OPA BOL VAN DE IJZEREN KNOL
Spazt
Heeft iemand?
5UmnieiMS
NOTITIE-BOEKJE.
M„ J. BRUSSE:
UIT HUN
'n Vreemde geschiedenis.
TWEiDE CLAD.
TWEE HOOFDNUMMERS IN
ROXY-THEATER.
Twee hoofdnummers prijken dezen keer
op het programma van het Roxy-theater,
rolprenten van geheel verschillend karak
ter: de eene is een detective-film, de ander
speelt op de auto-racebaan.
De laatste waarschuwing,
zoo heet de eerstgenoemde film, doet den
toeschouwer tot het laatste raden wie de
schrijver is van geheimzinnige briefjes,
waarbij een nog niet meerderjarige jonge
man wordt aangemaand zijn speelschulden
te betalen. Die briefjes komen in kamers
en jaszakken en door gesloten deuren en de
inhoud ervan wordt steeds dringender en
de toon voortdurend méér dreigend, en de
oom, die het geld van den losbol beheert,
weigert te betalen. Er komen twee detecti
ves bij te pas, die nogal van fuiven houden;
een huisknecht weet iets van den oom en
durft dezen te brutaliseeren en speelt ook
voor luistervink; de jongeman-in-kwestie is
boos op oom, die hem een lesje wil geven in
't financieren van het vermogen, maar zelf
ook wel belang heeft bij dat vermogen
en zoo is er heel veel geheimzinnigs in deze
film, waarvan wij, om de spanning niet te
breken, slechts willen zeggen, dat de ont
knooping heel anders is dan de meesten zul
len denken. Preston Forster en Frank Jenks
spelen de rollen van de detectives en doen
zien dat ook tijdens een partijtje wel ge
zocht kan worden naar misdadigers.
Het tweede hoofdnummer heet
Demonen der renbaan
en wekt de emoties weer op van de om hals
gebrachte motorraces te Alkmaar met dit
verschil dat het in deze film gaat over auto
races en dat de snelheden er veel grooter
zijn. De twee sterren zijn de gebroeders Joe
en Eddy Greer. Eerstgenoemde is de oud
ste en was eigenlijk racer om geld te verdie
nen voor de studie van Eddy. Maar dezen
zit de kriebel van den snelheidsmaniak in
het bloed en in plaats van college te loopen
fabriekt hij een up to date race-auto van de
centen, door zijn broer voor de studie gege
ven en de vader, trotsch op zijn zoons,
die steeds maar weer records breken, vindt
dat goed. Eindelijk komt Joe er achter, dat
Eddy zijn zinnen op auto-rennen heeft ge
zet en dan stormt het tusschen hen beiden.
De twist eindigt met een overeenkomst,
waarbij Joe belooft zijn broer de kunst van
het racen te leeren, waartegenover deze dan
toestemt in de avonduren zijn studies te
vervolgen. Van dit laatste komt echter maar
weinig terecht, want er komt een jonge
dame in het spel, aan wie Eddy zijn hart
verliest, maar waaraan Joe een hekel heeft.
Beiden komen daarna in eenzelfden wed
strijd uit, waarbij het gaat op leven en
dood, een strijd die door Joe wordt gewon
nen. Dat zijn helper het leven verloor,
maakt hem evenwel voor verdere races on
geschikt, want de angst grijpt hem telkens
weer aan als hij probeert te rijden. De
groote rennen in Indianapolis woont hij bij
als gewoon toeschouwer totdat Eddy, die
aan den kop lag, zijn arm breekt bij het
springen van een band. Dan gaat Joe naar
voren, vraagt om nog ééns een kans te krij
gen als reserve-rijder, waarin Eddy na eeni-
ge aarzeling toestemt en zie, Joe over
wint zijn weder opkomende vrees en ein
digt als nummer één.
Een sensationeele film, die echter ook
staaltjes geeft van gezonden humor en
goede vriendschap. Pat O'Brien vooral valt
te bewonderen als Joe Greer in zijn zuivere
broederliefde.
„IK STAL EEN MILLIOEN".
City-theater.
Voor dengene, die eenmaal den weg van
de misdaad is opgegaan bestaat er nauwe
lijks een terug. In een redeloos verzet
tegen wat de maarschappij recht en wet
noemt voert hij den strijd om zijn vrijheid.
En, overal opgejaagd door de justitie, groeit
langzaam, maar haast onafwendbaar-zeker
de man, die een kleine fout beging, tot den
desperado, die tenslotte nergens voor te
rugschrikt een gevaar voor zichzelf en
voor de maatschappij, die óók haar niet
De gepensioiineerde marechaussee heeft
mij ook dit verteld uit zijn herinneringen
aan den dienst, nu zoo'n jaar of twintig ge
leden. In dien barren winter, dien wij toen
hebben gehad, waarin nu ook alles scheen
samen te spannen om meer dan de helft van
ons korps zwaar ziek te maken zoodat er
in 't volgend voorjaar dan ook enkelen zijn
gestorven.
Want in die tijden was 't nog dag en nacht
dienst doen. Een rooversbende, uit Belgen
en Franschen bestaande, was over onze
grenzen gekomen en alweer waren daar in
t Zuiden van ons land inbraken, kerkdief
stallen, geweldplegingen aan de orde van
den nacht. Om de drie dagen hadden we
s nachts vrij om te slapen. De overige nach
ten kwamen we nooit vóór drie uur in de
kazerne en moesten om zes uur alweer op.
Toen heb ik dan ook naar waarheid gezien,
dat er manschappen in die bittere kou langs
dat eindelooze kanaal liepen te slapen.
Maar de omstandigheden waren dan ook
zoo, dat de menschen in den wijden omtrek
van onze districtshoofdplaats overal van
angst bevangen waren.
Toen werd er door al die onrust op een
avond gerapporteerd: twee oude menschen
vermoord gevonden in hun kleine villa van
een naburig dorp.
Meteen werden de rijtuigen besteld, om
den dokter, den officier van justitie, den
rechter-commissaris en onzen districtscom
mandant te halen. Een half uur later was
het parket op weg naar de plaats van de
misdaad en i2 Voet.
Die oude i.nleni;. cn zijn vrouw hadden
gering aandeel had in het derailleeren van
dit menschenleven.
Ziehier het thema van deze film. Psycho
logisch volkomen verantwoord, met gaaf
spel van de hoofdfiguren: Claire Trevor
en George Raft. En dit dramatisch verhaal
toont ons dan de e e n i g e mogelijkheid,
die er nog voor dezen opgejaagden misda
diger is: een volledige onderwerping, een
gang uit eigen beweging naar de justitie
om na de straf nog een wat rustiger en
veiliger leven te mogen verwachten.
En zoo zal het ook in dit verhaal gebeu
ren. De taxi-chauffeur, die een eigenrech-
telijke daad begaat en daarmee een reeks
onvoorziene wandaden niledt, zal zijn tijd
uitzitten. En zijn jonge vrouw zal met hun
kind wachten op den dag, die de hereeni-
ging zal brengen en het geluk, dat voor
hen onder de dreiging van de justitie niet
blijvend kon zijn.
Voorprogramma: resp. Uufa-journaal, een
één-acter van de overbekende soort, een
gekleurde documentaire film en het Poly
goon-journaal.
Dr. KILDAREDRINGEND!
Victoria-Theater.
Een buitengewoon boeiende en interes
sante film, dit nieuwe werk uit de
„dr. Kildare-serie", Ieder zal deze film
ten zeerste weten te waardeeren en genie
ten van het prachtige spel der vertolkers.
De oude dokter Gillespie, een zeer
scherp en diep menschelijk figuur zou
zijn jonge assistent dr. Kildare gaarne als
zijn opvolger zien. Maar aan dezen jon
gen dokter ontbreekt nog de noodige
levenswijsheid en menschen kennis. Daar
om wordt dr. Kildare geplaatst in een
kliniek in een volksbuurt.
Mary Lamont, de verpleegster zal over
het werk aan dr. Gillespie mededeelingen
verstrekken. Al direct wordt dr. Kildare
in een moeilijk geval gewikkeld. Hij helpt
een jongen, die door een kogel aan den
schouder verwond is. Zonder het geval
aan te geven helpt hij den jongen Nick, op
verzoek van diens zuster Rosalie. Dit
alles leidt voor dr. Kildare tot de moei
lijkste situaties. Om Nick van alle ver
denking te zuiveren moet hij ten slotte
trachten de ware schuldige te vinden en
dat gelukt hem ook. Onderwijl heeft dr.
Killespie een prachtig spel gespeeld. Hij
geneest dr. Kildare van zijn liefde voor
Rosalie en opent zijn oogen voor de lief
tallige zuster May Lamont.
Lew Ayres heeft zich door de vertolking
van den Kildare-rol een groote bekend
heid verworven. Ook in deze film is hij
zeer goed, maar nog meer wordt men ge
troffen door de uitbeelding, die Lionel
Barrymore geeft van den ouden dokter
Gillespie in zijn rolwagentje.
Inderdaad een creatie, die men niet
gauw vergeten zal.
Lana Turner, de jonge actrice, die
steeds weer op den voorgrond treedt, is in
deze film inderdaad als Rosalie verras
send. Een veelbelovende kracht. Ook La-
raine Day is een bijzondere figuur als
zuster Lamont. Wij zouden kunnen door
gaan met het noemen van alle vertolkers
en vertolksters, want ieder toont zich een
artist.
Een film die uw belangstelling zeker
waard is.
Het voorprogramma bracht ook nu weer
een zeer uitgebreid Ufa-journaal met be
langrijke opnamen, een interessant Holl.
Nieuws, een aardige eenacter van de be
kende kindergroep met Alfalfa, Darla en
Butch en een film over parels in de
Zuidzee.
niet kunnen dulden dat Isabelle aan het
tooneel gaat.
Men ziet ook de directeur der school,
Louis Couvet, in zijn prachtige creatie,
die alle bezwaren wegneemt en de oorzaak
is, dat Isabelle komt studeeren en kennis
■maakt met haar medeleerling Frangois.
Er is iets artistieks en iets romantisch
in, deze jongens en meisjes onder de lei
ding van hun directeur te zien repeteeren
en men herkent uit al deze jeugdige spe
lers dadelijk degenen, die talent hebben.
Frangois, de Don Juan, heeft al vele
meisjes van de school het hoofd op hol
gebracht en een daarvan is de rijke
Cécilia, die alleen met een idioten knecht
op een kasteeltje woont.
Zij verdraagt het niet dat Frangois zich
van haar afkeert, omdat zijn ware liefde
uitgaat naar de eenvoudige Isabelle en als
zij weet, dat deze haar schoolgeld niet
meer kan betalen en dat Frangois zich
verhuurt aan een kantoor, dat charmante
jongelui aanneemt om 's avonds oude
dames zonder gezelschap te chaperoneeren
en daardoor Isabelle's schoolgeld te ver
dienen, besluit zij den jongen ook een
avond voor haar gezelschap te „huren".
Hij gaat, onbewust wie hem wacht en
Cécilia zorgt er voor, dat hij dien nacht
niet meer wegkomt.
Zij stuurt een van de oude liefdesbrie
ven, die Frangois haar destijds schreef
naar Isabelle en dan bedenkt zij de nood
lottige scène, die haar zal dooden en
Frangois zal beschuldigen.
Op den avond van de groote uitvoering
vergiftigt zij den drank, dien Frangois
haar op het tooneel moet overrijken. Zij
sterft en de jongen wordt beschuldigd.
Na een opwindende scène in het politie
bureau bekent de idiote huisknecht, dat
hij haar het vergif verschaft heeft en dat
het dus een zelfmoord is geweest.
Frangois vindt Isabelle terug en vol
vertrouwen gaan zij samen de toekomst
tegemoet.
Een prachtige Fransche film met de
charme van de jeugd, vol illusies en met
de romantiek van het theaterleven.
Vooraf: veel binnen- en buitenlandsch
nieuws, een Ufa-film over de krijgsver
richtingen en een alleraardigste natuur
film met drie jonge beertjes.
OUVERTURE.
Theater Harmonie.
Parijs en in de ville lumière de tooneel-
school.
Er zijn tallooze meisjes, die droomen
van een schitterende carrière en die vol
illusies naar de tooneelschool gaan, zooals
Isabelle, het eenvoudige strijkstertje, dat
toelatingsexamen doet in den tijd dat zij
een overhemd moet wegbrengen en
slaagt.
Men ziet de strenge critici, die haar een
kans geven en ook de kortzichtige oom en
tante, die altijd „netjes" zijn geweest en
Voetbal
NAAR EENHEID IN DE VOETBAL
SPORT.
Op uitnoodiging van de Nationale Stich
ting voor Lichamelijke Opvoeding heeft op
Vrijdag 5 Juli in het gebouw van het de
partement van onderwijs, kunsten en we
tenschappen een vergadering plaats gehad
van vertegenwoordigers van den Koninklij
ken Nederlandschen Voetbalbond den, Ar
beiderssportbond, de Federatie van R.K.
Voetbalbonden en den Christelijken Ned.
Voetbalbond.
De voorzitter, mr. J. J. C. P. van Kuyk,
voorzitter van de genoemde stichting, heeft
de wenschelijkheid betoogd om ten aanzien
van de onderscheidene takken van sport
en lichaamsoefening te komen tot eenheid,
in de eerste plaats voor den meest beoefen
den tak van sport: voetbal.
De vertegenwoordigers van de genoemde
voetbalorganisaties hebben allen hun prin-
cipieele instemming daarmee betuigd, on
der voorbehoud van nader overleg met hun
besturen.
De vergadering heeft daarop zich met al-
gemeene stemmen vereenigd met de navol
gende resolutie, voorgesteld door den heer
J. Moorman, een der afgevaardigden van
den K.N.V.B.:
„De vertegenwoordigers van
1. den Koninklijken Nederlandschen Voet
balbond,
2. den Arbeiderssportbond,
3. de Federatie van Diocesane R.K. Voet
balbonden in Nederland,
4. den Christelijken Nederlandschen Voet
balbond.
Op 5 Juli 1940 op initiatief van den secre
taris-generaal, waarnemend hoofd van het
miriisterie van onderwijs, kunsten en weten
schappen en op uitnoodiging van de natio
nale stichting voor lichamelijke opvoeding
tezamen gekomen in het gebouw van voor
noemd departement,
overtuigd van de noodzakelijkheid, dat
het Nederlandsche volk ter behoud van zijn
eigen volkskarakter, met overbrugging van
verschil van overtuiging op confessioneel
en staatkundig gebied, gebracht worde tot
nationale eenheid, ter gezamenlijke behar
tiging van alle volksbelangen,
bereid om tot deze eenheid te komen op
het' gebied van de voetbalsport als middel
tot lichamelijke oefening en ontspanning
van ons volk,
overwegende:
le. dat eenheid ten deze niet bereikt zal
worden door de genoemde organisaties
samen te brengen in een federatief verband,
omdat daardoor de scheiding op dit gebied
naar confessioneele of staatkundige over
tuiging niet opgeheven zal zijn,
2e. dat slechts door volledige samenvoe
ging in één centrale organisatie de eenheid
op voetbalgebied zal zijn bereikt,
besluiten:
a. te bevorderen, dat de besturen der
voornoemde organisaties op 20 Juli a.s. teza
men zullen komen om zich te beraden over
de samenvoeging van die organisaties,
wat den Arbeiderssportbond betreft uitslui
tend voor zijn afdeeling voetbal tot een
eenig nationaal lichaam, dat van 1 Augus
tus 1940 af de voetbalsport in Nederland in
haar geheel zal omvatten, organiseeren en
regelen,
last van verstopping, slechte spijsver
tering, overmatige vetvorming of de
schadelijke gevolgen er van- aambeien,
onzuiver bloed en vale onreine huid, dan
zuivere men bloed en ingewanden met
Dr. Schieffer's Stofwisselingzout,
De betrouwbare en aangename werking
hiervan is een weldaad voor het geheele
organisme Flacon f t.05. Dubbele flacon
f 1.75 bij apothekers en vakdrogisten.
b. aan een raad van voorbereiding, be
staande uit één vertegenwoordiger van elk
der genoemde organisaties, en wel de heeren
dr. D. van Prooye (K.N.V.B.), ir. Hopstra
(R.K. Federatie), M. G. Schooneveld (Chr.
V.B.) en W. de Munter (Arbeiderssport
bond), benevens mr. J. J. P. C. van Kuyk
als voorzitter, waaraan toegevoegd de secre
tarissen der organisaties, op te dragen vóór
13 Juli a.s. een uitgewerkt voorstel te for
muleeren en aan de onderscheidene bestu
ren ter overweging voor te leggen,
c. te bevorderen, dat voornoemde organi
saties uiterlijk op 27 Juli a.s. zullen beslis
sen over haar oplossing in de te vormen
centrale organisatie, zooals die door de sub
a bedoelde, op 20 Juli te houden, besturen-
vergadering zal worden voorgesteld".
Besloten werd de niet ter vergadering
vertegenwoordigde Ned. Voetbalfederatie
((kantoorvoetbalbonden) alsnog tot het ge
zamenlijk overleg toe te laten.
Glimlachje.
Pardon, mag ik Uw entree-
kaart nog even zien?
MODERNE MACHINES VOOR
UW DRUKWERK!
ALKMAARSCHE COURANT. TEL. 3320.
59. Ze kwamen één, twee, drie, van heinde en ver met
planken aanhollen en bouwden een schutting om de
huizen heen, die aan de spoorbaan grensden. Nu kon
geen een bewoner van Halfweg meer iets van het
monster zien. Hoe laat ze precies in Haarlem waren,
wist Kobusje niet.
60. Daar werden ze feestelijk met muziek ontvangen.
Kobusje Bol zette zijn buikje vooruit en zei: „Dank u
zeer, mijne heren. Maar, hebt u iets te bikken?" Toen
werden Kobusje en alle deftigheden getracteerd op
allerhande zoetigheid. Kobusje smulde zijn buikje rond.
daar alleen in hun huisje gewoond en er
waren dus geen ooggetuigen. De medicus
constateerde den dood van mevrouw. Maai
bij haar man was nog een spoor van leven
bevonden. Inmiddels vernamen wij van de
buren, dat er den vorigen middag bezoek
geweest was bij het bejaarde paar, van een
heer, die er in de bosschen gejaagd had. Zij
hadden er hem met zijn geweer zien
binnen gaan. Maar er werd geen spoor van
uitwendig letsel gevonden.
Anderen wisten te vertellen, dat die heer
vaker bij de oude lieden gekomen was en
nog wel eens boodschappen voor hen had
meegebracht uit de stad. Zoo waren zij er
nu achter gekomen, dat hij hun dit keer een
stuk vleesch had bezorgd. En de goegemeen
te, zenuwachtig door de reeks misdaden in
de buurt, hield dus dien heer voor den
moordenaar. Toen het geweer geen dienst
meer kon doen, bleef de veronderstelling
over, dat hij hen vergiftigd vleesch had toe
gediend, om zich meester te kunnen maken
van hun vermogen.
Terwijl het parket nu ter plaatse het on
derzoek tot in den nacht voortzette, trokken
wij er op uit om den verdachte op te sporen.
Uit de persoonsbeschrijvingen van de buren
maakten wij vrij stellig'op, dat dit een ons
welbekend persoon zou zijn, die in de stad
een huis van slechte zeden hield. Wij wis
ten van hem, dat hij, als hij 's avonds niet
in zijn eigen inrichting was, gewoonlijk ver
toefde in een etablissement van gelijk allooi,
waarbij hij ook financieel was betrokken.
Wij verdeelden ons dus in twee groepen,
die in beide huizen een inval zouden doen.
Ik nam 's mans domilicilie voor mijn reke
ning. De madam antwoordde, dat de waard
er niet was. Maar meteen liep ik door, alle
kamers, den kelder, den zolder, onder de
bedden, in de kasten Nee, niet te vinden.
Alleen nam ik een tasch met patronen in
beslag, die aanwijzing zou kunnen geven.
De anderen kwamen ook zonder den ver
dachte terug. Ea waar we ook zochten, den
volgenden nacht opnieuw, hij had blijkbaar
de stad al verlaten.
Inmiddels was het parket laat huiswaarts
gekeerd. Op de plaats van de misdaad waren
de twee dorpsveldwachters met een derden
man ter bewaking achtergelaten. Wij zouden
hen daar 's morgens om half zes aflossen.
De menschen in den omtrek waren zóó over
stuur, dat we, toen we daar dien nacht aan
een woning klopten, omdat we misgeloopen
waren, den haan van een geweer hoorden
overhalen en uit de kinken moestengaan,
om niet door de verschrikte bewoners te
worden geschoten.
Gelukkig vonden we gauw 't goede pad
terug en kwamen weldra aan 't huis, waar
de dubbele moord was gepleegd. Juist nog
op den afgesproken tijd van half zes 's mor
gens, in 't hartje van dien ongenadigen win
ter: dus nog aardedonker, en er woei een
snijdende sneeuwjacht, die de ramen deed
klepperen.
Op ons geklop werden we binnengelaten.
„Niets bijzonder bespeurd"? vroegen wij
de wakers. „Neen" antwoordden de
veldwachters aarzelend „wat kon er ge
beuren?" De vrouw was dood en de man
had even geschenen wat bij te zullen komen.
Hij had zijn oogleden bewogen en nu
lag hij met de oogen open, maar nog altijd
bewegingloos. Het bewustzijn was nog niet
teruggekeerd en geen sprake van, dat zij
hem de voorgeschreven medicijn konden in
geven.
Maar terwijl zij zoo spraken, viel mij hun
bijzondere onrust op. En ik vroeg dus dóÓT
of ze niets hadden opgemerkt, dat wellicht
eenige aanwijzing kon geven.
Och nee, er was niets gebeurd, ten
minste
Nee, eenige aanwijzing had en niet in
gelegen
Toch was er iets wonderlijks in hun hou
ding. En al was hun taak, om daar zoo'n bit-
terkouden nacht te waken bij de slachtof
fers van een geheimzinnige misdaad, na
tuurlijk wel geschikt om hen zenuwachtig
te maken, twee van hen waren toch im
mers ervaren politiemannen en de derde was
een fikschen boerenzoon, neef van den oud
sten veldwachter. Ik vond 't dus verdacht,
dat ze er zóó ontdaan uitzagen, zoo angstig
gejaagd spraken.
„Kom" zei ik „als er iets gebeurd is
vannacht, moet ge 't natuurlijk vertellen.
Straks komt 't parket terug en dan dien ik
precies rapport te doen".
Ja brigadier" begon eindelijk bevend
van vrees de oudste „ik zal 't u maar
bekennen. Er is iets voorgevallen, dat we
niet kunnen verklaren. Mijn kameraad hiel
en ik zaten boven in de slaapkamer, waar
die stervende man ligt en het lijk van zijn
vrouw 't Zal kwart voor tweeën ge
weest zijn en wat er gebeurd is, weten
we niet maar blijkbaar zijn we toen
allebei bezwijmd geweest. Toen ik bijkwam,
lag ik over den drempel van de kamer heen
met mijn hoofd in 't. portaal. De kamerdeur,
die eerst dicht was geweest, stond dus wijd
open. Ik voelde mij doodziek, had overge
geven. Maar ik strompelde overeind, ging
weer binnen en toen bevond ik, dat mijn
makker nog bezwijmd in zijn leunstoel lag.
'k Heb dadelijk een raam open gezet op
den sneeuwstorm. En zoo is mijn kameraad
na een poos ook tot zich zelf gekomen
In dien tijd, dat wij beiden flauw gelegen
hadden, heeft de man hier op bed zijn oogen
open gedaan
't Was een geheimzinnig geval. Ik begreep
er niets van. Maar nu moesten zij mij toch
precies minuut na minuut vertellen wat ze
uitgevoerd hadden, sedert 't vertrek van
't parket.
Bij stukjes en beetjes kwam 't er uit:
Ja, de officier van justitie had hen gelast
om geen enkel voorwerp aan te raken, want
de kamer moest gefotografeerd worden, zóó
als ze 't er hadden gevonden. Maar ze had
den 't van de kou niet uit kunnen houden.
Toen was de neef even weggegaan om een
fleschje jenever te halen. En uit een glas,
dat daar op de beddetafel stond, hadden ze
ieder twee borrels gedronken Maar die
verwarming duurde te kort. En in hun angst
om hier, zoo onbewegelijk, te bevriezen,
hadden ze dan uit wanhoop in deze slaap
kamer de kachel maar aangemaakt
't Was zoo onmenschelijk koud. En omdat
't in strijd was met de strenge instructies
van den officier, hadden zij 't eerst willen
verzwijgen Maar nu later dat angstwek
kende met hen was gebeurd
De wonderlijke historie werd er mij niet
duidelijker door. „Maar enfin" zei ik: „ik
zal 't natuurlijk aan 't parket moeten mee-
deelen en dan zult ge wel een uitbrander
krijgen Ga dan nu maar naar huis en
naar bed, want ge ziet er allebei ellendig
uit". En met den marechaussee, die mij ver
gezelde, sprak ik af: „Ik zal hier boven op
de slaapkamer wel gaan zitten bevriezen,
en nu en dan probeeren den man iets van die
medicijnen in te gieten. Dan kunt gij be
neden in de keuken het vuur aanmaken.
Om 't half uur komt ge naar me kijken. Als
er wat is, roep ik".
Zoo gebeurde het. Met twee mantels om,
nam ik plaats in den leunstoel, nadat ik
tevergeefs geprobeerd had in den verstijf
den mond van den man met een lepeltje iets
van het drankje te brengen. Van beneden
had de manschap mij een olielampje ge
bracht. Dat verlichtte spaarzaam het gelaat
van de doode vrouw. Op haar echtgenoot
met de starende oogen bleef ik onafgewend
turen. Maar ik wil u wel bekennen, dat
ik al mijn wilskracht noodig had, om daar in
dit gezelschap stilletjes te blijven verkleu
men
Mijn zegsman had mij nu alweer zoo lang
verteld, dat hij haastig naar huis moest, om
te gaan eten. En onder den griezeligen in
druk van zijn avontuur liet hij mij, niet zon
der een vleugje humor, wachten tot den vol
genden keer. Dus het vervolg aanstaan
den Zaterdag. Nadruk verboden.