t)I AANBLIK VAN BERLIJN V ermogen saa n wasbelasting televisie TUINBOUW Salomons' schoenen Kort verhaal Rondom do Rijks Kanselarij en Brandenburger Tor (JTcm onsen specialen verslaggever.) Bij Hitiers voormalige Rijkskan selarij staat een wacht. Deze Rus spreekt Dultsch, althans zoolang het niet over de politiek gaat. Vrien delijk en voorkomend geeft hij toe stemming tot bezichtiging van de ruïne. Mogen wij de verhalen die hier en daar de ronde doen, geloo- ven, dan zou een bezoek aan de Russische z5ne van Berlijn een hachelijk waagstuk zijn, want het heet in de Russische sector gevaar lijk. Schietpartljtjes zouden daar nogal eens voorgekomen zijn en vooral 's avonds een compleet Wild-West. Tk kan alleen over mijn,ervaring en spreken voor wat betreft mijn dagelijk- sche rondgangen in dit gebied. Na zons ondergang ben ik er niet geweest. Over dag ziet men praktisch geen Russen en die er uit hoofde van dienst blijkbaar ïijn, gaan gewoon hun weg en men ondervindt Van die mensclien zonder aanleiding geen kwaad. Sporen van kamergevechten. Op de binnenplaats van de Rijks kanselarij staan nog een paar uitge brande tanks. Do voormalige majestu euze marmeren galerijen zijn leegge schoten of leeggestolen. Werkkamer van Hitler is een holleege ruimte ge worden, evenals de anti-chambre, welke destijds blijkbaar als slaapkamertje van den dictator heeft gediend. In ieder vertrek duidelijke sporen van dealdaar gehouden kamergevechten op groote schaal. De bunker, welke in den tuin vaij het groote gebouw was gebouwd, Vlak voor de werkkamer van Hitler is niet dan met speciale vergunning van de Russische autoriteiten toegankelijk en op de leden van de pers schijnen deze heeren niet zoo heel verliefd te zijn- Mij werd in ieder geval den toegang ontzegd. Bunker-drama's. Volgens gegevens van oen aan de Rijkskanselarij verbonden mecanicien tijdens don oorlog, moeten Hitier en Eva Braun, Bormann en nog enkele andere intieme medewerkers van den „Fiihrer" tot het laatst toe in dezen bunker geweest zijn. Tusschen 29 April en 2 Mei(de dag, waarop de geallieerden I den tuin bereikten en bezetten) zijn| hier vele drama's afgespeeld en is het Volgens dezen zegsman alleszins waaT-| schijiilijk, dat de overblijfselen van Hitier op het laatste moment toch nog versleept zijnDe geschieden is za 1 hierop wellicht alleen het antwoord kunnen geven. Bij het verlaten van het gebouw werdj ik voor mjjn auto belegerd door een, zwerm jongens en meisjes, die allerlei! foto's van de omgeving aldaar „zooals! het was" in ruil voor sigaretten aan-j boden en kenbaar maakten voor wat! chocolade en vuursteentjes hun zalig heid over te hebben. De strijdwagens op de Brandenburger' Tor, schuin tegenover de Rijkskanse-, la rij, zijn tot wrakstukken geschoten en geven wel het symbool van vernieling van de aldaar destijds zoo machtige regeeringswijk. Hierop maakt alleen een uitzondering bet majestueuze gedenkteeken, dat dei Russen een paar honderd meter verder hebben opgericht ter nagedachtenis aan hun roemrijke overwinningen uit dezen oorlog. Het uitgaansleven. Het uitgaansleven heeft de Berlijners altijd nogal na aan het hart gelegen en pok dit is tot het minimum terugge bracht. Er draaien nog wel wat biosco pen en zelfs is de opera weer geopend. Een dezer weken is de eerste Duitsehe film gedraaid, die na de capitulatie in Berlijn is vervaardigd. (De studio's staaii onder Russische controle). Alle voorstellingen vangen heel_ voreg aaji, en om ongeveer halt tien is de stad dood én verlaten. Ook de prijzen in de meeste .uitgaansgelegenheden zijn voor de be volking een groot bezwaar om op stap te gaan. Ik was op een avond in een der middelmatige cabarets van Berlijn, vlak bij den Kurfürsterdam, het voormalige Vermaakcentruip van deze hoofdstad. Entree R.M. 10.Twee slechte Wijntjes R.M. 18.Het gemiddelde inkomen van een normaal gezin is ongeveer 30 tot 40 mark per week en dan kan men wel zoo ongeveer uitreke nen hoe de verhoudingen op dit terrein liggen. Bier is vrij goed to krijgen en tegen redelijken pri js, doch de kwaliteit doet donken aan een slechtere uitgave dan wij ons uit de laatste bezettings- 'jaren herinneren. Zwarte handel. In allerlei artikelen natuurlijk een zwarte handel. Er zijn hiervoor z.g. vaste „trefpunten", die zoo ongeveer doen denken aan het Rembrandts- plein m Amsterdam. Jenever R.M. 250.per flceoh, Boter R.M. 280. per pond. Sigaretten R.M. 7.per stuk (Engelschen of Amerikanen). Vuursteentje R.M. 5.per stuk,, schoeisel en kleeding astronomische bedragen en voor de massa dus niet tei krijgen. t Vrouwen. Opvallend is het groote aantal vrouwen in Berlijn, welk tot allerlei mistoestanden aanleiding heeft ge geven. Zoo zag ik op een der groote boulevards een kioskje, dat speciaal was ingericht om voor de vele vrouwe lijke gegadigden een passenden partner te vinden. Voor de ramen werden de meest aantrekkelijke offertes gedaan, terwijl een nummer bij de diverse aan biedingen verwees naar een groote geïllustreerde catalogus, die voor Ieder een bij het loket ter inzage lag. Passief. De houding der bevolking tegenover de geallieerden - is kennelijk passief en meermalen moest ik met gemengde gevoelens de slijmerige vriendelijkheid ondergaan van een of andere „Griine Polizeimann", als ik noodzakelijker wijze om inlichtingen vroeg. Ik zag daar dan een man voor mij, die mis schien tijdens de bezetting van ons vaderland door onze straten banjerde en alleen maar zijn geliefde „Sehwein- hund" kon uitbrullen. De tijden zijn veranderd, de men- schen 'ook TWEE VRIENDINNEN Zeg Marja, wat heb jij aan je huid gedaan? Die is zoo mooi en gaaf. Wel, mijn schoonheidsgeheim is: Purolin voor mijn gezicht en Purol voor mijn handen. Aardbeienprijs opnieuw ter sprake De afdeling Tuinbouw van de Hol landse Mij. van Landbouw heeft Zater dagmiddag een druk bezochte ledenver gadering gehouden te Beverwijk. De voorzitter, de heer G. Tabak Gz., wees in zijn openingswoord op de lénge en strenge winter, die Straks voor de tuinbouw funeste gevolgen zal blijken te hebben. .Bij het behandelen van de voorstellen voor de algemene vergadering,' werd eerst die van de plaatselijke afdeling besproken, waarin stelling werd geno men tegen het door de regering uit de markt nemen van producten beneden kostprijs, zoals verleden jaar met de aardbeien is geschied. Het p'rae-advies van het Bondsbestuur was nu juist niet bemoedigend, daar hierin tot uiting kwam. dat de streek Kennemerland voor de overige aard beien een hoge prijs heeft gekregen, waardoor de tuinders volkomen scha deloos gesteld werden. De vergadering ging hiermede echter niet accoord en men besloot zich in verbinding te stel len met het Bedrijfschap voor Groen ten en Fruit, de L. T. B. en de Chr. Boeren- en Tuindersbond om zodoende gezamenlijk dit grote streekbelang te behartigen. Vervolgens werd de vergadering de vraag voorgelegd, hoe zij over coöp. afzet van producten dacht en of iets verwacht werd van het voor gezamen lijke rekening diepvriezen van groen ten. Voor beide gevallen was, volgens de vergadering, de kans van slagen zeer gering. Als afgevaardigden naar de algemene vergaderingen te Alkmaar en Amster dam werden benoemd de heren W. v. d. Werf en G. Tabak Gz. Bij de rondvraag werd geklaagd over het niet verstrekken van banden voor bakfietsen door de plaatselijke distri butiedienst en over het niet verkrijg' baar zijn van tuindersgereedschappen. De Londeiise luchthaven is thans uitgerust met de nieuwste appa raten met behulp waarvan men vliegtuigen onder alle mogelijke weers omstandigheden veilig kan helpen landen. Deze apparaten werden door de R.A.F. op grote schaal gedurende de oorlog gebruikt. De con trole-officier op de grond, die een Radar-scherm gebruikt, kan een vliegtuig op de grond loodsen (praten). Een k«kje tijdens de proefne mingen op de Lontlensluchthaven. Een R-A.F.-officier „praat een .vïiegfqis op 4? grond^ Pos Pk Het Delfts aardewerk, het Delfts blauw, geniet nog steeds een wereldvermaardheid. De enige pottenbakkerij, welke thans nog het „blauw" maakt, dateert uit 1665. Het beschilderen der voorwerpen geschiedt nog steeds met de hand. De enige wezenlijke verandering in het bedrijf in de loop der jaren is deze, dat thans een witbakkende klei wordt gebruikt, die van en doorzichtig glazuur wordt voorzien, terwijl men vroeger geel of bruin aardewerk vervaardigde, dat met een ondoorzichtig wit email werd bedekt. Het beschilderen van de producten. ANP P. GOODWILL De goodwill kan een belangrijke rol spelen bij de bepaling van den ver- mogensaanwas. Een goodwill komt meestal tot uiting, althans in geld, bij koop en verkoop van een zaak. Tijdens het belastingtijdvak is een groot aan tal zaken overgegaan van de eene hand in de andere. Wanneer men een zaak wil beginnen kan men verschil lende wegen bewandelen. Men kan met niets beginnen en de nieuwe zaak van de grond af aan opbouwen. Men be gint dan met het koopen van ma chines, grondstoffen, gereedschappen, enz. Heeft men een en ander voor elkaar dan komt het zoeken naar klanten om zijn producten te verkoo- pen. Alle klanten moeten dan vaak nog gezocht, gemaakt worden. Men kan echter ook een bestaande zaak overnemen. Dat is doorgaans een veel kortere weg om tot zaken doen te komen. Klanten behoeven dan niet gezocht te worden, want die heeft de bestaande zaak al en dat is juist een van de redenen waarom men die over neemt. De bestaande clientèle echter, Wij luisteren morgen neer Hilversum I (301 M.) geeft nieuws om 7, 8, 1, 7, 8, 10 uur. K.R.O.: 7.15 Ochtendgymn. 8.15 Pluk de dag. 9.05 Morgenconcert. 9.45 Lichtbaken. 10.40 Het Duifken in de steenrotsen. 11.30 „Als de ziele luistert". 11.40 Wishper and I shall hear". 11.45 Fam.berichten. 12.30 „Sweetness and rhythm". 13.15 Lunchconcert. 14.00 IJslandse folfklore. 15.00 „Onder ons". 16.00 „De Zonnebloem". 16.30 Na schooltijd. 17.45 Het rijk over zee. 18.20 Sportpraatje. 19.15 Voor de jongeren. 19.30 Ha- waiïanprogramma. 20.08 De gewone man21.30 Omroepkamerorkest. 23.00 Fantasie. 23.30 „Eine kleine Nachtmusik". Hilversum n (415 M) geeft nieuws om 7, 8, 1, 6, 8, 11 uur. A.V.R.O.: 7.15 Ochtendgymn. 8.45 Symphonie Nr. 5. 9.15 Morgenwijding. 9.50 Ar beidsvitaminen. 10.30 Van vrouw tot vrouw. 10.50 „Kleutertje luister!" 11.30 Jeanne Oskam, sopraan. 12.00 Pierre Palla. 12.30 Ons platteland. 13.15 Virtuose-sextet. 14.00 Met naald en schaar. 15.00 De wondere werel,d. 15.30 „La Bohème". 16.40 „De school bel". 17.30 „Les gars des Paris". 18.30 „The Skymasters" 19.30 Char les Panzera, zang. 20.15 A.V.R.O.'s bonte Dinsdagavondtrein. 21.40 „Con tact". 22.15 Buitenlands weekover zicht. 23.15 Aansluiting Cabaret dancing „Feurina". OM HET KAMPIOENSCHAP VAN RUSLAND Toen bij de aanvang van het vijftien de tournooi om het kampioenschap van de Sowjet-Unie bekend werd, dat Bot- winnik door beroepsbezigheden verhin derd was deel te nemen, stond 't vast dat de strijd voornamelijk zou gaan tussen Smyslov en Keres. Nu de eerste helft van het tournooi voorbij is. gaat Keres met 7y, punt uit 10 partijen aan het hoofd. Hij heeft slechts één partij ver loren en wel die tegen Konstantin Kla- man. Smyslov verloor van Kerqs en heeft 7 punten. Boleslavski volgt met 6 y. punt. Slechts drie spejers, te we- ten Boleslavski, Bondarevski en Löwen- fisch. bleven tot dusver ongeslagen. Na den oorlog, zoo zeiden we een jaar of wat geleden, zul je niet meer in den regen hoeven te staan voor een internationalen voetbalwedstrijd en Snip en Snap en Albert van Dal sum komen bij Je aan huis en je zult tenminste kunnen zien, wat er in het Concertgebouw gespeeld wordt. Want dan hebben we tele visie naast onze radio. Het zal echter nog wel jaren duren, aleer deze droom werkelijkheid wordt. Tech nisch gezien is de televisie echter geen probleem meer. In Amerika werken op het oogenbli-k ij televisiezenders, 32 zijn er in aan bouw, 40 aanvragen voor een bouw vergunning zijn in behandeling, ruim 4000 families in New-York bezitten een televisietoestel en vóór Kerstmis van dit jaar, zegt, men, zullen er nog een stuk of 20 000 ontvangers van den loopenden band komen, geprijsd van 160 tot 2400 dollar. Tot dusverre zendt, men slechts- beelden in zwart en wit uit, maar er wordt koortsachtig aan de kleurentelevisie gewerkt en het ziet er naar uit, dat ook die niet lang meer op zich zal doen wachten. Een millioen pond Een andere 'zaak is, wat deze grap gaat kosten. Een aantal aanvragen om een televisiezonder in Amerika te mogen exploiteeren werd in de afgeloopen maanden reeds ingetrokken. Men hacU een zwaar hoofd in de exploitatie. Misschien was men ook niet overal even optimistisch omtrent de populariteit die het nieuwe wonderding te wachten staat. Behalve dat, de kamer geheel of half donker gemaakt moet worden om het beeld te kunnen zien, zal er altijd dit groote verschil met de radio blijven, dat, wil men genieten van zijn bezit, men zal moeten kijken, met. uitsluiting van elke andere bezigheid. En is de radio niet voor een deel zoo populair geworden, omdat men er niet naar behoefde te luisteren Doch zien fasci neert nu eenmaal meer dan hooren Daarom zal de populariteit waarsehijn- ijk wel meevallen. De groote vraag blijft echter, of de enorme kosten van de programma's goed gemaakt kunnen worden. Mc. Donald, de president van de Zenith Radio Corp., maakt daar omtrent in het Amerikaansche blad Broadcasting enkele interessante be rekeningen. Voorloopig nog een toekomstdroom Kosten te hoog Men zal dienen te bedenken, dat het televisieprogramma bezwaarlik ge vuld kan worden met louter sport en reportages van belangrijke gebeurte nissen en met films, die men ook en beter in de bioscoop kan zien. Wat het publiek daarnaast van de televisie verwacht zijn kijkspelen, tooneel in een aparten televisievorm. Deze ««Men dezelfde productiekosten hebben als films; daarentegen zullen zij slechts één of een paar keer kunnen worden uitgezonden. De gemiddelde kosten van een hoofdfilm bedragen ongeveer 370.000 dollar per uur. Dat zou dus voor een uur kijkspel per dag naar Amerikaansche maatstaven gerekend al ongeveer 135 millioen dollar per jaar beteekenen. Misschien dat wij in ons land het wat zuiniger aan kunnen doen, maar dan nóg! Wat kost het De B.B.0. besteedt momenteel een millioen pond sterling aan haar (ex perimenteeleuitzendingen van twee en half-uur per dag, die nog slechts binnen het gebied van Londen te be zichtigen zijn. Dit bedrag wordt echter reeds thans ontoereikend beschouwd. Het blijken dus wel bedragen, welke wij ons voorloopig niet zullen kunnen permittoeren, nog afgezien van de vraag of er ooit voldoende kundige acteurs en regisseurs voor een derge lijko massaproductie in ons land te vinden zouden zijn. Wanneer do tele visie op dezelfde burgerlijk-armelierig wijze zou aanvangen als de Neder landsche film, dan zou het kind daai mee wel eens in de wieg gesmoord kun nen worden. Hoe dan ook, Mc. Donald komt voo Amerika tot de conclusie, dat de tele visie zulke kosten met zich mee brengt flat deze niet meer op de aldaar ge bruikelijke wijze uit de reclame-bud gets van de groote ondernemingen te dekken zijn. En die budgets zijn over het algemeen niet mager! Wanneer dat zoo zou zijn en wij bovendien uit Ca nada vernemen, dat men aldaar voor loopig de kat uit den boom wil kijken dan meenen wij met een gerust gemoed te kunnen voorspellen, dat het nog verschillende jaren duren zal, voordat wij de bonte treinen door onze Neder- laudsche huiskamers zullen :ien rijden Hetgeen wat dat betreft, zeker een geruststelling is dien klantenkring krjjgt men niet voor niets. De verkooper, die de zaak van de hand doet, heeft er vaak ja renlang voor moeten werken en zal niet genegen zijn die cliëntèle zonder meer over te doen. Dit feit nu, dat een bepaalde zaak waarde heeft om dat er een bepaalde kring van klan ten, van relaties aan vast zitten, noemt men in het dageljjksch leven de „goodwill" van een zaak. Tijdens het belastingtijdvak' zijn vele zaken overgedragen, waarbij voor den good will een extra prijs werd bedongen. Daardoor steeg het vermogen van den verkooper en mitsdien zal ook zijn vermogensaanwas daardoor beïnvloed worden. De wetgever stond niet onver schillig tegenover deze vermogensstij ging. In het vermogen van 1 Mei 1940 iH de waarde van een goodwill niet begrepen. Deze toch was niet belast volgens de wet op de vermogensbelas ting 1892, volgens welke wet het ver mogen per 1 Mei 1940 berekend moest worden. Wij moeten dit verschijnsel van den goodwill aan twee kanten bekijken en wel aan den kant van den kooper en van dien van den ver kooper. Hoe is de situatie by den verkoo per? Op 1 Mei 1940 bestemd zijn zaak aR ook de goodwill bestond al, doch kwam niet tot uiting in zijn vermo gen. omdat het geen vermogensbe standdeel was volgens de wet. Tijdens het belastingtijdvak verkoopt hij zijn zaak en krijgt voor den goodwill een extra bedrag. Zijn vermogen stijgt daardoor. Behoort deze stijging tot zfln aanwas in den zin dezer wetf, Neen, zegt de wetgever, dat is geen vermogensaanwas, althans niet voor- zoover de goodwill op 1 Mei 1940 al aanwezig was. Dat deel mag worden afgetrokken. Is de goodwill eerst nft 1 Met 1940 gekweekt, dan behoort dat gedeelte wel tot den aanwas. Dit laatste is duidelijk. De goodwill, die In het belastingtijdvak is gekweekt Is een resultaat van arbeid en resulta ten van arbeid plegen niet vrijgesteld te zijn van de vermogensaanwasbelas- tlng. De minister heeft gemeend geen voorschrift te moeten geven omtrent het deel van den goodwill, dat al be stond op 1 Mei 1940 en het deel, dat nadien is gekweekt. De splitsing hier van zal aan de practijk worden over gelaten. Bjj den kooper. Ten aanzien van den kooper is de handelwijze echter anders. Voor hem is de waarde van dèn goodwill wel degelijk belast indien die goodwill op of na den eersten peildatum (door gaans 1 Mei 1940) is verkregen tegen betaling. Dit laatste, n.l. de betaling, is nog wel belangrijk. Heeft men een zaak overgenomen zonder de betaling van den goodwill dan is waarde van den goodwill in het eindvermogen niet belast. Uitdrukkelijk Is voorgeschre ven. dat voor den goodwill betaald moet zijn, wil hij als vermogensbe standdeel op 31 December 1945 wor den aangemerkt. Zulks ligt ook geheel in de lfja dezer wet. Immers door de betaling onttrok de kooper van den goodwill een bepaald bedrag van zijn vermogen en zijn vermogen zou daardoor dalen, indien niet de waarde van den good will er voor in de plaats gesteld werd. OUDSTE INWONER VAN DE ZAANSTREEK OVERLEDEN. Op bijna honderdjarige leeftijd is te Assendelft na een kortstondige ziekte overleden de heer J. Houwertjes. Om precies te zijn bereikte de thans ontslapene de ouderdom van 99 jaar an 5 ^maanden, zodaf met dit verscheiden de oudste inwoner van de Zaanstreek is heengegaan. door Joro „Nou, wat denk je van ze? Netjes I nietwaar?" sprak Poldermans, terwijl hij trots als een pauw bij ons bin nenstapte en op zijn nieuwe Ameri kaanse schoenen wees. „Ja, het heeft wel lang geduurd, maar nu gaat het langzamerhand toch wat beter," stemde ik toe, ter wijl ik een stoel bijtrok en hij plaats nam. „En het gekke is," ging Polder mans voort, „dat ik een koffer vol eerste kwaliteit vooroorlogse schoe nen op m'n zolder heb staan." „Wat 'g' je?" vroeg ik verbaasd. Poldermans begon te lachen en zei: „ja, daar kijk je van op, hé. Nou, ik zal je dan vertellen hoe het mogelijk is, dat ik zo'n voorraad schoenen heb, ja nieuwe hoor, en kortgeleden zelf de deur niet uit kon gaan, van wege de slechte staat waarin mijn schoenen verkeerden. Zo je weet, wonen we al meer dan 26 jaar boven den lederwarengrossier Salomons. Vanzefsprekend was er in al die ja ren een goede vriendschap tussen ons ontstaan. Ook na het overlijden van den ouden Rachel kwam Levie Salo mons nog dikwij.s bij ons een kopje thee drinken en een praatje maken, waarbij niemand in dien bijna sjofel gekleden jood met zijn vaalgroen ver sleten Sabbathjas aan, een der steun pilaren der schoenenindustrie her kend zou hebben. Met het uitbreken van de oorlog werd de zaak spoedig gesloten, maar de oude Salomons be zocht ons toen nog geregeld en na verloop van tijd gaf hij ons de raad, enige paren schoenen in reserve te nemen, ,,'t Kon nog wel eens 'n heel slechte tijd worden en het leer wordt nu al schaars," vertelde hij ons. Ja, wat doe je in zo'n geval. Marie en ik hadden er wel oren naar, maar van mijn salaris als trambestuurder kon ik zo maar geen 40 gulden mis sen voor een paar of^zes schoenen. Maar enfin, we lieten ons bepraten en ontvingen onze schoenen. „Het geld Was van later zorg," beweerde -Salomons. Kort daarop, begonnen de. Jodenrazzia's en dikwijls kwam de oude baas, trillend van angst en ze nuwen, bij ons binnengevlucht, waar na Marie hem met een kop thee, of wat ze had, weer op zijn verhaal bracht. Wij wisten natuurlijk wel, dat het verboden was, maar ja, er was zó veel „verboten", dat we er ons maar niet veel van aantrokken. Op een avond echter, ik had toevallig geen dienst, kwamen er drie Duitse militairen en een burger die onze hele woning doorzochten. Ja, toen schrok ken we toch wel even, temeer nadat ik, een beetje sarcastisch natuurlijk, vroeg „waaraan wij die grote eer te danken hadden" en ten antwoord kreeg, „dat zij uit zeer goede, bron vernomen hadden, dat wij schuilplaats verleenden aan gezochte Joden." Die zelfde avond, we maakten ons juist gereed om naar bed te gaan, werd er weer gebeld. Een beetje rillerig opende ik de deur endaar stond de oude Salomons, bijna bezwijkend onder de last van een grote koffer. Ik hielp hem met zijn bagage naar boven en nadat hij even gezeten had en wat op adem was gekomen, ver telde hij ons, dat hij afscheid kwam nemen, ,,'t Wordt me hier te be nauwd," zei hij, „en zoals ik gehoord heb, heeft men hier ook al naar mij gezocht. Ik ben nou maar besloten onder te duiken.". Nou, we hadden medelijden met den ouden baas, hij was toen al de zeventig gepasseerd en om dan nog opgejaagd te worden als een dier, we vonden het verschrik kelijk. Maar vóór hij weg ging had hij nog een verzoek en wel: of wij de koffer, die hij meegebracht had, voor hem wilden bewaren. „Niemand buiten mij weet," beweerde hij, „dat ik ze bij jullie heb gebracht, -want er zitten schoenen in, en mocht ik on- yerhooRt niet meet terug keren, dan worden ze wel afgehaald." De oude heer Salomons was zichtbaar aan gedaan en drukte ons de hand. Even daarna sloot zich de deur achter hem en sindsdien hebben we niets meer van hem vernomen. Ik had de koffer naar m'n zolder gebracht en niemand dacht er meer aan tot de bevrijding I kwam. veie ondergedokenen kwa-I Verschroeide aarde rond Pola schoenen waren. De bijbehorende rechtse schoenen had de gewiekste Salomons ergens anders in bewaring gegeven en tot op heden weet ik nog niet bij wie men terug maar na maanden was er nog niets bekend omtrent den ouden Salomons. Eens op een dag, ik weet niet meer waarvoor, moest ik op zol der zijn en tussen oud huisraad ont dekte ik de koffer en gedachtig aan hetgeen de oude baas tegen mij ge zegd had, bekeek ik m'n eigen ver sleten trappers, 's Middags na het eten zei ik tegen Marie: „Zeg, weet je nog, dat Salomons toen hij afscheid (kwam nemen, een koffer met schoe- hen achterliet?" „Ja, natuurlijk," zei ze, „maar wat wilde je daar mee zeg gen?" Haar strikte eerlijkheid ken nende, dorst ik niet goed met mijn voorstel voor de dag te komen, maai ze begon zelf al. „Als je maar niet denkt, dat Wij daar iets van nodig hebben. Wij hebben den ouden baas beloofd op zijn spullen te zullen pas sen en daarmee basta." Hiermee was de zaak afgedaan, maar na een paar maanden moest ik inderdaad thuis blijven, daar mijn schoenen het ten langeleste opgegeven hadden. „Zijn we eigenlijk aiiet gek," foeterde ik tegen Marie, „een hele koffer met schoenen hebben we boven staan en ik,moet thuis blijven omdat ik geen schoenen heb. Als ik nu toch een behoorlijke prijs voor een paar schoe nen wil betalen aan diegene, die de koffer komt halen, als hij nog eens afgehaald wordt." Marie zag einde lijk het logische van mijn redenering in en besloot voor deze keer dan maar eens van haar principe af te wijken. Samen, als gold het een af schuwelijke misdaad, slopen we de zoldertrap op en met een kloppend hard maakte ik de koffer open. Net jes in vloeipapier lag daar het puikje van de vooroorlogse schoenenindus trie voor ons en gretig wilde ik een paar zwarte lage schoenen uitzoeken. De linkse had ik al aan en we zoch ten naar de rechtse, maar konden hem niet vinden, tot we tot de ont dekking kwamen, dat het alle linkse Het Italiaanse liberale blad „Risorgimen- to Liberale'' berichtte gister, dat de Italianen, die de Adriatische haven Pola, onder het vredesverdrag afgestaan aan Jcego Siavië, verlaten, een „verschroeide aarde taktiek" volgen. Zij hakken alle f'uitbomen in boomgaarden en tuinen om. Op de vensterruiten krassen zij met diamanten „Leve Italië". DODEKANESOS VOOR EIND MAART GRIEKS BEZIT Naar in Griekse regeringskringen ver nomen wordt zullen ingevolge een over eenkomst met de geallieerden de eilanden van de Dodekanesos (Aegaeische Zee) vóór eind Maart in Grieks bezit overgaan Deza wijziging zal plaats vinden, zelfs indien het'Vredesverdrag met Italië nog niet ge ratificeerd is 0 Richtprijzen Akkerbouwproducten De richtprijzen voor de akkerbouwpro ducten van oogst 1947 zijn thans vastge steld als volgt; tarwe f 20; rogge f 20; gerst f 19; haver f 17,50; groene erwten 26; schokker erwten f 31—35; capucijners f 42,50; grauwe erwten f 50; bruine bonen f 50; witte bonen i 50; veldbonen f 21; duivebonen f 2125; koolzaad f 50; blauw- maanzaad f 70—85; karwijzaad f 50—751 lijnzaad f 50; geel mosterdzaad f 35f 55ï bruin mosterdzaad f 80; kanariezaad f 251 Alles per 100 kg Suikerbieten f 3 per 1000 kg v ACHT JAAR WEGENS VERGIFTIGING VAN ZIJN VROUW De 52-jarige G J Huihoven, die eind 1945 door middel van arsenicum ge* tracht had zijn vrouw van, het leven te beroven om daardoor in de gelegen heid te zijn met zijn vriendin, A. M- Dijkema, te kunnen trouwen, werd gistermorgen door de Rotterdams» rechtbank veroordeeld tot een gevan genisstraf van acht jaar mei aftrek van preventief, waarna beschikbaar* fitelliPS van de regering.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1947 | | pagina 4