t)I AANBLIK VAN BERLIJN
V ermogen saa n wasbelasting
televisie
TUINBOUW
Salomons' schoenen
Kort verhaal
Rondom do Rijks Kanselarij en Brandenburger Tor
(JTcm onsen specialen verslaggever.)
Bij Hitiers voormalige Rijkskan
selarij staat een wacht. Deze Rus
spreekt Dultsch, althans zoolang
het niet over de politiek gaat. Vrien
delijk en voorkomend geeft hij toe
stemming tot bezichtiging van de
ruïne. Mogen wij de verhalen die
hier en daar de ronde doen, geloo-
ven, dan zou een bezoek aan de
Russische z5ne van Berlijn een
hachelijk waagstuk zijn, want het
heet in de Russische sector gevaar
lijk. Schietpartljtjes zouden daar
nogal eens voorgekomen zijn en
vooral 's avonds een compleet
Wild-West.
Tk kan alleen over mijn,ervaring en
spreken voor wat betreft mijn dagelijk-
sche rondgangen in dit gebied. Na zons
ondergang ben ik er niet geweest. Over
dag ziet men praktisch geen Russen en
die er uit hoofde van dienst blijkbaar
ïijn, gaan gewoon hun weg en men
ondervindt Van die mensclien zonder
aanleiding geen kwaad.
Sporen van kamergevechten.
Op de binnenplaats van de Rijks
kanselarij staan nog een paar uitge
brande tanks. Do voormalige majestu
euze marmeren galerijen zijn leegge
schoten of leeggestolen. Werkkamer
van Hitler is een holleege ruimte ge
worden, evenals de anti-chambre, welke
destijds blijkbaar als slaapkamertje
van den dictator heeft gediend. In ieder
vertrek duidelijke sporen van dealdaar
gehouden kamergevechten op groote
schaal. De bunker, welke in den tuin
vaij het groote gebouw was gebouwd,
Vlak voor de werkkamer van Hitler is
niet dan met speciale vergunning van
de Russische autoriteiten toegankelijk
en op de leden van de pers schijnen deze
heeren niet zoo heel verliefd te zijn-
Mij werd in ieder geval den toegang
ontzegd.
Bunker-drama's.
Volgens gegevens van oen aan de
Rijkskanselarij verbonden mecanicien
tijdens don oorlog, moeten Hitier en
Eva Braun, Bormann en nog enkele
andere intieme medewerkers van den
„Fiihrer" tot het laatst toe in dezen
bunker geweest zijn. Tusschen 29 April
en 2 Mei(de dag, waarop de geallieerden I
den tuin bereikten en bezetten) zijn|
hier vele drama's afgespeeld en is het
Volgens dezen zegsman alleszins waaT-|
schijiilijk, dat de overblijfselen van
Hitier op het laatste moment toch nog
versleept zijnDe geschieden is za 1 hierop
wellicht alleen het antwoord kunnen
geven.
Bij het verlaten van het gebouw werdj
ik voor mjjn auto belegerd door een,
zwerm jongens en meisjes, die allerlei!
foto's van de omgeving aldaar „zooals!
het was" in ruil voor sigaretten aan-j
boden en kenbaar maakten voor wat!
chocolade en vuursteentjes hun zalig
heid over te hebben.
De strijdwagens op de Brandenburger'
Tor, schuin tegenover de Rijkskanse-,
la rij, zijn tot wrakstukken geschoten
en geven wel het symbool van vernieling
van de aldaar destijds zoo machtige
regeeringswijk.
Hierop maakt alleen een uitzondering
bet majestueuze gedenkteeken, dat dei
Russen een paar honderd meter verder
hebben opgericht ter nagedachtenis aan
hun roemrijke overwinningen uit dezen
oorlog.
Het uitgaansleven.
Het uitgaansleven heeft de Berlijners
altijd nogal na aan het hart gelegen en
pok dit is tot het minimum terugge
bracht. Er draaien nog wel wat biosco
pen en zelfs is de opera weer geopend.
Een dezer weken is de eerste Duitsehe
film gedraaid, die na de capitulatie in
Berlijn is vervaardigd. (De studio's
staaii onder Russische controle). Alle
voorstellingen vangen heel_ voreg aaji,
en om ongeveer halt tien is de stad dood
én verlaten. Ook de prijzen in de meeste
.uitgaansgelegenheden zijn voor de be
volking een groot bezwaar om op stap
te gaan. Ik was op een avond in een der
middelmatige cabarets van Berlijn, vlak
bij den Kurfürsterdam, het voormalige
Vermaakcentruip van deze hoofdstad.
Entree R.M. 10.Twee slechte
Wijntjes R.M. 18.Het gemiddelde
inkomen van een normaal gezin is
ongeveer 30 tot 40 mark per week en
dan kan men wel zoo ongeveer uitreke
nen hoe de verhoudingen op dit terrein
liggen. Bier is vrij goed to krijgen en
tegen redelijken pri js, doch de kwaliteit
doet donken aan een slechtere uitgave
dan wij ons uit de laatste bezettings-
'jaren herinneren.
Zwarte handel.
In allerlei artikelen natuurlijk een
zwarte handel. Er zijn hiervoor z.g.
vaste „trefpunten", die zoo ongeveer
doen denken aan het Rembrandts-
plein m Amsterdam. Jenever R.M.
250.per flceoh, Boter R.M. 280.
per pond. Sigaretten R.M. 7.per
stuk (Engelschen of Amerikanen).
Vuursteentje R.M. 5.per stuk,,
schoeisel en kleeding astronomische
bedragen en voor de massa dus niet tei
krijgen. t
Vrouwen.
Opvallend is het groote aantal
vrouwen in Berlijn, welk tot allerlei
mistoestanden aanleiding heeft ge
geven. Zoo zag ik op een der groote
boulevards een kioskje, dat speciaal
was ingericht om voor de vele vrouwe
lijke gegadigden een passenden partner
te vinden. Voor de ramen werden de
meest aantrekkelijke offertes gedaan,
terwijl een nummer bij de diverse aan
biedingen verwees naar een groote
geïllustreerde catalogus, die voor Ieder
een bij het loket ter inzage lag.
Passief.
De houding der bevolking tegenover
de geallieerden - is kennelijk passief en
meermalen moest ik met gemengde
gevoelens de slijmerige vriendelijkheid
ondergaan van een of andere „Griine
Polizeimann", als ik noodzakelijker
wijze om inlichtingen vroeg. Ik zag
daar dan een man voor mij, die mis
schien tijdens de bezetting van ons
vaderland door onze straten banjerde
en alleen maar zijn geliefde „Sehwein-
hund" kon uitbrullen.
De tijden zijn veranderd, de men-
schen 'ook
TWEE VRIENDINNEN
Zeg Marja, wat heb jij aan je huid
gedaan? Die is zoo mooi en gaaf.
Wel, mijn schoonheidsgeheim
is: Purolin voor mijn gezicht
en Purol voor mijn handen.
Aardbeienprijs opnieuw ter
sprake
De afdeling Tuinbouw van de Hol
landse Mij. van Landbouw heeft Zater
dagmiddag een druk bezochte ledenver
gadering gehouden te Beverwijk.
De voorzitter, de heer G. Tabak Gz.,
wees in zijn openingswoord op de lénge
en strenge winter, die Straks voor de
tuinbouw funeste gevolgen zal blijken
te hebben.
.Bij het behandelen van de voorstellen
voor de algemene vergadering,' werd
eerst die van de plaatselijke afdeling
besproken, waarin stelling werd geno
men tegen het door de regering uit de
markt nemen van producten beneden
kostprijs, zoals verleden jaar met de
aardbeien is geschied.
Het p'rae-advies van het Bondsbestuur
was nu juist niet bemoedigend, daar
hierin tot uiting kwam. dat de streek
Kennemerland voor de overige aard
beien een hoge prijs heeft gekregen,
waardoor de tuinders volkomen scha
deloos gesteld werden. De vergadering
ging hiermede echter niet accoord en
men besloot zich in verbinding te stel
len met het Bedrijfschap voor Groen
ten en Fruit, de L. T. B. en de Chr.
Boeren- en Tuindersbond om zodoende
gezamenlijk dit grote streekbelang te
behartigen.
Vervolgens werd de vergadering de
vraag voorgelegd, hoe zij over coöp.
afzet van producten dacht en of iets
verwacht werd van het voor gezamen
lijke rekening diepvriezen van groen
ten. Voor beide gevallen was, volgens
de vergadering, de kans van slagen
zeer gering.
Als afgevaardigden naar de algemene
vergaderingen te Alkmaar en Amster
dam werden benoemd de heren W. v. d.
Werf en G. Tabak Gz.
Bij de rondvraag werd geklaagd over
het niet verstrekken van banden voor
bakfietsen door de plaatselijke distri
butiedienst en over het niet verkrijg'
baar zijn van tuindersgereedschappen.
De Londeiise luchthaven is thans uitgerust met de nieuwste appa
raten met behulp waarvan men vliegtuigen onder alle mogelijke weers
omstandigheden veilig kan helpen landen. Deze apparaten werden
door de R.A.F. op grote schaal gedurende de oorlog gebruikt. De con
trole-officier op de grond, die een Radar-scherm gebruikt, kan een
vliegtuig op de grond loodsen (praten). Een k«kje tijdens de proefne
mingen op de Lontlensluchthaven. Een R-A.F.-officier „praat een
.vïiegfqis op 4? grond^ Pos Pk
Het Delfts aardewerk, het Delfts blauw, geniet nog steeds een
wereldvermaardheid. De enige pottenbakkerij, welke thans nog het
„blauw" maakt, dateert uit 1665. Het beschilderen der voorwerpen
geschiedt nog steeds met de hand. De enige wezenlijke verandering in
het bedrijf in de loop der jaren is deze, dat thans een witbakkende
klei wordt gebruikt, die van en doorzichtig glazuur wordt voorzien,
terwijl men vroeger geel of bruin aardewerk vervaardigde, dat met
een ondoorzichtig wit email werd bedekt. Het beschilderen van de
producten. ANP P.
GOODWILL
De goodwill kan een belangrijke rol
spelen bij de bepaling van den ver-
mogensaanwas. Een goodwill komt
meestal tot uiting, althans in geld, bij
koop en verkoop van een zaak. Tijdens
het belastingtijdvak is een groot aan
tal zaken overgegaan van de eene
hand in de andere. Wanneer men een
zaak wil beginnen kan men verschil
lende wegen bewandelen. Men kan met
niets beginnen en de nieuwe zaak van
de grond af aan opbouwen. Men be
gint dan met het koopen van ma
chines, grondstoffen, gereedschappen,
enz. Heeft men een en ander voor
elkaar dan komt het zoeken naar
klanten om zijn producten te verkoo-
pen. Alle klanten moeten dan vaak
nog gezocht, gemaakt worden. Men
kan echter ook een bestaande zaak
overnemen. Dat is doorgaans een veel
kortere weg om tot zaken doen te
komen. Klanten behoeven dan niet
gezocht te worden, want die heeft de
bestaande zaak al en dat is juist een
van de redenen waarom men die over
neemt. De bestaande clientèle echter,
Wij luisteren morgen
neer
Hilversum I (301 M.) geeft nieuws
om 7, 8, 1, 7, 8, 10 uur. K.R.O.: 7.15
Ochtendgymn. 8.15 Pluk de dag. 9.05
Morgenconcert. 9.45 Lichtbaken.
10.40 Het Duifken in de steenrotsen.
11.30 „Als de ziele luistert". 11.40
Wishper and I shall hear". 11.45
Fam.berichten. 12.30 „Sweetness and
rhythm". 13.15 Lunchconcert. 14.00
IJslandse folfklore. 15.00 „Onder
ons". 16.00 „De Zonnebloem". 16.30
Na schooltijd. 17.45 Het rijk over
zee. 18.20 Sportpraatje. 19.15
Voor de jongeren. 19.30 Ha-
waiïanprogramma. 20.08 De gewone
man21.30 Omroepkamerorkest.
23.00 Fantasie. 23.30 „Eine kleine
Nachtmusik".
Hilversum n (415 M) geeft nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8, 11 uur. A.V.R.O.:
7.15 Ochtendgymn. 8.45 Symphonie
Nr. 5. 9.15 Morgenwijding. 9.50 Ar
beidsvitaminen. 10.30 Van vrouw tot
vrouw. 10.50 „Kleutertje luister!"
11.30 Jeanne Oskam, sopraan. 12.00
Pierre Palla. 12.30 Ons platteland.
13.15 Virtuose-sextet. 14.00 Met naald
en schaar. 15.00 De wondere werel,d.
15.30 „La Bohème". 16.40 „De school
bel". 17.30 „Les gars des Paris".
18.30 „The Skymasters" 19.30 Char
les Panzera, zang. 20.15 A.V.R.O.'s
bonte Dinsdagavondtrein. 21.40 „Con
tact". 22.15 Buitenlands weekover
zicht. 23.15 Aansluiting Cabaret
dancing „Feurina".
OM HET KAMPIOENSCHAP
VAN RUSLAND
Toen bij de aanvang van het vijftien
de tournooi om het kampioenschap van
de Sowjet-Unie bekend werd, dat Bot-
winnik door beroepsbezigheden verhin
derd was deel te nemen, stond 't vast dat
de strijd voornamelijk zou gaan tussen
Smyslov en Keres. Nu de eerste helft
van het tournooi voorbij is. gaat Keres
met 7y, punt uit 10 partijen aan het
hoofd. Hij heeft slechts één partij ver
loren en wel die tegen Konstantin Kla-
man. Smyslov verloor van Kerqs en
heeft 7 punten. Boleslavski volgt met
6 y. punt. Slechts drie spejers, te we-
ten Boleslavski, Bondarevski en Löwen-
fisch. bleven tot dusver ongeslagen.
Na den oorlog, zoo zeiden we een
jaar of wat geleden, zul je niet meer
in den regen hoeven te staan voor
een internationalen voetbalwedstrijd
en Snip en Snap en Albert van Dal
sum komen bij Je aan huis en je
zult tenminste kunnen zien, wat er
in het Concertgebouw gespeeld
wordt. Want dan hebben we tele
visie naast onze radio. Het zal echter
nog wel jaren duren, aleer deze
droom werkelijkheid wordt. Tech
nisch gezien is de televisie echter
geen probleem meer.
In Amerika werken op het oogenbli-k
ij televisiezenders, 32 zijn er in aan
bouw, 40 aanvragen voor een bouw
vergunning zijn in behandeling, ruim
4000 families in New-York bezitten een
televisietoestel en vóór Kerstmis van
dit jaar, zegt, men, zullen er nog een
stuk of 20 000 ontvangers van den
loopenden band komen, geprijsd van
160 tot 2400 dollar. Tot dusverre zendt,
men slechts- beelden in zwart en wit
uit, maar er wordt koortsachtig aan
de kleurentelevisie gewerkt en het ziet
er naar uit, dat ook die niet lang meer
op zich zal doen wachten.
Een millioen pond
Een andere 'zaak is, wat deze grap
gaat kosten. Een aantal aanvragen om
een televisiezonder in Amerika te mogen
exploiteeren werd in de afgeloopen
maanden reeds ingetrokken. Men hacU
een zwaar hoofd in de exploitatie.
Misschien was men ook niet overal even
optimistisch omtrent de populariteit
die het nieuwe wonderding te wachten
staat. Behalve dat, de kamer geheel of
half donker gemaakt moet worden om
het beeld te kunnen zien, zal er altijd
dit groote verschil met de radio blijven,
dat, wil men genieten van zijn bezit,
men zal moeten kijken, met. uitsluiting
van elke andere bezigheid. En is de
radio niet voor een deel zoo populair
geworden, omdat men er niet naar
behoefde te luisteren Doch zien fasci
neert nu eenmaal meer dan hooren
Daarom zal de populariteit waarsehijn-
ijk wel meevallen. De groote vraag
blijft echter, of de enorme kosten van
de programma's goed gemaakt kunnen
worden. Mc. Donald, de president van
de Zenith Radio Corp., maakt daar
omtrent in het Amerikaansche blad
Broadcasting enkele interessante be
rekeningen.
Voorloopig nog een toekomstdroom
Kosten te hoog
Men zal dienen te bedenken, dat het
televisieprogramma bezwaarlik ge
vuld kan worden met louter sport en
reportages van belangrijke gebeurte
nissen en met films, die men ook en
beter in de bioscoop kan zien. Wat het
publiek daarnaast van de televisie
verwacht zijn kijkspelen, tooneel in
een aparten televisievorm. Deze ««Men
dezelfde productiekosten hebben als
films; daarentegen zullen zij slechts
één of een paar keer kunnen worden
uitgezonden. De gemiddelde kosten
van een hoofdfilm bedragen ongeveer
370.000 dollar per uur. Dat zou dus
voor een uur kijkspel per dag naar
Amerikaansche maatstaven gerekend
al ongeveer 135 millioen dollar per
jaar beteekenen. Misschien dat wij in
ons land het wat zuiniger aan kunnen
doen, maar dan nóg!
Wat kost het
De B.B.0. besteedt momenteel een
millioen pond sterling aan haar (ex
perimenteeleuitzendingen van twee
en half-uur per dag, die nog slechts
binnen het gebied van Londen te be
zichtigen zijn. Dit bedrag wordt echter
reeds thans ontoereikend beschouwd.
Het blijken dus wel bedragen, welke
wij ons voorloopig niet zullen kunnen
permittoeren, nog afgezien van de
vraag of er ooit voldoende kundige
acteurs en regisseurs voor een derge
lijko massaproductie in ons land te
vinden zouden zijn. Wanneer do tele
visie op dezelfde burgerlijk-armelierig
wijze zou aanvangen als de Neder
landsche film, dan zou het kind daai
mee wel eens in de wieg gesmoord kun
nen worden.
Hoe dan ook, Mc. Donald komt voo
Amerika tot de conclusie, dat de tele
visie zulke kosten met zich mee brengt
flat deze niet meer op de aldaar ge
bruikelijke wijze uit de reclame-bud
gets van de groote ondernemingen te
dekken zijn. En die budgets zijn over
het algemeen niet mager! Wanneer dat
zoo zou zijn en wij bovendien uit Ca
nada vernemen, dat men aldaar voor
loopig de kat uit den boom wil kijken
dan meenen wij met een gerust gemoed
te kunnen voorspellen, dat het nog
verschillende jaren duren zal, voordat
wij de bonte treinen door onze Neder-
laudsche huiskamers zullen :ien rijden
Hetgeen wat dat betreft, zeker een
geruststelling is
dien klantenkring krjjgt men niet
voor niets. De verkooper, die de zaak
van de hand doet, heeft er vaak ja
renlang voor moeten werken en zal
niet genegen zijn die cliëntèle zonder
meer over te doen. Dit feit nu, dat
een bepaalde zaak waarde heeft om
dat er een bepaalde kring van klan
ten, van relaties aan vast zitten,
noemt men in het dageljjksch leven
de „goodwill" van een zaak. Tijdens
het belastingtijdvak' zijn vele zaken
overgedragen, waarbij voor den good
will een extra prijs werd bedongen.
Daardoor steeg het vermogen van den
verkooper en mitsdien zal ook zijn
vermogensaanwas daardoor beïnvloed
worden. De wetgever stond niet onver
schillig tegenover deze vermogensstij
ging. In het vermogen van 1 Mei 1940
iH de waarde van een goodwill niet
begrepen. Deze toch was niet belast
volgens de wet op de vermogensbelas
ting 1892, volgens welke wet het ver
mogen per 1 Mei 1940 berekend moest
worden. Wij moeten dit verschijnsel
van den goodwill aan twee kanten
bekijken en wel aan den kant van
den kooper en van dien van den ver
kooper.
Hoe is de situatie by den verkoo
per?
Op 1 Mei 1940 bestemd zijn zaak aR
ook de goodwill bestond al, doch
kwam niet tot uiting in zijn vermo
gen. omdat het geen vermogensbe
standdeel was volgens de wet. Tijdens
het belastingtijdvak verkoopt hij zijn
zaak en krijgt voor den goodwill een
extra bedrag. Zijn vermogen stijgt
daardoor. Behoort deze stijging tot
zfln aanwas in den zin dezer wetf,
Neen, zegt de wetgever, dat is geen
vermogensaanwas, althans niet voor-
zoover de goodwill op 1 Mei 1940 al
aanwezig was. Dat deel mag worden
afgetrokken. Is de goodwill eerst nft
1 Met 1940 gekweekt, dan behoort
dat gedeelte wel tot den aanwas. Dit
laatste is duidelijk. De goodwill, die
In het belastingtijdvak is gekweekt
Is een resultaat van arbeid en resulta
ten van arbeid plegen niet vrijgesteld
te zijn van de vermogensaanwasbelas-
tlng. De minister heeft gemeend geen
voorschrift te moeten geven omtrent
het deel van den goodwill, dat al be
stond op 1 Mei 1940 en het deel, dat
nadien is gekweekt. De splitsing hier
van zal aan de practijk worden over
gelaten.
Bjj den kooper.
Ten aanzien van den kooper is de
handelwijze echter anders. Voor hem
is de waarde van dèn goodwill wel
degelijk belast indien die goodwill
op of na den eersten peildatum (door
gaans 1 Mei 1940) is verkregen tegen
betaling. Dit laatste, n.l. de betaling,
is nog wel belangrijk. Heeft men een
zaak overgenomen zonder de betaling
van den goodwill dan is waarde van
den goodwill in het eindvermogen niet
belast. Uitdrukkelijk Is voorgeschre
ven. dat voor den goodwill betaald
moet zijn, wil hij als vermogensbe
standdeel op 31 December 1945 wor
den aangemerkt.
Zulks ligt ook geheel in de lfja
dezer wet. Immers door de betaling
onttrok de kooper van den goodwill
een bepaald bedrag van zijn vermogen
en zijn vermogen zou daardoor dalen,
indien niet de waarde van den good
will er voor in de plaats gesteld werd.
OUDSTE INWONER VAN DE
ZAANSTREEK OVERLEDEN.
Op bijna honderdjarige leeftijd is te
Assendelft na een kortstondige ziekte
overleden de heer J. Houwertjes.
Om precies te zijn bereikte de thans
ontslapene de ouderdom van 99 jaar an
5 ^maanden, zodaf met dit verscheiden
de oudste inwoner van de Zaanstreek
is heengegaan.
door Joro
„Nou, wat denk je van ze? Netjes I
nietwaar?" sprak Poldermans, terwijl
hij trots als een pauw bij ons bin
nenstapte en op zijn nieuwe Ameri
kaanse schoenen wees.
„Ja, het heeft wel lang geduurd,
maar nu gaat het langzamerhand
toch wat beter," stemde ik toe, ter
wijl ik een stoel bijtrok en hij plaats
nam.
„En het gekke is," ging Polder
mans voort, „dat ik een koffer vol
eerste kwaliteit vooroorlogse schoe
nen op m'n zolder heb staan."
„Wat 'g' je?" vroeg ik verbaasd.
Poldermans begon te lachen en zei:
„ja, daar kijk je van op, hé. Nou, ik
zal je dan vertellen hoe het mogelijk
is, dat ik zo'n voorraad schoenen
heb, ja nieuwe hoor, en kortgeleden
zelf de deur niet uit kon gaan, van
wege de slechte staat waarin mijn
schoenen verkeerden. Zo je weet,
wonen we al meer dan 26 jaar boven
den lederwarengrossier Salomons.
Vanzefsprekend was er in al die ja
ren een goede vriendschap tussen ons
ontstaan. Ook na het overlijden van
den ouden Rachel kwam Levie Salo
mons nog dikwij.s bij ons een kopje
thee drinken en een praatje maken,
waarbij niemand in dien bijna sjofel
gekleden jood met zijn vaalgroen ver
sleten Sabbathjas aan, een der steun
pilaren der schoenenindustrie her
kend zou hebben. Met het uitbreken
van de oorlog werd de zaak spoedig
gesloten, maar de oude Salomons be
zocht ons toen nog geregeld en na
verloop van tijd gaf hij ons de raad,
enige paren schoenen in reserve te
nemen, ,,'t Kon nog wel eens 'n heel
slechte tijd worden en het leer wordt
nu al schaars," vertelde hij ons. Ja,
wat doe je in zo'n geval. Marie en
ik hadden er wel oren naar, maar
van mijn salaris als trambestuurder
kon ik zo maar geen 40 gulden mis
sen voor een paar of^zes schoenen.
Maar enfin, we lieten ons bepraten
en ontvingen onze schoenen. „Het
geld Was van later zorg," beweerde
-Salomons. Kort daarop, begonnen de.
Jodenrazzia's en dikwijls kwam de
oude baas, trillend van angst en ze
nuwen, bij ons binnengevlucht, waar
na Marie hem met een kop thee, of
wat ze had, weer op zijn verhaal
bracht. Wij wisten natuurlijk wel, dat
het verboden was, maar ja, er was
zó veel „verboten", dat we er ons
maar niet veel van aantrokken. Op
een avond echter, ik had toevallig
geen dienst, kwamen er drie Duitse
militairen en een burger die onze hele
woning doorzochten. Ja, toen schrok
ken we toch wel even, temeer nadat
ik, een beetje sarcastisch natuurlijk,
vroeg „waaraan wij die grote eer te
danken hadden" en ten antwoord
kreeg, „dat zij uit zeer goede, bron
vernomen hadden, dat wij schuilplaats
verleenden aan gezochte Joden." Die
zelfde avond, we maakten ons juist
gereed om naar bed te gaan, werd
er weer gebeld. Een beetje rillerig
opende ik de deur endaar stond
de oude Salomons, bijna bezwijkend
onder de last van een grote koffer.
Ik hielp hem met zijn bagage naar
boven en nadat hij even gezeten had
en wat op adem was gekomen, ver
telde hij ons, dat hij afscheid kwam
nemen, ,,'t Wordt me hier te be
nauwd," zei hij, „en zoals ik gehoord
heb, heeft men hier ook al naar mij
gezocht. Ik ben nou maar besloten
onder te duiken.". Nou, we hadden
medelijden met den ouden baas, hij
was toen al de zeventig gepasseerd
en om dan nog opgejaagd te worden
als een dier, we vonden het verschrik
kelijk. Maar vóór hij weg ging had
hij nog een verzoek en wel: of wij
de koffer, die hij meegebracht had,
voor hem wilden bewaren. „Niemand
buiten mij weet," beweerde hij, „dat
ik ze bij jullie heb gebracht, -want
er zitten schoenen in, en mocht ik on-
yerhooRt niet meet terug keren, dan
worden ze wel afgehaald." De oude
heer Salomons was zichtbaar aan
gedaan en drukte ons de hand. Even
daarna sloot zich de deur achter hem
en sindsdien hebben we niets meer
van hem vernomen. Ik had de koffer
naar m'n zolder gebracht en niemand
dacht er meer aan tot de bevrijding I
kwam. veie ondergedokenen kwa-I Verschroeide aarde rond Pola
schoenen waren. De bijbehorende
rechtse schoenen had de gewiekste
Salomons ergens anders in bewaring
gegeven en tot op heden weet ik nog
niet bij wie
men terug maar na maanden was er
nog niets bekend omtrent den ouden
Salomons. Eens op een dag, ik weet
niet meer waarvoor, moest ik op zol
der zijn en tussen oud huisraad ont
dekte ik de koffer en gedachtig aan
hetgeen de oude baas tegen mij ge
zegd had, bekeek ik m'n eigen ver
sleten trappers, 's Middags na het
eten zei ik tegen Marie: „Zeg, weet
je nog, dat Salomons toen hij afscheid
(kwam nemen, een koffer met schoe-
hen achterliet?" „Ja, natuurlijk," zei
ze, „maar wat wilde je daar mee zeg
gen?" Haar strikte eerlijkheid ken
nende, dorst ik niet goed met mijn
voorstel voor de dag te komen, maai
ze begon zelf al. „Als je maar niet
denkt, dat Wij daar iets van nodig
hebben. Wij hebben den ouden baas
beloofd op zijn spullen te zullen pas
sen en daarmee basta." Hiermee was
de zaak afgedaan, maar na een paar
maanden moest ik inderdaad thuis
blijven, daar mijn schoenen het ten
langeleste opgegeven hadden. „Zijn
we eigenlijk aiiet gek," foeterde ik
tegen Marie, „een hele koffer met
schoenen hebben we boven staan en
ik,moet thuis blijven omdat ik geen
schoenen heb. Als ik nu toch een
behoorlijke prijs voor een paar schoe
nen wil betalen aan diegene, die de
koffer komt halen, als hij nog eens
afgehaald wordt." Marie zag einde
lijk het logische van mijn redenering
in en besloot voor deze keer dan
maar eens van haar principe af te
wijken. Samen, als gold het een af
schuwelijke misdaad, slopen we de
zoldertrap op en met een kloppend
hard maakte ik de koffer open. Net
jes in vloeipapier lag daar het puikje
van de vooroorlogse schoenenindus
trie voor ons en gretig wilde ik een
paar zwarte lage schoenen uitzoeken.
De linkse had ik al aan en we zoch
ten naar de rechtse, maar konden
hem niet vinden, tot we tot de ont
dekking kwamen, dat het alle linkse
Het Italiaanse liberale blad „Risorgimen-
to Liberale'' berichtte gister, dat de
Italianen, die de Adriatische haven Pola,
onder het vredesverdrag afgestaan aan
Jcego Siavië, verlaten, een „verschroeide
aarde taktiek" volgen. Zij hakken alle
f'uitbomen in boomgaarden en tuinen
om. Op de vensterruiten krassen zij met
diamanten „Leve Italië".
DODEKANESOS VOOR EIND MAART
GRIEKS BEZIT
Naar in Griekse regeringskringen ver
nomen wordt zullen ingevolge een over
eenkomst met de geallieerden de eilanden
van de Dodekanesos (Aegaeische Zee) vóór
eind Maart in Grieks bezit overgaan Deza
wijziging zal plaats vinden, zelfs indien
het'Vredesverdrag met Italië nog niet ge
ratificeerd is
0 Richtprijzen
Akkerbouwproducten
De richtprijzen voor de akkerbouwpro
ducten van oogst 1947 zijn thans vastge
steld als volgt; tarwe f 20; rogge f 20;
gerst f 19; haver f 17,50; groene erwten
26; schokker erwten f 31—35; capucijners
f 42,50; grauwe erwten f 50; bruine bonen
f 50; witte bonen i 50; veldbonen f 21;
duivebonen f 2125; koolzaad f 50; blauw-
maanzaad f 70—85; karwijzaad f 50—751
lijnzaad f 50; geel mosterdzaad f 35f 55ï
bruin mosterdzaad f 80; kanariezaad f 251
Alles per 100 kg Suikerbieten f 3 per
1000 kg v
ACHT JAAR WEGENS
VERGIFTIGING VAN ZIJN VROUW
De 52-jarige G J Huihoven, die eind
1945 door middel van arsenicum ge*
tracht had zijn vrouw van, het leven
te beroven om daardoor in de gelegen
heid te zijn met zijn vriendin, A. M-
Dijkema, te kunnen trouwen, werd
gistermorgen door de Rotterdams»
rechtbank veroordeeld tot een gevan
genisstraf van acht jaar mei aftrek
van preventief, waarna beschikbaar*
fitelliPS van de regering.