EDEL en hooggeboren i DE LAATSTE RONDE van Daan Pool VERMOGEMSAANWAS- BELASTING Hij zegt .het plankenland vaarwel uaan meel in nan en nen we eigenlijk alleen maar met hun nieren boer Scheepvaart ondervindt veel hinder van HUWELIJK 1$ '-.Anthoav var> Kpmper\ - p i Ons hi Fraai staaltjf Hors d'C Zoo beg'nt Immers het vijfde cou plet van het lied dat men wel het spiegelbeeld van de besten der Oranje's zou kunnen noemen, het Wilhelmus: Edel en hoog geboren Van keizerlijken stam, Een vorst des rijks verkoren, Als een vroom Christenman.... Het is niet een van de meest be kende verzen van onze nationale hymne, maar zij kómen ons onwille keurig in de gedachte bij de geboorte van een Oranjeprinses genaamd Ma ria Christina. Gelijk haar drie zusjes ontving ook zij van haar ouders een naam, zwaar van verplichtingen, minstens even zwaar als een 'kroon. Beatrix zij die gelukkig maakt, Irene vrede, Margriet de zuivere vreugde en 1 eenvoud van een Hollandsche lente bloem, het waren alle reeds namen die het de kleine draagsters er van niet gemakkelijk maakten. Nu: i Maria Christina. Is in dezen naam niet de zin van de andere drie be grepen, en nog veel meer? Maria, de Moeder van Christus, de Dienstmaagd des Heeren. Christina, christinne, een waarlijke discipel van dienzelfden Christus. Wat kunnen ouders hun kind mèèr toewenschen dan dat zij deze namen terecht zal dragen? En wat kunnen zij het volk waarmee dat kind op een zeer innige wijze is verbonden mèèr toewenschen? Edel dat is: van adel, naar het bloed, maar ook geestelijk - en hoog geboren, dat is ook dit kind, uit een vroom, dapper en barmhartig, een vrijheidslievend en zichzelf niet spa rend geslacht. Dit laatste komt ook tot uiting in de tweede 'helft van het bovenstaande couplet: Voor Godes Woord geprezen, Heb ik vrij, onversaagd, Als een,held zonder vreezéh Laat ons hopen dat de kleine Marijke dit niet in de letterlijke zin zal behoeven te doen als waarin Wil lem van Oranje en vele van zijn af stammelingen dit hebben moeten doen.' Uitgesloten is het helaas niet, want zij werd geboren in een nog al tijd barren tijd, waarvan niemand kan zeggen waar hij heen zal leiden. Maar ook wanneer dit uiterste offer haar bespaard zal mogen blijven, dan nog zal zij waarschijnlijk aan den lijve ervaren wat tot haar Vader ge zegd werd bij diens aanneming: „Wien veel gegeven is, van dien zal veel worden gevraagd". Wij weten dat de Oranje's voor deze consequentie nimmer zijn terug gedeinsd, en wij wenschen Maria Christina toe dat zij ook in dit op zicht van hetzelfde „Oranjehoutje" zal zijn gesneden. Een Oranjehuis dat niet leeft uit een sterk christelijk geloof is voor ons onvoorstelbaar, en deze laatste naamgeving kan ons een teeken zijn dat haar ouders daar precies zoo over denken, ook al laten zij dat geloof niet steeds zoo uitdrukkelijk naar buiten toe ""lijken als wij dat van vroegere Oranjevorsten en vorstin nen gewend waren. „Edel en hooggeboren" dat geldt tenslotte niet alleen van konings kinderen, dat geldt van ólle kinde ren wier ouders als de schoonste kroon voor hun kind het Kindschap Gods zien en nastreven. Ieder mensch is, als schepsel Gods, van adel en hoog geboren, want hij werd gescha pen naar Gods beeld en gelijkenis en 1 met een gansche aarde als grondge- 1 bied en een hemel als bestemming. „Mensch" öök een zware kroon, dat waarlijk te zijn. „Christen" een nog oneindig veel zwaardere, oneindig veel heer lijker kroon. Ook voor ons allen geldt, dat adeldom verplicht. Mogen wij ons hierin allen nauw verwant voelen aan Maria Christina, dat wij evenzeer streven naar de verwerkelijking van de lijfspreuk harer koninklijke grootmoeder: „Christus vóór alles". NOU, IK VINO T VEftOACHT, OAT DE DEMON .DIKKE' knock-out sloes, dat kunnen alleen heiyH SEN, die boksen hebben geleer.d. en dan, molênwuk deed e.rg verbaas^ toen h'j op die morgen 1un auto terugkreeg net 'h gedeukt spatbord, maah op donderdag-avond belde hui de garage al op over dateelfde spatbord WAS DAT DAN OP DAG MORGEN DAT.. Biljarten. DE VOOR WED STRIJDEN NAT. KAMP Gisteravond werden in Den Haag de voorwedstrijden voor het nationaal kam pioenschap kader 7'/s 'beëindigd. De eindstrnd luidt: Lubach 'I eegeiaar Wevers De Ruyter Kruithof Eidelsheim Metz Voor de wedstrijd om het .kampioen schap van Nederland op 7, 8 en 9 Maart a.s. in Den Haag hehben zich dus ge plaatst A J J Lubach uit Den Haag en L G J Teegelaar uit Leiden. De andere deelnemers zijn, zoals bekend, P de Leeuw (Amsterdam), J H Sweering (Amsterdam!, P J v d Poll (Rotterdam), C v Vliet (Den Haag), p Kobua (Haarlem) en Jacobs (Roozendaal). 4 1632 16S 53 9.83 3 Vt 1589 175 74 9.98 3 1610 171 66 9.41 2Vs 1670 175 66 9.41 3 1699 207 57 8 20 3 1462 187 82 782 2 129S 157 57 8.31 Daan in llirt é»n Bandy, Derby, Bouwmeester, enz. ken- Zo is de titel van het laatste pro gramma dat Daan Pool zal geven. Van verschillende ztfden vroeg men ons reeds inlichtingen of het waar was, dat de he§r v'ool zijn toneel loopbaan wilde beëindigen. Het leek ons daarom het beste b# Daan zelf te informeren en zonden wij één van enze verslaggevers naar Oudesluis. Hier volgt zyn verslag. Langs gladde wegen en door grote sneeuwhopen bereikten we het aardige dorpje, dat door de jaren heen een ze 7 82i ere bekendheid heeft gekregen door het succesvol optreden door geheel Noord-Holland van één zijner bewoners, de heer Daan Pool. Het klinkt eigenlijk vreemd: „de heer" Daan Pool, want niemand in Noord-Holland zegt dat. Het is altijd Daan Pool, of meestal nog korter. Daan. Waarom zou dat zo zijn? We geloven Mat het de grote populari teit is, die de mensen alleen hij hun naam of voornaam doet noemen Pruis, ys Een ANP-bericht meldde: „De Noord zee wordt onveilig gemaakt door drijf ijs. Bij de Deense kust is een grote ijs schots. waarin vele Noorse schepen vastzaten, losgeslagen. De schepen zijn gewaarschuwd. Om op de hoogte te komen, hoe die zaak er nu met de scheepvaart eigen lijk voorstond, hebben we ons onder de grote schaar IJmuidense wandelaars ge mengd. die van het koesterende zon netje genoten, dat de thermometer ein delijk weer eens even als een verade ming, ij het dan ook. maar even, boven het vriespunt deed stijgen. Een der loodsen, die juist als wij, zich bij de kachel in het havenkantoor kwam ontdooien, vertelde, dat oen ka pitein van een Scandinavische boot hem het ve-Iraal gedaan had. dat de Noord zee bedekt was met drijfijs, tot 60 70 mijl buiten de kust van ons land tot Noorwegen toe, de hele kust langs en dat voor de Zweedse kust momenteel 40 schepen liggen te wachten, die, de havens nie- kunnen binnenlopen door het ijs in de fjorden. De vorst zit nu zo diep in het zeewa ter. dat dit op de grond bevriest. Dat ijs komt dan naar boven en zit vol zand, slik en andere ongerechtigdheden, be dekt dan als drijfijs het wateroppervlak en zet zich vast aan de boeien, die de vaargeul aangeven, waaraan de sche- pén zich moeten houden wegens het mijnengevaar. Deze geul is destijds door de mijnenveegdlenst geveegd en door boeien aangegeven. Deze boeien worden aan kettingen, waaraan onderaan een zware steen is bevestigd, op hun plaats gehouden. Doordat het drijfijs zich aan deze boeien vastzet, worden deze met steen en al omhooggelicht en drijven daar door af of worden zelfs geheel verdre ven. Daf is een van de gevaren. Overigens ondervindt de scheepvaart en vooral de kleinere schepen, die anders de bin nenwateren nemen, maar omdat ze daari op het ogenblik vastlopen, hun weg nu buitenom over zee kiezen, de grootste hinder van de ijsvelden. In de binnenhaven ligt een zeer groot deel. der vissersvloot op dooi te wach ten. M t dit weer kunnen ze zich niet buitengaats begeven, omdat de zoetwa tertanks ogenblikkelijk bevriezen en een zeeman, al heeft hij een zee vol water om zich heen. toch niet buiten drinkwater kan. Bov ndien liggen hier ook Poolse trawlers. De boegspriet hoog in de touwen zelfs vol ijspegels. BIJZONDER GEVAL, Op de geboortedag van H. K. H. Juliana werd op Urk ook geboren Ju liana Anker, thans vrouw van P. Bak ker. Tegelijk nu met de geboorte van prinses Marijke kreeg de Urker Ju liana een zoon. Dit verblijdend ba- licht werd door den burgemeester ex- Jra aan de bevolking medegedeeld. Zooals voor meerdere belastingen heeft de wetgever ook voor de ver- mogensaanwasbelasting speciale rege len gegeven ten aanzien van de rol, die het huwelijk in deze belasting speelt. Voor de 'meest voorkomende gevallen is de regeling vrij simpel. Voor bijzondere gevallen zijn de voor schriften navenant ingewikkelder. De bezittingen en schulden van de vrouw, die bij het einde van het belasting tijdvak gehuwd was (31 December 1945), zonder van -tafel en bed ge scheiden te zijn, met een hier te lande wonende man, worden voor de vast stelling van het vermogen van den man op beide peildata beschouwd als bezittingen en schulden van den. man. Dit is de eenvoudige regel voor de meest voorkomende gevallen. Indien nr dus geen scheiding is van tafel en I>«d en indien de man hier te' lande woont worden de bezittingen en de schulden van de vrouw gevoegd bij <fle van den man en het totaal als één vermogen beschouwd. Zulks geschiedt of> beide peildata dus zoowel op 10 Mei 1940 ais op 31 December 1945, Het gezamenlijk vermogen wordt voor de heffing van deze belasting be schouwd als vermogen van den man. De man zal dan ook aangeslagen wor den en niet de vrouw al blijft de vrouw hoofdelijk aansprakelijk voor de be lasting door den man verschuldigd. Het doet er niet toe in het boven staande of er huwelijltsche voorwaar den zijn ten aanzien vair de huwelijks gemeenschap of niet. Ook indien er huwelijksche voorwaarden zijn en ge meenschap geheel of gedeeltelijk is uitgesloten wordt op de beide peildata liet vermogen van man en vrouw sa mengevoegd. z Man en vrouw één Heeft het huwelijk dus van het be gin tot het einde van het belasting tijdvak onafgebroken bestaan dan is de regeling zeer eenvoudig. Alle be zittingen en schulden van de vrouw worden zoowel op 1 Mei 1940 als op 31 December 1945 beschouwd als be zittingen en schulden van den man het al of niet bestaan van een ge meenschap van goederen heeft dan geen beteekenis. Veel huwelijken zijn Tok tijdens het belastingtijdvak geslo ten: die bestonden nog niet op 1 Mei .optreedt 1940. Hoe is het daarmede Zijn beide personen voor den eersten keer ge huwd dan is de kwestie ook eenvoudig. Op 31 December 1945, aangenomen dat het huwelijk nog bestond, wordt het vermogen van man en vrouw" sa mengevoegd. Zulk een samenvoeging geschiedt ook naar den toestand op 1 Mei 1940 al was er toen nog geen huwelijk. Huwelijksvoorwaarden voornaam er bij en zo is het ook met .Pool van Oudesluis. Het midden van het dorpje, is het doel van onze reis en wanneer we naar boven zijn gegaan worden we ont vangen in een grote ruime en artistie ke kamer, die heerlijk verwarmd, bui tengewoon prettig aandoet. We zien, dat één wand van de kamer geheel be staat uit glas in lood deuren, waarach ter een enorm aantal boeken. Zoals bij de meeste artisten zien we héél an dere boeken dan we bij een humorist zcuden verwachten, 't Is allemaal nog al zwaarwichtig zoals: In de Hof der Wijsbegeerte; werken over Psycholo gie, over Kunsten en Wetenschappen en veel werken over schilderkunst. ,,Ja, zegt Daan, dat is altijd mijn hob by geweest". .Teken en schilder je zelf ook?" vragen we. ,,Ik tracht het te doen',' zegt Daan, maar ik heb er zo we'nig tijd voor. Kijk dat portret heb ik naar de natuur getekend". „Wie is dat?" „Dat is mijn vader, hij was mijn 'bes te vriend. Ik heb hem getekend toen hij nog werkte en wij vinden dat het, wat gelijkenis betreft, alle foto's die wij van vader hebben, overtreft. Maar technisch is het niet in orde; ik heb groot geïïiis. Maar vo'gend jaar ga ik lessen volgen als ik niet meer Het is nu welletjes. Dus is het toch waar, dat je er mee ophoudt?" vroegen we meteen, want nu waren wc precies waar we wilden zijn. „Ja, zei Daan. mijn besluit Is nu genomen. Ik heb 25 jaar door Noord- Holland gezworven bij nacht en bjj ontij en ik vind het nu welletjes". Wat echter indien het huwelijk na 1 Mei 1940 ontbonden wérd (b.v. overlijden van een der echtgenooten of echtscheiding) Ook dat is vaak voorgekomen tijdens het belastingtijid- vak. In dit geval speelt het bestaan van huwelijksche voorwaarden wel 'n rol. Was er geen enkele gemeenschap van goederen dan geldt voor elk der i echtgenooten als beginvermogen het vermogen dat ieder van hen had op 1 Mei 1940. Elk der echtgenooten, in dien op 31 December 1945 niet her trouwd, bepaalt zijn eindvermogen per dien datum. Van samenvoeging is dan geen sprake. Was er ten tijde van de ontbinding van het huwelijk wel eenigerlei huwe lijksgemeenschap dan wordt de be rekening omvangrijker. Er wordt dan als het ware een peildatum tuschen gevoegd. De dag van ontbinding der huwelijksgemeenschap wordt be schouwd als tweede peildatum. De eerste peildatum is 1 Mei 1940. Daar- tusschen in wordt de vermogensaan- was berekend als voor een normaal geval. De vermogens van man en vrouw op beidé peildata worden dus samengevoegd. De aldus gevonden vermogensaanwas wordt op een be paalde wijze aan leder der echtge nooten toegerekend. Vanaf de dag der ontbinding der huwelijksgemeenschap tot 31 December 1945 is als het ware een tweede belastingtijdvak Waarover ook weer een aanwas berekend wordt. Dra. J. P. VAN POPPEL. ongeveer zuu man oexwaam lersoneel uit Italiaansche ijzer en taaigieterijen is uit een aantal van 1000 candidaten gekozen om binnen kort ln Engeland te gaan werken. Volgens een gesloten overeenkomst kunnen voor bepaalden tfld ongeveer 2800Italiaansche arbeiders uit de staalbedrijven in Engeland te werk worden gesteld. „En ga je dan iets anders doen, bv weer in je vroegere vak terug?" „Nee hoor, ik heb nu genoeg gewerkt en ik verbeeld me dat ik de -rust heb verdiend. Het is een zwaar leven al lijkt het voor anderen zo mooi om „even" op te treden. Men ziet meestal alleen het uiterlijke: de muziek, het licht, de décors, het applaus, de stem ming. Maar het voorbereiden van een meestal weinig begrip van. Zoals je weet maak ik alles zelf Alle décors en alle cos- stumes worden door mij ontworpen en gemaakt Alle attributen en zetstukken eveneens". Het zwaarste karwei. „Maar het bedenken van een pro gramma voor zeven mensen, een pro gramma dat van 8uur tot half twaalf onafgebroken moet boeien, dat is een zwaar karwei en daar zit ook heel wat verloren nachtrust in! Maar als dan [alles weer gaat, dan ben je weer zo echt tevreden en wanneer je weer zo veel mooie verslagen in de kranten krijgt, waaruit blijkt dat je werk ge waardeerd wordt, dan ben je weer vol komen beloond". „Over de pers heb je nooit te klagen gehad zeker?" „Te klagen? De persmuskieten, zoals iK ze plagend noem. zijn mijn beste vrienden. Dat zie je niet veel bij be- roepSartisten. De mensen van de krant komen altijd zo echt kameraadschappe lijk „achter" Ja zo noemen' wij het to neel. De zaal is de zaal en het toneel i? „achter". „Je hebt zeker wel erg verschillende tonelen gehad?" „Ja ongeloofelijk. Dat is toch wel ro mantisch. Of je nu in Het Hof van Holland staat 'n Hilversum of het Zon nehuis in Amsterdam of dat je in het zaaltje van Pepping werkt, dat ts een groot verschil. En soms is het al lijkt dat gek in die zaaltjes nog veel mooier werken, dan in de grote zalen V/aar alles voor je klaar staat en ieder voor je vliegt. In West-Friesland ben ik geboren en daardoor ben ik in hart cn nieren boerenmens gebleven. Daarom mag ik blqkbaar vanaf het toneel zulke pil len aan mijn eigen mensen te slik ken geven, die ze van stads-artisten vast niet zouden accepteren! De mensen voelen hier dat ik één van henzelf ben. Dat kwam zo aardig uit, toen ik de eerste keer vanaf het toneel zei, dat dit mijn laatste tourneé was. Na afloop kwam er zo'n goeie ouderwetse man naar me toe en zei. „je miene ut toch niet, dat je uitskaie, Daan?" ,Nei, me vrouw zait: gaan daluk efkes nei um toe en vrage ut". Toen ik zei dat'het inderdaad mijn bedoeling was, keek hij me verwijtend aan en zei: „No Daan, das een ramp voor K oord-Holland. Ik en m'n vrouw gane nooit erreges nei toe, maar as Daar» komt. den is de vrouw niet te houwe!" Zulke dingen stemmen je zo prettig- En daarom ben ik zo graag in West- Friesland. Voor het laatst studeer ik nu nog een Westfries stukje in dat mijn vriendin mevrouw Visser Rosen- daal voor Minni en mij heeft geschre-, ven". Het publiek tegen de oorlog. ,Wat waren eigenlijk je succesnum mers?" „Ja dat kar» ik zo gauw niet zeggen. Mijn mooiste werk vond ik zelf het an" ti-jporlogsnummer, omdat ik de mensen daarmee iets te vertellen had. Ik begon rr.et „Aansluiten!" wat ik als extra nummer nu op dit laatste programma heb staan. Maar „de onbekende sol daat" was wel het glansnummer. Dat maakte ik toen ik in Parijs was en dat heeft twee jaar lang op het programma gestaan! Ook „de Muur" en „Gas" en Prikkeldraad" waren beste nummers en ontketenden soms een oorverdo vend applaus. Ja, dan merk je goed, hoe het publiek tegen de oorlog is en dat er nooit oorlog zou komen als het van het volk afhing". Daan kijkt peinzend voor zich uit. Hoe is het mogelijk dat men zo veel jaar voor een ideaal kan strijden en na ae afgrijselijke oorlog, die pas achter de rug is, toch nog weer licht in de toe komst ziet!" „Ja, de toekomst, daar moeten we naa kijken", hervat Daan het gesprek en blaast een grote rookwolk uit, „de toekomst, dat is het. De jonge mensen, daar moeten we het van hebben. Wil je wel geloven, dat ik er trots op ben dat ik zo veel jonge vriendinnen en vrien den heb? Dat houdt je fit, want dan hoor je steeds wat er onder de jeugd leeft. En dan behoeven We niet te wan hopen want al wordt er veel slechts van de jeugd gezegd, de kern is goed. De meisjes en jongens van West-Fries land zijn pracht mensen. Voor mij zijn ze enorm! Maar om op mijn succesnummers te rug te komen. De eerste creatie van Kees naar de Schager Landbouwten- toohstelling was een kraker!" Daar mee deed het Westfries zijn intrede op de planken. Ik was de eerste die daarmee begon en heb het tot het laatst toe gebracht. Later zijn ook andere „Westfriese ar tisten" gekomen die ook zeer verdien stelijk werk hebben gedaan, maar de „uitvinding" was van mij en Kees heeft 25 jaar lang dienst gedaan. Ik heb die ouwe ziel ook nog ëen plaats ge gund in „de Laatste Ronde", zoals ik mijn laatste programma heb genoemd. Dan had ik Jaap naar de Alkmaarse Kermis Kees bij de Jubileumfeesten, Kees als Crisisambtenaar en later be gon ik met gewone Westfriese liedjes: De oude Ford, Pinkster, Pietje Peuter, de Miggen, enz., en. En misschien her inner je je ook nog dat nummer van Mietzie of de race-fiets-manie. Toen tertijd erg actueel. Een nummer wat alle tijden heeft doorstaan in al zijn eenvoud, was „Aether-banden" door de Duitsers verboden en verleden jaar weer. als Holland-Indië gebracht. Het succes, wat mijn nicht mevrouw Mimi Buick Pool daar mee heeft gehad is met geen enkel liedje of voordracht ts vergelijken. De vertolking van dit lied je bracht Mimi op 't eerste plan der toneelspeelsters. Eerst zong ze het met Henk Borst later met Jan Heins en de mensen konden er maar niet genoeg van krijgen. Een grote steun voor mij was mijn componist Jan v, d. Brink uit Alkmaar. Hij heeft 25 jaar mijn muziek verzorgd en is nog even origineel en modern als de jongsten onder zijn collega's. Een buitengewoon begaafd en dus eenvoudig mens, die tegenwoordig een zeer ge zocht radio-componist 's"- „Ben je voor de radio ook opgetreden Daan?" „Nee, tenminste niet noemenwaard". „Ons werk moet Je zien!" Heb je een afkeer van de radio? „Hoe kom je er bij. 't Is zelfs niet onmogelijk dat-4k volgend jaar aan een radio-omroep verbonden wordt, maar ik vind ons Westfries niet geschikt voor de microfoon. Ons werk moet je zien. Als ik naar Westfriese uitzendingen luister, valt het me altijd op hoe zij kwalitatief beneden het peil blijven van hef toneel. Meestal ken ik de ar tisten wel en dan kom ik tot de conclu sie dat ik ze op het toneel veel beter vind en ik ben bang dat ik aan dezelf de fout zou lijden. Daarom kom ik niet graag voor de. microfoon en bedank voor de aanvragen. En nu weet 1® langzamerhand zeker wel eens genoeg?" „Ja, maar dit wilde Ik toch nog even vragen: „heb je met al dat heen en weer trekken veel avonturen beleefd?" „Dat zou ik denken, maar als ik daarmee begon te vertellen, dan zou lit wel tien kranten vol kunnen schrij ven". ,Zou dat geen idee zijn? Elke dag een stukje en dan met plaatjes er bij?" „Je wilt zeker toch geen water-demon var» me maken?!" Maar goedig vervolgt Daan weer: „Nou, ik zal er eeins over denken hoor maar voorlopig heb ik nog geen tijd. Je hebt me nu al lang genoeg opgehouden „Dat betekent dus, dat ik kan ophoe. pelen? Ik ga, maar vertel me dan al leen nog dit even: wat was je mooiste en wat was je beroerdste moment in je artistenloopbaan?" Daan kijkt plotseling ernstig. M'n el lendigste moment was oen mijn «oei® l'eve vader was overleden en ik even goed op moest treden. Vroeger vond ik dat „lach dan Pal jas" alijd belachelijk en overdreven, maar sinds dien weet ik wat het bete kent.... Maar mijn mooiste ogenblik, Ja hst lijkt erg naif, maar dat was opZater dag 25 Febrnari 1939 op bet toneel ts Breezand toen meester De Wilde mg toesprak en zei: „Daan Pool heeft de kleinkunst van geheel Noord-Holland door zj)n optreden omhoog gestuurd" Toen wist ik dat ik Iets goeds had verricht, want meester De Wilde Is een scherp oriticus en als bjj leis zegt, méént hjj het ook. En nu nog een kop koffie en een si gaar, aankleden en weer naar je krant, Ik heb zelf ook nog veel te doen". „Ja, maar...." „Niks te maren, 't is afgelopen Morgen treden we op in Andijk en overmorgen in Grootschermer, dus moet ik alles nog klaar maken". „Maar je gezelschap...." „Zal ik' later wel wat van vertellen. Mimi is een pracht collega en actrice Tobi de Vries eveneens, Jan Heins zingt host en heeft veel succes evenals monsieur Victoire met zijn goochelen. Oeb Bootsma is een beste begeleider en Jaap Tol, de achttienjarige Alkmaarder, is mijn nieuwe aanwinst. Een begaafde jengen, waar je nog wel meer van zult horen.... We werken nu met z'n zeve nen". „Wie is die zevende dan?!" „Nou suffert, ik zelf toch! Ik dos toch óók nog mee?" „Jij bent toch niet nummer zeven? Jij bent toch „nummer Eén?" Toen zei Daan geen woord meer, maar ik had zo stiekumweg een heis boel copy. CLoot Tr tot 1r«zkU*i vocrWwuècn 1 -LB.',- „-r 55 HEADLINES In de volgende dagen bleven de USA in het teeken staan van de drié zeelui, die de dappersten werden ge noemd die den zeeoorlog naar voren gebracht had. Zij werden getoond op vergaderingen en feestelijke bijeen komsten en film, radio en pers hadden bezit van hen genomen voor langer dan gebruikelijk zelfs bij filmsterren en gekroonde staatshoofden. En dat alles onder de slogan: „Fight for your Victory! So you live as free men for the peace". De kranten geraakten in een delirium van enthousiasme. Over de geheele frontpagina begon de New York Times de campagne: „3 Gaunt Mea Finish S3 Days on raft!", John Henry, chief correspondent, plaatste het verhaal 9 Februari in de New York Journal-American en het was de beste stunt van de International News Ser vice sedert langen tijd. De een maakte de koppen en blikvangers nog mooier dan de ander, en dagen achtereen las Amerika het verhaal van de 83 dagen. Kees van der Slot zag overal zijn naam, al dan niet verbasterd tot Cees, Kase, Case en Chees. En er bjj: „Three men fought for their Lives". „Three gallant Men: Fighting Farism." Nico, de Vlaardinger, werd zeer populair bevonden en zijn naam, ge schreven en uitgesproken als „Nichle" was op aller lippen. Hij werd aanbe den en als voorbeeld op de scholen gesteld hoe een dapper man voor de bevrijding van zijn vaderland behoort te offeren. Nico begreep er jzelf wei nig van, doch zooveel te meer van het zoete der aarde, dat hem gebracht werd. De onderscheidingen en bevor deringen waren, niet van de lucht en zelfs de bemanning van het schip dat hen ontdekt had en opgepikt, werd niet vergeten. Zoo kreeg de matroos, die als uitkijlk het vlot het eerste ge signaleerd had een mooie promotie, terwijl Buckley eveneens in rang ver hoogd werd. De olieman van de „Zaan dam", vernam nu nadere bijzonderhe den over de andere drenkelingen van het schip. Het bleek dat van de 299 koppen die de „Zaandam" als opva renden geteld had, 102 mannen gered waren, waaronder 67 schepelingen. In totaal werden 135 slachtoffers be treurd. Nico vertrok op een goeden dag met onbekende bestemming. Waar schijnlijk monsterde die weer op een der schepen der vrije volkeren. Een paar jaar later kwam hij onver wachts Vlaardlngen binnenvallen, zette daar de boel op stelten en ver dween weer even snel als hfl gekomen was. Izzyverafgood door het Amerikaansche publiek, ging, in ge- - zeischap van een manager, eenlgen tiW op reis jjen einde op last yan de Over heid aan de arbeiders in de oorlogs industrie te vertellen wat er van een vent verwacht wordt als zijn land in oorlog ls en "wat hij, Izzy, opgevreten had daar op dat vlot in den South Pacific. De tienduizenden hingen aan zrjn lippen en keken hem de woorden uit zijn mond. Prachtig kon die Izzy vertellen, en het verhaal werd steeds Indrukwekkender en sensationeeler. Het werd bijna een epos, deze „Survi val of Seaman Izzy". Toch was Izzy een sportieve kerel, want liggend ln The Naval Medical Center te Belhesda, Maryland, waar br| volledig moest herstellen, verklaarde hij in een inter view: „I was the last aboard the raft The Dutch fellows helped me quite a lot. They tought me much about fis hing, they apparently having been fishermen back in Holland. When I left Brezil we said we hoped we would meet again sometimes in New York. And I never, never forget the helpe of these fine fellows." Er kwam een dag dat Kees van der Slot voor een dokter stond. De dokter van zijn maatschappij. En die dokter bekeek hem, sloeg hem op zijn rug (nèt als burgemeester La Guardla dus) ea aeti „Kerel, je in pytaa con ditie, ga zoo gauw mogelijk varen* Maar dat behoefde die dokter niet te zeggen, want er lag al weer een boot klaar. Gevaren moest er worden voor de Vrijheid der volkeren, al was het met brandende zeilen dwars door den hel. En Kees van der Slot mocht dan al een tik hebben gehad en nog wat somber zijn, en Kees van der Slot mocht dan den dood gezien hebben aan het water en de schepen, gevaren moest er worden, want het was oor log. En er was een schip. Dat was de „iSommelsdtjk", met beetemming: de Philippijnen. Het voer weg en Kees van der Slot was olieman. Hij keek naar de zee, toen het schip uitvoer «n hij rilde onder zijn frokje. Hij had niets met die zee op en hij dacht: had den ze me maar een walbaantje ge geven. Maar het was oorlog en wat koop je voor sentlmenteele gedachten in tijd van oorlog. „Krieg 1st Krieg!" zegt de Mof, en zoo is het! Maar die olieman vond het maar een bar griezelig geval, maar daarvoor was het dan ook maar een armzalige, onbekende olieman. En burgemeester La Guardla was er toevallig niet om hem n-g eens op z{|n rug te alaMt vandaag. m* VOORD TELEi RE Dl T#dens het gehouden e Katholieke W dr H M Hirsi over: „Het ei land". Spreker beg te wijzen, dai van het Duii ders staat, dai den. Dr Hirsi in op de oors dige chaos, v heerst, te w#1 Wat DuL Vervolgens be de economische voor Nederland Duitsland een ciers van indusl van Nederland, de -onderdelen voor onze natio De grote waa terland voor Ne agrarische sector den hun overset Van niet te or het transi-toverk nente belang v door er op te w. derde van het terdam zuiver 1 Zeer belang?#) derlandse lcapita land. De nomin derlandse belegg droegen vóór d llard gulden. Thans' aldi is door deze einde gekomen keer tussen Du met nadruk w< al krijgen wU Hike medewcr! geallieerden, dai meer z#n van t Reisverkeer in 2 meende sprekei z#n, die ni*t worden Duitsla en wij beschik! monding van d houdingen tussei evenwel geheel den opgebouwd Indien de gevra ons land worden een aantal koler derlandse econom Tijdens de beh tegen <ien overle Koster te Arnemi burs Tribunaal t P Loeff, het een wanbeheer wordt mogen van hen, zitten en er niets ten. De boerderij v goede winsten op Na de bevrijding werd door het B» een beheerder aa: Mei 1945 het berijj van i 13.000,—. Eer, 1 11.000,werd v< Een voorraad radi; f7,—. W oni De architect A. etnifjai lijd in een campagne legen de er o.a. op gtóiaen - it daarop de aam zooveel voortref felt, i genomen aijn doot die evengoed in hou zouden kunnen tv or huizen slechts van cn zij staan alle 2 Zondagen en alle keukens tooiden ni Een mijner am/bt tnij naar aanlcidin "tgd: „Welk een c Wat een keel zou di die keukens soms tijdens ons werk eer, ■dis die architect Woningnoodlaat hit Daar is hiaichi i materiaal t Laat h ttij vorderen toch 01 mi] ook een heel cir mi] onze huizen ge Ik zit en ik blijer. denkt zekeidc diei publiek. Nee, het j éens/en, en de dien Wat gaat ons trov aan 1 Als er geen k> zinnenwaarom vo< zinnen Gexinmom men bewijst er mei Bn dienst, dat is to Kreeft, hebt een kr «t» standpunt biUi in Den Haag verst, de leas-, langzaam itjeniet. Houten Ovcndim, deshun rokend dal de ach gebied binnen tien »pn. Tun jaar zijn "en jaar op de et-u DU is een fragm mijn geschrokken vr hp geschrokken is. i et laten schrikken al tdjn dop pelten

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1947 | | pagina 4