llfflrjts
Aandacht voor de lichamelijke
opvoeding.
1 -
Bij ons in Rotterdam,
Klom pertje Klomp
EEN ECHTE HOLLANDSE JONGEN
I)E VREESELIJKE
VERDENKING
TWEEDE BLAD
DR. GOEDEWAAGEN SPRAK
TOT ARCHITECTEN.
In het departement van volksvoor
lichting en kunsten heeft gisteren
een bijeenkomst plaats gehad van
architecten gedeeltelijk vertegen
woordigers der organisaties, aldus
het A.N.P. Deze heeren waren daar
toe uitgenoodigd door den secretaris
generaal van dat departement, dr. T.
Goedewaagen. Aanwezig waren o.m.
het bestuur van het Nederlandsche
architectengilde, de gemachtigde
van den Bond van Nederlandsche
Architecten (B.N.A.), de heer B.
Boezeman, en omstreeks 30 Neder
landsche architecten, onder wie en
kele leden van het voormalige be
stuur van den B.N.A. Dr. Goedewaa
gen verklaarde o.m. dat de ontwik
keling van de Nederlandsche cultuur
voortaan in handen zal zijn van den
staat en dat de werkers en hun be
langen gesloten vakorganisaties zul
len vormen. De taak nu van sprekers
departement is mede: Ordening van
de Nederlandsche architectuur.
Strenge overheidscontrole is noodig,
maar vooral ook: stuwing door de
overheid.
Wat wij tot nu toe in Nederland
gezien hebben in het architectenwe
zen aldus dr. Goedewaagen was
tweespalt, al kan het streven der
afzonderlijke vereenigingen gewaar
deerd worden. Alvorens nu wordt
overgegaan tot stichting, van een
architectc-vakgroep, als onderdeel
van 't kunstenaarsgilde, is 't noodig,
dat de geesten daarvoor rijp gemaakt
worden. Veel meer begrip moet zich
in de geesten vasthechten ten einde
te komen tot een nationale bouw
kunst. Met de vorming van die gees
ten heeft spr. belast ir. J. Gratamate
Amsterdam, die ter zijde wordt ge
staan door een raad van advies. De
bestaande vereenigingen zullen moe
ten worden ontbonden. Verder gaat
het- er maar om, dat ook de architec
ten zich met overtuiging scharen bij
de nieuwe orde, die ook in Nederland
zal worden gevestigd. Men moet zoo
ver gebracht worden, dat de inner
lijke weerstand tegen deze ordening
ophoudt.
De architect J. Gratama heeft ver
volgens nog het woord gevoerd.
BRANDWEERAUTO SLOEG
OVER DEN KOP.
Gistermiddag reden twee brand
weerauto's met groote snelheid over
den Aalsterweg te Eindhoven. Geko
men ter hoogte van het kruispunt
met den Leenderweg stak een wiel
rijder, een zekere W. uit Waalre,
nadat de eerste auto reeds was ge
passeerd, plotseling den rijweg over.
De bestuurder van de tweede brand
weerauto, een z.g. boschbrandweer
wagen met daarachter een kleine
babyspuit, crachtte met een handige
manoeuvre een aanrijding te voor
komen. Door de groote snelheid,
waarmede hij zijn stuur omgooide,
sloeg de wagen over den kop en bot
ste met groote kracht tegen een
langs den weg staanden lichtpaal,
die afbrak. De gevolgen waren ver
schrikkelijk. Op den wagen waren
twaalf manschappen gezeten, die al
len min of meer ernstige verwondin
gen opliepen, zcoals gebroken armen,
beenen en ribben, alsmede inwen
dige kneuzingen. Drie van hen lie
pen bovendien nog een schedelbasis-
fractuur op, zoodat voor hun leven
wordt gevreesd. Allen werden ter
stond overgebracht naar het Binnen
gasthuis en het St. Joseph Gasthuis
en aldaar ter verpleging opgenomen
Ook de wielrijder, die door zijn on
voorzichtigheid dit ongeluk teweeg
bracht, kwam er niet geheel zonder
kleerscheuren af. Ook hij werd nog
gegrepen door deh wagen en tegen
den grond geslingerd, zoodat hij
eveneens met verwondingen riaar't
ziekenhuis moest worden overge
bracht. Het ongeluk lokte ter plaat
se tal van nieuwsgierigen. Verschil
lende doktoren uit de omgeving ver-
Een semi'Overheidsinstantie te Rotterdam,
die reeds veel heelt tot stand gebracht
en nog groote plannen heeft.
om overheid en particulier initia
tief tot elkaar te brengen en het is
verheugend, dat stappen daartoe
reeds in eenige groote gemeenten
van ons land genomen zijn.
(Van onzen Rotterdamschen
correspondent).
Er is in den laatsten tijd veel ge
schreven en gesproken over de
lichamelijke opvoeding. Langen
tijd is dit onderdeel van het leven
op dikwijls bedenkelijke wijze ver
waarloosd, hetgeen er eenerzijds
toe geleid heeft, dat men zich in
ontstellend breeden kring hoege
naamd geen moeite gaf om licha
melijk fit te blijven en dat er an
derzijds in vele gevallen, waar men
de lichaamscultuur wél bij den le
venswandel betrok, een neiging tot
sportverdwazing ontstond.
Noch het eene, noch het andere
is goed. Om den in dezen geboden
gulden- middenweg te kunnen be
wandelen, is het noodig, dat men
radicaal breekt .met de begrippen,
die tot dusver bestonden ten aan
zien van den zorg voor het licha
melijk welzijn. Dan is het noodig,
dat het begrip ingang krijgt, dat
men evenzeer behoefte heeft aan
lichaamscultuur als aan b.v. brood
of slaap.
Het spreekt vanzelf, dat de sport
dan niet langer een particuliere
liefhebberij kan blijven, maar dat
de overheid waar noodig zachten
drang moet kunnen oefenen om
een betere inschakeling van de li
chamelijke oefening mogelijk te
maken. Men komt zoodoende met
wat men niet geheel juist, over
heidszorg inzake de sport noemt.
Dit is daarom niet geheel juist,
omdat sportbeoefening zonder par
ticulier initiatief zeer moeilijk, zoo
niet onmogelijk is. Er zullen dus
middelen gevonden moeten worden
leenden den velen slachtoffers de
eerste hulp. De namen der zwaarge
wonden zijn Hendriks, Swane en
Damen.
JAMDISTRIBUTIE VOOR DE
DUITSCHE WEERMACHT.
Het verordeningenblad bevat een
verordening van den rijkscommis
saris, waarbij de invoering wordt
geregeld van distributiebons voor
jam voor de Duitsche weermacht.
Ingevoerd worden gele militaire
distributiebons met zwarten opdruk
voor 125 gram jam. De tekst hier
van luidt: „Deutsche Wehrmacht
Marmelade 125 gr. Marke Nieder-
lande".
Goud en zilver distributiegoed.
- Een in het verordeningenblad op
genomen beschikking van den secre-
'taris-generaal van het departement
van handel, nijverheid en scheep
vaart, wijst goud en zilver aan als
distributiegoederen in den zin van
artikel 4 van de distributiewet 1939.
Cacaoproducten. - In de Ned.
Staatscourant is opgenomen een
beschikking van den secretaris-gene
raal van het departement van land
bouw en visscherij, waarbij de meel
centrale de bevoegdheid krijgt aan
de cacaoindustrie een inleverings
plicht op te leggen mede t.a.v.
cacaoproducten.
Magere melkpoeder distributie-
goed. - Vólgens een beschikking
van den secretaris-generaal van het
departement van landbouw en vis-,
scherij, opgenomen in het verorde
ningenblad, wordt magere melkpoe
der aangewezen als distributiegoed
in den zin van artikel 4 van de
distributiewet.
Zorgenkind van Rotterdam.
Te Rotterdam was de lichaams
cultuur reeds geruimen tijd een
zorgenkindje. Eenige jaren geleden
bestond er een bepaald nijpend ge
brek aan sportvelden en speeltui
nen. De Bond voor Lichamelijke
Opvoeding, hoe dapper ook in zijn
strijd voor het lichamelijk welzijn,
kon hierin geen noemenswaardige
verbetering brengen. Toen is men
overgegaan tot de oprichting van
de Stichting voor de Lichamelijke
Opvoeding, een instelling, die juist
voldoende gelegenheid heeft gekre
gen om zich in te werken, om op-
gewasen te zijn tegen de onver
wacht zeer vergroote taak, welke
haar na Mei van het vorig jaar
plots voorgezet werd. Het tekort
aan speelvelden en -tuinen werd
nog belangrijk vergroot en daar
kwam thans een nijpend tekort aan
zwembaden bij.,
De Rotterdamsche Stichting voor de
Lichamelijke Opvoeding heeft die
moeilijke taak terstond krachtig aan
gepakt. De bestaande terreinen wer
den pnmiddellijk verbeterd, en nieu
we terreinen met bekwamen spoed
aangelegd, zoodat de Maasstad in
September 42 nieuwe sportvelden
rijker zal zijn. Ook de liefhebbers
van de moeder aller sporten, de
athletiek, kunnen de Sportstichting
dankbaar zijn, want dank zij haar'is
Rotterdam thans vijf sintelbanen rijk.
De Stichting fyeeft vooral een open
oog gehad voor de ernstige tekorten
op het stuk van sportrecreatie-moge-
lijkheid op den Linker Maasoever.
In den Varkenoordsehen polder zijn
zeventien nieuwe sportvelden, bene
vens een nieuwé sintelbaan in ge
reedheid gebracht, een nieuwe wie
lerbaan zal verrijzen en de bestaan
de aan den Kromme Zandweg wordt
verbeterd. Voorts ligt .het in de be
doeling den Linker Maasoever met
een complex tennisbanen en een
zwembassin te verrijken.
Er zijn zelfs nog veel grootere
plannen! Er wordt gesproken van
een centraal sportgebouw met een
kunstijsbaan en tennisbanen alsmede
tuiïlgelegenheid, een gebouw, dat zou
worden tot een sportcultureel cen
trum en dat uit dien hoofde zijn sti-
muleerenden invloed zou kunnen
doen gelden.
Belangstelling voor de jeugd.
Het is verheugend, dat er niet al
leen sprake is van groote belangstel
ling van de zijde der jeugd voor de
Sportstichting, zooals de Rotterdam
sche Stichting voor de Lichamelijke
Opvoeding gewoonlijk bij verkorting
genemd wordt, maar dat omgekeerd
de belangstelling van deze Stichting
ook in het bijzonder naar de jeugd
uitgaat. Reeds het vorig jaar heeft de
Stichting duizenden en nog eens dui
zenden Rotterdamsche schoolkinde
ren gespaard voor een ontaarding in
de puinhoopen, door deze kinderen
op sport- en speelvelden tot zich te
trekken en hen aangenaam en onder
goede leiding bezig te houden. Het
ligt in de bedoeling dit werk dit jaar
op nog grooter schaal voort te zetten.
Evenals het vorig jaar zal ook dit
jaar het hoogtepunt en sluitstuk van
deze kinderspelen gevormd worden
door een groote demonstratie op het
Spartaterrein.
Ook gedurende de andere school-
vacanties heeft de Rotterdamsche
Stichting voor de Lichamelijke Op
voeding zich zeer verdienstelijk ge
maakt. Het schoolvoetbaltournooi
werd met zijn meer dan tweehonderd
deelnemende elftallen een daverend
succes. Het is echter niet alleen voet
bal, dat zich in de belangstelling der
Stichting mag verheugen en dat is
een goed ding, want tot dusver was
het zoo, dat als er nog wat aan
lichaamsbeweging gedaan werd, 't
vrijwel steeds op voetbal uitdraaide.
Een hockeytournooi met acht-en-
twintig elftallen en vooral een korf-
bal-tournooi met niet minder dan
honderd school-twaalftallen spreken
in dit opzicht een even duidelijke
taal als het athletiek-schoolfestijn
met zijn vijfhonderd deelnemende
kinderen. De besten hiervan moch
ten zich op den eersten Zaterdag
van Juli meten met de beste school-
athleetjes uit andere plaatsen. Dat
was een sportfestijn, dat geheel in de
schaduw der publiciteit stond. Hoog
stens heeft men hier eh daar de uit
slagen kunnen lezen en toch was het
een groot, een zeer groot gebeuren
daar op het Nenijto-sportpark. Het
was er het bewijs van, dat er in Ne
derland begrip groeit voor de waar
de en de noodzakelijkheid van licha
melijke opvoeding. Het moet voor de
Rotterdamsche Stichting voor de Li
chamelijke Opvoeding een voldoe
ning zijn geweest, dat het te Rotter
dam, was, dat dit schoolathletiekfes-
tijn zijn beslag kreeg.
In n-og meer opzichten heeft de
Sportstichting belangstelling voor
de jeugd. Zij bevordert namelijk
zooveel als in haar vermogen ligt
de vorming van schoolclubs, in de
eerste plaats natuurlijk om de
lichaamsbeweging door onderlinge
kïachtmetingen aantrekkelijk te ma
ken, maar voorts toch ook, om saam-
hoorigheid te kweeken onder de
opgroeiende jeugd, opdat bij de jon
geren gevoel en begrip groeit voor
het organisatie-wezen.
Een Sportweek.
Het spreekt vanzelf, dat men zich
niet uitsluitend tot de jeugd kan en
mag beperken. Dat ligt trouwens in
het geheel niet in de lijn, die de
Stichting volgt en die gericht is op
een zoo ruim mogelijke verbreiding
van de lchamelijke opvoeding. Het
valt niet te ontkennen, dat heel
velen dienaangaande een zekere
stimulans van noode hebben. Deze
tracht men te vinden in een sport
week, welke vermoedelijk eind Au
gustus gehouden zal worden. Wel
is waar zal ook daarbij in de eerste
plaats de jeugd betrokken worden,
maar men mag aannemen, dat die
'sportweek ook vele ouderen zal be
koren.
Bij dit alles valt een prettige
samenwerking te waardeeren tus-
schen overheid en particulieren. De
particuliere liefhebberij zal men bij
de sport onmogelijk kunnen missen,
maar daarnaast zal een doelbewuste
overheidszorg moeten groeien. Rot
terdam toont in dezen begrip voor
wat dienaangaande noodzakelijk is.
Zoowel de Rotterdamsche Stichting
voor de lichamelijke opvoeding als
de steun aan ,het op het oogenblik
noodlijdende Stadion-Feyenoord,
waartoe het gemeentebestuur beslo
ten heeft, zijn er het bewijs van.
ROTTERDAMMER.
Het bolsjewisme, de vriend
van de goddeloosheid, de vijand
van elke beschaving, moet ver
nietigd worden. Europa is tegen
hem opgestaan, Nederland mag
niet ter zijde staan. Meldt u
aan bij de Centrale van de
Waffen S.S., Bureau Nordwest,
Den Haag, Stadhouderslaan 132
INGEZONDEN STUKKEN
BURENGERUCHT.
Mijnheer de redacteur.
Dat er vergunning wordt gege
ven voor het maken van muziek in
sommige café's en inrichtingen is
mogelijk goed en nuttig, omdat
ieder in de gelegenheid moet ge
steld worden, z'n brood op zijn ma
nier te verdienen. Maar laten dan
die begunstigden zorgen zich aan
de wettelijke bepalingen en voor
schriften te houden en niet de bu
ren en omwonenden overlast aan
doen, door de deuren, en ramen
wijd open te zetten. Velen die van
een mooien avond willen genieten
en op hun stoep en voor hun huizen
zitten worden genoodzaakt liet ge
bral van cafébezoekers en het ge-
Rugp'l" wa„d.^
tingeltangel van muziekinstrumen
ten aan te hooren. In de omge
ving van het Waagplein is het
's avonds voor bewoners, die rustig
willen buitenzitten onhoudbaar.
Met dank voor de opname,
Een der omwonenden.
81. „Kom nou maar van je bankje af", zei Hannes. Dat
was gemakkelijker gezegd dan gedaan, want Klom-
pertje zat nog altijd vast-geplakt op de lijm, die de dief
erop had gesmeerd. Dat had Hannes niet eens bemerkt.
Och, \yat moest hij daarom lachen.
82. Klompertje vond het niks leuk, dat de boer zo'n
pret had, want zó kon hij toch niet naar huis komen.
Hij kon niet eens lopen en om hier midden op de weg
zijn broek uit te gaan trekken, dat ging toch ook niet.
Maar daar kwam de vrouw van Krelis al aan.
SkuïiÜetmt
17)
DOOR PHILIfPA PRESTON
i)
Hij greep haar vingers zoo vast,
dat het pijn deed.
„Lieveling, dat kan ik niet".
Ze begreep, wat hij bedoelde en
van angst kreeg ze ijskoude ril
lingen over haar rug.
„Maar veronderstel nu eens, dat
ik tevreden wilde zijn met het ge-
jj> luk, dat we krijgen kunnen en
I om de toekomst bekommer-
I de?"
„Ik wil jou geen weduwe, die
mijn naam draagt, laten worden".
Hf) moest die grimmige woorden
zeggen. Shane zag, hoe Audrey
huiverde en hoe de tranen in haar
oogen sprongen, al veegde -ze die
gauw weg, toen er een kellnei
aankwam.
„Nog een paar croquetjes?" vroeg
*-?i *]ft deksel van den schotel
tuiend, die voor hen was neerge
zet. Audrey nam er een, al dacht
ze te zullen stikken, als ze er op
dat moment van at. Het kostte
aar heel wat zelfbeheersching om
rustig te zeggen: „Shane, hoe kan
ik bewijzen, dat ik genoeg van je
houd, om, alle risico op me te ne
men? Ik verlang ernaar je bij te
staan, terwijl we nu de minuten
moeten stelen om bij elkaar te zijn
en aldoor 'bespied wordenver
moedelijk door twee agenten, ter
wijl ééh voldoende kon zijn".
„Je hebt je liefde al bewezen, je
houdt van een man, die misschien
beschuldigd zal worden van de,
ergste misdaad ter wereldToe,
eet nu een stukje. Ik geloof, dat je
nog heelemaal niets gegeten hebt
en anders val je binnen een minuut
heel bevallig flauw onder tafel".
Hij bracht het gesprek met beslist
heid in andere banen. Ze duwde
het bordje van zich af.
„Vraag me niet, iets te eten. Ik
kan niet".
„Je moet!" Hij zette het bordje
weer op zijn plaats. „Kijk eens, ik
zou nu graag wat over onszelf pra
ten. Ik.vind, dat ik dit beter hier
kan doen, omdat ik nu niet een zin
in het midden kan afbreken, om je
een zoen te geven. Bovendien kun
je me niet tegenspreken, behalve
dan heel beleefd en zachtjes, an
ders zouden de menschen het hoo
ren. Audrey, liefsfte, besef je wei,
hoeveel ik van je houd?"
„Ja en nee", zei ze met ietwat be
vende stem.
„Nou, ik houd genoeg van je, om
niet met je te trouwen, tot ik van
alle blaam gezuiverd ben. Ik heb
mijn belofte, met vriendschap te
vreden te zijn, gebroken, maar de
scheidsmuren daarachter zijn hoo-
ger dan het hoogste gebouw hier in
de stad. Ik houd zooveel van je,
liefste, dat ik den heelen dag aan
je denk, als aan een lichtpunt. Ik
ga elke bijzonderheid van je ver
schijning in mijn gedachte na, elke
buiging van je stem, en elk scherp
hoekje van je karakter, dat van
het eerste oogenblik, dat ik je zag,
uit je oogen straalde en dat me zoo
innig lief is".
Aan het einde van de zaal speel
de een orkestje zachte muziek',
want het theeuurtje is de tijd, die
veel menschen voor vertrouwelijke
gesprekken uitkiezen. Een gesprek
onder theetijd wekt nimmer ach
terdocht.
„En toch schuif je mijn voorstel
van de baan?" vroeg Audrey met
trillende stem, die ze trachtte vroo-
lijk te doen klinken.
„Ja, omdat ik graag wil, dat, als
we eenmaal trouwen, ons huwelijk
volmaakt zal zijn. Anders dan dat
van anderen. Ik denk, dat elk
paartje op de wereld zich voorstelt,
dat hun huwelijk anders is dan van
de rest en dat is een van de manie
ren, waarop de menschheid zich
laat bedriegen, maar het is een
prettig bedrog".
„Je zei: als we trouwen". Audrey
zette het erop, die onzekerheid tus-
schen hen te beëindigen. Ze kon
den er niet voor opzij gaan, anders
zouden ze beiden vergaan van
angst.'
„En toch bedoelde ik „als". Zoo
lang de onbekende moordenaar
niet gevonden is, heb ik geen alibi".
Audrey wist daar geen antwoord
op en even later vervolgde Shane.
„Ik zou je graag eens mijn atelier
laten zien, maar het zou niet ver
standig zijn, als je er kwam. We
moeten 'doorgaan met elkaar in
restaurants en musea te ontmoeten,
want ik kan ook niet meer aan
jouw woning komen".
Teleurstelling sprak uit haar
oogen.
„Waarom niet? Ik beschouw die
plaats als ons eigen terrein".
„Omdat je van nu af aan gescha
duwd zult Worden. Vertel eens,
heb je goede vriendinnen? Is het
niet vreemd, dat we zoo weinig van
elkaar afweten?" -
„Ik heb niet vegl vrienden. Ken
nissen bij hoopen, maar ik ben de
meeste kwijt geraakt, toen ik mijn
eigen brood ging verdienen. Zij
behoeven dat niet te doen, en dat
maakt een reuze verschil. Vrouwen,
die geld hebben mannen trou
wens net zoo min kunnen zich
niet voorstellen, dat je zoo maar niet
van kantoor kunt wegloopen om
mee te gaan lunchen of theedrin
ken", zei ze lachend, „en zoodoen
de ben ik ze kwijtgeraakt en al ben
ik nog pas twintig, toch schijnt het
me, of ik al veel langer geleefd
heb". Haar oogen werden plotse
ling door heftige ontroering bene
veld.
„Je ziet er toch nog zoo jong uit.
Alleen als je me troost en bemoe
digt zie je er wat ouder uit. Ik ver
onderstel, dat dan de andere vrouw
uit je oogen kijkt, de vrouw, die
iedere man noodig heeft, al is hij
tweemaal zoo oud als het meisje,
dat hem die wonderlijke troost be
zorgt".
De zaal werd langzamerhand leeg
en Shane vroeg om de rekening.
„Zullen we vanavond samen wat
buitenom gaan rijden? Je hebt nog
heelemaal niet in mijn wagen geze
ten. Dan kunnen we ergens gaan
dineeren en doen, alsof we de hee-
le wereld ontloopen zijn".
Ze stonden voor het hotel naar
de heldere strakke lucht - te kij
ken, die een prachtigen sterrenhe
mel beloofde.
„Ik zou het dolgraag willen.
Waar zullen we elkaar ontmoeten,
als je me niet kunt afhalen?"
„Ik zal je vlak voordat ik weg
rijd opbellen, laten we zeggen om
negen uur, als dat niet te laat is.
Dan kunnen we dat wel afspre
ken".
Hij riep een taxi aan, zette haar
erin en bleef blootshoofds staan,
toen die wegreed. Daarna begaf hij
zich naar zijn woning.
De ochtend scheen hem jaren ge
leden en hij ging naar binnen met
het gevoel, dat een stevig glas
whisky en een siearet hem heel
wat zouden kalmeeren. De kamer
was van de gang gescheiden door
het vergulde hek en toen hij dit
opende, bleef hij opeens stokstijf
staan, want hij hoorde op zijn pia
no spelen en zag een groote vrouw
van het krukje opstaan en naar
hem toekomen.
Shane wist zich genoeg te be-
heerschen om haar koeltjes te be
groeten, doch Elma Beverly deed,
of ze die koelheid niet bemerkte.
Ze stak haar arm door den zijne
en trok hem naast zich op den di
van neer, waar hij zich met een
beslist gebaar losmaakte en opzij
schoof, om zijn sigarettenkoker te
voorschijn te kunnen halen en met
beide handen iets te doen te heb
ben. Wat wilde die vrouw in vre
desnaam van hem?
Elma was zes en twintig en zag
er ouder uit, want bij al haar slank
heid had ze een mager, hoekig ge
zicht, groote donkere oogen en
hooge jukbeenderen. Ze was rijk
en die weelde toonde zich in haar
dure kleeren, haar grooten vier
kanten smaragden ring, die precies
kleurde bij een smaragden hanger
aan- een platina keting, welke gloei
de als een kattenoog in donker.
„Wat ben je nou onbehouwen".
„Ik onbehouwen?" Shane staarde
haar nuchter aan.
Hij had op dat oogenblik meer
hekel aan Elma, dan hij nog ooit
gehad had, en hij kende haar toch
al vijf jaar. Ze hadden elkaar aan
boord van een pleizierjacht ont
moet en zij had de kennismaking
met den rijken sportsman zooveel
mogelijk uitgebuit.
„Ja en ik ben speciaal gekomen
om eens met je te praten".
Ze spitste haar geverfde lippen
om de sigaret, toen ze die aanstak
aan den haar door Shane voorge
houden lucifer, stond met een ruk
op, liep naar den schoorsteen, leg
de er haar eenen arm op en nam
een bevalige houding aan.
„Waarover dan wel?" Hij ver
langde hard naar wat drinken,
maar dat ging toch niet, zoolang
Elma er was.
(Wordt vervolgd).