HOE WIJ HIER LEVEN. iSTILLE NO. 9' Er zit iemand in de étalage! DASHIELL HAMMETT 151 TT Parijsche brieven f"AKKERtJ-$ BUITENLAND AGENDA BOEKEN BURGERLIJKE STAND 2 6CSGHEEVEN DOOR TECK-EN-FNGBN V&N ALEXANDER RAYMOND vinden! ik weet wie hij is. even goed als ik mijn eigen naam ken als ik t me maar kon her- h inneren ge- duld ik ■fit ZAL C. het kan me niet schelen of u bekend was als grace couleau in alaska, of als jeanne d'arc in frankrijk als u me maar helpt om ..de top" te ik heb u gezegd. dat ik kr achter kan komen. wie hli is als u mij den tijd geeft! EN HET KAN ME NIET SCHELEN OF U WERKELIJK EVELINE'S VADER BENT OF j JANUS, MET DE TWEE AANGEZICHTEN als u mij helpen wilt om j r hem te vinden! A f r je t het kan me niet schelen of je een vette bedrieger bent of ik weet wat je zeggen wilt. va- i dertje. en ik kan i je verzekeren dat je op 8ydney george harper carp kunt rekenen.. maar wees niet te ongeduldig ..geef me tijd" heb geduld" ..wees niet te ongeduldig" waarvoor?' zoo zal ..de top" tijd in overvloed heb ben om nog een paar van ons te vermoorden. Voldoende vertier in de Ville Lumière. „schele hoofdpijn" maken be hoorlijk werken onmogelijk I Neem een "AKKERTJE", even liggen. Daarna weer frisch. DE WREEDHEDEN DER SOVJETS. Berlijn, 10 Juli (D.N.B.) Duitsche soldaten hebben te Rajsk in de na bijheid van een door de Sovjets in brand gestoken boerenhoeve, een afschuwelijke ontdekking gedaan. Zij vonden uniformstukken van Duitsche soldaten, waaraan te zien was, dat de dragers de ergste mis handelingen hadden ondergaan. De vreeselijkste vondst was die van een hoofdhuid, ongetwijfeld van een zwaargewond Duitsch soldaat, die door de bolsjewistische soldaten ver moord was. Voorts kon worden vastgesteld, dat bij de gevechten om Rajsk tal rijke gewonde Duitsche soldaten, die bij een tijdelijke ontruiming der stad in de handen der Sovjets waren ge vallen, gemarteld en daarna in de vlammen van in brand staande hui zen geworpen waren. Bij hun opmarsch in de nabijheid van Wianowrak hebben Duitsche soldaten naar het D.N.B. verneemt, een Duitsch motorrijder gevonden, die in de handen der bolsjewisten was gevallen en op onbeschrijfelijke wijze gemarteld was. Bij het opruk ken van zijn troep was de motorrij der zwaar gewond, zoodat hij moest achterblijven. Geïsoleerde Sovjetsol daten vonden hem en, in plaats van rekening te houden met- zijn ver wonding, zooals het volkenrecht voorschrijft, sloegen zij hem .zoolang met allerlei wapens, dat hij geen teeken van leven meer gaf. Toen werd hij door Duitsche troepen ge vonden. Zijn neusbeen was gebro ken, zijn schedel grootendeels ver brijzeld, zijn gezicht was bijna een vormelooze massa. Dit was het werk van de bezetting van een in de na bijheid liggende Sovjet-kazemat, die nog meer daden van dezen aard begaan had. Over de massamoorden te Doebno verneemt het D.N.B. nog, dat de omgebrachte mannen, vrouwen en kinderen vrijwel uitsluitend Oekrai ners waren. Omdat zij aan hun Oekrainsche nationaliteit vasthiel den, waren zij reeds lang gelecfcn door de bolsjewisten gevangen ge zet. In hun machtelooze woede over den Duitschen opmarsch hadden de Sovjets alle gevangenen, ongeveer 1500, neergeschoten. In elke cel lig gen zeven of acht lijken op elkan der. Den vreeselijksten aanblik bie den de cellen der vrouwelijke ge vangenen, die aangerand en daarna om het leven gebracht waren. In een cel werden drie jongens van onge veer 14 jaar vermoord. Eenige Oekrainers onderzoeken thans in het gevangeniskantoor de acten der Gepeoe om zoo mogelijk de identiteit der slachtoffers vast te stellen. Presburg, 10 Juli (D.N.B.) De Slo- waaksche oorlogscorrespondent ma- jaar Vasko schildert in het blad Slo vak de vreugde van de Oekrainers tijdens den intocht van de Slowaak- sche troepen, een vreugde, die ech ter steeds weer getemperd werd door de smart over de slachtoffers van de bolsjewisten. Achthonderd vreedzame menschen •werden, zoo meldt Vasko, in een plaats op tachtig kilometer afstand van de grens op de beestachtigste manier vermoord. Bijna ieder gezin van dit plaatsje met dertigduizend inwoners betreurt het heengaan van een familielid, dat door de bolsje wisten is vermoord. Toen Vasko in een ander plaatsje aankwam, werd juist de identiteit van 240 arbeiders vastgesteld, wier lichamen geen schotwonden vertoo- nen, doch waarvan de hoofden vree- selijk verminkt waren. Alle zijn met hamers en bijlen doodgeslagen. Zij hadden hun maandloon gevraagd, zoo meldt Vasko, en kregen het vol gens de methoden der Sovjets. De verbolgen bevolking leidde den correspondent in het wees huis, waar de bolsjewisten tachtig kinderen hadden doodgeslagen om zoodoende de Oekrainers uit te roeien. Ik had, zoo besluit de cor respondent in zijn bericht, nooit en nimmer gedacht, dat menschen in staat zouden zijn zoo 'iets te doen. DE SLACHTOFFERS VAN HET BOLSJEWISME. Berlijn, 10 Juli (A.N.P.) Volgens authentieke cijfers zijn in den tijd van 1917 tot 1941 als slachtoffers van het bolsjewisme omgekomen: 1. van 1917 tot 1922 1.776.393 per sonen, dei door de Gepeoe zijn om gebracht. 2. van 1917-1921 zijn volgens authentieke ramingen 1.4 millioen personen in den burgeroorlog ge sneuveld, vermist, doodgeschoten en op andere wijze om het leven ge komen. 3. Bij de hongerramp van 1920/21 tengevolge van den burgeroorlog verloren 10.240.000 menschen het leven. 4. De hongersnood van 1932/33 tengevolge van de in 1929 begonnen gedwongen collectivisatie leidde tot een weergalooze ramp voor de ste delijke bevolking, de landarbeiders en de onteigende boeren. Het aantal slachtoffers wordt becijferd op tien millioen. 5. Het aantal personen, dat ter dood veroordeeld werd sedert het bestaan van de Sovjet-Unie in de 300 verbanningskampen en bij dwangarbeid, zooals het kanaal naar de Witte Zee, de Moermanskspoor- lijn, het kanaal BaikalAmber Magistrale, de Turksib, de Daljstroi, het Wolgadonkanaal, enz., bedraagt volgens de optelling .van de Anti komintern 8.600.000. MISLUKTE BRITSCHE AANVALLEN OP NOORS CHE KUST. Berlijn, 10 Juli. (D.N.B.) Nadat de Engelsche luchtmacht gedurende ge- ruimen tijd was weggebleven, heb ben Dinsdag eenige Britsche vlieg tuigen getracht boven Noorwegen te komen. Tengevolge van den krach- tigen Duitschen afweer slaagden de Engelschen er niet in, boven het vasteland te komen. Reeds boven zee moesten zij van koers veranderen. De bommen, die zij lieten vallen, kwamen in het water terecht. Gisteren en in den afgeloopen nacht zijn bij Britsche aanvalspogingen drie Engelsche 'gevechtsvliegtuigen aan het Kanaal door Duitsch marine- geschut neergehaald. MISBRUIK VAN DE WITTE VLAG. Berlijn, 10 Juni. (D.N.B.) Onder de talrijke schendingen van het vol kenrecht, waaraan de bolsjewisti sche soldaten zich steeds weer schuldig maken, is een der gebrui kelijke, naar aan het D.N.B. gemeld wordt, het misbruik van de witte vlag. Op vele plaatsen aan het front is het tijdens de gevechten voorge komen, dat de bolsjewisten voor gaven zich te willen overgeven en met opgeheven handen naar de Duitsche linies kwamen. Zoodra zij echter op schotafstand waren, haal den zij hun verborgen geweren te voorschijn en openden 't vuur op de rustig wachtende Duitsche soldaten. Zoo heeft een luitenant van een Duitsch infanterieregiment onder eede verklaard, dat in de streek van Bornicki talrijke Sovjet-solda ten metopgeheven handen tot op 30 meter de Duitsche linies nader den. Toen openden zij het vuur en trachten aldus met misbruik maken van het oorlogsrecht een goedkoop succes te behalen. Een volkomen soortgelijk voorval speelde zich af in de nabijheid van Uhowo. Daar had een groep bolsjewisten door het zwaaien met witte doeken het tee ken gegeven, dat zij geen tegenstand meer wilden bieden. De officier van de tegenover hen liggende Duit sche formatie gaf daarop bevel het vuren te staken en naderde hen met eenige kameraden. Plotseling openden de bolsjewisten van vlakbij opnieuw het vuur en verwondden verscheidene Duitsche soldaten. In denzelfden sector overvielen onge veer 100 andere bolsjewisten, die zich kort te voren beleid hadden verklaard om zich over te geven, de onderhandelende Duitsche soldaten en trachtten hen met bajonetten af te maken. KONOJE VOERT BESPREKINGEN. Tokio, 10 Juli (D.N.B.) Minister president Konoje heeft vandaag be sprekingen gevoerd met den minis ter van financiën, Kawada, den staatssecretaris Tomita en met den voorzitter van het inlichtingenbu reau Ito, waarbij, naar verluidt, de kwestie besproken is om den rijks dag in speciale zitting bijeen te roe pen, hetgeen door bepaalde kringen wordt gewenscht. Over het resultaat van de besprekingen is nog niets be kend. Het is vreeselijker dan men zich vermag voor te stellen. (Van onzen correspondent). PARIJS, einde Juni. Al meermalen is me zulks ge vraagd: hoe wij hier leven? Want in wezen mag er dan niet zooveel zijn veranderd bij vroeger, en Parijs blijft altijd Parijs/ accoord, maar de omstahdigheden zijn toch gewijzigd. Dat zal ik toch wel niet willen ont kennen? Natuurlijk, dat ontken ik niet. De omstandigheden zijn veranderd en meer dan eens heb ik dat met voor beelden meenen duidelijk te maken. Wij kennen alle mogelijke kaarten en bons, die men tickets noemt, men kent restricties op velerlei gebied. Het is zelfs allerminst onmogelijk dat we straks nog een kaart bekomen voor den wijn en bons voor tabak. We koopen onze kleeding op punten, gelijk een groot deel van de huidige menschheid, en voor den aankoop van schoeisel hebben we een speciale vergunning noodig We mogen niet dansen, zelfs niet in nachtlokalen, hetgeen ik overigens geen ramp kan vinden; de café's en de bioscopen sluiten al om elf uur des avonds, we moeten vóór twaalven 's nachts van de straat zijn en aan de verduistering wordt de hand gehouden. Kou heb ben we geleden dezen winter, zoo veel kou, dat het me thans niet te warm kan worden, al smelt het asfalt ook op de straten. Dat zijn allemaal vervelende din gen, de kaarten en de koude van den winter inbegrepen. Maar ik geloof, dat men ze in hun kader moet bekij ken en niet door een vergrootglas. Zoolang er om ons heen nog zooveel, en in stilte, wordt geleden, zoolang er nog soldaten strijden aan de fron ten, en die doen het waarlijk niet voor hun plezier, zoolang ik in de Parijsche metro nog vrouwen ont moet in rouwsluier en invaliden dis uit krijgsgevangenschap zijn terug gekeerd, zoolang heb ik den moed niet me over een broodkaart en een vleeschbon minder te beklagen. Ik slaag er niet in te snappen waarom men het zoo vreeselijk vindt, dat men des nachts niet op straat mag slente ren (niettemin heb ik het een paar maal gedaan, maar er passeert niets hoegenaamd) en ik begrijp evenmin, dat men behoefte kan gevoelen om te dansen in dezen t;/3. De jeugd wel, ik zie de jeugd liever sport be drijven in de open lucht en draven in de wei, gelijk de kalveren, dan dansen in een lokaal, waar men den rook wel kan snijden, liever roeien en zwemmen en wegens een teveel aan energie een robbertje worstelen desnoods, dan vroegrijp en ouwelijk een „pernod" over de toonbank nemen van een bistro, slap en bleek zuchtig en met de eeuwige sigaret tusschen minachtende lippen. Hoe wij leven? Minder gemakke lijk dan voorheen, maar wellicht pok een beetje menschelijker, iets min der egoïst. Het spreekt vanzelf, dat nog menigeen te Parijs zich wil „dé- brouilleeren", een nationale deugd, die tot een nationale ondeugd werd. Het is goed als men zich door de moeilijkheden heen wil slaan; maar niet door de menschen, niet ten koste van anderen. Dat wilde men wel eens vergeten, dat er nog medemenschen bestonden: de distributie heeft het geheugen wat opgefrischt. Voyons, een land dat de égalité als leuze voerde Er was nergens zooveel verschil in stand en klasse als daar. Gemakkelijk is het leven hier niet, ook niet voor ons, vreemdelingen, en duur is het voor ieder. Ons geld komt moeilijk over en dan heeft het nog voeten in de aarde om het hier los te krijgen; menige landgenoot hangt van leeningen aan elkaar en heeft in geen maanden de huur voor zijn huis betaald. - Misschien zijn we er gezamenlijk wat magerder op gewor den, maar stellig ook wat eenvoudi ger, we zijn wat dichter gekomen bij de werkelijke waarden van het leven. Ik persoonlijk heb wel eens een beetje honger geleden en geld gebrek, doch het avontuur versterkte me slechts in de meening, dat men den smaak van een simpelen maal tijd pas recht te pakken heeft als men zich zoo'n feest eenige keeren moest ontzeggen. Meent men, dat het ondanks alles noodig en nuttig is om zich van tijd tot tijd te amuseeren, pour changer des idéés, welnu, er be staan hiér een driehonderd biosco pen, een twintig theaters en eenige duizenden café's met en zonder muziek. Men kan genot vinden in de musea en bij de concerten, er worden hier tallooze schilderijen tentoonstellingen gehouden en de exposities in de „galeries" zijn legio als de galeries zelve. We kunnen zwemmen in de Seine en in de stedelijke zweminrichtingen, men kan bokswedstrijden bijwonen, voetbalmatches en wedloopen, (zelfs juist vandaag van de kran tenbezorgers) men heeft draverijen te Longchamp en Maisons Laffitte en waar niet, en windhondenren- nen achter een haas, die altijd har der loopt dan de snelste hond, te Courbevoie. Men kan dwalen door de oude straten en stegen van quartier Latin, de Sorbónne bezoe ken en het Panthéon, langs de boe kenstalletjes aan de Seinekaden gaan en naar de kinderen kijken in Luxemburg en Tuilerieën. De ker mis aan de Porte Vincennes kan men meemaken, de openluchtschil ders aan den arbeid zien in Mont- martre, men kan Montparnasse ont dekken en een regenachtigen och tend doorbrengen in de Biblio- thèque Nationale. Parijs met zijn kleuren als nergen s ter wereld, zijn lichtdoorzeefdel uchten boven de Seine, zijn kerken en zijn ka thedralen, Parijs is schoon en het ontbreekt niet aan vertier in de Ville Lumière, ondanks de gedoofde lichtreclames. Zijn winkels en zijn warenhuizen, de Bastille en het Bois de Boulogne, zijn marionet ten-theater en het circus, zijn his torie en zijn herinneringen, zijn lit teratuur en zijn studentenleven, Sainte Chapelle en de Buttes Chau- mont. Wij leven hier als gij thuis, lezer, met liefde voor uw stad, uw dorp, met liefde voor het schoons dat dé aarde biedt en menschenhanden wrochten. Onder alle omstandighe den, ook onder de huidige. We pra ten niet teveel over bons en bepa lingen, niet teveel over politiek en partijen en opinies omtrent Pétain. Wilt ge het zeer persoonlijk, als ik moe ben van het draven naar ver gaderingen en tentoonstellingen, moe van metro en telefoon, dan neem ik een boek om me rustig te verdiepen, ik speel fluit bij gebrek aan een piano of ik maak teeke- ningen die weinig pretentie en nog minder kunstwaarde hebben. Als Nederlander tracht ik de eer van ons land met zijn historie en zijn kunst hoog te houden, en als jour nalist poog ik een dien eerenaam waardig vertegenwoordiger te zijn, hetgeen ik nu eenmaal belangrij ker vind dan het feit, dat men geen nieuwe costuum kan aanschaffen dit jaar. En wij, menschen van goeden wille, Franschen met wie ik in de metro hen geperst als een sardine in zijn blik, Duitschers, die ik ontmoet op de boulevard, colle ga's van alle landen op de Parij sche persconferenties, wij vragen ons af of we dan gezamenlijk geen nieuw Europa, geen nieuwe wereld kunnen maken, die samenwerking kent, onderling begrip met behoud van den eigen aard, en vrede. Zoo leven wij hier, met bons en brood kaarten, zeker, maar ook met een dosis idealisme, met liefde voor de Fransche hoofdstad en haar be volking, zonder de realiteit te ver geten, waaraan we trouwens vol doende worden herinnerd, iederen dag. De omstandigheden zjjn ver anderd bij vroeger, de moeiten en moeilijkheden zijn vele en velerlei, doch we dragen die lasten samen, en voor en betere en menschelijker wereld is geen offer te groot. Zoo denken niet slechts enkelingen, zoo denken velen, en onder alle la gen van het Parijsche volk. En zoo leven we hier. T. O. Duitschers, Noren, Finnen, Denen, Slowaken, Hongaren, Roemenen, Italianen en Span jaarden strijden gemeenschap pelijk tegen het bolsjewisme, den vijand van de wereld. Waar blijft Nederland? Nederlanders, meldt u aan voor de Waffen S.S. bij het Bureau Nordwest, Den Haag, Stad- - houderslaan 132. Wij Nederlanders sluiten ons zelf graag op. (En dus wij Amster dammers ook, want zijn wij niet de Nederlanders bij uitnemendheid?) Het grootste gedeelte van ons leven speelt zich af binnen de veilige muren van onze woningen. Wij zijn een „huiselijk" volk en trekken ons bij voorkeur terug achter de twee dubbele gordijnstellen, die we voor onze vensters dichttrekken. En wij houden er niet van om andere menschen een blik te gunnen in ons leven, wij houden er niet van om met iets „te koop te loopen." Neen, Zuiderlingen zijn wij niet bepaald! Wie Spanje of Italië of Zuid-Frankrijk kent, weet, dat er ook nog een andere manier van leven mogelijk is dan onze oer degelijke Nederlandsche levens wijze. Daar ginds speelt zich vrij wel het geheele leven op straat af: de waschljjnen, die wij angstvallig over ons hoogsteigen balconnetje spannen, hangen daar van huis tot huis en 't waschgoed vroolijkt er bij wijze van permanent vlaggefeest de straten op. En de barbier zet rnet mooi weer zijn scheerstoel voor de deur in het zonnetje en zijn klanten laten zich ten overstaan van iedereen inzeepen en scheren. Eh de moeders zitten op de stoep bij elkaar en de mannen oefenen hun ambacht ook zooveel mogelijk op straat uit. Tot mijn mooiste herinneringen behooren de avonden, dat ik op dat stadspleintje ergens op Corsica on der de boomen zat, die de baas van „het" stadscafé vol met electrische lampjes had gehangen en tusschen die lampjes hing de luidspreker van zijn radio, zoodat iedereen er wat aan had. Wat een verschil met onze ingetogen beslotenheid! Van waar deze overpenzingen? Ik kwam er toe, toen ik vandaag op mijn dagelijkschen tocht door de Amsterdamsche straten een kleine volksmenigte voor een siga renwinkel zag staan. Wat was daar aan de hand? Had de sigarenwin kelier van het Spui, die evenals in den vorigen oorlog zijn étalage met een steeds druk de aandacht trek kende geweldige kaart der krijgs bedrijven heeft versierd, een con current gekregen? Waren er plotse ling sigaretten tegen vooroorlog- sche prijzen beschikbaar? Niets van dat alles! Wat er dan wel gaande was? Er zat een mènsch achter het winkel raam. Mét zijn rug naar het pu bliek zat een heer in schildersjas voor een schildersezel. Zorgzaam mengde hij de verven op zijn palet. Zorgzaam werkte hij aan een omvangrijk portret van een heer met een keurige snor, een plech- tigen oogopslag en een blozend paar wangen. De schilder vervaardigde dit portret naar het voorbeeld van een bescheiden foto, die hij links boven aan zijn doek had geprikt. Om hem en zijn ezel stonden nog meer voor beelden van zijn kunnen gegroe peerd, telkens met het kleine foto grafisch origineel ernaast. Daar was b.v. de beeltenis van 'n soldaat met een onverschillig-martiaal uiterlijk; die van de nauw-ontloken schoonheid van een teeder meisje met vlechten en een rood lintje daarin; die van een knaapje aan het strand met een bal én een emmertje met „Zandvoort" erop, enz. enz. Onbewogen door de belangstelling achter zijn rug, schilderde onze kun stenaar voort. Een zakelijke mede- deeling vermeldde den prijs waar voor hij dat deed. Het was een schappelijke prijs. Ik heb den schilder om zijn initia tief bewonderd. Zoolang hij zich op sloot in de artistieke eenzaamheid van zijn zoldersche atelier', zal men hem waarschijnlijk weinig of geen opdrachten hebben thuisbezorgd. Dus vluchtte hij in een vlaag van on- Nederlandsche Zuidelijkheid "in de openbaarheid en ziet: hij had succes, getuige de portretten op en rond zijn ézel. Bravo! zei ik in stilte, terwijl ik hem gadesloeg en ik besefte, hoe een goed voorbeeld hij aan menigeen gaf. Wilt ge dat uw zaken beter gaan, maak dan dat ge van achter de' dichte deuren en vensters vandaan komt. Laat de menschen zien, wat ge kunt. Kijk maar naar de groote Amsterdamsche kranten; zij heb ben hun imponeerende rotatieper sen zoo neergezet, dat men ze van de straat af in actie kan zien en dat is een reclame van je welste. Dat soort dingen moest veel meer gedaan worden. Als wij Neder- AMSTERDAMSCHE BRIEF. landers maar niet- zoo verlegen waren! Ja, daar heb je bijvoorbeeld mijn vriend den dichter. Heel veel van zijn dichtbundels worden er nu niet bepaald verkocht. Weet jij wat ik daar tegen moet doen? vroeg hij mij laatst, en toen wist ik daèr helaas geen antwoord op. Nu weet ik dat echter; hij hure eveneens de pui van een leegen sigarenwinkel, zette er zich aan 'n bescheiden tafeltje neer, late het publiek zien, hoe 't met dat dichten nu eigenlijk in zijn werk gaat; ik zai dan wel voor de deur gaan staan met het tot nu toe onverkoop bare restant van zijn laatsten bun del. U zult zien, dat er na twee dagen een herdruk zal noodig zijn. Doch nu scherts ter zijde. Die schilder-achter.-het-venster be wijst, dat er altijd nog ongekende mogelijkheden van nieuwe beroepen in ons levende Amsterdam zijn. Als men maar initiatief en ideeën heeft en durft aanpakken. Dat deed de man, die de eerste kattenbakcentrale stichtte. Dat deed de vrouw, die de eerste bel- en deurknoppen-centrale in het leven riep. Dat deden de oud-gemobiliseer- den, wier „Alstublieft"-dienst u na telefonischen oproep uit letterlijk alle moeilijkheden op technisch- huishoudelijk gebied helpt. En zoo zijn er nog wel méér mogelijkheden. Ik vertel ze u alleen niet vérder; want er zijn er een paar zoo mooie bij, dat ik ze misschien zelf nog eens in practijk ga brengen. Bioscopen. Victoria-theater, 7.30 uur, hoofd nummer De laatste ronde (rom. sportfilm); hoofdrollen Attila Hörbi- ger, Camilla Horn, Heinz Seidler. Toegang boven 18 aar. Zondag doorloopende voorstelling van 2 uur af. Woensdagmiddag, half 3, matinee. Harmonie-theater, 7.30 uur, hoofd nummer Een hopeloos geval (hum.); hoofdrollen Jenny Jugo, Karl Lud- wig Diehl en Hannes Stelzer. Toe gang voor alle leeftijden. Zondag doorloopende voorstelling van 2 uur af. Woensdagmiddag, half 3, matinee. Roxy-theater, 7.15 uur, hoofdnum mer Watt en Half Watt als Ridders in lompen (hum.) Toegang voor el- ken leeftijd. Zondag voorstellingen te 2, 4.J.5 en 7.15 uur. Woensdagmiddag, half 3, matinee. City-theater, 7.15 uur, hoofdnum mer Theo op 't huwelijkspad (hum.); hoofdrollen Theo Lingen, Gustav Frölich, Hilde Krahl en Gusti Huber. Toegang alle leeftijden. Zondag voorstellingen te 2, 4.15 en 7.15 uur. Woensdagmiddag, half 3, matinee. Zaterdag 12 Juli. 7.30 uur, 't Gulden Vlies, optreden Lou Bandy en Willy Derby. Zondag 13 Juli. 7.00 uur, Sted. Muziektuin, vocaal concert van koren o.l.v. Corn. Jonker en Nico Akkerman. 7.30 uur, 't Gulden Vlies, optreden Lou Bandy en Willy Derby. Een nieuwe gids. De Zaansche Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer heeft onder den titel De Zaanstreek een nieuwe gids doen verschijnen van de Zaan sche gemeenten met een aardige kaart voor diverse wandeltochten en een vlotte beschrijving van al het bezienswaardige der Zaanstreek. Het geheel is fraai uitgevoerd en verlucht met vele interessante foto's. EGMOND-BINNEN (Juni). Geboren: Woltherus Hendri- cus, z. van Cornelis Adrianus Beers en Cecilia Brigitta Punt. Cornelis Petrus, z. van Nicolaas van Duin en Petronella Burger. Marianna, d. van Cornelis Schoen èn Trijntje Swaan. Uw drukwerk, groot of klein is bjj ons in handen van goede vaklieden. N. V. HERMS. COSTER ZOON ALKMAARSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1941 | | pagina 6