betrekking
geraakte.
Na de lagere school heeft hij geen ander
onderwijs meer genoten, dan dat, benoo ïg
voor het thans behaalde diploma.
Voor het bezoeken van den cursus moesi
hij telkens 28 k.m. per rijwiel afleggen.
Aangezien zijn vak hem niet toestond op
de werkdagen te studeeren, besteedde hij
daaraan den Zaterdagavond en den geheelen
Zondag. Hij behoord tot de ijverigste leer
lingen en bleek over een goed verstand te
beschikken.
Van Dijk heeft zijn lessen zelf moeten be
kostigen uit zijn weekloon, want zijn moe
der, die reeds eenige jaren weduwe is, was
niet in staat iets bij te dragen.
Thans ziet deze doorzetter zijn onver
moeid streven bekroond met de ministe-
rieele onderscheiding.
COMMISSIE INZAKE WERKTUIGEN-
CREDIET.
Gister geïnstalleerd.
Op het departement van economische za
ken is gister geïnstalleerd de commissie voor
toewijzing van het „werktuigencrediet",
welke installatie namens den minister van
economische zaken is geschied door dr. H. M.
Hirschfeld, directeur van handel en nijver
heid. Het werktuigencrediet zal speciaal dat
deel van den middenstand, hetwelk kan wor
den aangeduid met „ambacht en kleine in
dustrie", in staat stellen tot het financieren
van technische objecten.
Het zal de taak der commissie zijn, de
normen voor de credietgeving vast te stel
len en een beslissing te nemen op de aanvra
gen, welke haar, vergezeld van een prae-
advies, door de Nederlandsche middenstands-
bank zullen worden voorgelegd.
Voorzitter der commissie is dr. Groeneveld
Meyer, administrateur bij het departement
van economische zaken.
WONING TE UTRECHT AFGEBRAND.
Zorgen om den bewoner.
Gistermorgen omstreeks half zeven is
brand uitgebroken in een huisje in de Gast
huissteeg te Utrecht, een soort hofje in de
nabijheid van de Biltstraat. De bewoner,
een ruim vijftigjarige man, door de bewo
ners van het hofje met den naam Keesje
aangeduid, was nergens te vinden, zoodat
men zich reeds op het ergste voorbereidde.
De man scharrelde in afbraak, voorname
lijk hout. Dagelijks bracht hij groote stuk
ken hout naar huis. Van deze stukken hout
maakte hij kachelhoutjes, welke in groote
partijen opgeslagen waren op de bovenver
dieping van de woning en dus een dankbare
prooi werden van de vlammen. Het huisje
ging geheel in vlammen op. Toen men daar
na een onderzoek ging instellen om een spoor
te vinden van den bewoner, verscheen de
man in levende lijve op het terrein van den
brand, op deze wijze een einde makend aan
de ongerustheid, welke bestond.
Aan de politie deelde Keesje mee, dat hij
omstreeks half zes in den ochtend met zijn
buurman nog een kop koffie in de woning
had gedronken. Daarna waren zij uitgegaan.
De koffiepot had hij op een petroleumpitje
op de kachel nabij de schoorsteen laten
staan. Aangenomen wordt thans, dat het
petroleumpitje is omgevallen. Verzekering
dekt gedeeltelijk de schade.
in den zomer als een open boek voor haar
getrainde oogen. Mijlen ver in den omtrek
kende ze eiken heuvel, t$k bosch en elk
ruischend riviertje. Het was, zooals ze
Gordon al vaak had gezegd, haar wereld
en thuis en hier behoorde ze.
„Ik zou binnen vijf minuten verdwalen"
zei Gordon, toen ze uit het dal kwamen en
op een smallen weg reden tusschen twee
rotsen, begroeid met kreupelhout en hees
ters, zoodat er nauwelijks plaats voor hun
paarden was naast het beekje, dat er
stroomde.
„O, ja", riep Hazel, die voorop reed over
haar schouder. „En zoo denk ik, dat ik net
zoo gauw zou verdwalen in jouw New
York Je volgt me maar en dan beloof ik
je, dat je op tijd voor het avondeten weer
thuis zult zijn". Toen riep ze lachend:
;fi"e.rl,e® onz® lunch alsjeblieft niet uit
je zadeltasch, anders vergaan we over een
uur van den honger".
Gordon onderzocht na deze waarschu
wing zijn tasch. Deze was echter goed ge
sloten. Hij volgde de merrie op den voet
Daarop kwamen ze op een oud spoor
dat heelemaal begroeid was. Het was er
moeilijk rijden, maar Hazel reed zondeï
aarzelen verder Na een halve mijl begon
nen de groote heuvels aan weerszoden hen
m te s uiten en verderop bemerkte Gordon
dat het spoor zoo nauw werd dat ze er
amper tusschen de rotsen door konden
Hu vroeg zich af, hoe ze hier weer'uit
moesten komen. Toen zag hij dat w=,Ii
plotseling plat op den nek van haar merrii
ging liggen en op hetzelfde oogenblik riep
ze hem waarschuwend toe:
„Pas op die rotsen daar!"
Gordon volgde onmiddellijk haar voor
n„t een der overlevende kinderen in
uo jevensgevaar.
nmfrent het verkeersongeluk op den
Geldropschenweg tc Eindhoven kunnen
nTmededeelen, dat de dronken chauffeur
fp,morgen, na verhoor door de politie,
fn v E voeten is gesteld. Hü bleek inde,,
°p nadat hij de aanrijding had veroor-
,"ki 'oir och om het gev.1 bekom.
meren een nabijgelegen café bezocht te
Ebben, waar de politie hem heeft gear.
^Omtrent den toestand van de slachtoffers,
pip in het St. Joseph-ziekenhuis zyn opge-
nomen vernamen wü. dat de moeder nog
«leeds 'in levensgevaarlijken toestand ver
keert. Bij een der kinderen, namelijk het
oudste meisje, is ook een schedelbasisfrac-
tuur geconstateerd, zoodat de toestand ern-
«tieer is dan men vermoedde Men vreest
dan ook voor haar leven. Het jongste meisje,
evenals de vader, maken het redelyk wel.
Het overleden meisje is zes jaar oud, het
oudste meisje zeven jaar, terwijl het jongste
kind bijna drie jaar oud is. In den namiddag
is vanwege de justitie sectie op het lijk ver
richt.
Twee ernstig en eenige licht gewonden.
Te Hasselt-Velden kwam gistermorgen een
auto van het instituut Stokershorst te Neder-
weert, komende uit de richting Venlo, in
botsing met een uit de richting Nijmegen
naderende auto, waarin ds. Reynders uit
Zuidwolde (Gr.) met vijf jongens en een
medepassagier waren gezeten. In de eerste
auto zaten drie passagiers. Ds. Reynders
kwam met den schrik vrij, de vijf jongens
werden allen licht gewond. De mede-passa
gier echter en de bestuurder van de andere
auto werden ernstig gewond. Zij werden,
evenals de beide andere heeren uit Neder-
weert, die lichte verwondingen opliepen, per
ziekenauto naar Venlo overgebracht. De
overigen werden, na ter plaatse te zijn ver
bonden, met een vrachtauto naar Venlo ver
voerd ter verdere behandeling.
Beide auto's waren op de tramrails terecht
gekomen, zoodat de Maasbuurtspoorweg niet
kon passeeren.
Als vermoedelijke oorzaak van het onge
luk wordt genoemd het slippen van een der
wagens tengevolge van het natte wegdek.
MOTORRIJDER TE WATER GERAAKT
EN OVERLEDEN.
Tengevolge van autobotsing.
Toen de veertigjarige winkelier L. Vos te
Smilde (Dr.) per motorfiets te Kloosterveen
nabij Smilde een vóór hem rijdenden melk
wagen wilde passeeren, botste hij tegen een
hem tegemoetrijdende personenauto, met het
gevolg, dat hij in de Drentsche hoofdvaart
terechtkwam. De chauffeur van de auto
sprong hem direct na en bracht hem op net
droge, waar bleek, dat hij overleden was.
Het motorrijwiel werd geheel vernield. De
politie stelt een onderzoek in.
OUDE MAN DOOR AUTO AANGEREDEN.
Gistermorgen omstreeks kwart voor
twaalf heeft op den Oostzeedijk te Rotter
dam een ernstig ongeval plaats gehad,
waarvan de 86-jarige voetganger J. Vlag,
wonende in de Paulus Potterstraat, het
slachtoffer is geworden. Bij het oversteken
van den rijweg is de oude man aangereden
door een motorrijder; hij werd tegen de
straat geslingerd en kreeg een gecompli
ceerde rechterbeenbreuk .en een fractuur
aan den linkerpols, terwijl het linkerbeen
gekneusd werd. Bovendien kreeg de man
een bloedende wonde aan het voorhoofd.
De man is in ernstigen toestand in het zie
kenhuis aan den Coolsingel opgenomen.
DE ONBEWAAKTE OVERWEG.
Een auto aangereden.
Gisteravond is op den onbewaakten over
weg aan den Veenweg te Rotterdam, tijdens
een hevige regenbui, waardoor het zicht zeer
slecht was, de personenauto van den tuinder
J. W. van B. uit Hillegersberg door de loco
motief van een goederentrein gegrepen,
welke trein op weg was van het station D. p*
naar het station Maas. De achterzijde van
den auto is totaal vernield. De heer van B..
die alleen in den wagen zat, kwam met den
schrik vrij. De trein heeft ongeveer eèn
kwartier oponthoud gehad.
beeld en bleef vlak achter haar, toen ze
een nauwen doorgang binnenging, die wel
wat op een tunnel leek. Het was hier nog
veel moeilijker rijden; 't was er bijna don
ker, ondanks de smalle spleet boven hen.
De lage struiken verborgen het spoor go-
heel en al en het beekje naast hen was hier
breeder en dieper.
Gordon werd bezorgd, niet zoozeer voor
zichzelf als wel voor Hazel. Zijn paard
Sunset stond rotsvast, maar de merrie werd
schichtig. Hij keek naar Hazel. De rit
scheen haar echter niet in het minst te hin
deren. Haar merrie werd nu ook al weer
rustiger. Dat kwam door het volledige ver
trouwen in het persoontje op haar rug»
dacht Gordon. Hij keek uit naar het eind®
van dezen mysterieuzen tunnel, maar hij kon
niet verder dan vijftien meter voor zich ui
zien.
Plotseling hoorde hij Hazel's vrooüjk®n
lach en ze vroeg:
..Is het hier niet mooi? Net een sprook
jesland". Toen voegde ze er waarschuwend
aan toe: „Nog even gebukt, we zijn et
haast door".
De paarden liepen voort. Gordon v°nl*
het sprookjesland maar zoo-zoo en
blu er bijna uit te zijn.
Even later zag hij Hazel zich oprichten
in het zadel. Hij volgde voorzichtig haa
voorbeeld en haalde opgelucht adem.
dak werd hooger en er kwam meer llC"
te voorschijn.
z.ou het met onze lunch
zy.n. zei Gordon. „Ik heb al verscheiden
malen tegen den rotsmuur aangestoot®
Duurt het nog lang?"
(Wordt vervolgd)'
