De eerste berichten uit nachtelijk Soestdijk
In Hotel Trier wordt koortsachtig gewerkt.
Ér is een prinsesje geboren.
Amsterdam ontvangt het
blijdi
ie nieuws.
De residentie ontwaakt.
De 51 saluutschoten van
het Malieveld.
De eerste dronk op de
nieuwe prinses.
Voor het paleis Soestdijk.
Wat het publiek te zien krijgt.
De blijde dag in Baarn.
De gelukwenschen van
Indië.
Nationale blijdschap.
EERSTE BLAD
Er is een Prinsesje geboren.
Dat is de blijde mare, die voor den twee
den keer het in spanning wachtend volk van
Nederland in verrukking gebracht heeft.
Dat is de jubelkreet, die als bij tooverslag
de straten in een feestkleed van vlaggen
doek heeft gestoken, waarin zingende en
hossende groepen van blijde vaderlanders
uiting aan hun vreugde geven.
Wij hebben opnieuw een Prinsesje ge
kregen. De telex heeft het aan alle dagbla
den in 'Nederland tegelijkertijd verkondigd
en weinige oogenblikken later is het bekend
geworden in alle landen ter wereld waar
Hollanders wonen, die zich met ons van
ganscher harte in het geluk van ons Vor
stenhuis verheugen.
De oude Oranjeboom, die door de eeuwen
heen het symbool van onze eenheid is ge
weest, heeft opnieuw een jonge loot gekre
gen, de band tusschen Nederland en
Oranje zal in de toekomst hecht en sterk
kunnen blijven.
Natuurlijk hadden wij ditmaal op een
Prinsje gehoopt, maar nu het opnieuw een
Prinsesje is geworden begroeten wij het
kleine vorstenkind met even groot enthou
siasme. Elk kind is zijn ouders even lief en
wij kunnen ons van ganscher harte in het
geluk van het jonge gezin verheugen.
Hoezeer ons volk meeleeft met het Prin
selijk gezin is gebleken bij de vertooning
van de Beatrix-film, die honderdduizenden
naar de theaters deed stroomen om er te ge
nieten van al die kleine avontuurtjes, die in
elk jong gezin onvergetelijk zijn, van de
eerste wankele schreden, van alles wat zoo'n
opgroeiend kindje in zijn natuurlijken een
voud aantrekkelijk doet zijn.
Het Prinsesje heeft een zusje gekregen.
Het is nog te klein om de beteekenis daar
van te beseffen, maar het zal binnen afzien-
baren tijd in dit zusje een speelmakkertje
vinden. Dan zal in de gangen van het Paleis
de schaterende lach der kinderen klinken,
dan zal een gelukkig ouderpaar van dit
samenspel genieten en het zal weten, dat
heel Nederland voor alles wat in het leven
van deze vorstenkinderen van eenige betee
kenis is vol belangstelling zal zijn.
Wij verheugen ons in de voorspoedige ge
boorte, in het geluk van het jonge ouder
paar, in het geluk ook van de Koninklijke
Grootmoeder, onze geliefde Vorstinne onder
wier zegenrijke regeering ons land een tijd
perk van vrede en rust gekend heeft.
Overal om ons heen is er gestreden en
geleden, revoluties en burgeroorlogen heb
ben dynastieën doen vallen en tronen doen
wankelen. Nederland is een dier gezegende
landen waar de band tusschen volk en vor
stenhuis een waarborg is voor het behoud
van wat ons allen lief is.
Moge ook dit Prinsesje opgroeien tot
vreugde van Hare ouders naar wie onze
allerbeste wenschen uitgaan. Moge Haar
leven rijk zijn aan alles wat een menschen-
kind gelukkig kan maken. Moge tot in
lengte van jaren de band tusschen Haar en
ons volk even hecht en sterk zijn als zij al
tijd tusschen Nederland en Oranje ge
weest is.
Laat dan de vlaggen wapperen en schallen
de trompetten. Laa+ beieren de klokken,
laat het gezongen lied van onze oprechte
vreugde getuigen.
Nederland mag dezen dag met groote
dankbaarheid gedenken: ons Prinsesje heeft
een zusje gekregen.
Vreemd genoeg, niemand schijnt te merken,
dat de kanonnen in stelling gebracht wor
den. Wij zien trouwens nu ook geen men-
schen meer op straat. Een enkele vrachtrij
der komt voorbij. „Weet je, dat er een prin
sesje geboren is?" „Is het toch"! „Dat is
gauw".
Nu staan de stukken in de wazige nevel
van het bedauwde land en de manschappen
keeren weer naar de Julianaschool terug.
Straks zullen zij fier en stram in hun
nieuwe uniformen weer door het dorp trek
ken. Dan zullen zij wel meer bekijks heb
ben. Velen zullen echter eerst door het
eerste saluutschot merken, dat de blijde
gebeurtenis een feit is. Dan zullen straks
ook de klokken luiden ën daarna trekken
herauten te paard rond om den volke kond
te doen, dat er een prinsekind geboren is.
Om half twee de eerste vlag.
Ongelooflijk snel zooals een belangrijk
en dit geval bovendien blij nieuws zich
over een stad verspreidt. Café's en restau
rants sluiten om één uur in de hoofdstad.
Dan keeren de laatste bezoekers huis
waarts, dan geven de verlaten straten plot
seling een levendig beeld.
En velen van deze late wandelaars wis
ten plotseling, dat er een prinses geboren
was. Met duidelijke letters was het blijde
nieuws te lezen op een bord voor een der
breede ramen van een groot dagblad. Van
daar verspreidde het bericht zich als een
loopend vuurtje over de stad. Iedereen, die
op dit late uur door de stille straten liep,
was op de hoogte. Agenten en nachtwakers
waren plotseling zeer spraakzaam en hiel
den in vele gevallen voorbijgangers aan om
hun met de blijde boodschap uit het groote,
witte paleis in Soestdijk op de hoogte te
stellen.
Maar zij, die het blijde nieuws nog voor
het naar bed gaan ontvingen, waren zeer
gering in aantal. Want Amsterdam sliep,
zooals heel Nederland sliep. De eerste vlag,
het eerste rood-wit-blauw, woei reeds om
half twee 's nachts. Dat was in de Regu-
liersbreestraat, maar overigens was de stad
in diepen rust en uitgestorven. Zoo na-
nerde de morgen. En intusschen werd op
de redactiebureaux der bladen met koorts-
achtigen ijver gewerkt. Aan ochtendbladen
en extra-edities, die het groote nieuws zou
den brengen. Gedurende den geheelen
nacht reden de vrachtwagens der groote
bladen door de stad en de provincie in om
de couranten met het gelukkige bericht
over het geheele land te verspreiden. Bij
het krieken van den nieuwen dag bood de
hoofdstad reeds hier en daar een feeste-
lijken aanblik. Vele vlaggen woeien nu
reeds op de daken en ook op de eerste
tramwagens waren de vlaggetjes aange
bracht.
Amsterdam en heel Nederland maakte
zich op feest te vieren.
Zeven uur.
Door kanonschoten, klokgelui en radio is
de blijde mare van de geboorte van een
tweede prinsesje wereldkundig gemaakt,
doch de ochtendbladen hadden er voor
gezorgd, dat reeds voor zeven uur het
nieuws bekend kon zijn. Toen reeds werd
hier en daar in de stad gevlagd. De open
bare gebouwen waren de eerste om de vlag
uit te steken en de trams waren reeds zeer
vroeg gepavoiseerd.
Toen om zeven uur de kerkklokken be
gonnen te luiden, begrepen de Hagenaars,
welke belangrijke gebeurtenis te Soestdijk
had plaats gehad. Zij, die de kanonschoten,
die op het Malieveld werden afgevuurd,
niet hooren konden of niet wilden wachten
tot het 51e schot, schaften zich ijlings een
ochtendblad aan bij de verkoopers, die met
extra-edities door de nog ledige straten
liepen, om zich te overtuigen, of prinses
Beatrix een broertje of een zusje had ge
kregen. Ramen werden opengeschoven,
vlaggen uitgestoken en versieringen, die
nog onvoltooid waren, werden haastig door
de eigenaars der gebouwen afgemaakt.
Tegen acht uur is 't op het Plein al vrij
druk. Op de daken van de ministeries
wapperen de vlaggen. De verlichtingsattri
buten zijn voor de ingangen van de depar
tementale gebouwen nog niet aangebracht.
Alleen het groote gebouw van de Witte So-
citeit maakt een uitzondering. Aan den ge
vel van dit gebouw zijn al honderden gloei
lampjes bevestigd en een ploeg werklieden
is bezig met het omhooghijschen van een
kolossale J. en B. Tusschen twee groote
banken op den K. Vijverberg waarvan de
gevels rijkelijk van gloeilampjes voorzien
zijn, staat heel sober 't kabinet van de koning
in, het huis, waarin Groen van Prinsterer
gewoond heeft en waarvan alleen de vlag
is uitgestoken. Op het Binnenhof en in de
omgeving van den Sint Jacobstoren staan
schijnwerpers opgesteld. En ook in het wa
ter van den Hofvijver. In de winkelstraten,
in de binnenstad, zijn al eenige café's ge
opend, die matineuze Hagenaars een war
men dronk en een hapje verschaffen.
Overal staan karretjes, beladen met bont
beschilderde schilden en andere versie
ringsattributen. Kennelijk hebben het rijk,
de gemeente en het Haagsche comité voor
volksfeesten er niet op gerekend, dat de
blijde gebeurtenis in het prinselijk gezin
reeds V?den een feit kon zijn. Tegen het
uur, waarop de kantoren opengaan, wordt
het drukker in de stad en zij, die zich naar
hun werk spoeden, rijden door vroolyke
straten, vol vlaggen.
Behalve het rood-wit-blauw ziet men
veel vreemde vlaggen van de huizen van
gezanten, andere leden van het corps di-
plomatique en van de gezantschappen.
Een belangrijk deel van het officieele
programma vormden de saluutschoten op
het Malieveld in de residentie, met het los
sen waarvan precies te zeven uur ingevolge
de vastgestelde orders werd begonnen.
De telex, in een van de kamers der Fre-
derikskazerne aangesloten, had in den nacht
het verheugende nieuws gemeld, doch men
kon de voor de bediening der vuurmonden
aangewezen manschappen nog wel eenige
uren laten rusten omdat zij eerst tegen zes
uur naar het Malieveld behoefden uit te
rukken.
Vijf minuten voor zes marcheerde dit
kleine troepje, voor elk der vier vuurmon
den een stukscommandant en drie bedie
ningsmanschappen tellende, uit de Frede-
rikskazerne naar de Boorlaan, waar de stuk
ken 7 c.m. veld onder dekzeilen naast het
Boorhuis in afwachting stonden. Met hand
kracht werden de vier vuurmonden een
voor een naar het midden van het Malie
veld gereden, waar kapitein Enklaar van
het 2e regiment veld-artillerie de leiding
van het lossen der schoten had. Hy werd
daarbij geassisteerd door twee batterij-offi
cieren, den eerste-luitenant Jhr. Feith en
den tweede-luitenant Smit.
Hierbij waren aanwezig o.a. de garni
zoenscommandant kolonel Bischoff van
Heemskerck, tevens commandant van de
eerste divisie, de commandant van het 2e
regiment veld, luitenant-kolonel Lucardie,
de kapiteins van den generalen staf Van
Rhijn en Forbes Wels en de plaatselijke ad
judant kapitein baron van Heeckeren van
Brandsenburg. Voorts een honderdtal be
langstellende burgers.
Evenals op 31 Januari 1938 was de eerste
vlag, van het Malieveld af te zien, die van
het gebouw van den fotografischén dienst
op de Prinsessegracht.
Prompt iedere 15 seconden volgde een
schot, zoodat reeds te 7.13 alle 51 schoten
waren gelost. De schoten, ditmaal met rook-
gevend kruid, dat een scherp knaleffect
verzekerde, waren ver in den omtrek goed
hoorbaar. En dat het inderdaad rookgevend
kruit was, kon men op het Malieveld zelf
waarnemen, want er bleef in de dauw
achtige ochtendsfeer een mistige rookdamp
tijdens het lossen der schoten hangen.
(Van onzen specialen verslaggever).
SOESTDIJK, Vrijdagnacht.
Rust.... Roerlooze rust heerscht in deze
nachtelijke uren rond het paleis, waarbo
ven de sterren als trouwe wachters te fon
kelen staan. Op den straatweg werpen en
kele lantaarns hun bleeke schijnsels over de
naaste omgeving, een haastige vrachtwagen
schuift voorbij, een politie-agent doet rus
tig zijn ronde en werpt in het voorbijgaan
een nieuwsgierigen blik op het in duister
gehulde paleis dat als weggescholen ligt
in het fraaie geboomte.
Een enkel venster in den rechtervleugel
is verlicht, maar dat is op zichzelf niets bij
zonders, maar ook in voorgaande nachten
hadden deze lichtschijnsels de journalisten
langer opgehouden dan strikt noodig was.
Ook in Baarn lig alles in vreedzame rust.
De huizen zijn hermetisch gesloten. De ca
fé's vertoonen neergelaten gordijnen en
verlaten terrassen en zelfs de naaste buren
van het „witte huis" slapen allen in onwe-'
tendheid van het heugelijk nieuws, maar
op twee plaatsen is alles in vol bedrijf, in
Trier en in het Badhotel, dat meer dan het
vorig jaar het middelpunt der persmen-
schen is geworden.
De dames van de P. T. T. hebben sedert
half twee de handen vol om de tientallen
aansluitingen tot stand te brengen. De te
lefoon legt in dezen nacht banden tusschen
het stille Baarn en vrijwel alle hoofdsteden
van Europa: Kopenhagen, Bern, Berlijn,
Londen worden herhaaldelijk met het stille
dorp verbonden. Op de ver verwijderde
nachtredacties wordt naarstig gestenogra
fered en getachografeerd, het laatste nieuws
uit Soestdijk: „Er is een Prinses geboren
Vooral de Engelsche journalisten stralen
van beroepsrijver. Om twe uur in den nacht
beginnen Fleet Street machtige persen te
draaien en lang voor twee uur hebben zy
hun berichten, het nieuws voor de front
pagina, doorgeseind.
Naar alle kanten straalt Trier zyn licht
in den donkeren nacht uit. Auto's rijden af
en aan, de reportagewagen van de N. C. R.
V. staat al gereed om de eerste indrukken
weer te geven, fotografen vragen zich in
wanhoop af wat zij op dit nachtelijk uur
eignlijk voor fotonieuws moeten brengen
En daartusschendoor schieten de bleeke on-
uitgeslapen journalisten van de telefoon naar
de alomtegenwoordige telex en van de te
lex naar het buffet in Trier, met de nood
kreet: „Ober, koffie!"
De eerste Oranjeborrel parelt in de gla
zen, want in het Gooi is de blijde tijding
ook al doorgedrongen. Vele nachtvogels
zijn in Trier samengestroomd, het eenige
hotel, waar de glazen op dit uur geheven
kunnen worden, op de gezondheid van de
jonge prinses, van wie de telex zoo juist
gewicht doorgeeft: 3.870 K.G. „Een profijte'
lijk gewicht voor een meisje" zeggen de ge
trouwe mannen, die het weten kunnen.
En nu is het wachten op het eerste mot'
gengloren, wanneer 't ontwakende mensch-
dom tot de verrassende ontdekking zal ko
men, dat de nacht in zijn zwarten sluier
een kostbaar kleinood had verborgen: een
kleine prinses, een spelkameraadje voor
Beatrix, dat zich nu al omringd mag weten
van de liefde van het gansche Nederland-
sche volk.
In den loop van den ochtend werd de
menigte voor het paleis. Soestdijk, die
daar geduldig wachten in de hoop, iets te
zien te krijgen, waarin zich de glans van
de groote gebeurtenis daarbinnen afspie-
geldt, voortdurend grooter, waarbij voor
al de jeugd de meerderheid der wachten
den vormt. De venters met Oranje doen
goede zaken en de feestelijke stemming
op den Rijksstraatweg, die werkelijk een
stemming is, welke men kan aanvoelen,
omdat het publiek zich van elke luidruch
tigheid onthoudt, werd volmaakter toen
het weer, dat na een korte wijle van blee-
ken zonneschijn er Weer sober dreigend
begon uit te zien, definitief in gunstigen
zin omsloeg, zoodat na tien uur prachtig
zomerweer heerschte.
De verwachting, dat men bijzondere
dingen zou zien, ging evenwel niet in ver
vulling, totdat omstreeks elf uur bewe
ging onder de wachtenden ontstond. Wat
men zag hield wel niet rechtstreeks ver
band met de blyde gebeurtenis, maar
werd evengoed met vreugde en hartelijk
heid ontvangen.
Men ontdekte namelijk onder de colon
nade prinses Beatrix, die zich daar spelende
ophield in gezelschap van haar nurse, freule
Feith, en den adjudant van prins Bernhard,
kapitein de Roo van Alderwerelt. Het pu
bliek liep over den Straatweg, voorbij de
politieafzetting, tot aan het hek van het
paleis, onthield zich echter, overeenkomstig
het zoek van H.M. de koningin, van elke
toejuiching. De rijksveldwachters hadden
dan ook weinig moeite om de menschen met
eenge kalme woorden weer achter de afzet
ting te krijgen.
Eenige afwisseling brachten korten tijd
later twee heeren in lange gekleede jas
sen en met hooge hoed, die aanvankelijk
op een afstand door het publiek voor hooge
dignitarissen werden aangezien. Zij tor
sten echter een groote oranje-bus, die ge
vuld was met oranje-muisjes en die aan
het paleis werd afgegeven.
Bijna tegelijkertijd verscheen een dele
gatie met een klein mandje in de nationale
kleuren en voorzien van een oranje-strik.
Het was het bestuur van de Baarnsche
postduivenvereeniging „De Pool", die van
morgen vroeg bij het bekend worden van
de blijde mare een postduif van de Bus-
sumsche zustervereeniging „De blauwe
duif" had losgelaten met het bericht, be
stemd voor den burgemeester van Bussum.
Onmiddellijk na ontvangst heeft burge
meester Fernhout een schriftelijke geluk-
wensch aan het prinselijk paar ter hand
gesteld aan de Bussumsche vereen iging,
die dezen gelukwensch, in een van inscrip
tie voorzien zilveren buisje aan een in
haar bezit zijnde Baarnsche postduif toe
vertrouwde. Deze duif vloog in zes minu
ten naar haar station in Baarn en werd in
het reeds beschreven mandje naar het
paleis gebracht, waar het zilveren buisje
met den officieelen gelukwensch van het
gemeentebestuur van Bussum werd afge
geven.
In den loop van den ochtend bezorgden
verschillende bloemenfirma's bloemstukken
ten paleize.
Eenige schildwachts waakten voor de vei
ligheid van het publiek, dat zich wel achter,
doch uiteraard niet voor de stukken mocht
begeven.
Nadat de militairen hun plicht op het
Malieveld hadden vervuld, werden de vuur
monden door paardenbespanningen naar de
kazerne teruggebracht.
Behalve de militaire batterij was er mede
een batterij van film- en foto-apparaten,
om te zorgen, dat heden in de bioscopen en
dagbladen zoo vroeg mogelijk het lossen
van de saluutschoten kon worden afge
beeld.
De dag van den vijfden Augustus, waarop
het heugelijke feit van de geboorte eener
dochter van het prinselijk paar in den lande
bekend werd, begon in baarn en omgeving,
grauw en nevelig, want het daglicht kreeg
nauwelijks kans door de ochtendnevelen,
vastgehouden onder het geboomte, door te
breken.
Dikke regendruppels lekten van de bla
deren af, toen wij ons op weg begaven naar
het paleis Soestdijk om te zien in hoeverre
de. heuge'ij''.e tijding reeds bij het publiek
was doorgedrongen tn derhalve een afspie
geling zat vinden in de belangstelling voor
de gesloten hekken van de prinselijke wo
ning.
Maar het v/as stil op weg naar het paleis,
een vroege* fietser verdween langs een
boschpad, een enkele auto zoemde langs het
paleis in ruste. Onverlicht lag het daar, en
in de bovengang van den Baarnschen vleu
gel ontwaarde men slechts een zwak schijn
sel. Matineuze voorbijgangers konden niet
vermoeden, dat de blijde gebeurtenis in den
afgeloopen nacht had plaats gehad, want
hoewel de nieuwsverspreiding naar dagbla
den, naar autoriteiten naar Oost en West zoo
snel mogelijk was geweest, de opgehangen
bulletins in de vitrines der nieuwsbladen
vonden in den vroegen morgen nog geen
grage lezers en de radio-programma's waren
nog niet begonnen.
De slapende inwoners van Baarn en onv
geving waren daarenboven nog niet gewekt
door de saluutschoten, welke eerst om zeven
uur zullen worden afgegeven.
Een enkeling echter was van de groote
gebeurtenis op de hoogte en begaf zich on
middellijk op weg naar het paleis Soestdijk:
Het was een lid van de vereeniging „De
Princevlag", afd. Utrecht, die reeds om drie
uur te Soestdijk aanwezig was om, zoodra de
hekken van het paleis geopend werden, een
felicitatiebrief namens de geheele vereeni
ging bij het paleis af te geven.
Voor deze weinigen was het nog niet noo
dig de verkeersregeling in werking te stel
len, doch teneinde deze over eenigen tyd
zoo afdoende mogelijk door te voeren, arri
veerden reeds in den prillen ochtend tal
rijke manschappen van de rijks veld wacht
bij het paleis.
De eerste feestvreugde op den komenden
nationalen vreugdedag heerschte zonder
twijfel in het centrum der journalistieke
werkzaamheid, hotel Trier, waar vroeg in
den morgen of liever diep in den nacht
menig glas werd geledigd op het welzijn
van de jonggeboren prinses, haar vorstelijke
moeder en het prinselijk gezin.
Straks gaan de vlaggen uit.
Onmiddellijk na ontvangst van het blijde
nieuws uit het moederland, zond de gouver-
neu"ienlraa- de vol«ende telegrammen:
»H M- Koningin Den Haag. Uwe Ma
jesteit moge mij veroorloven om mede na
mens de ingezetenen van Nederlandsch In-
e uiting te geven aan de gevoelens van
groote vreugde en dankbaarheid, waarmede
het beticht dat H.K.H. p,i„ses
bevallen van een prinses, hier te lande is
vernonfen By de aanbieding van zeer eer
biedige gelukwenschen moge ik my tot tolk
maken van aller innige bede voor het wel
zyn van moeder en kind - Starkenborgh
„H.K.H. prinses Juliana, Z K H nrinc
Bernhard - Soestdyk. Mede namens de be
volking van deze gewesten moge ik uitimr
geven aan de gevoelens van groote vreugd!
en dankbaarheid, waarmede het bericht va!
de geboorte van een prinses hier te lande J
ontvangen en aller eerbiedige gelukwem
schen en innige bede voor het welziin
moeder en kind vertoiken. St^Xrgh"
Het hoofdbestuur van de vereeniging van
hoogere politie-ambtenaren verzond de vol
gende telegrammen:
„Landvoogd Batavia. Verzoeken-uwer
excellentie eerbiedig by H.M. vertolker wil-
Toen den 31en Januari van het vorig jaar
de aankondiging van „de blyde gebeurtenis-
door herauten in onze Koninklijke Resi>
dentie plaats had, wierpen vliegtuigen dig
boven de stad cirkelden, tienduizenden
strooibiljetten uit in goud, blauw en oranje
waarop, tusschen de stralen eener rijzende
zon, de woorden stonden:
Vivat Oranje! De vlag in top!
d'Oranje-zon stijgt stralend op!
En het was een en al vreugde. De inter-
nationale zorgen werden tijdelijk terugge.
drongen; eigen bezwaren en moeilijkheden
werden minder gevoeld: er was eenheid in
de liefde tot ons Vorstenhuis; er was toena-
dering van allen tot allen. Want ons Vor-
stenhuis beleefde een groot geluk en het
Nederlandsche volk deelde daarin, was zelf
gelukkig en begreep, dat, wat er nu ge,
beurd was, van grooten invloed zou kunnen
zijn op zijn land en zijn lot. Als vanouds,
toen nu en dan de toekomst donker scheen
voor het Huis van Oranje, was door sommi
gen voorspeld met de oude spreuk;
1'oranger fleurer a", „de oranje^
boom zal bloeie n", dat Nederland
en Oranje zouden blijven bestaan en blijven
verbonden en den wankelmoedigen hield
men de klassieke uitspraak voor: „tandem
fit surculus arbor", „ten laatste wordt het
twijgje een boom". En zie, de laatste dag
van Januari '38 bracht uitkomst, bracht
licht. Aan den ouden stam was een jonge
loot gekomen. De Oranjeboom bloeide. Welk
een blijdschap voor het heden, welk een be.
lofte voor de toekomst! Het deed begrijpen,
dat ons volk schreide en straalde van geluk,
dat het zijn vreugde daverend uitte en tocH
daarbij de prijzenswaardige zelftucht be.
hield, die voor uitspattingen behoedde. Die
houding van ons volk op een der hoogte
punten van zyn nationale blijdschap deed
een buitenlander tot schrijver dezes zeggen;
„Gij zyt een verwonderlijk en een be
wonderenswaardig volk. Gij komt in gewone
ty'den niet uit uw plooi. Muziek en zang
vullen uw straten en pleinen niet, van dan
sen hebt gij niet het minste begrip. En wan.
neer gij dan eindelijk iets beleeft, dat heel
uw nationale ziel ontroert en u grenzenloos
gelukkig maakt, dan behoudt gij een disci
pline over u zelf, die ons, vreemdelingen,
verbaast. Gij zet u in beweging, gij neemt al
den schijn aan van u te laten gaan, maar gij
blijft ingetogen, u zelf controleerend,
voornaam. En toch zien wij, vreemden, wel
en wij voelen het wel, hoe blij en hoe geluk
kig gij zij t".
Zulk eene houding zal het Nederlandsche
volk opnieuw den vreemdeling te zien
geven, nu het wederom gelukkig kan zijn
met de gelukkigen te Soestdyk en in
's-Gravenhage. Sedert anderhalf jaar gele
den Prinses Beatrix geboren werd, is de
band tusschen het Nederlandsche Volk en
Zijn Koningshuis sterk bekrachtigd. Het
eenvoudige huiselijke geluk van het Prinse
lijk paar, de enge samenleving van de
ouders met het lieve, parmantige dochterke,
de welwillende contacten door Prinses
Juliana en Prins Bernhard met het publiek,
met het groote gezin der Nederlandsche
natie, vrijwillig gezocht of welwillend toe
gestaan, dat alles heeft een groote sympathie,
een golf van genegenheid doen gaan van ons
tot hen. Wij kunnen onze Koningin niet
dankbaar genoeg zyn voor de ruime opvoe
ding, die zy haar dochter heeft gegeven, en
die deze in staat stelt als eene moderoe
vrouw in eene moderne wereld te staan,
welker aspiraties en eischen zij verstaat en
deelt. Daarbij moeten wij het als een groot
geluk beschouwen, dat Prins Bernhard
eveneens een kind van zijn tijd is, daarvan
het groote en snelle rhythme aanvoelt en in
alles toont eenvoudig te kunnen zijn, een
mensch die, ofschoon nabij den troon, dui
zenden punten van contact vindt in het
werkende leven van het Nederlandsche volk.
Zelfs zijn liefde voor en zijn bekwaanheid
in het fotografeeren komen hem en ons ten
goede en verbinden ons nauwer. Wat de
Beatrix-film het Prinselijk gezin nader tot
ons hart heeft gebracht, is moeilijk in woor
den te schatten. Intelligent zijn de man en
de vrouw, die, op de treden van den troon
staande, aldus het volk hun eigen leven in
sommige intieme oogenblikken doen deelen.
Zij geven te kennen, dat er gevoelens zijn,
die allen gemeen hebben; dat er tusschen de
levens desharten daar en hier geen scheids
muren bestaan en dat zij, menschen, door
het lot geplaatst op vooraanstaande hoogten,
in werkelijkheid niets menschelijks aan zic"
vreemd achten en behooren tot de groote
menscheld om hen heen.
Een geluk in zulk een gezin is een êe^u*
voor allen, die het omringen. Aldus zullen
honderdduizenden Nederlanders in hun hart
reageeren op de tijding der nieuwe „blijd®
gebeurtenis". Hun aller gedachten zulle0
tevens gaan naar onze Koningin, die aldu'
opnieuw de vreugde smaakt, haar kinderen
gelukkig te zien. En de jongste kleine slui
ten zy in hun hart. De jongste der Prinses^
sen van Oranje moge groeien en bloeien^0
geluk harer ouders, tot geluk van het
derlandsche volk, dat aan haar wieg b®
de gaven biedt van zyn genegenheid en
ernstige toewijding!
A. X B
len zijn van groote verheugenis m -
hoogere politie-ambtenaren bij £e eX.
nieuwe Oranje-telg. Hoofdbestuur
eeniging hoogere politie-ambtenaren
H- H. K. K. H. H. - Soestdijk. Corp»^
gere politie-ambtenaren in Ned. Ind>ecj)te
uwe koninklijke hoogheden hun °P
gelukwenschen aan bij de geboorte v
Prinses. Hoofdbestuur vereenigi®»
gere politie-ambtenaren".
Zie verder pagina 3, 2e blad.
