DE SPIN!
JUdUszaken
3-euiUetan
Jiackt&eüditm
.Opgave niet-commercieele
vereenigingen.
Termijn verlengd tot
15 October.
Alkmaarsche Politierechter
Arrondissement* Rechtbank
te Alkmaar.
TWEEDE BLA1>.
2
De termijn binnen welke niet-commer
cieele vereenigingen en -stichtingen haar op
gaven, welke bij in onlangs verschenen ver
ordening zijn verlangd, kunnen indienen, is
verlengd tot 15 October. De voor de opgave
benoodigde formulieren moeten terstond
worden aangevraagd bij de procureurs-gene
raal, die opdracht hebben ontvangen ook op
mondelinge aanvragen de formulieren uit te
reiken.
In aansluiting op dit bericht kan nog worden
medegedeeld, dat de ingevulde formulieren
bij dezelfde instantie als waar zij verkrijg
baar werden gesteld, d.w.z. bij de procu
reurs-generaal, moeten worden ingeleverd;
derhalve niet bij het centrale kantoor van
den commissaris voor de vereenigingen en
stichtingen in Den Haag.
HET ONGELUK OP DE VECHT
BIJ OMMEN.
De toedracht.
Uit het onderzoek naar de oorzaak van
het ongeval op de Vecht bij Ommen, dat aan
twee mensehen het leven heeft gekost, is ge
bleken, dat de 22-jarige Korthuis, ongeveer
500 m. voorbij de Vechtbrug, door een wind
vlaag over boord is geslagen. Zijn zwager,
de 27-jarige G. Veltman, is den jongen na
gesprongen, doch eveneens in de diepte
verdwenen. Door deze toedracht is tevens
verklaard, hoe het kwam, dat de vrachtboot,
die op weg was naar Zwolle, onder stoom en
stuurloos op den rivier werd aangetroffen.
De beide lijken zijn nog niet opgehaald.
EEN HARDHANDIG ECHTGENOOT.
Zondagavond ontstond oneenigheid tus-
schen een echtpaar in de Noorderbeekstraat
te Den Haag. De man bewerkte hierbij zijn
vrouw met zijn vuisten op een zoodanige
wijze, dat zij door den geneeskundigen
dienst naar het ziekenhuis aan den Zuidwal
moest worden overgebracht. De man, die in
Leiden werkzaam is, werd gistermiddag al
daar op verzoek van de Haagsche politie in
verband hiermede aangehouden.
FRAUDULEUS EEN VARKEN GESLACHT.
Ambtenaren van den Crisis Controledienst
hebben in samenwerking met de Haarlem-
sche politie een veehouder en een chauffeur
uit Haarlemmerliede bekeurd. De veehouder
had frauduleus een varken geslacht. De
chauffeur was met het vleesch naar Haarlem
gereden en had het daar verkocht. De drie
koopers waren spoedig opgespoord in hun
woningen, waarbij 131 pond vleesch in be
slag is genomen. Bij onderzoek op het open
baar slachthuis bleek, dat het vleesch reeds
in een beginstadium van ontbinding ver
keerde, zoodat het voor de consumptie ab
soluut ongeschikt was. Bij nader onderzoek
in de woning van een der koopers vond men
nog een pan erwtensoep, welke ook een
deeel van het ondeugdelijke vleesch bevatte.
De ambtenaren hebben het vleesch uit de
soep opgevischt en eveneens in beslag geno
men. De koopers zijn natuurlijk ook bekeurd,
omdat zij het vleesch zonder bon hadden
gekocht en bovendien de hamsterwet hadden
overtreden.
Knaapje overreden. - Gistermiddag is
het tweejarig zoontje Jan van de familie
Notebomer in de Groote Bergstraat te Gro
ningen bij het oversteken van den rijweg
door een vrachtwagen gegrepen. Het jon
getje kreeg inwendige kneuzingen en is
korten tijd later overleden.
NIET VOLDOENDE AFGESCHERMD:
EEN WEEK HECHTENIS.
De Haagsche kantonrechter heeft een
ambtenaar van maatschappelijk hulpbe
toon, J. G. K. te den Haag, die een kabi
net in zijn woning zoo onvoldoende had
afgeschermd, dat het electrische licht in
de duisternis naar buiten straalde, tot een
week hechtenis veroordeeld.
De olie geeft geen brood meer.
Het is al nergens vetpot meer voor olie
venters, maar in Castricum schijnt eet heele-
maal erg te zijn. Een olieman uit dat fo
rensendorp kwam Maandagmiddag den Alk-
maarschen politierechter vertellen, dat hij
vroeger een bestaantje had voor zijn huis
houden met 6 kinderen, waarvan het oudste
10 jaar is, maar thans nog precies twee klan
ten heeft overgehouden. Het gas was, door de
distributie, de favoriet van de Castricum-
sche huismoeders geworden, zij het met min
of meer zachten dwang. Zóó erg was het
geworden, dat 99 procent van Castricums
bevolking op gas het eten bereid kreeg, toen
de olieman in kwestie een bus met vier liter
olie, tegen de bepalingen in, aan een vroege-
ren klant afleverde. Die klant vroeg nog,
of hij of zij er geen last mee zouden krijgen,
maar geruststellend werd verzekerd, dat er
niets zou gebeuren.
Er gebeurde echter wel wat. De politie
kwam er achter en vandaar, dat de olieman
op het matje en de huisvrouw-klant voor
het getuigenhekje kwam te staan.
De olieman maakte een nobelen indruk.
Hij was vroeger jachtopziener en onbezol
digd rijksveldwachter geweest, om later in
de olie te gaan. Nu stempelt hij, om weke
lijks voor vrouw en zes kinderen 10.95
steun te ontvangen, waarvan vijf gulden
huishuur af moet. De man verklaarde te
goeder trouw te hebben gehandeld.
De officier, dezen keer als plaatsvervanger
de president mr. baron van Tuyll, was erg
mild en vroeg slechts een rijksdaalder of 2
dagen.
De olieman zonder olie was er ook erg
content mee, zoodat de rechter, mr. Krabbe,
vond, dat het dan zoo maar moest blijven.
Arrestaties in oorlogsdagen.
Een veehouder uit Berkhout, 35 jaar oud,
had op 13 Mei, gedurende de oorlogsdagen,
in Zuid- en Noordschermer assistentie ver
leend bij het arresteeren van verschillende
personen door de militaire overheid. Bij die
gelegenheid had hij een inwoner van ge
noemde plaats en diens dochter, die beiden
als arrestant in een auto werden geplaatst,
uitgescholden voor landverraders en moor
denaars, daarbij zeggende, dat hij hen zou
willen doodschieten en graag gevierendeeld
zag.
Zijn loslippigheid had een staartje, dat
thans door den politierechter geschoren
werd.
De veehouder gaf slechts gedeeltelijk toe,
wat hem in de schoenen werd geschoven en
hij verdedigde zich door te vertellen, dat hij
bij een huiszoeking in de woning van ge
noemde arrestanten was geweest en daar
een brief had aangetroffen, die compromit-
teerend was voor degenen, die hij had be-
leedigd. Die brief was hem te machtig ge
worden.
De officier bracht den veehouder onder
het oog, dat men nimmer behoort te schel
den. Er moet niet alleen orde zijn, maar ook
fatsoen. Bovendien waren de beleedigden
van hun vrijheid beroofd en daardoor niet
in staat zich ook maar eenigermate te ver
weren. Hen dan nog uitschelden is laf en
onmannelijk. De officier achtte een boete
van 60 te vervangen door 10 dagen hech
tenis, een rechtvaardige straf.
De rechter, na opgemerkt te hebben, dat
verdachte meer scheldpartijen in de oorlogs
dagen had gehouden, veroordeelde hem tot
60 of 30 dagen hechtenis.
Verloren geraakt hout opgezocht.
In Bergen lag, na de capitulatie, hier en
daar langs de wegen hout, afkomstig van het
Nederlandsche leger. Aanvankelijk werd er
nog wat toezicht op gehouden, maar allengs
verslapte dat en tenslotte bekommerde zich
niemand er meer om. Toen meende een melk
handelaar, dat het oorbaar en gewenscht
was van dat hout voor zijn vrouw en kin
deren een schuilplaats te maken op zijn erf.
Echter, toen hij aldus bezig was het hout een
nuttige bestemming te geven, inplaats van
het mee te helpen laten verrotten langs den
weg, kwam vrouwe Justitia op zijn weg met
de opvatting, dat er diefstal was gepleegd.
Het hout werd in beslag genomen, mis
schien op een veiliger plaats opgeborgen, en
de melkhandelaar kreeg een proces-verbaal.
Terecht staande, kreeg hij, conform den
eisch, tien gulden boete of vijf dagen voor
zijn vrijmoedigheid.
Na 17 jaar de ruzie nog niet bijgelegd.
Een 67-jarige Alkmaarder had zijn vroe
gere vrouw, waarvan hij sinds zeventien
jaar gescheiden is en die inmiddels, na met
een ander te zijn genuwd, weduwe was ge
worden, bij een zekere gelegenheid op krasse
wijze uitgescholden.
De vrouw „nam het niet" en zoo kwam de
man op het matje.
Hij had heelemaal geen berouw. Hij had
het goed gezegd tegen de moeder van zijn
kinderen en als hij het heel precies bekeek,
dan had hij nog te kort tegen haar gezegd.
Met een dergelijk standpunt moet men
niet bij den politierechter aankomen. Die
Door JOHNSTON Mc.CULLEY.
36)
De inbreker ging zitten. Warwick liep
langs hem heen en weer, als dacht hij na
over wat hij doen zou. Langzaam aan kwam
hij nader. Hij liet zijn pistool een eindje
zakken. Terwijl hij zich omdraaide, stond
hij een oogenblik met zijn rug naar den
inbreker toe. Met één sprong was de kerel
bij hem, rukte hem het pistool uit de hand
en zei grimmig terwijl hij een paar pas
achteruit week: „Geen woord, of ik potnp
je vol lood, arme deftige meneer! Wou jij
me aan de dienders overleveren, hè?"
Een uitdrukking van ontzetting scheen
het gelaat van Warwick te verstarren.
„Ik ga de kamer en het huis hier uit",
zei de inbreker. „En jij blijft hier netjes
vijf minuten rustig zitten. Begrepen? Daar
na kun je zooveel lawaai maken als je zelf
maar wilt. Maar als je iets anders pro
beert
Hij zweeg veelbeteekenend. Warwick
scheen te huiveren.
„Ga daar zittenl"
Het was een kort bevel en Warwick ge-
jrzaamde terstond. De inbreker liep, met
het pistool op John gericht, vlug naar de
deur, draaide het licht uit en verdween.
Warwick wachtte een volle minuut lang
en begon te grinniken. Hij haastte zich
door het vertrek naar de brandkast en
bleef daar staan luisteren.
„Die kerel denkt natuurlijk, dat hij heel
handig ontsnapt is! Ik had het precies zoo
van hem gehoopt en verwachtEn hij
was zoo vriendelijk, die kast al vast voor
me open te maken. Ik hoef zelfs niet aan
dat malle slot te draaienIk neem, wat
ik noodig heb en verdwijn! Die is goed!"
XXV.
Oneerlijkheid onder dieven.
Warwick hield zijn handschoenen aan,
toen hij in de brandkast bezig was, niet
omdat hij bang was, gesnapt te worden,
maar omdat hij in geen geval vingeraf
drukken wilde achterlaten. Je kon nooit
weten!
Het viel hem niet moeilijk, het laatje te
openen en er het pakje papieren, dat Pel-
kingham aan zijn vermogen moest helpen,
uit te halen. Hij stak de papieren in zijn
binnenzak, knipte zijn lichtje aan en keek
rond. Daar lag het geld nog, dat de inbre
ker uit de kast had gestolen, en de juwee-
len ernaast. Warwick vond, dat hij dat al
les ook mee moest nemen, om de inbraak
des te echter te doen voorkomen. Nam hij
de papieren alleen weg, dan zou Cardlew
misschien vermoedens kunnen krijgen, die
hem op het rechte spoor konden voeren.
betoonde er, zooals te verwachten was, heel
weinig waardeering voor.
De officier vond, dat het na 17 jaar echt
scheiding zaak was aan de herrie een eind te
maken. De verdachte gaf geen waarborgen
tegen herhaling van scheldpartijen en daar
om moeirt hij maar eens twee weken gevan
genisstraf opknappen.
De verdachte trachtte hierop allerlei lee-
lijke dingen te vertellen van zijn gewezen
vrouw, die hem en ook zijn kinderen af
schuwelijk had behandeld, maar daar liet
de rechter hem weinig gelegenheid toe. Hij
vroeg tenslotte om een geldboete, want de
man had een aan tuberculose lijdende doch
ter, die van hem afhankelijk is en die, wan
neer hij gevangenisstraf kreeg en daardoor
zijn betrekking kwijt raakte, erg gedupeerd
zou worden.
De rechter achtte de verzekering tegen een
herhaalde scheldpartij belangrijker dan het
bezwaar van den man, die aan zijn zieke
dochter dacht. Het vonnis was: Zeven dagen
gevangenisstraf.
Veertien dagen voor een „dieren
vriend".
In Oudendijk had een man de bruutheid
gehad een klein hondje aan een dun touw
achter zijn fiets voort te sleepen, het aan het
touwtje, al rijdende op te tillen en weg te
slingeren, te trappen en later te slaan. Toen
omstanders hun verontwaardiging uitten,
antwoordde hij: „Een hond moet op zijn tijd
op zijn donder hebben".
Deze „dierenvriend" moest terecht staan,
maar hij was niet verschenen. Dat was geen
beletsel voor de rechtshandeling.
De officier had het over een tekort aan
fatsoen en over „dapperheid" tegen wezens,
die zich niet te weer kunnen stellen. Hij
vorderde veertien dagen gevangenisstraf.
Het vonnis was conform.
Een onverhoedsche aanval.
Voor de Alkmaarsche rechtbank had zich
Dinsdag te verantwoorden de reeds bejaar
de visscher A. P. uit den Helder, die er van
beschuldigd werd op Zondag 4 Aug. j.l. zijn
buurman R. met een hard voorwerp te heb
ben mishandeld. R. kwam in het schemer
donker des avonds op de fiets thuis, maar
werd, toen hij nog rijdende was, door
iemand, die op kousenvoeten liep, onver
hoeds aangevallen en met een hard ding
zoo stevig op het hoofd geslagen, dat het
zeer veel pijn deed en een bloedende wond
ontstond.
A. P. ontkende botweg de aanranding te
hebben gepleegd. Hij lag ten tijde van het
gebeurde op bed te slapen.
De getroffene, als getuige gehoord, zei A.
P. pertinent te hebben herkend. Hij had
nooit iets met P. gehad dat wrijving kon ge
ven. De moeder van den getroffene had,
naar zij mededeelde, A. P. vóór den aanval
een paar keer op straat gezien op kousen
voeten. Den eersten keer kon ze niet zien
wie het was, maar den tweeden keer zag ze
duidelijk, dat het A. P. was. Deze ging toen
zijn huis weer binnen, maar kwam even
later weer buiten om zich midden op den
weg te posteeren met iets in zijn hand. Zijn
zoon riep hem binfien te komen, doch P. riep
terug, dat hij „ze eerst nog even moest be-_
dienen'J.
Toen getuige zich kort nadien op haar
slaapkamer bevond, hoorde zij iemand roe
pen. Het was de stem van haar zoon.
Verdachte bleef er kort en goed bij, dat
hij van niets wist en had liggen slapen.
Het bleek, dat hij in 1915 wegens mishan
deling was veroordeeld, in 1924 wegens
diefstal, in 1926 wegens mishandeling en in
1930 wegens beleediging.
De officier, dezon keer als plaatsvervan
ger mr. Ubbens, achtte de schuld van A. P.,
ondanks dien ontkentenis, duidelijk bewe
zen. Wat P. had gedaan was een gemeene
en geniepige mishandeling, zonder de min
ste aanleiding. Spr. vorderde drie maanden
gevangenisstraf.
De entree voor een dansgelegen
heid gestolen?
De nog jeugdige Z. uit Oterleek werd er
van beschuldigd, dat hij op 7 Juni j.l. van
de fiets van mej. G. H. uit Oterleek, welke
fiets op het erf van een dansgelegenheid in
Zuid- en Noordschermer stond, een beursje
met 1.50 had gestolen. Het geld zat in een
groote bruin-gele tasch, welke aan den
bagagedrager van de fiets hing.
Z. ontkende den diefstal stellig. De be
stolene vertelde, dat zij in de danszaal was,
evenals verdachte. Deze had zich echter ge
durende een kwartier verwijderd.
Daarom stak hij geld en juweelen in zijn
zakken, duwde de brandkast dicht en bleef
weer even staan luisteren, maar geen enkel
geluid verried dat er iemand anders in
huis wakker was. Hij ging de gang in,
sloop de huiskamer door en begaf zich
vlug, maar omzichtig, naar de glazen deur
van de serre.
Over de balustrade heen liet hij zich
met een sprongetje in het dikke gras val
len. Hij sloop naar een boschje en bleef
daar even staan om zijn jaskraag op te
zetten. Hij wist, dat het ongeveer twee uur
in den nacht was. Als hij eenmaal op straat
was, viel er niets meer te vreezen.
Kwam hij een bekende tegen, dan zou
deze denken, dat John Warwick van een
gezellig fuifje met goede vrienden naar
huis terugkeerde. Iedereen wist, dat War
wick graag groote wandelingen maakte
om zichzelf in goede conditie te houden.
Hij voélde, of het pakje nog goed in zijn
zak zat, greep zijn stok stevig beet en
wilde over het grasveld heen naar een
donker plekje loopen, waar hij ongemerkt
de straat kon opgaan. Maar bij het om
draaien voelde hij de aanwezigheid van
een menschelijk wezen. En op hetzelfde
oogenblik werd er een koud voorwerp
achter tegen zijn nek gedrukt, wat door
John Warwick dadelijk herkend werd als
de loop van een revolver. Een oogenblik
stond zijn hart stil. Had een politieagent
hem misschien het huis van Cardlew zien
verlaten? Zou hij gearresteerd worden?
Was zijn loopbaan als misdadiger reeds ten
einde?
De twee zoontjes van den eigenaar van
de danszaal hadden verdachte bezig gezien
bij de fiets. De jongste had zelfs gezien, dat
verdachte een wit zakdoekje in de hand
had, welk doekje later uit de tasch bun
gelde. Verdachte had eerst geen entree tot
de danszaal willen betalen, maar nadat hij
bij de fiets was geweest, bleek hij wel geld
te hebben.
Verdachte zei daarop, dat hij eerst geen
entree wilde betalen, omdat hij het te duur
vond.
De officier zei, dat alles feitelijk afhing
van de verklaringen van de twee jongens.
Zij maakten echter een dusdanigen be
trouwbaren indruk, dat men ze rustig als
juist kon aanvaarden. De officier vorderde
drie maanden gevangenisstraf tegen Z.
Gecondenseerde melk als veevoer
geleverd of niet?
Een Alkmaarder, K. genaamd, had in
Februari van dit jaar aan een bakker te
Castricum 6000 blikken gecondenseerde
melk geleverd tegen een "prijs van 6 cent
per blik. De melk was afkomstig van The
Condensed Milk Company Alkmaar Holland
in liquidatie. De Allernaarder stond terecht,
omdat hij de melk had verkocht als geschikt
voor menschelijke consumptie, terwijl later
bleek, dat de melk voor menschelijk gebruik
was afgekeurd. Door den kantonrechter was
de man die thans in hooger beroep was
gekomen veroordeeld tot 400 boete of
100 dagen.
K. ontkende de melk te hebben verkocht
als geschikt voor menschelijke consumptie.
Hij had ze verkocht als veevoer.
Th. P., bakker te Heiloo, verklaarde, dat
K. bij hem was gekomen en hem de partij
gecondenseerde mek had aangeboden. Ge
tuige wilde er niets van weten, omdat hij
twee koeien had en dus geen behoefte had
aan melk.
K. drong erg aan en zei, dat men van de
melk uitstekend slagroom kon maken en
goed kon gebruiken in de bakkerij voor bij
zondere doeleinden. Hij had drie busjes bij
zich en een van die busjes werd openge
maakt om de melk in een kop koffie te pro-
beeren. De proef viel goed uit en toen
toonde de zoon van getuige, die een bakkerij
in Castricum heeft, belangstelling voor de
partij blikjes. De zoon en K. werden het
eens. K. had niet gezegd, dat het een afge
keurde partij was.
Verdachte hield vol, dat hij de melk als
veevoeder had verkocht.
P. Sr. antwoordde daarop, dat hij geen
behoefte had aan veevoer, want hij had zijn
koeien kort daarop verkocht en een hoop
hooi over gehouden.
De zoon, P. Jr., bevestigde de verklarin
gen van zijn vader volkomen. Er was geen
sprake geweest van veevoer. Trouwens:
getuige had geen vee. Van de zijde van ver
dachte werden drie getuigen a décharge ge
hoord, een kennis van K. en de echtgenoote
en zoon van K. Deze verklaarden alle drie
er bij te zijn geweest, toen de jonge P. ten
huize van K. den koop kwam sluiten. Er
was toen sprake geweest van last krijgen
met den keuringsdienst, waarop P. Jr. zou
hebben gezegd: we krijgen geen last, want
ik heb de melk als veevoer gekocht. Ook
zou P. Jr., die het zonde vond de melk als
veevoerte gebruiken, het voornemen te
kennen hebben gegeven de melk in de
bakkerij te bezigen.
De officier hechtte volledig geloof aan de
verklaringen van vader en zoon P. Hij vond
de knoeierij ergerlijk en vorderde bevesti
ging van het vonnis van den kantonrechter.
De verdediger, mr. N. van Leeuwen, ves
tigde in zijn uitvoerig betoog de aandacht
op het feit, dat P. Sr. twee koeien had en dus
wel veevoer kon gebruiken. Bovendien
moest de zeer lage prijs, welke K. voor de
melk kreeg, den anderen ook iets gezegd
hebben. Pleiter meende, dat achter de kwes
tie meer stak, dan aanvankelijk leek, want
P. Sr. ging drie weken na de transactie
failliet. Met de levering en de betaling ging
het ook zonderling toe van den kant van de
P.'s. Verdachte had aan wel twintig ande
ren ook gecondenseerde melk geleverd en
steeds als veevoer.
Nadat pleiter de aandacht had gevestigd
op de verklaringen van de getuigen a dé
charge en op het verleden van verdachte,
die hij beschreef als een hard-werkend man,
vroeg hij vrijspraak, subsidiair een lichte
boete.
Uitspraak in alle zaken Dinsdag 22 Oct.
ALKMAARSCHE RECHTBANK.
Uitspraken van heden 8 Oct.
Veertien dagen geleden stond terecht de
fietsenbewaarder A. D. uit Hoorn, wegens
verduistering van een fiets. Door den offi-
„Omhoog je handen", hoorde hij zich
schor in het oor fluisteren.
John Warwick stak de handen omhoog.
Er zat niet anders voor hem op. Er kwam
een tweede man naar hem toe. Het was
stikdonker en slechts nu en dan viel een
lichtstraal van een straatlantaarn tusschen
het gebladerte door en daarbij kon War
wick zien, dat de man, die vóór hem stond,
geen uniform droeg.
„Geen woord, of ik pomp je vol lood!"
fluisterde de stem achter hem en Warwick
herademde. Hij herkende die woorden. De
man, die den revolver tegen zijn nek duw
de, was de inbreker van daareven uit het
huis van Cardlew.
„Je wou me een aardige poets bakken,
hè?" spotte de man vinnig. „Ik vond het
al zoo vreemd, dat je niet begon te schreeu
wen en lawaai te maken, zoodra ik in de
gang was. Jij bent dus een deftige inbre
ker, hè? Zoo eentj.e als Raffles, hè? Nou,
dit keer ben je tegen een stel toffe jongens
opgeloopen, hoor. Mij ertusschen nemen en
zelf met den buit ervandoor gaan? Niks
daarvan!"
„En wat ben je nu van plan te doen?"
vroeg Warwick.
„Ik zal m'n kameraad je zakken laten
nazoeken en hij zal wat ons toekomt eruit
halen. Je bent niet eens een fatsoenlijke
dief. Ik zou half om half met je gedaan
hebben, als je me daar in huis de waarheid
verteld had, maar nu zullen we alles mee
nemen".
De man, die voor Warwick stond, begon
zijn zakken na te zoeken. HU haalde het
cier werd toen 3 maanden gevangenisstraf
voorwaardelijk, met 2 proefjaren gevor
derd. De rechtbank, thans uitspraak doen
de, veroordeelde D. conform den eisch.
De gehuwde vrouw J. C. L.V. te Den
Helder heeft terecht gestaan wegens ver-
waarloozing en verlating van haar drie
kleine kinderen. De officier had zes maan
den gevangenisstraf gevorderd. De recht
bank sprak de vrouw thans vrij wegen»
gebrek aan bewU's.
J. S, uit Wieringen heeft terecht gestaan
wegens diefstal van een fiets, ten nadeele
van den veehouder H. S. aldaar. De offi
cier vorderde tien maanden gevangenis
straf. De rechtbank veroordeelde J. S. he
den tot 8 maanden gevangenisstraf.
D. A. F., eigenaar en directeur van de
Hollandsche Spaar- en Credietfinanciering
te Alkmaar, heeft terecht gestaan wegens
het uitoefenen van het geldschietersbedrUf
zonder vergunning van B. en W. De offi
cier, die F. in geen enkel opzicht als een
woekeraar beschouwd wenschte te zien,
had 100 boete of 30 dagen gevorderd. De
rechtbank veroordeelde F. thans tot 10
boete of 6 dagen.
N.V. ALKMAARSCHE EXPORTVEILING.
ALKMAAR, 7 Oct. 1940. Op de heden ge
houden veiling werd betaald voor: Andijvie
12.30, Bloemkool le s. f 9f 14 2e s.
46.50, Kropsla 12.50, Knolselde-
rie 3.104.40, Komkommers 4.50—
8, Meloenen 612 per 100 stuks; Bie
ten 2.403.60, Gele kool 5.606.60,
Groene kool 4.205.90 Prei 5.806.20
Roode kool 5.608.20, Uien 3.20
f 6.20, Witte kool 2.80—3.20 en Wortelen
1.503.10 per 100 kg; Druiven 14
22.50, Peren 4.5013, Spruiten 7.50—
12, Snijboonen 915, Enkele spercie-
boonen 7f 10, Dubbele spercieboonen
411, Tomaten 4.808.10 per 100
pond; Peterselie 0.70f 1.20, Selderie
0.702 en Wortelen 3.506 per 100
bos; Postelein per bakje 2840 cent; Spina
zie per bak (16 pond) 0.16f 1.19.
AMSTERDAM, 9 Oct. 1940. Op de heden
gehouden aardappelenmarkt waren de prij
zen onveranderd. Aanvoer 125.000 kg.
NOORDSCHARWOUDE, 9 Oct. 1940.
(Noordermarktbond). 9300 kg Roode kool
4.40—10.20; 3000 kg Gele kool 4.80;
5100 kg D. witte kool 3.20; 39200 kg Uien
4.505.50, grove uien 5.105.50,
drieling uien 4, nep uien 4; 13800 kg
Peen 2.903.40, kleine peen 2f 2.50;
350 kg Bieten 2.20f 2.90; 500 kg Aardap
pelen: Bonken 3.30; 116000 kg Vroege
witte kool 2.50; 2700 kg Slaboonen 8
15.90.
WARMENHUIZEN, 8 Oct. 1940. 700 kg
Aardappelen: Eigenheimers f 4.505.20;
1825 kg Gele nep 4; 18225 kg Uien 4.60
4.90, drielingen j 4; 15300 kg Roode kool
3.10—11.70; 98200 kg Witte kool 2.50;
500 kg Slaboonen 8.2011.30; 2250 kg
Peen 2.1Q—2.90.
BROEK OP LANGENDIJK, 9 Oct. 1940.
(Langendijker Groenten veiling). 32400 kg
Roode kool 2.50—11.40; 23600 kg Gele
kool 3.20—6.20; 10500 kg D. witte kool
3; 2700 kg Savoye kool 2.803.30:
27400 kg Uien 4.30—5.60, grove uien
4.104.90, drielingen 44.20, nep
4, stek 1—3.40; 14000 kg Peen 2.10—
3.40; 10000 kg Bieten 1.60—3.20; 1400
stuks Bloemkool 8.90f 12.50, 2e s. f 3.10
5; 78700 kg Vroege witte kool 2.50;
1100 str. Andijvie 1; 1000 kg Slaboonen
9.30—10.40; 2900 kg Goedgekeurde aard
appelen A 35—50 4.70 B 28—35 4.50.
TEXEL, 7 Oct. 1940. Op de heden gehou
den veemarkt waren aanvoer en prijzen als
volgt: 7 Koeien 200260; 19 Graskalve
ren 80140; 4 Nuchtere kalveren 7
14; 78 Lammeren 18f 27; 22 Ram
men 70—90; 16 Schapen 28—45; 10
Biggen 10—18; 120 Kippen 0.70—1.
TEXEL, 7 Oct. 1940. Op de heden gehou
den eierenveiling waren in totaal 1150 stuks
eieren aangevoerd, prijzen: groote (per 100)
7.20—7.60 en kleine 5—7.
SCHAGEN, 7 Oct. 1940. Op de heden ge
houden paardenmarkt was de aanvoer 187
stuks, soort en prijzen waren als volgt: Veu
lens 150—275; iy,-jarige paarden 250
400; 2 -jarige paarden 325f 450;
Rijtuigpaarden f 500850; Werkpaarden
400850; Slachtpaarden 80400;
Hitten 110—410. Handel vlug.
geld en de sieraden eruit en vond ten slot
te de documenten.
„Wat zijn dat?'" vroeg hij schor.
„Denkelijk effecten... neem maar mee",
beval de man met den revolver. „Als hü ze
meegepakt heeft, zullen ze wel wat waard
zijn. Neem mee, dan kijken we het later
wel na".
De man stak de papieren bij zich en ging
een paar pas achteruit.
„Laat dit een lesje voor je zUn", zei de
man met den revolver. „Je verdiende
eigenlijk, dat ik je een klap op je kop gaf
met den kolf, zoodat je sterretjes zag. Mis
schien bleef je hier dan wel liggen, tot een
diender je oppakte.. Het zou je verdien
de
Plotseling liet Warwick zich op de knieën
vallen. Tegelijkertijd greep hU achteruit
naar den man met den revolver, smeet hem
met een ruk over zijn hoofd heen, ontrukte
hem het pistool en sprong achteruit om den
anderen man, die op hem toevloog, te ont
wijken. Maar die andere bedacht zich en
ging zelf aan den haal. Hij was maar klein
en niet erg sterk enWarwick had nu
het pistool in handen. Op hetzelfde oogen
blik greep de man, die op den grond lag.
Warwick om zijn knieën beet. Warwick
trok hem overeind.
(Wordt vervolgd).
