HOE WIJ HIER LEVEN.
iSTILLE NO. 9'
Er zit iemand
in de étalage!
DASHIELL
HAMMETT
151
TT
Parijsche brieven
f"AKKERtJ-$
BUITENLAND
AGENDA
BOEKEN
BURGERLIJKE STAND
2
6CSGHEEVEN DOOR
TECK-EN-FNGBN V&N
ALEXANDER
RAYMOND
vinden!
ik weet wie hij is.
even goed als ik
mijn eigen naam
ken als ik t me
maar kon her-
h inneren ge-
duld ik
■fit ZAL C.
het kan me niet schelen
of u bekend was als
grace couleau in alaska,
of als jeanne d'arc in
frankrijk als u me
maar helpt om ..de top" te
ik heb u gezegd.
dat ik kr achter
kan komen. wie
hli is als u mij
den tijd geeft!
EN HET KAN ME NIET SCHELEN OF U
WERKELIJK EVELINE'S VADER BENT OF j
JANUS, MET DE TWEE AANGEZICHTEN
als u mij helpen wilt om j
r hem te vinden!
A f
r je t
het kan me
niet schelen of je
een vette bedrieger
bent of
ik weet wat je
zeggen wilt. va-
i dertje. en ik kan
i je verzekeren dat
je op 8ydney george
harper carp kunt
rekenen.. maar wees
niet te ongeduldig
..geef me tijd" heb geduld"
..wees niet te ongeduldig" waarvoor?'
zoo zal ..de top" tijd in overvloed heb
ben om nog een paar van ons te
vermoorden.
Voldoende vertier in de Ville Lumière.
„schele hoofdpijn" maken be
hoorlijk werken onmogelijk I
Neem een "AKKERTJE", even
liggen. Daarna weer frisch.
DE WREEDHEDEN DER
SOVJETS.
Berlijn, 10 Juli (D.N.B.) Duitsche
soldaten hebben te Rajsk in de na
bijheid van een door de Sovjets in
brand gestoken boerenhoeve, een
afschuwelijke ontdekking gedaan.
Zij vonden uniformstukken van
Duitsche soldaten, waaraan te zien
was, dat de dragers de ergste mis
handelingen hadden ondergaan. De
vreeselijkste vondst was die van een
hoofdhuid, ongetwijfeld van een
zwaargewond Duitsch soldaat, die
door de bolsjewistische soldaten ver
moord was.
Voorts kon worden vastgesteld,
dat bij de gevechten om Rajsk tal
rijke gewonde Duitsche soldaten, die
bij een tijdelijke ontruiming der stad
in de handen der Sovjets waren ge
vallen, gemarteld en daarna in de
vlammen van in brand staande hui
zen geworpen waren.
Bij hun opmarsch in de nabijheid
van Wianowrak hebben Duitsche
soldaten naar het D.N.B. verneemt,
een Duitsch motorrijder gevonden,
die in de handen der bolsjewisten
was gevallen en op onbeschrijfelijke
wijze gemarteld was. Bij het opruk
ken van zijn troep was de motorrij
der zwaar gewond, zoodat hij moest
achterblijven. Geïsoleerde Sovjetsol
daten vonden hem en, in plaats van
rekening te houden met- zijn ver
wonding, zooals het volkenrecht
voorschrijft, sloegen zij hem .zoolang
met allerlei wapens, dat hij geen
teeken van leven meer gaf. Toen
werd hij door Duitsche troepen ge
vonden. Zijn neusbeen was gebro
ken, zijn schedel grootendeels ver
brijzeld, zijn gezicht was bijna een
vormelooze massa. Dit was het werk
van de bezetting van een in de na
bijheid liggende Sovjet-kazemat, die
nog meer daden van dezen aard
begaan had.
Over de massamoorden te Doebno
verneemt het D.N.B. nog, dat de
omgebrachte mannen, vrouwen en
kinderen vrijwel uitsluitend Oekrai
ners waren. Omdat zij aan hun
Oekrainsche nationaliteit vasthiel
den, waren zij reeds lang gelecfcn
door de bolsjewisten gevangen ge
zet. In hun machtelooze woede over
den Duitschen opmarsch hadden de
Sovjets alle gevangenen, ongeveer
1500, neergeschoten. In elke cel lig
gen zeven of acht lijken op elkan
der. Den vreeselijksten aanblik bie
den de cellen der vrouwelijke ge
vangenen, die aangerand en daarna
om het leven gebracht waren. In een
cel werden drie jongens van onge
veer 14 jaar vermoord.
Eenige Oekrainers onderzoeken
thans in het gevangeniskantoor de
acten der Gepeoe om zoo mogelijk
de identiteit der slachtoffers vast te
stellen.
Presburg, 10 Juli (D.N.B.) De Slo-
waaksche oorlogscorrespondent ma-
jaar Vasko schildert in het blad Slo
vak de vreugde van de Oekrainers
tijdens den intocht van de Slowaak-
sche troepen, een vreugde, die ech
ter steeds weer getemperd werd
door de smart over de slachtoffers
van de bolsjewisten.
Achthonderd vreedzame menschen
•werden, zoo meldt Vasko, in een
plaats op tachtig kilometer afstand
van de grens op de beestachtigste
manier vermoord. Bijna ieder gezin
van dit plaatsje met dertigduizend
inwoners betreurt het heengaan van
een familielid, dat door de bolsje
wisten is vermoord.
Toen Vasko in een ander plaatsje
aankwam, werd juist de identiteit
van 240 arbeiders vastgesteld, wier
lichamen geen schotwonden vertoo-
nen, doch waarvan de hoofden vree-
selijk verminkt waren. Alle zijn met
hamers en bijlen doodgeslagen. Zij
hadden hun maandloon gevraagd,
zoo meldt Vasko, en kregen het vol
gens de methoden der Sovjets.
De verbolgen bevolking leidde
den correspondent in het wees
huis, waar de bolsjewisten tachtig
kinderen hadden doodgeslagen om
zoodoende de Oekrainers uit te
roeien. Ik had, zoo besluit de cor
respondent in zijn bericht, nooit en
nimmer gedacht, dat menschen in
staat zouden zijn zoo 'iets te doen.
DE SLACHTOFFERS VAN
HET BOLSJEWISME.
Berlijn, 10 Juli (A.N.P.) Volgens
authentieke cijfers zijn in den tijd
van 1917 tot 1941 als slachtoffers
van het bolsjewisme omgekomen:
1. van 1917 tot 1922 1.776.393 per
sonen, dei door de Gepeoe zijn om
gebracht.
2. van 1917-1921 zijn volgens
authentieke ramingen 1.4 millioen
personen in den burgeroorlog ge
sneuveld, vermist, doodgeschoten
en op andere wijze om het leven ge
komen.
3. Bij de hongerramp van 1920/21
tengevolge van den burgeroorlog
verloren 10.240.000 menschen het
leven.
4. De hongersnood van 1932/33
tengevolge van de in 1929 begonnen
gedwongen collectivisatie leidde tot
een weergalooze ramp voor de ste
delijke bevolking, de landarbeiders
en de onteigende boeren. Het aantal
slachtoffers wordt becijferd op tien
millioen.
5. Het aantal personen, dat ter
dood veroordeeld werd sedert het
bestaan van de Sovjet-Unie in de
300 verbanningskampen en bij
dwangarbeid, zooals het kanaal naar
de Witte Zee, de Moermanskspoor-
lijn, het kanaal BaikalAmber
Magistrale, de Turksib, de Daljstroi,
het Wolgadonkanaal, enz., bedraagt
volgens de optelling .van de Anti
komintern 8.600.000.
MISLUKTE BRITSCHE
AANVALLEN OP NOORS CHE
KUST.
Berlijn, 10 Juli. (D.N.B.) Nadat de
Engelsche luchtmacht gedurende ge-
ruimen tijd was weggebleven, heb
ben Dinsdag eenige Britsche vlieg
tuigen getracht boven Noorwegen te
komen. Tengevolge van den krach-
tigen Duitschen afweer slaagden de
Engelschen er niet in, boven het
vasteland te komen. Reeds boven zee
moesten zij van koers veranderen.
De bommen, die zij lieten vallen,
kwamen in het water terecht.
Gisteren en in den afgeloopen nacht
zijn bij Britsche aanvalspogingen drie
Engelsche 'gevechtsvliegtuigen aan
het Kanaal door Duitsch marine-
geschut neergehaald.
MISBRUIK VAN DE WITTE
VLAG.
Berlijn, 10 Juni. (D.N.B.) Onder
de talrijke schendingen van het vol
kenrecht, waaraan de bolsjewisti
sche soldaten zich steeds weer
schuldig maken, is een der gebrui
kelijke, naar aan het D.N.B. gemeld
wordt, het misbruik van de witte
vlag. Op vele plaatsen aan het front
is het tijdens de gevechten voorge
komen, dat de bolsjewisten voor
gaven zich te willen overgeven en
met opgeheven handen naar de
Duitsche linies kwamen. Zoodra zij
echter op schotafstand waren, haal
den zij hun verborgen geweren te
voorschijn en openden 't vuur op de
rustig wachtende Duitsche soldaten.
Zoo heeft een luitenant van een
Duitsch infanterieregiment onder
eede verklaard, dat in de streek
van Bornicki talrijke Sovjet-solda
ten metopgeheven handen tot op
30 meter de Duitsche linies nader
den. Toen openden zij het vuur en
trachten aldus met misbruik maken
van het oorlogsrecht een goedkoop
succes te behalen. Een volkomen
soortgelijk voorval speelde zich af
in de nabijheid van Uhowo. Daar
had een groep bolsjewisten door het
zwaaien met witte doeken het tee
ken gegeven, dat zij geen tegenstand
meer wilden bieden. De officier van
de tegenover hen liggende Duit
sche formatie gaf daarop bevel het
vuren te staken en naderde hen
met eenige kameraden. Plotseling
openden de bolsjewisten van vlakbij
opnieuw het vuur en verwondden
verscheidene Duitsche soldaten. In
denzelfden sector overvielen onge
veer 100 andere bolsjewisten, die
zich kort te voren beleid hadden
verklaard om zich over te geven, de
onderhandelende Duitsche soldaten
en trachtten hen met bajonetten af
te maken.
KONOJE VOERT
BESPREKINGEN.
Tokio, 10 Juli (D.N.B.) Minister
president Konoje heeft vandaag be
sprekingen gevoerd met den minis
ter van financiën, Kawada, den
staatssecretaris Tomita en met den
voorzitter van het inlichtingenbu
reau Ito, waarbij, naar verluidt, de
kwestie besproken is om den rijks
dag in speciale zitting bijeen te roe
pen, hetgeen door bepaalde kringen
wordt gewenscht. Over het resultaat
van de besprekingen is nog niets be
kend.
Het is vreeselijker dan men zich
vermag voor te stellen.
(Van onzen correspondent).
PARIJS, einde Juni.
Al meermalen is me zulks ge
vraagd: hoe wij hier leven? Want in
wezen mag er dan niet zooveel zijn
veranderd bij vroeger, en Parijs
blijft altijd Parijs/ accoord, maar de
omstahdigheden zijn toch gewijzigd.
Dat zal ik toch wel niet willen ont
kennen?
Natuurlijk, dat ontken ik niet. De
omstandigheden zijn veranderd en
meer dan eens heb ik dat met voor
beelden meenen duidelijk te maken.
Wij kennen alle mogelijke kaarten
en bons, die men tickets noemt, men
kent restricties op velerlei gebied.
Het is zelfs allerminst onmogelijk dat
we straks nog een kaart bekomen
voor den wijn en bons voor tabak.
We koopen onze kleeding op punten,
gelijk een groot deel van de huidige
menschheid, en voor den aankoop
van schoeisel hebben we een speciale
vergunning noodig We mogen niet
dansen, zelfs niet in nachtlokalen,
hetgeen ik overigens geen ramp kan
vinden; de café's en de bioscopen
sluiten al om elf uur des avonds, we
moeten vóór twaalven 's nachts van
de straat zijn en aan de verduistering
wordt de hand gehouden. Kou heb
ben we geleden dezen winter, zoo
veel kou, dat het me thans niet te
warm kan worden, al smelt het asfalt
ook op de straten.
Dat zijn allemaal vervelende din
gen, de kaarten en de koude van den
winter inbegrepen. Maar ik geloof,
dat men ze in hun kader moet bekij
ken en niet door een vergrootglas.
Zoolang er om ons heen nog zooveel,
en in stilte, wordt geleden, zoolang
er nog soldaten strijden aan de fron
ten, en die doen het waarlijk niet
voor hun plezier, zoolang ik in de
Parijsche metro nog vrouwen ont
moet in rouwsluier en invaliden dis
uit krijgsgevangenschap zijn terug
gekeerd, zoolang heb ik den moed
niet me over een broodkaart en een
vleeschbon minder te beklagen. Ik
slaag er niet in te snappen waarom
men het zoo vreeselijk vindt, dat men
des nachts niet op straat mag slente
ren (niettemin heb ik het een paar
maal gedaan, maar er passeert niets
hoegenaamd) en ik begrijp evenmin,
dat men behoefte kan gevoelen om
te dansen in dezen t;/3. De jeugd
wel, ik zie de jeugd liever sport be
drijven in de open lucht en draven
in de wei, gelijk de kalveren, dan
dansen in een lokaal, waar men den
rook wel kan snijden, liever roeien
en zwemmen en wegens een teveel
aan energie een robbertje worstelen
desnoods, dan vroegrijp en ouwelijk
een „pernod" over de toonbank
nemen van een bistro, slap en bleek
zuchtig en met de eeuwige sigaret
tusschen minachtende lippen.
Hoe wij leven? Minder gemakke
lijk dan voorheen, maar wellicht pok
een beetje menschelijker, iets min
der egoïst. Het spreekt vanzelf, dat
nog menigeen te Parijs zich wil „dé-
brouilleeren", een nationale deugd,
die tot een nationale ondeugd werd.
Het is goed als men zich door de
moeilijkheden heen wil slaan; maar
niet door de menschen, niet ten koste
van anderen. Dat wilde men wel eens
vergeten, dat er nog medemenschen
bestonden: de distributie heeft het
geheugen wat opgefrischt. Voyons,
een land dat de égalité als leuze
voerde Er was nergens zooveel
verschil in stand en klasse als daar.
Gemakkelijk is het leven hier niet,
ook niet voor ons, vreemdelingen, en
duur is het voor ieder. Ons geld komt
moeilijk over en dan heeft het nog
voeten in de aarde om het hier los te
krijgen; menige landgenoot hangt
van leeningen aan elkaar en heeft in
geen maanden de huur voor zijn
huis betaald. - Misschien zijn we er
gezamenlijk wat magerder op gewor
den, maar stellig ook wat eenvoudi
ger, we zijn wat dichter gekomen bij
de werkelijke waarden van het
leven. Ik persoonlijk heb wel eens
een beetje honger geleden en geld
gebrek, doch het avontuur versterkte
me slechts in de meening, dat men
den smaak van een simpelen maal
tijd pas recht te pakken heeft als men
zich zoo'n feest eenige keeren moest
ontzeggen.
Meent men, dat het ondanks alles
noodig en nuttig is om zich van
tijd tot tijd te amuseeren, pour
changer des idéés, welnu, er be
staan hiér een driehonderd biosco
pen, een twintig theaters en eenige
duizenden café's met en zonder
muziek. Men kan genot vinden in
de musea en bij de concerten, er
worden hier tallooze schilderijen
tentoonstellingen gehouden en de
exposities in de „galeries" zijn legio
als de galeries zelve. We kunnen
zwemmen in de Seine en in de
stedelijke zweminrichtingen, men
kan bokswedstrijden bijwonen,
voetbalmatches en wedloopen,
(zelfs juist vandaag van de kran
tenbezorgers) men heeft draverijen
te Longchamp en Maisons Laffitte
en waar niet, en windhondenren-
nen achter een haas, die altijd har
der loopt dan de snelste hond, te
Courbevoie. Men kan dwalen door
de oude straten en stegen van
quartier Latin, de Sorbónne bezoe
ken en het Panthéon, langs de boe
kenstalletjes aan de Seinekaden
gaan en naar de kinderen kijken in
Luxemburg en Tuilerieën. De ker
mis aan de Porte Vincennes kan
men meemaken, de openluchtschil
ders aan den arbeid zien in Mont-
martre, men kan Montparnasse ont
dekken en een regenachtigen och
tend doorbrengen in de Biblio-
thèque Nationale. Parijs met zijn
kleuren als nergen s ter wereld,
zijn lichtdoorzeefdel uchten boven
de Seine, zijn kerken en zijn ka
thedralen, Parijs is schoon en het
ontbreekt niet aan vertier in de
Ville Lumière, ondanks de gedoofde
lichtreclames. Zijn winkels en zijn
warenhuizen, de Bastille en het
Bois de Boulogne, zijn marionet
ten-theater en het circus, zijn his
torie en zijn herinneringen, zijn lit
teratuur en zijn studentenleven,
Sainte Chapelle en de Buttes Chau-
mont.
Wij leven hier als gij thuis, lezer,
met liefde voor uw stad, uw dorp,
met liefde voor het schoons dat dé
aarde biedt en menschenhanden
wrochten. Onder alle omstandighe
den, ook onder de huidige. We pra
ten niet teveel over bons en bepa
lingen, niet teveel over politiek en
partijen en opinies omtrent Pétain.
Wilt ge het zeer persoonlijk, als ik
moe ben van het draven naar ver
gaderingen en tentoonstellingen,
moe van metro en telefoon, dan
neem ik een boek om me rustig te
verdiepen, ik speel fluit bij gebrek
aan een piano of ik maak teeke-
ningen die weinig pretentie en nog
minder kunstwaarde hebben. Als
Nederlander tracht ik de eer van
ons land met zijn historie en zijn
kunst hoog te houden, en als jour
nalist poog ik een dien eerenaam
waardig vertegenwoordiger te zijn,
hetgeen ik nu eenmaal belangrij
ker vind dan het feit, dat men geen
nieuwe costuum kan aanschaffen
dit jaar. En wij, menschen van
goeden wille, Franschen met wie
ik in de metro hen geperst als een
sardine in zijn blik, Duitschers, die
ik ontmoet op de boulevard, colle
ga's van alle landen op de Parij
sche persconferenties, wij vragen
ons af of we dan gezamenlijk geen
nieuw Europa, geen nieuwe wereld
kunnen maken, die samenwerking
kent, onderling begrip met behoud
van den eigen aard, en vrede. Zoo
leven wij hier, met bons en brood
kaarten, zeker, maar ook met een
dosis idealisme, met liefde voor
de Fransche hoofdstad en haar be
volking, zonder de realiteit te ver
geten, waaraan we trouwens vol
doende worden herinnerd, iederen
dag. De omstandigheden zjjn ver
anderd bij vroeger, de moeiten en
moeilijkheden zijn vele en velerlei,
doch we dragen die lasten samen,
en voor en betere en menschelijker
wereld is geen offer te groot. Zoo
denken niet slechts enkelingen,
zoo denken velen, en onder alle la
gen van het Parijsche volk. En zoo
leven we hier. T. O.
Duitschers, Noren, Finnen,
Denen, Slowaken, Hongaren,
Roemenen, Italianen en Span
jaarden strijden gemeenschap
pelijk tegen het bolsjewisme,
den vijand van de wereld.
Waar blijft Nederland?
Nederlanders, meldt u aan voor
de Waffen S.S. bij het Bureau
Nordwest, Den Haag, Stad- -
houderslaan 132.
Wij Nederlanders sluiten ons
zelf graag op. (En dus wij Amster
dammers ook, want zijn wij niet de
Nederlanders bij uitnemendheid?)
Het grootste gedeelte van ons leven
speelt zich af binnen de veilige
muren van onze woningen. Wij zijn
een „huiselijk" volk en trekken ons
bij voorkeur terug achter de twee
dubbele gordijnstellen, die we voor
onze vensters dichttrekken. En wij
houden er niet van om andere
menschen een blik te gunnen in ons
leven, wij houden er niet van om
met iets „te koop te loopen."
Neen, Zuiderlingen zijn wij niet
bepaald! Wie Spanje of Italië of
Zuid-Frankrijk kent, weet, dat er
ook nog een andere manier van
leven mogelijk is dan onze oer
degelijke Nederlandsche levens
wijze. Daar ginds speelt zich vrij
wel het geheele leven op straat af:
de waschljjnen, die wij angstvallig
over ons hoogsteigen balconnetje
spannen, hangen daar van huis tot
huis en 't waschgoed vroolijkt er
bij wijze van permanent vlaggefeest
de straten op. En de barbier zet
rnet mooi weer zijn scheerstoel voor
de deur in het zonnetje en zijn
klanten laten zich ten overstaan
van iedereen inzeepen en scheren.
Eh de moeders zitten op de stoep
bij elkaar en de mannen oefenen
hun ambacht ook zooveel mogelijk
op straat uit.
Tot mijn mooiste herinneringen
behooren de avonden, dat ik op dat
stadspleintje ergens op Corsica on
der de boomen zat, die de baas van
„het" stadscafé vol met electrische
lampjes had gehangen en tusschen
die lampjes hing de luidspreker van
zijn radio, zoodat iedereen er wat
aan had. Wat een verschil met onze
ingetogen beslotenheid!
Van waar deze overpenzingen?
Ik kwam er toe, toen ik vandaag
op mijn dagelijkschen tocht door
de Amsterdamsche straten een
kleine volksmenigte voor een siga
renwinkel zag staan. Wat was daar
aan de hand? Had de sigarenwin
kelier van het Spui, die evenals in
den vorigen oorlog zijn étalage met
een steeds druk de aandacht trek
kende geweldige kaart der krijgs
bedrijven heeft versierd, een con
current gekregen? Waren er plotse
ling sigaretten tegen vooroorlog-
sche prijzen beschikbaar?
Niets van dat alles!
Wat er dan wel gaande was? Er
zat een mènsch achter het winkel
raam. Mét zijn rug naar het pu
bliek zat een heer in schildersjas
voor een schildersezel.
Zorgzaam mengde hij de verven
op zijn palet. Zorgzaam werkte hij
aan een omvangrijk portret van een
heer met een keurige snor, een plech-
tigen oogopslag en een blozend paar
wangen. De schilder vervaardigde dit
portret naar het voorbeeld van een
bescheiden foto, die hij links boven
aan zijn doek had geprikt. Om hem
en zijn ezel stonden nog meer voor
beelden van zijn kunnen gegroe
peerd, telkens met het kleine foto
grafisch origineel ernaast. Daar was
b.v. de beeltenis van 'n soldaat met
een onverschillig-martiaal uiterlijk;
die van de nauw-ontloken schoonheid
van een teeder meisje met vlechten
en een rood lintje daarin; die van
een knaapje aan het strand met een
bal én een emmertje met „Zandvoort"
erop, enz. enz.
Onbewogen door de belangstelling
achter zijn rug, schilderde onze kun
stenaar voort. Een zakelijke mede-
deeling vermeldde den prijs waar
voor hij dat deed. Het was een
schappelijke prijs.
Ik heb den schilder om zijn initia
tief bewonderd. Zoolang hij zich op
sloot in de artistieke eenzaamheid
van zijn zoldersche atelier', zal men
hem waarschijnlijk weinig of geen
opdrachten hebben thuisbezorgd.
Dus vluchtte hij in een vlaag van on-
Nederlandsche Zuidelijkheid "in de
openbaarheid en ziet: hij had succes,
getuige de portretten op en rond zijn
ézel.
Bravo! zei ik in stilte, terwijl ik
hem gadesloeg en ik besefte, hoe een
goed voorbeeld hij aan menigeen gaf.
Wilt ge dat uw zaken beter gaan,
maak dan dat ge van achter de'
dichte deuren en vensters vandaan
komt. Laat de menschen zien, wat
ge kunt. Kijk maar naar de groote
Amsterdamsche kranten; zij heb
ben hun imponeerende rotatieper
sen zoo neergezet, dat men ze van
de straat af in actie kan zien en
dat is een reclame van je welste.
Dat soort dingen moest veel meer
gedaan worden. Als wij Neder-
AMSTERDAMSCHE BRIEF.
landers maar niet- zoo verlegen
waren!
Ja, daar heb je bijvoorbeeld
mijn vriend den dichter. Heel veel
van zijn dichtbundels worden er
nu niet bepaald verkocht. Weet jij
wat ik daar tegen moet doen?
vroeg hij mij laatst, en toen wist ik
daèr helaas geen antwoord op.
Nu weet ik dat echter; hij hure
eveneens de pui van een leegen
sigarenwinkel, zette er zich aan 'n
bescheiden tafeltje neer, late het
publiek zien, hoe 't met dat dichten
nu eigenlijk in zijn werk gaat; ik
zai dan wel voor de deur gaan
staan met het tot nu toe onverkoop
bare restant van zijn laatsten bun
del. U zult zien, dat er na twee
dagen een herdruk zal noodig zijn.
Doch nu scherts ter zijde. Die
schilder-achter.-het-venster be
wijst, dat er altijd nog ongekende
mogelijkheden van nieuwe beroepen
in ons levende Amsterdam zijn. Als
men maar initiatief en ideeën heeft
en durft aanpakken.
Dat deed de man, die de eerste
kattenbakcentrale stichtte.
Dat deed de vrouw, die de eerste
bel- en deurknoppen-centrale in het
leven riep.
Dat deden de oud-gemobiliseer-
den, wier „Alstublieft"-dienst u na
telefonischen oproep uit letterlijk
alle moeilijkheden op technisch-
huishoudelijk gebied helpt. En zoo
zijn er nog wel méér mogelijkheden.
Ik vertel ze u alleen niet vérder;
want er zijn er een paar zoo mooie
bij, dat ik ze misschien zelf nog
eens in practijk ga brengen.
Bioscopen.
Victoria-theater, 7.30 uur, hoofd
nummer De laatste ronde (rom.
sportfilm); hoofdrollen Attila Hörbi-
ger, Camilla Horn, Heinz Seidler.
Toegang boven 18 aar.
Zondag doorloopende voorstelling
van 2 uur af.
Woensdagmiddag, half 3, matinee.
Harmonie-theater, 7.30 uur, hoofd
nummer Een hopeloos geval (hum.);
hoofdrollen Jenny Jugo, Karl Lud-
wig Diehl en Hannes Stelzer. Toe
gang voor alle leeftijden.
Zondag doorloopende voorstelling
van 2 uur af.
Woensdagmiddag, half 3, matinee.
Roxy-theater, 7.15 uur, hoofdnum
mer Watt en Half Watt als Ridders
in lompen (hum.) Toegang voor el-
ken leeftijd.
Zondag voorstellingen te 2, 4.J.5 en
7.15 uur.
Woensdagmiddag, half 3, matinee.
City-theater, 7.15 uur, hoofdnum
mer Theo op 't huwelijkspad (hum.);
hoofdrollen Theo Lingen, Gustav
Frölich, Hilde Krahl en Gusti Huber.
Toegang alle leeftijden.
Zondag voorstellingen te 2, 4.15 en
7.15 uur.
Woensdagmiddag, half 3, matinee.
Zaterdag 12 Juli.
7.30 uur, 't Gulden Vlies, optreden
Lou Bandy en Willy Derby.
Zondag 13 Juli.
7.00 uur, Sted. Muziektuin, vocaal
concert van koren o.l.v. Corn. Jonker
en Nico Akkerman.
7.30 uur, 't Gulden Vlies, optreden
Lou Bandy en Willy Derby.
Een nieuwe gids.
De Zaansche Vereeniging voor
Vreemdelingenverkeer heeft onder
den titel De Zaanstreek een nieuwe
gids doen verschijnen van de Zaan
sche gemeenten met een aardige
kaart voor diverse wandeltochten en
een vlotte beschrijving van al het
bezienswaardige der Zaanstreek. Het
geheel is fraai uitgevoerd en verlucht
met vele interessante foto's.
EGMOND-BINNEN (Juni).
Geboren: Woltherus Hendri-
cus, z. van Cornelis Adrianus Beers
en Cecilia Brigitta Punt. Cornelis
Petrus, z. van Nicolaas van Duin en
Petronella Burger. Marianna, d.
van Cornelis Schoen èn Trijntje
Swaan.
Uw drukwerk, groot of klein
is bjj ons in handen van
goede vaklieden.
N. V. HERMS. COSTER ZOON
ALKMAARSCHE COURANT.