OPA BOL VAN DE IJZEREN KNOL Spazt Heeft iemand? 5UmnieiMS NOTITIE-BOEKJE. M„ J. BRUSSE: UIT HUN 'n Vreemde geschiedenis. TWEiDE CLAD. TWEE HOOFDNUMMERS IN ROXY-THEATER. Twee hoofdnummers prijken dezen keer op het programma van het Roxy-theater, rolprenten van geheel verschillend karak ter: de eene is een detective-film, de ander speelt op de auto-racebaan. De laatste waarschuwing, zoo heet de eerstgenoemde film, doet den toeschouwer tot het laatste raden wie de schrijver is van geheimzinnige briefjes, waarbij een nog niet meerderjarige jonge man wordt aangemaand zijn speelschulden te betalen. Die briefjes komen in kamers en jaszakken en door gesloten deuren en de inhoud ervan wordt steeds dringender en de toon voortdurend méér dreigend, en de oom, die het geld van den losbol beheert, weigert te betalen. Er komen twee detecti ves bij te pas, die nogal van fuiven houden; een huisknecht weet iets van den oom en durft dezen te brutaliseeren en speelt ook voor luistervink; de jongeman-in-kwestie is boos op oom, die hem een lesje wil geven in 't financieren van het vermogen, maar zelf ook wel belang heeft bij dat vermogen en zoo is er heel veel geheimzinnigs in deze film, waarvan wij, om de spanning niet te breken, slechts willen zeggen, dat de ont knooping heel anders is dan de meesten zul len denken. Preston Forster en Frank Jenks spelen de rollen van de detectives en doen zien dat ook tijdens een partijtje wel ge zocht kan worden naar misdadigers. Het tweede hoofdnummer heet Demonen der renbaan en wekt de emoties weer op van de om hals gebrachte motorraces te Alkmaar met dit verschil dat het in deze film gaat over auto races en dat de snelheden er veel grooter zijn. De twee sterren zijn de gebroeders Joe en Eddy Greer. Eerstgenoemde is de oud ste en was eigenlijk racer om geld te verdie nen voor de studie van Eddy. Maar dezen zit de kriebel van den snelheidsmaniak in het bloed en in plaats van college te loopen fabriekt hij een up to date race-auto van de centen, door zijn broer voor de studie gege ven en de vader, trotsch op zijn zoons, die steeds maar weer records breken, vindt dat goed. Eindelijk komt Joe er achter, dat Eddy zijn zinnen op auto-rennen heeft ge zet en dan stormt het tusschen hen beiden. De twist eindigt met een overeenkomst, waarbij Joe belooft zijn broer de kunst van het racen te leeren, waartegenover deze dan toestemt in de avonduren zijn studies te vervolgen. Van dit laatste komt echter maar weinig terecht, want er komt een jonge dame in het spel, aan wie Eddy zijn hart verliest, maar waaraan Joe een hekel heeft. Beiden komen daarna in eenzelfden wed strijd uit, waarbij het gaat op leven en dood, een strijd die door Joe wordt gewon nen. Dat zijn helper het leven verloor, maakt hem evenwel voor verdere races on geschikt, want de angst grijpt hem telkens weer aan als hij probeert te rijden. De groote rennen in Indianapolis woont hij bij als gewoon toeschouwer totdat Eddy, die aan den kop lag, zijn arm breekt bij het springen van een band. Dan gaat Joe naar voren, vraagt om nog ééns een kans te krij gen als reserve-rijder, waarin Eddy na eeni- ge aarzeling toestemt en zie, Joe over wint zijn weder opkomende vrees en ein digt als nummer één. Een sensationeele film, die echter ook staaltjes geeft van gezonden humor en goede vriendschap. Pat O'Brien vooral valt te bewonderen als Joe Greer in zijn zuivere broederliefde. „IK STAL EEN MILLIOEN". City-theater. Voor dengene, die eenmaal den weg van de misdaad is opgegaan bestaat er nauwe lijks een terug. In een redeloos verzet tegen wat de maarschappij recht en wet noemt voert hij den strijd om zijn vrijheid. En, overal opgejaagd door de justitie, groeit langzaam, maar haast onafwendbaar-zeker de man, die een kleine fout beging, tot den desperado, die tenslotte nergens voor te rugschrikt een gevaar voor zichzelf en voor de maatschappij, die óók haar niet De gepensioiineerde marechaussee heeft mij ook dit verteld uit zijn herinneringen aan den dienst, nu zoo'n jaar of twintig ge leden. In dien barren winter, dien wij toen hebben gehad, waarin nu ook alles scheen samen te spannen om meer dan de helft van ons korps zwaar ziek te maken zoodat er in 't volgend voorjaar dan ook enkelen zijn gestorven. Want in die tijden was 't nog dag en nacht dienst doen. Een rooversbende, uit Belgen en Franschen bestaande, was over onze grenzen gekomen en alweer waren daar in t Zuiden van ons land inbraken, kerkdief stallen, geweldplegingen aan de orde van den nacht. Om de drie dagen hadden we s nachts vrij om te slapen. De overige nach ten kwamen we nooit vóór drie uur in de kazerne en moesten om zes uur alweer op. Toen heb ik dan ook naar waarheid gezien, dat er manschappen in die bittere kou langs dat eindelooze kanaal liepen te slapen. Maar de omstandigheden waren dan ook zoo, dat de menschen in den wijden omtrek van onze districtshoofdplaats overal van angst bevangen waren. Toen werd er door al die onrust op een avond gerapporteerd: twee oude menschen vermoord gevonden in hun kleine villa van een naburig dorp. Meteen werden de rijtuigen besteld, om den dokter, den officier van justitie, den rechter-commissaris en onzen districtscom mandant te halen. Een half uur later was het parket op weg naar de plaats van de misdaad en i2 Voet. Die oude i.nleni;. cn zijn vrouw hadden gering aandeel had in het derailleeren van dit menschenleven. Ziehier het thema van deze film. Psycho logisch volkomen verantwoord, met gaaf spel van de hoofdfiguren: Claire Trevor en George Raft. En dit dramatisch verhaal toont ons dan de e e n i g e mogelijkheid, die er nog voor dezen opgejaagden misda diger is: een volledige onderwerping, een gang uit eigen beweging naar de justitie om na de straf nog een wat rustiger en veiliger leven te mogen verwachten. En zoo zal het ook in dit verhaal gebeu ren. De taxi-chauffeur, die een eigenrech- telijke daad begaat en daarmee een reeks onvoorziene wandaden niledt, zal zijn tijd uitzitten. En zijn jonge vrouw zal met hun kind wachten op den dag, die de hereeni- ging zal brengen en het geluk, dat voor hen onder de dreiging van de justitie niet blijvend kon zijn. Voorprogramma: resp. Uufa-journaal, een één-acter van de overbekende soort, een gekleurde documentaire film en het Poly goon-journaal. Dr. KILDAREDRINGEND! Victoria-Theater. Een buitengewoon boeiende en interes sante film, dit nieuwe werk uit de „dr. Kildare-serie", Ieder zal deze film ten zeerste weten te waardeeren en genie ten van het prachtige spel der vertolkers. De oude dokter Gillespie, een zeer scherp en diep menschelijk figuur zou zijn jonge assistent dr. Kildare gaarne als zijn opvolger zien. Maar aan dezen jon gen dokter ontbreekt nog de noodige levenswijsheid en menschen kennis. Daar om wordt dr. Kildare geplaatst in een kliniek in een volksbuurt. Mary Lamont, de verpleegster zal over het werk aan dr. Gillespie mededeelingen verstrekken. Al direct wordt dr. Kildare in een moeilijk geval gewikkeld. Hij helpt een jongen, die door een kogel aan den schouder verwond is. Zonder het geval aan te geven helpt hij den jongen Nick, op verzoek van diens zuster Rosalie. Dit alles leidt voor dr. Kildare tot de moei lijkste situaties. Om Nick van alle ver denking te zuiveren moet hij ten slotte trachten de ware schuldige te vinden en dat gelukt hem ook. Onderwijl heeft dr. Killespie een prachtig spel gespeeld. Hij geneest dr. Kildare van zijn liefde voor Rosalie en opent zijn oogen voor de lief tallige zuster May Lamont. Lew Ayres heeft zich door de vertolking van den Kildare-rol een groote bekend heid verworven. Ook in deze film is hij zeer goed, maar nog meer wordt men ge troffen door de uitbeelding, die Lionel Barrymore geeft van den ouden dokter Gillespie in zijn rolwagentje. Inderdaad een creatie, die men niet gauw vergeten zal. Lana Turner, de jonge actrice, die steeds weer op den voorgrond treedt, is in deze film inderdaad als Rosalie verras send. Een veelbelovende kracht. Ook La- raine Day is een bijzondere figuur als zuster Lamont. Wij zouden kunnen door gaan met het noemen van alle vertolkers en vertolksters, want ieder toont zich een artist. Een film die uw belangstelling zeker waard is. Het voorprogramma bracht ook nu weer een zeer uitgebreid Ufa-journaal met be langrijke opnamen, een interessant Holl. Nieuws, een aardige eenacter van de be kende kindergroep met Alfalfa, Darla en Butch en een film over parels in de Zuidzee. niet kunnen dulden dat Isabelle aan het tooneel gaat. Men ziet ook de directeur der school, Louis Couvet, in zijn prachtige creatie, die alle bezwaren wegneemt en de oorzaak is, dat Isabelle komt studeeren en kennis ■maakt met haar medeleerling Frangois. Er is iets artistieks en iets romantisch in, deze jongens en meisjes onder de lei ding van hun directeur te zien repeteeren en men herkent uit al deze jeugdige spe lers dadelijk degenen, die talent hebben. Frangois, de Don Juan, heeft al vele meisjes van de school het hoofd op hol gebracht en een daarvan is de rijke Cécilia, die alleen met een idioten knecht op een kasteeltje woont. Zij verdraagt het niet dat Frangois zich van haar afkeert, omdat zijn ware liefde uitgaat naar de eenvoudige Isabelle en als zij weet, dat deze haar schoolgeld niet meer kan betalen en dat Frangois zich verhuurt aan een kantoor, dat charmante jongelui aanneemt om 's avonds oude dames zonder gezelschap te chaperoneeren en daardoor Isabelle's schoolgeld te ver dienen, besluit zij den jongen ook een avond voor haar gezelschap te „huren". Hij gaat, onbewust wie hem wacht en Cécilia zorgt er voor, dat hij dien nacht niet meer wegkomt. Zij stuurt een van de oude liefdesbrie ven, die Frangois haar destijds schreef naar Isabelle en dan bedenkt zij de nood lottige scène, die haar zal dooden en Frangois zal beschuldigen. Op den avond van de groote uitvoering vergiftigt zij den drank, dien Frangois haar op het tooneel moet overrijken. Zij sterft en de jongen wordt beschuldigd. Na een opwindende scène in het politie bureau bekent de idiote huisknecht, dat hij haar het vergif verschaft heeft en dat het dus een zelfmoord is geweest. Frangois vindt Isabelle terug en vol vertrouwen gaan zij samen de toekomst tegemoet. Een prachtige Fransche film met de charme van de jeugd, vol illusies en met de romantiek van het theaterleven. Vooraf: veel binnen- en buitenlandsch nieuws, een Ufa-film over de krijgsver richtingen en een alleraardigste natuur film met drie jonge beertjes. OUVERTURE. Theater Harmonie. Parijs en in de ville lumière de tooneel- school. Er zijn tallooze meisjes, die droomen van een schitterende carrière en die vol illusies naar de tooneelschool gaan, zooals Isabelle, het eenvoudige strijkstertje, dat toelatingsexamen doet in den tijd dat zij een overhemd moet wegbrengen en slaagt. Men ziet de strenge critici, die haar een kans geven en ook de kortzichtige oom en tante, die altijd „netjes" zijn geweest en Voetbal NAAR EENHEID IN DE VOETBAL SPORT. Op uitnoodiging van de Nationale Stich ting voor Lichamelijke Opvoeding heeft op Vrijdag 5 Juli in het gebouw van het de partement van onderwijs, kunsten en we tenschappen een vergadering plaats gehad van vertegenwoordigers van den Koninklij ken Nederlandschen Voetbalbond den, Ar beiderssportbond, de Federatie van R.K. Voetbalbonden en den Christelijken Ned. Voetbalbond. De voorzitter, mr. J. J. C. P. van Kuyk, voorzitter van de genoemde stichting, heeft de wenschelijkheid betoogd om ten aanzien van de onderscheidene takken van sport en lichaamsoefening te komen tot eenheid, in de eerste plaats voor den meest beoefen den tak van sport: voetbal. De vertegenwoordigers van de genoemde voetbalorganisaties hebben allen hun prin- cipieele instemming daarmee betuigd, on der voorbehoud van nader overleg met hun besturen. De vergadering heeft daarop zich met al- gemeene stemmen vereenigd met de navol gende resolutie, voorgesteld door den heer J. Moorman, een der afgevaardigden van den K.N.V.B.: „De vertegenwoordigers van 1. den Koninklijken Nederlandschen Voet balbond, 2. den Arbeiderssportbond, 3. de Federatie van Diocesane R.K. Voet balbonden in Nederland, 4. den Christelijken Nederlandschen Voet balbond. Op 5 Juli 1940 op initiatief van den secre taris-generaal, waarnemend hoofd van het miriisterie van onderwijs, kunsten en weten schappen en op uitnoodiging van de natio nale stichting voor lichamelijke opvoeding tezamen gekomen in het gebouw van voor noemd departement, overtuigd van de noodzakelijkheid, dat het Nederlandsche volk ter behoud van zijn eigen volkskarakter, met overbrugging van verschil van overtuiging op confessioneel en staatkundig gebied, gebracht worde tot nationale eenheid, ter gezamenlijke behar tiging van alle volksbelangen, bereid om tot deze eenheid te komen op het' gebied van de voetbalsport als middel tot lichamelijke oefening en ontspanning van ons volk, overwegende: le. dat eenheid ten deze niet bereikt zal worden door de genoemde organisaties samen te brengen in een federatief verband, omdat daardoor de scheiding op dit gebied naar confessioneele of staatkundige over tuiging niet opgeheven zal zijn, 2e. dat slechts door volledige samenvoe ging in één centrale organisatie de eenheid op voetbalgebied zal zijn bereikt, besluiten: a. te bevorderen, dat de besturen der voornoemde organisaties op 20 Juli a.s. teza men zullen komen om zich te beraden over de samenvoeging van die organisaties, wat den Arbeiderssportbond betreft uitslui tend voor zijn afdeeling voetbal tot een eenig nationaal lichaam, dat van 1 Augus tus 1940 af de voetbalsport in Nederland in haar geheel zal omvatten, organiseeren en regelen, last van verstopping, slechte spijsver tering, overmatige vetvorming of de schadelijke gevolgen er van- aambeien, onzuiver bloed en vale onreine huid, dan zuivere men bloed en ingewanden met Dr. Schieffer's Stofwisselingzout, De betrouwbare en aangename werking hiervan is een weldaad voor het geheele organisme Flacon f t.05. Dubbele flacon f 1.75 bij apothekers en vakdrogisten. b. aan een raad van voorbereiding, be staande uit één vertegenwoordiger van elk der genoemde organisaties, en wel de heeren dr. D. van Prooye (K.N.V.B.), ir. Hopstra (R.K. Federatie), M. G. Schooneveld (Chr. V.B.) en W. de Munter (Arbeiderssport bond), benevens mr. J. J. P. C. van Kuyk als voorzitter, waaraan toegevoegd de secre tarissen der organisaties, op te dragen vóór 13 Juli a.s. een uitgewerkt voorstel te for muleeren en aan de onderscheidene bestu ren ter overweging voor te leggen, c. te bevorderen, dat voornoemde organi saties uiterlijk op 27 Juli a.s. zullen beslis sen over haar oplossing in de te vormen centrale organisatie, zooals die door de sub a bedoelde, op 20 Juli te houden, besturen- vergadering zal worden voorgesteld". Besloten werd de niet ter vergadering vertegenwoordigde Ned. Voetbalfederatie ((kantoorvoetbalbonden) alsnog tot het ge zamenlijk overleg toe te laten. Glimlachje. Pardon, mag ik Uw entree- kaart nog even zien? MODERNE MACHINES VOOR UW DRUKWERK! ALKMAARSCHE COURANT. TEL. 3320. 59. Ze kwamen één, twee, drie, van heinde en ver met planken aanhollen en bouwden een schutting om de huizen heen, die aan de spoorbaan grensden. Nu kon geen een bewoner van Halfweg meer iets van het monster zien. Hoe laat ze precies in Haarlem waren, wist Kobusje niet. 60. Daar werden ze feestelijk met muziek ontvangen. Kobusje Bol zette zijn buikje vooruit en zei: „Dank u zeer, mijne heren. Maar, hebt u iets te bikken?" Toen werden Kobusje en alle deftigheden getracteerd op allerhande zoetigheid. Kobusje smulde zijn buikje rond. daar alleen in hun huisje gewoond en er waren dus geen ooggetuigen. De medicus constateerde den dood van mevrouw. Maai bij haar man was nog een spoor van leven bevonden. Inmiddels vernamen wij van de buren, dat er den vorigen middag bezoek geweest was bij het bejaarde paar, van een heer, die er in de bosschen gejaagd had. Zij hadden er hem met zijn geweer zien binnen gaan. Maar er werd geen spoor van uitwendig letsel gevonden. Anderen wisten te vertellen, dat die heer vaker bij de oude lieden gekomen was en nog wel eens boodschappen voor hen had meegebracht uit de stad. Zoo waren zij er nu achter gekomen, dat hij hun dit keer een stuk vleesch had bezorgd. En de goegemeen te, zenuwachtig door de reeks misdaden in de buurt, hield dus dien heer voor den moordenaar. Toen het geweer geen dienst meer kon doen, bleef de veronderstelling over, dat hij hen vergiftigd vleesch had toe gediend, om zich meester te kunnen maken van hun vermogen. Terwijl het parket nu ter plaatse het on derzoek tot in den nacht voortzette, trokken wij er op uit om den verdachte op te sporen. Uit de persoonsbeschrijvingen van de buren maakten wij vrij stellig'op, dat dit een ons welbekend persoon zou zijn, die in de stad een huis van slechte zeden hield. Wij wis ten van hem, dat hij, als hij 's avonds niet in zijn eigen inrichting was, gewoonlijk ver toefde in een etablissement van gelijk allooi, waarbij hij ook financieel was betrokken. Wij verdeelden ons dus in twee groepen, die in beide huizen een inval zouden doen. Ik nam 's mans domilicilie voor mijn reke ning. De madam antwoordde, dat de waard er niet was. Maar meteen liep ik door, alle kamers, den kelder, den zolder, onder de bedden, in de kasten Nee, niet te vinden. Alleen nam ik een tasch met patronen in beslag, die aanwijzing zou kunnen geven. De anderen kwamen ook zonder den ver dachte terug. Ea waar we ook zochten, den volgenden nacht opnieuw, hij had blijkbaar de stad al verlaten. Inmiddels was het parket laat huiswaarts gekeerd. Op de plaats van de misdaad waren de twee dorpsveldwachters met een derden man ter bewaking achtergelaten. Wij zouden hen daar 's morgens om half zes aflossen. De menschen in den omtrek waren zóó over stuur, dat we, toen we daar dien nacht aan een woning klopten, omdat we misgeloopen waren, den haan van een geweer hoorden overhalen en uit de kinken moestengaan, om niet door de verschrikte bewoners te worden geschoten. Gelukkig vonden we gauw 't goede pad terug en kwamen weldra aan 't huis, waar de dubbele moord was gepleegd. Juist nog op den afgesproken tijd van half zes 's mor gens, in 't hartje van dien ongenadigen win ter: dus nog aardedonker, en er woei een snijdende sneeuwjacht, die de ramen deed klepperen. Op ons geklop werden we binnengelaten. „Niets bijzonder bespeurd"? vroegen wij de wakers. „Neen" antwoordden de veldwachters aarzelend „wat kon er ge beuren?" De vrouw was dood en de man had even geschenen wat bij te zullen komen. Hij had zijn oogleden bewogen en nu lag hij met de oogen open, maar nog altijd bewegingloos. Het bewustzijn was nog niet teruggekeerd en geen sprake van, dat zij hem de voorgeschreven medicijn konden in geven. Maar terwijl zij zoo spraken, viel mij hun bijzondere onrust op. En ik vroeg dus dóÓT of ze niets hadden opgemerkt, dat wellicht eenige aanwijzing kon geven. Och nee, er was niets gebeurd, ten minste Nee, eenige aanwijzing had en niet in gelegen Toch was er iets wonderlijks in hun hou ding. En al was hun taak, om daar zoo'n bit- terkouden nacht te waken bij de slachtof fers van een geheimzinnige misdaad, na tuurlijk wel geschikt om hen zenuwachtig te maken, twee van hen waren toch im mers ervaren politiemannen en de derde was een fikschen boerenzoon, neef van den oud sten veldwachter. Ik vond 't dus verdacht, dat ze er zóó ontdaan uitzagen, zoo angstig gejaagd spraken. „Kom" zei ik „als er iets gebeurd is vannacht, moet ge 't natuurlijk vertellen. Straks komt 't parket terug en dan dien ik precies rapport te doen". Ja brigadier" begon eindelijk bevend van vrees de oudste „ik zal 't u maar bekennen. Er is iets voorgevallen, dat we niet kunnen verklaren. Mijn kameraad hiel en ik zaten boven in de slaapkamer, waar die stervende man ligt en het lijk van zijn vrouw 't Zal kwart voor tweeën ge weest zijn en wat er gebeurd is, weten we niet maar blijkbaar zijn we toen allebei bezwijmd geweest. Toen ik bijkwam, lag ik over den drempel van de kamer heen met mijn hoofd in 't. portaal. De kamerdeur, die eerst dicht was geweest, stond dus wijd open. Ik voelde mij doodziek, had overge geven. Maar ik strompelde overeind, ging weer binnen en toen bevond ik, dat mijn makker nog bezwijmd in zijn leunstoel lag. 'k Heb dadelijk een raam open gezet op den sneeuwstorm. En zoo is mijn kameraad na een poos ook tot zich zelf gekomen In dien tijd, dat wij beiden flauw gelegen hadden, heeft de man hier op bed zijn oogen open gedaan 't Was een geheimzinnig geval. Ik begreep er niets van. Maar nu moesten zij mij toch precies minuut na minuut vertellen wat ze uitgevoerd hadden, sedert 't vertrek van 't parket. Bij stukjes en beetjes kwam 't er uit: Ja, de officier van justitie had hen gelast om geen enkel voorwerp aan te raken, want de kamer moest gefotografeerd worden, zóó als ze 't er hadden gevonden. Maar ze had den 't van de kou niet uit kunnen houden. Toen was de neef even weggegaan om een fleschje jenever te halen. En uit een glas, dat daar op de beddetafel stond, hadden ze ieder twee borrels gedronken Maar die verwarming duurde te kort. En in hun angst om hier, zoo onbewegelijk, te bevriezen, hadden ze dan uit wanhoop in deze slaap kamer de kachel maar aangemaakt 't Was zoo onmenschelijk koud. En omdat 't in strijd was met de strenge instructies van den officier, hadden zij 't eerst willen verzwijgen Maar nu later dat angstwek kende met hen was gebeurd De wonderlijke historie werd er mij niet duidelijker door. „Maar enfin" zei ik: „ik zal 't natuurlijk aan 't parket moeten mee- deelen en dan zult ge wel een uitbrander krijgen Ga dan nu maar naar huis en naar bed, want ge ziet er allebei ellendig uit". En met den marechaussee, die mij ver gezelde, sprak ik af: „Ik zal hier boven op de slaapkamer wel gaan zitten bevriezen, en nu en dan probeeren den man iets van die medicijnen in te gieten. Dan kunt gij be neden in de keuken het vuur aanmaken. Om 't half uur komt ge naar me kijken. Als er wat is, roep ik". Zoo gebeurde het. Met twee mantels om, nam ik plaats in den leunstoel, nadat ik tevergeefs geprobeerd had in den verstijf den mond van den man met een lepeltje iets van het drankje te brengen. Van beneden had de manschap mij een olielampje ge bracht. Dat verlichtte spaarzaam het gelaat van de doode vrouw. Op haar echtgenoot met de starende oogen bleef ik onafgewend turen. Maar ik wil u wel bekennen, dat ik al mijn wilskracht noodig had, om daar in dit gezelschap stilletjes te blijven verkleu men Mijn zegsman had mij nu alweer zoo lang verteld, dat hij haastig naar huis moest, om te gaan eten. En onder den griezeligen in druk van zijn avontuur liet hij mij, niet zon der een vleugje humor, wachten tot den vol genden keer. Dus het vervolg aanstaan den Zaterdag. Nadruk verboden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1940 | | pagina 7