DE WILD® ADVERTEEREN DOET VERKOOPEN. Dl droom Kantoorjuffrouw luxe Auto's ERWTEN BQONEN SIMON E WIT 2 flinke, nette Jongens, Gestoff. Etage STOFZUIGERS Y OOM E EL eAdoectentiën KAKEL EDMOND. G. SPAAN—KALIS, in den ouderdom van 73 jaar. WILLEM JAN VAN DIJK, Wed. C. MULDERS, TJITSKE GERRITSEN, betuig ik mijn hartelijken dank. MEISJE, H.H. KAPPERS. Kappersbed rende, Assistente WONING, T£L-~5344 4m HOOGDRUKSPUIT TE KOOP GEVRAAGD Woensdagavond 8 uur, Gebouw „Waakt en Bidt", Godsdienstoefening Ds. Dj BIESMA Jr., PHILIPS RADIO ULTRA KORTE GOLF 85 GULDEN Ik zeg maar zo M ff| 11 ga naar l\U BB op het RITSEVOORT DE PHILIPS SPECIALIST altijd voorraad SeuÜletoH door EERSTE BLAD 4 beoefening in Nederland is toege staan, alsmede de wijze, waarop de sport wordt beoefend en sportwed strijden worden gehouden. 2. In de dienovereenkomstig uit te vaardigen voorschriften kan worden bepaald, dat vereenigingen of per sonen, die in strijd met de bepalin gen dier voorschriften den sport beoefenen van een bepaalden dan wel van eiken tak van sport wor- 'den uitgesloten. Artikel 3. 1. De secretaris-ge neraal van het departement van opvoeding wetenschap en cultuur bescherming wordt bij de vervulling van zijn taak bijgestaan door een college van gevolmachtigden voor het sportwezen, hetwelk uit drie le den bestaat. 2. Alvorens voorschriften, als be doeld in artikel 2, uit te vaardigen wordt dit college gehoord. Artikel 4. De bepalingen van de verordening no. 41/1941, ten einde te komen tot een herordening op het gebied van de niet-commercieele vereenigingen en stichtingen, blij ven onverminderd van kracht. Artikel 5. Dit besluit treedt heden in werking. HET KROKODILLETJE. Pinkstervoorstellingen in *t Gulden Vlies. De plaats der handeling aldus het programma is een provincie stadje en de argelooze toeschouwer vraagt zich bij het begin van de voorstelling tevergeefs af, hoe daar nu een krokodil kan terecht komen, maar na de eerste acte is het al volkomen duidelijk, dat het hier niet zoozeer om een krokodil gaat dan wel om de huid van een zoo danig dier, dat door een van de voorvaderen van den burgemeester eigenhandig is geschoten, waarna men van zijn huid die van den krokodil natuurlijk een soort reistasch gemaakt heeft. Die tasch is een erfstuk geworden en neemt dan ook een voorname plaats in als een van de familie leden eens op reis gaat, zooals de dochter van den burgemeester bij voorbeeld, die zóó genoeg van de degelijkheid harer echtgenoot heeft gekregen, dat zij besluit met den sneltrein van 8,32 te vertrekken, denzelfden trein waarin zich de commissaris van politie zal bevin den, die toevallig ook naar Brussel gaat, waarna zich de rest wel laat begrijpen. Er is helaas nog iemand, die ook het oog op dien sneltrein heeft en dat is Jan Musch in de gedaante van Hugo Huschke, een uitgesle pen bandiet, die in het stadje ver dwaald is geraakt en in de uitstal ling van den fotograaf een groeps foto van de elite der gemeente heeft ontdekt, waaronder hij zoowaar het thans baardelooze gelaat van een ouden vriend en compagnon heeft herkend, die nu Edmond Philips heet en behalve fabrieksdirecteur ook schoonzoon van den burge meester is geworden. Deze Edmund heeft toevallig vergeten na de laat ste gezamenlijke inbraak met hem af te rekenen en dat verklaart de plotselinge entree van Huschke mid den in den nacht in het huis van zijn ouden vriend, die na een copieus souper met den minister, den burgemeester, zijn vriend den ban kier en diverse politieautoriteiten juist naar bed wil gaan om van een welverdiende rust te genieten. Hunschke eischt niet minder dan honderdduizend gulden, zoo niet, dan zal hij den burgemeester een oud signalement je sturen, dat vijf tien jaar geleden in de couranten heeft gestaan. De toeschouwers ma ken daarna den inwendigen strijd van den heer Philips mee, die van verontwaardiging tot verdriet en daarna tot roekeloosheid leidt, zoo dat hij de bedreiging afkoopt door zijn ouden compagnon het adres van den bankier en de noodige instruc ties voor een gemakkelijke inbraak en het toekomstige bezit van een Met groote blijdschap geven wij kennis van de geboorte van onzen zoon, A. DE VRIES-BOLDING. J. DE VRIES. Heiloo, 30 Mei 1941. Westerweg C 44. Na langdurig lijden werd heden van ons weggenomen onze geliefde Echtgenoote, Moeder, Pleegmoeder, Be huwd- en Grootmoeder K. SPAAN. F. N. SPAAN. A. SPAAN— WAGENAAR. M. SPAAN. A. SPAAN— BREEUWSMA. T.GOET—v. d. WAL. T. GOET en kinderen. St. Pancras, 31 Mei 1941. zeer kostbaar parelsnoer te ver strekken. Het zou alles verder niet de ver melding waard zijn als Huschke om den buit te kunnen bergen niet het beroemde krokodilletje had meegenomen, de familietasch, waar in de noodige kleedingstukken van de op schaking beluste vrouw des huizes zijn geborgen. Wanneer Huschke die tasch met den buit er in aan zijn ouden compagnon enkele uren. in bewaring geeft, komt ze weer in handen van de vrouw des huizes, die ze aan den commis saris van politie geeft, opdat hij ze voor haar mee naar Brussel zal nemen. Dank zij de groote inbraak kan de commissaris niet weg, hij geeft de tasch aan den inmiddels als heer vermomden Huschke met het verzoek ze met zijn excuses in den trein aan mevrouw te willen overhandigen en alles zou alweer goed gegaan zijn als een pientere adjunct-inspecteur niet op de ge dachte was gekomen, dat deze on bekende „heer" wel eens de inbre ker zou kunnen zijn. Wat er daarna volgt is zoo ge compliceerd en zoo dwaas, dat de toeschouwers dank zij Jan Musch in een voortdurend vroolijke stemming verkeeren. Een inbraak, een schaking en een burgemeesters benoeming in de residentie worden als een cocktail door elkaar geschud. Er is ten slotte een burgemeester, die het vrij kalm opneemt, dat zijn schoonzoon een inbreker is ge weest en een vrouw, die den ex-in breker wat koeltjes staat te bewon deren vrouwen schijnen nu een maal het meest van ondegelijke mannen te houden er is een con flict tussehen domme en niet dom me politieautoriteiten en er is ten slotte en daar komt het op aan een Jan Musch, die door zijn brillant spel het heele stuk naar een happy end brengt en den toeschou wers doet beseffen, dat zonder hem dit krokodilletje een doodgewoon beestje was gebleven. Na Jan musch zouden wij nog John Gobau als Edmond Philips en Van Staalduynen als Zijne Excellen tie den minister willen noemen als de twee die het meest natuurlijke spel hebben gegeven. Er waren aardige décors en wat het voornaamste was ook voor de spelers er was zoowel Zondag als Maandagavond een geheel uit verkochte zaal en een dankbaar publiek, dat ondubbelzinnig blijk gaf in dezen spannenden tijd van een alleraardigst blijspel ten volle te kunnen genieten. Tj. Heden overleed, zacht en kalm, nog geheel onverwacht, in het Centraal Ziekenhuis, onze geliefde Vader en Behuwdvader, de Heer Wedr. van CATHARINA ELISABETH CORNELIA SOUGE, in den ouderdom van 67 jaar. A. C. SCHWARZER— VAN DIJK. P. L. M. SCHWARZER. G. BEEKMAN- VAN DIJK. W. E. BEEKMAN. Alkmaar, 2 Juni 1941. Geest 50. (PostadresStationsweg 2). De begrafenis zal plaats hebben a.s. Donderdag op de Gemeente-Begraafplaats. Vertrek vanaf het Centraal Ziekenhuis nam. twee uur. Onzen hartelijken dank voor de zeer vele blijken van belangstelling tijdens de ziekte en deelneming na het overlijden van onze lieve Moeder, Mevr. ondervonden. Uit aller naam, M. JANSSEN—MULD^S. K. JANSSEN. Alkmaar, Blaeustraat 45. DANKBETUIGING. Voor de blijken van deelneming ontvangen na het plotseling over lijden van mijn dierbare Echtgenoote In het bijzonder aan de Fam. van Dijk, Huigbrouwerstraat en de voor mij onbekende Doktoren en Zusters van het Centraal Ziekenhuis. Tevens mijn erkentelijkheid voor het waar- deerend werk van Ds. Ruys in deze voor mij zoo moeilijke omstandig heden. Mede namens de familie, J. VELDHUIS. Alkmaar, Juni 1941. Koningsweg 24 A. Nette huishoudster, P.G., m.l., vraagt BETREKKING bij Fam., Heer of kl. gezin, v.g.g.v. Brieven onder letter H 202, Bureau van dit Blad. Voor tijdelijk gevraagd: voor fotowerkzaamheden, niet be neden 16 jaar, Foto-„Flandria", Langestraat 21. Aanmelden na 7 uur. GEVRAAGD: goed kunnende scheren en knippen. Br. letter K 203 bur. v. d. bl. gevraagd door tandarts. Bekend heid met eenvoudige algemeene administratieve werkzaamheden strekt tot aanbeveling. Brieven onder letter L 204, Bureau van dit Blad. gevraagd, niet ouder dan 25 jaar. Sollicitante moet prettig zijn in den omgang met publiek en zelf standig het haar opgedragen werk kunnen verrichten. Brieven onder letter M 205, Bureau van dit Blad. Gevraagd aan de N.V. Melk inrichting Concordia leeftijd 14 tot 15 jaar. Aanmelding aan het kantoor v. d. N.V. Schoolstraat, Alkmaar. Wie heeft er voor eenvoudig man op leeftijd een plaatsje in huis met vriendelijke behandeling, tegen billijke vergoeding Br. met inl. aan Ds. RUYS, Brouwerstraat 31. Echtpaar zoekt in Alkmaar of omgeving of ruime, gestoff. kamers met ge bruik van keuken, event, met pension. Br. met uitv. inl. en prijsopg. onder letter G. 201, Bur. v. d. Blad. TE HUUR: zeer ruime nieuwe f 35.per maand, aan den rand van Alkmaar, bij groot vaarwater. Tebevr. SCHOONEWIL JONKER, Papiermolenstraat 18. Tel. 3036. bijzonder geschikt voor het besproeien van ge boomte, sier- en moes tuinen, veldgewassen, kassen, kippenhokken etó. etc. Op- en neergaande be weging, waardoor een voortdurende verstui ving. U kunt koopen voor re kening van Uw gewonen leverancier. Alléén kwaliteitsartike- len en goedkoop. uitsluitend prima wagens, n. o. d. 1937. Aanbiedingen met uiterste prijzen Autohandel v.h. K. BAAS, Heiligland 19. wrf™ U hoeft niet op 'n kopje thee te kijken, als «r visite is. Gebruik „Santé" U kunt er van op aan, dat niet meet dan één op de 25 theedrinkers et iets van merkt! Zóó precies-eender is de smaak. Eén „Santé"-tablet is ruim voldoende voor 5 a 6 koppen En daarbij heeft „Santé" minder suiker en melk noodig dan gewone thee. (Dat voordeel nemen we „en passant" mee Vindt U ze dan nog te sterk, wees dan nóg zui niger met Uw „Santé"; neem méér water of maar 'n half tabletje! Laat, namens de Chr. Geref. Kerk. Voorganger van Broek op Langendijk. koopt men bij voorkeur in een van ouds bekende zaak met uit gebreide sorteering. Zoowel 't eenvoudige sledemodel als de klop-veeg-zuiger met vlder- verlichting in de laagste prijzen! met DE NIEUWE BON VOOR Voor advertenties gelieve men zich uitsluitend te wenden tot de Administratie, Tel. 3320. 22) Eleanor Eök* GanoiL «Heb je mij hierheen gesjouwd? Ja, nu begin ik het me te herinne ten.. o, mijn hoofd..." Hij be voelde het voorzichtig. „Oheb je het verbonden? Ik ben zeker er gens tegen aangevallenhet voelt toch zoo raar aan". Als hij zieh nu maar niet herin nerde, dat ze hem tijdens zijn be wusteloosheid gekust had. „Het is een vrij diepe snee", zei ze met trillende stem. „Ik kon er ïiiet veel aan doen. Niet meer dan uitwasschen en verbinden". Robin keek naar de woelige zee, het smalle zanderige strand, de dichte daarachter gelegen bosschen én toen hü haar weer aanzag, sprak er verbazing uit zijn oogen. „Het is niets meer of minder den een wonder", verklaarde hij. „Dat we hier aan land zijn gespoeld en dat jij me op het droge hebt Strekken. En dat zoo'n tenger ding 3 jij bent. Hoe is je dat gelukt?" haar handen laten zakken en haar „Ik weet het zelf niet. Ik denk, dat je in dergelijke omstandighe den alles kunt. Ik wist zelf niet, wat ik deed. Zoodra we aan land waren, ben ik weggeraakt en pas heel kort geleden wat bijgekomen. En toen zag ik jou liggen en ze beet zich op de lippen en zweeg. „Ik zou wel eens willen weten, wat er van de anderen geworden is", zei Robin. Het meisje stiet een gesmoorden gil uit. „Toe! Laten we daar niet over praten! Het is toch al zoo ver schrikkelijk. Ik kan het niet dra gen". Met beide handen bedekte ze haar gelaat. Robin zag, hoe haar schouders schokten en haar ver driet haar te machtig werd. Hij meende, dat ze aan Julian Faust dacht, omdat hem het too- neel te binnen schoot, waarvan hij vlak voor de schipbreuk getuige was geweest. Hij dacht ook aan Inez. Die stumper van een Inez, die hem in een positie gebracht had, die voor een man ven eer zoo onmogelijk was. Maar hij koesterde geen haat meer tegen haar. Voor dooden voelt iemand geen afkeer meer. XIII. Faradijseiland. Robin wierp een snellen, zijde- lingschen blik op Gwynne. Ze had bleeke gelaat van hem afgewend. Met haar wipneusje en korte bo venlip had ze nog zoo'n echt kin derlijk gezichtje. Haar roodbruin haar krulde zoo verrukkelijk mooi om haar blauw dooraderde slapen. Zelfs de verkreukte en verfom faaide japon kon niets aan haar schoonheid afdoen. Hij verlangde haar in zijn armen te nemen en aan zijn hart te druk ken. Hij wilde haar graag een ver klaring geven van wat voor een meisje, zoo oprecht en waarheids- lievend als zij, onverklaarbaar moest wezen. Hier in die wijde stil te, met hen beiden op dit verlaten stukje grond, zou hij haar wel kunnen overtuigen, dat hij het eer lijk met haar meende. Ze had im mers vroeger van hem gehouden? Geen meisje was in staat, haar lief de voor een man zoo ronduit te be kennen, als Gwynne dien avond ge daan had hoe lang geleden! En het was toch ook zoo volkomen na tuurlijk, dat ze daarna een diepe verachting voor hem was gaan koesteren. Den morgen, volgend op dien verrukelijken avond, had Am brose Maitland de verloving van zijn dochter aangekondigd. Wat een verachtelijke lafaard moest hij in de oogen van dat onschuldige no bele meisje geweest zijn! Geen wonder dat ze kortaf geweigerd had, een woord met hem te spre ken en zich vol afschuw van hem teruggetrokken had! Robin kon er niet over blijven piekeren. Met moeite stond hij op, vechtend tegen de duizeligheid,' die hem trachtte te overmeeseren, en ging naar haar toe. Een oogenblik strekte hij zijn armen naar haar uit, maar liet ze terstond weer zak ken. Het was nu geen geschikte tijd om te beginnen over datgene, wat hen gescheiden had. Later mis schien. Zijn stem klonk heesch en sloeg bijna over, toen hij haar aansprak. „Zouden we niet eens op ver kenning uitgaan? Het kan toch best wezen, dat dit eiland als het een eiland is bewoond is, niet waar?" Hij wankelde even, maar stak daarop zijn hand uit, om haar overeind te helpen. Ze vermeed zijn hulp en stond vlug en schijn baar zonder inspanning op. Ook vermeed ze zijn strakken blik en keek naar de warrige struiken langs het strand. „Ik geloof, dat hier geen levend wezen te vinden is", mompelde ze. „Het komt me zoo onbewoond voor. En zoover we zien kunnen is nergens anders land te ontdek ken". „Kom, kom, we kunnen toch zoo maar niet buiten bereik van ieder menschelijk wezen weggedreven zijn", zei hij bemoedigend. „Ik hoop alleen maar, dat de rest van ons gezelschap even fortuinlijk als wij „Toe!" smeekte ze weer. „Laten heelemaal niet over wat er ge beurd is, praten. Ik zou beslist van streek raken, als je dat deed en ik wil zoo graag den moed erin hou den". Het was, of hij een klap in zijn gezicht kreeg. Ze hield dus op slot van zaken wél van Julian Faust. Als dat niet het geval was, kon ze zoo niet spreken en voelen, meende Robin. „Nu, goed dan", zei hij met vol komen voorgewende luchthartig heid. „We zullen ons dan maar verbeelden, dat we Robinson Crusoë en Vrijdag zijn. Ik weet nu ten minste, hoe die oude heer zich ge voeld moet hebben, toen hij op zijn onbewoonde eiland aanspoelde, Als we nu eens rond gingen kij ken!" Zij aan zij liepen ze zwijgend naar het bosch van hooge boomen, die met Spaansch mos waren over woekerd. Hier en daar stond een groepje dwergdennen of een kleine palm. Onder him voeten strekte zich' een fluweelachtig groen tapijt uit en de lucht was verrukkelijk koel op de plekken, waar de hitte der zon niet doordrong. Robin was de eerste die begon te praten. „Heerlijk hier, vind je niet? Het lijkt wel een paradijs". Het meisje gaf geen antwoord. Een vurige blos was omhooggeste gen naar haar wangen. Ze keek recht voor zich uit. 'n Paradijs? Nooitvoor hèn beiden niet! Hij en zij stonden even ver van elkaar als de polen en dat zou altijd zoo blijven. „Hier hebben we een helling, die misschien ergens heenvoert", wees Robin. „Ik zal er eens tegen op klimmen en een kijkje nemen. Jij doet misschien beter even hier te blijven, want het is nog al steil". „Ik ga mee", zei Gwynne, beslist gejaagd over haar schouder om kijkend. „Ik ben bang voor wilde beestenen Hij stak haar de hand toe, maar ze deed, of ze het niet zag en volg de hem met vaste schreden. Ze deed haar best nergens aan te den ken. Dat was, meende ze, nog het beste. En maar doen alsof, zooals ze bij haar kindespelen zoo vaak gedaan had. Terwijl ze dan ook naar boven klauterden, begon ze vlug aan één stuk door over haar jeugd te pra ten en de spelletjes, die ze toen deed. (Wordt rerydSS-)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1941 | | pagina 4