SEINPOST-DUIN 26 PAM BIJ HAANAPEN. ND A JAMSCHE URS BEZOEK AAN HIUZE CEETIE Huiselijk gesprek met den zanger SPORT Amsterdam sche brief. Goede traditie bij de wisseling van oud en nieuw. RECHTSZAKEN Alkmaarsche Rechtbank. Rijwieldiefstallen. HEKSTE BLAD •ijwiel als nieuw 2i p. s. Pracht 30, Meisjesfiets 's Rijwielhandel, ?el. 3827. ;anglooper, Terra nen en prima ge- 'ornuis. Br. met ter M 736 bureau cerenKleeding te tweed demi maat naat 40, enz. loningsweg 72. raagd waterdichte hooge schoenen igen. r 49. lersoons led., spi- inderled., 2 fau- i, tafels, dressoirs, eden. ingsweg 30. gste waarde voor flesschen, couran- kachels, fornui- 'EN, Fnidsen 91, Trapnaaimachine, w, in mooie eiken 85. Waschcommode, geheel compleet >er, spiegelopzet, wit marmerblad. zwarte dames 38, 5 gulden en lichte lage schoe- voor 6 gulden. 109 A. open. 5 uur, hoofdnum- ;ste huwelijk (hu- irollen Hans Thi- Hans Moser. Toe- eftijd. 7 uur, hoofdnum- mag 't niet weten n Geraldine Katt, Alice Treff, Ernst mg boven 18 jaar. r, 7.15 uur, hoofd- maar op wie? hoofdrollen Jan .ndrock en Theo leeftijden, n voorstelling. uur, hoofdnum- 'Jed. hum. film); luber, Johan Hees- ihn e.a. Toegang 9 Januari. nonie, Javaansche AVE ÜHE BANS N.T. Alkmaar., 8 Januari 1941 ÏN. Vor. k. plm2 u 0 11 989/is 989/ls 938 89% 89 17. 887/s 89 zerkl. >EN .1193/4 120 .125 125 .197 195 lank138 139 4L. lie 107 103 75 '4 .340 340 .127Vi 130 .211 210% 4L. 48 48 31 307/g 88% =8 7 7 54VS 54 39 39 lyon. 23i/i 23% 27% 26% 6s/< 6% 71% 71 >CH. .446 443 .287 2:6 nie 270 270 a .128 128 eli .2551/4 26yv* 38% 127/16 We .284 .2191/, 14/3/4 .168 81 Vs .114 9i/g lijn 1211/, 1 lijn 1571/4 >ot 160 .187 .1951/4 .269 .215 GEN. 2H/4 10'/, 11 Vs 151/4 89 - Si/, 266% 3-5/j 1 II1/4 282 219 118 166 114 5Vs 1201/, 1581/, 1 .OV, 18b3/ 4 198 267 216 23 1 Va II1/4 15% 89 5V» (Van onzen specialen medewerker). „Mag ik even", vraagt mijn gastheer, en draait met zorgvuldig kiezenden wijsvinger een telefoonnummer. „Met Speenhof. Kunt U mij drie bokkingen bezorgen? Ja maar alle drie met kuit, daar houdt mijn vrouw zoo van". „Had ik beloofd, zie je", veron tschuldigt hij zich en zet zich dan behoedzaam in een leunstoel bij het raam. U weet wel, zoo'n ouderwetsche leunstoel, met een hoogen rug en bloemetjes trijp. Zooals hij daar in zijn hoekje zit, is hij de gepersonifieerde huiselijkheid. Koos Speenhof, zooals wij hem allemaal kennen. Want ondanks zijn weelderige d ichterlokken en zijn eerwaardige apostelbaard is hij ook op de planken altijd een huiselijke ver schijning geweest. Een huiselijke bohémien, in zijn overjarige ge- kleede jas, met zijn zwierig gestrikte flodderdas en zijn eeuwi ge guitaar. Achter hem hangt een vorstelijk portret van zijn vrouw, zijn Césarine, gescailderd door Piet van der Hem. Op den schoorsteen staat een vergulde pendule. Verder zijn er nog twee klokken. Interview. „Vraagt u maar", zegt Speenhof, kijkt uit het raam en zwijgt. Ik kijk naar hèm en zwijg even eens. Van de drie klokken tikken er twee. Buiten ruischt de regen. „Vraagt u maar". Dat zegt ook een minister die niets los wil laten. Dat zegt een wethouder van openbare werken, die niet van openbaarheid houdt. Dat zegt een oude bureau craat, die vanwege zijn zilveren ambtsfeest de man van de krant te woord moet staan. Nu hoor ik het van Speenhof. Dat is lastig, want nu wordt het natuurlyk geen vlot gesprek, maar een echt interview van eerst jij en dan ik en dan jij weer. Wat moet ik nu vragen? Naar het broekje van Jantje? Naar het meisje dat je nooit vergeet? Enfin, ik begin maar bfj het begin: „Hoe bent u eigenlijk begonnen? Als dilettant?" „Ik ben nooit dilettant geweest". O zoo. „Was u niet eerst bjj de mari niers? probeer ik opnieuw, t Is niks geen schande om mari nier geweest te zijn", vindt Speen hof. „Maar ik ben het nooit geweest. Ik ben op de H. B. S. geweest en toen bij den Marine Stoomvaart dienst en ik heb een behoorlijke technische opleiding gehad. Maar ik voelde altijd voor litteratuur". „Maar hce bent u begonnen?" houd ik onnoozel vol. „Zoo maar ineens", zegt Speenhof. „Waar was dat?" „In Tivoli". Het begin. ■De vraag was stom overbodig. Na tuurlijk in Tivoli, wijlen het oude Tivoli aan wijlen den Coolsingel. Waar anders zou een Rotterdamsche ichter-zanger in den goeden ouden ya zijn loopbaan .begonnen zijn? „En hoe kwam u daartoe?" zet ik dapper door. wa7™ttBiene' die toen directeur hart li me op het P°dium en toen rt=l^ M1CCeS' Dat was op een Zon- dagmorgen 0p 3 Mei 1901. Toen heb daar ook mijn vrouw/gevonden". „Dat was dus dubbel succes", zeg J i eigeri verschrikke iyke grappigheid. „In derderangs gelegenheden ben ik nooit opgetreden", gaat Speenhof verder. „Wel voor het Nut en in Kunsten en Wetenschappen Weer dwalen de oogen naar bui ten. Even hoor je de branding nu Huize Ceetie staat vlak bij de zee de Sempostduin in Scheveningen Huize Ceetie, natuurlijk naar ziin vrouw genoemd. J Waar kijkt de oude dichter naar' Be regen, die langs de gevels striemt? Of tuurt hij in het ver- leden? Ik krabbel tersluiks in mijn bloc note een schetsje van zijn typischer. KOp. Volgende vraag: „Hoe was in dien tya het publiek?" „Dankbaar", is het antwoord. „Het Hollandsche publiek is dankbaar. Maar het is bedorven door de film, te veel verblind door den valschen schijn van Hollywood. Dat gaat nu weer over. De menschen keeren al tijd weer naar den goeden norm te rug. Voor die gemeenigheid van de buitenlandsche film is het publiek hier toch ais het er op aankomt te egelijk. Daarom wilde het ook met de Nederlandsche filmindustrie tot nog toe niet goed lukken. Daar is een andere mentaliteit voor noodig Toon me je film en ik zal je zeggen' wat voor volk je bent. Ze zijn hier met geraffineerd genoeg". „Maar toen u begon, was, laten we zeggen: het groote publiek, toch ook niet zoo kieskeurig". r.'-T.°?n,,gingen ze 'naar „Zwarte Griet Maar dat was niet geraffi neerd. En doordat er nog niet zoo'n overstelpende keus was op ver- maaksgebied, waren de menschen nog niet bedorven door een te veel san amusement. Je had de kleine komedie, de groote komedie en het volkstooneel. En dan het variété meer niet". „En de revue?" „Die heb ik zien opkomen, 'k Heb zelf ook driemaal een revue gehad", darn" hennner me „Vooruit Rotter- „In de revue was Louis Davids op zyn best. Maar hü wilde de Salis en oruant van Nederland worden" ^LoWu?/t> Koos Speenhoff. Cabaret. Nu komt het gesprek vanzelf op het cabaret. De Salis en Bruant zijn twee roemruchte namen uit den bloeitijd van het Montmartre-cabaret. Het cabaret, waaraan Pisuisse zijn hart had verpand. Jean Louis, dien Speenhof hoe kan het ook anders goed gekend heeft. En toch eigen lijk nooit gekend heeft, bedenkt hij achteraf. „Ik heb hem nooit heelemaal begrepen. Maar hij was een kun stenaar en een harde werker. Maar voor de Montmartre-stijl is ons volk te gereserveerd". Het cabaret, het klein tooneel, waarvan hfj zich den schepper mag noemen, ook, vindt Speenhof al weer te veel geïnfecteerd door Holly wood. Net als de revue, waar de kern uit is, met „al dat -malie gedoe van die huppelende juffrouwen". „e,n; ovc*r 60 film, over de „Sehla- ger -filmproductie wel te verstaan, is hij allesbehalve te spreken. Te veel aan het oude blijven hangen? Toch interesseert hem de filmkunst wel. Zou hij geen gelijk hebben? We ver moeden, dat heel wat verstokte bioscoopgenieters op 't oogenblik ge neigd zijn dat toe te geven want het is niet te ontkennen, dat 'de meeste mooie en duurbetaalde filmpoppen tegen den achtergrond van het tijds gebeuren wel een erg poover figuur slaan en de schoone schijn van de meeste films het gemis aan inhoud niet meer kan maskeeren. Inmiddels is onze nationale bard be, nu had ik me zoo stellig voorge nomen hem zoo niet te noemen, om dat hij in haast iedere recensie zoo genoemd wordt. Bovendien, een bard is hij niet, want die zingt helden dichten en zoo, meters lang, en Speenhof heeft het, behoudens zijn strijdliederen, r.iet verder gebracht dan liedjes op simpele melodietjes. daarin zeer veel over helden- ®°ed,te viaden> ai is dat geen moed an krijgszuchtig karakter. Maar wat wüde ik 30k weer zeggen, toen Oom. vmmiddelS" begon? ia. dat Dui^r 200 heet hij onder de Puinruimers in Rotterdam nog knm gezaUle r-p zijn praatstoel is ge- een fr u ,tenslotte zetten we samen rUmf om op over dichters en dertien' °Ver perscritiek en schii- Brert!?' °Vlr heden en verleden. Bredero en Ferry gaan over de tong Bouwmeester en Lou Bandy. Maai dat is niet voor de krant, al is het wok erg interessant. En terwijl hij zoo vlot en genoeg- ijk praat, valt het me nu pas op, dat hij zijn gekleede jas niet aan heeft maar een modern colbertje, en dat h/j met zijn zeventig jaren nog een paar jeugdige beenen heeft, met zijden sokjes en bruine molières. Toekomstplannen. Speenhof, ik mag het u wel ver klappen, omdat hij er zelf geen ge heim van maakt, is geen millionnair en dat is wel eens lastig, als je eeri dagje ouder wordt. Daarom praat hij nu ook in vertrouwen over zijn toekomstplannen. Menige jongeman durft daar op 't oogenblik niet eens aan denken. Maar Speenhof, al heeft hij dan den leeftijd van de zeer sterken be reikt, is niet van zins, op zijn lau weren te rusten. Den laatsten tijd bedreef hij jour nalistiek. Schreef artikelen voor de „Groene Die is onlangs helaas tei ziele gegaan. Nu zoekt hij iets anders aan te pakken. Hij is nog flink en zijn dappere levensgezellin even eens. Die laat in een andere kamer een stofzuiger zoemen: „Hoor, mijn vrouw, zij is in touw", rijmt hij met een oolijk gebaartje. Dan ontdek ik, dat het gemiddelde van de drie klokken ten naaste bij twaalf uur is en maak ijlings aanstalten. „Ik zal u uitlaten". Met chevalereske hoffelijk word ikn aar de voordeur geleid. Een har telijke handdruk en ik sta weer in den regen. Als ik thuis kom, ligt op mijn schrijftafel een bundeltje met „De beste Gedichten van Speenhof". Al thans de beste volgens Greshof, die ze bloemgelezen heeft en die niet de beschiking had over wat onze. dich- ter-zanger nog in portefeuille heeft Maar in ieder geval bleek het een uitgezocht genoegen, ermee in een hoekje te kruipen en nog eens al die bekende liedjes, en verschillen de die we ons niet meer herinnerden, opnieuw te ontdekken. Greshof heeft wel gelijk, als hü in zijn inleiding zegt, dat wij ze tegenwoordig, nu de na-tachtigsche woordkunstenarij veel van zijn glorie heeft verloren omdat wij behoefte kregen aanscher per en directer zegging, aan minder opgesmukte beelding, beter nog kunnen waardeeren, dan toen ze voor het eerst in druk verschenen. Lees ze ook eens, met de aandacht die ze verdienen, en U zult gelooven, wat Greshof, die deze gedichten rui terlijk en als een handdruk of een kaakslag zoo direct noemt, ervan voorspelt: „omdat zij zóó zijn, kunst loos en brutaal, zullen ze nog begre pen en bemind worden, wanneer veel fraaie woordspelen van on langs en heden totaal onverstaan baar zijn geworden". Later moge het nog heel lang duren zal er in den gevel van Seinpostduin 26 misschien een bron zen gednkplaat komen: hier woon de en werkte Speenhof. Maar hij heeft nu al en nog immer recht op onze waardeering. S chaatsen HARDRIJDEN KORTEBAAN VOOR VROUWEN. Om het kampioenschap van Nederland. Antje Koopmans wint den titel. Gisteren zijn te Groningen de wedstrijden gehouden om het kam pioenschap van Nederland hardrij den kortebaan voor dames. Er waren 18 deelneemsters waaronder de beste rijdsters uit het Noorden van ons land. In de series werd uiterst fel gestreden. Voor de halve finale plaatsten zich drie der beste rijdsters n.l. Antje Koopmans, Sietske Pas veer en Hennie Sietsema. Nadat Sietske Pasveer in een prachtigen rit Hennie Sietsema had geklopt, moest zjj in de finale de meerder heid erkennen van de Groningsche rijdster Antje Koopmans. Deze laat ste werd dus kampioene van Neder land, terwijl Sietske Pasveer tweede werd. Van de overige deelneemsters bezette Selkje Nienhuis de vijfde en Fokje v. d. Velde de zevende plaats. WEDSTRIJDEN TE SCHAGEN. De uitslagen van de wedstrijden hardrijden, die gisteren te Schagen zijn gehouden, luiden als volgt: 500 meter: I. K. Schenk (Wierin- gerwaard) 50 sec., 2. P. Ekelschot (Amsterdam) 50.2 sec., 3. M. Jonker (Warmenhuizen) 51.1 sec. 1500 meter: 1. M. Jonker 2 min. 46.1 sec., 2. P. Ekelschot 2 min. 46.4 'sec., 3. K. Muts (Jisp) 2 min. 46.4 sec. 3000 iheter: 1. N. Strijbis (Woud- meer) 5 min. 41.2 sec., 2. Bosson (Amsterdam) 5 min. 45.2 sec., 3. K. Muts (Jisp) 5 min. 47.3 sec. In het totaal-klassement bezette M. Jonker uit Warmenhuizen de eerste plaats. HARDRIJDEN TE WIERINGER- WAARD. Maandagmiddag werd aan de Nieuwesluis een hardrijderij op schaatsen gehouden voor ingezete nen. Baanlengte 160 m„ aantal deel nemers 15: le pr. 10 C. Braaf, 2e pr. 7.50 J. Slikker, 3e pr. 5 H. de Vries, 4e pr. 2.50 R. de Boer. IJSWEDSTRIJD TE ST. PANCRAS. Door de IJsclub werd een wed strijd gehouden in hardprikken voor heeren. Niet minder dan 36 deel nemers verschenen aan den start, de belangstelling van het publiek was bijzonder groot. De uitslag was: 1 H. Wiedijk, 2. G. Balder, 3. K. de Geus, 4. D. Kloosterboer, 5. C. Groen Czn. IJSWEDSTRIJD TE OTERLEEK. Zondag hield de IJsclub alhier haar eersten wedstrijd in dezen winter en wel voor schoolgaande kinderen van leden der IJsclub. De prijzen bestonden uit speelgoed en kunstvoorwerpen, bovendien ont ving elke deelnemer een tractatie. De kinderen die niet mee konden doen wegens ziekte werden ook niet vergeten. De uitslag was als volgt: meisjes van 7—8 j.: 1. ,T. Wonder, 2. G. de Vries, 3. C. Plevier; idem van I- 1. A. Leegwater, 2. .1. Muntjewerff, 3. N. Dekker; idem 1213 jaar: 1. Z. Rechtuit. Jongens van 7—8 jaar: 1. Jb. Schuurman, 2. G. van Harskamp; idem van 9-11 j.: 1. A. Muntjewerff 2. A. Plevier, 2. W. Buis; idem 12-1 j.: 1. N. Klerk, 2. J. v. Gl^ft. Wat dezen keer ontbroken heelt. Het is merkwaardig, maar in dezen tijd gaan wij meer dan ooit hechten aan traditie. Of misschien is het ook juist niet merkwaar dig, doch hoogst begrijpelijk. Want terwijl ons allerlei dingen ontval len zijn, die voorheen den inhoud van ons dagelijksche leven vorm den, hechten wij ons met dubbele vasthoudendheid aan die dingen, die aan ons leven als leden van volks- en stadsgemeenschap zijn bizondere en geheel eigen karakter geven. Meer dan ooit voelen wij van hoeveel waarde die zijn en vooral de Decembermaand, die nu achter ons ligt, was bij uitstek een maand, om ons aan die waarde te herinneren. Daar was de goede ge woonte van Sint Nicolaas, daar was het Kerstfeest, daar was tenslotte de wisseling van Oud en Nieuw, met al haar gebruiken, die wij nog nooit zoo sterk als thans bewust opnieuw in eere hebben gehou den. De Gijsbrecht. Een van onze echt-Amsterdamsche Nieuwjaarsgebruiken is de jaarlijk- sche gang naar den Stadsschouwburg, waar nu al meer dan 330 keer Von- del's „Gijsbrecht" het nieuwe jaar inluidt. Toen uw correspondent op den len Januari van 1940 den Amsterdam- schen Stadsschouwburg bezocht om daar voor een der Amsterdamsche bladen de traditioneele Gijsbrecht- opvoering te verslaan, schreef hij aan het eind van zijn beschouwing, na op de goede traditie dier opvoe ring gewezen te hebben: ,,Laat ons nu maar hopen, dat wij volgend jaar op dezen dag hier wéér als een groote Amsterdamsche familie bijeen mo gen zijn". Die wensch is gelukkig in vervul ling gegaan. Als wij denken aan het droevig lot, dat den Rotterdamscjier, Schouwburg getroffen heeft, mogen wij Amsterdammers met dankbaar heid vervuld zijn. Zeker, de tradi tioneele feestelijke avondvoorstelling was naar den middag verplaatst en de ook al traditioneele slemp was dit keer in de koffiekamer niet te krij gen en de Nieuwjaarswensch van Kloris en Roosje moest vervallen, omdat het anders te laat zou worden, maar Gijsbrecht zelf verscheen dan toch maar weer ten tooneele in een ongedeerden schouwburg en wij allen zaten weer in de zaal en keken toe en luisterden en waren toch wel heei dankbaar, dat wij aanwezig mochten zijn. Zoo'n Nieuwjaars-voorstelling van de „Gijsbrecht" neemt in ons Am sterdamsche leven een groote plaats in. Voor talloozen onzer was het op Nieuwjaarsdag, dat zij voor het eerst, als jonge jongen of jong meisje, on der ouderlijk geleide den schouw burg bezochten, en was de Gijs brecht het eerste tooneelstuk dat zij te aanschouwen kregen. Het doet u, nu ge zelf ouder geworden zijt, goeu ais ge op Nieuwjaarsdag onder dé bezoekers wéér van die knapen en meisjes ontdekt, die kennelijk thans op h u n beurt voor het eerst Am sterdam's eersten schouwburg betre den. En ge rekent bij u zelf na: nog zooveel jaren en ik neem m ij n jongen ook voor 't eerst mee. Nu ja, wij leven in een anderen tijd en hij heeft heusch al eens gezien, hoe een schouwburg er van binnen uitziet, rnaar d a t is dan zijn eerste o f f i- c i e e 1 e bezoek en hij zal ongetwij feld het ook zoo voelen, zoogoed als het voor u zelf indertijd, een g e- beurtenis was, die eerste Gijs brecht. Ik zei het al: veel ontbrak er dezen Nieuwjaarsdag aan de Gijsbrecht- voorstelling om het heelemaal en volledig een echten Eersten Januari te doen zijn. Vooral de af wezigheid van Thomasvaer en Pieter nel deed ons pijn, maar ja, zij zouden ons veel te lang in den schouwburg gehouden hebben en wij moeten nu eenmaal zorgen, dat wij op tijd thuis zijn. Het gebrek aan slemp heeft waarschijnlijk niemand ernstig gevoeld. Hand op 't hart, we dronken 't wel, maar erg lekker vonden we 't niet. Hoewel, als de slemp er volgend jaar weer is, zullen we hem maar weer met mannenmoed drinken. Vanwege de traditie De Oudejaarsavondkerk. Van traditie gesproken, daartoe behoort ook het kerkbezoek op Oude jaarsavond. Wij weten wel, dat het eigenlijk niet in den haak is om al- een maar op dien eenen avond de kerk op te zoeken. Dat lijkt een beetje op slecht geweten. Laat ons maar aannemen, dat de Oudejaars avondkerkgangers ook bij andere gelegenheden hun plicht vervullen. Hoe dat zij, de kerkgang hoort óók bij Oudejaarsavond, ook hij is in Am sterdam een goede Oudejaarstradi- tie. Helaas heeft ook hier de ver duistering belemmerend gewerkt: de diensten moesten veelal naar het eind van den middag verschoven worden. Wij missen dus den plechli- gen aanblik van de oude gas- of kaarsbelichting die met name aan het avondlijke kerkbezoek in een oude Protestantsche kerk zoo'n aparte bekoring verleent. Desniettemin: de traditie hebben velen in eere gehou den en zij bleken er in dezen tijd zelfs meer aan te hechten dan ooit te voren. Zij voelden, dat een uur van be zinning na het bewogen jaar 1940 noodig, ja onontbeerlijk was. Moed om het nieuwe jaar met hoop en ver trouwen in te gaan, moge dat uur hun geschonken hebben! IJS WEDSTRIJDEN VOOR KINDEREN TE HENSBROEK. Het hardrijden met hindernissen voor kinderen had de volgende re sultaten: meisjes van 1114 j.: le pr. K. Frankfort, 2. R. Volkers, 3. G. de Graaf; idem van 911 j.: 1. A. Oudendijk, 2. G. de Beurs, 3. R. Moeijes, 4. G. van Leijen; meisjes en jongens van 69 j.: 1. J. de Boor- der, 2. B. Fok, 3. N. Zwagerman, 4. J. v. Leijen; jongens van 1114 j.: 1. W. Schaak, 2. C. Blom, 3. K. Pel grim; jongens van. 911 j.: 1. J. Pijper, 2. P. van Leijen, 3. F. Cohen, 4. N. Molenaar. Schaatsenrijden. PRESTATIETOCHT DOOR HET GEESTMERAMBACHT. 30 kilometer per uur. Dinsdagmiddag werd een presta tietocht door het Geestmerambacht gehouden, georganiseerd door de. ijs- clubs „Nut en Vermaak" te Noord- scharwoude en „Volharding" te Oud karspel. Er bestond voor dezen tochi zeer veel belangstelling. Er hadden ongeveer 300 deelnemers(sters) inge schreven, waarvan ongeveer 65 voor de wedstrijdklasse. Het waren lang niet allemaal Langendijkers. Uit wijde omgeving verschenen rijders aan den start. Ook bekende rijders, zooals Sj. Westra van Warmenhuizen en zijn plaatsgenoot Ligthart, die den Elfstedentocht al eenige malen hebben meegemaakt, deden mee. Zooals bekend, werd verleden jaar ook een tocht door het Geestmeram bacht gehouden, welke uitstekend geslaagd is. Deze tocht deed echter voor den eersten niet onder. Integen deel. De route was wel iets anders gekozen. Men ging nu een stuk ver der langs Sint Pancras en moest dientengevolge ook een grooter ge deelte van Koedijk volgen naar Warmenhuizen. De eindstreep was in tegenstelling met den vorigen keer, toen de tocht beëindigd werd achter het raadhuis van Noordscharwoude, waar nu weer de start was, op het Barnerwiel te Oudkjuspel. Het is ook thans' weer een uitstekend geslaagde tocht geworden. Er werd snel ge reden door de deelnemers in de wed strijdklasse. De eerstaankomenden hebben den dertig kilometer langen tocht volbracht in één uur tijd. Zij kwamen met vijf tegelijk aan. No. 1 werd G. Spanjaard te Oudkarspel, 2. Jb. Schipper te Alkmaar-, die ook den vorigen tocht gewonnen heeft, 3. N. Ligthart te Warmenhuizen, 4. Sj. Westra te Warmenhuizen en 5. K. Heidsma te Noordscharwoude. Van de dames kwam mej. J. Heidsma te Noordscharwoude het eerst aan. Hoewel de toeristenklasse niet om het hardst ging, waren de eerstaan komenden, N. Jonker en K. Kooij, beiden uit Oudkarspel, 1 uur en 12 minuten na den start aan het eind punt. De oudste deelnemer, de 65-jarige beer J, Dol te Valkoog, heeft den tocht in een behoorlijken tijd afge legd, terwijl de jongste deelnemer, J. Steenhuis te Alkmaar, ook goed op tijd aan de finish arriveerde. vr;'f 1 tï-'j 65. Doch deze weigert dit en zegt, dat hij net zo graag op de grond wil slapen. Hij vraagt wat stro en dekens en even later ligt hij weer rustig te slapen op de vloer van een andere kamer. 66. De volgende morgen is Pam reeds vroeg wakker, heerlijk uitgerust. Hij gaat op zoek naar een wasgelegen heid'en vindt deze al spoedig. „Wat is alles hier toch klein", denkt hij, terwijl hij zich diep bukt, om zich te wassen. Gestolen en daarna „geruild". Voor de Alkmaarsche rechtbank hebben Dinsdag eenige fietsendie ven terecht gestaan. De eerste was een 35-jarige fabrieksarbeider uit Beverwijk, K. genaamd, die uit de gang van hotel London te Alkmaar een fiets had ontvreemd, daarmee naar Heiloo was gereden en de fiets bad „geruild" tegen een fiets, die aldaar in de garage van den heer v. d. Kommer stond, K legde een volledige bekentenis af. Hij was nooit eerder met de jus titie in aanraking geweest. Hij was, mede door verleiding door e'en ze keren S„ tot de diefstallen gekomen, Aangezien de particuliere omstan digheden en de persoon van ver dachte, die op vrije voeten is, daar toe aanleiding gaven, beval de rechtbank aanhouding voor een re- classeeringsonderzoek. Doktersfiets gegapt. De tweede was een Alkmaarsch huisschilder, de V. genaamd, die ten r.adeele van den arts Br. te Alkmaar een Fongersfiets had gestolen. De fiets verkocht hij in een café te Alk maar aan een zekeren B. voor 7.50. B. verkocht op zijn beurt denzelfden avond de fiets aan een fietsenhan delaar voor 12.50. De V. bekende. Hij was reeds va ker veroordeeld, o.a. een keer we gens heling en een keer wegens een inbraak. De officier vorderde 9 maanden gevangenisstraf. De verdediger, mr. Buiskool uit Hoorn, vestigde de aandacht op de armoedige omstandigheden van verdachte in den tijd van diefstal en refereerde zich overigens aan het oordeel van de rechtbank. Een „gevonden" fiets. De derde was een veehouder uit Bergen, v. W„ die op 2 Mei een fiets van den caféhouder Th. van G. te Alkmaar had gestolen, of die fiets zou hebben verduisterd. Verdachte ontkende de fiets te hebben gestolen. Hü had haar vóór de oorlogsdagen op zijn erf gevon den en, meenende dat een militair haar had laten staan, in huis ge haald. Niemand kwam de fiets te rug halen en verdachte ging ook niet naar de politie om de vondst aan te geven. Later had hü als eige naar over de fiets beschikt, totdat een Alkmaarsch politieagent een soort neefje van verdachte op de fiets zag rijden en zoo de verdwij ning wist op te helderen. Be president, mr. baron Tuijll van Serooskerken, geloofde het verhaal van verdachte maar matig, doch de- Sehield vol, dat hü de fiets op zijn erf had gevonden en slechts ver zuimd had de fiets aan te geven. De officier, mr. de Brueys Tack, nam verduistering van de fiets aan omdat verdachte met de fiets had gedaan, alsof ze van hem zelf was. De diefstal kon niet worden aange- toond. De officier vorderde 6 maan den gevangenisstraf. De president: Nou, wat zegt U daar op, verdachte? Verdachte: Nou, daar ben ik niet erg voor. De president glimlachte.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1941 | | pagina 3