SEINPOST-DUIN 26
PAM BIJ HAANAPEN.
ND A
JAMSCHE
URS
BEZOEK AAN HIUZE CEETIE
Huiselijk gesprek met den zanger
SPORT
Amsterdam sche
brief.
Goede traditie bij de
wisseling van oud
en nieuw.
RECHTSZAKEN
Alkmaarsche Rechtbank.
Rijwieldiefstallen.
HEKSTE BLAD
•ijwiel als nieuw
2i p. s. Pracht
30, Meisjesfiets
's Rijwielhandel,
?el. 3827.
;anglooper, Terra
nen en prima ge-
'ornuis. Br. met
ter M 736 bureau
cerenKleeding te
tweed demi maat
naat 40, enz.
loningsweg 72.
raagd waterdichte
hooge schoenen
igen.
r 49.
lersoons led., spi-
inderled., 2 fau-
i, tafels, dressoirs,
eden.
ingsweg 30.
gste waarde voor
flesschen, couran-
kachels, fornui-
'EN, Fnidsen 91,
Trapnaaimachine,
w, in mooie eiken
85.
Waschcommode,
geheel compleet
>er, spiegelopzet,
wit marmerblad.
zwarte dames
38, 5 gulden en
lichte lage schoe-
voor 6 gulden.
109 A.
open.
5 uur, hoofdnum-
;ste huwelijk (hu-
irollen Hans Thi-
Hans Moser. Toe-
eftijd.
7 uur, hoofdnum-
mag 't niet weten
n Geraldine Katt,
Alice Treff, Ernst
mg boven 18 jaar.
r, 7.15 uur, hoofd-
maar op wie?
hoofdrollen Jan
.ndrock en Theo
leeftijden,
n voorstelling.
uur, hoofdnum-
'Jed. hum. film);
luber, Johan Hees-
ihn e.a. Toegang
9 Januari.
nonie, Javaansche
AVE
ÜHE BANS N.T.
Alkmaar.,
8 Januari 1941
ÏN. Vor. k.
plm2 u
0 11 989/is
989/ls
938 89%
89
17. 887/s
89
zerkl.
>EN
.1193/4
120
.125
125
.197
195
lank138
139
4L.
lie 107
103
75
'4
.340
340
.127Vi
130
.211
210%
4L.
48
48
31
307/g
88%
=8
7
7
54VS
54
39
39
lyon. 23i/i
23%
27%
26%
6s/<
6%
71%
71
>CH.
.446
443
.287
2:6
nie 270
270
a .128
128
eli
.2551/4
26yv*
38%
127/16
We
.284
.2191/,
14/3/4
.168
81 Vs
.114
9i/g
lijn 1211/,
1 lijn 1571/4
>ot 160
.187
.1951/4
.269
.215
GEN.
2H/4
10'/,
11 Vs
151/4
89
- Si/,
266%
3-5/j
1
II1/4
282
219
118
166
114
5Vs
1201/,
1581/,
1 .OV,
18b3/ 4
198
267
216
23
1 Va
II1/4
15%
89
5V»
(Van onzen specialen medewerker).
„Mag ik even", vraagt mijn gastheer, en draait met zorgvuldig
kiezenden wijsvinger een telefoonnummer.
„Met Speenhof. Kunt U mij drie bokkingen bezorgen? Ja
maar alle drie met kuit, daar houdt mijn vrouw zoo van".
„Had ik beloofd, zie je", veron tschuldigt hij zich en zet zich dan
behoedzaam in een leunstoel bij het raam. U weet wel, zoo'n
ouderwetsche leunstoel, met een hoogen rug en bloemetjes
trijp.
Zooals hij daar in zijn hoekje zit, is hij de gepersonifieerde
huiselijkheid. Koos Speenhof, zooals wij hem allemaal kennen.
Want ondanks zijn weelderige d ichterlokken en zijn eerwaardige
apostelbaard is hij ook op de planken altijd een huiselijke ver
schijning geweest. Een huiselijke bohémien, in zijn overjarige ge-
kleede jas, met zijn zwierig gestrikte flodderdas en zijn eeuwi
ge guitaar.
Achter hem hangt een vorstelijk portret van zijn vrouw, zijn
Césarine, gescailderd door Piet van der Hem.
Op den schoorsteen staat een vergulde pendule. Verder zijn er
nog twee klokken.
Interview.
„Vraagt u maar", zegt Speenhof,
kijkt uit het raam en zwijgt.
Ik kijk naar hèm en zwijg even
eens.
Van de drie klokken tikken er
twee. Buiten ruischt de regen.
„Vraagt u maar". Dat zegt ook een
minister die niets los wil laten. Dat
zegt een wethouder van openbare
werken, die niet van openbaarheid
houdt. Dat zegt een oude bureau
craat, die vanwege zijn zilveren
ambtsfeest de man van de krant te
woord moet staan. Nu hoor ik het
van Speenhof.
Dat is lastig, want nu wordt het
natuurlyk geen vlot gesprek, maar
een echt interview van eerst jij en
dan ik en dan jij weer.
Wat moet ik nu vragen? Naar het
broekje van Jantje? Naar het meisje
dat je nooit vergeet?
Enfin, ik begin maar bfj het begin:
„Hoe bent u eigenlijk begonnen? Als
dilettant?"
„Ik ben nooit dilettant geweest".
O zoo.
„Was u niet eerst bjj de mari
niers? probeer ik opnieuw,
t Is niks geen schande om mari
nier geweest te zijn", vindt Speen
hof. „Maar ik ben het nooit geweest.
Ik ben op de H. B. S. geweest en
toen bij den Marine Stoomvaart
dienst en ik heb een behoorlijke
technische opleiding gehad. Maar ik
voelde altijd voor litteratuur".
„Maar hce bent u begonnen?" houd
ik onnoozel vol.
„Zoo maar ineens", zegt Speenhof.
„Waar was dat?"
„In Tivoli".
Het begin.
■De vraag was stom overbodig. Na
tuurlijk in Tivoli, wijlen het oude
Tivoli aan wijlen den Coolsingel.
Waar anders zou een Rotterdamsche
ichter-zanger in den goeden ouden
ya zijn loopbaan .begonnen zijn?
„En hoe kwam u daartoe?" zet ik
dapper door.
wa7™ttBiene' die toen directeur
hart li me op het P°dium en toen
rt=l^ M1CCeS' Dat was op een Zon-
dagmorgen 0p 3 Mei 1901. Toen heb
daar ook mijn vrouw/gevonden".
„Dat was dus dubbel succes", zeg
J i eigeri verschrikke
iyke grappigheid.
„In derderangs gelegenheden ben
ik nooit opgetreden", gaat Speenhof
verder. „Wel voor het Nut en in
Kunsten en Wetenschappen
Weer dwalen de oogen naar bui
ten. Even hoor je de branding nu
Huize Ceetie staat vlak bij de zee
de Sempostduin in Scheveningen
Huize Ceetie, natuurlijk naar ziin
vrouw genoemd. J
Waar kijkt de oude dichter naar'
Be regen, die langs de gevels
striemt? Of tuurt hij in het ver-
leden?
Ik krabbel tersluiks in mijn bloc
note een schetsje van zijn typischer.
KOp.
Volgende vraag: „Hoe was in dien
tya het publiek?"
„Dankbaar", is het antwoord. „Het
Hollandsche publiek is dankbaar.
Maar het is bedorven door de film,
te veel verblind door den valschen
schijn van Hollywood. Dat gaat nu
weer over. De menschen keeren al
tijd weer naar den goeden norm te
rug. Voor die gemeenigheid van de
buitenlandsche film is het publiek
hier toch ais het er op aankomt te
egelijk. Daarom wilde het ook met
de Nederlandsche filmindustrie tot
nog toe niet goed lukken. Daar is
een andere mentaliteit voor noodig
Toon me je film en ik zal je zeggen'
wat voor volk je bent. Ze zijn hier
met geraffineerd genoeg".
„Maar toen u begon, was, laten
we zeggen: het groote publiek, toch
ook niet zoo kieskeurig".
r.'-T.°?n,,gingen ze 'naar „Zwarte
Griet Maar dat was niet geraffi
neerd. En doordat er nog niet zoo'n
overstelpende keus was op ver-
maaksgebied, waren de menschen
nog niet bedorven door een te veel
san amusement. Je had de kleine
komedie, de groote komedie en het
volkstooneel. En dan het variété
meer niet".
„En de revue?"
„Die heb ik zien opkomen, 'k Heb
zelf ook driemaal een revue gehad",
darn" hennner me „Vooruit Rotter-
„In de revue was Louis Davids op
zyn best. Maar hü wilde de Salis en
oruant van Nederland worden"
^LoWu?/t>
Koos Speenhoff.
Cabaret.
Nu komt het gesprek vanzelf op
het cabaret. De Salis en Bruant zijn
twee roemruchte namen uit den
bloeitijd van het Montmartre-cabaret.
Het cabaret, waaraan Pisuisse zijn
hart had verpand. Jean Louis, dien
Speenhof hoe kan het ook anders
goed gekend heeft. En toch eigen
lijk nooit gekend heeft, bedenkt hij
achteraf.
„Ik heb hem nooit heelemaal
begrepen. Maar hij was een kun
stenaar en een harde werker.
Maar voor de Montmartre-stijl
is ons volk te gereserveerd".
Het cabaret, het klein tooneel,
waarvan hfj zich den schepper mag
noemen, ook, vindt Speenhof al
weer te veel geïnfecteerd door Holly
wood. Net als de revue, waar de
kern uit is, met „al dat -malie gedoe
van die huppelende juffrouwen".
„e,n; ovc*r 60 film, over de „Sehla-
ger -filmproductie wel te verstaan,
is hij allesbehalve te spreken. Te veel
aan het oude blijven hangen? Toch
interesseert hem de filmkunst wel.
Zou hij geen gelijk hebben? We ver
moeden, dat heel wat verstokte
bioscoopgenieters op 't oogenblik ge
neigd zijn dat toe te geven want het
is niet te ontkennen, dat 'de meeste
mooie en duurbetaalde filmpoppen
tegen den achtergrond van het tijds
gebeuren wel een erg poover figuur
slaan en de schoone schijn van de
meeste films het gemis aan inhoud
niet meer kan maskeeren.
Inmiddels is onze nationale bard
be, nu had ik me zoo stellig voorge
nomen hem zoo niet te noemen, om
dat hij in haast iedere recensie zoo
genoemd wordt. Bovendien, een bard
is hij niet, want die zingt helden
dichten en zoo, meters lang, en
Speenhof heeft het, behoudens zijn
strijdliederen, r.iet verder gebracht
dan liedjes op simpele melodietjes.
daarin zeer veel over helden-
®°ed,te viaden> ai is dat geen moed
an krijgszuchtig karakter. Maar
wat wüde ik 30k weer zeggen, toen
Oom. vmmiddelS" begon? ia. dat
Dui^r 200 heet hij onder de
Puinruimers in Rotterdam nog
knm gezaUle r-p zijn praatstoel is ge-
een fr u ,tenslotte zetten we samen
rUmf om op over dichters en
dertien' °Ver perscritiek en schii-
Brert!?' °Vlr heden en verleden.
Bredero en Ferry gaan over de tong
Bouwmeester en Lou Bandy. Maai
dat is niet voor de krant, al is het
wok erg interessant.
En terwijl hij zoo vlot en genoeg-
ijk praat, valt het me nu pas op, dat
hij zijn gekleede jas niet aan heeft
maar een modern colbertje, en dat
h/j met zijn zeventig jaren nog een
paar jeugdige beenen heeft, met
zijden sokjes en bruine molières.
Toekomstplannen.
Speenhof, ik mag het u wel ver
klappen, omdat hij er zelf geen ge
heim van maakt, is geen millionnair
en dat is wel eens lastig, als je eeri
dagje ouder wordt. Daarom praat
hij nu ook in vertrouwen over zijn
toekomstplannen. Menige jongeman
durft daar op 't oogenblik niet eens
aan denken.
Maar Speenhof, al heeft hij dan
den leeftijd van de zeer sterken be
reikt, is niet van zins, op zijn lau
weren te rusten.
Den laatsten tijd bedreef hij jour
nalistiek. Schreef artikelen voor de
„Groene Die is onlangs helaas tei
ziele gegaan. Nu zoekt hij iets anders
aan te pakken. Hij is nog flink en
zijn dappere levensgezellin even
eens. Die laat in een andere kamer
een stofzuiger zoemen: „Hoor, mijn
vrouw, zij is in touw", rijmt hij met
een oolijk gebaartje. Dan ontdek ik,
dat het gemiddelde van de drie
klokken ten naaste bij twaalf uur is
en maak ijlings aanstalten.
„Ik zal u uitlaten".
Met chevalereske hoffelijk word
ikn aar de voordeur geleid. Een har
telijke handdruk en ik sta weer in
den regen.
Als ik thuis kom, ligt op mijn
schrijftafel een bundeltje met „De
beste Gedichten van Speenhof". Al
thans de beste volgens Greshof, die
ze bloemgelezen heeft en die niet de
beschiking had over wat onze. dich-
ter-zanger nog in portefeuille heeft
Maar in ieder geval bleek het een
uitgezocht genoegen, ermee in een
hoekje te kruipen en nog eens al
die bekende liedjes, en verschillen
de die we ons niet meer herinnerden,
opnieuw te ontdekken. Greshof heeft
wel gelijk, als hü in zijn inleiding
zegt, dat wij ze tegenwoordig, nu
de na-tachtigsche woordkunstenarij
veel van zijn glorie heeft verloren
omdat wij behoefte kregen aanscher
per en directer zegging, aan minder
opgesmukte beelding, beter nog
kunnen waardeeren, dan toen ze
voor het eerst in druk verschenen.
Lees ze ook eens, met de aandacht
die ze verdienen, en U zult gelooven,
wat Greshof, die deze gedichten rui
terlijk en als een handdruk of een
kaakslag zoo direct noemt, ervan
voorspelt: „omdat zij zóó zijn, kunst
loos en brutaal, zullen ze nog begre
pen en bemind worden, wanneer
veel fraaie woordspelen van on
langs en heden totaal onverstaan
baar zijn geworden".
Later moge het nog heel lang
duren zal er in den gevel van
Seinpostduin 26 misschien een bron
zen gednkplaat komen: hier woon
de en werkte Speenhof. Maar hij
heeft nu al en nog immer recht op
onze waardeering.
S chaatsen
HARDRIJDEN KORTEBAAN
VOOR VROUWEN.
Om het kampioenschap van
Nederland. Antje Koopmans
wint den titel.
Gisteren zijn te Groningen de
wedstrijden gehouden om het kam
pioenschap van Nederland hardrij
den kortebaan voor dames. Er waren
18 deelneemsters waaronder de beste
rijdsters uit het Noorden van ons
land. In de series werd uiterst fel
gestreden. Voor de halve finale
plaatsten zich drie der beste rijdsters
n.l. Antje Koopmans, Sietske Pas
veer en Hennie Sietsema. Nadat
Sietske Pasveer in een prachtigen
rit Hennie Sietsema had geklopt,
moest zjj in de finale de meerder
heid erkennen van de Groningsche
rijdster Antje Koopmans. Deze laat
ste werd dus kampioene van Neder
land, terwijl Sietske Pasveer tweede
werd. Van de overige deelneemsters
bezette Selkje Nienhuis de vijfde en
Fokje v. d. Velde de zevende plaats.
WEDSTRIJDEN TE SCHAGEN.
De uitslagen van de wedstrijden
hardrijden, die gisteren te Schagen
zijn gehouden, luiden als volgt:
500 meter: I. K. Schenk (Wierin-
gerwaard) 50 sec., 2. P. Ekelschot
(Amsterdam) 50.2 sec., 3. M. Jonker
(Warmenhuizen) 51.1 sec.
1500 meter: 1. M. Jonker 2 min.
46.1 sec., 2. P. Ekelschot 2 min. 46.4
'sec., 3. K. Muts (Jisp) 2 min. 46.4
sec.
3000 iheter: 1. N. Strijbis (Woud-
meer) 5 min. 41.2 sec., 2. Bosson
(Amsterdam) 5 min. 45.2 sec., 3. K.
Muts (Jisp) 5 min. 47.3 sec.
In het totaal-klassement bezette
M. Jonker uit Warmenhuizen de
eerste plaats.
HARDRIJDEN TE WIERINGER-
WAARD.
Maandagmiddag werd aan de
Nieuwesluis een hardrijderij op
schaatsen gehouden voor ingezete
nen. Baanlengte 160 m„ aantal deel
nemers 15: le pr. 10 C. Braaf, 2e
pr. 7.50 J. Slikker, 3e pr. 5 H. de
Vries, 4e pr. 2.50 R. de Boer.
IJSWEDSTRIJD TE ST. PANCRAS.
Door de IJsclub werd een wed
strijd gehouden in hardprikken voor
heeren. Niet minder dan 36 deel
nemers verschenen aan den start, de
belangstelling van het publiek was
bijzonder groot. De uitslag was: 1
H. Wiedijk, 2. G. Balder, 3. K. de
Geus, 4. D. Kloosterboer, 5. C. Groen
Czn.
IJSWEDSTRIJD TE OTERLEEK.
Zondag hield de IJsclub alhier
haar eersten wedstrijd in dezen
winter en wel voor schoolgaande
kinderen van leden der IJsclub. De
prijzen bestonden uit speelgoed en
kunstvoorwerpen, bovendien ont
ving elke deelnemer een tractatie.
De kinderen die niet mee konden
doen wegens ziekte werden ook niet
vergeten. De uitslag was als volgt:
meisjes van 7—8 j.: 1. ,T. Wonder, 2.
G. de Vries, 3. C. Plevier; idem van
I- 1. A. Leegwater, 2. .1.
Muntjewerff, 3. N. Dekker; idem
1213 jaar: 1. Z. Rechtuit.
Jongens van 7—8 jaar: 1. Jb.
Schuurman, 2. G. van Harskamp;
idem van 9-11 j.: 1. A. Muntjewerff
2. A. Plevier, 2. W. Buis; idem 12-1
j.: 1. N. Klerk, 2. J. v. Gl^ft.
Wat dezen keer
ontbroken heelt.
Het is merkwaardig, maar in
dezen tijd gaan wij meer dan ooit
hechten aan traditie. Of misschien
is het ook juist niet merkwaar
dig, doch hoogst begrijpelijk. Want
terwijl ons allerlei dingen ontval
len zijn, die voorheen den inhoud
van ons dagelijksche leven vorm
den, hechten wij ons met dubbele
vasthoudendheid aan die dingen,
die aan ons leven als leden van
volks- en stadsgemeenschap zijn
bizondere en geheel eigen karakter
geven. Meer dan ooit voelen wij
van hoeveel waarde die zijn en
vooral de Decembermaand, die nu
achter ons ligt, was bij uitstek een
maand, om ons aan die waarde te
herinneren. Daar was de goede ge
woonte van Sint Nicolaas, daar was
het Kerstfeest, daar was tenslotte
de wisseling van Oud en Nieuw,
met al haar gebruiken, die wij nog
nooit zoo sterk als thans bewust
opnieuw in eere hebben gehou
den.
De Gijsbrecht.
Een van onze echt-Amsterdamsche
Nieuwjaarsgebruiken is de jaarlijk-
sche gang naar den Stadsschouwburg,
waar nu al meer dan 330 keer Von-
del's „Gijsbrecht" het nieuwe jaar
inluidt.
Toen uw correspondent op den len
Januari van 1940 den Amsterdam-
schen Stadsschouwburg bezocht om
daar voor een der Amsterdamsche
bladen de traditioneele Gijsbrecht-
opvoering te verslaan, schreef hij
aan het eind van zijn beschouwing,
na op de goede traditie dier opvoe
ring gewezen te hebben: ,,Laat ons
nu maar hopen, dat wij volgend jaar
op dezen dag hier wéér als een groote
Amsterdamsche familie bijeen mo
gen zijn".
Die wensch is gelukkig in vervul
ling gegaan. Als wij denken aan het
droevig lot, dat den Rotterdamscjier,
Schouwburg getroffen heeft, mogen
wij Amsterdammers met dankbaar
heid vervuld zijn. Zeker, de tradi
tioneele feestelijke avondvoorstelling
was naar den middag verplaatst en
de ook al traditioneele slemp was dit
keer in de koffiekamer niet te krij
gen en de Nieuwjaarswensch van
Kloris en Roosje moest vervallen,
omdat het anders te laat zou worden,
maar Gijsbrecht zelf verscheen dan
toch maar weer ten tooneele in een
ongedeerden schouwburg en wij allen
zaten weer in de zaal en keken toe en
luisterden en waren toch wel heei
dankbaar, dat wij aanwezig mochten
zijn.
Zoo'n Nieuwjaars-voorstelling van
de „Gijsbrecht" neemt in ons Am
sterdamsche leven een groote plaats
in. Voor talloozen onzer was het op
Nieuwjaarsdag, dat zij voor het eerst,
als jonge jongen of jong meisje, on
der ouderlijk geleide den schouw
burg bezochten, en was de Gijs
brecht het eerste tooneelstuk dat zij
te aanschouwen kregen. Het doet u,
nu ge zelf ouder geworden zijt, goeu
ais ge op Nieuwjaarsdag onder dé
bezoekers wéér van die knapen en
meisjes ontdekt, die kennelijk thans
op h u n beurt voor het eerst Am
sterdam's eersten schouwburg betre
den. En ge rekent bij u zelf na: nog
zooveel jaren en ik neem m ij n
jongen ook voor 't eerst mee. Nu ja,
wij leven in een anderen tijd en hij
heeft heusch al eens gezien, hoe een
schouwburg er van binnen uitziet,
rnaar d a t is dan zijn eerste o f f i-
c i e e 1 e bezoek en hij zal ongetwij
feld het ook zoo voelen, zoogoed als
het voor u zelf indertijd, een g e-
beurtenis was, die eerste Gijs
brecht.
Ik zei het al: veel ontbrak er dezen
Nieuwjaarsdag aan de Gijsbrecht-
voorstelling om het heelemaal en
volledig een echten Eersten
Januari te doen zijn. Vooral de af
wezigheid van Thomasvaer en Pieter
nel deed ons pijn, maar ja, zij
zouden ons veel te lang in den
schouwburg gehouden hebben en wij
moeten nu eenmaal zorgen, dat wij
op tijd thuis zijn. Het gebrek aan
slemp heeft waarschijnlijk niemand
ernstig gevoeld.
Hand op 't hart, we dronken 't wel,
maar erg lekker vonden we 't niet.
Hoewel, als de slemp er volgend jaar
weer is, zullen we hem maar weer
met mannenmoed drinken. Vanwege
de traditie
De Oudejaarsavondkerk.
Van traditie gesproken, daartoe
behoort ook het kerkbezoek op Oude
jaarsavond. Wij weten wel, dat het
eigenlijk niet in den haak is om al-
een maar op dien eenen avond de
kerk op te zoeken. Dat lijkt een
beetje op slecht geweten. Laat ons
maar aannemen, dat de Oudejaars
avondkerkgangers ook bij andere
gelegenheden hun plicht vervullen.
Hoe dat zij, de kerkgang hoort óók
bij Oudejaarsavond, ook hij is in Am
sterdam een goede Oudejaarstradi-
tie. Helaas heeft ook hier de ver
duistering belemmerend gewerkt: de
diensten moesten veelal naar het
eind van den middag verschoven
worden. Wij missen dus den plechli-
gen aanblik van de oude gas- of
kaarsbelichting die met name aan
het avondlijke kerkbezoek in een
oude Protestantsche kerk zoo'n aparte
bekoring verleent. Desniettemin: de
traditie hebben velen in eere gehou
den en zij bleken er in dezen tijd
zelfs meer aan te hechten dan ooit te
voren.
Zij voelden, dat een uur van be
zinning na het bewogen jaar 1940
noodig, ja onontbeerlijk was. Moed
om het nieuwe jaar met hoop en ver
trouwen in te gaan, moge dat uur
hun geschonken hebben!
IJS WEDSTRIJDEN VOOR
KINDEREN TE HENSBROEK.
Het hardrijden met hindernissen
voor kinderen had de volgende re
sultaten:
meisjes van 1114 j.: le pr. K.
Frankfort, 2. R. Volkers, 3. G. de
Graaf; idem van 911 j.: 1. A.
Oudendijk, 2. G. de Beurs, 3. R.
Moeijes, 4. G. van Leijen; meisjes
en jongens van 69 j.: 1. J. de Boor-
der, 2. B. Fok, 3. N. Zwagerman, 4.
J. v. Leijen; jongens van 1114 j.:
1. W. Schaak, 2. C. Blom, 3. K. Pel
grim; jongens van. 911 j.: 1. J.
Pijper, 2. P. van Leijen, 3. F. Cohen,
4. N. Molenaar.
Schaatsenrijden.
PRESTATIETOCHT DOOR HET
GEESTMERAMBACHT.
30 kilometer per uur.
Dinsdagmiddag werd een presta
tietocht door het Geestmerambacht
gehouden, georganiseerd door de. ijs-
clubs „Nut en Vermaak" te Noord-
scharwoude en „Volharding" te Oud
karspel. Er bestond voor dezen tochi
zeer veel belangstelling. Er hadden
ongeveer 300 deelnemers(sters) inge
schreven, waarvan ongeveer 65 voor
de wedstrijdklasse. Het waren lang
niet allemaal Langendijkers. Uit
wijde omgeving verschenen rijders
aan den start. Ook bekende rijders,
zooals Sj. Westra van Warmenhuizen
en zijn plaatsgenoot Ligthart, die
den Elfstedentocht al eenige malen
hebben meegemaakt, deden mee.
Zooals bekend, werd verleden jaar
ook een tocht door het Geestmeram
bacht gehouden, welke uitstekend
geslaagd is. Deze tocht deed echter
voor den eersten niet onder. Integen
deel. De route was wel iets anders
gekozen. Men ging nu een stuk ver
der langs Sint Pancras en moest
dientengevolge ook een grooter ge
deelte van Koedijk volgen naar
Warmenhuizen. De eindstreep was in
tegenstelling met den vorigen keer,
toen de tocht beëindigd werd achter
het raadhuis van Noordscharwoude,
waar nu weer de start was, op het
Barnerwiel te Oudkjuspel. Het is ook
thans' weer een uitstekend geslaagde
tocht geworden. Er werd snel ge
reden door de deelnemers in de wed
strijdklasse. De eerstaankomenden
hebben den dertig kilometer langen
tocht volbracht in één uur tijd. Zij
kwamen met vijf tegelijk aan. No. 1
werd G. Spanjaard te Oudkarspel, 2.
Jb. Schipper te Alkmaar-, die ook den
vorigen tocht gewonnen heeft, 3. N.
Ligthart te Warmenhuizen, 4. Sj.
Westra te Warmenhuizen en 5. K.
Heidsma te Noordscharwoude. Van
de dames kwam mej. J. Heidsma te
Noordscharwoude het eerst aan.
Hoewel de toeristenklasse niet om
het hardst ging, waren de eerstaan
komenden, N. Jonker en K. Kooij,
beiden uit Oudkarspel, 1 uur en 12
minuten na den start aan het eind
punt.
De oudste deelnemer, de 65-jarige
beer J, Dol te Valkoog, heeft den
tocht in een behoorlijken tijd afge
legd, terwijl de jongste deelnemer,
J. Steenhuis te Alkmaar, ook goed
op tijd aan de finish arriveerde.
vr;'f
1
tï-'j
65. Doch deze weigert dit en zegt, dat hij net zo graag
op de grond wil slapen. Hij vraagt wat stro en dekens
en even later ligt hij weer rustig te slapen op de vloer
van een andere kamer.
66. De volgende morgen is Pam reeds vroeg wakker,
heerlijk uitgerust. Hij gaat op zoek naar een wasgelegen
heid'en vindt deze al spoedig. „Wat is alles hier toch
klein", denkt hij, terwijl hij zich diep bukt, om zich te
wassen.
Gestolen en daarna „geruild".
Voor de Alkmaarsche rechtbank
hebben Dinsdag eenige fietsendie
ven terecht gestaan. De eerste was
een 35-jarige fabrieksarbeider uit
Beverwijk, K. genaamd, die uit de
gang van hotel London te Alkmaar
een fiets had ontvreemd, daarmee
naar Heiloo was gereden en de fiets
bad „geruild" tegen een fiets, die
aldaar in de garage van den heer
v. d. Kommer stond,
K legde een volledige bekentenis
af. Hij was nooit eerder met de jus
titie in aanraking geweest. Hij was,
mede door verleiding door e'en ze
keren S„ tot de diefstallen gekomen,
Aangezien de particuliere omstan
digheden en de persoon van ver
dachte, die op vrije voeten is, daar
toe aanleiding gaven, beval de
rechtbank aanhouding voor een re-
classeeringsonderzoek.
Doktersfiets gegapt.
De tweede was een Alkmaarsch
huisschilder, de V. genaamd, die ten
r.adeele van den arts Br. te Alkmaar
een Fongersfiets had gestolen. De
fiets verkocht hij in een café te Alk
maar aan een zekeren B. voor 7.50.
B. verkocht op zijn beurt denzelfden
avond de fiets aan een fietsenhan
delaar voor 12.50.
De V. bekende. Hij was reeds va
ker veroordeeld, o.a. een keer we
gens heling en een keer wegens een
inbraak.
De officier vorderde 9 maanden
gevangenisstraf.
De verdediger, mr. Buiskool uit
Hoorn, vestigde de aandacht op de
armoedige omstandigheden van
verdachte in den tijd van diefstal en
refereerde zich overigens aan het
oordeel van de rechtbank.
Een „gevonden" fiets.
De derde was een veehouder uit
Bergen, v. W„ die op 2 Mei een fiets
van den caféhouder Th. van G. te
Alkmaar had gestolen, of die fiets
zou hebben verduisterd.
Verdachte ontkende de fiets te
hebben gestolen. Hü had haar vóór
de oorlogsdagen op zijn erf gevon
den en, meenende dat een militair
haar had laten staan, in huis ge
haald. Niemand kwam de fiets te
rug halen en verdachte ging ook
niet naar de politie om de vondst
aan te geven. Later had hü als eige
naar over de fiets beschikt, totdat
een Alkmaarsch politieagent een
soort neefje van verdachte op de
fiets zag rijden en zoo de verdwij
ning wist op te helderen.
Be president, mr. baron Tuijll van
Serooskerken, geloofde het verhaal
van verdachte maar matig, doch de-
Sehield vol, dat hü de fiets op zijn
erf had gevonden en slechts ver
zuimd had de fiets aan te geven.
De officier, mr. de Brueys Tack,
nam verduistering van de fiets aan
omdat verdachte met de fiets had
gedaan, alsof ze van hem zelf was.
De diefstal kon niet worden aange-
toond. De officier vorderde 6 maan
den gevangenisstraf.
De president: Nou, wat zegt U
daar op, verdachte?
Verdachte: Nou, daar ben ik niet
erg voor.
De president glimlachte.