3-itmitieuws
VRAAG EN AANBOD
W0ENSDAG5 EN ZATERDAGS.
35 cent per vijf regels,
TWEEDE BLAD.
O
O
in een 10 km-wedstrijd en een afvalwed-
strijd tegen J. Pronk, Evers, Roes, Schüller,
Riethoven, Freek Pronk, Kors etc.
De 60 km koppelwedstrijd is natuurlijk
veruit het belangrijkste nummer. Na hun
schitterend debuut tegen Wals-Pellenaars
etc. komen Pronk-Evcrs thans tegen de ko
ningen der sprint in het strijdperk. Zoowel
van Vliet als Derksen hebben echter ge
toond, dat zij ploegcoursers van zeer groot
gehalte zijn.
Toch zijn Pronk-Evers en Zwartepoorten-
Roes onze favorieten, omdat de afstand hier
een groote rol speelt. En wij voor ons hou
den het op een zege voor het eminente duo
Pronk-Evers, die in Heemstede vorige week
o.a. Bakker-Roes en Boeyen-v. d. Heijden
klopten.
Doch ook Jan Derksen zal een zege zeer
welkom zijn, temeer daar hij graag op dit
nummer revanche wil hebben op Arie van
Vliet, die hem vorigen keer bij verrassing
klopte met een ronde.
Voorts zullen de zeer goede koppels Riet-
hoven-Schüller en Kors-Fr-ck Pronk zeker
hun rol spelen, door hun enthousiasme.
Voor alles hopen wij echter Pronk-Evers
als winnaar van deze ploegcourse te begroe
ten.
DE TOUR DE FRANCE-RIJDERS SIJEN
EN LAMBRICHTS IN FRANKRIJK.
De verblijfplaats van de twee Limburg-
sche Tour de France-rijdérs Sijen en Lam-
brichts is thans bekend geworden. Tijdens
het uitbreken van de vijandelijkheden in
Mei bevonden zij zich in België en nadien
had men niets meer van hen vernomen. Uit
een schrijven aan de wederzijdsche familie
is gebleken, dat zij met den vluchtelingen
stroom naar Zuid-Frankrijk zijn getrokken.
Op het oogenblik bevinden zij zich in Mar
seille en wachten op het oogenblik, dat zij
naar het vaderland terug kunnen keeren.
Kolven
WEDSTRIJDEN NEDERLANDSCHE
KOLFBOND.
De natipnale wedstrijden van den Neder-
landschen Kolfbond welke dit jaar te Krom
menie worden gehouden, zijn Vrijdagmiddag
begonnen.
Deze wedstrijden zullen, in verband met
de tijdsomstandigheden, een hoogst sober
karakter dragen. De feestelijkheden, welke
elk jaar aan deze wedstrijden verbonden
zijn, zullen thans achterwege blijven en het
zal dus dit keer alleen om de sport aan de
wedstrijden deelnemen. Niettemin zal het
gezellige karakter, dat de wedstrijden steeds
kenmerkt, ook ditmaal niet ontbreken.
Er hebben voor deze wedstrijden niet min
der dan 25 sociëteiten ingeschreven voor den
korpswedstrijd, terwijl volgens den lijst van
deelnemers 229 kolvers in vreedzamen kamp
hun krachten zullen meten.
Vrijdagmiddag was de belangstelling van
de zijde der kolvers nog niet heel groot. Het
was eerst half zes, eer de voorzitter van
„Onder Ons", de heer Jb. Leguyt, de wed
strijd met een kort welkomstwoord opende.
Het zijn moeilijke tijden, maar omdat zoo
veel kolvers voor de wedstrijden hadden in
geschreven, wenschte men ze toch door te
laten gaan. Spr. hoopte, dat zij zullen sla
gen.
De heer M. J. Ridder, secretaris van den
Ned. Kolfbond heeft hierna het woord ge
voerd. Hij herinnerde er aan, dat men verle
den jaar de wedstrijen te Hoogkarspel met
een sidderend beentje had georganiseerd.
Deze wedstrijden te Krommenie echter wel
met twee sidderende beentjes. Spr. uitte de
beste wenschen voor het welslagen van de
wedstrijden.
Van de korpsen, welke dezen dag in de
baan zouden moeten komen, was Wormer
onvoltallig opgekomen, zoodat deze club ge
schrapt werd. Het corps van Togido te
Krommenie (sajet) behaalde in de eerste
serie 125 punten; het corps van Onder Ons te
Krommenie (gummi) bracht het niet verder
dan 117 punten. De hoogste eerste serie
werd geslagen door den heer J. G. van Ton
geren van Togido te Krommenie, met 47
punten.
Voetbal
VOETBALWEDSTRIJDEN AFGELAST.
's-Gravenhage, 7 Sept. Het bestuur van
den Nederlandschen Voetbalbond heeft alle
door hem en door de verschillende onder-
afdeelingen op Zaterdag 7 en Zondag 8 de
zer vastgestelde competitiewedstrijden af
gelast. De verleende toestemmingen voor
het spelen van seriewedstrijden op deze
beide dagen zijn ingetrokken.
A.F.C.-NIEUWS.
Het spreekt vanzelf, dat' na de ontmoeting
tegen Alcmaria Victrix het A.F.C.-bestuur
er prijs op stelde ook eens met de Alkmaar-
sche Boys kennis te maken. Het bestuur der
Alkm. Boys had echter verschillende afspra
ken loopen, waardoor het niet in de gele
genheid was aan deze uitnoodiging gevolg
te geven. Uitstel was evenwel geen afstel,
en zoo zal Zondag op het A.F.C.-terrein dan
het eerste treffen plaats hebben.
Het A.F.C.-elftal verschijnt in de volgende
opstelling:
P. Klaver
J. Schoen O. Obdam
J. Klanker E. v. Stralen C. Kleybroek
H. Savonye J. Telleman
J. Schilder P. v. d. Werf N. Heijnis
Het tweede elftal gaat naar Berdos om
den return wedstrijd te spelen. Thuis werd
het een gelijk spel maar het volgende elftal
moet toch betere resultaten kunnen berei
ken:
J. Savonije
H. ten Broeke Jb. Verver
A. Keijsper C. Stam J. Ravestein
C. Tijm H. v. Lunen
P. Knuist M. Wentink G. Hofman
DE GROOTE LEUGEN.-
Harmonie-theater.
Na een voorprogramma, dat dezen keer
zéér kort is alleen het Ufa-nieuws en het
Ned. journaal van Profilti begint al direct
het hoofdnummer „De groote leugen", een
Tobis-film, geregisseerd door Werner Kling-
Ier. En uitstekend geregisseerd! Hij heeft het
gegeven van het romantische verhaal uit
gebuit tot in alle bijzonderheden, waarvoor
hij eerste krachten uit de spelers heeft ge
zocht.
Het verhaal vangt aan in het Verre
Oosten, in Wei-Lin-Hu, aan de grens van de
wildernis, een plaatsje met een hotel, waar
de deelnemers aan de expedities naar het
onherbergzame oord komen, en waar, als
overal in dergelijke nederzettingen, ook
bandieten tot de gasten behooren en de
hotelhouder in dit geval een vrouw
niet zoo heel nauw kijkt. In dat hotel is ook
een nicht van de hotelhoudster, An ja Hoster
geheeten, die haar hart verloor aan dr.
Clausen, leider van een expeditie, en die
moeder werd van zijn zoontje. Vóór dat kind
geboren was, trok hij weer weg Een paar
jaren later kwam hij terug, maar Anja had
toen niet den moed, hem alles te vertellen.
Want de jonge doktor was inmiddels ge
trouwd en had zijn vrouw meegenomen
naar Wei-Lin-Hu, vanwaar zij samen een
nieuwe expeditie begonnen naar de wilder
nis. Deze tocht mislukt, want doordat een
boef, een Mongool, Goban geheeten, bedor
ven conserven ervoor levert, wordt de jonge
vrouw ziek en ten slotte gevonden door een
vliegenier, die uitgezonden was om de ver
miste onderzoekers op te sporen. De zeer
verzwakte Maria wordt naar Wei-Lin-Hu
gebracht en opgenomen in het hospitaal van
Anja's' vaderlijken vriend dr. Henrici en
door Anja verpleegd. Stervende, hoort de
jonge vrouw nog, dat haar schoonouders uit
Bremen telefoneeren om haar overkomst; nu
dr. Clausen nog steeds vermist is, wenschen
zij toch diens vrouw bij zich te hebben. Op
aandringen mede van Maria antwoordt
Anja in haar plaats, dat zij gezond is en
spoedig zal komen
Dat is het begin van de groote leugen en
zij houdt vol, tegen den wensch van dr.
Henrici, die de waarheid wil meedeelen.
Anja wil echter strijden voor het recht van
haar zoon. Zij laat zich niet bepraten en
gaat naar Bremen, waar haar echter vele
moeilijkheden wachten en tal van onaange
name verrassingen worden bereid. Welke
moeilijkheden zich voordoen en hoe ten slotte
alles afloopt, ga men zelf zien. De moeite zal
zich zeker loonen!
De moeilijke rol van Anja wordt door
Hilda Krahl schitterend vertolkt, in alles is
zij wat van haar verlangd wordt, een „juf
frouw" uit het volk, een toegewijde ver
pleegster, een liefdevolle moeder. Otto
Gebühr is de vaderlijke dr. Henrici, die ten
slotte zijn leven moet offeren voor Anja's
toekomst. En zooals deze twee, zijn ook de
andere medespelenden op de hun toe
komende plaats gezet. Heerlijke natuur
opnamen enz. wisselen het spel af. Een zeer
mooie film!
HET SPOOKSCHIP.
Roxy-theater.
In „Het spookschip" speelt Harry Piel de
hoofdrol. Het is het sensationeele verhaal
van den man van de kustwacht, die erin
slaagt een „spookschip", dat een doodge
woon kaperschip blijkt te zijn, op te sporen
en onschadelijk te maken.
Nadat deze historie op het celluloid werd
vastgelegd, zijn er intusschen al weer heel
wat jaren verloopen, zoodat het gemakkelijk
is te constateeren, dat de ontwikkeling van
de filmtechniek sedert dien tijd niet heeft
stilgestaan. Er zijn verschillende „ijzing
wekkende" avonturen, die na zooveel tijd
eigenlijk alleen maar op de lachspieren
werken. Maar dat is ten slotte niet zoo erg.
De film houdt nog genoeg spanning over om
te kunnen boeien.
De critische toeschouwer zal hier de ge
raffineerde techniek van de moderne film
missen; hij heeft in tal van Amerikaan-
sche films de achtervolging van een auto,
die probeert te ontsnappen, heel wat sen-
sationeeler gezien en veel meer aangepast
aan de moderne realiteit; hij heeft vele
„love-teams" aanschouwd, die beter de re
gelen van de romantische aesthetiek op dit
stuk in acht namen en die daardoor meer
„sfeer" wisten te scheppen; hij heeft al te
veel moderne films gezien om d i t a'lles nog
critiekloos te kunnen aanvaardenen
tóch is „Het spookschip" geen oud barkas,
dat alleen nog maar voor den sloop geschikt
is. Want het verhaal geeft zooals gezegd
voldoende spanning en de verfilming is
toch nog aannemelijk genoeg' om deze niet
geheel te denatureeren en den toeschouwer
te boeien. En dat maakt deze film 't aan
kijken waard voor hem, die spanning
wenscht.
Voorprogramma: Polygoon- en Ufanieuws
en een filmpje, dat twee Engelsche songs
illustreert.
DRIE DOLLE DAGEN.
City-Theater.
Een zeer komische film vindt men deze
week op het City-programma. Men heeft
de bekende geschiedenis van tante Jutta
van Calcutta verplaatst naar het Keulsche
Carnaval, waarbij de opnamen van het
echte groote 'Keulsche Carnaval prachtige
diensten hebben bewezen.
Joep Hansemann kan pas de helft van
zijn erfenis krijgen als hij degelijk ge
trouwd is. Daarom is aan de tante, die in
deze zaak een beslissende stem heeft, ge
schreven, dat Joep inderdaad met een lief
vrouwtje getrouwd is. Hij wordt in Keu
len gekozen tot Prins Carnaval en de
groote vroolijkheid kan beginnen, als
plotseling de bewuste tante uit Calcutta,
op wie één der vrienden reeds een prach
tig Carnavals-lied heeft gemaakt, met
haar' dochter zelf het feest in Keulen komt
bezoeken. Joep moet zijn vrouw presen
teeren. Maar die is er niet. Eén der vrien
den, die goed meisjesrollen kan spelen,
neemt nu weer die taak op zich en de
dolle verwikkelingen nemen een aanvang.
Joep zelf wordt verliefd op het nichtje.
De z.g. schoonvader komt in het spel in
den persoon van kapitein Holm en deze
wordt goede vrienden met tante. Erger
wordt het nog als tante met dochter bij
Joep komt logeeren.
Ten slotte worden de moeilijkheden zoo
groot, dat men alles wel aan tante, die
ondertusschen reeds lang het spelletje had
doorzien, maar neef en de vrienden in
benauwdheid wilde brengen, moet beken
nen. Een prettig slot, met tante als artiste,
is het besluit.
De film wordt leuk en vlot gespeeld,
niet het minst door Trude Hesterberg als
de tante en Paul Henckels als de schilder
zeekapitein, terwijl Tine Eilers een aller
aardigst nichtje was. Ook Paul Heide-
man voelt zich in deze film uitstekend op
zijn plaats en tal van andere medewer
kende zorgen voor een vlot tempo in deze
film, die slechts wil amuseeren.
Het voorprogramma bracht een paar
mooie journaals Ufa en Holl. Nieuws
en een natuuropname van San Remo.
DE DRIE CODONA'S.
Victoria-theater.
Het is een droeve dag voor den ouden
circus-directeur Codona als de deurwaarder
verschijnt om alle bezittingen van het cir
cus te verkoopen. Zijn twee kleine zoons en
zijn aangenomen dochtertje zien het aan en
zij zweren elkaar, dat zij altijd tesamen zul
len blijven.
Zij blijven ook tesamen, maar het is in
een armelijk kermistentje waar zij wat
acrobatiek vertoonen totdat een circus-
impressario ontdekt dat Vera, het meisje,
een goed figuur heeft en haar overhaalt om
de familie Codona in den steek te laten en
in een groot circus als een der danseressen
op te treden.
De oude Codona denkt dag en nacht aan
zijn ideaal een groepje „vliegende" men-
schen te vormen waarbij de hoofdpersoon
onder het vallen een driedubbele salto mor-
tale maakt en als de vader en zijn beide
zoons later Vera weer ontmoeten en de
jongens door haar protectie een betrekking
aan het circus krijgen, oefenen de beide
jojngens en het meisje in een leegstaand fa
brieksgebouw.
Alfrede, de oudste en belangrijkste artist,
wordt verliefd op een beroemde trapéze-
werkster en zijn liefde drijft hem tot de
uiterste volharding in zijn werk, zoodat de
driedubbele salto-mortale een feit wordt.
De Codona's vormen van nu af een dei-
voornaamste nummers in de groote circus
sen der wereld, maar Alfredo denkt alleen
aan zijn meisje Lilia Reitzel. Nadat zij ge
vallen en gestorven is „lukt" het gewaagde
nummer niet meer. Alfredo dreigt een
slachtoffer van slechte vrienden te worden
maar Vera offert zich op door met hem te
trouwen hoewel haar liefde naar den jong-
sten Codona uitgaat. De ster der Codona's
dreigt door Alfredo's overspannen optreden
verloren te gaan maar hij redt het prestige
van de troep door het circusnummer als
reclame voor een Warenhuis boven den af
grond van een New Yorksche straat- tus-
schen twee scyscrupers uit te voeren.
Hij wil nog meer gewaagde contracten
sluiten maar Vera bekent hem, dat zij hem
niet lief heeft en hem alleen maar trouwde
om hem te redden:
Er valt een schot en de twee voornaam
ste artisten uit het beroemde Codona-num-
mer zijn gestorven.
Hun naam in metershooge letters wordt
van den nok van het circus gehaald. Alleen
de herinnering aan een mooi en zeldzaam
gedurfd variété-nummer is overgebleven.
Een prachtige film in de sfeer van het
circusleven met buitengewoon mooie opna
men, een film van liefde romantiek en
avontuur.
Vooraf o.a. een bijzonder interessante Ufa-
film.
Alléén 2de handsch goederen.
uitsluitend a contant,
(Dinsdags en Vrijdags inzenden).
Voor in- en verkoop van net gedragen
Heerenkleeding is het adres
DEN HARTOG, Bergerweg 5.
Antieke kast of kabinet, liefst van
wortelnoten of bureaux te koop ge
vraagd en 6 antieke stoelen, mag
beschadigd zijn. Brieven onder letter
L 340 buieau van dit blad.
Gevraagd een Atlas-Bos en kleine
schoolatlas de Bont.
Adres KARL MARXSTRAAT 1.
Gevraagd z. g. a. n. radiotoestel.
P. v. DIEPEN, Matth. Wiegmanweg
24, Bergen,
Te koop gevraagd: Heele of gedeel
telijke Inboede.s, Kachels, Fornuizen,
Naaimachines, tevens Gramofoon-
platen en Koffergramofoon.
DEKKER, Spoorstraat 5.
Z. g. a. n. Haardkachel te koop. Niet
voor Maandag 9 Sept.
LANGESTRAAT 4.
Te koop: 2 zware houten schotten
2.25 x 2.25 M.
WESTERWEG 128, Heiloo.
Het Naaimachine Huis. Pracht Salon-
kast als nieuw, lage prijs. Schoen^
makersm. Singer 35, Trapm. 25.
Handm.Gritzner. Veritas enz. vanaf
10. J. H. DE BOER, Geestersingel
48, Alkmaar.
Te koop uit netten inboedel: pracht
eiken Linnenkast, Waschkast, Ledi
kant, Haard, Kamerclosetstoel, Vee-
renbed, Kachel, mooie Wieg voor
2 enz. DEKKER, Spoorstraat 5.
Te koop: prima Heerenrijwiel met
lamp en Torpedonaaf en z. g. a. n.
Banjo.
FORESTUSSTRAAT 27.
Te koop aangeboden: een gastafeltje
compleet met brander en een was
tafel compleet met kraan en opzet, bij
J. BLOM, Westerweg 285, Heiloo.
Te koop: z. g. a. n. Moderne Kinder
wagen, kleur wit.
G. NIEUWENHUIS, Holleweg 55,
Heiloo.
Heerenrijwiel 22.50, H. Sportrijwiel
20, Damesrijwielen 25, 22,
Transportrijwielen 12, 15.
C. NIEROP, Rijwielhandel, Heeren
straat 10. Tel. 3027.
Te koop: org. Senking fornuis, in
prima staat.
KENN.STAATWEG 179. Tel. 4382.
Invalidenwagens, Rolstoelen, a. n.
„HYGIENA", Achterstraat 45. Tel.
2052. Briefadres postbus 26, Alkmaar.
Te koop: Vrachtauto, dubbel trapstel.
Te bevr. MATTH. WIEGMANWEG 8,
Bergen (N.H.)
M. J. BRUSSE:
y I T MIJN
NOTITIE-BOEKJE.
Naar het -eiland van de
grijze monniken.
Zoo herinner ik mij en u moet mij deze
wonderlijke voorkeur van den laatsten tijd
voor de aardige dingen van vroeger boven
de gebeurlijkheden van het heden nu maar
ten goede houden zoo herinner ik mij nog
een ander réis-avontuur. En als u mij ver
oorlooft mijzelf alwéér in de rede te vallen,
dan is 't om die schier onbedwingbare nei
ging tot reizen nog weer versterkt, door
dat de officieele vacantie-tijd juist over is
zoo'n beetje te vergoelijken voor uw wel
nemen, door er maar zoowat van te ver
tellen hoe dit allemaal in 't historisch ge
worden verleden ook weer gewéést is. Heet
dit niet „pro memorie" in den ambtelijken
stijl? Oftewel: om vooral goed te onthou
den?
Wel, toen had ik dan een brief ontvangen
van 'n heer, met uitnoodiging om naar zijn
eiland te komen en een en ander van voor
zeker uitnemend belang „in oogenschouw te
willen nemen". Ik was toen nog redacteur
„Onder de menschen". En een heele reeks
dagbladredacties deelden in dit verzoek,
waarvan, door de korte formuleering, een
des te krachtiger drang uitging.
„Ha, wat te doen!" dachten we in de
toenmaals immers nog onbewogener tijden.
Restte alleen de vraag hoe de opgeroepen
afgezant dan toch wel stipt op tijd in het
hiertoe aangewezen „Recht- en Raadhuis"
zou vermogen te verzeilen. Een steeds ver
warrender correspondentie over deze aange
legenheid volgde dan ook.
Tot het opmaken van het bestek voor deze
reis en het bepalen van het gunstigste tij,
voorzeker, zond de ongenoemde heer onder
meer gedrukte tabellen waarop de opvolgen
de data van v.m., l.k., n.m., e.k., enzoovoort,
benevens die der springtijen stonden ver
meld, „wijzigingen voorbehouden"! Daar
op was voorts sprake van Groningen, van
Leeuwarden, van Dokkum, Murmerwoude,
Rinsumageest, Oenkerk, Zwartewegsend,
Paesens, Nijkerk zoowel als van Oostma-
horn en Zoutkamp. Daar was sprake van
autodiensten, veerdiensten, spoortreinen en
zelfs van een geregelden „motordienst met
het strand v.v." Ook werd op deze getijde
tafels bemoedigend met vette letters ver
meld ('t was toen nog pais en vrede tot den
boöm): „de passagiers zijn verzekerd tegen
ongelukken".
Voor den man aan den wal, die bovendien
ook daar geen stuurman is, gingen echter
helaas van deze nadere gegevens steeds
meerdere hoofdbrekens uit, zij het met ge
stadig bedwingen der barre verwachtingen
nopens de hevigheid der evenementen,
waartoe de Nederlandsche pers voorzeker
tot dezen bezwaarlijken kruistocht was ge
wekt.
Dus, onversaagd en popelend van verbei
den trok uw steeds dienstvaardige dienaar
dan per slot maar in goed vertrouwen op
zijn leid-ster uit in Noordelijke richting en
bereikte in den avond van den eersten dag
de koel-deftige toevlucht van het Doelen
hotel te Leeuwarden. Hier echter wist ons
aller gastheer, sedert jaar en dag vertrouwd
met de nooden en vragen van dolende reizi
gers, zelfs ook voor het bereiken van het
Eiland der grijze monniken verder bescheid.
Hij noemde den spoortrein naar Anjum,
met overstappen onderweg; hij wist van
een autobus Anjum-Oostmahorn, hij sprak
van een postboot, van een motorboot, van
varen op zee zelfs in een tentwagen, met de
tenaastebije tijden erbij, die bovendien
tenaastebij ook nog wel op elkander zouden
kloppen.
Maar hij wist nog méér, sedert de huis
knecht op verkenning was uitgegaan, zóó,
dat uw trouwe geheimschrijver, toen hij
mocht slapen gaan, triomfantelijk op de lei
kon laten zetten: zeven uur wekken voor
de bus van 8.10.
En inderdaad, aan den vroegen morgen
van den tweeden reisdag stond daar tegen
over het treinenstation van Frieslands hoofd
stad: de ondernemer zelf en bestuurder
tevens van een uit eigen kracht zich voort
bewegende diligence den bovenbouw koel
wit geschilderd, het onderstuk blij glanzend
rood en een bord voorop, dat hij reed
naar Dokkum.
Dicht aaneengesloten, ten waarborg tegen
het tè overmoedige huppelen van het dartele
vehikel, aanvaardden vele, vele kruisvaar
ders den tocht, de bevoorrechten elkan
der stuwende gezeten, de laatkomers staan
de, evenwel vastgesjord tusschen de knieën
der voorspoediger lotgenooten. En zij allen
want momenteel was er geen vrouw-
rnensch bie smoorden pijpen, sigaren,
sigaretten (zaliger nagedachtenis!)
Dat was in deze nauwe verbroedering van
zich tegen ongelukken dus ook door ver
stikking in tabakswalm veilig verzekerd
wetende reismakkers vanzelf even plaisante
ochtendlijke reis waarbij mij voor al dat
toen nog ongebruikelijke luikje in den zolder
intrigeerde, omdat ik hieruit kinderlijk op
perde of wij altemet met ditzelfde busje
voort zouden varen over de zee en bij aan
komst ter reede van meer genoemd eiland
hieruit gelost moesten worden.
Maar in Dokkum werden wij ontzettend
vastgeremd, liep de chauffeur-ondernemer
pardoes weg en liet ons met onze gebakken
peren staan. Waarop het echter na 'n half
uurtje geviel, dat een ander busje kwam
aangerend, met een zóó opvallend vuurrood
geblakerd man achter de ruit, dat het mij
voorkwam of zijn gelaat was gestroopt. Hij
wees overigens met zijn duim achterom en
beduidde mij zoo, tot mijn heil, om bij hem
in te stijgen, tegenover een allermededeel-
zaamste juffrouw met een mand op schoot,
waaruit het geluid van een speenvarkentje
knorde, en die mij voortdurend rap toesprak
in een taal, welke ik reden had, overeen
komstig het steeds hooger noordelijke van
ons streven, te houden voor Eskimoosch of
wel Lapsch. In dezelfde spraak onderhield
later de geskalpeerde wagenmenner zich met
bei zijn klanten, door mijn looze glim-
lachingen en beamende gebaren in den waan
gelaten, dat ik er ten volle het fijne van
snapte. Uw languistisch instinct heeft
trouwens aanstonds het Boere-Friesch her
kend dat toen reeds al veel te lang riep
om een leerstoel bekleed met professor.
Van Dokkum naar Anjum dan wachten,
lang wachten: op dat malle spoortreintje
voor hannekemaaiers en staatsdienaren,
wien 't wegens 't gezegende zomerweer was
ingevallen, onverwijld een en ander op een
frisch eiland te moeten inspecteeren, contro
leeren, registreeren, verbaliseeren. Nu nog
een kort hortje en we staan te koekeloeren
onder tegen een dijk aan, waar we dus da
delijk bovenop klauteren: de gezegende bries
over zee en alles is vergeven en vergeten!
Want aan den steiger ligt een pronk van een
blanke boot, monter bevlagd en met wel
dadige koelte onder zijn zonnetenten, 't Geurt
er alreeds naar koffie en gebakken visschies
van zóó over boord. Dus: varen maar jon
gens. En moge het Eiland enzoovoort nog
dagreizen ver zijn, want de grijze monniken
zijn voorzeker geduldig ook met onze komst,
omdat zij immers tóch 't eeuwige leven
hebben.
Zacht plankje uitgezocht voor je rug en 't
randje van den kaapstander om je kop op te
leggen. Op den boeg staat overigens een
kalf van de onvastigheid lamentabel te bla
ten, wat 't op zee bovendien nog echt lande
lijk maakt Lange rust.
Dan, pardoes, staat de motor stop, sukkel
je van je ijzeren kussentje af, wrijf je je
oogen uit en gelooft 't niet. Want wat je
hier ziet gebeuren, kan niet bestaan, dat
ze per badkuip wat zeg ik? dat ze daar
achter ook per dievenwagen met twee paar
den ervoor de zee bevaren, en in hun kielsop
zoowaarachtig nog een onbezeilde bolderkar,
er koppig dobberend achteraan. Wat een
vlootvertoon!
En tóch was 't geen zinsbegoocheling.
Want de badkuip tufte regulier op ons af. Er
bevonden zich, op mijn woord, een schipper
met bakkebaarden en oorringen kant en
klaar, benevens een bootsman in. Zoo kwam
dit opmerkelijke geval langs zij nam
lading, 't kalf en de overige opvarenden
over en hakkepofferde parmantig de ree
tegemoet, tot waar de kuip vlak langs de
pooten der steigerende en dus heftig plas
sende paarden aanhield op de inmiddels
keerende gevangenenkoets, alles temid
den der schuimende baren, om hieraan vast
te meren. Wat, niet dan na een verontrus
tende aanvaring oftewel aanrijding op zee,
amper gelukte. En vervolgens stapten we
dan dus aan boord van déez' dieven-klep,
die blijkbaar, schrikkelijk door vele bran
dingen en springvloeden geteisterd, letterlijk
uit losse planken wonderlijk in elkander
hangt en dus maar rammelt, klappert,
kreunt en kraakt als een wanmolen op hoo-
ge wielen. Maar de commandore van de bad
kuip riep, wijzend op uw dienaar, den stuur
man van de arrestantenkaros nog na: „Zeg
tegen den heer dat er 'n kérel voor 'm bie
is!" Het kalf kreeg inmiddels een plaats aan
de bakboordreeling van onzen bolderwa
gen, die met het geluid van rollenden don
der dwars door.de deining gestadig dichter
den dijk naderde. Waar overheen: wederom
een bus.
Hoeveel is 't? vroeg ik den chauf
feur van dit naaste voertuig in den ver-
keersketen?
Moet u bij mij slapen?
In 't Recht- en Raadhuis? Dan ben ik
dat zelf en de rit kost u niets.
Bent u dus de heer?
De hotelhouder.
Is dit dan heusch 't Eiland enzoovoort?
Waar zijn dan de grijze monniken? Maar
vertelt u me alstublieft metéén welke
wereldschokkende openbaringen de Neder
landsche pers, na dézen kruistocht, hier
wachten?
Och" lachte de glundere waard en
klopte mij eens op den schouder „dat ad-
verteeren in al die kranten om zomergasten
voor mijn hotel wordt nogal jouker. Toen
dacht ik zoo: met dien komkommertijd zijn
de kranten toch om stof verlegen en dus zal
ik die rapporters zelf maar eens hier laten
komen om een beetje reclame te maken voor
deze parel van de Noordzee-badplaatsen,
waar ik vroeger veldwachter was en nu
eigenaar van 't Recht- en Raadhuis". Schrijft
u maar vast even op: ingericht naar de
eischen des tijds, vijftig logeerkamers, groote
serre En de grijze monniken bennen al
in 't jaar 1580 door de hervormers eraf ge
dreven".
Nadruk verboden.
