Maansteen
De Si
Qememtecadm
JMmtiieuw
VRAAG EN AANBOD
feuilleton
NOTIT
CASTRICUM
WOENSDAGS EN ZATERDAGS.
35 cent per vijf regels,
Een groot
va
TWEEDE BLAD.
Een raadszitting met één agenda
punt, datin geheime zitting
behandeld werd!
Op Donderdag 28 Maart hield de raad van
Castricum een openbare zitting. Bij wijze
van proef voor de eerste maal een avond
vergadering. De raad was voltallig aanwe
zig. Het was een zonderlinge vergadering.
Namelijk een ter behandeling vander
tien ingekomen stukken, plus: één agenda
punt! De ingekomen stukken waren mee-
rendeels van huishoudelijken en internen
aard. Cijfers, credieten, subsidies, supple-
toire begrootinkjes, rekeningen, contracten
voor stroomlevering, kasrekening enz.
Zoo op 't eerste gezicht: hamerstukken!
Maar dat kwam anders af!
Het eenige agendapunt was er een ter
benoeming van leden eener adviescommis
sie. In dit geval voor Maatschappelijk Hulp
betoon. Maar toen eindelijk dit eenige agen
dapunt tegen kwart voor elf aan de
orde kwam, ging de raad in geheime zitting
om de candidaatleden eens precies te bekij
ken
Toen sloeg de „Pers" solidair aan het
muiten en verdween. Tot heden heeft nie
mand nog vernomen hoe de zitting is afge-
loopen!
Een zonderlinge vergadering dus.
Maar een deugdelijke vergadering tevens.
Alweer niet om de knikkers, maar om het
spel. Want het blijkt al meer en meer, dat
de raad van Castricum uit vijf leden be
staat: zijnde mevr. Bakker-Pieters, die
gaandeweg een standvastige meening begint
te ontwikkelen, en de heeren Spaansen,
Berlee, de Vries en de Wildt. De rest zit
erbij om het wettelijk aantal vol te maken.
En als er een trofee bestond voor het
beste spel van het jaar, zooals in Hollywood
voor de filmstars, dan moest deze voor 1940
worden uitgereikt aan het lid Spaansen. Dit
lid wordt een kei van 'n belasting-specialist
in den raad, die zich de ware moeite geeft
en thuis raakt in de materie en dus zoo
gaat het nou eenmaal de beste resultaten
bereikt ten behoeve van het gemeenebest.
Hulde!
Na hem komt onmiddellijk de heer Ber
lee, die volkomen weet wat hij wil, besla
gen ten ijs komt, volkomen opgewassen
raakt tegën het woordraffinement en de
zucht tot intimideeren en wegdwingen van
den voorzitter, voet bij stuk houdt, geen
woord te veel zegt en g;en moment zijn
kalmte verliest. Eveneens hulde!
Waarom hulde? Wel, omdat op de oogen-
blikken dat deze mannen bezig zijn, onze
gemeente werkelijk geregéérd wordt boven
het „ambtelijke" uit!
Voorbeelden? Ziehier: De heeren Ber
lee, Spaansen en de Vries maakten gegronde
aanmerkingen op de redactie van de notu
len der vorige vergadering. Zij deden dit
volgens goed recht en op voortreffelijke
wijze. En en hier komt het op aan
doordat zij dit deden zullen de notulen
steeds beter en juister worden en hoe lan
ger hoe minder 'n wassen neus. Er zijn
meer dan wassen neuzen genoeg in de plat
telandsch-gemeente-techniek. De raadsleden
moeten hun fiat geven en in tijd van nood
worden ze aan de redactie van de notulen
gehouden. Begrijpelijk dus, dat zij willen
dat ze juist zijn. Aan de administratie-tech
niek is het te zorgen voor een apparaat dat
juist functionneert. De fout tusschen
haakjes is natuurlijk dat dit apparaat
eigenlijk niet moet zijn 'n „stenograaf", dat
is: 'n snel-schrijver maar 'n „redacteur",
dat is: 'n goed-schrijver. Niet iemand, die
'n deel der gesproken woorden weergeeft,
maar die den zin der gesproken woorden
weergeeft!
'n Ander voorbeeld: De heer Spaansen
gebruikt het aan de orde zijn eener sup-
pletoire begrootingspost, om terug te komen
op de algemeene begrooting en deszelfs ver
gadering. Het blijkt dat hij hiertoe genoopt
is, door zijn „studie" voor de betreffende
suppletoire post. Hij neemt deze kwestie
dus maar niet voor kennisgeving aan. Hij
neemt zijn „begrooting" (ofschoon de be
handeling hoog en breed achter den rug is)
en gaat studeeren. Hij ontdekt verschillen.
Hij constateert cijferfouten. Hier honderd,
daar zestig, daar veertig. Het klopt niet.
Meer dan veertienhonderd gulden verschil
in totaal!
En zie: Ter openbare vergadering slaat de
heer Spaansen spijkers met koppen. De
heele raad heeft de begrooting aangenomen
en de cijfers kloppen niet. De zaal is stil.
Zeer verlegen is de voorzitter. Zeer ont
hutst is de loco-secretaris. De heer Spaan
sen is zeker van zijn zaak.
Het heeft in wezen niets om het lijf. Een
niet terug geboekte duizend gulden, een
niet afgeschreven verminderingspost van
driehonderd gulden en een paar tikfouten
in de cijfers. Anders niet.
Maar het geval bewijst, dat er raadsleden
zijn, die wezenlijk werken die zich be
wust zijn van hun plicht als gemeente
regeerder en mandataris van een groep
burgers.
In zulke oogenblikken wordt Castricum
geregeerd. Want in zulke oogenblikken ook
ziet men zonneklaar gedemonstreerd de
lichtzijden van zijn bekwaamheden en de
kleinheden van zijn opvatting van dezen
burgemeester. Hij verliest het hoof-d niet.
Hij ontkent niet. Hij grijpt in. Hij vat de
materie bij kop en staart. Hij wil zelf zeker
heid. Het is hem geen peulschilletje, die
schijn van blaam op zijn administratie. Het
is hem ernst!
Dat is prachtig. Maar niet prachtig is het
gevoel van wrevel, dat het niet achter de
hand gebleven is. Dat het raadslid den bur
gemeester privé-ambtelijk heeft aange
klampt en zijn opmerkingen toegefluisterd.
Dat het openbaar behandeld wordt. Dat de
burgemeester zich niet heeft kunnen wape
nen.... Terwijl juist de burgemeester
heel graag van zijn kant de raadsleden voor
voldongen feiten zet, waarop ze stande pede
een beslissing of een antwoord moeten we
ten! Of geen antwoord....
De burgemeester meent, dat hij zijn pres
tige, zal verliezen door een paar administra
tiefeuten zonder dieperen grond. Dat is on
juist. De burgemeester en ieder mensch
in het algemeen verliest z'n prestige uit
heel andere oorzaken.
Zoo b.v. wethouder Hellinga, die in een
discussie zei: Ik vind het jammer, dat de
heer de Wildt spreekt van een „blaam op de
gemeente" in tegenwoordig van de Pers.
Dat doet ons denken aan de meening van
wijlen Jan den Gapper, die zei: Ik vindt 't
heelemaal niet erg om te stelen, maar ik
vind 't vervelend als de menschen 't mer
ken!
De wethouder stelde dus hier niet in het
licht, dat er geen sprake was van 'n blaam.
Hij wies de gedachte aan blaam niet af.
Hij vond het enkel jammer, dat het niet in
geheime zitting gezegd was!
Daarom dan was deze vergadering van be-
teekenis. Men leerde raadsleden kennen in
hun kracht en den voorz. in zijn kracht. Men
zag magnifieke tegenstanders bezig. Niet
klein, niet peuterig, niet politiek. Maar
overtuigd en geestelijk sterk gewapend.
Ieder van zijn kant bezig het belang van de
gemeente vooruit te stooten.
Stel dat al zulke eerlijk en overtuigde
krachten te samen eens tot een geheel wer
den? Om Castricum te gaan verdedigen en
vooruit te stooten tegen dwang en contra-
belangen van buiten af Dan zou het er
anders uit gaan zien voor de gemeente
tegenover monopolie-dictaturen, tegenover
Provincie, waterleiding, electra, ja, regee
ring soms.
Dat leerde ons de machtelooze discussie
over een stroomcontract met het P.E.N. Niet
Castricum regeerde hier haar eigen belan
gen, maar het P.E.N. dwingt haar voordeel
aan de gemeente af. En voert 'n kilowatuur-
prijs van 2 1/4 cent voor krachtstroom op tot
maar eventjes tien cent door bepalingen
voor rente en aflossing van kabelaanleg.
Waaraan niet te ontkomen is. Omdat er
vroeger niet grootscheeps samengewerkt is!
De discussie wees het uit. Helaas: ach
terna!
werkelijke problemen afgemaakt. Dit alles
verdiept het verhaal, dat daardoor wat
meer beteekenis krijgt dan de in beeld ge
brachte sensatieroman, die deze historie
anders onvermijdelijk was gebleven.
Van het voorprogramma noemen we: het
Paramount- en het Profilti-journaal en een
filmpje over een jazzband, die in beeld en
toon getuigt van haar virtuoze prestaties.
City Theater
ENTENTE CORDIALE.
Er zijn romantische films en leerzame
films en er zijn historische films, die e
combinatie van beiden kunnen zijn.
Wie deze week naar het City Theater gaat
om er een uiterst verzorgde en boeiende rol
prent te aanschouwen, krijgt bovendien nog
een lesje in algemeene geschiedenis, waar
door hij menig vergeten detail uit zijn
schooljaren weer kan ophalen. Het is geen
vervelende les, die uit een boek moet wor
den geleerd, het is een les, die zich voor het
oog van den toeschouwer afspeelt met leven
de historische figuren.
Het begint in 1886 en men ziet de bejaarde
Engelsche koningin Victoria in haar dage-
lijksche bezigheden. Het springt over naar
verdere jaren, de vorstin, die zoo lang over
Engeland regeerde, viert haar tachtigsten
verjaardag en de Prince Royal, Edward, die
en man op leeftijd wordt zonder nog ge
regeerd te hebben, zoekt zijn vermaak in
Parijs en vindt het bij de behoorlijke Paris-
sienes,den Franschen wijn en in den Fran-
schen sfeer, dien hij zoozeer bewondert.
Dan dreigt er een verwijdering door het
optreden van Kitchener in den Soedan, er
dreigt zelfs een oorlog, maar Delcassé en
Edward, die inmiddels koning is geworden,
streven naar een verzoening. Op het meest
critieke tijdstip herinnert Edward zich de
beleedigingen van zijn neef, den Duitschen
keizer. Hij keert zich weer naar Frankrijk,
hij waagt het een bezoek aan Parijs te bren
gen, waar hij zich de oude vriend van het
Fransche volk toont en hij keert naar Lon
den met de zekerheid, dat hij opnieuw het
hart van Frankrijk heeft gewonnen. Prachtig
is de ontvangst van Edward in de Parijsche
opera en die van president Loubet in het
koninklijk paleis in Londen. Figuren als lord
Salisburry, Cambon, Joe Chamberlain, Cle-
menceau en Yon Bulow treden weer op den
voorgrond en het slot van de Fransch-
Engelsche toenadering is de onderteeke-
ning van de Entente Cordiale, het Fransch-
Engelsche verbond, dat sindsdien de vuur
proef van twee oorlogen doorstaan heeft en
het begin was van een internationale samen
werking, welke juist dezer dagen zoo hecht
is geworden als nimmer tevoren tusschen
twee staten is voorgekomen.
Victor Francen als Edward VII en Gaby
Morlay als koningin Victoria, het zijn de
twee prachtigste creaties uit deze groote en
rnagnifique historische film, waardoorheen
een liefdesgeschiedenis is geweven, welke
eveneens de Britsch-Fransche toenadering
demonstreert.
Vooraf veel geïllustreerd nieuws, dat bij
zonder actueel is.
„GIBRALTAR".
Harmonie-Theater.
De film heeft zich meester gemaakt van
vrijwel elk gebied van het menschelijk le
ven. Maar ze toont toch wel een zekere voor
liefde voor de realiteit van den zelfkant van
de samenleving, van die wereld, die sensa-
tioneeler stof biedt dan de paisibele wereld,
waarin het leven-van-allen-dag van den ge
middelden burger zich afspeelt.
Daar is bijvoorbeeld de spionnage en alles
wat daaraan vastzit. Een gewild onderwerp
met tal van mogelijkheden voor een film
industrie, die niet aarzelt ook déze realiteit
te verbeelden zoo noodig hier en daar
aangevuld met wat fantasie.
Spionnage en contra-spionnage de
hoofdelementen van de film „Gibraltar".
Een Fransche film, die in zijn soort uitste
kend genoemd kan worden. Een tot het
uiterste opgevoerde spanning; een logisch
verhaal vol verrassende gebeurtenissen; uit
stekend karakterspel van de hoofdfiguren:
Viviane Romance, Erich von Stroheim,
Roger Duchesne.
De toeschouwer verwachte in deze film
geen moreele waardeering van alles wat
hem hier wordt voorgezet. Hij zelf moet
oordeelen. En nu is de verdienste van „Gi
braltar" deze, dat de film door het uitste
kende spel van de hoofdfiguren een inzicht
wil geven in de menschelijke verhoudingen
dat de film niet oordeelt en veroordeelt
of vergoelijkt zonder meer maar hier en
daar tracht te verklaren, de reacties ver-
antwooid en aannemelijk tracht te maken,
en zich niet met een al te eenvoudige
scheiding tusschen goed en kwaad van de
GOOD BIJE, Mr. CHIPS.
Victoria-Theater.
De groote roep uitgegaan van deze M.G.M-
film had gisteravond reeds 'n bijzonder groot
aantal bezoekers naar het Victoria-theater
doen gaan en het valt te verwachten, dat de
stroom zal blijven vloeien langer dan
een week. Het is het groot-menschelijke
van de figuur van mr. Chips zoo schit
terend uitgebeeld door Robert Donat
dat overal waar deze film werd vertoond
zoo sterk aantrok en het ongetwijfeld ook
in onze stad zal doen.
De onderwijzer, hier gegeven, aanvanke
lijk ais 'n bedeesden verlegen jongen man,
die moeilijk orde kon houden in zijn klas
van de Engelsche jongensschool, en later
vooral na zijn huwelijk - als 'n man met 'n
ware liefde voor zijn ambt, heeft ook den
ouderen bezoekers nog veel te zeggen: zij
zien hier weer terug den onderwijzer uit
hun jeugd.
De tweede hoofdrol wordt op een niet
minder eminente wijze vervuld door de
Engelsche speelster Greer Garson, die in
deze film wel een bij uitstek schitterend
debuut heeft gemaakt. Alleen een figuur
als zij kon een goede tegenspeelster zijn. De
manier waarop zij de jongens uit Chips'
klas tegemoet trad en hun vertrouwen won,
is verbluffend ook door den invloed, dien zij
ermee uitoefende op den onderwijzer, die in
haar een grooten steun vond ook nog toen
zij reeds langs was gestorven, een steun die
hem maakte tot den vriend van al zijn
leerlingen voor hun heele verdere leven.
Films als „Good bye mr. Chips" zijn een
gebeurtenis in het bioscoopbedrijf en wij
kunnen niet genoeg opwekken deze rol
prent te gaan zien. Het buitengewone spel
van Robert Donat in de titelrol zal lang in
herinnering blijven.
Na een paar goede journals brengt het
voorprogramma een aardige in zeer mooie
kleuren weergegeven teekenfilm „The little
goldfish", de belevenissen en benauwdhe
den van een uit zijn glazen kom verdwaald
goudvischje.
Alléén 2de handsch goederen*
uitsluitend a contant.
(Dinsdags en Vrijdags inz*nd*n.l
Een zeer goed onderhouden kvider-
wagen is te koop bij JOH. JANSEN,
Raadhuisweg, Heiloo.
Aangeb. 2-pers. eiken ledikant met
spiraalmatras en kapokstel.
Adres te bevragen bureau v. d. blad.
Te koop: lange zwarte lederen motor-
jas en goede damesfiets met lamp en
dynamo. Prijs billijk.
TULPSTRAAT 18.
Te koop: een marmerblad van wasch-
kast, lang 1.10 M. en breed 0.55 cM.
met opstand.
LYCEUMSTRAAT 71, Alkmaar.
Te koop: 1 jongensfiets 26 inch
(prima), eiken parapluiebak 1.59,
1 paar rolschaatsen 1.00.
UITENBOSCHSTRAAT 2.
Te koop tegen billijken prijs: goed
onderhouden huiskamerameublement,
bestaande uit buffet, tafel, 4 stoelen
en 2 fauteuils.
WESTERWEG 49.
Te koop: Damesfiets, grondig opge
knapt en gelakt, nieuwe kettingkast
13.00, prima piano merk Bick 150.
Prins Hendriklaan 19, Bergen N.H.
Wij betalen den hoogsten prijs: Literfl.
4 ct., Kruiken 4 ct., Jampotten en
diverse fl. 2 ct. p. st. Recordprijzen
voor Lompen, Metalen enz. Wordt
afgehaald. RAMEN 2.
Pracht echte Canadeesche Zilvervos
met 2 jaar garantie, 35. Brieven on
der letter L 936 bureau van dit blad.
DE JANTJES.
Roxy-Theater.
De Hollandsche film De Jantje heeft in
het Roxy-theater gisteravond weer uitste
kend gedaan. De vele belangstellenden
hebben het echte volksstuk ook nu weer
met veel aandacht gevolgd. Men genoot van
het spel van Na Druppel en de Mop, een
prachtig duo, dat meermalen de lachlust
opwekte en door Heintje Davids en Sylvain
Poons zeer komisch werd gespeeld. Het
overal bekend geworden Draaien, altijd
maar draaien, deed het opnieuw best: Ook
de scènes in het café van tante Piet en in
het cabaret mogen genoemd. De drie ma
trozen Dolle Dries, Blauwe Toon en de
Schele, werden door Willy Castello, Jan
van Ees en Johan Kaart bijzonder goed ge
speeld, maar ook de rollen van Blonde
Greet en Jans waren bij Suzy Klein en
Fientje de la Mar in de beste handen. Hoe
echt was weer de oude Marie van Wester
toren. Al de bekende figuren zag men met
genoegen terug. Noemen wij nog Johan
Remmelts, die van den onsympathieken
zoon Leendert een echt valsch type maakte.
Het terugzien van de overleden artisten
Oscar Tourniarie en Louis Davids deed wel
even weemoedig aan.
Ook in dezen vorm, dus als filmwerk,
blijft het stuk de Jantjes boeien en velen
zullen deze week naara het Roxy-theater
gaan om de film met haar aardige tafreelen
en bekende liedjes te gaan zien.
Het voorprogramma bracht een tweetal
uitstekende journaals van Polygoon en een
teekenfilm van Scrappy.
doetje goed!
Te koop uit netten inboedel: 2 p. Le
dikant voor 4.50, pracht Veeren- en
Kapokbeddeni vkoopjes), Kamercloset-
stoelen, Mangel, enz. DEKKER, Spoor
straat 5. Inkoop inboedels.
Te koop: prima inzinkbare Singer-
naaimachine, voor zeer lagen prijs.
Pracht Singer Handmachine (koopje).
Naaimachines vanaf 5 met gar.
DEKKER, Spoorstraat 5;
Wij betalen den hoogsten prijs voor
Kachels, Fornuizen, Meubilair, Dames-
en Heerenkl., Porcelein en Aardewerk.
Wordt afgehaald. RAMEN 2.
Te koop zoo goed als nieuw: Vaber-
kachel no. 5.
Te bevr. SCHOT, Voormeer 10a.
Te koop: goed onderhouden kinder
wagen.
Bisschop Bottemannestraat 3.
DOOR WILKIE COLLINS
NEDERLANDSCHE BEWERKING
VAN A. A. HUMME Jr.
53)
Mijnheer Buff nam mij terzijde.
„Uw theorie is, dat Franklin Blake den
diamant in zijn kamer heeft verstopt, ter
wijl ik bij mijn meening blijf, dat de steen
zich in het bezit van mijnheer Luker's
bankiers bevindt. Wij zullen hier niet over
disputeeren, maar moeten ons afvragen,
wie van ons in staat is zijn theorie te bewij
zen".
„Ik heb vanavond getracht dit bewijs te
leveren en ben daarin niet geslaagd", ant
woordde ik.
„In mijn geval", hernam mijnheer Buff,
„is de proef nog niet ten einde. Sedert de
laatste paar dagen heb ik iemand bij mijn
heer Luker's bank geposteerd en die man
blijft daar iederen dag staan tot den laatsten
dag van de maand. Ik weet, dat mijnheer
Luker zelf den diamant in ontvangst moet
nemen en ik houd rekening met de kans,
dat de persoon, die den steen beleend heeft,
hem hiertoe zal noodzaken, door het onder
pand in te willen lossen. In dat geval zal ik
dien persoon, kunnen aanwijzen en ik zal de
oplossing van het raadsel in handen heb
ben".
„Na een korte pauze vervolgde hij:
„Ik ga met den ochtendtrein terug naar
Londen en hoop bij aankomst te vernemen,
dat mijn maatregel succes heeft gehad. Ik
zou dan gaarne Franklin Blake in de nabij
heid weten, daar ik hem zou moeten raad
plegen en ik zal hem vragen, zoodra hij
wakker is, met mij naar Londen terug te
keeren. Wilt u mij helpen, door mijn ver
zoek te ondersteunen?"
„Zeker", beloofde ik.
Hij 'reikte mij de hand en verliet daarop
de kamer, gevolgd door Betteredge.
Ik keerde terug naar de sofa om naar
mijnheer Blake te kijken. Hij had zich niet
bewogen en lag in diepen slaap. Terwijl ik
naar hem keek, hoorde ik de slaapkamer
deur open gaan en ik zag juffrouw Verin
der nog geheel gekleed in de deuropening
staan.
„Toe", fluisterde zij, „laat mij met u de
wacht bij hem houden".
Ik aarzelde, daar ik het voor haar beter
vond, dat zij ging slapen, doch zij kwam
naar mij toe en nam mij bij de hand.
„Ik kan toch niet slapen en ik kan in mijn
eigen kamer geen oogenblik stil blijven zit
ten", drong zij aan. „O, dokter Jennings, als
u in mijn plaats was, zou u er ook naar ver
langen bij hem te kunnen zitten. Zegt u nu
maar ja".
Ik kon niet weigeren en zij ging op een
stoel bij het voeteinde van de sofa zitten,
van waaruit zij hem in stille gelukzalig
heid gadesloeg.
Het is acht uur. Hij heeft zich voor de
eerste maal weer bewogen. Juffrouw Verin-
der ligt op haar knieën naast de sofa, zoo«
dat hij, wanneer hij ontwaakt, haar het
eerst zal zien.
Ik zal hen maar alleen laten.
Elf uur. Het huis is weer verlaten. Zij
zijn allen met den trein van tien uur naar
Londen gegaan. Mijn gelukkige dagen zijn
voorbij, en ik moet weer terugkeeren tot
mijn eenzaam en vreugdeloos leven, waar
in nochtans de vriendelijke woorden, die ik
van juffrouw Verinder en mijnheer Blake
mocht hooren, mij tot troost zullen zijn.
Mijnheer Blake zal mij op de hoogte hou
den van de gebeurtenissen in Londen en
juffrouw Verinder heeft mij in den herfst
uitgenoodigdom mijn vacantie in haar huis
in Yorkshire door te brengen. Zij zal dan
weer hier terug zijn, waarschijnlijk voor
haar huwelijk.
Mijn patiënten wachten op mij, dus terug
naar de oude sleur!
VIJFDE DOCUMENT.
Vervolgd door Franklink Blake.
HOOFDSTUK I.
Ik hoef slechts een paar woorden toe te
voegen aan het journaal van dokter Ezra
Jennings.
Toen ik in den morgen van den zes en
twintigsten Juni wakker werd, wist ik mij
niets te herinneren van hetgeen ik onder
den invloed van de toegediende opium had
gedaan.
Ik zal niet in bijzonderheden treden over
hetgeen voorviel, toen ik Rachel zoo onver
wacht voor mij zag. Ik hoef alleen te ver
melden, dat wij in een minimum van tijd
weer met elkaar verzoend waren.
Aan. het ontbijt vertelde mijnheer Buff
mij, waarom hij mij gaarne met zich mede
naar Londen wilde nemen, en toen Rachel
hoorde van den uitkijkpost bij de bank en
het verwachte resultaat, besloot zij onmid
dellijk, met ons mede te reizen, om zonder
uitstel het laatste nieuws te kunnen verne
men.
Het speet ons, reeds zoo spoedig afscheid
te moeten nemen van dokter Jennings, daar
wij hem niet konden overhalen ons naar
Londen te vergezellen. Ik beloofde hem te
zullen schrijven en Rachel drong er op aan,
dat hij haar zou bezoeken bij haar terug
keer in Yorkshire.
Bij aankomst aan het station in Londen
werd mijnheer Buff aangesproken door
e'en kleinen jongen, die een versleten zwar
te broek en jas aan had en die het merk
waardigste paar uitpuilende oogen bezat,
die ik ooit heb gezien. Zij staken zoo ver
uit hun kassen en hij liet ze zoo heen en
weer rollen, dat ik bang werd, dat ze er uit
zouden vallen. Mijnheer Buff verzocht
Rachel hem te willen excuseeren, dat hij
haar niet naar Portland Place kon brengen
nam mij bij den arm en duwde mij in een
huurrijtuig. De jongen klom op den bok,
naast den koetsier, die bevel kreeg naar
Lombardstreet te rijden.
„Nieuws van de bank?" vroeg ik, toen
wij wegreden.
„Nieuws over mijnheer Luker", zei mijn
heer Buff. „Hij is een uur geleden gezien,
toen hij in gezelschap van twee agenten in
burger, zijn huis in Lambeth verliet en in
een rijtuig stapte. Als die voorzorgsmaat
regel gebaseerd is op zijn vrees voor de In-
diers, kunnen wij hieruit genoeg afleiden.
Hij gaat natuurlijk naar de bank, om den
diamant in ontvangst te nemen".
HET TEMPO 6 A MAAL
VERSNELD.
In 1936 bedroegen in den Amerikaan-
schen staat North Carolina de inkom
sten uit toerisme verkregen ongeveer
25.090.000. Het jaar daarop
35.000.000. Een toename dus van
10.000.000. In 1938 waren de in
komsten uit deze bron 99.736.786.
Een vermeerdering van 64.735.786.
Hieruit blijkt dus dat de inkomsten
toename in een jaar ongeveer 6 'A maal
zoo groot was als daarvoor en dat de
totale omzet tot ongeveer 280 van
het oorspronkelijke bedrag was ge
stegen.
Waaar was dit aan te danken? Aan
125.000, die de regeering van North
Carolina had gevoteerd voor reclame
doeleinden, en waarvan een groot deel
bestemd was voor courantenreclame.
Deze 125.000 gaven dus een omzets-
vergrooting van 65.000.000 en weer
werd bewezen, welk een invloed van
goedgerichte reclame kan uitgaan.
Goedgerichte reclame is couranten-
reclame!
„Dus wij gaan nu ook naar de bank, om
te zien wat er gebeurt?"
„Ja of te hooren, wat er gebeurd is, als
wij soms te laat mochten komen. U heeft
zeker wel dien jongen opgemerkt, die op
den bok zit?"
„Ik heb zijn oogen gezien".
Mijnheer Bruff begon te lachen. „Hij is
de loopjongen. Op kantoor noemen ze hem
„Klapbes", maar ik wenschte, dat mijn kler
ken, die hem dien bijnaam gegeven hebben,
even pienter waren als hij".
Om kwart voor vijf waren wij bij de
bank. Voor de balie stond het zwart van
menschen, die nog vóór het sluiten van de
kas geld wilden storten of opnemen.
Toen wij binnentraden, liepen twee man
nen op den advocaat toe.
„Nu", vroeg mijnheer Bruff, „hebben jul
lie hem gezien?"
„Hij liep ons een half uur geleden voor
bij, mijnheer, en ging het privé-kantoor bin
nen".
„Is hij er nog niet uit gekomen?"
„Neen, mijnheer".
„Wij zullen geduld moeten hebben", zei
hij tot mij.
Ik keek om mij heen, om te zien, of ik
onder het aanwezige publiek de drie In
diërs kon herkennen, doch zag niemand met
een donkere gelaatskleur, behalve een
langen man met een zwarten baard, die er
uitzag als een zeeman.
„Zij zullen wel ergens hun spion heb
ben", zei mijnheer Bruff, die den zeeman
eveneens had opgemerkt.
DERDE
De bouv
inrichting
voor mant
zieken, ws
op het vri
stein aan
te Heiloo
thans geh<
hoofdgebot
gekomen. 1
groote cor
officieel g<
Het heele ge
pervlakte van
schap op zichze
en tuinen met
achtneming va
grootst mogelij
varieerde techr
De gebouw®
pleegden zijn
hun eigen kare
slechts die per;
dit eenzelfde
behoeven, waa:
weer aan verse
doen.
Bij elk gebor
pleegden. Daa
spannings-terre
groote oppervla
tenkamp en eei
j aarlij ksche kei
slotte daarbij
is er nog een k<
Dicht bij de
gen de dienstge
kerij, de wassc!
de werkplaatse
arbeid verricht*
Midden tussc
boerderij-
Getracht is e
architectuur en
De architecten,
Hendricks, arch
hebben van het
gezqcht met dei
Nes, die de pla
zorgde.
Op het oogen
5 groote paviljt
daarenboven st
ting onder dez*
ambtelijk, adm
daarvan geheel
Het hoofdgebi
gereed zijn gek
van het groote
Gaarne h
aan de uitn
aan een pei
dag, waar
B a r n h o
deed over
de S
Op het gebie*
geestes- en zem
directeur hee
jaren een gewek
en nog is deze n
Nog niet zoo
de verpleging v,
grip met als gei
waardige behant
den opgesloten,
handeld en kreg
nood voldoende
ten gevolge van
psychiater Pinet
ken bevrijd, wal
teekenis mag w<
zou nog tot 1827
in een rapport
krankzinnigen c
menschonwaardi
moest worden g
De oorzaak v<
kon niet gezoch
schaving of aan
het algemeen, n
aan groote onki
Men wist van 1
niets en schreef
goden en duivel,
noemde ze een
Van de leer van
die in geesteszic
een lichamelijke
gebleven.
M. J. BRUSJ
Wordt vervolgd.
Achter het opj
Camperduin 6
veel bevredig®
Want ik weet nu
schenbestaan in<
bovendien heel
immers alleen ir
pertje uit te vin
zoo, dat je er be'
winterde botten
blijft voor dien
Allemaal larie
pers kribbig v®
kleumen diep in
doemd zijn ondr
fictieve kruiwagi
eind van de wer
noordpool moet 2
En dat die misei
den verkeerden
een lamentabele
een aanklacht d;
jonge lente wee:
daar met ons alle
rauw-weer naar
tikkeltje voorja;
