llfflrjts Aandacht voor de lichamelijke opvoeding. 1 - Bij ons in Rotterdam, Klom pertje Klomp EEN ECHTE HOLLANDSE JONGEN I)E VREESELIJKE VERDENKING TWEEDE BLAD DR. GOEDEWAAGEN SPRAK TOT ARCHITECTEN. In het departement van volksvoor lichting en kunsten heeft gisteren een bijeenkomst plaats gehad van architecten gedeeltelijk vertegen woordigers der organisaties, aldus het A.N.P. Deze heeren waren daar toe uitgenoodigd door den secretaris generaal van dat departement, dr. T. Goedewaagen. Aanwezig waren o.m. het bestuur van het Nederlandsche architectengilde, de gemachtigde van den Bond van Nederlandsche Architecten (B.N.A.), de heer B. Boezeman, en omstreeks 30 Neder landsche architecten, onder wie en kele leden van het voormalige be stuur van den B.N.A. Dr. Goedewaa gen verklaarde o.m. dat de ontwik keling van de Nederlandsche cultuur voortaan in handen zal zijn van den staat en dat de werkers en hun be langen gesloten vakorganisaties zul len vormen. De taak nu van sprekers departement is mede: Ordening van de Nederlandsche architectuur. Strenge overheidscontrole is noodig, maar vooral ook: stuwing door de overheid. Wat wij tot nu toe in Nederland gezien hebben in het architectenwe zen aldus dr. Goedewaagen was tweespalt, al kan het streven der afzonderlijke vereenigingen gewaar deerd worden. Alvorens nu wordt overgegaan tot stichting, van een architectc-vakgroep, als onderdeel van 't kunstenaarsgilde, is 't noodig, dat de geesten daarvoor rijp gemaakt worden. Veel meer begrip moet zich in de geesten vasthechten ten einde te komen tot een nationale bouw kunst. Met de vorming van die gees ten heeft spr. belast ir. J. Gratamate Amsterdam, die ter zijde wordt ge staan door een raad van advies. De bestaande vereenigingen zullen moe ten worden ontbonden. Verder gaat het- er maar om, dat ook de architec ten zich met overtuiging scharen bij de nieuwe orde, die ook in Nederland zal worden gevestigd. Men moet zoo ver gebracht worden, dat de inner lijke weerstand tegen deze ordening ophoudt. De architect J. Gratama heeft ver volgens nog het woord gevoerd. BRANDWEERAUTO SLOEG OVER DEN KOP. Gistermiddag reden twee brand weerauto's met groote snelheid over den Aalsterweg te Eindhoven. Geko men ter hoogte van het kruispunt met den Leenderweg stak een wiel rijder, een zekere W. uit Waalre, nadat de eerste auto reeds was ge passeerd, plotseling den rijweg over. De bestuurder van de tweede brand weerauto, een z.g. boschbrandweer wagen met daarachter een kleine babyspuit, crachtte met een handige manoeuvre een aanrijding te voor komen. Door de groote snelheid, waarmede hij zijn stuur omgooide, sloeg de wagen over den kop en bot ste met groote kracht tegen een langs den weg staanden lichtpaal, die afbrak. De gevolgen waren ver schrikkelijk. Op den wagen waren twaalf manschappen gezeten, die al len min of meer ernstige verwondin gen opliepen, zcoals gebroken armen, beenen en ribben, alsmede inwen dige kneuzingen. Drie van hen lie pen bovendien nog een schedelbasis- fractuur op, zoodat voor hun leven wordt gevreesd. Allen werden ter stond overgebracht naar het Binnen gasthuis en het St. Joseph Gasthuis en aldaar ter verpleging opgenomen Ook de wielrijder, die door zijn on voorzichtigheid dit ongeluk teweeg bracht, kwam er niet geheel zonder kleerscheuren af. Ook hij werd nog gegrepen door deh wagen en tegen den grond geslingerd, zoodat hij eveneens met verwondingen riaar't ziekenhuis moest worden overge bracht. Het ongeluk lokte ter plaat se tal van nieuwsgierigen. Verschil lende doktoren uit de omgeving ver- Een semi'Overheidsinstantie te Rotterdam, die reeds veel heelt tot stand gebracht en nog groote plannen heeft. om overheid en particulier initia tief tot elkaar te brengen en het is verheugend, dat stappen daartoe reeds in eenige groote gemeenten van ons land genomen zijn. (Van onzen Rotterdamschen correspondent). Er is in den laatsten tijd veel ge schreven en gesproken over de lichamelijke opvoeding. Langen tijd is dit onderdeel van het leven op dikwijls bedenkelijke wijze ver waarloosd, hetgeen er eenerzijds toe geleid heeft, dat men zich in ontstellend breeden kring hoege naamd geen moeite gaf om licha melijk fit te blijven en dat er an derzijds in vele gevallen, waar men de lichaamscultuur wél bij den le venswandel betrok, een neiging tot sportverdwazing ontstond. Noch het eene, noch het andere is goed. Om den in dezen geboden gulden- middenweg te kunnen be wandelen, is het noodig, dat men radicaal breekt .met de begrippen, die tot dusver bestonden ten aan zien van den zorg voor het licha melijk welzijn. Dan is het noodig, dat het begrip ingang krijgt, dat men evenzeer behoefte heeft aan lichaamscultuur als aan b.v. brood of slaap. Het spreekt vanzelf, dat de sport dan niet langer een particuliere liefhebberij kan blijven, maar dat de overheid waar noodig zachten drang moet kunnen oefenen om een betere inschakeling van de li chamelijke oefening mogelijk te maken. Men komt zoodoende met wat men niet geheel juist, over heidszorg inzake de sport noemt. Dit is daarom niet geheel juist, omdat sportbeoefening zonder par ticulier initiatief zeer moeilijk, zoo niet onmogelijk is. Er zullen dus middelen gevonden moeten worden leenden den velen slachtoffers de eerste hulp. De namen der zwaarge wonden zijn Hendriks, Swane en Damen. JAMDISTRIBUTIE VOOR DE DUITSCHE WEERMACHT. Het verordeningenblad bevat een verordening van den rijkscommis saris, waarbij de invoering wordt geregeld van distributiebons voor jam voor de Duitsche weermacht. Ingevoerd worden gele militaire distributiebons met zwarten opdruk voor 125 gram jam. De tekst hier van luidt: „Deutsche Wehrmacht Marmelade 125 gr. Marke Nieder- lande". Goud en zilver distributiegoed. - Een in het verordeningenblad op genomen beschikking van den secre- 'taris-generaal van het departement van handel, nijverheid en scheep vaart, wijst goud en zilver aan als distributiegoederen in den zin van artikel 4 van de distributiewet 1939. Cacaoproducten. - In de Ned. Staatscourant is opgenomen een beschikking van den secretaris-gene raal van het departement van land bouw en visscherij, waarbij de meel centrale de bevoegdheid krijgt aan de cacaoindustrie een inleverings plicht op te leggen mede t.a.v. cacaoproducten. Magere melkpoeder distributie- goed. - Vólgens een beschikking van den secretaris-generaal van het departement van landbouw en vis-, scherij, opgenomen in het verorde ningenblad, wordt magere melkpoe der aangewezen als distributiegoed in den zin van artikel 4 van de distributiewet. Zorgenkind van Rotterdam. Te Rotterdam was de lichaams cultuur reeds geruimen tijd een zorgenkindje. Eenige jaren geleden bestond er een bepaald nijpend ge brek aan sportvelden en speeltui nen. De Bond voor Lichamelijke Opvoeding, hoe dapper ook in zijn strijd voor het lichamelijk welzijn, kon hierin geen noemenswaardige verbetering brengen. Toen is men overgegaan tot de oprichting van de Stichting voor de Lichamelijke Opvoeding, een instelling, die juist voldoende gelegenheid heeft gekre gen om zich in te werken, om op- gewasen te zijn tegen de onver wacht zeer vergroote taak, welke haar na Mei van het vorig jaar plots voorgezet werd. Het tekort aan speelvelden en -tuinen werd nog belangrijk vergroot en daar kwam thans een nijpend tekort aan zwembaden bij., De Rotterdamsche Stichting voor de Lichamelijke Opvoeding heeft die moeilijke taak terstond krachtig aan gepakt. De bestaande terreinen wer den pnmiddellijk verbeterd, en nieu we terreinen met bekwamen spoed aangelegd, zoodat de Maasstad in September 42 nieuwe sportvelden rijker zal zijn. Ook de liefhebbers van de moeder aller sporten, de athletiek, kunnen de Sportstichting dankbaar zijn, want dank zij haar'is Rotterdam thans vijf sintelbanen rijk. De Stichting fyeeft vooral een open oog gehad voor de ernstige tekorten op het stuk van sportrecreatie-moge- lijkheid op den Linker Maasoever. In den Varkenoordsehen polder zijn zeventien nieuwe sportvelden, bene vens een nieuwé sintelbaan in ge reedheid gebracht, een nieuwe wie lerbaan zal verrijzen en de bestaan de aan den Kromme Zandweg wordt verbeterd. Voorts ligt .het in de be doeling den Linker Maasoever met een complex tennisbanen en een zwembassin te verrijken. Er zijn zelfs nog veel grootere plannen! Er wordt gesproken van een centraal sportgebouw met een kunstijsbaan en tennisbanen alsmede tuiïlgelegenheid, een gebouw, dat zou worden tot een sportcultureel cen trum en dat uit dien hoofde zijn sti- muleerenden invloed zou kunnen doen gelden. Belangstelling voor de jeugd. Het is verheugend, dat er niet al leen sprake is van groote belangstel ling van de zijde der jeugd voor de Sportstichting, zooals de Rotterdam sche Stichting voor de Lichamelijke Opvoeding gewoonlijk bij verkorting genemd wordt, maar dat omgekeerd de belangstelling van deze Stichting ook in het bijzonder naar de jeugd uitgaat. Reeds het vorig jaar heeft de Stichting duizenden en nog eens dui zenden Rotterdamsche schoolkinde ren gespaard voor een ontaarding in de puinhoopen, door deze kinderen op sport- en speelvelden tot zich te trekken en hen aangenaam en onder goede leiding bezig te houden. Het ligt in de bedoeling dit werk dit jaar op nog grooter schaal voort te zetten. Evenals het vorig jaar zal ook dit jaar het hoogtepunt en sluitstuk van deze kinderspelen gevormd worden door een groote demonstratie op het Spartaterrein. Ook gedurende de andere school- vacanties heeft de Rotterdamsche Stichting voor de Lichamelijke Op voeding zich zeer verdienstelijk ge maakt. Het schoolvoetbaltournooi werd met zijn meer dan tweehonderd deelnemende elftallen een daverend succes. Het is echter niet alleen voet bal, dat zich in de belangstelling der Stichting mag verheugen en dat is een goed ding, want tot dusver was het zoo, dat als er nog wat aan lichaamsbeweging gedaan werd, 't vrijwel steeds op voetbal uitdraaide. Een hockeytournooi met acht-en- twintig elftallen en vooral een korf- bal-tournooi met niet minder dan honderd school-twaalftallen spreken in dit opzicht een even duidelijke taal als het athletiek-schoolfestijn met zijn vijfhonderd deelnemende kinderen. De besten hiervan moch ten zich op den eersten Zaterdag van Juli meten met de beste school- athleetjes uit andere plaatsen. Dat was een sportfestijn, dat geheel in de schaduw der publiciteit stond. Hoog stens heeft men hier eh daar de uit slagen kunnen lezen en toch was het een groot, een zeer groot gebeuren daar op het Nenijto-sportpark. Het was er het bewijs van, dat er in Ne derland begrip groeit voor de waar de en de noodzakelijkheid van licha melijke opvoeding. Het moet voor de Rotterdamsche Stichting voor de Li chamelijke Opvoeding een voldoe ning zijn geweest, dat het te Rotter dam, was, dat dit schoolathletiekfes- tijn zijn beslag kreeg. In n-og meer opzichten heeft de Sportstichting belangstelling voor de jeugd. Zij bevordert namelijk zooveel als in haar vermogen ligt de vorming van schoolclubs, in de eerste plaats natuurlijk om de lichaamsbeweging door onderlinge kïachtmetingen aantrekkelijk te ma ken, maar voorts toch ook, om saam- hoorigheid te kweeken onder de opgroeiende jeugd, opdat bij de jon geren gevoel en begrip groeit voor het organisatie-wezen. Een Sportweek. Het spreekt vanzelf, dat men zich niet uitsluitend tot de jeugd kan en mag beperken. Dat ligt trouwens in het geheel niet in de lijn, die de Stichting volgt en die gericht is op een zoo ruim mogelijke verbreiding van de lchamelijke opvoeding. Het valt niet te ontkennen, dat heel velen dienaangaande een zekere stimulans van noode hebben. Deze tracht men te vinden in een sport week, welke vermoedelijk eind Au gustus gehouden zal worden. Wel is waar zal ook daarbij in de eerste plaats de jeugd betrokken worden, maar men mag aannemen, dat die 'sportweek ook vele ouderen zal be koren. Bij dit alles valt een prettige samenwerking te waardeeren tus- schen overheid en particulieren. De particuliere liefhebberij zal men bij de sport onmogelijk kunnen missen, maar daarnaast zal een doelbewuste overheidszorg moeten groeien. Rot terdam toont in dezen begrip voor wat dienaangaande noodzakelijk is. Zoowel de Rotterdamsche Stichting voor de lichamelijke opvoeding als de steun aan ,het op het oogenblik noodlijdende Stadion-Feyenoord, waartoe het gemeentebestuur beslo ten heeft, zijn er het bewijs van. ROTTERDAMMER. Het bolsjewisme, de vriend van de goddeloosheid, de vijand van elke beschaving, moet ver nietigd worden. Europa is tegen hem opgestaan, Nederland mag niet ter zijde staan. Meldt u aan bij de Centrale van de Waffen S.S., Bureau Nordwest, Den Haag, Stadhouderslaan 132 INGEZONDEN STUKKEN BURENGERUCHT. Mijnheer de redacteur. Dat er vergunning wordt gege ven voor het maken van muziek in sommige café's en inrichtingen is mogelijk goed en nuttig, omdat ieder in de gelegenheid moet ge steld worden, z'n brood op zijn ma nier te verdienen. Maar laten dan die begunstigden zorgen zich aan de wettelijke bepalingen en voor schriften te houden en niet de bu ren en omwonenden overlast aan doen, door de deuren, en ramen wijd open te zetten. Velen die van een mooien avond willen genieten en op hun stoep en voor hun huizen zitten worden genoodzaakt liet ge bral van cafébezoekers en het ge- Rugp'l" wa„d.^ tingeltangel van muziekinstrumen ten aan te hooren. In de omge ving van het Waagplein is het 's avonds voor bewoners, die rustig willen buitenzitten onhoudbaar. Met dank voor de opname, Een der omwonenden. 81. „Kom nou maar van je bankje af", zei Hannes. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want Klom- pertje zat nog altijd vast-geplakt op de lijm, die de dief erop had gesmeerd. Dat had Hannes niet eens bemerkt. Och, \yat moest hij daarom lachen. 82. Klompertje vond het niks leuk, dat de boer zo'n pret had, want zó kon hij toch niet naar huis komen. Hij kon niet eens lopen en om hier midden op de weg zijn broek uit te gaan trekken, dat ging toch ook niet. Maar daar kwam de vrouw van Krelis al aan. SkuïiÜetmt 17) DOOR PHILIfPA PRESTON i) Hij greep haar vingers zoo vast, dat het pijn deed. „Lieveling, dat kan ik niet". Ze begreep, wat hij bedoelde en van angst kreeg ze ijskoude ril lingen over haar rug. „Maar veronderstel nu eens, dat ik tevreden wilde zijn met het ge- jj> luk, dat we krijgen kunnen en I om de toekomst bekommer- I de?" „Ik wil jou geen weduwe, die mijn naam draagt, laten worden". Hf) moest die grimmige woorden zeggen. Shane zag, hoe Audrey huiverde en hoe de tranen in haar oogen sprongen, al veegde -ze die gauw weg, toen er een kellnei aankwam. „Nog een paar croquetjes?" vroeg *-?i *]ft deksel van den schotel tuiend, die voor hen was neerge zet. Audrey nam er een, al dacht ze te zullen stikken, als ze er op dat moment van at. Het kostte aar heel wat zelfbeheersching om rustig te zeggen: „Shane, hoe kan ik bewijzen, dat ik genoeg van je houd, om, alle risico op me te ne men? Ik verlang ernaar je bij te staan, terwijl we nu de minuten moeten stelen om bij elkaar te zijn en aldoor 'bespied wordenver moedelijk door twee agenten, ter wijl ééh voldoende kon zijn". „Je hebt je liefde al bewezen, je houdt van een man, die misschien beschuldigd zal worden van de, ergste misdaad ter wereldToe, eet nu een stukje. Ik geloof, dat je nog heelemaal niets gegeten hebt en anders val je binnen een minuut heel bevallig flauw onder tafel". Hij bracht het gesprek met beslist heid in andere banen. Ze duwde het bordje van zich af. „Vraag me niet, iets te eten. Ik kan niet". „Je moet!" Hij zette het bordje weer op zijn plaats. „Kijk eens, ik zou nu graag wat over onszelf pra ten. Ik.vind, dat ik dit beter hier kan doen, omdat ik nu niet een zin in het midden kan afbreken, om je een zoen te geven. Bovendien kun je me niet tegenspreken, behalve dan heel beleefd en zachtjes, an ders zouden de menschen het hoo ren. Audrey, liefsfte, besef je wei, hoeveel ik van je houd?" „Ja en nee", zei ze met ietwat be vende stem. „Nou, ik houd genoeg van je, om niet met je te trouwen, tot ik van alle blaam gezuiverd ben. Ik heb mijn belofte, met vriendschap te vreden te zijn, gebroken, maar de scheidsmuren daarachter zijn hoo- ger dan het hoogste gebouw hier in de stad. Ik houd zooveel van je, liefste, dat ik den heelen dag aan je denk, als aan een lichtpunt. Ik ga elke bijzonderheid van je ver schijning in mijn gedachte na, elke buiging van je stem, en elk scherp hoekje van je karakter, dat van het eerste oogenblik, dat ik je zag, uit je oogen straalde en dat me zoo innig lief is". Aan het einde van de zaal speel de een orkestje zachte muziek', want het theeuurtje is de tijd, die veel menschen voor vertrouwelijke gesprekken uitkiezen. Een gesprek onder theetijd wekt nimmer ach terdocht. „En toch schuif je mijn voorstel van de baan?" vroeg Audrey met trillende stem, die ze trachtte vroo- lijk te doen klinken. „Ja, omdat ik graag wil, dat, als we eenmaal trouwen, ons huwelijk volmaakt zal zijn. Anders dan dat van anderen. Ik denk, dat elk paartje op de wereld zich voorstelt, dat hun huwelijk anders is dan van de rest en dat is een van de manie ren, waarop de menschheid zich laat bedriegen, maar het is een prettig bedrog". „Je zei: als we trouwen". Audrey zette het erop, die onzekerheid tus- schen hen te beëindigen. Ze kon den er niet voor opzij gaan, anders zouden ze beiden vergaan van angst.' „En toch bedoelde ik „als". Zoo lang de onbekende moordenaar niet gevonden is, heb ik geen alibi". Audrey wist daar geen antwoord op en even later vervolgde Shane. „Ik zou je graag eens mijn atelier laten zien, maar het zou niet ver standig zijn, als je er kwam. We moeten 'doorgaan met elkaar in restaurants en musea te ontmoeten, want ik kan ook niet meer aan jouw woning komen". Teleurstelling sprak uit haar oogen. „Waarom niet? Ik beschouw die plaats als ons eigen terrein". „Omdat je van nu af aan gescha duwd zult Worden. Vertel eens, heb je goede vriendinnen? Is het niet vreemd, dat we zoo weinig van elkaar afweten?" - „Ik heb niet vegl vrienden. Ken nissen bij hoopen, maar ik ben de meeste kwijt geraakt, toen ik mijn eigen brood ging verdienen. Zij behoeven dat niet te doen, en dat maakt een reuze verschil. Vrouwen, die geld hebben mannen trou wens net zoo min kunnen zich niet voorstellen, dat je zoo maar niet van kantoor kunt wegloopen om mee te gaan lunchen of theedrin ken", zei ze lachend, „en zoodoen de ben ik ze kwijtgeraakt en al ben ik nog pas twintig, toch schijnt het me, of ik al veel langer geleefd heb". Haar oogen werden plotse ling door heftige ontroering bene veld. „Je ziet er toch nog zoo jong uit. Alleen als je me troost en bemoe digt zie je er wat ouder uit. Ik ver onderstel, dat dan de andere vrouw uit je oogen kijkt, de vrouw, die iedere man noodig heeft, al is hij tweemaal zoo oud als het meisje, dat hem die wonderlijke troost be zorgt". De zaal werd langzamerhand leeg en Shane vroeg om de rekening. „Zullen we vanavond samen wat buitenom gaan rijden? Je hebt nog heelemaal niet in mijn wagen geze ten. Dan kunnen we ergens gaan dineeren en doen, alsof we de hee- le wereld ontloopen zijn". Ze stonden voor het hotel naar de heldere strakke lucht - te kij ken, die een prachtigen sterrenhe mel beloofde. „Ik zou het dolgraag willen. Waar zullen we elkaar ontmoeten, als je me niet kunt afhalen?" „Ik zal je vlak voordat ik weg rijd opbellen, laten we zeggen om negen uur, als dat niet te laat is. Dan kunnen we dat wel afspre ken". Hij riep een taxi aan, zette haar erin en bleef blootshoofds staan, toen die wegreed. Daarna begaf hij zich naar zijn woning. De ochtend scheen hem jaren ge leden en hij ging naar binnen met het gevoel, dat een stevig glas whisky en een siearet hem heel wat zouden kalmeeren. De kamer was van de gang gescheiden door het vergulde hek en toen hij dit opende, bleef hij opeens stokstijf staan, want hij hoorde op zijn pia no spelen en zag een groote vrouw van het krukje opstaan en naar hem toekomen. Shane wist zich genoeg te be- heerschen om haar koeltjes te be groeten, doch Elma Beverly deed, of ze die koelheid niet bemerkte. Ze stak haar arm door den zijne en trok hem naast zich op den di van neer, waar hij zich met een beslist gebaar losmaakte en opzij schoof, om zijn sigarettenkoker te voorschijn te kunnen halen en met beide handen iets te doen te heb ben. Wat wilde die vrouw in vre desnaam van hem? Elma was zes en twintig en zag er ouder uit, want bij al haar slank heid had ze een mager, hoekig ge zicht, groote donkere oogen en hooge jukbeenderen. Ze was rijk en die weelde toonde zich in haar dure kleeren, haar grooten vier kanten smaragden ring, die precies kleurde bij een smaragden hanger aan- een platina keting, welke gloei de als een kattenoog in donker. „Wat ben je nou onbehouwen". „Ik onbehouwen?" Shane staarde haar nuchter aan. Hij had op dat oogenblik meer hekel aan Elma, dan hij nog ooit gehad had, en hij kende haar toch al vijf jaar. Ze hadden elkaar aan boord van een pleizierjacht ont moet en zij had de kennismaking met den rijken sportsman zooveel mogelijk uitgebuit. „Ja en ik ben speciaal gekomen om eens met je te praten". Ze spitste haar geverfde lippen om de sigaret, toen ze die aanstak aan den haar door Shane voorge houden lucifer, stond met een ruk op, liep naar den schoorsteen, leg de er haar eenen arm op en nam een bevalige houding aan. „Waarover dan wel?" Hij ver langde hard naar wat drinken, maar dat ging toch niet, zoolang Elma er was. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1941 | | pagina 5